มนุษย์เดดไลน์

จนวนั หนงึ่ ฉนั ไดร้ บั คำ� ถามแบบเดมิ จากแมข่ องเพอื่ นคนหนงึ่ และแนน่ อนฉนั กต็ อบวา่
“แม่หนูเป็น พนักงานบริษัทค่ะ”
“อ่าว นี่ลูกสาวเรียนอยู่ห้องเดียวกันนี่เธอ” เสียงแม่เพ่ือนดังข้ึน เอ่ยทักทายแม่
ของฉัน
แม่กับแม่ของเพ่ือนคุยกันสนุกสนานเพราะเธอท้ังสองเป็นเพ่ือนกัน ไม่นาน
สีหน้าของแม่ก็เปล่ียนไปฉันรู้แน่ว่าแม่ต้องรู้แล้วกับค�ำตอบท่ีไม่เป็นธรรมของฉัน
ที่ฉันรู้เพราะแม่เปล่ียนไป “ไปกับพ่อนะลูก วันน้ีแม่ไม่สะดวก” มีเหตุผลอีก
มากท่ีเป็นข้ออ้างของแม่ในการไปส่งฉันที่โรงเรียนหรือไปไหนมาไหนท่ีจะเจอกับเพื่อนๆ
ของฉัน รวมกับท่ีแม่พยายามสมัครเป็นตัวแทนขายสินค้าต่างๆ แต่ดูว่าจะล้มเหลวทุกคร้ัง
เพราะมันไม่ใช่ส่ิงท่ีแม่รักและถนัด
แม่กับฉันเร่ิมห่างเหินมากกว่าที่ควรจะเป็น จนเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันข้ึน
อุบัติเหตุเกิดได้เสมอ
“พ่อจากเราไปแล้วนะลูก” หลังจากได้ยินค�ำน้ี ฉันก็โถมเข้ากอดแม่ เป็นวัน
ที่แย่ท่ีสุดเท่าท่ีเคยเจอ

แม่ต้องท�ำงานหนักกว่าเดิมเป็นสองเท่า รับงานนอกสถานที่ รวมถึงเวลาดึก
เปิดร้านจนดึก เพราะตอนนี้แม่เป็นเพียงคนเดียวท่ีเล้ียงดูส่งเสียฉัน
ที่ผ่านมาแม่รู้มาโดยตลอดกับค�ำตอบนั้น แต่แม่ไม่เคยแม้จะเอ่ยปากบอกหรือ
ดุด่าและเปลี่ยนความคิดของฉันโดยค�ำพูด แม่ท�ำทุกวันให้ดีข้ึน หลังจากครอบครัวของ
เราผ่านเร่ืองราวท่ีเลวร้ายมา ผู้หญิงคนหน่ึงท่ีมีอาชีพ “ตัดผม” สามารถแบกรับภาระนี้
ไว้ได้เพียงคนเดียว

101

หลังจากมรสุมลูกใหญ่ผ่านไป แม่ท�ำหน้าท่ีเป็นท้ังพ่อและแม่ในเวลาเดียวกัน
และเธอท�ำได้ดีทีเดียว
ฉันไม่เคยรู้สึกขาดหายเพราะได้รับความอบอุ่นจากช่างตัดผมคนน้ีอย่าง
เต็มท่ีมาโดยตลอด
ฉันเองก็โตข้ึนทุกวัน เร่ิมคิดเป็นคิดได้ ส่ิงที่แม่ท�ำเป็นปัจจัยท่ีท�ำให้ฉันเข้าใจ
และยอมรับในสิ่งท่ีแม่เป็น โดยมีเวลาท่ีผ่านเป็นตัวกลาง
ตอนน้ีฉันรู้แล้วว่าคนท่ีควรให้ความส�ำคัญคือใคร
“เร่ิมท�ำข้อสอบได้” ครูคุมสอบส่งเสียงเตือน ฉันเริ่มท�ำข้อสอบโดยหวังเพียง
ว่าสิ่งท่ีท�ำในวันน้ีจะเป็นสะพานท่ีจะพาฉันไปสู่ความส�ำเร็จ โดยมี “ช่างตัดผม”
คนเดิมเป็นผู้เดินเคียงข้าง

102



104

แง่งาม...นาฏศิลป์

เพชรนำ้� คา้ ง ทงั สนมิ ติ สกลุ

…..นาฏศิลป์….. เป็นเอกลักษณ์ท่ีสวยงามของไทย แต่คนไทยส่วนมากชอบ
คิดว่านาฏศิลป์เป็นเรื่องท่ีน่ากลัว เวลาฉันพูดว่าชอบอะไรเก่ียวกับนาฏศิลป์ เพ่ือนๆจะ
ต้องมองฉันด้วยสายตาแปลกๆ ทั้งๆ ที่นาฏศิลป์เป็นส่ิงท่ีสวยงามแท้ๆ …
ฉันเป็นเด็กนักเรียนท่ีพึ่งขึ้น ม.1 ฉันมีความฝันว่าจะเข้าชุมนุมนาฏศิลป์ที่
โรงเรียนนี้เพราะโรงเรียนเก่าไม่มีชุมนุมนาฏศิลป์ วันน้ีเป็นวันหน่ึงที่ในห้องวุ่นวายมาก
เพราะนักเรียน ม.1 ทุกคนจะต้องเลือกชุมนุมท่ีตนเองชอบหรือสนใจ ซึ่งแน่นอนว่าฉัน
ต้องเข้าชุมนุม “นาฏศิลป์”
“เธอๆ” เพื่อนคนหนึ่งเรียกฉัน
“มีอะไรหรอ” ฉันตอบ
“เธอเข้าชุมนุมอะไรหรอ” เพื่อนอีกคนถามขึ้นมา
“อ๋อ... ฉันเข้าชุมนุมนาฏศิลป์น่ะ” ฉันตอบ
“…….” เพื่อนทั้งสองคนเงียบและมองฉันแปลกๆ

105

และก็มีเพื่อนอีกหลายคนท่ีเข้ามาถามฉันด้วยค�ำถามท�ำนองเดียวกัน พอฉัน
บอกว่าเข้าชุมนุมน้ีเพื่อนๆ ต่างก็
พากันมองฉันด้วยสายตาแปลกๆ ที่ยากจะเข้าใจ
วันน้ีเป็นวันที่ฉันและเพื่อนๆ ต้องไปลงทะเบียนชุมนุมตามห้องชุมนุมท่ีตัวเอง
จะเข้า ฉันและเพ่ือนต่างก็แยกย้ายกันไปตามห้องชุมนุมของตัวเอง ฉันได้ไปลงทะเบียน
ตรงท่ีมีพ่ี ม.ปลายน่ังรับลงทะเบียนหน้าห้อง และฉันได้เข้าไปถามครูนาฏศิลป์ ว่าท�ำไม
เพ่ือนต้องมองฉันด้วยสายตาแปลกๆ เมื่อฉันบอกว่าจะเข้าชุมนุมน้ี
“เป็นเร่ืองปกติจ้ะ เพราะสมัยนี้ไม่ค่อยมีเด็กนิยมมาเข้าชุมนุมนี้หรอก” ครูบอก
“ท�ำไมล่ะคะ” ฉันถาม
“ก็..ส่วนมากเด็กจะกลัวเร่ืองที่มาจากข่าวลือ หรือไม่ก็หนังท่ีน�ำเอานาฏศิลป์
ไปท�ำเป็นหนังสยองขวัญซะส่วนใหญ่น่ะจ้ะ” ครูตอบ
“แล้วเราต้องท�ำยังไงคนอ่ืนถึงจะมองเห็นถึงความสวยงามและคิดว่านาฏศิลป์
ไม่ได้น่ากลัวล่ะคะ” ฉันถาม
“เราก็ต้องท�ำให้เขาเห็นโดยการแสดงออกด้านการฟ้อน ร�ำหรือค�ำพูด เพ่ือ
แสดงให้เห็นถึงสิ่งที่สวยงามของนาฏศิลป์ไทย” ครูตอบ
หลังจากน้ันฉันก็เก็บไปคิดว่าจะส่ือออกมาแบบไหนเพ่ือให้คนอื่นได้เห็นถึงส่ิง
ที่สวยงามของมัน
วันนี้เหมือนโชคเข้าข้างฉัน เม่ือครูภาษาไทยได้ให้งานเป็นการแต่งเร่ืองส้ัน โดย
เลือกเรื่องท่ีเราสนใจมา 1 เร่ือง และให้ออกไปน�ำเสนอหน้าห้อง แน่นอนว่าฉันต้อง
เลือกเร่ืองท่ีเกี่ยวกับ “นาฏศิลป์”

106

วันต่อมา
“เลขที่ต่อไป...ออกมาน�ำเสนอ” ครูพูดหน้าห้อง
“สวัสดีค่ะ วันน้ีฉันจะมาน�ำเสนอเรื่อง ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด” ฉันพูด
“........” เพื่อนๆ ในห้อง
“...เมื่อเพื่อนทุกคนได้ยินค�ำว่านาฏศิลป์ ส่วนมากทุกคนคงจะนึกถึงผีนางร�ำ
ที่น่ากลัว หรือหนัง หรือเร่ืองเล่า แต่ความเป็นจริงนาฏศิลป์ไม่ได้มีแค่นั้น” ฉันพูด
“นาฏศิลป์เป็นสิ่งที่สวยงาม อ่อนช้อยและยากท่ีจะมีประเทศใดเหมือน ท่าร�ำ
แต่ละท่ามีความหมายในตัว ทุกท่าทางและทุกการแสดงอิริยาบถย่อมมีค่าและมีความ
หมาย ถ้าคุณลองเปิดใจสักนิดคุณจะรู้ว่านาฏศิลป์ไม่ได้น่ากลัวอย่างท่ีคิด....” ฉันบรรยาย
ต่อไปเร่ือยๆ จนจบ
หลังจากท่ีฉันได้ออกไปน�ำเสนอเร่ืองน้ี ก็มีเพ่ือนบางส่วนท่ีสนใจเข้ามาถาม
เก่ียวกับนาฏศิลป์และเร่ิมเปิดใจให้กับนาฏศิลป์มาขึ้นอีกด้วย

จากท่ีฉันพูดมาท้ังหมดฉันไม่ได้ต้องการให้มีคนรักมีคนหลงนาฏศิลป์ แต่
ฉันแค่อยากให้ทุกคนเปิดใจและลองมองนาฏศิลป์ในอีกด้านหน่ึงที่ได้ไม่ใช่ด้าน
สยองขวัญ แต่เป็นด้านความสวยงามและความอ่อนช้อย ถ้านาฏศิลป์เป็นสิ่งที่
น่ากลัวจริง แล้วท�ำไมนาฏศิลป์ถึงเป็นเอกลักษณ์ไทยละ...จริงไหม

107

108

ทอ่ ง NEW ZEALAND ประสบการณ์ใหม่ของชวี ิต

พนภมู ิ บณั ฑะวงศ์

ประสบการณ์เป็นส่ิงท่ีท�ำให้เราเติบโตขึ้นและแข็งแกร่งขึ้น ได้เรียนรู้อะไรใหม่ๆ
ท่ีเราไม่เคยเจอ หรือไม่เคยรู้มาก่อน โดยเฉพาะการเดินทางไปประเทศที่สวยงามด้าน
ธรรมชาติของโลก นั่นคือประเทศนิวซีแลนด์ การเดินทางไปประเทศนิวซีแลนด์ท�ำให้เจอ
อะไรมากมาย เลยจัดวา่ เป็นประสบการณ์คร้ังย่ิงใหญ่ของชวี ติ ฉนั
วนั หนง่ึ พอ่ บอกวา่ ปดิ เทอมนจี้ ะพาไปเทย่ี วทปี่ ระเทศนวิ ซแี ลนด์ ฉนั กบั นอ้ งตน่ื เตน้
มากเพราะประเทศนิวซีแลนด์เป็นประเทศที่สวยงามมากและมีส่ิงอัศจรรย์หลายอย่างที่ยัง
ไม่ถูกคน้ พบ เชน่ ทะเลสาบเทคาโป
ธารน้�ำแข็งฟ็อกซ์กราเซียและเทือกเขาเมาท์คุ้ก ฉันกับน้องหาข้อมูลเก่ียวกับ
นวิ ซแี ลนดห์ ลายอยา่ งฉนั ไดเ้ หน็ ภเู ขาหมิ ะในหนงั สอื ฉนั หวงั วา่ จะตอ้ งขน้ึ ไปเหยยี บบนภเู ขา
หิมะให้ได้ ก่อนหน้าวันเดินทางฉนั ตนื่ เตน้ มากจนนอนไม่หลบั ไม่เป็นไรนอนบนเครอ่ื งกไ็ ด้
เพราะระยะเวลาจากประเทศไทยไปนิวซแี ลนด์ต้องใช้เวลาต้ัง 8 ชัว่ โมง

109

กอ่ นขนึ้ เครอื่ งบนิ ฉนั ไดเ้ จอกบั คณะทวั รข์ องพวกฉนั ฉนั ไดเ้ จอกบั เพอื่ นใหมท่ อ่ี ายุ
เทา่ กบั ฉนั เมอื่ ผมขน้ึ เครอ่ื งบนิ ผมกต็ าสวา่ งขน้ึ ทนั ทเี พราะบนเครอ่ื งบนิ มเี กมกบั หนงั ตลอด
การเดนิ ทางฉนั ดหู นงั จบไป 4 เรอื่ งเลน่ เกมจบไป 2 เกม ทำ� ใหฉ้ นั ไมไ่ ดน้ อนตลอดการเดนิ ทาง
เอา้ ! นอนบนรถบัสแทนก็ได้ ฉันคิด
ในท่ีสุดฉันก็มาถึงเมืองไครสต์เชิร์ชซ่ึงเป็นเมืองหลวงของประเทศนิวซีแลนด์ทาง
เกาะใต้ พอฉนั มาถงึ นวิ ซแี ลนดก์ ไ็ ดม้ ชี าวเมารเี ตน้ และรอ้ งเพลงตอ้ นรบั พวกเรา เมอ่ื ฉนั ออก
จากสนามบนิ ฉนั เห็นวัฒนธรรมใหมๆ่ ทีแ่ ตกต่างจากประเทศไทยทง้ั การแต่งกาย อาหาร
การพูดและการใช้ชีวิตประจ�ำวันของชาวนิวซีแลนด์ ไม่ว่าจะเป็นเวลาว่างส่วนใหญ่ชาว
นวิ ซแี ลนด์ จะมาเลน่ รักบี้กนั หรือวิง่ รอบสวนสาธารณะ ชาวนวิ ซแี ลนด์มรี า่ งกายแข็งแรง
และไมค่ ่อยปว่ ย อาหารม้อื แรกของพวกเราก็คอื สเต็กเนอื้ แกะ ฉันหิวมากกเ็ ลยกินจนหมด
เกล้ยี งเลย ปรากฏว่าท�ำให้ฉนั ทอ้ งเสยี โชคดที ่ีพอ่ ของฉนั ได้เตรยี มยามาดว้ ย ฉันจงึ สนกุ กบั
การเดินทางต่อ
วนั แรกฉนั เดนิ ทางเกอื บตลอดทงั้ วนั แตฉ่ นั กไ็ มเ่ บอื่ เพราะตลอดขา้ งทางไดเ้ หน็ อะไร
แปลกใหม่ ประเทศนิวซีแลนด์ไม่ค่อยมีห้างสรรพสินค้าเท่าไหร่ ส่วนใหญ่ก็จะเป็นสถานที่
เท่ียวธรรมชาติ ฉันเลยหาของฝากยาก หัวหน้าคณะทัวร์จึงบอกว่าของฝากหาซื้อได้ท ่ี
สนามบนิ ทำ� ใหฉ้ ันหายห่วงเรอ่ื งของฝากเพ่อื นๆ และสนุกกับการท่องเทีย่ วตอ่
ประเทศนสี้ ว่ นใหญจ่ ะเลยี้ งแกะเยอะมาก เพราะแกะสามารถทำ� ประโยชนไ์ ดห้ ลาย
อยา่ ง ไมว่ า่ จะท�ำเป็นอาหาร เส้ือผา้ ครมี บำ� รงุ ผิวและอน่ื ๆ อีกมากมาย พอมาถงึ ท่ีพักตอน
เยน็ คือ อกี เมืองหน่งึ ทีพ่ ักของเราอยใู่ กล้ทะเลสาบเทคาโปมาก เมื่อฉันลงจากรถฉันเกอื บ
จะแข็งอยทู่ ี่รถเลย เพราะอากาศดา้ นนอกหนาวมาก ฉนั จึงรบี เขา้ ไปในโรงแรม อาหารเย็น
กเ็ ป็นอาหารทะเล มีท้งั ซาซมิ ิแซลมอนและอาหารทะเลอกี มากมาย
วันต่อมาฉันเดินทางไปอีกเมืองควีนส์ทาวน์ซึ่งเป็นเมืองแห่งการท่องเท่ียวที่สวย
ท่ีสุดแห่งหนึ่งของโลก แต่การเดินทางก็ใช้เวลานาน ระหว่างการเดินทางพวกฉันได้แวะ

110

สถานท่ีเที่ยวหลายอย่างเชน่ ไปชมวิธีการบ่มและผลิตไวน์พื้นเมือง เม่อื ฉนั มาถึง เมอื งควีนส์
ทาวน์ฉนั ได้ ข้ึน Skyline ไปรับประทานอาหารและชมทศั นียภาพอันงดงาม มอื้ นเี้ ปน็ เนอื้
แกะเชน่ เดมิ แม้ฉนั จะเคยทอ้ งเสยี เพราะมนั แตฉ่ นั กก็ นิ เนอื้ แกะ เพราะถา้ ไมก่ นิ กจ็ ะเสยี เทย่ี ว
มาก เนอื้ แกะของทนี่ ส่ี ด หวานและอรอ่ ยมาก
วันต่อมากเ็ ปน็ วันท่ีฉันกบั น้องรอคอย เพราะจะไดน้ ่งั เรือกลไฟโบราณที่มีอายุถงึ
35 ปี ชมความงามของทะเลสาบวาคาตปิ ู ฉนั จงึ ไปยนื อยตู่ รงหวั เรอื และทำ� ทา่ เหมอื นในเรอื่ ง
ไททานิคจนหน้าฉันชาด้วยความเย็นของอากาศ เมื่อกินอาหารกลางวันเสร็จพวกเราได้ไป
น่ัง รถตะลุยเเม่นํ้าท่ีมีชื่อเสียงของ ควีนส์ทาวน์ และได้ไปยังชมวิวทิวทัศน์การถ่ายท�ำของ
หนังเรื่อง Lord of The Ring และเรอื่ ง The Last Samurai พอนัง่ รถตะลุยแม่นำ้� เสรจ็ พวก
เราได้ไปนั่งเรอื เร็วชอ็ ต Over Jet Boat ท่ีต่ืนเตน้ และหวาดเสยี วในขณะทล่ี ัดเลาะไปตาม
แมน่ ำ้� ชอ็ ตโอเว่อรผ์ า่ นโขดหินทยี่ นื่ ออกมา พวกเราสนกุ มากและหวาดเสยี วมาก
อาทิตย์ลาลับขอบฟ้า พวกเราไปกินภัตตาคารอาหารจีนท่ีมีช่ือเสียงของ
ควีนส์ทาวน์ และยงั ตบท้ายดว้ ยแฮมเบอร์เกอรท์ ่ีอร่อยท่ีสดุ ในโลกเลยก็ว่าได้ แต่ว่าอากาศ
ข้างนอกหนาวมากทำ� ใหเ้ วลาทฉ่ี นั เลือกซ้ือของอยใู่ นเมือง จะต้องเดิน ต้องพยายามอดทน
ไวแ้ ละคดิ วา่ ไมห่ นาว เมอ่ื ฉนั กลบั มาถงึ โรงแรมดว้ ยความเหนอื่ ยลา้ และดว้ ยเตยี งเปน็ เตยี งทำ�
ความรอ้ น ทำ� ใหฉ้ นั เผลอหลบั โดยไมร่ ตู้ วั เตียงไดด้ ดู วญิ ญาณฉันไปแลว้
วันสุดท้ายของการท่องเท่ียว ฉันได้มีโอกาสขึ้นเฮลิคอปเตอร์เป็นครั้งแรกในชีวิต
เพอื่ ชมความงามของธารนำ�้ แขง็ ฟอ็ กซก์ ลาเซยี ร์ ทฉ่ี นั อา่ นเจอในหนงั สอื ภาพธารนำ้� แขง็ สวย
ยง่ิ กวา่ ในหนงั สอื ทเี่ คยอา่ น จากนนั้ ฉนั นง่ั รถไฟเพอื่ กลบั ไปยงั เมอื งไครสตเ์ ชริ ช์ ระหวา่ งทฉ่ี นั
อยบู่ นรถไฟ ฉนั ได้ออกมาอยู่ท่ีจดุ ชมววิ ของรถไฟตรงนนั้ ลมเยน็ มาก แตอ่ ากาศก็สดช่ืนมาก
ภาพของทะเลแปซฟิ กิ ทส่ี วยงาม พอมาถงึ เมอื งไครสตเ์ ชริ ช์ ฉนั กไ็ ดไ้ ปเดนิ ซอ้ื ของในเมอื งแต่
ห้างสรรพสินค้าของประเทศนิวซีแลนด์จะต้องปิดก่อนสองทุ่ม แต่ก็ไม่เป็นไรฉันเลยได้ชม
บรรยากาศในเมืองอนั สวยงามของเมอื งไครสต์เชิร์ชแทน

111

ค�่ำคืนสุดท้ายของทริปในคร้ังน้ี ฉันตื่นขึ้นและรีบเดินทางไปสนามบิน ฉันก็ได้ไป
ซอ้ื ของใหก้ บั เพอื่ นๆ แลtคณุ ครู เมอื่ ขนึ้ เครอ่ื งบนิ ฉนั มองออกมานอกหนา้ ตา่ งเหน็ ภเู ขาหมิ ะ
กับต้นไม้และทะเลสาบอันสวยงามและฉันหวังว่าสักวันหน่ึงฉันต้องกลับมาประเทศ
นิวซีแลนด์อกี ฉันรักประเทศนิวซีแลนด์
หลงั จากการเดนิ ทางจบแล้วก็ได้ไปอยทู่ ี่ประเทศไทย ฉันไดเ้ ตบิ โตเป็นผูใ้ หญม่ าก
ข้นึ หลงั จากการไปเทย่ี วในคร้ังน้ี เพราะอยทู่ ่โี นน่ ตองตน่ื เช้ามากขน้ึ ตอ้ งรับผิดชอบกระเปา๋
ของตัวเอง และสามารถช่วยเหลือตัวเองได้หลายอย่าง ฉันยังได้เห็นโลกใหม่และส่ิงที่ไม่
คาดคิดทีจ่ ะเกดิ ข้ึนในระหวา่ งการเดินทาง
การเดินทางท�ำใหฉ้ นั เติบโตข้ึน

112



การต์ นู

การต์ นู

116

117

118

119

120

121

122

123

124



126

127

128

129

130

131

132

133

134

135

เรียนรู้ชมุ ชน ฝกึ ฝนฝมี ือ

เรอื่ ง ชรกิ า ออ้ ยบำ� รงุ ม.4
ภาพ จริ าพชั ร ใจดี ม.1

เสียงวิหคขับร้องก้องนภา
เสียงธาราไหลกระทบกับโขดหิน
เสียงใบไม้พล้ิวไหวชวนยลยิน
คือเสียงถิ่นบ้านบัวเขียวขจี
น้อมน�ำหลักพอเพียงท่ีพ่อให้
ประยุกต์ใช้ในชุมชนจนสุขขี
อาชีพเสริมเพิ่มเติมเลี้ยงชีวี
ความพอดีคือคติประจ�ำใจ
ท�ำนาสวนเล้ียงสัตว์มาเนิ่นนาน
เมื่อหมู่บ้านว่างงานร่วมเเก้ไข
รวมกลุ่มมาจักรสานเข่งไม้ไผ่
และสุ่มไก่เป็นรายได้รองลงมา

136

เรอื่ ง ชรกิ า ออ้ ยบำ� รงุ ม.4
ภาพ จริ าพชั ร ใจดี ม.1

137

138

เร่อื งและภาพ



เรื่องและภาพ

เร่อื ง นักเขียน นักวาด

หยดุ กันตชาต ชวนะวิรชั ปวณรี ไชยค�ำ
ลิฟต์สง่ั ตาย กรณ์ มูลอินตะ๊ กรณ์ มูลอนิ ต๊ะ
มนษุ ย์เดดไลน์ วรรณณิการ์ ก้อนคำ� จินต์จฑุ า สมัคร
ความทรงจ�ำบนภาพถา่ ย ดนยา ไชยวุฒิ วรณัน อนุศักดกิ ุล
เหมอื นฝัน กญั ญ์ชสิ า บุญตัน กัญญ์ชสิ า บุญตนั
อภมิ หาโปรเจก็ ต์ กนั ตชาต ชวนะวิรชั กรณ์ มลู อนิ ตะ๊
แอนนาน่ี วัชระ ไชยวงค์รกั ษ ์ ปภาวี คงทน
WAX หุน่ หลอนซอ่ นบาป พรี ณฐั วนิ ิจมโนกลุ ณฐั พงศ์ ใจเที่ยง
หญงิ สาวผทู้ ำ� ลายมิตรภาพ ธญั ญารัตน์ จนิ าเฟย กรณ์ มูลอนิ ตะ๊
เหตุเกิดวนั ท่ี 5 สงิ หาคม น้�ำผ้ึง ม่ังคั่ง ณัฐพล ใจเทย่ี ง
หว้ งคำ� นึงของเด็กกจิ กรรม ดิถดนยั ทาทาน ปวณรี ไชยค�ำ
ลูกสาวช่างตัดผม ชญานษิ ฐ ศรีบญุ ชู พรพมิ ล ดีใจ
แงง่ ามนาฏศลิ ป ์ เพชรนำ้� ค้าง ทงั สนิมิตสกุล กลั ยรตั น์ ผา่ นศรสี ขุ
ท่อง New Zealand
ประสบการณ์ใหมข่ องชวี ติ พนภูมิ บัณฑะวงศ์ พนภูมิ บณั ฑะวงศ์
“นทิ าน” ของนกั เล่านิทาน ภทั รวดี กองกุนะ ภัทรวดี กองกุนะ
FLUOXETINE พรพมิ ล ดีใจ พรพิมล ดใี จ
ทกุ ข์ กรณ์ มลู อินต๊ะ กรณ์ มูลอนิ ต๊ะ
SPIRIT กรณ์ มลู อนิ ต๊ะ กรณ์ มลู อนิ ต๊ะ
เรียนรู้ชมุ ชน ฝกึ ฝนฝมี ือ ชริกา อ้อยบ�ำรุง จิราพชั ร ใจดี

141

142

143