รวมเรื่องสั้น เหตุผลของคนไม่เอาถ่าน

“อะไรนะ”

“ก็งานคู่ท่ีอาจารย์เพ่ิงพูดไปไง เราได้ทางาน
ดว้ ยกนั ละ่ !” คนตรงหนา้ ตอบเธออย่างร่าเรงิ ไม่เปลีย่ น ไมร่ ู้
ว่าเพราะอะไรจู่ ๆ เธอก็อยากรอ้ งไหอ้ อกมาแต่ท่ีเธอทาได้
ในตอนนีค้ ือพยักหน้ารบั รูแ้ ลว้ จมอยู่ในหว้ งความคิดของ
ตวั เอง จนกระท่งั กร่งิ บอกเวลาเลิกเรียนดงั ขึน้ นา้ ฝนไม่รอ
ช้าแล้วรีบเ ดินออกจ า กห้อง ไ ปโ ดยไ ม่ ฟั ง เ สี ยง เ รีย ก ข อ ง
เพ่ือนสนิทหรือสายฟ้าเลยแมแ้ ต่นิดเดียว เธอตอ้ งการอยู่
เงียบ ๆ คนเดียว เธอตอ้ งทนมองเขาทางานทุกอย่างด้วย
ความง่ายดายโดยไม่ตอ้ งพยายามอย่างหนกั แบบเธอ ตอ้ ง
ทนเห็นว่าเขาทาไดด้ ีเย่ียมในขณะท่เี ธอทาไดแ้ ค่ 'เยอะกว่า
เด็กคนอ่ืนในหอ้ ง' แต่ไม่ใช่อันดับหน่ึง นา้ ฝนกามือแน่น
หยาดนา้ ตาคลอดวงตาทงั้ สองขา้ ง แต่เธอพยายามสะกด
ความอ่อนแอของตัวเองเอาไวด้ ว้ ยการเงยหน้าแลว้ จอ้ ง
มองเพดานเพ่ือไมใ่ หน้ า้ ตาของเธอไหลออกมา

95

พระเจา้ หรือสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทัง้ หลายกาลงั แกลง้ เธอ
อยู่หรืออย่างไร ทาไมตอ้ งใหเ้ ธอตอ้ งทางานคู่กับคนท่ีเธอ
เกลยี ดดว้ ย

.....

นา้ ฝนพยายามปรบั อารมณ์ของตัวเองพรอ้ มกับ
ลา้ งหนา้ ดว้ ยนา้ เย็นสองสามครงั้ เพ่ือเรียกสติ เธอรีบเดิน
กลบั ไปท่ีหอ้ งเรียนก่อนท่ีจะมีคนมาเห็นเธอในสภาพนี้ ตา
ของเธอไม่บวมมากถือว่าเป็นเรื่องดี เม่ือมาถึงหอ้ งเธอก็รบี
กลบั ไปน่งั ท่ีของตวั เองแลว้ พยายามทาตวั ใหป้ กตทิ ่สี ดุ ทวา่
สายฟา้ มองมาท่เี ธอราวกบั กาลงั คน้ หาอะไรบางอย่าง

“เธอเป็นอะไรหรอื เปลา่ ”

“หมื เราไม่ไดเ้ ป็นอะไรสกั หนอ่ ย” เธอตอบ

“โอเค ไม่เป็นไรก็ไม่เป็นไร” เขาพยกั หนา้ รบั นอ้ ย ๆ
แลว้ หยบิ สมดุ บนั ทกึ ขนึ้ มาพรอ้ มกบั ปากกาในมือ

96

“ว่าแต่เธอว่างวันไหนบ้าง เราอยากจะนัดวัน
ทางานนะ่ ”

“อ่า แปลว่านายจะไม่ปล่อยใหเ้ ราทางานคนเดียว
สินะ” น้าฝนพูดออกไปโดยไม่ทันได้ยั้งปาก ตอนนี้เธอ
เหมือนกาลงั หาเรื่องคนตรงหนา้ เธอเม่ือเห็นว่าเพ่ือนสนิท
ของเธอมองเธอด้วยสายตาติเตียน สายฟ้ามองหน้าเธอ
อย่างงนุ งงก่อนจะหวั เราะออกมาดว้ ยทา่ ทางเก้ ๆ กงั ๆ

“ไม่หรอก งานคู่หมายความว่าเราต้องช่วยกัน
ทางานอยู่แลว้ ถา้ เป็นวนั พุธช่วงบ่ายเธอว่างไหม พวกเรา
ไม่มีเรียนตอนนั้นพอดี ถ้าเธอโอเคเราจะเร่ิมทางานกัน
พรุง่ นีเ้ ลย อาจจะท่หี อ้ งสมดุ หรือรา้ นขนมหนา้ โรงเรียน เผ่ือ
วา่ เธอไมส่ ะดวกใจใหเ้ ราไปทางานท่บี า้ นเธอ”

“ไม่ใช่แค่นายหรอกท่ีฝนมันไม่ใหไ้ ปบา้ น แมแ้ ต่
เพ่ือนสนิทอย่างฉันยังไม่เคยไปเลยเถอะ” เพ่ือนสนิทของ
พมึ พาเสยี งเบา

97

“พุธบ่ายเราว่าง ไปท่ีร้านขนมหน้าโรงเรียนเรา
โอเค” เธอตอบเด็กหนุ่มตรงหนา้ โดยไม่สนสายตาทิ่มแทง
ของเพ่อื นสนิทท่กี าลงั มองมาท่เี ธอ

“โอเค ตอนนีก้ ็ไม่มีอะไรแลว้ ล่ะ” เขาพูดขึน้ พรอ้ ม
รอบยิม้ นอ้ ย ๆ ประดับบนใบหน้าขณะท่ีมือของเขาเขียน
ขอ้ ความลงในสมุดบันทึก "เราขอไอดีไลนข์ องเธอไดไ้ หม
จะไดน้ ดั คยุ งานกนั สะดวก ๆ ...เราเรยี กเธอวา่ ฝนไดใ้ ช่ไหม
เธอจะเรียกเราว่าฟ้าก็ไดน้ ะ"ตอนนีน้ า้ ฝนไดเ้ พียงพยักหนา้
รบั เธอภาวนาใหค้ นตรงหนา้ จะไม่รบั รูว้ ่าในหวั ความคิดใน
หวั ของเธอ ตอนนเี้ ธอทาไดเ้ พียงพยกั หนา้ รบั ตอบรบั เธอได้
แคห่ วงั ว่าเขาจะไม่รบั รูถ้ ึงความเกลยี ดชงั ท่เี ธอมีต่อเขา เขา
อาจจะรูแ้ ต่ไม่พดู อะไร แต่ไม่ว่าเขาจะรูห้ รือไม่รู้ ความรูส้ ึก
ของเธอก็ไมเ่ ปล่ยี นแปลง

.....

หากนา้ ฝนขอพรได้สักข้อ เธอจะขอใหว้ ันพุธไม่
มาถึงหรือไม่มีวนั พุธในปฏิทิน หรือเธออาจจะขอใหต้ ัวเอง

98

นอนไหลตายไปเลยก่อนจะถึงวันพุธ แต่ต่อให้เธอจะ
จินตนาการถึงคาขอของตัวเองหลายครงั้ มากแค่ไหน วัน
เวลาก็ยงั คงเดินหนา้ ต่อไปเช่นเดิม และตอนนีเ้ ธอกาลงั น่งั
อยตู่ รงหนา้ สายฟา้ ในรา้ นขนมหวานขนึ้ ช่ือแหง่ หนง่ึ บนโต๊ะ
ของพวกเธอมีสมดุ บนั ทกึ หนงั สือเรียน และนา้ ป่ันสองแกว้
ท่เี ธอไมไ่ ดเ้ ป็นคนส่งั

“ถ้าเราลองเอาโครงงานของรุ่นท่ีปี ท่ีแล้วมา
เปรยี บเทยี บกบั ตวั อย่างท่ีอาจารยใ์ หเ้ ราดนู ่าจะช่วยงานเรา
ไดไ้ ม่นอ้ ยเลย” เขาพูดดว้ ยนา้ เสียงกระตือรือรน้ ถึงงานใน
วิชาท่ีเขาบอกว่าไม่ค่อยชอบเท่าไรนัก มือของเขาจับ
ปากกาและเขียนไม่หยุด นา้ ฝนสงั เกตว่าสมดุ สรุปบทเรียน
ของเขาละเอียดและเป็นระเบียบมาก เธอเหลือบมองสมุด
บนั ทกึ ท่มี ีแตล่ ายมือเหมือนไก่เข่ียของเธอแลว้ ก็รูส้ กึ ว่าแกม้
ของเธอรอ้ นนดิ ๆ

ก้อนมวลความอึดอัดก่อตัวในอกของ เ ธอ
ตลอดเวลาท่ีพวกเธอน่งั พูดคุยแบบนี้ หลายครง้ั ท่ีสายฟ้า

99

มองเธอดว้ ยสายตาเป็นกงั วลแลว้ ถามว่าเธอเป็นอะไรหรือ
เปลา่ แต่เธอไดเ้ พียงแค่แค่นยิม้ แลว้ ตอบว่าเธอสบายดี คน
ตรงหนา้ เธอห่วงใยและใจดีมากกว่าท่ีเธอคิด ตรงกนั ขา้ ม
กบั เธอท่อี ยากจะเหน็ แกต่ วั แลว้ ไมส่ นใจเขา

เธอไดแ้ ต่ภาวนาใหช้ ่วงเวลาแห่งความอึดอัดนีจ้ บ
ลงโดยเรว็

…..

วันพุธต่อมาเหมือนว่าจะมาเร็วกว่าวันพุธท่ีแลว้
และวนั พธุ ต่อ ๆ ไปก็เป็นเช่นนีเ้ หมือนกนั ตลอดระยะเวลา
ท่นี า้ ฝนกบั สายฟา้ ใชเ้ วลารว่ มกนั ทกุ วนั พธุ ช่วงบา่ ย เธอรูว้ ่า
เขายา้ ยมาอยู่ท่ีน่ีตามพ่อ ส่วนเขาก็รูว้ ่าเธออยากเป็นสตั ว
แพ ทย์ ทั้ง สอง แลกเปล่ียนบทสนทนาไร้แก่นสาร
นอกเหนือจากเร่ืองงานท่ีต้องทาด้วยกันมากขึน้ และ
กลายเป็นว่าพวกเขาไดท้ าความรูจ้ กั กนั มากกว่าเดมิ

100

น้าฝนเดินมาน่ังท่ีโต๊ะประจาของพวกเธอด้วย
ใบหนา้ อิดโรย เม่ือคืนเธอใชเ้ วลาไปกบั การทบทวนหนงั สอื
จนถึงเชา้ ทาใหจ้ นถึงตอนนีเ้ ธอยังไม่ไดน้ อนเลยแมแ้ ต่นิด
เดยี ว

เธอเปิดโนต้ บุ๊กขึน้ มาเพ่ือจะพิมพง์ านท่ีคา้ งเอาไว้
ต่อแต่หนา้ จอโนต้ บุ๊กพับลงแลว้ ตรงหนา้ เธอก็แทนท่ีดว้ ย
เคก้ ชนิ้ หนงึ่ และนมชอ็ กโกแลต

“...ใหเ้ ราทาไมเหรอ” เธอถามอย่างงุนงง ตอนนี้
เธอคิดคาพูดไม่ออกราวกับสมองของเธอกาลงั โหลดด้วย
ความเรว็ ท่ชี า้ กวา่ หอยทาก

"เหมือนเธอยังไม่ได้กินอะไรมา เราเลยอยากให้
เธอกินเคก้ น่ีรองทอ้ งไปก่อน เราไม่รูว้ ่าเธอชอบอะไรเป็น
พิเศษไหมแตเ่ ราเคยเหน็ เธอส่งั อนั นมี้ ากินครง้ั หนง่ึ "

"ขอบใจนะ" เธอพดู ขนึ้ อย่างแผ่วเบาก่อนจะเร่ิมตกั
ขนมตรงหน้าเขา้ ปาก ความหวานของขนมเคก้ ทาใหเ้ ธอ

101

ตื่นตวั ขึน้ เล็กนอ้ ย เธอตกั กินทีละนิดเพ่ือใหต้ วั เองยงั ดดู ีต่อ
หน้าเขาอยู่แมว้ ่าเธออยากจะยัดเคก้ ทั้งชิน้ เขา้ ปากในคา
เดียวก็ตาม

“...ทาไมนายถึงทาดีกับเราล่ะ” น้าฝนถามด้วย
ความไมเ่ ขา้ ใจ

“แลว้ ทาไมเราถงึ จะไม่ทาดกี บั เธอละ่ ” สายฟ้าตอบ
ดว้ ยการพยายามทาความเขา้ ใจ

“...จริง ๆ แลว้ เราไม่ค่อยชอบนายสกั เท่าไร” เม่ือ
พูดจบเธอก็หลุบตาลงมือมองทัง้ สองขา้ งท่ีกุมกันแน่นไม่
กลา้ สสู้ ายตาของเด็กหนมุ่ ตรงหนา้

“อนั นนั้ ก็พอจะเดาไดอ้ ย่หู รอก แต่ตอนนเี้ ราอาจจะ
คิดไปเองว่าเธอไม่ไดอ้ ึดอัดกับเรามากเท่าเม่ือก่อนแลว้ ใช่
ไหม”

"กใ็ ช…่ "

102

แม้ว่าเสียงเคร่ืองชงกาแฟจะดังล่ันร้าน แต่
บรรยากาศระหว่างเด็กทงั้ สองกลบั เงียบสนิท ใจของนา้ ฝน
เตน้ รวั จนแทบจะหลุดออกมาจากอก ก็จริงท่ีเม่ือก่อนเธอ
ไม่ชอบสายฟ้าเขา้ ขนั้ เกลียดขีห้ นา้ แต่เม่ือไดท้ าความรูจ้ กั
กบั เด็กหนุ่มตรงหนา้ จรงิ ๆ เธอก็รูว้ ่าเขาไม่ใช่คนท่ีเลวรา้ ย
ออกจะใจดีเกินไปดว้ ยซา้ ต่างกับเธอท่ีใจแคบและอิจฉา
เขาตลอดเวลา

“เราถามหน่อยไดไ้ หมว่าทาไมเธอถึงไม่ชอบเรา”
เขาถามขึน้ หลังจากท่ีน่ิงเงียบไปนาน สายตาของเขา
สอดสอ่ งอย่างระมดั ระวงั ไมใ่ หเ้ ธอรูส้ กึ จนมมุ มากเกนิ ไป

“ถา้ เราบอก…" เธอชะงกั แลว้ ถอนหายใจออกมา
เฮือกใหญ่ "...นายจะมองวา่ เราเป็นคนนา่ สมเพชน่ะสิ”

“ลองบอกมาก่อนสิ แล้วเราจะเป็นคนตัดสินใจ
เอง” เธอเขา้ ใจดีว่าทาไมเขาถึงถามแบบนนั้ สาหรบั คนท่ี
ทางานด้วยกันมาเกือบหนึ่งเดือนโดยท่ีทุกอย่างกาลัง

103

ราบร่ืน จู่ ๆ ก็ถูกอีกฝ่ ายบอกว่าไม่ชอบมันก็ทาให้รูส้ ึก
สบั สนไดไ้ ม่นอ้ ย

“...เราไม่ชอบท่ีนายทาเหมือนกับว่าทุกเรื่องเ ป็ น
เร่ืองง่าย ๆ สาหรบั นาย ทงั้ ท่ีปากบอกว่านายทาไม่ไดห้ รือ
ไม่ไดอ้ ่านหนังสือมาล่วงหน้า แต่นายก็ไดค้ ะแนนเต็มทุก
คร้ัง” ความขมปร่าท่ีปลายลิ้นไม่ได้มาจากขนมหรือ
เครอ่ื งดม่ื ตรงหนา้ แตม่ าจากถอ้ ยคาท่ีเธอไม่คิดจะบอกใคร
เพราะมนั ทารา้ ยทงั้ คนพดู และคนฟัง

“ท่าทางภูมิใจของนายทาใหเ้ รารูส้ ึกว่าตัวเองยัง
พยายามไม่มากพอ เรารูส้ ึกเหมือนทุกอย่างท่ีทาไปไม่มี
ความหมายอะไรเลยทกุ ครง้ั ท่ีเห็นว่านายทาไดด้ ีโดยไม่ตอ้ ง
พยายาม” เธอยงั ปลดปลอ่ ยความอดั อนั้ ในใจออกมา และ
ยิ่งพดู เธอกย็ ิง่ รูส้ กึ วา่ เธอน่นั ช่างเป็นคนท่ใี จแคบเหลือเกิน

“น่ันคือสาเหตุท่ีเราไม่ชอบนาย จริง ๆ แล้วนาย
ไม่ไดท้ าอะไรผิดเลย แต่เป็นเพราะเรานิสยั ไม่ดีเอง” พดู จบ

104

เธอก็กม้ หนา้ ไม่มองเด็กหนุ่มตรงหนา้ เธอไม่ควรพูดแบบ
นนั้ ออกไปเลย เธออยากจะลกุ ออกไปจากตรงนีเ้ สยี เด๋ยี วนี้

“…เราเขา้ ใจความรูส้ ึกของเธอนะ” คาพดู เหล่านนั้
ทาใหเ้ ธอเงยหนา้ ขึน้ มาอย่างประหลาดใจ เธอมองเขาราว
กบั ว่าไมอ่ ยากเช่ือหตู วั เอง

“อย่ามองกนั แบบนนั้ สิ เราหมายความว่าแบบนนั้
จรงิ ๆ” สายฟ้าหวั เราะเบา ๆ

“ท่ีเราเคยบอกว่าเราไม่ชอบวิชาวิทยส์ กั เท่าไรน่นั ก็
เรื่องจริงนะ เราแค่ต้องทาให้ดีเพราะพ่อเราขอไว้เขา
คาดหวงั กบั เราเอาไวส้ งู ลบิ จนเราอึดอดั แทบหายใจไม่ออก
เลยล่ะ พ่อเราไม่สนดว้ ยซา้ ว่าเราจะมีความสุขบา้ งไหม”
เด็กหนุ่มพูดพรอ้ มกับพยายามคงนา้ เสียงของตัวเองให้
ราบเรยี บ ทกุ อย่างไม่เคยงา่ ยสาหรบั เขาเลย เขากพ็ ยายาม
ไม่แพค้ นอ่ืนเหมือนกนั แต่เขาคิดว่าไม่มีใครจาเป็นตอ้ งรบั รู้
เพราะสาหรบั เขาแลว้ มันไม่ใช่เรื่องน่าอวด เขาเลยไดแ้ ต่
เกบ็ เงยี บเอาไวก้ บั ตวั เอง

105

“จริง ๆ แล้วเราก็อ่านหนังสือเอาเป็นเอาตาย
เหมือนกันน่ันแหละ แต่เธออย่าเอาไปบอกใครนะ” เด็ก
หน่มุ พดู ตดิ ตลกพยายามทาใหบ้ รรยากาศตงึ เครยี ดลดลง

“อืม เราจะไม่บอกใครเลย!”

"ฮ่ะฮ่ะ เราน่เี หมือนกนั มากกวา่ ท่คี ดิ เลยเนอะ"

“ขอโทษนะท่ีเคยคิดว่านายน่าหม่นั ไส”้ นา้ ฝนเอ่ย
ขนึ้

“นอ้ มรบั คาขอโทษขอรบั ” เขาพดู ติดตลกเล็กนอ้ ย

“ตอนนีเ้ ราโอเคกันแลว้ นะ” สายฟ้าถามอีกอย่าง
ไม่ม่นั ใจ

“อมื ” นา้ ฝนตอบกลบั อยา่ งชดั เจน

เด็กทงั้ สองจอ้ งหนา้ กนั ดว้ ยสายตาสงบน่ิง เรื่องท่ี
ทงั้ คเู่ พิ่งบอกเลา่ ใหอ้ ีกฝ่ายฟังชา่ งเป็นเร่ืองท่ีหนกั หนาท่ีเด็ก

106

อายุ 15 ปีอย่างพวกเขาไมค่ วรตอ้ งมาเจออะไรแบบนี้ เดก็ ๆ
ควรไดเ้ รียนอย่างมีความสุขและใชช้ ีวิตใหค้ มุ้ ค่า การเรียน
และการเป็นท่หี น่งึ ไม่ใชค่ วามสาคญั อนั ดบั หน่ึงท่ีเดก็ ๆ ควร
สนใจมากเกินไป แต่ผปู้ กครองท่ีเอาใจต่างดือ้ รนั้ กลบั มอบ
ความคาดหวงั อนั หนกั อึง้ มาวางไวบ้ นบ่าของเด็กโดยอา้ ง
ว่าทาไปเพราะความรกั และเพ่ืออนาคตอันสดใสของลูก
โดยไม่ถามลกู ตอ้ งตนเลยวา่ มคี วามสขุ กบั มนั หรือไม่

นา้ ตาไหลรินจากดวงตาทั้งสองคู่ แววตาของทั้ง
สองคนสะทอ้ นเรื่องราวมากมายและความลบั ท่ียงั ไม่มีใคร
รู้

“เธอรอ้ งไหท้ าไม”

“แลว้ นายรอ้ งไหท้ าไม ฮะฮะ”

เด็กทั้งคู่ยังหัวเราะด้วยกันราวกับกาลังเล่าเรื่อง
ตลกเรอ่ื งหน่ึงใหก้ นั และกนั ฟัง

107

พวกเขาเหมือนไดย้ กความอดั อนั้ ในใจของตวั เอง
ออกไปทาให้ความอึดอัดของเด็กทั้งสองคลายลง เธอท่ี
ตอนแรกจาใจตอ้ งไดจ้ บั ค่ทู างานค่กู บั เขา การทางานในวนั
พธุ ช่วงบ่ายท่ีเคยมีแต่ความอดั อึดและจาใจก็ไดก้ ลายเป็น
ช่วงเวลาโปรดของน้าฝนท่ีอาจเป็ นช่วงเวลาท่ีเธอมี
ความสขุ กบั การเรยี นท่สี ดุ ต่งั แตข่ นึ้ มธั ยมเลยก็วา่ ได้

และเธอไม่รูส้ ึกอิจฉาเวลาเห็นสายฟ้าไดท้ ่ีหนึ่งอีก
ตอ่ ไป

108

109

ขอ้ ความทส่ี ง่ ไปไมถ่ งึ

พแี่ กว้ ตา
[June 17, 02:40 pm]

แก มารบั ฉนั ท่หี นา้ ท่เี รียนพเิ ศษหน่อย
วนั นคี้ รูติดธุระเลยไม่มีเรียน

มารบั หน่อย มารบั หน่อย มารบั หน่อย
เออ ๆ รูแ้ ลว้ ๆ

110

เด๋ยี วไปสง่ เพ่อื นเสรจ็ จะวนไปรบั
เย!้

ผา่ นรา้ นขนมพอดี จะเอาอะไรไหม
เคก้ กกก

ชานมมมม
นอ้ งหยีรกั พ่ีตาท่สี ดุ เรย<3
จา้ -_-)

ขบั รถมาดี ๆ นะ
[June 17, 03:50 pm]

จะถงึ ยงั อะ รอนานแลว้ เนอ้
รถติดเรอะ มาชา้ ม่กั

111

หิวแลว้ อ่า อยากกนิ เคก้ T_T
รบั สายหน่อยสิ

รบั สายเด๋ยี วนเี้ ลย ไม่งนั้ ฉนั ฟ้องแมแ่ น่
เค ไม่ตอ้ งมาแลว้ กลบั กบั เพ่ือนแลว้
พ่ตี า หายไปไหน
จะสองทมุ่ แลว้ ทาไมยงั ไม่กลบั บา้ น
รบั สายหนอ่ ย ขอรอ้ ง

อยบู่ า้ นพ่ีองิ หรือเปลา่ หรือบา้ นพ่ีหลิน
แกหายไปไหน ตอบหนอ่ ย
หยีจะรอ้ งไหแ้ ลว้ นะ
กลบั บา้ นเถอะ

112

[June 18, 01:22 am]
มตี ารวจมาหนา้ บา้ นแลว้ บอกว่าแกตายแลว้

ไม่รูว้ า่ กาลงั เลน่ อะไรอย่แู ตไ่ ม่ตลกนะ
รบั สายดวิ ะ

[June 18, 01:37 pm]
วนั นไี้ ดเ้ จอแกแลว้ นะ

ตารวจคนเม่ือวานพาฉนั กบั แมไ่ ปยืนยนั ตวั
แมท่ รุดลงพนื้ ไปเลยตอนเห็นหนา้ แก

ฉนั ตอ้ งประคองแม่ทงั้ ท่ีฉนั ก็แทบยนื ไม่ไหวเหมือนกนั
จรงิ ๆ ควรเป็นแกท่ตี อ้ งมาอยตู่ รงนี้ ไมใ่ ชฉ่ นั
แต่พดู ไปแกกย็ งั นอนอย่ตู รงนนั้ เหมือนเดิม

113

บอกทวี า่ น่เี ป็นแค่ฝันรา้ ย
[June 18, 03:12 pm]

แมร่ อ้ งไหใ้ นหอ้ งนา้ เกือบช่วั โมง
พ่อกลบั บา้ นในรอบหลายวนั
ฉนั กาลงั ช่วยแมเ่ ก็บของ
สว่ นแกก็ยงั ตายเหมอื นเดิม

[June 19, 03:01 am]
เหมอื นกาลงั หลบั อย่เู ลย

ปกติตอ้ งนอนกรนนา้ ลายยืด
แตน่ ่นี อนสวยเป็นสโนไวทเ์ ลยนะ

แกดแู ปลกตาจงั

114

[June 19, 03:14 pm]
วนั นมี้ ีงานศพ ซ่งึ คอื งานของแก
แมย่ งั ไมห่ ยดุ รอ้ งไห้
พ่อี ิงกบั พ่ีหลินมางานคนแรก
มีคนมางานเยอะเลย
ญาติ ๆ กบั คนท่ีโรงเรียนกม็ า
ตอนนฉี้ นั ไมม่ ีนา้ ตาสกั หยด
แกจะวา่ ฉนั ดใู จดาไปไหม

แตก่ น็ ะ ฉนั อาจจะใจดาจรงิ ๆ ก็ได้
รูไ้ หมวา่ ตอนนฉี้ นั กาลงั รูส้ กึ อะไรอยู่

ฉนั ไม่รูส้ กึ อะไรเลย

115

ไม่เศรา้ ไม่เจ็บ ไม่แมแ้ ต่จะโกรธ
แคไ่ ม่รูส้ กึ อะไรเลย

[June 19, 07:09 pm]
จะบอกความลบั ใหฟ้ ังอย่างหน่ึง

ความรูส้ กึ เม่ือวานน่ะ มนั โคตรนา่ กลวั
น่ากลวั กวา่ ตายอีก
แลว้ รูอ้ ะไรไหม

บางทีฉนั ก็คิดว่าฉนั ตายไปแลว้
เหมือนแก

ต่างกนั ท่แี กกาลงั เน่าสลายอยใู่ ตด้ นิ
และฉนั ยงั มีลมหายใจอย่บู นนี้

116

มนั ไมค่ วรเป็นแบบนีส้ ิ
[June 25, 04:16 pm]
ครูกบั เพ่ือนท่ีโรงเรยี นเอาแต่ถามว่าฉนั โอเคไหม

ฉนั ไหวหรอื เปลา่
เอาจรงิ นะ

คนพวกนนั้ ไม่ไดอ้ ยากรูค้ วามรูส้ กึ ของฉนั จรงิ ๆ หรอก
แคถ่ ามเป็นมารยาทไปงนั้

เรื่องแบบนถี้ ามไปก็ไม่ช่วยใหอ้ ะไรมนั ดขี นึ้
ยงั กบั ว่าถา้ ถามแลว้ แกจะฟื้นขนึ้ มายงั งนั้ เถอะ

[June 29, 03:49 pm]
วนั นเี้ ดินผ่านรา้ นขนมท่ีแกชอบดว้ ย

117

เกือบจะโทรถามแลว้ ว่าแกอยากกนิ อะไรไหม
ตอนนนั้ กาลงั อยใู่ นแถว

มอื จะกดเบอรแ์ กแลว้ แตด่ นั นึกขนึ้ ได้
ว่าแกแมง่ ตายไปแลว้

ฉนั เกือบชกั เพราะแพนกิ ในหอ้ งนา้ ในรา้ นเลยแหละ
แต่กย็ งั ไม่รอ้ งไหอ้ ยดู่ ี

[June 30, 09:42 pm]
แม่น่งั เหมอ่ ไม่ทาอะไรทงั้ วนั
น่งั น่ิงไม่มีการตอบสนอง
เขา้ ใจแหละ ลกู ตายทงั้ คน

คนเป็นแม่ก็ตอ้ งเสยี ศนู ยอ์ ย่แู ลว้

118

แต่ยงั ไงฉนั กอ็ ยากกรดี๊ ใสแ่ ม่อยดู่ ี
รูว้ ่ามนั ไม่ดี แต่ฉนั อยากจะลากแมอ่ อกมาจากหอ้ ง

แลว้ ตะโกนใสห่ นา้ จนกว่าแม่จะไดส้ ติ
แมเ่ สียแกไปก็จรงิ แตแ่ ม่ยงั มีฉนั อย่นู ะ

แกตาย ฉนั ยงั อยู่
และฉนั ไม่ควรตอ้ งมาดแู ลแม่

ไม่ใช่เรอ่ื งของฉนั สกั หน่อย
ฉนั ไมม่ หี นา้ ท่ตี อ้ งมาซ่อมใคร
แม่เป็นผใู้ หญ่แต่ฉนั เป็นแคเ่ ดก็ 15 มนั ควรสลบั กนั สิ

ไมย่ ตุ ิธรรมเลย
[June 30, 10:20 pm]

119

ฉนั ดนู ิสยั เสียเพราะเอามาลงกบั แกไหม
ท่ตี อ้ งดแู ลแม่ไมใ่ ชเ่ พราะแกตาย

บางทฉี นั ก็คิดวา่ ฉนั เป็นคนท่ีแยม่ าก ๆ เลยอะ
[July 1, 11:03 am]

ถา้ ยงั มใี ครมาถามวา่ ฉนั โอเคไหมฉนั จะเผาโรงเรียนใหร้ าบ
คาบไมเ่ หลือซาก

[July 1, 03:00 pm]
ยงั ไม่ไดเ้ ผาโรงเรยี น
แตก่ ็คิด ๆ อยู่

[July 3, 02:00 pm]
วนั นไี้ ปท่สี สุ านแกมาแหละ
อากาศดีนิดหนอ่ ย ไมไ่ ดแ้ ย่

120

แลว้ ฉนั ก็รอ้ งไหเ้ ป็นครง้ั แรกตงั้ แต่แกไมอ่ ย่ดู ว้ ย
ถา้ นบั นา้ ตาสองหยดว่ารอ้ งไหอ้ ะนะ
แลว้ ฉนั ก็นกึ อะไรขนึ้ ได้

วา่ อกี 14 เดอื น 15 วนั กบั อีก 21 ช่วั โมง
ฉนั จะแกว่ า่ แก

ฉนั ไมค่ วรแก่กว่าแกดิ
[Aug 2, 11:15 am]

วนั นไี้ ปโบถสม์ าดว้ ย
ไมไ่ ดค้ าดหวงั อะไรเป็นพิเศษแตก่ ็คดิ ว่าดีอยู่

มงั้ นะ
ฉนั น่งั ฟังอาจารยเ์ ทศนาอย่แู ถวหลงั

121

บทเทศนค์ ือยาวมากและโคตรนา่ เบ่ือจนเกือบหลบั
คนอ่ืน ๆ ท่ีอย่ตู รงนนั้ ดมู คี วามสขุ กนั ดี แบบว่าสงบกนั ดี

ทกุ คนรอ้ งเพลงกบั พดู คยุ กนั แลว้ กก็ ินขา้ วดว้ ยกนั
ไม่มีอะไรเปล่ียนแปลง

ไมม่ ีโมเมน้ ตเ์ หน็ แสงจากพระเจา้
หรือไดย้ ินเสยี งนางฟ้ามากระซิบขา้ งหู
ตอนแรกฉนั นึกว่าการมาท่นี ่ีจะช่วย แต่กไ็ ม่

แตก่ ็ไม่ไดแ้ ย่ทงั้ หมด
แค่ไมม่ ีอภนิ ิหาริยอ์ ะไรเกิดขึน้ เลย
ไม่รูส้ ิ อาจจะไปอีกครงั้ เผ่ือวา่ จะไดเ้ จออะไร
[Aug 14, 03:46 pm]

122

จบไปอีกเทอม เหลืออีกแค่เทอมเดียวกจ็ ะขนึ้ มอปลายแลว้
ถา้ ตอนนแี้ กยงั อย่แู กนา่ จะเตรยี มสอบเขา้ มหาลยั อยลู่ ะ่
แต่แกจะไม่ไดเ้ ตรียมสอบและเป็นฉนั ท่ตี อ้ งทาแทน
บางทกี ็เกลียดโลกนกี้ บั ทกุ คนจงั
แลว้ คนท่ฉี นั เกลียดท่สี ดุ ก็คือตวั เอง
[Aug 12, 09:05 pm]
แม่ไมน่ ่งั เหม่อแลว้
แม่ลกุ ขนึ้ มาแต่งตวั แลว้ กนิ ขา้ วเองแลว้ ดว้ ย
คบื หนา้ ไดน้ ิดหนงึ่
รกั แกจงั
[Aug 14, 11:54 pm]

123

ฉนั เกลยี ดแก ฉนั เกลียดแก ฉนั เกลยี ดแก
ฉนั เกลยี ดแก
ฉนั เกลียดแก

ทาไมแกตอ้ งตายแลว้ ทาทกุ อย่างแยด่ ว้ ยวะ
แมเ่ รม่ิ ออกไปขา้ งนอกบ่อยขึน้

พ่อกแ็ คจ่ ่ายค่านา้ คา่ ไฟแลว้ หายหวั ไมก่ ลบั บา้ น
ทกุ คนมองฉนั ดว้ ยสายตาทงั้ สงสาร ทงั้ สมเพช

ฉนั ทาอะไรไมไ่ ด้
ไมม่ ีสมาธิแมแ้ ต่จะน่งั อา่ นหนงั สอื
หรือทาอะไรก็ตามโดยไม่คิดถึงแก

แกตายไปคนเดยี วไม่ไดเ้ หรอ

124

ทาไมตอ้ งทาลายชวี ิตฉนั ดว้ ย
ไม่นา่ มีแกเป็นพ่ีเลย

[Aug 16, 04:00 am]
ขอโทษ

ขอโทษนะ
หยโี มโห หยไี มไ่ ดต้ งั้ ใจจะพมิ พแ์ บบนนั้

ขอโทษ หยีขอโทษ
หยรี กั พ่ีนะ

[Aug 27, 08:24 pm]
บางครง้ั ฉนั ก็รูส้ กึ วา่ ทกุ อยา่ งไมใ่ ช่เร่อื งจรงิ
บางครงั้ ฉนั เดนิ ผา่ นไปเร่ือย ๆ แตไ่ ม่มีใครสนใจ

125

เหมอื นกบั ฉนั ไมไ่ ดอ้ ย่ตู รงนนั้
แค่ค่อยมองโลกกาลงั หมนุ ไป

มนั น่ากลวั มากเลย
แต่กร็ ูส้ กึ เฉย ๆ แลว้ ก็สงบดี
มนั เรียกวา่ ความว่างเปลา่ และน่นั เป็นส่ิงท่คี วรกลวั ท่สี ดุ
[Aug 29, 01:38 pm]

ฉนั ว่าฉนั ไม่โอเค
[Aug 30, 07:49 pm]
ฉนั ไมเ่ คยตอ้ งมาน่งั คิดว่าฉันจะเป็นยงั ไงถา้ แกไมอ่ ยู่
บางทีฉนั ก็อยากใหเ้ ป็นฉนั ท่ีน่งั อยใู่ นรถน่นั แทนแก
ตงั้ แตแ่ กไมอ่ ย่ทู กุ อย่างกไ็ ม่เหมอื นเดิม

126

ฉนั ไม่ชอบเลย
[Sep 23, 06:02 am]

เรม่ิ เทอมใหม่ โรงเรียนใหม่
แมย่ า้ ยฉนั ใหม้ าเรยี นท่ีนานาชาตแิ ทนท่จี ะเป็นโรงเรียนรฐั

ไม่ไดด้ แี ต่กไ็ มไ่ ดแ้ ย่
ไม่มใี ครมองฉนั ดว้ ยสายตาสงสาร
สว่ นใหญ่ไม่มใี ครรูเ้ ร่ืองฉนั หรอื แก

ทกุ อย่างกลบั ไปเป็นปกติ
กพ็ อรบั ไดอ้ ยู่

[Sep 23, 10:32 pm]
ฉนั เผลอมองหาแกตลอดเลย

127

เวลาเดนิ เปลยี่ นคาบ ท่โี รงอาหาร ในหอ้ งสมดุ
แต่ไมม่ แี กอยเู่ ลย

[Oct 19, 08:52 pm]
วนั นอี้ าจารยใ์ หอ้ า่ นฝันกลางคืนฤดรู อ้ นแบบภาษาองั กฤษ

แกน่าจะชอบ
[Oct 31, 09:34 pm]
ฮาโลวนี แรกท่ไี ม่มีแก น่าเบ่อื อยา่ งท่ีคดิ

แมเ่ งยี บกว่าเดิมจากท่เี งียบอยแู่ ลว้
ไมแ่ ต่งบา้ นเหมือนทกุ ปีดว้ ยซา้ ไมม่ ีขนมดว้ ย

ฉนั น่งั อ่านนิยายจบไปสองเล่ม
แลว้ กห็ ลบั ตอนกาลงั อา่ นเลม่ ท่ีสาม

128

ตื่นมาก็รอ้ งไหน้ า้ ตาแตกไปหน่ึงแมตซ์ จากนนั้ ก็สง่
ขอ้ ความใหแ้ กคนท่ีตายไปแลว้
ยงั ไงกเ็ หอะ สขุ สนั ตฮ์ าโลวีนนะ

[Nov 25, 05:45 pm]
วนั ทาบญุ โบถสโ์ คตรนา่ เบ่ือ

ถา้ แกอย่แู กจะเกลียดงานนมี้ ากถึงมากท่สี ดุ
กบั ขา้ วไม่ไดแ้ ยแ่ ต่เมนเู ดมิ มาเป็นเดือนแลว้

มนั น่าเบอื่ T_T
โลกวญิ ญาณแกจะไดก้ ินอะไรดี ๆ ไหมนะ

ยงั ไงกน็ า่ จะดีกว่าของฉนั ละ่ นะ
[Dec 25, 09:12 am]

ท่บี า้ นเรายงั ฉลองครสิ ตม์ าสอยู่

129

แมพ่ ยายามยมิ้ แต่ฉนั รูว้ ่าแม่กาลงั กลน้ั นา้ ตาอยู่
ของขวญั ปีนฉี้ นั ไดห้ นงั สือเรื่องท่ีอยากไดก้ บั อปุ กรณว์ าดรูป

สนี า้ ต่งั ต่าง
แบบ ของดมี าก กล่ินกระดาษคือหอมสดุ ๆ
อยา่ บอกแมน่ ะว่าฉนั ก็มขี องขวญั ใหแ้ กเหมือนกนั

พวงกญุ แจนอ้ งผีแคสเปอรล์ ะ่
อย่บู นเตียงนะ

หวงั วา่ แกจะชอบ
[Mar 2, 11:18 am]

แม่พาฉนั ไปหาจิตแพทย์
คณุ หมอเป็นผหู้ ญิง นิสยั ดมี ากเลยแหละ
คณหมอมเี ขม็ กลดั รูปผเี สือ้ ท่ีเสือ้ ตวั นอก

130

มนั ดเู ก่าแตย่ งั เลน่ แสงสวยมาก
คณุ หมอมกั จะลบู เข็มกลดั น่นั ไม่กก็ าเอาไวเ้ ฉย ๆ

แลว้ ยมิ้ ไปดว้ ย
คณุ หมอบอกว่านอ้ งสาวของคณุ หมอใหม้ า

ฉนั เกือบรอ้ งไหต้ อนคณุ หมอพดู แบบนนั้
พอกลบั บา้ นฉนั ก็รอ้ งไม่หยดุ เลย

น่นั คงจะเป็นวิธีรกั ษาของหมอละ่ มงั้
ฉนั คิดวา่ อาจจะทาไม่ได้

แต่คณุ หมอคดิ ว่ามนั จะช่วยฉนั ได้
หวงั วา่ อะนะ

[Mar 4, 08:02 am]

131

ฉนั เอาสรอ้ ยขอ้ มือแกมาใส่
แลว้ ฉนั จะไม่มวี นั เอาออก

ไ ม่ มี วั น
[April 8, 04:37 pm]
วนั นเี้ จอเด็กใหม่ท่ที ่เี รยี นพิเศษดว้ ย ช่ือว่าจนั ทรเ์ จา้
แบบว่า น่งั เรยี นขา้ ง ๆ กนั แลว้ เขาทานา้ หกใสช่ ีทฉนั

ขอโทษขอโพยกนั ไปมา
แลว้ ก็นะ เขานา่ รกั มากเลย
เขาใหไ้ อดีไลนม์ ากดว้ ย แถมยงั แลกเบอรก์ นั อีก-

…..
แปปนะ

132

เขาสง่ ขอ้ ความมาอะ
ไปละ่

[April 8, 07:41 pm]
จนั ทรเ์ จา้ นา่ รกั มาก

เรยี นเก่งแถมยงั นิสยั ดีอกี
รูส้ กึ เหมือนใจเตน้ แรงจนจะระเบิด

[April 23, 08:13 pm]
จนั ทรเ์ จา้ ชวนไปเท่ียวแหละ
มีคนมาขอฉนั ไปเท่ียวดว้ ย

เราไปรา้ นขนมเปิดใหม่
ส่งั ขนมมากนิ จนแนน่ พงุ ไปหมด

133

เราผลดั กนั พดู คยุ เลา่ เร่ืองตลกไปมา
ใหต้ าย เป็นรอยยมิ้ ท่ีสวยจนละสายตาไมไ่ ดเ้ ลย

[April 25, 01:35 pm]
โอเค จนั ทรเ์ จา้ ขอฉนั เป็นแฟน
แฟนแบบ GIRLFRIENDS

หวั ใจจะวายแลว้ เตน้ เป็นจงั หวะซมุ บา้
[June 17, 16:30 pm]

แกไม่อย่คู รบหน่งึ ปีแลว้
ฉนั ยงั เสียใจท่แี กไมไ่ ดอ้ ย่ตู รงนีก้ บั ฉนั
ขอโทษนะท่วี นั นนั้ ขอใหแ้ กมารบั ฉนั

ขอโทษท่แี กตอ้ งมาตาย

134

ขอโทษท่ฉี นั ทาอะไรไม่ไดเ้ ลย
เหน่อื ยจงั

ฉนั รกั แกนะ
แกไม่อย่แู ลว้ แต่ฉนั ยงั รกั แก

และฉนั ไม่คิดจะเลิกดว้ ย
และน่นั ทาใหฉ้ นั ยงั รูส้ กึ เสยี ใจ
[June 29, 02:00 pm]

ฉนั ดีขนึ้ แลว้
กม็ เี ศรา้ นิด ๆ แต่ก็ดีขึน้ แลว้
ไมไ่ ดท้ าใหฉ้ นั เจ็บเทา่ ปีท่แี ลว้

ฉนั ดีใจท่ีไดเ้ ป็นนอ้ งแก

135

[Sep 18, 23:00 pm]
วนั นฉี้ นั แก่กว่าแกอย่างเป็นทางการแลว้
และหลงั จากนที้ กุ วนั ทกุ ช่วั โมง ทกุ นาที

ฉนั ก็จะแกก่ ว่าแกไปเร่ือย ๆ
ดงั นี้ ทงั้ เพ่อื ตวั แกและตวั ฉนั เอง
ฉนั จะพยายามมีชวี ิตต่อไปใหด้ ี
คณุ หมอพดู เร่ืองการปลอ่ ยวาง
พดู เรือ่ งความยึดติดท่ไี มค่ วรมไี ปตลอด
ไม่ใชเ่ ร่อื งผิดท่จี ะปลอ่ ยวาง ใหต้ วั เองหายใจบา้ ง
แลว้ ก็จรงิ อย่างท่ีคณุ หมอบอก
ฉนั จมอย่ตู วั เองมาตลอดตงั้ แตแ่ กไมอ่ ยู่

136

ความรูส้ กึ ผิดถ่วงฉนั เอาไวไ้ ม่ใหห้ นี
ดงั นนั้ น่จี ะเป็นครงั้ แรกท่ฉี นั จะทาเพ่อื ตวั เองบา้ ง

และเพราะแบบนนั้ ฉนั ตอ้ งปลอ่ ยแกไป
น่จี ะเป็นขอ้ ความสดุ ทา้ ยจากฉนั คาบอกลาครง้ั สดุ ทา้ ย

ขอบคณุ ท่ใี หฉ้ ันไดเ้ ป็นนอ้ งของแก
ขอบคณุ ท่ีมาเป็นพ่ีสาวของฉนั
ยาหยีรกั พ่ีแกว้ ตานะ
ลาก่อน

ตอ้ งการลบหอ้ งแชทนหี้ รือไม่?
ใช่ ไม่

137

138

เหตุผลของคนไมเ่ อาถ่าน

ไม่มีวนั ไหนเลยท่ีเจนภพไม่รูส้ ึกเหน่ือย ทุกวนั ของ
เขามีแค่เหน่ือยมากกบั เหน่ือยนอ้ ย บางครงั้ แค่เหน่ือยกาย
บางครงั้ แค่เหน่ือยใจ หรือบางครงั้ ก็เหน่ือยทงั้ กายและใจ
พูดแบบนีอ้ าจดูเหมือนว่าเขาพดู เกินความเป็นจริงไปหรือ
เปลา่ จะเหน่ือยอะไรนกั หนากนั ก็แค่เด็กอายุ 17 ธรรมดา
คนหนึ่ง แต่เขาก็หมายความอย่างท่ีบอกไปจริง ๆ แมว้ ่า
เขาอาจจะมีวันท่ีเคยผ่อนคลาย สนุกสนาน และหัวเราะ
อย่างมคี วามสขุ แต่เขาจาความรูส้ กึ เหลา่ นนั้ ไมไ่ ดแ้ ลว้

อยากจะหลบั ตาลงแล้วจมด่ิงไปกับความมืดมิด
อยากจะหายไปแลว้ ไมม่ ีใครออกตามหา อยากจะถกู ลืมว่า
เคยมีตวั ตนอย่บู นดาวเคราะหท์ ่เี รียกว่าโลก

139

เขาเหน่อื ยเกนิ กว่าท่จี ะรบั ไหวแลว้
.....

สายตาว่างเปล่าของเจนภพจดจอ้ งไปท่ีเพดานสี
ขาวสะอาดตาประดับดว้ ยดาวเรืองแสง เขามองเพดาน
หอ้ งนอนของเขามานานเกือบช่วั โมงแลว้ และยังไม่มีท่าที
ว่าจะเลิกมอง วนั นีเ้ ป็นอีกวนั ท่ีเขาเลือกเดินเขา้ หอ้ งนอนท่ี
เปรียบเสมือนป้อมปราการและหลมุ หลบภยั ของเขาทนั ทีท่ี
ถึงบ้านแทนท่ีจะใช้เวลาไปกับครอบครัวเหมือนอย่าง
ครอบครวั อ่ืน เขาจินตนาการไม่ไดว้ ่าคนอ่ืน ๆ จะใชเ้ วลา
กบั พ่อแม่ของตนเองอย่างไร ถา้ เป็นครอบครวั ของนอ้ งชาย
ขา้ งบา้ นคงจะเป็นการน่งั อ่านหนงั สือเงียบ ๆ ดว้ ยกนั ละ่ มงั้
เขาอดรูส้ ึกอิจฉาไม่ไดเ้ พราะแมว้ ่าเด็กชายท่ีเขาเอ่ยถึงจะ
อายนุ อ้ ยกว่าเขา แต่ทกุ ครงั้ ท่ีเขามีโอกาสไดพ้ ดู คยุ กับเด็ก
คนนนั้ เจนภพก็พบว่าเขาดมู ีความเป็นผูใ้ หญ่มากกว่าตัว
เขาเองเสียอีก แถมพ่อแม่ของนอ้ งชายขา้ งบา้ นยงั ใจดีกับ
เขามากด้วย ทุกครัง้ ท่ีเขาเห็นภาพครอบครวั ท่ีคอยโอบ
กอดและประคับประคองกันและกันช่างดูอบอุ่นและ

140

อ่อนโยนจนเขารูส้ ึกหายใจไม่ออกและตอ้ งเบือนหน้าหนี
เพราะถ้ามองนานมากกว่านั้นเขาจะทาสีหน้าแปลก ๆ
ออกไปเป็นแน่

เจนภพหลบั ตาลง ปลอ่ ยใหเ้ วลาและความคิดไหล
ผ่านไปพรอ้ มกับเพลงท่ีเปิดคลออยู่บนโต๊ะเขียนหนังสือ
เพลงแลว้ เพลงเล่าจนกระท่งั เขาไดย้ ินเสียงเคาะประตูดัง
ขนึ้

“พ่ีเจน กบั ขา้ วเสรจ็ แลว้ นะ” แม่ของเขาเอ่ยเบา ๆ
หลงั จากท่ีเคาะประตูสองสามครง้ั เขาลืมตาขึน้ แลว้ ถอน
หายใจเบา ๆ ก่อนจะลกุ ขนึ้ น่งั แลว้ ตอบกลบั

“แป๊ ปหน่ึงครบั เด๋ียวเจนลงไป” เขาเอือ้ มมือกด
หยุดเพลงท่ีกาลังเล่น น่ังน่ิงอยู่แบบนั้นสักพักแลว้ ลุกขึน้
พรอ้ มสดู หายใจเขา้ ลกึ ๆ เต็มปอดราวกับว่าเขากาลังจะ
ออกไปรบ

ช่วงเวลาท่ีเขาอยากหลบเล่ียงมากท่ีสุดมาถึงอีก
ครงั้

เจนภพเปลี่ยนจากชุดนักเรียนเป็ นเสื้อยืดกับ

141

กางเกงขาสน้ั ตวั โปรดแลว้ เปิดประตอู อกไป
กลิ่นอาหารหอมฉุยลอยมาเตะจมูก น่าจะมีเมนู

โปรดของเขากับนอ้ งชายอย่างละจาน แลว้ ก็แกงพืน้ เมือง
รสจัดจา้ นจากบา้ นเดิมของแม่ เขาไดย้ ินเสียงพ่อกับนอ้ ง
คุยกันท่ีห้องน่ังเล่นจึงเดินเลี่ยงไปช่วยแม่ยกอาหารและ
จานชามมาวางบนโตะ๊ อาหาร

“เด๋ียวเจนยกแกงกบั จานเอง แม่เอาแค่นา้ กับแกว้
ไปก็พอ” ผมพดู ขนึ้ เม่ือเหน็ ว่าแม่กาลงั ยกจานออกมาจากตู้
แม่ตอบรบั แลว้ ยิม้ ใหเ้ ขาเล็กนอ้ ยก่อนจะหลีกทางใหเ้ ขายก
ชามนา้ แกง พรอ้ มกับจานชอ้ นสอ้ มสาหรบั สี่คนพ่อแม่ลูก
แม่เรียกพ่อกบั นอ้ งท่ีกาลงั คยุ กนั อย่างออกรสใหม้ ากินขา้ ว
นอ้ งชายของเขารีบเดินจนเหมือนว่ิงมาท่ีโต๊ะอาหารจนแม่
เอ็ดใส่น้องเล็กน้อย แต่น้องชายของเขาแค่ยิม้ แป้นแล้ว
ตอบกลบั ดว้ ยความทะเลน้ ทาใหส้ ดุ ทา้ ยแลว้ แม่ก็ส่ายหนา้
พรอ้ มรอยยมิ้ นอ้ ย ๆ อยา่ งระอาใจ

พ่อกับแม่พดู จาหยอกกันเล็กน้อยพอเป็นพิธีแลว้
กดเปิ ดโท รทัศน์หา ช่ องข่ า ว ดูก่ อ นท่ี พว กเ ขา จะเ ร่ิม กิ น

142

อาหารด้วยกันอย่างเงียบงัน เวลาท่ีพวกเขากินอาหาร
ร่วมกันมักจะเป็นเช่นนีเ้ สมอ เสียงนักข่าวรายงานข่าว
ประกอบกับเสียงของพ่อท่ีวิจารณเ์ ป็นพัก ๆ ส่วนมากจะ
เป็ นการแสดงความคิดเห็นกึ่งมุกตลกท่ีทาให้แม่กับ
น้องชายหัวเราะ ส่วนเจนภพจะแค่ยิม้ แลว้ พยักหน้าเป็น
บางครง้ั แลว้ กินอาหารเงียบ ๆ ต่อไป

ข ณ ะ ท่ี นั ก ข่ า ว ร า ย ง า น ข่ า ว เ กี่ ย ว กั บ เ พ จ ร ว ม
ภาพถ่ายท่ีกาลงั เป็นกระแสโด่งดงั ในโลกออนไลนข์ องเด็ก
หนุ่มเชือ้ สายไทยท่ีตอนนีอ้ าศัยอยู่ท่ีต่างประเทศ พ่อก็พูด
ขนึ้ มา

“เด็กสมยั นีม้ นั เก่งกนั ขนาดนีแ้ ลว้ เหรอ แต่ละภาพ
สวย ๆ ทงั้ นนั้ ”

“จินเองก็ทาไดเ้ ถอะ” เด็กชายตัวน้อยพูดขณะท่ี
กาลงั จะตักอาหารเขา้ ปากดว้ ยความม่ันใจ ทาเอาทุกคน
รวมถงึ เจนภพหวั เราะออกมานอ้ ย ๆ

“ถ่ายสิบรูป เบลอไปแลว้ เกา้ อย่างน้องจินน่ีกลา้
พดู ไดน้ ะ” แมพ่ ดู แซวเม่อื นกึ ถึงฟิลม์ ภาพถ่ายท่ใี ชไ้ มไ่ ดเ้ กิน

143

ครง่ึ เพราะลกู ชายคนเลก็
“แม่อะ! ก็กลอ้ งมันไม่ดีไง ซือ้ กล้องใหม่ให้จินสิ

เด๋ยี วรูเ้ ลย”
“กะล่อนใหม้ นั นอ้ ย ๆ หน่อยเถอะไอเ้ ด็กคนนี”้ พ่อ

ยกมอื มาขยผี้ มของลกู ชายคนเลก็ ดว้ ยความม่นั ใจ
“หึ้ย รู้ทันกันซะได้” เจนภพรู้ดีว่าน้องชาย

หมายความอย่างท่ีบอกจริง ๆ ถึงแม้ว่าน้องของเขาจะ
ถ่ายรูปไม่ไดเ้ ร่ืองเลยก็เถอะ แต่ถา้ นอ้ งของเขาพยายาม
และตงั้ ใจกบั อะไรแลว้ ละก็ ไมว่ า่ จะยากแค่ไหนเด็กคนน่นั ก็
จะทาไดใ้ นท่สี ดุ

“พ่ีเจนเงียบจงั เลยวนั นี้ เป็นอะไรหรือเปล่า” เสียง
เรียกของแม่ทาให้เขาท่ีกาลังก้มหน้าก้มตากินอาหาร
ตรงหนา้ ไม่พดู คยุ กบั ใครตอ้ งจาใจเงยหนา้ ขึน้ มาอย่างช่วย
ไม่ได้

“…ก็ไม่ไดเ้ ป็นอะไรนะครับ เจนแค่กินข้าวเพลิน
เฉย ๆ “ เขาตอบดว้ ยรอยยิม้ นอ้ ย ๆ เพ่ือไม่ใหแ้ ม่ของเขา
ตอ้ งเป็นกงั วล เขาแค่อยากใหช้ ่วงเวลานีจ้ บลงและรีบกลบั

144