อิติปิโสรัตนมาลา ๑๐๘ คาถา

หิ

พระธรรมใด ไม่ยังสัตว์ให้เกดิ ในฐานะท่ตี ่าทราม
ยงั คนชัน้ ต่า (ท่ที าดี) ให้ได้ชมสุคตกิ ไ็ ด้

ละกเิ ลสดุจข่าย (ท่เี หนียวแน่น) เสมอโมหะกไ็ ด้
ข้าฯ ขอนอบน้อม พระธรรมนัน้
อนั เป็ นท่สี ิน้ สุดความเลวทราม.

วัดป่ าบวั แก้ว ญาณสัมปันนุสรณ์ ๗๕

ปัส

ปะกะโต โพธสิ ัมภาเร
ปะสัฏโฐ โย สะเทวะเก
ปัญญายะ นะ สะโม โหติ
ปะสันโน ตัง นะมามหิ งั .

วัดป่ าบวั แก้ว ญาณสัมปันนุสรณ์ ๗๖

ปัส

พระธรรมใด ก่อสร้างโพธสิ มภาร
อันเทวดาและมนุษย์ยกย่องแล้ว ในโลกนีก้ ับทงั้ เทวโลก

ส่ิงท่ผี ่องใสเสมอด้วยปัญญาหามิได้
ข้าฯ ขอนอบน้อม พระธรรมนัน้ .

วัดป่ าบัวแก้ว ญาณสัมปันนุสรณ์ ๗๖

สิ

สีเลนะ สุคะตงิ ยันติ ๗๗
สีเลนะ โภคะสัมปะทา
สีเลนะ นิพพุตงิ ยนั ติ
สีละธัมมงั นะมามหิ งั .

วัดป่ าบัวแก้ว ญาณสัมปันนุสรณ์

สิ

คนทงั้ หลายไปสุคตดิ ้วยศีล
ความถงึ พร้อมแห่งโภคทรัพย์ ย่อมมีด้วยศีล

ถงึ ความดบั ทุกข์ได้กด็ ้วยศีล
ข้าฯ ขอนอบน้อม พระธรรม คอื ศีล.

วัดป่ าบัวแก้ว ญาณสัมปันนุสรณ์ ๗๗

โก

โกโส อัคคะปุญโญ พทุ โธ
โกธะชะหงั อะธิคจั ฉะติ
โกธัมมัญจะ วิชานาติ
โกธะวนั ตงั นะมามหิ งั .

วัดป่ าบวั แก้ว ญาณสัมปันนุสรณ์ ๗๘

โก

พระพุทธเจ้าองค์ใดนัน้ เป็ นผู้มีบุญเลิศ
ทรงลุถงึ พระธรรม ท่ลี ะความโกรธได้
พระพุทธเจ้าไรเล่า ทรงรู้แจ้งพระธรรม
ข้าฯ ขอนอบน้อม พระธรรมนัน้ อันคายความโกรธได้.

วัดป่ าบวั แก้ว ญาณสัมปันนุสรณ์ ๗๘

โอ

โอภะโต สัพพะกเิ ลสัง
โอภญั ชโิ ต สัพพาสะวงั

โอภะโต ทฏิ ฐิชาลัญจะ
โอภะตงั ตงั นะมามหิ งั .

วัดป่ าบวั แก้ว ญาณสัมปันนุสรณ์ ๗๙

โอ

พระธรรมใด ทาลายกเิ ลสทงั้ ปวงได้
หกั อาสวะทงั้ ปวงเสีย และรือ้ ข่าย คอื ทฏิ ฐิเสียด้วย

ข้าฯ ขอน้อมน้อม พระธรรมนัน้
อันเป็ นสภาพรือ้ กเิ ลส.

วัดป่ าบวั แก้ว ญาณสัมปันนุสรณ์ ๗๙

ปะ

ปัญญา ปะสัฏฐา โลกสั มิง
ปัญญา นิพเพธะคามินี
ปัญญายะ นะ สะโม โหติ
ปะสันโน ตัง นะมามิหงั .

วัดป่ าบัวแก้ว ญาณสัมปันนุสรณ์ ๘๐

ปะ

ปัญญาเป็ นส่งิ ท่คี นฉลาดสรรเสริญในโลก
ปัญญาทาให้ถงึ ความรู้แจ้งแทงตลอด
ส่งิ ท่ผี ่องใสเสมอด้วยปัญญาย่อมไม่มี

ข้าฯ ขอนอบน้อม พระธรรม คอื ปัญญานัน้ .

วัดป่ าบวั แก้ว ญาณสัมปันนุสรณ์ ๘๐

นะ

นะรานะระหติ งั ธัมมัง ๘๑
นะระเทเวหิ ปชู ิตงั
นะรานัง กามะปังเกหิ
นิมติ นั ตัง นะมามหิ งั .

วัดป่ าบวั แก้ว ญาณสัมปันนุสรณ์

นะ

ข้าฯ ขอนอบน้อม พระธรรม
อันเป็ นประโยชน์เกือ้ กูล แก่มนุษย์และอมนุษย์

อันมนุษย์และเทวดาทงั้ หลายบชู า
เหน่ียวรัง้ คนทงั้ หลาย ให้พ้นจากหล่มคือกามนัน้ .

วัดป่ าบวั แก้ว ญาณสัมปันนุสรณ์ ๘๑

ยิ

ยชิ ชะเต สพั พะสัตตานัง
ยชิ ชะเต เทวะพรหมุนา
ยชิ ชสิ สะเต จะ ปาณีหิ
ยฏิ ฐันตัมปิ นะมามหิ งั .

วัดป่ าบัวแก้ว ญาณสัมปันนุสรณ์ ๘๒

ยิ

พระธรรมใด อันสัตว์ทงั้ ปวงบูชา
เทวดาและพรหมกบ็ ูชา และสัตว์ทงั้ หลายจกั บูชาต่อไป

ข้าฯ ขอนอบน้อม พระธรรมนัน้
อันสัตว์ทงั้ หลายบูชาท่วั กัน.

วัดป่ าบวั แก้ว ญาณสัมปันนุสรณ์ ๘๒

โก

โกปัง ชะหะติ ปาปะกงั
โกธะโกธัญจะ นาสะติ
โกธัง ชะเหติ ธัมเมนะ
โกธะนุทงั นะมามิหงั .

วัดป่ าบวั แก้ว ญาณสัมปันนุสรณ์ ๘๓

โก

พระธรรมใด ละความโกรธอนั เป็ นความช่ัวเสียได้
และทาความโกรธของคนโกรธให้หาย
บุคคลย่อมละความโกรธได้ด้วยธรรม

ข้าฯ ขอนอบน้อม พระธรรม อนั บรรเทาความโกรธได้นัน้ .

วัดป่ าบวั แก้ว ญาณสัมปันนุสรณ์ ๘๓

ปัจ

ปะปัญจาภริ ะตา ปะชา
ปะชะหติ า ปาปะกา จะโย

ปัปโปติ โสตวิ ปิ ุโล
ปัชโชตันตงั นะมามิหงั .

วัดป่ าบัวแก้ว ญาณสัมปันนุสรณ์ ๘๔

ปัจ

หมู่สัตว์ยนิ ดยี ่งิ นักในปัญจธรรม

(คือ ตณั หา มานะ ทฏิ ฐิ ท่ถี ่วงสัตว์ให้ชักช้าอย่ใู นสังสารวัฏ)
บาปธรรม (เคร่ืองถ่วงสัตว์) ทงั้ หลายนัน้

อันพระธรรมใดละได้แล้วแท้

ผู้ใดถงึ พระธรรมนัน้ ผู้นัน้ ย่อมเป็ นผู้ไพบลู ย์ (ใหญ่) ย่งิ

ข้าฯ ขอนอบน้อม พระธรรมนัน้ อันเป็ นสภาพสว่างไสว

วัดป่ าบวั แก้ว ญาณสัมปันนุสรณ์ ๘๔

จัต

จะริตวา พรหมะจะริยัง
จตั ตาสะโว วิสุชฌะติ
จะชาเปนตังวะ ทาเนนะ
จะชันตันตัง นะมามิหงั .

วัดป่ าบัวแก้ว ญาณสัมปันนุสรณ์ ๘๕

จตั

บุคคลผู้สละอาสวะได้
เพราะประพฤตพิ รหมจรรย์ ย่อมหมดจด

ข้าฯ ขอนอบน้อม พระธรรมนัน้
อนั เป็ นสภาพสละ ยังสัตว์ให้สละด้วยการให้ทาน.

วัดป่ าบัวแก้ว ญาณสัมปันนุสรณ์ ๘๕

ตัง

ตะโนติ กุสะลัง กัมมงั
ตะโนติ สัพพะวิริยัง
ตะโนติ สีละสะมาธงิ
ตะนันตงั วะ นะมามิหงั .

วัดป่ าบัวแก้ว ญาณสัมปันนุสรณ์ ๘๖

ตงั

พระธรรมใด แผ่การกระทาท่เี ป็ นกุศลออกไป
ขยายความเพยี ร ละบาปบาเพญ็ บุญทุกอย่างออกไป

เผยศีล สมาธิ (ปัญญา) ให้ปรากฏออกไป
ข้าฯ ขอนอบน้อม พระธรรมนัน้
อันเป็ นสภาพแผ่ผายไม่ปกปิ ด.

วัดป่ าบัวแก้ว ญาณสัมปันนุสรณ์ ๘๖

เว

เวรานิปิ นะ พันธันติ ๘๗
เวรัง เตสูปะสัมมะติ
เวรัง เวเรนะ เวรานิ
เวระสันตงั นะมามิหงั .

วัดป่ าบวั แก้ว ญาณสัมปันนุสรณ์

เว

แม้นชนเหล่าใดไม่ผูกเวรไว้
เวรของชนเหล่านัน้ ย่อมระงบั ไป
เวรทงั้ หลายเป็ นไปกเ็ พราะจองเวรกนั
ข้าฯ ขอนอบน้อม พระธรรมอนั เป็ นสภาพสงบเวร.

วัดป่ าบวั แก้ว ญาณสัมปันนุสรณ์ ๘๗

ทิ

ทฆี ายุโก พะหุปุญโญ
ทฆี ะรัตตงั มะหพั พะโล
ทฆี ะสุเขนะ ปุญเญนะ
ทฆี ะรัตตงั นะมามิหงั .

วัดป่ าบัวแก้ว ญาณสัมปันนุสรณ์ ๘๘

ทิ

พระธรรม เป็ นสภาพมีอายยุ นื
มีบุญมาก มีกาลังใหญ่ อยู่ตลอดกาลนาน

ข้าฯ ขอนอบน้อม พระธรรม
อันยืนนานอย่ดู ้วยบุญ ท่ใี ห้เกดิ สุขย่ังยนื .

วัดป่ าบัวแก้ว ญาณสัมปันนุสรณ์ ๘๘

ตพั

ตะโต ทกุ ขา ปะมุญจนั โต
ตะโต โมเจติ ปาณิโน
ตะโต ราคา ทเิ กลเสหิ

ตะโต โมกขงั นะมามหิ งั .

วัดป่ าบัวแก้ว ญาณสัมปันนุสรณ์ ๘๙

ตัพ

พระธรรมใด เป็ นสภาพหลุดพ้นจากทกุ ข์นัน้
แต่นัน้ ยงั สัตว์ทงั้ หลาย ให้หลุดพ้นจากกเิ ลสทงั้ หลาย

มีราคะ เป็ นต้นด้วย
ข้าฯ ขอนอบน้อม พระธรรม
คอื ความหลุดพ้น จากกเิ ลสและทกุ ข์นัน้ .

วัดป่ าบวั แก้ว ญาณสัมปันนุสรณ์ ๘๙

โพ

โพธิ วชิ ชา อุปาคะมิ
โพเธติ มัคคะผะลานิ จะ
โพธิยา สัพพะธัมมานัง
โพธิยันตงั นะมามิหงั .

วัดป่ าบัวแก้ว ญาณสัมปันนุสรณ์ ๙๐

โพ

พระธรรม คือปัญญา เป็ นเคร่ืองตรัสรู้
สัตว์ให้เข้าถงึ วชิ ชา และยังสัตว์ให้ตรัสรู้มรรคผลทงั้ หลาย

ข้าฯ ขอนอบน้อม
ความเป็ นสภาพยังสัตว์ให้ตรัสรู้ธรรมทงั้ ปวงทงั้ หลาย

แห่งพระธรรม คือ ปัญญาเป็ นเคร่ืองตรัสรู้.

วัดป่ าบัวแก้ว ญาณสัมปันนุสรณ์ ๙๐

วญิ

วริ ะติ สัพพะทกุ ขสั มา ๙๑
วริ ิเยเนวะ ทลุ ละภา
วริ ิยาตาปะ สัมปันนา
วริ ะตนั ตัง นะมามิหงั .

วัดป่ าบัวแก้ว ญาณสัมปันนุสรณ์

วญิ

ความเว้นจากทกุ ข์ทงั้ ปวง
จะมไี ด้ด้วยความเพยี รเท่านัน้
บุคคลท่ถี งึ พร้อมด้วยความเพียร เผากเิ ลสหาได้ยาก
ข้าฯ ขอนอบน้อม พระธรรมนัน้

อันเป็ นสภาพเว้นทุกข์.

วัดป่ าบัวแก้ว ญาณสัมปันนุสรณ์ ๙๑

ญู

ญูตญั ญาเณหิ สัมปันนัง
ญตู ะโยคัง สะมัปปิ ตงั
ญูตญั ญาณะ ทสั สะนัญจะ
ญตู ะโยคงั นะมามหิ งั .

วัดป่ าบัวแก้ว ญาณสัมปันนุสรณ์ ๙๒

ญู

ข้าฯ ขอนอบน้อม พระธรรม
อนั เป็ นสภาพถงึ พร้อมด้วยพระ (สัพพญั ญตุ ) ญาณ
เพียบพร้อมด้วยโยคะ (ความเพียรประกอบ) เพ่ือญาณนัน้

ข้าฯ ขอนอบน้อม พระธรรม
คือตวั ความรู้และความเพยี รนัน้ .

วัดป่ าบวั แก้ว ญาณสัมปันนุสรณ์ ๙๒

หิ

หสิ ันติ สัพพะโทสานิ
หสี ันติ สัพพะภะยานิ จะ
หสี ะโมหา ปะฏสิ สะตา
หสี ันตันตงั นะมามหิ งั .

วัดป่ าบวั แก้ว ญาณสัมปันนุสรณ์ ๙๓

หิ

ผู้มีสติ เบยี นโมหะเสียได้
ย่อมเบยี นโทษทงั้ ปวงและเบยี นภยั ทงั้ ปวงได้

ข้าฯ ขอนอบน้อม พระธรรมนัน้
อันเป็ นสภาพเบียนโทษและภยั .

วัดป่ าบัวแก้ว ญาณสัมปันนุสรณ์ ๙๓

ติ

ตณิ โณ โย วฏั ฏะทกุ ขัมหา
ตณิ ณัง โลกานะมุตตะโม
ตสิ โส ภมู ี อะตกิ กันโต
ตณิ ณะโอฆัง นะมามหิ งั .

วัดป่ าบวั แก้ว ญาณสัมปันนุสรณ์ ๙๔

ติ

พระธรรมใด ข้ามจากวฏั ฏทกุ ข์ได้
เป็ นสภาพสูงสุด แห่งไตรโลก ล่วงเสียซ่งึ ไตรภมู ิ
ข้าฯ ขอนอบน้อม พระธรรมนัน้ อันข้ามโอฆะได้.

วัดป่ าบัวแก้ว ญาณสัมปันนุสรณ์ ๙๔

สุ

สุทธะสีเลนะ สัมปันโน ๙๕
สุฏฐุ โย ปะฏปิ ันนะโก
สุนทะโร สาสะนะกะโร
สุนทะรันตัง นะมามิหงั .

วัดป่ าบัวแก้ว ญาณสัมปันนุสรณ์

สุ

พระสงฆ์ใด ถงึ พร้อมด้วยศีลอนั หมดจด
เป็ นผู้ปฏบิ ตั ดิ ี เป็ นผู้ทาตามคาสอนดี
ข้าฯ ขอนอบน้อม พระสงฆ์นัน้ ซ่งึ เป็ นผู้ดี.

วัดป่ าบวั แก้ว ญาณสัมปันนุสรณ์ ๙๕

ปะ

ปะฏสิ ัมภทิ ปั ปัตโต โย
ปะสัฏโฐ วะ อะนุตตะโร
ปัญญายะ อุตตะโร โลเก
ปะสัฏฐันตัง นะมามิหงั .

วัดป่ าบวั แก้ว ญาณสัมปันนุสรณ์ ๙๖

ปะ

พระสงฆ์ใด เป็ นผู้ถงึ ปฏสิ ัมภทิ า ๙๖
อันบณั ฑติ สรรเสริญเป็ นเย่ียมแท้

ท่านเป็ นผู้ย่งิ ด้วยปัญญา
ข้าฯ ขอนอบน้อม พระสงฆ์นัน้

ผู้น่าสรรเสริญในโลก.

วัดป่ าบัวแก้ว ญาณสัมปันนุสรณ์

ฏิ

ตติ ถะกะระชโิ ต สังโฆ ๙๗
ตติ โถ ธีโรวะ สาสะเน
ตติ ถโิ ย พทุ ธะวะจะเน
ตติ ถันตังปิ นะมามหิ งั .

วัดป่ าบัวแก้ว ญาณสัมปันนุสรณ์

ฏิ

พระสงฆ์ชนะเจ้าลัทธิต่าง ๆ
เป็ นครูผู้มีปัญญาในพระศาสนาแท้

เป็ นเจ้าท่าในพระพทุ ธวจนะ
ข้าฯ ขอนอบน้อม พระสงฆ์นัน้ แม้ผู้เป็ นดุจท่า.

วัดป่ าบวั แก้ว ญาณสัมปันนุสรณ์ ๙๗

ปัน

ปะสัฏโฐ ธัมมะคัมภโี ร
ปัญญะวา จะ อะวงั กะโต
ปัสสันโต อตั ถะธัมมัญจะ
ปะสัฏฐังปิ นะมามหิ งั .

วัดป่ าบวั แก้ว ญาณสัมปันนุสรณ์ ๙๘

ปัน

พระสงฆ์ใดทรงธรรมอันลึก น่าสรรเสริญ
ฉลาดและซ่ือตรง เหน็ อรรถ เหน็ ธรรม
ข้าฯ ขอนอบน้อม พระสงฆ์นัน้ ผู้น่าสรรเสริญแท้.

วัดป่ าบวั แก้ว ญาณสัมปันนุสรณ์ ๙๘

โน

โน เจติ กุสะลัง กมั มัง
โน จะ ปาปัง อะการะยิ
โนนะตงั พุชฌะตงั ธัมมัง
โนทสิ ันตงั นะมามิหงั .

วัดป่ าบัวแก้ว ญาณสัมปันนุสรณ์ ๙๙

โน

พระสงฆ์ใด ไม่สร้างกุศลธรรม ทงั้ ไม่บาปด้วย
(คอื ละทงั้ บุญทงั้ บาป) รู้ธรรมอันไม่ทราม

ข้าฯ ขอนอบน้อม พระสงฆ์นัน้ ผู้ไม่เป็ นศัตรูกับใคร.

วัดป่ าบัวแก้ว ญาณสัมปันนุสรณ์ ๙๙

ภะ

ภคั คะราโค ภคั คะโทโส
ภคั คะโมโห จะ ปาณินัง
ภญั ชะโก สัพพะเกลสานัง
ภะคะวันตัง นะมามิหงั .

วัดป่ าบวั แก้ว ญาณสัมปันนุสรณ์ ๑๐๐