ΣΠΥΡΟΣ ΒΟΥΤΣΙΝΑΣ "ΑΥΤΕΠΙΣΤΡΟΦΟ".ποίηση

ΣΠΥΡΟΣ Σ. ΒΟΥΤΣΙΝΑΣ ΑΥΤΕΠΙΣΤΡΟΦΟ
1

τεύχη.
Ο Σπύρος Σ. Βουτσινάς
γεννήθηκε στη Γουριά Αιτ/νίας
το 1954. Σπούδασε Χημικός στη
Θεσσαλονίκη. Έργα του έχουν
δημοσιευθεί σε λογοτεχνικά
περιοδικά και ανθολογίες. Κριτικά
του δοκίμια έχουν φιλοξενήσει
εφημερίδες και ποιητικά τεύχη.

2

ΣΠΥΡΟΣ Σ. ΒΟΥΤΣΙΝΑΣ ΑΥΤΕΠΙΣΤΡΟΦΟ
3

4

ΣΠΥΡΟΣ Σ. ΒΟΥΤΣΙΝΑΣ ΑΥΤΕΠΙΣΤΡΟΦΟ
ΣΠΥΡΟΣ Σ. ΒΟΥΤΣΙΝΑΣ
ΑΥΤΕΠΙΣΤΡΟΦΟ

ποίηση
5

Επιμέλεια έκδοσης: Θανάσης Πάνου
6

ΣΠΥΡΟΣ Σ. ΒΟΥΤΣΙΝΑΣ ΑΥΤΕΠΙΣΤΡΟΦΟ
Αντί προλόγου
Εσύ. Ω! μικρέ ποιητή
τώρα φυτεύεις δειλά,
στη πλαγιά του συντακτικού,
κυκλάμινα. Τάχατες λες
πως φτιάχνεις ποιήματα!

7

Γενέθλια η μέρα
Αλλ' αγέλαστη αφήνει τους κύβους
να γλιστρήσουν η Λάχεσις.
Φτύνει τις ρώγες των δαχτύλων
και απτόητη γνέθει η Κλωθώ το νήμα.
Δεν διακρίνω τι κάνει η Άτροπος
στο σκοτάδι. Κι η γριά τσιγγάνα
τυχερός είπε πως είμαι: Θα αγαπήσεις
αλλά ποτέ σου δεν θ' αγαπηθείς
έχεις το χάρισμα. Ανακάτεψε τα μαλλιά μου
κι από τότε ποτέ μου δεν την ξανά 'δα.

8

ΣΠΥΡΟΣ Σ. ΒΟΥΤΣΙΝΑΣ ΑΥΤΕΠΙΣΤΡΟΦΟ

Χριστούγεννα 1979
Τρίζει στο αφράτο χιόνι
το άρβυλλο της περιπόλου
κι η μαγεία της σιγής το αγκαλιάζει
χωρίς τίποτε να σπάσει στα παγωμένα
κρύσταλλα της ερημιάς.
Ευτυχώς φυλάω σκοπιά
στη Λαμία με όρεξη ζωής χωρίς παράπονο και
γκρίνια
(ίσως να μ' άρεσε κατά βάθος)
κι απέναντι στα πλαγιάσματα έχει
η αστροφεγγιά απλώσει σεντόνι
ασημοκαπνισμένο.
Το άσπρο του χιονιού, η αχνόκαπνη νύχτα,
και το ασημοκίτρινο του φεγγαριού.
Εικόνα ωραιότερη δεν είδαν τα μάτια μου
ποτέ από τότε έως σήμερα.
Δεν χρειάζομαι δάνεια για να μετρώ την ομορφιά
μιας Χριστουγεννιάτικης νύχτας.
Την είδα το 1979 στη σκοπιά
στο στρατόπεδο της Λαμίας.

9

Η Μοναξιά των ποιητών

Τράβηξε απ' τη ζώνη του Νάρκισσου
το θαυμαστικό και σαν ξίφος
το κάρφωσε στη καρδιά της
αυτή η ωραία γυναίκα. Η Μοναξιά.
Με το σεντόνι της σιωπής την σκέπασαν,
τιμητικά, και την έστεψαν βασίλισσα της σιγής
των ενδόξων, ανάμεσα στις προτομές
των αγαπημένων της ποιητών.
Οι παρεστώτες εκκίνουν τας κεφαλάς
λέγοντες: "Ουδείς ελυτρώθη"
Οι δε λυπημένοι στους τεκέδες της μελαγχολίας
καταφυγόντες,
μαστούρωσαν από έμπνευση γράφοντας
καινούργια ποιήματα.
Ε!!! με τίποτε δεν γλιτώνει...
ο κόσμος απ' τους ποιητές.

10

ΣΠΥΡΟΣ Σ. ΒΟΥΤΣΙΝΑΣ ΑΥΤΕΠΙΣΤΡΟΦΟ

Ωραίες λέξεις
Οι ωραίες λέξεις
κρύβονται ντροπιασμένες στα κλειστά βιβλία.
Ποιος τις θυμάται;
Όχι τα κούφια κεφάλια. Ο αριστοκράτης
λόγος τις πενθεί.
Πρώτα την αίγλη χάνει η ομορφιά,
μετά σωπαίνει
η σοφία, τέλος πετιούνται οι ωραίες
Λέξεις στη λησμονιά.
Στο εξαγόμενο του λογιστή τολύπια
βάμβακος φράκαραν τη γλώσσα.

11

Το γιαπί
Κι από νωρίς όταν νυχτώνει
το θρηνούν οι κουκουβάγιες
στα σπασμένα κεραμίδια,
ότι απόμεινε απ’ αυτά,
που ο προηγούμενος
αιώνας είχε φορέσει
στο κεφάλι του.

Άστεγοι ξαγρυπνούν
απαρηγόρητα λυπημένοι
με τους λυγμούς του γκιώνη.
Κι άλλοι δυστυχισμένοι
πίνουν τα πάθη τους, σαν
τους παράνομους εραστές
τους πόθους τους.

Σκηνικό ενός δράματος
στέκεται
μπροστά μου,
ένα μελαγχολικό εκμαγείο
της εγκατάλειψης
στη γάζα του δειλινού.

12

ΣΠΥΡΟΣ Σ. ΒΟΥΤΣΙΝΑΣ ΑΥΤΕΠΙΣΤΡΟΦΟ
Είναι πολύ σκληρή
δοκιμασία η επανάληψη
στην ανεκπλήρωτη ελπίδα.
Εκεί έμεινε απόπειρα
απολιθωμένη.

13

Οστεοφυλάκιο

Βρήκα τους σκελετούς
των ποιημάτων μου διαμελισμένους
στις σελίδες των παλιών τετραδίων.
Ψυχρά τους μάζεψα στο
οστεοφυλάκιο
της άγονης και σκληρής λήθης
για να τους προφυλάξω από
την οξειδωτική δράση της αξιολόγησης τους.
Χωρίς καν να είμαι γενναίος
τους έκλεισα μέσα και ούτε τρισάγιο
πια δεν θα τους κάνω.
δεν ξέρεις μπορεί
την ορφάνια τους να αντέξουν.

14

ΣΠΥΡΟΣ Σ. ΒΟΥΤΣΙΝΑΣ ΑΥΤΕΠΙΣΤΡΟΦΟ

Γοργόνες

Οι ναυαγισμένες δόξες
έβγαλαν λέπια κι έγιναν γοργόνες
κυνηγώντας την αθανασία στων μύθων
το αρχιπέλαγος.
Πιάνουν στασίδι στο βράχο
να δείξουν τα γυμνά τους στήθη
στον άγρυπνο Φάρο με ερωτισμό
να τις προσέξει
και κυματίζοντας τα κόκκινα μαλλιά τους
φουρτουνιάζουν το πέλαγο
και βυθίζονται σε άλλα τους ταξίδια.
Μην ενδώσεις .
Άσ' τες να περάσουν τραγουδώντας
στη καμπύλη ράχη των δελφινιών.
Εγώ τις κοιτώ κρυφά,
μέσα απ' την καρδιά των ναυτικών,
που έχει μια οικειότητα γνωριμίας μαζί τους.
Αυτή ξέρει πως να τους φερθεί.
Όχι σαν τους ποιητές
που εύκολα πέφτουν θύματα τους.

15

Θα μείνουμε νηστικοί
για μερικές ακόμη μέρες.
Ξόδεψα όλες τις οικονομίες μας να σου πάρω
ασημένιο δαχτυλίδι.
Για να λαμπυρίζουν οι λέξεις
όταν γράφεις ποιήματα.

16

ΣΠΥΡΟΣ Σ. ΒΟΥΤΣΙΝΑΣ ΑΥΤΕΠΙΣΤΡΟΦΟ
Ξ-ΗΜΕΡΏΝΟΝΤΑΣ (επιστροφή ανεπίδοτης
επιστολής)
Καθυστερούμε
είπες
και είδα το ποίημα στη βάση
της κοιλιάς του να γράφεται αγέρωχο.
Αμέσως γδύθηκα τους δισταγμούς μου
και έσκυψα πάνω στους στίχους.
ανάσαινα και έπινα την κάθε λέξη.
Κι έγινε αυλός το ποίημα που μάκραινε
με το θλιβό του ήχο.
Το σώμα μου καμπύλωνε στην έκστασή του
και ύψωνε σαν τεντωμένο τόξο.
Άνοιξα τους μηρούς μου και
ο λόγος σου σφηνώθηκε στα έγκατά μου.
Καθώς ψιθύριζες την τελευταία λέξη σου
λυτρώθηκες κι εγώ φώναζα
κλαίγοντας το όνομά σου.

17

"Μίκρο..."

πωλητές
απατεώνες
μεσαίοι
αστοί
οικοπεδούχοι
και αμαρτωλοί.
Αυτό το "μίκρο"
έχει, κατ' ευφημισμόν, παιδική
καταγωγή.
Εκπέμπει ,ένα δευτερεύον,
επιείκειας σήμα,
μια συμπάθεια ικετευτική.
Είναι,
σε μετάφραση ελεύθερη
το αγίνωτο "λίγο"

18

ΣΠΥΡΟΣ Σ. ΒΟΥΤΣΙΝΑΣ ΑΥΤΕΠΙΣΤΡΟΦΟ

Ψηφιδωτό από "λίγο"
Το έχεις άφθονο το λίγο.
Λίγη χαρά, ευτυχία λίγη,
λίγο μεγάλο έρωτα,
μεγάλη αγάπη λίγη,
λίγο μεγάλο πόνο,
μεγάλη λύπη λίγη.
Λίγο ακόμη στη σάλα
της αναμονής,
λίγο ακόμη στο θάλαμο των δακρύων,
όλα σε λίγο θα τελειώσουν.
Μείνε ακόμη λίγο,
κι αν φύγεις, μόνο λίγο.
Ένα ψηφιδωτό από "λίγο"
είναι η ζωή μας. Λίγο.

19

Ρουτίνα
Προσκυνώ γονυπετής
την εικόνα σου
μπροστά στο ιερό
τέμπλο της καθημερινότητας.
Βουλιάζω
στα πικρά ιζήματα των αέναων
παραπόνων μου
και βουβά σ' υπομένω.
Φορτώνεις το σώμα,
και το πνεύμα μου, με αδράνεια
πιο βαριά
κι απ' το νόμο της παγκόσμιας έλξης.

20

ΣΠΥΡΟΣ Σ. ΒΟΥΤΣΙΝΑΣ ΑΥΤΕΠΙΣΤΡΟΦΟ

Προσωπικά δεδομένα
Ανάσα της αναβολής
της ανακούφισης πέλαγο,
άρωμα της θείας υπομονής
λιβάνι της κρυμμένης απόφασης
Κλειστό συρτάρι
με επιθυμίες βαθιές
και άμωμους στοχασμούς,
συν διάφορα έγγραφα
και τακτοποιημένες υπογραφές.
Ο φάκελος της παντοτινής
ασημίας σου.

21

Φως ανέσπερο

Των δειλών περισσότερο
φοβούνται οι γενναίοι.
Με το χρόνο τα πρόσωπα
χάθηκαν κι έμεινε ανέσπερο
φως.
Ίδια στων Θερμοπυλών
η αίγλη της κόμης τους,
ίδια στην ωραία Του Μεσολογγίου
Πύλη,
ίδια η ουτοπία στου Πολυτεχνείου
τη βιασμένη Καγκελόπορτα.
Πάντα όμορφα με το όνειρο
και τον λογισμό τα πρόσωπα
γιατί έτσι γίνονται ανέσπερο
φως.

22

ΣΠΥΡΟΣ Σ. ΒΟΥΤΣΙΝΑΣ ΑΥΤΕΠΙΣΤΡΟΦΟ

Σχόλιο στην επικαιρότητα
Ήρθαν οι βάρβαροι
μας μοίρασαν ταυτότητες
αριθμητικές.
Ήρθαν οι βάρβαροι
μας πέρασαν χειροπέδες
λογισμικές.
Οι ανδριάντες, οι προτομές,
τα αγάλματα,
μόνο αυτά κράτησαν τις ταυτότητες τους
προσωπικές.

23

Εδώ έχει λιακάδα,
κατά πως το έχει συνήθεια
η χώρα μου βάζει καλοκαιρινά
μπαλώματα στη διάθεση
των ανθρώπων της.

24

ΣΠΥΡΟΣ Σ. ΒΟΥΤΣΙΝΑΣ ΑΥΤΕΠΙΣΤΡΟΦΟ

Αντισυμβατική ηθική

Συμβατική στο θάνατο
δεν υπάρχει δικαιοσύνη
κι ο θεός λείπει απ’ τη ζωή. Γι’ αυτό
Ω! μην αγαπάτε αλλήλους,
Περιττή στους αθώους η αγάπη.
Ω! τους κακούς μη συγχωρείτε,
τους υποκριτές μη πιστεύετε
για την ηδονή τους σκοτώνουν, για
την ευχαρίστηση τους περιφρονούν,
για το χρήμα λασπώνονται και
χαρά εξιλέωσης παίρνουν προσκυνούντες εδαφιαίως
ακίνητα, εικόνων, είδωλα βυζαντινού μεγαλείου.
Και δεν βρίσκεις ελπίδα να
υποκύψεις στο πειρασμό της.
Κανείς ποτέ δεν είναι
έτοιμος, γιατί όλα συμβαίνουν
όταν εσύ κοιμάσαι μπρούμυτα.
Ξυπνώντας θα βρεις το σκοινί,
του ξυραφιού την αιχμή απαστράπτουσα
και το δωμάτιο άδειο.
Ω! απ’ το παράθυρο μη
κοιτάξεις, βλέμματα σε κοιτούν, να σε καρφώσουν
από απλή περιέργεια διασκεδαστικής αφυπνίσεως.
Ω! μην ακολουθείτε την διέξοδο των απελπισμένων,
μην παραχωρείτε δικαίωμα οίκτου στους λάγνους
«δήθεν»
Κι εγώ στων παθών τη σαβάνα
τραβώντας τη συσπασμένη μάσκα της ηδονής

25

είδα το πρόσωπο της υπούλου ύαινας και
δεν πρόλαβα ν’ αμυνθώ. Μ’ έσκισε.

26

ΣΠΥΡΟΣ Σ. ΒΟΥΤΣΙΝΑΣ ΑΥΤΕΠΙΣΤΡΟΦΟ
Τεκές
Βγες απ' τον τεκέ
των μαστουρωμένων συναισθημάτων
να σε σεργιανίσω
στα αισθήματα των ανύστακτων πόνων
πριν κουραστούν
και κοιμηθούν στις σκήτες της ψυχής μου.
Αυτοί οι πόνοι
είναι οι φρουροί της ζωής μου.

27

Πατρίς
Όταν γυρίσαμε η πατρίδα
είχε φύγει απ' τον τόπο μας.
Διψασμένοι, ρακένδυτοι
μας περίμεναν,ψυχές ερειπωμένες
ζητιανεύοντας τη δική μας ελπίδα.
Εμείς την είχαμε ξοδέψει όλη
σε μια άσκοπη φυγή, σε μια ουτοπία.
Μόνο η κούραση έχει απομείνει
να μας θυμίζει πως(;)
ζούμε ακόμα.

28

ΣΠΥΡΟΣ Σ. ΒΟΥΤΣΙΝΑΣ ΑΥΤΕΠΙΣΤΡΟΦΟ
Βροχή
Άνοιξα το παράθυρο
να νιώσω στο πρόσωπο
τη βροχή.
Οι άγιοι πόνοι της ψυχής μου
ξύπνησαν τις παλιές πληγές να με πονέσουν.
Αυτή η υγρασία του Φθινοπώρου
πονάει πολύ στα κόκαλα όταν μπαίνει.
Αυτούς τους πόνους σέβομαι γιατί
όσο θα νιώθω πως πονώ θα ζω.

29

Χάριν δικαιοσύνης

Δεν χαιρόμαστε
όλες τις νίκες, κάποιες
θα μπορούσαμε
ποτέ να μην τις είχαμε
πάρει, της δικαιοσύνης χάριν.
Δεν αντέχουμε
όλες μας τις ήττες, κάποιες
πονούν πιο πολύ.
Άλλες παραχωρήσαμε
ακούσια, της δικαιοσύνης χάριν.
Και αυτούς που αγαπάμε
πρέπει ,της δικαιοσύνης
χάριν, απ' τη καρδιά μας
σιωπηλά να τους κρίνουμε
"πάντα".

30

ΣΠΥΡΟΣ Σ. ΒΟΥΤΣΙΝΑΣ ΑΥΤΕΠΙΣΤΡΟΦΟ

Ίσως

Ρωγμή στη σιωπή
είναι η υπόσχεση
από ένα λιποθυμισμένο ίσως.
Ανεπαίσθητος κυματισμός,
στο πέπλο της μοναξιάς,
είναι το ξεψυχισμένο ίσως
που στα πόδια σου
ακούμπησε ο δισταγμός.
Μια θεόρατη ελπίδα
σέρνει στο εργαστήρι
της φαντασίας, σαν
μυρμηγκάκι το σπόρο,
ένα ατεκμηρίωτο ίσως.
Τεράστιο αυτό το
"δεν ξέρεις καμιά φορά...
ίσως".

31

Ηλιοτρόπια
"Κουράστηκα" είπες για να σκοτώσεις
την αμηχανία.
Κουράστηκα να σπρώχνω,
με την πλάτη γυρισμένη στη ζωή,
τις μέρες μου. Θα φυτέψω
στη γλάστρα μου ανθισμένα ηλιοτρόπια
να παρακολουθούν για μένα
τις ώρες, κοιτάζοντας τον Ήλιο κατάματα
κάθε μέρα.

32

ΣΠΥΡΟΣ Σ. ΒΟΥΤΣΙΝΑΣ ΑΥΤΕΠΙΣΤΡΟΦΟ
Στον Διογένη
Θα σου ήταν περιττό το λυχνάρι,
έχει γεμίσει από φανάρια η ωραία Αθήνα.
Στο στύλο ακουμπισμένος στις διαβάσεις,
πλήθος διέρχονται , θα ψάχνες άνετα
στους περαστικούς. Όμως άνθρωπο
δεν θα 'χες βρει ακόμα.

33

Οι φίλοι

Οι φίλοι μου,
πριν έρθει ο καιρός να με προδώσουν,
μου το πάνε κρυφά μη με πονέσουν.
Δεν είναι κοσμήματα τα λάθη,
να τα περάσεις στο λαιμό σου.
Πέτρες, λουστραρισμένες, είναι.
Άστριοι, γνεύσιοι, γρανίτες και βασάλτες
με ένα ακόμη, κι ας είναι ωραίο,
λάθος στη σιωπή θα σε βουλιάξουν.
Είναι βαρειές αυτές οι πέτρες,
είναι ανθρώπινα τα λάθη,
κι η ποιητική, λαγνεία, πάντα τα υμνούσε,
και θα τα υμνεί. Εκπέμπει ερωτισμό
ασύγκριτο η προδοσία.

34

ΣΠΥΡΟΣ Σ. ΒΟΥΤΣΙΝΑΣ ΑΥΤΕΠΙΣΤΡΟΦΟ
Θαύμα
Και οι τρεις ζωτικές λειτουργίες
σε καταστολή. Νεκρές.
Έρωτας, Αγάπη, Αξιοπρέπεια.
Κι επιμένει ν' ανασαίνει ακόμα.

35

Χαμόγελο.
Ούτε πέτρινο, ούτε απολιθωμένο
χαμόγελο δεν στολίζει πια τα
τα σκυθρωπά μας πρόσωπα.
Από προγονική ευεργεσία απόμεινε
το αρχαϊκό μειδίαμα στα πιο αισιόδοξα
μηνύματα των διπλανών μας.
Κι εγώ σου λέω μη θολώνεις με σιωπή
το καθαρό σου βλέμμα.
Κι εσύ μου είπες ότι ποτέ δεν αγίασαν
οι καθιερωμένες μας ήττες. Απλά
ντρεπόμαστε στις
σπάνιες νίκες, και δε χαιρόμαστε
ποτέ τίποτε δικό μας.

36

ΣΠΥΡΟΣ Σ. ΒΟΥΤΣΙΝΑΣ ΑΥΤΕΠΙΣΤΡΟΦΟ
Λευκάρμενο
Κι αυτό το λευκάρμενο,
της ευτυχίας καράβι,
ποτέ δεν έδεσε
στο δικό μας λιμάνι,
γιατί κάπου αλλού
πάντοτε πιάνει.

37

Σαν το σκυλί

Δεν θυμάμαι τα πρόσωπα,
φουντωμένα στην αγριάδα τους ,
ασήμαντοι ήταν χρονομέτρες,
αλλά τις αναχωρήσεις ή τις
επικείμενες αφίξεις,
τις υπερηχητικές ανάσες των καμπαναριών
να σπάνε τα τύμπανα της μεσημβρινής γαλήνης.
(ποτέ δεν πήγε αυτόφωρο ο παπάς για διατάραξη της
κοινής ησυχίας. Σωστά θλιβερό καθήκον η είδηση
ενός θανάτου).
Τον σεβασμό στους χάσκοντες λογαριασμούς
να στηρίζουν ανεπιφύλακτα την αξιοπρέπεια μου
στην κοινωνία
κι αυτοί με την σειρά τους.
Όλα τα πρόλαβα με την γλώσσα έξω σαν το σκυλί.
Στον ύπνο μου –το λένε Εφιάλτη- ξέμεινα απ’
αντοχή.
Στο τέλος μου απόμειναν τα άδεια χέρια
Και η άδεια μου ζωή.

38

ΣΠΥΡΟΣ Σ. ΒΟΥΤΣΙΝΑΣ ΑΥΤΕΠΙΣΤΡΟΦΟ

Του Ασώτου
Άδοξος και ανώνυμος,
στη παραβολή, στο μύθο,
στην ιστορία, Εσύ.(!!!)
Αν και αμφισβήτησες,
υπέρ της ελευθερίας,
των πατριαρχικών τειχών
τις ασφαλείς βεβαιότητες.
Εγώ πάντα σε συμπονώ
και σε δοξάζω κι ας "δήλωσες"
την μεταμέλεια σου "ειλικρινή".
Η πράξη σου, έστω,
άνοιξε έναν δρόμο.

39

Στον Προμηθέα
Σε θωρώ, ψηλά στο βράχο
της αδιαφορίας,
όμορφος, ήρεμος, αποφασισμένος.
Ο γύπας εκεί κουρνιασμένος
στο κύρτωμα του χρόνου, σε καραδοκεί.
(Πόσο σκληρά τιμωρούν οι θεοί την θυσία)
Αν σηκώσεις της λύπης την αγιότητα,
με το αθώο σου βλέμμα στον ουρανό,
μπορείς να πεθάνεις, απ' το μαρτύριο
να λυτρωθείς.
Ω! Προμηθέα
ο πιο απλός και ο πιο ωραίος
είναι ο δικός σου μύθος.

40

ΣΠΥΡΟΣ Σ. ΒΟΥΤΣΙΝΑΣ ΑΥΤΕΠΙΣΤΡΟΦΟ
Έκτωρ και Ανδρομάχη
Μπόρεσα να κρατήσω,
με τον κόπο της προσευχής μου,
ορθά τα εικονίσματα
του Έκτορα και της Ανδρομάχης
μέσα στα ερείπια του ναού της μνήμης.

41

"Νεκρά περίοδος ζωής"
Τις νύχτες μου το τικ-
τακ του ρολογιού ξεκαρφώνει,
ανεπιστρεπτί, απ' τον τοίχο
τα δευτερόλεπτα της παρακμής μου,
και τα πετάει στη κοίτη μιας
ακολουθίας Fibonacci εντελώς νεκρά.
Έτσι το ημερολόγιο της ζωής μου
γέμισε μαθηματικά και
δεν περίσσεψαν, άδειες
σελίδες να γράφω ποιήματα.
Έμεινα με χέρια αδειανά κι
αναπόδεικτα θεωρήματα.

42

ΣΠΥΡΟΣ Σ. ΒΟΥΤΣΙΝΑΣ ΑΥΤΕΠΙΣΤΡΟΦΟ
Διαδήλωση
Σου λέω.
Το δίκιο δεν είναι
αλεξίσφαιρο γιλέκο,
να σε προστατεύει από
τις αδέσποτες σφαίρες.
Γι' αυτό μην πας στη διαδήλωση.

43

Γυναίκες
Κάθε πρωί μηχανικά
φορούν το είδωλο τους
στον καθρέφτη,
και ξεκινούν. Καλού κακού
βάζουν και λίγη υγρασία
δάκρυ, πάντα αισθάνονται
πως θα το χρειασθούν.

44

ΣΠΥΡΟΣ Σ. ΒΟΥΤΣΙΝΑΣ ΑΥΤΕΠΙΣΤΡΟΦΟ

Ωδή στον Ιούδα.
Κόντρα στα ρεύματα,
στους δυνατούς ανέμους
θα σταθώ, με δάχτυλα
σαν γροθιά σφιγμένα
και με στεγνή την πέννα
στο τοίχο θα καρφώσω
τη πικρή σιωπή.
Ω Ιούδα!
Θα δέσω στο λαιμό το κρίμα
με φλέβα που θα σπάσω,
αίμα για μελάνι θα σου στάξω
στα κοραλλένια χείλη.
Δεν σου έχουν απομείνει φίλοι
μόνο γυναίκες διψασμένες
θα 'ρθούν να κλάψουνε στο μνήμα.
Άδοξα λόγια θα σου γράψω,
μια ωδή,
γι' αυτό το ένα και μοναδικό φιλί.

45

Ο Δον Κιχώτης πέθανε.
Ασφράγιστο κενοτάφιο
του αποδόθηκε μεγάλη τιμή.
Κι εσύ να ρωτάς, ως γυναίκα
περίεργη, τι συνέβηκε εκεί.
Κι είπα: Αθεράπευτη
ασιτία,
η βιωμένη ανεπάρκεια
κόσμου που σβήνει
σιγά σιγά σ' ένα γιαπί.
Κράτα με σα σκύβαλα
στο αλώνι θα μας πάρει ο βοριάς.
Είπες νωχελικά εσύ.

46

ΣΠΥΡΟΣ Σ. ΒΟΥΤΣΙΝΑΣ ΑΥΤΕΠΙΣΤΡΟΦΟ

Δούρειος ίππος

Σε ευκάϊο, εντρύπητο άτι
ανοίξατε πανηγυρίζοντες
ω Τρώες!
την μεγάλη της πόλεως
πύλη.
Σ' ένα ομοίωμα
ξύλινης προσδοκίας.
Δεν έπρεπε, ω Τρώες!
στη λογική να φορέσετε
χειροπέδες,
σιγαστήρα να βάλετε
στον συναγερμό: Δαναοί...
δώρα φέροντες.
Τι έγινε ο σεμνός φόβος;

47

Κανείς δεν μπορεί να σηκώσει το κενό
κι ας μην έχει καθόλου βάρος.
Η προσπάθεια σε βουλιάζει.

48

ΣΠΥΡΟΣ Σ. ΒΟΥΤΣΙΝΑΣ ΑΥΤΕΠΙΣΤΡΟΦΟ
Λαθρεπιβάτες
Ποτέ δεν περιφρόνησα
τους λαθρεπιβάτες των ταξιδιών μου
κρασί μεθυστικό τους πότισα
απ' της ψυχής τους αμπελώνες,
και παρηγόρησα το πόνο τους
με λόγια από σχισμένα χείλη.
Και αίμα τους μετάγγισα δανείζοντας τις φλέβες μου
να δέσουν την αισιοδοξία τους
στο κατάρτι της ελπίδας για δικό τους
πιο άλλο ταξίδι.
Καλό σας ταξίδι οι νικητές των ονείρων
πάντα την ιστορία οι νικητές την γράφουν
με μελάνη απ' το παράπονο των
ηττημένων.

49

Ουτοπία
Πριν με προλάβει ο καιρός,
με τις προδοσίες των έμπιστων φίλων,
να μείνω αγνός, μέσα στο μύθο μου,
άσπιλος στις δικές μου αμαρτίες.
Λέω θα προλάβω να καταπνίξω
τις επαναστάσεις των ηττών μου.
Λέω να ξεκινήσω να κτίζω
τον τρούλο της ουτοπίας μου.
Να βάλω μέσα το κεφάλι μου.

50