The words you are searching are inside this book. To get more targeted content, please make full-text search by clicking here.
Discover the best professional documents and content resources in AnyFlip Document Base.
Search
Published by Fred Kulik, 2017-09-19 07:06:42

Totjenietverderkunt

Tot je niet verder kunt

Verslag van een reis naar de Lofoten en Lapland



Tot je niet verder kunt

Verslag van een reis door Noorwegen naar de Lofoten en via
Lapland en Zweden terug naar Schalkhaar.

juni 2016

1

Op 28 mei 2016 vertrokken we voor de eerste
lange reis met onze 'eigen' camper. Naar de
Lofoten omdat het wel goed klonk. En verder: in
de reis te bepalen. Overal op voorbereid: van heel
koud tot zonnig weer. Wel een kachel, maar geen
airco in de auto. En dan de midzomernachtszon.
Nooit helemaal meegemaakt. Doe je dan nog wel
een oog dicht 's nachts?
We zouden wel zien.

©2017 Fred Kulik
Uitgeverij: A&FP
www.anfproducties.nl

foto’s: Fred Kulik
Anneke Kulik-Bakker
Tekst: Fred Kulik

2

Door het gelukkigste en rijdt over de autobahn, zonder al te veel
saaiste land van de wereld fileleed. Zoals vaker op weg naar het noorden
is de eerste stop bij de Raststätte in
(28 – 30 mei 2016) Wildeshausen. Een wegrestaurant zoals een
Het was niet de meest zonnige dag om op wegrestaurant hoort te zijn: slechte koffie,
zomervakantie te gaan. We waren nog niet op maar wel veel, broodjes die op zijn en
de snelweg of de eerste felle regenbuien bratwurst, zelfs om halftien in de ochtend.
kletterden al over de camper die de vorige Niet zeuren, koffie drinken en weer verder.
dag nog zo grondig opgepoetst was en Heel voorzichtig wordt het wat lichter en
glimmend op de oprit stond. Met de neus schijnt er een waterig zonnetje over de weg
naar de weg zodat we alleen nog hoefden in tussen Bremen en Hamburg. Nu wordt het
te stappen en weg te rijden. Pas als we bij oppassen, want we nemen niet de
Rheine afbuigen naar het noorden gebruikelijke weg over Flensburg (te veel te
verdwijnen de buien. Een gestage stroom slechte ervaringen met files), maar een
auto’s, voor een deel toch al vakantieverkeer, binnendoor route langs de westkust van
Denemarken. Niet de bestemming is het doel,
maar de reis zelf. De weg wordt rustiger en
gaat niet ver van de grens tussen Duitsland
en Denemarken over in een tweebaans
provinciaal weggetje. Wat ontbreekt is een
gezellig café waar je wat kunt eten. Eigenlijk
zie je alleen af en toe wat huizen langs de
weg, maar nooit een café. Of je ziet wat
huizen wat verderop in het land, maar je
kunt van verre al zien dat het
onwaarschijnlijk is dat je daar iets zult
vinden waar je kunt lunchen. Geen nood, we
hebben een eigen keuken aan boord met zelf
gebakken brood en echte kaas. Het is alleen
nog niet zo eenvoudig een plek te vinden

3

waar je kunt picknicken. Omdat het niet erg Het is maar voor één nacht.
druk is op deze weg lukt het toch om, hoewel Tijd om naar Ribe te gaan. Fietsen van de
tamelijk dicht bij de weg, thee te zetten en camper en over een slingerend pad van grind
redelijk rustig te lunchen, zittend op de rand en steenslag naar de ingang van de camping,
van de deuropening van de camper, met de broodjes bestellen voor morgen, en linksaf het
kopjes en de bordjes op het instapkrukje. fietspad op naar Ribe. We rijden een verlaten
De eerste overnachting is gepland op een straat in waarvan we denken dat die ons
camping in Ribe. Snel gevonden, maar wel naar het centrum van Ribe zal brengen. De
even slikken. Dat is wel een hele grote straat gaat over in een voetgangersgebied en
camping met veel (vaste) plaatsen. Bijna braaf als we zijn lopen we met de fiets aan de
helemaal achterin, op fietsafstand van de hand verder. Als we, eindelijk, wat mensen
ingang, is een deel van het terrein zien bij een ijssalon zetten we de fietsen neer,
gereserveerd voor wie niet zo lang wil blijven. aan elkaar geketend met een anti-diefstal
slot dat je in Amsterdam nodig hebt. Maar ja,

4

je weet het nooit tenslotte. We slenteren door het noorden, tot in het uiterste puntje van
de grotendeels verlaten straatjes naar het, Denemarken. Alleen maar provinciale wegen
ook grotendeels verlaten, plein. Aan dat plein en hoewel minder dan in Frankrijk, ook hier
ligt ook de oude gevangenis die nu dienst veel rotondes. De Denen behoren al jaren tot
doet als hotel. Jaren geleden hebben we daar de meest gelukkige mensen van de wereld,
in een van de voormalige cellen de nacht misschien zelfs de meest gelukkige. Maar na
doorgebracht. Vrijwillig wel te verstaan. We een half uurtje rijden vind ik Denemarken
zwerven nog wat door de niet zo spannende ook wel een van de saaiste landen van de
kerk op het plein en zetten ons vervolgens, wereld, misschien wel het saaiste. Eindeloze
eindelijk, neer op het terras (er is er eigenlijk groene velden met af en toe en struikje of een
maar één) voor het andere plaatselijke hotel. boompje, soms, heel soms, in de verte een
Nadat we de bediening hadden gevonden dorp, herkenbaar aan een kerktoren, en zo
konden we toch nog een echt Deens biertje netjes. Alsof er elk uur met een stofzuiger
drinken voor we terugfietsten naar de door het landschap wordt gegaan om elk
camping. stofje op te zuigen. Eindeloos saai. En geen
We maken rijst met kip en kunnen dat zelfs café te bekennen voor een lekker kopje koffie,
buiten, aan ons hele kleine tafeltje opeten. Er of gewoon koffie. Doorrijden dus tot we een
zijn veel gasten voor het weekend, allemaal plekje vinden waarvan we aannemen dat het
Denen. En tot heel laat, of heel vroeg, wordt een picknickplaats is. Dan maar eigen koffie
er gepraat en gepraat. Op het geroezemoes en thee. Met brood en kaas. En verder weer
vallen we in slaap. over de verlaten weg, alsmaar naar het
Het is nog een hele wandeling over de noorden, tot we eindelijk even voorbij Tornby
camping naar de ingang waar ook de winkel linksaf Strandvejen oprijden naar de
is. Langzaam wordt Denemarken wakker in camping. Het is duidelijk nog geen
tenten en vooral caravans. Voor vers brood vakantietijd. Weer een, voor ons doen, hele
moet je wat over hebben. Het is zondag, dus grote camping die grotendeels verlaten is.
ontbijt met een eitje. Later op de reis zullen Helemaal achterin is een veldje voor wie
we van dat zondagse eitje nog wat problemen maar één nachtje blijft en de volgende
krijgen, maar dat weten we nu nog niet. ochtend vertrekt naar de boot.
Het wordt vandaag een lange rit recht naar Het strand is niet ver en na een hele dag in

5

de camper zitten en uitkijken over eindeloos waarvandaan de boot vertrekt. Als enige
saai land is het wel lekker om een stukje te staan we in rij 7 en als allerlaatste rijden we
lopen. De wind is opgestoken en staat pal uiteindelijk de boot op. Het is heel stil op de
tegen als we afdalen naar het strand. Het boot. Wie vaart er in deze tijd van het jaar en
strand is vooral breed, zanderig en verlaten. op dit tijdstip over? Er zijn vooral veel
Boven het strand waait een lichte waas van truckers. Gelukkig is er wel koffie, met
opvliegend zand dat je voeten straalt. We croissants en wat vage koek of cake. We
lopen verder naar het noorden waar we de moeten het er ruim vier uur mee doen.
vuurtoren van Hirtshals al kunnen zien. Zo Buiten is niet veel te zien, het motregent en
ver gaan we niet. Bij een geul houden we het er hangt een grauwe mist. Uiteindelijk gaat
voor gezien en keren terug, de wind nu in de nog wel een deel van de taxfreeshop open
rug. Bij de strandopgang is iets wat op een zodat we een fles aquavit kunnen kopen om
café lijkt. We gaan de trap op naar het terras straks de koude avonden door te kunnen
waar we een beetje uit de wind nog wat komen. Voor we van boord gaan drinken we
drinken. Aan onze voeten een camperplaats nog thee met wat pannenkoekjes, niet wetend
die langzaamaan volstroomt met campers die hoe ver we vandaag nog moeten rijden in
hier zullen overnachten en morgen vast via Noorwegen.
Hirtshals naar Noorwegen zullen gaan, net Hoewel we als laatste aan boord gingen zijn
als wij. we toch snel weer van boord. Tot we bij de
Ook op de camping is het behoorlijk gaan douane komen. “Hebt U alcohol bij U? Wat en
waaien, schuddend rollen we de nacht in. hoeveel dan wel?” Gelukkig had ik dat, tegen
Morgen vroeg op, om negen uur vertrekt onze mijn gewoonte in, thuis nog even opgezocht.
boot naar Noorwegen. Nog niet eens een eenvoudige regeling:
Om kwart voor zeven staan we op. Ontbijten sigaretten mag je vervangen door extra
doen we wel aan boord. Om halfacht alcohol en omgekeerd. Regels zijn er tenslotte
vertrekken we van de camping, die stil en om het leven makkelijker te maken. “Acht
verlaten is. Hirtshals is vlakbij en ook de flessen wijn.” Hij keek ons nog even aan en
wegen zijn nog verlaten. Het is een beetje zei toen dat we verder konden rijden. Het
druilerig. We rijden door het centrum en waren dus negen flessen en de aquavit was ik
komen op een afgelegen industrieterrein vergeten. Moet je maar niet zo’n

6

ingewikkelde regeling maken. het is er niet helemaal fris. Het is al zeven
Vanaf Langesund tot even voorbij Oslo is het uur, maar we besluiten terug te rijden naar
behoorlijk druk op de weg. Vooral rond Oslo. Dokka, het dichtstbijzijnde stadje. Aan de
Gelukkig is het landschap hier een stuk rivier is een camping, vol met hutjes, maar de
afwisselender dan in Denemarken. Net als beheerder is er nog en we vinden een plaatsje
we Oslo uit zijn springt er ineens uit het bos aan de rivier. Jammer dat de
een jonge eland de weg op. Ik kan nog net elektriciteitskabel niet past. De oplossing
remmen en het arme beest ontwijken dat daarvoor vind ik pas een week later. Na het
snel weer het bos in vlucht. En verder gaat eten lopen we naar het centrum van het dorp,
het langs de oevers van grote meren en door aan de andere kant van de rivier. Er zijn
kleine dorpjes. Etnedal hadden we bedacht. vooral veel benzinepompen en een paar
Daar ligt, weg van de weg, een kleine supermarkten. En verder is er niemand te
camping, weliswaar beheerd door zien. Stil en verlaten. We zitten nog even bij
Nederlanders, maar toch. Misschien kunnen de camper. Het voordeel van het bos is dat we
we daar een of twee dagen blijven en wat weinig last hebben van de wind. Jammer dat
wandelen. Het valt een beetje tegen. Het ziet er dan wel muggen zijn, zo dicht bij het
er verlopen en verlaten uit, het motregent en water.

7

Hoe ver het nog is Lillehammer en nadat we een prachtige
hoogvlakte zijn overgestoken dalen we weer
(31 mei 2016 - 2 juni 2016) af naar het dal waar de E6 loopt, de weg die
naar het verre noorden loopt. Het verre
Heerlijk toch om te slapen naast een noorden dat nog heel ver weg is hier.
ruisende rivier, en wakker te worden van het Lillehammer laten we liggen aan de overkant
zingen van de vogels. We starten de dag van de rivier en we vervolgen onze tocht naar
rustig op. Lopend gaan we naar het centrum het noorden. Alles is groen, de fruitbomen
en kopen bij een echte bakker brood voor het staan in bloei en de zon schijnt. De vraag is
ontbijt en voor onderweg. In het zonnetje of we vandaag naar Oppdal gaan of naar
kunnen we aan de rivier ontbijten. We rijden Dombas. Het lijkt erop dat de weg naar
vervolgens eerst naar het overdekte Oppdal smal en steil is, dus we kiezen voor
winkelcentrum om bij de Coöp boodschappen Dombas, verderop aan de E6. Volgens de
te doen voor de komende dag of zelfs dagen. Loneley Planet ligt vlak voor Dombas de
Vanuit Dokka klimmen we omhoog richting mooiste gelegen camping van Noorwegen. De
camping komt helaas niet voor in een van
8 onze zes campinggidsen die we ondertussen
verzameld hebben. We vinden de camping
inderdaad, pal aan de E6. We praten even
met de uitermate vriendelijke campingbaas.
Voor we ons installeren gaan we eerst nog
boodschappen doen in het nabijgelegen
Dombas. Een stadje dat bestaat uit een groot
parkeerterrein met aan de rand meerdere
benzinestations en een overdekt
winkelcentrum. Er is een toeristenbureau
maar dat is natuurlijk al dicht en gaat
morgenmiddag weer open. En verder is het
verlaten, nauwelijks mensen te zien. Er is
ook nog een groot Coöp, dus het lukt om toch

weer voor een paar dagen boodschappen te prachtig weer en het wordt pas heel laat
doen. En er is weer een echte bakker. donker. En de vrachtwagens rijden nog steeds
Gezelligheid is er niet te ontdekken. over de E6.
Op de camping zoeken we een plekje
achterin, zo ver mogelijk van de weg, waar Tijdens het ontbijt besluiten we verder te
met regelmaat vooral grote vrachtauto’s trekken. Het is een mooie en relaxte camping
voorbijkomen. Met de campingbaas (en een aardige campingbaas), maar er is,
bespreken we waar je in de omgeving zeker overdag, veel vrachtverkeer wat je
wandelingen kunt maken. Niet vlakbij, maar hoort. Vanaf Dombas stijgt de weg hoger en
er zijn wel wat mogelijkheden, hoewel er wat hoger. Overal ligt nog sneeuw op de wegen
hoger nog sneeuw ligt. Op het publicatiebord naast onze weg en alle bergen die we zien
zien we nog een krantenknipsel uit de gaan nog verscholen onder een wit
plaatselijke krant van jaren geleden waarin sneeuwdek. Bij Hjerkin, aan het einde van de
staat dat de camping is opgenomen in de klim, zoeken we een plek om te parkeren.
Loneley Planet als mooiste van Noorwegen. Een eindje van de weg, over een onverharde
Dat verhaal klopt dus. In het dal is het weg ligt een parkeerplaats waarvandaan je
naar Snøhetta kunt lopen, een hooggelegen
uitzichtpunt over het uitgestrekte
berggebied. Het pad is goed aangegeven, de
zon schijnt en de temperatuur is zo lekker
dat de truien al snel uit kunnen. Aan het
einde van het pad ligt een prachtig paviljoen,
dat helemaal opgaat in het landschap. Het is
nog te vroeg in het jaar, dus is het paviljoen
nog gesloten. We lopen verder omhoog naar
de top van de Snøhetta. Daar waait het
behoorlijk en de wind is ook nog afgekoeld
door de vele sneeuw op de bergen. Net onder
top, in de windschaduw, vinden we nog een

9

10

11

12

plek om te lunchen. We dalen weer af naar de je al iets vindt is het een parkeergarage waar
parkeerplaats en dalen dan nog verder af de camper natuurlijk net niet in past. Zul je
naar Oppdal. De weg volgt de rivier, ook door altijd zien. Maar als ik nu eens in de
een nauwe kloof. Het ziet er spectaculair uit. campergids opzoek of er een camperplaats is
We komen ook de eerste campings tegen, in het centrum. En ik val weer in een diepe
maar die zijn nog allemaal gesloten. Het slaap.
seizoen begint hier pas half juni. Ook in In een waterig zonnetje kunnen we ontbijten.
Oppdal weer een groot parkeerterrein met In de campinggids staat inderdaad een
meerdere tankstations en een groot, camperplaats in het centrum van Trondheim.
overdekt, winkelcentrum. Blijkbaar is dat Dat moesten we dan maar doen. Trondheim
kenmerkend voor Noorwegen. We rijden door is een uurtje rijden, nog altijd over de E6
naar Støren, een klein stadje verder naar het richting het hele verre noorden. Waar het
noorden. De camping die we in gedachten centrum rechtdoor is slaan we rechtsaf een
hadden blijkt onbereikbaar door woonwijk in. De straten hebben hoge hobbels
wegwerkzaamheden. Nadat we even vast en alles wat maar een beetje los zit rammelt.
hadden gestaan door een tankauto die de weg De aanwijzingen van de gps gaan verloren in
versperde vinden we in Støren nog een het lawaai van kopjes, borden, glazen en
camping. Terwijl we ons staan in te schrijven bestek en dus rijden we de camperplaats
komen er twee mannen die uit de achterbak voorbij. Omkeren dan maar. Er is inderdaad
van hun auto twee enorme zalmen halen die een plekje, hoewel alle echte camperplaatsen
ze hebben gevangen. Vast in de rivier die wild ook zo vroeg in het seizoen al bezet zijn.
langs de camping stroomt en vlak bij onze Vanaf de parkeerplaats loopt er een pad over
plek een grote stroomversnelling heeft. En de een lange voetbrug, over de Nidelva rivier,
zon gaat steeds later onder. het centrum in. Dan rechtsaf door een klein
parkje in de richting van de Nidaros
’s Nachts word ik om onduidelijke reden Domkirke. Trondheim heette tot in de
wakker. Of misschien droomde ik wel. Hoe Middeleeuwen Nidaros, vandaar. Wat een
vind je in Trondheim een parkeerplaats voor ontzettend relaxte stad is dit. Bij de kerk zijn
de camper? Dat wordt een heel gezoek en als toch wel de nodige toeristen, ongetwijfeld
vanwege de Hurtigruten boot die hier elke

13

14

ochtend aanlegt om iedereen aan boord een goed visrestaurant moeten liggen, Ravnkloa
dagje Trondheim te bieden. Voor de kerk Fisk & Skalldyr. Eigenlijk is het meer een
moet je wel een kaartje kopen, maar daarna viswinkel. In een hoekje kun je eten en
word je dan ook verwelkomd door gidsen drinken bestellen en dat vervolgens op het
gehuld in lange scharlakenrode mantels. Dit terras, met uitzicht op de oude haven, opeten.
is wel een andere kerk dan de kale, kille kerk Gelukkig is het weer zodanig dat zelfs dat
in Ribe. Prachtige glas-in-lood ramen waar lukt. En we eten vandaag blåskelpjen (wat
een waterig zonnetje doorheen schijnt. Achter zou dat zijn?) en een visburger van verse
het altaar is het graf van Sint Olav, de zalm. Met alcoholvrij bier, want dat mag hier
beschermheilige van Noorwegen. Nog altijd wel worden verkocht. Vlak voor het terras
bezoeken pelgrims uit heel het noorden zijn ligt een oude vissersboot waar een visser
graf. Koning Olav sneuvelde in 1030 in de bezig is de vis die hij net gevangen heeft (of
Slag bij Stiklestad. Hij werd eerst begraven in de viswinkel heeft gehaald?) schoon te
aan de overs van de Nidelva, maar later, na maken. Op een bord heeft hij nog met viltstift
veel omzwervingen, kwam zijn kist in de geschreven ‘Fresh Fish’. Beelden uit een
Nidaros kathedraal terecht. De kerk was zo vergeten tijd.
belangrijk dat tot het begin van de 20e eeuw
alle Noorse koningen hier gekroond werden. We lopen op ons gemak door het centrum
Ik doe erg mijn best, maar hoe ik ook zoek, terug en doen nog wat boodschappen voor het
aan Maria doen ze hier niet. avondeten in de Coöp winkel op het grote
plein in het centrum en dan terug naar de
Na nog wat te hebben rondgelopen over het camper. Om de stad uit te komen moeten we
plein van de kathedraal gaan we verder naar weer over alle drempels en het rammelt nog
de oude stad, een stukje verderop. Over een harder dan op de heenweg. De volgende stad
oude ophaalbrug komen we op het pleintje aan de E6 is Steinkjer, twee uur rijden langs
wat ooit het centrum van Trondheim was. Nu het Trondheim fjord. De Lofoten zijn nog ver
zijn er overal terrasjes die allemaal bezet weg: Narvik – 882 km. Via rotondes en
zijn. We lopen verder, naar het centrum van winkelstraatjes in het centrum komen we bij
het nieuwe Trondheim. Aan de haven zou een de camping, een groot grasveld naast een

15

sportcentrum met voetbalveld en Langs de kust, nog
atletiekbaan. We staan tussen andere verder omhoog…
campers die duidelijk op doorreis zijn. Het is
nu echt lente en in het zonnetje drinken we (3 juni – 8 juni)
wat en we zoeken in onze boekjes waar nu
eigenlijk de ‘Kystriksveien’ begint, de weg Het ontbijt in de zon geeft echt een
die, anders dan de E6, langs de kust naar het lentegevoel. Het lijkt haast niet te kloppen,
noorden gaat. Tot Bodø, waarvandaan de boot zo noordelijk al en toch buiten ontbijten. We
vertrekt naar de Lofoten. En die weg begint rijden met behulp van de gps naar de Coöp
hier in Steinkjer, en bij de plaatselijke Coöp van Steinkjer en doen vast boodschappen
is zelfs een informatiepunt waar je (gratis!) voor de komende dagen. Hoe we ook zoeken,
een routebeschrijving kunt krijgen. En in die geen infopunt voor de ‘Kystriksveien’ te
routebeschrijving vind je ook de vaartijden vinden. Dan maar vragen. Er is nog een
van alle ferry’s die je moet nemen om in Bodø Coöp, terug richting Trondheim, over de brug
te komen. Soms zit het mee. Maar soms zit
het ook tegen. Eén van onze espressokopjes
heeft de hobbels in Trondheim niet overleeft.
Wat rest zijn drie scherven, daar is geen
espresso meer uit te drinken. De wijnglazen
zijn wonderlijk genoeg nog wel heel.
Na het eten, de espresso en de aquavit lopen
we nog even langs de rivier die langs de
camping stroomt. Te koud gelukkig voor de
muggen. Om elf uur is het nog gewoon licht,
maar toch tijd om te gaan slapen. Belangrijke
opdracht voor morgen is het vinden van het
informatiepunt voor de ‘Kystriksveien’. Hoe
komen we anders in Bodø?

16

en dan het winkelcentrum op. We vinden de de bebouwde kom slaan we linksaf en
weg terug, we vinden met wat moeite een verlaten de E6. Vanaf nu volgen we de
afrit op de rotonde die ons bij het ‘Kystriksveien’. Het is direct een stuk stiller
winkelcentrum brengt en we zien zelfs een op de weg, hoewel, zo druk is ook de grote
bord waarop staat dat daar het infopunt weg niet. We komen eerst in Namsos, maar
‘Kystriksveien’ is. We krijgen uitgebreide dat verlaten we al snel om buiten het stadje
informatie van een uitermate vriendelijk een goede picknickplaats te vinden. Aan de
meisje en een pak aan documentatie, genoeg oever van een groot meer vinden we een met
om drie dagen lezend mee door te brengen. zacht en groen mos bedekt hutje waar we
En het advies om, als we dan toch de lunchen: thee en brood. We bekijken de kaart
kustweg volgen, vooral Leka aan te doen. Het en de folders die we bij het infocentrum
mooiste eiland waar ze ooit geweest is. Wie hebben gekregen en besluiten vandaag verder
weet. Wij maken geen plannen voor langer te rijden naar Leka, een eiland niet ver voor
dan één dag. de kust. Er is zelfs een camping. De weg is
Het is hier geen winkelcentrum, maar een stil, we komen zelden iemand tegen op weg
reusachtig winkelcentrum. Zouden ze hier naar Lund, waar we over moeten varen. We
misschien espressokopjes verkopen? We moeten wel drie kwartier wachten voor de
lopen het winkelcentrum in dat meer weg boot komt. Voor het eerst is het ook frisjes. De
heeft van een Amerikaanse shopping mall. thermometer wijst aan dat het maar acht
En in de eerste winkel waar we langskomen graden is. Nog wel boven nul. En dan naar de
verkopen ze: espressokopjes. Design en voor volgende boot, de boot die ons naar Leka zal
de helft van de prijs. De verkoopster probeert brengen. De GPS geeft aan dat we om 16:05
nog of we er misschien niet vier moeten zullen aankomen bij de boot, en in het gidsje
kopen (voor de prijs van twee dus) maar het staat dat de boot om 16:10 vertrekt. Dat lukt
moet niet te vol worden in dat campertje. dan ook precies. Als laatste rijden we de boot
Het is even zoeken hoe je vanaf het op. Niet dat het druk is, er staan nog twee
parkeerterrein weer op de weg komt, maar auto’s en een tractor. Boven is een kleine
het lukt de E6 weer te vinden en we rijden salon waar sinds de boot lang geleden is
terug de brug over naar Steinkjer. Net buiten gebouwd niets aan is veranderd. En buiten
miezert het een beetje.

17

18

Vanaf de boot is het simpel: linksaf en dan de maken. We volgen de heuvelachtige rondweg
weg een stukje volgen, daar is een camping. over het eiland en slaan dan rechtsaf een
De camping komt zo plotseling dat ik hem bosweg in. Na een paar kilometer zetten we
bijna voorbij was gereden, maar er is de fietsen in het bos en beginnen aan de klim
gelukkig nog een tweede oprit. De receptie is naar een klein bergmeertje en vervolgens
meer een winkel in hengelsportartikelen dan naar de top van de meest zuidelijke berg op
een camping bureau. Hier moesten we maar het eiland. Van daar af is er een prachtig
eens een dag blijven. Het uitzicht op zee en uitzicht over de archipel, zeker nu het helder
de eilandjes en de kust is, ondanks de is. Ver beneden ons een kleine nederzetting
druilerige regen prachtig. De temperatuur is en in de zee voor ons allemaal kleine
ondertussen zo gedaald dat de kachel voor eilandjes. Terug over een weinig zichtbaar
het eerst tijdens deze tocht aan moet. pad langs het meer naar de fietsen. Het is
stevig bergop met de fiets en het lukt niet alle
Het weer is al een stuk beter vandaag. Het hellingen fietsend te nemen. Dat was dus
regent niet meer en er is veel blauw aan de lopen geblazen.
lucht. Eerst maar eens boodschappen doen bij We ontdekken nu dat de camping een
de Coöp, op de fiets. Het rijdt lekker, belangrijke plaats is voor de hengelsport. Er
heuvelafwaarts. Bij kerk, waar ze bezig zijn worden boten verhuurd en er komen veel
om de graven een beetje netjes te maken, mensen om te vissen, allemaal mannen,
vragen we de weg. De winkel is een klein vooral uit Duitsland, Polen en de Baltische
stukje verder aan de enige weg op het eiland. staten. Naast onze camper staat een tentje
Er is verder niemand in de kleine winkel, met een Nederlandse vrouw die hier al jaren
maar alles wat je nodig hebt kun je er komt. Een soort Zen-vakantie denk ik.
gewoon kopen. En geen gedoe over wat je
moet kiezen. Er is van alles keuze uit één. Het is zondag, en dus legitiem om een beetje
Wel zo overzichtelijk. De weg terug naar de uit te slapen. Het zondagse eitje eten we aan
camping valt wat tegen, nu moeten we die de picknicktafel die bij onze plek hoort, aan
helling omhoog, en dat scheelt nogal wat. de rand van een bloemenweide die afloopt
Na de lunch stappen we weer op de fiets om naar het water dat Leka scheidt van het
wat verder op het eiland een wandeling te
19

20

21

22

vasteland. De fietsen laten we vandaag jaar, Svanhild, door een zeearend zijn
achter op de camping. We rijden eerst naar meegenomen naar zijn nest hoog bovenop de
de meest noordelijke punt van het eiland, berg. We besluiten niet naar dit nest te lopen
Skeisnesset. Waar de verharde weg ophoudt (het bestaat nog steeds), maar naar Støypet,
ligt een grafheuvel. In deze heuvel, met een waar je negentig meter boven de zeespiegel
doorsnede van zeventig meter, ligt Koning over de zeebodem kunt lopen. Dat is nog een
Herlaug begraven. Hij koos er in 780 voor om hele klim, eerst over een rug van losliggende
zich hier samen met elf van zijn stenen over een niet of nauwelijks zichtbaar
manschappen levend te laten begraven toen pad. Dan door een smalle kloof omhoog.
zijn tegenstander Harald Hårfrage vanuit het Halverwege de kloof zien we hoog boven ons,
noorden langs de kust optrok. waar Ørnerovet ligt, zowaar een zeearend
We vervolgen de grindweg tot een vliegen. Zou dat verhaal dan echt waar zijn?
parkeerplaatsje. De weg houdt hier op en we We klimmen verder en komen, verder boven
moeten lopend verder. We volgen een pad de zeespiegel, op de bodem van de zee, bedekt
over steenachtige duinen dat langzaam oplost met platte stenen in prachtige kleuren.
tot we ons maar oriënteren op de kustlijn die We dalen af en maken het rondje Leka
een paar honderd meter verder loopt. In zee compleet. Bij de Joker, de andere winkel op
liggen een paar ‘fishfarms’ waar ongetwijfeld Leka, die zelfs op zondag open is, doen we
zalm of zeebaars wordt gekweekt. In de verte boodschappen voor het avondeten. Kreeft en
zien we de ferry varen die van Leka naar het gegrilde groenten.
vaste land gaat. Op een winderig heuveltje, Op de camping zijn ondertussen nog meer
maar wel een beetje in de windschaduw, eten vissers aangekomen. Het is een speciaal slag
we wat voor we teruglopen naar de camper volk. Er wordt gevist op zalm (groot) en rog
en zien in het weiland naast de parkeerplaats (heel groot) met allerlei vistuig. Toys for the
zowaar een ree. Die is vast niet met de boys. Er is een speciale ruimte waar de vis
veerboot gekomen en moet dus vanaf het diep kan worden ingevroren en meegenomen
vasteland zwemmend zijn overgestoken. kan worden naar huis, in Duitsland of Polen.
We rijden verder naar de westpunt van het In auto’s met hele grote koelboxen.
eiland. Hier ligt, bovenop een bergtop,
Ørnerovet. In 1932 zou een meisje van drie 23

24

25

26

27

De eerste veerboot zou wat overdreven zijn. komen waar we overvaren naar de Lofoten.
De tweede boot terug naar het vasteland was We dachten een mooie camping gevonden te
vroeg genoeg. Eigenlijk was dat het enige hebben even voorbij Sandnessjoen. Rechts de
plan dat we hadden. En verder naar het weg af en dan over een smalle, slingerende
noorden natuurlijk. Het is niet heel druk op weg langs en over het fjord. Dat was een
de veerboot. Eerder stil, hooguit vijf auto’s. misrekening. Kaal en verlaten, troosteloos,
Op de route zouden we veel ferry’s moeten met uitzicht op een brug hoog boven de
nemen, lange en korte tochten. En dan camping. Dus weer het hele eind terug voor
moesten we ook nog kiezen of we wel of niet de laatste overtocht naar Nesna. De camping
naar het volgende eiland zouden gaan, Vega. ligt vlakbij de aanlegsteiger van de veerboot.
De ferry’s volgen elkaar snel op: En het is koud en miezerig geworden, met
nauwelijks uitzicht. Hier is ook weer een
· Holm – Vennesund (20 min) aanlegplaats voor de Hurtigrutten, hoewel er
· Horn – Anddalsvag (20 min) maar een paar huizen in dit dorp staan. Maar
· Forvik – Tjotta (60 min) er zijn vast toeristenwinkeltjes. Op de
· Sandnessjoen – Lokta (20 min) camping zijn echte camperplekjes, met
· Levang – Nesna (20 min) uitzicht op de grijze mist, met daarin de zee
en de overkant. Denk ik. Tijd om de kachel
In Horn moeten we beslissen: de boot naar aan te doen. Op de iPhone lukt het zowaar
Vega of toch door verder naar het noorden. om voor woensdag de boot van Bodø naar de
We checken het weerbericht en kijken, terwijl Lofoten te reserveren.
we wachten op de boot, naar het weer. Het is
grijs en miezerig. De komende dagen zal het Als we wakker worden horen we de regen. De
niet veel beter worden. Besluit genomen, we wolken hangen nog lager dan gisteren, je
laten Vega voor deze keer links liggen. Er kunt bijna niets meer zien. We vullen de
moet wat te bezoeken overblijven. En je mist watertank bij, want die begint langzaamaan
altijd meer dan je meemaakt. We hebben nog leeg te raken. De weg gaat direct omhoog
twee dagen nodig, denken we, om in Bodø te naar een hoogvlakte. Een hele hoge
hoogvlakte. We kunnen nauwelijks iets zien
28

29

en rijden vooral door de wolken. Soms is er onze planning?
een kleine opening en zien we of de zee links Er wachten nu nog drie hele lange tunnels.
en diep onder ons of de bergen rechts, gehuld Dat moet een hobby van de Noren zijn,
in zware, donkere wolken. tunnels bouwen. We rijden bijna vijftig
De boot bij Kilboghamn missen we net. Dat kilometers door tunnels. Smal en donker,
betekent anderhalf uur wachten op de maar het is er wel droog en de ruitenwissers
volgende boot. Tijd voor koffie en brood. De kunnen dan uit. Als we niet zo noordelijk
overtocht naar Jektvik duur ook nog eens een waren geweest was het al donker geweest als
uur, dus het schiet niet heel hard op vandaag. we de brug bij Saltstraumen overgaan. Onder
We passeren hier, eindelijk, de poolcirkel. In ons kolkt het water waarin vis, heel veel vis,
de druilregen zien we op de oever het teken zalm, zwemt. Dus zijn er veel vissers. Net
staan dat je hier de poolcirkel overgaat en in aan de overkant is de camping. Het is meer
het Noors wordt het ook omgeroepen. Op de een hele grote parkeerplaats. Maar, het
boot is het zelfbediening. Je kunt kiezen uit sanitair is verwarmd, en dat is hard nodig.
koffie met pannenkoeken. De consumpties Het regent en het stormt. We besluiten het
zijn alleen voor eerlijke mensen want er staat dak vandaag maar niet omhoog te doen en
alleen een kistje waarin je, contant en gepast, beneden te slapen. Morgen kunnen we rustig
kunt afrekenen. aan doen, er is meer dan voldoende tijd voor
Er rest nog één boot, die van Aksgardet naar de boot vertrekt.
Foroy. Dit keer kunnen we gelijk de boot
oprijden en vaart de boot weg. Het is maar Het is gestopt met regenen. Nu miezert het
een klein stukje dit keer. De kaartverkoper, en er staat wind, heel veel wind. Gelukkig
die vandaag niet zoveel te doen heeft, komt hoeft het dak niet naar beneden. Het is niet
een praatje maken. Of we een kaart bij ons ver naar de douches, bovendien zijn die goed
hebben. En waar we naar toegaan. Op de verwarmd. En buiten is het grauw en grijs
kaart wijst hij aan hoe we de kustweg voor zover je iets kunt zien.
kunnen rijden ten noorden van Bodø, We rijden naar Bodø, wat niet ver weg is. De
waarvandaan je uitzicht hebt op de Lofoten. weg gaat rechtstreeks naar de haven waar de
Het is de mooiste kustweg van Noorwegen en boot ligt die ons naar de Lofoten zal brengen.
dus van de hele wereld. Maar past het wel in

30

We rijden om het centrum, op zoek naar een bestellen koffie en pizza. Hoe Noors wil je het
tankstation en een supermarket. Allebei snel hebben.
gevonden en door het stadje rijden we terug We rijden naar de haven en vragen ons af in
naar het centrum om een parkeerplaats te welke van de acht rijen we moeten staan. Er
zoeken. Kunnen we nog even wat eten voor is één korte rij waarvan ik denk dat die
we aan boord gaan. Parkeren is hier betaald, bestemd is voor wie gereserveerd heeft. Maar
en dat valt nog niet mee. Ik sta te klungelen ja, daar staan wel erg weinig auto’s. Ik doe
met bankpas en creditcard, terwijl ik probeer het toch en loop naar het havenkantoor om
te begrijpen wat er, in het Noors, op het wat meer duidelijkheid te krijgen. Die krijg
scherm verschijnt. Een man met een ik niet. Ik denk dat er op een briefje staat dat
veiligheidshesje aan ziet mijn geklungel en ze wel naar je toekomen als je in de rij staat.
vraagt of hij kan helpen, in half Noors en Dat hopen we dan maar. In het havenkantoor
half Engels. Hij betaalt met zijn bankpas, is het vooral druk met passagiers voor de
wat wel lukt. Ik wil hem betalen, maar dat Hurtigrutten die over een uur zal vertrekken,
wijst hij af. Ik kom uit Nederland en zijn ook richting Lofoten. Een uur voor vertrek
overgrootmoeder kwam uit Friesland. Het komt er inderdaad iemand naar ons toe om
komt dus wel goed met de mensheid. ons kaartje te controleren. Ik laat het e-ticket
op de iPad zie en, het werkt. Als tweede auto
We doen een dikke jas aan en zetten een gaan we aan boord. Achter ons nog een hele
warme muts op als we naar het centrum rij campers en bussen en vrachtauto’s. We
lopen. Het stormt en het is koud. We zoeken vinden een plekje vooraan in de salon, met
naar Kafe Kafha dat hier ergens moet liggen. uitzicht op zee. Het stormt niet alleen op
Voordat we het gevonden hebben zijn we toch land, maar ook op zee. Zodra we op zee zijn
maar het winkelcentrum ingelopen. Minder spatten de boeggolven uiteen op de ruiten en
storm en minder koud. En veel toeristen van zie je even niets dan een door het water
de Hurtigrutten boot, die nog even shoppen vertekende zee. Af en toe zien we gelukkig
voor ze weer aan boord gaan. We gaan de ook Jan van Gendts en een enkele
eerste de beste Backeri in die we tegen papegaaienduiker voorbijvliegen. En dan zien
komen, er blijkt er ook maar één te zijn, en we langzaam uit zee de ‘Lofotenmuur’
oprijzen. Eerst nog een vage grijze muur,

31

maar als we dichterbij komen worden de gegaan met de graafwerkzaamheden. Dus
bergen hoger en zien we de dorpjes, de velden naar een andere, net zo mooie plek, met vol
en de besneeuwde toppen. Het lijkt wel een uitzicht op zee en wind, heel veel wind, en
winterlandschap. regen. Dat wordt echt beneden slapen
Als eerste gaan we van boord, de camping die vannacht. Op een veldje even verderop staan
we bedacht hebben is nog geen tweehonderd mensen met kleine tentjes die, lopend of op
meter van de aanlegsteiger. Uitzicht op een de fiets, in regen en wind over de Lofoten
oneindige zee, met schuimkoppen en veel trekken. Het uitzicht is fantastisch en de zon
meeuwen. Ik controleer of de elektriciteit het zou, als je die kon zien, niet onder gaan. Het
doet: niet dus. Samen met een Noor die naast bewijs is dat het niet donker wordt.
ons staat ga ik terug naar de receptie. Er zijn
wat bouwwerkzaamheden op het terrein, en
ik vermoed dat er iets niet helemaal goed is

32

De Lofoten weg, de E6 zijn. Hier houdt het op, een
parkeerplaatsje aan de rand van Å, een
(9 juni – 12 juni 2016) kortere naam kan een dorp niet hebben. Het
is een oud vissersdorp met veel oude, houten
De wind is wat gaan liggen en er vallen nog huizen. En overal waar iets van een richel is
maar heel weinig druppels regen. Met wat zitten meeuwen te broeden. Het klinkt als het
goede wil zou je kunnen zeggen dat er, als je huilen van heel veel baby’s, en dat dus 24 uur
goed zoekt, een heel klein beetje blauw aan per dag. We lopen door het dorp rond en
de hemel te zien is. Maar het houdt niet over. zoeken ook naar de camping die we als
We verlaten Moskenes en gaan op zoek naar alternatief hadden. Het terrein vinden we,
het Turysterburo. Als we de pijl zouden maar het moet wel heel lang geleden zijn dat
volgen die de richting aangeeft naar het hier iets van kampeeractiviteit is geweest.
bureau zouden we recht de zee inrijden. Hier Hoewel, het zou wel een hele mooie plek zijn
klopt iets niet. We gaan liever rechtsaf dan geweest zo ongeveer op het meest zuidelijke
linksaf. Daar vinden we toch het plekje van de Lofoten. Verder naar Reine, een
Turysterburo, verscholen in de voorkamer dorpje aan een baai, met veel bootjes die
van een woonhuis. We kopen een kaart van rustig liggen te dobberen in de wind. Aan de
de Lofoten, maar volgens de mevrouw van rand van het dorp parkeren we en lopen naar
het bureau is dat niet nodig. Er loopt maar het centrum, een groot open terrein met
één weg over de Lofoten, dus het is daaromheen wat huisjes en winkeltjes. Er is
onmogelijk de weg kwijt te raken. ook een cafeetje, helemaal vol, maar met op
We rijden verder tot we aan het einde van de de zolderverdieping toch nog een tafeltje voor
ons. Een kamertje waarin de tijd lang heeft
stilgestaan. De koffie komt zoals gebruikelijk
uit een grote pot filterkoffie die pas ververst
wordt als de pot leeg is. Omdat het binnen, in
tegenstelling tot buiten, lekker warm is
nemen we bij de koffie een soort ‘bolus’.
Achter het café zien we de eerste eindeloze
rijen stokvis die in de wind hangen te drogen.

33

34

35

36

Je kunt de geur overal ruiken, maar het is in een duinlandschap. Van de Thaise
niet echt onaangenaam. De koppen zijn van mevrouw die de camping beheert krijgen we
de romp gescheiden en hangen ook, met de muntjes voor de wasmachine en droger die in
kaken vervaarlijk open, te drogen. Het het enige huisje op de camping staan. Het
merkwaardige is dat vrijwel al deze vis naar duurt eindeloos, pas na meer dan drie uur is
West-Afrika gaat, en van de koppen wordt het wassen en drogen klaar. Het is zo
vissoep gemaakt. Nog geen honderd jaar ongeveer windkracht negen, dus dat wordt
geleden was stokvis heel gebruikelijk eten, weer beneden slapen, en zelfs nu schudt de
ook in Nederland, maar het is vrijwel volledig camper heen en weer door de wind, die pal
verdwenen. En dat terwijl het een van de van zee komt. Na het eten ga ik, dik
belangrijkste producten was die langs de aangekleed en met een muts op, het strand
Hanzeroutes werden vervoerd. Deventer is er op en de duinen in om in de
groot mee geworden. midzomernachtszon wat foto’s te maken. Een
In Hamnøy, aan de overkant van de baai, ligt zonsondergang fotograferen zit er hier niet
de beroemdste viswinkel van de Lofoten, in.
Anita's Fisk. Niet veel meer dan een klein
winkeltje langs de kant van de weg, maar wel 37
aan het water. Je kunt er ook eten, maar wij
houden het bij kopen: stokvis, uiteraard,
zalm en versgebakken brood. We zien nu
overal stokvis: lange houten rijen waaraan
overal vis hangt te drogen. Zelfs elk huis lijkt
zijn eigen voorraad stokvis aan te leggen. Elk
stukje grond wordt benut.
Tijd om een plek te vinden voor de nacht.
Eerst naar Ramsberg, maar dat is niet meer
dan een voetbalveldje met uitzicht op niets.
We steken over een hoge brug een inham over
op zoek naar de camping in Fredvang. Dat is
beter. Ver van de weg, direct aan zee, midden

38

39

40

Ondanks de wind en het continue geluid van een verzameling bruinrode vissershuisjes aan
de meeuwen en de zee hebben we goed een haventje waarin wat oude vissersboten
geslapen. Maar je moet wel een dikke jas aan liggen. We lopen langs het haventje en komen
als je naar de douches gaat, de wind blaast je bij een museum waarin, zoals dat hoort, nog
zo ongeveer weg. We rijden nog een stukje wat restanten te vinden zijn van de
verder op de half verharde weg, naar een visindustrie die hier vroeger was. En er is een
parkeerplekje aan het einde van de weg. De klein filmzaaltje waar een film draait, in
Lofoten zijn hier heel smal, je kunt makkelijk zwart-wit, over de activiteiten in het dorp in
van de ene naar de andere kant kijken. het begin van de 20e eeuw. Een
Vanaf de parkeerplek maken we een onwaarschijnlijke activiteit met honderden
wandeling naar een topje aan het einde van kleine bootjes die op kabeljauw visten op de
het eiland. Dik aangekleed met een warme zee tussen de Lofoten en het vaste land, en
muts op. Het is een stevige klim, die gelukkig honderden, misschien wel duizenden mensen
in de windschaduw van de berg ligt. Bovenop die de vangst verwerkten. En daar is nu niets
is een hoogvlakte, daar heeft de wind weer meer van terug te vinden. Grote
vrij spel. Je hebt wel een goed uitzicht over visserijschepen vangen nu in januari en
de eindeloze zee, met eindeloze witte februari grote hoeveelheden kabeljauw die op
schuimkoppen, zo ver als je kunt kijken. Er is de Lofoten te drogen worden gehangen tot ze
nog één groot rotsblok waar we achter vervoerd worden naar Afrika. En verder zijn
kunnen zitten en nog een beetje rustig er toeristen, zoals wij, die daarnaar komen
kunnen lunchen voor we weer afdalen. kijken. Achter het museum, met uitzicht op
We rijden terug naar de hoofdweg om bij het Vesterfjord, hebben studenten van de
Kilan de afslag te nemen naar Nusfjord, een architectuuropleiding in Oslo monumentale
oud vissersdorp dat nu een museum is. banken gemaakt vanwaar je naar de zee kunt
Vijftien kilometer over een smal weggetje staren.
naar de andere kant weer van de Lofoten. De We rijden terug naar de hoofdweg en gaan
wind is gaan liggen en er schijnt zelfs een naar Leknes, het grootste stadje op dit deel
beetje een zonnetje. Hoog boven het dorp is van de Lofoten. Bij de plaatselijke Coöp doen
een klein parkeerplaatsje waar nog één we de boodschappen en rijden verder naar
plekje vrij is. Onder ons zien we Nusfjord met Brustranda. De laatste dertig kilometer

41

42

rijden we over een smalle, kronkelende weg, overgaat in een kleine hoogvlakte. Zodra je
pal langs de kust van het Vesterfjord. De begint aan de afdaling kom je op een paar
camping ligt op een soort eilandje in het hoge rotsen terecht die je op handen en
Vesterfjord. De zon schijnt en de wind is gaan voeten over moet zien te komen. Ik weet niet
liggen. We kunnen eindelijk weer bovenin de of die er toen ook al lagen, voor Anneke was
camper slapen. het reden om uit te roepen ‘Ik ga terug!’, wat
we natuurlijk niet doen. Nog geen honderd
De volgende dag rijden we via Leknes over meter verder gaat het pad glooiend over de
een heel smal weggetje naar Haukland. flanken naar beneden.
Vandaar maken we te voet de tocht die de Op weg naar de volgende campingplaats doen
kinderen uit Utakleiv, het dorp verderop, elke we boodschappen voor de komende dagen. Bij
dag moesten maken naar hun school in Kabelvåg vinden we een beetje verlopen
Haukland. Het is een pad dat over de rotsen camping, maar het uitzicht maakt veel goed.
langs de zee loopt. ’s Winters en bij harde Ook op deze camping weer vissers, duikers en
storm was het pad niet of nauwelijks te lopen zelfs kanoërs. Een grote krat vol met vis
en het was al helemaal niet zonder gevaar. bewijst dat je hier ook echt vis kunt vangen.
Nu is er geen sneeuw of regen en er waait Bij de camping is een eenvoudig hotel waarin
niet meer dan een zacht briesje. Onder onze een groep verblijft die met de bus naar een
voeten de zee in alle, steeds wisselende, feest gaat. Een deel van de gasten zelfs in
kleuren blauw en groen die je je voor kunt traditionele Noorse klederdracht. En die bus
stellen. Als we de punt ronden zien we wat kennen we. Die had ons even tevoren
verspreide huizen van Utakleiv staan. Via de ingehaald en was door de politie staande
weg is het alleen bereikbaar door een lange gehouden. Te hard gereden, dat werd een
tunnel vanaf Haukland. boete voor die chauffeur.
Als alternatief voor het pad langs de zee
hebben de bewoners van Utakleiv aan het Toch niet goed genoeg opgelet gisteren.
einde van de 19e eeuw een pad gemaakt over Tijdens het koken van het zondagse eitje valt
de bergrug die de twee dorpen scheidt. Tot de het pannetje om en stroomt het water in de
pas is er een goed begaanbaar, breed pad dat gasbrander. Die doet het dus voorlopig niet
meer. Dat wordt koken op de ene

43

44

45

46

overgebleven pit. Hoe gaan we dit oplossen? naar de camping in Sandsletta. Aan het
Op dan maar naar Henningsvær, weer zo’n water vinden we een mooi en rustig plekje.
vissersdorpje op een puntje van de Lofoten. En op één gaspitje koken we onze
In maart ligt de haven hier vol met boten die avondmaaltijd. Bij het afwassen staat er een
de gevangen kabeljauw aan land brengen om man op een gaspitje vis te bakken. Of we
ze vervolgens in de zilte zeewind tot stokvis misschien ook wat wilden. Hij was helemaal
te laten verworden. Nu ligt er maar een enkel uit Duitsland hiernaar toegekomen om vis te
vissersbootje, verder alleen een paar vangen. Zijn vrouw was hem
plezierboten, vast ook om te vissen. We lopen achternagevlogen en vandaag had ze zich bij
door de enige en dus hoofdstraat van het dorp hem gevoegd. Maar ja, zij lust geen vis, dus
naar een uitzichtpunt aan het einde van de hij moest zijn vangst helemaal zelf opeten.
haven, maar niet nadat we door lange Het was niet moeilijk in te zien dat dat een
‘straatjes’ van stokvis zijn gelopen. In het onoverkomelijke opgave was.
dorp is een goed gevuld café, annex Het voelt hier ondertussen wel heel ver van
kaarsenmakerij, Henningsvær Lysstøperi & huis. Op de kaarten proberen we te bedenken
Kafé, waar zowaar echte koffie is, uit de hoe we terug moeten. Tsja. Goede vraag. In
enige espressomachine in Noorwegen. Samen het werk te bepalen?
met weer zo’n Noorse ‘bolus’ smaakt dat
heerlijk. 47
We vervolgen onze weg en nadat we nog even
een kerkje hebben bezocht, het is tenslotte
zondag, rijden we naar Svolvær, de hoofdstad
van de Lofoten om daar in een cafeetje nog
wat te lunchen. Dat was niet zo’n goed idee.
Svolvær is een grauw, troosteloos stadje
zonder enige sfeer. Vast niet alleen op
zondag. Dan maar lunchen op een
picknickplek even verderop, met uitzicht op
zee. Even verderop verlaten we de hoofdweg
en rijden via een smal en kronkelig weggetje

Bij Kiruna rechtsaf laten verdampen. Maar ja, wel een
supermarkt maar geen föhn in Lødingen.
(13 juni – 20 juni 2016) Even had ik de hoop dat er ook nog een klein
warenhuisje zou zijn in dit dorp, maar het
bleek de bibliotheek. En verder was er alleen
Het is vandaag een beetje druilerig. Het een koffietentje. Blijkbaar gebruiken ze hier
besluit is genomen: we gaan vandaag richting geen föhn, maar vriesdrogen ze hun haren na
het noorden van Zweden. We kiezen voor de het douchen. Dus bedenk ik dat ik het gasstel
route buitenom, langs de kust. Ondanks de ook los zou kunnen draaien om het water weg
miezerregen zijn de uitzichten over zee en op te halen, maar ja, ik heb natuurlijk geen
het eiland Langoya prachtig. Het verlaten schroevendraaier bij me. Boven Narvik langs
van de Lofoten is wat merkwaardig. Er is een rijden we richting Zweden. In het laatste
lange tunnel die de Lofoten met het stadje zie ik nog een winkel met ijzerwaren.
vasteland verbindt. Aan het einde van de Ik probeer duidelijk te maken dat ik een
tunnel slaan we linksaf naar Lødingen om kruiskopschroevendraaier nodig heb, maar
boodschappen te doen. Ik heb bedacht dat het wat is dat in het Noors of zelfs in het Engels?
met een föhn mogelijk moet zijn het water Had ik natuurlijk op kunnen zoeken met
dat in de gasbrander terecht is gekomen te Google Translate, maar dat bedacht ik pas
later. In alle rekken vind ik uiteindelijk een
48 houder voor bitjes en losse bitjes. De kleinste
maat dan maar. Later blijkt dat zelfs die te
groot zijn.
We verlaten de E6 en nemen de weg naar de
Zweedse grens. Het landschap wordt ruiger,
woester en verlatener. Hoewel het al midden
juni is, is het hier nog volop winter. Grote
sneeuwvelden langs de weg en op de
hellingen van de bergen. Bij Riksgränzen,
wat een toepasselijke naam, komen we
Zweden binnen. Ik had daar romantische


Click to View FlipBook Version