நன்னெறிக் கதைகள்

ேதான்றிய . உடேன தன் மைனவியிடம்
உரத்த ரலில் ேபச ஆரம்பிதத் ான்.

"எஙே் க பாரத் ்தா ம் தி ட்
நடக் . நமம் வடீ ் ேல இ க்கிற
நைககைள ஒ ெபட் யிேல ெவச்சி
ேதாடட் த் ல இ க்கிற கிணத் ல
ேபாட் ேவாம். ேதைவபப் ம் ேபா ,
எ த் க் ேவாம.் ேபாய் நைககைள
எ த் கிட் வா".

ெதனாலிராமனின் ேபச்ைசக் ேகடட்
தி டரக் க் சநே் தாஷமாய் இ நத் .

"ேடய,் நமக் கஷட் ேம இலல் . அநத்

ஆ நைகப் ெபட் ைய கிணத் ல

ேபாட் டட் ா நாம் அைத லபமா

எ த் டலாம்.

மறெ் றா தி ட ம் அைத
ஆேமாதிதத் ான.்

ெதனாலிராமன் தன் மைனவியிடம்
ைசைக காட் விட் ஒ தகரப் ெபட் யி ள்
கறக் ைளப் ேபாட் அைதக் ெகாண் ேபாய்
கிணறற் ில் ேபாடட் ான்.

ெதனாலிராமன் உளே் ள ேபான ம்
மைறநத் ி ந்த அந்த தி டரக் ள் கிணறற் ின்
அ ேக வநத் ார்கள்.

"ேடய,் நமக் நீச்சல் ெதரியாேத,
என்னடா பணற் ?"

கயி ம் வாளி ம் இ க் . நாம
மாத்தி மாத்தி கிணத் ல இ க்கிற
தணண் ிைய இைரச்சி ஊத் ேவாம.்
கிணத் க் ளே் ள தணண் ி தீர்ந்த ம் அந்த
நைகப்ெபட் ைய எ த் க் ேவாம.்

அநத் ட்டாள் தி டர்கள்

கிணறற் ிலி ந் தணண் ீைர இைரத் ஊற்ற

ஆரமப் ித்தாரக் ள.் ெதனாலிராமன் ெவட்

ைவத்தி நத் பாைத வழிேய தணண் ீர்

ெச க க் ப் பாயந் த் . இர வ ம்

தண்ணீைர இைரத் ஊறற் ினார்கள்.

ெபா வி ந்த . ேதாட்டத் க்
கதைவ திறந் ெகாண் வநத் ான்
ெதனாலிராமன.்

தி டரக் ள் அவைனப் பார்தத் ம் ஓட
எத்தனிதத் ார்கள.்

"ஓடாதீங்க, மரம் ெச க் தணண் ி
ஊத்தினத் க் ெராமப் நனற் ி".

தி டர்கள் ரியாமல் விழிதத் ார்கள.்

ெதனாலிராமன் கிணறற் ிற் ள்

இறஙக் ி அநத் ப் ெபட் ைய எ த் க்

ெகாண் ேமேல வந்தான்.

"இந்தாங்க கிணத் ேலயி ந்

தண்ணீைர இைரசச் கக் ாக என்ேனாட

சின்ன பரி .

அந்த தகரப்ெபட் ைய அவர்களிடம்
நீட் னான.்

அவரக் ள் அந்தப் ெபட் ைய வாங்கி
திறந் பாரத் த் ாரக் ள். உள்ேள கற்கள்
இ நத் ன.

தாங்கள் ஏமாநத் ைத நிைனத் அநத்

இடத்ைத விட் ஓ ப் ேபானார்கள்.

ெதனாலிராமனின் சமாரத் ்தியத்ைத அவன்

மைனவி பாராட் னாள்.

பண் தர் கறற் பாடம்

அ ஒ நதி. அதன் ஒ கைரயில்
ெமத்தப் ப தத் ஒ பண் தர் வாழந் ்
வந்தார். கட ள் பகத் ி மிக்கவர.் அவரிடம்
சற் ற் வட்டாரத்தில் உளள் ப தத் வர்கள்
பலர் தஙக் ள் சநே் தகஙக் ைள தீர்த் க்
ெகாளவ் ாரக் ள.் நதியின் ம பகக் த்தில் சீதா
எ ம் ெபண் வசித் வநத் ாள.் அவள் ஒ
பால்காரி. பண் த க் படகின் லம் வந்
தின ம் பாைலக் ெகா த் விட் ச்
ெசலவ் ாள.்

அன் பட கக் ாரன் சற் தாமதமாக

வநத் ான.் எனேவ சீதா தாமதமாக பாைலக்

ெகாண் ெசன் பண் தரிடம்

ெகா தத் ாள.் பண் தர் அவைள ேகாபித் க்

ெகாணட் ார.்

"என்கிட்ேட எலே் லா ேம பயந்
நடகக் றாஙக் நீ எனன் டான்னா எனக்
பயப்படேவ மாடே் டங்கிேற.

இனி ரிய உதயத் க் ன்னால நீ
பாைலக் ெகாண் வந் தர ம் எனன் ?"

சதீ ா பயந் ேபாய் சரிெயனற் ாள்.

அ த்த இரண் நாடக் ம்

பட கக் ாரன் தாமதமாய் வநத் ான்.

"இநத் உலகத்திேல எவவ் ளேவா ேபர்
கட ேளாட நாமமான ஹரிேயாட ேபைரச்
ெசால்லி வாழக் ்ைக எனக் ிற கடைல
சாதாரணமா கடந் கிட் க்காங்க. நீ
என்னடான்னா ஒ சினன் நதிையக் கடந்
வர் படைக எதிரப் ாரத் ் கிட் க்ேக"

"சரிங்க சாமி நாைளயிேல இ ந்
ரிய உதயத் க் ன்னால் பால் ெகாண்
வந் தந் டேறஙக் ".

"சரி சரி ேபா”.

அ தத் நாள் காைல ரிய

உதயத்திற் ன்னதாகேவ சதீ ா பாைலக்

ெகாண் வந் பண் தரிடம் ெகா தத் ார்.

ெவளிேய வந் பாைல வாஙக் ிக் ெகாண்ட

பண் தர் அஙே் க பட ஏ ம் இலல் ாதைதப்

பார்த் க் றற் ார.்

"எபப் வந்ேத ந"ீ

"ஹரிேயாட ேபைரச் ெசால்லிகிட்
நதிேமல நடநே் த வந் ட்ேட ஙக் "் ,

"என்ன விைளயாடறியா. நதிேமல்
நடந் வந்தியா?"

'ஆமாஙக் . உண்ைமையத் தாங்க
ெசாலே் றன்".

"எஙே் க நடந் காட் பாரக் ்கலாம"் .

சதீ ா 'ஹரி', 'ஹரி' என் ெசால்லிக்
ெகாணே் ட நதியின் மீ நடக்கத்
ெதாடஙக் ினாள்.

இைதப் பார்தத் பண் தர் தா ம்
அ ேபால் நடக்க வி ம்பினார். அவர் தன
பட் ேவட் ைய ஒ ைகயால் கக் ி
பி த் க் ெகாண்டார்.

"பட் ேவட் நைனயாம்
பாரத் ் கக் ம"்

மன க் ள் ேவட் ையப் பறற் ி
நிைனத் க் ெகாணே் ட ஹரி', 'ஹரி' எனற்
ெசாலல் ிய ப நதி நீரின் ேமல் ஒ காைல
ைவதத் ார். மறெ் றா காைல க்கி ைவத்த
ேபா நதியி ள் வி ந் விட்டார்.

"அய்யா பண் தேர. நஙீ ்க ஹரிைய
மனசார நிைனகக் ாம ேவட் ையப் பதத் ிேய
நிைனசச் ிக்கிட் க்கீஙக் அதனால தான்
நதிக் ள்ேள வி ந் ட் ஙக் "

சீதா ெசான்ைதக் ேகட்ட பண் தர்
ெவடக் ி தைல னிநத் ார்.

பாடம் கட் ய யாைன

ஒ யாைன தின ம் பாக டன்
அந்த ஆற்றிற் ளிக்கச் ெசல் ம.் வழியில்
இ ப்பவர்கள் தின ம் அதற் சாபப் ிட
ஏதாவ ெகா பப் ாரக் ள்.

வழியில் ஒ ைதயல் கைட இ ந்த .

அன் அந்த ைதயலக் ாரன் ஒ

வாைழபப் ழதத் ில் ஊசிைய ெசா கி

யாைனக் சாப்பிடக் ெகா தத் ான்.

யாைன ம் அைத வாஙக் ி சாப்பிட்ட . ஊசி

அதன் வாயில் த்திய . யாைனக்

வலித்த . இைதப் பார்த்த ைதயல்காரன்

வயி ங்க  சிரித்தான்.

யாைன ஏ ம் ெசய்யாமல் பாக டன்
ேபாய் விட்ட . ளித் விட் வ மே் பா
தன திகை் கயில் ேசறை் ற வாரிக்
ெகாண் வந்த . அந்த ைதயலக் ைட
வநத் ம் ேசற்ைற ைதயல்காரன் கத்தில்
பாயச் ச் ிய . கைடயிலி நத் த் ணிகள்
எல்லாம் அ கக் ாகி விடட் ன. யாைனக்
ஊசிைய சாபப் ிடத் தந்த ைதயலக் ார க்
நலல் பாடத்ைதப் கட் விடட் யாைன.

இனி, அநத் ைதயலக் ாரன் இ
ேபான்ற தவ கைள ெசய்யேவ மாட்டான.்

விேநாத வழக்

விக்ரம் எ ம் அரசர் தன்னிடம் வ ம்

வழக் கைள விசாரித் ேநரை் மயான

ைறயில் தரீ ப் ் கைள வழங் பவர் எனற்

ெபயைரப் ெபற்றி ந்தார். ஒ நாள் அவர

அரசைவயில் ஒ விேனாதமான வழக்

வந்த . சதீ ா, லட் மி என்ற இரண்

ெபணக் ள.் ஒ ழந்ைதைய அரசைவக்

ெகாண் வந்தாரக் ள.் இ வ ம் அந்தக்

ழநை் த  தங்க க் த் தான் ெசாநத் ம்

என் ெசான்னாரக் ள.் அநத் க் ழநை் தக்

யாராவ ஒ வர் தான் உண்ைமயான

அம்மாவாக இ கக் ம். அரசர்

இ வைர ம் விசாரிதத் ார.்

ஆனால,் இ வ ேம அந்தக்
ழந்ைதக் த் தாய் தாஙக் ள் தான் என்
வாதா னார்கள்.

அரசர் ேயாசிதத் ார். தன் ைடய
பணியாள் ஒ வைனக் பப் ிட் ஒ
கத்திையக் ெகாண் வரச் ெசான்னார்.

"இநத் க் ழநை் தைய இரண்டாக
ெவட் இரண் ெபணக் க் ஆ க்ெகா

ப திையக் ெகா த் வி . இ வரின்
பிரசச் ைன ம் ந் வி ம்" என்றார.்

இந்தத் தரீ ப் ்ைப ேகடட் சதீ ா
அலறினாள்.

"அயே் யா, அரேச, தய ெசய் என்
ழந்ைதைய ெவட்டாதரீ ்கள.் அைத
லட் மிகே் க ெகா த் வி ஙக் ள் அவேள
ைவத் க் ெகாளள் ட் ம்".

ஆனால், லட் மிேயா எந்த

அதிரச் ச் ி ம் இல்லாமல் ேபசாமல் நின்

ெகாண் ந்தாள.்

உடேன அரசர் அநத் க் ழந்ைதைய
எ த் சதீ ாவிடம் ெகா தத் ார்.

"இ உன் ைடய ழந்ைத தான்.

அதனால் தான் ழநை் தைய ெவட்டச்

ெசான்ன ேபா நீ பாசதத் ால் அைத ெவடட்

ேவண்டாெமன் அலறினாய.் ஆனால்,

இவேளா அதிரச் ்சி அைடயாமல் ேபசாமல்

நின் ெகாண் ந்தாள"் .

இபே் பா லட் மி அரசரின் காலில்
வி ந் தான் ெசயத் தவ க் மனன் ிப்
ேவண் ெகஞச் ினாள.்

அரச ம் அவைள எசச் ரித்
ெப நத் னை் ம டன் மனன் ித்தார.்

சிங்க ம் ய ம்

அந்தக் காட் ல் ஒ மிகபெ் பரிய
சிஙக் ம் வசித் வந்த . அ தான் அநத்
காட் ன் ராஜா. அ கண் த்தனமாக
எதிரில் ெதன்ப ம் விலங் கைள அ த் த்
தின் ம் வழகக் தை் தக் ெகாண் நத் .
இதனால் விலங் கள் மிக ம் பயந்
ேபாயி ந்தன. அைவ ஒ நாள் ஆேலாசைனக்

டட் த்ைதக் ட் ேபசின.

"நமம் ராஜா கண் த்தனமா
எல்லாைர ம் அ ச்சி சாப்பிட் கிட் க்கா .
இதனால் நாம் ெவளிேய ேபாகேவ யேல.
அதனால நாமாேவ தின ம் ஒ தத் ைர
அவ க் உணவா அ ப்பி ேவாம்.

இநத் த் திடட் தை் த அைனத்

விலங் க ம் ஏற் க் ெகாண்டன. தஙக் ள்

திட்டதை் த ராஜாைவச் சந்தித்

ெதரிவிதத் ன.

"இநத் த் திடட் ம் நல்ல திடட் மாதத் ான்
இ க் . எனக் ம் அைலச்சல் இலே் ல. ஆனா
தவறாம எனக் உண வந் ட ம் ஒ
நாள் தவறினாக் ட நான் ேகாபக்காரனா
மாறி ேவன்".

அைனத் விலங் க ம் இதற்

ஒப் க் ெகாணட் ன. அனற் ிலி ந்

யாைரயாவ ஒ வைர சிங்கராஜாவிற்
உணவாக அ பப் ி ைவத்தன.

இபப் ேய சில நாடக் ள் ெசனற் ன.
அன் யலின் ைற வநத் . ய ம்

றபப் ட் ச் ெசனற் ,

ஆனால,் யல் மற்ற விலங் கைளப்

ேபால சிங்கத்திற் உணவாக வி ம்பவிலை் ல.

மாறாக மற்ற விலங் கைள

சிங்கத்திடமி ந் காப்பாறற் வி ம்பி

ேயாசிதத் .

அன் யல் சாபப் ாட் ேநரத்திற்

சிங்கத்திடம் ெசல்லவில்ைல.

ேவண் ெமன்ேற மிக ம் தாமதமாகச்

ெசனற் .

சிங்கம் பசியால் த் க்

ெகாண் ந்த .

தாமதமாக வநத் யைலப் பார்த்
ேகாபத் டன் கத்திய .

"உஙக் க் எவ்வள ணிச்சல்

இ நத் ா உன்ைன மட் ம் எனக் உணவா

அ ப்பியி ப்பாஙக் நீ ஒ ஆள் என்

வயித் க் ப் ேபா மா? இபப் ேவ ேபாய்

அவங்கைள எனன் ெசய்யேறன் பா ".

"அய்யா, நடநத் எனன் ன்

ெதரியாம ேகாபப் படாதஙீ க் . உங்க க்

உணவா ெமாத்தம் ஆ ேபைர அ பப் ி

ைவசச் ாங்க. வழியிேல ஒ இடத் ல
உஙக் ைள மாதிரிேய ஒ சிஙக் ம் அ ச்சி
சாபப் ிட் ச்சி. நான் மட் ம் தப்பிசச் ி ஓ
வநே் தன.் அ இனி நான் தான் உஙக் ேளாட
ராஜான் ம் ெசால் சச் ி"

இைதக் ேகட்ட சிஙக் ம் அதிரந் ்த .

"எனன் என்ைன மாதிரிேய

ஒ த்தனா, அ மிலல் ாமல் அவன்

ராஜான்னா ெசானன் ான். எஙக் வா இபப் ேவ

அவைனக் காட் ".

யல் சிங்கத்ைத அைழத் க்
ெகாண் றபப் ட்ட .

அ ஒ ஆழமான கிண .

இ வ ம் அநத் க் கிணறை் ற

ெந ஙக் ினார்கள்.

ராஜாேவ, இ க் ளே் ள தான் அந்த
சிங்கம் இ க் எட் ப் பா ங்க".

சிங்கம் எட் ப் பாரத் ்த . அதன் கம்
தண்ணீரில் பட் பிரதிபலித்த . ட்டாள்
சிஙக் ம் அைத ேவெறா சிங்கம் என
நிைனத் சத்தம் ேபாடட் .

"நான் தான் இந்த காட் க் ராஜா, நீ
யா ?” அதன் ரல் கிணற் க் ள் பட்
எதிெராலிதத் இதனால் சிங்கம் இன் ம்
ேகாப ற்ற .

"உன்ைன எனன் ெசய்யேறன் பா ?"

என்றப அநத் டட் ாள் சிஙக் ம்
கிணற் க் ள் தித் அ பட் இறநத் .

யல் தன் த்திசாலித்தனத்தால்
மற்ற விலங் கைள சிங்கத்திடமி ந்
காபப் ாறற் ி விடட் .

எ சரி?

ஒ வழிபே் பாகக் ன் காட் ன் வழிேய
நடந் ெகாண் ந்தான.் நணீ ட் ேநரம்
நடநத் தால் அவன் கால்கள் வலித்தன.
அஙே் க ஒ ெபரிய ஆலமரம் இ ப்பைதப்
பாரத் த் ான்.

அந்த மரத்ைதப் பாரத் ்த ம் அதன்
நிழலில் ஓயெ் வ க்கலாம் என் அவ க் த்
ேதானற் ிய . அதன் நிழலில் உட்கார்ந்
ஓயெ் வ த்தான.்

மதிய ேநரம் வநத் . உடன் ெகாண்
வநத் ி நத்   உணைவ சாபப் ிட் விட் அதன்
கழீ ் ப தத் ான.்

மலல் ாந் ப த் ேமேல பார்த்தான.்
அதன்  கிைளகளில் காயத் த் ி நத் பழம்
அவன் கணக் ளில் படட் .

"கட ளின் பைடப்ேப சரியில்ைல.
இவவ் ள ெபரிய மரதத் ின் பழம் இவவ் ள
சிறியதாக இ க்கிறேத. ெபரிய மரதத் ின்

பழஙக் ைள ெபரியதாக அல்லவா

பைடத்தி கக் ேவண் ம்".

இபப் தனக் த் தாேன நிைனத் க்
ெகாண் ப த் த் ஙக் ிவிட்டான்.

சிறி ேநரதத் ில் ஆலமரத்திலி ந்
பழஙக் ள் உதிர்ந் அவன் மீ விழேவ

க்கம் கைலந் எ நத் ான.்

"நல்லேவைள, ஆலமரதத் ின் பழங்கள்
சிறியதாக இ கக் ேவ நாம் அ படாமல்
தபப் ிதே் தாம். பழங்கள் மட் ம் ெபரியதாக
இ நத் ால் இநே் நரம் என்னாகியி க் ம?்
கட ள் சரியாகத் தான் எல்லாவறை் ற ம்
பைடதத் ி க்கிறார?் " என் தனக் த் தாேன
நிைனத் க் ெகாண் ஙக் ஆரமப் ித்தான்.

பீர்பால் ெசயத் சைமயல்

அஒ ளிர்கக் ாலம.் அகப் ர்

தன அரணம் ைன றற் தத் ில் பீரப் ா டன்

நின் ெகாண் ந்தார.் ளிர் அவர

உடைல ந ஙக் ச் ெசயத் . அரணம் ைனக்

சற் தள்ளி ய ைன நதி

ஓ கெ் காண் ந்த .

"பீரப் ால் இந்த ளிர் எவ்வள

க னமாக இ கக் ிற . இந்த ய ைன

நதியில் இர வ ம் யாராவ இநத்

ளிரில் நின்றால் ஐயாயிரம் ெபானை் ன

பரிசாகத் தரலாம.் அபப் யாராவ நிறக்
மா?

'நாம் இநத் விஷயத்ைத தண்ேடாரா
லம் ெதரியப்ப த்தலாம.் "

பீரப் ாலின் ேயாசைனைய அக்பர்
ஏறற் ார.் அனே் ற தண்ேடாரா லம் இந்த
விஷயம் அறிவிகக் பப் ட்ட .

அந்த நகரதத் ில் ஒ ஏைழ அநத் ணர்
இ நத் ார.் அவ க் தி மண வயதில்
இரண் மகள்கள் இ ந்தனர.் இந்த
அறிவிப்ைபக் ேகட்ட அவர் அரசைர சந்தித்
தான் அவ்வா ய ைன நதியில் இர

வ ம் நிறக் த் தயார் என்றார.்

அரச ம் இதற் ஒப் க் ெகாண்
தன இ காவலர்கைள அநத் அந்தணைர
கணக் ாணிக்க அன் இர ய ைன
நதிகக் ைரக் அ பப் ினார்.

அந்த அநத் ண ம் அன் மி நத்
சிரமதத் ிற் இைடயில் ய ைன நதியில்
இர க்க ந ங்கியப நினற் ார.்

அ தத் நாள் அக்பர்  காவலர்கைள

அைழத் விசாரித்தார.் அவர்க ம் அந்த

அநத் ணர் இர கக் ய ைன நதியில்

நின்றதாகக் றினார்கள.் ஆனால,்

அகப் க் அந்த அந்தண க் ெசான்னப

பரிைசக் ெகா கக் மனம் வரவில்ைல. அைத

எபப் யாவ . தவிர்கக் லாம் என் நிைனத்
அந்த அநத் ணரிடம் ேபச் ெகா த்தார.்

"நீ எப்ப இவ்வள ளிரில்
ய ைனயில் நினற் ாய"் .

"அரேச ய ைனயில் நின் பாரத் த்

ேபா அரணம் ைனயில் எரிந்

ெகாண் ந்த ஒ விளக் ெதரிந்த .

எனக் ேநரம் ேபான ம் ெதரியவிலை் ல .

ளி ம் ெதரியவில்ைல.”

இப்ேபா அரச க் மகிழ்ச்சியாக
இ நத் .

"பார்த்தாயா, உணை் மைய நேீ ய ஒப் க்
ெகாணட் ாய். அரணம் ைன விளகக் ிலி ந்
ெவளியான ெவபப் தத் ின் காரணமாகேவ
உனன் ால் நதியில் ளிைர ெபா த் க்
ெகாண் நிற்க ந்த . அதனால் உனக்
பரிைசத் தர இயலா என் ெசால்லிவிடட் ார.்

இைதக் ேகடட் அந்தணர் மிக ம்
மனம் வ நத் ினார். பரீ ்பாைல சநத் ித்

ைறயிட்டார்.

பரீ ்பா ம் அவ க் ரிய பரிைச
அரசரிடமி ந் ெபற் த் த வதாக
வாக்களிதத் ார்.

சில தினங்கள் ஓ மைறந்தன. அன்
அரசர் ேவட்ைடயாடப் ேபாக வி ம்பினார.்

அதனால் அவர் சிலைர அ ப்பி பீர்பாைல
அைழத் வரச் ெசான்னார.்

அவரக் ம் பரீ ப் ாைல சநத் ித்
விஷயத்ைதச் ெசான்னாரக் ள்.

நான் சைமத் த் விட்

வ வதாக அரசரிடம் ஙக் ள் எனற் ார்.

அரச ம் பரீ ்பால் வ வதற்காகக்
காத்தி ந்தார். ஆனால், நீணட் ேநரமாகி ம்
வரவிலை் ல. எனேவ அரசர் ேகாபமைடந்
வரீ ரக் ைள மட் ம் அைழத் க் ெகாண்
ேவட்ைடக் ப் றபப் டட் ார்.

வழியில் ன் நீளமான ங்கில்

ெகாம் கள் இைணக்கபப் ட் அதில் ஒ

பாைன கட் ெதாஙக் விடப்பட் நத் . கேீ ழ

ெந ப் எரிந் ெகாண் ந்த .

ெந ப்பிற் ம், ெகாம் களில் ெதாஙக் ிக்

ெகாண் நத் பாைனக் ம் இைடபப் ட்ட

ரம் அதிகமாக இ நத் . அக்பர் இைதப்

பாரத் ்தார.் அதன் அ கில் பீரப் ால் உட்காரந் ்

ெகாண் பப் ைத ம் பாரத் த் வர்

திைரயிலி ந் இறஙக் ி அ ேக ேபானார்.

அரசைரப் பார்தத் பீரப் ால் எ ந்தார.்

"என்ன பரீ ப் ால் இங்க உடக் ாரந் ்
எனன் பண்ணிகிட் கே் க?"

"சைமயல் பணண் ிகிட் கே் கன்
அரேச".

"சைமயலா? ெந ப் கேீ ழ

எரிஞ்சிகிட் க் . ெராம்ப ேமல பாைன

இ க் இவ்வள ெதாைலவிேல ெந ப்

இ நத் ா சாதம் எப்ப ேவ ம்?"

"ஏன் ேவகா அரேச ெதாைலவிேல

உள்ள அரண்மைனயில் இ க்கிற விளக் ,

ெவளிச்சத்திேலயி ந் வந்த ெவப்பம்

ய ைன நதியிேல தண்ணியிேல

நின் கிட் நத் அந்த அநத் ணர் ேமல

பட் சே் ச அ யறப்ப இ யாதா

எனன் ?"

இபே் பா அரச க் பரீ ப் ாலின்
ேநாகக் ம் ரிந்த .

உடன் வந்தி ந்த வீரரக் ைள அ ப்பி
அநத் அநத் ணைர அரண்மைனக்
அைழத் வரச் ெசான்ன அக்பர் பீர்பாைல
தன் டன் அைழத் க் ெகாண் ேபானார்.

வீரரக் ள் அந்த அநத் ணைர
அைழத் க் ெகாண் வநத் ாரக் ள்.

அகப் ர் அநத் ண க் அவ க்

ெசான்னப ஐயாயிரம் ெபான்ைனக்

ெகா த்தார்.

அநத் அநத் ணர் அரச க் ம்,
ெசால்லிவிட்
பீரப் ா க் ம் நனற் ி

மகிழச் ்சி டன் றப்பட்டார்.

பீரப் ால் அரச டன் ேவடை் டக் ப்
றப்பட்டார.்

னிவர் ெசானன் மந்திரம்

அநத் ஊரில் ஒ னிவர் வசித்

வநத் ார். அவ க் பல சடீ ரக் ள்

இ ந்தாரக் ள.் அவரக் ள் னிவரிடமி ந்

தின ம் ராண இதிகாசங்கைள ம்

மநத் ிரஙக் ைள ம் கற் வந்தார்கள.்

தம் ைடய சடீ ரக் ைள அைனத்ைத ம்

கற் த் ேதரந் ் விட்டதாக அந்த னிவர்

நிைனத்தார.்

அவர் ஒேர ஒ மநத் ிரதை் த மட் ம்

தம் ைடய சீடர்க க் கற் த் தரவில்ைல.

அ இறந் ேபான மனிதர்கைள ம்,

மி கங்கைள ம் உயிர் பிைழகக் ைவக் ம்

அரிய மந்திரம். தம் ைடய சீடர்களில்

ர வமச் ன் எ ம் ஒ வைன மட் ம்

ேதரந் ்ெத த் அவ க்   அந்த

மந்திரதை் த உபேதசிதத் ார.்

"ர வமச் ா, இந்த மந்திரதை் த நீ

ரகசியமாக ைவதத் ி கக் ேவண் ம.்

தவிரக் ்க யாத சமயங்களில் மட் ேம

இைத நீ பிரேயாகிகக் ேவண் ம.் இநத்

மநத் ிரத்ைத பிரேயாகிக் ம் ன் பல ைற

ேயாசிக்க ேவண் ம"் .

ர வம்சன் இதற் சம்மதித்தான.்

அ தத் நாள் னிவர் அைனத்
சீடர்கைள ம் அைழதத் ார.் .

"நீங்கள் அைனவ ம் சில காலம்

காட் ற் ச் ெசன் வாழ ேவண் ம.்

அைனவ ம் ஒற் ைமயாக

ஒ வ க்ெகா வர் உதவி ெசய் காலம்

கழிக்க ேவண் ம்.

அறி ைரகைளக் றி அ பப் ி
ைவத்தார.்

சீடரக் ள் அைனவ ம் காட் ற் ச்

ெசனற் ாரக் ள.் அங்ேக ஒ பயங்கர

உ வதை் த உைடய ஒ லி இறந் கிடநத் .

இைதப் பார்த்த ரகவமச் க் னிவர்

ெசாலல் ித் தநத் மநத் ிரத்ைதப் பிரேயாகித்

லிைய உயிர் பிைழக்க ைவகக் ேவண் ம்

என் நிைனதத் ான். அநத் மநத் ிரச்

சகத் ிையப் பறற் ி உடன் இ நத் வர்களிடம்

ெப ைமய தத் ான.்

"நம நாதர் எனக் மட் ம் ஒ
அரிய மந்திரதை் த ெசாலல் ித் தநத் ி க்கிறார்.
அநத் மநத் ிரத்ைத உபேயாகித் இநத்

லிைய என்னால் உயிர் பிைழக்க ைவகக்
ம"் .

இைத மற்றவர்கள் நம்பவிலை் ல. 
அதில் ஒ வன் மட் ம் லிைய உயிர் பிைழக்க

ைவப்ப ஆபத்தான என்றான.் அவன்
மட் ம் அ கிலி ந் ஒ மரத்தில் ஏறி
அமரந் ் ெகாண்டான.்

ர வமச் ன் அநத் மந்திரத்ைதப்
பிரேயாகிகக் ஆரமப் ித்தான.்

மறற் வரக் க் ம் பயம் வந்
அவரக் ம் அ கிலி நத் மரஙக் ளில் ஏறி
அமரந் ் ெகாணட் ாரக் ள்.

லி ெமல்ல ச் விடட் . இைதப்

பாரத் த் ர வம்சன் உற்சாகமானான.் ேம ம்

ேம ம் மந்திரதை் த பிரேயாகித் க்

ெகாண்ேட இ நத் ான.் இபே் பா லி

ற்றி மாக உயிர் ெபற் எ ந் எதிேர

நின் ெகாண் ந்த ர வம்சைனக்

ெகான் ேபாட் விட் ச் ெசன்ற .

மரத்தின் ேமல் இ நத் வரக் ள் இறஙக் ி

வந் இறந் ேபான ர வம்ச ைடய உடைல

எ த் க் ெகாண் தங்கள் விடம்

ஓ னாரக் ள.்

னிவர் அந்த மநத் ிரத்ைதப்
பிரேயாகித்
ெகா தத் ார.் ர வமச் க் உயிர்

ர வம்சன் தன் ைடய ெசய கக் ாக
ெவடக் பப் ட்டான.் "என் ைடய ெசாலை் ல
மீறியதால் வந்த ஆபத்ைத இபே் பா நீ
உணர்நத் ி பப் ாய் என் நிைனகக் ிேறன.்

இபே் பா உஙக் ள் அைனவ க் ம் அநத்
அரிய மந்திரத்ைத ெசாலல் ித் த கிேறன்.
மிக ம் அவசியம் ஏறப் ம் ேபா மட் ம்
அைத பிரேயாகி ங்கள்.

னிவர் அந்த மநத் ிரதை் த
அைனத் சடீ ரக் க் ம் ெசாலல் ித் தந்தார.்

இனி அவர்கள் வின் ெசால்ைல
மீறமாடட் ாரக் ள்.

தி ட் ப் ேபான கதத் ிரிகக் ாய்

ஒ ைற கி ஷண் ேதவராயரின்
அரண்மைனத் ேதாடட் த்தில் கத்தரிக்காய்
நாற் கக் ைள நட் வளரத் த் ாரக் ள.் அந்தச்
ெச ம் ெசழிப்பாக வளர்ந் கத்தரிக்காய்
காய்க்க ஆரம்பித்த .

அந்தக் கத்தரிக்காயக் ைள

உபேயாகித் கறிெசய் அரச க்

பரிமாறினார்கள்.

அந்தக் கறி மிக ம் சியாக
இ நத் .

அரசர் கதத் ரிகக் ாய் எஙே் க
வாங்கபப் டட் என் வினவினார.் அதற்
பணியாடக் ள் அைவ அரண்மைனத்
ேதாட்டதத் ில் விைளநத் ைவ எனப் ைதச்
ெசான்னாரக் ள்.

"இந்தக் கத்திரிக்காய் மிக ம்

பிரமாதமாக இ கக் ிற . எனேவ இைத

யா ம் பறிகக் ாதவா பார்த் க்

ெகாள் ஙக் ள். மறீ ி யாராவ பறிதத் ால்

அவரக் க் க ைமயான தண்டைன

கிைடக் ம்" என் மன்னர் கட்டைளயிட்டார.்

அரசரின் இநத் ஆைண

அைனவ க் ம் ெதரிவிக்கபப் ட்ட .

பிற ஒ நாள் கி ஷண் ேதவராயர்
ெதனாலிராமைன தன் டன் சாப்பிட
அைழதத் ார.் அன் உணவில் கதத் ரிக்காய்
பரிமாறப்பட்ட . ெதனாலிராமன் அைத
சாப்பிட் விட் ப் கழ்நத் ான.் அரசர் அநத் க்
கதத் ரிகக் ாயக் ள் அரண்மைனத் ேதாட்டதத் ில்
விைளந்தைவ என் ெசானன் ார்.

அன்   இர வீ தி ம்பிய
ெதனாலிராமன் கதத் ிரிக்காய் ைவையப்
பறற் ி தன் மைனவியிடம்
ெசானன் ான். கழ்ந்

"இன்ைனக் அரண்மைனயில்

கதத் ரிகக் ாய் கறி சாப்பிடே் டன்.

இ வைரக் ம் அநத் மாதிரி ஒ

கத்தரிக்காைய நான் சாப்பிடட் ேதயில்ேல

ெதரி மா? பிரமாதம.் இபப் ட அந்த சி

என் நாகக் ிேலேய இ க் ”.

இைதக் ேகட்ட ெதனாலிராமனின்
மைனவி ேகாபித் க் ெகாணட் ாள்.

"நீஙக் மட் ம் சாபப் ிட்

வந் ட் ங்களா? எனக் ெகாஞ்சம் எ த்

வநத் ி க்கக் டாதா?"

"அரசேராட நான் உட்கார்ந்
சாபப் ிடறேத ெபரிய விஷயம் கதத் ிரிக்காய்க்
கறிேய ேகட் வாங்கிட் வர மா?"

"அெதல்லாம் எனக் த்

ெதரியா ஙக் . அந்த கத்திரிக்காைய நீஙக்

எனக் இனை் னகே் க ெகாஞச் ம்

பறிசச் ிகிட் வந் தநே் தயாக ம்" மைனவி

ெதனாலிராமனிடம் தீர்மானமாயச்

ெசாலல் ிவிட்டாள்.

அன் மாைல இ ட் ய ம்

ெதனாலிராமன் ேதாட்டதத் ிற் ப் ேபாய்

யா க் ம் ெதரியாமல,் ெகாஞ்சம்

கத்தரிக்காயக் ைளப் பறித் தன ,

தைலப்பாைகக் ள் மைறத் ைவத் க்

ெகாண்டான். அைத வீட் ற் க் ெகாண்

வந் தன் மைனவியிடம் ெகா த்தான்.

அனற் ிர அவன் மைனவி. அைத
சைமத்தாள.்
வாசைன கை் கத்
ைளதத் .

இ வ ம் சித் சாப்பிடட் ாரக் ள.்

அவரக் ளின் மகன் ஙக் ிக்

ெகாண் ந்தான்.

"எனன் ங்க நம்ம ைபயைன விட் ட்
சாப்பிடேறாேம. அவ க் ம் ெகாஞ்சம்
தரலாஙக் ".

"ேவற வமே் ப ேவணாம.் அவன்

காைலயிேல ேபாய் இந்த கத்திரிக்காய்

விஷயத்ைத எல்லாரக் ிடே் ட ம்

ெசால்லி வான.் அப் றம் நான் ராஜாகிட்ேட

மாட் ப்ேபன் வமப் ாயி ம்".

ஆனால,் ெதனாலிராமனின் மைனவி
தஙக் ள் மக க் கத்தரிகக் ாய் கறிைய
தநே் த ஆகேவண் ம் என் அடம் பி த்தாள்.

ெதனாலிராமன் ேயாசிதத் ான்.

ஒ பாத்திரதத் ில் தணண் ீர் பி த்
அைத தன் ைபயன் ேமல் நனற் ாகத்
ெதளித்தான். ைபயன் கணவ் ிழிதத் ான்.

"ேடய் ைபயா, மைழ ெபய்
வீட் க் ள்ேள வாடா" ைபயன் ழபப் தத் ில்
இ நத் ான்.

அப்பா ெசானன் ைத உணை் ம என்
நிைனத் க் ெகாண்டான்.

தன் ைபயைன எ பப் ி ண்ைட
எ த் அவன் சடை் டையக் கழற்றி தைலைய

ைடத் விடட் ான்.

பிற அவ க் கதத் ிரிக்காய்
கறிைய ெகா த்தாள் ெதனாலிராமனின்

மைனவி. ைபயன் சித் சாபப் ிட்ட பின்னர்
ப த் ஙக் ிவிட்டான்.

அ தத் நாள் காைல அரணம் ைன

ேதாட்டக்காரன் அரசரிடம் வந்

அரணம் ைனத் ேதாட்டத்திலி ந் யாேரா

ெகாஞ்சம் கத்திரிகக் ாயக் ைள

தி கெ் காண் ேபாய் விட்டதாக

ெதரிவிதத் ான.்

அரசர் தன் மநத் ிரி அப்பாஜிைய

அைழத் தி டைனக் கண் பி த்

க ைமயான தணட் ைன ெகா கக் ச்

ெசான்னார்.

ெதனாலிராமன் தி தி ெவன

விழிபப் ைதப் பார்த்த அப்பாஜிக் அவன் ேமல்

சநே் தகம் ஏறப் டட் .

ெதனாலிராமைன ம் அவன்

மகைன ம் அைழத் விசாரிப்ப என

ெசயத் அப்பாஜி இ வைர ம் அன் மாைல

அரசரின் ன் நி தத் ி விசாரிதத் ார.்

மகைனப் பார்த் அபப் ாஜி "ேநத்
ராதத் ிரி நீ என்ன சாப்பிடே் ட?" என் ேகட்டார்.

" தல் தடைவயா, இலே் ல

ெரண்டாவ தடைவயா?

“அபப் நீ ேநத் ராதத் ிரி ெரண்
தடைவ சாப்பி க்ேக?" என் ேகட்டார.்

"ஆமா, ேநத் ராதத் ிரி மைழ
ெபயத் ிச் எங்க அபப் ா என்ேனாட உடமை் பத்

ைடசச் ி ேவ சட்ைட மாதத் ினா . எங்க
அம்மா கத்திரிக்கா கறி த்தாஙக் . நான்
சாபப் ிட் ட் ப த் டே் டன்"

இபே் பா அப்பாஜி ெதனாலிராமைனப்
பார்த்தார.்

"அைமச்சேர, என்ேனாட ைபயன்
ெகாஞச் நாளாேவ இபப் தத் ான் உளறிகிட்ேட
இ க்கான.் ேநத் அரசேராட மதியம்
சாப்பிட்ேடன். அப்ப சாபப் ிடட் கதத் ிரிக்காையப்
பத்தி ெசானே் னன.் இவன் அைத
நிைனச்சிகிட்ேட ப தத் ி கக் ான.் அநத்
நிைனப்பிேலேய இப்ப ேபசறான.் ேநத்
ராதத் ிரி மைழ ெபய்ததா ேவற் ெசால்லிகிட்ேட
இ க்கான.் நீங்க ேவணா ேகட் ப் பா ங்க"

"ஆமாஙக் ேநத் ராதத் ிரி நல்ல மைழ
ெபயத் ிச் . எங்க அபப் ா ட என்ேனாட
உடம்ைப ைடசச் ி ேவற சட்ைட ேபாட்
ப க்க ெவச்சா "

இைதக் ேகட்ட அப்பாஜி ம்
மறற் வரக் ம் ழபப் மைடநத் ார்கள். ேநற்
இர அந்த ஊரில் மைழ ெபயய் ேவ இலை் ல.

ெதனாலிராமன் ெசானன் ைவ

உண்ைமயாக இ க்கலாம் என் நம்பினர்

அரச ம், அப்பாஜி ம்

இ வ ம் ெதனாலிராமைன

சநே் தகப்படட் தறக் ாக வ ந்தி அவைர ம்

அவன் மகைன ம் வி விதத் னர்.

ெதனாலிராம ம் தப்பிதத் ால் ேபா ம்
என் நிைனத்தப ேய வீ வந் ேசர்ந்தான்.

சிஙக் ம் நரி ம்

அந்தக் காட் ன் அரசனான
சிங்கத்திற் வயதாகி விடட் தால் அதனால்
ேவடை் டக் ெசல்ல யவிலை் ல. எனேவ,
அ தன் ைகயிேலேய அைடந் கிடந்த .
பசி அதன் வயிறை் கக் கிள்ளிய .

அந்த சமயதத் ில் ஒ நரி அநத் ப்
பக்கமாய்ச் ெசனற் . சிங்கம் அைதக்

ப்பிடட் .

"வணக்கம் ராஜா, என்ன விஷயமா
என்ைனக் பப் ிட் ங்க".

"நீ ஒ தத் ன் தான் எனை் ன ராஜாவா
மதிக்கிேற. எனக் ஒ வாரமா உடம்
சரியிலே் ல. என்ைன யா ேம வந்
பார்கக் ைல".

"அபப் யில்ேல ராஜா உங்க க்
உடம் சரியில்ேலஙக் ிற வியஷம் யா க் ேம
ெதரியா . அதனால் வந் பார்கக் ாம
இ க்கலாம்"

"நீ ேபாய் எலல் ா க் ம் ெசால்லி
ஒவ்ெவா த்தரா வந் எனை் னப் பாரக் க் ச்
ெசால் ".

சிங்கம் ெசான்னைத நமப் ிய நரி ம்
காட் ல் எதிரில் பட்ட அைனவரிட ம்
சிஙக் ராஜாவிற் உடம் சரியில்ைல என்ற
விஷயத்ைதச் ெசான்ன .

இைதக் ேகட்ட சகவிலங் கள்

தஙக் ள் ராஜாவிற் உடலந் ிைல சரியிலை் ல

எனப் ைத நிைனத் கவைலப்பட

ஆரமப் ித்தன.

ஒவெ் வா வராய் சிஙக் த்ைதப்
பார்க்கச் ெசனற் ன.

தனை் னப் பாரக் க் வநத் விலங் கைள
சிங்கம் இ நத் இடத்திலி நே் த ெகான்
சாபப் ிட் நிமம் தியாக இ ந்த .

சில நாட்கள் கழித் நரி அநத் ப்
பகக் மாய் வநத் .

"என்ன ராஜா எல்லா ம் வந்
உங்கைளப் பாரத் த் ாஙக் ளா?"

"ம் யா ேம வந் என்ைனப்
பாரக் ்கைல". சிங்கம் வ தத் ப்ப வ ேபால
ேபசி ந த்த .

அபே் பா தான் நரி அைதக்
கவனிதத் . விலங் களின் கால த்
தடங்கள் ைகைய ேநாகக் ி மட் ேம

இ ந்த . தி மப் ி வந்ததற்கான

அைடயாளம் இல்ைல.

ஆக உளே் ள ெசனற் விலங் கள்
தி மப் ி ெவளிேய வரேவயில்ைல. உள்ேள
ெசனற் விலங் கைள சிஙக் ம் ெகான்
சாப்பிட் க்கிற என் நரி ரிந்
ெகாண்ட .

"நரி, நயீ ாவ எனை் ன வந்
பார்த் ட் ப் ேபாகக் டாதா?"

"எனக் ஒ கக் ியமான ேவைல
இ க் . அப் றமா வந் உஙக் ைள
பாரக் க் ிேறன"் .

ெசானன் நரி ஓடட் ம் பி த் தனை் ன
காத் க் ெகாண்ட .

கட ள் எங்ேக இ க்கிறார்

அந்த நகரத்தின் ஒ க் ப் றமான

ஒ ப தியில் னிவர் ஒ வர் வசித்

வநத் ார். அவ க் சில சடீ ர்கள்

இ ந்தார்கள் . அவர்க க் னிவர்

தின ம் ேவத பாடங்கைள ம்,

மந்திரஙக் ைள ம் கட ைளப் பற்றி ம்

உபேதசித் வநத் ார். அன் ம் அ ேபால ஒ

உபேதசம் நைடெபற் க் ெகாண் நத் .

அப்ேபா ஒ சடீ ன் எ ந் ஒ
ேகள்விையக் ேகடட் ான.்

" ேவ, கட ள் எஙே் க
இ கக் ிறார்?"

இக்ேகள்விையக் ேகடட் சீடைனப்
பாரத் ் னன் ைகதத் ார் னிவர.்

'கட ள் எல்லா இடங்களி ம்

இ கக் ிறார.் உன்னி ம் இ க்கிறார்.

என்னி ம் இ க்கிறார். இநத் உலகத்தில்

உளள் அைனத் உயிரக் ளி ம்,

ம் களி ம் கட ள் இ கக் ிறார்".

வ ப் ெதாடரந் த் .

அ த்த நாள் அந்த சீட ம்
ெசன்
னிவ ம் ேகாயி க் ச்

ெகாண் நத் ார்கள்.

அப்ேபா சற் ெதாைலவில் யாைன

ஒன் பாக க் க் கட் பப் டாமல் ேகாபமாய்

ஓ வந் ெகாண் நத் . இபே் பா

சீட க் னிவர் ேநற் கட ைள பறற் ி

ெசான்ன நிைனவிற் வநத் . அைத

அவன ் ேசாதித் ப் பார்க்க வி மப் ினான்.

சடீ ன் யாைன வ ம் பாைதயில்,
ைககைள கட் க் ெகாண் நின்
ெகாணட் ான்.

யாைன ஓ வ வைதப் பாரத் த்
னிவர் ஒ ஙக் ி நின் ெகாணட் ார். யாைன

ஒ சீடைனப் பாரத் ்
ேமல் இ ந்த பாகன் ெசால்லி ரல்
ஒ ஙக் ிப் ேபாகச்
ெகா தத் ான்.

ஆனால் சீடன் ஒ ங்கவிலை் ல. எலல் ா

உயிர்களி ம் கட ள் இ ப்பதால்

யாைனக் ள் ம் கட ள் இ ப்பார். அவர்

தமை் ம ஒன் ம் ெசயய் மாட்டார் என்

நமப் ிகை் கயில் சீடன் நின்

ெகாண் ந்தான்.

ேகாபத் டன் ஓ வநத் யாைன
வழியில் நின் ெகாண் ந்த சடீ ைன

க்கி வசீ ிய . சடீ க் பலத்த அ படட் .

அ தத் நாள் சடீ ன் னிவரிடம்
ேகட்டான்.

" ேவ, கட ள் எலல் ா உயிரக் ளி ம்
இ ப்பதாகச் ெசான்னரீ க் ள். ஆனால் ேநற்
யாைன எனை் ன க்கி வசீ ி விடட் .
யாைனக் ள் கட ள் இ நத் ால் அ அப்ப
ெசய்தி கக் ாதல்லவா?"

"இைதக் ேகட்ட னிவர் சிரிதத் ார்

"இபே் பா ம் ெசாலக் ிேறன.் எலல் ா
உயிர்களி ம் கட ள் இ க்கிறார். யாைன
ேமல் இ நத் பாக க் ள் ம் கட ள்
இ க்கிறார.் அநத் க் கட ள் உனை் ன தள்ளிப்
ேபாகச் ெசால்லி எச்சரித் காபப் ாறற் யற்சி

ெசயத் ார். ஆனால,் அைத நீ பயன்ப தத் ிக்
ெகாள்ளவில்ைல.

சீட க் இபே் பா உணை் ம ரிநத் ,

தன் தவ கக் ாக விடம் மனன் ிப்

ேகடட் ான.்

யார் அறிவாளி

அந்த கிராமதத் ில் நான் நணப் ரக் ள்

வசித் வநத் னர.் அவர்கள் எப்ேபா ம்

ஒனற் ாக ற்றிக் ெகாண் பப் ாரக் ள.் நான்

நணப் ர்களில் ன் ேபரக் ள் நன்

ப தத் வர்கள். ஒ வன் ப க்காதவன். ப த்

ன் ேபரக் க் கல்வி அறி நிைறய

இ நத் . ஆனால், சமேயாசித அறி

என்ப தத் மாக கிைடயா .

ப கக் ாதவ க் கல்வி அறி இலை் ல.

ஆனால் சமேயாசித அறி நிைறய இ ந்த .

நான் நண்பரக் ம் ஒ நாள்
உடக் ாரந் ் தங்கள எதிரக் ாலத்ைதப் பறற் ி
ேபசிக் ெகாண் நத் ார்கள.்

"நாம் நம் ைடய ப ப்பறிைவ ெவசச் ி
நமம் எதிர் காலத் கக் ாக நிைறய
சம்பாதிகக் ம"் .

"ஆமா, அவன் ெசாலற் கெரக்ட
நாம் நாைளக் இநத் ஊைரவிட் க்
கிளம் ேவாம.் ஊர் ஊரா ேபாய் ராஜாகக் ைளப்

பாரத் ் நம் ைடய அறிைவ அவர் ன்னால

நி பிப்ேபாம் ராஜா நமக் நிைறய

பரி கைளத் த வா ".

இநத் ேயாசைன  அைனவ க் ம்
நலல் ேயாசைனயாகப் பட்ட .

இபே் பா ேவெறா வன் ேபசினான்.

"ஆமா, நாம ேப ம் நலல் ா

ப சச் வங்க. இவன் மட் ம் ப கக் ாதவன்.

இவைன நமம் ட அைழசச் ிட் ேபாற ேல

ஒ பிரேயாஜன ம் இலே் ல.

மற்ெறா வன் இைத ஏற்கவிலை் ல.

"ேவணாம,் அவன் நம் ைடய
நணப் ன் அவைன ம் நம்ம ட ட் ட் ப்
ேபாகலாம"் .

அ த்த நாள் காைல நான்
நண்பரக் ம் றபப் ட்டனர்.

அவர்கள் நான் ேபரக் ம் ஒ

காட் ல் நடந் ெகாண் ந்தார்கள.்

அபே் பா வழியில் இறந் ேபான ஒ

மி கத்தின் எ ம் கைளப் பாரத் த் ார்கள்.

அவரக் க் இப்ேபா ஒ எண்ணம்

உதிதத் .

"நம் ைடய அறிைவ ம்,

திைறமைய ம் இப்ப ேசாதிச் ப் பாரக் ்கலாம்.

இந்த எ ம் கைள ெவசச் ி ஒ சிங்கத்ைத

உ வாக்கலாம.் நான் இநத் எ ம் கைள
சரியா ேசரக் ்கிேறன்".

இப்ேபா இரண்டாவ ஆள் ேபச
ஆரம்பிதத் ான.்

"அதற் நான் சைத ம்

இரதத் தை் த ம் ெகா கக் ிேறன"்

ஒவ்ெவா வ ம் ேசரந் ் அைத ஒ
உயிரற்ற சிஙக் மாக மாறற் ினார்கள.்

ன்றாவ ஆள். அதற் உயிர்
ெகா கக் ிேறன் என்றான்.

ப கக் ாதவன் அைத த த்தான்.

"சிங்கதை் த உ வாக் வ
நல்லதல்ல. அ நம்ைம அ த் க்
ெகான் வி ம்”.

ஆனால் ப த்த ன் நண்பரக் ம்
தாங்கள் ப த்தவர்கள் எனற் கர்வதத் ால்
ப கக் ாதவன் ெசான்னைத ேகட்கவில்ைல.

நடகக் பே் பா ம் விபரீததை் த

ப கக் ாதவன் உணரந் ்தான.் உடேன அவன்

ஒ ெபரிய மரதத் ின் மீ ஏறி உட்காரந் ்

ெகாண்டான்.

இபே் பா ன்றாவ ஆள் அநத்

சிங்கத்திற் உயிர் ெகா த்தான். அ

தனை் ன உ வாக்கிய அநத் ப தத் ன்

ேபரக் ைள ம் ெகான் சாப்பிட்ட .

ப க்காதவன் தம் சமேயாசித
தத் ியால் உயிர் பிைழத்தான.்

னிவ ம் தி ட ம்

ஒ னிவர் அநத் ப் பாைதயில்

நடந் வந் ெகாண் நத் ார.் சிறி ரம்

நடந்த ம் சடெ் டன அந்தப் பாைதயில்

ைககைளக் விதத் ப ப் றபப் த்

கட ைள நிைனத் தியானம் ெசயய்

ஆரமப் ித் விடட் ார்.

அந்த வழியாக ஒ தி டன் வந்

ெகாண் ந்தான.் கீேழ ப் ற

ப த் கக் ிடந்த னிவைரப் பாரத் த் ம்

தனக் த் தாேன ேபச ஆரம்பித்தான்.

"இவ ம் நம்மைள மாதிரி" தி டன்

ேபாலி க் . எங்ேகயாவ தி

மாட் யி பப் ான.் எல்லா ம் ரதத் ிகிட்

வநத் ி ப்பாங்க. அப் றம் கைளச்சிப் ேபாய்

கேீ ழ வி ந் மயக்கமாகி கிடகக் ிறான"் .

அந்தத் தி டன் அஙக் ி ந்
றபப் ட் ப் ேபாய் விடட் ான்.

சிறி ேநரம் கழித் , அந்தப்

பக்கமாக ஒ காரன் பாரத் ்தான். “ஒ

காரன் ேபாலி க் . இனை் னக்

அதிகமா ச்சி க்கான.் மயகக் ம் ேபாட்

கேீ ழ கிடக்கிறான”் .அநத் க் காரன்
றபப் ட் ப் ேபாய்விடட் ான.்

சிறி ேநரம் கழித் அந்தப் பக்கமாக
ேவெறா னிவர் வநத் ார்.

" னிவர் கட ைள நிைனச்சி

தியானம் பணண் ிக் கிட் க்கார.் அவைர

ெதாநத் ர ெசயய் க் டா ".என்

றிக்ெகாணே் ட அந்த னிவர் கீேழ

தியானத்தில் இ க் ம் னிவைர

ெதாநத் ர ெசயய் ாமல் ேபாய் விட்டார்.

எலி தின்ற இ ம்

அந்த ஊரில் ராமன் எ ம் வணிகன்
வசித் வந்தான.் அவ ைடய வியாபாரம்
மிக ம் ேமாசமாகி பினன் ர் அவன்
கடனக் ாரனாகி விட்டான். அவன் தன் ைடய
கடைன அைடக்க தன் வடீ ் ல் இ ந்த
அைனத் ப் ெபா ட்கைள ம் விறற் ான்.
கைடசியாக நீளமான ஒ ெபரிய இ ம்
மட் ம் இ நத் .

ராமன் மணீ ் ம் ெபா ைள ஈடட்

ெவளி ர் ெசலல் ஆயதத் மானான.் அந்த

இ மை் ப யாரிடமாவ ெகா த்

ைவத் விட் பின்னர் தி ம்பி வநத் ம்

வாஙக் ிக் ெகாள்ளலாம் என் நிைனதத் ான.்

உடேன அவ க் பக்கத் வீட் ல் இ க் ம்

லஷம் ணனின் ஞாபகம் வந்த லஷம் ணைன

சநத் ிகக் ச் ெசன்றான் ராமன்.

"லஷம் ணன் நஙீ ்க எனக் ஒ உதவி
ெசய்ய ம், என்கிடே் ட ஒ ெபரிய இ ம் த்

ண் இ க் . அ நல்ல விைல ேபா ம.்
நான் ெகாஞ்ச நாைளக் ெவளி க்
ேபாகலாம் இ கே் கன். நான் தி ம்பி வர்ற
வைரக் ம் அைத நஙீ க் உங்க பா காப்பிேல
ெவசச் ிக்க மா?" எனற் ான.்

ஊரிலி ந் தி ம்பி வந்

லஷ்மணைன சநத் ிதத் ான்.

"நான் ஊ க் ப் ேபாற க்
னன் ால் உங்ககிட்ேட த் ட் ப் ேபான
அந்த இ ம் த் ணை் ட வாஙக் ிட்
ேபாகலாம் வந்ேதன"் .

ேயாசிதத் லஷம் ணன் ஒ ெபாய்ையச்
ெசான்னான்.

"அைத உஙக் கிடே் ட எப்ப

ெசால்ற ன் ெதரியைல. நீங்க

த் ட் ப் ேபான அந்த இ மை் ப ஒ

அைறக் ள்ேள ேபாட் ெவசச் ி நே் தன்.

ஆனா அைத எலி க ச்சி சாப்பி ச் ”.

லஷ்மணன் கவைலபப் வைதப் ேபால
ந த்தான்.

லஷ்மணன் ெசான்னைதக் ேகடட்
ராமன் ேகாபப்படவிலை் ல.

"ேபானாப் ேபா வி ஙக் . சரி உஙக்
ைபயைன என் ட அ பப் ி ைவ ங்க.

ஊரிேலயி ந் உங்க க் ஒ பரி ப்

ெபா ள் வாங்கிட் வந்தி கே் கன.்

அவன்கிடே் ட தத் ப்பேறன்". இைதக்

ேகட் மகிழ்ந்த லஷ்மணன் தன் பத் வய

மகைன ராம டன் அ பப் ி ைவதத் ான.்

லஷ்மணனின் மகைன தன் டன்
அைழத் ப் ேபான ராமன் அவைன ஒ
அைறக் ள் ைவத் ப் ட் னான.்

நீண்ட ேநரமாகி ம் மகன்

தி ம்பாததால் லஷ்மணன் கவைலயைடந்

ராமனிடம் விசாரித்தான.்

"அைத உங்ககிடே் ட எப்ப

ெசாலற் ன் ெதரியைல, நாங்க ெரண்

ேப ம் வந் கிட் நத் பப் ஒ ெபரிய க

உங்க ைபயைன கக் ிகிட் பறந்

ேபாயி ச் . எனன் ெசயய் ற ன்ேன ரியாம

நின் கிட் நே் தன்".

இைதக் ேகட்ட லஷ்மண க் ேகாபம்
வந்த .

லஷ்மணன் இைத அநத் ஊர்
நதீ ிபதியிடம் ெசன் ைறயிடட் ான.் நதீ ிபதி
ராமைன அைழத் விசாரித்தார்.

"அயய் ா நா ம் லஷம் ணேனாட
ைபய ம் வந்
ைபயைன கிட் நத் ப்ப ஒ க
ேபாயி ச் ங்க".
க்கிகிட் பறந்

இைத ேகடட் நதீ ிபதிக் ேகாபம்
வந்த .

"எனன் ஒ ைபயைன க எபப்
ெபாய்
கக் ிகிட் ேபா ம?் நஙீ ்க

ெசால்றஙீ க் ".

"இல்ைல நீதிபதி அயய் ா, ஒ ெபரிய

இ ம் த் ண்ைட ஒ சின்ன எலி

சாப்பிடறப்ேபா ஒ ைபயைன க லபமா

கக் ிகிட் ேபாகலாமிலை் லயா?”

நீதிபதி இைதப்பறற் ி விசாரிதத் ார்.
ராமன் நடநத் ைதச் ெசான்னான்.

இப்ேபா நதீ ிபதிக் உணை் ம

ரிநத் . லஷ்மணனின் ைபயைன தான்

பதத் ிரமாக ைவதத் ி பப் தாக நீதிபதியிடம்

ெசான்னான் ராமன்.

"லஷ்மணன் நீ அநத் இ ம் த்

ண்ைட ராமனக் ிடே் ட த் . ராமன்

உனே் னாட ைபயைன உனக் ிட்ேட

ஒப்பைடச்சி வா ?"

லஷ்மணன் தன் தவ
ெவளிப்படட் தற்காக ெவட்கி
தைல னிந்தான்.

ெகட் க்கார சேகாதரரக் ள்

ன்ெனா காலத்தில் ஒ வயதான

ஏைழக் ன் தல்வர்கள் இ ந்தனர்.

அவர் வயதாகி இறக் ம் த வாயில் தன்

மகன்களிடம் ெசான்னார்.

"எனத ைம மக்கேள, நம்மிடம்

ெபான் இல்ைல. ெபா ள் இல்ைல. ஆகேவ

நீங்கள் அறி ச் ெசல்வத்ைத நிைறய திரட் க்

ெகாளள் ேவண் ம். எ ம் உஙக் ள்

பார்ைவயில் இ ந் தபப் க் டா .

அபப் ப்பட்ட அறிைவ நீஙக் ள் ெபற் விடட் ால்

உங்க க் எந்தக் ேக ம் வரா . நீஙக் ள்

எபே் பா ம் மகிழ்சச் ியாக இ க்கலாம்"

ெசால்லிவிட் இறந் ேபானார்.

சேகாதரரக் ள் வ ம் ேசரந் ் இனி
என்ன ெசயய் லாம் என் ேயாசிதத் னர்.

ஒ வன் ெசானன் ான்.

"பல இடங்க க் ச் ெசன் உலைக

ற்றிப் பாரப் ே் பாம.் தநை் த நமம் ிடம்

ெசாலல் ிவிட் ப் ேபானப அறி ச்

ெசல்வதை் த திரட் ேவாம"் .

மற்றவரக் ள் இைத ஏற் கெ் காண்
பயணதை் தத் ெதாடஙக் ினர். பல இடங்களில்

ற்றிய பின் பாதஙக் ள் வலிெய தத் தால்
சற் ேநரம் ப த் ஓய்ெவ த் க் ெகாண்
மணீ ் ம் றப்பட்டனர். சிறி ேநரதத் ில் ஒ
ெபரிய நகரம் ெதரியக்கணட் னர.்

நகரத்ைத ெந ஙக் ிய ம் தத்
சேகாதரரக் ள் நின் கீேழ தைரையக்
கவனிதத் ான.்

"சற் ேநரத்திற் ன் இஙே் க ஒ
ெபரிய ஒடட் கம் ெசன்றி கக் ிற "

சற் ரம் நடந்த ம் இரணட் ாவ
சேகாதரன் ெசானன் ான.்

"ஒடட் கத்திற் ஒ கண் இலை் ல".

ேம ம் சற் ரம் நடந்த ம்

ன்றாவ சேகாதரன் ெசானன் ான்.

"ஒட்டகத்தின் மீ ஒ ெபண் ம்
ஒ சி ழநை் த ம் ெசனற் ி க்கிறாரக் ள"் .

சிறி ேநரதத் ில் ஒ வன் திைர மீ
அங் வநத் ான.்

" திைர வரீ ேன, நீ எைதயாவ
இழந் விட் ேத க் ெகாண் க்கிறாயா?''

தத் சேகாதரன் ேகட்டான.் "ஆம்
நஙீ க் ள் ெசால்வ உணை் ம தான"் .

"நீ இழந்த ஒ ெபரிய ஒட்டகம்.
அதற் இட கண் இல்ைல. அதில் ஒ
ெபண் ம் ஒ சி ழந்ைத ம் பயணம்
ெசயத் னர.் எனன் நாஙக் ள் ெசாலவ்
சரியா?"

இப்ேபா திைர வீர க் ன்
சேகாதரர்கள் மீ சந்ேதகம் உணட் ாகி

விட்ட .

"நஙீ க் ள் என் ைடய ஒடட் கத்ைதப்

பி த் எஙே் கேயா மைறந்

ைவத்தி கக் ிறீர்கள். உணை் மையச்

ெசாலல் ிவி ஙக் ள்".

மிரட் னான் அநத் ஆள்.

"உன் ைடய ஒடட் கத்ைத நாஙக் ள்
பார்த்தேத இல்ைல" என் சேகாதரர்கள்
பதிலளிதத் ாரக் ள.்

"அப்ப ெயன்றால் என் ைடய

ஒடட் கத்ைதப் பற்றிய விவரங்கள், உங்க க்

எபப் த் ெதரி ம். நான் நம்பமாடே் டன். நீஙக் ள்

என் ைடய ஒட்டகத்ைத எங்ேகேயா

மைறத் ைவத்தி கக் ிறரீ க் ள்"

சேகாதரர்கள் எவவ் ள எ த் ச்
ெசாலல் ி ம் அந்த திைர வரீ ன் நமப் ேவ
இல்ைல. கைடசியில் வழக் அரசனிடம்
ெசனற் .

"அரேச, என் மைனவி ம் ழநை் த ம்
ஒ கண் இலல் ாத ஒ ெபரிய ஒட்டகத்தின்
மீ அமர்ந் என்ைனப் பின் ெதாடர்ந்
வநத் ாரக் ள.் ஆனால,் வழியில் எப்ப ேயா
தவறி விடட் ாரக் ள.் நான் அவர்கைளத் ேத
வந்த ேபா வழியில் இவரக் ைளப் பார்த்ேதன.்
நான் இவரக் ளிடம் எ ம் றவில்ைல.
அதற் ள் அவரக் ள் ஒ கண் இலை் ல. அதில்

ஒ ெபண் ம் ஒ ழந்ைத ம் இ ந்தனர்
என் எனன் ிடம் ெசானன் ார்கள.் அந்த
ஒடட் கம் இவரக் ளிடம் தான் இ க்கிற .
அவற்ைற மடீ ் த் த மா உங்கைளப்
பணி டன் ேகட் க் ெகாள்கிேறன்"

மனன் ம் ன் சேகாதரரக் ைள

ேநாகக் ி "தி டரக் ேள இநத் ஆ ைடய

ஒடட் கதை் த ம,் மைனவிைய ம்

ழநை் தைய ம் எனன் ெசயத் ீர்கள்?" என்

ேகட்டார்.

"அரேச, நாஙக் ள் தி டரக் ளல்ல.

அநத் ஆ ைடய ஒடட் கத்ைத ம்,

மைனவிைய ம் ழந்ைதைய ம்

பாரத் ்தேதயிலை் ல".

"பின் எபப் அநத் ஒட்டகத்ைதபப் ற்றி
திறம்பட விவரித்தரீ க் ள்? நஙீ ்கள் ெபாய்
ெசால்கிறீர்கள"் .

"அரேச, எைத ம் தவறாமல்
கவனமாக உற் ேநாகக் எங்கள் பிள்ைளப்
பிராயதத் ிலி நே் த நாஙக் ள் பழகிக்
ெகாணே் டாம். யாவறை் ற ம் கவனமாகப்
பாரப் ்பதற் ம் சிந்திபப் தற் ம் நாஙக் ள்
ெந ஙக் ாலம் ெசலவிட் க் கற் க்
ெகாண்ேடாம். அதனால் தான் ஒடட் கதை் தப்
பாரக் க் ாமேல அைதப் பற்றி எங்களால்
விவரிக்க ந்த ".

"கணண் ால் பாரக் ்கா ஒன்ைறப் பறற் ி
அவவ் ள நனற் ாகத் ெதரிந் ெகாள்ள

மா?"

அரசர் சநே் தகத் டன் ேகடட் ார்.

" ம்" என் சேகாதரர்கள்
பதிலளித்தார்கள்.

"சரி, ேசாதித் ப் பாரத் ் விடலாம"் .

அரசர் தன் அைமச்சைரக் பப் ிட்
அவர் காதில் ஏேதா ெசான்னார.்

சிறி ேநரதத் ில் அரணம் ைனச்

ேசவகர்கள் ஒ ெபரிய ெபட் ைய ைகயில்

பி த் எ த் வந் அைத ெம வாய,் கேீ ழ

ைவத் விட் விலகிச் ெசனற் னர்.

சேகாதரரக் ள் வ ம் ெதாைலவில் இ ந்

இைத கவனித் க் ெகாண் நத் ார்கள்.

ெபட் ைய எஙக் ி ந் ெகாண் வந்தார்கள்?

அைத எபப் கக் ினாரக் ள்? எப்ப அைத

தைரயில் ைவதத் ார்கள் என்பைத ர்ந்

பார்த் க் ெகாணட் ார்கள.்

"அநத் ப் ெபட் யில் எனன் இ க்கிற
என் ெசால் ங்கள் பார்க்கலாம"்

அரசர் ேகடட் ார.்

"அரேச, அந்தப் ெபட் யி ள் ஒ
சி பந் ேபானற் ெபா ள் இ க்கிற "
என்றான் த்த சேகாதரன்.

"அ மா ைள" என்றான்
இரணட் ாவ சேகாதரன.்

"அ ப க்காத மா ைள" எனற் ான்
னற் ாவ சேகாதரன.்

உடேன அரசர் ேசவகைனக் பப் ிட்
அந்தப் ெபட் ையத் திறக்க ெசான்னார.்
ெபட் திறக்கப்படட் ம் சேகாதரர்கள்
ெசானன் ேபாலேவ அத ள் ஒ ப கக் ாத
மா ைள இ ந்த .

உடேன அரசர் "என்ன ஆச்சரியம.்
நஙீ ்கள் இதன் லம் தி டர்கள் இலை் ல
எனப் ைத நி பித் விட் ரக் ள்" என்றவர்

றற் ம் சாட் ய திைர வரீ ைன ேநாக்கி, "நீ
ஒட்டகத்ைத நன்றாக ேத க் கண் பி .
இவர்கள் உன் ஒட்டகதை் தத் தி டவில்ைல "
என் றி அவைன அ பப் ினர.்

'அரசர் சேகாதரர்களிடம்

"ஒட்டகத்ைதப் பற்றிய விவரஙக் ள் உஙக் க்

எபப் த் ெதரிநத் ன? என் ேகடட் ார்.

" தியில் ப நத் ெபரிய தடஙக் ள்
அஙே் க ஒ ெபரிய ஒட்டகம் ெசன்றைதக்
காட் ய " என்றான் தல் சேகாதரன.்

"பாைதயின் வல பகக் தத் ிலி ந்

றக் ள் மட் ேம க த் த்

தினன் பப் ட் நத் ன. இதிலி ந்

ஒட்டகத்திற் இட கண் இல்ைல என்பைத

உணரந் ்ேதன்" எனற் ான் இரணட் ாவ
சேகாதரன.்

"ஓரிடத்தில் ஒட்டகம் தைரயில்
மண் யிட் அமரந் த் தடத்ைதக் கண்ேடன்.
அதன் அ ேக மணலில் ஒ ெபணண் ின்

ட்ஸ் பாதஙக் ளின் வ ம் பக்கத்தில் ஒ
சிறிய ழந்ைதயின் பாதச் வ க ம்
ெதன்பட்டன. அதன் லம் ஒடட் கத்தில் ஒ
ெபண் ம் ழநை் த ம் பயணம் ெசய்தனர்
என்பைத உணர்ந்ேதன்" எனற் ான் ன்றாவ
சேகாதரன.்

"அ சரி, இநத் ப் ெபட் யில் ஒ

ப கக் ாத மா ைள இ ந்தைத எப்ப

உங்களால் ஊகிக்க ந்த ?" என்

ேகடட் ார் அரசர்.

"இரண் ேவைலயாட்கள் அநத் ப்
ெபட் ையத் கக் ி வநத் ைறயிலி ந்ேத
அ கனமானதலல் என்ப ெதரிந்த "
என்றான் தத் சேகாதரன்.

அவர்கள் ெபட் ைய தைரயில் ைவத்த

ேபா அத ள் உ ண்ைடயான ஒ ெபா ள்

ெபட் யின் ஒ ைனயிலி ந் மற்ெறா

ைனக் உ ம் தத் ம் ேகடட் . ெபட்

ேதாட்டதத் ிலி ந் ெகாண் வரபப் டட்

என்பதிலி ந் ம,் அநத் ப் ெபா ள்

உ ணை் டயான எனப் திலி ந் ம், அந்தப்

ெபா ள் மா ைளயாக இ க் ம் என்

ஊகித்ேதன். உங்கள் அரண்மைனயில் பல

மா ைள மரங்கள் இ ப்பைத ம் வ ம் ேபா

பார்தே் தன் என்றான் இரணட் ாவ

சேகாதரன்.

"ஆண் ன் இந்தப் ப வத்தில்

ப கக் ாமேலேய தான் இ கக் ினற் ன.

ஆைகயால் தான் ப கக் ாத மா ைள என்

உணரந் ்ேதன"் என்றான் ன்றாவ

சேகாதரன.்

ன் சேகாதரர்களின்
மதி ட்பதை் த அரசர் வியந் பாராட் னார.்

"பணத்தி ம் ெபா ளி ம் நஙீ ்கள்
ெசலவ் நத் ர்களாய் இலல் ாமல் இ கக் லாம.்
ஆனால,் அறிவியலில் நீஙக் ள் வ ம்
மிகபெ் பரிய ெசல்வந்தர்கள்" எனற் அரசர்
அவர்கைள மனதாரப் பாராட் பரி கைள
வழங்கினார.்

ஒற் ைமேய பலம்

ஒ ெபரியவ க் நான் மகனக் ள்
இ நத் ார்கள.் அந்த நான் ேபர்க ம்
எப்ேபா ம் தங்க க் ள் சணை் டயிட் க்
ெகாள்வார்கள். அவரக் க் ள் ஒற் ைம
என்பேத கிைடயா . இைதப் பாரத் ்த
ெபரியவர் மிக ம் வ தத் மைடநத் ார.்

தன் நான் மகன்கைள ம் ெபரியவர்
பப் ிட்டார்.

'நஙீ க் நா ேப ம் ஆ க் ஒ
ெகாம்ைபக் ெகாண் வாங்க".

நான் மகன்க ம் ஆ க் ஒ
ெகாமை் பக் ெகாண் வந்தாரக் ள். ெபரியவர்

தல் மகைன அைழத் அந்த நான்
ெகாம் கைள ம் ஒன்றாய் ைவத் ஒ
கயிறற் ால் கட்டச் ெசான்னார.் தல் மக ம்
அவ்வாேற ெசய்தான்.

"இப்ப நீ இைத உைட பார்க்கலாம"் .

தல் மகன் ஒனற் ாய் ைவத்
கட்டப்படட் அந்த ெகாம் கைள உைடகக்

யறச் ி ெசயத் ான.் அவனால் உைடகக்
யவிலை் ல. இபே் பா ெபரியவர் அ த்த 

மகைன உைடகக் ச் ெசானன் ார். அவனா ம்
அைத உைடக்க யவில்ைல. மற்ற இரண்
மகனக் ளா ம் அைத உைடகக் யவிலை் ல.

"இபே் பா ெபரியவர் அந்தக்

கயிறை் ற அவிழக் ்கச் ெசாலல் ி ெகாம் கைள

தனித்தனிேய நால்வைர ம் எ த் க்

ெகாளள் ச் ெசான்னார். மகனக் ம்

அவ்வாேற ெசயத் னர.்

தல் மகைன ேநாக்கி அவன்
ைகயிலி ந்த ெகாமை் ப உைடக்கச்
ெசான்னார். அவன் அந்த ெகாமை் ப லபமாக

உைடத் விட்டான். அ தத் த் வ ம்
தஙக் ள் ைகயிலி ந்த ெகாமை் ப லபமாக
உைடத் விட்டனர.்

"ஒற் ைமேயாட பலம் எனன் ன்

உஙக் க் இபப் ரிஞச் ி க் ம்

நிைனக்கிேறன். நீங்க நா ேபர்க ம் நா

ெகாம் கைளப் ேபாலதத் ான். நீங்க நா

ேப ம் ஒணண் ா ேசரந் ் இ ந்தா யாரா ம்

உங்கைள ெஜயிகக் யா .

சணை் டேபாட் கிட் தனியா இ நத் ா

உங்கைள யார் ேவணா ம் லபமா

ெஜயிசச் ிடலாம"் என் ெபரியவர் றினார்.

நான் மகனக் க் ம் இபே் பா

ஒற் ைமயின் பலம் ரிநத் . அன்றிலி ந்

ஒ வ க்ெகா வர் சண்ைடயிட் க்

ெகாளள் ாமல் ஒற் ைமயாய் வாழத்

ெதாடஙக் ினார்கள.்

கர ெசானன் அறி ைர

ரா ம,் க ம் நணப் ர்கள்.

அன் இ வ ம் வாரசியமாக

ேபசிகெ் காண்ேட நடந்

ெகாண் ந்தாரக் ள். ேபச் வாரசியதத் ில்

அவர்கள் இ வ ம் ஊ க் சற்

தளள் ியி ந்த ஒ காட் ற் ெசன்

விடட் ாரக் ள.் அபே் பா , சற் ெதாைலவில்

ஒ கர வந் ெகாண் ந்தைதப்
பாரத் ்தார்கள்.

இ வர் மனதத் ி ம் பயம் பறற் ிக்
ெகாண்ட . "ேடய், கர வ டா, இபப்
என்னடா பண்ற ".

"நாம ெரண் ேப ம் ஒ மரத் ேமல
ஏறிக்கலாம.்   கர க் மரம் ஏறத் ெதரியா ".

ரா ெசான்னைதக் ேகட்ட கன்
பயநத் ான.்

"ரா எனக் மரம்
ஏறதெ் தரியாேதடா. இபப் எனன் டா பண்ற ?"

ஆனால், ரா காத்தி கக் வில்ைல.
கைனப் பற்றி கவைலபப் டவில்ைல .

உடேன அஙே் கயி நத் ஒ மரத்தின்
மீ ஏறிக் ெகாண்டான்.

கர ேவகமா ெந ஙக் ஆரமப் ிதத் .

அபே் பா க க் எப்ேபாேதா

ப தத் ஒ விஷயம் நிைனவிற் வந்த .

இறந் ேபானவர்கைள கர

சாபப் ிடா எனப் ேத அந்த விஷயம்.

உடேன அஙே் க ப த் கெ் காண்
ச்ைச இ த் பி த் க் ெகாண் இறந்
ேபான ேபால ந கக் ஆரமப் ித்தான.்