e-kitap

KAHRAMAN DOKTORLAR

Dünya, bir gün kendini kötü hissetmeye başladı. Ne olup bittiğini
anlamayan dünya, birden bir grup kötü virüsün etrafını sardığını fark etti ve
bu durumdan çok korktu.
Bu virüs dünyayı tam ele geçirmek üzereydi ki birden kahramanlar
onu kurtarmaya geldiler. Virüsler korkup kaçmaya başladı. Neye uğradığını,
nasıl kurtulduğuna şaşıran dünya, onu kurtaranların kim olduğunu merak
etti. Dünya, kendi etrafına bakınmaya başladı. Onlar “Beyaz Önlüklüler” idi.
Yani doktorlardan ve hemşirelerden başkası değildi.
Beyaz Önlüklüler Dünya’yı bir kez daha kurtardı. Artık virüs eskisi
kadar güçlü değildi. Dünya hızla iyileşmeye başladı. Beyaz Önlüklüler
sayesinde Dünya, kendini artık daha iyi hissediyordu.

ELİF NİSA KURLU 4/A

NİLÜFER HATUN İLKOKULU
101

KİTAP SEVGİSİ

Kitap, insanı bilgilendirir, mutlu hissettirir.
İçinde bambaşka dünyalar içerir.

Az kitap az kişiye, çok kitap çok kişiye eşittir.
Benim canım kitaplarım.
Bilgi için kitap gerekir.
Kitap okuyan kişi sevilir.
Kitap okuyan kişi bilgilidir.
Benim canım kitaplarım.

ARAL FINDIK 4/C

NİLÜFER HATUN İLKOKULU
102

SEVGİLİ OKULUMUZ

Bir yaş daha büyüdük,
Geçtik dördüncü sınıfa.
Yine canım arkadaşlarımla,
Vardık güzel okulumuza.

Bu yıl bir başka geliyoruz,
Derslerle coşuyoruz,

Öğretmenimizin yıldızları ile,
Göklere yükseliyoruz.

Okulumuzda son senemiz,
Sevgi Kayır öğretmenimiz,

Estireceğiz bu sene,
Nilüfer Hatun İlkokulu bizimle.

Haziran buruk geçecek,
Ayrılacağız okulumuzdan,
Vedamız var okulumuza,
En çok o güzel anılarımıza.

DEFNE KAPLAN 4/C

NİLÜFER HATUN İLKOKULU
103

HAKLAR

Kuşlar, pek çok yerde özgürlük sembolü olarak gösterilir. Ama bence
özgürlük sembolü insanlar. Bu herkes için farklı bir bakış açısı olabilir. Tabiki
beynimin bir kısmı da kuşlar olduğunu söylüyor. Aramızdan birkaç kişi
neden insanları özgürlük sembolü olarak gördüğümü merak edebilir. İşte
tam bu nedenle bu metni yazdım. İnsanların bir sürü hakkı var. Yaşama
hakkımızdan tut, sağlığa kadar uzanır. Ben bu metinde düşüncelerimi
özgürce ifade ettim. Çünkü bu benim hakkım. Bu metni okulda yazıyorum.
Bu benim eğitim hakkımı temsil eder. Geçen sene kendimi kötü hissettiğim
gün doktora gitmiştim. İşte bu da benim sağlık hakkım. Ama ben bunu kendi
örneklerimle anlattım diye sadece benim haklarım var denemez. Herkesin
hakkı var ve kimseye zarar vermememiz şartıyla haklarınız ile özgürsünüz.

DERİN GÜVELİOĞLU 4/C

NİLÜFER HATUN İLKOKULU
104

ŞEKER DİYARI

Elif şeker Diyarı’nı ziyarete gitmişti. Orada cupcakeden dönme dolap,
çikolatadan salıncak, lolipoptan güneş ve dondurmadan bitkiler vardı. Elif,
gördüklerine hem sevinmiş hem de şaşırmıştı. Orası çok güzel bir yerdi. Elif
çantasını açıp içinden günlüğünü çıkardı. Elif günlüğüne yazılar yazmaya
başladı. Yazdıkları şöyleydi:
Sevgili günlük, bugün şeker diyarını ziyarete gittim. Burası çok güzel.
Böyle bir yere geldiğim için çok sevindim. Yerlerde dondurma bitkileri
var. Her yerde cupcake, çikolata, dondurma ve lolipoptan şeyler vardı.
Görüşürüz günlüğüm. Buranın tadını çıkarmak istiyorum. Elif tam arkasına
dönüp şekerlere bakacakken yerdeki dondurmalar erimeye başladı. Elif
çantasındaki buzlar ile dondurmaları soğuttu. Artık dondurmalar eskisi gibi
olmuştu. Şeker Diyarı’nın kahramanı artık Elif’ti.

ELİF EYLÜL PEYNİR 4/C

NİLÜFER HATUN İLKOKULU
105

KIZ KULESİNE GİTMEK

Merhaba! Ben Ayşe. İstanbul’da yaşıyorum. İstanbul’un tarihi eserleri
bir harikadır. Hepsi birbirinden güzeldir. Ancak ben aralarından en çok Kız
Kulesi’ni seviyorum. O güzel manzarası, o güzel yapısı… Kim sevmez ki Kız
Kulesi’ni? Bence herkes bir kes olsa da oraya gitmelidir. Çünkü oraya giden
herkes iyi duygulara sahip oluyor.
Ayrıca Kız Kulesi ile ilgili masallar var. Hangisi doğru bilmem ama
ben hiç görmedim. Sadece arkadaşlarımın anlattıklarından fotoğraflarından
tanıyorum onu. Annemin babamın işi var. Evimiz çok uzak. Ancak bir kez
görsem orayı enerji ile dolar, mutlu olurdum. Zaten arkadaşlarımın hepsi
gitmiş, ben niye gidemiyorum.
Yine günlerden cumaydı. Hem de 22 Nisan! Okuldan döndükten
sonra etrafı süsledim. Koro için son bir kez prova yaptım. Cumartesi günü
olunca her yer rengarenkti, içimde kıpır kıpır. Okula gittim. Koromuzu yaptık.
Koro bittikten sonra annem beni bir yere götürdü. Gözlerim bağlıydı, bu
nedenle dışarısını göremedim. Gittiğimiz yer Kız Kulesi’ymiş. Tekne ile oraya
vardığımızda çok mutlu olmuştum. O gün belki de hayatımın en iyi günüydü.

VİYANA VATANSEVER 4/C

NİLÜFER HATUN İLKOKULU
106

BEN İSTANBUL’UN MİDESİYİM

Ben İstanbul’un midesiyim. İstanbul’un bütün kahrını ben çekiyorum
diyebilirim. Topladığım her şeyi öğütüp İstanbul’a yararlı hale getirmek
benim işim. Şimdi kendi midenize bakın. Kiminizin hacmi büyük, kiminizin
küçük. Ben kocaman bir mideyim. Herkes faydalı faydasız demeden her şeyi
içime atıyor benim. Olmaz ki! İstanbul’un da bir yemek kültürü var, değil
mi? Osmanlı mutfağına bayılırım. Doğruyu söylemek gerekirse biraz da
şişmanım ben. Bazen öyle bulanıyor ki midem olup bitenlerden kusmamak
için zor tutuyorum kendimi. Denizlerin halini görünce fena oluyorum! Ben
israfı hiç sevmiyorum. Keşke herkes tüketebileceği kadarını yese. Kıtlık gelir
diye korkuyorum. Gülmeyin, şöyle ki çok kıtlıklar gördü İstanbul. Çanakkale
savaşında neredeyse aç mücadele etmiş askerlerimiz. Ama buna rağmen
vatanları için, biz güzel günler görelim diye cesurca savaştılar. Neyse ki şimdi
yeterince yemeğim var. İsraf yapmak çok kötü. Benim kıymetimi tek yoksullar

NİLÜFER HATUN İLKOKULU
107

biliyor diyorum bazen. Onlar hiç yiyecek atmıyorlar sokağa. Ben Belediye
Başkanı olsam israf yapana para cezası koyardım. Yerlere çöplerini atan
turistlere de kendi evlerinde böyle yapmadıkları için iki kat ceza keserdim.
Birazcık benim de para kazanmam lazım değil mi? Öyle gelip baklavalarımı
yiyip gitmek yok! Baklava deyince künefe geldi şimdi aklıma. Hele de meşhur
kebabımın üstüne!
Pis boğaz olduğu düşünmenizi istemem ama İstanbul mutfağı gibisi
yoktur doğrusu. Doyumsuz kocaman bir mideyim ben, topladıklarımla can
veririm İstanbul’a..

ECE ÖZDOĞAN 4/C

NİLÜFER HATUN İLKOKULU
108

BEN İSTANBUL’UN BEYNİYİM

Ben İstanbul’un beyniyim. Bir bilseniz aklımdan neler geçiyor.
Dünya’nın en güzel kentlerinden biriyim. Bu yüzden çok da mutluyum. Ama
insanlar benim kıymetimi biliyorlar mı emin değilim. Çevreyi kirletiyorlar,
ağaçları kesiyorlar, tarihi eserlerime zarar veriyorlar. Yok olurum diye çok
korkuyorum.Bazı geceler gözüme uyku girmiyor. Çok düşünüyorum; ya savaş
çıkarsa,ya deprem olursa,ya ormanlarımı yakıp yok ederlerse,ya bir daha
uyanamazsam diye çok korkuyorum.Böyle düşünürken bakıyorum sabah
olmuş.Kuşların cıvıl cıvıl sesleriyle uyanıyorum. Dünya’nın dört bir yanından
beni ziyarete gelenleri görünce sakinleşiyorum,mutlu oluyorum. Madem
İstanbul’un beyniyim kendime iyi bakmam gerek değil mi? Oturup biraz
test çözüyorum, beyin jimnastiğği yapıyorum.Parkta oynuyan çocukları ve
işlerine koşturan insanları, uçuşan martıları görünce, işte burası “İSTANBUL’’
diyorum. Burada herkes çok mutlu

ELİF ADA HAYDAROĞULLARI 4/D

NİLÜFER HATUN İLKOKULU
109

YALNIZLIĞIM VE BEN

Geçiyor günler,
Bir göçmen kuş topluluğu gibi.

Deniz maviliği yitiyor,
Güneş farklı doğuyor artık
Güçsüz ve yaşlanıyor sokaklar
Şarkılar senle başlıyor, şiirler sensizlikle.
Gündüzler kararıyor, geceler hep aydınlık.
Sararıyor yavaş yavaş hükmettiğim çiçekler
Mahkûm alıyor yalnızlık beni
Üzerime kapanıyor hayali kapılar
Bir ben kalıyorum cehenneme

Bir de yazdığım şiirler.
Ve bir sen kalıyorsun cennete

Bir de okunmamış şiirler.

Resim EREN ÇİÇEK 4/D
MELİN KIRGIZ

NİLÜFER HATUN İLKOKULU
110

BEN İSTANBUL’UN KALBİYİM

Merhaba ben İstanbul’un kalbiyim. İçimde tarihi eserler ve müzeler
var. İnsanlar benim tarihi eserlerimi, müzelerimi ve kulelerimi yıkıp onların
yerine yeni binalar yapıyorlar. İnsanlar denizlerimi kirletip, canlılara zarar
veriyorlar. Ama neyse ki bilinçli çocuklar benim kıymeti biliyor. Ormanlarım
gün gün yanıyor ve söndürmek çok zor. Savaşların olduğu dönemlerde çok
korkuyordum. Çünkü askerlerim kaybedince farklı insanların eline düşerdim.
Ben asırlardır bu milletin elindeyim. Biliyor muydunuz? Benim içimde her
türlü duygu vardır. Mesela; aşk, nefret, hüzün, kıskançlık, iğrenme ve daha
neler neler var, bilemezsiniz… Ayrıca ben yıllardır canlılara yuva olmuşumdur.

HÜSEYİN ÖZGÜR TAŞDEMİR 4/D

NİLÜFER HATUN İLKOKULU
111

MERHABA BEN MELİS

Bir akşam babam eve geldi. YıIlardır oturduğumuz Adana’dan
taşınmak zorunda olduğumuzu söyledi. Bunun sebebi babamın iş değişikliği
yapmasıydı.
Annem ,kardeşim Ozan ve ben bu haberi duyunca çok üzüldük.
Çünkü doğduğum şehirden, arkadaşlarımdan ve öğretmenimden ayrılmak
hiç de kolay olmayacaktı. Annem de çok üzgündü ama bana ve kardeşime
belli etmemeye çalışıyordu. O gece hiç uyuyamadım. Hiç görmediğim
İstanbul hakkında bilgi edinmeye çalıştım. Çok büyük ve kalabalık bir şehir
olduğunu öğrendim. Yurt dışından turistler bile özellikle İstanbul’u görmek
için geldiğini öğrendim ve o anda üzüntümün yerini şaşkınlık ve bir merak
kaplamışı. Bir hafta içinde toparlandık. Eşyalarımızı büyük bir nakliye
arabasıyla gönderdik. Biz de uçakla gidecektik. Artık gitme vakti gelmişti.
Okuluma, öğretmenimi ve arkadaşlarımı görmek ve vedalaşmak için
gittim. Çok zor oldu, çok ağladım. 4. sınıfın ikinci dönemi artık İstanbul’da
okuyacaktım ve benim için yeni bir sayfa açılacaktı.
Hayatımda ilk defa uçağa bindim. Biraz heyecanlı biraz da
korkuluydum. Cam kenarına oturdum

NİLÜFER HATUN İLKOKULU
112

Gökyüzü muhteşem görünüyordu. lki saat uçak yolculuğu sonunda
İstanbul’a vardık. İstanbul’un Sarıyer semtinde babam çok güzel bir ev
kiralamıştı .Ev iki katlı ve çok şirindi. Kardeşimle birlikte odalarımızı seçtik.
İki gün içinde yerleştik. Aslında yeni evimizi çok sevmiştim. Üçüncü gün
yeni okulumuza kayıt yaptırdık. Babam hafta sonu için Istanbul’u bize
gezdireceğine söz vermişti. Hafta sonunu sabırsızlıkla bekledim.
Ilk olarak İstanbul’un en meşhur en güzel tarihi Galata Kulesi’ne gittik.
İlk defa böyle bir yer görmüştüm .En tepesine kadar çıktık . Gördüğüme
inanamadım. İstanbul sanki ayaklarımın altındaydı. Her şey muhteşem
görünüyordu o anda İstanbul’a geldiğim için çok şanslı olduğumu anladım.
Masmavi deniz, uçan martılar hepsi çok güzeldi.
Galata Kulesi’nden indik ve ailece yemeğe gittik. Yemeğimizi yerken
babama bizi getirdiği için böyle güzel bir şehre geldiğimiz için teşekkür ettim.
Babam da bize her hafta sonu böyle geziler yapabileceğimizi söyledi. Bir
sonraki gezimiz Dolmabahçe Sarayı olacaktı. Atatürk’ün gözlerini kapadığı
yer benim için çok özel ve önemliydi.
Daha bitmedi Kız Kulesi, Ayasofya… Aklıma gelmeyen daha
görülmeye değer tarihi yerler.
Artık mutluydum. Sevmiştim İstanbul’u. Sevilecek görülecek bir
şehirmiş. Uyumalıyım artık. Yarın yeni okuluma gidip yeni arkadaşlar
edineceğim. Heyecanlıyım.
Sevdim seni İstanbul sen artık benim için çok değerlisin.

NİLSU SEZER 4/D

NİLÜFER HATUN İLKOKULU
113

BEN İSTANBUL’UN AYAKLARIYIM

Ben İstanbul ‘un ayaklarıyım. “Bastığın yerleri toprak deyip geçme
tanı!” diyor atalarım. Bir ayağım Asya, bir ayağım Avrupa, ayaklarıma serilmiş
bütün güzellikler. Kız Kulesi, Galata, Tarihi Yarımada, camiler...Denizlerle
kaplı etrafım.“Rüya gibi“diyorlar Karaköy’de köprünün üstünden camilerimi
görenler. “Ah git git bitmez!” diyor bir turist.”Uykusuz İstanbul hep ayakta!”
diyor bir başkası. Bakın bu doğru. O kadar geç yatıyorum ki uyuyana kadar
ayaklarıma kara sular iniyor. Bilseniz ne zor işim. İstanbul ‘un gözleri olsam
mesela benim de işim kolay olurdu elbette. Haksızlık bu. Bir de benim gibi
beynin işi zor. Düşünüyor sürekli; denizleri nasıl kurtarırım, ormanları nasıl
büyütürüm, nasıl yer açarım yeni gelenlere ağaçları kesmeden.
Bazen “ne taşıyorsun canım, asıl yük bende” diyor kalbi istanbul un.
Bütün bir tarihi, medeniyetleri ben taşıyorum. Kaç milyon insanı taşıyorum,
daha ne olsu! Kızıyorum böyle konuşanlara. Ben yere böyle sağlam basmasam
kalır mıydı bu güne kadar istanbul.

YAZ ÖZNUR 4/D

NİLÜFER HATUN İLKOKULU
114

‘’Hayata dokunarak öne çıkan mutlu çocuklar’’

niluferhatunilkokulu
sislinhio

Niluferhatunio
http://niluferhatunilkokulu.meb.k12.tr

NİLÜFER HATUN
İLKOKULU