مجله شماره ۹۳

Gratis
‫راﯾﮕﺎن‬



‫اﻣﯿﺮﺣﺴﯿﻦ ﺗﺴﻠﯿﻤﯽ ﻣﺘﺨﺼﺺ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﯽ ﻫﺎي دﯾﭙﻠﻤﺎﺗﯿﮏ و ﻣﺸﺘﺮﯾﺎن ﺗﺠﺎري ﺑﯿﻦ اﻟﻤﻠﻠﯽ در آﻟﯿﺎﻧﺰ اﺳﺖ‪ .‬او ﺑﺎ ﺳﺎﻟﻬﺎ‬
‫ﺗﺠﺮﺑﻪ در اﯾﻦ ﺻﻨﻌﺖ در ﺻﻮرت ﻧﯿﺎز ﺑﻪ ﺑﯿﻤﻪ ﯾﺎ ﺗﺎﻣﯿﻦ ﻣﺎﻟﯽ در ﮐﻨﺎر ﺷﻤﺎﺳﺖ‪ .‬او اﯾﻦ ﻣﺤﺼﻮﻻت را اراﺋﻪ ﻣﯽ دﻫﺪ ‪:‬‬

‫‪- Autoversicherung‬‬ ‫‪ -‬ﺑﯿﻤﻪ ﻣﺎﺷﯿﻦ‬
‫‪- Rechtsschutzversicherung‬‬ ‫‪ -‬ﺑﯿﻤﻪ ﺣﻔﺎﻇﺖ ﺣﻘﻮﻗﯽ‬
‫‪- Gesundheitsversicherung‬‬
‫‪- Unfallversicherung‬‬ ‫‪ -‬ﺑﯿﻤﻪ ﺳﻼﻣﺖ‬
‫‪- Leasing – Auto‬‬ ‫‪ -‬ﺑﯿﻤﻪ ي ﺗﺼﺎدف‬
‫‪- Kredite – Auto‬‬ ‫‪ -‬ﻟﯿﺰﯾﻨﮓ ‪ -‬ﻣﺎﺷﯿﻦ‬
‫‪- Kredite - Wohnungen – Häuser‬‬
‫‪- Reiseversicherung für die ganze Welt‬‬ ‫‪ -‬وام ‪ -‬ﻣﺎﺷﯿﻦ‬
‫‪ -‬وام ‪ -‬آﭘﺎرﺗﻤﺎن ‪ -‬ﺧﺎﻧﻪ‬
‫‪mit Optionen Covid-19‬‬

‫‪ -‬ﺑﯿﻤﻪ ﻣﺴﺎﻓﺮﺗﯽ ﺑﺮاي ﮐﻞ ﺟﻬﺎن ﺑﺎ ﮔﺰﯾﻨﻪ ﻫﺎي ‪Covid-19‬‬

‫اﻣﯿﺮﺣﺴﯿﻦ ﺗﺴﻠﯿﻤﯽ ﻣﺸﺎوره در ﺑﺎﻻﺗﺮﯾﻦ ﺳﻄﺢ ﺗﺠﺮﺑﻪ در ﮐﻞ زﻣﯿﻨﻪ ﺑﯿﻤﻪ و دﯾﭙﻠﻤﺎﺳﯽ اراﺋﻪ ﻣﯽ دﻫﺪ و در ﺳﺮاﺳﺮ ﺟﻬﺎن ‪ -‬ﺑﻪ‬

‫وﯾﮋه ﺑﺮاي ﻣﺸﺘﺮﯾﺎن آﻟﻤﺎﻧﯽ و اﺗﺮﯾﺸﯽ ‪ -‬در ﺧﺪﻣﺖ ﺷﻤﺎﺳﺖ‪.‬‬

‫اﻣﯿﺮﺣﺴﯿﻦ ﺗﺴﻠﯿﻤﯽ‪ ،‬ﻣﺸﺎور زﺑﺎن ﻓﺎرﺳﯽ ﺑﺮاي ﺗﻤﺎم دﻧﯿﺎ‪ ،‬اﯾﻨﺠﺎ ﺑﺮاي ﺷﻤﺎﺳﺖ‪ .‬اﮔﺮ ﺑﻪ ﻫﺮ ﭼﯿﺰي در زﻣﯿﻨﻪ ﺑﯿﻤﻪ ﯾﺎ ﺗﺎﻣﯿﻦ ﻣﺎﻟﯽ‬

‫در ﺳﺮاﺳﺮ ﺟﻬﺎن ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ آﻣﺎده اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﻧﯿﺎز دارﯾﺪ‪،‬‬

‫ﯾﮏ ﺗﻤﺎس ﺑﺎ آﻗﺎي اﻣﯿﺮﺣﺴﯿﻦ ﺗﺴﻠﯿﻤﯽ ﮐﺎﻓﯽ اﺳﺖ ﺗﺎ آرزوي ﺷﻤﺎ ﻣﺤﻘﻖ ﺷﻮد‪.‬‬

‫‪Allianz World Wide‬‬
‫ﻣﺎ اﯾﻨﺠﺎﯾﯿﻢ‪ .‬ﻫﺮ ﮐﺎري ﮐﻪ دارﯾﺪ‬
‫ﮐﺎرﺷﻨﺎﺳﺎن ﺷﻤﺎ ﺑﺮاي ﺑﯿﻤﻪ‪ ،‬ﺗﺎﻣﯿﻦ و ﺛﺮوت‪.‬‬

‫‪Amir Hossen Taslimi‬‬
‫‪Spezialist für Diplomatische Vertretungen‬‬
‫‪und Internationale Business Kunden‬‬
‫‪Allianz-Elementar Versicherungs-AG‬‬
‫‪Hietzinger Kai 101 – 105,1130 Wien‬‬
‫‪+43 (0)660 31 50 545‬‬
‫‪[email protected]‬‬
‫‪www.allianz.at‬‬



























‫دﻋﻮت ﺑﻪ ﻫﻤﮑﺎري‬

‫ﺷﺮﮐﺖ در ﺗﺠﺎرﺗﯽ ﺑﺰرگ در ﻻﯾﻦ ‪MLM‬‬

‫ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ ﭘﻨﺒﻪ رﯾﺰ‪.‬‬
‫ﻻﯾﻦ زﯾﺒﺎﯾﯽ ﺑﺎ ﻣﺤﺼﻮﻻت ﺗﺨﺼﺼﯽ ـ ﮔﯿﺎﻫﯽ‬
‫)ﻣﺮاﻗﺒﺘﯽ‪ ،‬ﺑﻬﺪاﺷﺘﯽ‪ ،‬آراﯾﺸﯽ( در اﯾﺮان‪،‬‬

‫آﻟﻤﺎن و ‪...‬‬
‫از ﻫﻢ ﻣﯿﻬﻨﺎن ﻋﻼﻗﻪ ﻣﻨﺪي ﮐﻪ ﺑﺮاي آﯾﻨﺪه‬
‫روﺷﻦ ﺧﻮد ﻣﺎﯾﻞ ﺑﻪ ﻫﻤﮑﺎري ﻣﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪،‬‬

‫دﻋﻮت ﻣﯽ ﺷﻮد ﺑﺎ ﺷﻤﺎره‬

‫‪01925263977‬‬

‫در اﯾﺮان ﺗﻤﺎس ﺣﺎﺻﻞ ﺑﻔﺮﻣﺎﯾﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺳﭙﺎس‪.‬‬

‫ﮐﻪ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻮد ﮔﺮ ﮔﻬﺮ‬ ‫ز داﻧﺎ ﺑﭙﺮﺳﯿﺪ ﭘﺲ دادﮔﺮ‬

‫ﮐﻪ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺑﺎﺷﺪ ز ﮔﻮﻫﺮ ﻓﺰون‬ ‫ﭼﻨﯿﻦ داد ﭘﺎﺳﺦ ﺑﺪو رﻫﻨﻤﻮن‬

‫ﺑﻔﺮﻫﻨﮓ ﺑﺎﺷﺪ روان ﺗﻨﺪرﺳﺖ‬ ‫ﮔﻬﺮ ﺑﯽ ﻫﻨﺮ زار و ﺧﻮارﺳﺖ و ﺳﺴﺖ‬

‫)ﺷﺎﻫﻨﺎﻣﻪ ﻓﺮدوﺳﯽ(‬

‫‪Das Magazin wird zunächst in den folgenden‬‬ ‫ﭘﺮواﻧﻪ دار ‪ :‬ﻣﺠﯿﺪ ﻓﮑﺮي‬
‫‪Städten vermarktet :‬‬ ‫ﺳﺮدﺑﯿﺮ‪ ،‬ﮔﺮداﻧﻨﺪه و ﮐﺎرﮔﺰار ‪ :‬ﻣﺠﯿﺪ ﻓﮑﺮي‬
‫‪Köln, Bonn, Aachen, Essen, Mönchengladbach,‬‬
‫‪Bochum, Düsseldorf, Krefeld, Wuppertal ,Hamburg,‬‬ ‫ﻧﻤﻮدارﺳﺎزي و روﯾﻪ آراﯾﯽ ‪ :‬ﮔﺮوه ﭘﺮﺷﯿﺎ‬
‫‪Wiesbaden, Frankfurt am Main und Wien -Österreich‬‬ ‫راﯾﺰن دادﯾﮑﯽ ‪ :‬ﮐﻮروش اﻣﯿﻨﯿﺎن‬
‫ﭼﺎپ ‪MR-DRUCK24.de :‬‬
‫ﺷﻬﺮﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﺎﻫﻨﺎﻣﻪ ﭘﺮﺷﯿﺎ اﯾﻦ ﺷﻤﺎره ﭘﺨﺶ ﻣﯽ ﺷﻮد ‪:‬‬
‫ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﺎن ﻣﺎ در ﺷﻬﺮﻫﺎي ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ‪:‬‬
‫ﮐﻠﻦ‪ ،‬ﺑﻦ‪ ،‬ﻣﻮﻧﺸﻦ ﮔﻼدﺑﺎخ‪ ،‬زﯾﮕﺒﻮرگ‪ ،‬آﺧﻦ‪ ،‬ﺑﻮﺧﻮم‪ ،‬اﺳﻦ‪،‬‬ ‫ﻧﻮردراﯾﻦ وﺳﺘﻔﺎﻟﻦ ‪ :‬ﻣﺠﯿﺪ ﻓﮑﺮي ‪00491784147865‬‬
‫دوﺳﻠﺪورف‪ ،‬ووﭘﺮﺗﺎل‪،‬ﮐﺮﻓﻠﺪ‪ ،‬ﻫﺎﻣﺒﻮرگ‪ ،‬وﯾﺴﺒﺎدن‪ ،‬ﻓﺮاﻧﮑﻔﻮرت‬ ‫دوﺳﻠﺪورف ‪ :‬ﺳﺮوﻧﺎز ﺳﯿﮕﺎرﭼﯽ ‪004917632280675‬‬
‫وﯾﻦ ـ اﺗﺮﯾﺶ ‪ :‬اﻣﯿﺮﺣﺴﯿﻦ ﺗﺴﻠﯿﻤﯽ ‪00436603150545‬‬
‫و وﯾﻦ ـ اﺗﺮﯾﺶ‬
‫ﮔﺮوه ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﮔﺎن اﯾﻦ ﺷﻤﺎره ‪ :‬ﻣﺠﯿﺪ ﻓﮑﺮي‪ ،‬ﻫﻤﺎ ارژﻧﮕﯽ‪ ،‬ﻫﻮﺷﻨﮓ اﺑﺘﻬﺎج‬
‫‪Unsere Preisliste für jede Ausgabe :‬‬ ‫)ه‪ .‬اﻟﻒ‪ .‬ﺳﺎﯾﻪ(‪ ،‬ﺗﻮران ﺷﻬﺮﯾﺎري )ﺑﻬﺮاﻣﯽ(‪ ،‬زﻧﺪه ﯾﺎد ﻓﺮﯾﺪون ﻣﺸﯿﺮي‪ ،‬ﻣﺤﻤﺪ‬

‫‪- Eine vollständige Seite : 160,- € + MwSt.‬‬ ‫ﺗﻘﯽ راﺷﺪ ﻣﺤﺼﻞ‪ ،‬ﺑﻬﺮام داﻫﯿﻢ‪ ،‬زﻧﺪه ﯾﺎد ادﯾﺐ ﺑﺮوﻣﻨﺪ‪ ،‬زﻫﺮا آذرﻧﯿﻮش‪.‬‬
‫‪- Doppelseite : 280,- € + MwSt.‬‬
‫‪- Jede Mittelseite : 250,-€ + 19% MwSt.‬‬ ‫ـ ﻣﺎﻫﻨﺎﻣﻪ ﭘﺮﺷﯿﺎ ﻫﯿﭽﮕﻮﻧﻪ ﭘﺎﺳﺨﮕﻮﯾﯽ در ﺑﺮاﺑﺮ دروﻧﻤﺎﯾﻪ ي آﮔﻬﯽ ﻫﺎ و ﻧﻮﺷﺘﺎرﻫﺎي‬
‫‪- 1/2 Seite : 85,- € + MwSt.‬‬ ‫ﭼﺎپ ﺷﺪه ﺑﺮدوش ﻧﻤﯽ ﮔﯿﺮد ‪.‬‬
‫‪- 1/4 Seite : 45,- € + MwSt.‬‬
‫‪- 1/8 Seite : 25,- € + MwSt.‬‬ ‫ـ ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﺑﮑﺎرﮔﯿﺮي از ﻧﻤﻮدارﺳﺎزي آﮔﻬﯽ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺪﺳﺖ ﮔﺮوه ﻣﺎﻫﻨﺎﻣﻪ ﭘﺮﺷﯿﺎ اﻧﺠﺎم‬
‫& ‪- A5 Seiten 2,3,4,5, zwei vorletzte Seite‬‬ ‫ﻣﯽ ﺷﻮد ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﭘﺮواﻧﻪ ﻧﻮﺷﺘﺎري ﭘﺮﺷﯿﺎ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫‪vorletzte Seite jede : 550,- € + MwSt.‬‬
‫‪- Rückseite : 1200,- € + MwSt.‬‬
‫‪- Niazmandiha Schwarz-Weiß : 4,20 € +MwSt.‬‬
‫‪- Niazmandiha Farbig : 6,25 € + MwSt.‬‬

‫ﮐﺎرﺷﻤﺎر ﺑﺎﻧﮑﯽ ‪Unsere Bankverbindung :‬‬ ‫ـ ﻫﺰﯾﻨﻪ ي ﻫﻤﻮﻧﺪي)اﺷﺘﺮاك( ﯾﮏ ﺳﺎﻟﻪ ي ﻣﺎﻫﻨﺎﻣﻪ ي ﭘﺮﺷﯿﺎ‪12 ،‬‬

‫‪MR-DRUCK24.de‬‬ ‫ﺷﻤﺎره در آﻟﻤﺎن ‪ 35‬ﯾﻮرو و ﺑﯿﺮون از آﻟﻤﺎن ‪ 50‬ﯾﻮرو اﺳﺖ‪.‬‬
‫‪Inhaber : Madjid Fekri‬‬
‫‪IBAN : DE44 3705 0198 1935 3028 83‬‬ ‫‪Verlag : MR-DRUCK24.de‬‬
‫‪BIC : COLSDE33XXX‬‬ ‫‪Gründer : Madjid Fekri‬‬
‫‪Sparkasse Köln Bonn‬‬ ‫‪Chefredakteur : Madjid Fekri‬‬
‫‪Layout & Grafik : PERSIA Team‬‬
‫راﯾﺎﻧﺎﻣﻪ و ﺗﺎرﻧﻤﺎي ﻣﺎﻫﻨﺎﻣﻪ ‪:‬‬ ‫‪Rechtsabteilung : Rechtsanwalt Kourosh Aminyan‬‬
‫‪www.persia-magazin.de‬‬
‫‪Unsere Vertreter/in :‬‬ ‫‪+49 (0)178 414 7865‬‬
‫‪Email: [email protected]‬‬ ‫‪NRW : Madjid Fekri‬‬ ‫‪+49 (0)176 322 80675‬‬
‫‪Düsseldorf : Sarvenaz Sigarchi‬‬ ‫‪+43 (0)660 31 50 545‬‬
‫‪PERSIAMAGAZIN‬‬ ‫‪Wien-Österreich : Amir-Hossen Taslimi‬‬
‫‪persiamagazin‬‬
‫‪- Abogebühr in Deutschland für 12 Ausgaben‬‬
‫ﺷﻤﺎره دورﮔﻮ)ﺳﺮدﺑﯿﺮ( ‪:‬‬ ‫‪35,- Euro und im Ausland 50,- Euro.‬‬

‫‪Tel. : +49 (0)178 414 78 65‬‬

‫‪Steuernummer : 224/5073/3797‬‬
‫‪USt-IdNr. : DE295923724‬‬

‫‪ 18‬ﻣﺎﻫﻨﺎﻣﻪ ﭘﺮﺷﯿﺎ‬

‫ﻣﺎﻫﻨﺎﻣﻪ ﭘﺮﺷﯿﺎ ﺑﺮاي ﭘﯿﺸﺮﻓ ِﺖ ﻓﺮﻫﻨ ِﮓ اﯾﺮاﻧﯽ و داﻧﺴﺘ ِﻦ ﺗﺎرﯾﺦ اﯾﺮان ﮔﺎم ﺑﺮﻣﯽ دارد‪ .‬ﺑﺸﻮد ﮐﻪ در ﭘﺮﺗﻮ راﺳﺘﯽ ﺑﻪ‬
‫ﻣِﻬﺮ‪ ،‬اﻧﺴﺎن ﻫﺎ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻧﺰدﯾﮑﺘﺮ ﺷﻮﻧﺪ ﺗﺎ ﺟﻬﺎﻧﯽ آﺷﺘﯽ ﺟﻮ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﺳﺎزش و آراﻣﺶ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ‪.‬‬

‫روﯾﻪ‬ ‫ﭘﻬﺮﺳﺖ ﻧﻮﺷﺘﺎرﻫﺎ ‪:‬‬

‫‪22‬‬ ‫‪ 1‬ـ اوج ـ زﻧﺪه ﯾﺎد ﻓﺮﯾﺪون ﻣﺸﯿﺮي‬
‫‪28‬‬ ‫‪ 2‬ـ آﺷﻨﺎﯾﯽ ﺑﺎ واژﮔﺎن ﭘﺎرﺳﯽ )‪ (23‬ـ ﮔﺮدآورﻧﺪه ‪ :‬ﻣﺠﯿﺪ ﻓﮑﺮي‬
‫‪36‬‬
‫‪40‬‬ ‫‪ 3‬ـ ﺳﺮﮔﺬﺷﺖ ﯾﺰدﮔﺮد ﺳﻮم ـ ﺑﻬﺮام داﻫﯿﻢ ـ ﭘﺎﻧﺰدﻫﻢ‬
‫‪41‬‬ ‫‪ 4‬ـ ﻣﺮزﺑﺎن ﻧﺎﻣﻮ ِس ﺳﺮزﻣﯿﻦ اﺳﺖ ـ ﻫﻤﺎ ارژﻧﮕﯽ‬
‫‪44‬‬
‫‪50‬‬ ‫‪ 5‬ـ وﻗﺖ ﺗﻨﮓ اﺳﺖ ـ ﺗﻮران ﺷﻬﺮﯾﺎري )ﺑﻬﺮاﻣﯽ(‬
‫‪58‬‬ ‫‪ 6‬ـ ﻣﺮدي ﮐﻪ ﺳﺒﺰ ﺑﻮد ـ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻧﻮرﻣﺤﻤﺪي ـ ﺑﺨﺶ ﺳﯿﺰدﻫﻢ‬
‫‪ 60‬و ‪62‬‬
‫‪64‬‬ ‫‪ 7‬ـ ﯾﺎر ﮔﻢ ﺷﺪه ـ ﻫﻮﺷﻨﮓ اﺑﺘﻬﺎج )ه‪ .‬اﻟﻒ‪ .‬ﺳﺎﯾﻪ(‬
‫‪68‬‬ ‫‪ 8‬ـ درد آﺷﻨﺎ ـ زﻧﺪه ﯾﺎد ادﯾﺐ ﺑﺮوﻣﻨﺪ‬
‫‪72‬‬ ‫‪ 9‬ـ ﺟﺪول‬
‫‪75‬‬
‫‪77‬‬ ‫‪ 10‬ـ ﻧﯿﺎزﻣﻨﺪﯾﻬﺎي اﺳﺘﺎن ﻧﻮردراﯾﻦ وﺳﺘﻔﺎﻟﻦ‬
‫‪80‬‬ ‫‪ 11‬ـ ﻧﺎم ﮔﺬاري روز و ﻣﺎه در اﯾﺮان ﺑﺎﺳﺘﺎن ـ ﺑﺨﺶ ﺳﻮم‬

‫‪ 12‬ـ ﭘﻮرﯾﺎي وﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﻮد؟ ـ زﻫﺮا آذرﻧﯿﻮش‬
‫‪ 13‬ـ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪﯾﻬﺎي ﺷﺎﻫﻨﺎﻣﻪ ﺑﺎ ادﺑﯿﺎت ﺟﻬﺎن‬
‫‪ 14‬ـ ﻧﺎم ﻫﺎي اﯾﺮاﻧﯽ ﭘﺴﺮان ـ اﻟﻒ ـ )ﺑﺨﺶ ﻧﺨﺴﺖ(‬
‫‪ 15‬ـ اوﺳﺘﺎ ـ ﺳﺘﺎﯾﺶ ﻧﺎﻣﻪ راﺳﺘﯽ و ﭘﺎﮐﯽ ـ ﺑﺨﺶ دوازدﻫﻢ ـ ﻣﺤﻤﺪ ﺗﻘﯽ راﺷﺪ ﻣﺤﺼﻞ‬

‫‪19 PERSIA MAGAZIN‬‬





‫زﻧﺪه ﯾﺎد ﻓﺮﯾﺪون ﻣﺸﯿﺮي‬ ‫اوج‬

‫اي ره ﮔﺸﻮده در دل دروازﻫﻬﺎي ﻣﺎه‬
‫ﺑﺎ ﺗﻮﺳﻦ ﮔﺴﺴﺘﻪ ﻋﻨﺎن‬
‫از ﻫﺰار راه‬

‫رﻓﺘﻦ ﺑﻪ اوج ﻗﻠﻪ‪ ،‬ﻣﺮﯾﺦ و زﻫﺮه را‬
‫ﺗﺪﺑﯿﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ‪.‬‬
‫آﺧﺮ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﮕﻮ!‬

‫ﮐﯽ ﻗﻠﻪ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﺤﺒﺖ را‬
‫ﺗﺴﺨﯿﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ؟‬

‫‪ 1282‬ﻣﺎﻫﻨﺎﻣﻪ ﭘﺮﺷﯿﺎ‬



maryam_catering_dusseldorf







‫ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻪ از ﺷﺎﻫﻨﺎﻣﻪ ي ﻓﺮدوﺳﯽ ﺑﺰرگ‬ ‫آﺷﻨﺎﯾﯽ ﺑﺎ واژﮔﺎن ﭘﺎرﺳﯽ )‪(23‬‬
‫و دﯾﮕﺮ ﻧﺴﮑﻬﺎي ﭘﺎرﺳﯽ‬
‫ﮔﺮدآورﻧﺪه ‪ :‬ﻣﺠﯿﺪ ﻓﮑﺮي‬

‫ﺑﻪ ﺗﺪرﯾﺞ‪ :‬ﮐﻢ ﮐﻢ ‪ -‬اﻧﺪك اﻧﺪك ‪ -‬ﺑﻪ آﻫﺴﺘﮕﯽ ‪ -‬ﮔﺎم ﺑﻪ ﮔﺎم ‪ -‬ﺧﻮارﺧﻮار ‪ -‬آﻫﺴﺘﻪ آﻫﺴﺘﻪ‪.‬‬

‫اﻧﺪك اﻧﺪك ﻋﻠﻢ ﯾﺎﺑﺪ ﻧﻔﺲ ﭼﻮن ﻋﺎﻟﯽ ﺷﻮد‬ ‫ﺑﻪ ﭼﺎرﭘﺎره زﻧﮕﯽ ﺑﻪ ﺑﺎد ﻫﺮزه دزد‬
‫ﻗﻄﺮه ﻗﻄﺮه ﺟﻤﻊ ﮔﺮدد وآﻧﮕﻬﯽ درﯾﺎ ﺷﻮد‪.‬‬ ‫ﺑﻪ ﺑﺎﻧﮓ زﻧﮕﻞ ِ ﻧﺒّﺎش و ﮐﻢ ﮐﻢ ﻧﻘﺎب‪.‬‬
‫ﺧﺎﻗﺎﻧﯽ ) دﯾﻮان چ ﻋﺒﺪاﻟﺮﺳﻮﻟﯽ ص ‪.( 56‬‬
‫ﻧﺎﺻﺮﺧﺴﺮو‪.‬‬

‫ﺷﺎﯾﺪ آﻧﮕﻪ ﮐﺰﯾﻦ ﺟﻮال ﺑﮑﯿﻞ‬ ‫ﮔﻨﺞ ﭘﺮورده ﻓﻘﺮﻧﺪ و ﮐﻢ ﮐﻢ ﺷﺪه ﻟﯿﮏ‬
‫اﻧﺪك اﻧﺪك ﺑﺮو ﺑﭙﯿﻤﺎﯾﺪ‪.‬‬ ‫ﮐﻢ ﮐﻢ ﮐﻨﺞ ﺳﺮاﭘﺮده ﺑﺎﻻ ﺷﻨﻮﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻧﺎﺻﺮﺧﺴﺮو‪.‬‬ ‫ﺧﺎﻗﺎﻧﯽ ) از اﻧﺠﻤﻦ آرا (‪.‬‬

‫ﺳﺨﻦ ﻫﺮﭼﻪ ﺑﺸﻨﯿﺪم از ﺷﻬﺮﯾﺎر‬
‫ﺑﮕﻔﺘﻢ ﺑﻪ اﯾﺮاﻧﯿﺎن ﺧﻮارﺧﻮار‪.‬‬
‫ﻓﺮدوﺳﯽ‪.‬‬

‫ﻫﻤﯽ رﻓﺖ ﺑﺮ ﺧﺎك ﺑﺮ ﺧﻮارﺧﻮار‬
‫ز ﺷﻤﺸﯿﺮ ﮐﺮده ﯾﮑﯽ دﺳﺘﻮار‪.‬‬
‫ﻓﺮدوﺳﯽ‪.‬‬

‫ﭼﻨﯿﻦ ﮔﻔﺖ ﭘﺲ ﻧﺎﻣﻮر ﺑﺎ ﺗﺨﻮار‬
‫ﮐﻪ اﯾﻦ ﮐﯿﺴﺖ ﮐﺂﻣﺪﭼﻨﯿﻦ ﺧﻮارﺧﻮار‪.‬‬

‫ﻓﺮدوﺳﯽ‪.‬‬

‫اﻧﺪك اﻧﺪك ﺳﺮ ﺷﺎخ درﺧﺖ‬
‫ﻋﺎﻟﯽ ﮔﺮدد ﺑﻤﯿﺎن ﻣﺮﻏﺰار‪.‬‬
‫ﻣﻨﻮﭼﻬﺮي‪.‬‬

‫دﻫﺪ اﻧﺪك اﻧﺪك ﺑﺮوز دراز‬
‫ﭘﺲ آﻧﮕﻪ ﺳﺘﺎﻧﺪﺑﯿﮏ روز ﺑﺎز‪.‬‬

‫اﺳﺪي‪.‬‬

‫ﻣﺮا ﺑﺨﻮاب دل آﮐﻨﺪه ﺑﻮد و ﺳﺮ زﺧﻤﺎر‬
‫زﻣﺎﻧﻪ ﮐﺮد ز ﺧﻮاب اﻧﺪك اﻧﺪﮐﻢ ﺑﯿﺪار‪.‬‬

‫ﻧﺎﺻﺮﺧﺴﺮو‪.‬‬

‫‪ 28‬ﻣﺎﻫﻨﺎﻣﻪ ﭘﺮﺷﯿﺎ‬









Tagesangebot :
Mo., Di. & Do. : 12:00 bis 15:00 Uhr

‫ ﺳﮫ ﺷﻨﺒﮫ و ﭘﻨﺠﺸﻨﺒﮫ‬،‫دوﺷﻨﺒﮫ‬
‫ ﯾﻮرو‬١٠٫۵٠ : ‫ﭼﻠﻮﮐﺒﺎب ﮐﻮﺑﯿﺪه‬

‫ﮐﺑﺎب ﻣﺗری ھﻣراه ﺑﺎ ﻣﺧﻠﻔﺎت‬
‫ ﯾورو‬۴٨ ‫ ﺳﺎﻧﺗﯽ ﻣﺗر‬١٣٠

Öffnungszeiten :
Mo. – Sa. :

12:00 bis 22:00 Uhr
So. und Feiertage :
13:00 bis 22:00 Uhr
Mittwoch : Ruhetag





‫ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه ‪ :‬ﺑﻬﺮام داﻫﯿﻢ ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻪ از ﮐﺎﻧﺎل ﺗﻠﮕﺮام ُوﻫﻮ َﻣﻦ اﻣﺸﺎﺳﭙﻨﺪ‬ ‫ﺳﺮﮔﺬﺷﺖ ﯾﺰدﮔﺮد ﺳﻮم‬

‫)روﻧﻮﺷﺖ ﮐﺘﺎﯾﻮن آرﯾﺎﯾﯽ ﻓﺮ(‬ ‫ﺑﺨﺶ ﭘﺎﻧﺰدﻫﻢ‬

‫‪ .....‬ﺑﻬﻤﻦ ﺟﺎدوﯾﻪ ﺻﻔﻮف ﺳﭙﺎﻫﯿﺎن را ﻃﻮري آراﯾﺶ داده ﺑﻮد ﮐﻪ ﻫﻤﻪ اﻓﺮاد از ﻣﻘﺎﺑﻞ ﯾﺰدﮔﺮد ﻋﺒﻮر ﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ اﯾﻦ ﮐﻪ او ﺑـﺘـﻮاﻧـﺪ‬
‫واﺣﺪﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺳﭙﺎه را از ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻧﻤﺎﯾﺪ‪.‬‬

‫ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻪ ﺣﺮﮐﺖ ﺳﭙﺎﻫﯿﺎن آﻏﺎز ﮔﺮدﯾﺪ‪ ،‬اﺑﺘﺪا ﻓﯿﻠﻬﺎي ﻏﻮل ﭘﯿﮑﺮ ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﺧﺪﻣﻪ از ﺟﻤﻠﻪ ﻓﯿﻞ ﺑﺎﻧﺎن و ﻫﻤﯿﻨﻄﻮر ﺗﯿﺮاﻧﺪازاﻧـﯽ ﮐـﻪ‬
‫ﭘﺸﺖ آن ﺣﯿﻮاﻧﺎت ﺟﺎي ﻣﯽﮔﺮﻓﺘﻨﺪ از ﺟﻠﻮي ﯾﺰدﮔﺮد ﮔﺬﺷﺘﻪ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ دروازه رﻓﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺑﻌﺪ از ﻓﯿﻠﻬﺎ‪ ،‬ﻧﻮﺑﺖ ﺑﻪ ﭘﯿﺎده ﻧﻈﺎم رﺳﯿﺪ ﮐﻪ اﻓﺮاد دﺳﺘﻪﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ آن از ﺑﺮاﺑﺮ ﯾﺰدﮔﺮد رژه رﻓﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺪﯾﻦ ﺻﻮرت ﮐﻪ اﺑﺘﺪا ﭘﯿﺎدهﻫﺎي‬
‫ﻧﯿﺰه دار در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻧﯿﺰهﻫﺎي ﺑﻠﻨﺪﺷﺎن را ﺑﺮ روي ﺷﺎﻧﻪ راﺳﺖ ﻗﺮار داده ﺑﻮدﻧﺪ از ﺟﻠﻮي ﯾﺰدﮔﺮد ﮔﺬﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﭘﯿﺎدهﻫﺎي ﻧﯿﺰه‬

‫دار‪ ،‬ﺗﯿﺮاﻧﺪازان و ﺳﭙﺲ ﺷﻤﺸﯿﺮزﻧﺎن در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻏﺮق در آﻫﻦ و ﭘﻮﻻد ﺑﻮدﻧﺪ ﻋﺒﻮر ﻧﻤﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از واﺣﺪﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﭘﯿﺎده ﻧﻈﺎم‪ ،‬ﭘﯿﺸﺨﺎﻧﻪ ﺳﭙﺎه ﮐﻪ ﻣﺴﺆول ﺣﻤﻞ و ﻧﻘﻞ آذوﻗﻪ و ﻣﻬﻤﺎت ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﺳﭙﺎﻫﯿﺎن و ﻫﻤﯿﻨﻄـﻮر‬
‫دﯾﮕﺮ ﮐﺎرﻫﺎي ﺧﺪﻣﺎﺗﯽ ﺑﻮد از ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺟﺎﯾﮕﺎه ﮔﺬﺷﺖ و در آﺧﺮ ﻧﻮﺑﺖ ﺑﻪ ﺳﻮارﻧﻈﺎم رﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﯾﺰدﮔﺮد و رؤﺳﺎي ارﺗﺶ ﺑﻪ ﻋﻤﻠﮑﺮد آﻧﺎن‬

‫اﻣﯿﺪ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻮار ﻧﻈﺎم اﯾﺮان در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﻬﻤﻦ ﺟﺎدوﯾﻪ ﭘﯿﺸﺎﭘﯿﺶ ﺳﻮاران ﺳﺒﮏ اﺳﻠﺤﻪ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد و درﻓﺶ ﮐﺎوﯾﺎﻧﯽ در ﻣﯿﺎن آﻧﺎن ﺑـﻪ‬

‫اﻫﺘﺰاز درآﻣﺪه ﺑﻮد ﺣﺮﮐﺖ آﻏﺎز ﻧﻤﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻋﺒﻮر ﺳﻮارﻧﻈﺎم ﺑﯿﺶ از ﺳﺎﯾﺮ واﺣﺪﻫﺎ ﺑﻪ ﻃﻮل اﻧﺠﺎﻣﯿﺪ و ﻋﻠﺖ آن ﻫﻢ اﻧﺒﻮه ﺳﻮاران ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﻘﺮﯾﺒﺎ ﻧﯿﻤﯽ از ﺳﭙﺎه ﻣﻮﺟﻮد را ﺗﺸﮑﯿﻞ‬

‫ﻣﯽدادﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻬﻤﻦ ﮐﻪ ﭘﯿﺸﺎﭘﯿﺶ ﺳﻮاران ﺳﺒﮏ اﺳﻠﺤﻪ اﺳﺐ ﻣﯽ راﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﻠﻮي ﺟﺎﯾﮕﺎه رﺳﯿﺪ‪ ،‬ﺳﺮي ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ اﺣـﺘـﺮام و‬

‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺒﺮداري ﻓﺮود آورده و ﺑﯽ آن ﮐﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮش را ﻧﮕﺎه ﮐﻨﺪ از ﻣﻘﺎﺑﻞ ﯾﺰدﮔﺮد ﻋﺒﻮر ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺑﻬﻤﻦ ﺟﺎدوﯾﻪ ﺑﺮاي اﯾﻦ ﮐﻪ ﺳﻮار ﻧﻈﺎم ﺑﯿﺶ از ﭘﯿﺶ ﺑﺎﺷﮑﻮه ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺑﺮﺳﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﮐﻠﯿﻪ ﺳﻮاران دﺳﺘﻮر داده ﺑﻮد ﮐﻪ ﺣﺪاﻻﻣﮑﺎن ﺑﺎ ﺗﺄﻧﯽ‬

‫ﺣﺮﮐﺖ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎري ﻫﻤﺎﻧﻄﻮري ﮐﻪ در ﺳﻄﻮر ﭘﯿﺶ ﺑﻪ آن اﺷﺎره ﺷﺪ‪ ،‬ﻋﺒﻮر ﺳﻮاران اﻧﺪﮐﯽ ﻃﻮل ﮐﺸﯿﺪ و ﺑﺎﻻﺧﺮه ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻪ آﺧﺮﯾﻦ ﺳﻮار از ﺑﺮاﺑﺮ‬
‫ﯾﺰدﮔﺮد ﮔﺬﺷﺘﻪ و ﭘﺲ از ﺧﺎرج ﺷﺪن از دروازه از ﻧﻈﺮﻫﺎ ﻣﺤﻮ ﮔﺮدﯾﺪ‪ ،‬ﻣﺮاﺳﻢ ﺑﻪ ﺧﻮدي ﺧﻮد ﭘﺎﯾﺎن ﯾﺎﻓﺘﻪ و ﺷﺎه ﺟﻮان ﺳﺎﺳﺎﻧﯽ ﺑـﻪ‬
‫اﺗﻔﺎق ﻫﻤﺮاﻫﺎﻧﺶ‪ ،‬ﻣﯿﺪان ”ﺳﺎن“ را ﺗﺮك ﻧﻤﻮده و در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻧﮕﺮاﻧﯽ و اﺿﻄﺮاب در ﭼﻬﺮه ﯾﮑﺎﯾﮏ آﻧﻬﺎ ﻣﺸﻬﻮد ﺑﻮد ﺑـﻪ ﻗﺼـﺮ‬

‫ﺳﻠﻄﻨﺘﯽ ﺑﺎزﮔﺸﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از آن ﮐﻪ ﮐﻠﯿﻪ واﺣﺪﻫﺎي ﺳﭙﺎه از دروازه ﺑﯿﺮون رﻓﺘﻨﺪ‪ .‬ﺑﻬﻤﻦ ﺟﺎدوﯾﻪ ﺑﺮاي اﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﺎﻧﻊ از ﺧﺴﺘﮕﯽ و ﻫﻤﯿﻨﻄﻮر ﻓـﺮﺳـﻮدﮔـﯽ‬
‫اﻓﺮادش ﺷﻮد‪ ،‬دﺳﺘﻮر داد ﮐﻪ ﺳﭙﺎﻫﯿﺎن ﺑﺎ ﮐﻤﺎل ﺗﺄﻧﯽ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﻨﻨﺪ و ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﻣﻨﻈﻮر ﻫﺮ روز ﺳﭙﺎه ﺑﯿﺶ از ﯾﮏ اﻟﯽ دو ﻓﺮﺳﻨﮓ راه‬

‫ﻧﻤﯽﭘﯿﻤﻮد‪.‬‬
‫ﻣﺮدم ﺷﻬﺮﻫﺎ و آﺑﺎديﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ در ﻣﺴﯿﺮ ﺳﭙﺎه ﻗﺮار داﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬وﻗﺘﯽ ﻗﻮاي ﺑﻬﻤﻦ ﺟﺎدوﯾﻪ از آﻧﺠﺎﻫﺎ ﻋﺒﻮر ﻣﯽﮐﺮد‪ ،‬از ﭘﯿﺮ و ﺟـﻮان‪ ،‬و‬
‫ﺑﺰرگ و ﮐﻮﭼﮏ ﺑﻪ اﺳﺘﻘﺒﺎل آﻣﺪه و ﻫﺮ آﻧﭽﻪ ﮐﻪ داﺷﺘﻨﺪ در ﻃﺒﻖ اﺧﻼص ﻧﻬﺎده و ﺑﻪ ﺟﻨﮕﺎوران ﮐﺸﻮرﺷﺎن ﺗﻘﺪﯾﻢ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬زﯾﺮا‬
‫اﯾﻦ ﻣﺮدم ﮐﻪ داﺳﺘﺎﻧﻬﺎي وﺣﺸﺘﻨﺎﮐﯽ از ﻗﺘﻞ و ﻏﺎرت و ﺧﻮﻧﺮﯾﺰي ﻫﺎي اﻋﺮاب ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮدﻧﺪ و ﺧﻮاب راﺣﺖ ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺑـﻬـﻤـﻦ و‬

‫ﺳﭙﺎﻫﯿﺎﻧﺶ را ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻧﯽ ﻣﯽﭘﻨﺪاﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ اﻫﻮراﻣﺰدا ﺑﺮاي ﻧﺠﺎت آﻧﺎن از ﻗﺘﻞ و ﻏﺎرت و اﺳﺎرت اﻋﺮاب ﻓﺮﺳﺘﺎده اﺳﺖ‪.‬‬
‫از آﻧﺠﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺳﭙﺎه اﯾﺮان‪ ،‬روزاﻧﻪ ﺑﯿﺶ از ﯾﮏ اﻟﯽ دو ﻓﺮﺳﻨﮓ راه ﻧﻤﯽﭘﯿﻤﻮد ﻣﺴﯿﺮ ﺳﻔﺮ ﺑﯿﺶ از اﻧﺪازه ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬وﻟﯽ در‬

‫ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺳﭙﺎﻫﯿﺎن اﯾﺮان اﺣﺴﺎس ﺧﺴﺘﮕﯽ ﻧﻤﯽ ﮐﺮدﻧﺪ و ﺑﺴﯿﺎر ﺳﺮﺣﺎل و ﻗﺒﺮاق ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻣﻘﺼﺪ ﺳﭙﺎه ﺑﺮاي ﺑﻬﻤﻦ ﺟﺎدوﯾﻪ و اﻓﺴﺮاﻧﯽ ﮐﻪ ﺗﺤﺖ ﻓﺮﻣﺎن او ﺧﺪﻣﺖ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ ﺗﻘﺮﯾﺒﺎ ﻣﺸﺨﺺ و از ﻗﺒﻞ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﺷﺪه ﺑﻮد و آﻧﻬﺎ‬
‫ﻣﯽ داﻧﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺳﻮي ﻓﺮات ﯾﻌﻨﯽ ﺣﺪود ﺑﺎﺑﻞ ﻗﺪﯾﻢ ﺑﺮوﻧﺪ‪ .‬ﻗﻮاي اﯾﺮان رﻓﺘﻪ رﻓﺘﻪ ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺪ ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﯽﺷﺪ و ﭘﺲ از روزﻫﺎ‬

‫‪ 36‬ﻣﺎﻫﻨﺎﻣﻪ ﭘﺮﺷﯿﺎ‬

‫راﻫﭙﯿﻤﺎﯾﯽ‪ ،‬وﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﭼﻬﺮه ﯾﮏ ﯾﮏ ﺳﺮﺑﺎزان ﻧﮕﺎه ﻣﯽاﻧﺪاﺧﺘﯽ ﻫﯿﭻ ﮔﻮﻧﻪ اﺛﺮي از ﺧﺴﺘﮕﯽ ﯾﺎ اﻓﺴﺮدﮔﯽ در آن ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻧﻤﯽﺷﺪ و‬
‫ﻣﺜﻞ اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ آﻧﻬﺎ ﺗﺎزه در اﺑﺘﺪاي راه ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﻋﻠﺖ آن ﻫﻢ روﺷﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻬﻤﻦ ﺟﺎدوﯾﻪ در اﯾﻦ ﺳﻔﺮ ﺟﻨﮕﯽ اﺗﺨﺎذ ﮐﺮده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺑﺎري ﻋﺎﻗﺒﺖ اﻧﺘﻈﺎر ﺟﻨﮕﺠﻮﯾﺎن ﺑﻪ ﺳﺮ رﺳﯿﺪ و ﺳﭙﺎه ﺑﯿﺴﺖ ﻫﺰار ﻧﻔﺮي ﺑﻬﻤﻦ ﺟﺎدوﯾﻪ ﭘﺲ از روزﻫﺎ راﻫﭙﯿﻤﺎﯾﯽ ﺗﻔﺮﯾﺢ ﮔﻮﻧـﻪ ﺑـﻪ‬
‫”ﻓﺮات ﻏﺮﺑﯽ“ رﺳﯿﺪه‪ ،‬آن ﮔﺎه ﺑﺎ ﺻﻼﺣﺪﯾﺪ ﮐﻠﯿﻪ اﻓﺴﺮان ارﺷﺪ ﺳﭙﺎه در ﻣﺤﻠﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ”ﻗﺲ اﻟﻨﺎﻃﻒ“ ﻣﻌﺮوف ﺑﻮد ﻓـﺮود آﻣـﺪ و‬
‫ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺳﺮﺑﺎزاﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﺄﻣﻮر ﺑﻪ وﺟﻮد آوردن اﻣﮑﺎﻧﺎت رﻓﺎﻫﯽ ﺑﺮاي اﻓﺮاد ﺳﭙﺎه ﺑﻮدﻧﺪ ﻓﻮرا وارد ﻋﻤﻞ ﺷﺪه و در ﻣﺪت ﮐـﻮﺗـﺎﻫـﯽ‬
‫ﻣﺘﺠﺎوز از ﯾﮏ ﺳﺎﻋﺖ‪ ،‬ﭼﺎدرﻫﺎ را ﺑﺮاﻓﺮاﺷﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺳﭙﺎﻫﯿﺎن ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ در زﯾﺮ آﻧﻬﺎ ﺧﺴﺘﮕﯽ ﭼﻨﺪﯾﻦ روز راﻫﭙﯿﻤﺎﯾﯽ را از ﺗﻦ دور ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺮﺑﺎزان ﻓﻮق اﻟﺬﮐﺮ ﻃﺒﻖ دﺳﺘﻮر ﺑﻬﻤﻦ ﺟﺎدوﯾﻪ‪ ،‬ﺳﺮاﭘﺮده ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﯽ را درﺳﺖ در ﻣﺮﮐﺰ اردو ﺑﺮﭘﺎ ﻧﻤﻮده و ﭘـﺮﭼـﻢ ﻣـﺨـﺼـﻮص‬

‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ﮐﻞ ﺳﭙﺎه را در ﺑﺎﻻي آن ﺑﻪ اﻫﺘﺰاز در آوردﻧﺪ ﺗﺎ ﻫﻤﻪ اﻓﺮاد ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ آن را از ﺑﻘﯿﻪ ﭼﺎدرﻫﺎ ﺗﺸﺨﯿﺺ ﺑﺪﻫﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻬﻤﻦ ﺟﺎدوﯾﻪ ﭘﺲ از ﺑﺮﭘﺎ ﺷﺪن ﺳﺮاﭘﺮده اش‪ ،‬ﮐﻢ ﮐﻢ ﺧﻮد را آﻣﺎده اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﻣﯽﻧﻤﻮد ﮐﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﻃﻼﯾﻪ ﺳﭙﺎه وارد ﭼﺎدر او ﺷﺪه و‬

‫ﮔﺰارش داد ﮐﻪ ﺳﭙﺎه ﻋﺮب در ﻃﺮف ﭼﭗ رود ﻓﺮات و ﺗﻘﺮﯾﺒﺎ در ﯾﮏ ﻓﺮﺳﻨﮕﯽ ﺳﺎﺣﻞ اردو زده اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺳﺮدار اﯾﺮاﻧﯽ ﺑﻪ ﻣﺤﺾ آﮔﺎﻫﯽ از ﺣﻀﻮر ﺳﭙﺎه ﺧﺼﻢ در ﻧﺰدﯾﮑﯽ ﺧﻮد‪ ،‬ﻓﻮرا از ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﺎن واﺣﺪﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺳﭙﺎه ﺧﻮد ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ‬

‫ﺑﺮاي ﺷﻮر و ﻣﺸﻮرت درﺑﺎره ﺟﻨﮓ آﺗﯽ ﮐﻪ در ﭘﯿﺶ داﺷﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﺳﺮاﭘﺮده ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ﺑﺮوﻧﺪ‪.‬‬
‫آﻓﺘﺎب ﮐﻢ ﮐﻢ ﺑﻪ اﻓﻖ ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪه و آرام آرام ﻣﯽ رﻓﺖ ﺗﺎ از ﻧﻈﺮﻫﺎ ﻣﺤﻮ ﮔﺮدد ﮐﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﺎن واﺣﺪﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺳﭙﺎه‪ ،‬ﯾﮑﯽ ﭘﺲ‬

‫از دﯾﮕﺮي وارد ﺳﺮاﭘﺮده ﺑﻬﻤﻦ ﺟﺎدوﯾﻪ ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از آن ﮐﻪ اﻓﺴﺮان ﺳﭙﺎه ﮐﻪ از اﺣﻀﺎر ﺧﻮد ﺗﺎ ﺣﺪودي ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺑﻮدﻧﺪ در ﮔﺮداﮔﺮد ﭼﺎدر ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ﺟﺎي ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻬﻤﻦ ﭘﺲ از‬
‫ﻣﻘﺪﻣﻪ ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ‪ ،‬اﺑﺘﺪا ﺣﻀﻮر دﺷﻤﻦ را در آن ﻧﺰدﯾﮑﯽ ﺑﻪ اﻃﻼع آﻧﺎن رﺳﺎﻧﺪه و در ﺧﺎﺗﻤﻪ ﺳﺨﻨﺎن ﺧﻮد ﮔﻔﺖ‪ :‬اﮐﻨﻮن ﮐﻪ ﺳﭙﺎه ﺧﺼﻢ‬
‫در ﻧﺰدﯾﮑﯽ اردوﮔﺎه ﻣﺎ و ﯾﺎ ﺑﻪ ﻃﻮر دﻗﯿﻘﺘﺮ ﺑﮕﻮﯾﻢ در ﺳﺎﺣﻞ ﭼﭗ رودﺧﺎﻧﻪ اردو زده‪ ،‬ﻧﺒﺮد روز ﺑﻌﺪ ﺑﺮاي ﻫﺮ دو ﻃﺮف اﺟﺘﻨﺎب ﻧﺎﭘﺬﯾﺮ‬
‫اﺳﺖ‪ ،‬ﻣﮕﺮ آن ﮐﻪ واﻗﻌﻪ ﻏﯿﺮ ﻣﺘﺮﻗﺒﻪ و ﭘﯿﺶ ﺑﯿﻨﯽ ﻧﺸﺪه اي ﺣﺎدث ﮔﺮدد و ﺟﻨﮓ را ﻣﻮﻗﺘﺎ ﺑﻪ ﺗﻌﻮﯾﻖ ﺑﯿﺎﻧﺪازد ﮐﻪ اﻟﺒﺘﻪ اﺣﺘﻤﺎل ﭼﻨﯿﻦ‬
‫اﻣﺮي ﯾﮏ در ﻫﺰار ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ‪ .‬اﻣﺎ اﮔﺮ ﻣﺎ ﺑﺨﻮاﻫﯿﻢ واﻗﻊ ﺑﯿﻨﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﻗﻀﺎﯾﺎ ﺑﻨﮕﺮﯾﻢ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﮐﻪ ﭘﯿﮑﺎر ﻓﺮدا ﺑﺴﯿﺎر ﻗﻄﻌﯽ اﺳﺖ‪ ،‬ﻟﺬا ﻫﻤﻪ‬

‫ﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ آﻣﺎده ﺟﺎﻧﺒﺎزي در راه ﮐﺸﻮر ﺑﺎﺷﯿﻢ‪.‬‬
‫ﺑﻬﻤﻦ ﺟﺎدوﯾﻪ ﭘﺲ از اﯾﻦ ﺳﺨﻨﺎن‪ ،‬ﺧﻄﺎب ﺑﻪ ﺟﻤﻊ اﻓﺴﺮان ﮔﻔﺖ‪ :‬اﮐﻨﻮن ﻫﺮ ﮐﺲ ﻫﺮ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎدي ﮐﻪ دارد ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ آن را اراﺋـﻪ‬

‫دﻫﺪ‪.‬‬
‫در اﯾﻦ ﻣﻮﻗﻊ ﯾﮑﯽ از اﻓﺴﺮان ﺟﻮان ﺳﭙﺎه ﺑﻪ ﻧﺎم ”ﺑﻬﺮوز“ اﻧﺪﮐﯽ ﺟﺎﺑﻪ ﺟﺎ ﺷﺪ و ﺑﻌﺪ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺑﻪ ﻋﻘﯿﺪه ﻣﻦ ﺧﻮب اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ در ﻫﻤﯿﻦ‬
‫ﻧﻘﻄﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻗﻮاي ﺧﺼﻢ ﺷﻮﯾﻢ‪ ،‬ﯾﻌﻨﯽ ﺑﻪ ﻗﻮاي دﺷﻤﻦ اﺟﺎزه دﻫﯿﻢ ﺗﺎ اﯾﻦ ﮐﻪ از رودﺧﺎﻧﻪ ﺑﮕﺬرد و در اﯾﻦ ﻣﺤﻞ ﺑﺎ ﻣﺎ ﺑﺠﻨﮕﺪ‪ .‬ﭼﻮن‬
‫ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﺮاي ﻋﺒﻮر از رودﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎ ﻣﺸﮑﻼت زﯾﺎدي ﻣﻮاﺟﻪ ﺧﻮاﻫﯿﻢ ﺷﺪ و اﮔﺮ ﺑﺮاي ﮔﺬراﻧﺪن ﺳﺮﺑﺎزان و ﺗﺠﻬﯿﺰات ﺳﭙﺎه دﭼﺎر اﺷﮑﺎل‬

‫ﻧﺸﻮﯾﻢ‪ ،‬ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ ﻫﺮﮔﺰ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻪ ﻋﺒﻮر دادن ﻓﯿﻠﻬﺎ از اﯾﻦ رودﺧﺎﻧﻪ ﺧﺮوﺷﺎن ﻧﺨﻮاﻫﯿﻢ ﮔﺮدﯾﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻬﻤﻦ ﭘﺲ از ﮐﻤﯽ اﻧﺪﯾﺸﯿﺪن در ﺟﻮاب او ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺣﻖ ﺑﺎ ﺷﻤﺎﺳﺖ دوﺳﺖ ﻣﻦ‪ ،‬ﻋﺒﻮر دادن ﺳﭙﺎﻫﯿﺎن ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﺗﺠﻬﯿﺰات‪ ،‬ﮐﺎر ﺷﺎق و‬
‫ﺑﺴﯿﺎر دﺷﻮاري اﺳﺖ و ﻣﻦ ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﺷﻤﺎ ﺑﺴﯿﺎر ﻋﺎﻗﻼﻧﻪ اﺳﺖ‪ .‬اﻣﺎ از ﻃﺮﻓﯽ‪ ،‬اﮔﺮ ﻣﺎ ﺑﺨﻮاﻫﯿﻢ در ﻫﻤﯿﻦ ﻧﻘﻄﻪ ﺗﻮﻗﻒ‬
‫ﮐﻨﯿﻢ و ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻋﺒﻮر دﺷﻤﻦ از رودﺧﺎﻧﻪ ﺷﻮﯾﻢ‪ ،‬ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺷﮑﺴﺘﻬﺎي ﻣﮑﺮري ﮐﻪ ﺳﭙﺎﻫﯿﺎن اﯾﺮان از اﻋﺮاب ﺧﻮرده اﻧﺪ روﺣﯿﻪ اﻓﺮاد‬

‫ﻣﺎ ﺑﻪ ﺷﺪت ﺗﺨﺮﯾﺐ و ﺗﻀﻌﯿﻒ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ و ﻣﻦ ﻫﺮﮔﺰ ﻣﺎﯾﻞ ﻧﯿﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﭼﻨﯿﻦ اﻣﺘﯿﺎز ﺑﺰرﮔﯽ را ﺑﺮاي دﺷﻤﻦ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﻮم‪.‬‬
‫ﯾﮑﯽ دﯾﮕﺮ از ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﺎن ﺑﻪ ﻧﺎم ”ﺧُﺮداد“ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎي زﯾﺎدي از ﻋﻤﺮش ﻣﯽﮔﺬﺷﺖ اﻇﻬﺎر داﺷﺖ‪ :‬ﺳﭙﻬﺒﺪ ﺧﻮد ﺑﯿﺶ از دﯾـﮕـﺮان‬
‫ﻣﯽداﻧﺪ ﮐﻪ در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ﻣﺎ ﺑﯿﺶ از دو راه در ﭘﯿﺶ رو ﻧﺪارﯾﻢ‪ .‬ﻃﺮﯾﻖ اول ﻫﻤﺎن اﺳﺖ ﮐﻪ ”ﺑﻬﺮوز“ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﻧﻤﻮد و راه دﯾﮕﺮ اﯾﻦ‬
‫اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﯽ ﻣﺤﺎﺑﺎ ﺑﻪ آب ﺑﺰﻧﯿﻢ و از رودﺧﺎﻧﻪ ﺑﮕﺬرﯾﻢ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻃﺮﯾﻖ ﺑﻪ ﻋﻘﯿﺪه ﻣﻦ ﻋﺎﻗﻼﻧﻪ ﻧﯿﺴﺖ‪ ،‬زﯾﺮا اﮔﺮ ﻣﺎ دﺳﺖ ﺑﻪ ﭼـﻨـﯿـﻦ‬
‫ﮐﺎري ﺑﺰﻧﯿﻢ‪ ،‬دﺷﻤﻦ ﮐﻪ در ﺳﺎﺣﻞ دﯾﮕﺮ رودﺧﺎﻧﻪ ﻣﺘﺮﺻﺪ ﻓﺮﺻﺖ ﻣﻨﺎﺳﺒﯽ اﺳﺖ ﺳﺮﺑﺎزان ﻣﺎ را ﺗﺎ آﺧﺮﯾﻦ ﻧﻔﺮ ﻗﺘﻞ ﻋﺎم ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻧﻤﻮد‪.‬‬
‫ﭼﻮن اﻓﺮاد ﻣﺎ ﮐﻪ در ﺣﺎل ﮔﺬﺷﺘﻦ از رودﺧﺎﻧﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﻨﺪ از ﺧﻮد دﻓﺎع ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ و ﺳﺮﺑﺎزان ﻋﺮب ﻫﻢ از اﯾﻦ ﭘﯿﺸﺎﻣﺪ ﺳﻮد‬

‫ﺟﺴﺘﻪ و ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪ ﺗﯿﺮ و ﮐﻤﺎن و ﺑﺎ ﻓﺮاغ ﺑﺎل اﻓﺮاد ﺑﯽ دﻓﺎع ﻣﺎ را ﺷﮑﺎر ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫‪37 PERSIA MAGAZIN‬‬

‫ﺑﻬﻤﻦ ﺗﺼﻤﯿﻢ داﺷﺖ ﺑﺎ رد ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﺑﻬﺮوز و ﺑﺮاي اﯾﻦ ﮐﻪ ﺗﻮﻗﻒ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺑﺮ روي اﻓﺮادش ﺗﺄﺛﯿﺮ ﻣﻨﻔﯽ ﻧﮕﺬارد‪ ،‬ﺳﭙﺎﻫﯿﺎﻧـﺶ را از‬
‫رودﺧﺎﻧﻪ ﺑﮕﺬراﻧﺪ‪ .‬اﻣﺎ وﻗﺘﯽ ﺳﺨﻨﺎن ﮐﺎﻣﻼ ﻣﻨﻄﻘﯽ و ﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮل ” ُﺧﺮداد“ را ﺷﻨﯿﺪ دوﺑﺎره ﺳﺮ در ﮔﺮﯾﺒﺎن ﺗﻔﮑﺮ ﻓﺮو ﺑﺮده و ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ‬
‫دﻗﯿﻘﻪ اﻧﺪﯾﺸﯿﺪن ﺳﺮ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪ :‬راﻫﯽ ﺑﻪ ﻧﻈﺮم رﺳﯿﺪه ﮐﻪ اﮔﺮ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﺳﭙﺎه ﺧﺼﻢ آن را ﺑﭙﺬﯾﺮد ﻣﺸﮑﻞ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺧﻮدي ﺧـﻮد‬

‫رﻓﻊ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ ‪...‬‬
‫ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻪ ﺳﺨﻨﺎن ﺑﻬﻤﻦ ﺑﻪ اﯾﻨﺠﺎ رﺳﯿﺪ ﻋﻤﺪاً ﺣﺮف ﺧﻮد را ﻗﻄﻊ ﮐﺮد و ﭼﺸﻢ ﺑﻪ اﻓﺴﺮاﻧﺶ دوﺧﺖ و ﻟﺤﻈﻪاي ﺑﻌﺪ ﭼﻮن ﻫﻤﻪ آﻧﻬﺎ‬
‫را ﻣﺸﺘﺎق ﺷﻨﯿﺪن دﯾﺪ در اداﻣﻪ ﺳﺨﻨﺎن ﻗﺒﻠﯽ ﺧﻮد اﻓﺰود‪ :‬راﻫﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮم رﺳﯿﺪه اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﯿﮑﯽ را ﺑﻪ اردوي اﻋﺮاب ﺑﻔﺮﺳﺘﯿﻢ‬
‫و ﺿﻤﻦ اﯾﻦ ﮐﻪ آﻧﻬﺎ را ﺑﻪ ﻣﺒﺎرزه دﻋﻮت ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ‪ ،‬ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد دﻫﯿﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ اﺟﺎزه دﻫﻨﺪ ﺳﭙﺎﻫﯿﺎن ﻣﺎ از رودﺧﺎﻧﻪ ﺑﮕﺬرﻧﺪ و ﯾﺎ اﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﺎ‬

‫اﺟﺎزه ﺑﺪﻫﯿﻢ آﻧﻬﺎ از آب ﻋﺒﻮر ﮐﻨﻨﺪ و در اﯾﻦ ﻃﺮف ﺑﺎ ﻣﺎ ﻣﺼﺎف دﻫﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻪ ﺑﻬﻤﻦ ﺳﺎﮐﺖ ﺷﺪ‪ ،‬ﺧﺮداد ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﮐﺴﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﻮاﻓﻘﺖ ﺧﻮد را ﺑﺎ ﻧﻈﺮ او اﻋﻼم داﺷﺘﻪ و اﻓﺰود ﻣﻦ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻫﺴﺘﻢ ﮐﻪ‬
‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﺳﭙﺎه ﻋﺮب ﺑﺎ اﯾﻦ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﻣﻮاﻓﻘﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ ،‬زﯾﺮا اﯾﻦ ﻣﺮدم ﻧﻔﺮت اﻧﮕﯿﺰ و ﺧﻮﻧﺮﯾﺰ ﺑﺎ وﺟﻮد داﺷﺘﻦ ﻋﯿﻮب ﺑﺴﯿﺎر‪ ،‬ﺑﻪ ﻋﻬﺪ و‬

‫ﭘﯿﻤﺎن ﺧﻮد ﺳﺨﺖ ﭘﺎﯾﺒﻨﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﺑﻪ ﻗﻮﻟﯽ ﮐﻪ ﻣﯽدﻫﻨﺪ ﻋﻤﻞ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬اﮔﺮﭼﻪ ﯾﻘﯿﻦ ﺑﺪاﻧﻨﺪ ﺟﺎن ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﺎﺧﺖ‪.‬‬
‫ﺑﻬﻤﻦ در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ از ﻓﮑﺮي ﮐﻪ ﮐﺮده ﺑﻮد ﺧﺸﻨﻮد ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ از ” ُﺧﺮداد“ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪:‬‬

‫ﭘﺲ ﺗﻮ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﻫﺴﺘﯽ ﮐﻪ اﮔﺮ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﻋﺮب ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﻣﺎ را ﻗﺒﻮل ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻣﯽﺗﻮاﻧﯿﻢ اﻃﻤﯿﻨﺎن داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ ﮐﻪ او ﺑﺮ ﺳﺮ ﭘﯿﻤﺎن ﺧﻮﯾﺶ‬
‫اﺳﺘﻮار ﻣﯽ اﯾﺴﺘﺪ و اﮔﺮ ﻣﺎ ﺑﺨﻮاﻫﯿﻢ از رودﺧﺎﻧﻪ ﻋﺒﻮر ﮐﻨﯿﻢ‪ ،‬ﺳﭙﺎﻫﯿﺎن ﻋﺮب ﺑﻪ ﻃﻮر ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺣﻤﻠﻪ ﻧﻤﯽﮐﻨﻨﺪ؟‬
‫ﺧُﺮداد ﺑﺪون ﺗﺄﻣﻞ ﺟﻮاب داد ‪ .‬آري ﻫﻤﯿﻨﻄﻮر اﺳﺖ و اﯾﻦ ﯾﮑﯽ از ﺧﺼﻮﺻﯿﺎت ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎن ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫ﮔﻔﺘﮕﻮي ﺑﻬﻤﻦ و اﻓﺴﺮاﻧﺶ ﺳﺎﻋﺘﯽ دﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﻃﻮل اﻧﺠﺎﻣﯿﺪ و ﻋﺎﻗﺒﺖ ﮐﻠﯿﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﺎن و اﻓﺴﺮان ﺣﺎﺿﺮ در ﺟﻠﺴﻪ رأي ﺑﻬﻤﻦ ﺟﺎدوﯾﻪ‬
‫را ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺳﭙﻬﺒﺪ اﯾﺮان از ﺑﯿﻢ آن ﮐﻪ ﻣﺒﺎدا اﻓﺮادش دﭼﺎر ﺗﺰﻟﺰل روﺣﯿﻪ ﮔﺮدﻧﺪ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ روز ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺧﻮدش را ﺑﻪ ﻣﺮﺣﻠﻪ اﺟﺮا ﮔﺬارد ﺑﺎ‬
‫اﯾﻦ ﺗﻔﺎوت ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﺎي ﯾﮏ ﭘﯿﮏ ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ‪ ،‬ﺑﻪ ﺧُﺮداد ﻣﺄﻣﻮرﯾﺖ داد ﮐﻪ ﺑﻪ اﺗﻔﺎق ﭼﻨﺪ ﺗﻦ از ﺳﭙﺎﻫﯿﺎن‪ ،‬ﭘﺲ از ﮔﺬﺷﺘﻦ از رودﺧﺎﻧـﻪ‪،‬‬
‫ﺧﻮد را ﺑﻪ اردوﮔﺎه ﺧﺼﻢ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ و ﺑﺎ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﻋﺮب ﮐﻪ ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮد ﻣﺮدي ﺷﺠﺎع و ﻣﺪﺑﺮ ﺑﻪ ﻧﺎم اﺑﻮﻋﺒﯿﺪه اﺳﺖ دﯾﺪار ﮐﺮده و ﻣﻮﺿﻮع‬

‫ﻋﺒﻮر از رودﺧﺎﻧﻪ را ﺑﺎ او در ﻣﯿﺎن ﺑﮕﺬارد‪.‬‬
‫روز ﺑﻌﺪ ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻪ ﺧﻮرﺷﯿﺪ اﺷﻌﻪ ﻧﻮراﻧﯽ و ﺣﯿﺎت ﺑﺨﺶ ﺧﻮد را ﺑﺮ ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ ﮔﯿﺘﯽ ﮔﺴﺘﺮاﻧﺪ‪ ،‬ﺧﺮداد از ﺧﻮاب ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ و ﺑﻌﺪ از آن ﮐﻪ‬
‫ﻟﺒﺎس رزم ﭘﻮﺷﯿﺪ ﺑﻪ اﺗﻔﺎق ﭘﻨﺞ ﺗﻦ از ﺳﺮﺑﺎزان ﺟﻮان و ﻗﻮي ﻫﯿﮑﻞ و ﻫﻤﯿﻨﻄﻮر ﯾﮏ ﻣﺘﺮﺟﻢ آﺷﻨﺎ ﺑﻪ زﺑﺎن ﻋﺮﺑﯽ ﺑﻪ ﺳﻮي رودﺧﺎﻧﻪ‬

‫ﻓﺮات ﺑﻪ راه اﻓﺘﺎد‪.‬‬
‫ُﺧﺮداد و ﻫﻤﺮاﻫﺎﻧﺶ ﺑﺪون آن ﮐﻪ از ﺧﻮد ﺗﻌﺠﯿﻞ ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪ و اﺳﺒﻬﺎي ﺧﻮد را ﺧﺴﺘﻪ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ ﺑﻪ آراﻣﯽ ﻃﯽ ﻃﺮﯾﻖ ﮐﺮده و ﺑﺎﻻﺧﺮه‬
‫ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ آﻓﺘﺎب آﻫﺴﺘﻪ آﻫﺴﺘﻪ ﺑﻪ وﺳﻂ آﺳﻤﺎن ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﯽﺷﺪ ﺑﻪ ﮐﻨﺎر رود ﻓﺮات رﺳﯿﺪﻧﺪ و ﻋﺎﻗﺒﺖ ﭘﺲ از ﯾﮏ ﺳﺎﻋﺖ ﺟﺴﺘﺠﻮ‬
‫و ﺗﻔﺤﺺ‪ ،‬ﮔﺬار ﻣﻨﺎﺳﺒﯽ ﯾﺎﻓﺘﻪ و از رودﺧﺎﻧﻪ ﮔﺬﺷﺘﻨﺪ‪ .‬وﻟﯽ ﻫﻨﻮز ﻣﺴﺎﻓﺖ زﯾﺎدي از رودﺧﺎﻧﻪ دور ﻧﺸﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺧﻮد را در‬

‫ﻣﺤﺎﺻﺮه دﻫﻬﺎ ﻋﺮب ﻣﺴﻠﺢ دﯾﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺧُﺮداد ﮐﻪ ﺗﺼﻮر ﻧﻤﯽﮐﺮد در آن ﻧﻘﻄﻪ از ﺳﺎﺣﻞ ﺑﺎ ﮔﺸﺘﯽﻫﺎي دﺷﻤﻦ ﻣﺼﺎدف ﺷﻮد در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ از ﻣﺸﺎﻫﺪه آﻧﺎن ﺳﺨﺖ ﺣـﯿـﺮت‬

‫ﮐﺮده ﺑﻮد روي ﺑﻪ ﻫﻤﺮاﻫﺎﻧﺶ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫ﻣﺮاﻗﺐ ﺣﺮﮐﺎت و رﻓﺘﺎر ﺧﻮد ﺑﺎﺷﯿﺪ‪ ،‬ﻣﺒﺎدا ﺣﺮﮐﺖ ﺗﻬﺪﯾﺪ آﻣﯿﺰي از ﺧﻮد ﻧﺸﺎن دﻫﯿﺪ ‪...‬‬
‫ﺧﺮداد ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺣﺮف ﺧﻮد را ﺗﻤﺎم ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﭼﻮن در ﻫﻤﯿﻦ ﻣﻮﻗﻊ ﯾﮑﯽ از اﻋﺮاب ﻣﺴﻠﺢ درﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻗﺒﻀﻪ ﺷﻤﺸﯿﺮ ﻫﻼﻟﯽ ﺷـﮑـﻞ و‬
‫ﺧﻤﯿﺪه اي را ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ ﺳﺒﮏ ﺑﺎﺷﺪ در دﺳﺖ ﻣﯽﻓﺸﺮد ﺑﻪ ﺟﻤﻊ آﻧﺎن ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪه و ﺑﻌﺪ ﺧﻄﺎب ﺑﻪ ﺧﺮداد ﮐﻪ ﺟﻠﻮﺗﺮ از‬

‫ﺑﻘﯿﻪ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد ﭼﻨﺪ ﮐﻠﻤﻪ ﺑﻪ زﺑﺎن ﻋﺮﺑﯽ ﺣﺮف زد‪.‬‬
‫ﺧُﺮداد وﻗﺘﯽ دﯾﺪ ﻋﺮب ﻣﺴﻠﺢ ﭘﺲ از ﺑﺮ زﺑﺎن راﻧﺪن ﭼﻨﺪ ﮐﻠﻤﻪ ﻋﺮﺑﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي او ﻣﻔﻬﻮم ﻧﺒﻮد‪ ،‬اﯾﻨﮏ ﺳﮑﻮت ﮐﺮده و او را ﻣﯽ ﻧﮕﺮد‪،‬‬

‫‪ 38‬ﻣﺎﻫﻨﺎﻣﻪ ﭘﺮﺷﯿﺎ‬

‫روي ﺑﻪ ﻣﺘﺮﺟﻢ ﻫﻤﺮاه ﺧﻮد ﮐﺮد و ﭘﺮﺳﯿﺪ‪ :‬آﯾﺎ ﻓﻬﻤﯿﺪي اﯾﻦ ﻣﺮد ﭼﻪ ﮔﻔﺖ؟‬
‫ﻣﺘﺮﺟﻢ ﭘﺎﺳﺦ داد‪ .‬اﯾﻦ ﻣﺮد ﻋﺮب ﻣﯽﭘﺮﺳﺪ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﮐﯿﺴﺘﯿﺪ و در اﯾﻦ ﺣﺪود ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﭼﻪ ﻣﯿﮕﺮدﯾﺪ؟ ﺧُﺮداد ﺑﯽ آن ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺘﺮﺟﻢ ﻧﮕﺎه‬
‫ﮐﻨﺪ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺑﻪ اﯾﻦ ﻋﺮب ﺑﮕﻮ ﮐﻪ ﻣﺎ ﻓﺮﺳﺘﺎدﮔﺎن ﻣﺨﺼﻮص ﭘﺎدﺷﺎه اﯾﺮان ﻫﺴﺘﯿﻢ و ﺑﺮاي دﯾﺪار و ﮔﻔﺘﮕﻮ ﺑﺎ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﺳﭙﺎه اﻋﺮاب ﺑـﻪ‬

‫اﯾﻦ ﺣﺪود آﻣﺪهاﯾﻢ‪.‬‬
‫ﻣﺘﺮﺟﻢ اﯾﺮاﻧﯽ ﻋﯿﻦ ﺳﺨﻨﺎن ﺧﺮداد را ﺑﺮاي ﻋﺮﺑﯽ ﮐﻪ ﺑﺎب ﺻﺤﺒﺖ را ﮔﺸﻮده ﺑﻮد و ﺗﺼﻮر ﻣﯽﺷﺪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺑﻘﯿﻪ ﺳﻤﺖ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫـﯽ‬

‫دارد ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻧﻤﻮد‪.‬‬
‫ﺟﻨﮕﺠﻮي ﻋﺮب ﭘﺲ از ﺷﻨﯿﺪن ﺳﺨﻨﺎن ﻣﺘﺮﺟﻢ اﯾﺮاﻧﯽ‪ ،‬ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺣﺎﮐﯽ از ﺷﮏ و ﺗﺮدﯾﺪ ﺑﻪ ُﺧﺮداد اﻓﮑﻨﺪه و ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ‬

‫ﻣﺸﻮرت ﺑﺎ اﻓﺮادش‪ ،‬ﻣﺠﺪدا روي ﺑﻪ ُﺧﺮداد ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪ :‬از ﭘﯽ ﻣﻦ ﺑﯿﺎﯾﯿﺪ ﺗﺎ ﺷﻤﺎ را ﺑﻪ ﻧﺰد ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﺧﻮد ﺑﺒﺮم‪.‬‬
‫اداﻣﻪ دارد ‪....‬‬

‫‪39 PERSIA MAGAZIN‬‬

‫ﻫﻤﺎ ارژﻧﮕﯽ‬ ‫ﻣﺮزﺑﺎن ﻧﺎﻣﻮ ِس ﺳﺮزﻣﯿﻦ اﺳﺖ‬
‫در ﺳﻮگ ﻣﺮزﺑﺎﻧﺎن ﺳﺮزﻣﯿﻨﻢ‬

‫اي ﺳﺮاﻓﺮا ِز وﻃﻦ‬
‫اي ﺗﻮ ﺳﺮﺑﺎزِ وﻃﻦ‬
‫ﺧﻮنِ ﭘﺎﮐﺖ ﭼﻮن ﺑﻪ روي ﺧﺎك رﯾﺨﺖ‬
‫آﺑﺮوي دﺷﻤﻦ ﺳﻔﺎك رﯾﺨﺖ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ ﺟﺎﻧﺖ ﺳﻮي ﺑﺎﻻ ﭘﺮ ﮐﺸﯿﺪ‬
‫ﻣﺎمِ ﻣﯿﻬﻦ ﺳﯿﻨﻪ اش از ﻏﻢ درﯾﺪ‬
‫در ﻏﻤﺖ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻪ ﯾﮏ ﻣﺎدر ﮐﻪ ﻣﺎ‬
‫ﺑﺎ دﻟﯽ ﺑﺸﮑﺴﺘﻪ در ﺳﻮك و ﻋﺰا‬
‫در ره ﭘﺎسِ وﻃﻦ ﻫﻢ ﺳﻨﮕﺮﯾﻢ‬
‫ﺳﻨ ِﮓ ﺧﺎرا‪ ،‬ﮐﻮ ِه آﻫﻦ‪ ،‬آذرﯾﻢ‬
‫دردﻣﻨﺪِ ﺳﯿﻨﻪ ﭼﺎ ِك ﺗﻮاﯾﻢ‬
‫ﺳﺮﺑﻠﻨﺪ از ﺟﺎ ِن ﺑﯽ ﺑﺎ ِك ﺗﻮاﯾﻢ‬
‫آﻧﮑﻪ در را ِه وﻃﻦ ﮔﺮدد ﻓﺪا‬
‫ﮐﯽ رﺑﺎﯾﺪ ﻣﺮ ِگ ﺗﻦ او را زِ ﻣﺎ ؟‬
‫اي دﻻور‪ ،‬ﺗﺎ ﺟﻬﺎن ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪ ﺟﺎ‬
‫زﻧﺪه و ﭘﺎﯾﻨﺪه اي در ﯾﺎد ﻫﺎ‬

‫ﻫﺸﺘﻢ اردﯾﺒﻬﺸﺖ ﻧﻮد و ﺷﺶ ﻫﻤﺎ ارژﻧﮕﯽ‬

‫‪ 40‬ﻣﺎﻫﻨﺎﻣﻪ ﭘﺮﺷﯿﺎ‬

‫ﺗﻮران ﺷﻬﺮﯾﺎري )ﺑﻬﺮاﻣﯽ(‬ ‫وﻗﺖ ﺗﻨﮓ اﺳﺖ‬

‫وﻗﺖ ﺗﻨﮓ اﺳﺖ و ﮐﺎرﻫﺎ ﺑﺴﯿﺎر‬
‫روزﻫﺎ رﻓﺖ و ﻣﺎﻧﺪ ﺑﺮﺟﺎ ﮐﺎر‬

‫ﮐﺎرﻫﺎ ﻧﯿﻤﻪ ﮐﺎره ﺑﺮ ﺟﺎ ﻣﺎﻧﺪ‬
‫ﻧﯿﻢ دﯾﮕﺮ ﺑﺮاي ﻓﺮدا ﻣﺎﻧﺪ‬
‫ﮐﺎر اﻣﺮوز ﺑﻬﺮ ﻓﺮدا ﻧﯿﺴﺖ‬
‫ﭼﻮن ﮐﻪ ﻓﺮدا ﺑﻪ ﮐﺲ ﻫﻮﯾﺪا ﻧﯿﺴﺖ‬
‫ﮐﺎر ﺑﺮ روي ﻫﻢ ﭼﻮ ﺷﺪ اﻧﺒﻮه‬
‫ﻣﯽ ﺷﻮد رﻓﺘﻪ رﻓﺘﻪ ﻫﻤﭽﻮن ﮐﻮه‬
‫زﯾﻦ ﺷﺐ و روزﻫﺎ ﺷﻤﺎري ﮐﻦ‬
‫ﺗﺎ ﺑﻪ ﮐﻒ ﻓﺮﺻﺘﯽ اﺳﺖ ﮐﺎري ﮐﻦ‬
‫دم ﺑﻪ ﺳﻮي ﻋﺪم ﮐﻨﺪ ﭘﺮواز‬
‫ﭼﻮن ز ﮐﻒ رﻓﺖ ﺑﺮﻧﮕﺮدد‪ ،‬ﺑﺎز‬
‫ﻟﺤﻈﻪ اﻧﮕﺎر ﺑﺎل و ﭘﺮ دارد‬
‫ره ﺳﻮي ﻟﺤﻈﻪ دﮔﺮ دارد‬
‫ﺑﻬﺮ آﯾﻨﺪه ﻫﻢ ﺑﺴﯽ ﮐﺎر اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﮔﻬﯽ ﺳﻬﻞ و ﮔﺎه دﺷﻮار اﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن روﻧﺪ زﻣﺎﻧﻪ ﻫﺴﺖ ﭼﻨﯿﻦ‬
‫ﺑﺎر آﯾﻨﺪه را ﻣﮑﻦ ﺳﻨﮕﯿﻦ‬

‫ﮐﺎر اﻣﺮوز را ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎن ﺑﺮ‬
‫ﮐﺎر ﻫﺎ ﻫﺴﺖ‪ ،‬ﺑﻬﺮ روز دﮔﺮ‪.‬‬

‫‪41 PERSIA MAGAZIN‬‬





‫ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻪ از ﮐﺎﻧﺎل ﺗﻠﮕﺮام وُﻫﻮﻣَﻦ اﻣﺸﺎﺳﭙﻨﺪ‬ ‫ﻧﻮﺷﺘﻪ‪ :‬ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻧﻮرﻣﺤﻤﺪي‬ ‫ﻣﺮدي ﮐﻪ ﺳﺒﺰ ﺑﻮد‬

‫)ﺑﺎزﻧﻮﯾﺴﯽ‪ :‬ﺷﻬﺮام زادﻣﻬﺮ(‬ ‫ﺑﺨﺶ ﺳﯿﺰدﻫﻢ‬

‫‪ ......‬آن روز ﺑﺮاي ﻣﻬﺮداد ﺳﺨﺖ ﺗﺮﯾﻦ روز ﻋﻤﺮش ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﻣﯽ آﻣﺪ‪ .‬از ﻃﻠﻮع آﻓﺘﺎب ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻓﺮﺻﺘﯽ ﺑﻮد ﺗﺎ ﺑﺎ او ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﺪ و راز زﻧﺪﮔﯽ اش‬
‫را ﺑﺎ او در ﻣﯿﺎن ﮔﺬارد‪ .‬اﻣﺎ ﮐﺎرﻫﺎي ﺳﺨﺖ ﻓﺮﺻﺘﯽ ﺑﺮاي او ﻧﻤﯽ ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﺑﻪ وﺳﻂ آﺳﻤﺎن رﺳﯿﺪ‪ ،‬ﻣﻬﺮداد اﺣﺴﺎس ﭘﯿﺮي‬
‫ﮐﺮد‪ .‬اﺣﺴﺎس ﮐﺮد ﺗﻤﺎﻣﯽ ﺗﻮان ﺧﻮد را ﺑﺮاي ﮔﻔﺘﻦ ﮐﻼﻣﯽ از دﺳﺖ داده ﺑﺮ ﮐﻪ آن روز ﺑﯽ ﺗﺎﺑﯽ و ﺗﺸﻮﯾﺶ را در رﻓﺘﺎر ﺷﺘﺎﺑﺰده ﭘﺪرش دﯾﺪه ﺑﻮد‬
‫و ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻓﺮﺻﺘﯽ ﺑﻮد ﺗﺎ دﻟﯿﻞ ﻧﮕﺮاﻧﯽ او را ﺑﭙﺮﺳﺪ‪ .‬ﻇﻬﺮ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻣﻬﺮداد ﺳﻔﺮه را ﮔﺴﺘﺮاﻧﯿﺪ‪ ،‬رو ﺑﻪ او ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪” :‬ﭘﺪر‪ ،‬ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﭼﯿﺰي از‬

‫ﺷﻤﺎ ﺑﭙﺮﺳﻢ‪ “.‬ﻣﻬﺮداد ﺑﺎ ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﮔﻔﺖ‪” :‬ﭼﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﯽ ﺑﺪاﻧﯽ؟“‬
‫” ﭼﺮا اﯾﻦ ﻗﺪر ﻧﮕﺮاﻧﯿﺪ؟ اﻧﮕﺎر ﭼﯿﺰي ﺷﻤﺎ را آزار ﻣﯽ دﻫﺪ‪ “.‬ﻣﻬﺮداد در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻧﮕﺎﻫﺶ را از ﺑﺮ ﻣﯽ دزدﯾﺪ‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪” :‬ﻧﮕﺮاﻧﻢ‪ .‬ﺧﯿﻠﯽ زﯾﺎد‪ ،‬ﻧﮕﺮان‬
‫ﺣﺮﻓﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ اﻣﺮوز ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﻢ ﺑﺎ ﺗﻮ در ﻣﯿﺎن ﮔﺬارم‪ .‬ﺣﺮﻓﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ اﮔﺮ ﻧﮕﻮﯾﻢ اﺣﺴﺎس ﮔﻨﺎه ﻣﯿﮑﻨﻢ و ﻣﯽ ﺗﺮﺳﻢ در ﺣﻘﺖ ﻇﻠﻢ ﮐﺮده ﺑﺎﺷﻢ‪ ،‬و اﮔﺮ‬

‫ﺑﮕﻮﯾﻢ‪ ،‬ﻣﯽ ﺗﺮﺳﻢ ﺟﺎﻧﺖ را ﺑﻪ ﺧﻄﺮ اﻧﺪازم‪“.‬‬
‫ﺑﺮﮐﻪ از ﺣﺮﻓﻬﺎي ﻣﻬﺮداد ﭼﯿﺰي ﻧﻔﻬﻤﯿﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪” :‬ﭘﺪر‪ ،‬ﻣﻦ ﮐﻪ از ﺣﺮﻓﻬﺎي ﺷﻤﺎ ﭼﯿﺰي ﺳﺮ در ﻧﻤﯽ آورم‪ .‬واﺿﺢ ﺗﺮ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﯿﺪ‪ .‬ﭼﻪ ﻇﻠﻤﯽ؟‬

‫ﺷﻤﺎ ﭼﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﯿﺪ ﺑﮕﻮﯾﯿﺪ؟“‬
‫ﻣﻬﺮداد ﺑﯽ اﺧﺘﯿﺎر دﺳﺘﻬﺎي ﻣﺮداﻧﻪ ﭘﺴﺮش را در دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺖ و در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ اﺷﮏ در دﯾﺪﮔﺎﻧﺶ ﺣﻠﻘﻪ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪” :‬راز زﻧﺪﮔﯽ ﺗﻮ‪“.‬‬

‫ﺑﺮ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪” :‬ﭼﻪ رازي؟“‬
‫رازي ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎﺳﺖ آن را ﺑﻪ دوش ﮐﺸﯿﺪه ام‪ .‬ﺑﺮ‪ ،‬ﺗﻮ ﺗﻨﻬﺎ ﻓﺮزﻧﺪ ﻣﻨﯽ‪ .‬ﺗﺎ آﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ام راه زﻧﺪﮔﯽ و ﻣﺮداﻧﮕﯽ را ﺑﻪ ﺗﻮ ﯾﺎد داده ام‪ .‬ﺗﻮ در‬
‫ﺗﻤﺎم اﯾﻦ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﻦ و ﺳﭙﺎﮐﻮ ﺑﻮده اي‪ .‬اﻣﺎ اﻣﺮوز ﮐﻪ ﺑﺰرگ ﺷﺪه اي‪ ،‬ﻣﺎ وﻇﯿﻔﻪ ﺧﻮد ﻣﯽ داﻧﯿﻢ ﮐﻪ ﺣﻘﯿﻘﺖ را ﺑﻪ ﺗﻮ ﺑﮕﻮﯾﯿﻢ‪ .‬ﺗـﻮ‬
‫ﺧﻮدت ﺑﻬﺘﺮ ﻣﯽ داﻧﯽ ﮐﻪ ﺳﭙﺎﮐﻮ ﭼﻘﺪر ﺗﻮ را دوﺳﺖ دارد و ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻫﻤﯿﻦ ﻋﺸﻖ اﺻﺮار دارد ﮐﻪ ﺗﻮ واﻗﻌﯿﺖ را ﺑﺪاﻧﯽ‪ .‬اﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﻗﻮل دﻫﯽ ﮐﻪ اﯾﻦ‬

‫راز را ﻫﺮﮔﺰ ﻓﺎش ﻧﮑﻨﯽ و در ﻓﮑﺮ اﻧﺘﻘﺎم از ﮐﺴﯽ ﻧﺒﺎﺷﯽ‪.‬‬
‫”اﻧﺘﻘﺎم ﺑﺮاي ﭼﻪ؟“‬

‫”ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ ﺗﻮ در واﻗﻊ‪ “..‬اداﻣﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﺑﺮاي ﻣﻬﺮداد ﺳﺨﺖ ﺗﺮ از آن ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﯽ اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ‪ .‬اﻣﺎ راﻫﯽ ﺟﺰ ﮔﻔﺘﻦ ﻧﺒﻮد‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ آه ﺑﻠﻨﺪي ﮐﺸﯿﺪ و‬
‫ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫”ﺗﻮ ﻓﺮزﻧﺪ واﻗﻌﯽ ﻣﺎ ﻧﯿﺴﺘﯽ و ﻣﺎ وﻇﯿﻔﻪ ﺧﻮد ﻣﯽ داﻧﯿﻢ ﮐﻪ ﭘﺪر و ﻣﺎدر واﻗﻌﯿﺎت را ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﮐﻨﯿﻢ“‬
‫ﺑﺮ ﮐﻪ اﻧﺘﻈﺎر ﻫﺮ ﺣﺮﻓﯽ را داﺷﺖ ﻏﯿﺮ از آﻧﭽﻪ ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﮐﻤﯽ ﺧﻮد را ﻋﻘﺐ ﮐﺸﯿﺪ و ﮔﻔﺖ‪” :‬ﻧﻪ‪ .‬اﯾﻦ واﻗﻌﯿﺖ ﻧﺪارد‪“.‬‬

‫ﻣﻬﺮداد ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺗﻠﺨﯽ زد و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻋﯿﻦ واﻗﻌﯿﺖ اﺳﺖ‪.‬‬
‫”ﭘﺲ ﭘﺪر و ﻣﺎدر واﻗﻌﯽ ﻣﻦ ﭼﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ؟ اﻻن ﮐﺠﺎﯾﻨﺪ؟“‬
‫”ﻣﺎدرت‪ ،‬ﺧﻮاﻫﺮ ﻧﺎﺗﻨﯽ آرﺷﺘﯽ راﯾﮕﺎ‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎ دﺧﺘﺮ ﮐﯿﺎﮐﺴﺎر‪ ،‬و ﭘﺪرت اﻣﯿﺮزاده ﭘﺎرس اﺳﺖ‪ .‬ﭘﺪرت ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ‪ ،‬ﻓﺮزﻧﺪ ﮐﻮروش اﺳﺖ و ﻧﺎم اﺻﻠﯽ ﺗﻮ ﻫﻢ‬

‫ﮐﻮروش اﺳﺖ‪“.‬‬
‫”ﭘﺲ ﭼﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﺮا ﺑﺰرگ ﮐﺮدﯾﺪ؟“‬
‫” آرام ﺑﺎش ﭘﺴﺮم ﺗﺎ ﺑﺮاﯾﺖ ﺑﮕﻮﯾﻢ؛ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﭘﯿﺶ‪ ،‬روزي ﻓﺮﺳﺘﺎده ﻫﺎر ﭘﺎرك ﻣﺮا ﻧﺰد او ﺑﺮد‪ “.‬ﺑﻌﺪ ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﻪ دور دﺳﺘﻬﺎ دوﺧﺖ و اداﻣـﻪ داد‪:‬‬
‫” درﺳﺖ ﭘﺎﻧﺰده ﺳﺎل ﭘﯿﺶ ﺑﻮد و ﺗﻮ ﺗﺎزه ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺷﺪه ﺑﻮدي‪ .‬او ﺗﻮ را ﮐﻪ در ﺳﺒﺪي ﺑﺎ ﻟﺒﺎﺳﻬﺎي زﯾﺒﺎ ﺧﻮاﺑﯿﺪه ﺑﻮدي‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﺸﺎن داد و ﮔﻔﺖ ﮐﻪ‬
‫آرﺷﺘﯽ واﯾﮕﺎ دﺳﺘﻮر داده ﺗﺎ اﯾﻦ ﮐﻮدك را ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﺑﺮﺳﺎﻧﯽ و اﮔﺮ اﯾﻦ ﮐﺎر را ﻧﮑﻨﯽ‪ ،‬ﻣﺠﺎزات ﺑﺰرﮔﯽ در اﻧﺘﻈﺎر ﺗﻮﺳﺖ و ﺗﻮ را ﺑﻪ ﻣﻦ ﺳﭙﺮد‪ .‬وﻟﯽ‬
‫ﻣﻦ ﭼﻄﻮر ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﮐﻮدك ﺑﯽ ﮔﻨﺎﻫﯽ را ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﺑﺮﺳﺎﻧﻢ و در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺘﻢ ﭼﻪ ﮐﻨﻢ‪ ،‬ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ رﺳﯿﺪم و دﯾﺪم ﮐﻪ ﺳﭙﺎﮐﻮ ﮐﻮدﮐـﯽ‬
‫ﻣﺮده ﺑﻪ دﻧﯿﺎ آورده‪ .‬ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ از ﺧﺸﻢ آرﺷﺘﯽ واﯾﮕﺎ در اﻣﺎن ﺑﻤﺎﻧﯿﻢ‪ ،‬ﮐﻮدك ﺳﭙﺎﮐﻮ را ﺑﻪ ﺟﺎي ﺗﻮ ﺑﻪ ﺧﺎك ﺳﭙﺮدﯾﻢ و ﺗﻮ را ﭼﻮن ﻓﺮزﻧﺪ ﺧﻮدﻣﺎن‬

‫ﺑﺰرگ ﮐﺮدﯾﻢ‪“.‬‬
‫”ﭘﺪر و ﻣﺎدرم ﭼﻪ ﺷﺪﻧﺪ؟“‬
‫”ﺗﺎ آﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﻣﯽ داﻧﻢ‪ ،‬ﻣﺎدر و ﭘﺪرت ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻣﺮده ﺑﻪ دﻧﯿﺎ آﻣﺪه اي“‬
‫”آرﺷﺘﯽ واﯾﮕﺎ ﭼﺮا دﺳﺘﻮر ﻗﺘﻞ ﻣﺮا داده ﺑﻮد؟“‬
‫” ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺟﺰ ﻧﺰدﯾﮑﺎن آرﺷﺘﯽ واﯾﮕﺎ از اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع آﮔﺎه ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ اﺳﺖ ﮐﻪ دﻟﻢ ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﻫﺪ ﺗﻮ وارد ﺳﭙﺎه آرﺷﺘﯽ واﯾﮕﺎ ﺷﻮي‪ .‬اﮔﺮ‬

‫‪ 44‬ﻣﺎﻫﻨﺎﻣﻪ ﭘﺮﺷﯿﺎ‬

‫آرﺷﺘﯽ واﯾﮕﺎ ﯾﺎ ﻫﺮ ﮐﺲ دﯾﮕﺮي از اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﺎ ﺧﺒﺮ ﺷﻮد‪ ،‬ﺣﺘﻤﺎ ﺗﻮ را ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﻣﯽ رﺳﺎﻧﺪ و ﻣﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻣﺠﺎزات ﺳﺨﺘﯽ ﻣﺤﮑﻮم ﻣﯽ ﺷﻮﯾﻢ‪ .‬از‬

‫ﻃﺮﻓﯽ ﻫﺎرﭘﺎرك ﻧﺨﻮاﺳﺖ ﺗﻮ را ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ‪ ،‬ﭼﻮن ﺗﻮ ﺑﺎ او ﺧﻮﯾﺸﺎوﻧﺪي داﺷﺘﯽ‪ .‬ﭘﺲ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﮐﺎري ﮐﻨﯽ ﮐﻪ ﺟﺎن او ﻫﻢ ﺑﻪ ﺧﻄﺮ ﺑﯿﻔﺘﺪ‪“.‬‬

‫ﺑﺮ ﮐﻪ ﺑﻪ راز زﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮد ﭘﯽ ﺑﺮده ﺑﻮد‪ ،‬آن ﻗﺪر ﻏﺎﻓﻠﮕﯿﺮ ﺷﺪ ﮐﻪ در ﺳﮑﻮت ﺗﻠﺨﯽ ﻓﺮو رﻓﺖ و ﻫﺰاران ﺳﺆال ﺑﯽ ﺟﻮاب ذﻫﻨﺶ را ﭘﻮﺷﺎﻧﺪ‪ .‬او‬

‫ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺪاﻧﺪ ﭼﺮا آرﺷﺘﯽ واﯾﮕﺎ ﻓﺮﻣﺎن ﻗﺘﻠﺶ را ﺻﺎدر ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬او در ﻧﻮزادي ﭼﻪ ﺧﻄﺮي ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺮاي آرﺷﺘﯽ واﯾﮕﺎ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ؟‬

‫ﻣﻬﺮداد او را از ﻣﯿﺎن ﻫﯿﺎﻫﻮﯾﯽ ﮐﻪ در آن دﺳﺖ و ﭘﺎ ﻣﯽ زد ﺑﯿﺮون ﮐﺸﯿﺪ و ﮔﻔﺖ‪” :‬ﺣﺎﻻ ﻓﻬﻤﯿﺪي ﭼﺮا ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﻪ ﺳﭙﺎه آرﺷﺘﯽ واﯾﮕﺎ ﻣﻠﺤﻖ‬

‫ﺷﻮي؟“‬

‫”ﺑﻠﻪ‪ ،‬اﻣﺎ اﮔﺮ ﭘﺪر واﻗﻌﯽ ﻣﻦ ﺑﻔﻬﻤﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ زﻧﺪه ام‪ ،‬ﭼﻪ ﺧﻮاﻫﺪ ﮐﺮد؟ آﯾﺎ ﺑﺎز ﻫﻢ ﺑﺎور ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ زﻧﺪه ام؟ اﺻﻼ آﻧﻬﺎ ﮐﺠﺎ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ؟“‬

‫ﻣﺪت اﻧﺪﮐﯽ ﭘﺲ از ﺗﻮﻟﺪ ﺗﻮ‪ ،‬ﻣﺎدرت ﻣﺎﻧﺪاﻧﺎ‪ ،‬از اﮐﺒﺎﺗﺎن ﺑﻪ ﭘﺎرس رﻓﺖ و دﯾﮕﺮ ﺧﺒﺮي از او ﻧﺪارم‪.‬‬

‫”ﭘﺲ آﻧﻬﺎ در ﭘﺎرس زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪“.‬‬

‫”ﺑﻠﻪ ﭘﺴﺮم‪“.‬‬

‫وﻗﺘﯽ ﺑﺮ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎن ﭘﺪرش ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪ ،‬آن را ﻣﺎﻻﻣﺎل از اﺷﮏ دﯾﺪ‪ .‬ﺳﺮش را ﺑﺮ ﺷﺎﻧﻪ ﭘﺪر ﮔﺬاﺷﺖ و ﮔﻔﺖ‪” :‬ﭘﺪر‪ ،‬ﻣﻦ ﻫﺮﺟﺎ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﻢ و در ﻫﺮﺣﺎل‬

‫ﺗﻮ و ﻣﺎدرم ﺳﭙﺎﮐﻮ را ﭘﺪر و ﻣﺎدر واﻗﻌﯽ ﺧﻮد ﻣﯽ داﻧﻢ و ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﺷﻤﺎ را ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﻤﯿﮑﻨﻢ‪“.‬‬

‫ﻣﻬﺮداد ﮐﻪ آﺷﮑﺎرا ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪” :‬ﻣﯽ داﻧﺴﺘﻢ ﭘﺴﺮم‪ .‬ﻣﯿﺪاﻧﺴﺘﻢ ﭘﺴﺮي ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﺰرگ ﮐﺮده ام‪ ،‬ﻓﺮاﻣﻮﺷﻢ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ‪“.‬‬

‫”ﻣﻦ زﻧﺪﮔﯽ ام را ﻣﺪﯾﻮن ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺘﻢ‪“.‬‬

‫” ﻧﻪ ﭘﺴﺮم‪ .‬ﺗﻮ زﻧﺪﮔﯽ ات را ﻣﺪﯾﻮن ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﻧﯿﺴﺘﯽ‪ ،‬اﻫﻮرا ﻣﺰدا اﻧﺴﺎن را آﻓﺮﯾﺪ و ﺑﻪ او ﺟﺎن داد و ﻫﻢ اوﺳﺖ ﮐﻪ ﺟﺎن اﻧﺴﺎﻧﻬﺎ را ﻣﯽ ﮔﯿﺮد‪ .‬ﭘﺲ‬

‫اﯾﺰد ﯾﮑﺘﺎ ﺧﻮاﺳﺖ ﺗﺎ ﺗﻮ زﻧﺪه ﺑﻤﺎﻧﯽ و ﺗﻮ ﺑﺎﯾﺪ او را ﺳﭙﺎس ﺑﮕﻮﯾﯽ‪“.‬‬

‫آن ﺷﺐ وﻗﺘﯽ ﺳﭙﺎﮐﻮ ﻓﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﺮ از راز زﻧﺪﮔﯽ اش آﮔﺎه ﺷﺪه‪ ،‬ﻧﻔﺴﯽ ﺑﻪ آﺳﻮدﮔﯽ ﮐﺸﯿﺪ و ﮔﻔﺖ‪” :‬ﺣﺎﻻ اﺣﺴﺎس ﻣﯿﮑﻨﻢ ﮐﻪ وﻇﯿﻔﻪ ﻣﺎدري ام را‬

‫اﻧﺠﺎم داده ام‪“.‬‬

‫) از اﯾﻦ ﭘﺲ ﺑﺮ را ﮐﻮرش ﺧﻮاﻫﯿﻢ ﺧﻮاﻧﺪ ( ﮐﻮروش ﮔﻔﺖ‪ :‬وﻟﯽ ﻣﻦ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻓﺮزﻧﺪ ﺳﭙﺎﮐﻮ و ﻣﻬﺮداد ﺑﺎﻗﯽ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﻢ‪ .‬اﻣﺎ ﻟﺤﻈﻪ اي از ﻓﮑﺮ ﭘﺪر و‬

‫ﻣﺎدر واﻗﻌﯽ اش ﻏﺎﻓﻞ ﻧﺒﻮد‪ .‬دﻟﺶ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ آﻧﻬﺎ و واﮐﻨﺶ آﻧﻬﺎ را در ﺑﺮاﺑﺮ زﻧﺪه ﺑﻮدن ﺧﻮﯾﺶ ﺑﺒﯿﻨﺪ‪ .‬از ﻃﺮﻓﯽ اﮔﺮ ﻫﻢ ﺑﻪ ﭘﺎرس ﻣﯽ رﻓـﺖ‪،‬‬

‫ﭼﻄﻮر ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺛﺎﺑﺖ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻓﺮزﻧﺪ آﻧﻬﺎﺳﺖ و اﮔﺮ آﻧﻬﺎ ﺣﺮﻓﺶ را ﺑﺎور ﻧﻤﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﺷﺎﯾﺪ آرﺷﺘﯽ واﯾﮕﺎ ﺑﺎ ﺧﺒﺮ ﻣﯽ ﺷﺪ و او را ﻣﯽ ﮐﺸـﺖ‪.‬‬

‫ﺷﺎﯾﺪ اﮔﺮ ﻣﯽ داﻧﺴﺖ ﻣﺎﻧﺪاﻧﺎ ﭼﻪ ﻏﻤﯽ را از ﻓﺮاق او ﻣﺘﺤﻤﻞ ﺷﺪه‪ ،‬ﻟﺤﻈﻪ اي در رﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﻗﺼﺮ ﭘﺎرﺳﻪ درﻧﮓ ﻧﻤﯽ ﮐﺮد‪ .‬اﻣﺎ او رﻫﺎ ﮐﺮدن ﻣﻬﺮداد و‬

‫ﺳﭙﺎﮐﻮ را ﮔﻨﺎه ﻣﯽ داﻧﺴﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ از رﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﭘﺎرس ﻣﻨﺼﺮف ﺷﺪ‪ .‬او ﮔﻤﺎن ﻣﯽ ﮐﺮد در ﺑﺮاﺑﺮ آن ﻫﻤﻪ رﻧﺞ و ﻣﺤﺒﺖ آﻧﻬﺎ‪ ،‬ﻫﯿﭻ ﻧﮑﺮده و‬

‫رﻫﺎ ﮐﺮدﻧﺸﺎن را دور از ﻣﺮداﻧﮕﯽ ﻣﯽ داﻧﺴﺖ‪ .‬اﻣﺎ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺗﺼﻤﯿﻤﺶ را ﺑﺮاي رﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﺳﭙﺎه آرﺷﺘﯽ واﯾﮕﺎ ﻣﺤﮑﻢ دﯾﺪ‪ ،‬آن را ﺑﺎ ﻣﻬـﺮداد در‬

‫ﻣﯿﺎن ﮔﺬاﺷﺖ‪.‬‬

‫ﻣﻬﺮداد دﯾﮕﺮ ﺑﺎ او ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻧﮑﺮد‪ .‬اﻣﺎ ﮔﻔﺖ‪” :‬اﻣﺮوز اﮔﺮ ﺑﺎ ﺗﻮ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻧﻤﯿﮑﻨﻢ‪ ،‬ﺑﺮاي اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ از ﺗﻤﺎم ﺟﻬﺎت و ﺧﻄﺮات اﯾﻦ ﮐﺎر آﮔﺎﻫﯽ‪ .‬ﺣﺎﻻ‬

‫ﮐﻪ دوﺳﺖ داري ﻓﻨﻮن ﻧﻈﺎﻣﯽ را ﯾﺎد ﺑﮕﯿﺮي‪ ،‬ﺑﺮو‪ .‬اﻣﺎ ﯾﺎدت ﺑﺎﺷﺪ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ‪ ،‬ﺣﺘﯽ ﻧﺰدﯾﮏ ﺗﺮﯾﻦ دوﺳﺘﺖ ﻧﺒﺎﯾﺪ از اﯾﻦ راز آﮔﺎﻫﯽ ﭘﯿﺪا ﮐﻨﺪ‪ .‬اﻣـﺎ‬

‫ﺑﺪان ﮐﻪ اﮔﺮ ﻫﻤﯿﻦ ﺣﺎﻻ ﻫﻢ ﻗﺼﺪ رﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﭘﺎرس را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯽ‪ ،‬ﻣﻦ راﺿﯽ ﺗﺮم‪“.‬‬

‫ﻣﺎﻧﺪاﻧﺎ ﮐﻪ واﭘﺴﯿﻦ ﻟﺤﻈﻪﻫﺎي ﻋﻤﺮ ﺧﻮد را ﻣﯽﮔﺬراﻧﺪ‪ ،‬در ﺑﺴﺘﺮ ﺑﯿﻤﺎري ﻟﺤﻈﻪاي از ﻧﮕﺎه ﺑﻪ ﭼﻬﺮه ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﻏﺎﻓﻞ ﻧﻤﯽﻣﺎﻧﺪ‪ .‬اﻧﮕﺎر ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﮐﻪ‬

‫دﯾﮕﺮ ﻫﺮﮔﺰ او را ﻧﺨﻮاﻫﺪ دﯾﺪ‪.‬‬

‫ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﮐﻪ ﮔﺮد ﭘﯿﺮي ﺑﺮ ﭼﻬﺮهاش ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و رﮔﻪﻫﺎي ﺳﭙﯿﺪ ﻣﻮ او را ﺷﮑﺴﺘﻪﺗﺮ از آﻧﭽﻪ ﺑﻮد ﻧﺸﺎن ﻣﯽداد‪ ،‬در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ دﺳﺘﺎن ﻣﺎﻧﺪاﻧﺎ را در‬

‫دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪” :‬ﻃﺒﯿﺒﺎن ﻣﻌﺘﻘﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺑﻪ زودي از ﺑﺴﺘﺮ ﺑﯿﻤﺎري ﺑﯿﺮون ﻣﯽ آﯾﯽ‪“.‬‬

‫ﻣﺎﻧﺪاﻧﺎ ﺳﺮي ﺑﻪ ﻋﻼﻣﺖ ﻧﻔﯽ ﺗﮑﺎن داد و ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ اﻃﺮاف ﺗﺨﺘﺶ اﻧﺪاﺧﺖ و ﭘﺴﺮاﻧﺶ را ﯾﮑﯽ ﯾﮑﯽ از ﻧﻈﺮ ﮔﺬراﻧﺪ و دوﺑﺎره ﺑﻪ ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﭼﺸﻢ‬

‫دوﺧﺖ و ﮔﻔﺖ‪” :‬ﻧﻪ‪ .‬دﯾﮕﺮ ﻋﻤﺮم ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎن رﺳﯿﺪه‪ .‬ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﻢ اﯾﻦ ﻟﺤﻈﺎت آﺧﺮ را ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻢ‪ .‬ﺑﺎﯾﺪ رازي را ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎ از ﺗﻮ ﭘﻨﻬﺎن ﮐـﺮدهام‪،‬‬

‫آﺷﮑﺎر ﮐﻨﻢ و ﺗﻮ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺮا ﺑﺒﺨﺸﯽ‪ ،‬ﭼﻮن ﻫﺮﭼﻪ ﮐﺮدم‪ ،‬ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺳﻼﻣﺖ ﺟﺎن ﺗﻮ و ﻣﺮدم ﭘﺎرس ﺑﻮد‪“.‬‬

‫ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ ﻣﺎﻧﺪاﻧﺎ از ﭼﻪ ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ از ﭘﺴﺮاﻧﺶ ﺧﻮاﺳﺖ ﺗﺎ از ﺧﻮاﺑﮕﺎه ﻣﺎﻧﺪاﻧﺎ ﺧﺎرج ﺷﻮﻧﺪ و دوﺑﺎره دﺳﺘﻬﺎي ﺑﯽ‬

‫رﻣﻖ ﻫﻤﺴﺮش را در دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ‪” :‬ﻣﻦ و ﺗﻮ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﭼﯿﺰي را از ﻫﻢ ﭘﻨﻬﺎن ﻧﮑﺮدهاﯾﻢ‪ .‬ﭘﺲ ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﺧﻮد را ﺑﺮاي ﻣﺴﺎﯾﻞ ﮐﻮﭼﮏ و‬

‫ﺑﯽ اﻫﻤﯿﺖ ﺧﺴﺘﻪ ﻧﮑﻨﯽ‪“.‬‬

‫ﻣﺎﻧﺪاﻧﺎ ﮐﻪ از اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺻﺪاﻗﺖ‪ ،‬اﺷﮏ در ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺣﻠﻘﻪ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪” :‬ﮐﺎش ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮدم ﮐﻪ ﻣﺮا ﻣﯽﺑﺨﺸﯽ‪ .‬آن وﻗﺖ ﺑﺎ آراﻣﺶ ﺑﺎ اﯾـﻦ‬

‫دﻧﯿﺎ وداع ﻣﯽﮐﺮدم‪“.‬‬

‫‪45 PERSIA MAGAZIN‬‬

‫ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﮐﻪ ﺑﯽﺗﺎﺑﯽ ﻣﺎﻧﺪاﻧﺎ را دﯾﺪ‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪” :‬ﻫﺮﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻣﯽﺑﺨﺸﻢ‪“.‬‬
‫ﻣﺎﻧﺪاﻧﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﺗﻠﺦ زد و ﮔﻔﺖ‪” :‬ﺳﺎﻟﻬﺎ ﭘﯿﺶ‪ ،‬وﻗﺘﯽ از اﮐﺒﺎﺗﺎن ﺑﺎز ﮔﺸﺘﻢ‪ ،‬ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﻓﺮزﻧﺪم ﻣﺮده ﺑﻪ دﻧﯿﺎ آﻣﺪه‪ .‬اﻣﺎ دروغ ﮔﻔﺘﻢ‪“.‬‬

‫ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﮐﻪ از ﺗﻌﺠﺐ دﻫﺎﻧﺶ ﺑﺎز ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪” :‬ﺑﺎور ﻧﻤﯽﮐﻨﻢ‪ .‬ﯾﻌﻨﯽ او زﻧﺪه اﺳﺖ؟“‬
‫ﻣﺎﻧﺪاﻧﺎ ﺳﺮش را ﺑﻪ ﻋﻼﻣﺖ ﺗﻔﯽ ﺗﮑﺎن داد و ﮔﻔﺖ‪” :‬ﻧﻪ‪ ،‬آرﺷﺘﯽ واﯾﮕﺎ او را ﮐﺸﺖ‪“.‬‬

‫ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﮐﻪ از ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ ﺣﺮف ﺗﻮان اﯾﺴﺘﺎدن را از دﺳﺖ داده ﺑﻮد‪ ،‬زاﻧﻮاﻧﺶ را ﺑﺮ زﻣﯿﻦ ﮔﺬاﺷﺖ و ﮔﻔﺖ‪” :‬آﺧﺮ ﭼﮕﻮﻧﻪ؟“‬
‫” وﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﻫﻮش آﻣﺪم و ﭘﺴﺮم را ﺧﻮاﺳﺘﻢ‪ ،‬ﮔﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ او ﻣﺮده ﺑﻪ دﻧﯿﺎ آﻣﺪه‪ .‬اﻣﺎ ﺑﺎﻻﺧﺮه ﻓﻬﻤﯿﺪم ﮐﻪ آرﺷﺘﯽ واﯾﮕﺎ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ﺗﻮﻟﺪ‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎن ﻗﺘﻞ او‬
‫را ﺻﺎدر ﮐﺮده و او را ﺑﻪ ﻫﺎر ﭘﺎرك ﺳﭙﺮده ﺗﺎ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ‪ .‬وﻟﯽ از آﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﻫﺎر ﭘﺎرك ﺑﺎ ﻣﺎ ﺧﻮﯾﺸﺎوﻧﺪي ﻧﺰدﯾﮑﯽ داﺷﺖ و از ﻃﺮﻓﯽ از ﻣﺠﺎزات‬

‫آرﺷﺘﯽ واﯾﮕﺎ ﻣﯽﺗﺮﺳﯿﺪ‪ ،‬او را ﺑﻪ ﻓﺮد دﯾﮕﺮي ﺳﭙﺮد و آﻧﻬﺎ ﻃﻔﻠﻢ را ﺑﻪ ﻗﺘﻞ رﺳﺎﻧﺪﻧﺪ‪“.‬‬
‫”ﭘﺲ ﭼﺮا ﻫﯿﭻ ﻧﮕﻔﺘﯽ؟“‬

‫”ﻣﯽ ﺗﺮﺳﯿﺪم ﮐﻪ اﯾﻦ ﺧﺒﺮ ﺗﻮ را ﺧﺸﻤﮕﯿﻦ ﮐﻨﺪ و ﺑﻪ ﺟﻨﮓ آرﺷﺘﯽ واﯾﮕﺎ ﺑﺮوي‪ .‬آن وﻗﺖ ﺗﻮ را ﻫﻢ از دﺳﺖ ﻣﯽدادم‪ .‬از ﻃﺮﻓﯽ اﯾﻦ ﻣﺮدم ﺑﯽ ﮔﻨﺎه‬
‫ﻫﻢ ﺑﻪ ﺧﺎك و ﺧﻮن ﮐﺸﯿﺪه ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ‪“.‬‬

‫”آﺧﺮ ﭼﺮا دﺳﺘﻮر ﻗﺘﻞ ﻃﻔﻞ ﺑﯽﮔﻨﺎﻫﯽ را داد؟“‬
‫” ﮔﻮﯾﺎ آرﺷﺘﯽ واﯾﮕﺎ ﺧﻮاﺑﯽ دﯾﺪه ﺑﻮد و ﺧﻮاﺑﮕﺰاران ﭼﻨﯿﻦ ﺗﻌﺒﯿﺮ ﮐﺮد ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻓﺮزﻧﺪي ﺑﻪ دﻧﯿﺎ ﻣﯽآورم ﮐﻪ ﺣﮑﻮﻣﺖ او را ﻧﺎﺑﻮد ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﺑﻪ‬

‫ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ ﻣﺮا از ﭘﺎرس ﺑﻪ اﮐﺒﺎﺗﺎن ﮐﺸﺎﻧﺪ و آن ﻃﻔﻞ ﺑﯿﮕﻨﺎه را ﮐﺸﺖ‪“.‬‬
‫ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﺳﺮش را ﻣﯿﺎن دﺳﺘﻬﺎﯾﺶ ﭘﻨﻬﺎن ﮐﺮد و آﻫﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺸﯿﺪ و ﮔﻔﺖ‪” :‬اﮔﺮ ﻧﮕﺬاﺷﺖ ﭘﺴﺮم ﺣﮑﻮﻣﺘﺶ را ﻧﺎﺑﻮد ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺧﻮدم ﭼﻨﯿﻦ ﺧـﻮاﻫـﻢ‬

‫ﮐﺮد‪“.‬‬
‫ﻣﺎﻧﺪاﻧﺎ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﻧﻔﺲ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺑﮕﻮ ﮐﻪ ﻣﺮا ﺑﺨﺸﯿﺪه اي ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻧﮕﺎه ﻟﺒﺮﯾﺰ از ﻣﺤﺒﺘﺶ را ﺑﻪ ﻣﺎﻧﺪاﻧﺎ دوﺧﺘـﻪ ﺑـﻮد‪،‬‬
‫ﻗﻠﺒﺶ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﻓﺸﺮده ﺷﺪ و ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﮐﻪ از ﺑﻐﺾ ﻣﯽ ﻟﺮزﯾﺪ‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺗﻮ را ﺑﺨﺸﯿﺪم‪ .‬ﺗﻮ ﻫﻤﯿﺸﻪ رﻓﺘﺎرت از روي ﻣﻨﻄﻖ و ﻋﻘﻞ ﺑـﻮده‪ .‬اﻣـﺎ‬

‫ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎش ﮐﻪ اﻧﺘﻘﺎم آن ﻃﻔﻞ ﺑﯿﮕﻨﺎه را از او ﻣﯽ ﮔﯿﺮم‪.‬‬
‫ﺣﺎﻻ ارﺗﺶ ﺗﻮ آن ﻗﺪر ﻗﻮي ﻫﺴﺖ ﮐﻪ آرﺷﺘﯽ واﯾﮕﺎ را ﻧﺎﺑﻮد ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﮐﻪ ﭘﯿﺮوز ﻣﯽ ﺷﻮي و ﺑﺎ آﺳﻮدﮔﯽ ﺑﻪ ﺳﻮي اﯾﺰد ﯾﮑﺘﺎ ﻣـﯽ روم‪ .‬و‬
‫ﻟﺤﻈﻪ اي ﺑﻌﺪ دﺳﺘﺎن ﻻﻏﺮ و رﻧﺠﻮرش از ﻣﯿﺎن دﺳﺘﻬﺎي ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﻓﺮو اﻓﺘﺎد‪ .‬ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﻧﺎﻟﯿﺪ و در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ دﺳﺘﺎن ﺳﺮد ﻣﺎﻧﺪاﻧﺎ را ﺑﺮ دﯾﺪﮔﺎﻧﺶ‬

‫ﮔﺬارده ﺑﻮد‪ ،‬ﺳﺨﺖ ﮔﺮﯾﺴﺖ‪.‬‬
‫ﯾﮏ ﻣﺎه ﭘﺲ از ﻣﺮگ ﻣﺎﻧﺪاﻧﺎ‪ ،‬وﻗﺘﯽ ﻣﺮدم اﮐﺒﺎﺗﺎن از ﺧﻮاب ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺣﯿﺮتزده آﺳﻤﺎن را ﺑﻪ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﻧﺸﺎن دادﻧﺪ و ﻫﺮ ﮐﺲ آن را ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧـﻪ‬
‫ﺧﺎﺻﯽ ﺗﻌﺒﯿﺮ ﮐﺮد؛ دو ﺧﻮرﺷﯿﺪ در آﺳﻤﺎن! ﯾﮑﯽ در ﻣﺸﺮق و دﯾﮕﺮي در ﻣﻐﺮب ﻃﻠﻮع ﮐﺮده و ﻣﺮدم را ﻧﮕﺮان ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬اﻣﺎ ﺑﺎ ﺑﺎﻻ آﻣﺪن ﺧﻮرﺷﯿﺪ‬

‫و رﺳﯿﺪن آن ﺑﻪ وﺳﻂ آﺳﻤﺎن‪ ،‬ﺳﺘﺎره اي ﮐﻪ در ﻣﻐﺮب ﻃﻠﻮع ﮐﺮده ﺑﻮد‪ ،‬ﮐﻢ رﻧﮓ ﺗﺮ ﺷﺪ اﻣﺎ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﺒﻬﻢ ﻫﻤﻪ آن را ﻣﯽ دﯾﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫آرﺷﺘﯽ واﯾﮕﺎ وﺣﺸﺖ زده ﻣﻨﺠﻤﺎن را اﺣﻀﺎر ﮐﺮد ﺗﺎ راﺟﻊ ﺑﻪ ﻃﻠﻮع ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﺟﺪﯾﺪ ﻧﻈﺮ ﺧﻮد را ﺑﮕﻮﯾﻨﺪ‪ .‬وﻟﯽ ﻣﻨﺠﻤﺎن از ﺗﺮس ﻣﺠﺎزات آرﺷﺘـﯽ‬

‫راﯾﮕﺎﺟﺮات اﻇﻬﺎرﻧﻈﺮ ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫رﺷﺘﯽ واﯾﮕﺎ ﮐﻪ وﺿﻊ را ﭼﻨﯿﻦ دﯾﺪ‪ ،‬ﺳﻌﯽ ﮐﺮد از ﺗﺸﻮﯾﺸﯽ ﮐﻪ در ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺧﻮاﻧﺪه ﻣﯽﺷﺪ ‪ ،‬ﺑﮑﺎﻫﺪ و ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﻣﻬﺮﺑﺎن ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺷـﻤـﺎ ﺳـﺘـﺎره‬
‫ﺷﻨﺎﺳﺎن در درﺑﺎر ﻣﻦ از ﺟﺎﯾﮕﺎه ﺧﺎﺻﯽ ﺑﺮﺧﻮردارﯾﺪ و ﻣﻦ ارزش زﯾﺎدي ﺑﺮاي ﻋﻠﻢ و داﻧﺎﯾﯽ ﺷﻤﺎ ﻗﺎﯾﻠﻢ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﭼﻄﻮر ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺷﻤﺎ را ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ‬

‫اﻇﻬﺎر ﻧﻈﺮ درﺑﺎره ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻣﺠﺎزات ﮐﻨﻢ؟ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﮔﻔﺘﻪ ﮐﻪ آرﺷﺘﯽ واﯾﮕﺎ اﻧﺴﺎﻧﻬﺎي داﻧﺸﻤﻨﺪي ﭼﻮن ﺷﻤﺎ را ﻣﺠﺎزات‬
‫ﻣﯽ ﮐﻨﺪ؟ ﻣﻦ ﻫﻤﯿﻦ ﺟﺎ ﻗﻮل ﻣﯽ دﻫﻢ ﮐﻪ ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ اﻇﻬﺎرﻧﻈﺮ ﺷﻤﺎ را ﻣﺤﺘﺮم ﺑﺸﻤﺎرم و ﻫﯿﭻ ﮐﺪام از ﺷﻤﺎ را ﻣﺠﺎزات ﻧﮑﻨﻢ‪.‬‬

‫وﻗﺘﯽ ﻣﻨﺠﻤﺎن آرﺷﺘﯽ واﯾﮕﺎ را ﭼﻨﯿﻦ دﯾﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﺸﻮرت ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ و رو ﺑﻪ آرﺷﺘﯽ واﯾﮕﺎ ﮐﺮدﻧﺪ و ﮔﻔﺘﻨﺪ‪” :‬ﻃﻠﻮع ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﺟﺪﯾﺪ‪ ،‬اﺗﻔﺎق ﻧﺠـﻮﻣـﯽ‬
‫ﺑﺰرﮔﯽ اﺳﺖ و ﻧﺸﺎن ﻣﯿﺪﻫﺪ ﮐﻪ ﭘﺎدﺷﺎه ﺑﺰرﮔﯽ ﺑﻪ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺧﻮاﻫﺪ رﺳﯿﺪ و ﺳﻠﻄﻨﺖ او آﻧﻘﺪر درﺧﺸﻨﺪه ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﺜﻞ ﺗﺎﺑﺶ ﺧﻮرﺷﯿﺪ وﺳﻌﺖ‬

‫ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ‪“.‬‬
‫آرﺷﺘﯽ واﯾﮕﺎ رﻧﮓ ﭘﺮﯾﺪه ﺑﺮ ﺗﺨﺖ ﺧﻮد ﺗﮑﯿﻪ زد و ﮔﻔﺖ‪” :‬آﯾﺎ اﯾﻦ ﭘﺎدﺷﺎه در دوران ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻣﻦ ﺑﻪ ﭘﺎدﺷﺎﻫﯽ ﺧﻮاﻫﺪ رﺳﯿﺪ؟“‬
‫ﻣﻨﺠﻤﺎن ﮐﻪ ﻗﻮﻟﻬﺎي او را ﺑﺎور ﻧﮑﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﮔﻔﺘﻨﺪ‪” :‬دوران ﺣﮑﻮﻣﺖ و ﭘﺎدﺷﺎﻫﯽ ﺷﻤﺎ ﺑﺴﯿﺎر ﻃﻮﻻﻧﯽ و ﻣﺴﺘﺤﮑﻢ ﺧﻮاﻫﺪ ﻣﺎﻧﺪ و ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ ﺷﻤﺎ‬

‫ﺑﻪ ﻣﺪت ﯾﮏ ﻗﺮن ﺳﻠﻄﻨﺖ ﮐﺮدﯾﺪ‪ ،‬ﺟﺎي ﺧﻮد را ﺑﻪ ﭘﺎدﺷﺎه ﺟﺪﯾﺪ ﺧﻮاﻫﯿﺪ داد‪“.‬‬

‫اداﻣﻪ دارد ‪...‬‬

‫‪ 46‬ﻣﺎﻫﻨﺎﻣﻪ ﭘﺮﺷﯿﺎ‬







‫ﻫﻮﺷﻨﮓ اﺑﺘﻬﺎج )ه‪ .‬اﻟﻒ‪ .‬ﺳﺎﯾﻪ(‬ ‫ﯾﺎر ﻢ ﺪه‬

‫ﻢ دل آن ﻪ آ ﻪ رو ﯽ‬
‫ﺮ ﮫﺎن آ ﻪ ی روی او ﯽ‬
‫ﺧﺎک ﻪ ﺒﺎش ﻪ ﺲ ﻧ ﺮدت‬
‫آ ﻪ ﻮ ﻪ ﺪ ﺖآن ﻣﺎ و ﯽ‬
‫ﺟﺎن ﻮ ﺟ ﻮه ﮔﺎه ﻤﺎلآﻧ ﯽ ﻮد‬
‫ﮐﺎ ﻪ اش ا ﻔﺎ ﺖ و ﻮ ﯽ‬
‫ﻮاب و ﯿﺎل ﻦ ﻪﺑﺎ ﯾﺎد روی ﻮ ﺖ‬
‫ﯽ ﻦ ﻮ دو ﺪار رو ﯽ‬
‫ﻣﺎن د ﻖ ﻮری ﻮد وﯽ‬
‫ﺑﺎ ﻦ ا ﺣ ﮑﺎ ﻨﮓ و ﻮ ﯽ‬
‫ﻮن ﯽﭼ ﺪز ﻪ ی ﺑ ﻞ ﻦ ﻦ‬
‫ﯾﺎد از ﻮ ﻞ‪ ،‬ﻪ ﺧﺎر ﻮ ﯽ‬
‫دل ﻪ ام ﺑﺎد‪ ،‬ﻮی ﯽ ﻪ ز ﻒ‬

‫ﺑﺸﺎ ﯽ و ﺸﺎم ا ﺸ ﻮ ﯽ‬
‫ا ﺠﺎ ﺖ ﯾﺎر ﻢ ﺪه د ﮫﺎن ﻣ د‬
‫ﻮد را ﻮیﺳﺎ ا ﺖو ﻮ ﯽ‬

‫‪ 50‬ﻣﺎﻫﻨﺎﻣﻪ ﭘﺮﺷﯿﺎ‬