วัดป่าวชิรบรรพต

“ตาดู หฟู ัง เรอ่ื งนิดๆ หนอ่ ยๆ อย่ามองขา้ ม ตอ้ งละเอยี ด”
“ผมเปน็ อยูอ่ ย่างไร พวกทา่ นก็เปน็ อยู่อยา่ งนน้ั “
“อยากไปนรก กโ็ กรธบ่อยๆ “
“จะรธู้ รรมะของพระพุทธองค์ ต้องน่ิงก่อน”

“บวชมาแลว้ ไมด่ ีกวา่ เกา่ อยา่ บวชดกี วา่ เสยี ดายผ้าเหลือง”
“ช่างมนั ไมเ่ ปน็ ไร เรือ่ งให¬ญ่กจ็ ะเปน็ เรื่องเล็ก เรือ่ งเล็กก็หมดไป”

“ทำ�อะไรทำ�จริงๆ เอาชีวติ เขา้ แลกเลย อะไรก็สำ�เรจ็ หมด”

101 เกล็ดธรรมค�ำ สอนหลวงพอ่

ถ้าน้ำ�ไม่ไหลกลบั
วันคืนไมล่ ่วงลบั
เราคงจะไมต่ าย

ถา้ นำ�้ ไมไ่ หลกลับ
วนั คืนยังลว่ งลบั
เราคงจะตอ้ งตาย

นำ้�ไม่มวี นั ตาย
ความตายวนั คืนไมม่ ี
นึกถงึ ความตายวนั นี้
อกี ก่ีปไี มม่ ีวันตาย

ประว ัตวิ ดั ป่าวชริ บหรรพลตว1ง02พ่อมหาตอง ธมฺมวฑุ ฺโฒ







วัดป่าวชิรบรรพต : สปั ปายะสถานสธู่ ารธรรม...

แ..ห..ลว่งัดเปรีย่านวชรู้ิพรบุทรธรธพรตรมล้�ำแห่ง กาล สนาัปมปปารยาะกสฎถจาานรสึกาใยวธ้ในารสธถรารนม
เคฝอ้ายนช้อี้ทมานง�ยำศาามนมตืดิสมุขิดทจุกิตชถีวลิน�ำ
จเปร็นัสปแรสะงทแีปหเร่งือศงรรัทอธงาเสม่อตงตสาวธ่ารงร ม สงบน่ิงดั่งภูผาศิลาหิน
ขจรกล่ินศีลพิสุทธิ์ดุจจันทร์เพ็ญ
รใตะบ้ร่ืมอเเงลา่ือเขงาภบารวรนพาเตปง็นดองาาจมินย่ิง ทจ่ารนิยมวัตุ่งเรนง้นามศสีลงส่าิกทขุกาคเมราตเตหา็นชน
เรือนอุบาสิกาน่าฉงน
เทพบันดลบันดาลสร้างอย่างวิไล
ออบงครม์หธลรวรงมพน่อ�ำกเปล็น่าแวบทบุกอเชย้า่าเงยท็นางปฏิบ ัติ บขรัดรเพกลตาไพจิรตพใหฤ้ผก่อษงาแแวผะ้วมดาั่งชแลกฯ้วใส
กสิเิงลสสถพิต้นทจ่ัวิตปก่ารพะนจา่าสงนพฑบ์ทางธรรม...
สอถุโบาสปัตถยงด์วัฒงานมาทช่า่ามงกนล่ายางลป่า

แแลม้ะมสุ่งหถาวนังสแสงบวจงบิตุญพิชทิตุนใชจีวิต


ชพ่วนยมคกุ้มรคขรออพงรปส้อ่ิงงศภักัยดใิ์สหิท้ปธว์ิงชน


(นะโมพุทธายะ : 25/08/2554 )

เรียงร้อยเรื่องราวใน
วัดป่าวชิรบรรพต�

หลวงพอ่ แสดงธรรมสำ�หรับครอบครวั

เวลาสอนเดก็ ต้องดเู ดก็ ด้วย พระพทุ ธ พระธรรม พระสงฆ์
เพียงเท่านีก้ ็น้อมให้จิตเข้ามารับ
วา่ เขาพร้อมที่จะรับหรือไมร่ ับ ถ้า ฟังธรรมะ มีจิตท่ีออ่ นน้อม ท�ำให้
ไม่รับก็นิ่งซะจนกว่าเด็กจะนิ่งจึง เดก็ ออ่ นน้อมถ่อมตน
สอน เวลาเดก็ เขายงั เคล่อื นไหว การสวดมนต์ช่วยให้เขา
อาตมายงั ไมส่ อน รอให้เขาน่ิงก่อน อดทน ฝึกสมาธิ สงิ่ ที่ได้ตามมา
จงึ สอน เวลาสอนต้องสอนตอน คือเขาจะมีปัญญา การพิจารณา
เขานิ่งเขาจะซึมซับได้ มากและ อะไรได้มากขนึ ้ ในบทสวดมนต์
น้อมเข้ามาใสต่ วั อยา่ งการกราบ ถ้าเขารู้ความหมาย ก็จะท�ำให้
ใคร่ครวญพิจารณาชีวิตเป็ นใน
เรียงรอ้ ยเรอื่ งราวในวดั ฯ 108 กาลตอ่ ไป
ถ้าเราไมฝ่ ึกสมาธิ ข้อมลู
ในสมองของเด็กจะไม่เป็ นระบบ
เรียกข้อมลู มาใช้ไมเ่ ป็น เดก็ ที่ฝึก
สมาธิมักจะเรี ยนหนังสือเก่ง
เพราะเวลาเขาเรียนเป็ นเรียน
เลน่ เป็นเลน่ เวลาฟังครเู ขาฟังจริง ๆ
การฝึกสมาธิก็เพื่อป้ องกนั
อกศุ ลไมใ่ ห้เกิดขนึ ้ และท�ำกศุ ล

ให้มากขนึ ้ เรียนธรรมต้องเรียนทงั้ ระบบ แล้วเราจะรู้จกั ตวั เราเองและ
สง่ิ อ่ืนทงั้ หมดวา่ เป็นสง่ิ เดยี วกนั พทุ ธศาสนาเป็นวชิ าเดยี วทศ่ี กึ ษาตงั้ แต่
ต้นจนจบได้
การนงั่ น่ิงๆ เพื่อให้เราฝึกความอดทน ท�ำให้ความเพียรแข็งแรง
เวลาจะขยบั ให้เรารู้ตวั ก่อนวา่ จะขยบั ท�ำไมแล้วคอ่ ยขยบั อยา่ ตามใจตวั
เองท�ำอะไรให้มีเหตผุ ลซะหนอ่ ย
“เด๋ยี วนีพ้ ่อแม่ลงทนุ กับลูกมากเกนิ ไป ค่าเล่าเรียนปี ละ
เจด็ หม่ืนกว่ากย็ อม แล้วมาบ่นว่าเลีย้ งยากเพราะตามใจเขามาก
เกนิ ไป เลีย้ งเป็ นลูกแหง่ พอไม่ได้ดงั ใจกโ็ วยวาย ต้องสอนให้
เดก็ รู้จกั การผดิ หวังบ้างเพราะ ในสังคมท่ีมีทัง้ การผิดหวังและ
สมหวังเดก็ จะอย่ลู ำ� บาก ถ้าหวังดกี ับลูกต้องสอนให้เป็ น”
“ควรมาเจริญสติ ฝึกสมาธิ ฝึกความอดทน สวดมนต์ แล้วก็
รับประทานอาหารด้วยกนั อยา่ งมีสต ิ แล้วคอ่ ยกลบั บ้านไมต่ ้องรีบมา
รีบไป ทางเข้าวดั ยากก็จริง ถ้าไมม่ รี ถกเ็ ดนิ มาได้ มาถงึ วดั ก็ไมต่ ้องเสีย
คา่ ใช้จา่ ยอะไรแล้วจะรีบไปไหน”
“ไมต่ ้องรีบร้อนเวลารับประทานอาหาร คอ่ ย ๆ เคีย้ ว คอ่ ย ๆ
พิจารณาอาหาร ถ้าเราเคีย้ วเร็วกลนื เร็ว ก็จะหิวเร็ว เคีย้ วข้าวให้
ละเอียด ๆ พอรับประทานอาหารเสร็จอยา่ เพิ่งรีบลกุ ให้รอทกุ คนก่อน
โดยการนงั่ สมาธิ จนกวา่ ทกุ คนจะรับประทานเสร็จ จงึ คอ่ ยทยอยลกุ
ออกไปล้างจานพร้อมๆ กนั ”

109 เรียงร้อยเรอ่ื งราวในวัดฯ

ครอบครัวนอ้ งอิม

ในชว่ งเชา้ ขณะท่ี พร้อมกนั ทงั้ ครู่ ่วมฟังธรรมและ
ร่วมสวดมนต์กับผู้ร่วมท�ำบุญใน
หลวงพ่อก�ำลังเทศนาธรรมอย ู่ วนั นนั้ ขณะที่หลวงพอ่ ก�ำลงั
ผู้เขียนได้ เห็นคุณพ่อเดินจูงมือ พิจารณาอาหารอยนู่ นั้ เน่ืองจาก
ลกู สาวอายปุ ระมาณ 4 ขวบ มา เป็ นวันธรรมดาและคนไม่มาก
ภายในศาลาเพื่อนง่ั ฟังธรรม เมื่อ จึงไม่มีการสวดมนต์ท�ำวัตรเช้ า
เข้ ามาน่ังคุณพ่อเตรี ยมที่จะกราบ ลูกสาวยังคงนั่งด้ วยอาการสงบ
หลวงพอ่ แตร่ อลกู สาวนง่ั ข้างคณุ พอ่ หลงั จากทานอาหาร
เรียบร้ อยแล้ วก้ มลงกราบหลวงพ่อ เสร็จได้มีโอกาสพดู คยุ กบั คณุ พ่อ
และตวั น้องอิม (ทราบชื่อภาย
เรยี งรอ้ ยเรือ่ งราวในวดั ฯ 110 หลงั ) ในขณะพดู คยุ น้องอิมมี
อาการเขินเลก็ น้อย คล้ายวา่ ไม่
กล้าพดู กบั คนแปลกหน้า ห  รือจะ
เป็ นเพราะผู้เขียนหน้าแปลกก็ไม่
ทราบแต่สิ่งที่เห็นสมั ผสั ได้ว่าน้อง
อิมมีจิตใจเมตตาตอ่ สตั ว์ โดย
เฉพาะแมวพอเห็นก็อยากเอา
อาหารไปให้ และเลน่ ด้วยความ
รักใคร่เมตตาสตั ว์

น้องอิมบอกว่ามาวัดป่ า ตอนนีเ้ ปลี่ยนมาคุยกับคุณ
ว ชิ ร บ ร ร พ ต เ พ ร า ะ ช อ บ ก ร ว ด น�้ ำ พอ่ แทน เพราะน้องอิมหนีไปเลน่ กบั
ชอบสวดมนต์ และชอบป่ าเขา แมวแล้ว ได้ถามคณุ พอ่ ถงึ สาเหตทุ ่ี
น้ อ ง อิ ม ช อ บ ส ว ด ม น ต์ แ ล ะ พาลกู สาวมาวดั “ผมคดิ วา่ การพา
ครอบครัวมาวดั เป็นสงิ่ ที่ดี สว่ น
ส า ม า ร ถ ส ว ด ไ ด้ ห ล า ย บ ท โ ด ย มากจะมากันทัง้ ครอบครัวทุกวัน
เฉพาะบททีส่ วดว่า นะโม ตสั สะ อาทิตย์ พอดีวนั นีน้ ้องอิมไมส่ บาย
ภะคะวะโต อะระหะโตสมั มาสมั ไมไ่ ด้ไปโรงเรียน จงึ ได้มาวดั ในวนั
พทุ ธสั สะ... เวลาพระสวดมนต์ก็ ธรรมดา ผมและภรรยาเข้าวดั ตงั้
สามารถสวดตามได้ แตน่ ้องอิมยงั อยใู่ นท้อง ผมคดิ วา่

การท่ีภรรยาได้เข้ามาที่วดั จะท�ำให้
จิตใจที่เครียดจากการท�ำงานมาทงั ้
อาทิตย์ ดีขนึ ้ เหมือนมีโอกาสได้พกั
ผอ่ นจิตใจ เพราะผมคดิ วา่ จิตใจ
ของแมจ่ ะสง่ ผลมาถงึ ลกู ด้วย ชว่ งนี ้
ผมก็พาภรรยาท่ีก�ำลังตัง้ ท้องน้อง
อีกคนมาวดั เหมือนกนั ผมจะคอยดู
แลน้องอิมเอง เพราะผมเหน็ สำ� คญั
วา่ คนท้องจะมีอารมณ์หงดุ หงิดง่าย
ทงั้ เรื่องสว่ นตวั และเร่ืองงาน แต่
ตอนนีไ้ มค่ อ่ ยสะดวกนกั เพราะท้อง
เริ่มโตมากขนึ ้

111 เรียงรอ้ ยเรื่องราวในวดั ฯ

ผมรู้สกึ วา่ ถ้าอาทิตย์ไหนไมไ่ ด้มาท�ำบญุ ท่ีวดั เหมือนเวลาทงั้
วนั ที่เหลอื มนั ดไู ร้สาระ จะไปเดนิ ห้างสรรพสนิ ค้าก็ไมม่ ีประโยชน์อะไร
เพราะครอบครัวของผมต่ืนเช้า ประมาณ 6 โมง ผมเตรียมกบั ข้าวมา
ท�ำบญุ ท่ีวดั ผมวา่ โอเคดีนะ มาวดั เราจะได้รับค�ำแนะน�ำในการปฏิบตั ิ
ธรรม พอกลบั บ้านเราก็มีโอกาสได้มาปฏิบตั กิ นั เองในครอบครัว
“ผมคดิ วา่ การพาน้องอิมมาวดั ตงั้ แตเ่ ดก็ ๆ เป็นการสร้างพืน้ ฐาน
ท่ีดีให้กบั ตวั น้องอิมเอง พอเข้ามาที่วดั น้องอิมจะได้เหน็ แตส่ ง่ิ ดี ๆ มา
แล้วสบายใจ วดั จะสอนให้น้องอิมรู้จกั การกราบ การไหว้การสวดมนต์
ไหว้พระ รักษาศีล เหมือนมีศีลเป็นรัว้ เป็นขอบเขต
สังคมปัจจุบันมีสภาพแวดล้อมทอี่ ันตราย และความ
เสื่อมโทรมทางจติ ใจอย่มู าก เราไม่สามารถดแู ลเค้าได้ตลอดเวลา
ผมจงึ คดิ ว่าการปลูกฝังความดีเอาไว้กับตัวน้องอมิ คือส่งิ ทด่ี ีทสี่ ุดที่
ได้มาวัด”

อันนโท พลโท โหติ ผใู้ ห้ข้าว ช่อื วา่ ใหก้ ำ�ลงั
วตั ถโท โหติ วัณณโท ผู้ใหผ้ า้ ชอ่ื วา่ ใหผ้ ิวพรรณ
ยานโท สุขโท โหติ ผใู้ ห้ยานพาหนะ ช่ือวา่ ใหความสุข
ทปี โท โหติ จกั ขโุ ท ผ้ใู ห้ประทบี โคมไฟ ช่อื ว่าใหจกั ษุ

เรียงร้อยเรอ่ื งราวในวดั ฯ 112

«ดูกรภกิ ษทุ ั้งหลาย ! คราวหน่งึ พระเจ้าปเสน-
ทิโกศลราชาแห่งแคว้นนี้ เขา้ ไปหาตถาคต และถามวา่
บุคคลควรจะใหท้ านในท่ีใด เราตอบวา่ ควรให้ในทที่ เ่ี ลือ่ ม
ใส คือ เลื่อมใสบคุ คลใด คณะใดกค็ วรให้แก่บคุ คลนัน้
ในคณะน้ัน พระองคถ์ ามต่อไปว่า ให้ทานในทใี่ ดจงึ จะมี
ผลมาก เราตถาคตตอบวา่ ถา้ ต้องการผลมากแล้วละก็
ควรจะให้ทานในทา่ นผู้มีศีล การให้แก่บุคคลผทู้ ศุ ีลหามี
ผลมากอย่างน้นั ไม่ สถานทที่ �ำบญุ เปรยี บเหมือนเนอื้ นา
เจตนาและไทยทานของทายก เปรยี บเหมือนเมลด็ พืช ถ้า
เนื้อนาดี คือ บุคคลผู้รับเป็นคนดมี ศี ลี ธรรม และ ประกอบ
ดว้ ยเมลด็ พืช คอื เจตนาและไทยทานของทายก บรสิ ุทธิ์
ทานนัน้ ย่อมมผี ลมาก การหวา่ นลงในนาทเี่ ตม็
ไปด้วยหญ้าแฝกและหญ้าคา ต้นข้าวยอ่ มขนึ้ ได้โดยยาก
ฉนั ใด การท�ำบุญในคณะบคุ คลผ้มู ีศลี นอ้ ย มีธรรมน้อย
ก็ฉันนน้ั คอื ยอ่ มไดบ้ ุญน้อย ส่วนการท�ำบญุ ในคณะ
บุคคลซึ่งมีศีลดี มธี รรมงามยอ่ มจะมผี ลมากเป็นภาวะ
อนั ตรงกันขา้ มอยดู่ งั นี้ เพราะฉะนน้ั บคุ คลไม่ควร
ประมาทวา่ บญุ หรอื บาปเพียงเล็กนอ้ ยจะไมใ่ ห้ผล หยาด
นำ้� ทไ่ี หลลงทลี ะหยดยังท�ำใหแ้ ม่น�ำ้ เต็มได้ฉนั ใด การ
สัง่ สมบญุ หรือ บาปแม้ทีละน้อยก็ฉันนนั้ ผูส้ ั่งสมบุญ
ย่อมเปย่ี มลน้ ไป ด้วยบุญ ผ้สู งั่ สมบาปย่อมเพียบแปร้ไป
ดว้ ยบาป»

จากหนงั สอื พทุ ธโอวาท ๓ เดอื น ก่อนปรนิ ิพพาน

113 เรยี งร้อยเรือ่ งราวในวัดฯ

จากเมืองสู่ป่า

เสน้ ทางถนนที่แสน เข้าวดั ท่ีเตม็ ไปด้วยแมกไม้ ถนนท่ี
สะอาดสะอ้าน ตงั้ แตป่ ระตทู าง
สะดวกสบาย แตค่ รัน้ เม่ือมาถงึ เข้าวดั จนถงึ ศาลา ถกู รายล้อมไป
ท า ง เ ข้ า วั ด ป่ า ว ชิ ร บ ร ร พ ต ด้วยแมกไม้ ศาลาฟังธรรมท่ีดู
บรรยากาศกลับแปรเปลี่ยนไป เหมือนจะกางปี ก ต้อนรับผ้ทู ี่เข้า
ถนนลกู รัง สองข้างทางท่ีเตม็ ไป มาสสู่ ถานท่ีแห่งนีด้ ้วยน�ำ้ ใจไมตรี
ด้วยต้นไม้น้อยใหญ่ เม่ือเลาะเลยี ้ ว ค ว า ม ร้ ู สึก ตัด กัน อ ย่ า ง ฉั บ พ ลัน
ไปตามทาง กลบั ได้พบอีกมิตหิ นงึ่ จากมิตหิ นงึ่ สอู่ ีกมิตหิ นง่ึ ....
ซงึ่ เป็นเสมือนป่ าแตไ่ มใ่ ชป่ ่ า ทาง จากเมืองสปู่ ่ า
หลายคนท่ีเข้ามาสัมผัส
สูดลมหายใจด้วยความสุข เรา
รับรู้ถึงบางอย่างท่ีขาดหายไป
จากชีวติ พวกเราได้สัมผัสกับ
บรรยากาศแห่ งความร่ มร่ืน
เยน็ กายเยน็ ใจ เสมือนหน่ึงว่า
เราได้ทิง้ ส่ิงท่ีรกรุงรังจากชีวิต
ลงช่ัวขณะ เป็ นช่วั ขณะแห่ง
ความเบกิ บานใจและอ่มิ เอมใจ

เรยี งรอ้ ยเรื่องราวในวดั ฯ 114

นี่เองเป็ นจุดเริ่มต้นที่ท�ำให้ข้าพเจ้าและลูกมาท�ำบุญท่ีน่ีเป็ น
ประจ�ำ แทบจะไมไ่ ด้ไปที่อ่ืนอีกเลย นบั จากวนั นนั้ ถงึ วนั นีก้ ็เป็นเวลา
หลายปี แล้ว ความสขุ ใจท่ีเกิดขนึ ้ จากการมาท�ำบญุ ที่น่ีเพียงพอกบั สง่ิ ที่
ขาดหายไปจากชีวิต
หลวงพอ่ เป็ นหลกั ชยั ในการประพฤติปฏิบตั ิของพระในวดั ท่ีเปี่ ยม
ด้วยความเมตตากรุณา สถานที่ที่สะดวกสบาย ร่มร่ืน ธรรมชาตทิ ี่เรา
สามารถจบั ต้องได้และรู้สกึ ได้ถงึ ความเอือ้ อาทรท่ีมีตอ่ กนั สงิ่ เหลา่ นีไ้ ด้
ปลกู ศรัทธาให้กบั ข้าพเจ้าและครอบครัว เกิดความซาบซงึ ้ ในค�ำสอนของ
องค์สมเดจ็ พระสมั มาสมั พทุ ธเจ้า ซง่ึ มีหลวงพอ่ คอยอบรมอยทู่ กุ วนั ด้วย
ความเมตตาอยา่ งยิ่ง แสงเทียนแห่งธรรมไดส้ ่องสว่าง สู่ประตูหวั ใจให้
กวา้ งขึ้น ความทกุ ข์ความเศร้าค่อยๆ ละลายไปทีละนอ้ ย มาบดั นีก้ ลบั
กลายเป็ นความเบิ กบานใจและความสงบเย็นย่ิงขึ้น
ด้วยหนงั สือของวดั ป่ าวชิรบรรพต สถานที่ซงึ่ เปรียบเสมือน พอ่
แม่ ครูอาจารย์ ก�ำลงั จะออกสสู่ ายตาของเหลา่ ผ้แู สวงหาความดี
ข้าพเจ้าในฐานะผ้หู นงึ่ ที่ได้รับความดี ความงาม และความสขุ จากวดั ป่ า
แหง่ นี ้ ขอเป็นสว่ นหนง่ึ ในการเผยแผค่ วามดีงามของพระผ้ทู รงคณุ อนั
ประเสริฐ ขอน้อมถวายทา่ นด้วยความกตญั ญกู ตเวทิตา
และขอปฏิบัติตามค�ำสอนของหลวงพ่อท่ีให้ตัง้ ม่ัน อยู่ใน ศีล
สมาธิ ปัญญา

115 เรียงร้อยเรอ่ื งราวในวัดฯ

สดุ ท้ายนีข้ ้าพเจ้าขอฝากคตธิ รรมของหลวงพอ่ มหาตอง ที่ทา่ นได้
เมตตาให้ไว้กบั พวกเราทงั้ หลายได้เกิดสติ ปัญญา ยงั้ คดิ ในการด�ำเนิน
ชีวติ อนั จะน�ำไปสหู่ นทางแหง่ ความพ้นทกุ ข์ได้ในที่สดุ ดงั นี ้


ความดี ความงาม อนั เกิดแต่ครอบครวั ของขา้ พเจ้า ขอถวาย
แด่องค์หลวงพอ่ มหาตอง ธมฺมวฑุ ฺโฒ เป็นอาจาริยบูชา สืบไป

เรียงรอ้ ยเรอื่ งราวในวดั ฯ 116

ดูกร ภิกษุท้งั หลาย อย่าหวังอะไรให้
มากนกั จงมองดชู ีวติ อย่างผชู้ �ำ่ ชอง

อยา่ วิตกกังวลอะไรล่วงหน้า
ชีวติ เหมือนเกลียวคล่นื ซึ่งก่อตัวขนึ้
แล้วมว้ นเข้าหาฝั่งและแตกกระจาย

เปน็ ฟองฝอย จงยืนมองดชู ีวิต
เหมอื นคน ผยู้ ืนอยู่บนฝ่งั มองดเู กลยี ว

คลน่ื ในมหาสมทุ รฉนั นั้น

พุทธโอวาทกอ่ นปรินพิ พาน

117 เรียงร้อยเรื่องราวในวดั ฯ

แผนทช่ี วี ิต

ใด ในโลกลว้ น อนิจจงั ชีวติ การท�ำงานทกุ วนั นี้ ต้อง

คงแต่บาปบญุ บญุ ยงั เทีย่ งแท้ ดนิ ้ รนแก่งแยง่ แขง่ ขนั ชิงดีชิงเดน่
เหยียบย�่ำคนอื่นเพื่อถีบตัวเองขึน้ ไป
คือเงาติดตวั ตรงั ตรึงแนน่ อยนู่ า เป็นใหญ่ ท�ำทกุ วิถีทางเพ่ือให้ตวั เอง
อยรู่ อด คนอ่ืนจะเป็นอยา่ งไรก็ชา่ ง
ตามแต่บาปบญุ แล้ ก่อเกือ้ รกั ษา ผู้คนท่ีเหน่ือยหน่ายกับสังคมจอม
ปลอมเหลา่ นี ้ นบั วนั จะมีเพ่ิมมากขนึ ้
(จากลิลิตพระลอ) ทกุ ขณะ “วดั ” จงึ กลายเป็นสถานที่
รองรับ ท่ีพกั ใจ สำ� หรับใครหลายคน
ซง่ึ แสวงหาสปั ปายะสถาน หลบพกั ใจ
เยียวยา ดวงจิตที่บอบช�ำ้ จากสงั คม
แม้จะเพียงชว่ั ครัง้ ชวั่ คราวก็ตามที
วดั ป่ าวชิรบรรพต จ.ชลบรุ ี
นบั เป็น สปั ปายะสถานอีกแหง่ หนง่ึ
ส�ำหรับผ้แู สวงหาความวเิ วก สงบ
เรียบงา่ ย ซง่ึ อยไู่ มไ่ กลจากเมืองหลวง
มากนกั ไมต่ ้องเที่ยวขบั รถไปไกล
หลายร้ อยกิโลก็สามารถสมั ผัสได้ถึง

เรียงร้อยเรอ่ื งราวในวัดฯ 118

ความสงบ ร่มร่ืน ภายใต้อ้อมกอดแหง่ แมกไม้และป่ าเขา
ผ้เู ขียนเองเคยได้มีโอกาสไปอาศยั กฏุ ิเลก็ ๆ ของวดั ป่ าวชิรบรรพตแหง่ นี ้
เพ่ือถือศีลเจริญภาวนาอยหู่ ลายครัง้ ท�ำให้ได้รับประสบการณ์ดี ๆ แก่ชีวติ แม้จะ
เป็นชว่ งระยะเวลาอนั สนั้ จากการท่ีได้ปลดเปลือ้ งภาระหน้าที่การงานทางสงั คม
ไปใช้ชีวิต สงบ เรียบงา่ ย ต่ืนนอนตี 3 คร่ึงเพ่ือมาท�ำวตั รเช้า หลงั ท�ำวตั รเสร็จก็ชว่ ย
เก็บกวาดท�ำความสะอาดเตรียมสถานที่ ไว้รอรับญาตโิ ยมที่จะมาท�ำบญุ ทงั้ ยงั ได้
ประสบการณ์แปลกใหมข่ องการเป็นเดก็ วดั สะพายยา่ มเดนิ ตามหลงั หลวงพ่ี
ออกบณิ ฑบาตในยามเช้า ได้เหน็ วิถีชีวิตแหง่ ศรัทธาของชาวบ้าน ที่ตื่นแตเ่ ช้า
เพ่ือเตรียมของรอใสบ่ าตรพระ รวมถงึ ประสบการณ์เสียวในยามที่เดินผา่ น
นกั เลงเจ้าถิ่น (สนุ ขั ) ต้องคอยแอบหลงั หลวงพ่ี เพราะเกรงใจเสยี งที่มนั เหา่ และ
ท�ำทา่ จะเข้ามากดั ด้วยไมค่ ้นุ กลน่ิ และสเี หมือนอยา่ งหลวงพ่ี
กลบั จากตามหลวงพ่ีไปบณิ ฑบาตมา ก็มาปัดกวาดลานวดั ท�ำความ
สะอาดสถานท่ี ก่อนจะกลบั ที่พกั ไปท�ำกิจวตั รสว่ นตวั ราว ๆ 8 โมงคร่ึงผ้ทู ี่มาอยู่
วดั ก็จะมานง่ั ท่ีศาลาเพื่อฟังเทศน์และรอรับประทานอาหาร กวา่ พิธีการตา่ งๆจะ
เสร็จก็เกือบ 10 โมงเช้า ซง่ึ ท่ีน่ีจะฉนั วนั ละมือ้ เทา่ นนั้
ส่ิงหน่ึงท่ีรู้สึกประทับใจในวัดป่ าแห่งนีค้ ืออัธยาศัยไมตรีอันดีของ
“หลวงพ่อ” เพราะไปทไี รกม็ ักจะเหน็ หลวงพ่อ พระอาจารย์มหาตอง น่ัง
สนทนากับญาตโิ ยมอย่างไม่รู้จกั เหน่ือยหน่าย จนกลายเป็ นภาพท่คี ุ้นตา
ไม่ว่าจะเป็ นใครมาจากไหน ขาประจำ� หรือขาจร ท่านกต็ ้อนรับ พดู คุยด้วย
ความเมตตา แม้บางครัง้ ท่านจะเจบ็ ป่ วย สุขภาพไม่อำ� นวยกม็ เิ คยปฏเิ สธ
ญาตโิ ยมท่เี ข้ามาชวนท่านสนทนาด้วย

119 เรยี งรอ้ ยเรือ่ งราวในวัดฯ

ยงั จ�ำครัง้ แรกที่ไปกราบหลวงพอ่ ได้ เมื่อหลายปี ก่อน แม้ไมเ่ คยรู้จกั เรามา
ก่อน แตท่ า่ นก็ให้ความเมตตาพดู คยุ ซกั ถาม ด้วยรอยยิม้ อยา่ งเป็นกนั เอง แถมยงั
สอนเรื่องการกราบที่ถกู วธิ ีให้อีกตา่ งหาก ตงั้ แตน่ นั้ มา เวลาจะกราบพระที ต้อง
นกึ ถงึ หลวงพอ่ ทกุ ครัง้ ไป ถ้ากราบไมถ่ กู เดี๋ยวหลวงพอ่ เสียใจแย่
ผ้ทู ่ีมาถือศีล ปฏิบตั ธิ รรมท่ีนี่ นอกจากจะได้เรียนรู้เรื่องศีล สมาธิแล้ว ยงั
ได้เรียนรู้เรื่องพระอภิธรรมอีกด้วย เพราะทกุ ครัง้ ที่ท�ำวตั รสวดมนต์เสร็จ จะมีทอ่ ง
พระอภิธรรม เชน่ เร่ืองของ จิต เจตสกิ เป็นต้น
สำ� หรับญาตธิ รรมทา่ นใด ที่ก�ำลงั มองหาสถานท่ีปฏิบตั ธิ รรมในชว่ งเข้า
พรรษานี ้ ก็ลองแวะมาท�ำบญุ หรือเยี่ยมชมสถานที่ และกราบขออนญุ าตหลวงพอ่
เพื่อเข้าพกั ได้ทกุ วนั หากต้องการสถานท่รี ่มร่ืน ห่างไกลจาก
ชุมชน สงบ วเิ วก วัดป่ าวชริ บรรพต น่าจะเป็ นอีกสถานท่หี น่ึงท่ตี อบโจทย์
ให้ท่านได้

ตุมเหหิ กจิ จงั อาตัปปัง อกั ขาตาโร ตถาคตา
ปฏิปันนา ปโมกขันติ ฌายโิ น มารพนั ธนา.
ท่านทง้ั หลายตอ้ งทำ�ความเพียรเอง ตถาคตเป็นแตเ่ พยี งผบู้ อก

ผมู้ ปี กติเพ่งพินิจดำ�เนินไปแล้ว จกั พน้ จากเครอ่ื งผูกของมาร.

เรยี งร้อยเร่อื งราวในวัดฯ 120

เรอื นพกั อุบาสิกา

หลังนีไ้ ด้ แรงบันดาลใจมาจาก
การผสมผสานแนวคิดธรรมชาติ
กับความซาบซึง้ ในรสพระธรรม
ค�ำสอนในพระพทุ ธศาสนา เขา
เชื่อว่าผู้ที่ศึกษาธรรมจะได้ ใช้
สถานที่แห่งนีเ้ ป็ นพาหนะไปสู่
ญาณปัญญา ตวั อาคารขนาด
ใหญ่กวา่ 2000 ตารางเมตร ถกู
สร้ างขึน้ โดยกุศโลบายผ่านองค์
ประกอบหลายรูปแบบ เพื่อเอือ้ ให้
ห า ก คุ ณ เป็ นคนหน่ึง ผ้ ูปฏิบัติธรรมได้ มีโอกาสสัมผัส
กบั ความงามของธรรมชาติควบคู่
ที่มาท�ำบญุ ที่วดั แล้วยงั ไมไ่ ด้ ไปกบั การศกึ ธรรมะ
โอกาสขึน้ ไปชมเรือนพักอุบาสิกา ภายในอาคารแบ่งพืน้ ท่ี
ถือได้ว่าคุณยังมาไม่ถึงวัดป่ าวชิ ใช้สอยตามความเหมาะสม ชนั้
รบรรพต เพราะทางวดั ได้ออกแบบ ล่างเหมาะส�ำหรับผ้ ูปฏิบัติใช้ ใน
เรือนพักนีใ้ ห้ แตกต่างจากท่ีพัก การเดนิ จงกรม การนง่ั สมาธิ และ
ของวดั ทวั่ ไป การอา่ นหนงั สือ ชนั้ บนสำ� หรับ
สถาปนิกผ้อู อกแบบอาคาร นอนพกั ผอ่ น และมีระเบียง

121 เรยี งร้อยเร่ืองราวในวดั ฯ

เดมิ ไว้ให้ได้มากท่ีสดุ เพราะวดั
เปรียบเสมือนที่เยียวยาจิตใจ ทงั้
สว่ นบคุ คล ครอบครัว และสงั คม
ท่านยงั กล่าวกับญาติโยมท่ีเข้ามา
ปฏิบตั อิ ีกวา่

สามารถนั่งสมาธิได้ แม้ ในเวลา “ให้ทำ� วัดให้เหมือนบ้าน
กลางคืน ส่ิงไหนท่ีเห็นว่ าน่ าจะพัฒนาให้
ดขี นึ้ กท็ ำ� ส่ิงท่ไี หนท่นี ่ารักษา
กท็ ำ� ส่ิงไหนท่จี ำ� เป็ นต้อง
ซ่อมแซมกท็ ำ� ทำ� เหมือนกับว่า

หลวงพ่อท่านมีวิธี สอน
ธรรมะให้กบั ญาตโิ ยม โดยใช้
ธรรมชาตเิ ป็นแก่น ทา่ นอยากให้
เรือนพักเปรียบเสมือนบ้านหลงั ท่ี
สองของญาติโยมท่ีมีโอกาสได้ มา
พกั อาศยั ได้รับความอบอนุ่ สงบ
สบาย คงสภาพธรรมชาตทิ ่ีมีอยู่

เรยี งร้อยเรื่องราวในวดั ฯ 122

เราอย่บู ้านของเราเอง วัดเป็ นของพุทธศาสนิกชนทกุ คน ไม่มีใคร
เป็ นเจ้าของ เม่ือมีโอกาสได้เข้ามาลองพจิ ารณาดนู ะโยม”
ในมมุ มองของอบุ าสกิ าท่ีได้มาพกั ก็มีความเหน็ ไมแ่ ตกตา่ งกนั
ทกุ คนรู้สกึ วา่ ท่ีน่ีนา่ อยู่ สงบ และสะดวกสบาย เหมาะสำ� หรับการปฏิบตั ิ
และการพกั ผอ่ นจิตใจ คนทว่ั ไปอาจคดิ วา่ การมาปฏิบตั ทิ ่ีวดั จะต้องเข้า
คอร์ส ฝึกกนั หามรุ่งหามค�่ำ แตท่ นี่ เ่ี น้นทจ่ี ะให้ธรรมชาติ ท่ีมีอยแู่ ล้ว สอน
ผ้ทู ี่มีโอกาสเข้ามาพ�ำนกั ธรรมะคือธรรมชาตริ อบตวั ท่มี ีอยู่ ส่ิงท่ี
ธรรมชาตใิ ห้เราเรียนรู้คือความจริง เม่ือเราเรียนรู้และเข้าใจ
ความจริงแล้วยอมรับมัน ส่ิงท่ธี รรมะและธรรมชาตใิ ห้กลับมา
เหมือนกันคือ “ความสุข”
ผ้คู นมากมายอาจคดิ วา่ ความสขุ เกิดจากการมีบ้านหลงั โต ๆ มี
รถคนั ใหญ่ มีทรัพย์สนิ เงินทองมากมาย นนั่ เป็นเพราะเขาไมร่ ู้ความจริง
วา่ ความสขุ ท่ีเขาคดิ วา่ ใช่ มนั คือความสขุ ชวั่ ครัง้ ชวั่ คราว ไมใ่ ชข่ องจริง
ลองหาเวลาซกั ครัง้ หนงึ่ ของชีวิตเพื่อสร้างความสขุ ที่แท้จริงให้กบั ตวั เอง
สงิ่ ดี ๆ ท่ีมีอยแู่ ล้วท่ีน่ีรอต้อนรับทกุ ทา่ นเสมอ มาเรียนรู้ความสขุ ท่ีแท้จริง
คณุ จะได้รับกลบั ไปแนน่ อนคะ่

123 เรยี งร้อยเร่อื งราวในวัดฯ

ฉลาดทำ�บญุ

คร้ังแรกที่ได้มาเห็นวดั ภาคฤดรู ้อน ข้าพเจ้ารู้สกึ ซาบซงึ ้
กบั ความเมตตาของหลวงพอ่ มาก
ข้าพเจ้ารู้สกึ ดีมาก เพราะวดั มี ทา่ นบอกกบั ข้าพเจ้าวา่ มาบวช
ความเป็นธรรมชาตมิ าก อยใู่ นป่ า ไม่ต้ องใช้ ปั จจัยอะไรที่วัดนีม้ ี
สงบ สะอาด ร่มรื่น ทางเดนิ ในวดั ปัจจยั ในการบวชครบแล้ว ทา่ น
สะอาดมาก ประทบั ใจ ในครัง้ แรก หมายถงึ เคร่ืองบวช ทา่ นบอกวา่
ท่ีข้ าพเจ้ าได้ กราบและมีโอกาส ไม่ต้ องไปเสียเงินเสียทองซือ้
สนทนาธรรมกบั หลวงพอ่ คือได้ แม้แตบ่ าทเดียว ซงึ่ ตา่ งจากวดั
ขอโอกาสน�ำลูกชายมาบวชเณร อื่นท่ีต้ องจ่ายเงินให้ อุปั ชฌาย์ตงั ้
มากมาย
เรยี งรอ้ ยเรื่องราวในวดั ฯ 124

“ท่านสอนให้ฉลาดใน ขันธ์ท้ังหา้ เป็นของหนัก
การทำ� บุญ การทำ� บุญต้องใช้ บคุ คลแหละเป็นผแู้ บก
ปัญญาประกอบด้วย และต้อง
ศกึ ษาให้เข้าใจก่อน อย่าทำ� ของหนกั พาไป
ตามๆ กันไป” การแบกถือของหนัก
แบบเขาท�ำเราก็ท�ำตาม เปน็ ความทกุ ข์ในโลก
ไป ไมด่ ี ไมป่ ระกอบด้วยปัญญา การปลงภาระหนักเสียไดเ้ ป็นสุข
และ ความเหน็ ถกู การที่ลกู ชาย
ของข้ าพเจ้ าได้ มีโอกาสมาบวช (พทุ ธวจั น)์
เรี ยนภาคฤดูร้ อนท่ีวัดแห่งนี ้
ท�ำให้ข้าพเจ้าได้ศกึ ษาธรรมะและ
การปฏิบัติธรรมโดยมีหลวงพ่อ
เป็นแบบอยา่ ง ได้ลกึ ซงึ ้ มากขนึ ้

125 เรียงรอ้ ยเรอื่ งราวในวดั ฯ

บวชใหพ้ อ่ แม่

ผมเป็นคนเมืองไปท�ำบญุ ก็ไป ก็ได้บญุ มาก กลายเป็นธรุ กิจไป
ท�ำให้ผมมีความรู้สกึ เฉย ๆ เกี่ยว
แตว่ ดั ในเมือง วดั ท่ีผมเคยไป กบั ศาสนา แตห่ ลงั จากท่ีผมได้มา
ท�ำบุญนัน้ อะไรก็เป็ นปัจจัยไปเสีย รู้จักกับวัดป่ าวชิรบรรพตความ
หมด ไมว่ า่ จะมองไปทางไหนมีแต่ รู้สึกที่มีเก่ียวกับศาสนาก็เปลี่ยน
ต้บู ริจาค งานบญุ แตล่ ะครัง้ เหมือน ไป
ว่าเราต้องใช้เงินท�ำบญุ เพ่ือที่จะได้ “ บ ว ช เ พ่ื อ ท ด แ ท น
ซงึ่ บญุ นนั้ มา เหมือนเป็นการซือ้ พระคุณพ่อแม่” ประโยคท่ีกลา่ ว
บญุ ก็วา่ ได้ ถ้าเราบริจาคมากเรา มาเป็ นสงิ่ เดียวที่ผมรู้สกึ และตงั้ ใจ
กบั การบวชในตอนนนั้ บวชวดั
เรียงร้อยเร่อื งราวในวัดฯ 126 ไหน อยทู่ ี่ใดก็ได้ ใกล้บ้านก็ดีพอ่
และแมจ่ ะได้ใสบ่ าตรทกุ วนั แค่
นัน้ ก็ท�ำให้ผมรู้สึกดีแล้วกับการ
บวชครัง้ หนงึ่ ในชีวิตผมแล้ว แต่
ผมโชคดีมากท่ีได้ มาบวชท่ีวัด
ป่ าวชิรบรรพตของหลวงพ่อมหา
ตอง
เพียงแค่ระยะเวลาหนึ่ง
ท�ำให้ผมรู้สึกได้ถึงความต่างของ

ชีวิต ในชว่ งที่มาเป็นผ้าขาวนนั้ เป็นอะไรที่ใหมม่ าก รู้สกึ ต่ืนเต้นและต้อง
ปรับตวั มากพอสมควร แตพ่ อได้บวชเข้ามาแล้วความต่ืนเต้นทงั้ หมดก็
หายไป แปรเปลย่ี นเป็นความสงบทงั้ กายและจิตใจ รับรู้ได้ถงึ ความ
เรียบงา่ ยของชีวติ รู้เทา่ ทนั ความคดิ ในหวั และอารมณ์ท่ีเกิดในใจ มี
โอกาสได้คดิ และทบทวนเรื่องราวตา่ ง ๆ ที่ผา่ นมาในชีวิต วา่ เราได้ท�ำ
อะไรไปบ้างแล้วแล้วมีอะไรอีกท่ีเรายงั ไมไ่ ด้ท�ำในสง่ิ ที่ควรท�ำ
ไม่จ�ำเป็ นว่าบวชแล้วพ่อกบั แม่ต้องได้ใส่บาตรตลอดถึงจะได้
บญุ เพียงแค่เราตงั้ ใจประพฤติปฏิบตั ิตนใหถ้ ูกตอ้ งตามหลกั พระพทุ ธ
ศาสนา หมน่ั เจริญสมาธิ ก็เพียงพอแลว้ ทีผ่ ลบญุ จะไปบงั เกิดแด่ พอ่
แม่ และผูม้ ีพระคณุ ของเรา
ทกุ สงิ่ ทกุ อยา่ งล้วนเกิดมา ตงั้ อย ู่ จากไป เราควรท�ำตวั ให้มีสติ
อยตู่ ลอดเวลา รู้เทา่ ทนั ความคดิ ของตวั เราให้ได้ และสงิ่ สำ� คญั ท่ีเป็น
พืน้ ฐานในการด�ำเนินชีวติ ประจ�ำวนั คือ ศีล สมาธิ ปัญญา
ทงั้ หมดท่ีกล่าวมานนั้ ผมได้จากการบวชอย่ทู ี่วดั ป่ าวชิรบรรพต
ขอบคณุ หลวงพอ่ มหาตองผ้เู ผยแผแ่ นวทางพทุ ธศาสนาให้มีคณุ คา่ และ
ความหมายมากกวา่ ค�ำวา่ ธรุ กิจ ขอบคณุ น้าของผม ที่ให้ผมมี
ประสบการณ์ชีวิตในวดั ป่ าวชิรบรรพต

127 เรียงรอ้ ยเร่ืองราวในวัดฯ

ป ระโยชนจ์ ากการบวช

หลงั จากท่ีข้าพเจ้าได้สำ� เร็จการศกึ ษาระดบั ปริญญาตรี มี

ความคิดว่าอยากจะใช้เวลาช่วงหน่ึงของชีวิตเพ่ือศึกษาและปฏิบตั ิใน
เร่ืองกรรมฐานอยา่ งจริงจงั จงึ มีจิตน้อมที่จะบวช ซงึ่ วดั ป่ าวชิรบรรพต
นนั้ ข้าพเจ้าได้เคยมาหลายครัง้ แล้ว ซงึ่ มีเสนาสนะเป็นที่สบาย สงบ
ร่มร่ืน และไมม่ ีกิจนิมนต์ จงึ ท�ำให้มีเวลาศกึ ษาพระธรรมมากขนึ ้ กอปร
กบั หลวงพี่ของข้าพเจ้าได้จ�ำวดั อยทู่ ี่แหง่ นี ้ จงึ นา่ จะเหมาะแก่การเรียนรู้
วนิ ยั และข้อวตั รตา่ งๆจากทา่ น ข้าพเจ้าจงึ ตกลงใจวา่ จะบวชเพื่อเรียนรู้
พระธรรมท่ีวดั ป่ าวชิรบรรพตแหง่ นี ้
เม่ือบวชแล้วในชว่ งแรกก็ตงั้ ใจศกึ ษาเร่ืองศีล ศีล 227 นนั้ เป็นข้อ
ก�ำหนดเพื่อความสงบเรียบร้อยดีงามของหมสู่ งฆ์ และท�ำให้ผ้คู น
เลื่อมใส ส่วนศีล 5 ศีล 8 ศีลพระปาตโิ มกข์ หากกล่าวโดยย่อมีก็
เพยี ง 2 ข้อเท่านัน้ คือ การสำ� รวมทางกายและวาจา ควรพจิ ารณา
ก่อนท่จี ะกระทำ� หรือพดู ซง่ึ พระอาจารย์นนั้ ได้เน้นเรื่องศีลมากๆ
เพราะศีลนนั้ น�ำมาซง่ึ ความสขุ และยงั เป็นพืน้ ฐานของการเจริญภาวนา
ขนั้ สงู ๆ ขนึ ้ ไปอีกด้วย แตว่ า่ ชาวพทุ ธโดยมากนนั้ ไมเ่ ข้าใจวา่ ศีลนนั้ คือ
อะไร จงึ ถือศีลกนั ไปแบบไมร่ ู้ ไมเ่ ข้าใจ อานิสงส์ของศีล คือความสขุ
ความสงบเยน็ ใจจงึ ได้ไมเ่ ตม็ ท่ี ซงึ่ พระอาจารย์ทา่ นรู้ในจดุ นี ้จงึ พยายาม

เรียงร้อยเรื่องราวในวัดฯ 128

ย�ำ้ แล้วย�ำ้ อีก กบั ญาตโิ ยมที่มาท�ำบญุ บอ่ ยๆ และสอนให้ญาตโิ ยมรักษา
ศีลกนั อยา่ งถกู วธิ ี

ก่อนท่ีจะบวชนนั้ ข้าพเจ้าเคยได้ปฏิบตั ธิ รรมมาบ้าง พอมีพืน้ ฐาน
ในการภาวนา เมื่อบวชแล้วก็ได้ศกึ ษาเพิ่มเตมิ จากคมั ภีร์วิสทุ ธิมรรค ซงึ่
ในตอนแรกนนั้ ข้าพเจ้าเข้าใจไปเองวา่ การท�ำสมาธิโดยการเจริญเมตตา
นนั้ จะท�ำเพ่ือประโยชน์แก่บคุ คลอ่ืน ๆ ท่ีเราเจริญเมตตาไปให้ แตพ่ อได้
ปฏิบตั ดิ ้วยตวั เองแล้ว จงึ รู้วา่ การทำ� สมาธิด้วยการเจริญเมตตานัน้
ตนเองจะต้องมีความสุข มีความสบายใจเสียก่อนจงึ จะสามารถ
แผ่เมตตาไปให้ผู้อ่ืนได้อย่างมีกำ� ลัง ข้าพเจ้าก็จะเลา่ การปฏิบตั แิ ละ
ปัญหาถวายให้พระอาจารย์ฟังอยเู่ สมอ ถ้าหากวา่ สง่ิ ใดที่ข้าพเจ้าเข้าใจ
ผิดไป ทา่ นก็จะคอยชีแ้ นะ แตโ่ ดยมากแล้วทา่ นจะพดู ให้ข้าพเจ้าฟังแต่
น้อย ให้ค�ำแนะน�ำในการศกึ ษาเพิ่มเตมิ เพื่อให้ไปลองท�ำด้วยตวั เองจน
เข้าใจ
สงิ่ หนงึ่ ท่ีข้าพเจ้าได้ประโยชน์เป็นอยา่ งมากจากการบวช คือการ
เปลี่ยนอารมณ์ และการปรุงแตง่ อารมณ์ ซง่ึ พระอาจารย์เคยพดู ให้ฟังวา่
ควรปรุงแตง่ อารมณ์ให้เป็น ควรเปลยี่ นอารมณ์ให้เป็น เพราะวา่ ในวนั
หนงึ่ ๆ คนเราได้พบกบั เร่ืองตา่ งๆมากมาย ทงั้ เรื่องงาน เร่ืองครอบครัว
เรื่องคน และเรื่องท่ีมาจากสภาวะแวดล้อมตา่ งๆ ท�ำให้อารมณ์ของคน
เรานนั้ เปล่ยี นแปลงไปเร่ือยๆ ซงึ่ บางครัง้ ก็เป็นอารมณ์ที่ท�ำให้จิตใจของ

129 เรียงรอ้ ยเรือ่ งราวในวัดฯ

เราขนุ่ มวั กระสบั กระสา่ ย เร่าร้อน ซง่ึ ปกตขิ ้าพเจ้าจะใช้การอา่ นหนงั สือ
การท�ำความสะอาดเป็นการเปลี่ยนอารมณ์ในชว่ งเวลาที่บวช

มีอยคู่ รัง้ หนง่ึ ข้าพเจ้าเกิดความรู้สกึ เบื่อ เหน่ือยหนา่ ย จนวธิ ี
เดมิ ๆใช้ไมไ่ ด้ผล รู้สกึ กระสบั กระสา่ ยตลอดทงั้ วนั จนกระทง่ั คดิ ในใจวา่
เราจะปลอ่ ยความคิด มนั อยากคดิ อะไรก็ให้มนั คดิ ไป เราจะคอยดมู นั
อยา่ งเดียวเทา่ นนั้ ข้าพเจ้าจงึ นง่ั ลงหลบั ตาและปลอ่ ยความคดิ ให้มนั วง่ิ
พลา่ น แตใ่ ช้สติคอยดมู นั เรื่อย ๆ ไมใ่ ห้เผลอ พอดไู ปซกั ระยะ จิตที่วงิ่
พลา่ นก็เร่ิมออ่ นลงจนสงบ เมื่อสงบแล้วข้าพเจ้าจงึ นกึ ถงึ อารมณ์ความ
สขุ ที่ข้าพเจ้าเคยรู้สกึ จากการภาวนา จนข้าพเจ้ารู้สกึ เหมือนอารมณ์
ตอนนนั้ ในตอนนนั้ ข้าพเจ้ารู้สกึ ดีใจอยา่ งสดุ ซงึ ้ ความรู้สกึ เหมือนคนท่ี
อารมณ์ไมด่ ี แตก่ ลบั มาร่าเริงมากในชว่ งเวลาสนั้ ๆ ข้าพเจ้าค้นพบวิธี
เปลยี่ นอารมณ์ของตวั เองอยา่ งได้ผล โดยไมต่ ้องใช้ปัจจยั ภายนอก
ทกุ วนั นีห้ ลงั จากข้าพเจ้าลาสกิ ขาแล้ว ก็ได้ใช้สง่ิ ตา่ ง ๆ ท่ีได้จาก
การบวชเป็ นแนวทางในการด�ำรงชีวิตเป็ นอย่างดี และยงั สามารถ
แนะน�ำธรรมะ หรือข้อคดิ ตา่ ง ๆ ให้เพื่อนฝงู และคนรู้จกั ได้อยา่ งมากมาย
สามารถเป็ นที่ปรึกษาให้ใครหลาย ๆ คนได้ รู้จักเปลี่ยนทัศนคติ
เปลีย่ นมมุ มอง และท่ีสำ� คญั ที่สดุ คือรู้จกั ใช้ปัญญาพิจารณาสง่ิ ตา่ งๆท่ี
เข้ามาในชีวิต

เรยี งรอ้ ยเรอ่ื งราวในวดั ฯ 130

เ กรด็ ธรรมทไ่ี ด้จากพระอาจารย์

• ทกุ สงิ่ ทกุ อยา่ งมีประโยชน์ทงั้ หมด ถ้ารู้จกั ใช้ปัญญาเลือกเอา
• เวลามีอารมณ์อยา่ เพ่ิงพดู ควรพดู ตอนอารมณ์ปกติ
• คนเราเวลาเบื่อ ท�ำอะไรมนั ก็ไมด่ ีซกั อยา่ ง ต้องรู้จกั เปล่ียนอารมณ์ให้

เป็ น
• หนงั สอื ทางพระพทุ ธศาสนา อา่ นแล้วจะเกิดปัญญา
• เม่ือสอนผ้อู ื่น ต้องดผู ้ทู ี่จะสอน เพราะบางคนพดู ค�ำเดียวก็รู้เร่ือง บาง

คนก็ต้องพดู หลายค�ำ
• ท�ำตามก�ำลงั ท่ีตวั เองมี (ไมห่ ยอ่ น ไมต่ งึ เกินไป)

131 เรยี งรอ้ ยเรอ่ื งราวในวัดฯ

วันแม่ ท่ีวัดป่าวชริ บรรพต

12 สงิ หาคมของทกุ ปีเป็นวนั ที่ และได้ร่วมกิจกรรมวนั แม่ที่จดั ขนึ ้
ด้วย โดยทกุ ๆ ปี พระเดชพระคณุ
พวกเราชาวไทย ให้ความสำ� คญั หลวงพ่อมหาตองเมตตาจัดให้ มี
เพราะถือเป็นวนั แมแ่ หง่ ชาติ วนั ท่ี พวงมาลยั ดอกมะลิ ให้ลกู ๆ อยา่ ง
ให้เราได้ระลกึ นกึ ถงึ พระคณุ ของ พวกเรา ได้กราบแม่ ได้กอดแม่ ได้
แมผ่ ้ใู ห้ก�ำเนิดเป็นพิเศษ บอกรักแม่
ครอบครัวเราก็เช่นเดียวกนั ก่อนหน้านี ้ ฉนั อายท่ีจะ
แตป่ ี นีพ้ ิเศษตรงท่ีครอบครัวเรา ได้ บอกรักแม่ และแสดงความรักตอ่
มาทำ� บญุ ร่วมกนั ทวี่ ดั ป่ าวชริ บรรพต แม่ แตเ่ ม่ือปี ที่ผา่ นมามีเหตกุ ารณ์
หนง่ึ ผา่ นเข้ามาในชีวติ ของฉนั ฉนั
เรียงรอ้ ยเรอ่ื งราวในวดั ฯ 132 ถามตวั เองวา่ แมร่ ู้หรือยงั วา่ “ฉนั
รักแม”่
ฉันคิดว่าชีวิตเรานัน้ สัน้
นัก ส่ิงดๆี ท่เี ราจะกระทำ� ให้กับ
ผู้มีพระคุณ อย่างมารดา และ
บดิ าของเรา ถ้าเรามัวแต่ผลัด
วัน ประกันพรุ่งอยู่ วันหน่ึงเรา
อาจต้องมาน่ังคดิ ว่า ทำ� ไม
หนออย่ดู ้วยกันมาช่ัวชีวติ

วันนีก้ ลับรู้สึกว่าเวลามันมีไม่พอ อยากดกี ับท่านให้มากกว่านี้
ดฉิ นั ขอกราบขอบพระคณุ ในเมตตาของหลวงพอ่ ที่ท�ำให้ดฉิ นั และ
พวกเราทกุ คนได้มีโอกาสบอกรักแม่ มีชว่ งเวลาดีๆ ที่นา่ ประทบั ใจ ท่ีเกิด
ขนึ ้ ในวดั ของเราคะ่

133 เรียงร้อยเรือ่ งราวในวัดฯ

เรยี งรอ้ ยเรื่องราวในวดั ฯ 134

135 เรียงรอ้ ยเร่อื งราวในวดั ฯ

เรยี งรอ้ ยเรื่องราวในวดั ฯ 136

เวยี นเทยี น ณ วัดป่า

เม่ือวนั อาสาฬหบชู าท่ีผา่ นมา ผมมีโอกาสไปร่วมพิธีเวียนเทียนท่ี

วัดป่ าวชิรบรรพต ได้เห็นอบุ าสก อบุ าสิกา ท่ีตงั้ ใจมาปฏิบตั ิธรรม
มากมายก็ขออนโุ มทนาบญุ กบั ทกุ ๆ ทา่ น
บรรยากาศวันนีด้ ูสงบและเย็นสบายเป็ นพิเศษ ทางเข้าวัด
ประดบั ด้วยโคมผ้า ศีล สมาธิ ปัญญา และตะเกียงน�ำ้ มนั ท่ีนอกจาก
จะให้ความสวา่ งไสวตามสองข้างทางแล้ว ยงั ชว่ ยเพิ่มความขลงั ให้กบั
พิธีเวียนเทียนในครัง้ นีด้ ้วย แม้จะมีละอองฝนเลก็ ๆ ก็มิได้เป็นอปุ สรรค
ในการเวียนเทียนแตป่ ระการใด ในความคดิ ของผมสายฝนเบา ๆ นี ้
เปรียบเหมือนน�ำ้ พระพทุ ธมนต์จากสวรรค์ให้พทุ ธศาสนิกชนมากกวา่
พิธีเวียนเทียนที่วดั ป่ าวชิรบรรพตนนั้ เรียบงา่ ย และเตม็ ไปด้วย
ความเงียบสงบ ทกุ คนตงั้ ใจสวดมนต์ ฟังธรรม และเวียนเทียนในอาการ
อนั สงบ หลงั จากเวียนเทียนเสร็จผมและอบุ าสก อบุ าสกิ าบางสว่ นยงั
ได้ร่วมกนั นง่ั สมาธิอีกด้วย สำ� หรับใครท่ียงั ไมเ่ คยได้มาเวียนเทียนที่น่ี ถ้า
มีโอกาสผมก็อยากเชิญชวนมาร่วมบญุ ด้วยกนั ในวนั พระใหญ่ตอ่ ๆ ไป
นะครับ

137 เรียงรอ้ ยเรอ่ื งราวในวดั ฯ

เกรด็ เล็กเกร็ดน้อย
เก่ียวกับการเวียนเทียน

การเวียนเทียน คือการเดินเวียนขวารอบปชู นียสถาน
ส�ำคญั เช่นอโุ บสถ วิหาร หรือพระพทุ ธรูป 3 รอบเพือ่ ระลึกถึงคณุ
ของพระรตั นตรยั ใน วนั ส�ำคญั ต่างๆ โดยใชเ้ ทียนธูปและดอกไม้
เป็นเครื่องสกั การบูชา ขณะทีเ่ ดินรอบนน้ั พึงตง้ั จิตใหส้ งบ พร้อม
สวดระลึกถึงพระพทุ ธคณุ พระธรรมคณุ และพระสงั ฆคณุ
การทีเ่ ขาใหเ้ วียน 3 รอบนนั้ เพือ่ ใหร้ ู้สงั สารวฏั เรานี้ มนั มี
เวียนว่ายตายเกิด เหมือนวงลอ้ มนั หมนุ ไปก็กลบั มาทีเ่ ดิมหาเบือ้ ง
ตน้ และเบือ้ งปลายไม่ได้ สงั สารวฏั ของเรานีไ้ ม่มีเบือ้ งตน้ และ
เบือ้ งปลาย ถา้ ตวั เราไม่ไดป้ ฏิบตั ิธรรมแลว้ วิญญาณของคนเรานี้
จะไม่มีทีส่ ิ้นสดุ การเวียนประทกั ษิณไม่ใช่ท�ำเฉพาะในหมู่มนษุ ย์
เท่านนั้ แมแ้ ต่เทวดา พระอินทร์ก็ยงั ท�ำประทกั ษิณทีพ่ ระเกษแกว้
จฬุ ามณีดว้ ยเช่นกนั

เรยี งร้อยเรอ่ื งราวในวัดฯ 138

ปาฏิหารยแ์ หง่ บญุ

ดิฉันรู้จกั วดั ป่ าวชิรบรรพตโดยความบงั เอิญเมื่อตอนอายุ 18 ปี

วนั นนั้ ฉนั สงั เกตวา่ ท่ียอดเขามีธงปักอยู่ จงึ เปรยถงึ ความสงสยั เร่ืองธง
นนั้ ให้เพื่อนฟัง ทนั ใดนนั้ ก็มีผ้หู ญิงท่ีไมเ่ คยรู้จกั บอกกลบั มาวา่ “วัดป่ าว
ชริ บรรพตไงหล่ะ พระอาจารย์ตองท่านอย่บู นเขาตรงนัน้ ” เมื่อได้
ฟังถงึ ความเดด็ เด่ียว อดทน ในการปฏิบตั ธิ รรมบนเขาเพียงลำ� พงั และ
ความเมตตาของพระอาจารย์ตองจากผ้หู ญิงคนนนั้ ฉนั และเพ่ือนก็
ตดั สินใจเดินทางไปที่วดั ป่ าวชิรบรรพตเพื่อจะพบพระผ้ปู ฏิบตั ิดีปฏิบตั ิ
ชอบให้ได้
เมื่อมาถงึ วดั ก็พบวา่ บรรยากาศดีมาก สงบ เยน็ สบาย ตอนนนั้
สง่ิ ก่อสร้างในวดั มีเพียงศาลาอยา่ งเดียว เราตงั้ ใจที่จะเดนิ ขนึ ้ เขาเพ่ือไป
กราบพระอาจารย์ แตเ่ หน็ ท่ีศาลามีพระนง่ั อยรู่ ูปหนง่ึ เม่ือสอบถามก็
ทราบวา่ เป็นพระอาจารย์ตอง เราทงั้ สองประหลาดใจมากท่ีได้พบพระ
อาจารย์เร็วกวา่ ท่ีคาดไว้
ในครัง้ นนั้ พระอาจารย์ตองให้แง่คิดเก่ียวกบั ศรัทธาและปัญญา
แก่ฉนั ทา่ นเหน็ วา่ ฉนั ไมก่ ลวั หนทางท่ียากล�ำบาก อนั ตรายจากสตั ว์
และอนั ตรายอื่น ๆ ท่ีอาจเกิดจากการเดนิ ทางขนึ ้ เขา เพียงเพราะคดิ วา่
จะได้พบพระที่ดี ทา่ นจงึ สอนฉนั วา่ “พระมีหลายแบบ พระแสวงหา
ลาภกม็ ี พระไม่จริงกม็ ี โยมมีศรัทธาเตม็ เป่ี ยมกด็ แี ล้ว แต่ต้องมี

139 เรยี งร้อยเรือ่ งราวในวดั ฯ

ปัญญาด้วย ศรัทธาต้องประกอบด้วยปัญญา ถ้ามีศรัทธาอย่าง
เดยี วกง็ มงายได้ ศาสนาพุทธมีความอัศจรรย์นะ ถ้าผู้ประพฤตนิ �ำ
ไปปฏบิ ตั จิ ะมีประโยชน์มาก”
จากวันนัน้ ฉันก็มีโอกาสได้ซักถามประวัติท่านโดยละเอียด
สนทนาธรรม และปรึกษาปัญหากบั พระอาจารย์ตองอีกหลายครัง้ ซงึ่ นน่ั
ย่ิงท�ำให้ฉนั มีความศรัทธามากในตวั ทา่ นมากขนึ ้
ท่านสอนดิฉันด้วยความเมตตาเหมือนพ่อสอนลูกให้เป็ นคนดี
สอนตรงจดุ ข้อเสยี ของฉนั ให้รู้จกั ปรับปรุง สอนเร่ืองศีล สมาธิ ปัญญา
และบอกให้ลองศกึ ษาถงึ แก่นแท้ของพระพทุ ธศาสนาดู แล้วน�ำมาใช้ใน
ชีวติ ประจ�ำวนั จะได้มีจิตใจสงู ขนึ ้ เกิดมาเจอศาสนาพทุ ธแล้วต้องรีบ
ศึกษาปฏิบตั ิอย่ารอช้า เราไม่รู้วนั ตายแม้พรุ่งนี ้ ทุกอย่างมันไม่เท่ียง
หลงั จากนนั้ ไมน่ านฉนั เองก็มีประสบการณ์เฉียดตาย ท่ีท�ำให้รู้ซงึ ้ วา่ ทกุ
อยา่ งมนั ไมเ่ ท่ียงและธรรมะเป็นท่ีพง่ึ ให้กบั ใจของเราได้ทกุ เวลาจริง ๆ
เม่ือ 2 ปี ก่อนเป็นครัง้ แรกที่ฉนั ได้ไปเที่ยวผบั เพ่อื นชวนฉันไป
ซานตกิ ้าผับ โดยแนะน�ำวา่ เป็นผบั หรูและดาราเยอะมาก ฉนั ตกลงไป
เพราะอยากลองเปิ ดหเู ปิ ดตา
ฉนั แยกจากเพื่อน ๆ มาอยใู่ นห้องน�ำ้ ตอนที่ได้ยินเสียงคนร้อง
ตะโกนวา่ ไฟไหม้ ตอนแรกคดิ วา่ อาจจะเป็นการล้อเลน่ ผบั นีเ้ป็นผบั หรู
นา่ จะมีระบบที่ดี แตเ่ ม่ือออกมาจากห้องน�ำ้ ก็ได้ยินเสยี งคนร้องโหยหวน
ดิน้ รนหนีจากไฟท่ีไหม้ทว่ มตวั อยู่

เรยี งร้อยเรื่องราวในวัดฯ 140

ฉนั มองเหน็ เหตกุ ารณ์ท่ีเกิดขนึ ้ กบั คนคนนนั้ โดยตลอด ตงั้ แตไ่ ฟ
เร่ิมไหม้ศรีษะจนกระทง่ั ลามไปทวั่ ตวั อยา่ งรวดเร็ว ขน หนงั ไหม้ ตาถลน
ฟันยื่น ผิวแห้งด�ำเหมือนตอไม้ สว่ นคนอื่นก็ดนิ ้ รนเพื่อเอาตวั รอดกนั
จ้าละหวนั่ ฉนั เองถกู ผลกั ตกจากบนั ไดและต้องพยายามเอามือบงั หวั
เพื่อให้รอดจากการถกู เหยียบตาย
ฉนั โชคดีมากที่มีผ้ชู ายคนหนงึ่ ชว่ ยฉนั ไว้ เขาประคองฉนั ให้ไปที่
ห้องน�ำ้ และบอกให้รอท่ีน่ี รอให้คนมาชว่ ย ตอนนนั้ เสยี งคนท่ีกรีดร้อง
ดิน้ รนเอาตวั รอดก็ได้สงบลงบ้างแล้วเพราะคนเหล่านนั้ ตายกันไปมาก
แล้ว
ระหว่างท่ีรอการช่วยเหลือฉนั แนะน�ำให้ผ้ชู ายที่ช่วยฉนั ระลกึ คณุ
พระรัตนตรัย เราสวดมนต์กนั หลายบท ฉนั คดิ ถงึ บญุ น้อยใหญ่ที่ได้ท�ำ
มาตลอด และยงั คดิ วา่ การท่ีต้องมาประสบเหตเุ ชน่ นีอ้ าจเพราะเคยได้
ท�ำกรรมมาในชาตกิ ่อน เมื่อพิจารณาแล้วก็ท�ำใจได้วา่ “ไม่เป็ นไร ตาย
เป็ นตาย แต่ต้องตายอย่างมีสติ นึกถงึ พระรัตนตรัยไว้ จะได้ไปเกดิ
ในภพภมู ทิ ่ดี ”ี ด้วยความที่เคยศกึ ษาธรรมมะจงึ รู้วา่ จิตตอนตายนนั้
ส�ำคญั มาก สามารถน�ำไปเกิดในที่ตา่ ง ๆ กนั ไป ฉนั จงึ พยายามให้จิตของ
ฉนั จดจอ่ อยกู่ บั พระรัตนตรัย
หลงั จากนนั้ ซกั พกั ฉันก็ได้รับการช่วยเหลือออกมาข้างนอกโดย
เจ้าหน้าที่ดบั เพลงิ ตอนเดนิ ออกมานนั้ ต้องเหยียบศพเพราะพืน้ ท่ีท่ีเคย
วา่ งเตม็ ไปด้วยศพจนไมเ่ หลือทางเดนิ

141 เรยี งร้อยเรื่องราวในวดั ฯ

ฉนั ได้แตค่ ดิ ขออโหสกิ รรมจากผ้ลู ว่ งลบั ทงั้ หลาย พวกฉนั ท่ีอยใู่ น
ห้องน�ำ้ เป็นกลมุ่ สดุ ท้ายที่รอดชีวิตจากผบั ฉนั รู้สกึ เหมือนตายแล้วเกิดใหม่
เพื่อน ๆ ที่มาด้วยกนั ก็รอดตายกนั ทงั้ หมด ฉนั นกึ ขอบคณุ ทานบารมี และบญุ
ทงั้ หลายท่ีเคยท�ำ ก่อนหน้าท่ีจะมาซานตกิ ้าผบั เพียง 5 วนั ฉนั และเพ่ือน ๆ
เพิ่งไปสร้างกศุ ลด้วยการล้างห้องน�ำ้ วดั เราชว่ ยกนั ขดั อยา่ งสดุ แรง ฉนั คดิ วา่ น่ี
อาจเป็นอานิสงค์ท่ีท�ำให้ฉนั รอดมาก็ได้
ขอให้ทกุ คนเช่ือในผลกรรมดีกรรมชวั่ และตงั้ ใจประพฤตอิ ยใู่ นศีลให้
ได้ และขอกราบนมสั การพระอาจารย์ตองด้วยความเคารพในความเมตตา
จากใจจริง ทา่ นเป็นผ้มู ีพระคณุ ที่เปลีย่ นชีวติ ของฉนั ให้เดินไปในทางท่ีเจริญ
ด้วยศีล สมาธิ ปัญญา

ยงั กญิ จิ สะมุทะยะธัมมงั
สัพพนั ตงั นโิ รธะธัมมัง
สงิ่ ใดสงิ่ หนงึ่ มคี วามเกิดขน้ึ เป็นธรรมดา
ส่ิงน้ันล้วน มคี วามดบั ไปเปน็ ธรรมดา

เรยี งรอ้ ยเร่ืองราวในวดั ฯ 142

ขอบคณุ ความทุกข์ ทท่ี ำ�ให้ร้จู กั ธรรม

หลายส่ิงหลายอย่างพัดผ่านเข้ามาในชีวิตมีทัง้ สุข ทุกข์

สมหวงั และผิดหวงั ระคนกนั ไป หากเป็นไปได้อยากให้ตวั เองมีความสขุ
ความสมหวงั ในทกุ เวลา ไมอ่ ยากให้เกิดทกุ ข์และความผิดหวงั แล้วจะท�ำ
อยา่ งไรจงึ มีแตส่ ขุ อยา่ งแท้จริง และละทกุ ข์ได้อยา่ งยง่ั ยืน
ผ้เู ขียนพยายามหาค�ำตอบให้แก่ตนเองตลอดมา จนกระทง่ั วนั
หน่ึงได้ฟังธรรมะบรรยายของหลวงพ่อชา สุภัทโท เก่ียวกับทุกข์ว่า
“ ทกุ ข์มีเพราะยดึ ทกุ ข์ยืดเพราะอยาก ทกุ ข์มากเพราะคอย ทกุ ข์
น้อยเพราะหยุด ทกุ ข์หลุดเพราะปล่อย”
เกิดความซาบซงึ ้ ในค�ำสอน แตด่ ้วยความที่หลวงพอ่ ชาได้ละ
สงั ขารไปแล้ว จะหาครูบาอาจารย์ที่ลกึ ซงึ ้ ในธรรมและวธิ ีการสงั่ สอน
ได้ท่ีไหน ความทต่ี ้องการจะหาวธิ ีพ้นทกุ ข์จงึ ได้เริ่มต้นเสาะแสวงหาครูบา
อาจารย์เร่ือยมา วนั หนง่ึ ประมาณ 3 ปี เหน็ จะได้ เพ่ือนรุ่นพี่ที่ที่ท�ำงาน
ได้ชกั ชวนมาท่ีวดั ป่ าวชิรบรรพต เมื่อมาถงึ เกิดความประทบั ใจโดยทนั ที
และตอบตวั เองวา่ สถานท่ีแหง่ นีน้ า่ จะเป็ นจดุ เร่ิมต้นของการค้นพบความ
สขุ ที่แท้จริง ด้วยเหตทุ ี่เหน็ ถงึ ความเป็นระเบียบเรียบร้อยความสะอาด
สะอ้าน ความเงียบสงบของวดั และมองเหน็ ถงึ ข้อวตั รปฏิบตั ติ ลอด
จนถงึ แนวทางค�ำสงั่ สอน ค�ำชีแ้ นะจากพระภิกษุสงฆ์ภายในวดั
โดยเฉพาะอยา่ งย่ิง ในความเมตตาที่ทา่ นพระอาจารย์มหาตอง
มีตอ่ ญาตโิ ยมที่มาปฏิบตั ธิ รรม ผ้เู ขียนจงึ เร่ิมเข้ามาศกึ ษาปฏิบตั ธิ รรม

143 เรียงรอ้ ยเรื่องราวในวดั ฯ

ณ วดั แหง่ นี ้ โดยเริ่มจากการสวดมนต์เจริญภาวนาอยา่ งตอ่ เนื่อง ท่ี
ประทบั ใจอยา่ งย่ิง คือท่ีวดั สวดมนต์เป็นภาษาบาลี และมีภาษาไทย
แปลก�ำกบั การสวด ซง่ึ ท�ำให้ผ้สู วดนอกจากจะได้ความศรัทธาแล้ว ยงั
เกิดปัญญาอีกด้วย
เม่ือวา่ งจากภารกิจตา่ งๆผ้เู ขียนอดหวนค�ำนงึ ถงึ การใช้ชีวติ แต่
หนหลงั ไมไ่ ด้ ตวั เองหลงตดิ ในรสชาตคิ วามอร่อยของกิเลสจนความ
ทกุ ข์ครองใจโดยไมร่ ู้ตวั ตดิ ความเป็นตวั ของตวั เอง ยดึ มนั่ ถือมนั่ รู้สกึ
เสียดายเวลาท่ีผา่ นมา เวลานนั้ จงึ ได้ตงั้ สจั จาธิษฐานกบั ตนเองวา่ นบั
แต่นีต้ ่อไปจะต้องฝึ กปฏิบตั ิ ในการเจริญภาวนาวิปัสสนาให้มากขึน้
เพราะเช่ือวา่ เป็นหนทางสกู่ ารดบั ทกุ ข์ และพบสขุ ที่แท้จริงอยา่ งถาวรใน
ระยะแรกๆ ของการปฏิบตั ิ มีความทกุ ข์ทรมานทางกายและใจอยา่ ง
มากอาจจะเป็ นด้วยตนเองสะสมกิเลสไว้มาก แต่ด้วยพทุ ธวจั น์ของ
พระพทุ ธองค์ที่ทรงเตือนวา่ “คนเราจะล่วงทกุ ข์ได้ด้วยความเพยี ร ”
จงึ ท�ำให้ผ้เู ขียนมีแรงบนั ดาลใจในการตอ่ ส้กู บั กิเลส และเกิดการ
พิจารณาหวั ข้อธรรมอิทธิบาท 4 รวมถงึ การชีแ้ นะสง่ั สอนจากทา่ นพระ
อาจารย์ท�ำให้ผู้เขียนมีความมุ่งมัน่ ยิ่งขึน้ จนเม่ือปฏิบตั ิโดยการ
พิจารณาลมหายใจเข้าออกและเวทนาได้ระยะหนง่ึ จิตได้พบกบั ภาวะ
ที่จิตมีความปิ ติ มีความสขุ ความสวา่ ง ความแชม่ ช่ืน ความสงบอยา่ ง
ที่ไมเ่ คยปรากฏมาก่อน จิตมีความละเอียดให้พิจารณาถงึ อาสวกิเลสท่ี

เรยี งร้อยเรอื่ งราวในวัดฯ 144

เป็นตวั ก่อให้เกิดทกุ ข์ได้แจม่ ชดั ยิ่งขนึ ้ แตป่ รากฏการณ์ทางจิตดงั กลา่ ว
ผ้เู ขียนยงั ไมส่ ามารถอธิบาย ให้ตวั เองเข้าใจได้ด้วยภมู ิปัญญาของ
ตนเอง ได้แตเ่ ก็บความสงสยั ไว้ในใจยงั ไมไ่ ด้สอบถามทา่ นพระอาจารย์
จนกระท่ังท่านพระอาจารย์ด�ำริท่ีจะสอนพระอภิธรรมแก่ญาติโยมผู้
สนใจ ผ้เู ขียนมีความสนใจอยแู่ ล้ว จงึ แจ้งความประสงค์ท่ีจะขอศกึ ษา
พระอภิธรรมระยะแรกๆ ของการเรียนต้องยอมรับวา่ ยากมาก และไมร่ ู้
เรื่องทงั้ ภาษาและเนือ้ หา แตด่ ้วยความเมตตา ความเอาใจใสแ่ ละ
ความเอือ้ อาทรที่มีตอ่ ศษิ ย์ของทา่ นพระอาจารย์ ท�ำให้สงิ่ ที่คดิ วา่ ยาก
กลับเร่ิ มมีความเข้ าใจ และเล็งเห็นถึงความส�ำคัญของการศึกษา
พระอภิธรรมมากขนึ ้

ในความเข้าใจของตนเอง
หากเปรียบพระวนิ ัยเป็ นผวิ หนัง(ศีล)

พระสูตรเป็ นกล้ามเนือ้ (ศรัทธา)
พระอภธิ รรมกค็ ือโครงกระดกู (ปัญญา)น่ันเอง
จากการศกึ ษาไประยะหนงึ่ พบวา่ ทงั้ พระสตู ร พระอภิธรรมหรือ
แม้แตพ่ ระวนิ ยั ก็สอนอยเู่ ร่ืองเดียว คือ “เร่ืองท่เี ก่ียวกับทกุ ข์ ความ
พ้นทกุ ข์ และวธิ ีการพ้นทกุ ข์” พระอภิธรรมแสดงเรื่องปรมตั ถ์สจั จะ
ปฏิเสธความเป็นตวั ตน เรา-เขา มีแตส่ ภาวะของรูปธรรม ตามความ
เป็นจริงเพื่อให้เกิดปัญญา เป็นเหตใุ ห้พ้นจากทกุ ข์

145 เรียงร้อยเร่ืองราวในวดั ฯ

ท�ำให้รู้จกั ธรรมชาตทิ ี่มีอยใู่ นตวั ตนโดยธรรมแล้ว คือ จิต เจตสกิ รูป
นิพพาน ทา่ นพระอาจารย์สอนพระอภิธรรมโดยเน้นให้เรารู้วา่ พระ
อภิธรรมไมใ่ ชอ่ ยใู่ นต�ำรา พระอภิธรรมไมใ่ ชแ่ ผนผงั จิตวงกลมเป็นดวงๆ
ความจริงพระอภิธรรม คือ ทกุ ขณะในชีวิตของเราเช่น จิตเห็น
จิตไดย้ ิน จิตคิดนึก โลภะ โทสะ โมหะ ความสขุ ความทกุ ข์ ความริษยา
ความเมตตา ฯลฯ นอกจากนีก้ ารศึกษาพระอภิธรรมยงั เป็นการช่วย
รกั ษาหลกั ธรรมของพระพทุ ธองค์ไว้ หรือสืบต่อพระพทุ ธศาสนาให้
มนั่ คงถาวรต่อไป เพราะการรกั ษาพระศาสนาใหย้ งั่ ยืนมิใช่เป็นหนา้ ที่
และความรบั ผิดชอบของคนใดคนหน่ึง แต่เป็นหนา้ ทีข่ องชาวพทุ ธทกุ
คนซึ่งเป็นความรบั ผิดชอบทีพ่ ระพทุ ธองค์ ทรงมอบหมายใหแ้ ก่พทุ ธ
บริษทั ทงั้ หลาย
จากการปฏิบตั แิ ละการศกึ ษาพระอภิธรรม ด้วยสตปิ ัญญา
น้อยๆ ของผ้เู ขียนพบวา่ ธรรมะของพระพทุ ธองค์มีความชดั เจนทงั้ อรรถะ
และพยญั ชนะ และไมไ่ ด้พดู ถงึ อะไรท่ีอยนู่ อกตวั เราเลย พระพทุ ธองค์
ทรงแนะน�ำให้หดั มองตนเอง เพราะการมองตนเองมีประโยชน์ ท�ำให้ค้น
พบตนเอง รู้จกั ตนเอง ท�ำให้เกิดความรู้ความเข้าใจในการปฏิบตั มิ าก
ขนึ ้ เกิดความปิ ติ มีความภาคภมู ิใจในฐานะท่ีเกิดเป็นชาวพทุ ธจริงๆ
มิใชช่ าวพทุ ธแตใ่ นทะเบียนบ้าน และจากอานิสงส์จากการที่ได้ปฏิบตั ิ
ธรรมและบ�ำเพญ็ ทาน ศีล ภาวนา ผ้เู ขียนขอตงั้ จิตอธิษฐานวา่ หากได้
เกิดในชาตใิ ด ภพใดขอให้ได้เกิดเป็นมนษุ ย์ภายใต้บวรพระพทุ ธศาสนา
ไมต่ กในอบายภมู ิจนเข้าถงึ ซง่ึ พระนิพพาน

เรยี งร้อยเรอ่ื งราวในวดั ฯ 146

บทความนีเ้ขียนขนึ ้ เพ่ือ แสดงความกตญั ญตู อ่ องค์สมเดจ็ พระ-
สมั มาสมั พทุ ธเจ้า ผ้ทู รงค้นพบสจั จธรรมอนั ยิ่งใหญ่แก่ชาวโลก
เพื่อแสดงมทุ ิตาจิตแดท่ า่ นพระอาจารย์มหาตอง ธมมฺ วฑุ ฺโฒ ที่ผ้เู ขียน
เคารพเป็นพอ่ แมค่ รูบาอาจารย์ทางธรรม และแสดงความขอบคณุ ตอ่
เพ่ือนกลั ยาณมิตร ท่ีได้กรุณาแนะน�ำสถานที่ปฏิบตั ธิ รรมอนั สปั ปายะ
แหง่ นีใ้ ห้กบั ผ้เู ขียน

ไฟสวา่ งเห็นทาง ใจสวา่ งเหน็ ธรรม

ธรรมทเ่ี รากล่าวดีแล้วจะมผี ลมากแกผ่ ู้ท�ำ ตาม
บริษทั ทั้งสี่ สักการะบชู าเราดว้ ยอามิส (ดอกไม้ ธปู เทียน)
หาช่อื วา่ บชู าตถาตคดว้ ยการบูชาอนั ย่ิงไม่ ผใู้ ดปฏบิ ัตธิ รรม

ผู้นนั้ แลได้ช่อิื ว่า สกั การะเราดว้ ยการบูชาอนั ยอดเย่ียม

147 เรียงรอ้ ยเรือ่ งราวในวดั ฯ



ปฏิจจสมปุ บาทโดยอนุโลมและปฏโิ ลม

เมอ่ื สง่ิ นม้ี ี ส่ิงนี้ก็มี เพราะสงิ่ นี้เกดิ สิง่ นจี้ งึ เกิด
เมอ่ื สงิ่ นี้ไม่มี สิ่งนก้ี ็ไม่มี เพราะสงิ่ นี้ดับ สิง่ นจ้ี ึงดับ คือ
เพราะอวิชชาเป็นปัจจยั จึงมีสังขาร
เพราะสังขารเป็นปัจจัย จงึ มวี ญ¬ิ ญาณ
เพราะว¬ญิ ญาณเป็นปจั จยั จึงมนี ามรูป
เพราะนามรปู เป็นปจั จยั จึงมสี ฬายตนะ
เพราะสฬายตนะเปน็ ปจั จยั จึงมผี ัสสะ
เพราะผัสสะเปน็ ปจั จัย จงึ มเี วทนา
เพราะเวทนาเปน็ ปจั จัย จึงมีตณั หา
เพราะตัณหาเป็นปัจจยั จงึ มอี ุปาทาน
เพราะอปุ าทานเป็นปัจจยั จงึ มภี พ
เพราะภพเปน็ ปัจจัย จึงมีชาติ
เพราะชาติเป็นปัจจัย จงึ มีชรา มรณะ โสกะ

ปรเิ ทวะ ทกุ ข์ โทมนสั อปุ ายาส
ความเกดิ ขึ้นแหง่ กองทกุ ข์ทง้ั สนิ้ น้ี ย่อมมีไดด้ ว้ ยประการอยา่ งน้ี

เพราะอวชิ ชาน้นั แล ดับโดยส�ำ รอกไมเ่ หลือ สงั ขารจงึ ดับ
เพราะสงั ขารดับ ว¬ิญญาณจึงดบั
เพราะว¬ญิ ญาณดบั นามรปู จึงดับ
เพราะนามรปู ดับ สฬายตนะจงึ ดับ
เพราะสฬายตนะดับ ผัสสะจงึ ดบั
เพราะผัสสะดบั เวทนาจงึ ดับ
เพราะเวทนาดบั ตัณหาจงึ ดบั
เพราะตัณหาดับ อปุ าทานจงึ ดบั
เพราะอุปาทานดับ ภพจึงดับ
เพราะภพดบั ชาติจงึ ดับ
เพราะชาตดิ บั ชรา มรณะ โสกะ ปรเิ ทวะ
ทุกข์ โทมนัส อุปายาส จึงดบั
กองทกุ ขท์ ั้งมวลนี้ มกี ารดบั ด้วยอาการอยา่ งน้ี
(พระสตุ ตันตปฎิ ก ขุททกนกิ าย อทุ าน)