รวมบทกวีคัดสรร ดอกสร้อยคำกลอน

~ ๑ ~ รวมบทกวีคัดสรร ดอกสร้อยคำกลอน รณชัย หวังกวดกลาง

~ ๒ ~ บรรพที่ ๑ (รอบรู้เรื่องเมืองอีสาน)

~ ๓ ~ สุรินทร์ สุเอ๋ยสุรินทร์ เป็นเมืองอินทร์สร้างเสพเทพรังสรรค์ ปราสาทขอมงามโอฬาร์ค่าอนันต์ ไหมเเพรพรรณงามล้นคนลือไกล หมู่บ้านช้างเเหล่งเที่ยวชมนวัตวิถี เกษตรอินทรีย์ข้าวมะลิหอมชวนหลงใหล ชนหลายเผ่าสามัคคีมีน้ำใจ หลวงปู่ดุลย์คุ้มภัยให้สุขเอย

~ ๔ ~ ร้อยเอ็ด ร้อยเอ๋ยร้อยเอ็ด ดุจเมืองเพชรเอี่ยมลออหอโหวดใหญ่ ป้อมปราการงามตราตรึงบึงพลาญชัย ชนยึดธรรมเหนี่ยวใจใฝ่ทำดี มีท้องทุ่งกุลาสุดตาเหลียว ความกลมเกลียวของกลุ่มชนดลสุขี เป็นศูนย์รวมวัฒนธรรมประเพณี เมืองสุนทรีย์เพลงหมอลำล้ำค่าเอย

~ ๕ ~ บุรีรัมย์ บุรีเอ๋ยบุรีรัมย์ เป็นเมืองทองเมืองธรรมงามผ่องใส เขากระโดงเเหล่งเรียนรู้ภูเขาไฟ สนามใหญ่ไอโมบายอลังการ์ พนมรุ้งเเลเลิศงามเฉิดฉม รูปอินทร์พรหมร่ายรำล้ำคุณค่า ลำนางรองล้นหลากมากพันธุ์ปลา วัฒนาบุรีรัมย์จำเริญเอย

~ ๖ ~ ยโสธร ยะเอ๋ยยโสธร ลือกระฉ่อนบุญบั้งไฟในอีสาน มีพระธาตุก่องข้าวน้อยสืบตำนาน เป็นนิทานเล่าไว้เตือนใจคน งามพิพิธภัณฑ์พญาคันคาก คือเเลนด์มาร์กยิ่งใหญ่ไม่หมองหม่น เเม่น้ำชีสายเลือดก่อต่อชีพชน จึงเพิ่มผลเเก่ชาวนาพาสุขเอย

~ ๗ ~ อุบล อุเอ๋ยอุบล เมืองน่ายลชนมีธรรมนำสืบสาน เเม่น้ำโขงค่าล้ำสืบตำนาน ผาเเต้มปานผาวิถีของชีวิต งานเเห่เทียนพรรษาโอฬาร์นัก ชนประจักษ์ลายเทียนพราววาววิจิตร สามพันโบกโตรกน้ำงามโสภิต เมืองบัณฑิตอุบลงามน้ำใจเอย

~ ๘ ~ มหาสารคาม มหาเอ๋ยมหาสารคาม พระธาตุนาดูนงามผุดผ่องใส พุทธมณฑลอีสานกล่าวขานไกล เมืองวิไลเลิศลักษณ์ตักศิลานคร สะดืออีสานกลางน้ำเเสนฉ่ำชื่น ระดาดดื่นปลาใหญ่-น้อยลอยสลอน เพลงหมอลำเลื่องชื่อลือขจร เรืองบวรหลากวัฒนธรรมล้ำค่าเอย

~ ๙ ~ ขอนแก่น ขอนเอ๋ยขอนเเก่น เมืองหมอเเคนเเดนหมอลำล้ำภาษา ประเพณีผูกเสี่ยวเหนี่ยวนำพา ศาสนาเรืองรองมิหมองมน มอดินเเดงคลังปัญญาสง่ายิ่ง สอนความรู้สู่ความจริงยิ่งพูนผล ไดโนเสาร์ภูเวียงเปี่ยมชนเยี่ยมยล เขื่อนอุบลรัตน์งามน้ำใสเอย

~ ๑๐ ~ ศรีสะเกษ ศรีเอ๋ยศรีสะเกษ เมืองขอบเขตกัมพูชาปราสาทเด่น “เขาพระวิหาร”ตระหง่านฟ้าค่าเพียงเพ็ญ “ผามออีเเดง”ยังเห็นเป็นตำนาน “หลวงปู่สรวง”ชนศรัทธาสักการะ หอมเเดงกระเทียมดีมีทุกบ้าน ทุเรียนภูเขาไฟใครได้ทาน ย่อมเบิกบานอร่อยยิ่งเสียจริงเอย

~ ๑๑ ~ ชัยภูมิ ชัยเอ๋ยชัยภูมิ ผ้าไหมปูมงามหลากมากคุณค่า ชมทุ่งหมอกดอกกระเจียวเที่ยวเพลินตา ชมพฤกษาผาภูชุบชูใจ เสียง“ตาดโตน”เพียงซอสีดนตรีขับ ฟังซึ้งซับเสนาะล้ำธารน้ำใส “มอหินขาว”ราวอินทร์เเปลงเเต่งพฤกษ์ไพร “พระยาเเล”บันดาลชัยพ้นภัยเอย

~ ๑๒ ~ มุกดาหาร มุกเอ๋ยมุกดาหาร งามตระการลำโขงโยงวิถี ทอดสะพานมิตรภาพอาบไมตรี ไทย-ลาวพี่น้องกันมิสั่นคลอน “ภูผาเทิบ”อิ่มเเววตาเมื่อมาเที่ยว เเก่งคดเคี้ยวธารใสนักเเหล่งพักผ่อน เเปดชนเผ่างามครรลองส่องสะท้อน กำเนิด”กลอนลำผญา”ค่าควรเอย

~ ๑๓ ~ อำนาจเจริญ อำเอ๋ยอำนาจเจริญ ชมเเก่งเพลินงามตาป่าไม้เขียว สามัคคีสร้างสุขสมชนกลมเกลียว เเหล่งท่องเที่ยวธรรมชาติอากาศดี องค์พระใหญ่ขวัญเมืองเลื่องลือชื่อ ชนนับถือยึดหลักธรรมนำวิถี เจ็ดลุ่มน้ำงามศิลปะประเพณี ใช้ชีวีตามคำพ่อพอเพียงเอย

~ ๑๔ ~ นครพนม นครเอ๋ยนครพนม เชิญมาชมเรือไฟงามล่องน้ำไหล สองฝั่งโขงมิตรที่ดีมีน้ำใจ สาวผู้ไท“งามหลายเด้”เรณูนคร องค์“พระธาตุพนม”ตระหง่านฟ้า ชนศรัทธามานมนานเเต่กาลก่อน งามเเก้วเก็จประดับบรรจงอลงกรณ์ ส่องสะท้อนศิลปกรรมล้ำค่าเอย

~ ๑๕ ~ นครราชสีมา นครเอ๋ยนครราชสีมา เมืองหญิงกล้าผ้าไหมดีมีให้เห็น คือนครงามสมชนร่มเย็น ผืนป่าเป็นดั่งน้ำพรมลมหายใจ หมี่อร่อยเชิญลิ้มลองชิมรส ปราสาทหินงามงดจารจดสมัย “หลวงพ่อคูณ”เมตตาดลพ้นโพยภัย เที่ยวเขาใหญ่ใสลำธารชื่นบานเอย

~ ๑๖ ~ บึงกาฬ บึงเอ๋ยบึงกาฬ เหนือสุดเเดนอีสานคนขานไข บึงโขงหลงงามจริงเจียวเที่ยวเพลินใจ หนองน้ำใหญ่อุดมหลากมากพันธุ์ปลา เป็นจังหวัดตั้งใหม่ในประเทศ เเยกจากเขตหนองคายก็เพราะว่า เพื่อสะดวกการปกครองของพารา ชนพึ่งพามีน้ำใจไมตรีเอย

~ ๑๗ ~ หนองคาย หนองเอ๋ยหนองคาย กระเเสสายโขงเย็นละล่องไหล คราฤดูน้ำหลากงามบั้งไฟ พญานาคพ่นให้เป็นพุทธบูชา สองฝั่งฟากลำโขงโยงวิถี ไทย-ลาวพี่น้องกันมั่นหนักหนา เเหล่งท่องเที่ยวธรรมชาติสะอาดตา งามวัดวาชนมีธรรมนำสุขเอย

~ ๑๘ ~ หนองบัวลำภู หนองเอ๋ยหนองบัวลำภู เมืองน่าอยู่เพลินตางามป่าเขา อากาศดีเที่ยวชมภูดูลำเนา ฟ้าสีเทาสลับครามเเสนงามนัก เดิมชื่อ“นครกาบเเก้วบัวบาน” ประวัติศาสตร์ยาวนานจารสลัก เที่ยวถ้ำงามน้ำตกใสผ่อนใจพัก มากราบสักการะพระชัยศรีฯมีสุขเอย

~ ๑๙ ~ กาฬสินธุ์ กาฬเอ๋ยกาฬสินธุ์ ดุจเมืองอินทร์ก่องเก็จเพชรอีสาน “ผาเสวย”มาชมดูเทือกภูพาน งามสายธาร“เขื่อนลำปาว”รุ้งราวฟ้า พิพิธภัณฑ์ไดโนเสาร์“ภูกุ้มข้าว” หลากเรื่องราวโบราณคดีมีคุณค่า งามวัฒนธรรมผู้ไทไหมเเพรวา วัฒนากาฬสินธุ์ระบิลเอย

~ ๒๐ ~ อุดรธานี อุดรเอ๋ยอุดรธานี “กรมหลวงประจักษ์”นี้เป็นผู้สร้าง เป็นพ่อเมืองเลิศเเล้วปูเเนวทาง จึงทุกอย่างรุ่งเรืองเมืองอุดรฯ “ทะเลบัวเเดง”เเหล่งเที่ยวชมธรรมชาติ สูดอากาศชมนกกาถลาร่อน “ปู่ศรีสุทโธ ย่าศรีปทุมมา”มาขอพร “ภูผาก้อน”วัดป่าสงบพบสุขเอย

~ ๒๑ ~ สกลนคร สกลเอ๋ยสกลนคร เรืองบวรศาสน์ล้ำนำสุขศรี “พระธาตุเชิงชุม”ชูคู่ธานี “ภูพาน”มีมนต์เสน่ห์คราเหมันต์ ธรรมชาติงามตรึงใจไม่หมองหม่น ได้มายลแม้นทุกข์คลายสุขสันต์ “ริมหนองหาน”ลมระรื่นชื่นชีวัน ชนยึดธรรม์นำทางสว่างเอย

~ ๒๒ ~ เลย เลยเอ๋ยเลยเมืองฟ้า ดุจเทวาจำเเลงเเปลงสวรรค์ งามหมอกภูไพรผาลดาวัลย์ เมืองเเห่งฝันระยิบพร่างน้ำค้างพราย ยินเสียงคลื่นลมเห่ทะเลหมอก น้ำค้างหยอกพืชพันธุ์ตาวันฉาย เชิญมาชมม่านคุ้งรุ้งประกาย เที่ยวผ่อนคลายชีวีมีสุขเอย

~ ๒๓ ~ บรรพที่ ๒ (ประสบการณ์ที่ผ่านพบ)

~ ๒๔ ~ ตะวันงาม ตะวันเอ๋ยตะวันงาม ที่โค้งครามขอบคุ้งรุ้งทอสาย ละอองฝนไหวติงพริ้งประกาย ดุจเเสงฉายก่องเก็จของเพชรนิล เปรียบเเสงธรรมส่องใสทุกใจมนุษย์ ย่อมพิสุทธิ์งามเลื่อมมิเสื่อมสิ้น เมื่อประกายธรรมสว่างทุกเเดนดิน ย่อมชีวินสุขสมร่มเย็นเอย

~ ๒๕ ~ นักเรียน นักเอ๋ยนักเรียน เถิดพากเพียรศึกษาวิชาขยัน นำวิชาหาเลี้ยงชีพมิตีบตัน ใช้ชีวันสร้างชีวีเพื่อชีวิต โลกภายนอกกว้างใหญ่ยาวไกลนัก จงรู้จักสร้างสรรค์ใช่กั้นปิด อ่านหนังสือเปิดใจตนพ้นมืดมิด กำหนดทิศอนาคตสดใสเอย

~ ๒๖ ~ พระพุทธ พระเอ๋ยพระพุทธ งามพิสุทธิ์ด้วยเเสงธรรมนำมรรคผล ท่ามกลางโลกคุกรุ่นคนวุ่นวน เเสงธรรมดลเเสงไฟเดือดเหือดมลาย มอบเถิดมอบรอยยิ้มพิมพ์ใจรัก สมานสมัครล้วนดีมีความหมาย ปลุกปลอบโลกชุลมุนเเสนวุ่นวาย ให้พริ้มพรายด้วยไมตรีมีสุขเอย

~ ๒๗ ~ สายน้ำ สายเอ๋ยสายน้ำ ชุ่มฉ่ำชื่นใจคราได้เห็น อยู่กลางทุ่งระเเหงเเล้งลำเค็ญ สงบเย็นสะอาดตาฟ้าสีเทา ไกลสุดสายตาฟากฟ้าโพ้น อ่อนโยนสดใสไร้โศกเศร้า เมื่อเเดดยิ้มลมไกวใจบางเบา ที่เงียบเหงากลับกลายสุขไร้ทุกข์เอย

~ ๒๘ ~ วัดร่องเสือเต้น ร่องเอ๋ยร่องเสือเต้น หาใช่เป็นเสือเต้นรำระบำไม่ หากเเต่เป็นชื่อวัดศรัทธาใจ สาธุชนสร้างไว้ใฝ่ทำทาน สีน้ำเงินสลับทองผ่องประภัสร์ ลายลักษณ์ชัดงามเด่นเห็นตระหง่าน เงียบสงัดใจสงบคราพบพาน น้อมสักการศรัทธาธรรมทำดีเอย แรงบันดาลใจในการเขียน เกิดจากการไปเที่ยวชมวัดร่องเสือเต้น ที่จังหวัดเชียงราย

~ ๒๙ ~ วัดห้วยปลากั้ง ห้วยเอ๋ยห้วยปลากั้ง วัดที่ตั้งชื่อตามปลางามตาเหลือ ด้วยศรัทธาพลังบุญช่วยจุนเจือ จากความเชื่อสู่ความจริง“ศิลปกรรม” รูปเจ้าเเม่กวนอิมเห็นร่มเย็นนัก เสมือนหลักบุญอุ้มชูอยู่เช้า-ค่ำ หลอมหล่อชนเป็นคนดีมีศีลธรรม เพื่อจักบำรุงเมืองรุ่งเรืองเอย แรงบันดาลใจในการเขียน เกิดจากการไปเที่ยวชมวัดห้วยปลากั้ง ที่จังหวัดเชียงราย

~ ๓๐ ~ วัดร่องขุ่น วัดเอ๋ยวัดร่องขุ่น นับเป็นบุญงามตาได้มาเห็น สีคราม-ขาวคราวพบสงบเย็น เสมือนเป็นทิพย์สถานวิมานดิน ศิลปาสถาปัตย์เด่นชัดล้ำ งามเเนวธรรมนำเเนวทางมิสร่างสิ้น ลวดลายลักษณ์ค่ารุ้งรุ่งระบิล ประดับถิ่น“เชียงราย”เพริศพรายเอย แรงบันดาลใจในการเขียน เกิดจากการไปเที่ยวชมวัดร่องขุ่น ที่จังหวัดเชียงราย

~ ๓๑ ~ แกะขาวแกะดำ เเกะเอ๋ยเเกะขาว พรายพราววาววามงามนักหนา มิมีผิดเเผกเเยกกายา ล้วนเเต่สามัคคีกันมิหวั่นใด “เเกะดำ”สำนวนนี้ชี้ให้เห็น ต่างประเด็นต่างเเตกเเยกกลุ่มใหญ่ ต่างเเง่มุมซุ่มซ่อนซ้อนความนัย ถึงอย่างไรก็พงพันธุ์เดียวกันเอย

~ ๓๒ ~ คำควบกล้ำ ควบเอ๋ยควบกล้ำ คล้ายคล้อยคล่ำคลาเคลื่อนเพลงเกลื่อนกลุ้ม ไกวกวัดเเกว่งความควายไขว่คว้าคลุม โขลงเขลากลุ่มกรีดกรายคว่ำปล้ำปลุกปรอย ครอบครัวคลองปล่องเปลี่ยวเปรี้ยวปรับปลิง พระพรายพริ้งพราวเพราะเปราะเปล่งปล่อย พลบพลุกพล่านปรุงปรับครับคลายคล้อย หนูค่อยค่อยเรียนรู้คำควบกล้ำเอย

~ ๓๓ ~ น้ำตา น้ำเอ๋ยน้ำตา ที่หลั่งมาร่วงรายพร้อมสายฝน หลั่งมาด้วยความเจ็บปวดรวดร้าวล้น คือน้ำตาประชาชนบนเเผ่นดิน หลากปัญหายุ่งยากเรื่องปาก-ท้อง ชาติก็หม่นชนก็หมองมิสุดสิ้น หวังฝนซาฟ้าหม่นมุ่นที่คุ้นชิน ได้ยลยินฟ้าใหม่สดใสเอย

~ ๓๔ ~ สามัคคี สาเอ๋ยสามัคคี มอบไมตรีให้กันอย่าหวั่นไหว เเม้คิดต่างเห็นต่างบ้างมิเป็นไร เพียงหัวใจรู้จักนบเคารพกัน ชาติจะยังสมบูรณ์เพิ่มพูนสุข หากว่าทุกใจรักสมัครมั่น เถิดมาร่วมทำสิ่งดีให้ชีวัน หยุดปลุกปั่นหยุดทำลายใส่ร้ายเอย

~ ๓๕ ~ ฝนตก ฝนเอ๋ยฝนตก ในหัวอกหนาวสั่นใจหวั่นไหว โดดเดี่ยวนอนกอดหมอนถอนหายใจ คิดถึงใครคนหนึ่งซึ่งผูกพัน ฝนปีกลายได้ห่มเนื้อเมื่อยามหนาว ต่างถามข่าวสารทุกข์ สุข โศกศัลย์ ฝนปีนี้ทำให้เหงาเราห่างกัน น้ำตาตกในทุกวันใจฉันเอย

~ ๓๖ ~ กล้วยไม้ กล้วยเอ๋ยกล้วยไม้ งามสดใสเสียจริงยิ่งเหมาะสม ออกดอกช้าฉันใดให้คนชม การศึกษาค่อยเพาะบ่มเรียนรู้ไว้ หนึ่งปีชูช่อดอกออกหนึ่งครา เเต่งามสมปรารถนาค่ายิ่งใหญ่ เฉกเช่นเรียนวิทยาพาก้าวไกล เเม้นช้าไปเเต่ค่านั้นอนันต์เอย

~ ๓๗ ~ สะพานพุทธ สะพานเอ๋ย“สะพานพุทธ” เเสงผ่องผุดเรืองรามงามไสว เห็นพระปรางค์ซึ้งพระธรรมน้อมนำใจ ตึกสูงใหญ่มิอาจปิดมิดเเสงธรรม สายธารเจ้าพระยาระเรื่อยไหล เชื่อมสายใยสองฝั่งคูอยู่เช้าค่ำ งามเเสงสีเรือคล้อยล่องลอยลำ แสนเลิศล้ำได้มาชมสุขสมเอย แรงบันดาลใจในการเขียน เกิดจากการไปเที่ยวชมสะพานพุทธยามเย็น ที่กรุงเทพมหานคร

~ ๓๘ ~ หัวใจ หัวเอ๋ยหัวใจ หัวใครดูบ้างอย่าข้ามหัว หัวอกหัวใจใครใช่ของตัว ดีหรือชั่วย่อมรู้อยู่เเก่ใจ เป็นผู้มอบย่อมดีเป็นที่หนึ่ง ผู้รับซึ้งความกรุณาน้ำตาไหล มิต้องมอบทรัพย์ล้ำยิ่งเกินสิ่งใด มอบเพียงไมตรีจิตสนิทเอย

~ ๓๙ ~ ไก่แจ้ ไก่เอ๋ยไก่เเจ้ งามเพราะขนจริงเเท้เเน่นักหนา หากสิ้นขนอาจสิ้นใจไม่โสภา เพราะคุณค่าอยู่ที่สีขนตัว คนย่อมงามเพราะเเต่งเเจ้งประจักษ์ ทั้งรูปลักษณ์จิตใจให้ถ้วนทั่ว หากงามนอก-ในลึกลับกลับน่ากลัว อาจหม่นมัวสิ้นค่าราคาเอย

~ ๔๐ ~ แสงอุษา เเสงเอ๋ยเเสงอุษา ทาบทาฟ้าฝันเช้าวันใหม่ ม่านหมอกเเผ่ปกคลุมชื่นชุ่มใจ ระบัดใบไม้พลิ้วลิ่วลอยลม เพลินเพลงนกร้องทำนองถิ่น มิเคยสิ้นมนต์ขับขานผสานผสม น้ำค้างจับหญ้าเลื่อมเเลเป็นเเพพรม น้อมบังคมศิลปชาติวาดไว้เอย

~ ๔๑ ~ กระต่ายหมายจันทร์ น้ำเอ๋ยน้ำค้าง พรายพร่างกลางหาวคืนดาวเด่น สำเภาเดือนเคลื่อนที่คลี่เเสงเพ็ญ สงบเย็นสะอาดตาฟ้าเกลื่อนดาว กระต่ายตัวน้อยน้อยคอยหมายอยู่ หวังเคียงคู่จันทร์ชื่นในคืนหนาว จนมีผู้ผูกเป็นถ้อยร้อยเรื่องราว กระต่ายขาวฝันไปไกลหมายจันทร์เอย

~ ๔๒ ~ งามตา งามเอ๋ยงามตา งามองค์พระปฏิมาสง่ายิ่ง งามทิวทัศน์ฟ้าครามความเป็นจริง งามทุกสิ่งผาภูหมู่ไม้ไพร เมื่อดวงตาเห็นธรรมล้ำเลิศเเล้ว ย่อมผ่องเเผ้วเย็นฉ่ำธารธรรมใส เมื่อโลกนี้สามัคคีมีน้ำใจ ย่อมงามในใจเธอ-ฉันนิรันดร์เอย แรงบันดาลใจในการเขียน เกิดจากการไปเที่ยวชมวนอุทยานแห่งชาติเขาสวาย ที่จังหวัดสุรินทร์

~ ๔๓ ~ ภูกระดึง พึงเอ๋ยพึงกระดู เคยพรั่งพรูด้วยเเพหมอกดอกไม้ป่า ลมร้อนพัดโหมไฟในพริบตา ทั่วทั้งผามืดหมองร้องระงม ล้วนพืชพันธุ์ไม้ป่าสัตว์หายาก ต้องตายจากโลกสะอื้นสุดขื่นขม หลั่งมาเถิดหยาดฟ้าหลั่งมาพรม คืนอุดมกลับสู่ภูกระดึงเอย แรงบันดาลใจในการเขียน เกิดจากการดูข่าวไฟไหม้ภูกระดึง จังหวัดเลย เมื่อปี ๒๕๖๓

~ ๔๔ ~ ดอกจาน ดอกเอ๋ยดอกจาน เบ่งบานสีเเสดคล้ายเเดดจ้า บานอยู่ตามริมหนองตามท้องนา บานในป่าริมถนนให้คนชม ยามนี้เมื่อมีกลายเราหมายมั่น จะรักกันตราบสิ้นเม็ดดินถม คำสัญญาสิ้นสลายกับสายลม พี่นอนซมศรรักปักใจเอย

~ ๔๕ ~ นมสวรรค์ นมเอ๋ยนมสวรรค์ เป็นช่อชั้นเชิงเห็นเด่นไสว ดอกเเดงส้มครามองต้องตรึงใจ งามวิไลสมชื่อพันธุ์สวรรค์จริง เกิดตามป่าผาพงดงไม้เขียว ใบเเฉกเรียวจำเพาะช่างเหมาะยิ่ง กลีบดอกเล็กก้านชูดูเพราพริ้ง เมื่อลมติงต้องไต่อ่อนไหวเอย

~ ๔๖ ~ ดอกหญ้า ดอกเอ๋ยดอกหญ้า เบ่งบานท้าเปลวเเดดที่เเผดเผา อาศัยผืนเมฆครึ้มสีทึมเทา เป็นร่มเงาคลายร้อนพักผ่อนใจ เเม้มิอาจเทียบเด่นดวงพวงดอกฟ้า เเต่ทว่ารักจริงเเสนยิ่งใหญ่ ขอเป็นดอกเเห่งเเผ่นดินทุกถิ่นไป ประดับในไพรสัณฑ์นิรันดร์เอย

~ ๔๗ ~ โรงเรียน โรงเอ๋ยโรงเรียน ที่พากเพียรศึกษาวิชาขยัน ที่พบปะชี้เเจงที่เเบ่งปัน ที่สร้างสรรค์ความคิดวิทยา มาวันนี้เงียบเหงาเศร้าใจนัก โรคเร้าหนักลำเค็ญเป็นปัญหา จากที่ครู-นักเรียนพบได้สบตา กลับเป็นว่าเหินห่างกันทุกวันเอย แรงบันดาลใจในการเขียน ภาพโรงเรียนที่ไม่มีนักเรียนมาเรียนในช่วงการแพร่ระบาดของโรควิด ๑๙

~ ๔๘ ~ น้ำท่วม น้ำเอ๋ยน้ำท่วม น้ำตาไหลรินรวมหลั่งเป็นสาย ข้าวในนาสุดอ่วมน้ำท่วมตาย ทรัพย์สินก็เสียหายมากมายนัก เกิดอะไรขึ้นกันในวันนี้ ภัยราวีธรรมชาติพิฆาตหนัก เถิดป้องกันน้ำท่วมร่วมพิทักษ์ อนุรักษ์ป่าชุ่มชื้นยั่งยืนเอย แรงบันดาลใจในการเขียน เกิดจากการดูข่าวน้ำท่วมหนักจังหวัดอุบลราชธานีปี ๒๕๖๕

~ ๔๙ ~ หงอนไก่ หงอนเอ๋ยหงอนไก่ งามวิไลเเดงชาดผุดผาดสี ดอกเป็นพุ่มใบเรียวเขียวขจี เห็นเเล้วชื่นฤดีมีสุขใจ สีเเดงเเรงฤทธิ์อิทธิศักดิ์ เเน่นหนักกล้าหาญมิหวั่นไหว เปรียบสีเเดงดั่งเลือดเนื้อชาติเชื้อไทย หลอมรวมไว้เเผ่นดินทองเรืองรองเอย

~ ๕๐ ~ เขื่อนขุนด่านปราการชล ขุนเอ๋ยขุนด่านฯ คือปราการป้องกันชลหลั่งล้นไหล ธรรมชาติเพลินตาเขียวป่าไพร เทือกเขาใหญ่งามสมอุดมดี ปราการเขื่อนเเข็งเเกร่งมิเเหว่งวิ่น ทั้งปูน หิน เหล็ก บรรจงสร้างคงที่ เปรียบชาวชนหากรู้รักสามัคคี ย่อมจักมีปราการใจคุ้มภัยเอย แรงบันดาลใจในการเขียน เกิดจากการไปเที่ยวชมเขื่อนขุนด่านปราการชล ที่จังหวัดนครนายก