มานี มานะ

มานะ มานี ชน้ั ประถมศึกษาปที่ ๒ บทที่ ๑๔

๔. ตวั จ ช ต ติ ษ สะกด อ่านเหมือน ด สะกด รงั เกยี จ
ฝกึ อ่าน เศษ
ญาติ
เสร็จ เท็จ อ�ำนาจ สตั ว์
มนษุ ย ์ กระดาษ โทษ
พชื ประโยชน ์ ชาติ
ชวี ิต อาทิตย ์ ซ่อื สัตย ์

๕. อา่ นและจ�ำเปน็ ค�ำ

จมกู อ่านว่า จะ-หมกู (ออกเสยี ง จะ ก่ึงเสียง)
ปฏทิ นิ ” ปะ-ต-ิ ทนิ (ออกเสียง ปะ กึ่งเสียง)
ศีรษะ ” สี-สะ

๖. ฝกึ อา่ น

เป็นหวัด ผลดั ผา้ มาตรวจ ปวดหัว
ตัวเหา เทา้ บวม สวมใส ่ ไปสวน

หนา้ เกา้ สิบเอด็ 91

บทที่ ๑๔ มานะ มานี ช้นั ประถมศึกษาปที่ ๒

จวนเสรจ็ เชด็ แป้ง แขง็ แรง แบง่ เก็บ
เจบ็ ป่วย ชว่ ยเหลือ เชอ่ื ฟัง ฝังดิน
ร่ืนเริงใจ ไปปลกู ฝี
ศีรษะเรา เข้าไปเย่ยี ม
เตรียมฉดี ยา หาปฏทิ ิน
ฉันรูส้ ึกเสียใจ
อยา่ จามรดผอู้ ื่น
ครูบอกวิธปี อ้ งกันหิดและเหา

92 หน้า เก้าสิบสอง

บทที่ ๑๕

แม่ของมานีไปตรวจสุขภาพท่ีโรงพยาบาล

ประจ�ำ อ�ำ เภอ มานะ และมานไี ปกบั แมด่ ว้ ย เพราะ
เป็นวันเสาร์ ไม่ต้องไปโรงเรียน เขาพบชูใจกับย่า
และปิติกับพ่อ

หนา้ เกา้ สบิ สาม 93

บทที่ ๑๕ มานะ มานี ชั้นประถมศึกษาปที่ ๒

วันนี้มีคนจำ�นวนมากมารับการตรวจที่
โรงพยาบาลประจำ�อำ�เภอ บางคนเป็นไข้ต้องห่มผ้า
หนาๆ เพราะหนาว บางคนปวดท้อง หมอตรวจ
และให้ยารับประทานแล้วกลับบ้าน เด็กคนหน่ึง
ตกต้นพุทรา พ่อของเขาสงสัยว่าแขนจะหัก
จึงพามาหาหมอ ชายคนหน่ึงถูกกระจกบาดเท้า
เดนิ ไมไ่ ด้ ญาตติ ้องหามมาใหห้ มอเย็บแผล
มานีจึงถามชูใจว่า “เธออยากจะเป็นหมอ
เธอกลา้ เย็บแผลหรอื ”
ชใู จบอกว่า “ฉันท�ำได้ ฉนั อยากชว่ ยหมอ
จังเลย”
“ฉนั ก็ช่วยหมอได้” ปติ ิพูด
“เธอจะช่วยหมอท�ำอะไรล่ะ” มานะถาม
“ช่วยหยบิ ของใหห้ มอไงละ่ ” ปิตติ อบ

94 หนา้ เก้าสิบสี่

มานะ มานี ชั้นประถมศึกษาปที่ ๒ บทที่ ๑๕

มานีพูดว่า “เธอไม่ต้องช่วยหมอหรอก อย่าซน
จนแขนหกั ต้องมาใหห้ มอรักษาก็แลว้ กัน”
หญิงคนหนง่ึ
น่งั อุ้มลูกตวั เลก็ ๆ และ
ยงั มนี ัง่ อยู่ข้างๆ อีก
หลายคน ปิติเห็น
กจ็ ำ�ไดจ้ งึ เล่าใหเ้ พ่อื น
ฟังวา่ “หญิงคนนนั้
สรา้ งบ้านอยใู่ กลต้ น้ ไทร
ริมสระหลงั บ้านปิติ
เขายากจนมาก ไม่สามารถ
หาเงนิ มาเลย้ี งลกู ใหก้ นิ ดอี ยดู่ ไี ด้ ลกู ๆ จงึ มสี ขุ ภาพไมด่ ”ี
“พอ่ ของเดก็ ไปไหนละ่ จะ๊ ” ชใู จถามปติ เิ บาๆ
“ตายเมอื่ ปที ่ีแลว้ ” ปิตติ อบ

หนา้ เกา้ สิบหา้ 95

บทที่ ๑๕ มานะ มานี ชน้ั ประถมศึกษาปที่ ๒

มานะ มานแี ละชใู จรสู้ กึ สงสารครอบครวั นมี้ าก
เขาเห็นหญิงคนน้ันผอม หน้าตาเหลือง เสื้อผ้าเก่า
ลูกๆ ก็ผอมและสกปรก บางคนนั่งหลับ บางคน
ก็ดูดนิ้ว ตามแขนขามีรอยยุงกัด แสดงว่านอนไม่
กางมุง้
ปิติเข้าไปถามวา่ “ป้ามาทำ�ไมครบั ”
“พาลกู ๆ มาตรวจจะ้ และจะมารบั แจกยาดว้ ย”
หญงิ คนนน้ั ตอบ

แบบฝกึ

๑. ฝึกผันค�ำ

ไข ้ หาม ฝัง เหา
เสีย ไหม ้ หมอ หมี
หวี หมู หลัง ไหล

96 หนา้ เกา้ สบิ หก

มานะ มานี ชน้ั ประถมศึกษาปที่ ๒ บทที่ ๑๕

ตัวอย่าง
หาม ห่าม ห้าม
ไหว ไหว่ ไหว้

๒. ฝึกอา่ น
ค�ำท่ีใช้ -ุ

ผ ุ ดุ ยุ
สุก มุก รุก
ถุง ตุง พุง
ฉดุ อุด มุด
สมุ ปยุ ยบุ
ค�ำท่ีใช้ -ู
ห ู ปู งู
ถกู จงู ลบู
ขูด ตมู พูน

หนา้ เก้าสบิ เจ็ด 97

บทที่ ๑๕ มานะ มานี ช้นั ประถมศึกษาปที่ ๒

๓. ฝกึ อ่านค�ำทสี่ ะกดด้วย ก (แม่ กก)

ศอก บอก ลอก
หัก ปกั ทกั
ฉีก อกี ซกี
แขก แจก แรก
ฉก ตก นก
สกึ จิก ยาก

๔. ฝกึ อา่ นค�ำ ร ควบกล้�ำ

ค�ำทอี่ อกเสยี งตวั ร

พระ กระจก ประจ�ำ ประโยชน์
กรง ตรง ครบ ปรบมือ
กราบ พริก ครงั้ ครอบครวั
เพราะ เตรียม เปรียบ เครื่องบิน
ค�ำทไ่ี ม่ออกเสยี งตัว ร
สระ ศีรษะ จริง

98 หน้า เกา้ สบิ แปด

มานะ มานี ชน้ั ประถมศึกษาปที่ ๒ บทที่ ๑๕

ค�ำท่ีเปล่ยี นเสยี ง (ทร ออกเสยี งเป็น ซ)
พุทรา ไทร ทราบ ทราย

๕. อ่านและจ�ำเป็นค�ำ

สามารถ อ่านว่า สา-มาด
พุทรา ” พุด-ซา
ไทร ” ไซ
ทราบ ” ซาบ
ทราย ” ซาย
สรา้ ง ” สา้ ง
สขุ ภาพ ” สกุ -ขะ-พาบ (ออกเสยี ง ขะ กงึ่ เสยี ง)

๖. ฝกึ อ่าน

หาบหาม กลว้ ยห่าม หา้ มยุ่ง กางมุง้
ถุงเทา้ ข้าวสกุ ลกุ นงั่ ครัง้ กอ่ น

หนา้ เก้าสิบเก้า 99

บทที่ ๑๕ มานะ มานี ชั้นประถมศึกษาปที่ ๒

นอนหลับ ไม่กลบั นับครบ ปรบมือ
ซอ้ื พริก ปีกหาง สร้างศาลา หากระจก

ตน้ ไทรใหญ ่ ไมส่ ามารถ
มีบาดแผล ยาแก้ไข้
ใช้ผ้าห่ม กันลมหนาว

ยงุ ไมก่ ดั ฉนั
นกั เรียนมสี ุขภาพดี
ต้นพทุ ราอยใู่ กล้สระ

100 หน้า หนง่ึ รอ้ ย

บทที่ ๑๖

โรงเรียนเลิกแล้ว นักเรียนเดินกลับบ้านเป็น

แถวๆ แต่ละแถวมีนักเรียนท่ีอยู่ชั้นสูงเป็นผู้คอย
ควบคุมดูแล เพื่อให้นักเรียนกลับถึงบ้านอย่าง
ปลอดภัย นกั เรียนเดนิ คุยกันไปเบาๆ

ครูไพลินเดินไปส่งนักเรียนที่ประตูโรงเรียน
มานี ชใู จ สมคิด มานะ และวรี ะเดนิ กลบั บา้ น
ทางเดียวกัน ส่วนปิติและเพื่อนคนอ่ืนๆ แยกไปอีก
ทางหน่งึ พอนกั เรียนเดนิ ไปถงึ มุมถนน เหน็ คน
กลมุ่ หนง่ึ ก�ำ ลงั มงุ ดอู ะไรอยู่ เมอ่ื เขา้ ไปใกลก้ เ็ หน็ คน
ชกตอ่ ยกนั และต�ำ รวจก�ำ ลงั หา้ ม จงึ พากนั ยนื ดรู อบๆ
ครไู พลนิ สงสยั ว่านักเรยี นมงุ ดูอะไร กเ็ ดนิ ตามมา

สมคดิ ถามครไู พลนิ วา่ “ท�ำ ไมต�ำ รวจตอ้ งหา้ ม
เขาดว้ ยล่ะครับ”

หน้า หนึง่ ร้อยเอด็ 101

บทที่ ๑๖ มานะ มานี ช้นั ประถมศึกษาปที่ ๒

“ตำ�รวจต้องคอยรักษาความสงบของบ้านเมือง
และชว่ ยใหป้ ระชาชนอยกู่ นั อยา่ งเรยี บรอ้ ย เมอื่ คน
ทะเลาะกัน ตำ�รวจจงึ ต้องห้าม” ครไู พลินตอบ
นักเรียนชายอยากดูคนชกกัน ครูไพลิน
บอกว่าไม่มีประโยชน์ จึงให้นักเรียนรีบกลับบ้าน
แตน่ กั เรียนยงั สนใจเรือ่ งน้ีอยู่ จึงถามครไู พลินว่า

102 หนา้ หนึ่งรอ้ ยสอง

มานะ มานี ชั้นประถมศึกษาปที่ ๒ บทที่ ๑๖

“ถ้าคนไม่เลิกทะเลาะกัน
ตำ�รวจจะทำ�อย่างไร” ครูไพลิน
ชแ้ี จงวา่ ต�ำ รวจจะเชญิ ตวั ไปสอบสวน
ท่สี ถานตี �ำ รวจ เพราะการทะเลาะ
ชก ต อ่ ยกนั เปน็ การท�ำ ผดิ กฎหมาย
“ตำ�รวจทำ�หน้าทหี่ ลายอย่างนะคะ
บางทเี ขาต้องอยูย่ ามทป่ี ้อม
ทง้ั กลางวนั กลางคืน” มานพี ดู
มานะจึงกล่าวต่อว่า
“ตอนผมไปเทีย่ วกรงุ เทพฯ
กเ็ หน็ ต�ำ รวจยืนเปา่ นกหวีด
ใหส้ ญั ญาณรถทแ่ี ล่นไปมา
บนถนน”

หน้า หน่งึ รอ้ ยสาม 103

บทที่ ๑๖ มานะ มานี ช้นั ประถมศึกษาปที่ ๒

“พอ่ ของผมอา่ น
หนงั สอื พมิ พก์ ม็ ขี า่ ว
ตำ�รวจจับผู้ร้ายที่
ขโมยของ” สมคิดพดู
วีระพูดว่า “พวกขโมย
คงกลวั และเกลยี ดต�ำ รวจ
มากนะครบั ”
“พวกขโมยหรือพวกท่ีทำ�ผิดกฎหมายอาจจะ
กลัวและเกลียดตำ�รวจ แต่ตำ�รวจเป็นเพื่อนที่ดีของ
ทกุ คน คอยคมุ้ ครองประชาชนใหอ้ ยกู่ นั อยา่ งเปน็ สขุ
และรักษาความสงบของบ้านเมือง เม่ือมีคนฝา่ ฝนื
หรอื หลกี เลย่ี งกฎหมาย ท�ำ ลายประเทศชาติ ทำ�ของ
หลวงและของสาธารณะเสียหาย ทำ�ให้คนอื่น
เดือดร้อน ตำ�รวจจึงต้องจับ” ครูไพลนิ ช้แี จง

104 หนา้ หน่ึงรอ้ ยส่ี

มานะ มานี ชนั้ ประถมศึกษาปที่ ๒ บทที่ ๑๖

นักเรียนหลายคนยังสนใจจะถามต่อไปอีก
แต่ครูไพลินเห็นว่าเวลาเย็นมากแล้ว จึงบอกให้
นักเรียนรีบกลับบ้าน และแนะนำ�ให้ไปคุยกันท่ี
โรงเรียนในวันตอ่ ไป

แบบฝกึ

๑. ฝกึ อ่าน 105
๑.๑ คำ�ท่สี ะกดดว้ ย ด (แม่ กด)

ตดั หดั คดั
ดดู สูด พูด
ดีด หวีด มดี
ปลอด ฉอด ทอด
เดอื ด เหอื ด เลือด
เกลยี ด เขียด เอยี ด

หน้า หนงึ่ ร้อยห้า

บทที่ ๑๖ มานะ มานี ชน้ั ประถมศึกษาปที่ ๒

๑.๒ คำ�ทสี่ ะกดด้วย ม (แม่ กม)

หาม จาม ยาม
ผอม ออม มอม
หลุม กุม มมุ
ขม จม งม
เสียม เจยี ม เทยี ม
เขม็ เต็ม เคม็

๒. ฝึกอ่านคำ�ควบกล�้ำ ทใี่ ช้ เ-ยี และมตี ัวสะกด

เปลยี่ น เปรยี บ เปรียว เพรยี ว
เกลียด เกรียว เกวยี น เตรียม

๓. ฝกึ ผนั ค�ำ

ช่นื เรอื เงา ยอม โคน
ท้อง เท้า รอย มงุ คมุ
ชี้ ยาม เลีย่ ง รา้ ย ร้อน
ตวั อยม่างุง มงุ่ มงุ้

106 หนา้ หนง่ึ รอ้ ยหก

มานะ มานี ช้ันประถมศึกษาปที่ ๒ บทที่ ๑๖

๔. อ่านและจ�ำ เปน็ ค�ำ

สัญญาณ อ่านวา่ สัน-ยาน
ขโมย ” ขะ-โมย (ออกเสยี ง ขะ ก่ึงเสียง)

๕. ฝึกอา่ น

ตัวผอม ปอ้ มยาม ถามข่าว สาวเชือก
เลือกมีด รีดผา้ อย่ามงุ ถงุ เท้า
เฝ้าเรอื เกลือเคม็ เต็มหลมุ มุมห้อง
คุมผรู้ า้ ย ให้ชแี้ จง
มาสอบสวน ควรอา่ นข่าว
ไมป่ ลอดภยั ไล่ขโมย

พ่อแมค่ มุ้ ครองลูก
ตำ�รวจเปา่ นกหวีดให้สญั ญาณ
เราควรหลีกเลี่ยงอันตราย
เด็กดตี อ้ งไมท่ �ำ ลายสาธารณสมบตั ิ

หนา้ หนึ่งรอ้ ยเจด็ 107

บทที่ ๑๗

หลังจากรับประทานอาหารเย็นแล้ว พ่อ แม่

มานะและมานี นง่ั คยุ กนั ทมี่ า้ นงั่ หนา้ บา้ น มานถี าม
พอ่ วา่ วนั น้ี ท�ำ ไมกลบั บา้ นชา้ เขาจะยมื ปากกาเขยี น
หนา้ ซองจดหมายถงึ ยา่ เลยตอ้ งใชป้ ากกาของมานะ
เขยี นแทน พอ่ บอกวา่ มปี ระชมุ ทอี่ �ำ เภอ นายอ�ำ เภอ
คนใหม่มาทำ�งานวันน้ีและนัดประชุมข้าราชการ
เพอื่ ชแ้ี จงการท�ำ งาน
จึงกลับบ้าน
ช้ากว่าธรรมดา
แมถ่ ามพอ่ วา่
นายอ�ำ เภอ
ประชุมเร่ือง
อะไร พ่อบอกว่า
มีหลายเร่ือง

108 หน้า หน่งึ ร้อยแปด

มานะ มานี ชัน้ ประถมศึกษาปที่ ๒ บทที่ ๑๗

ที่สำ�คัญก็คือ ขอให้ข้าราชการทุกคนขยันทำ�งาน
ซื่อสัตย์ สามัคคี และทำ�ความดีเพื่อชาติ ศาสนา
พระมหากษัตรยิ ์ของเรา


มานะถามพ่อว่า นายอำ�เภอมีหน้าท่ีอะไรบ้าง
พ่อตอบว่า นายอำ�เภอมีหน้าทด่ี แู ลความเป็นอยขู่ อง
ประชาชน ทำ�ให้ท้องถ่ินเจริญก้าวหน้า และปฏิบัติงาน
ตามคำ�ส่ังของรฐั บาล

หนา้ หน่งึ ร้อยเก้า 109

บทที่ ๑๗ มานะ มานี ชัน้ ประถมศึกษาปที่ ๒

มานีเล่าเรื่อง ตำ�รวจที่ครูไพลินช้ีแจงให้
นักเรียนฟัง พ่อบอกว่า ตำ�รวจก็เป็นข้าราชการที่
ท�ำ งานเพอ่ื ประชาชนเหมอื นกนั พอ่ อธบิ ายตอ่ ไปวา่
แต่ละอำ�เภอมีข้าราชการหลายฝ่ายร่วมกันทำ�งาน
มีฝา่ ยช่วยเหลือการท�ำ ไร่ท�ำ นา ฝา่ ยเกบ็ ภาษี และ
ฝ่ายจัดการศึกษาก็มี มานีถามพ่อว่าโรงพยาบาล
ประจำ�อำ�เภอเป็นงานของอำ�เภอด้วยใช่ไหม
พอ่ บอกวา่ ใช่ เปน็ ฝา่ ยใหก้ ารรกั ษาพยาบาล มานะ
สงสัยงานของไปรษณีย์ พ่อบอกว่า ที่ทำ�การ
ไปรษณีย์รับส่งเงนิ จดหมาย โทรเลข และสงิ่ ของ
ใหค้ นทั่วไป มานถี ามวา่ บุรษุ ไปรษณียม์ เี งนิ เดือน
ห รือไม่ พอ่ ตอบวา่ มี
มานีหันไปพูดกับแม่ว่า “พ่ีมานะสอนมานี
ให้เขยี นจดหมายถงึ ยา่ ชวนยา่ มาอยทู่ ีบ่ ้าน มานี
เขยี นเสรจ็ แลว้ และจะเอาไปทงิ้ ทตี่ ไู้ ปรษณยี พ์ รงุ่ นคี้ ะ่ ”

110 หน้า หน่ึงร้อยสิบ

มานะ มานี ชน้ั ประถมศึกษาปที่ ๒ บทที่ ๑๗

“มานีตอ้ งรบี ไปท้ิงจดหมาย
ทีต่ ไู้ ปรษณีย์เดี๋ยวน้ี
จะได้ทันเวลาบุรุษไปรษณยี ์
มาไขกุญแจตูต้ อนเช้า
ย่าจะไดร้ บั จดหมายและมาหา
มานีเร็วๆ” แมพ่ ูด
“อยา่ ลืมตดิ ดวงตรา
ไปรษณยี น์ ะ ถา้ ลมื ยา่ ตอ้ งโดนปรบั แนๆ่ ” มานะพดู

แบบฝกึ

๑. ฝึกผนั คำ� 111

ไข ข้า ฝา่ เขา้
ข่าว ฝ่าย ของ

หนา้ หน่งึ รอ้ ยสบิ เอ็ด

บทที่ ๑๗ มานะ มานี ชั้นประถมศึกษาปที่ ๒

๒. ฝกึ อ่านค�ำ ทใี่ ช้ -ั ปรบั
ฝงั
กัน จัด บัง ปกั ซกั
ขดั ขบั ขนั หัก หวดั
คับ คนั นดั นบั
ฟงั ทดั ภัย ขวัญ

๓. ฝึกอ่านคำ�ที่มีตวั จ ช ฐ ท ษ สะกด อ่านเหมอื น ด สะกด

บรุ ุษ ตรวจ ราช รฐั พุทรา

๔. ฝึกอา่ นค�ำ ทมี่ ีตวั ญ ณ ล สะกด อา่ นเหมือน น สะกด

เจรญิ กญุ แจ บญุ คุณ
สญั ญาณ รฐั บาล พยาบาล

๕. ฝึกอ่านค�ำ ร ควบกล้ำ�

ปรบั ประชมุ ไปรษณยี ์
คุม้ ครอง ดวงตรา พร่งุ น้ี

112 หน้า หน่ึงร้อยสบิ สอง

มานะ มานี ชนั้ ประถมศึกษาปที่ ๒ บทที่ ๑๗

๖. อา่ นและจ�ำ เป็นคำ�

ไปรษณีย ์ อา่ นว่า ไปร-สะ-นี (ออกเสียง สะ กึ่งเสียง)
ธรรมดา ” ท�ำ -มะ-ดา (ออกเสยี ง มะ ก่ึงเสียง)
ข้าราชการ ” ข้า-ราด-ชะ-กาน
(ออกเสียง ชะ ก่งึ เสยี ง)
โทรเลข ” โท-ระ-เลก (ออกเสยี ง ระ กึ่งเสยี ง)
พยาบาล ” พะ-ยา-บาน (ออกเสยี ง พะ กง่ึ เสยี ง)
รฐั บาล ” รดั -ถะ-บาน (ออกเสยี ง ถะ กง่ึ เสยี ง)
สามัคคี ” สา-มกั -คี
บรุ ษุ ” บ-ุ หรุด

๗. ฝึกอา่ น

คา่ ปรบั รับขวญั วนั พระ กระดุม
คมุ้ ครอง ร้องทกั รักชาต ิ ปรารถนา

หนา้ หนึ่งรอ้ ยสิบสาม 113

บทที่ ๑๗ มานะ มานี ชนั้ ประถมศึกษาปที่ ๒

เสียภาษ ี มปี ากกา หากญุ แจ รบี แกไ้ ข
ใหส้ ามคั คี ทีละฝ่าย จา่ ยค่าปรบั รบั จดหมาย
รัฐบาลจัดต้ังโรงพยาบาล
ไปรษณยี ์ประทบั ตราหนา้ ซอง
นายอ�ำ เภอนัดประชมุ ขา้ ราชการ

114 หน้า หน่งึ รอ้ ยสบิ สี่

บทที่ ๑๘

ครไู พลนิ ถามนกั เรยี นในชน้ั วา่ “เมอ่ื คนื นใี้ คร

ไปเทย่ี วงานวดั บา้ ง” ชใู จ ปติ ิ มานี และนกั เรยี น
อื่นๆ อีกหลายคนยกมือ ครูไพลินจึงบอกชูใจเล่า
ใหเ้ พ่อื นๆ ฟงั ชูใจยืนข้นึ เล่า

หนา้ หน่ึงรอ้ ยสิบหา้ 115

บทที่ ๑๘ มานะ มานี ชนั้ ประถมศึกษาปที่ ๒

“ฉันไปเท่ียวงานวัดกับย่า พอถึงวัดได้ยิน
เสียงเพลงดังไปท่ัว มีธงสีต่างๆ แขวนอยู่รอบๆ
ย่าพาฉันไปจุดธูปเทียนบูชาพระ มีคนไปไหว้พระ
กันมาก กลิ่นธูปเทียนฟุ้งไปหมด บางคนก็ปิด
ทองพระ ยา่ น�ำ เงนิ ไปท�ำ บญุ เพอื่ สรา้ งศาลาวดั ดว้ ย
พอไหวพ้ ระและท�ำ บญุ แลว้ ฉนั ขอใหย้ า่ พาไปดรู า้ น
ขายของในงาน มีร้านขายของแปลกๆ หลายร้าน
เช่น ร้านขายหมวก เข็มขัด เครื่องดนตรี ดาบ
ป่ี และลูกบอล ฉันชอบร้านขายตุ๊กตามากที่สุด
เพราะมีตุ๊กตาสวยๆ และบางตัวเคลื่อนไหวได้ด้วย
ย่าซื้อตุ๊กตาเด็กผู้หญิงผมยาวให้ฉันตัวหนึ่ง
ฉนั ชอบมาก”
ชใู จเลา่ จบกน็ ง่ั ลง นกั เรยี นหญงิ คนหนง่ึ ยนื ขน้ึ
บอกครูไพลนิ ว่า

116 หนา้ หนง่ึ รอ้ ยสบิ หก

มานะ มานี ช้นั ประถมศึกษาปที่ ๒ บทที่ ๑๘

“คุณครูคะ วันหลังให้ชูใจเอาตุ๊กตามาให้เรา
ดูบา้ งนะคะ”
ครูไพลินย้ิม หันไปมองชูใจ ชูใจหยิบตุ๊กตา
ชูใหเ้ พื่อนดแู ละพดู วา่
“ฉันเอามาดว้ ยแลว้ นีอ่ ย่างไรล่ะ นา่ รักไหม”
ทกุ คนชอบ
และชมวา่ นา่ รกั ดี
ครูไพลิน
บอกใหป้ ติ เิ ลา่ เร่อื ง
ไปเที่ยวงานวัด
ให้เพ่อื นๆ ฟังบา้ ง
ปิติยนื ขนึ้ เล่า
“ผมไปกบั พอ่
พอไหว้พระและทำ�บุญแลว้
พอ่ พาไปดูลิเก พอ่ ชอบ

หน้า หน่ึงร้อยสิบเจด็ 117

บทที่ ๑๘ มานะ มานี ชน้ั ประถมศึกษาปที่ ๒

ลิเกมาก เพราะมีท้ังร้องและรำ� เวลารบกันก็สนุก
พอดูลิเกประเด๋ียวหน่ึง ผมก็ขอให้พ่อพาไปดูรำ�วง
มีหนุ่มสาวขึ้นไปรำ�เป็นคู่ๆ น่าดูมาก ผมอยาก
จะขึ้นไปร�ำ บา้ ง แตพ่ อ่ หา้ มไว้ พอ่ อยากดโู ขนและ
ละครแตไ่ มม่ ี ผมกบั พอ่ เทย่ี วอยจู่ นดกึ จงึ กลบั บา้ น”
“ปติ ซิ อื้ อะไรบ้างหรือเปลา่ คะ” ครูไพลินถาม
“พ่อซื้อลูกบอลเล็กๆ ให้ผมลูกหน่ึง ซ้ือปี่ไป
ฝากน้องด้วย และซ้ือน้ำ�หวานให้ผมแก้วหนึ่ง”
ปิติตอบ
พอปติ พิ ดู จบ ครไู พลนิ บอกวา่ การแสดงของ
ไทยเราน้ันมีดีๆ หลายอย่าง เช่น ลิเก ละคร
โขน ลำ�ตัด หมอลำ� หนังตะลุง และอ่ืนๆ อีก
พวกเราควรดีใจท่ีเรามีการแสดงหลายอย่างเป็น
ของเราเอง วันหลังครูจะนำ�ภาพมาให้ดูและ
รอ้ งเพลงทเ่ี กย่ี วกบั การแสดงของไทยใหน้ กั เรยี นฟงั

118 หน้า หน่ึงรอ้ ยสิบแปด

มานะ มานี ชัน้ ประถมศึกษาปที่ ๒ บทที่ ๑๘

แบบฝกึ

๑. ฝึกผนั ค�ำ

กาง เก่ยี ว แจง
เด๋ียว ป ่ี ป้อม

๒. ฝึกอา่ นค�ำ ควบกล้ำ�ทใี่ ช้ แ-

แปล แพร แคร ่ แคว
แกลบ แกล้ง แกร่ง แกว่ง
แปลง แปลก แขวน แขวง
แปลน แครง แพรก แควน้

๓. ฝึกอ่านคำ�ทม่ี ี ห นำ� เหงอื ก หงาย
หนัก หนาม
เหงา แหงน หมวก หมด
ไหน หนนุ หลกี เหลียว
ไหม หมอน
โหล หลอด

หนา้ หนง่ึ ร้อยสิบเกา้ 119

บทที่ ๑๘ มานะ มานี ชั้นประถมศึกษาปที่ ๒

ไหว หวาน หวัง หวาย
หยุด หยบิ หยาบ หยกิ

๔. ฝกึ อ่าน
คำ�ทม่ี ี น สะกด (แม่ กน)

ชุน ดนุ ขนุ
เซน็ เอน็ เหน็
โคน โจน โขน
เนนิ เกนิ เหิน
เทยี น เตยี น เขยี น
เยอื น เบือน เฉือน
ค�ำ ท่ีมี ก สะกด (แม่ กก)
ซกี ปีก ฉกี
ลกึ ดึก ฝึก
รุก จกุ สกุ
ยก อก หก

120 หนา้ หนง่ึ ร้อยย่สี ิบ

มานะ มานี ชัน้ ประถมศึกษาปที่ ๒ บทที่ ๑๘

โคก โบก โขก
เชอื ก เปลอื ก เผือก

๕. อา่ นและจ�ำ เป็นคำ�

ธปู อา่ นว่า ทบู
ละคร ” ละ-คอน
ต๊กุ ตา ” ตกุ๊ -กะ-ตา (ออกเสียง กะ กึ่งเสยี ง)

๖. ฝึกอา่ น

สาวหนุ่ม หลุมลึก ดกึ มาก
ปากหวาน ขานรบั จบั แขวน
แหงนหนา้ หาทอง มองเหน็
เซ็นช่อื ถือเทยี น เตยี นโลง่
ไปประเดยี๋ ว เกย่ี วกบั งาน วานหยิบดาบ
ภาพตุ๊กตา หาเขม็ ขดั จัดธปู เทยี น

ฉันชอบดลู เิ กและร�ำ วง
ละคร ล�ำ ตัด หมอล�ำ เปน็ การแสดงของไทย

หนา้ หนึ่งร้อยยสี่ ิบเอ็ด 121

บทที่ ๑๙

มาน ี “พ่มี านะท�ำ อะไรคะ”
มานะ “พ่ีจะทำ�รถยนต์ ครูให้ทำ�ของเล่นเป็น
การบา้ นในวนั เสารแ์ ละวันอาทิตยน์ ้ี ท�ำ แล้ว
เอาไปให้เพ่ือนดใู นวนั จันทร์”
มานี “พมี่ านะทำ�รถดว้ ยไมท้ งั้ คนั เลย ทล่ี อ้ กไ็ มม่ ี
ยาง แล้วมันจะแล่นได้เหมือนรถยนต์จริงๆ
หรอื คะ”

122 หนา้ หน่ึงร้อยย่ีสบิ สอง

มานะ มานี ชั้นประถมศึกษาปที่ ๒ บทที่ ๑๙

มานะ “ไมเ่ หมอื นจะ้ มนั ไมม่ เี ครอ่ื งยนต์ ไมม่ นี �ำ้ มนั
พอทำ�ตัวรถเสร็จ พ่ีจะเจาะรูเอาเชือกผูก
ท่หี น้ารถ แลว้ ดึงใหม้ ันแล่นไป”
มาน ี “พมี่ านะก็ต้องวิง่ ดว้ ย รถจึงจะแลน่ ได”้
มานะ “ใชแ่ ลว้ จะ้ พตี่ อ้ งวง่ิ ดว้ ย สนกุ ดี ถา้ อยาก
ให้รถแล่นเรว็ พก่ี ต็ ้องวิ่งเร็วๆ”
มาน ี “พมี่ านะ ไม่ทำ�หลังคาดว้ ยหรอื คะ”
มานะ “ไมต่ อ้ งท�ำ เพราะพจ่ี ะท�ำ เปน็ รถบรรทกุ หนิ ”
มานี “มานีท�ำ ถนนให้เอาไหมคะ”
มานะ “ท�ำ อยา่ งไรล่ะ”
มาน ี “กเ็ อาไมแ้ หลมๆ ขดี เสน้ บนพน้ื ดนิ สองเสน้
ค่กู ันไป กเ็ ปน็ ถนนแลว้ นค่ี ะ”
มานะ “ดีเหมือนกัน ระวังอย่าให้ถนนเป็นหลุม
เป็นบอ่ นะ เด๋ียวรถของพีจ่ ะแลน่ ไม่ได้”
มาน ี “แล้วพีว่ รี ะเลา่ คะ เขาท�ำ ของเล่นอะไร”

หนา้ หน่ึงร้อยย่สี บิ สาม 123

บทที่ ๑๙ มานะ มานี ชั้นประถมศึกษาปที่ ๒

มานะ “วรี ะทำ�รถไฟ เขาเอากล่องไม้ขดี หลายๆ
กล่องมาต่อกันเขา้ เอาเชือกผูกหน้ารถ”
มาน ี “คนขับรถไฟของพ่ีวีระกับคนขับรถยนต์
ของพม่ี านะคงเหน่ือยพอๆ กนั ใชไ่ หมคะ”
มานะ “ใช่แล้วจ้ะ คนขับต้องวิ่งดึงเชือกลากรถ
เหมอื นกนั ไม่อยา่ งนน้ั รถกไ็ มย่ อมแลน่ ”
มานี “รถของพมี่ านะเปน็ รถบรรทกุ พน่ี า่ จะเอา
หนงั สือเรยี นใสแ่ ล้วลากไปโรงเรียนนะคะ”

124 หนา้ หน่ึงรอ้ ยย่ีสิบส่ี

มานะ มานี ชั้นประถมศึกษาปที่ ๒ บทที่ ๑๙

มานะ “พี่ตั้งใจไว้อย่างนั้นเหมือนกัน แต่พ่ีอาจ
เอารถของพ่ีแข่งกับรถไฟของวีระก็ได้
พี่ว่าของพ่ีต้องชนะของวีระต้องแพ้ เออ
ว่าแต่มานีเถอะ ไม่อยากทำ�ของเล่นบ้าง
หรือ”
มาน ี “อยากทำ�เหมือนกันค่ะ เพื่อนของมานี
คนหนึง่ ไปเท่ยี วชายทะเล
เขาเกบ็ เปลือกหอยสตี า่ งๆ
ตามชายหาดมาทำ�ดอกไม้
บางคนท�ำ ตุ๊กตาด้วยฟาง
และขวด เขาท�ำ ได้สวยมาก
มานียงั ไม่ร้จู ะท�ำ อะไรด”ี
มานะ “มานยี งั ท�ำ ของเลน่ ยากๆ
ไมไ่ ด้ พว่ี ่าท�ำ ของง่ายๆ ดีกวา่ ”
มาน ี “มานจี ะท�ำ ตกุ๊ ตาจากเปลอื กไขด่ ไี หมคะ”

หนา้ หนึ่งร้อยยีส่ บิ หา้ 125

บทที่ ๑๙ มานะ มานี ชัน้ ประถมศึกษาปที่ ๒

มานะ “ดีซี รู้จักใช้ของท่ีไม่มีประโยชน์ทำ�เป็น
ของเล่นได้ มานจี ะท�ำ อยา่ งไรล่ะ”
มานี “มานีจะเอาเปลือกไข่มาระบายสีชมพู
ออ่ นๆ และใชเ้ ศษผา้ สดี �ำ ทากาวตดิ เปน็ ผม
ให้พม่ี านะเขียนหนา้ ตกุ๊ ตาให”้
มานะ “ดีเหมือนกัน ระวังอย่าให้เปลือกไข่แตก
และสเี ปอ้ื นนะ แลว้ พจี่ ะเขยี นหนา้ ตกุ๊ ตาให้
เหมือนหนา้ ของมานีเลย”

แบบฝกึ

๑. ฝกึ ผนั ค�ำ วา่ ยาง ฟ่าง
ลอ้ ซื้อ แพ้
คา่ คุย ครู คลอง
ช่าง
มัน

126 หนา้ หน่ึงร้อยยส่ี บิ หก

มานะ มานี ชัน้ ประถมศึกษาปที่ ๒ บทที่ ๑๙

๒. ฝกึ อา่ น 127
คำ�ทใี่ ชส้ ระ เ-อื

เรือ เจอื เกลือ เครือ
เปลือง เปลอื ย เปลือก เกลอื ก
เกลอื่ น เคล่ือน เปรื่อง เครื่อง
ค�ำ ที่ใช้สระ เ-อะ
เถอะ เจอะ เลอะ เปรอะ

๓. ฝึกอา่ นคำ�ท่สี ะกดดว้ ย ง (แม่ กง)

ฟาง บาง หาง
เรยี ง เตยี ง เสยี ง
ทอง กอง ของ
ลุง ดงั เปลือง

๔. ฝึกอ่านค�ำ ท่สี ะกดดว้ ย ว และ ย

รอย ดอย หอย
เซียว เจียว เขียว

หนา้ หน่ึงร้อยย่ีสิบเจด็

บทที่ ๑๙ มานะ มานี ชน้ั ประถมศึกษาปที่ ๒

คุย ปุย ฉยุ
โชย โบย โหย
รวย อวย สวย
เลย กาว แถว

๕. ฝึกอา่ น มคี า่ คา้ ขาย
ถาดเปอื้ น เคลอื่ นไหว
หลังคา เจอะของ กล่องขา้ ว
ชายหาด สาวสวย ช่วยดึง
ไปเถอะ
ขวดกาว

เปลี่ยนยางรถ จดการบา้ น
การแข่งขัน น้ำ�มนั เคร่ือง
เร่ืองงา่ ยๆ ขายหินอ่อน
มเี ปลือกหอยมากท่ชี ายทะเล
ครใู ห้ขดี เส้นใต้คำ�ยาก
ชาวบ้านช่วยกันเจาะบอ่ น�้ำ

128 หนา้ หนง่ึ ร้อยยส่ี ิบแปด

บทที่ ๒๐

บา่ ยวนั หนึ่ง ครูไพลนิ เดนิ เขา้ ไปในห้องเรยี น

เห็นนักเรียนกลุ่มหนึ่งกำ�ลังคุยกันอยู่หลังห้องเรียน
บางคนกน็ งั่ บางคนกย็ นื ครไู พลนิ จงึ บอกใหไ้ ปนงั่
ทเ่ี ดิม แล้วถามนกั เรยี นว่าคยุ กันเรื่องอะไร

หนา้ หนึง่ ร้อยย่สี บิ เก้า 129

บทที่ ๒๐ มานะ มานี ชัน้ ประถมศึกษาปที่ ๒

“สมคิดบอกว่า บ้านเขามีไฟฟ้าใช้แล้วครับ”
นักเรยี นชายคนหนึง่ ตอบ
“สมคดิ มไี ฟฟา้ ใชต้ ้ังแต่เมือ่ ไรจะ๊ ” ครไู พลนิ ถาม
“เมื่อวานน้ีเองครับ” สมคิดตอบ และพูด
ต่อไปว่า “ช่างไฟฟ้าตัดต้นไม้ท่ีกีดขวางออกก่อน
จึงตอ่ สายไฟเขา้ บ้าน เพ่งิ จะมาตดิ หลอดไฟในบา้ น
เสรจ็ ครับ”
“กด็ แี ลว้ สมคดิ จะไดท้ �ำ การบา้ นตอนกลางคนื
สะดวกขนึ้ ” ครูไพลนิ กลา่ ว
สมคิดจึงพูดว่า “พ่อจะซ้ือโทรทัศน์ด้วยครับ
ผมชอบดูมวยและการ์ตูนเพราะสนุกดี แต่พ่อผม
ชอบดขู า่ วและเหตกุ ารณ์ในบา้ นเมอื ง”
ครูไพลินถามนักเรียนว่า ใครรู้จักของที่ใช้
ไฟฟา้ บา้ ง นกั เรยี นหลายคนชว่ ยกนั บอกชอ่ื ของใช้
หลายอย่าง เช่น วทิ ยุ โทรทศั น์ เตารีด พัดลม

130 หนา้ หนึง่ รอ้ ยสามสบิ

มานะ มานี ชนั้ ประถมศึกษาปที่ ๒ บทที่ ๒๐

ตเู้ ยน็ และหมอ้ หงุ ขา้ ว ครไู พลนิ กลา่ ววา่ ของเหลา่ น้ี
ล ว้ นเป็นเคร่ืองใชไ้ ฟฟ้า
มานเี ลา่ วา่ ตอนทเี่ ขา
ไปกรุงเทพฯ เขาเห็นรา้ นค้า
และถนนหลายสาย
มีไฟฟ้าสวา่ งจ้าและ
มีสสี วยงดงามมาก
ครไู พลินอธิบายวา่
หลอดไฟฟ้ามีหลายชนดิ
และหลายสี เราเลือกใชไ้ ดต้ ามความตอ้ งการ แต่
เราต้องใชอ้ ยา่ งระมดั ระวงั อยา่ จับ หรือแตะสายไฟ
ทไ่ี ม่มีอะไรหมุ้ จะเปน็ อันตราย
ปิติพูดว่า “หมู่บ้านของผมมีไฟฟ้าตามถนน
เวลาไปไหนตอนกลางคืนสะดวกมาก ไม่ต้อง
ใช้ไฟฉายแล้วละครบั ”

หนา้ หนึง่ รอ้ ยสามสบิ เอด็ 131

บทที่ ๒๐ มานะ มานี ช้ันประถมศึกษาปที่ ๒

ครูไพลินบอกนักเรียนว่า “อำ�เภอของเรามี
โรงไฟฟา้ และปลอ่ ยไฟฟา้ ไปตามสายไฟ เพอ่ื ใหค้ น
ในหมูบ่ ้านใช้ จงึ มไี ฟฟา้ ตามถนนดว้ ย” นักเรียน
นง่ิ ฟังดว้ ยความสนใจ
“ไฟฟ้าตามถนนเป็นของสาธารณะ พวกเรา
ต้องชว่ ยกนั รักษา” ครไู พลนิ อธิบายเพิม่ เติม

132 หน้า หน่งึ รอ้ ยสามสบิ สอง

มานะ มานี ช้ันประถมศึกษาปที่ ๒ บทที่ ๒๐

แบบฝกึ 133

๑. ฝกึ อา่ นค�ำ ท่ใี ช้ เ-อ เขิน
เกิด
เงิน เกนิ เถกิ
เทดิ เปดิ เดิม
เลิก เบกิ รดี
เชิง เตบิ งด
ดาด
๒. ฝึกอ่าน วอด
ค�ำ ทส่ี ะกดด้วย ด (แม่ กด) มดั
ทวด
ฉดี กดี
ผด จด
หาด บาด
ถอด ตอด
ฝดั ดัด
ขวด ปวด

หน้า หนึง่ ร้อยสามสิบสาม

บทที่ ๒๐ มานะ มานี ชนั้ ประถมศึกษาปที่ ๒

ตัวสะกดท่ีอา่ นเหมอื น ด สะกด

จ ช สะกด - อาจ กจิ ตรวจ พชื
ต ติ ตุ สะกด - ชวี ิต สงั เกต ญาติ
ชาติ สาเหตุ
ฐ ถ สะกด - รฐั รถ
ท ธ สะกด - บาท บท วนั พุธ
ศ ษ ส สะกด - ทศิ อากาศ ประเทศ
พิษ ราษฎร
เศษกระดาษ ศาสน์
ตัวสะกดหลายตัว - บาตร สามารถ พุทธ

๓. ฝกึ ผันคำ� ไกว
ปลอ่ ย
ตร ู่ กล�้ำ กล่าว
กลว้ ย กลาย กลนิ่
กลอง ไกล
กวา่ เปลา่

134 หน้า หนง่ึ รอ้ ยสามสิบส่ี

มานะ มานี ชั้นประถมศึกษาปที่ ๒ บทที่ ๒๐

๔. อา่ นและจ�ำ เปน็ ค�ำ

เหตกุ ารณ ์ อ่านวา่ เหด-กาน
การ์ตูน ” กา-ตูน

๕. ฝึกอ่าน ตาบอด หลอดไฟ
ลำ�ตัด ฝดั ขา้ ว
ปล่อยปลา เชิญกลา่ ว เหลา่ น้ี
ใกล้วดั เพิ่มยา การต์ ูน
กา้ วเดนิ
ที่เดมิ

กลอ่ งเตารดี ปดิ พดั ลม
แสงแดดจา้ มาสะดวก
ช่างท�ำ ทอง รองเทา้ แตะ

สายไฟกีดขวางทางเดนิ
พอ่ ตอ้ งการไฟฉาย
เกิดเหตุการณร์ า้ ยในหมูบ่ า้ น

หนา้ หน่งึ ร้อยสามสบิ ห้า 135

บทที่ ๒๑

วันเสาร์ต้นเดือนกรกฎาคม วีระนัดเพื่อนๆ
ไปเทย่ี วบงึ ทอ่ี ยไู่ มห่ า่ งจากบา้ นของเขามากนกั มานะ
มานี ปติ ิ สมคดิ ดวงแกว้ และชใู จ กไ็ ปเทยี่ วดว้ ย
เดก็ ๆ เดนิ ผา่ นทงุ่ นา เหน็ นกเอย้ี งหลายตวั เกาะอยู่
บนหลังควาย ชูใจเห็นนกเอ้ียงแล้วก็อยากเห็น
นกยงู บา้ ง เพราะเคยเหน็ แตร่ ปู ในหนงั สอื ปติ เิ หน็
กอไผ่จึงบอกว่า ถ้ามีมีดจะตัดไม้ไผ่ไปทำ�ว่าว

136 หน้า หนงึ่ ร้อยสามสบิ หก

มานะ มานี ชน้ั ประถมศึกษาปที่ ๒ บทที่ ๒๑

ดวงแก้วว่าจะเอาไปทำ�ข้าวหลาม สมคิดว่าจะเอา
ไ ป ทำ�กงั หัน วรี ะวา่ จะเอาไปท�ำ ดา้ มมดี
เด็กๆ เดินคุยกันไปจนถึงริมบึง วีระบอกว่า
เม่ือก่อนท่ีริมบึงมีต้นไม้มากมาย แต่ถูกตัดไปใช้
และเผาถา่ นจนเกอื บหมด จงึ มแี ตต่ น้ ไมเ้ ตยี้ ๆ เหลอื
ต้นสูงๆ อีกไม่มากนัก บางต้นมีกาฝาก มานี
มองเห็นดอกกล้วยไม้สีสวย จึงบอกปิติข้ึนไป
เอามาให้ มานะบอกวา่ ปลอ่ ยใหด้ อกกลว้ ยไมอ้ ยบู่ น
ต้นไม้ดีกว่า คนอ่ืนจะได้ดูบ้าง ปิติว่าเขาขึ้นไม่ได้
เพราะกลวั ตกและเขด็ ทไ่ี ปเจอผงึ้ เหมอื นตอนทเี่ ขา
ข้ึน ตน้ ไมจ้ ะเอารังนก
เด็กๆ พากันมานง่ั พกั ท่ตี น้ ไมร้ ิมบงึ นำ�้ ในบงึ
แหง้ เกอื บหมด เพราะตง้ั แตเ่ ดอื นมถิ นุ ายน มฝี นตก
เพยี งเลก็ นอ้ ย รมิ บงึ บางแหง่ นำ้�แหง้ เกอื บเปน็ โคลน
มานะมองเห็นปลาดิ้นอยู่จึงชวนเพื่อนลงไปจับปลา

หนา้ หนึง่ ร้อยสามสิบเจด็ 137

บทที่ ๒๑ มานะ มานี ชั้นประถมศึกษาปที่ ๒

เด็กผู้หญิงกลัวเป้ือนโคลน ไม่มีน้ำ�ล้างและไม่มีผ้า
ผลัด ขอน่งั ดูอย่ใู ตต้ ้นไม้ สว่ นเด็กผ้ชู ายลงไปจบั ปลา
กันอย่างสนุกสนาน มานะจับปลาช่อนได้ สมคิด
จบั ปลาหมอได้ แตป่ ลาดกุ ไมม่ ใี ครจบั ตอ้ งใหว้ รี ะจบั
วีระจับปลาเก่งมาก เพราะเคยจับอยู่บ่อยๆ ปิติ
จบั ไดแ้ ต่ปลาตัวเลก็ ๆ ชใู จบอกให้ปติ เิ อาไปปล่อย
ในคขู า้ งบ้าน เพราะมนั ยังเลก็ อยู่ ปติ วิ ่าถ้าปล่อย

138 หนา้ หนึง่ รอ้ ยสามสิบแปด

มานะ มานี ชนั้ ประถมศึกษาปที่ ๒ บทที่ ๒๑

ในคู เดยี๋ วน�้ำ แหง้ มนั กจ็ ะตาย เอาไปปลอ่ ยในแมน่ �้ำ
ดกี วา่ มานีรสู้ กึ รอ้ น และหวิ ขา้ ว เพราะเวลาใกล้
จะเท่ียงแล้ว จึงชวนมานะกลับบ้าน เด็กผู้ชาย
ท้งั หมดจึงขน้ึ มาจากบงึ
ตอนเดนิ กลับบ้าน วีระเล่าใหเ้ พ่ือนๆ ฟังว่า
“เมอื่ ปกี ลาย น�้ำ ในบงึ มมี ากและลกึ นอกจากมปี ลา
มากแลว้ ยังมีกบและเตา่ อกี ด้วย แต่ปนี ี้ฝนไม่คอ่ ย
ตกจงึ มนี �ำ้ นอ้ ย ปลากน็ อ้ ยดว้ ย กบและเตา่ ไมม่ เี ลย”
“ฝนตกน้อยอาจเป็นเพราะคนตัดต้นไม้มาก
หรอื ไฟไหมป้ า่ ท�ำ ใหต้ น้ ไมต้ าย เหมอื นทค่ี รสู อน
ก็ได”้ มานะพูดต่อ
“นอกจากจะมีปลาน้อยแล้ว คนยังจับปลา
มากขึ้น ไม่เลือกทั้งตัวเล็กตัวน้อย ถ้าจับอย่างน้ี
ต่อไป เราคงจะไม่มีปลากินอีก” ชูใจพูดก่อนจะ
แยกกันเข้าบ้าน

หนา้ หน่ึงรอ้ ยสามสบิ เก้า 139

บทที่ ๒๑ มานะ มานี ชน้ั ประถมศึกษาปที่ ๒

แบบฝึก

๑. ฝกึ ผนั ค�ำ

จ้า ดิ้น ด้าม เตา่
เตย้ี บ่อ เอ้ยี ง ออ่ น

๒. ฝกึ อา่ นคำ�ทใ่ี ช้ เ-ีย

เปยี เสีย เมยี เลยี
เตยี ง เสียง เพียง เรยี ง
เจยี น เหียน เทยี น เรียน
เบยี ด เขยี ด เคยี ด เจยี ด
เทยี บ เรยี บ เคียว เจยี ว

๓. ฝึกอา่ นคำ�ทีม่ ี ก สะกด (แม่ กก)

ลาก ฝาก บวก
พวก ซัก ปกั
เรยี ก เปยี ก ฟกู

140 หน้า หนึง่ ร้อยสี่สบิ