ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΜΑΣ ΣΕ ΚΕΙΜΕΝΑ

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΜΕΓΑΛΟΜ.ΑΓ.ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΛΑΡΙΣΗΣ
17 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2019

1

2

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

(Ctrl+κλικ στον τίτλο για να βρεις το τραγούδι)
Α. ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ
01. ΑΗ-ΓΙΩΡΓΙΤΙΚΗ ΦΩΛΙΑ Ο Ύμνος της Ενοριακής Συντροφιάς μας.
02. Η Εκκλησία του Χριστού στίχοι Ν.Θ.Κ
03. Ο ήλιος βασιλεύει.................................. ....................................
04. Αιώνια Χαρά ......................................... ....................................
05. Είμ’ ένα μικρό παιδάκι (τραγουδά ο μακ.Μητρ.Λαρ.κ.Θεολόγος)
06. Εις το βουνό ψηλά εκεί ........................« ..................................
07. Συ που κόσμους κυβερνάς ....................« ..................................
08. Θέλω να ψάλλω του Θεού ....................« ..................................
09. Ανάσταση...............................................« ..................................
10. Ανατολή .................................................« ..................................
11. Φως ζητάμε............................................« ..................................
12. Τον πύργο κτίζουμε ...............................« ..................................
13. Σ’ ευχαριστώ Θεέ μου ...........................« ..................................
14. Προς δόξαν Θεού...................................« ..................................
15. Μη φοβηθείς .........................................« ..................................
16. Πάσα πνοή .............................................« ..................................
17. Δεν με ξεχνά ..........................................« ..................................
18. Φωνή αηδόνος ......................................« ..................................
19. Αναστάσιμη χαρά ..................................« ..................................
20. Είναι Θεός..............................................« ..................................
21. Την πηγή του χωριού μου .....................« ..................................
22. Ποιός σε φέρνει χελιδόνι ......................« ..................................

23. ....................................................

Β. ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ................... ....................................
01. Μήλο μου κόκκινο ................................. ....................................
02. Αμάραντος .............................................
Γ. ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΠΑΤΡΙΔΟΣ........................ ..................................
01. Θά 'ρθεις σαν αστραπή ......................... ....................................
02. Μακεδονία............................................. ....................................
03. Ίμια- Θερμοπύλες .................................. ....................................

3

04. Δώδεκα Ευζωνάκια................................ ....................................
05. Στην Αγιά-Σοφιά αγνάντια..................... ....................................
06. Αχός ακούγεται...................................... ....................................
07. Το Δισκοπότηρο της Αγιά Σοφιάς.......... ....................................
08. Δεν την ξεχνούμε (παλαιό 1980).......... ....................................
09. Γαλάζια Θάλασσα .................................. ....................................
10. Για σε γλυκεία Πατρίδα μου.................. ....................................
11. Οι κλέφτες.............................................. ....................................
12. Έχω μια πατρίδα ξακουστή ................... ....................................
13. Λύτρωση (παλαιό 1990) ........................ ....................................
14. Μαύρη ζωή ............................................ ....................................
15. Ο Νικηφόρος.......................................... ....................................
16. Όλα μας τα καράβια .............................. ....................................
17 ...............................................................
Δ. ΕΜΒΑΤΗΡΙΑ ........................................... ....................................
01. Μακεδονία............................................. ....................................
02. Ευζωνάκι ................................................ ....................................
03. ...............................................................

Ε. ΔΙΑΦΟΡΑ...........................................
01.Πάμε γι’ άλλες πολιτείες........................... ....................................
02. ...............................................................01.Θά 'ρθεις σαν αστραπή
.........

4

Α. ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ
01.«Αη-Γιωργίτικη Φωλιά».

Υπότιτλος: Ύμνος Ενοριακής Συντροφιάς Μεγαλομ.Αγίου Γεωργίου Λαρίσης.
Στίχοι: π.Νικηφόρος.
Σύνθεση-Ενορχήστρωση-Διδασκαλία: Μάριος Αντωνίου
Πρώτη Εκτέλεση: Φιλαρμονική ΚΑΙ Χορωδία Ενοριακής Συντροφιάς Μεγαλομ.Αγίου
Γεωργίου Λαρίσης.

Μέσα στον κόπο της ημέρας
και με τον πόνο της δουλειάς

κι όταν φυσάει ο αέρας
της άπονης αναμελιάς

Τότε με πίστη και αγάπη
και την ελπίδα της χαράς
με νοσταλγία να βρεις κάτι
τον Αη Γιώργη αναζητάς.

Τον του Χριστού μας στρατηλάτη
τον μάρτυρα τον δυνατό
για μια ζωή πολύ γεμάτη

που θα σε φέρει στον Χριστό.

Πάντα τους πειρασμούς να διώχνει
το φθόνο, την καταστροφή
και την ελπίδα να φουντώνει
σαν θ’ αντρειώνει την ψυχή.

Όλοι μαζί στην Ενορία
και στου Αη Γιώργη τη φωλιά

διώχνουμε κάθε αμαρτία
με τη μικρή μας συντροφιά.

Αδέλφια, όλοι, μην αργείτε
απ’ τη φουρτούνα της ζωής
με βήμα γρήγορο να βγείτε
στο δρόμο της επιστροφής.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

5

02. Η Εκκλησία του Χριστού. (π.Νικηφόρος)
Η Εκκλησία του Χριστού
μαρτύρων το καμάρι
ήταν και θα ‘ναι αθάνατη
μέσα στη θεία Χάρη

Είσαι μητέρα στοργική
γεμάτη από αγάπη

που κρύβεις μεσ’ στους κόλπους σου
μια αγκαλιά γεμάτη

Όλος ο κόσμος σ’ αγαπά
και σ’ έχει για μητέρα

κι εκείνοι που δε σ’ αγαπούν
πάλι θα ‘ρθούν μια μέρα

Η Εκκλησία δεν μπορεί
παιδιά να ‘χει δεμένα
στα πάθη και στις ηδονές
να ‘ναι παραδομένα.

Η Εκκλησία νέκρωση
δεν έχει στη ζωή της
και στην Ανάστασ’ οδηγεί
τα ηρωικά παιδιά της.

Μία φωνή προσκάλεσε
τον Παύλο στην Ελλάδα

Μακεδονία να διαβεί
λόγια να πει μεγάλα.

Κι ο Παύλος επειθάρχησε
και στους Φιλίππους φθάνει
στη Βέροια την ξακουστή

και Σαλονίκη πάει

Και στην Αθήνα έφθασε
απ’ τη Μακεδονία

στο βήμα, στην Ακρόπολη
στην Κόρινθο την μία.

6

Η Εκκλησία έχει παιδιά
με δύναμη και πίστη
από την Άπω Ανατολή
κι ως τη Μεγάλη Δύση

Μακεδονία ξακουστή
του Παύλου το στεφάνι
της Εκκλησίας μας παιδί
κι Ελλάδας το καμάρι.

03.Ο ήλιος βασιλεύει
Ο ήλιος βασιλεύει,
ήλιος βασιλεύει,

ψυχή μου κάνε φτερά!
Με όπλο σου την αγάπη,
μη φοβηθείς σκοτεινιά (δις),

ναι σκοτεινιά.

Δίωξε μακριά τον πόνο,
δίωξε μακριά τον πόνο,

προτίμησε τη χαρά!
που ο Χριστός μας χαρίζει
στα διαλεχτά του παιδιά (δις),

ναι στα παιδιά.

Ο ήλιος βασιλεύει,
ο ήλιος βασιλεύει,
και η ψυχή μου ζητά!
σαν το πούλι να πετάξει,
Χριστέ σε Σένα κοντά (δις),

ναι πιο κοντά!

Κοντά στον Λυτρωτή μας,
κοντά στον Λυτρωτή μας,

είναι όλα ευωδιαστά!
Σβήνουν κακίες και πάθη,
ξεχνιούνται όλα μακριά (δις),

ναι μακριά.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

7

04. Αιώνια χαρά
Ψάχνω να βρω αυτό που μας ενώνει

ποιος είν’ ο δρόμος που οδηγεί στον ουρανό.
Κι όσο κι αν ψάχνω δεν μπορώ

απ’ τον παλιό μου εαυτό να λυτρωθώ
κι αληθινά ν’ αγωνιστώ.

Και προσπαθώ να θυμηθώ
τ’ είναι κατά στον κόσμο αυτό.

Ανοίγω τα φτερά και φεύγοντας μακριά
ψάχνω τη δύναμη να ζήσω αληθινά.

Κοντά στο Χριστό Σ’ Αυτόν που αγαπώ
βρίσκω τη δύναμη αληθινά να ζω
Αιώνια χαρά και γέλιο στη καρδιά
είναι ο Κύριος των πάντων η χαρά

Χρόνια αξέχαστα γεμάτα με Χριστό
χρόνια που ‘δώσαν στη ζωή μας μόνο φως.
Στιγμές αιώνιας χαράς και θεϊκής παρηγοριάς
στην αγκαλιά Σου νιώθουμε να μας κρατάς.

Και προσπαθώ να θυμηθώ
τ’ είναι κατά στον κόσμο αυτό

Ανοίγω τα φτερά και φεύγοντας μακριά
ψάχνω τη δύναμη να ζήσω αληθινά.

Κοντά στο Χριστό Σ’ Αυτόν που αγαπώ
βρίσκω τη δύναμη αληθινά να ζω
Αιώνια χαρά και γέλιο στη καρδιά
είναι ο Κύριος των πάντων η χαρά.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

05. Είμ’ ένα μικρό παιδάκι
Είμ’ ένα μικρό παιδάκι
ταπεινό και Σε υμνώ

8

Θεέ μου κάνε η προσευχή μου
ν’ ανεβεί στον ουρανό.(2)

Στείλε μου άγγελο προστάτη
που η ψυχή μου λαχταρά,
στείλε Θεέ μου, να με βάλει

κάτω απ’ τ’ άσπρα του φτερά.(2)
Δείξε μου τον ίσιο δρόμο
και τη στράτα την καλή
κάμε ν’ αγαπώ τον κόσμο
κι από μένα πιο πολύ.(2)

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

06. Εις το βουνό ψηλά εκεί
Εις το βουνό ψηλά εκεί
ειν’ εκκλησιά ερημική,

το σήμαντρό της δε χτυπά,
δεν έχει ψάλτη ούτε παπά.

Ένα καντήλι θαμπερό
και έναν πέτρινο σταυρό

έχει στολίδι μοναχό
το εκκλησάκι το φτωχό.

Αλλ’ ο διαβάτης σαν περνά
στέκεται και το προσκυνά

και με ευλάβεια πολλή
τον άσπρο του σταυρό φιλεί.

Επάνω στο σταυρό εκεί
είναι εικόνα μυστική

μ’ αίμα την έγραψε ο Θεός
και την λατρεύει ο λαός.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

07. Συ που κόσμους κυβερνάς
Συ που κόσμους κυβερνάς,
και ζωή παντού σκορπάς,
άκου τούτη τη στιγμή,

9

των παιδιών σου τη φωνή.

Φώτιζε μας τη ψυχή, σ
το καλό, την αρετή.
Δίνε μας από ψηλά,

Θάρρος, δύναμη, χαρά.

Για να ζούμε εδώ στη γη,
με γαλήνη, με τιμή,

Και να υμνούμ' αιώνια
Σε, Πάνσοφε, Δημιουργέ!

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

08. Θέλω να ψάλλω του Θεού
Θέλω να ψάλλω του Θεού
το όνομα να ψάλλω
όνομα μέγα σαν κιαυτό
και άγιο και ευλογητό
δεν είναι δεν ειν΄ άλλο (2)

Ας ήμουν βρύση δροσερή
στην λαγκαδιά κεί κάτου
με το νεράκι μου τ’ αγνό
να νατανακλά τον ουρανό
να ψάλλω τ’ όνομά του (2)

Ας ήμουνα μικρό πουλί
τη νυχτα στο φεγγάρι
μεσ’ τα κλαδιά να κατοικώ
και τ’ όνομά του το γλυκό
να κελαηδώ με χάρη (2)

Ας ήμουν’ άγγελος αγνός
στον ουρανό κωντά του
με τα χρυσά αργυρά φτερά
και μέρα νύχτα λιγερά
να ψάλλω τ’ όνομά του (2)

Μα κι άν δεν είμαι άγγελός
στον κόσμο εδώ χάμου

10

νύχτα και μέρα θα λαλώ
τ’ όνομα αυτό το υψηλό
που αγαπά η καρδιά μου (2)

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

09. Ανάσταση- Πασχαλινό Γ. Βερίτης (Αλέξανδρος Γκιάλας)
Στο στερνό το ξεψύχισμα
δειλινού μυρωμένου,
κάποια ρόδα μαραίνονται,
κάποια ρόδα πεθαίνουν.

Ώρια λούλουδα π’ άνθισαν
μιαν αυγούλα τα’ Απρίλη
ξεφυλλίζουν και σβήνουνε

στο λαμπριάτικο δείλι.

Κι ένα ρόδο, τινάζοντας
τ’ ανοιχτά πέταλά του,
κάποιο φύλλο που τού ‘μεινε
για στερνό στόλισμά του,

με τρεμούλιασμα’ ανάλαφρο
το τινάζει μπροστά του,

στο κρυστάλλινο φλοίσβισμα
του ρυακιού του δροσάτου.

- Που τραβάς ανθοπέταλο
τη ζωή σου να σβήσεις;
- Πάω να φέρω την Άνοιξη
σε μια χώρα άλλης ζήσης.

Μη με κλαις. Σ’ άλλα χώματα
τον Απρίλη θα φέρω,

θα σκορπίσω το μήνυμα
μιας αλήθειας που ξέρω

κείνο π’ άκουσα σήμερα
και σιγόψελνε η αύρα,
που το λάλαε χαρούμενα
κι η καμπάνα απ’ αλάργα

11

νύχτα νύχτα το μήνυμα
το τρανό θα κηρύξω –
του Χριστού την Ανάσταση,
στους νεκρούς που θα σμίξω.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

10. Ανατολή Γ. Βερίτης (Αλέξανδρος Γκιάλας)
Ήλιος πάλι λαμπρός ξεπροβάλλει,
σηκωθείτε, παιδιά, σηκωθείτε,
της αυγής τη δροσιά να χαρείτε
και να πείτε τραγούδια γλυκά.

Ας υψώσουμε νου και καρδιά μας
στον ουράνιο Θεό και Πατέρα,
που μας έστειλε πάλι την μέρα
και φροντίζει για μας στοργικά.

Τα πουλάκια γλυκά κελαηδούνε
και το ρυάκι κυλά τα νερά του,
κάθε πλάσμα υμνεί το όνομά Του,
που δοξάζουν αγγέλων χοροί.

Ω Πανάγαθε Πλάστη του Κόσμου,
δωσ' μας πλούσιο το φως, που ποθούμε,

σαν παιδιά Σου, μ' αγάπη να ζούμε,
με ψυχή και ζωή καθαρή.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

11.Φως ζητάμε - ΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟ ΦΩΣ Γ. Βερίτης
-Νυχτωμένοι στρατοκόποι,
στα σκοτάδια πού γυρνάτε,
σαν τί να 'ναι πού ζητάτε;
Τόσος δρόμος, τόσοι κόποι
μες στο σκοτεινό στρατί
τ' ανηφορικό, γιατί,
νυχτωμένοι στρατοκόποι;

Να! Σε λίγο αρχίζει ἡ μπόρα:

12

Σύγνεφα, βροντή, καπνός·
και το λιγοστό αστροφώς,
πού σης σιγοφέγγει τώρα,
όπου να 'ν' κι ατό θα σβήσει.
Και σεις τρέχετε, γυρνάτε,
λες και βιάζεστε να πότε

σε νυχτερινό μεθύσι.

Τόσος δρόμος, τόσοι κόποι!
Σαν τί να 'ναι πού ζητάτε

στα σκοτάδια πού γυρνάτε,
νυχτωμένοι στρατοκόποι;

- Τί ζητάμε; Φώς, διαβάτη:
Ειν' ὁ πόθος ὁ βαθύς

κάθε ανθρώπινης ψυχής.
Σαν ποιό να 'ν' το μονοπάτι
πού στο φώς θε να μας φέρει;
Αχ! κανείς μας δεν το ξέρει.

Φώς ζητάμε, Φώς, διαβάτη.
Πήραμ' ένα γιδοστράτι
και χυθήκαμε στα σκότη

απ' την πρώτη μας τη νιότη.
Και ζητάμε κι όλο πάμε
κι όσο πάμε και ζητάμε.

Πόσα χρόνια πάνε τώρα;
Χίλια; Δυο χιλιάδες; Τρεις;
Μέτρησέ μας τα αν μπορείς.
Με την ίδια πάντα φόρα,
στο σκοτάδι, στ' αστροφώς,
τριγυρνάμε σαν αλήτες,

νυχτωμένοι παρωρίτες,
και γυρεύουμε το Φώς.

Πήγαμε στη Βαβυλώνα,
στο Θιβέτ, στην Καρχηδόνα,

στης Αιγύπτου τις ερμιές.
Μας εμάθαν όλ' οι δρόμοι

13

κι όλες οι νεροσυρμές
ως την Κίνα κι ως τη Ρώμη.

Τίποτα! Νεκρές ελπίδες!
Δεν εβρήκαμε παρά

λιγοστές χλωμές αχτίδες.
Φώς ζητάμε, Φώς, διαβάτη.

Ξαναπαίρνουμε φτερά
και πετάμε νύχτα-μέρα
απ' το Νείλο στον Ευφράτη
κι ως τις θάλασσες κι ως πέρα.

Τρέξαμε στο Καπιτώλιο
και στο βράχο τον αιώνιο

κι ανεβήκαμε κι αυτές
του Ολύμπου τις κορφές.

Μα κι εδώ η χαρά σαν πρώτα
σβήστηκε σαν λευκαφρός:
Ήταν φώτα, χίλια φώτα,
μα δεν ήτανε το Φως...
Και κινήσαμε και πάλι
και ριχτήκαμε ξανά
στα λαγκάδια, στα βουνά,

στα σκοτάδια και στην πάλη.

Και γυρνάμε σαν αλήτες,
νυχτωμένοι παρωρίτες,
στο σκοτάδι στ' αστροφώς.
Αχ! πονόψυχε διαβάτη,
πες εσύ, ποιό μονοπάτι
θα μας φέρει προς το Φως;

- Κουρασμένοι στρατοκόποι,
που σας είδαν τόσοι τόποι,
που σας θόλωσαν το μάτι

καταιγίδα, ανεμοζάλη,
δίψα, θλίψη, φόβος, μπόρα,

πάρτε και το μονοπάτι
το φτωχό, που θα σας βγάλει

14

προς της Βηθλεέμ τη χώρα.

Είν' το ίδιο το στρατί
το ματόβρεχτο που φθάνει

στο μαρτυρικό στεφάνι
κι ως το Γολγοθά κρατεί.
Ακλουθάτε το, ακλουθάτε:
Απ' τη φάτνη ως το Σταυρό
μπόρεσα κι εγώ να βρω
τ' άυλο Φως π' αναζητάτε.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

12. Τον πύργο κτίζουμε όλοι αντάμα
Τον πύργο κτίζουμε όλοι αντάμα
και στο Χριστό κάνουμε τάμα
κανένας μας να μη σταθεί
όσπου η δουλειά μας να τελειώσει
στο βράχο ο πύργος να ριζώσει
ίσα με τ’ άστρα - να υψωθεί – (2)

Πολλοί αγκωνάρια πελεκάνε
κι άλλοι τ’ ασβέστη κουβαλάνε

και πιάνει νότηλο απ’ τη γη
καθείς τον κόπο του θα βάλει

είναι μικροί κι είναι μεγάλοι
άλλοι μαστόροι κι άλλοι υπουργοί.

Χιλιάδες γύρω μας χαζεύουν
άλλοι γελούν κι άλλοι παινεύουν

είμαστε πρώιμοι ή τρελοί
αν φοβηθούμε κι αν πούμε
δεν θέλουμε άλλο ή δεν μπορούμε

αλί σε μας και τρισαλί.

Δεν ζούμε εμείς μέσα στο ψέμα
και στην απάτη των ονείρων
μέσα μας τρέχει ηρώων αίμα
είμαστε απόγονοι μαρτύρων

Μέσα στους τάφους των ανθίζει
η πίστη αυτή που μας φλογίζει

15

Τον πύργο κτίζουμε όλοι αντάμα
κουράγιο αδέλφια για το τάμα
που ‘χουμε κάνει στο Χριστό
όλοι με κέφι ας εργαστούμε
και με χαρά ας αγωνισθούμε
για να το κάνουμε σωστό (2)

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

13. Σε ευχαριστώ Θεέ μου
Όταν τριγύρω βλέπω της φύσεως τα κάλλη
τον ήλιο, τη σελήνη, τ' άστρα τα φωτεινά,
τη θάλασσα, π' αφρίζει κι απλώνεται μεγάλη,

τους ποταμούς, τα δένδρα, τους κάμπους, τα βουνά
και τ' άνθη, που στολίζουν αγρούς και μονοπάτια
Σ' ευχαριστώ Θεέ μου, που μού 'δωκες τα μάτια

Κι όταν ακούω το φλοίσβο στην ήσυχη αμμουδιά
κι όταν ακούω στο δάσος το ζηλεμένο αηδόνι

κι όταν ακούω τ' αγέρι στου δένδρου τα κλαδιά
κι όταν ακούω ακόμη τους στεναγμούς του γκιώνη

και τη φωνή του γρύλλου στη σκοτεινή νυχτιά
Σ' ευχαριστώ Θεέ μου που μου' δωκες τ' αυτιά

Κι όταν στο δρόμο βρίσκω γέρο, τυφλό, ζητιάνο
ή κι ορφανά παιδάκια που τρέμουν και πεινούν

και σταματώ μ' αγάπη κι ελεημοσύνη κάνω
κρυφά απ' τους διαβάτες, που δίπλα μου περνούν.
κι ευφραίνετ' η ψυχή μου κι αγάλλεται και χαίρει

Σ' ευχαριστώ Θεέ μου που μου' δωκες το χέρι

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

14. Προς δόξαν και ευλογίαν
Προς δόξαν και ευλογίαν

του κραταιού Θεού Πατρός
ας ψάλλει υμνωδίαν
ο νέος μας χορός

Αργυρεί η αρμονία
ο νους μας κι η ψυχή

16

και η φωνή μας μία
εγκάρδιος – ευχή – (2)

Συ ήν όστις επιτρέπεις
να ζώμεν επί γης

και άνωθεν μας βλέπεις
και μας καθοδηγείς.

Το ους σου τώρα κλίνε
εις τας ευχάς ημών
ευχετηριών είναι

ευχαι ψυχών – αγνών- (2)

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

15. Μη φοβηθείς. Ιωάννης Πολέμης
Μη φοβηθείς το σπίτι, που άνοιξε
βαθιά στη γη τα θέμελα του,
κι ας έλθουν χίλιοι ανεμοστρόβιλοι
και τη σκεπή του ας ρίξουν κάτου.

Μη φοβηθείς το δέντρο , που άπλωσε
τις ρίζες του βαθιά στο χώμα,

κι ας σπάσει την κορφή του ο άνεμος
και τα πυκνά κλαδιά του ακόμα.

Μη φοβηθείς αυτόν, που στήριξε
στην Πίστη επάνω την ελπίδα.
Τον είδα στη ζωή να μάχεται
μα πάντα ανίκητο τον είδα.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

16.Πάσα πνοή και πάσα κτίσις
Πάσα πνοή και πάσα κτίσις
τον φωτοδότην ευλογεί

αγγέλων και ανθρώπων φύσις
εν ουρανώ και εν τη γη.

Τον πάντων πλάστην μεγαλύνει
Αυτόν δοξάζουσι σαφώς
ο ήλιος και η σελήνη

17

και πάντα τ’ άστρα και το φως (2)

Η φύσις πάσ’ αφυπνουμένη
ως νήπιον εν τη στρωμνή
Αυτού την χείραν περιμένει
και τον τροφέα της υμνεί (2)

Αυτού την δόξαν διηγείται
η νυξ επίσης και το φώς
και πάντα όπου υμνολογείται
το μέγα όνομα Θεός (2)

Αυτόν υμνεί η οικουμένη
αι γενεαί των γενεών

πρεσβύται νέοι και παρθένοι
λαοί και άρχοντες λαών (2)

Ανάστα πνεύμα μου ανάστα
δια να κράξεις ευλαβώς

Σοι πρέπει αληθώς ώ πλάστα
Δόξα τω δείξαντι το φως (2)

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

17. Δεν με ξεχνά
Κι αν δε μου μείνει εντός του κόσμου
που να ακουμπήσω να σταθώ
-εκεί ψηλά είν’ ο Θεός μου
πως ημπορώ να απελπισθώ -. (2)

Είν’ ο Θεός που μ’ έχει πλάσει
το χέρι του το σπλαχνικό
δεν ημπορεί να με ξεχάσει
και να μ’ αφήσει νηστικό

Πέρα στα δάση όλο γυρίζουν
του ουρανού τα πετεινά

- ποτέ δε σπείρουν και δεν θερίζουν
κι όμως κανένα δεν πεινά- (2).

Μεσ’ στα λιβάδια άνθη και κρίνα
δεν έμαθαν υφαντική

18

-όμως ο πλάστης ενδύει κι εκείνα
με μια στολή βασιλική- (2)

Και ‘με λοιπόν εντός του κόσμου
φτωχό παιδί και ορφανό

- θα με φωτίσει ο πλαστουργός μου
που κατοικεί στον ουρανό (2)

[

Εί’ ο Θεός που μ’ έχει πλάσει
το χέρι του το σπλαχνικό
δεν ημπορεί να με ξεχάσει
και να μ’ αφήσει νηστικό.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

18. Φωνή αηδόνος

Τη φωνή της αηδόνος
εκ του θαλερού ανθώνος
γλυκυλάλως αντηχεί (2)

Τι ωραία μελωδία!
Προς τον Πλάστην υμνωδία

και αθώα προσευχή (2)

Ευσεβή, καλά παιδία,
και ημών η υμνωδία
ας δοξάση τον Θεόν (2)

Πάντες ψάλλατε συμφώνως:
Μέγας ει, Θεέ, και μόνος
ο θαυμάσια ποιών (2)

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

19. Αναστάσιμη χαρά. Ο Αναστάσιμος Γ. Βερίτης

Στην αναστάσιμη χαρά
φυτρώνουν μέσα μας φτερά,

κι αντάμα ξεκινάμε
για κάποιες χώρες μακρινές
που τόσες γνώριμες φωνές
μας προσκαλούν να πάμε.

19

20. Είναι Θεός Όλοι μαζί! Κι ειν’ η φωτιά
στην τρισευδαίμονη ματιά,
και λάμπει γύρω η πλάση
Δόξα, ωσαννά στον Πλαστουργό
που ‘ρθε με λόγο και Σταυρό
-τον κόσμο ν’ αναπλάσει- (2)

Άνοιξη μπήκε για καλά,
κι η αγράμπελη μοσκοβολά

κι η πασχαλιά ευωδιάζει.
Πήδα και χόρευε ψυχή
που σ’ έλιωσ’ η απαντοχή

και το πικρό μαράζι.

Άνοιξη μπήκε για καλά
κι η θάλασσα παιζογελά
κι ανθίζουν κήποι εντός μου.
Πλάκες που στέκατε βαριές
στα μνήματα και στις καρδιές
-σας έσπασε ο Χριστός μου- (2)

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Είναι Θεός αυτός σκορπά
τον ήλιο που την γη θερμαίνει

και προστατεύει κι αγαπά
ολόκληρη την οικουμένη.

Είναι Θεός! Κάθε πρωί
μας στέλνει μια καινούργια μέρα.

Αυτός μας δίνει τη ζωή,
Αυτός μας δίνει τη μητέρα.

Είναι Θεός! Αυτός σκορπά
τα λούλουδα στη γη π' ανθούνε

και προστατεύει κι αγαπά.
όσα παιδιά τον αγαπούνε.

Είναι Θεός! Μας οδηγεί
και μας διδάσκει αυτά που πρέπει,

και ρίχνει μια ματιά στη γη

20

κι όλας τας πράξεις μας τας βλέπει.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

21. Την πηγή του χωριού μου Γ. Βερίτης (Αλέξανδρος Γκιάλας)
Την πηγή του χωριού μου
με τα λούλουδα γύρω
που σκορπούσανε πάντα
το λεπτό τους το μύρο

Την πηγή του χωριού μου
δεν την έχω ξεχάσει

κι ας μ' ασπρίσαν τα τόσα
χρόνια πούχουν περάσει.

Στην πηγή του χωριού μου
μενεξέδες ανθούσαν,

και στα δυο της πλατάνια
τα πουλιά κελαϊδούσαν.

Στα καθάρια νερά της
τρέχαμ' όλοι το δείλι
απ' τ' αλώνια γυρνώντας
με φρυγμένα τα χείλη.

Κι ο παπάς του χωριού μας
με την άσπρη γενειάδα,
που κρατούσε της πίστης
την ακοίμητη δάδα,
Χαιρετώντας μας όλους
κάθε βράδυ περνούσε
κι η καμπάνα σε λίγο
το σπερνό μας μηνούσε.

Βραδινές προσευχές μας
των παιδιάστικων χρόνων,

που νικούσατε πάντα
τον ανθρώπινο πόνο,

Με γλυκιά νοσταλγία
σας γυρίζω στο νου μου,

21

καθώς πάλι θυμάμαι τ
ην πηγή του χωριού μου.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

22. Ποιό σε φέρνει χελιδόνι
Ποιός σε φέρνει χελιδόνι
στην παλιά σου τη φωλιά
όταν άνοιξη σιμώνει

και φωλιάζουν τα πουλιά (2)

Ποιός λουλούδια σας χαρίζει
την γλυκιά σας μυρωδιά
που τον κήπο μας στολίζει

και μ’ ανοίγει την καρδιά (2)

Ποίος άραγε σε στέλνει
μέλισσα εργατική

το γλυκύ να εύρεις μέλι
στα λουλούδια εδώ κι εκεί (2)

Ποιός λιβάδι μου φροντίζει
τη δροσάτης αγκαλιά

με λουλούδια να στολίζει
και μ’ αρνάκια και πουλιά (2)

Του Θεού το άγιο χέρι
όλα τα αγαθά σκορπά
τα καλά Αυτός μας φέρει
ναι γιατί μας αγαπά (2)

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

23.Ως θαυμαστόν το Όνομά Σου. ΠΡΟΣΕΥΧΗ
Ως θαυμαστόν το όνομά Σου
εν πάσι Κύριε τη γη
ο ουρανός τας καλλονάς Σου
απεικονίζει και ευλογεί.

Εκ Θηλαζόντων Σοι χειλέων
αίνον εξάγεις βρεφικόν

εχθρόν κι’ εκδικητήν αρχαίον

22

καταδαμάζων και νικών.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

24. Εσένα Κύριε θυμάμαι
Βαρύ του λόγου στόλισμα με τυραννάει,
χάνεται μες σ’ αισθήματα η καρδιά μου,
ξένη μια λύπη μες τον κόσμο με λυγάει.

Στο χρόνο φεύγω το χαμένο
μ’ ένα πουλί που μέσα μου ξυπνάει

και σένα, Κύριε, θυμάμαι.

Βλέπω δροσιάς τη στάλα σε κλωνάρι,
ίσκιο πουλιού γραμμένο στο νερό,

ακούω βροχής ψαλμό μες στη γαλήνη,
πονώ ένα πόνο για τα πάντα
και σένα, Κύριε, θυμάμαι.

Ένα σταυρό ξεκρίνω ετοιμασμένο
για τώρα, για αύριο και για πάντα
της ομορφιάς το σώμα να καρφώσουν.

Άφραστη λύπη, εγκόσμιο αίμα,
ρίχνει δυο στάλες στην καρδιά μου

και σένα, Κύριε, θυμάμαι.

Βλέπω δροσιάς τη στάλα σε κλωνάρι…

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

24. Ώρα πολέμου
Ώρα πολέμου κι ο εχθρός πολιορκεί

τα τείχη της ψυχής μου για να τα γκρεμίσει
να βρει στην κούραση το δόλιο μαχητή
με τρόπαια θριάμβου πίσω να γυρίσει.

Δεν είναι ο πόλεμος με όπλα και σπαθιά
ξίφη και αίμα, ιαχές, βουή κι αντάρα
μες στης καρδιάς το μετερίζι μυστικά

χτυπά ο εχθρός, της αμαρτίας η λαχτάρα.
Στην άγια έπαλξη θα σκαρφαλώσω

23

να χτυπηθώ για Σε σα μαχητής
κι αν πέσω όρθιος και αν ματώσω
μάρτυρα, δούλο Σου να με δεχτείς.

Είναι ένας χτύπος, μια ανάσα, μια ευχή
είναι ένα όραμα γραμμένο στην καρδιά μου
δικός Σου πρόμαχος και πρώτος στη γραμμή
να’ ναι η μορφή Σου προσταγή, παρηγοριά μου

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

25. Ευαγγελίστριες
Σαν ώριμα στάχια μέσα στον κάμπο ψυχές

προσμένουν Χριστέ μου να σβήσεις τις πράξεις του χτες
μια ελπίδα, ένας πόθος να αρχίσουν καινούρια ζωή
μα πού είναι οι εργάτες; ακούω να λες Εσύ.

Ευαγγελίζομαι υμίν χαρά μεγάλη
σημαίνει σκορπώ τη θεία χάρη
με τη ζωή, την προσευχή, την αρετή.
Ευαγγελίζομαι υμίν χαρά μεγάλη
απλώνω το χέρι σ' όποιον πονάει
και του μιλώ για το Χριστό, τον Αρχηγό.

Τα λόγια σου Κύριε καλούν τη δική μου ψυχή
Ευαγγελίστρια να γίνω κι εγώ στη ζωή
Άραγε θα 'μαι άξια για τέτοια τιμή
Χριστέ μου για όλα σε ευχαριστώ πολύ!

Ευαγγελίζομαι υμίν χαρά μεγάλη
σημαίνει σκορπώ τη θεία χάρη
με τη ζωή, την προσευχή, την αρετή.
Ευαγγελίζομαι υμίν χαρά μεγάλη
απλώνω το χέρι σ' όποιον πονάει
και του μιλώ για το Χριστό, τον Αρχηγό.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

26. Αφορώντες εις τον της πίστεως Αρχηγόν
Αργά βαδίζεις μέσ’ στους δρόμους της ψυχής!
Κι εγώ ζητώ μία ηλιαχτίδα απ’ τη μορφή Σου,
να ακουμπήσω, να σταθώ, να δροσιστώ,

24

αύρα λεπτή να νιώσω Κύριε την πνοή Σου.

Λυγά η ψυχή μου, ναυαγεί, που να πιαστεί;
Χέρια απλωμένα δεν υπάρχουν, δες βουλιάζει!

Η θύμησή Σου την κρατάει ζωντανή.
Θεριά τα κύματα κι ο άνεμος ουρλιάζει.

Στη δίνη μέσ’ αναζητάω να Σε βρω, ελπίδα,
δύναμ’ από Σένα να αντλήσω,

μία αγκαλιά Σου μοναχά να ζεσταθώ,
το πρόσωπό Σου σαν δειλιάζω ν’ αντικρίζω!

Μία ματιά Σου μοναχά ν’ αναστηθώ,
τ’ άγιο Σου βλέμμα διαρκώς ν’ ατενίζω!

Σε νιώθω χάδι στης καρδιάς μου την πληγή,
όταν φοβάμαι, σαν ματώνω και πονάω.

Διάπλατ’ ανοίγουν των ματιών μου οι ουρανοί,
με λούζ’ η χάρη Σου, τον κόσμο αψηφάω!

Της Δαμασκού το θάμα ζω κάθε στιγμή,
π’ απ’ το δικό σου μονοπάτι ξεστρατίζω,
Σου παραδίνομαι καινούργια κάνω αρχή,
Βαστάς το χέρι μου, στα κύματα βαδίζω!

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

27. Το Γολγοθά σου
Αν κουβαλάς βαρύ σταυρό στην πλάτη
και δεν αντέχεις άλλο μοναχός,
σαν Κυρηναίος τότε Εκείνος θα ’ρθει
για να σηκώσει το δικό σου το σταυρό…

Κι αν ο ιδρώτας σου σαν αίμα στάζει,
γιατί είναι ο αγώνας σου πολύ σκληρός,

σαν χάδι απαλό τότε Εκείνος θα ’ρθει
για να σκουπίσει τον ιδρώτα σου με φως…

Το Γολγοθά σου να μην τον φοβάσαι,
ακόμα κι ο θάνατος είναι νεκρός.

25

Για σένα Εκείνος πάντα να το θυμάσαι,
έγινε άνθρωπος κι ας είναι Θεός…

Για να σε σώσει απ’ της ψυχής τα πάθη,
πέθανε σαν ταπεινωμένος φονιάς,

μα κατατρόπωσε το κράτος του Άδη
κι Αναστημένος την Ανάστασή σου ζητά…

Κι αν απ’ την κούραση σε κάποια σου μάχη,
αναφωνήσεις και εσύ «διψώ»

σαν άλλος στρατιώτης τότε Εκείνος θα ’ρθει
όχι με ξίδι αλλά με δροσερό νερό…

Το Γολγοθά σου να μην τον φοβάσαι,
ακόμα κι ο θάνατος είναι νεκρός.

Για σένα Εκείνος πάντα να το θυμάσαι,
έγινε άνθρωπος κι ας είναι Θεός…

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

28. Ατενίζω μια πατρίδα ευλογημένη από τον Θεό
Ατενίζω μια πατρίδα ευλογημένη απ’ το Θεό
προικισμένη μ’ ένα θείο παραδείσου θησαυρό.

Είσαι, Ελλάδα, πλουτισμένη με ονείρων ομορφιές
απ’ τις κορφές ως τις ακρογιαλιές.

Σαν διαμάντι η θάλασσά μας δες πώς λάμπει την αυγή
κι ο σταυρός ψηλά στολίζει κάθε μια βουνοκορφή,
τα κεριά σ’ ένα ξωκλήσι, άυλο φως τα δειλινά
και η ψυχή τραγούδι αρχινά:

Στρέφω τη ματιά μου στο γαλάζιο ουρανό
ν’ αντικρίσω Σέ, Θεέ μου, λαχταρώ,

έχω στην ψυχή μου τη μορφή Σου ζωγραφιά,
την ορθόδοξη την πίστη στην καρδιά!

Θα σταθώ κι εγώ της πίστης μαχητἠς
στον τόπο αυτό φλογερός αγωνιστής με το Χριστό.
Και τα χώματά σου, Ελλάδα, τα ζηλέψανε πολλοί,

τα ποτίσαν μ’ αίμα, δάκρυ, μάρτυρες ηρωικοί

26

μες στην ιστορία έλαμψαν ακλόνητες μορφές
που ντρόπιασαν σκληρούς κατακτητές.

Και οι ήρωες αυτοί που μας χαρίσαν λευτεριά
πριν τις μάχες, δες, δακρύζανε μπροστά στην Παναγιά
και θα ζουν μες στις καρδιές μας ολοζώντανοι, τρανοί

της πίστης, της πατρίδας οδηγοί.
Στρέφω τη ματιά μου…

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

29. Προμάχοι

Ώρα πολέμου κι ο εχθρός πολιορκεί
τα τείχη της ψυχής μου για να τα γκρεμίσει

να βρει στην κούραση το δόλιο μαχητή
με τρόπαια θριάμβου πίσω να γυρίσει.

Δεν είναι πόλεμος με όπλα και σπαθιά
ξίφη και αίμα ιαχές βουή κι’αντάρα

μες στης καρδιάς το μετερίζι μυστικά
χτυπά ο εχθρός, της αμαρτίας η λαχτάρα.

Στην άγια έπαλξη θα σκαρφαλώσω
να χτυπηθώ για Σε σαν μαχητής
κι αν πέσω όρθιος και αν ματώσω

μάρτυρα, δούλο Σου να με δεχτείς.

Είναι ένας χτύπος μια ανάσα, μια ευχή
είναι ένα όραμα γραμμένο στην καρδιά μου
δικός Σου πρόμαχος και πρώτος στη γραμμή
να’ ναι η μορφή Σου προσταγή, παρηγοριά μου.

Στην άγια έπαλξη θα σκαρφαλώσω
να χτυπηθώ για Σε σαν μαχητής
κι αν πέσω όρθιος και αν ματώσω

μάρτυρα, δούλο Σου να με δεχτείς.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

30. Με καρδιά και με Φλόγα

Με καρδιά και με φλόγα θερμή
που στα στήθη ανάβει φωτιές,

27

ξεκινήσαμε αυτό το πρωί
για ψηλές χιονισμένες κορφές.

Ναι εκεί, ναι εκεί (δις)
λάβαρο θριάμβου θα στηθεί,

στου Βοριά την αντάρα
δε θα σπάσει και δε θα σχιστεί.

Από κάτω μας τάζουν χαρές
που ‘χουν λάμψη μας λένε τρανή

μα οι γεμάτες με νιάτα ψυχές
δεν λυγούν στης ψευτιάς τη φωνή.

Κει ψηλά, κει ψηλά (δις)
ύμνοι θα αντηχήσουν κι ωσαννά

στο μεγάλο Πατέρα
που με βλέμμα στοργής μας κοιτά.

Μπρος παιδιά κι οδηγός στο στρατί
του αγώνα μας είν’ ο Χριστός

νικητές σαν θα φτάσουμε κει
η Ελλάδα θ’ αστράψει στο φως.

31. Με παλμό Ναι εκεί, ναι εκεί.....

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Με παλμό και φλόγα ξεκινάμε
να σκορπίσουμε το φως παντού,
μέχρι την άκρη του κόσμου θα πάμε
για την αγάπη και τη δόξα του Χριστού.

Θέλουμε να λάμψει η αλήθεια
σ' όλες τις ανήσυχες ψυχές

που με λαχτάρα φωνάζουν βοήθεια
να λυτρωθούν να γίνουν καθαρές.

Αδέλφια κίτρινα, λευκά και μαύρα
τα χέρια δώστε, ενώστε τα σφικτά

και η αγάπη που γίνεται λάβα
θα μας ενώσει στο Χριστό κοντά.

28

Συνεργοί των Ιεραποστόλων
θέλουμε να γίνουμε κι εμείς

και τα βήματα των Αποστόλων
θα ακολουθήσουμε ως τα πέρατα της Γης!

Β. ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ

01.Μήλο μου κόκκινο

C FC

Μήλο μου κόκκινο, ρόδο βαμμένο (x2)

CG C

γιατί με μάρανες, τον πικραμένο

Πηγαίνω κι έρχομαι, μα δε σε βρίσκω (x2)
Βρίσκω την πόρτα σου μανταλωμένη
τα παραθύρια σου φεγγοβολούνε

Ρωτώ την πόρτα σου, πού είν’ η κυρά σου (x2)
Κυρά μ’ δεν είναι δω, πάει στη βρύση
πάει να πιει νερό και να γιομίσει

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

02.Αμάραντος

Ο «Αμάραντος» είναι ένα από τα πιο γνωστά λεβέντικα, τσάμικα
τραγούδια, με πιθανή προέλευση τη Στερεά Ελλάδα.

Αχ, για ιδέ καλέ για ιδέ
για ιδέστε τον αμάραντο!
Για ιδέστε τον αμάραντο
σε τι βουνό φυτρώνει καλέ!

Αχ φυτρώ καλέ φυτρώ
φυτρώνει μες στα δύσβατα.
(Φυτρώνει μες στα δύσβατα,
στις πέτρες στα λιθάρια καλέ.)

Αχ, ποτέ καλέ ποτέ.
Ποτέ του δε ποτίζεται!
(Ποτέ του δε ποτίζεται

29

μα δε κορφολογιέται καλέ.)

Αχ, τον τρών’καλέ τον τρών’,
τον τρών’τα λάφια κι αρρωστούν.
(Τον τρών’τα λάφια κι αρρωστούν,

τ’αγρίμια κι μερεύουν καλέ.)

Αχ, καλό, καλέ καλό
καλό τον έχ΄ η μάνα μου
(καλό τον έχ΄ η μάνα μου
να μη με είχε κάνει καλέ

καημένε αμάραντε.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Γ. ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΠΑΤΡΙΔΟΣ
01.Θά 'ρθεις σαν αστραπή

Στίχοι: Σταμάτης Σπανουδάκης
Μουσική:Σταμάτης Σπανουδάκης

Εκτελεστές: Χορωδία

Θά 'ρθεις σαν αστραπή
θά' χει η χώρα γιορτή
θάλασσα γη και ουρανός

στο δικό σου φως.
Θα ντυθώ στα λευκά

να σ' αγγίξω ξανά
φως εσύ και καρδιά μου εγώ

πόσο σ' αγαπώ.

Βασιλεύς Βασιλέων, Βασιλεί Βοήθει,
έλεος, έλεος Επουράνιε Θεέ

Κωνσταντίνος Δραγάτσης Παλαιολόγος,
έλεω Θεού Αυτοκράτωρ των Ρωμαίων.

Στην πύλη του αγίου Ρωμανού,
καβαλικά την φάρα του την ασπροποδαράτην,

Τέσσερα Βήτα, έλεος, έλεος, Μαρμαράς,

30

Βόσπορος και Μαύρη Τρίτη
Φρίξον ήλιε, στέναξον γη,
Εάλω ή πόλη, Εάλω η πόλη
Βασιλεύουσα, πύλη χρυσή
κι ο πορφυρογέννητος στην κόκκινη μηλιά.
Η πόλη ήταν το σπαθί, η πόλη το κοντάρι,
η πόλη ήταν το κλειδί της Ρωμανίας όλης
Σώπασε Κυρά Δέσποινα και μην πολυδακρύζεις,
πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά Σου θά ναι.

Στην πύλη του αγίου Ρωμανού
έφυγες για αλλού

κι άγγελος θα σε φέρει εδώ
στον σωστό καιρό.
Μες την Άγια Σοφιά

θα βρεθούμε ξανά λειτουργία μελλοντική
οι Έλληνες μαζί

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

02. Μακεδονία

Υπάρχει μία περιοχή
απ’ άκρη σ’ άκρη Ελληνική
κι οι πέτρες θα το φωνάξουνε

εάν εμείς σιωπήσουμε

Είναι η γη των πατέρων μας,
η χώρα των Μακεδόνων,

η ρίζα της Ελλάδας μας,
το καύχημα των αιώνων.

Μην παραχαράζετε την ιστορία
η Μακεδονία είναι μία

λάμπει από Ελλάδα κι Ορθοδοξία
η Μακεδονία είναι Ελληνική.

Στα χρόνια αυτά που πάλι οι εχθροί
διεκδικούν τη μάνα μας γη

νέο λόχο ιερό θα αναστήσουμε
σε ίχνη ηρώων θα βαδίσουμε

31

Και έτσι η γη των πατέρων μας
η χώρα των Μακεδόνων

θα’ ναι Ορθόδοξη και Ελληνική
μέσα στο διάβα των χρόνων.

Μην παραχαράζετε την ιστορία
η Μακεδονία είναι μία

λάμπει από Ελλάδα κι Ορθοδοξία
η Μακεδονία είναι Ελληνική.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

03. Ίμια- Θερμοπύλες

Στο τελευταίο του Γενάρη χάραμα
είδατε το θάνατο κατάματα

λεβέντες του Αιγαίου, της Ελλάδος παιδιά
αθάνατοι θα μείνετε μες στην καρδιά.

Σύρατε χορό μπρος στου χάροντα τις πύλες
στήσατε στα Ίμια τις δικές σας Θερμοπύλες,

διαλέξατε για τάφο σας τα κύματα
πέσατε χωρίς χειροκροτήματα.

Χριστόδουλε, Παναγιώτη, Έκτορα,
σαν το Λυαίο με το Νέστωρα

σταθήκατε αγέρωχα στις εύκολες λύσεις
βάλατε μπουρλότο στις νεκρές συνειδήσεις.

Σύρατε χορό…

Πληρώσατε τα λάθη των παραλογισμών μας
συναγερμό χτυπήσατε στον ύπνο τον δικό μας,

γκρεμίσατε της λογικής τα φράγματα
χαράξατε της λευτεριάς τα γράμματα.

Σύρατε χορό…

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

32

04. Δώδεκα Ευζωνάκια
Δώδεκα ευζωνάκια τ’ αποφασίσανε
στον πόλεμο να πάνε Παναγιά μου
να πολεμήσουνε.

Στο δρόμο που πηγαίναν στη Μαύρη θάλασσα
κακιά φουρτούνα πιάνει Παναγιά μου
ξεσκίζει τα πανιά.

Δεν κλαίμε το καράβι δεν κλαίμε τα πανιά
μον’ κλαίμε τα ευζωνάκια Παναγιά μου
τα νιούτσικα παιδιά.

Βοήθα Παναγιά μου να τα γλιτώσουμε
κι όλα σου τα καντήλια Παναγιά μου

θα στ’ ασημώσουμε.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

05. Στην Αγιά-Σοφιά αγνάντια
Στην Αγιά-Σοφιά αγνάντια
βλέπω τα ευζωνάκια.
Τα ευζωνάκια τα καημένα

μες στους ήλιους μαυρισμένα,
κλέφτικο χορό χορεύουν

και τ’ αντίπερα αγναντεύουν.

Κι αγναντεύοντας την Πόλη
τραγουδούν και λένε:

«Πάλι θα γένει δικιά μας
να η μεγάλη εκκλησιά μας.
Τούτα είν’ οι χρυσοί της θόλοι

αχ κατακαημένη Πόλη.

Στην κυρά την δέσποινά μας
πες να μην λυπάται,

στις εικόνες να μην κλαίνε
τα ευζωνάκια μας το λένε».

Κι ο παπάς που είναι κρυμμένος
μέσα στ’ άγιο βήμα,

33

τα ευζωνάκια δεν θ’ αργήσει
να βγει να τα κοινωνήσει,
και σε λίγο βγαίνουν τ’ Άγια
μέσα σε μυρτιές και βάγια.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

06. Αχός ακούγεται

Τι νάνε ο αχός που ακούγεται
στις Καστοριάς τα μέρη;
Μην κάνας γάμος γίνεται,
μην κάνα πανηγύρι;

-Ουδέ και γάμος γίνεται
ουδέ και πανηγύρι.

Ο Μίκης Ζέζας πολεμάει
μένα ταμπόρι ασκέρι (2)

Τριγύρω γύρω παγανιά
και τούτος με τριάντα
κραζει τα παλληκάρια του

και τα γλυκομιλάει:

«Παιδιά μου μη τρομάζετε
το χάρο μη φοβάστε

τα παλληκάρια τα καλά
ένα Θεό φοβούνται.

Αρπάξτε τα τουφέκια σας
και σύρτε τα σπαθιά σας
γιουρούσι για να κάνουμε
αντίπερα να βγούμε» (2)

Αρπάζουν τα ντουφέκια τους
και σέρνουν τα σπαθιά τους
γιουρούσι κάνουν και περνούν

στην αντικρύ ραχούλα.

Κανένας δεν σκοτώθηκε,
κανένας δεν λαβώθη

μον’ ένα λεβεντόπαιδο

34

του πήραν το καμάρι
Μελά σε κλαίει η Ήπειρος και η Μακεδονία (2)

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

07. Το Δισκοπότηρο της Αγιά Σοφιάς.
Το Δισκοπότηρο της Αγιά Σοφιάς.
Ήταν μια φορά κι έναν καιρό

μες στην Εκκλησιά την τρισυπόστατη,
ήταν το χρυσό και τ’ αργυρό
τ’ ακτινοδεμένο δισκοπότηρο.

Ήταν μια φορά κι ένα καιρό, μια φορά κι έναν καιρό.

Κι όταν λειτουργούσε ο παπάς
τη στιγμή που μόνος επροσκόμιζε
κάποιος του το πήρε που το πας

τ’ ακτινοδεμένο δισκοπότηρο;
Στράφηκε και ρώτησε ο παπάς, μια φορά κι έναν καιρό.

Που το πας μ’ ολάνοιχτα φτερά,
μόνο ο βασιλιάς μας εκοινώνησε

κοίταξε τι πλήθος καρτερά
τ’ ακτινοδεμένο δισκοπότηρο.
Που το πας μ? ολάνοιχτα φτερά, ναι μ’ ολάνοιχτα φτερά;

Έτσι με τη Θεία Κοινωνιά
θα το κρύψω μέσα στον Παράδεισο

και στην πιο κρινόσπαρτη γωνιά
τ’ ακτινοδεμένο δισκοπότηρο.
Έτσι με τη Θεία Κοινωνιά, με τη Θεία Κοινωνιά;

Θα μεταλαβαίνουν οι ψυχές
των μαρτύρων που ‘χυσαν το αίμα τους

και θα ακούει ανήκουστες ευχές
τ’ ακτινοδεμένο δισκοπότηρο

από των μαρτύρων τις ψυχές, των μαρτύρων τις ψυχές;

Ώσπου να’ ρθει η ώρα κι η στιγμή
που ?θε ν’ ακουστούν ευχές ανήκουστες

θα το ξαναφέρω με τιμή

35

τ’ ακτινοδεμένο δισκοπότηρο.
Ώσπου να ‘ρθει η ώρα κι η στιγμή, να ‘ρθει η ώρα κι η στιγμή;

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

08. Δεν την ξεχνούμε (παλαιό 1980)
Δεν την ξεχνούμε (δίς)

την Βόρειο Ήπειρο την Ελληνική (δίς)
κι όσο θα ζούμε, θα προσπαθούμε
να γίνει ελεύθερη κι αυτή. (δίς)

Βουβές καμπάνες, σβησμένες δάδες
ερειπωμένες αδειανές εκκλησίες,
λίγο ακόμα και έφθασ' ή ώρα,

δύστυχη σκλάβα πια μη κλαίς. (δίς)

Ποθεί ή καρδιά μας τα λάβαρά μας,
στο Τεπελένι, Πρεμετή, Κορυτσά,
Άγιους Σαράντα και στη Χειμάρρα,
κει θα στηθούν παντοτινά, (δίς)

Δέξου Χριστέ μας τις προσευχές μας
το αίμα έγινε πια ποταμός (δίς)
όδήγησέ μας, βοήθησέ μας
της νίκης χάρισέ μας φώς. (δίς)

Δεν την ξεχνούμε (δίς)
την Βόρειο Ήπειρο την Ελληνική (δίς)

κι όσο θα ζούμε, θα προσπαθούμε
να γίνει ελεύθερη κι αυτή. (δίς)

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

09. Γαλάζια Θάλασσα
Από τα βάθη των αιώνων ξεκινάει

με φύλλα δάφνης και με φως στεφανωμένη
η Ελλάδα αιώνια στους επτά ουρανούς πετάει

και πλημμυρίζει φως την οικουμένη.

36

Επωδός
Γαλάζια θάλασσα, πράσινα βουνά

καίγεται χρυσό το μεσημέρι
[πουθενά] (3) το καλοκαίρι
δεν είναι έτσι όμορφο και [φωτεινό]. (2)

Γαλάζια θάλασσα, άγια δειλινά
λούζονται στο φως θαλασσοπούλια
[και γυρνά] (3) στα ύψη ή πούλια

φάρος πού οδηγεί στον ουρανό.

Γαλάζια χώρα ο Θεός σού ‘χει χαρίσει
την ομορφιά, τη λεβεντιά, τη δύναμη σου,
το φως σου σκόρπισε στον κόσμο να θυμίζει

τη λάμψη του δικού Του παραδείσου.

Επωδός
Γαλάζια θάλασσα, πράσινα βουνά…

Ελλάδα παίρνουμε το δρόμο και κινάμε
για κει πού χάραξε η μεγάλη σου ιστορία
και σου υποσχόμαστε για πάντα να φυλάμε

την Πίστη μας και την Ελευθερία.

Επωδός
Γαλάζια θάλασσα, πράσινα βουνά…

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

10.Για σε γλυκεία Πατρίδα μου
Για σε γλυκεία Πατρίδα μου,
το αίμα μου το χύνω,
δόξα και πλούτη και τιμές
και τη ζωή μου δίνω.

Για να μπορέσω μια στιγμή,
τη δόξα σου να νιώσω,

τη δόξα αυτή που έλαμψε
και λάμπει τώρα τόσο.

37

Σ' όλα τα Δωδεκάνησα,
'Ελλάδα τα παιδιά σου,
την Παναγιά ευχαριστούν
και το Θεό δοξάζουν.

Όπου τα χάρισε ξανά,
στη μητρική σου αγκάλη.
Λαμποκοπούν από χαρά
πού πια δεν είναι σκλάβοι.

Στην Κύπρο και στην Ήπειρο,
είναι πολλά παιδιά σου

μη τα ξεχνάς, γιατί ποθούν
να ΄ρθούν κι' αυτά κοντά σου.

Δεν είναι ως εδώ ή Πατρίδα μας,
μα φθάνει πέρα ως πέρα

όπου ή Σημαία κι ο Σταυρός
θε να στηθούν μια μέρα.

'Ελεύθερα να ζήσουνε,
στη μητρική σου αγκάλη,
μέσα στην τόση δόξα σου,
πού αστράφτει τώρα πάλι.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

11. Οι κλέφτες

Ήταν μαζεμένοι όλοι μια βραδιά
και στο τζάκι έκαιγ΄ η φωτιά.

μες στα μάτια τους φαινόταν καθαρά
πως γι΄ αυτούς τα χρόνια ήταν σκληρά.

Περήφανοι όλοι με γενναία καρδιά
πολεμούσαν για τη λευτεριά. (2)

Όλοι τους καπεταναίοι κι αρχηγοί
κι ήταν κλέφτες και αρματολοί.
ποτέ τους δε σκεφτόταν τρόμος τι θα πει
και το βόλι ας έπεφτε βροχή.

38

Περήφανοι όλοι με γενναία καρδιά
πολεμούσαν για τη λευτεριά.

Και τώρα μιλούσαν πάλι για τα παλιά
καθισμένοι γύρω απ΄ τη φωτιά.

Πάνω που μιλούσαν για παλικαριές
κι είχαν δυναμώσει οι φωνές.

Θυμήθηκαν τ΄ αδέρφια τους που χάθηκαν
πολεμώντας και πικράθηκαν.

Περήφανοι όλοι με γενναία καρδιά
πολεμούσαν για τη λευτεριά.

Γι΄ αυτό πολεμήσανε και φτιάξαν παιδιά
για να ζήσουνε στη λευτεριά.

Και βγήκαν λεβέντες με γενναία καρδιά
σαν τους πατεράδες τους κι αυτά.

Και πάνω σ΄ αυτή τη σκέψη ήσυχοι πια
κοιμηθήκαν για παντοτινά.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

12. Έχω μια πατρίδα ξακουστή
Θέλω να το πω στον κόσμο όλο,
έχω μια πατρίδα ξακουστή
πού χει την Αγιά Σοφιά κορώνα
και το Παρθενώνα της τιμή. (δίς).

Με τα διαλεχτά της παλληκάρια
και την Παναγιά μας στρατηγό
τρόπαια στον πόλεμο ετοιμάζει
και της δόξας στήνει το βωμό. (δίς).

Λάμπουν οι τετράψηλες κορφές της
μες της λευτεριάς την αστραπή

είν' η Ελλάδα μάνα όλου του κόσμου
με τη φωτοδότρα της ψυχή. (δίς).

Θέλω να το πω στον κόσμο όλο,
έχω μια πατρίδα ξακουστή

39

-ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΔΑ-
πού 'χει την Άγιά Σόφιά κορώνα
και το Παρθενώνα της τιμή. (δίς).

Θέλω να το πω στον κόσμο όλο,
έχω μια πατρίδα ξακουστή
-ΖΗΤΩ Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ-
η Μακεδονία είν' 'Ελλάδα

κι έχει φωτοδότρα την ψυχή. (δίς).

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

13. Λύτρωση (παλαιό 1990)
Απ’ την καρδιά της Κορυτσάς
μέχρι το Τεπελένι
οι Ηπειρώτες με ορμή
καινούργια φέρνουν χαραυγή
προσμένουνε τη λύτρωση.

Τις αλυσίδες τις βαριές
βοήθα Χριστέ να σπάσουνε

ετούτοι οι λεβέντες
και να λευτερωθούν (2)

Από το Αργυρόκαστρο
και τους Αγίους Σαράντα
να ξαναστήσουν το Σταυρό

σημάδι νίκης λαμπερό
πάνω σε χώμα Ελληνικό

Τις αλυσίδες τις βαριές.....

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

14. Μαύρη ζωή
Μαύρη μωρέ, πικρή είν’ ή ζωή πού κάνουμε,

πικρή είν’ ή ζωή πού κάνουμε εμείς οι μαύροι κλέφτες.

Με φό-μωρέ, με φόβο τρώμε το ψωμί,
με φόβο τρώμε το ψωμί, με φόβο περπατάμε.

40

Ποτέ μωρέ, ποτέ μας δεν αλλάζουμε,
ποτέ μας δεν αλλάζουμε,και δεν ασπροφορούμε·

Όλη μωρέ, όλη μερούλα πόλεμο,
όλη μερούλα πόλεμο, το βράδυ καραούλι.

Το χε-μωρέ, το χέρι μου προσκέφαλο,
το χέρι μου προσκέφαλο και το σπαθί μου στρώμα.

Και το μωρέ και το τουφέκι μου αγκαλιά
και το τουφέκι μου αγκαλιά, σαν το παιδί ή μάνα.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

15. Ο Νικηφόρος

Στα κακοτράχαλα τα βουνά
με το σουραύλι και το ζουρνά
πάνω στην πέτρα την αγιασμένη
χορεύουν τώρα τρεις αντρειωμένοι,

ό Νικηφόρος κι ό Διγενής
κι ό γιός της Άννας της Κομνηνής.

Δική τους είναι μια φλούδα γης
μα εσύ Χριστέ μου τούς ευλογείς
για να φυλάξουν αυτή τη φλούδα
απ' το τσακάλι κι απ' την αρκούδα.

Δες πώς χορεύει ό Νικηταράς
κι αηδόνι γίνεται ό ταμπουράς.
Από την Ήπειρο ως το Μωριά
κι απ το σκοτάδι στη λευτεριά.

Το πανηγύρι κρατάει χρόνια
στά μαρμαρένια τού χάρου αλώνια.

Κριτής κι αφέντης είν' ό Θεός
και δραγουμάνος του ό λαός.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

41

16. Όλα μας τα καράβια
Όλα μας τα καράβια πίσω γυρίσανε,

σπασμένα τα κατάρτια σχισμένα τα πανιά,
που ‘ρθαν από τη Σμύρνη κι από τα Μουδανιά.

Φέραν των εκκλησιών μας τα δισκοπότηρο
παιδιά, γυναίκες, γέρους, γένος ρωμιών πολύ

τις ρίζες της Φυλής μας άπ’ την Ανατολή·

Μα ένα μικρό καράβι πίσω δεν γύρισε,
ποιούς κάβους αρμενίζει ποιά πέλαγα γυρνά
και πουθενά δεν βγαίνει δεν φτάνει πουθενά.

Χρόνια το καρτερούμε και χρόνια πέρασαν,
δεν το είδε μήτε ναύτης μήτε θαλασσαϊτός,
μήτ’ ερημίτης φάρος, μήτ’ άστρο της νυκτός.

Ωιμέ! Ωιμέ! Ω ω Ω!

Τάχα να 'χει βουλιάξει, τάχα να στοίχειωσε,
δεν θα ξανάβγει τάχα στην πατρική του ακτή;

Ωιμέ κι έχει φορτώσει το πιο ακριβό φόρτι.

Όλα τα χάσαμε όλα και μόνο φόρτωσε,
το πιο στερνό καράβι την ώρα τού χαμού,
φόρτωσε την ελπίδα τού ξαναγυρισμού.

Έλα μικρό καράβι, έλα ξεφόρτωσε,
δος μας το θησαυρό σου κι άνοιξε τα πανιά,
ολόισια για τη Σμύρνη και για τα Μουδανιά.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Δ. ΕΜΒΑΤΗΡΙΑ

01. Μακεδονία ξακουστή. ΕΜΒΑΤΗΡΙΟ

ΓΕΝΙΚΟ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟ ΣΤΡΑΤΟΥ ΔΝΣΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΕΩΣ & ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ/1Ο
06 Μαϊ 09 ΠΡΟΣΘΗΚΗ «5» ΣΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ «Α» ΣΤΗΝ ΠαΔ 4-54/2009

Μακεδονία ξακουστή του Αλεξάνδρου η χώρα, (δις)
Που έδιωξες τον τύραννο κι ελεύθερη είσαι τώρα. (δις)

42

Ήσουν και είσαι Ελληνική, Ελλήνων το καμάρι (δις)
Κι εμείς θα σ΄ αντικρίζουμε περήφανα και πάλι. (δις)

Οι Μακεδόνες δεν μπορούν να ζούνε σκλαβωμένοι, (δις)
Όλα και αν τα χάσουνε η λευτεριά τους μένει. (δις)
(πρόσθετο)
Μακεδονόπουλα μικρά χορέψτε και χαρείτε (δις)

προτού κι εσείς στα βάσανα του κόσμου τούτου μπείτε (δις)

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

02. Το Ευζωνάκι ΕΜΒΑΤΗΡΙΟ

ΓΕΝΙΚΟ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟ ΣΤΡΑΤΟΥ ΔΝΣΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΕΩΣ & ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ/1Ο
06 Μαϊ 09 ΠΡΟΣΘΗΚΗ «4» ΣΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ «Α» ΣΤΗΝ ΠαΔ 4-54/2009
Στιχουργός Συνθέτης: Αναστάσιος Ρεμούνδος (διασκευή)

Εν δυό εν δυό φουστανέλλα, τσαρούχ΄, φούντα, φεσ΄,
καμάρ΄, λεβεντιά, περηφάνεια

και μύτες τσαρουχιών με κορφές.

Εν δυό εν δυό φουστανέλλα, τσαρούχ΄, φούντα, φεσ΄,
καμάρ΄, λεβεντιά, περηφάνεια
σουστός διπλωμένος κατφές.

Εγώ μ΄ ιγώ, βζουνάκι γουργό
που ζω στούν κόσμου τιμημένα,
ποιος κουραμπιές, ποιος τισκεμπές,
μπορεί να βγεί μπροστά σε μένα.

Με ναζ΄ γυρνώ κάθε στενό
σκουρπώντας δω κ΄ εκεί τ΄ μάτια μου

κι όποια με κυττάζ΄, όψες αλλάζ΄
και γαργαλιέται απ΄ τη λιβιντιά μου.

Πίνω νηρό, τρώω ψουμί ξηρό
φτιρά μ΄ έχου τα δυό μ΄ τσαρουχάκια μ΄

με λεν΄ Μητρούσ΄ μα στο γιουρούσ΄
αλλοί σ΄ αυτόν που πεσ΄ στα νυχάκια μ΄.

43

Σαν ζλάπ πηδάου, σαν φίδ΄ λιγάου
στη διάβα μ΄ λιές κι ου κόσμος κνιέται,

τέλος με μια μ΄ γυροβολιά μ΄
η Ελλάδα μας ξαναγιννιέται.

ΕΠΩΔΟΣ
Επήραμε και την Καβάλα μας,
τας εύμορφας τας Σέρρας και την Δράμα
κι εδιώξαμε αυτό το Βούλγαρο
τον άτιμο, τον άπιστο το σύμμαχο.

Ενόμιζαν πως ήταν δυνατόν
ο Φερδινάνδος για να γίνει Τσάρος,

κι αυτός ο στρατηγός ο Ιβανώφ
να μπη στη Σαλονίκη νικηφόρος.

Τώρα παιδιά του Κωνσταντίνου μας,
αξίζει νέος στέφανος εκ δάφνης,
όπου συνέτριψε τον Βούλγαρο

αυτό τον υπερήφανο τον σύμμαχο.

http://www.geetha.mil.gr/media/Thesmika_Keimena/GES/PaD/1.PaD%20
4-54%202009%20STRATIVTIKA%20EMBATHRIA%20SJ.pdf

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Ε. ΔΙΑΦΟΡΑ
01.Πάμε γι’ άλλες πολιτείες. Στιχουργός – Συνθέτης Σπανουδάκης
Σταμάτης.

Πάμε γι άλλες πολιτείες ερωτικές,
Να βρεθούμε σ’ εμπειρίες λυτρωτικές,

Αν το θες.

Πάμε γι’ άλλες πολιτείες αναρχικές,
Να βρεθούμε σ’ απεργίες προσωπικές,

Αν το θες.

Πάμε γι άλλες πολιτείες μελλοντικές,
Να βρεθούμε σ’ εμπειρίες αληθινές,

44

Αν το θες.
Πάμε γι’ άλλες πολιτείες αναρχικές
Να βρεθούμε σ’ εμπειρίες ατομικές,

Αν το θες.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

45

46

47

48