EPPM2114 PENGURUSAN KEWANGAN

Untuk lebih memahami, kita boleh merujuk kepada jadual di bawah. Kadar faedah
pada tahun pertama akan lebih tinggi, tetapi semakin lama dia akan semakin
kurang. Ini kerana jumlah pinjaman telah dibayar dan ia akan memberi kesan
kepada kadar faedah setiap tahun.

Amortization Schedule

Year Beginning Payment Interest (6%) Repayment of Ending

Amount Principal Balance

1 100,000 23,739.64 6,000 17,739.64 82,260.36

2 82,260.36 23,739.64 4,935.62 18,804.02 63,456.34

3 63,456.34 23,739.64 3,807.38 19,932.26 43,524.08

4 43,524.08 23,739.64 2,611.44 21,128.20 22,395.89

5 22,395.89 23,739.64 1,343.75 22,395.89 0.00

Matlamat asas pengurusan kewangan adalah untuk memaksimumkan nilai firma,
dan nilai perniagaan (atau sebarang aset, termasuk stok dan bon) adalah nilai
semasa aliran tunai masa hadapan yang dijangkakan. Oleh kerana nilai yang ada
terletak di tengah-tengah proses penilaian, akan banyak lagi yang dikatakan di
dalam peringatan bab ini dan di seluruh buku.

5.16 Fractional Time Period (Tempoh Masa Pecahan)
Baki akaun hanya berubah apabila faedah yang dibayar. Untuk mencari baki, bulat
dalam pecahan tempoh ke tempoh Bilakah faedah terakru adalah buat. Untuk
menemukan PV atau FV, mengabaikan apabila faedah buat telah dibayar
digunakan untuk tempoh masa pecahan sebagai tempoh masa dalam persamaan.
Kadar diskaun adalah benar-benar kos tidak mempunyai wang dari semasa ke
semasa, jadi untuk pengiraan PV/FV, ia tidak kisah jika kepentingan tidak
ditambah ke akaun lagi.

1.Masa temph andaian: Keuntungan perniagaan atau kehilangan diukur secara
tepat pada masanya

2.Mengkompaun tempoh: Tempoh masa antara perkara-perkara yang di mana
faedah yang dibayar.

93

3.Masa nilai wang: Nilai yang membentuk aset jumlah faedah yang diperolehi
atau inflasi yang diberikan terakru dalam tempoh yang diberikan
Contoh :
Seharusnya anda mendeposit $100 kepada bank yang mengenakan kadar nominal
sebanyak 10% namun kadar faedah mengikut hari, berdasarkan 365 hari setahun,
berapa yang anda dapat dalam masa 9 bulan.
Periodcrate = 1PER = 0.10/365 = 0.000273973
Number of day = (9/12)(365) = 0.75(365) = 237.75, rounded to 274
Ending amount = $100(1.000273973)274 = $107.79

94

6.0 PERANCANGAN KEWANGAN DAN PERAMALAN
6.1Perancangan Strategik

Perancangan strategik merupakan salah satu perancangan yang amat penting
untuk memastikan objektif sesebuah organisasi dapat dicapai dengan jayanya.
Pertama sekali, setiap organisasi haruslah mempunyai kenyataan rasmi berkaitan
misi dan visi syarikat. Dengan ini seluruh organisasi dapat melihat dan mengesan
pencapaian syarikat dari semasa ke semasa. Seterusnya, sesebuah syarikat juga
haruslah menetapkan jenis perniagaan yang mereka jalankan dan di mana syarikat
akan beroperasi. Sesetengah syarikat gemar untuk mengehadkan skop perniagaan
mereka supaya lebih fokus untuk mencapai kejayaan. Ada juga pihak pelabur suka
mendekati syarikat yang lebih fokus dalam pengeluaran kerana yakin akan
pendapatan yang lebih terjamin.

Seterusnya sesebuah syarikat juga haruslah menetapkan satu objektif yang jelas
dan rasional untuk dicapai. Ini adalah untuk memudahkan pekerja agar sentiasa
bermotivasi untuk melakukan pekerjaan dengan lebih baik. Setelah itu, pihak
organisasi haruslah menetapkan strategi korporat iaitu menyediakan rangka kerja
yang boleh melaksanakan objektif yang telah ditetapkan. Untuk memastikan
setiap gerak kerja dapat dilakukan dengan kemas dan teliti serta siap pada
masanya, pelan operasi harus dilakukan.

Selain itu, perancangan strategik juga melibatkan perancangan kewangan.
Terdapat empat dokumen yang terlibat dalam perancangan kewangan ini
antaranya dokumen andaian tahap jualan masa hadapan, kos yang akan terlibat,
faedah dan sebagainya. Seterusnya, set penyata kewangan yang lengkap juga
perlu disediakan supaya pihak pengurusan dapat membuat keputusan dengan
efektif. Anggaran nisbah perlu dilakukan bagi sebarang hutang yang dibuat,
nisbah jualan dan sebagainya. Akhir sekali, pelan keseluruhan berkaitan pelan
kewangan juga diperlukan supaya pihak kewangan syarikat sentiasa mengikut
pelan yang ditetapkan.

6.2Ramalan Jualan
Setiap perniagaan haruslah meramal jualan yang bakal dicapai untuk memastikan
mereka tetap terus bersaing di dalam industri. Ramalan jualan boleh dilakukan

95

dengan menyemak semula jualan syarikat pada 5 tahun yang lepas. Jika pasaran
meningkat pada sesuatu masa tetapi syarikat tidak dapat memenuhi permintaan
pelanggan, sudah pasti pelanggan akan berpaling kepada pesaing syarikat.
Kesannya, syarikat akan kehilangan permintaan saham dari pelabur disebabkan
oleh hasil jualan yang tidak memuaskan.

Jika sesebuah syarikat cuba untuk meningkatkan kecairan di syarikat dengan
membuat pinjaman, sudah pasti syarikat akan menampung faedah terhadap
pinjaman yang lebih tinggi. Ini akan menjadikan syarikat menanggung banyak
masalah pada masa hadapan. Oleh yang demikian, ramalan jualan amat penting
untuk memastikan perniagaan terus berjalan dengan lancar tanpa perlu membuat
pinjaman.
6.3Persamaan AFN
Persamaan AFN menunjukkan hubungan dana luaran yang diperlukan oleh firma
kepada peningkatan aset yang diunjurkan, peningkatan liabiliti spontan dan
peningkatan dalam pendapatan tertahan.

Formula AFN:

AFN= unjuran peningkatan aset – peningkatan spontan liabiliti – peningkatan
dalam pendapatan tertahan

Sumber modal utama terbahagi kepada beberapa aspek iaitu Peningkatan akaun
dan hutang akrual secara spontan. Syarikat mesti membuat pembelian tambahan
untuk meningkatkan inventori serta mengambil lebih banyak pekerja.
Pembeliannya akan membawa kepada akaun tambahan yang perlu dibayar seperti
pinjaman. Pekerja yang ramai secara automatik akan meningkatkan upah yang
terakru.

Seterusnya, dana yang dihasilkan secara spontan juga merupakan antara sumber
modal utama. Dana yang wujud daripada operasi perniagaan biasa daripada
pembekal, pekerja dan kerajaan seperti akaun yang perlu dibayar kepada pihak
tertentu akan mengurangkan keperluan firma bagi urusan pembiayaan luaran.
Dengan mengandaikan margin keuntungan dikekalkan, jualan yang lebih tinggi
bermakna keuntungan yang lebih tinggi dan cukai yang lebih tinggi.

96

Di samping itu, antara sumber modal utama syarikat termasuklah tambahan
kepada pendapatan tertahan. Pihak pengurusan haruslah mengandaikan bahawa
syarikat mempunyai pendapatan yang positif dan tidak membayar semua hasil
perolehan sebagai dividen kepada pelabur. Oleh itu, pendapatan tertahan akan
berkembang. Penambahan kepada pendapatan tertahan bergantung kepada margin
keuntungan firma dan nisbah pengekalannya yang merupakan bahagian
pendapatan bersih yang dilaburkan semula dalam firma. Ini akan membantu
membiayai pertumbuhan perniagaan.

Akhir sekali, dana tambahan juga diperlukan bagi menjamin kestabilan kewangan
syarikat. Ada kalanya dana spontan dan pendapatan terkumpul tambahan akan
mengimbangi peningkatan ramalan asset tetapi biasanya ia tidak berlaku.
Biasanya AFN akan berlaku, yang perlu dibuat oleh pinjaman tambahan atau
penjualan saham baru. Sekiranya syarikat berkembang dengan sangat perlahan
dan dengan itu tidak banyak meningkatkan aset, dana spontan serta penambahan
kepada pendapatan tertahan mungkin lebih besar daripada peningkatan aset yang
diperlukan. AFN yang negatif menunjukkan bahawa lebihan modal diramalkan.
6.4.1 Bahagian I - Input
Input boleh laras “adjustable inputs”
Lajur E (2015) menunjukkan ratio yang dikawal oleh pihak pengurusan dan boleh
dilaraskan pada masa hadapan manakala lajur F (2016) menunjukkan CFO yang
digunakan untuk meramalkan tahun 2016. Lajur G pula merupakan purata dalam
industri. Input pertama yang ditunjukkan adalah kadar pertumbuhan. Nombor
tersebut boleh diubah tetapi pada jadual 6.1, diandaikan pertumbuhan adalah 10%.
Seterusnya, ialah (kos operasi/nisbah jualan). Nisbah pada tahun 2015 adalah
90.54 yang lebih tinggi daripada nisbah industri 87%. Pengurangan ke arah purata
industri akan membawa kepada peningkatan yang ketara dalam pendapatan bersih
dan CFO menggunakan nisbah 89.5% sebagai sasaran untuk tahun 2016.

Seterusnya, akaun belum terima dan inventori terlalu tinggi berbanding dengan
jualan. Apabila akaun tersebut dikurangkan, hasilnya akan menurunkan hutang
lapuk dan kos penyimpanan, dengan itu ia dapat meningkatkan keuntungan.
Selain itu, apabila syarikat berjaya mengurangkan amaun dalam akaun tersebut ia

97

dapat digunakan untuk membayar hutang atau membeli semula saham biasa yang
akan meningkatkan ROE dan EPS firma.

Di samping itu, nisbah ekuiti/aset adalah pada 47% iaitu kurang daripada purata
industri, dan pihak bank telah mengadu dan mengatakan kos hutang akan
menurun apabila nisbah meningkat. Dengan itu syarikat telah mensasarkan nisbah
ekuiti/aset sebanyak 49%. Begitu juga dengan nisbah pembayaran dividen adalah
lebih tinggi daripada industri. Syarikat sasar untuk menurunkannya dengan cara
menyediakan lebih banyak dana untuk menyokong pertumbuhan.

Input tetap

Beberapa input lain yang diperlukan untuk ramalan adalah bukan di bawah
kawalan langsung pihak pengurusan atau tidak dijangka akan berubah. Ini
ditunjukkan dalam lajur K iaitu kadar cukai, kadar faedah, saham awal yang
tertunggak, harga saham permulaan dan nisbah aset/jualan tetap. Bilangan saham
yang belum dijelaskan akan berubah pada tahun 2016 bergantung kepada berapa
banyak ekuti baru firma perlu ditingkatkan. Jumlah hutang tambahan yang
berfaedah bergantung kepada peningkatan dana spontan yang dijana, nisbah
jumlah liabiliti/aset sasaran dan peningkatan asset. Pengurusan syarikat
memutuskan untuk menyimpan bahagian hutang jangka panjang pada 2016 seperti
pada tahun 2015.
6.4.2 Bahagian II - Penyata Pendapatan yang diramalkan
Penyata pendapatan 2016 yang diramal bermula dengan penyata pendapatan tahun
2015, ramalan jualan 2016 akan meningkat sebanyak 10%. Seterusnya nisbah kos
operasi baru didarabkan dengan tahap jualan baru untuk mengira kos operasi 2016
yang diramalkan, iaitu yang ditolak dengan jualan untuk mendapatkan EBIT yang
dianggarkan. Perbelanjaan faedah dikira dalam Bahagian V, seksyen Nota,
selepas belanja faedah telah ditentukan dalam kunci kira-kira yang diteruskan
dalam Bahagian III. Sebaik sahaja perbelanjaan faedah dikira dan dimasukkan
dalam penyata pendapatan, pendapatan bersih yang diramalkan akan ditentukan.
Dividen untuk 2016 didapati dengan mendarabkan nisbah pembayaran sasaran
dengan pendapatan bersih 2016 yang diramalkan. Dividen itu kemudiannya
ditolak dengan pendapatan bersih untuk mencari pendapatan tambahan pada tahun
2016.

98

6.4.3 Bahagian III. Kunci Kira-Kira yang diramalkan
Berdasarkan rajah tunai dan aset tetap didarabkan dengan 1.10 kerana ia
meningkat pada kadar sama dengan pertumbuhan jualan. Akaun belum terima
didapati dengan mendarabkan 11% nisbah penghutang/jualan dengan jualan 2016
yang diramalkan, dan inventori didapati dengan mendarabkan nisbah
inventori/jualan 19% iaitu jualan 2016 yang diramalkan. Pada sisi liabiliti, kerana
hutang dan akruan meningkat pada kadar yang sama seperti jualan, kami
mendarabkan nilai 2015 dengan 1.10. Selain itu, pendapatan tertahan pada 2016
dijumpai dengan menambah pendapatan tambahan tahun 2016 dengan pendapatan
terkumpul pada tahun 2015.
Untuk melengkapkan kunci kira-kira, kita perlu mencari jumlah untuk pinjaman
bank jangka pendek, bon, dan saham biasa baru. Untuk mendapatkan nilai-nilai
tersebut, rujuk pada bahagian V, bahagian Nota. Di sini kita mendarabkan
(jumlah sasaran liabiliti / aset nisbah) kali jumlah aset 2016 yang diramalkan
untuk memperolehnya. Kami kemudiannya menolak akaun boleh bayar dan
akruan daripada amaun ini untuk mencari ramalan untuk hutang yang dikenakan
faedah (termasuk bon pinjaman bank). Seterusnya, kami mendarabkan hutang
yang memberi faedah oleh baki 2015 hutang bank dan bon jangka panjang untuk
mencari jumlah yang dijangkakan bagi kedua-dua perkara tersebut. Begitu juga,
kita dapati jumlah yang diperlukan pada tahun 2016 jumlah ekuiti dengan
mendarabkan (1- sasaran jumlah liabiliti / nisbah aset) yang diramalkan pada
tahun 2016. Kami kemudiannya meramalkan pendapatan tertahan untuk mencari
saham biasa 2016, yang kami masukkan dalam kunci kira-kira. Apabila kita
menyenaraikan akaun liabiliti dan ekuiti, jumlahnya mesti sepadan dengan aset
yang diramalkan.

6.4.4 Bahagian IV: Nisbah Dan EPS
Perolehan sesaham EPS adalah sebahagian keuntungan syarikat yang
diperuntukkan kepada setiap saham tertunggak bagi saham biasa iaitu berfungsi
sebagai penunjuk keuntungan syarikat. Perolehan EPS ini dianggap juga sebagai
salah satu pemboleh ubah dalam menentukan jumlah dan nilai stok. Formula bagi
EPS adalah seperti berikut:

EPS = pendapatan bersih / purata biasa saham terkumpul

99

Di dalam jadual ini kita dapat lihat pada tahun 2015, margin keuntungan dan
perolehan bagi syarikat adalah rendah sebanyak 3.92% tetapi pengganda ekuiti
adalah tinggi sebanyak 2.13. Maka hasilnya adalah rendah tetapi berisiko. Ini
dapat dilihat pada kolum ROE iaitu sebanyak 12.50%. Pada tahun 2016 pula
menunjukkan peningkatan kepada margin keuntungan iaitu sebanyak 4.83% dan
ini telah merangsang kepada peningkatan ROE sebanyak 14.87%. Peningkatan
ROE ini membuatkan keputusan akan lebih baik dan kurang berisiko. Bukan iu
sahaja, ia juga telah menurunkan pengganda ekuiti sebanyak 1.96 dan seterusnya
ia akan mengurangkan risiko kewangan. Syarikat menjangkakan pada tahun 2016
ini, harga stok mempunyai keuntungan peratusan sebanyak 50%. Cara bagi
pengiraan adalah seperti berikut:

Harga saham semasa : RM 23.06

Anggaran EPS : RM 3.06 x 11.30

Peratusan Keuntungan = RM 34.58
: (RM 34.58 / RM 23.06) – 1

= 50%

6.4.5 Menggunakan Ramalan Untuk Meningkatkan Operasi

Bagi syarikat yang menggunakan ramalan untuk meningkatkan operasi ini ia

untuk memudahkan syarikat utuk menukarkan andaian pembiayaan dengan

menggunakan lebih banyak pinjaman bank dan kurangnya penggunaan bon.

Selain itu, syarikat juga boleh menggunakan ramalan untuk mudah menunjukkan

hasil pembiayaan hanya dengan hutang atau stok. Bukan itu sahaja, ramalan untuk

operasi boleh menukarkan input di dalam spreadsheet daripada menukar operasi

sebenar dan mempermudahkan syarikat dalam mencari matlamat dan jadual data

jika menggunakan model Excel.

6.5 Menggunakan Regresi Untuk Meningkatkan Ramalan

Bagi syarikat analisis regresi ialah merupakan teknik statistik yang sesuai dengan

garis untuk melihat titik data supaya persamaan yang dihasilkan dapat digunakan

untuk meramalkan titik data yang lain. Bukan itu sahaja, regresi ini boleh

menyebabkan ramalan penyata kewangan kebanyakan aset meningkat pada kadar

yang sama seperti jualan tetapi ia selalunya tidak berlaku bagi sesetengah syarikat.

100

Syarikat yang menggunakan teknik regresi adalah untuk menyiasat kewujudan
keadaan tertentu dan memperbaiki ramalan kewangan syarikat mereka. Sebagai
contoh yang boleh diberikan ialah:

101

Tahun Jualan Penghutang
2011 Stok
2012 RM
2013 2,058 akaun
2014 RM RM RM 268
2015 2,534 387
2016 RM RM RM 297
2,472 398
RM RM RM 304
2,850 409
RM RM RM 315
3,000 415
RM RM RM 375
3,300 615

--

Berdasarkan contoh yang diberikan di atas ini adalah untuk syarikat yang
menggunakan regresi. Regresi ini syarikat menganggarkan tahap invetori pada
tahun 2016 adalah bagi jualan adalah sebanyak RM 3,300 juta dan inventori pulak
adalah sebanyak RM578 juta. Perkiraan bagi invetori adalah RM 35.70 + 0.186
(RM 3,300) dan mendapat jumlah sebanyak RM 578 juta. Anggaran ini adalah
berdasarkan persamaan regresi sebanyak $49 juta kurang daripada $627 juta
ramalan yang digunakan dalam penyata kewangan. Ini menyebabkan graf
hubungan linear antara jualan dan inventori serta model model regresi tak linear
yang menyebabkan kami percaya perhubungan sedemikian lebih sesuai. Akhir
sekali, regresi ini boleh juga menggunakan persamaan regresi berganda yang
membolehkan factor lain mempengaruhi inventori.
6.6 Mengalisis Kesan Perubahan Nisbah
Aset yang diramalkan berdasarkan analisis regresi sering digunakan oleh sesebuah
firma. Selain itu, ia juga berguna untuk memeriksa nisbah aset tertentu pada
kedudukan kewangan firma. Oleh itu, firma dapat mengesan perubahan yang
berlaku apabila nisbah akaun boleh terima dan nisbah inventori diubahsuai.
6.6.1 Mengubahsuai Akaun Belum Terima (ABT)

102

Berdasarkan penyata pendapatan AEON pada tahun 2016, jumlah jualan bagi
syarikat itu adalah sebanyak RM4,019 juta setahun (365 hari). Untuk
mendapatkan purata jualan harian, jumlah jualan setahun iaitu RM4,019 juta akan
dibahagikan dengan 365 hari. Oleh itu, purata jualan harian adalah sebanyak
RM11.01 juta. Purata hari bagi mengutip hutang bagi syarikat (DSO) AEON ialah
47.3 hari manakala purata DSO bagi industri ialah 36 hari.

ABT pada 47.3 hari = 40.15(11.01) = RM 442.05 juta
ABT pada 36 hari = 36.00(11.01) = RM 396.36 juta
Pengurangan ABT = Penambahan aliran tunai 2016 = RM 45.69 juta

Bagi purata hari untuk syarikat mengutip hutang (DSO), apabila DSO
dikurangkan mengikut purata industri, aliran tunai akan bertambah dan dapat
mengurangkan jualan kredit.
6.6.2 Mengubahsuai Inventori
Diberi bahawa jumlah jualan bagi sebuah syarikat ialah RM3,300 juta. Ramalan
perolehan inventori bagi syarikat tersebut pula ialah 5.26 kali manakala perolehan
purata industri ialah 10.9 kali.

Inventori pada ramalan perolehan inventori = 3300/5.26 = 627 juta
Inventori pada perolehan purata industri = 3300/10.9 = 303 juta
Pengurangan inventori = penambahan aliran tunai 2016 = RM 324 juta

Inventori akan berkurang sebanyak RM 324 juta jika perolehan inventori syarikat
meningkat daripada 5.26 kali kepada purata industri iaitu 10.9 kali. Selain itu,
aliran tunai syarikat juga bertambah sebanyak RM 324 juta.
6.6.3 ‘Kajian Khas’ Lain
Berdasarkan laporan tahunan bagi sebuah syarikat, jumlah aset bagi tahun 2015
ialah RM 2,000 juta. Selain itu, jualan bagi tahun 2015 adalah sebanyak RM
3,000 juta dan ia meningkat sebanyak RM 300 juta bagi tahun semasa. Bagi
jumlah yang perlu dibayar tahun 2015 beserta akrual ialah sebanyak RM 200

103

juta. Jumlah dividen pula adalah sebanyak RM 57.5 juta dan margin keuntungan
ialah 0.0392.

AFN = (A0/S0)(perubahan S) – (L0/S0)(perubahan S) – MS1(1- payout)
= 0.6667(perubahan S) – 0.06667(perubahan S) – 0.0392(S1)(0.5106)
= 0.6667(300) – 0.06667(300) – 0.0392(3300)(0.5106)
= 200 – 20 – 66

= RM 114 juta

‘Kajian Khas’ Lain boleh menganggarkan kesan perubahan dasar dividen ke atas
penyata dan pada perkara yang diperlukan. Persamaan AFN boleh diubahsuai
untuk mendapatkan anggaran “quick and dirty” kesan daripada pembayaran
dividen. Walaubagimanapun, keputusan firma untuk mengurangkan jumlah
dividen mungkin boleh menimbulkan masalah tetapi mungkin diperlukan untuk
memaksimumkan nilai intrinsik (penting) firma dan harga saham jangka
panjang.

104

9.0 PENILAIAN BON
9.1 Definisi Bon

Bon merupakan suatu sijil atau sekuriti hutang jangka panjang yang
menunjukkan bahawa seseorang pelabur telah meminjamkan wang kepada
sesebuah syarikat atau kerajaan dan beliau akan mendapat pulangan faedah tetap
dan bayaran balik modal. Bon juga menjanjikan bahawa pelabur akan menerima
bayaran semula prinsipal iaitu modal asal pada tarikh matang disamping bayaran
faedah yang tetap secara berkala untuk sesuatu tempoh yang ditentukan
mengikut perjanjian antara pelabur dan pihak yang menerima pinjaman.
Seseorang yang melabur ke dalam bon sebenarnya berperanan sebagai pemberi
pinjaman wang kepada penerbit bon. Manakala penerbit pula bertindak sebagai
peminjam dengan membeli bon tersebut.

Terdapat dua jenis bon iaitu Bon Perbendaharaan dan Bon Korporat. Bon
Perbendaharaan diterbitkan oleh pihak kerajaan seperti Bank Negara Malaysia
dan institusi separa kerajaan seperti Khazanah Nasional Berhad. Bon ini juga
dikenali sebagai bon kerajaan dan bon ini dianggap tidak berisiko. Bon korporat
pula bon yang diterbitkan oleh syarikat atau institusi kewangan dan bukan
kewangan.

9.2 Ciri-Ciri Bon
Secara umumnya, setiap bon mempunyai ciri-ciri yang tersendiri iaitu nilai par,
kadar faedah kupon, tempoh matang, peruntukan panggilan dan dana terikat atau
dana tenggelam. Nilai par atau nilai muka adalah jumlah wang yang mana para
pemegang akan mendapat semula apabila tiba tarikh matang. Ia juga dipanggil
sebagai nilai nominal, nilai tara, nilai tebus atau nilai matang. Kadar faedah kupon
pula merupakan jumlah faedah yang akan diterima oleh pemegang bon secara
berkala. Sebagai contoh, jika pemegang bon memiliki bon bernilai RM 1,000
dengan kadar kupon 8%, maka bayaran faedah tahunan adalah RM 80. Tarikh
matang atau tempoh matang merupakan tarikh masa depan di mana prinsipal
pelabur akan dibayar. Peruntukan panggilan pula adalah untuk memberi hak
kepada penerbit bon untuk membeli semula bon daripada pemegang bon pada
kadar dinyatakan pada tempoh tertentu. Ciri terakhir ialah dana tenggelam atau

105

dana terikat serta dikenali sebagai ‘sinking fund’. Ia membawa maksud bahawa
penerbit pada secara berkala akan mengasingkan wang untuk bayaran hutang pada
akhir tempoh dan ini mungkin dinyatakan dalam surat ikatan amanah untuk
melindungi pelabur.

9.3 Penilaian Bon
Penilaian bon merupakan suatu proses untuk menentukan nilai bon. Maklumat ini
akan digunakan oleh bakal-bakal pelabur bagi menentukan jumlah yang sanggup
dilabur dan pulangan yang bakal diperolehi daripada hasil pelaburan tersebut.
Manakala bagi penerbit bon pula, kaedah penilaian ini membolehkan mereka
untuk menentukan berapa banyak modal yang boleh diperolehi daripada terbitan
bon tersebut serta menentukan jumlah kadar faedah yang perlu ditawarkan bagi
menarik minat para pelabur.

1. Bon Diskaun - Bon yang dijual bawah nilai par. Terjadi apabila kadar faedah
lebih tinggi dari kadar kupon.

2. Bon Premium - Bon yang dijual melebihi nilai par. Terjadi apabila kadar
faedah lebih rendah dari kadar kupon.

Formula Bon:

Vв = PMT (PVIFA i,n) + Par (PVIF i,n)

Di mana:
PMT = Nilai Par x Kadar Kupon
VB = value bon (nilai bon)
i = interest (kadar faedah)
n = tahun
Contoh:
PMT = 130, n = 10, I/YR = 10, Par = 1000

Dengan menggunakan formula di atas serta jadual PVIFA dan PVIF, jawapan
yang akan terhasil ialah RM 1184.85. Bon ini dijual pada harga premium.

9.4 Hasil Bon

106

Hasil bon dapat memberikan anggaran kadar pulangan yang diperolehi oleh
pelabur sekiranya bon tersebut dibeli pada hari ini dan dipegang sepanjang
hayatnya. Hasil bon ini terdiri daripada YTM (Yield To Maturity) dan YTC
(Yield To Call).
9.4.1 Yield To Maturity (YTM)
Istilah YTM ini membawa maksud kadar pulangan yang diperolehi pelabur
terhadap bon yang dibeli pada hari ini dan beranggapan bahawa ianya dipegang
sehingga tempoh matang serta segala kupon dan bayaran prinsipal dibuat pada
masa yang ditetapkan. YTM ini adalah kadar diskaun yang memberi jumlah pada
aliran tunai bon pada masa akan datang dan jumlah ini bersamaan dengan harga
semasa bon. Formula bagi YTM ialah :

YTM ini juga boleh dijelaskan sebagai kadar pulangan yang dijanjikan oleh bon
di mana pelabur akan menerima kadar pulangan ini sekiranya bayaran yang
dijanjikan itu dilaksanakan. YTM bersamaan dengan kadar pulangan yang
dijangkakan apabila tiada kebarangkalian kesalahan berlaku dan bon tidak boleh
dipanggil.
9.4.2 Yield To Call
Sekiranya kadar faedah semasa lebih rendah berbanding kadar kupon bon
tertunggak, bon yang boleh dipanggil mungkin akan dipanggil dan pelabur akan
menganggarkan kadar pulangan sebagai YTC dan bukannya YTM. Formula bagi
YTC ialah:

Kebiasaannya, syarikat akan memanggil bon sekiranya mereka mampu
menggantikan hutang kupon tinggi semasa dengan pembiayaan yang lebih murah.

107

9.5 Perubahan Dalam Nilai Bon Mengikut Perubahan Masa
Nilai bon tidak akan tetap sepanjang masa. Nilainya akan berubah mengikut
perubahan masa. Pada tempoh matang, nilai bon akan bersamaan dengan nilai par.
Sekiranya rd tidak berubah, nilai premium bon akan berkurangan mengikut
peredaran masa sehingga mencapai nilai par. Manakala, nilai diskaun bon pula
akan meningkat mengikut peredaran masa sehingga mencapai nilai par serta nilai
par bon juga akan kekal.

9.6 Bayaran Faedah Dua Kali Setahun (Semi-annual bond)
Kebanyakan faedah bon dibayar dua kali dalam setahun iaitu pada setiap enam
bulan.
Formula untuk mengira ‘semiannual bond’:

Atau

Vb = I/2 (PVIFAkb/2,2n) + M (PVIFkb/2,2n)

Di mana:
M = Nilai tara
I = Kadar kupon x Nilai tara
n = Tempoh
kb = Kadar pulangan diperlukan
Contoh:
Syarikat Miaza Enterprise telah mengeluarkan bon yang mempunyai tempoh
matang selama 8 tahun dengan kadar kupon 8% yang dibayar setiap 6 bulan.
Nilai tara bon adalah RM1,000. Jika kadar pulangan diperlukan adalah 10%,
apakah nilai bon?

Penyelesaian:

108

9.7 Menilai Risiko Bon
9.7.1 Risiko Harga

Risiko harga merujuk kepada risiko penurunan nilai bon yang disebabkan oleh
peningkatan kadar faedah dan situasi ini akan merugikan para pemegang bon.
Risiko harga lebih tinggi pada bon mempunyai tempoh matang yang panjang
daripada bon yang akan matang dalam masa

terdekat.
Rajah 9.7.1 Nilai bon jangka pendek dan jangka panjang dengan 10% kupon bon tahunan
pada kadar faedah pasaran berbeza.

109

Merujuk kepada rajah di atas, bon 15-tahun jauh lebih sensitif terhadap perubahan
dalam kadar faedah berbanding dengan bon 1-tahun. Pada kadar faedah 10%,
kedua-dua bon dinilai pada $1000. Apabila kadar faedah meningkat kepada 15%,
bon 15-tahun akan jatuh hingga $707.63, tetapi bon 1-tahun hanya jatuh dengan
sedikit sahaja iaitu hingga $956.52. Kemerosotan harga untuk bon 1-tahun hanya
4.35%, sementara itu 29.24% untuk bon 15-tahun.
9.7.2 Risiko Pelaburan Semula
Risiko pelaburan semula merujuk kepada kejatuhan kadar faedah yang akan
menyebabkan pengurangan dalam pendapatan pelabur bon. Risiko ini juga
sangat tinggi bagi kalangan bon jangka pendek dan bon yang boleh dipanggil
semula atau ‘callable bond’.
Contohnya adalah bon dalam portfolio, secara puratanya mempunyai kadar
kupon 10%. Sekarang katakan kadar faedah menurun sebanyak 5%. Banyak bon
akan matang atau dipanggil semula kerana pemegang bon perlu menggantikan
bon 10% dengan bon 5%. Oleh itu, para pelabur bon akan mengalami
pengurangan pendapatan.
9.7.3 Perbandingan Risiko Harga dan Risiko Pelaburan Semula

Jadual 9.7.3 Perbandingan antara risiko harga dan risiko pelaburan semula.
Risiko harga adalah berkaitan dengan kadar faedah pasaran manakala risiko
pelaburan semula pula merujuk kepada pendapatan portfolio (bon). Merujuk
jadual di atas, bon jangka panjang akan menghadapi risiko harga yang tinggi
kerana nilai portfolio akan menurun jika kadar faedah pasaran meningkat, tetapi
bon ini hanya mempunyai risiko pelaburan semula yang rendah kerana
pendapatan portfolio akan stabil. Sebaliknya, bon jangka pendek tidak akan
terdedah dengan risiko harga tetapi akan lebih terdedah dengan risiko pelaburan
semula yang tinggi.

110

9.8 Risiko Mungkir
Risiko mungkir ini berlaku apabila sekiranya pelabur mungkir janji, maka pelabur
akan menerima pulangan kurang daripada pulangan yang telah dijanjikan. Oleh
itu, jangkaan pulangan bon korporat dan perbandaran adalah kurang daripada
pulangan yang telah dijanjikan. Ia juga dipengaruhi oleh kekuatan kewangan si
pelabur dan terma kontrak bon tersebut. Bon yang mempunyai risiko lalai yang
tinggi mempunyai kadar pasaran yang tinggi.

Risiko mungkir dapat ditunjukkan dengan menggunakan formula tersebut:

Rd = r* + IP + DRP + LP + MRP

Melalui formula tersebut, ia dapat disimpulkan dengan kesimpulan di mana
sekiranya risiko mungkir bagi bon berubah, Rd, maka harga juga akan terkesan
sekali. Manakala sekiranya risiko mungkir pada Bon Allied meningkat, ia akan
menyebabkan harganya jatuh dan YTM = Rd akan meningkat.
9.8.1 Jenis-Jenis Bon
Bon adalah pelaburan hutang di mana para pelabur akan melaburkan wangnya
kepada penerbit hutang kerajaan, badan kerajaan serta syarikat. Terdapat pelbagai
jenis bon yang terdapat di Malaysia. Ia akan dijelaskan dengan lebih terperinci di
bawah. Antara contoh bon yang diterbitkan ialah:

a) Bon Gadai Janji

Bon Gadai Janji merupakan suatu bon di mana sebuah perbadanan akan
menjanjikan aset atau mencagarkan aset tertentu untuk dijadikan sebagai jaminan
ke atas bon itu. Sekiranya, perbadanan tersebut memungkir terma-terma perjanjian
bon tersebut, pemegang bon boleh merampas semula aset tersebut dan menjualnya
untuk memenuhi tuntutan mereka. Perbadanan tersebut juga boleh memilih untuk
mengeluarkan bon gadai janji yang kedua tetapi ia juga mempunyai keadaan atau
situasi yang tertentu.

Apabila berlakunya likuidasi, pemegang bon gadai janji kedua akan mempunyai
tuntutan terhadap aset tersebut tetapi ianya boleh dituntut setelah pemegang bon

111

gadai janji yang pertama telah dibayar sepenuhnya. Gadai janji kedua ini juga
dipanggil sebagai gadai janji junior. Hal ini kerana mereka adalah junior dalam
keutamaan tuntutan-tuntutan senior atau gadai janji pertama. Semua bon gadai
janji ini tertakluk kepada “indenture” yang merupakan sebuah dokumen undang-
undang yang menjelaskan secara terperinci hak pemegang bon dan perbadanan
tersebut.

Walaubagaimanapun, jumlah bon baru yang boleh dikeluarkan biasanya akan
dihadkan kepada peratusan yang telah dinyatakan dalam jumlah harta yang boleh
ditebus firma. Ia biasanya merangkumi semua tanah, loji dan peralatan dan sudah
pasti kadar faedah kupon pada bon yang baru diterbitkan akan berubah dari
semasa ke semasa bersama dengan kadar pasaran bon yang lebih tua.

b) Debentur

Debentur pula merupakan bon yang tidak bercagar. Ia tidak menyediakan cagaran
khusus sebagai jaminan aset untuk bon yang dikeluarkan. Oleh itu, pemegang
debentur adalah pemiutang am yang tuntutannya dilindungi oleh harta yang tidak
dijanjikan. Maksudnya di sini ialah penggunaan debentur bergantung pada sifat
aset firma dan kekuatan kredit umumnya. Kebiasaannya, syarikat-syarikat yang
menggunakan debentur terdiri daripada syarikat-syarikat yang sangat kuat seperti
Syarikat General Electric dan Syarikat Exxon Mobil. Mereka boleh menggunakan
debentur kerana mereka tidak perlu meletakkan harta mereka sebagai jaminan
untuk hutang mereka. Terdapat juga syarikat yang lemah mengeluarkan debentur
di mana mereka telah menjanjikan sebahagian besarar aset mereka akan dijadikan
sebagai cagaran untuk pinjaman gadai janji. Dalam situasi seperti ini, debentur
agak berisiko dan risiko tersebut akan didapati dan ditunjukkan dalam kadar
faedah mereka.

c) Debentur Subordinat

Debentur Subordinat merupakan bon yang mempunyai tuntutan ke atas aset
selepas hutang gadai janji yang pertama atau hutang senior yang telah dibayar
sepenuhnya sekiranya berlaku pembubaran. Ia juga dikenali sebagai anak didik
bagi bon gadai janji. Istilah subordinat itu ialah orang bawahan dan sekiranya
berlakunya kebankrapan, hutang subordinat itu boleh dituntut terhadap aset

112

setelah hutang senior dibayar sepenuhnya. Apabila berlakunya pembubaran atau
penyusunan semula, pemegang debentur subordinat tidak akan menerima apa-apa
sehingga hutang senior seperti yang telah dijelaskan dalam indentur debentur,
telah dibayar.
9.8.2 Taraf Bon
a) Penarafan Bon

Penarafan korporat bon boleh dilakukan oleh 3 agensi iaitu Moody, Standard and
Poor dan Fitch Investor Services. Penarafan bon ini melibatkan penilaian
mengenai potensi risiko bagi satu-satu bon itu memberi kesan kepada kadar
pulangan yang dikehendaki oleh pelabur. Semakin rendah bon itu ditarafkan,
semakin tinggi kadar pulangan yang dikehendaki oleh pasaran modal. Selain
daripada penarafan antarabangsa yang dilakukan oleh agensi luar, Malaysia juga
mempunyai penarafan sendiri iaitu Rating Agency Malaysia Berhad (RAM) dan
Malaysian Rating Corporation Berhad (MARC). Kedua-dua buah agensi
penarafan ini mempunyai pasaran untuk membuat penilaian ke atas syarikat-
syarikat yang mahu menerbitkan bon.

Sebagai contoh yang boleh ditunjukkan adalah melalui akhbar Utusan Borneo
Sabah, di mana RAM telah mengekalkan penarafan tinggi untuk bon RM 1 billion
di Sabah. Mereka mengekalkan traf AAA atau Stabil untuk RM 1 billion Sabah
(2014/2019) berikutan jangkaan bahawa hubungan antara negeri berkenaan
dengan kerajaan persekutuan akan kekal kukuh. Walaubagaimanapun, sebarang
pengurangan sokongan kerajaan persekutuan kepada Sabah akan menyebabkan
reaksi penarafan yang negatif. Tujuan mereka mengekalkan penarafan ini adalah
untuk menyelaraskan agensinya bagi memberikan fokus yang lebih baik terhadap
perniagaan terasnya, mengelakkan pertindihan fungsi dan memperbaiki tadbir
urus selain semak dan imbang.

b) Kepentingan Penarafan Bon

Secara umumnya, penarafan bon adalah merujuk kepada penunjuk risiko lalai,
penarafan tersebut mempunyai pengaruh yang langsung, terukur pada kadar
faedah bon dan kos hutang firma. Kebanyakan bon dibeli oleh pelabur institusi
berbanding individu dan banyak institusi terhad kepada sekuriti gred pelaburan.

113

9.8.3 Kebankrapan dan Pengorganisasian Semula
Bagi organisasi besar, penyusunan semula berlaku lebih kerap daripada
pembubaran, terutamanya dalam keadaan di mana perniagaan bernilai lebih
"hidup daripada mati". Kebiasannya, dalam pembubaran, pemiutang tidak
bercagar secara umumnya tidak menerima apa-apa. Ini menjadikan mereka lebih
bersedia untuk mengambil bahagian dalam penyusunan semula walaupun tuntutan
mereka sangat meningkat. Pelbagai kumpulan pemiutang mengundi pada
rancangan penyusunan semula. Jika kedua-dua majoriti pemiutang dan hakim
meluluskan, syarikat "muncul" dari muflis dengan hutang yang lebih rendah,
mengurangkan caj faedah, dan peluang untuk berjaya.

9.9 Pasaran Bon
Pasaran Bon adalah pasaran untuk semua jenis bon dan sebuah tempat di mana
organisasi pergi untuk mendapatkan pinjaman yang besar. Secara amnya, bila
harga saham meningkat, harga bon akan menurun. Terdapat pelbagai jenis
bon, termasuk Bon Perbendaharaan, bon korporat, dan bon perbandaran. Satu

contoh bon adalah debentur.

Bon korporat didagangkan terutamanya dalam pasaran di kaunter.
Kebanyakan bon dimiliki dan didagangkan di kalangan institusi kewangan
besar (syarikat insurans hayat, dana bersama, dana lindung nilai dan dana
pencen, kesemuanya berurusan dengan sekuriti sekuriti yang sangat besar) dan
ia agak mudah untuk pengedar bon over-the-counter untuk menguruskan
pemindahan bon yang besar di kalangan pemegang bon yang agak sedikit. Ia
akan menjadi lebih sukar untuk menjalankan operasi serupa di pasaran saham
di antara berjuta-juta pemegang saham besar dan kecil, jadi peratusan
perdagangan saham yang lebih tinggi berlaku di bursa.

114

10.0 SAHAM DAN PENILAIANNYA

10.1 Pengenalan
Saham biasanya merujuk kepada perkongsian hak milik suatu syarikat. Pemilik
dan penyokong pembiaya sesuatusyarikat mungkin membuat keputusan untuk
menjual syarikat untuk mendapatkan wang. Bagaimanapun ini biasanya
mengakibatkan kehilangan kawalan terhadap syarikat tersebut. Dari segi
pemilikan, pemilik memilikibukti pemilikan seperti sijil lahir syarikat ataupun
dokumen penubuhan syarikat. Pemilikan tersebut menunjukkan kawalan iaitu
legal bind, para pelabur yang berkontrak. Kontrak tersebut dikenali sebagai
saham. Selain itu, lembaga pengarah memilih pengurusan dan matlamat
pengurusan tersebut adalah untuk memaksimumkan harga saham. Pemegang
saham mempunyai hak untuk memilih lembaga pengarah yang akan membuat
dasar dan melaksanakan urusan syarikat.

10.2 Jenis-Jenis Saham
Terdapat dua jenis saham yang wujud antaranya ialah saham yang dikelaskan dan
saham pengasas. Saham yang dikelaskan (Classified Stock) merupakan saham
biasa yang diberikan gelaran-gelaran khas seperti Class A dan Class B untuk
memenuhi keperluan khas sesebuah syarikat. Saham Pengasas (Founder’s Stock)
merupakan saham yang dimiliki oleh pengarah syarikatuntuk membolehkan
kawalan pemilikan syarikat dapat dibekalkan tanpa memiliki saham majoriti.

10.3 Jenis Saham Umum
Kebanyakan firma mempunyai hanya satu jenis stok biasa, dalam beberapa
keadaan, stok kerap digunakan untuk memenuhi keperluan khas. Apabila
klasifikasi khusus digunakan, satu jenis ditetapkan Kelas A, Kelas B yang lain dan
sebagainya. Perbezaan utama adalah, Kelas B mempunyai 10 undian manakala
Kelas A mempunyai 1 undi setiap saham. Sebagai contoh, Google menjual
sahamnya kepada awam. Kemudian, ia menjual Stok Kelas A kepada orang ramai.
Selain itu, Stok Kelas B ditahan atau dipegang oleh pihak syarikat. Saham Kelas
B Google kebanyakannya dipegang oleh dua pengasas syarikat dan Ketua
Pegawai Eksekutifnya (current). Penggunaan saham diklasifikasikan ini
membolehkan pengasas syarikat mengawal syarikat tanpa memiliki majoriti
saham biasa. Saham Kelas B jenis ini kadang-kadang dipanggil saham pengasas.

115

Secara amnya, Kelas A dan Kelas B dan sebagainya tidak mempunyai makna
standart. Kebanyakan firma tidak mempunyai saham dikelaskan tetapi firma tidak
dapat menamakan saham Kelas B sebagai saham pengasas dan saham Kelas A
yang dijual kepada orang awam, sementara yang lain boleh membalikkan nama
tersebut (reverse those designations).

10.4 Kelebihan Dan Kelemahan Saham
Antara kelebihan sesuatu saham ialah wujudnya kawalan ke atas firma di mana
pemegang saham boleh memecat pengurusan atasan sesebuah firma tersebut.
Selain itu, pemegang saham mempunyai hak untuk membeli terbitan baru saham
berdasarkan kadar pro-rata. Pemegang saham juga akan memperolehi dividen ke
atas saham yang dipegang.

Di samping mempunyai kelebihan ke atas saham yang dipegang, terdapat juga
kelemahan yang akan dialami oleh pemegang saham antaranya ialah instrumen
pelaburan yang berisiko tinggi yang perlu dihadapi oleh para pelabur. Selain itu,
pemegang saham juga akan menanggung risiko operasi syarikat sama ada syarikat
beroperasi dengan baik atau sebaliknya. Sekiranya sesebuah syarikat itu muflis,
pemegang saham biasa merupakan ‘residual claimant’.

10.5 Hak Keutamaan (The Preemtive Right)
Pemegang saham biasa sering mempunyai hak, yang dipanggil hak keutamaan,
untuk membeli secara pro rata berdasarkan mana-mana saham tambahan yang
dijual oleh firma. Tujuan hak keutamaan ini adalah untuk melindungi para
pemegang saham daripada pencairan nilai serta menghalang perbadanan daripada
mengeluarkan sejumlah besar saham tambahan dan membeli saham itu sendiri.

10.6 Harga Saham Berkaitan Nilai Intrinsik (Stock Price Versus Intrinsic Value)
Harga saham ini merupakan harga pasaran saham semasa di Bursa Malaysia. Ia
mudah diperhatikan untuk syarikat-syarikat awam yang didagangkan. Sementara
itu, nilai instrinsik pula merupakan nilai sebenar saham syarikat. Ianya
menggambarkan nilai sebenar sesebuah pasaran berdasarkan asas (fundamental).
Nilai instrinsik tidak boleh diperhatikan secara langsung dan ianya mestti
dianggarkan.

116

10.7 Penyelesaian Nilai Intrinsik Dan Harga Saham
Berikut merupakan gambaran penyelesaian nilai intrinsik dengan harga saham :-

Keseimbangan pasaran terjadi apabila harga stok sama dengan nilai intrinsiknya.

Persepsi pelabur boleh menyebabkan harga saham turun dalam jangka pendek dan
menyebabkan ia berbeza dengan nilai intrinsik. Pelabur menganggarkan nilai
intrinstik untuk membantu menentukan keputusan membeli atau menjual sesuatu
saham. Saham dengan harga di bawah nilai intrinsil adalah terkurang nilai
(undervalue). Saham dengan harga di atas nilai intrinsil adalah terlebih nilai
(overvalued). Jika pasaran saham cukup cekap, jurang antara harga saham dan
nilai intrinsik tidak besar, dan mereka tidak boleh bertahan lama.

Jika nilai Undervalue Para
intrinsik 117 pelabur
RM10 dan akan
harga membeli
pasaran

RM8 saham

Jika nilai Overvalue Para
intrinsik pelabur
RM8 dan akan
harga menjual
pasaran saham
RM10

**sekiranya sama, ianya adalah harga keseimbangan, akan tetapi dalam realiti
tidak akan berlaku kerana terdapat spekulasi harga.

10.8 Mengapa Pelabur Dan Syarikat Mengambil Berat Mengenai Nilai Intrinsik
Matlamat seseorang pelabur adalah untuk membeli stok yang dinilaikan rendah
dan mengelakkan stok terlalu tinggi. Pihak pengurusan perlu mengetahui
bagaimana tindakan alternatif mungkin akan mempengaruhi harga saham.
Pengurus perlu mempertimbangkan sama ada stok mereka terlalu rendah nilai atau
terlebih nilai sebelum membuat keputusan tertentu.

10.9 Pendekatan Yang Berbeza Untuk Menentukan Nilai Intrinsik Saham Umum
Terdapat 4 model pendekatan yang boleh digunakan untuk menentukan nilai
intrinstik iaitu model dividen diskaun (Discounted Divident Model), model
penilaian korporat (Corporate Valuation Model), P/E pendekatan pelbagai (P/E
Multiple Approach) dan pendekatan EVA (EVA Approach).

Model dividen diskaun merupakan nilai saham adalah nilai kini bagi dividen yang
dijana oleh saham tersebut pada masa hadapan. Nilai saham biasa bergantung
pada aliran tunai yang diharapkan dapat diberikan dan aliran tersebut terdiri
daripada dua elemen iaitu dividen pelabur diterima setiap tahun semasa dia
memegang stoknya dan harga yang diterima apabila stok dijual. Nilai stok ialah
nilai semasa dividen masa depan yang dijangka dihasilkan oleh stok.

118

Pertumbuhan Saham Yg Malar (Constant Growth Stock)
Pendekatan Model Dividen Diskaun
Saham yang dijangka meningkat pada kadar yang malar (g).

D1 = D0(1 + g)1

D2 = D0(1 + g)2

Dt = D0(1 + g)t

Andaikan,

D0 : $ 2.00 , g : 6% sehingga 4 tahun , g : 4% bagi 5 tahun ke atas

Berapakah nilai dividen untuk tahun 1 hingga 5?

Solusinya,

D1 = D0(1 + g)1 D2 = D0(1 + g)2

=$2.00(1+0.06)1 =$2.00(1+0.06)2

= $2.12 =$2.25
119

D3 = D0(1 + g)3 D4 = D0(1 + g)4
=$2.00(1+0.06)3 =$2.00(1+0.06)4
=$2.38 =$2.52
D5 = D0(1 + g)5
=$2.00(1+0.04)5
=$2.43

120

10.10 Dividen Masa Depan Dan Nilai Kini

Apa akan jadi sekiranya g > rs?
g > rs, formula pertumbuhan malar akan menyebabkan harga saham menjadi
negatif (tidak masuk akal). Model pertumbuhan malar hanya terpakai jika, rs > g
atau g dijangka akan malar selama-lamanya
Model Pertumbuhan Tetap (Gordon) digunakan untuk mencari nilai stok
pertumbuhan berterusan berdasarkan siri dividen masa depan yang berkembang
pada kadar yang tetap.

P0 = the stock price at time 0,
D1 = the next dividend (i.e., at time 1),

g = the growth rate in dividends
r = the required return on the stock

g < r.
121

Apabila dinyatakan dengan cara ini, adalah jelas bahawa pulangan yang
dijangkakan ke atas saham adalah sama dengan hasil dividen yang dijangka
ditambah hasil keuntungan modal yang dijangkakan

Berdasarkan maklumat di bawah, kira dividen dijangka untuk 3 tahun seterusnya
dan juga nilai kini dividen tersebut.
D0 = $2 , g malar pada 6%. , rs = 13%
1. Apakah nilai instrinsik saham tersebut?
Model Pertumbuhan Malar:

= $2.12_
0.15-0.06
= $30.29
2. Berapakah nilai saham yang dijangka, satu tahun dari sekarang?
D1 telah dibayar. Jadi P1 dijangka ialah nilai kini bagi D2, D3, D4, dan
seterusnya.
I = D2 = $2.247
r-g 0.15-0.06
= $32.10
Atau menggunakan formula ini :
I = P0 (1+g)
I = P0(1.06)
= $32.10

Cara Cari Kadar Dividen Dijangka, Kadar Pertumbuhan Modal dan Jumlah
Pulangan untuk tahun pertama

122

Kadar Dividen (pulangan dividen pertama)
= D1/P0 = $2.12/$30.29 = 7.0%

Kadar Pertumbuhan Modal (pulangan modal)
= (P1 – P0)/P0
= ($32.10 – $30.29)/$30.29 = 6.0%
Jumlah Pulangan (rs) (jumlah Pulangan)
= Dividen+ Laba Modal
= 7.0% + 6.0% = 13.0%
10.11 Penilaian Pertumbuhan Berterusan
Contoh soalan ,

Saham Ferris Jackson kini menjual $ 30.00 satu saham. Ianya membayar dividen
sebanyak $ 1.50 satu bahagian (iaitu, Do= $ 1.50). Dividen ini dijangka
berkembang pada kadar tetap 7 % setahun.

1. Apakah harga saham dijangkakan 1 tahun dari sekarang ? Apakah kadar
pulangan yang diperlukan ?

P0 : $ 30.00 , g : 7%
= P0(1+g)
= $30.00(1.07)
= $32.15

2. Apakah harga dijangka pada hari jika g = 0? (Pengiraan bagi Saham
Keutamaan) Jika g=0, dividen adalah perpertuiti

P0 = PMT = D0
r Ks

10.12 Penilaian Stok
Contoh soalan,

123

Pengasas yuran mempunyai saham tetap pilihan yang kekal yang menjual $ 60
satu saham dan membayar dividen sebanyak $ 5 pada akhir setiap tahun. Apakah
kadar pulangan yang diperlukan.
P0 = PMT

r
P0 = 60
60 = 5/ks
Ks = 5/60
= 8.3%

Selain itu, antara pendekatan penentuan nilai intrinsik juga ialah dividen berkaitan
pertumbuhan. Dividen yang diperolehi oleh pemegang saham dibayar daripada
pendapatan dan pertumbuhan dividen memerlukan pertumbuhan pendapatan.
Pertumbuhan berlaku dalam pertumbuhan jangka panjang. Ia tidak mungkin
berlaku tanpa pelaburan semula pertumbuhan pendapatan dalam keuntungan.
Semakin tinggi peratusan pendapatan yang dikekalkan, semakin tinggi kadar
pertumbuhan. Dalam dividen jangka panjang adalah malar, i.e.g=0

DIVI

Berikut merupakan contoh bagi pendekatan ini :-
124

Memperolehi perniagaan yang mempunyai $ 1,000,000 aset dan tiada hutang,
dengan $ 1,000,000 ekuiti. ROE yang dijangkakan sama dengan 10.0%,
pendapatan dijangkakan untuk tahun yang akan datang adalah (0.10) ($
1,000,000) = $ 100,000.
$ 100,00 boleh mengambil keuntungan dalam dividen, atau boleh melabur semula
sebahagian atau keseluruhan $ 100,000 dalam perniagaan. Jika kita membayar
semua pendapatan, kita akan mempunyai pendapatan dividen $ 100,000 pada
tahun ini. Tetapi dividen tidak akan berkembang kerana aset dan oleh itu
pendapatan tidak akan berkembang.
Pendapatan tahun depan = Pendapatan sebelum + ROE (Pendapatan
tertahan)

=$100,000 + 0.1($60,000)
=$106,000
Dividen tahun hadapan = 0.4($106,000)
= $42,400
Pendapatan dividen akan terus meningkat sebanyak 6% setahun menjadi:
Kadar pertumbuhan = (nisbah 1-Pembayaran) ROE
=(1-0.4)10.0%
=0.6(10.0%)
=6.0%
Ini menunjukkan bahawa dalam jangka masa panjang, pertumbuhan dividen
bergantung terutamanya kepada nisbah pembayaran firma dan ROE. Mana-
mana tindakan firma boleh menyebabkan ROE meningkat dan dengan demikian
kadar pertumbuhan meningkat. Pendapatan syarikat baru seringkali rendah
atau negatif selama beberapa tahun, dan kemudian mula naik dengan pesat.

125

10.13 Malar Model Pertumbuhan
Model Pertumbuhan Gordon, yang juga dikenali sebagai model diskaun

dividen (DDM), merupakan kaedah untuk mengira nilai intrinsik saham, tidak

termasuk keadaan pasaran semasa

Syarat-syarat Model Pertumbuhan
Saham yang dijangka meningkat pada kadar yang malar (g).

Kadar pulangan,rs mesti lebih tinggi daripada kadar pertumbuhan jangka
panjang,g (rs > g). Berikut merupakan formula nilai stok :-

Syarikat berkembang pada kadar yang tetap dan tidak berubah. Kadar
pertumbuhan syarikat dijangka tetap berterusan pada masa depan. Berikut
merupakan formula bagi kadar pertumbuhan :-

Tempoh pertumbuhan pesat boleh mengakibatkan pengenalan produk baharu,
teknologi baharu atau strategi pemasaran yang inovatif tidak dapat diteruskan
tanpa henti. Kebanyakkan firma meneruskan kitaran hayat di mana mereka
mengalami kadar pertumbuhan yangberbeza semasa bahagian kitaran. Oleh itu,
firma seperti ini tidak boleh menggunakan pertumbuhan saham tetap seperti yang

126

dibincngkan sebelumnya. Stok yang mengalami pola pertumbuhan di atas
dipanggil stok pertumbuhan yang tidak tetap, supernormal atau tidak tentu.
Berikut merupakan formulanya :-

● P0 = harga saham pada masa 0,
● Dt = dividen yang dijangka pada masa t,
● T = bilangan tahun pertumbuhan tidak stabil,
● gc = kadar pertumbuhan berterusan jangka panjang dalam dividen,
● r = pulangan yang diperlukan pada saham, dan
● gc <r

127

10.14 Penilaian Saham Dengan Pertumbuhan Tidak Malar
Model Pertumbuhan Malar boleh digunakan untuk mencari nilai saham. Berikut
merupakan langkah-langkah yang boleh digunakan untuk menggunakan model ini
:-

Jika sesuatu saham dijangkakan mempunyai pertumbuhan
dijangka yg bernilai negatif (g=-6%), adakah pelabur akan
membeli saham ini dan apakah nilai saham ini?
Ya. Walaupun dividen semakin menurun, saham ini sebenarnya
masih memberikan alir tunai dan mempunyai nilai positif.
10.15 Batas Model Dividen Diskaun
Kaedah menilai harga saham syarikat berdasarkan teori bahawa stoknya
merupakan jumlah kesemua pembayaran dividen masa depan, didiskaun semula
kepada nilai sekarang. Nilai stok menjadi sifar jika firma tidak membayar dividen.
Sebagai contoh, Google tidak membayar dividen sehingga 2016 tetapi harga
penutupannya ialah $782.75 pada akhir tahun 2016. Selain itu, tunai bukan hanya
cara bagi pembayaran polisi. Firma boleh membayar melalui dividen saham dan
membeli semula stok mereka tetapi menurut model dividen diskaun, pembayaran
bukan tunai dianggap sebagai gagal. Justeru itu, tiada standard bagi anggaran
kadar pertumbuhan dan kadar pertumbuhan adalah berterusan. Pengiraan juga

128

boleh menjadi tidak munasabah. Ianya juga tidak mencerminkan perubahan dalam
asas firma. Berikut merupakan formula yang boleh digunakan :-

● D = anggaran dividen tahun depan,
● r = kos modal ekuiti syarikat
● g = anggaran kadar pertumbuhan dividen masa depan
10.16 Pendekatan Berasaskan Penilaian
Dalam pendekatan ini, dividen yang diterima bergantung kepada pendapatan.
Ramalan dividen yang boleh dipercayai haruslah didasarkan kepada ramalan asas
jualan masa depan, kos, dan keperluan modal firma. Pendekatan berasaskan
penilaian ini boleh menggunakan pendekatan penilaian saham alternatif, model
penilaian korporat.
10.17 Model Penilaian Korporat
Model ini dikenali juga sebagai kaedah alir tunai bebas (free cash flow method -
FCF). Disarankan bahawa nilai sesebuah firma adalah bersamaan dengan nilai
kini alir tunai bebas bagi firma tersebut. Berikut merupakan formula yang boleh
digunakan bagi menentukan alir tunai bebas:-
FCF = pendapatan selepas cukai – palaburan modal bersih

atau
FCF = [EBIT (1-T) Depr.andamortization] - [Capitalexpenditures +  NOWC]
10.17.1 Penggunaan Model Penilaian Korporat
1. Cari nilai pasaran (MV) firma, dengan mencari PV bagi FCF masa depan
syarikat itu.
2. MV saham biasa

129

= MV hutang - Saham Terutama
3. Nilai Instrinsik Saham
= MV saham biasa / Bilangan Saham Diterbitkan
Formula Mengira Nilai Instrinsik Sesaham
MV of equity = MV of firm - MV of debt and preferred
Value per share = MV of equity/# of shares
Isu Tentang Model Penilaian Korporat
Selalunya para pelabur lebih gemar menggunakan model dividen diskaun,
terutamanya apabila mempertimbang bilangan firma yang tidak membayar
dividen atau apabila dividen sukar diramal. Sama seperti model dividen diskaun,
ia menganggap pada tahap tertentu aliran tunai bebas akan berkembang pada
kadar tetap. Nilai cakrawala (HVN) mewakili nilai firma pada titik pertumbuhan
yang berterusan.
10.17.1 Menggunakan Model Penilaian Korporat Untuk Mengenalnya Nilai Intrinsi
Para Pengarah

Firma itu mempunyai jumlah keseluruhan hutang dan saham pilihan $ 40 juta dan
mempunyai 10 juta saham saham biasa.
MV ekuiti = MV firma - MV hutang dan pilihan

130

= $ 416.94 - $ 40
= $ 376.94 juta
Nilai sesaham = MV ekuiti / # saham
= $ 376.94 / 10
= $ 37.69
10.17.2 Kaedah Lain Dalam Penilaian Saham
Analisis sering menggunakan gandaan nilai saham seperti nisbah P / E , nisbah P /
CF , nisbah P / Jualan. Berikut merupakan contoh bagi menggambarkan
penggunaan kaedah ini. Berdasarkan firma yang setanding, perkiraan P / E yang
sesuai. Darab ini dengan pendapatan yang dijangkakan untuk dapatkan anggaran
harga saham.
10.17.3 Pendekatan Eva

Saham terutama merupakan sekuriti hibrid ditolak dengan saham dan ditambah
dengan bon. Seperti bon, pelabur akan menerima dividen tetap yang mesti dibayar
sebelum dividen saham biasa. Pembayaran dividen boleh ditangguhkan atau
diabaikan.
10.17.4 Stok Yang Dicadangkan
Merupakan keselamatan hibrid. Seperti bon, pemegang saham merupakan pilihan
untuk menerima dividen tetap yang mesti dibayar sebelum dividen dibayar kepada
pemegang saham biasa. Walaubagaimanapun, syarikat boleh menghilangkan
pembayaran dividen pilihan tanpa takut menolak syarikat itu menjadi muflis.

131

Sebagai contoh: jika saham pilihan dengan dividen tahunan sebanyak $ 5 menjual
untuk $ 50, apakah jangkaan pulangan saham pilihan?

132

16.0 PENGAGIHAN KEPADA PARA PEMENGANG SAHAM
Dalam bab ini, kita akan bincangkan tentang perkara - perkara yang akan memberi
kesan terhadap polisi pengagihan tunai sesuatu syarikat yang stabil dari segi aliran
tunai dan peluang pertumbuhan yang terhad. Syarikat seperti ini lebih cendurung
untuk mengagihkan dividen pada jumlah yang besar kepada pemegang saham.
Manakala, syarikat yang sedang berkembang pesat dan mempunyai peluang
pelaburan pada masa hadapan lebih cendurung untuk melabur keuntungan dalam
pelaburan baru daripada memberi dividen kepada pemegang saham.

16.1 Dividen vs Keuntungan Modal: Apakah yang lebih disukai oleh para pelabur?
Semasa menentukan berapa banyak wang tunai yang perlu diedarkan, pengurus
kewangan perlu ingat bahawa matlamat firma adalah untuk memaksimumkan
keuntungan pemegang saham. Oleh yang demikian, wujud sasaran nisbah
pembayaran (target payout ratio) yang ditakrifkan sebagai peratusan pendapatan
bersih yang akan dibayar sebagai dividen tunai. Sasaran ini haruslah berdasarkan
pada sebahagian besar pilihan para pelabur iaitu dividen vs keuntungan modal:
adakah para pelabur lebih suka menerima dividen atau mereka lebih suka
memajak wang tunai itu semula ke dalam perniagaan, di mana ini akan
berkemungkinan akan menghasilkan keuntungan modal atau tidak? Pilihan ini
boleh dipertimbangkan dengan menggunakan model penilaian stok pertumbuhan
berterusan seperti yang ditunjukkan di bawah:

Jika syarikat meningkatkan nisbah pembayaran, maka D1 akan meningkat,
secara umumnya ia akan menyebabkan harga stok meningkat. Walau
bagaimanapun, jika D1 dinaikkan, ia akan menyebabkan kekurangan wang tunai
untuk pelaburan semula, apabila pelaburan menurun maka kadar pertumbuhan
juga turut menurun, keadaan ini akan menyebabkan harga stok menurun. Oleh
itu, apa-apa perubahan dalam dasar pembayaran akan mempunyai dua kesan

133

yang berlawanan. Akibatnya, dasar dividen optimum (optimal dividend policy)
mestilah seimbang dengan keseimbangan antara dividen semasa dan
pertumbuhan masa depan yang dapat memaksimumkan harga saham.

Teori Dividen Tidak Relevan (Dividend Irrelevance Theory)

Berdasarkan teori Modigliani dan Miller, pelabur tidak mengambilkira antara
dividen dan keuntungan modal yang dijana oleh pengekalan sebagai pulangan.
Pelabur boleh membuat polisi dividen mereka sendiri. Jika mereka mahu wang tunai,
mereka boleh menjual stok kerana dividen adalah pulangan terhadap pelaburan
mereka. Jika mereka tidak mahu wang tunai sebagai dividen, mereka boleh
menggunakan dividen tersebut untuk membeli stok/saham untuk
memaksimamkan keuntungan mereka semasa menjual saham tersebut kelak.
Cadangan oleh Modigliani dan Miller adalah berdasarkan andaian yang tidak
realistik (tiada cukai atau kos pembrokeran), oleh itu teori tersebut mungkin
tidak benar. Ia memerlukan ujian empirical

MENGAPA PELABUR MENGUTAMAKAN DIVIDEN

Pelabur mungkin berfikir bahawa dividen adalah pulangan yang kurang berisiko
daripada keuntungan modal masa depan yang berpotensi. Jika benar, para
pelabur akan menghargai firma yang menawarkan bayaran yang lebih tinggi,
iaitu bayaran yang tinggi akan menyebabkan P0 tinggi

MENGAPA ADA PELABUR YANG MENGUTAMAKAN “CAPITAL GAIN”

Berkemungkinan pelabur mahu mengelakkan kos transaksi. Kadar cukai maksimum
adalah sama seperti pada dividen, tetapi cukai atas dividen akan dibayar pada
tahun yang mereka terima, sementara cukai atas keuntungan modal adalah wajar
apabila stok dijual. Sekiranya pelabur memegang stok sehingga kematiannya,
penerima boleh menggunakan tarikh kematian sebagai asas kos dan melarikan
diri dari semua keuntungan modal yang terakru sebelumnya.

BIRD-IN-THE-HAND THEORY

Para pelabur lebih memilih dividen daripada stok kepada keuntungan modal
yang berpotensi kerana ketidakpastian yang wujud berkaitan dengan keuntungan
modal. Myron Gordon dan John Lintner mengembangkan teori burung-in-hand

134

sebagai kaitan dengan teori ketidakseimbangan dividen Modigliani-Miller. Teori
ketidakseimbangan dividen mengekalkan bahawa pelabur tidak peduli sama ada
pulangan mereka daripada memegang saham timbul daripada dividen atau
keuntungan modal. Di bawah teori bird-in-hand, stok dengan pembayaran
dividen yang tinggi dicari oleh pelabur dan, dengan itu, memerintahkan harga
pasaran yang lebih tinggi.

Teori Bird-in-Hand mengemukakan bahawa pelabur memilih dividen daripada
stok kepada potensi keuntungan modal kerana ketidakpastian yang wujud
berkaitan dengan keuntungan modal.

TEORI KEUTAMAAN CUKAI

Teori keutamaan cukai dividen telah dikembangkan oleh Robert H. Litzenberger
dan Krishna Ramaswamy. Teori ini mendakwa bahawa dasar dividen
mempengaruhi kelakuan pelabur kerana perbezaan cukai dividen dan
keuntungan modal.

Teori keutamaan cukai boleh digunakan jika andaian berikut dipenuhi seperti
kadar cukai keuntungan modal adalah lebih tinggi atau sama dengan kadar cukai
dividen. Sekiranya andaian ini benar, pelabur lebih suka membeli stok syarikat
yang tidak membayar sebarang dividen sama sekali. Oleh itu, mereka dapat
memaksimumkan aliran tunai mereka. Selain itu, cukai keuntungan modal perlu
dibayar pada masa ini apabila keuntungan modal sebenarnya direalisasikan.
Pelabur boleh membuat keputusan apabila keuntungan modal akan direalisasi,
iaitu ketika menjual stok mereka. Sebaliknya, pembayaran dividen bergantung
kepada pengurusan syarikat, dan pelabur tidak dapat mempengaruhinya.
Sekiranya seorang pelabur meninggal dunia, waris tidak akan membayar cukai
keuntungan modal. Dalam erti kata lain, waris boleh menjual stok warisan dan
mengelakkan cukai keuntungan modal.

16.1.1 Kandungan Maklumat atau Isyarat, Hipotesis

Peningkatan dividen sering diiringi oleh kenaikan harga saham, dimana
pemotongan dividen akan menyebabkan penurunan harga saham. Pemerhatian
yang digunakan menolak teori MM berkaitan dividen tidak relevan - mereka
berpendapat bahawa tindakan harga saham selepas perubahan dalam pembayaran

135

dividen menunjukkan bahawa pelabur lebih suka dividen kepada keuntungan
modal. Walau bagaimanapun, MM masih menekankan pendapatnya sendiri.
Mereka menyatakan bahawa syarikat enggan memotong dividen dan dengan itu
syarikat tidak menaikkan dividen melainkan jika mereka dapat menjangka
peningkatan pendapatan pada masa depan untuk menanggung dividen tersebut.
Disebabkan itu, MM menyatakan bahawa kenaikan dividen daripada jangkaan
adalah satu isyarat kepada para pelabur bahawa ramalan pendapatan masa depan
adalah bagus. Sebaliknya, pengurangan dividen daripada jangkaan adalah satu
isyarat bahawa pengurusan menjangkakan pendapatan masa depan adalah tidak
baik. Sekiranya pendapat MM betul, maka perubahan harga saham selepas
dividen meningkat atau berkurangan tidak menunjukkan keutamaan untuk dividen
berbanding pendapatan tertahan. Oleh itu, perubahan harga semata-mata
menunjukkan bahawa pengumuman dividen mempunyai kandungan maklumat
(isyarat) pendapatan masa depan.

Pengurus sering mempunyai maklumat yang lebih banyak mengenai prospek
masa depan dividen berbanding pemegang saham awam, jadi terdapat beberapa isi
kandungan jelas dalam pengumuman dividen. Walau bagaimanapun, ianya sukar
untuk diketahui sama ada perubahan harga saham yang mengikuti peningkatan
atau pengurangan dividen mencerminkan hanya kesan isyarat (sebagai MM
berhujah) atau kedua-dua isyarat dan keutamaan dividen. Namun, firma perlu
menimbangkan kesan isyarat ketika merenungkan perubahan dalam dasar dividen.
Sebagai contoh, jika firma mempunyai prospek jangka panjang yang baik tetapi
juga memerlukan wang tunai untuk membiayai pelaburan semasa, ia mungkin
mengurangkan dividen untuk meningkatkan dana untuk pelaburan. Akan tetapi,
tindakan ini akan mengurangkan harga stok kerana pengurangan dividen adalah
satu isyarat yang buruk pada masa depan bagi sesebuah syarikat walaupun
sebenarnya bukan begitu. Oleh itu, pengurus – pengurus harus
mempertimbangkan kesan isyarat semasa menentukan polisi dividen.

16.2 Kesan Pelanggan
Seperti yang kita katakan sebelum ini, kumpulan yang berbeza atau pelanggan
pemegang saham lebih suka dasar pembayaran dividen yang berbeza. Sebagai
contoh, pesara individu, dana pencen dan dana endowmen universiti umumnya

136

lebih suka pendapatan tunai; jadi mereka sering mahu firma itu mengedarkan
peratusan pendapatan yang tinggi. Pelabur sedemikian lazimnya dalam kurung
atau sifar cukai, cukai akan jadi perhatian agak kurang. Sebaliknya, para
pemegang saham mungkin lebih memilih pelaburan semula kerana mereka kurang
memerlukan pendapatan pelaburan semasa dan hanya melabur semula dividen
yang diterima selepas menanggung cukai pendapatan dan kos pembrokeran.

Sekiranya firma mengekalkan dan melabur semula pendapatan daripada
membayar dividen, ini akan jadi tidak adil kepada pemegang saham yang
memerlukan pendapatan semasa. Nilai stok mereka mungkin meningkat, tetapi
mereka terpaksa menghadapi masalah dan perbelanjaan semasa menjual beberapa
saham mereka untuk mendapatkan wang tunai. Juga, beberapa pelabur institusi
(atau pemegang amanah untuk individu) mungkin dihalang daripada menjual
saham dan kemudian "membelanjakan modal." Sebaliknya, para pemegang saham
yang menabung daripada membelanjakan dividen akan lebih ditarik oleh dasar
dividen rendah: semakin kurang firma itu membayar dividen, semakin sedikit
pemegang saham itu perlu membayar cukai semasa dan kurang menghadapi
masalah dan perbelanjaan yang harus mereka melabur semula dividen selepas
pajak mereka. Oleh itu, pelabur yang ingin pendapatan tingggi dalam pelaburan
semasa perlu memiliki saham dalam firma yang membayar dividen tinggi,
manakala pelabur yang tidak memerlukan pendapatan tinggi dalam pelaburan
semasa harus memiliki saham dalam firma yang membayar dividen rendah.
Sebagai contoh, pelabur yang mencari pendapatan tunai tinggi mungkin melabur
dalam utiliti elektrik, yang mempunyai bayaran purata 61% pada tahun 2011,
manakala pelabur yang memilih pertumbuhan boleh melabur dalam industri
perisian, yang hanya membayar 18% pada tahun yang sama.

Kesemua ini mencadangkan bahawa mempunyai kesan pelanggan, bermaksud
bahawa firma mempunyai pelanggan yang berbeza dan pelanggan ini mempunyai
pilihan yang berbeza. Perubahan dasar dividen mungkin menyedihkan pelanggan
majoriti dan mempunyai kesan negatif ke atas harga stok. Oleh itu, sesebuah
syarikat perlu menentukan dan mematuhi dasar dividen yang stabil dan boleh
dipercayai untuk mengelakkan pelanggan kecewa.

137

Meminjam idea-idea kewangan tingkah laku, beberapa penyelidikan baru-baru ini
menunjukkan bahawa keutamaan pelabur memilih dividen adalah berubah dari
masa ke masa. Malcolm Baker Jeffrey Wurgler telah mencadangkan teori katering
(Catering Theory) untuk dividen yang mana pelabur kadang-kadang mempunyai
keutamaan yang kuat untuk saham keselamatan dan saham dividen yang tinggi,
sementara pada masa lain mereka lebih agresif dan mencari saham yang
membayar dividen rendah dengan potensi modal yang lebih besar keuntungan.
Baker dan Wurgler berhujah bahawa pengurus korporat menampung pilihan
pelabur yang beralih, dan lebih cenderung untuk memulakan dividen apabila stok
yang membayar saham memihak kepada pelabur, dan lebih cenderung untuk
meninggalkan dividen apabila pelabur menunjukkan keutamaan yang lebih besar
untuk keuntungan modal.

16.2.1 Kesan Klientele

Seperti yang kita katakan sebelum ini, kumpulan yang berbeza, atau pelanggan,
pemegang saham memilih dasar pembayaran dividen yang berbeza. Pada tangan
lain, pemegang saham pada tahun-tahun pendapatan puncak mungkin lebih suka
pelaburan semula, kerana mereka kurang memerlukan pendapatan pelaburan
semasa dan semata-mata melaburkan semula dividen yang diterima, setelah
terlebih dahulu membayar cukai pendapatan atas dividen tersebut. Jika firma
mengekalkan dan melabur pendapatan daripada membayar dividen, pemegang
saham yang memerlukan pendapatan semasa akan menjadi kurang bernasib baik.
Nilai stok mereka mungkin meningkat, tetapi mereka terpaksa menghadapi
masalah perbelanjaan dengan menjual beberapa saham mereka untuk
mendapatkan wang tunai. Sebaliknya, pemegang saham yang menjimatkan
perbelanjaan dividen mungkin memihak kepada dasar dividen yang rendah,
kerana semakin sedikit firma membayar dividen, semakin kurang pemegang
saham akan membayar cukai semasa, dan masalah dan perbelanjaan yang kurang
mereka perlu hadapi untuk melabur semula dividen selepas cukai mereka. Oleh
itu, pelabur yang mahukan pendapatan pelaburan semasa perlu memiliki saham
dalam firma pembayaran dividen yang tinggi, manakala pelabur yang tidak
memerlukan pendapatan pelaburan semasa perlu memiliki saham dalam firma
pembayaran dividen yang rendah.

138

16.3 Menetapkan Dasar Dividen dalam Amalan
Pertimbangan utama dalam menentukan dasar dividen adalah bertujuan untuk
memaksimumkan kekayaan pemegang saham. Oleh itu, firma harus mengekalkan
pendapatan jika ia mempunyai peluang untuk mendapatkan keuntungan,
memberikan kadar pulangan yang lebih tinggi daripada kos pendapatan tertahan,
jika tidak ia harus membayarnya sebagai dividen. Apabila membuat dasar
pengagihan, satu saiz tidak sesuai dengan semua. Beberapa firma dapat
menghasilkan banyak wang tetapi mempunyai peluang pelaburan yang terhad.
Umumnya, firma dalam industri mencipta wang tunai yang stabil seperti utiliti,
perkhidmatan kewangan, dan tembakau membayar dividen yang agak tinggi,
sedangkan syarikat-syarikat dalam industri yang berkembang pesat seperti
perisian komputer cenderung untuk membayar dividen yang lebih rendah.

16.3.1 Menetapkan sasaran nisbah pembayaran: Model baki dividen

Model dividen sisa adalah model di mana dividen yang dibayar ditetapkan sama
dengan pendapatan bersih tolak jumlah pendapatan tertahan yang diperlukan
untuk membiayai bajet modal pilihan firma. Semasa sesebuah syarikat
menetapkan berapakah tunai harus dibayar kepada pemegang saham perlu
mempertimbangkan dua perkara iaitu: Objektif utama ialah untuk
memaksimakan nilai pemegang saham dan aliran tunai syarikat adalah milik
pemegang saham, oleh itu pengurusan tidak harus mengekalkan pendapatan
melainkan jika mereka melabur semula untuk mendapatkan keuntungan yang
tinggi bagi para pelabur.

Di bawah model ini firma mengikuti empat langkah ini:

Apabila menetapkan nisbah taburan sasaran:

(1) Ia menentukan anggaran modal yang optimum

(2) Ia menentukan jumlah ekuiti yang diperlukan untuk membiayai belanjawan
itu, memandangkan struktur modal sasarannya

(3) Ia menggunakan pendapatan yang dilabur semula untuk memenuhi ekuiti
keperluan

139

(4) Ia membayar dividen atau belian balik stok hanya jika lebih banyak
pendapatan boleh didapati daripada yang diperlukan untuk menyokong yang
optimum belanjawan modal.

Di bawah ini menunjukkan satu persamaan untuk mencari berapakah banyak
dividen telah dibayar dalam sepanjang tahun mengikut model dividen sisa
(residual dividend model):

Pengagihan = Pendapatan bersih - Pendapatan terkumpul diperlukan
untuk membiayai pelaburan baru

Pendapatan bersih = [(Nisbah ekuiti sasaran) x (Jumlah belanjawan
modal)].

Model dividen sisa (residual dividend model) ini adalah satu model dimana
dividen yang telah dibayar adalah sama dengan pendapatan bersih setelah tolak
jumlah pendapatan tertahan yang diperlukan untuk membiayai bajet modal
optimum firma.

Kebanyakan firma mempunyai struktur modal sasaran yang memerlukan
sekurang-kurangnya beberapa hutang, jadi pembiayaan baru dilakukan
sebahagiannya dengan hutang dan sebahagiannya dengan ekuiti. Selagi
kewangan firma dengan gabungan hutang dan ekuiti optimum, dan dengan
syarat hanya menggunakannya ekuiti yang dihasilkan secara dalaman
(pendapatan tertahan), maka kos seunit masing-masing Dolar modal baru akan
dikurangkan. Ekuiti yang dihasilkan secara dalaman tersedia untuk membiayai
sejumlah pelaburan baru, tetapi melebihi jumlah tersebut, firma mesti beralih
kepada stok biasa baru yang lebih mahal. Pada titik di mana baru stok mesti
dijual, kos ekuiti, dan akibatnya kos marginal modal, meningkat.

Kerana peluang dan pendapatan pelaburan pasti akan berubah dari tahun ke
tahun tahun, pematuhan ketat kepada dasar dividen sisa akan menyebabkan
ketidakstabilan dividen. Satu tahun firma mungkin membayar sifar dividen
kerana ia memerlukan wang untuk membiayai peluang pelaburan yang baik,
tetapi tahun depan ia mungkin membayar dividen yang besar kerana peluang

140

pelaburan adalah miskin dan oleh itu tidak perlu menyimpan banyak. Begitu
juga, pendapatan berfluktuasi juga boleh membawa kepada dividen berubah,
walaupun peluang pelaburan stabil. Oleh itu, berikutan dasar dividen sisa hampir
pasti membawa kepada turun naik, dividen yang tidak stabil. Oleh itu, berikutan
dasar dividen sisa akan menjadi optimum hanya jika pelabur tidak diganggu oleh
dividen yang berubah-ubah. Bagaimanapun, sejak pelabur lebih suka dividen
yang stabil, boleh dipercayai, ks akan lebih tinggi, dan harga saham lebih
rendah, jika firma itu mengikuti model sisa secara ketat rasa bukannya cuba
menstabilkan dividennya dari semasa ke semasa.

Oleh itu, firma sepatutnya:

1. Menganggarkan pendapatan syarikat dan peluang pelaburan, secara purata,
selama lima tahun yang akan datang.

2. Menggunakan maklumat ramalan ini untuk mencari nisbah pembayaran
model sisa dan dolar dividen semasa tempoh perancangan.

3. Kemudian tetapkan nisbah pembayaran sasaran berdasarkan data yang
diproyeksikan.

Syarikat menggunakan model dividen sisa seperti yang dibincangkan di atas
untuk membantu memahami penentu dasar dividen optimum, tetapi biasanya
gunakan model ramalan kewangan berkomputer ketika menetapkan pembayaran
sasaran nisbah.

Pembayaran dividen diperkenalkan. Sememangnya, semakin tinggi pembayaran
itu nisbah, semakin besar ekuiti luaran yang diperlukan. Kebanyakan syarikat
menggunakan model untuk mencari corak dividen sepanjang tempoh ramalan
(biasanya lima tahun) yang akan menyediakan ekuiti yang mencukupi untuk
menyokong belanjawan modal tanpa perlu menjual saham biasa baru atau
memindahkan nisbah struktur modal di luar julat optimum

Akhirnya, kami mempertimbangkan untuk mengagihkan wang tunai kepada
pemegang saham melalui program pembelian semula stok. Di sini kita akan
mengurangkan nisbah pembayaran dividen dan menggunakan dana jadi dijana
untuk membeli stok kami di pasaran terbuka. Program sebegini mempunyai
beberapa kelebihan, tetapi ia juga mempunyai kelemahan. Saya tidak

141

mengesyorkan bahawa kami memulakannya program pembelian semula saham
pada masa ini. Walau bagaimanapun, jika aliran tunai percuma kami melebihi
kami ramalan, saya akan mengesyorkan agar kami menggunakan lebihan ini
untuk membeli semula stok.

16.3.2 Pendapatan, Aliran Tunai Dan Dividen
Selalunya, kita akan mengutamakan berapa banyak dividen kita perlu keluarkan
tetapi sebenarnya aliran tunai lebih perlu diutamakan. Ini kerana jika sesebuah
syarikat mempunyai aliran tunai yang stabil maka ia akan memberi dividen yang
stabil juga sebagai penentu utama dividen, tetapi dalam realiti aliran tunai lebih
penting. Oleh itu, dividen jelas lebih bergantung kepada aliran tunai, yang
mencerminkan keupayaan syarikat untuk membayar dividen, berbanding
pendapatan semasa, yang banyak dipengaruhi oleh amalan perakaunan dan yang
tidak semestinya mencerminkan keupayaan untuk membayar dividen.

16.3.3 Prosedur Pembayaran
Dividen biasanya dibayar setiap suku tahun, dan, jika keadaan membenarkan,
dividen dinaikkan sekali setahun. Organisasi hendaklah memastikan bahawa
penggunaan sumber mereka dibenarkan dan dikawal dengan betul. Kawalan yang
berkesan ke atas perbelanjaan mesti dikekalkan pada semua peringkat dan
disokong oleh sistem perakaunan yang sesuai. Kawalan kualiti harus sesuai
dengan skala aset yang berisiko dan potensi kerugian kepada syarikat atau
organisasi.
Perbelanjaan hendaklah diberi kuasa di kawasan operasi yang memasuki
komitmen, dengan pertimbangan sewajarnya untuk pemisahan tugas. Tidak
seorang pun dapat mengawal semua aspek prosedur pemberian pembayaran, dan
orang yang berlainan harus bertanggungjawab untuk memesan barang dan jasa,
untuk meluluskan pembayaran, dan untuk pembayaran pemprosesan. Jika ini tidak
mungkin disebabkan sumber terhad, pengaturan alternatif perlu dipersetujui
dengan fungsi kewangan pusat organisasi
Prosedur pembayaran sebenarnya adalah seperti berikut:
 Tarikh pengisytiharan - Pada tarikh pengisytiharan para pengarah bertemu dan
mengisytiharkan dividen tetap
 Tarikh pemegang-rekod - Jika syarikat menyenaraikan pemegang saham
sebagai pemilik pada tarikh hari ini, maka pemegang saham menerima dividen.

142