อธิษฐานสิจ๊ะกับนางฟ้าสีเขียว

อธษิ ฐานสิจ๊ะ
กับนางฟ้าสีเขียว

วเิ ชียร ไชยบงั

วรรณกรรมทีถ่ า่ ยถอดเรื่องราวจากอีกมมุ หนึ่งของ วรรณกรรมเยาวขน
ประจำปี 2553

พมิ พ์ครัง้ ที่ 4

ค �ำ นิ ย ม

จากคณะกรรมการตัดสนิ รางวลั เซเวน่ บุ๊คอวอร์ด
นางฟ้าผู้แสนดีและพร้อมท่ีจะรับฟังทุกเรื่องราว
ของเขา  ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเล็กในสายตาผู้ใหญ่หรือเรื่อง
ใหญ่ในความรู้สึกของเด็ก  ผู้อ่านจึงได้รับความรู้สึกของ
เด็กน้อย  ตั้งแต่รายละเอียดท่ีบ้านอันอบอุ่น  ท้ังท่ีขัดสน
จนถึงโรงเรียนอันน่าสนุกสนานและน่าเบ่ือหรือเพ่ือนรัก
ของเขา  ซึ่งอาจจะไม่น่ารักสำ�หรับใครๆ แต่มิตรภาพ
อันบริสุทธ์ิของเด็กท้ังสองก็ยังคงอยู่ด้วยความบริสุทธ์ิ
สดใส
“วิเชียร ไชยบัง” สะท้อนความรู้สึกอันงดงาม
ในใจของเด็กๆ  ได้อย่างลึกซึ้ง  ด้วยภาษาที่อ่อนโยน
ละเมยี ดละไม  ชวนใหผ้ อู้ า่ นตอ้ งยอ้ นทบทวนวา่ เดก็ ๆ กม็ ี
หวั ใจและจนิ ตนาการอันยง่ิ ใหญ่ท่เี ราไมค่ วรละเลย

อธษิ ฐานสจิ ๊ะกับนางฟ้าสเี ขยี ว
วเิ ชียร ไชยบัง
พมิ พค์ รั้งที่ 1 : 2552
พิมพ์ครงั้ ที่ 2 : 2553
พิมพ์ครั้งท่ี 3 : 2554
พมิ พ์คร้ังท่ี 4 : 2563
ราคา 110 บาท

ข้อมลู ทางบรรณานุกรม
วิเชยี ร ไชยบัง
อธษิ ฐานสจิ ะ๊ กับนางฟ้าสเี ขียว
บรุ ีรมั ย์ : เรียนนอกกะลา, 2563
120 หนา้
1.นวนยิ าย l.ชอื่ เร่อื ง
ISBN : 978-616-202-082-7

สำ�นกั พมิ พ์ โรงเรียนลำ�ปลายมาศพฒั นา
162 หมู่ 13 ต.โคกกลาง อ.ลำ�ปลายมาศ
จ.บรุ ีรัมย์ 31130 โทร. 044-110-142
พิมพท์ ่ี อภชิ าตกิ ารพมิ พ์
50 ถนนผงั เมอื งบญั ชา ต.ตลาด อ.เมอื ง
จ.มหาสารคาม 44000
จ�ำ หนา่ ยโดย โรงเรียนล�ำ ปลายมาศพัฒนา
162 หมู่ 13 ต.โคกกลาง อ.ล�ำ ปลายมาศ
จ.บรุ ีรัมย์ 31130 โทร. 044-110-142

จ า ก ส �ำ นั ก พ ิ ม พ์

ทุกคนตา่ งกม็ วี ัยเด็ก
เร่ืองราวในวัยเด็ก  แม้จะดูเป็นเร่ืองเล็กๆ ในสายตาของ
ผู้ใหญ่  แต่คือส่ิงท่ีมีค่ายิ่งใหญ่ต่อจิตใจดวงเล็กๆ  ของ
เดก็ ๆ ทกุ คน  สง่ิ ทเี่ ดก็ ๆ ท�ำ อาจดไู รค้ า่   ไมม่ คี วามหมาย
ในสายตาของผู้ใหญ่  แต่หากผู้ใหญ่อย่างเราๆ ได้มองดู
ด้วยความเข้าใจ  เราจะมองเห็นความงามเห็นสิ่งที่มี
ความหมายเหล่าน้ัน

ดอกไมแ้ หง่ จินตนาการ  เบ่งบานงดงามในวัยเดก็
“อธิษฐานสิจ๊ะกับนางฟ้าสีเขียว” บอกเล่าเรื่องราวของ
เด็กๆ อย่างเรียบง่ายและเป็นธรรมชาติ  แต่แอบซ่อน
แงค่ ดิ   มมุ มองบางอยา่ งทจ่ี ะท�ำ ใหเ้ ราเขา้ ใจเดก็ ๆ มากขน้ึ
อยากเหน็ ผใู้ หญเ่ ข้าใจเด็กๆ อยา่ งทน่ี างฟ้าสเี ขยี ว
เผื่อบางทีเราอาจจะได้เป็นนางฟ้าสีเขียวที่จะให้เด็กๆ
ได้อธษิ ฐานขอพร
ดว้ ยรกั
สำ�นักพิมพโ์ รงเรียนลำ�ปลายมาศพัฒนา

สารบัญ

• เวลาคงเปน็ ส่งิ ที่ท�ำ ใหท้ กุ อยา่ งมตี อนเร่ิมตน้ 1
ผมเปน็ อะไรได้หลายอยา่ ง 3
นางฟ้าสเี ขยี ว 7
เพือ่ นผมอกี หลายอยา่ ง 10
ผมอยากเป็นผใู้ หญ่ 13
ชุดนกั เรยี นของผม 16
ของบางอย่างแตกงา่ ยจัง 19
นำ�้ ตานางฟ้า 22
ผมเห็นสายลม 25
คนโงเ่ พื่อนผม 28
อนาคต 32
ของศกั ดิส์ ทิ ธ์ ิ 35
• วนั เวลาผา่ นไปและยังคงผ่านไปตลอดเวลา 39

เมือ่ ผมเป็นผใู้ หญ่ขึน้ 41
ผมภมู ิใจท่ีไดบ้ อกส่ิงตา่ งๆ กับคร ู 45
ปราสาททไ่ี ม่มีช่ือ 49
ฉายาของผม 52
ผมยังไม่ได้เรยี นหนังสอื 55
พอ่ ไปโรงเรยี น 58
ความลบั 61
สัตวเ์ ลีย้ งของผม 64
ตายคอื การไปเปน็ ส่งิ ใหม ่ 67
ดาวของคณุ ครู 70
วนั มือซ้าย 73
ผมเห็นใจคนที่ไดก้ นิ ไอศกรีมทกุ วัน 76
คุกก้ใี กลห้ มดอายุ 79
แจกัน 82
วนั โลกร้อน 86
เราเดนิ ข้ามเวลา 89
หลังจากวนั ที่ฝนตกเปน็ ขยะ 92
•เวลาท�ำ ใหอ้ ะไรๆ เปล่ียนไป 97
เวลากนิ หวั เรา 99
นิทานของครูกอริแก 103
ไม้เรียวของครูปอสอง 109
ลมหายใจของกาลเวลา 115
เม่อื ผมโตเปน็ ผใู้ หญจ่ รงิ ๆ 118



1
เวลาคงเปน็ สิ่งทท่ี �ำ ใหท้ กุ อยา่ งมีตอนเริ่มตน้



ผมเป็นอะไรไดห้ ลายอยา่ ง

ผมส่ขี วบแล้วฮะ
ไม่ใชส่  ิ  ผมตอ้ งการจะบอกวา่ ผมจะห้าขวบแล้ว
ต่างหากล่ะฮะ  แม้เพิ่งผ่านวันคล้ายวันเกิดมาไม่กี่วัน
เพราะถา้ ไมบ่ อกอยา่ งนน้ั   เมอ่ื ผมแนะน�ำ ตวั เองกบั ใครๆ
วา่ ผมอายสุ ข่ี วบ  ทกุ คนกจ็ ะคดิ วา่ ผมยงั เดก็ เกนิ ไปส�ำ หรบั
ทกุ สง่ิ   จะท�ำ อะไรทผี ใู้ หญม่ กั จะท�ำ เสยี งทมุ้ ต�่ำ เตอื นวา่
“เธอยงั เดก็ อยู่นะ”

3

พ่อเรียกงานเล้ียงวันเกิดของผมว่า “งานเล้ียง
อันเรียบง่าย” ฟังดูดีใช่ไหมฮะ  แม่ทำ�ตุ๊กตาแขวนจาก
ถุงเท้าเก่าท่ีลูกค้าท้ิงแล้วให้กับผมส่ีตัว   ทั้งที่ผม
อธษิ ฐานขอใหไ้ ดห้ นุ่ ยนตม์ าทง้ั ปี  ตกุ๊ ตาถงุ เทา่้ กน็ า่ รกั
มากอยู่หรอกนะฮะ  แต่แม่ก็ไม่ยอมให้เล่นอยู่ดี  แม่
บอกให้ผมแขวนมันไว้ที่ขอบหน้าต่างเพ่ือจะให้ได้ดู
นานๆ ผมว่าพวกมันเหมือนหุ่นของครอบครัวเราท่ีมี
พ่อ  แม่  พี่สาว  และตัวผมเอง  ตุ๊กตาถุงเท้าของผม
ชอบเตน้ ร�ำ แบบหมนุ ตวั เวลามีลมพดั

พี่สาวผมให้ก้อนหินสีเขียวเป็นของขวัญวนั เกดิ
เธอรู้ใจผมมากท่ีสุด  ผมดีใจและบอกเธอว่าจะต้ังช่ือ
ใหม้ นั   สว่ นพอ่ ใหเ้ คก้ กอ้ นจว๋ิ เหมอื นกบั ตวั ผมเมอ่ื เทยี บ
ขนาดกับตัวพ่อ  และยังบอกหลักการสำ�คัญกับผมว่า
เส้ือผ้าหรือส่ิงต่างๆ ต้องให้พอดีตัว  ผมไม่เข้าใจแต่
ก็รู้สึกท่ึงกับหลักการท่ีพ่อบอก  แม่ปักเทียนไว้ส่ีเล่ม
และใหผ้ มอธษิ ฐานขออะไรสักอย่างก่อนเปา่ เทยี น

4

“ปหี นา้ ผมอยากไดห้ นุ่ ยนตแ์ ละขอใหเ้ คก้ กอ้ นใหญ ่
กว่าน้ีฮะ” ผมอธิษฐานเสียงดัง  และตอนผมเป่าเทียน
ผมเห็นแม่เบือนหน้าออกไปพร้อมกับเช็ดนำ้�ตา  แม่คง
โดนควนั เทยี นเขา้ ตา

ผมก็มีช่ือเหมือนกับทุกส่ิงท่ีต้องมีล่ะฮะ  ใครๆ
มักเรียกผมว่า “หิน”  ก็เพราะผมน้ันชอบเล่นก้อนหิน
มากๆ  ผมทง่ึ ตรงทม่ี นั ไมม่ กี อ้ นใดเหมอื นกนั เลย  เวลา
ผมอยากเลือกหินสักก้อนทิ้งนั้นยากท่ีจะตัดสินใจเลือก
ท่ีสุด  ผมจึงได้แต่เก็บมันไว้ในกระเป๋ากางเกง  ข้างที่
ยงั ไมข่ าดจึงเต็มไปด้วยกอ้ นหิน

ที่จริงผมไม่ได้มีช่ือเดียวหรอกนะฮะ  บางทีผมก็
ได้ยินเป็นคำ�อื่นท่ีคนเรียกผม  อย่างบางคร้ังพ่อก็เรียก
ผมวา่  “ไอล้ กู ชาย” หรอื  “เฮย้ ลกู ชาย” บอ่ ยครง้ั เหมอื นกนั
ท่ีแม่มักเรียกผมว่า “ลูกแม่” หรือไม่ก็ “น้องหิน” แต่
บางคร้งั พ่อกับแม่ก็มักจะเอ่ยถึงผมเพ่อื บอกกับคนอ่นื ว่า
“ลูกหลง”

5

พ่ีสาวเรียกผมว่า “น้อง” หรือไม่ก็ “น้องรัก”
เวลาเธออารมณด์  ี  สว่ นนา้ ชายมกั เรยี กผมตามอารมณ ์
“ไอห้ ลาน” “ไอห้ นิ ” หรอื  “ไอห้ งิ  หงิ่  หงิ้ ” แลว้ แตจ่ ะเพยี้ น
เสยี งไป เหน็ ไหมฮะว่าผมเป็นได้หลายอย่างมากเลย

ผมอยากรู้จังว่าส่ิงอื่นๆ รอบตัวจะมีช่ือเรียก
มากมายอย่างผมไหม  แล้วมันจะรู้จักช่ือตัวเองอย่าง
ผมหรอื เปลา่   ผมพยายามจะตง้ั ชอ่ื ใหก้ อ้ นหนิ แตล่ ะกอ้ น
ของผมบ้างเหมือนกันนะฮะ  อย่างเช่น  ก๊อกแก๊ก 
ตู้ป้อมๆ กาก้า  แต่มันก็เยอะเหลือเกิน  สุดท้ายผมก็
สบั สนกบั ชอ่ื ของพวกมนั ทง้ั หมดยกเวน้ กอ้ นหนิ สเี ขยี ว
ทพ่ี ่สี าวผมให้

6

นางฟา้ สีเขยี ว

ผมมีเพื่อนเป็นนางฟ้าสีเขียวตัวเธอเป็นสีเขียว
ชดุ ทส่ี วมใสเ่ ปน็ สเี ขยี ว  แมแ้ ตน่ ยั นต์ าเธอกเ็ ปน็ สเี ขยี ว
เราเป็นเพื่อนกัน  เธอมักปรากฏตัวให้เห็นอยู่บ่อยๆ
แทบทุกคร้ังที่ผมอยากเห็น  ตอนท่ีผมยังเล็กมาก
นอนอยู่ในเปล  เธอมักจะมาลอยวนอยู่ตรงหน้า  ต้อง
บอกวา่ เธอบนิ สไิ มใ่ ชล่ อยเพราะเธอมปี กี สเี ขยี วใส  เธอ
ไมค่ อ่ ยพดู นกั หรอกนะฮะแตเ่ ปน็ ผฟู้ งั ทดี่ มี าก  ยมิ้ แยม้
และรา่ เรงิ สดใสเสมอ  ดเู หมอื นเธอจะไมม่ คี วามทกุ ขเ์ ลย
ผมอยากให้พ่อแม่มีแต่ความสุขอย่างเธอจังเลยฮะ
และอยากให้เป็นผู้ฟังท่ีดี  ย้ิมแย้มสดใสตลอดเวลา
อย่างน้นั ด้วย

7

อีกอย่างเธอไม่เคยพูดคำ�ว่า “อย่า” กับผมเลย
อะไรท่ีผมควรใคร่ครวญเธอจะใช้วิธีถามกลับอย่าง
“แล้วเธอคิดว่ายังไงล่ะ” หรือ “เธอแน่ใจแล้วรึ” อะไร
ท�ำ นองน ้ี  ไมใ่ ชส่ กั แตบ่ อกวา่ อยา่ แลว้ ไมอ่ ธบิ ายอะไรเลย
ผมคิดว่าเธอต้องการสอนให้ผมเป็นผู้ใหญ่ท่ีสามารถ
คิดและตัดสินใจเองได้ล่ะฮะ  แต่ก็ไม่รู้ทำ�ไมผมจึง
ชอบเธอทงั้ ทม่ี นี างฟา้ มากมายหลากหลายสี  อาจเปน็
เพราะผมชอบสีเขียว  เขียวเป็นคำ�แรกของสีท่ีผม
พูดได้หรือไม่ก็เพราะส่ิงที่อยู่รอบตัวผมล้วนแต่เป็น
สีเขียว  เปลนอนเก่าสีเขียวท่ีน้าหญิงยกให้ผมตอน
แรกเกิด  รถของเล่นคันแรกท่ีขอจากลูกลุงอีกทีก็เป็น
สเี ขยี ว  ยงั มตี กุ๊ ตากบสเี ขยี วของพส่ี าว  อกี ทง้ั ลกู เทนนสิ
ท่ผี มเกบ็ ได้ตรงท้องรอ่ งกเ็ ปน็ สเี ขียว แม่เรียกสง่ิ ต่างๆ
ท่ผี มได้มาผมว่า “ของมือสอง” แม่บอกหลักการสำ�คัญ
กับผมว่า  มันปลอดภัยดีเพราะผ่านการทดลองใช้
มาแล้วผมได้เรียนรู้ว่าหลักการเป็นส่ิงสำ�คัญสำ�หรับ
ผใู้ หญ่จรงิ ๆ

“เห็นไหมเพราะหนูเป็นเด็กดีใครๆ จึงรักและ
เอ็นดู” แมว่ ่าอย่างนน้ั แตผ่ มว่าเพราะผมอธิษฐานขอกับ
นางฟา้ สเี ขยี วดว้ ยละ่ ทท่ี �ำ ใหผ้ มมขี องมอื สองเตม็ ไปหมด
และผมกช็ อบมนั จงั   อยา่ งรถของเลน่ สเี ขยี วนนั่   แมล้ อ้
ไมค่ รบแตม่ นั คอื รถประจ�ำ ต�ำ แหนง่ ของผมบนกองทราย
เลยละ่

8

ท่ีจริงพ่อผมสัญญาว่าจะซ้ือของเล่นใหม่ให้ผม
หลายอย่างเหมือนกันล่ะฮะ  แต่พ่ออาจจะลืมเพราะ
แมบ่ อกวา่ พอ่ มหี ลายอยา่ งทต่ี อ้ งคดิ   อยา่ งเชน่   ขา้ วสาร
ในถัง  ชุดนักเรียนใหม่ของลูกๆ และ “ดอก” อะไร
สักอย่างท่ีผมไม่รู้จัก  ผมอยากถามแม่เหมือนกันว่า
เร่ืองแค่นั้นทำ�ไมพ่อต้องคิดมากมายจนลืมคำ�สัญญา
แต่ผมก็กลัวว่าจะได้รับคำ�ตอบท่ีทำ�ให้ผมย่ิงไม่เข้าใจ
แม่ขอให้ผมสัญญาว่าจะไม่โกรธพ่อ  ผมเล่าให้นางฟ้า
สเี ขยี วเพอื่ นผมฟงั เกยี่ วกบั ค�ำ สญั ญาของพอ่   เธอถาม
ผมว่า “แล้วเธอชอบไหมล่ะกับการไมร่ ักษาสญั ญา”

“ไม่ละ่ ฮะ” ผมบอกเธอ
วันตอ่ มาผมกเ็ ลยบอกกบั แม่
“ผมสญั ญาฮะแมว่ า่ จะไมโ่ กรธพอ่ ทล่ี มื สญั ญาวา่
จะซอ้ื ของเลน่ ใหผ้ มและผมจะท�ำ ตามนน้ั จรงิ จงั เลยฮะ”
แมล่ ูบหวั ผมพรอ้ มกบั ยม้ิ ขอบคณุ

9

เพอ่ื นผมอกี หลายอย่าง

พ่ีสาวชอบเล่าเร่ืองผีให้ผมกลัวเสมอเลยล่ะฮะ
โดยเฉพาะเวลาทผ่ี มสง่ เสยี งรอ้ งเพลงดงั ๆ ตอนกลางคนื
ผมไมเ่ คยเหน็ ผหี รอกฮะ  พส่ี าวผมกไ็ มเ่ คยเหน็ เหมอื นกนั
เพยี งแตเ่ ธอไดย้ นิ จากเพอ่ื น  นา้ ชายหรอื คนขา้ งบา้ นมา
อกี ทหี นง่ึ   คนเหลา่ นพ้ี ดู เรอ่ื งทไ่ี มด่ เี ลยนะฮะ  มนั ท�ำ ให ้
ผมกลวั ตอนกลางคนื หรอื ทม่ี ดื ๆ ผมเลา่ เรอ่ื งผใี หน้ างฟา้
สเี ขยี วเพอ่ื นผมฟงั บา้ ง  แตเ่ ธอกเ็ ฉยๆ เธออาจจะไมก่ ลวั
หรืออาจจะไม่รู้จักก็ได้ฮะ  และยังถามผมว่า “เธอเช่ือ
เพียงแค่ได้ยนิ มาเหรอ”

10

ผมบอกนางฟา้ วา่ ไมแ่ นใ่ จเหมอื นกนั   มหี ลายอยา่ ง
ทแ่ี มบ่ อกใหผ้ มเชอ่ื โดยไมใ่ หผ้ มถามหาเหตผุ ลสกั ค�ำ   และ
บางอยา่ งแมก่ ไ็ มเ่ ชอ่ื ผมอยา่ งไรเ้ หตผุ ลเชน่   เมอ่ื ผมบอกแม่
ตอนจะนอนว่า

“เปดิ ไฟสลวั ไดไ้ หมฮะแม ่  ผมจะไดเ้ หน็ ปกี นางฟา้ ”
แมก่ ลบั เอด็ ว่า “อยา่ เพ้อเจอ้ สลิ กู   นอนไดแ้ ลว้ ”
แตก่ โ็ ชคดนี ะฮะทเ่ี พอ่ื นๆ ของผมไมม่ ใี ครเลา่ เรอ่ื ง
น่ากลัวให้ผมฟังอย่างเพ่ือนพ่ีสาวของผมเลย  นอกจาก
นางฟา้ ทผ่ี มรจู้ กั แลว้   ยงั มกี อ้ นหนิ หลากหลายแบบทผ่ี ม
เก็บไว้เป็นเพื่อนเล่น  รวมท้ังก้อนหินสีเขียวท่ีพี่สาวผม
ใหด้ ว้ ย  บางครงั้ ผมกเ็ ลน่ กบั ตกุ๊ ตาถงุ เทา้   หนุ่ แขนเดยี ว
ลูกเทนนิสสีเขียว  บางทีก็มีคางคกเป็นเพื่อน  และยังมี
อีกอย่างท่ีควรกล่าวถึงในฐานะเพื่อน  มันเป็นแค่ผ้า
ผืนหน่ึงและไม่ใช่สีเขียวด้วยฮะ  สีของมันออกจะซีด
แล้วด้วย  แถมยังมีรอยกระดำ�กระด่างอีกหลายจุด  ผม
มักจะได้กลิ่นหอมสะอาดของมันหลังจากท่ีแม่ซักล่ะฮะ
แตถ่ งึ ไมไ่ ดซ้ กั ผมกช็ อบ  มนั เหมอื นปกี บางๆ ของนางฟา้
เวลาจับก็นุ่มสบายมือ  เวลากอดก็อบอุ่น  ผมให้มันเป็น
เพ่ือนเวลานอนเสมอ  แต่พ่ีสาวผมสิฮะเธอไม่ชอบผ้า
เพ่ือนผมมากๆ เลย  จะทำ�เสียง “ย้ี” ทุกครั้งที่เห็นผม
กอดผ้าหรอื กัดชายผา้ เอาไว ้

11

ผมอดเล่าเรื่องน้ีให้กับนางฟ้าสีเขียวฟังไม่ได้
หรอกฮะ

เธอถามผมวา่ “ถา้ เธอไมช่ อบบางสง่ิ บางอยา่ งมากๆ
เธอจะแสดงออกอย่างไร”

“ผมจะไม่แสดงอาการรังเกียจเพ่ือนคนอ่ืนให้เขา
เสียใจอย่างน้ันหรอกนะ”  ผมบอกนางฟ้า  แต่เธอก็
ถามผมเหมือนไม่แนใ่ จ

“เธอแนใ่ จรวึ า่ จะไมแ่ สดงอาการรงั เกยี จ  ตา่ งหรู ปู
นกกระจบิ หรือสร้อยคอเปลอื กหอยเพ่อื นของพีส่ าว”

“ผมชอบมันฮะ  แต่มันเป็นของสำ�หรับผู้หญิง”
ผมบอกกับนางฟา้

ไม่ใช่เฉพาะพ่ีสาวหรอกนะฮะท่ีรังเกียจเพ่ือนผม
แม้แต่พ่อก็ยังห้ามไม่ให้ผมจับตัวคางคกอีกเป็นอันขาด
แล้วยังบอกว่าถ้าไม่เช่ือฟังผมจะโดนก้านมะยม  ผม
ก็ยอมหรอกนะฮะ  เพราะผมรู้ว่าพ่อจะรักษาคำ�พูดนั้น
จริงๆ ส่วนแม่ผมมักจะบ่นเร่ืองท่ีผมเก็บก้อนหินไว้ใน
กระเป๋าเสมอ  และเม่ือแม่พบพวกมันไม่ว่าท่ีไหนก็ตาม
แมก่ จ็ ะโยนมนั ทง้ิ และบอกผมวา่  “เกบ็ มนั ไวท้ �ำ ไมกบั ของ
ที่ไม่มีประโยชน”์

ผมบอกแม่พลางสะอ้ืนตอนตามไปเก็บก้อนหิน
ท่ี ท้ อ ง ร่ อ ง  “ เ พื่ อ น ต้ อ ง มี ป ร ะ โ ย ช น์ อ ย่ า ง อื่ น อี ก ด้ ว ย
เหรอฮะแม่”

12

ผมอยากเปน็ ผู้ใหญ่

ผมอยากเป็นผ้ใู หญ่เร็วๆ จังเลยฮะ เพราะท้งั พ่อ
แมแ่ ละพส่ี าวจะไมย่ อมใหผ้ มท�ำ สง่ิ ตา่ งๆ อยา่ งทอ่ี ยากท�ำ
ดว้ ยขอ้ อา้ งวา่ ผมยงั เดก็   ผมเคยกระซบิ ขอไปวงไพด่ ว้ ย
พอ่ กบ็ อกผมเสยี งดๆุ  วา่ มนั เปน็ ทท่ี เ่ี ดก็ ๆ ไมค่ วรเขา้ ใกล ้
ทง้ั ทผ่ี มรวู้ า่ บนหนา้ ไพม่ ดี อกดวงสสี นั ละลานตานา่ สนใจ
มากที่สุด  และเมื่อผมขอใช้กรรไกรของแม่บ้าง เพ่ือ
ตดั เศษผา้ หลากสที ผ่ี มเกบ็ มาจากรา้ นตดั เสอ้ื   แมก่ บ็ อก
มันอันตรายสำ�หรับเด็กที่มือยังเล็กและไม่แข็งแรงพอ
หรือผมอยากลองจุดไม้ขีดเพื่อก่อไฟดูบ้าง  แม่ก็เอ็ด
เอาเสยี ยกใหญ่กลวั วา่ ผมจะเผาบา้ นเสยี อกี

13

ส่วนพ่ีสาวของผมเธอก็ไม่ยอมให้ผมเข้าใกล้
สมุด  หนังสือ  หรือใช้สีเทียนของเธอเลยเพราะผมยัง
เดก็ เกนิ ไป  เดย๋ี วท�ำ ใหส้ มดุ หนงั สอื สกปรก  วนั ๆ ผมจงึ
ไม่ได้ทำ�อะไรอย่างที่ผู้ใหญ่ทำ�ได้  อย่างได้ทำ�ก็แค่ได้
เล่นไถลรถบนกองดินในท่ีว่างๆ  ข้างบ้านเพียงลำ�พัง
บ้างก็เล่นดีดก้อนหินหรือกล้ิงลูกเทนนิสให้ลงหลุม
อยู่คนเดียว  ซึ่งเดี๋ยวเดียวก็เบ่ือแล้วล่ะฮะ  ก็ผมเล่น
อ ย่ า ง นั้ น อ ยู่ แ ท บ ทุ ก วั น   เ ป็ น เ ด็ ก น่ี ทำ � อ ะ ไ ร ไ ด้ ไ ม่
สะดวกเลยจริงๆ นะฮะ  เหมือนมีคนจับตาดูอยู่ตลอด
ผมจงึ อยากเปน็ ผใู้ หญ่

“เมื่อไหร่ผมจะได้เป็นผู้ใหญ่บ้างล่ะฮะ”  ผม
ถามแม่

“ตอนลกู ได้เข้าโรงเรยี นอย่างพน่ี ้ำ�โนน่ แหละ”
“โน่น เหมอื นมันอีกนานจงั เลยฮะ”
“ไม่นานหรอกลูก รอให้ลูกสูงถึงบันไดข้ันท่ีส่ี
นัน่ แหละ” แมบ่ อกยิม้ ๆ

14

เมอื่ ผมไปยนื เทยี บกบั บนั ไดมนั ยงั เหลอื ความสงู
อกี เกือบถงึ คบื กว่าผมจะสงู ถึงบนั ไดข้นั ทส่ี ี่

ผมกังวลมากเลยฮะเร่ืองความสูงกับความเป็น
ผู้ใหญ่  คืนน้ันผมจึงอธิษฐานขอจากนางฟ้าสีเขียว
ใหค้ อผมยาวออกมาเรว็ ๆ เหมอื นยรี าฟ  นางฟา้ สเี ขยี ว
ยอ้ นถามผมเพอ่ื ความแนใ่ จวา่  “เธอแนใ่ จรวึ า่ อยากเปน็
เหมอื นยีราฟ” เทา่ นนั้ หละผมกล็ ังเล “ผมจะรอ”

“ใช ่ เธอตอ้ งรอ” เธอบอกผมดว้ ยรอยย้ิม
“แต่ตอนท่ีรอนี้มันนานมากเลยนะฮะ” ผมบอก
ความรู้สกึ จรงิ ๆ กบั เธอ
“น่ันล่ะที่ผู้ใหญท่ �ำ ได้ดี”
“ผู้ใหญ่นอกจากรู้จักรอแล้วยังต้องทำ�อะไรอีก
บ้างฮะ” ผมขอความเห็นเธอ
“อาจจะต้องนอนคนเดียวได้  อยู่ในที่มืดๆ
คนเดยี วได ้  ขา้ มทางรถไฟคนเดยี วไดห้ รอื ดแู ลขา้ วสาร
ทีอ่ ยู่ในถังได.้ .......” เธอสาธยายจนผมมนึ ไปหมด
การเป็นผู้ใหญ่น่ันไม่ได้ง่ายเลยนะฮะ  ต้องรอ
นานมาก  และต้องทำ�อะไรยากๆ อีกมากมาย  ถึงผม
อยากเป็นผู้ใหญ่  แต่ผมก็อยากให้แม่กอดนอนอยู่ดี
ผมจึงไดแ้ ต่รออย่างอดทน

15

ชุดนกั เรียนของผม

เม่ือมองดูจากระยะไกลพ่อผมออกจะเป็นคน
ขก้ี า้ ง  ดผู อมสงู ชะลดู   แตก่ ม็ กี ลา้ มแขนเหมอื นกนั นะฮะ
ตอนที่เบ่งให้ผมดู  ผมเห็นกล้ามที่แขนพ่อน้ันพองข้ึน
มนั แผลบ๊ เลยฮะ  พอ่ ท�ำ อะไรหลายอยา่ งมาก  แตเ่ ทา่ ท ่ี
ผมรู้  พ่อชอบไปวงไพ่ท่ีสุด  แต่ก็ไม่ได้ไปวงไพ่ทุกวัน
หรอกนะฮะ  จะไปเฉพาะวนั ทไ่ี มไ่ ดไ้ ปท�ำ งานเทา่ นน้ั   แต ่
ทกุ ครง้ั ทพ่ี อ่ ไปวงไพแ่ ละแมร่ ทู้ ง้ั สองเปน็ ตอ้ งทะเลาะกนั
เสียงดังทุกทีและแม่มักยกคำ�ว่า “ข้าวสารที่อยู่ในถัง”
หรอื ไมก่  ็ “ดอก” อะไรสกั อยา่ งขน้ึ มาพดู เสมอ  และดทู า่
พ่อผมจะคิดมากกับเร่ืองเหล่าน้ันจนอาจจะลืมสัญญา
หลายๆ อย่างทเ่ี คยใหไ้ ว้กับผมแล้วจรงิ ๆ

16

บางครง้ั แมก่ บ็ น่ ใหพ้ อ่ ดว้ ยน�ำ้ เสยี งออกจะนอ้ ยใจ
“ทห่ี นตี ามมากอ็ ายคนมากพอแลว้   ยงั จะใหล้ �ำ บากงกๆ
หาเลี้ยงผัวท่เี ป็นพวกผีพนันอกี ”

ดูเหมือนแม่จะเกลียดกลัวผีพนันกว่าท่ผี มกลัวผี
อีกนะฮะ

เวลามปี ากเสยี งกนั ท ี  พอ่ ก็จะหายไปหลายวนั
เมื่อผมถามว่า  “พ่อไปไหนมาฮะ  ผมคิดถึงพ่อ
ที่สุดเลย”
พ่อก็บอกอย่างภาคภูมิว่า “ไปทำ�งานนะสิพ่อ
เป็นชา่ งปนู ทช่ี ว่ ยเขาสรา้ งตึกใหญ่ๆ”
“โตข้ึนผมอยากเปน็ ชา่ งปนู เหมอื นพ่อ” ผมบอก
แ ต่ พ่ อ ก็ ต อ บ เ พี ย ง ทำ � เ สี ย ง “ ฮึ  ฮึ ”  ซ่ึ ง น่ า จ ะ
หมายถงึ ดีท่สี ดุ

ส่วนแม่ผมนั้นตัวอวบใหญ่ผิวขาวและนุ่มน่ิม
มากเลยนะฮะ  แม่เป็นผู้หญิงท่ีมีงานยุ่งที่สุดเท่าท่ีผม
เคยเห็นมา  คุณป้าบ้านตรงข้ามน้ันวันๆ เห็นทำ�แต่
เฝ้าดูต้นทับทิมท่ีอยู่หน้าบ้านและเล่นกับหมาขนปุย
สามตวั แคน่ นั้   แตก่ ส็ ง่ เสอ้ื ผา้ มาใหแ้ มซ่ กั   เจา้ ของรา้ น
ขายเสือ้   เจ้าของร้านเสริมสวย  เจ้าของรา้ นเคก้   และ
ผู้หญิงคนอื่นๆ ก็ส่งเส้ือผ้ามาให้แม่ผมซัก  ทุกวันแม่

17

มีเส้ือผ้ากองโตอย่างกับภูเขามาให้ซักรีด  ผมนี่ชอบ
ซักผ้ามากเลยนะฮะ  ชอบเล่นฟองผงซักฟอก  มันมีสี
ระยิบระยับ  เมื่อส่องดูผ่านแสงมันท้ังใสและบางมาก
บางเหมอื นปกี นางฟา้ สเี ขยี วทผ่ี มรจู้ กั   พกั หลงั แมใ่ หผ้ ม
ชว่ ยแคเ่ ปดิ ปดิ น�ำ้ เทา่ นน้ั ละ่ ฮะ  ท�ำ แคน่ น้ั มนั ไมส่ นกุ เลย
ผมอยากชว่ ยซกั ในกาละมงั มากกวา่ แตแ่ มก่ ไ็ ลผ่ มออก
ไปไกลๆ กาละมงั ทกุ ที

“นี่ลูกเดี๋ยวเส้ือผ้าลูกค้าเปื้อน” สุดท้ายผมได้แต่
นั่งดดี กอ้ นหินเล่น หรือไม่ก็เตรด็ เตร่อยคู่ นเดียว

“ผมไม่อยากให้พ่อกับแม่ยุ่งมากขนาดน้ีเลยฮะ”
ผมบอกนางฟา้ สเี ขียว

“ผใู้ หญถ่ กู สร้างมาเพ่อื ท�ำ งาน” เธอบอกกับผม
“ง้ันเด็กก็ถูกสร้างมาเพื่อน่ังรอให้ผู้ใหญ่ทำ�งาน
เสรจ็ ใช่ไหมฮะ”
เธอย้ิมให้กับข้อสรุปของผมน้ันแสดงว่าเธอ
เหน็ ดว้ ย
ถึงงานล้นมืออย่างนั้น  แม่ยังหาเวลาว่างซ่อม
กางเกงและเส้ือนักเรียนมือสองให้ผมจนเสร็จ  แม้ว่า
ผมยังไม่ได้ไปโรงเรียน  แต่แม่ยังซักมันให้ขาวสะอาด
และใหผ้ มลองใส ่  มนั พอดตี วั เปะ๊ เลยฮะ  ผมเลยใหก้ อด
เป็นรางวลั กบั แม่

18

ของบางอย่างแตกง่ายจัง

พี่สาวผมเธอชอ่ื นำ้�ฮะ  ตวั โตจนไดเ้ ข้าเรียนชน้ั
ปอส่ีแล้ว  ผมคิดว่าเธอมีเพ่ือนเป็นต่างหูรูปนกกระจิบ
และสร้อยคอท่ีร้อยจากเปลือกหอยเล็กๆ เพราะเธอ
ชอบเล่นกับมันและคุยอยู่กับมันเสมอ  วันหยุดเรียน
แม่มักจะบอกเธอว่า “ดูแลน้องให้ดีนะ” แต่ผมคิดว่า
เธอไม่ค่อยทำ�อย่างท่ีแม่บอกอย่างดีเท่าไหร่หรอกฮะ
เพราะเม่ือไหร่ท่ีเธอได้ดูแล  ผมจะได้เล่นตามใจเธอ
เสมอ  อย่างเล่นขายของท่สี มมติให้ผมเป็นลูกและเธอ
เปน็ แม ่  แลว้ ผมตอ้ งท�ำ โนน่ ท�ำ นต่ี ามทเ่ี ธอบอกทกุ อยา่ ง
เธอมกั ตวาดผมดงั ๆ วา่  “หยดุ นะ” เมอ่ื ผมจะออกไปเลน่

19

ที่ถนนนอกบ้านหรือไม่ก็แค่จะหยิบมีดเพื่อใช้ฟันไม้ให้
เปน็ ดาบ  ผมไมช่ อบเสยี งดงั เลยฮะ  เมอ่ื เวลาเธอตวาด
เสียงดังผมก็มักลนลานจนทำ�อะไรไม่ถูก  ตอนฝนตก
มีเสียงฟ้าร้องคำ�รามในเมฆก้อนใหญ่  ผมว่ิงเข้าไป
ซกุ ทอ่ี กแม ่ “ใครท�ำ เสยี งฟา้ รอ้ งฮะแม”่  ผมถาม  แมเ่ ลา่
นทิ านเรอ่ื งยกั ษร์ ามสรู ตวั ใหญข่ วา้ งขวานใสน่ างเมขลา

“ยักษ์คงไมเ่ จอนางฟ้าสีเขยี วหรอกนะฮะแม่”
“ไมร่ ู้สิลูก”
“ผมจะบอกเธอใหร้ ะวังฮะแม่”
แมว้ า่ ผมไมช่ อบเสยี งดงั เอามากๆ แต่ผมก็ชอบ
เสยี งดงั ของแตรรถไอศกรมี ฮะ  ผมอยากไดย้ นิ มนั บอ่ ยๆ
และอยากใหม้ นั ดงั มาจนถงึ หแู มท่ กุ วนั   แตแ่ มก่ ไ็ มย่ อม
ได้ยนิ เสยี งแตรรถไอศกรีมสักเทา่ ไหรห่ รอกฮะ  นานๆ
ผมจงึ จะไดก้ นิ ไอศกรีมสกั ที

วันหน่ึงพ่อเมากลับมาตาพ่อแทบจะลืมไม่ขึ้น
เลยฮะ  ส่งเสียงอ้อแอ้และมีกล่ินเหล้าเหม็นหึ่งชวน
อาเจยี น  แมเ่ ลยโวยวายวา่ พอ่ ไมร่ บั ผดิ ชอบครอบครวั
มีเงินก็เอาไปกินเหล้าหรือเล่นไพ่  ท้ังสองทะเลาะกัน
เสียงดังมากเท่าท่ีผมเคยเห็นมา  แล้วผมก็ได้ยินเสียง
แก้วและข้าวของหลายอย่างตกแตกเสียงดัง  พ่ีสาว

20

กอดผมไวแ้ นน่ เพราะคงรวู้ า่ ผมไมช่ อบเสยี งดงั   ตอนนน้ั
ผมไม่ได้ร้องไห้หรอกฮะ  แต่ผมได้ยินเสียงแม่ร้องไห้
สะอึกสะอ้นื อยูใ่ นครวั

พนี่ ำ�้ กอดผมไว้จนผมหลับไป
คืนนั้นผมฝันว่าได้เจอนางฟ้าสีเขียวตอนหลับ
ดว้ ยนะฮะ  เราหลบอยใู่ นกอ้ นเมฆ  ผมเตอื นเธอใหร้ ะวงั
รามสูร  ยักษ์ใจร้ายที่ชอบทำ�ร้ายผู้หญิงเธอสัญญาว่า
จะระวงั ตวั ฮะ
“ทำ�ไมเสียงร้องไห้ของแม่นั้นเศร้าจัง” ผมถาม
เธอ
“เสียงร�ำ่ ไหน้ ้นั เศรา้ เสมอ” เธอบอก
“แม่คงเสียใจกับอะไรบางอย่าง  ผมขอให้แม่ไม่
เสยี ใจไดไ้ หมฮะและไม่อยากใหแ้ ม่เกลยี ดพ่อด้วย”
“......” เธอไม่ได้ตอบเพียงแต่กอดผมไว้อย่าง
อบอุ่น

21

นำ้�ตานางฟา้

เชา้ วนั ตอ่ มาฝนกต็ กมเี สยี งยกั ษร์ ามสรู ขวา้ งขวาน
แผดเสยี งกกึ กอ้ งอยบู่ นทอ้ งฟา้   โชคดที ผ่ี มไดบ้ อกนางฟา้
สเี ขยี วแลว้ ตง้ั แตเ่ มอ่ื คนื   ตอนทผ่ี มรสู้ กึ ตวั ตน่ื ขน้ึ มา  พน่ี � ำ้
กระซิบบอกผมว่า “พ่อออกจากบ้านไปแล้วต้ังแต่เม่ือคืน
ตอนทแ่ี ม่รอ้ งไห”้

ถึงแมฝ้ นจะตกพ่ีสาวของผมยงั ต้องไปโรงเรยี น
“พไ่ี มก่ ลวั ยกั ษร์ ามสรู ขวา้ งขวานใสเ่ หรอฮะ” ผมถาม
พีน่ �ำ้ ดว้ ยความเป็นหว่ ง
“มนั มแี ตใ่ นนทิ านเทา่ นนั้ แหละ” เธออาจแคพ่ ดู ให ้
ผมสบายใจ  แต่ผมว่าเธอโชคดีมากเลยนะฮะท่ีได้ถือร่ม
สเี ขียวเดินฝา่ ไปในสายฝนอย่างนน้ั

22

แมน่ ง่ั จมอยกู่ บั กองเสอื้ ผา้ มหมึ าอยา่ งเศรา้ สรอ้ ย
ทง้ั บน่ พมึ พ�ำ เรอ่ื งฝนผสมกบั เรอ่ื งเสอ้ื ผา้ ลกู คา้   บางครง้ั
เหมอ่ ลอย  ผมไมเ่ คยเห็นแม่เป็นอยา่ งนเี้ ลยฮะ  เพราะ
แม่ของผมขยันท่ีสุด  มักจะมีอะไรหยิบโน่นจับนี่ทำ�อยู่
ตลอดเวลา  บางทีฝนอาจจะทำ�ให้แมเ่ ศร้าก็ได้

ผมน่ังอยู่คนเดียวใต้ชายคาสังกะสี  เฝ้ามอง
สายนำ้�ฝนไหลหยาดลงมาจากหลังคาบ้าน  มันน่าทึ่ง
มากเลยนะฮะท่ีหยดน้ำ�มากมายตกลงมาจากท้องฟ้าที่
เคยวา่ งเปลา่   แลว้ น�้ำ ตรงทอ้ งรอ่ งขา้ งบา้ นกค็ อ่ ยๆ เออ่
สงู ขนึ้ แลว้ ไหลลงไปทางชอ่ งระบาย  เศษใบไมล้ อยฟอ่ ง
อยู่ในทางนำ้�ไหล  ผมพยายามใช้ด้ามไม้กวาดของแม่
เขย่ี ไมใ่ หม้ นั ตดิ ตรงชอ่ งทางระบาย  พอเขย่ี ใบไม้ออกที
สายน�ำ้ กจ็ ะกรแู ยง่ กนั ลงทอ่   ผมฉกี กระดาษจากสมดุ เกา่
ของพี่สาวเป็นชิ้นเล็กๆ  แล้วปล่อยลงตรงท้องร่อง
ให้เศษกระดาษช้ินเล็กๆ สีขาวไหลเป็นสายยาวมุดลง
ในท่อ  แล้วผมก็ว่ิงไปดูอีกปลายด้านหน่ึงของท่อท่ีมัน
โผล่ออกมาอีกฝากถนน  กลับไปกลับมาอยู่อย่างน้ัน
หลายรอบทเ่ี ดยี ว  เมด็ ฝนนเ่ี ยน็ ฉ�ำ่ จงั เลยนะฮะ  มนั ท�ำ ให ้
ผมเปยี กด้วย

แต่ผมก็สนุกอยไู่ ม่นานหรอกฮะ

23

“หินเข้ามาในบ้านเด๋ียวน้ี  ใครให้ไปเล่นนำ้�ฝน
เฮอะ” แม่ทำ�เสียงดุ “ไปเลย  ไปเปล่ียนเส้ือผ้า” ผมทำ�
ตามที่แม่บอกอย่างว่าง่ายเพราะตอนนั้นผมหนาวจน
ปากคล้�ำ เขียวและส่นั ไปทั้งตวั

แม่ห่อตัวผมด้วยผ้าเช็ดตัวอันอบอุ่นและกอด
ผมไว ้  เปียกฝนก็ดนี ะฮะ  แมจ่ ะไดก้ อดอยา่ งนน้ี านๆ

แม่วางกอดผม  เปลี่ยนชุดใหม่ให้แล้วก็หันไป
รีดผ้า  พลางบ่นอุบอิบเร่ืองฝนท่ีไม่มีทีท่าว่าจะหยุด
อีกหลายค�ำ

ผมนอนเลน่ หนุ่ ทม่ี แี ขนเดยี วอยขู่ า้ งๆ แม ่ นกึ ถงึ
หลุมที่ขุดไว้สำ�หรับดีดก้อนหินบนเนินดิน  ตอนนี้น้ำ�
คงเซาะดินมากลบมันจนหายไปหมดแล้ว “ฝนมาจาก
ไหนฮะแม่”

“มาจากน�ำ้ ตาของนางฟา้ มงั๊ ลกู ” แมพ่ ดู อยา่ งคน
ใจลอย

“นางฟ้าร้องไห้เรื่องพ่อเหมือนแม่ไหมฮะ” ผม
ถามแคน่ ้แี ม่ก็กอดผมอกี ทีและรอ้ งไห ้

คืนน้ันผมบอกความลับให้กับนางฟ้าสีเขียวได้
รวู้ า่  “แมไ่ มไ่ ดเ้ กลยี ดพอ่ หรอกฮะ  แมร่ กั พอ่ มากตา่ งหาก”
และผมยังย้ำ�บอกเธออีกคร้ังด้วยความเป็นห่วงว่า
ให้ระวังยักษร์ ามสูรตวั รา้ ยน้นั ดว้ ย

24

ผมเห็นสายลม

บางครงั้ ผมกเ็ หน็ สายลมทม่ี นั พดั เออ่ื ยอยรู่ อบๆ
ตัว  มันใสมากเลยนะฮะ มันชอบโยกตุ๊กตาถุงเท้าท่ี
แขวนอยตู่ รงขอบหนา้ ต่าง

“ผมคดิ ถงึ พอ่ จงั เลยฮะ  แมว้ า่ พอ่ ไมค่ อ่ ยไดก้ อด
ผม” ผมบอกความจริงกับนางฟา้ สเี ขยี ว

บ า ง ค รั้ ง ล ม ก็ ม า พ ร้ อ ม กั บ ปี ก ที่ ห ลุ ด ร่ ว ง ข อ ง
นางฟา้   ผมวา่ นางฟา้ กต็ อ้ งเปลย่ี นปกี เหมอื นผมเปลย่ี น
เสื้อผ้า  และคงมีนางฟ้ามากมายอยู่ทั่วท้องฟ้าปีกจึง
หลุดรว่ งออกมามากมายอย่างน ้ี

25

ผมชอบวง่ิ ไลต่ ามจบั ปกี นางฟา้ มากเลยฮะ  ไมไ่ ด้
จบั งา่ ยสกั เทา่ ไหร ่  เมอื่ ผมเอาไปอวดใหแ้ มป่ ระหลาดใจ
แมก่ บ็ อกเพยี งวา่  “เมลด็ ของลกู ตนี เปด็ นะลกู นา่ ร�ำ คาญ
ออก  ทั้งยังอาจปลิวมาเป้ือนเสื้อผ้าลูกค้าด้วย” ผม
ไม่เถียงแม่หรอกฮะเพราะแม่เคยเห็นแต่เมล็ดตีนเป็ด
แตย่ งั ไงผมยงั คดิ วา่ มนั คอื ปกี นางฟา้   เพราะเมอื่ ผมเปา่
มนั ขนึ้ ไปในอากาศ  มนั กจ็ ะปลวิ ไปกบั สายลมและลอย
ข้ึนไปบนท้องฟ้า

พอ่ ออกจากบา้ นไปกบั รถมอเตอรไ์ ซคค์ นั เกา่ แก ่
ทไ่ี มม่ แี มแ้ ตป่ า้ ยทะเบยี น  หลายวนั ตอ่ มาพอ่ กก็ ลบั บา้ น
โดยทเี่ นอื้ ตวั ไมไ่ ดม้ กี ลน่ิ เหลา้   ทา้ ยมอเตอรไ์ ซคเ์ กา่ แก ่
คนั นั้นยังผูกพ่วงถงุ ข้าวสารมาด้วย

ผมชอบจังเลยฮะที่เราได้นั่งกินข้าวพร้อมกัน
ท้ังสี่คน  แม้กับข้าวจะเป็นเพียงนำ้�พริกปลาทูก็ตาม
พอ่ เอย่ บอกกบั แมว่ า่ พอ่ ไดง้ านประจ�ำ แลว้   ไดเ้ ปน็ ยาม
เฝ้าโรงสีของเถ้าแก่  หลายวันที่ผ่านมาพ่อไปรับจ้าง
แบกกระสอบขา้ วขนึ้ รถสบิ ลอ้ ทโ่ี รงส ี  นอนทโ่ี รงส ี  พอด ี
กับยามคนเดมิ ออกไป

แต่ดเู หมือนแม่จะเฉยเมยกบั พ่ออยมู่ าก“

26

ยามเปน็ ยงั ไงฮะ” ผมถามอยากใหแ้ มพ่ ดู บา้ ง  แต ่
พ่อก็ชิงตอบหลังจากรอจนอึดอัด “ยามก็คล้ายตำ�รวจ
ท่ตี อ้ งคอยดสู ่งิ ของใหป้ ลอดภยั “

“โตขึน้ ผมกอ็ ยากเป็นยามฮะแม่”
“รบี กนิ เขา้ เถอะ” แมไ่ มไ่ ดต้ อบวา่ เหน็ ดว้ ยกบั ผม
แสดงวา่ แมอ่ าจจะไมช่ อบใหผ้ มเปน็ ยามกไ็ ด ้  แลว้ เราก ็
กินข้าวกนั อย่างเงียบๆ

จากวนั นน้ั พอ่ ตอ้ งออกไปท�ำ งานตอนเยน็ ทกุ วนั
และอยู่โยงตลอดคืน  ตอนเช้าจึงเห็นพ่อสะโหลสะเหล
กลับมาบ้าน  แม้จะทำ�งานมาแล้วตลอดคืน  แต่พ่อก็
พยายามช่วยงานซักรีดของแม่ก่อนเท่าท่ีทำ�ได้  แล้ว
จึงกินข้าวและล้มลงนอนเหยียดยาวอยู่หน้าทีวีจน
บ่ายคลอ้ ย

กลางวนั   สายลมพดั เออ่ื ยๆ ปกี นางฟา้ ปลวิ วอ่ น
ผมไดย้ นิ แมฮ่ มั เพลง  ทงั้ ซกั ผา้ อยา่ งมคี วามสขุ และผม
ก็เห็นสายลมกับปีกนางฟ้าเต้นรำ�ไปด้วยกันอย่าง
สนกุ สนาน

27

คนโง่เพือ่ นผม

วันท่ีฝนไม่ตกพ่ีน้ำ�ยังต้องไปโรงเรียนและแม่ก็
ยงุ่ อยกู่ บั งานซกั รดี เสอ้ื ผา้ จนลมื ทกุ อยา่ ง  ผมกจ็ ะมเี วลา
เตรด็ เตรต่ ามล�ำ พงั ไมไ่ ดไ้ ปไกลทไ่ี หนหรอกฮะ  ถดั จาก
บ้านเราจะมีท่ีดินว่างเปล่า ท่ีน่ันจะมีกองดินสูงๆ ผม
มักจะไปอยู่ท่ีน่ัน  ผมชอบปีนข้ึนไปบนกองดินแล้ว
ล่ืนไถลลงมา แม่มักบ่นให้ผมเพราะกางเกงขาดที่ก้น
แตก่ ็แค่บ่น  แม่ใจดีปะกน้ กางเกงใหผ้ มเสมอ

แต่ที่แม่กำ�ชับบางอย่างเด็ดขาด  “ลูกยังเด็ก
หา้ มขา้ มทางรถไฟไปอกี ฟากเปน็ อนั ขาดถา้ ไมม่ ผี ใู้ หญ่
ไปดว้ ย  เล่นได้ในซอยเท่านนั้ ”

28

ผมมีเพื่อนคนหน่ึงชื่อโจด เขาตัวผอมๆ ใส่เสื้อ
ออกจะมอมแมมและมีรอยขาดเป็นรูหลายที่  แต่นั่น
ไม่ส�ำ คัญหรอกฮะ  เพราะเราเลน่ ดว้ ยกันสนุกมาก

บา้ นของโจดเปน็ เพงิ อยใู่ กลๆ้  ทางรถไฟ  ผมคดิ วา่
เขาคงอายเุ ยอะกวา่ ผมฮะ  และนา่ จะสงู เกนิ บนั ไดขน้ั ทส่ี ี่
ของบา้ นผมแล้ว  แต่เขาก็ยังไมไ่ ด้ไปโรงเรยี น  พอ่ เขา
บอกวา่ เขาโงเ่ ลยยงั ไมย่ อมใหเ้ ขา้ โรงเรยี น  และอกี อยา่ ง
พอ่ อยากให้เขาทำ�งานเก็บขยะขาย

แม่เคยเล่าให้ผมฟังว่า  พ่อโจดเคยตะโกนใส่ครู
ท่ีมาสำ�รวจเด็กเข้าเรียนว่า “เก็บขยะมีค่ากว่าการไป
โรงเรียน” แต่คนทั้งซอยก็รู้ว่าวันๆ พ่อของเขาเอาแต่
นอนใตต้ น้ พกิ ลุ ขา้ งตลาดเพอื่ เฝา้ ถงั ขยะสใี่ บ  ปลอ่ ยให ้
โจดกบั แม่เร่หาขยะไปรอบเมือง

“นายมเี พื่อนเป็นนางฟา้ บา้ งไหม” ผมถามเขา
“บางทีนายอาจจะอยากให้เธอชว่ ย”
“ไม ่  ฉันไมร่ ู้จัก  นางฟ้าเปน็ ยงั ไง”
“นางฟา้ คอื คนท่ีเราจะขออะไรได้ทกุ อยา่ ง”
“แลว้ ไดท้ กุ อยา่ งจรงิ เหรอ” โจดบอกอยา่ งไมเ่ ชอ่ื
แตก่ ็แฝงแววตาแหง่ ความหวัง
“ก็ไม่เชงิ หรอก  บางทีเธอก็แคใ่ หฉ้ นั รอ”

29

“ถ้าขอได้จริง  ฉันอยากให้มีขยะเยอะๆ จะได้
ไม่ตอ้ งเดินไกลๆ”

เม่ือผมได้เจอนางฟ้าสีเขียว  เธอถามถึงส่ิงที่
ผมเป็นกังวล  เราคุยกันเร่อื งขยะผมขอให้เธอเสกให้มี
ขยะเยอะๆ

เธอถามผมว่า “แล้วเธออยากให้มีขยะเยอะๆ
จรงิ เหรอ”

“ ไ ม่ รู้ สิ ฮ ะ  โ จ ด อ า จ จ ะ อ ย า ก ใ ห้ เ ป็ น อ ย่ า ง นั้ น
แต่ผมว่าเขาอาจจะอยากมีเสื้อตัวใหม่ด้วยหรือไม่ก็
อยากไปโรงเรียน”

“ฉนั รวู้ า่ เธอมเี หตผุ ล  เธอใหใ้ นสง่ิ ทเี่ ธอมอี ยแู่ ลว้
กไ็ ดน้ ี่” นางฟ้าสเี ขียวแนะนำ�ผมอย่างน้ัน

“ผมมแี คก่ อ้ นหนิ น่ีฮะ”
“แตเ่ ธอก็มกี อ้ นหินมากมาย”
“ฮะ  ผมจะเลือกอันที่ดีให้เขา” ผมรับปากเธอ
ผมไม่ได้เล่าเร่ืองที่ผมขอให้นางฟ้าสีเขียวบันดาลให้
มีขยะเยอะๆ ให้โจดฟังหรอกฮะ  เดี๋ยวเขาจะตั้งตารอ
เกนิ ไปจนไมเ่ ปน็ อนั ท�ำ อะไร  เพราะมนั จะไมเ่ กดิ ขน้ึ ทนั ท ี
ตอ้ งใหเ้ วลานางฟ้าด้วยฮะ

30

หลังจากนั้นเวลาเราเล่นดีดก้อนหินด้วยกัน
ผมให้ก้อนหินสวยๆ กับเขาและยอมให้โจดชนะผมบ้าง
ก็ผมมีก้อนหินตั้งเยอะแยะนี่ฮะ  ส่วนเขาไม่มีเลย
เขาจะได้มกี ้อนหนิ เยอะๆ อย่างผมบ้าง

แต่เร่ืองร้ายๆ  ก็เกิดข้ึนอีกตอนเย็นวันหน่ึง
แมผ่ มเหน็ โจดเดนิ ขอเศษอาหารทร่ี า้ นขา้ วตม้ ในตลาด
แล้วแม่ก็ห้ามผมไม่ให้ไปเล่นกับเขาอย่างเด็ดขาด
เพราะกลวั วา่ เราจะกลายเป็นขโมย

จะยังไงผมกย็ งั ขโมยเลน่ กับโจดเสมอละ่ ฮะ

31

อนาคต

อย่างท่ีบอกล่ะฮะผมกับโจดขโมยเล่นด้วยกัน
เสมอ  เมื่อเขาเก็บขยะได้บ้างแล้ว  เรามีที่นัดเจอกัน
สว่ นใหญจ่ ะเปน็ ผมไปนง่ั เลน่ รอเขาใตร้ ม่ มะขามตน้ ใหญ่
เล่นดีดก้อนหินกัน  บางครั้งผมเข้าครัวแอบห่อเอา
เกลอื ผสมพรกิ ปน่ ไปดว้ ย  โจดเกง่ กาจในเรอ่ื งปนี ตน้ ไม้
เขามมี ะขามสว่ นผมมพี รกิ เกลอื   บางครง้ั เขาสอนใหผ้ ม
ปีนต้นมะขามด้วยฮะ  แต่ผมว่าผมยังตัวเล็กเกินไปจึง
ใจไม่กล้าพอที่จะปนี สูงๆ อยา่ งโจด

32

คร้งั หน่งึ ตอนท่เี รากำ�ลังเล่นดีดก้อนหินกันอย่าง
เครง่ เครยี ด  โจดกโ็ พลง่ ถามขน้ึ วา่   “นายรไู้ หมวา่ อนาคต
คอื อะไร”

ผมเองก็เคยได้ยินแม่ทวงถามพ่อบ่อยๆ คร้ัง
จึงตอบได้เท่าท่ีเข้าใจ “น่าจะหมายถึงอะไรดีๆ ของ
วันพรุ่งน้”ี

“คนที่ตลาดบอกว่า  ฉันไม่มีอนาคต” โจดบอก
เรยี บๆ“ “เพราะถา้ ไมไ่ ดเ้ รยี นหนงั สอื กจ็ ะไมม่ อี นาคต”

“แมบ่ อกวา่ ถา้ โตถงึ บนั ไดบา้ นขน้ั ทส่ี ฉ่ี นั จะไดไ้ ป
โรงเรยี น” ผมดใี จมากเลยฮะทแ่ี มจ่ ะใหผ้ มไดไ้ ปโรงเรยี น

“พอ่ ฉนั บอกวา่ อนาคตของเราคอื ขยะกองโตและ
มบี า้ นเปน็ ทร่ี บั ซอ้ื ขยะใหญท่ ส่ี ดุ ในเมอื ง  แตฉ่ นั กอ็ ยาก
ไปโรงเรยี น  โจดพูดด้วยนำ�้ เสียงเศรา้ ๆ

คืนนั้นผมถามนางฟ้าสีเขียวว่า “อนาคตคือ
อะไรฮะ”

“คืออะไรสักอย่างที่เรายังไม่รู้” เธอบอกพร้อม
รอยยม้ิ สดใสผมชอบยมิ้ ของเธอมากเลยฮะ

“แล้วมนั ดมี ากเลยเหรอฮะ”
“เปล่าหรอกมันเปน็ ไดท้ ้ังดแี ละไม่ด”ี
“แล้วทำ�ไมผใู้ หญ่จึงกงั วลกับมันนักละ่ ฮะ”
“เพราะพวกเขาไม่ร”ู้

33

“แลว้ ผมจะรู้อนาคตของตวั เองได้ไหมฮะ”
เธอย้อนถามว่า “เธออยากรู้จริงๆ รึ มันมี
ความหมายเฉพาะตอนที่เรายงั ไม่รเู้ ทา่ นั้นนะ”
“งั้นผมก็ไม่อยากรู้แล้วล่ะแต่ยังไงผมก็อยากให้
โจดเพ่ือนผมอกี คนไดม้ ีอนาคตดๆี ฮะ”
“งน้ั เธอควรอธิษฐานให้เขาจ้ะ”
“ฮะ ผมจะอธิษฐานให้เขา” แล้วคืนน้ันผมก็
อธษิ ฐานใหเ้ ขาได้เรียนหนังสอื

34

ของศกั ด์สิ ทิ ธ์ิ

วันอันเงียบเหงาต่อมาอีกวัน  ผมมานั่งเล่นดีด
ก้อนหินอยู่ในร่มมะขามเพียงลำ�พังจนเบ่ือแสนเบ่ือ
โจดเขา้ มาตอนบา่ ยคลอ้ ยแลว้   ในมอื เขาแบกถงุ ใบใหญ่
ใสข่ ยะมามากมาย  ผมยน่ื ขวดน�ำ้ ยารดี ผา้ เปลา่ ๆ ใหเ้ ขา
สองใบ

“ฉันรู้แล้วล่ะว่าอนาคตคือสิ่งไม่ควรรู้เพราะถ้า
เรารู้มันจะไม่มีความหมาย” ผมเฝ้ารอบอกเขาด้วย
ประโยคท่คี ดิ ไว้อยา่ งหรูฮะ

35

โจดนง่ิ เงยี บเหมอื นก�ำ ลงั ใชค้ วามคดิ แตก่ ท็ �ำ หนา้
งงๆ  อยา่ งไม่เขา้ ใจ

“ตอนน้ีนายอยากทำ�อะไรท่ีสุด” ผมถามโจด
เพ่ือเปล่ียนเร่ืองเสียเพราะผมอธิบายอนาคตได้เพียง
เท่าน้ันเอง “เราเล่นดีดก้อนหินกันม๊ัย” ผมชวน  แต่ดู
เขาไม่กระตือรือร้นอยากจะเล่นเลยฮะ

“ไม่ร้สู  ิ ฉันอยากไมต่ ้องทำ�อะไร” โจดวางถุงแล้ว
นั่งลง “นายถามท�ำ ไมเหรอ”

“เพราะอยากใหน้ ายถามวา่ ฉนั อยากท�ำ อะไรบา้ ง”
“แลว้ นายอยากท�ำ อะไรล่ะ”
“ฉันอยากทำ�บางอย่างที่แม่ฉันห้ามอย่างเช่น
เดินข้ามทางรถไฟได้เอง  อยากปีนต้นไม้อยากเล่น
ฟองผงซกั ผา้   บอ่ ยคร้งั ทีฉ่ นั อยากจะไปโรงเรยี น”
“เอาไหมฉนั จะพานายขา้ มทางรถไฟฉนั ขา้ มเอง
ทุกวันล่ะ”  โจดเสนอออกจะอวดตวั

“นายต้องให้ฉันข้ามเองนะ  ฉันอยากเดินบน
ทางรถไฟที่มีหินมากมายรองรับอยากเดินข้ามไปมา
แล้วเดินไต่ไปตามรางเหล็กฉันชอบทางรถไฟมากๆ
เลยนะ”

“ฉันเบื่อจะตายชกั ” โจดบอกอยา่ งเซง็ ๆ

36

“ฉนั จะเลอื กเกบ็ กอ้ นหนิ ใตท้ างรถไฟกลบั ไปเยอะๆ
อาจจะมหี นิ ศกั ด์ิสิทธ์ิในนัน้ ”

“ไม่เคยได้ยนิ ว่าจะมหี ินศกั ดสิ์ ทิ ธ”ิ์
ผมรู้สึกเห็นใจโจดมากเลยฮะ  ที่เขาไม่เคย
รเู้ รอื่ งอยา่ งน ี้ “ฉนั ไดฟ้ งั จากนทิ านวา่ สง่ิ ตา่ งๆ เปน็ ของ
ศักดิ์สิทธไิ์ ดแ้ ตม่ นั มักจะหายาก”
“นายคดิ วา่ ใตท้ างรถไฟจะมีหินศกั ดิ์สทิ ธิ์เหรอ”
ดโู จดชกั จะสนใจมนั ขนึ้ มาบา้ งแลว้ ละ่ ฮะ “มแี หง
อยแู่ ลว้   แตไ่ มร่ วู้ า่ มนั จะอยตู่ รงไหน  มนั อาจจะมสี เี ขยี ว
สดี �ำ หรือสีแดงเราอาจจะเจอมนั กไ็ ด้นะ”
“แล้วมันจะศกั ดิ์สทิ ธิ์ยังไง”
“มันอาจจะเป็นหินที่ทำ�ให้ฉันไปได้ทุกท่ีที่ฉัน
อยากไป” จริงๆ  ผมหมายถึงหนิ ท่ีสามารถพาผมขา้ ม
ทางรถไฟไดม้ ากกวา่ ฮะ

“ฉันก็อยากได้หินท่ีสามารถเสกให้มีขยะเยอะๆ
ห รื อ ไ ม่ ก็ หิ น ที่ ทำ � ใ ห้ ค น อ่ื น ๆ  ใ จ ดี กั บ ฉั น บ้ า ง   ฉั น
ไม่อยากหิว หรือไม่บางทีกลางคืนฉันอยากได้หินท่ี
ทำ�ให้อุ่นหรือไม่ก็ไล่ยุงไปไกลๆ ได้ หรือทำ�ให้ฉัน.....”
แต่แล้วเสียงของโจดก็ชะงักค้าง เมื่อเขาได้ยินเสียง
แม่เขาตะโกนโหวกเหวกเรียกเสียงดังจากมุมถนน

37

แล้วโจดก็แบกถุงพะรุงพะรังจากไปอย่างเร่งรีบโดยไม่
เอย่ ลาผมสักค�ำ

ผมสัญญาว่าผมจะไม่มอบหินแห่งความแข็ง
กระด้างให้ใครเด็ดขาด  และถ้าผมเจอมันเข้าผมจะ
ขดุ ดนิ กลบมนั ใหม้ ดิ เลยฮะ  แตต่ อนนม้ี นั ชา่ งเงยี บเหงา
และนา่ เบ่อื ในกระเป๋าผมคงมหี ินแหง่ ความเงยี บเหงา
และน่าเบอ่ื อยู่สักกอ้ นแน่ๆ

38

2
วันเวลาผ่านไป และยังคงผา่ นไปตลอดเวลา



เมือ่ ผมเป็นผใู้ หญ่ขึ้น

ผมไม่ลืมเรื่องท่ีอยากโตสูงถึงบันไดขั้นที่ส่ีเพื่อ
จะได้ไปโรงเรียนหรอกฮะและไม่เคยลืมเร่อื งท่อี ยากโต
เพ่อื จะได้ทำ�อะไรต่างๆ  ได้อย่างผ้ใู หญ่ทำ�กันอย่างเช่น
ได้เล่นไพ่เหมือนกับพ่อ  ได้ใช้กรรไกรและไม้ขีดไฟ
อยา่ งแม่

ตอนนี้ผมรู้แล้วล่ะฮะว่าไม่ว่าจะรอนานแค่ไหน
สดุ ท้ายก็จะถงึ เวลารอ

แต่เมื่อจะได้ไปโรงเรียนจริงๆ ผมกลับไม่มั่นใจ
เลยฮะ  นึกกลัวครูดุๆ อย่างท่ีพ่ีสาวผมเล่า  และย่ิงแย่
ลงไปอีกเมอ่ื น้าชายล้อผมวา่   “นกั เรียนชน้ั ปอข้ีไก”่

41

ผมถามพส่ี าวว่าปอข้ไี กค่ ืออะไร  เธอบอกวา่ มนั
หมายถึงชั้นอนุบาล  และเม่ือผมถามต่อว่าชั้นอนุบาล
ไมด่ ยี งั ไง  เธอกบ็ อกวา่ มนั เปน็ ชนั้ เรยี นทมี่ แี ตเ่ ดก็ เลก็ ๆ
ร้องไห้โยเย  ผมเพ่งิ ร้วู ่าไม่ได้ไปโรงเรียนจริงๆ มันเป็น
เพียงชั้นปอขี้ไก่อย่างท่ีน้าชายบอก หรือ จะให้ฟัง
ดูดีหน่อยก็เรียกว่าชั้นอนุบาลท่ีมีแต่เด็กร้องไห้โยเย
อย่างที่พี่สาวบอก  มีแต่แม่เท่าน้ันที่ทำ�ให้ผมใจชื้น
ข้นึ มาได ้ “ลูกโตเกินจะร้องไห้แลว้ ”

“หมายถงึ ผมเป็นผใู้ หญแ่ ล้วใชไ่ หมฮะ”
“จะเป็นจะ๊ ”
ด้วยความดีใจผมเล่าให้นางฟ้าสีเขียวฟังว่าผม
ใกลถ้ งึ เวลาทจ่ี ะไดไ้ ปโรงเรยี นแลว้   แลว้ เรากค็ ยุ กนั เรอ่ื ง
ความเปน็ ผใู้ หญ ่  เชน่   การไมร่ อ้ งไห ้  การนอนคนเดยี ว
การท�ำ งานหนกั   การมหี ลกั การและอะไรอน่ื อกี มากมาย
อยา่ งที่ผู้ใหญ่ทำ�กนั
วนั หนงึ่ ฝนตกหนกั   และเชา้ วนั ตอ่ มาทอ้ งฟา้ ยงั
มดื ครม้ึ   วนั นน้ั เองแมป่ ลกุ ผมแตเ่ ชา้ มากเลยฮะ  จดั แจง
แตง่ ชดุ นกั เรยี นใหผ้ มจนแนน่ เปรย๊ี ะ  แลว้ กเ็ ดนิ ไปสง่ ผม
กบั พส่ี าวไปโรงเรยี น “เอาฤกษเ์ อาชยั ” แมบ่ อก  ตอนนน้ั
ผมไม่รู้หรอกฮะว่าประโยคนั้นหมายถึงแม่จะมาส่งผม
ได้เพียงวันเดยี ว

42

ผมต่ืนเต้นมากเลยฮะท่ีจะได้ไปโรงเรียน และก็
ไม่ลืมแอบเอาก้อนหินสีเขียวกับเพื่อนมันท่ีมีสีออกดำ�
อีกหลายก้อนใส่กระเปา๋ กางเกงไปดว้ ย

ท่ีโรงเรียนดินเฉอะแฉะกล่ินดอกพุดซ้อนหอม
จางๆ เด็กหลายคนร้องไห้ไม่ยอมปล่อยมือแม่  คนท่ี
ละจากมอื แมแ่ ลว้ ยงั ตอ้ งสาละวนกบั ขา้ วของของตวั เอง
สมุด  หนังสือ  หรือท่นี ่งั เรียน  แต่ผมโชคดีมากเลยฮะ
ท่มี ีพ่สี าวคอยจดั การให้

เมอื่ ถงึ เวลาเขา้ แถวเคารพธงชาต ิ  กอ่ นทจ่ี ะเขา้
ช้ันเรียน  พี่สาวผมซึ่งอยู่ช้ันปอห้าขอให้ผมสัญญา
กับเธอว่าจะไม่ร้องไห้เด็ดขาด  เพราะจะทำ�ให้เธออาย
เพื่อนๆ ผมไม่เข้าใจว่าทำ�ไมผู้ใหญ่ชอบให้ผมสัญญา
กบั เรอ่ื งที่ท�ำ ไดย้ าก

เราทุกคนรวมท้ังคุณครูได้ไปเข้าแถวรวมกัน
เมื่อถึงเวลาผมเห็นทุกคนยืนน่ิงและร้องเพลงชาติ
เสียงดังจนธงขึ้นไปอยู่ยอดเสา  เราจึงกล้าขยับ ผม
ไม่รู้หรอกฮะว่าทำ�ไมทุกคนจึงต้องมายืนเข้าแถวน่ิงๆ
และร้องเพลงชาติ  ธงชาติน่าเกรงขามมากเลยนะฮะ
ผมอยากจะลองเป็นธงชาติบ้างสักครั้ง  นางฟ้าคง
เห็นด้วยกับผมแนๆ่

43