แผนการจัดการเรียนรู้ที่ 4 กลุ่มสาระการเรียนรู้วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี(ฉบับปรับปรุง พ.ศ.2560) ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 หน่วยการเรียนรู้ที่ 2 เรื่อง การออกแบบขั้นตอนการทำงานและการเขียนโปรแกรมด้วยภาษา Python แผนการจัดการเรียนรู้ที่ 2 เรื่อง ตัวแปรภาษาไพทอน เวลา 1 ชั่วโมง ภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2566 วันที่ ....................................................................... ผู้สอน นางสาวดาราทิพย์ แก้วสีรัง 1. มาตรฐานการเรียนรู้ / ตัวชี้วัด มาตรฐานการเรียนรู้ สาระที่ 4 เทคโนโลยี มาตรฐาน ว 4.2 เข้าใจและใช้แนวคิดเชิงคำนวณในการแก้ปัญหาที่พบในชีวิตจริงอย่างเป็นขั้นตอน และเป็นระบบ ใช้เทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารในการเรียนรู้ การทำงาน และการแก้ปัญหาได้อย่างมี ประสิทธิภาพ รู้เท่าทันและมีจริยธรรม ตัวชี้วัด ว 4.2 ม.2/2 ออกแบบและเขียนโปรแกรมที่ใช้ตรรกะและฟังก์ชันในการแก้ปัญหา 2. สาระสำคัญ การเขียนโปรแกรมในภาษาไพทอนนั้น จะต้องใช้ตัวแปรมาช่วยในการเก็บข้อมูลต่างๆ โดยตัวแปร เปรียบเสมือนภาชนะที่ใช้เก็บข้อมูล และข้อมูลเหล่านั้นสามารถเปลี่ยนแปลงได้ตามความต้องการของ ผู้เขียน 3. จุดประสงค์การเรียนรู้ (เชิงพฤติกรรม) 1. อธิบายความหมายของตัวแปรได้ถูกต้อง (K) 2. สามารถตั้งชื่อตัวแปรตามกฎการตั้งชื่อได้ถูกต้อง (P) 3. เห็นถึงประโยชน์และความสำคัญของการเขียนโปรแกรมโดยใช้ภาษาไพทอน (A) 4. สาระการเรียนรู้ สาระการเรียนรู้แกนกลาง สาระการเรียนรู้แกนกลาง สาระการเรียนรู้ท้องถิ่น -ตัวดำเนินการบูลีน -
5. การจัดกิจกรรมการเรียนรู้ -วิธีการสอนโดยเน้นรูปแบบการสอนแบบสืบเสาะหาความรู้ 5Es (5Es Instructional Model) ขั้นนำ ขั้นที่1 กระตุ้นความสนใจ (Engagement) 1. ทบทวนความรู้เดิมจากชั่วโมงที่แล้วจากเรื่อง การออกแบบขั้นตอนการทำงานของโปรแกรม 2. ถามคำถามกระตุ้นความสนใจของนักเรียนว่า “จากการออกแบบขั้นตอนการทำงานของโปรแกรม ที่ได้เรียนมาแล้ว นักเรียนคิดว่าสามารถนำไปเขียนในโปรแกรมอะไรบ้างที่นักเรียนรู้จัก” 3. อธิบายเพื่อเชื่อมโยงเข้าสู่บทเรียนว่า “การเขียนโปรแกรมคอมพิวเตอร์ในภาษาไพทอน เหมาะ สำหรับผู้เริ่มต้นเขียนโปรแกรมไปจนถึงการประยุกต์ใช้งานในระดับสูง เนื่องจากเป็น ภาษาที่มีโครงสร้างและ ไวยากรณ์ค่อนข้างง่าย ไม่ซับซ้อน ทำให้ง่ายต่อการทำความเข้าใจ ดังนั้น จึงต้องใช้หน่วยประมวลผลกลางใน การคิดคำนวณค่อนข้างมากกว่าจะเขียนโปรแกรม ได้สำเร็จ” ขั้นสอน ขั้นที่ 2 สำรวจค้นหา (Exploration) 1. ถามนักเรียนว่า“ถ้านักเรียนต้องการเขียนโปรแกรมเพื่อคำนวณหาค่าข้อมูลต่าง ๆ นั้น นักเรียนรู้ หรือไม่ว่าข้อมูลที่เรานำมาใช้ในการคำนวณ จะถูกเก็บไว้ที่ส่วนใดในโปรแกรม” 2. ให้นักเรียนศึกษาข้อมูลเกี่ยวกับตัวแปรในภาษาไพทอนและการตั้งชื่อตัวแปรในภาษาไพทอน ขั้นที่ 3 อธิบายความรู้ (Explanation) 3. อธิบายการตั้งชื่อตัวแปรที่ดีในโปรแกรมภาษาไพทอน ลักษณะพื้นฐานของโปรแกรมภาษาไพทอน และชนิดข้อมูลของตัวแปรในภาษาไพทอน ขั้นที่ 4 ขยายความเข้าใจ (Elaboration) 4. เปิดโอกาสให้นักเรียนซักถามข้อสงสัย และให้ความรู้เพิ่มเติมในส่วนนั้น 5. ให้นักเรียนทำใบงานที่ 2.2.1 เรื่อง ตัวแปรในภาษาไพทอน โดยให้นักเรียนตอบคำถามที่กำหนดให้ ใบงานที่ 2.2.1 ขั้นสรุป ขั้นที่ 5 ตรวจสอบผล (Evaluation) 1. ทำการประเมินผลนักเรียนจากการสังเกตการตอบคำถาม และการทำใบงาน 2. ตรวจสอบความถูกต้องของผลการทำใบงานที่ 2.2.1 3. ร่วมกันสรุปเกี่ยวกับการใช้งานตัวแปรในโปรแกรมภาษาไพทอนว่า “ตัวแปรคือ สัญลักษณ์ใน ลักษณะคำภาษาอังกฤษที่ตั้งขึ้นเพื่อใช้ในการเก็บข้อมูลต่าง ๆ ตามความต้องการ ของผู้เขียน โดยตั้งชื่อตัวแปร ตามกฎของโปรแกรมภาษาไพทอน เช่น ชื่อตัวแปรจะต้อง ประกอบด้วยตัวอักษร ตัวเลข หรือเครื่องหมาย “_” ชื่อตัวแปรห้ามมีอักขระพิเศษ เป็นต้น”
6. สื่อ/แหล่งการเรียนรู้ 6.1 สื่อการเรียนรู้ 1. หนังสือเรียนรายวิชาพื้นฐานวิทยาศาสตร์เทคโนโลยี( วิทยาการคำนวณ ) ม.2 หน่วยการเรียนรู้ที่2 เรื่อง การออกแบบขั้นตอนการทำงาน และการเขียนโปรแกรมด้วยภาษา Python 2. สไลด์สื่อประกอบการสอน เรื่องตัวแปรภาษาไพทอน 3. ใบงานที่ 2.1 เรื่อง ตัวแปรในภาษาไพทอน 6.2 แหล่งการเรียนรู้ 1. อินเทอร์เน็ต 2. ห้องคอมพิวเตอร์ 7. กระบวนการวัดและประเมินผล จุดประสงค์ เครื่องมือ/วิธีการวัด เกณฑ์ความสำเร็จ 7.1 ประเมินระหว่างการจัดกิจกรรม การเรียนรู้ 1. ตัวแปรในภาษาไพทอน - ใบงานที่ 2.2.1 -ตรวจใบงานที่ 2.2.1 ร้อยละ 60 ผ่านเกณฑ์ 2. พฤติกรรมการทำงาน รายบุคคล - แบบสังเกตพฤติกรรม การทำงาน รายบุคคล -สังเกตพฤติกรรม การทำงานรายบุคคล ระดับคุณภาพ 2 ผ่านเกณฑ์ 3. คุณลักษณะอันพึงประสงค์ -สังเกตความมีวินัยรับผิดชอบ ใฝ่เรียนรู้ และมุ่งมั่นในการทำงาน -แบบประเมินคุณลักษณะอันพึง ประสงค์ ระดับคุณภาพ 2 ผ่านเกณฑ์
ใบงานที่ 2.2.1 เรื่องตัวแปรในภาษาไพทอน คำชี้แจง : ให้นักเรียนตอบคำถามที่กำหนดให้โดยละเอียด 1. ให้นักเรียนตั้งชื่อตัวแปรเพื่อใช้เก็บข้อมูลต่อไปนี้ลงในช่องตารางด้านขวา ให้ถูกต้องตามกฎการตั้งชื่อตัวแปร ข้อมูล การตั้งชื่อตัวแปร ชื่อนักเรียน คะแนนสอบวิชาภาษาไทย ชื่อโรงเรียน น้ำหนักของนักเรียน เกรดวิชาภาษาอังกฤษ 2.ให้นักเรียนพิจารณาการตั้งชื่อตัวแปรต่อไปนี้ว่าถูกหรือผิด จากนั้นให้ตอบลงในช่องตารางด้านขวา การตั้งชื่อตัวแปร การพิจารณา 1name score_computer student name price# surname name +lastname Str midterm_thai_score final-social-score mySalary
เฉลยใบงานที่ 2.2.1 เรื่องตัวแปรในภาษาไพทอน คำชี้แจง :ให้นักเรียนตอบคำถามที่กำหนดให้โดยละเอียด 1.ให้นักเรียนตั้งชื่อตัวแปรเพื่อใช้เก็บข้อมูลต่อไปนี้ลงในช่องตารางด้านขวา ให้ถูกต้องตามกฎการตั้งชื่อตัวแปร ข้อมูล การตั้งชื่อตัวแปร ชื่อนักเรียน name คะแนนสอบวิชาภาษาไทย thai_score ชื่อโรงเรียน schoolName น้ำหนักของนักเรียน weight เกรดวิชาภาษาอังกฤษ English_grade 2.ให้นักเรียนพิจารณาการตั้งชื่อตัวแปรต่อไปนี้ว่าถูกหรือผิด จากนั้นให้ตอบลงในช่องตารางด้านขวา การตั้งชื่อตัวแปร การพิจารณา 1name ผิด score_computer ถูก student name ผิด price# ผิด surname ถูก name +lastname ผิด Str ผิด midterm_thai_score ถูก final-social-score ผิด mySalary ถูก
แผนการจัดการเรียนรู้ที่ 5 กลุ่มสาระการเรียนรู้วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี(ฉบับปรับปรุง พ.ศ.2560) ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 หน่วยการเรียนรู้ที่ 2 เรื่อง การออกแบบขั้นตอนการทำงานและการเขียนโปรแกรมด้วยภาษา Python แผนการจัดการเรียนรู้ที่ 3 เรื่อง รหัสควบคุม รหัสรูปแบบข้อมูล และตัวดำเนินการในภาษาไพทอน ภาคเรียนที่ 1 เวลา 1 ชั่วโมง ปีการศึกษา 2566 วันที่ ....................................................................... ผู้สอน นางสาวดาราทิพย์ แก้วสีรัง 1. มาตรฐานการเรียนรู้ / ตัวชี้วัด มาตรฐานการเรียนรู้ สาระที่ 4 เทคโนโลยี มาตรฐาน ว 4.2 เข้าใจและใช้แนวคิดเชิงคำนวณในการแก้ปัญหาที่พบในชีวิตจริงอย่างเป็นขั้นตอน และเป็นระบบ ใช้เทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารในการเรียนรู้ การทำงาน และการแก้ปัญหาได้อย่างมี ประสิทธิภาพ รู้เท่าทันและมีจริยธรรม ตัวชี้วัด ว 4.2 ม.2/2 ออกแบบและเขียนโปรแกรมที่ใช้ตรรกะและฟังก์ชันในการแก้ปัญหา 2. สาระสำคัญ รหัสควบคุม คือ รหัสพิเศษที่ใช้ควบคุมการแสดงผลของตัวอักษรออกมาทางจอภาพ ซึ่งจะต้องมี เครื่องหมาย \ (Back-Slash) นำหน้าเสมอ ส่วนการใช้รหัสรูปแบบข้อมูล คือ รหัสที่ใช้แทนชนิดของข้อมูล ซึ่ง ใช้ร่วมกับคำสั่งในการแสดงผลและคำสั่งในการรับข้อมูล นอกจากนั้นในการเขียนโปรแกรมภาษาไพทอน ยังมี การนำตัวดำเนินการมาช่วยในการคำนวณหรือประมวลผลต่างๆ ได้แก่ ตัวดำเนินการทางคณิตศาสตร์ตัว ดำเนินการสำหรับกำหนดค่า ตัวดำเนินการเปรียบเทียบ และตัวดำเนินการตรรกะ 3. จุดประสงค์การเรียนรู้ (เชิงพฤติกรรม) 1. อธิบายความหมายของรหัสควบคุมและรหัสรูปแบบข้อมูลได้ถูกต้อง (K) 2. อธิบายหน้าที่การทำงานของตัวดำเนินการแต่ละประเภทได้ถูกต้อง (K) 3. เขียนโปรแกรมโดยใช้รหัสควบคุมและรหัสรูปแบบข้อมูลได้ถูกต้อง (P) 4. ใช้ตัวดำเนินการประเภทต่าง ๆ มาช่วยในการคำนวณได้ (P) 5. เห็นถึงประโยชน์และความสำคัญของการเขียนโปรแกรมโดยใช้ภาษาไพทอน (A) 4. สาระการเรียนรู้ สาระการเรียนรู้แกนกลาง สาระการเรียนรู้ท้องถิ่น -ตัวดำเนินการบูลีน -
5. การจัดกิจกรรมการเรียนรู้ - วิธีการสอนโดยเน้นรูปแบบการสอนแบบสืบเสาะหาความรู้ 5Es (5Es Instructional Model) ขั้นนำ ขั้นที่1 กระตุ้นความสนใจ (Engagement) 1. ทบทวนความรู้เดิมจากชั่วโมงที่แล้วเกี่ยวกับตัวแปรภาษาไพทอนและกฎการตั้งชื่อตัวแปร 2. ถามคำถามเพื่อกระตุ้นความสนใจของนักเรียนว่า “นักเรียนรู้หรือไม่ว่าถ้าเราต้องการควบคุม การแสดงผลตัวอักษรทางจอภาพในลักษณะต่าง ๆ จะต้องทำอย่างไร” ขั้นสอน ขั้นที่ 2 สำรวจค้นหา (Exploration) 1. นักเรียนแบ่งกลุ่ม กลุ่มละ 3-4 คน เพื่อสืบค้นและศึกษาเรียนรู้เกี่ยวกับการใช้รหัสควบคุม การ แสดงผลตัวอักษรทางจอภาพของโปรแกรมภาษาไพทอน 2. ให้นักเรียนแต่ละคนออกมานำเสนอเกี่ยวกับรหัสควบคุมการแสดงผลตัวอักษรหน้าชั้นเรียน คนละ 1 รหัสควบคุมพร้อมบอกความหมายอย่างละเอียด 3. นักเรียนศึกษารหัสรูปแบบข้อมูลที่ใช้แทนชนิดของข้อมูลจากหนังสือเรียน ซึ่งรหัสรูปแบบของ ข้อมูลมีดังนี้ รหัสรูปแบบ ชนิดข้อมูลของตัวแปร ลักษณะการแสดงผลออกทาง หน้าจอ %d เลขจำนวนเต็ม (int) ใช้แสดงข้อมูลที่เป็นเลขจำนวน เต็ม %s ตัวอักษร (str) ใช้แสดงข้อมูลที่เป็นตัวอักษร หรือ ชุดตัวอักษร %f เลขจำนวนจริง (float) ใช้แสดงข้อมูลที่เป็นเลขจำนวน จริงและทศนิยม ขั้นที่ 3 อธิบายความรู้ (Explanation) 4. อธิบายเพิ่มเติมเพื่อให้นักเรียนเข้าใจเพิ่มมากขึ้นเกี่ยวกับการใช้งานรหัสควบคุม และ รหัสรูปแบบที่ ใช้ควบคุมการแสดงผลตัวอักษรออกทางจอภาพในลักษณะต่าง ๆ ว่า “การใช้งานรหัสควบคุมจะต้องมี เครื่องหมาย \ (Back-Slash) นำหน้ารหัสควบคุมนั้นอยู่เสมอ และการใช้รหัสรูปแบบข้อมูลที่ใช้ร่วมกับคำสั่ง การแสดงผลและคำสั่งรับข้อมูล ส่วนใหญ่จะใช้กำหนดให้แสดงข้อมูลที่เป็นตัวเลขจำนวนเต็ม เลขจำนวนจริง และตัวอักษร” 5. นักเรียนทำใบงานที่ 2.3.1 เรื่อง รหัสควบคุมและรหัสรูปแบบข้อมูล โดยให้นักเรียนจับคู่ ความหมายกับรหัสควบคุมและรหัสรูปแบบให้ถูกต้อง
6. ถามกระตุ้นความสนใจของนักเรียนว่า“นักเรียนรู้จักตัวดำเนินการที่ใช้ในการเขียนโปรแกรม ภาษาไพทอนหรือไม่” 7. อธิบายกับนักเรียนถึงตัวดำเนินการในโปรแกรมภาษา ไพทอนพร้อมยกตัวอย่างประกอบว่า“ใน โปรแกรมภาษาไพทอนมีตัวดำเนินการ 4 ประเภท ได้แก่ 1) ตัวดำเนินการทางคณิตศาสตร์ ประกอบด้วยเครื่องหมาย +, -, *, /, %, ** ตัวอย่าง 5 * 2 , 9/3 , 6-4 2) ตัวดำเนินการสำหรับกำหนดค่า ได้แก่ เครื่องหมาย = ตัวอย่าง score = 25 3) ตัวดำเนินการเปรียบเทียบ ประกอบด้วยเครื่องหมาย ==, !=, >, =, <= และจะมีผลลัพธ์ เป็นจริงหรือเท็จ ตัวอย่าง 17>9 ผลลัพธ์ จริง 4) ตัวดำเนินการตรรกะ ประกอบด้วย AND, OR, NOT โดยจะมีผลลัพธ์เป็น จริงหรือเท็จ ตัวอย่าง (10>3) AND (25>17) ผลลัพธ์ จริง” 8. อธิบายกับนักเรียนถึงลำดับการประมวลผลของตัวดำเนินการว่า “ในนิพจน์หรือในการ คำนวณแต่ ละครั้งอาจจะประกอบด้วยตัวดำเนินการหลายประเภท ดังนั้นนักเรียนจะต้องทราบ ถึงการทำงานของตัว ดำเนินการแต่ละตัวตามลำดับก่อนหลังก่อนดำเนินการเขียนโปรแกรม” 9. นักเรียนแต่ละคนสังเกตลำดับการประมวลผลของตัวดำเนินการจากหนังสือเรียน ขั้นที่ 4 ขยายความเข้าใจ (Elaboration) 10. เปิดโอกาสให้นักเรียนซักถามข้อสงสัย และครูให้ความรู้เพิ่มเติมในส่วนนั้น 11. นักเรียนทำใบงานที่ 2.3.2 เรื่อง ตัวดำเนินการ โดยให้นักเรียนหาผลลัพธ์จากการคำนวณ ขั้นสรุป ขั้นที่ 5 ตรวจสอบผล (Evaluation) 1. ประเมินผลนักเรียนจากการสังเกตการตอบคำถาม ความสนใจในการเรียน การทำกิจกรรม กลุ่ม ด้วยความตั้งใจ และการทำใบงาน 2. ตรวจสอบความถูกต้องของผลลัพธ์การทำใบงานที่ 2.3.1 และ ใบงานที่ 2.3.2 ของนักเรียน 3. นักเรียนและครูร่วมกันสรุปเกี่ยวกับรหัสควบคุม รหัสรูปแบบข้อมูล และตัวดำเนินการ 6. สื่อ/แหล่งการเรียนรู้ 6.1 สื่อการเรียนรู้ 1. หนังสือเรียนรายวิชาพื้นฐานวิทยาศาสตร์เทคโนโลยี( วิทยาการคำนวณ ) ม.2 หน่วยการเรียนรู้ที่2 เรื่องการออกแบบขั้นตอนการทำงาน และการเขียนโปรแกรมด้วยภาษา Python 2. ใบงานที่ 2.3.1 เรื่อง รหัสควบคุมและรหัสรูปแบบข้อมูล 3. ใบงานที่ 2.3.2 เรื่อง ตัวดำเนินการ 6.2 แหล่งการเรียนรู้ 1. อินเทอร์เน็ต 2. ห้องคอมพิวเตอร์
7. กระบวนการวัดและประเมินผล จุดประสงค์ เครื่องมือ/วิธีการวัด เกณฑ์ความสำเร็จ 7.1 ประเมินระหว่างการจัดกิจกรรม การเรียนรู้ 1. รหัสควบคุมและรหัสรูปแบบ ข้อมูล -ใบงานที่ 2.3.1 - ตรวจใบงานที่ 2.3.1 ร้อยละ 60 ผ่านเกณฑ์ 2. ตัวดำเนินการ - ใบงานที่ 2.3.2 - ตรวจใบงานที่ 2.3.2 - ร้อยละ 60 ผ่านเกณฑ์ 3. การนำเสนอผลงาน - แบบประเมิน การนำเสนอผลงาน - ประเมินการนำเสนอ ผลงาน ระดับคุณภาพ 2 ผ่านเกณฑ์ 4. พฤติกรรมการทำงาน รายบุคคล - แบบสังเกตพฤติกรรม การทำงาน รายบุคคล - สังเกตพฤติกรรม การทำงาน รายบุคคล ระดับคุณภาพ 2 ผ่านเกณฑ์ 5. พฤติกรรมการทำงานกลุ่ม - แบบสังเกตพฤติกรรม การทำงาน กลุ่ม - สังเกตพฤติกรรม การทำงานกลุ่ม ระดับคุณภาพ 2 ผ่านเกณฑ์ 6. คุณลักษณะอันพึงประสงค์ - แบบประเมิน คุณลักษณะ อันพึง ประสงค์ - สังเกตความมีวินัย ความรับผิดชอบ ใฝ่เรียนรู้ และมุ่งมั่น ในการทำงาน ระดับคุณภาพ 2 ผ่านเกณฑ์
ใบงานที่ 2.3.1 เรื่อง รหัสควบคุมและรหัสรูปแบบข้อมูล คำชี้แจง : ให้นักเรียนจงจับคู่ความหมายกับรหัสควบคุมและรหัสรูปแบบข้อมูลให้ถูกต้อง โดยนำตัวอักษร ทาง ด้านขวาของรหัสควบคุมและรหัสรูปแบบข้อมูลมาจับคู่กับความหมายทางด้านซ้าย ...............1.ขึ้นหน้าใหม่ A. %s .............. 2. ตั้ง Tab ในแนวนอน B. \v .............. 3. ลบตัวอักษรทางซ้ายมือ 1 ตัวอักษร C. \a .............. 4. ขึ้นบรรทัดใหม่ D. %d .............. 5. แสดงข้อมูลที่เป็นเลขจำนวนเต็ม E. \f ..............6. เลื่อน Cursor ไปทางซ้ายมือสุดของบรรทัด F. \b .............. 7. แสดงข้อมูลที่เป็นเลขจำนวนจริง G. \r .............. 8. ตั้ง Tab ในแนวตั้ง H. %f .............. 9. แสดงข้อมูลที่เป็นตัวอักษร I. %u .............. 10. แสดงเสียงทางลำโพง J. \n K. \\ L. \t
เฉลยใบงานที่ 2.3.1 เรื่อง รหัสควบคุมและรหัสรูปแบบข้อมูล คำชี้แจง : ให้นักเรียนจงจับคู่ความหมายกับรหัสควบคุมและรหัสรูปแบบข้อมูลให้ถูกต้อง โดยนำตัวอักษร ทาง ด้านขวาของรหัสควบคุมและรหัสรูปแบบข้อมูลมาจับคู่กับความหมายทางด้านซ้าย .......E......1.ขึ้นหน้าใหม่ A. %s ......L........ 2. ตั้ง Tab ในแนวนอน B. \v ......F....... 3. ลบตัวอักษรทางซ้ายมือ 1 ตัวอักษร C. \a ......J....... 4. ขึ้นบรรทัดใหม่ D. %d ......D....... 5. แสดงข้อมูลที่เป็นเลขจำนวนเต็ม E. \f ......G.......6. เลื่อน Cursor ไปทางซ้ายมือสุดของบรรทัด F. \b .......H...... 7. แสดงข้อมูลที่เป็นเลขจำนวนจริง G. \r .......B....... 8. ตั้ง Tab ในแนวตั้ง H. %f .......A...... 9. แสดงข้อมูลที่เป็นตัวอักษร I. %u ........C..... 10. แสดงเสียงทางลำโพง J. \n K. \\ L. \t
ใบงานที่ 2.3.2 เรื่อง ตัวดำเนินการ คำชี้แจง : ให้นักเรียนหาผลลัพธ์จากการคำนวณดังต่อไปนี้ 1.(3 * 4) + (6 / 2) – 7 ได้ผลลัพธ์เป็น ………………………… 2. 10 % 3 ได้ผลลัพธ์เป็น ………………………… 3. 10 / 2 * 4 + 5 * 3 ได้ผลลัพธ์เป็น ………………………… กำหนดให้ A = 10 B = 7 C = 12 4. A > B ได้ผลลัพธ์เป็น ………………………… A > C ได้ผลลัพธ์เป็น ………………………… A != C ได้ผลลัพธ์เป็น ………………………… C <= B ได้ผลลัพธ์เป็น ………………………… 5. (12 > 7) AND (25 < 39) ได้ผลลัพธ์เป็น ………………………… 6. (5 > (2 * 3)) OR ((8 / 2) >= 3) ได้ผลลัพธ์เป็น ………………………… 7. NOT (7 > 3) ได้ผลลัพธ์เป็น …………………………
เฉลยใบงานที่ 2.3.2 เรื่อง ตัวดำเนินการ คำชี้แจง : ให้นักเรียนหาผลลัพธ์จากการคำนวณดังต่อไปนี้ 1.(3 * 4) + (6 / 2) – 7 ได้ผลลัพธ์เป็น ..……………8………………. 2. 10 % 3 ได้ผลลัพธ์เป็น ………………1……………… 3. 10 / 2 * 4 + 5 * 3 ได้ผลลัพธ์เป็น …………….35……………… กำหนดให้ A = 10 B = 7 C = 12 4. A > B ได้ผลลัพธ์เป็น ………..จริง………………… A > C ได้ผลลัพธ์เป็น ………..เท็จ………………… A != C ได้ผลลัพธ์เป็น ………...จริง………………. C <= B ได้ผลลัพธ์เป็น …………เท็จ……………… 5. (12 > 7) AND (25 < 39) ได้ผลลัพธ์เป็น …………จริง……………… 6. (5 > (2 * 3)) OR ((8 / 2) >= 3) ได้ผลลัพธ์เป็น ………..จริง………………… 7. NOT (7 > 3) ได้ผลลัพธ์เป็น ………..เท็จ………………...
แผนการจัดการเรียนรู้ที่ 6 กลุ่มสาระการเรียนรู้วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี(ฉบับปรับปรุง พ.ศ.2560) ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 หน่วยการเรียนรู้ที่ 2 เรื่อง การออกแบบขั้นตอนการทำงานและการเขียนโปรแกรมด้วยภาษา Python แผนการจัดการเรียนรู้ที่ 4 เรื่อง การเขียนโปรแกรมด้วยภาษาไพทอน (Python) เวลา 1 ชั่วโมง ภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2566 วันที่ ....................................................................... ผู้สอน นางสาวดาราทิพย์ แก้วสีรัง 1. มาตรฐานการเรียนรู้ / ตัวชี้วัด มาตรฐานการเรียนรู้ สาระที่ 4 เทคโนโลยี มาตรฐาน ว 4.2 เข้าใจและใช้แนวคิดเชิงคำนวณในการแก้ปัญหาที่พบในชีวิตจริงอย่างเป็นขั้นตอน และเป็นระบบ ใช้เทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารในการเรียนรู้ การทำงาน และการแก้ปัญหาได้อย่างมี ประสิทธิภาพ รู้เท่าทันและมีจริยธรรม ตัวชี้วัด ว 4.2 ม.2/2 ออกแบบและเขียนโปรแกรมที่ใช้ตรรกะและฟังก์ชันในการแก้ปัญหา 2. สาระสำคัญ ภาษาไพทอนเป็นภาษาโปรแกรมคอมพิวเตอร์ชนิดหนึ่งที่เหมาะสำหรับผู้เริ่มต้นเขียนโปรแกรม ไป จนถึงการประยุกต์ใช้งานในระดับสูง เนื่องจากเป็นภาษาที่มีโครงสร้างและไวยากรณ์ค่อนข้างง่าย ไม่ซับซ้อน ทำให้ง่ายต่อความเข้าใจ 3. จุดประสงค์การเรียนรู้ (เชิงพฤติกรรม) 1. อธิบายขั้นตอนในการเขียนโปรแกรมได้ถูกต้อง (K) 2. เขียนโปรแกรมโดยใช้ภาษาไพทอนได้ถูกต้อง (P) 3. เห็นถึงประโยชน์และความสำคัญของการเขียนโปรแกรมโดยใช้ภาษาไพทอน (A) 4. สาระการเรียนรู้ สาระการเรียนรู้แกนกลาง สาระการเรียนรู้ท้องถิ่น - ซอฟต์แวร์ที่ใช้ในการเขียนโปรแกรม เช่น Scratch, python, java, c -
5. การจัดกิจกรรมการเรียนรู้ - วิธีการสอนโดยเน้นรูปแบบการสอนแบบสืบเสาะหาความรู้ 5Es (5Es Instructional Model) ขั้นนำ ขั้นที่1 กระตุ้นความสนใจ (Engagement) 1. ทบทวนความรู้เดิมของนักเรียนเกี่ยวกับรหัสควบคุม รหัสรูปแบบข้อมูล และตัวดำเนินการ ใน ภาษาไพทอน 2. ถามคำถามเพื่อกระตุ้นความสนใจของนักเรียนว่า “นักเรียนเคยใช้โปรแกรมภาษาไพทอนมาช่วย ในการเขียนโปรแกรมหรือไม่” 3. อธิบายเพื่อเชื่อมโยงเข้าสู่บทเรียนว่า “ปัจจุบันมีโปรแกรมคอมพิวเตอร์ที่เหมาะสำหรับ ผู้เริ่มต้น เขียนโปรแกรม ไปจนถึงประยุกต์ใช้งานในระดับสูง เนื่องจากเป็นภาษาที่มีโครงสร้าง และไวยากรณ์ค่อนข้าง ง่าย ไม่ซับซ้อน ทำให้ง่ายต่อการทำความเข้าใจ เรียกว่า ภาษาไพทอน” ขั้นสอน ขั้นที่ 2 สำรวจค้นหา (Exploration) 1. ให้นักเรียนแต่ละคนสืบค้นโปรแกรมที่ใช้ในการเขียนภาษาไพทอน วิธีการดาวน์โหลดและติดตั้ง ที่ เครื่องคอมพิวเตอร์ของตนเอง 2. ให้นักเรียนแต่ละคนดาวน์โหลดและติดตั้งโปรแกรม Mu จากเว็บไซต์ http://codewith.mu/en/download ที่เครื่องคอมพิวเตอร์ของตนเอง โดยคอยให้ความช่วยเหลืออย่าง ใกล้ชิด ขั้นที่ 3 อธิบายความรู้ (Explanation) 3. อธิบายเนื้อหาเกี่ยวกับวิธีการดาวน์โหลดและติดตั้งโปรแกรม ที่ใช้ในการเขียนภาษาไพทอน และ ส่วนประกอบของโปรแกรม Mu 4. นักเรียนศึกษาการใช้งานโปรแกรม Mu เบื้องต้นจากหนังสือเรียน พร้อมให้นักเรียนลงมือเขียน โปรแกรมตามตัวอย่างชุดคำสั่งเพื่อคำนวณหาผลลัพธ์ จากนั้นให้ทำการบันทึกงานที่เขียนไว้ลงในโฟลเดอร์งาน ของตนเอง 5. นักเรียนตรวจสอบคำสั่งการทำงานของโปรแกรม Mu เพื่อดูผลลัพธ์ที่ได้จากการเขียนโปรแกรม ที่ จะแสดงในช่อง Running 6. ซักถามนักเรียนถึงผลลัพธ์ที่แสดงในช่อง Running ว่า“ผลลัพธ์ของนักเรียนคนใดไม่ตรงตาม หนังสือเรียนและเปิดโอกาสให้นักเรีนภายในห้องเรียนร่วมกันหาแนวทางการแก้ไข” 7. อธิบายวิธีการเรียกไฟล์เดิมขึ้นมาแก้ไขหรือใช้งานต่อว่า “ในกรณีที่ต้องการเรียกไฟล์งาน ที่เคย บันทึก ให้นักเรียนคลิก Load เพื่อเรียกใช้งานไฟล์ เลือกไฟล์ที่ต้องการ จากนั้นกด Open ก็จะแสดงไฟล์เดิม ขึ้นมาให้แก้ไขหรือใช้งานต่อ”
ขั้นที่ 4 ขยายความเข้าใจ (Elaboration) 8. เปิดโอกาสให้นักเรียนซักถามข้อสงสัย และให้ความรู้เพิ่มเติมในส่วนนั้น 9. นักเรียนทำใบงานที่ 2.4.1 เรื่อง การเขียนโปรแกรมด้วยภาษาไพทอน โดยให้นักเรียน ตอบคำถาม จากสถานการณ์ที่กำหนดไว้ให้ถูกต้อง ขั้นสรุป ขั้นที่ 5 ตรวจสอบผล (Evaluation) 1. ประเมินผลนักเรียนจากการสังเกตการตอบคำถาม ความสนใจในการเรียน และ การทำงาน 2. ตรวจสอบความถูกต้องของผลการทำใบงานที่ 2.4.1 3. ร่วมกันสรุปเกี่ยวกับการเขียนโปรแกรมด้วยภาษาไพทอนร่วมกัน 6. สื่อ/แหล่งการเรียนรู้ 6.1 สื่อการเรียนรู้ 1. หนังสือเรียนรายวิชาพื้นฐานวิทยาศาสตร์เทคโนโลยี( วิทยาการคำนวณ ) ม.2 หน่วยการเรียนรู้ที่2 เรื่อง การออกแบบขั้นตอนการทำงาน และการเขียนโปรแกรมด้วยภาษา Python 2. ใบงานที่ 2.4.1 เรื่อง การเขียนโปรแกรมด้วยภาษาไพทอน 3. เครื่องคอมพิวเตอร์ 6.2 แหล่งการเรียนรู้ 1. อินเทอร์เน็ต 2. ห้องคอมพิวเตอร์ 7. กระบวนการวัดและประเมินผล จุดประสงค์ เครื่องมือ/วิธีการวัด เกณฑ์ความสำเร็จ 7.1 ประเมินระหว่างการจัดกิจกรรม การ เรียนรู้ 1. การเขียนโปรแกรม ด้วยภาษาไพทอน - ใบงานที่ 2.4.1 - ตรวจใบงานที่ 2.4.1 ร้อยละ 60 ผ่านเกณฑ์ 2. พฤติกรรมการทำงาน รายบุคคล - แบบสังเกตพฤติกรรม การทำงาน รายบุคคล -สังเกตพฤติกรรม การทำงาน รายบุคคล ระดับคุณภาพ 2 ผ่านเกณฑ์ 3. คุณลักษณะอันพึงประสงค์ -สังเกตความมีวินัยรับผิดชอบ ใฝ่ เรียนรู้ และมุ่งมั่นในการทำงาน -แบบประเมินคุณลักษณะอันพึง ประสงค์ ระดับคุณภาพ 2 ผ่านเกณฑ์
ใบงานที่ 2.4.1 เรื่อง การเขียนโปรแกรมด้วยภาษาไพทอน คำชี้แจง : ให้นักเรียนตอบคำถามจากสถานการณ์ที่กำหนดไว้ให้ถูกต้อง สถานการณ์ : ปรีชาต้องการเขียนโปรแกรมเพื่อคำนวณหาพื้นที่สามเหลี่ยม ซึ่งมีส่วนฐานเท่ากับ 5 และส่วนสูงเท่ากับ 4 โดย ให้นักเรียนกำหนดตัวแปรที่จะใช้ในการเก็บส่วนฐาน ส่วนสูง และพื้นที่ที่คำนวณได้ตามความเหมาะสม จากนั้น ให้ตรวจสอบผลลัพธ์ และให้บันทึกไฟล์เก็บไว้ในชื่อ Triangle ………………………………………………………………………………………………………………………………………………… ………………………………………………………………………………………………………………………………………………… ………………………………………………………………………………………………………………………………………………… ………………………………………………………………………………………………………………………………………………… ………………………………………………………………………………………………………………………………………………… ………………………………………………………………………………………………………………………………………………… ………………………………………………………………………………………………………………………………………………… ………………………………………………………………………………………………………………………………………………… ………………………………………………………………………………………………………………………………………………… ………………………………………………………………………………………………………………………………………………… ………………………………………………………………………………………………………………………………………………… ………………………………………………………………………………………………………………………………………………… ………………………………………………………………………………………………………………………………………………… ………………………………………………………………………………………………………………………………………………… ………………………………………………………………………………………………………………………………………………… ………………………………………………………………………………………………………………………………………………… ………………………………………………………………………………………………………………………………………………… …………………………………………………………………………………………………………………………………………………
เฉลยใบงานที่ 2.4.1 เรื่อง การเขียนโปรแกรมด้วยภาษาไพทอน คำชี้แจง : ให้นักเรียนตอบคำถามจากสถานการณ์ที่กำหนดไว้ให้ถูกต้อง สถานการณ์ : ปรีชาต้องการเขียนโปรแกรมเพื่อคำนวณหาพื้นที่สามเหลี่ยม ซึ่งมีส่วนฐานเท่ากับ 5 และส่วนสูงเท่ากับ 4 โดย ให้นักเรียนกำหนดตัวแปรที่จะใช้ในการเก็บส่วนฐาน ส่วนสูง และพื้นที่ที่คำนวณได้ตามความเหมาะสม จากนั้น ให้ตรวจสอบผลลัพธ์ และให้บันทึกไฟล์เก็บไว้ในชื่อ Triangle 1. Base =5 2. Height = 4 3. Area = 5*base*height 4. Print(area) ผลลัพธ์ คือ 10
แผนการจัดการเรียนรู้ที่ 7 กลุ่มสาระการเรียนรู้วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี(ฉบับปรับปรุง พ.ศ.2560) ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 หน่วยการเรียนรู้ที่ 2 เรื่อง การออกแบบขั้นตอนการทำงานและการเขียนโปรแกรมด้วยภาษา Python แผนการจัดการเรียนรู้ที่ 5 เรื่อง การใช้งานฟังก์ชันในโปรแกรมไพทอน เวลา 2 ชั่วโมง ภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2566 วันที่ ....................................................................... ผู้สอน นางสาวดาราทิพย์ แก้วสีรัง 1. มาตรฐานการเรียนรู้ / ตัวชี้วัด มาตรฐานการเรียนรู้ สาระที่ 4 เทคโนโลยี มาตรฐาน ว 4.2 เข้าใจและใช้แนวคิดเชิงคำนวณในการแก้ปัญหาที่พบในชีวิตจริงอย่างเป็นขั้นตอน และเป็นระบบ ใช้เทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารในการเรียนรู้ การทำงาน และการแก้ปัญหาได้อย่างมี ประสิทธิภาพ รู้เท่าทันและมีจริยธรรม ตัวชี้วัด ว 4.2 ม.2/2 ออกแบบและเขียนโปรแกรมที่ใช้ตรรกะและฟังก์ชันในการแก้ปัญหา 2. สาระสำคัญ ฟังก์ชันในโปรแกรมภาษาไพทอนแบ่งออกเป็น 2 ประเภท คือ ฟังก์ชันคำสั่งแสดงผลทางหน้าจอ หรือ ฟังก์ชัน print( ) และฟังก์ชันคำสั่งรับข้อมูลทางแป้นพิมพ์ หรือฟังก์ชัน input( ) 3. จุดประสงค์การเรียนรู้ (เชิงพฤติกรรม) 1. อธิบายการทำงานของฟังก์ชันคำสั่งแสดงผลทางหน้าจอได้ถูกต้อง (K) 2. อธิบายการทำงานของฟังก์ชันคำสั่งรับข้อมูลทางแป้นพิมพ์ได้ถูกต้อง (K) 3. เขียนโปรแกรมโดยใช้ฟังก์ชันคำสั่งแสดงผลทางหน้าจอได้ถูกต้อง (P) 4. เขียนโปรแกรมโดยใช้ฟังก์ชันคำสั่งรับข้อมูลทางแป้นพิมพ์ได้ถูกต้อง (P) 5. เห็นถึงประโยชน์และความสำคัญของการเขียนโปรแกรมโดยใช้ภาษาไพทอน (A) 4. สาระการเรียนรู้ สาระการเรียนรู้แกนกลาง - ฟังก์ชัน - การออกแบบและเขียนโปรแกรมที่มีการใช้ตรรกะและฟังก์ชัน - ซอฟต์แวร์ที่ใช้ในการเขียนโปรแกรม เช่น Scratch, python, java, c - ตัวอย่างโปรแกรม เช่น โปรแกรมตัดเกรด หาคำตอบทั้งหมดของอสมการหลายตัวแปร
5. การจัดกิจกรรมการเรียนรู้ - วิธีการสอนโดยเน้นรูปแบบการสอนแบบสืบเสาะหาความรู้ 5Es (5Es Instructional Model) ชั่วโมงที่ 1 ขั้นนำ ขั้นที่1 กระตุ้นความสนใจ (Engagement) 1. ทบทวนความรู้เดิมจากชั่วโมงที่แล้วเกี่ยวกับการเขียนโปรแกรมด้วยภาษาไพทอน (Python) 2. ถามคำถามเพื่อกระตุ้นความสนใจของนักเรียนว่า“นักเรียนรู้จักฟังก์ชันคำสั่งที่ใช้ในการเขียน โปรแกรม คำสั่งใดบ้าง และฟังก์ชันคำสั่งเหล่านั้นทำหน้าที่อะไร” ขั้นสอน ขั้นที่ 2 สำรวจค้นหา (Exploration) 1. ให้นักเรียนแต่ละคนสืบค้นเกี่ยวกับฟังก์ชันที่ใช้ในโปรแกรมไพทอนต่าง ๆ ในอินเทอร์เน็ต ที่เครื่อง คอมพิวเตอร์ของตนเอง 2. ให้นักเรียนศึกษาเรื่องฟังก์ชันคำสั่งแสดงผลทางหน้าจอของโปรแกรมภาษาไพทอนที่มีรูปแบบ การ ใช้งาน 2 รูปแบบ 3. ทำการสุ่มนักเรียน 2-3 คน ออกมาอภิปรายหน้าชั้นเรียนเกี่ยวกับเรื่องที่ดำเนินการศึกษา ขั้นที่ 3 อธิบายความรู้ (Explanation) 4. อธิบายเพิ่มเติมเพื่อให้นักเรียนเข้าใจเพิ่มขึ้นเกี่ยวกับฟังก์ชัน print( ) ว่า“ฟังก์ชัน print( ) จะมี รูปแบบการใช้งานอยู่ 2 รูปแบบ ได้แก่ รูปแบบที่ 1 คือ print(ข้อมูล) ซึ่งข้อมูลที่อยู่ใน วงเล็บสามารถเป็นไปได้ ทั้งตัวเลข ตัวอักษร ตัวแปรหรือนิพจน์ โดยข้อมูลที่เป็นตัวอักษรจะต้อง มีเครื่องหมายอัญประกาศ(“_”)คร่อม ที่ข้อมูล และหากมีการใช้งานหลายตัวแปรจะต้องใส่ เครื่องหมายจุลภาค (,) คั่นระหว่างตัวแปรเสมอ เช่น print(99), (“Wimolrat”), print(name) เป็นต้น 5. เปิดโอกาสให้นักเรียนสังเกตตัวอย่างการใช้ print (ข้อมูล) ทั้ง 3 รูปแบบและทำความเข้าใจ กับ คำอธิบายการทำงานจากหนังสือเรียน ได้แก่ 1) การแสดงข้อมูลที่เป็นนิพจน์ออกมาทางหน้าจอ 2) การแสดงข้อมูลที่เป็นตัวเลขหรือข้อความตามด้วยคำสั่ง print( ) 3) การแสดงข้อมูลที่เก็บอยู่ในตัวแปรด้วยคำสั่ง print ( ) 6. อธิบายความรู้เสริมจากเนื้อหาเพื่อขยายความรู้ของผู้เรียน (Com Sci Focus) เรื่อง การใส่ เครื่องหมาย “…..” ในโปรแกรมภาษาไพทอนว่า“เครื่องหมาย “_” เรียกว่าสัญลักษณ์ฟันหนู หรือ Double Quote โดยในโปรแกรมภาษาไพทอนจะใช้สัญลักษณ์นี้ครอบข้อมูลที่ เป็นข้อความเสมอ เช่น ถ้าต้องการให้ตัว แปรแสดงคำว่า Hello ก็จะต้องใช้คำสั่งprint(“Hello”) หรือถ้าต้องการให้ตัวแปร name เก็บข้อมูลคำว่า Panya ก็จะต้องใช้คำสั่ง name=“Panya” เป็นต้น แต่ถ้าต้องการให้โปรแกรมแสดงค่าตัวเลข หรือกำหนดให้ ตัวแปรเก็บค่าตัวเลข จะ ไม่ต้องใส่สัญลักษณ์ Double Quote เช่น ถ้าต้องการให้โปแกรมแสดงตัวเลข 10 ให้ ใช้คำสั่ง print(10) หรือถ้าต้องการให้ตัวแปร old เก็บค่าตัวเลข 14 ก็ใช้คำสั่ง old = 14 เป็นต้น”
7. ทบทวนความรู้เกี่ยวกับการใช้ print(ข้อมูล) 8. ให้นักเรียนลงมือปฏิบัติตามตัวอย่างในหนังสือเรียนเพื่อทำความเข้าใจเกี่ยวกับเนื้อหา มากยิ่งขึ้น 9. เปิดโอกาสให้นักเรียนซักถามข้อสงสัยและครูให้ความรู้เพิ่มเติมในส่วนนั้น 10. นักเรียนทำใบงานที่ 2.5.1 เรื่อง การใช้งานฟังก์ชันคำสั่งแสดงผลทางหน้าจอ โดยให้นักเรียน เขียนโปรแกรมภาษาไพทอนตามข้อมูลที่กำหนดให้ ชั่วโมงที่ 2 ขั้นสอน ขั้นที่ 3 อธิบายความรู้ (Explanation) 11. อธิบายเพิ่มเติมเกี่ยวกับฟังก์ชัน print( ) ในรูปแบบที่ 2 คือ print (“ข้อมูลที่มีการแทรกรหัส รูปแบบข้อมูล” ตำแหน่งรหัสรูปแบบข้อมูล) ตามตัวอย่าง ดังนี้name = “Wimolrat” print(“My name is %s” %name) 12. อธิบายกับนักเรียนว่า“จากโปรแกรมข้างต้นสามารถอธิบายการทำงานได้ดังนี้บรรทัดที่ 1 สร้าง และกำหนดค่าให้กับตัวแปร name โดยกำหนดค่าเป็นตัวอักษร “Wimolrat” บรรทัดที่ 2 แสดงข้อความ “My name is Wimolrat” โดย“Wimolrat” มากจากตัวแปร name ซึ่งจะแสดงในรูปแบบตัวอักษร เนื่องจากใช้รหัสรูปแบบ %s แทรกไว้หลัง “My name is” และ %name คือ การกำหนดตัวแปร name ให้กับรูปแบบ %s” 13. อธิบายการทำงานของตัวอย่างการใช้ print (“ข้อมูลที่มีการแทรกรหัสรูปแบบข้อมูล” ตำแหน่ง รหัสรูปแบบข้อมูล) ในหัวข้อ การใช้รหัสรูปแบบข้อมูล %s หลายตัวแปรร่วมกับ ฟังก์ชัน print( ) การใช้รหัส รูปแบบข้อมูล %d หลายตัวแปรร่วมกับฟังก์ชัน print( ) และ การใช้รหัสรูปแบบข้อมูล %f ร่วมกับฟังก์ชัน print( ) ในหนังสือเรียน จากนั้นให้นักเรียน ลงมือปฏิบัติตาม 14. เปิดโอกาสให้นักเรียนซักถามข้อสงสัย และให้ความรู้เพิ่มเติมในส่วนนั้น 15. นักเรียนทำใบงานที่ 2.5.2 เรื่อง การใช้รหัสรูปแบบข้อมูลร่วมกับฟังก์ชัน print ( ) โดยให้นักเรียน เขียนโปรแกรมภาษาไพทอนโดยใช้รหัสรูปแบบข้อมูลร่วมกับฟังก์ชัน print( ) ตามข้อมูลที่กำหนดให้ 16. ทบทวนเนื้อหาการเรียนเกี่ยวกับฟังก์ชัน print ( ) ในรูปแบบที่ 2 คือ print (“ข้อมูลที่มีการแทรก รหัสรูปแบบข้อมูล” ตำแหน่งรหัสรูปแบบข้อมูล) 17. อธิบายรูปแบบการใช้งานคำสั่ง input ( ) ดังนี้ ตัวแปร = input(ข้อความ) 18. อธิบายกับนักเรียนว่า“จากรูปแบบการใช้งานดังกล่าวของคำสั่ง input ( ) กล่าวได้ว่า ตัวแปร คือ ตัวแปรที่ใช้เก็บข้อมูลที่ได้รับจากทางแป้นพิมพ์ข้อความ คือ ข้อความประกอบการรับข้อมูล อาจเป็นเฉพาะ ข้อความหรือข้อความผสมตัวแปร หรือนิพจน์ก็ได้เช่นกัน” 19. อธิบายเพิ่มเติมเพื่อให้นักเรียนเข้าใจเพิ่มขึ้นว่า“ฟังก์ชัน input( ) เป็นคำสั่งที่ใช้รับ ข้อมูลทาง แป้นพิมพ์ โดยข้อมูลที่รับเข้ามาจะเป็นข้อมูลชนิดข้อความ หากต้องการรับข้อมูล ชนิดอื่น เช่น ตัวเลข จะต้อง แปลงข้อมูลที่เป็นข้อความที่รับเข้ามาเป็นข้อมูลชนิดอื่นก่อน”
20. ให้นักเรียนสังเกตและศึกษาการใช้งานฟังก์ชันคำสั่งรับข้อมูลทางแป้นพิมพ์จากหนังสือเรียน โดย อธิบายการทำงานของตัวอย่างการใช้งานฟังก์ชันคำสั่งรับข้อมูลทางแป้นพิมพ์ในหัวข้อ การใช้งานฟังก์ชัน input( ) และการใช้งานฟังก์ชัน input( ) ร่วมกับรหัสควบคุมข้อมูล ขั้นที่ 4 ขยายความเข้าใจ (Elaboration) 21. เปิดโอกาสให้นักเรียนซักถามข้อสงสัย และครูให้ความรู้เพิ่มเติมในส่วนนั้น 22. นักเรียนทำใบงานที่ 2.5.3 เรื่อง การใช้งานฟังก์ชันคำสั่งรับข้อมูลทางแป้นพิมพ์โดยให้นักเรียน เขียนโปรแกรมภาษาไพทอนโดยใช้ฟังก์ชัน input ( ) ร่วมกับรหัสควบคุมข้อมูล ตามข้อมูลที่กำหนดให้ ขั้นสรุป ขั้นที่ 5 ตรวจสอบผล (Evaluation) 1. ประเมินผลนักเรียนจากการสังเกตการตอบคำถาม การนำเสนอหน้าชั้นเรียน และ การทำใบงาน 2. ตรวจสอบความถูกต้องของผลการทำใบงานที่ 2.5.1 ใบงานที่ 2.5.2 และ ใบงานที่ 2.5.3 3. ร่วมกันสรุปเกี่ยวกับการใช้งานฟังก์ชันในโปรแกรมไพทอน 6. สื่อ/แหล่งการเรียนรู้ 6.1 สื่อการเรียนรู้ 1. หนังสือเรียนรายวิชาพื้นฐานวิทยาศาสตร์เทคโนโลยี( วิทยาการคำนวณ ) ม.2 หน่วยการเรียนรู้ที่2 เรื่อง การออกแบบขั้นตอนการทำงาน และการเขียนโปรแกรมด้วยภาษา Python 2. ใบงานที่ 2.5.1 เรื่อง การใช้งานฟังก์ชันคำสั่งแสดงผลทางหน้าจอ 3. ใบงานที่ 2.5.2 เรื่อง การใช้รหัสรูปแบบข้อมูลร่วมกับฟังก์ชัน print( ) 4. ใบงานที่ 2.5.3 เรื่อง การใช้งานฟังก์ชันคำสั่งรับข้อมูลทางแป้นพิมพ์ 5. เครื่องคอมพิวเตอร์ 6.2 แหล่งการเรียนรู้ 1. อินเทอร์เน็ต 2. ห้องคอมพิวเตอร์ 7. กระบวนการวัดและประเมินผล จุดประสงค์ เครื่องมือ/วิธีการวัด เกณฑ์ความสำเร็จ 7.1 ประเมินระหว่างการจัดกิจกรรม การเรียนรู้ 1. การใช้งานฟังก์ชันคำสั่ง แสดงผลทางหน้าจอ ใบงานที่ 2.5.1 - ตรวจใบงานที่ 2.5.1 ร้อยละ 60 ผ่านเกณฑ์ 2. การใช้รหัสรูปแบบข้อมูล ร่วมกับฟังก์ชัน print( ) - ใบงานที่ 2.5.2 - ตรวจใบงานที่ 2.5.2 ร้อยละ 60 ผ่านเกณฑ์ 3. การใช้งานฟังก์ชันคำสั่ง รับข้อมูลทาง แป้นพิมพ์ - ใบงานที่ 2.5.3 - ตรวจใบงานที่ 2.5.3 ร้อยละ 60 ผ่านเกณฑ์ 4. การนำเสนอผลงาน - แบบประเมิน การนำเสนอ ผลงาน - ประเมินการนำเสนอ ผลงาน ระดับคุณภาพ 2 ผ่าน เกณฑ์
จุดประสงค์ เครื่องมือ/วิธีการวัด เกณฑ์ความสำเร็จ 2. พฤติกรรมการทำงาน รายบุคคล - แบบสังเกตพฤติกรรม การ ทำงานรายบุคคล -สังเกตพฤติกรรม การทำงาน รายบุคคล ระดับคุณภาพ 2 ผ่าน เกณฑ์ 3. คุณลักษณะอันพึงประสงค์ -สังเกตความมีวินัยรับผิดชอบ ใฝ่ เรียนรู้ และมุ่งมั่นในการทำงาน -แบบประเมินคุณลักษณะอันพึง ประสงค์ ระดับคุณภาพ 2 ผ่าน เกณฑ์
ใบงานที่ 2.5.1 เรื่อง การใช้งานฟังก์ชันคำสั่งแสดงผลทางหน้าจอ คำชี้แจง : ให้นักเรียนเขียนโปรแกรมภาษาไพทอน ตามข้อมูลที่กำหนดให้ ดังนี้ 1) ประกาศตัวแปรเก็บชื่อ และตัวแปรเก็บนามสกุลของนักเรียน 2) ประกาศตัวแปรเก็บคะแนนวิชาภาษาไทย 12 คะแนน ภาษาอังกฤษ 15 คะแนน สังคม 17 คะแนน วิทยาศาสตร์ 13 คะแนน และคณิตศาสตร์ 14 คะแนน 3) คำนวณหาค่าเฉลี่ยของคะแนนทั้ง 5 วิชา 4) แสดงผลชื่อ นามสกุล และคะแนนเฉลี่ยที่ได้ ............................................................................................................................. ................................................. .............................................................................................................................................................................. ............................................................................................................................. ................................................. ............................................................................................................................. ................................................. .............................................................................................................................................................................. ............................................................................................................................. ................................................. ............................................................................................................................. ................................................. .............................................................................................................................................................................. ............................................................................................................................. ................................................. ....................................................................................................................... ....................................................... .............................................................................................................................................................................. ............................................................................................................................. ................................................. ............................................................................................................................. ................................................. ..................................................................................................................................................................... ......... ....................................................................................................................... .......................................................
เฉลยใบงานที่ 2.5.1 เรื่อง การใช้งานฟังก์ชันคำสั่งแสดงผลทางหน้าจอ คำชี้แจง : ให้นักเรียนเขียนโปรแกรมภาษาไพทอน ตามข้อมูลที่กำหนดให้ ดังนี้ 1) ประกาศตัวแปรเก็บชื่อ และตัวแปรเก็บนามสกุลของนักเรียน 2) ประกาศตัวแปรเก็บคะแนนวิชาภาษาไทย 12 คะแนน ภาษาอังกฤษ 15 คะแนน สังคม 17 คะแนน วิทยาศาสตร์ 13 คะแนน และคณิตศาสตร์ 14 คะแนน 3) คำนวณหาค่าเฉลี่ยของคะแนนทั้ง 5 วิชา 4) แสดงผลชื่อ นามสกุล และคะแนนเฉลี่ยที่ได้ 1. name = “Somchai” 2. surname = “Jaidee” 3. thai = 12 4. engligh = 15 5. social = 17 6. science = 13 7. math = 14 8. avg_score = (thai + english + social + science + math)/5 9. print(“My name is”, name, surname) 10. print(“My score is “, avg_score)
ใบงานที่ 2.5.2 เรื่อง การใช้รหัสรูปแบบข้อมูลร่วมกับฟังก์ชัน print() คำชี้แจง : ให้นักเรียนเขียนโปรแกรมภาษาไพทอนโดยใช้รหัสรูปแบบข้อมูลร่วมกับฟังก์ชัน print( ) ตามข้อมูล ที่กำหนดให้ดังนี้ 1) ประกาศตัวแปรเก็บชื่อ และตัวแปรเก็บนามสกุลของนักเรียน 2) ประกาศตัวแปรเก็บคะแนนสอบกลางภาค 32.5 และคะแนนสอบปลายภาค 35 3) หาผลรวมของคะแนนสอบกลางภาคกับปลายภาค 4) หาคะแนนเฉลี่ยของคะแนนสอบกลางภาคกับปลายภาค 5) แสดงผลชื่อ นามสกุล คะแนนรวม และคะแนนเฉลี่ยที่ได้ .............................................................................................................................. ................................................ .............................................................................................................................................................................. ............................................................................................................................. ................................................. ............................................................................................................................. ................................................. .............................................................................................................................................................................. ............................................................................................................................. ................................................. .............................................................................................................................................................................. ............................................................................................................................. ................................................. ............................................................................................................................. ................................................. .............................................................................................................................................................................. ............................................................................................................................. ................................................. ............................................................................................................................. ................................................. .............................................................................................................................................................................. ............................................................................................................................. ................................................. ....................................................................................................................... .......................................................
เฉลยใบงานที่ 2.5.2 เรื่อง การใช้รหัสรูปแบบข้อมูลร่วมกับฟังก์ชัน print() คำชี้แจง : ให้นักเรียนเขียนโปรแกรมภาษาไพทอนโดยใช้รหัสรูปแบบข้อมูลร่วมกับฟังก์ชัน print( ) ตามข้อมูล ที่กำหนดให้ดังนี้ 1) ประกาศตัวแปรเก็บชื่อ และตัวแปรเก็บนามสกุลของนักเรียน 2) ประกาศตัวแปรเก็บคะแนนสอบกลางภาค 32.5 และคะแนนสอบปลายภาค 35 3) หาผลรวมของคะแนนสอบกลางภาคกับปลายภาค 4) หาคะแนนเฉลี่ยของคะแนนสอบกลางภาคกับปลายภาค 5) แสดงผลชื่อ นามสกุล คะแนนรวม และคะแนนเฉลี่ยที่ได้ 1. name = “Wimol” 2. surname = “Rakthai” 3. midterm_score = 32.5 4. final_score = 35 5. total = midterm_score + final_score 6. avg_score = (midterm_score + final_score) / 2 7. print(“My name is %s %s” %(name, surname)) 8. print(“My total score is %.2f” %total) 9. print(“My average score is %.2f” %avg_score)
ใบงานที่ 2.5.3 เรื่อง การใช้งานฟังก์ชันคำสั่งรับข้อมูลทางแป้นพิมพ์ คำชี้แจง : ให้นักเรียนเขียนโปรแกรมภาษาไพทอนโดยใช้ฟังก์ชัน input( ) ร่วมกับรหัสควบคุมข้อมูล ตาม ข้อมูลที่กำหนดให้ดังนี้ 1) รับชื่อของลูกค้าทางแป้นพิมพ์ 2) รับชื่อสินค้าทางแป้นพิมพ์ 3) รับราคาสินค้าทางแป้นพิมพ์ 4) คำนวณหา Vat 7% ของราคาสินค้า 5) คำนวณหาราคารวมของสินค้า 6) แสดงข้อมูลทั้งหมดออกทางจอภาพ .............................................................................................................................................................................. ............................................................................................................................. ................................................. ............................................................................................................................. ................................................. .............................................................................................................................................................................. ....................................................................................................................... ....................................................... ............................................................................................................................. ................................................. ....................................................................................................................................................... ....................... ............................................................................................................ .................................................................. ............................................................................................................................. ................................................. ....................................................................................................................... .......................................................
เฉลยใบงานที่ 2.5.3 เรื่อง การใช้งานฟังก์ชันคำสั่งรับข้อมูลทางแป้นพิมพ์ คำชี้แจง : ให้นักเรียนเขียนโปรแกรมภาษาไพทอนโดยใช้ฟังก์ชัน input( ) ร่วมกับรหัสควบคุมข้อมูล ตาม ข้อมูลที่กำหนดให้ดังนี้ 1) รับชื่อของลูกค้าทางแป้นพิมพ์ 2) รับชื่อสินค้าทางแป้นพิมพ์ 3) รับราคาสินค้าทางแป้นพิมพ์ 4) คำนวณหา Vat 7% ของราคาสินค้า 5) คำนวณหาราคารวมของสินค้า 6) แสดงข้อมูลทั้งหมดออกทางจอภาพ 1. name = input(“Enter customer name : “) 2. product = input(“Enter product name : “) 3. price = input(“Enter price : “) 4. vat = int(price) *.07 5. total = int(price) + vat 6. print(“Customer : %s” %name) 7. print(“Product : %s” %product) 8. print(“Price : %d” %price) 9. print(“Vat : %.2f” %vat 10. print(Total : %.2f”
แผนการจัดการเรียนรู้ที่ 8 กลุ่มสาระการเรียนรู้วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี(ฉบับปรับปรุง พ.ศ.2560) ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 หน่วยการเรียนรู้ที่ 2 เรื่อง การออกแบบขั้นตอนการทำงานและการเขียนโปรแกรมด้วยภาษา Python แผนการจัดการเรียนรู้ที่ 6 เรื่อง โครงสร้างการทำงานแบบเรียงลำดับ เวลา 1 ชั่วโมง ภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2566 วันที่ ....................................................................... ผู้สอน นางสาวดาราทิพย์ แก้วสีรัง 1. มาตรฐานการเรียนรู้ / ตัวชี้วัด มาตรฐานการเรียนรู้ สาระที่ 4 เทคโนโลยี มาตรฐาน ว 4.2 เข้าใจและใช้แนวคิดเชิงคำนวณในการแก้ปัญหาที่พบในชีวิตจริงอย่างเป็นขั้นตอน และเป็นระบบ ใช้เทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารในการเรียนรู้ การทำงาน และการแก้ปัญหาได้อย่างมี ประสิทธิภาพ รู้เท่าทันและมีจริยธรรม ตัวชี้วัด ว 4.2 ม.2/2 ออกแบบและเขียนโปรแกรมที่ใช้ตรรกะและฟังก์ชันในการแก้ปัญหา 2. สาระสำคัญ โครงสร้างการทำงานแบบเรียงลำดับ เป็นลักษณะของโปรแกรมที่มีการทำงานเป็นลำดับขั้นตอน ไล่ เรียงลำดับกันไปเป็นเหมือนเส้นตรง ไม่มีการข้ามขั้นตอนการทำงาน รูปแบบการทำงานของโปรแกรม มักจะ เป็นเพียงแค่การกำหนดค่า รับค่า คำนวณหรือประมวลผลที่ไม่สลับซับซ้อนและแสดงผล 3. จุดประสงค์การเรียนรู้ (เชิงพฤติกรรม) 1. อธิบายโครงสร้างการทำงานแบบเรียงลำดับได้ถูกต้อง (K) 2. เขียนโปรแกรมการทำงานแบบเรียงลำดับได้ถูกต้อง (P) 3. เห็นถึงประโยชน์และความสำคัญของการเขียนโปรแกรมโดยใช้ภาษาไพทอน (A) 4. สาระการเรียนรู้ สาระการเรียนรู้แกนกลาง - การออกแบบอัลกอริทึม เพื่อแก้ปัญหาอาจใช้แนวคิดเชิงคำนวณในการออกแบบ เพื่อให้การ แก้ปัญหามีประสิทธิภาพ - การแก้ปัญหาอย่างเป็นขั้นตอนจะช่วยให้แก้ปัญหาได้อย่างมีประสิทธิภาพ - ซอฟต์แวร์ที่ใช้ในการเขียนโปรแกรม เช่น Scratch, python, java, c
5. การจัดกิจกรรมการเรียนรู้ - วิธีการสอนโดยเน้นรูปแบบการสอนแบบสืบเสาะหาความรู้ 5Es (5Es Instructional Model) ขั้นนำ ขั้นที่1 กระตุ้นความสนใจ (Engagement) 1. ถามคำถามประจำหัวข้อกับนักเรียนว่า“นักเรียนรู้หรือไม่ว่าโปรแกรมที่มีโครงสร้าง การทำงานแบบ เรียงลำดับต่างจากโครงสร้างการทำงานแบบเลือกทำอย่างไร” 2. อธิบายเพื่อเชื่อมโยงเข้าสู่บทเรียนว่า“โปรแกรมคอมพิวเตอร์ที่ถูกสร้างหรือพัฒนาขึ้นมานั้น จะมี โครงสร้างการทำงานภายในโปรแกรมที่แตกต่างกัน บางโปรแกรมง่ายไม่ซับซ้อน แต่ บางโปรแกรมมี กระบวนการที่ยากและซับซ้อน ซึ่งได้แบ่งโครงสร้างการทำงานของโปรแกรม ได้หลายลักษณะ เช่น โครงสร้าง การทำงานแบบเรียงลำดับ โครงสร้างการทำงานแบบ ไม่เรียงลำดับ เป็นต้น” ขั้นสอน ขั้นที่ 2 สำรวจค้นหา (Exploration) 1. สุ่มถามนักเรียน 3-4 คนว่า“นักเรียนรู้หรือไม่ว่าโครงสร้างการทำงานแบบเรียงลำดับ มีลักษณะการ ทำงานอย่างไร 2. ให้นักเรียนสืบค้นข้อมูลและศึกษาเนื้อหาเรื่องโครงสร้างการทำงานแบบเรียงลำดับ 3. อธิบายเพิ่มเติมเพื่อให้นักเรียนเข้าใจเพิ่มขึ้นเกี่ยวกับการทำงานแบบเรียงลำดับว่า“การทำงานแบบ เรียงลำดับ เป็นลักษณะของโปรแกรมที่มีการทำงานเป็นลำดับขั้นตอน ไล่เรียงลำดับกันไปเหมือนเส้นตรง การ เขียนโปรแกรมในลักษณะนี้จะไม่มีการข้ามขั้นตอน หรือ มีการตัดสินใจเพื่อที่จะทำงานอย่างใดอย่างหนึ่ง จะมี เพียงแค่การกำหนดค่า รับค่า คำนวณ หรือประมวลผลที่ไม่สลับซับซ้อน และแสดงผลลัพธ์ออกมาเท่านั้น” 4. ให้นักเรียนสังเกตและศึกษาตัวอย่างที่ 1 เกี่ยวกับการเขียนคำสั่งควบคุมโครงสร้างการทำงาน แบบ เรียงลำดับในหนังสือเรียน เพื่อเขียนคำสั่งให้แสดงผลการทำงานทางจอภาพ จากนั้นให้นักเรียนลงมือปฏิบัติ ตามขั้นตอนการเขียนโปรแกรม ดังนี้ 1. การออกแบบขั้นตอนการทำงานของโปรแกรม ประกอบด้วย 3 ลักษณะ คือ 1.1 การออกแบบลำดับขั้นตอนการทำงานโดยใช้ภาษาธรรมชาติ 1.2 การออกแบบลำดับขั้นตอนการทำงานโดยใช้รหัสจำลอง 1.3 การออกแบบลำดับขั้นตอนการทำงานโดยใช้ผังงาน 2. การเขียนคำสั่งควบคุมการทำงานด้วยภาษาไพทอน 5. อธิบายการทำงานของโปรแกรมตามหนังสือเรียนให้นักเรียนเข้าใจเพิ่มมากขึ้น และอธิบาย จุด สังเกตจากการเขียนโปรแกรมโดยใช้คำสั่ง print( ) ว่า“การทำงานของโปรแกรมจะแสดงผล ข้อมูลที่อยู่ใน เครื่องหมายอัญประกาศ (“ ”) ของคำสั่ง print( ) และการใช้งานคำสั่ง print( ) เมื่อแสดงผลเรียบร้อยแล้วจะ ทำการขึ้นบรรทัดใหม่ให้ 1 บรรทัด”
6. ให้นักเรียนสังเกตและศึกษาตัวอย่างที่ 2 เกี่ยวกับการเขียนคำสั่งควบคุมโครงสร้างการทำงาน แบบเรียงลำดับในหนังสือเรียน เพื่อเขียนคำสั่งคำนวณหาอัตราแลกเปลี่ยนเงินไทยเป็น เงินดอลลาร์จากนั้นให้ นักเรียนลงมือปฏิบัติตามขั้นตอนการเขียนโปรแกรม ดังนี้ 1. การออกแบบขั้นตอนการทำงานของโปรแกรม ประกอบด้วย 3 ลักษณะ คือ 1.1 การออกแบบลำดับขั้นตอนการทำงานโดยใช้ภาษาธรรมชาติ 1.2 การออกแบบลำดับขั้นตอนการทำงานโดยใช้รหัสจำลอง 1.3 การออกแบบลำดับขั้นตอนการทำงานโดยใช้ผังงาน 2. การเขียนคำสั่งควบคุมการทำงานด้วยภาษาไพทอน ขั้นที่ 3 อธิบายความรู้ (Explanation) 7. อธิบายการทำงานของโปรแกรมเพื่อให้นักเรียนเข้าใจเพิ่มมากขึ้น และอธิบาย จุดสังเกตจากการ เขียนโปรแกรมว่า “การใช้เครื่องหมายเท่ากับ ( = ) เป็นการนำข้อมูลหรือผล ที่ได้ทางฝั่งขวาของเครื่องหมาย มาเก็บไว้ในตัวแปรทางฝั่งซ้ายของเครื่องหมาย เช่น - score = 25 หมายถึง ให้นำข้อมูล 25 มาเก็บในตัวแปร score - area = width * length หมายถึง ให้นำค่าที่เก็บไว้ในตัวแปร width มาคูณกับค่าที่ เก็บในตัวแปร length แล้วนำผลที่ได้ไปเก็บไว้ในตัวแปร area และการใช้%.2f เป็นการกำหนดรูปแบบการแสดงผลตัวเลข จำนวนจริงหรือตัวเลขทศนิยม โดยกำหนดให้แสดงจำนวนทศนิยม 2 ตำแหน่ง โดยจะสังเกตจำนวนของ ตำแหน่งของทศนิยม ได้จากตัวเลขหลังจุดในที่นี้คือเลข 2 แต่ถ้าต้องการให้แสดงทศนิยม 4 ตำแหน่ง ก็จะ เลือกใช้%.4f เป็นต้น” ขั้นที่ 4 ขยายความเข้าใจ (Elaboration) 8. เปิดโอกาสให้นักเรียนซักถามข้อสงสัย และครูให้ความรู้เพิ่มเติมในส่วนนั้น 9. นักเรียนทำใบงานที่ 2.6.1 เรื่อง การเขียนโปรแกรมการทำงานแบบเรียงลำดับ ขั้นสรุป ขั้นที่ 5 ตรวจสอบผล (Evaluation) 1. ประเมินผลนักเรียนจากการสังเกตการตอบคำถาม ความสนใจในการเรียน และการทำ ใบงานที่ 2.6.1 2. ตรวจสอบความถูกต้องของผลการทำใบงานที่ 2.6.1 3. ร่วมกันสรุปเกี่ยวกับโครงสร้างการทำงานแบบเรียงลำดับ
6. สื่อ/แหล่งการเรียนรู้ 6.1 สื่อการเรียนรู้ 1. หนังสือเรียนรายวิชาพื้นฐานวิทยาศาสตร์ เทคโนโลยี (วิทยาการคำนวณ) ม.2 หน่วยการเรียนรู้ที่ 2 เรื่อง การออกแบบขั้นตอนการทำงาน และการเขียนโปรแกรมด้วยภาษา Python 2. ใบงานที่ 2.6.1 เรื่อง การเขียนโปรแกรมการทำงานแบบเรียงลำดับ 3. เครื่องคอมพิวเตอร์ 6.2 แหล่งการเรียนรู้ 1. อินเทอร์เน็ต 2. ห้องคอมพิวเตอร์ 7. กระบวนการวัดและประเมินผล จุดประสงค์ เครื่องมือ/วิธีการวัด เกณฑ์ความสำเร็จ 7.1 ประเมินระหว่างการจัดกิจกรรม การ เรียนรู้ 1. การเขียนโปรแกรม ด้วยภาษาไพทอน - ใบงานที่ 2.6.1 - ตรวจใบงานที่ 2.6.1 ร้อยละ 60 ผ่านเกณฑ์ 2. พฤติกรรมการทำงาน รายบุคคล - แบบสังเกตพฤติกรรม การ ทำงานรายบุคคล -สังเกตพฤติกรรม การทำงาน รายบุคคล ระดับคุณภาพ 2 ผ่านเกณฑ์ 3. คุณลักษณะอันพึงประสงค์ -สังเกตความมีวินัยรับผิดชอบ ใฝ่ เรียนรู้ และมุ่งมั่นในการทำงาน -แบบประเมินคุณลักษณะอันพึง ประสงค์ ระดับคุณภาพ 2 ผ่านเกณฑ์