E-book ลิ้มละมุน (ต้นฉบับ)

พอตอนน้อี ำยุย่สี บิ ทงั้ ดอ้ื ทงั้ แสบจนเขำตอ้ งหำสำรพดั วธิ มี ำรบั มอื
“แล้วรกั ไหม หนูดอ้ื แลว้ พรี่ ำมรกั ไหมคะ” ละมนุ ถำมเสยี งหวำน

พลำงบดเบียดรำ่ งกำยส่วนล่ำงลงมำเป็นกำรยืนยันในควำมดื้อจนรำม
ครำงในลำคอ เจ้ำตวั เล็กดุ๊กดก๊ิ ของละมุนเบียดกบั หน้ำทอ้ งเขำเต็ม ๆ
ควำมนุ่มนิ่มทำให้มีอำรมณ์ขน้ึ มำจนส่วนท่ีเพ่ิงพ่นน้ำไปกลับมำแขง็
อกี แลว้

“จะไม่รกั ได้ยงั ไงคะ มเี มยี อย่คู นเดยี ว อำ…คนดีขำ ควยพ่แี ขง็
อกี แล้ว” รำมบอกเสยี งกระเส่ำ เอื้อมมือลงไปนวดส่วนปวดหนึบท่กี ำลงั
ตงั้ แขง็ มนั ยังฉ่ำเย้ิมไปดว้ ยน้ำเชอื้ ทป่ี ลดปล่อยออกมำกอ่ นหน้ำนี้ ยงั ไม่
ทนั จะไดส้ งบดยี ยั ตวั แสบกป็ ลุกมนั ใหต้ น่ื อกี แลว้

“ทำไมพร่ี ำมขเ้ี งยี่ นแบบนี้” ละมุนทำเป็นว่ำ มอื น้อยเกยี่ วแขนเสอื้
ทีเ่ ป็นสำยเด่ยี วเสน้ เล็กให้หลุดจำกไหล่จนหน้ำอกขำว ๆ ลอยเด่นอยู่
ตรงหน้ำ รำมตำพรำ่ ทเี ดยี วเม่อื เหน็ หวั นมสแี ดงเรอ่ื ทย่ี งั บวมและขนึ้ สจี ดั

“จะไม่ใหข้ เ้ี งย่ี นยงั ไงไหว เมยี พีช่ อบอ้อนเย็ดตลอดเวลำ” รำม
บอก และอำ้ ปำกงบั หวั นมน่ำรกั เขำ้ ปำก ตวดั ล้ินเลยี ไปเบำ ๆ ละมนุ กต็ วั
สนั ่ แลว้ เขำผละออกมำเพอ่ื มองดปู ฏกิ ริ ยิ ำของนอ้ ง เหน็ วำ่ ละมุนหน้ำแดง
เชยี ว

“ออ้ื …เสยี วอะ”
“เสยี วตรงไหนคะ หมื …”
“หนูเสยี วตรงหวั นม ดดู อกี ไดไ้ หมคะ…นะคะ” ละมุนแอ่นอกเขำ้
มำใกล้จนยอดอกคดั แขง็ จ่อทรี่ มิ ฝีปำกของเขำ ลมหำยใจอุ่น ๆ ของรำม
เปำ่ รดจนน้องครำงเสยี งเหมอื นแมว สองมอื เลก็ โกยเตำ้ นอ้ ยเขำ้ ดว้ ยกนั จน

หวั นมนุ่มนมิ่ เด่นชดั ในสำยตำของรำมมำกกวำ่ เดมิ
“ดูดนมหนูหน่อย” ยัยเด็กด้ือสะกดิ หวั นมตนเองอย่ำงเชญิ ชวน

รำมพ่ำยแพต้ อ่ ควำมยวั ่ ยวนของเมยี เดก็ เสมอ เขำดดู กลืนจกุ น้อยอกี ครงั้
และหยอกล้อดว้ ยล้ินจนมนั แขง็ มำกขน้ึ ในปำก ตวดั ลิ้นเลียถี่ ๆ จนละมุน
ครำงไม่หยุดแอ่นนมจนแทบจะเบยี ดกบั หนำ้ เขำแลว้

รำมบีบขยำหน้ำอกเล็กอกี ขำ้ งไปพรอ้ ม ๆ กนั น้วิ ยำวสะกิดเขย่ี
ตรงหวั นมเพ่อื ไม่ใหน้ ้อยหน้ำอีกขำ้ งท่อี ยู่ในปำกเขำ จำกที่แค่แอ่นนมใส่
ขำ้ งล่ำงของละมุนกเ็ รม่ิ บดไปดว้ ย

“ฮึก…อ้ือ หนูเงย่ี นแล้ว” ยยั ตวั เล็กบอกและยงั มองดว้ ยสำยตำ
ออ้ นวอน เสอื้ ทใี่ ส่อย่หู ลุดลุ่ยจนแทบจะทำหนำ้ ทป่ี กปิดร่ำงกำยไมไ่ ด้ สว่ น
กำงเกงขำสนั้ กร็ น่ ขน้ึ มำจนเห็นแกม้ กน้ เพรำะตวั แสบเอำแตข่ ยบั รอ่ นเอว
อย่แู บบนนั้

“ดอ้ื เอ๊ย…” รำมสำ่ ยหน้ำรำวกบั ว่ำระอำใจ แต่สุดท้ำยตลอดชว่ ง
เชำ้ กต็ อ้ งเสยี เวลำอยู่บนเตยี งดว้ ยกนั อยู่ดี เพรำะอำรมณ์จุดติดด้วยกนั
แล้วทงั้ คู่

“พร่ี ำม อ๊ะ…เย็ดแรง ๆ”
“แรงกวำ่ นี้เอวหนูกจ็ ะหกั แล้วนะ”

“ขยบั มำทำงซ้ำยหน่อยค่ะ แบบนนั้ …สวยมำกเลย”
“เอำโป๊ ๆ เลยนะพร่ี ำม เอำแบบเหน็ เนินเปำเปำเยอะ ๆ”

รำมอยำกจะวำงกลอ้ งแลว้ พุ่งตวั ไปฟำดกน้ ยยั เดก็ ดอื้ ทโี่ พสทำ่ อยู่
รมิ สระว่ำยน้ำของคอนโด ตอนนีเ้ ป็นเวลำเกอื บจะสโ่ี มงเย็นแสงกำลงั สวย
เลยเหมำะกบั กำรถ่ำยรปู ละมุนซื้อชดุ ว่ำยน้ำมำใหม่ และอยำกจะใสอ่ วด
ลงไอจี เลยตอ้ งขอใชบ้ รกิ ำรสระแบบเป็นสว่ นตวั เพ่อื ทจี่ ะถ่ำยรปู สวย ๆ

จะวำ่ สวยมนั กส็ วยนนั ่ แหละ รำมชอบท่ีจะไดเ้ หน็ เมยี เดก็ แตง่ ตวั
ในแบบท่ชี อบ แต่บำงครงั้ ละมุนกด็ ้ือจนน่ำตีจริง ๆ ดนั หน้ำอกท่ีมีอยู่
น้อยนดิ จนขนึ้ เป็นเตำ้ ขนำดพอดี ก่อนจะสวมใสบ่ กิ นิ ีแบบสองชนิ้ สเี ขยี ว
นอี อนตดั กบั ผวิ ทอ่ี อกแทนนดิ ๆ ดเู ซก็ ซ่ี และน่ำมนั เขย้ี วไปพรอ้ ม ๆ กนั

แอ่นหน้ำแอ่นหลงั โพสท่ำให้รวั ชตั เตอรจ์ นหน้ำอกแทบจะล้น
ออกมำจำกบกิ ิน่ตี วั บนอย่แู ล้ว ฝีมือกำรดนั นมของเมียเขำน่มี นั เหลือรำ้ ย
จรงิ ๆ

“อย่ำดงึ บรำลง ทำดี ๆ ละมุน” รำมบอกเสียงดุเพรำะตวั แสบดึง
บกิ นิ ชี นิ้ บนทเี่ ป็นบรำเกำะอกชนิ้ เลก็ ใหข้ ยบั ตำ่ ลงมำอกี ลงมำอกี นดิ จะเหน็
หนำ้ อกออกมำทงั้ เตำ้ แล้ว

โดนแน่ยยั ดอื้ โดนเขำฟำดแน่ ๆ
“สวยจะตำย หนอู ยำกถำ่ ยโป๊ ๆ” ละมุนเบะปำก กอ่ นจะสะบดั ผม
ทีย่ ำวเคลียไหล่ไปดำ้ นหลงั บดิ ไหล่เข้ำหำกล้องจนได้รูปสวย ๆ อีก
หลำยชอ็ ต
พอย่ีสิบปุ๊บละมุนก็เอำเลย อย่ำงกบั รอวนั น้ีมำนำนเพรำะได้มี
ทำงเลือกในกำรแต่งตวั มำกขน้ึ จนตอนนี้เมียเด็กของรำมได้ช่อื ว่ำเป็น
เน็ตไอดอลยูนิเซ็กซ์ทน่ี อกจำกจะเป็นแฟชนั ่ ไอคอนแล้วยงั เป็นเซ็กซ่ี
ไอคอนอกี เสอื้ ผำ้ ชิ้นไหนทีล่ ะมุนใส่ และถ่ำยรปู ลงอนิ สตำแกรมส่วนตวั

กจ็ ะมคี นไปซ้อื ใส่ตำม
เชอ่ื เขำไดเ้ ลยว่ำ ถำ้ รปู เซต็ น้ีปล่อยออกไป บกิ นิ ีชดุ นี้กค็ งจะมคี น

ไปซือ้ มำใสต่ ำมอกี เหมอื นกนั
“พร่ี ำม เอำท่ำนี้ ๆ” วำ่ แล้วยยั ตวั เล็กกล็ งไปนงั ่ คกุ เขำ่ แยกขำอยู่

รมิ สระ เชิดหน้ำมองกล้องดว้ ยสำยตำสุดแสนจะเซ็ กซ่ีอย่ำงท่ีคนมอง
อยำกจะเขำ้ ไปขย้ำเสยี ตอนนีเ้ ลย

รำมกดชตั เตอรไ์ ปรวั ๆ หลำยสบิ รูปดว้ ยกล้องถ่ำยรปู รำคำหลกั
แสนทเี่ พงิ่ ซือ้ มำใหม่ พอถำ่ ยจนพอใจละมนุ กเ็ ขำ้ มำยืนขำ้ ง ๆ เพ่อื มองรูป
ในกล้อง

“หยู สวยมำก เปำเปำกลมบ๊อกเหมอื นทำมำเลย คกิ ” ละมนุ เล่อื น
ดภู ำพท่ถี ำ่ ยออกมำอย่ำงพอใจ รำมเหน็ น้องมคี วำมสุขเขำกม็ ีควำมสุข
ไปดว้ ย มอื หนำเชด็ เหง่อื ทซ่ี ึมตำมกรอบหนำ้ หวำนพลำงเอย่ ถำม

“อยำกทำหนำ้ อกไหม ถำ้ หนูอยำกทำพก่ี ไ็ ม่ว่ำ”
“ไม่เอำ หนูไม่ไดอ้ ยำกมีเปำเปำตลอดเวลำ อยำกมแี ค่บำงครงั้ ”
ละมุนส่ำยหน้ำพลำงรวบผมไวห้ ลวม ๆ ดว้ ยหนงั ยำง รำมส่งกล้องใหน้ ้อง
ถอื และชว่ ยมดั ผมให้ ระหวำ่ งนนั้ กช็ วนคุยไปดว้ ย
“กลวั เจบ็ เหรอ”
“ฮึ แค่ไม่อยำกทำ เปำเปำหนูมีเล็ก ๆ แบบน้ีก็น่ำรกั แล้ว ถ้ำ
อยำกดมู ๆ กค็ ่อยโกยเอำ หรอื วำ่ พร่ี ำมชอบเปำเปำแบบใหญ่ ๆ ?”
แลว้ กนั …มองเขำและทำหน้ำบง้ึ เสยี แล้ว ก่อนจะเขำ้ ใจผดิ กนั ไป
ใหญโ่ ตรำมเลยตอ้ งรบี อธบิ ำย
“ไมช่ อบ พช่ี อบแบบของหนู กำลงั จบั ถนดั มอื ” รำมบอก และกอด

เอวเล็ก ๆ ของน้องไว้ ละมุนแลบลิ้นใส่เขำและกลบั ไปสนใจรูปในกล้อง
ตำมเดมิ รำมลูบมอื ไปตำมหน้ำทอ้ งแบนรำบ และแวะหยอกเย้ำเล่นกบั จิว
รปู พระจนั ทรต์ รงสะดอื สวย พอใช้น้ิวเก่ยี วเล่นดว้ ยควำมอยำกจะแกล้ง
ละมุนกแ็ ขม่วทอ้ ง

“แกล้งหนูอกี แล้ว บอกแล้วไงว่ำตรงนนั้ มนั อ่อนไหว ” คนเด็ก
กวำ่ จปิ๊ ำก รำมหวั เรำะเบำ ๆ และจบู ทไี่ หล่เลก็ เรอ่ื ยมำจนถงึ ลำคอจนได้
กลน่ิ นำ้ หอมออ่ น ๆ

“ไม่เอำตรงน้ี…” ละมุนรอ้ งหำ้ ม รำมถงึ ไดร้ ตู้ วั ว่ำ มอื เขำบบี เขำ้ ท่ี
หน้ำอกน้องแล้ว ยยั ตวั เล็กหนั มำ และเขย่งตวั ขน้ึ จบู ทป่ี ลำยคำงของเขำ
กอ่ นจะบอก

“คนื นคี้ อ่ ยทำกนั หนขู ย่มใหน้ ะ”
ให้ตำยเถอะ…รำมบอกแล้วไงว่ำ ละมุนในวยั ยี่สบิ เกินที่เขำจะ
ตำ้ นทำนไหวจรงิ ๆ.



๒

บทพเิ ศษ
บวิ ตบ้ี ลอ็ กเกอร์ลำ้ นซบั

ละมุนชอบทำงำนในเวลำกลำงคืนมำกท่ีสุดเพรำะมนั เงียบ
และทำให้มีสมำธิ ยิ่งเป็นกำรถ่ำยงำนด้วยกำรอดั คลิปวิดีโอท่ีต้องใช้
ควำมเงยี บ ละมุนเลยมกั จะทำในเวลำกลำงคืนมำกกว่ำ ถงึ แมจ้ ะไม่มแี สง
จำกธรรมชำตแิ ต่เดยี๋ วน้ีแสงจำกไฟกม็ ีใหเ้ ลือกเยอะแยะว่ำอยำกไดแ้ สง
แบบไหน เร่อื งนเี้ ลยไม่ใช่ปญั หำ

หลงั จำกทห่ี ำมมุ และตงั้ กล้องรวมไปถงึ จดั ไฟเรยี บรอ้ ยแล้ว ละมุน
กใ็ ชเ้ วลำอย่ใู นหอ้ งทที่ ำเป็นสตดู โิ อเล็ก ๆ เพ่อื ถ่ำยงำน ใชเ้ วลำตงั้ แตห่ ำ้
ทุ่มจนถงึ เกือบตสี ำมกว่ำงำนจะเสรจ็ หนึ่งชน้ิ เป็นงำนรวี ิวลิปสติกจำก
สปอนเซอรท์ ต่ี อ้ งอปั โหลดลงในชอ่ งยทู ปู ของละมนุ ในอกี สองวนั ขำ้ งหน้ำ

“ฮ่อื เจบ็ ปำก” ละมนุ บ่นพลำงลูบปำกตนเองหลังจำกทตี่ อ้ งทำลิป
แล้วลบอย่เู ป็นสิบรอบจนปำกเจ่อหมดแล้ว มอื เล็กรวบผมทม่ี ว้ นเป็นลอน
ธรรมชำตมิ ดั เป็นมวยไว้หลงั จำกทที่ ุกอย่ำงเสรจ็ สน้ิ ละมนุ ปิดไฟ และเดิน
หอบกลอ้ งออกมำจำกสตดู โิ อเดนิ เขำ้ มำในหอ้ งนอน

จะตีสำมแล้วแต่พร่ี ำมยงั ไม่นอน ยงั นัง่ ทำงำนอยู่ทโ่ี ต๊ะอยู่เลย
ละมุนเดนิ เขำ้ ไปกอดพเี่ ขำ และถใู บหนำ้ กบั แผ่นหลงั กวำ้ งอย่ำงออ้ น ๆ

“พร่ี ำมจ๋ำ…” ละมุนออ้ นไปทเี ดยี วพรี่ ำมกห็ นั มำขำนรบั พรอ้ มกอด
ตอบ ละมุนเบยี ดตวั ลงนงั ่ บนตกั ของพ่ีรำม ชะเงอ้ มองว่ำอกี ฝ่ำยกำลังทำ
อะไรอยู่

“ถ่ำยงำนเสรจ็ แล้วเหรอ?”
“ออื้ เสรจ็ แลว้ พร่ี ำมทำอะไรจะ๊ ทำไมยงั ไมน่ อน”
“กำลงั ดคู วิ งำนใหห้ นู วนั เสำรม์ ไี ลฟ์ในแฟนเพจฉลองยอดซบั ครบ
หนง่ึ ลำ้ น วนั พุธหนำ้ หนูไม่มเี รยี นแลว้ กม็ นี ิตยสำร Lolixz ตดิ ต่อเขำ้ มำ จะ
รบั ไหม?” พรี่ ำมกำลงั จดั ตำรำงงำนใหล้ ะมนุ แต่กอ่ นจะตดั สินใจรบั งำนก็
ตอ้ งถำมควำมสมคั รใจของละมุนก่อน จรงิ ๆ ละมุนอยำกจะหำเวลำว่ำง
พกั ผ่อนแตเ่ ร่อื งเงนิ กส็ ำคญั ในชวี ติ ประจำวนั ใครบำ้ งจะไม่ใชเ้ งนิ นอกจำก
ค่ำใชจ้ ่ำยส่วนตวั ละมนุ กย็ งั ตอ้ งส่งเงนิ ใหแ้ มท่ ุกเดอื นดว้ ย
แมค่ อยแตว่ ่ำและรงั เกยี จในสง่ิ ทลี่ ะมนุ เป็น แตพ่ อละมนุ เอำเงนิ ให้
ใชแ้ มก่ ช็ มอย่ำงนนั้ อย่ำงนี้ ละมุนไม่เหน็ ถงึ ควำมจรงิ ใจหรอก แต่ละมุนก็
แคท่ ำหน้ำทขี่ องลกู เท่ำที่พอจะทำได้ และตนเองไม่ลำบำก เพรำะถำ้ จะให้
กลบั ไปอย่ทู เ่ี ดมิ และคอยดแู ลแม่ ละมนุ กค็ งจะไมก่ ลบั ไป
ทกุ คนตำ่ งมที ำงเดนิ ชวี ติ ของตนเอง ละมนุ กเ็ ช่นกนั …และละมุนก็
เลือกแล้วว่ำ จะอย่ตู รงน้กี บั คนทล่ี ะมนุ รกั และรกั ละมุนอย่ำงพรี่ ำม
“เรตนิตยสำรของหนตู อนนส้ี ่หี ม่นื อปั แล้วนะ เขำยอมจ่ำยเหรอ”
ละมนุ ถำม พร่ี ำมหวั เรำะและเปิดอเี มลสำหรบั ตดิ ต่องำนใหล้ ะมนุ ดู
“ใครจะไม่ยอมจำ่ ยเพ่อื หนูล่ะคะ อนิ ฟลูเอนเซอร์เบอร์หนึ่งของ

ประเทศเชยี วนะ”
ละมนุ เหน็ ตวั เลขทปี่ รำกฏบนหน้ำจอแล้วไม่รอชำ้ ทจ่ี ะบอกพร่ี ำม

ใหค้ อนเฟิรม์ รบั งำนไปเลย อย่ำงน้อยกไ็ ดเ้ งนิ มำอกี กอ้ นใหญ่ทเี ดยี ว
“ไม่คดิ เลยวำ่ เดก็ ทไ่ี ลฟ์ขำยลกู ชบุ ในเฟซบุ๊กวนั นนั้ จะมำไกลได้

ขนำดนี้” ละมุนบอก และเอนหลงั พงิ อกของพี่รำม แขนแกรง่ กอดเอวของ
ละมุนพรอ้ มกบั รมิ ฝีปำกอ่นุ ทจี่ ๊บุ ลงมำบนไหล่เบำ ๆ

“ละมุนของพเ่ี ก่งมำก พภ่ี ูมใิ จในตวั หนูมำกเลยรไู้ หม” พรี่ ำมบอก
ละมุนไดย้ ินแลว้ ใจฟูฟ่องเหมอื นจะลอยไดเ้ ลย ละมุนเงยหน้ำมองพีร่ ำม
และจบู ทปี่ ลำยคำงอย่ำงแสนรกั

“เพรำะมพี ร่ี ำมอย่ดู ว้ ยละมนุ ถงึ ไดเ้ ป็นละมุนอย่ำงทกุ วนั นี้” ละมุน
ย้ิม ถำ้ ละมุนไม่มพี ร่ี ำมกค็ ดิ ไม่ออกเหมอื นกนั วำ่ ตอนน้ีจะเป็นยังไง พรี่ ำม
ทำใหล้ ะมุนรกั ตนเองมำกขนึ้ และยงั มนั ่ ใจกบั สง่ิ ทต่ี นเองชอบ กล้ำลงมอื
ทำ และกำ้ วผ่ำนคำดถู ูกต่ำง ๆ ทเี่ คยไดร้ บั ละมุนพดู ไดเ้ ตม็ ปำกวำ่ ละมุน
มวี นั นีไ้ ดส้ ่วนหนึ่งกเ็ ป็นเพรำะพร่ี ำม

มอื หนำอบอุ่นลูบผมของละมุนเบำ ๆ บำงครงั้ ก็หอมหัวบ้ำง
จบู ขมบั บำ้ ง แสดงออกให้รวู้ ำ่ พรี่ ำมรกั ละมุนมำกขนำดไหน ละมุนคดิ ว่ำ
ตนเองโชคดมี ำกจรงิ ๆ ทไี่ ดม้ พี ร่ี ำมอย่เู คยี งขำ้ ง

“หนจู ะใสช่ ดุ ไหน สฟี ้ำตวั นไ้ี หม น่ำรกั ด”ี
“กไ็ ดอ้ ยู่”

“ไดอ้ ยู่แปลว่ำ?” รำมวำงชุดสวยท่ีกำลังเลือกอยู่ลงบนเตียง
เงยหน้ำมองยยั ตวั เลก็ ที่ยนื กอดอกอย่ขู ำ้ ง ๆ มำอหี รอบนแ้ี สดงว่ำไมช่ อบ
ชดุ ทเ่ี ขำเลือกใหแ้ น่ ๆ

“แปลว่ำมีชุดอ่นื อีกไหม มันเรียบรอ้ ยเกินไปอะ” ละมุนตอบ
และทำปำกย่ืน รำมคดิ ว่ำชุดเดรสลำยดอกไมส้ ฟี ้ำออ่ นทเี่ ขำเลือกใหอ้ อก
จะน่ำรกั คดิ ไวแ้ ลว้ ดว้ ยวำ่ จะใหน้ อ้ งทำผมและแตง่ หนำ้ แบบไหนเพ่อื ไลฟ์
ในแฟนเพจ เน่ืองในโอกำสฉลองทม่ี คี นตดิ ตำมชอ่ งยทู ปู ครบหนึ่งล้ำน

แต่ในเม่อื นอ้ งไมช่ อบ เขำกแ็ ค่ตอ้ งเลือกชุดใหม่ตำมใจคุณเธอ
หน่อย

“นำน ๆ ทมี ำสำยหวำนหน่อยกไ็ ด้นี่” รำมว่ำ แต่กย็ อมเลือกชุด
ใหม่ที่คิดว่ำน้องน่ำจะชอบออกมำจำกตู้ เป็นชุดจำกแบรนด์ทส่ี ่งมำให้
แต่ละมุนยงั ไม่เคยใส่ เป็นจมั ๊ สทู ขำสนั้ สคี รมี และมีแถบสแี ดงเขยี วซ่ึงเป็น
สปี ระจำของแบรนด์ ชุดคอ่ นขำ้ งเขำ้ รปู พอดตี วั และยงั เป็นขำสนั้ รำมคิด
ว่ำนอ้ งน่ำจะชอบ

ถงึ จะไมโ่ ป๊มำกแต่กย็ ังโป๊กว่ำชดุ ก่อนหนำ้ ยยั ตวั เล็กชอบนกั ล่ะ
ไมม่ คี ำว่ำโป๊เกนิ ไปในพจนำนุกรมของละมนุ มแี ตโ่ ป๊ดี เอำอกี

“ชุดนี้ไหม?”
“เยี่ยม! ลืมไปเลยว่ำมีชุดน้ี ไหนมำลอง” ละมุนอำรมณ์ดีขึ้น
มำแล้วเม่อื เจอชุดที่ถูกใจ รบี เปล่ียนเส้อื ผ้ำ และเตรียมแต่งหน้ำทำผม
เพรำะใกลจ้ ะไดเ้ วลำไลฟ์ตอนหนึง่ ทมุ่
รำมช่วยรูปซิปทดี่ ้ำนหลังใหน้ ้องในขณะที่ละมุนกำลังแต่งหน้ำ
ส่วนผมรำมกร็ วบครง่ึ หวั และมดั โบสขี ำวใหด้ ว้ ย เขำคดิ วำ่ มนั เขำ้ กบั ชุดดี

“น่ำรกั จงั เลย” รำมเอ่ยชม มองสบตำกับแฟนเดก็ ผ่ำนเงำใน
กระจกทล่ี ะมุนนงั ่ อย่หู น้ำกระจกเพอ่ื แต่งหน้ำ รอบ ๆ เตม็ ไปดว้ ยเสอื้ ผ้ำ
เครอ่ื งสำอำง น้ำหอม และของต่ำง ๆ แตล่ ะมนุ บอกว่ำเอำไว้แบบนี้แหละ
สวยดี จะไดเ้ ป็นพรอ็ พประกอบฉำกตอนไลฟ์ดว้ ย

“พรี่ ำมขอี้ วย” ละมนุ สำ่ ยหน้ำ คงจะคดิ ว่ำเขำชมเกนิ จรงิ แตร่ ำมก็
แค่พูดในส่ิงท่คี ดิ สำหรบั เขำละมนุ สมบูรณ์แบบไปทุกอย่ำง ไม่ว่ำจะทำ
อะไรนอ้ งกด็ ดู ไี ปหมด

อำ…ให้ตำยเถอะ อย่ำงกบั คนคลงั ่ รกั เลยว่ะ แต่เขำก็คลงั ่ รกั
จรงิ ๆ นนั ่ แหละ

เวลำหน่ึงทุ่มพอดบิ พอดรี ำมสแตนดบ์ ำยอย่หู ลงั กลอ้ ง ส่วนละมุน
เตรยี มพรอ้ มทจี่ ะไลฟ์แลว้ เป็นกำรไลฟ์พดู คุยกบั คนตดิ ตำม และแจกของ
นิด ๆ หน่อย ๆ ตอนเย็นอปั โหลดรปู ลงไปในไอจี และบอกว่ำจะมีไลฟ์
ตอนค่ำ ทกุ คนต่นื เตน้ กนั ใหญ่ เพรำะนำนพกั ใหญแ่ ล้วทลี่ ะมนุ ไมไ่ ดม้ เี วลำ
ว่ำงมำทำ

รำมจดั ไฟเป็นครงั้ สดุ ทำ้ ยเพ่อื ใหม้ นั ่ ใจวำ่ จะได้แสงสวย ๆ ปล่อย
ใหล้ ะมุนเตมิ ลปิ สตกิ เพม่ิ ควำมมนั ่ ใจกอ่ นจะเรม่ิ ทำกำรไลฟ์ เสยี งสดใสของ
ละมนุ ทเ่ี อ่ยทกั ทำยอย่ำงเป็นธรรมชำตทิ ำใหร้ ำมอดย้มิ ตำมไมไ่ ด้

ละมุนของเขำสดใสและรำ่ เรงิ แบบน้อี ย่เู สมอเลย
“สลี ปิ สวยเหรอ? น่เี ลย ๆ ละมนุ ทำน้องคนน้ี” ละมุนบอกกบั คนดู

กอ่ นจะหนั มำทำงเขำ และแบมอื ขอลปิ สตกิ แท่งทเ่ี พิ่งทำไป รำมส่งลิปให้
นอ้ งจนมอื เขำเผลอเขำ้ ไปในกล้องดว้ ย

จริง ๆ แล้วคนติดตำมของละมุนก็รู้ว่ำยัยตวั เล็กมีแฟน รู้ว่ำ
ตำกล้องประจำช่อง รวมไปถงึ ชำ่ งภำพค่บู ุญของละมุนนี่แหละคือแฟน
แตร่ ำมไม่เคยโผล่หน้ำเขำ้ ไปในกลอ้ งใหค้ นเหน็ ชดั ๆ สกั ทหี รอก เพรำะ
เหน็ แบบน้ีแต่เขำกเ็ ขนิ กล้องมำก

“มือใครคะ เหน็ แค่มือกห็ ล่อแลว้ เส้นเลือดดมี ำก” เสียงเล็ก ๆ
กำลงั อ่ำนคอมเมนตท์ ไ่ี หลรวั จนอ่ำนแทบไม่ทนั ละมุนหวั เรำะเบำ ๆ ก่อน
จะตอบ

“หล่อใชม่ ำ้ คกิ มอื พรี่ ำมเองจะ้ ” ไมพ่ ดู เปล่ำละมุนยงั ดงึ มอื เขำไป
จบั และชใู หก้ ลอ้ งดู รำมพยำยำมจะหำ้ มนอ้ งแต่ตวั แสบไมย่ อมฟงั

“ละมนุ อย่ำซน”
“เปล่ำซนสกั หน่อย จบั มอื เฉย ๆ ไมไ่ ดเ้ หรอ”
ตอนท่ีน้องหนั มำกะพรบิ ตำปรบิ ๆ ใหเ้ ขำรำมเหน็ ช่องคอมเมน้
ไหลเรว็ เป็นนำ้ เขำอำ่ นไมท่ นั วำ่ คนดพู มิ พอ์ ะไรมำบำ้ งแตล่ ะมุนเกบ็ เรยี บ
ทกุ คอมเมนต์
“ทุกคนบอกว่ำอยำกเหน็ หน้ำพี่รำม เอำพี่รำมเขำ้ กลอ้ งหน่อย”
ละมุนบอกหลงั จำกที่อ่ำนคอมเมนต์ รทู้ งั้ รู้ว่ำเขำไม่ชอบเขำ้ กล้องแต่ยัย
ตวั เล็กกย็ งั ชอบแกล้งตลอด
“ไมเ่ อำ ถำ้ ยงั ไมเ่ ลกิ แกล้งพจ่ี ะโดนต”ี
“โธเ่ อ๊ย แค่นกี้ ต็ อ้ งดดุ ว้ ย”
ละมุนเบะปำกก่อนจะกลับไปสนใจคนดูต่อ พูดเจ้อื ยแจว้ ตอบ

คำถำมอย่ำงรำ่ เรงิ บำงครงั้ กห็ วั เรำะจนตำหยเี พรำะคอมเมนตต์ ลก รำมนงั ่
มองอย่หู ลงั กล้องเงยี บ ๆ ดว้ ยรอยยม้ิ

ทบี่ อกวำ่ เขำภมู ใิ จในตวั ละมนุ มำกไมเ่ กนิ จรงิ เลย จำกละมนุ ทเี่ คย
ไดร้ บั แต่ถ้อยคำสบประมำท ตอนนีก้ ลำยเป็นละมุนทีไ่ ดร้ บั ควำมรกั อย่ำง
มำกมำย และละมนุ สมควรทจ่ี ะไดร้ บั มนั แล้ว

กำรไลฟ์ กนิ เวลำยำวนำนหลำยชวั ่ โมง กว่ำจะเสรจ็ ละมุนกห็ มด
แรงจนงอแงไม่อยำกทำอะไรทงั้ นนั้ นอกจำกท้งิ ตวั ลงบนเตียง ร่ำงเล็ก
ซุกตวั เขำ้ หำผ้ำห่มทำท่ำจะหลับไปทงั้ อย่ำงนนั้ เสอ้ื ผ้ำหน้ำผมยังเต็ม
อย่เู ลย

รำมนงั ่ ลงบนเตียงพร้อมกบั แผ่นเชด็ เครอ่ื งสำอำงและครมี บำรุง
ผวิ ปล่อยใหน้ อนไปทงั้ แบบน้ีต่นื ขน้ึ มำมหี วงั สวิ ขน้ึ แน่ ๆ แลว้ ตวั แสบกจ็ ะ
นอยดเ์ พรำะสวิ ขน้ึ เขำเลยตอ้ งจดั กำรให้

“ฮ่อื ไม่เอำ จะนอน” ละมุนจะเบอื นหนำ้ หนีท่ำเดยี ว แต่รำมไม่
ยอม จบั หนำ้ น้องไวใ้ หอ้ ย่นู ง่ิ ๆ มอื เขำใหญ่กวำ่ หน้ำนอ้ งมำกโขจบั ทเี ดยี ว
ละมุนเลยยอมอย่นู ่ิง ๆ อย่ำงไม่มที ำงเลือก ถงึ แมจ้ ะงอแงไปบำ้ งกเ็ ถอะ

“พร่ี ำมใจรำ้ ย”
“ใจรำ้ ยอะไร พจ่ี ะเชด็ หน้ำให้ อยู่น่ิง ๆ” รำมดุ ขดั กบั มอื ทใี่ ชแ้ ผ่น
เช็ดเคร่ืองสำอำงทำควำมสะอำดใบหน้ำหวำนอย่ำงเบำมือ จนเช็ด
เคร่อื งสำอำงออกหมดจดแล้วตำมดว้ ยทำครมี บำรงุ และนวดเบำ ๆ ละมุน

หลบั ตำพรม้ิ ดว้ ยควำมสบำย เผลอแป๊บเดยี วคงจะหลบั สนิท
รำมเตรยี มชุดนอนมำเปลย่ี นใหน้ ้องดว้ ยเพรำะไมอ่ ยำกใหน้ อน

ไปทงั้ ชุดรดั ๆ ไมอ่ ำบน้ำไม่เป็นไรเพรำะตอนเยน็ ละมนุ อำบไปรอบหน่ึง
แลว้ พรงุ่ นเ้ี ชำ้ คอ่ ยจบั อำบทหี ลงั กไ็ ด้

“ยกสะโพกหน่อย” รำมบอกขณะที่ถอดชุดออกจำกร่ำงผอมบำง
ถึงจะหลบั ตำอยู่แต่ละมุนก็ให้ควำมร่วมมือเป็นอย่ำงดี ไม่นำนรำมก็
สำมำรถใส่เสอ้ื ยืดของเขำใหน้ ้องไดส้ ำเรจ็ เป็นชดุ นอนทใ่ี สส่ บำยทสี่ ดุ แล้ว

เสรจ็ แล้วกน็ งั ่ มองอย่นู ำนสองนำนอย่ำงไมร่ ้เู บ่อื ตอนหลับละมุน
น่ำรกั จะตำย รำมคดิ อย่ำงนัน้ อย่ำงกับชีวติ นี้ไม่เคยดื้อมำก่อน เขำทอด
สำยตำมองแฟนเด็กอย่ำงอ่อนโยนก่อนจะกม้ ลงไปจบู ท่ีหน้ำผำกเนียน
หอมกลิ่นครมี บำรงุ กลิ่นพชี ออ่ น ๆ

“ฝนั ดนี ะ คนเก่งของพี่ ขอใหพ้ ร่งุ นเ้ี ป็นวนั ทด่ี ขี องหนู”
ไม่ว่ำจะเป็นเร่อื งรำ้ ยใด ๆ ก็ตำม รำมจะไม่ยอมใหเ้ ฉียดใกล้
ละมุนของเขำอย่ำงเดด็ ขำด เดก็ ดีและน่ำรกั อย่ำงละมุนจะตอ้ งไดพ้ บเจอ
แตส่ ง่ิ ดี ๆ เทำ่ นนั้
จะอกี กีว่ นั ก่ีเดือน หรือกป่ี ีหลงั จำกน้ี รำมอยำกขอเพยี งแค่ให้
ละมุนมคี วำมสุขในทุกวนั เท่ำนนั้ กพ็ อแลว้ .

๓

บทพเิ ศษ
จบี ไมไ่ ดพ้ อ่ ดุ

“นอ้ งละมนุ ใหพ้ ไี่ ปสง่ ไหมครบั ”
เสยี งทเ่ี รยี กไวท้ ำใหล้ ะมุนทก่ี ำลงั เดินออกมำจำกตกึ คณะชะงกั
ฝีเทำ้ พอหนั ไปมองกเ็ หน็ วำ่ เป็นรนุ่ พ่ีร่วมคณะคนหนึ่งทช่ี ว่ งนี้ไดค้ ุยกนั
เจอหน้ำกนั บอ่ ย ๆ เพรำะตอ้ งทำงำนรว่ มกนั
“ไม่เป็นไรจ้ะพี่นนท์ ละมุนมีคนมำรบั แล้ว” ละมุนปฏิเสธด้วย
รอยย้ิมอย่ำงสุภำพ ไม่ใช่วำ่ ละมุนไม่รูน้ ะวำ่ รุ่นพค่ี นนีค้ ดิ อะไรกบั ละมุน
แต่จะใหท้ ำเมินเฉยก็ไม่ได้น่ะสิเพรำะตลอดทงั้ ปีต้องทำงำนด้วยกนั
ใหพ้ รี่ ำมรไู้ มไ่ ดเ้ ลย ไม่อย่ำงนนั้ บำ้ นแตกแน่ ๆ
พร่ี ำมไมช่ อบเลยถำ้ มใี ครเขำ้ มำเกำะแกะละมุน ถงึ ละมุนจะบอก
ว่ำละมนุ ไม่ไดค้ ดิ อะไรกเ็ ถอะ แต่มนุษย์ผวั กเ็ ป็นประเภทขห้ี งึ อย่แู ล้ว
จริง ๆ ก็ชอบนะเวลำโดนหงึ หวง ละมุนร้สู ึกสวยมำกเลย แต่ก็
สวยจรงิ ๆ นนั ่ แหละ ตงั้ แตข่ นึ้ ปีสองมำกม็ แี ตค่ นเขำ้ หำเพรำะคดิ วำ่ ละมุน
ยงั ไมม่ แี ฟน ละมุนน่ะมแี ฟนแล้ว แต่ไม่จำเป็นตอ้ งปำ่ วประกำศเสยี หน่อย

พร่ี ำมมำรบั ละมุนทีค่ ณะบ่อย ๆ จอดรถอย่ใู กล้ ๆ คณะเลยดว้ ย
ซ้ำ แต่ไม่มใี ครรหู้ รอกว่ำพร่ี ำมเป็นใคร ไม่มคี นถำมแล้วละมนุ จะตอบไป
ทำไมล่ะ มแี ต่เพ่อื นสนิทของละมุนเทำ่ นนั้ แหละทร่ี วู้ ำ่ แฟนของละมนุ คือ
พรี่ ำม แตถ่ ำ้ ติดตำมละมุนแบบเป็นแฟนพันธแุ์ ทก้ จ็ ะรกู้ นั อยู่แล้ว เพรำะ
ละมนุ ไม่เคยปิดบงั ว่ำคบกบั พรี่ ำมอยู่

หลงั ๆ มำนพ้ี ร่ี ำมแวบออกกล้องบ่อยขนึ้ กวำ่ เดมิ ดว้ ย คนตดิ ตำม
ของละมุนกรดี๊ กนั ทงั้ นนั้ เพรำะพร่ี ำมหล่อ

“คนทบี่ ำ้ นเหรอครบั หรอื ว่ำ…”
“ละมนุ ”
ครำวน้ีละมุนสะดุ้งเพรำะเสยี งที่ดังมำจำกขำ้ งหลังคุ้นหมู ำก
เสยี งนง่ิ ๆ ดุ ๆ ไม่ต้องหนั ไปมองกร็ เู้ ลยว่ำเป็นใคร ผู้มำใหม่เดนิ เขำ้ มำ
ใกล้ และโอบเอวละมุนอย่ำงแสดงควำมเป็นเจำ้ ของ ละมุนเหน็ พนี่ นทม์ อง
ตงั้ แต่พรี่ ำมเดนิ เขำ้ มำแลว้ ย่งิ ตอนพร่ี ำมโอบเอวละมุนชำยหนุ่มร่นุ พถี่ งึ กบั
คว้ิ ขมวด
“พม่ี ำรอตงั้ นำนไม่เห็นหนูออกไปสกั ทเี ลยมำตำม นึกว่ำมอี ะไร”
พรี่ ำมวำ่ ละมุนส่ำยหนำ้ และยิ้มใหพ้ เี่ ขำ
“ไม่มีอะไรจ้ะ” ละมุนลูบมือพ่ีรำมเบำ ๆ เพรำะสมั ผัสได้ถึง
บรรยำกำศทเ่ี รมิ่ มำคุ ก่อนจะบอกกบั พน่ี นทเ์ ป็นกำรจบบทสนทนำ
“ละมุนกลบั ก่อนนะจ๊ะพ่ีนนท์” บอกแค่นัน้ ก่อนท่ลี ะมุนจะโดน
พร่ี ำมพำออกมำจำกตรงนนั้ พอมำถงึ รถไดล้ ะมุนกเ็ ปำ่ ปำกอย่ำงโล่งอก
แต่ควำมซวยมนั หลงั จำกนี้แหละ…หลงั จำกเขำ้ มำนงั ่ ในรถแล้ว
พรี่ ำมแผร่ งั สนี ่ำกลวั ใส่

“ใคร?”
“จ๋ำ…” ละมุนขำนรบั เสียงหวำน เอำควำมอ้อยเข้ำสู้ไว้ก่อน
แตพ่ รี่ ำมไม่หลงกล
“ผชู้ ำยคนเม่อื ก้ีใคร” พร่ี ำมถำมซ้ำ ก่อนจะออกรถโดยไม่หนั มำ
มองละมนุ เลย ซวยแล้ว บรรยำกำศมำคุมำก ๆ
“พนี่ นทเ์ ป็นรุ่นพข่ี องละมนุ ไมไ่ ดม้ อี ะไรเลยจะ้ ” ละมนุ ตอบไปตำม
จรงิ แอบมองเสย้ี วหนำ้ ดำ้ นขำ้ งของพรี่ ำมทห่ี น้ำตงึ เชยี ว
โอย๊ หล่อมำก กรำ๊ วใจสุด ๆ ละมุนชอบจงั ผวั ดุ ๆ
“เขำมำคุยอะไร ทำไมอย่กู นั แคส่ องคน”
“คอื …พ่นี นทจ์ ะไปส่งละมุนแต่ละมนุ ปฏเิ สธไปบอกว่ำมคี นมำรบั
แลว้ ” ตอบไปละมนุ กล็ อบมองปฏกิ ริ ิยำของพรี่ ำมไปดว้ ย พเี่ ขำไม่ไดต้ อบ
อะไรกลบั มำละมุนเลยไม่กล้ำพดู อะไรอกี ไดแ้ ตน่ งั ่ เงยี บไปตลอดทำง

“ออื้ …พ่รี ำม” ละมุนรอ้ งประทว้ งเมอ่ื แผน่ หลงั ชนเขำ้ กบั ผนงั ดว้ ย
ฝีมอื ของพร่ี ำม มอื หนำเชยคำงของละมุนขน้ึ และบดเบยี ดรมิ ฝีปำกลงมำ
รสจบู รุนแรงกว่ำทกุ ครงั้ จนได้รสเลอื ดภำยในปำก ละมุนตอบรบั ลิน้ อุ่นท่ี
สอดแทรกเขำ้ มำแทบไม่ทนั จบู ของพรี่ ำมดุเดอื ดเกนิ ไปแล้ว

เส้อื นกั ศกึ ษำของละมุนโดนปลดกระดุมออกจนหมด ก่อนทีม่ ือ
ของพรี่ ำมจะลูบไปทวั ่ แผ่นอกและหน้ำท้อง ละมุนแขม่วท้องด้วยควำม
เสยี วเม่อื พร่ี ำมเกย่ี วน้ิวกบั จวิ ที่สะดอื ไม่บ่อยทพี่ ่รี ำมจะแสดงออกว่ำหวิ

กระหำยในตวั ละมนุ และทำอย่ำงรอ้ นแรงแบบนี้
พษิ รกั แรงหงึ แน่ ๆ เลย มำถงึ กด็ นั เขำ้ ผนงั แล้วจบู เอำ ๆ แบบนี้
“หวงฉิบหำยเลย” พร่ี ำมถอนจบู ออกไปพลำงกระซิบชดิ รมิ ฝีปำก

ลิ้นอนุ่ เลยี ปำกของละมนุ และงบั ปำกล่ำงดงึ จนยดื ละมุนยกแขนเกำะไหล่
ของคนทตี่ วั สงู กวำ่ มำก เขย่งตวั หอมแกม้ พร่ี ำมอย่ำงเอำใจ

“ละมนุ รกั พรี่ ำมคนเดยี ว เป็นเมยี ของพร่ี ำมคนเดยี วนะจ๊ะ” ละมุน
บอกและจบู ทีล่ ูกกระเดือกที่ชอบนกั หนำ พรี่ ำมครำงพรอ้ มกบั สง่ มอื ไป
ขยำกน้ ของละมุนผ่ำนกำงเกงนกั ศึกษำ ลงแรงบีบจนละมุนรสู้ ึกมำถึง
ขำ้ งหน้ำเลย ไม่พอพเ่ี ขำยงั ก้มลงใช้ปำกกบั หวั นมอกี ทงั้ ดดู ทงั้ เลียจนชุ่ม
นำ้ ลำยหมดแลว้

ละมนุ ถงึ กบั สะดงุ้ ตกใจเมอ่ื พร่ี ำมขยบั ลงไปคุกเขำ่ อย่ตู รงหวำ่ งขำ
ปลดกำงเกงของละมนุ ออกพรอ้ มกบั ชนั้ ใน ละมุนรบี หุบขำเขำ้ หำกนั แต่ก็
โดนพร่ี ำมจบั ยกไว้

“พร่ี ำม ไม่เอำ…”
“อย่ำดอื้ ” พ่รี ำมบอกเสยี งดุ ละมุนเลยตอ้ งยอมปล่อยใหพ้ เี่ ขำทำ
ตำมใจ มอื เล็กไดแ้ ต่วำงลงบนหวั ของพีร่ ำมและขยุ้มเบำ ๆ ในตอนทร่ี ิม
ฝีปำกอุ่นจบู ไปตำมน้องน้อยท่เี ร่มิ ต่นื ตวั ละมุนเขนิ เพรำะไม่บ่อยนักที่
พรี่ ำมจะใชป้ ำกให้ ส่วนมำกมแี ตล่ ะมุนทเ่ี ป็นคนอมใหพ้ เ่ี ขำ
มนั แปลก…แต่รสู้ กึ ดมี ำก ปำกของพร่ี ำมอนุ่ และยงั นุ่ม จบู ตรงนนั้
ของละมุนอย่ำงรกั ใครเ่ อน็ ดพู รอ้ ม ๆ กบั มอื ทบี่ บี ตน้ ขำดำ้ นในไปดว้ ย
“อ้ือ…พ่ีรำม” ขำของละมุนสนั ่ ตอนที่ปำกของพร่ี ำมครอบครอง
นอ้ งเขำ้ ไปทงั้ หมด และขยบั รดู ปำกเขำ้ ออก ลิ้นช่ำชองเลยี ไปทวั ่ ไม่เวน้

แมก้ ระทงั ่ ลูกบอลน่ำรกั ปลำยล้นิ ทแ่ี หย่ลงบนรเู ล็ก ๆ และเลียถ่ี ๆ ทำเอำ
ละมุนถงึ กบั กรดี รอ้ งและเสรจ็ ออกมำทนั ที

“อะ๊ …ออื้ !” มอื น้อยขยุ้มเสน้ ผมสีดำตดั สนั้ ของพเ่ี ขำ ร่อนสะโพก
ดนั แท่งหวำนใหเ้ ขำ้ ไปในปำกของพร่ี ำมลกึ ขนึ้ และปล่อยนำ้ หวำนใสอ่ ย่ำง
สดุ กลนั้

ละมนุ เสรจ็ แล้ว…เสรจ็ คำปำกพรี่ ำมเลย
ใบหน้ำหล่อผละออกมำและเงยหน้ำมองละมุน มอื หนำทกี่ ำลงั เชด็
ครำบน้ำออกจำกมุมปำก เป็นภำพทลี่ ะมนุ มองแลว้ เขนิ มำก พรี่ ำมกลบั มำ
ยืนเตม็ ควำมสงู ตรงหน้ำของละมนุ นว้ิ ยำวเกลีย่ แกม้ อย่ำงหยอกล้อ
“น้ำเงีย่ นแตกเต็มปำกพ่ีเลย เด็กลำมก…” พี่รำมกระซิบดว้ ย
น้ำเสียงเซ็กซ่ี ละมุนหอบหำยใจเพรำะเพิง่ เสร็จ แต่มือของพ่ีรำมกย็ ัง
วนเวยี นอย่กู บั นอ้ งทย่ี งั ออ่ นไหว บดขย้ตี รงสว่ นหวั จนละมุนน้ำตำคลอดว้ ย
ควำมเสยี ว
พร่ี ำมเล่นกบั น้องของละมนุ อย่อู ย่ำงนนั้ พรอ้ มกบั พรมจบู ไปตำม
ใบหน้ำและซอกคอ ละมุนต้องกำรพร่ี ำมจะแย่แลว้ แต่พร่ี ำมกลับไม่ทำ
อะไรมำกกว่ำนนั้ รำวกบั วำ่ อยำกจะแกลง้ ละมนุ ใหข้ ำดใจตำย
“พร่ี ำมจ๋ำ…” ละมนุ เรยี กดว้ ยสำยตำเวำ้ วอน พ่รี ำมจบู เบำ ๆ ท่ี
มุมปำกบวมชำ้ ของละมนุ ก่อนจะชอ้ นรำ่ งของละมุนขนึ้ ในออ้ มแขน เสอ้ื ผำ้
ของละมุนหลุดออกจำกร่ำงไปหมดแล้วเลยเหลือแคร่ ำ่ งเปลือยเปล่ำใหพ้ ี่
รำมอมุ้ เขำ้ มำในหอ้ งนอน พร่ี ำมใชเ้ ท้ำดนั ประตใู หเ้ ปิดออก กอ่ นจะเดนิ มำ
โยนละมุนลงบนเตยี ง
ละมุนตน่ื เตน้ …คดิ ว่ำเซก็ ซ์ของเรำวนั น้ีตอ้ งแตกต่ำงไปจำกทกุ ที

แน่ ๆ พรี่ ำมทกี่ ำลงั คลำนเขำ่ เขำ้ มำหำถอดเสอ้ื ของตนเองออก เหลอื เพยี ง
แค่กำงเกงยนี สท์ ต่ี รงเป้ำนูนออกมำเป็นกระโจม

รำ่ งเปลือยเปล่ำของละมุนคลำนเขำ้ ไปหำคนท่นี งั ่ อยู่ตรงปลำย
เตยี ง ละมุนเขำ้ ไปคลอเคลียเป้ำกำงเกงทโี่ ปง่ พองดว้ ยท่ำทำงรำ่ นรกั มอื
นอ้ ยรดู ซิปกำงเกงลง และควกั ท่อนเอน็ ขนำดใหญ่ออกมำจำกชนั้ ในสเี ขม้
ถไู ถแกม้ ไปกบั สว่ นทแี่ ขง็ จดั ของพร่ี ำม

“ฮ่อื หนจู ะเอำ…” ละมุนขดั ใจเม่อื พร่ี ำมขยบั เอวหนีไม่ใหล้ ะมุนอำ้
ปำกอมท่อนเอน็ เขำ้ ปำก พเี่ ขำหวั เรำะ และเป็นฝำ่ ยจบั ส่วนใหญโ่ ตนนั ่ มำตี
ปำกของละมนุ เอง

ปำกเล็กอำ้ ออกจะอมส่วนหวั สแี ดงอมม่วงทคี่ อหยกั เลก็ นอ้ ย แตพ่ ี่
รำมเอำแตจ่ บั ของโปรดของละมุนโยกไปมำไม่ยอมให้กนิ จบั เฉียดปำก
เฉียดแกม้ อย่ไู ด้

“หนำ้ เดก็ ร่ำนหวิ ควยเป็นแบบนีเ้ อง” พร่ี ำมวำ่ บดขยี้หวั เห็ดของ
ดุ้นที่ยำวแปดน้ิวบนแก้มของละมุนจนน้ำหลงั ่ ยืดเป็นสำย กลิ่นกำม
คละคลุ้งย่ิงทำใหล้ ะมุนมอี ำรมณ์มำกกวำ่ เดมิ พร่ี ำมเองกด็ ว้ ยเพรำะทอ่ น
เอน็ แขง็ รำวกบั จะระเบดิ แต่กย็ งั อยำกจะแกลง้ ละมนุ มำกกวำ่

“พรี่ ำม…”
“หนั หลังแล้วเอำกน้ มำใหพ้ ”่ี พรี่ ำมออกคำสงั ่ ละมุนทำตำมอย่ำง
ว่ำง่ำยพลิกตวั หันก้นใหพ้ ่ีรำมในท่ำคลำน ใบหน้ำหวำนแนบลงไปกบั
หมอนจนแกม้ ย้วย ปล่อยให้มอื หนำตีกน้ หลำย ๆ ทจี นสะเทอื นไปถงึ นอ้ ง
ขำ้ งหนำ้
เพยี ะ!

“รขู มิบใหญ่เลย” ก้นของละมุนถกู แบะออกจำกกนั พรอ้ มกบั น้ิว
ยำวทถ่ี ตู รงปำกทำง ละมนุ ครำงดว้ ยควำมเสยี วมอื จกิ ผำ้ ปทู นี่ อนแน่น

“พี่รำม…อ๊ำ!” ร่ำงบอบบำงสนั ่ ระรกิ ขนึ้ มำทนั ที เม่อื สมั ผสั ชนื้ ๆ
นำบลงมำท่ีช่องทำงด้ำนหลงั ละมุนดงึ ทึง้ ผำ้ ปทู ่นี อนจนหลุดลุ่ย ละมุน
บอกแล้ววำ่ ไมข่ อบใหพ้ รี่ ำมเลียตรงนนั้ เพรำะมนั เสยี วมำก เสยี วจนขำสนั ่
และน้องขำ้ งหนำ้ ยงั พน่ นำ้ ออกมำไหลหยดลงบนเตยี ง

ลิ้นของพี่รำมตวดั เลียไปทวั ่ แบกแกม้ กน้ ออกจำกกนั มำกขน้ึ
และสอดลิ้นเขำ้ ไปขำ้ งใน ชกั ลิ้นเขำ้ ออกใหล้ ะมุนขมบิ รตู ำม

เสยี ว…เสยี วจะตำยแล้ว
“ฮกึ …เสยี วรู พ่รี ำมจ๋ำ” ละมุนทงั้ เสยี วทงั้ ทรมำน น้ำตำหยดจำก
หำงตำแต่กลบั แอ่นสะโพกรบั ล้ินท่สี อดแทรกเขำ้ มำในรูรกั พีร่ ำมใช้ล้ิน
ใหล้ ะมุนพร้อมกบั สอดนิ้วเขำ้ ไปพรอ้ ม ๆ กนั คิดจะให้ละมนุ ขำดใจตำย
ไปเลยหรอื ไง
ละมุนรอ้ งครำงปนรอ้ งไหป้ นเปกนั ไปหมดเพรำะเสยี วมำก พรี่ ำม
แกล้งละมุนจนพอใจก่อนจะเอำทงั้ น้ิวทงั้ ล้ินออกไป และใส่ดุ้นร้อน ๆ
เขำ้ มำแทน เขำ้ มำทเี ดยี วจนสดุ ทำเอำละมุนจุกทอ้ ง ของพร่ี ำมเขำ้ มำลึก
มำกจนถงึ สะดอื ของละมุนแล้ว
“อำ…ตอดควยผวั แนน่ มำก” พร่ี ำมครำง สบถคำหยำบทล่ี ะมุนฟงั
แลว้ เสยี วไปทวั ่ ทอ้ งนอ้ ย พรี่ ำมขยบั เอวหมนุ ควงเป็นวงกลม โดนจดุ เสยี ว
ของละมุนอย่ำงจงั เลย เสยี งดงั ตบั ๆ ของเน้อื กระทบเนอื้ กด็ งั หอ้ งอย่ใู นหู
ละมุนหตู ำพร่ำมวั ไปหมดเพรำะโดนครอบงำดว้ ยควำมเร่ำรอ้ นจำกคน
ดำ้ นหลงั

“ละมุน…หนูเยด็ โคตรมนั สค์ วยเลย”
รจู บี ของละมนุ ยิ่งบบี รดั แน่นกวำ่ เดมิ เพรำะพร่ี ำมใชค้ ำเรยี กอย่ำง
กบั ว่ำรขู องละมุนเป็นตรงนนั้ ของผหู้ ญงิ ละมุนรอ่ นสะโพกเขำ้ หำท่อนเอ็น
ทตี่ อกอดั อยู่ขำ้ งใน เสียวไปจนถงึ ปลำยเทำ้ แถมยงั วบู วำบในทอ้ งเหมอื น
จะเสรจ็ ออกมำอกี รอบแล้ว
“อย่ำพดู นะ อ๊ำ…ของหนไู ม่ใช่”
“ใชส่ ิ ตอดควยผวั ขนำดนจ้ี ะไม่ใชไ่ ด้ยงั ไง” พี่รำมตกี น้ ละมุนและ
กระเดำ้ เอวแรงขน้ึ กน้ ของละมนุ คงจะแดงไปหมดแลว้ เพรำะโดนกระแทก
จำกหน้ำขำแขง็ แรง พวงเน้ือของพี่รำมเบียดบ้กี บั รขู องละมุน ไหนจะพง
ขนดกดำทย่ี งิ่ เพม่ิ ควำมเสยี วนนั ่ อกี
จะแตกแล้ว…ละมนุ จะแตกอกี แลว้
“เสียว อ๊ะ…อ๊ำ ผวั จำ๋ หนูเสยี วจะตำยแล้ว ฮกึ …ผวั เย็ดเก่งจงั ”
ละมุนบดิ เรำ่ ดว้ ยควำมทรมำน ทำ่ หมำแบบน้ยี ิ่งทำใหท้ ่อนเนื้อของพร่ี ำม
เขำ้ มำลกึ ถำ้ ละมนุ ทอ้ งไดแ้ ล้วโดนพร่ี ำมแตกในใสใ่ นท่ำนคี้ งจะทอ้ งไปแลว้
แน่ ๆ เพรำะนำ้ เชอื้ ของพร่ี ำมจะเขำ้ ไปลกึ จนถงึ มดลกู
พรี่ ำมรวบผมของละมุนไวแ้ ละจบู ทห่ี ลงั คอ บำงครงั้ กก็ ดั จนละมุน
รสู้ ึกเจบ็ แปลบ ๆ รขู องละมุนรสู้ กึ แฉะเพรำะพี่รำมคงใกล้จะเสรจ็ แล้ว
เหมอื นกนั ถงึ ไดเ้ รมิ่ มนี ำ้ เชอื้ ปล่อยออกมำ
“เมยี พี่ อำ…จะเยด็ ให้รขู องหนูจำแต่ควยพค่ี นเดยี วเลย” พี่รำม
บอกและงดั ทอ่ นเอน็ ใส่จุดเสยี วของละมนุ ซ้ำ ๆ มือกเ็ ออื้ มมำบดขย้ีหวั นม
พ่นคำหยำบโลนเพ่อื ช่วยกระตุน้ อำรมณ์ และมนั ก็ได้ผลทุกครงั้ เพรำะ
ละมุนเสยี วจนแทบจะขำดใจ

“หนูเสรจ็ อ๊ะ…อำ๊ !” ละมุนครำงเสยี งหวดี แหลมก่อนทีแ่ ท่งเนื้อ
น่ำรกั จะพ่นของเหลวสเี หมอื นนมขน้ หวำนออกมำ แต่อกี ระลอกหน่ึงเป็น
น้ำใส ๆ ทเ่ี จอ่ นองเตม็ เตยี ง

พร่ี ำมพอเหน็ ละมุนเสยี วจนปสั สำวะรำดกค็ รำงอย่ำงพอใจ แขน
แกรง่ สอดเขำ้ มำกอดเอวของละมนุ และขยบั กระแทกอย่ำงเอำเป็นเอำตำย

“อมื …โดนผวั เยด็ จนฉ่ีแตกเลยเหรอ เดก็ รำ่ นของผวั น่ำรกั จงั เลย
ค่ะ” พ่ีรำมชักท่อนเอ็นออกไปก่อนจะสอดกลบั เขำ้ มำใหม่ ละมุนได้แต่
ครำงงุง้ งิง้ เพรำะไมม่ แี รงแล้ว ถำ้ ไม่ได้พ่รี ำมกอดไวก้ ค็ งจะล้มพบั ไปบน
เตยี งแลว้ แน่ ๆ

ไมเ่ คยทำกนั แลว้ เสยี วขนำดนเ้ี ลย พร่ี ำมของละมุนเก่งทสี่ ุด
“ละมุน ซ๊ีด…น้ำควยพ่ีแตกแล้ว” น้ำเชอื้ อุ่น ๆ และยงั ขน้ คลัก่
ทะลกั เขำ้ มำในตวั ของละมุนอย่ำงมำกมำยเหมอื นทุกครงั้ ไม่ว่ำจะทำกนั
บอ่ ยแค่ไหนแตน่ ำ้ ของพร่ี ำมกเ็ ยอะตลอด
พ่ีเขำกระแทกอีกสองสำมครงั้ เพ่ือรีดน้ำให้หมดก่อนจะถอน
แทง่ เนื้อออกไป ละมุนรบั รไู้ ดถ้ งึ สมั ผสั บำงเบำแต่เสยี วมำกทส่ี ะกดิ บรเิ วณ
ปำกทำง
“รแู ดงแจเ๋ ลย แถมยงั หบุ ไมล่ งอกี ”
“กค็ วยพรี่ ำมใหญ่”
พ่ีรำมหวั เรำะก่อนจะลงมำนอนตรงเตียงฝงั ่ ทีไ่ ม่เลอะ และรงั้ ละมุน
เขำ้ ไปกอด ละมนุ ครำงเสยี วทุกครงั้ ทข่ี ยบั ตวั เพรำะรขู ำ้ งหลงั ยงั อ่อนไหวมำก
รมิ ฝีปำกของพร่ี ำมจบู หน้ำผำกของละมุนหลำยทเี ป็นกำรบอกว่ำ รกั ละมุน
มำกแคไ่ หน ละมนุ เลยหอมแกม้ พเี่ ขำกลบั หลำยฟอดเหมอื นกนั

“เม่อื กพี้ ร่ี ำมเยด็ ดุมำกเลย” ละมนุ บอกพลำงขยบั ตวั ซุกอกกวำ้ ง
พร่ี ำมกอดละมุนไวแ้ ละจบู ทหี่ วั ไหล่

“เหรอ แลว้ ชอบไหม?”
ละมุนพยกั หน้ำรบั เรว็ ๆ เลยโดนพเี่ ขำบบี จมูกไปหนึ่งที อะไร
กนั เล่ำ ถำมว่ำชอบไหมละมุนก็ตอบไปตรง ๆ ว่ำชอบไงล่ะ ถำ้ หงึ แล้ว
จะรอ้ นแรงขนำดนีล้ ะมนุ จะแกล้งใหพ้ รี่ ำมหงึ บ่อย ๆ เลยคอยด.ู

๔

บทพเิ ศษ
Banana Juice & Creampie

ไม่รวู้ ่ำสำหรบั ครู่ กั ค่อู ่นื พอคบกนั มำนำนหลำยปีจะเรมิ่ เบอ่ื กนั บำ้ ง
หรอื เปล่ำ แต่สำหรบั คขู่ องละมุนแลว้ ไม่ใช่เลย โดยเฉพำะพรี่ ำมทรี่ กั ละมุน
มำกขนึ้ ทุกวนั และควำมหลงทไี่ มม่ ที ำ่ ทวี ่ำจะลดลง รวมไปถงึ เร่อื งบนเตยี ง
ทย่ี งั เรำ่ รอ้ นเหมอื นเดมิ หรอื อำจจะมำกขนึ้ กว่ำเดมิ ดว้ ยซำ้

ละมนุ ยอมรบั ว่ำตดิ สมั ผสั ของพรี่ ำมมำก อย่ใู กล้กนั ทไี รมกั จะเริ่ม
จำกกอดหอมและจบลงทีเ่ ตียงทุกที หรอื บำงทีกม็ บี นโซฟำบำ้ ง บนพน้ื
พรมบ้ำง พ่รี ำมมกั จะสรรหำควำมต่นื เตน้ มำเพมิ่ รสชำตใิ ห้เร่อื งบนเตียง
ของเรำสองคน อย่ำงวนั น้ีก็สงั ่ ของมำกล่องใหญ่พอละมุนถำมว่ำอะไร
พรี่ ำมกต็ อบหนำ้ ตำเฉยว่ำของเล่น

สำหรบั ละมุนกำรใช้เซ็กซ์ทอยไม่ใช่เร่อื งผิดหรือน่ำอำย จรงิ ๆ
แลว้ กแ็ อบอยำกลองอย่เู หมอื นกนั เพรำะยงั ไม่เคยใช้ เลยต่นื เตน้ ไม่น้อย
ตอนพ่ีรำมกำลงั แกะกล่อง ละมุนนงั ่ พบั เพยี บอยู่ทพ่ี ้ืนส่วนพรี่ ำมนงั ่ บน
โซฟำกำลงั แกะกล่องอย่ำงตงั้ ใจเชยี ว

“เพ่อื นพมี่ นั เปิดรำ้ นขำยของพวกน้ี นำเขำ้ จำกเมอื งนอกเลยนะ
มนั เลยส่งมำใหล้ อง” พี่รำมว่ำและหยิบของในกล่องออกมำวำงบนโต๊ะ
ละมุนชะเงอ้ มองเห็นของสำมช้นิ ท่ียังถูกห่อไวอ้ ย่ำงเรยี บรอ้ ย หน้ำของ
ละมุนรอ้ น ๆ พอพร่ี ำมแกะของเล่นออกมำทลี ะชน้ิ ถงึ จะอยำกรอู้ ยำกลอง
แต่กเ็ ขนิ อยู่ดี

แล้วนนั ่ …อนั ที่พรี่ ำมกำลงั แกะออกมำขนำดใหญ่เท่ำแขนละมุน
เลยมงั้

“พว่ี ่ำอนั นหี้ นใู ชไ้ ม่ได้ มนั ใหญ่เกนิ ไป” พร่ี ำมบอกพลำงแกว่งดิล
โดแ้ ทง่ สเี นอ้ื ขนำดรำว ๆ เกำ้ ถงึ สบิ นิ้วไปมำตรงหน้ำของละมนุ มองเผนิ ๆ
อย่ำงกบั ของจริง ไม่วำ่ จะเป็นสีหรอื วำ่ เส้นเลอื ดทอี่ ย่รู อบ ๆ เดยี๋ วนขี้ อง
เล่นทำออกมำเหมอื นจรงิ ไดข้ นำดนี้เชยี ว

“ของพี่รำมกไ็ มไ่ ดเ้ ล็กไปกว่ำน้ีสกั หน่อยยงั เขำ้ มำในรขู องละมุน
ได้เลย” ละมุนว่ำ คำดคะเนจำกสำยตำแล้วขนำดก็พอ ๆ กนั กบั ของ
พี่รำมนัน่ แหละ เผลอ ๆ ของพี่รำมยำวกวำ่ ด้วย แย่จงั …แค่คิดก็เสียว
ทอ้ งนอ้ ยแล้ว

“ปำกด”ี พเี่ ขำเอำดนุ้ ปลอมมำตีแปะ ๆ ทป่ี ำกของละมุน ก่อนจะ
แกะชิ้นทเี่ หลอื ออกมำจำกห่อ อนั ทเ่ี หลือเป็นไวเบรเตอรข์ นำดเลก็ สชี มพู
สดใสกบั But plug หำงแมวฟู ๆ สขี ำว ละมุนทำตำโตกบั บตั ปลกั ๊ มำกทสี่ ดุ
เพรำะมนั น่ำรกั นุ่มน่มิ ไปหมด

“น้องแมววววว น่ำรกั มำกเลย ฮ่อื ” ละมุนต่นื เตน้ จบั หำงแมวมำ
พลิกดู ขนำดแท่งท่ีตอ้ งใชเ้ สยี บ ไม่ไดใ้ หญม่ ำกเท่ำไหร่น่ำจะใชไ้ ดอ้ ย่ำง
สบำย ๆ

“หนเู ป็นแมวไหมคนื น้ี?” พรี่ ำมถำม ละมุนพยกั หนำ้ อย่ำงไม่ตอ้ ง
คิดนำน ถึงจะไม่มีชุดแมวไม่มีหูแมวแต่มีหำงแมวน่ำรกั ๆ แบบนี้ก็
พอแล้ว!

พีร่ ำมปล่อยให้ละมุนจับหำงแมวถ่ำยรปู เล่นส่วนตนเองเดิน
หำยไปในห้องน้ำประมำณหำ้ นำที ก่อนจะกลับออกมำพรอ้ มกบั แท่ง
ซลิ ิโคนที่ทำควำมสะอำดเรยี บรอ้ ยแล้ว ละมนุ รไู้ ดท้ นั ทวี ่ำพร่ี ำมอยำกจะ
ลองของเล่นตอนน้ีเลย พี่รำมนงั ่ ลงบนพน้ื และตบทต่ี กั ใหล้ ะมนุ เขำ้ ไปหำ
พอเขำ้ ไปใกลก้ โ็ ดนจบั ใหน้ งั ่ หนั หลงั พงิ อกอย่ำงรวดเรว็

ละมุนต่นื เต้นมำก…หวั ใจเต้นรวั พอ ๆ กบั ท้องน้อยที่ปนั ่ ป่วน
เสยี ววบู วำบ

พร่ี ำมถกเสอ้ื ของละมุนขน้ึ เพอ่ื เล่นกบั หนำ้ อก ละมุนกม้ มองเห็น
ปลำยน้ิวยำวทก่ี ำลงั สะกดิ หวั นมอยู่ ท่ำน้ีทำใหเ้ หน็ ไดอ้ ย่ำงชดั เจนเลยว่ำพ่ี
รำมกำลงั ทำอะไรกบั รำ่ งกำยของละมนุ บำ้ ง ดลิ โดแ้ ท่งใหญ่ถกู เปิดสวติ ชใ์ ห้
สนั ่ ในระดบั เบำกอ่ นทพี่ ร่ี ำมจะนำมนั มำจ่อเขำ้ ทย่ี อดอกของละมนุ

“ฮกึ …ออ้ื ” สมั ผสั จำกเนื้อซิลิโคนเยน็ ๆ ทำใหล้ ะมุนสะดงุ้ แต่กย็ งั
แอ่นอกสู้ เอนหวั พิงไปกบั อกกว้ำงของพี่รำมที่ลำกของเล่นใหส้ นั ่ กบั จุก
นอ้ ยของละมนุ ขำ้ งซ้ำยทขี ำ้ งขวำที

“เสยี วไหมคะ?”
“ออ้ื …เสยี วหวั นมค่ะ”
พร่ี ำมใหร้ ำงวลั คำตอบน่ำรกั ๆ ของละมุนดว้ ยกำรจบู ทขี่ มบั และ
ยงั เพิม่ แรงสนั ่ ให้แรงขนึ้ อกี ละมุนอำ้ ปำกหำยใจอย่ำงทรมำน ยอดอกคดั
แขง็ รวมไปถงึ นอ้ งนอ้ ยในกำงเกงผำ้ ขำสนั้ ดว้ ย

มนั รสู้ กึ แฉะไปหมดขำ้ งในร่มผำ้ น้องตวั น้อยคงจะพ่นนำ้ หลงั ่ ออก
มำแลว้ เพยี งแค่โดนพร่ี ำมกระตนุ้ เพรำะละมุนไม่ชนิ กบั สมั ผสั ของเจำ้ ของ
เล่น เลยทำใหร้ สู้ กึ งำ่ ยมำกกวำ่ ทุกครงั้

“เงยี่ นจงั อะ๊ …พรี่ ำมจำ๋ ” ละมุนบดิ เร่ำอย่บู นตกั ของพเ่ี ขำ มอื นอ้ ย
จกิ แขนแกร่งพลำงชอ้ นสำยตำขนึ้ มอง จูบท่ปี ลำยคำงของพร่ี ำมเป็นกำร
บอกวำ่ ละมนุ จะทนไม่ไหวอย่แู ล้ว

พร่ี ำมเปล่ยี นมำจบั ละมนุ ใหน้ อนควำ่ บนตกั มอื หนำตกี น้ ดงั เพยี ะ
ก่อนจะดงึ กำงเกงของละมุนลง ควำมเย็นจำกเคร่อื งปรบั อำกำศตกลง
กระทบกน้ ลูกพชี เดง้ ละมนุ ตวั เกร็งตอนทขี่ องเล่นถไู ปตำมร่องก้นเพรำะ
แรงสนั ่ ทำใหส้ นั ่ สะเทอื นไปจนถงึ รทู ยี่ งั ปิดสนิท

“ไหนดซู ิวำ่ รขู องคนเก่งจะกนิ ควยปลอมขนำดสบิ นิ้วไดไ้ หม” พี่
รำมพดู และแหวกกน้ ของละมุนออกจำกกนั ดนั สว่ นปลำยของดลิ โดเ้ ขำ้ ที่
ปำกทำง และดงึ ออก ทำแบบนนั้ ซ้ำ ๆ จนละมุนรสู้ ึกว่ำรเู รม่ิ ขยำยแล้วพ่ี
รำมเลยค่อย ๆ ดนั มนั เขำ้ มำในระดบั กำรสนั ่ ปำนกลำงท่แี รงขนึ้ กว่ำเดมิ
เล็กนอ้ ย

ละมุนจิกมอื ลงบนขำของพ่ีรำมดว้ ยควำมจุก ไม่รวู้ ่ำของเล่นเขำ้
มำไดเ้ ยอะขนำดไหนแล้ว แต่ละมุนจกุ ทอ้ งไปหมดเลย

“ฮอ่ื …เจ็บอะ” ละมุนรอ้ ง ขยบั กน้ ดกุ๊ ด๊กิ จะหนตี ำมสญั ชำตญำณ
แต่มอื ขำ้ งทว่ี ่ำงของพร่ี ำมกย็ ึดกน้ ของละมุนเอำไวแ้ น่น

“ไม่เจ็บ หนูเก่งอยู่แล้ว ไหนดูซิ…” พี่รำมปลอบละมุนไปดว้ ย
และพยำยำมดนั ของเล่นเขำ้ มำลกึ อกี ละมุนทรมำนแต่ก็เสยี วด้วยเพรำะ
จกุ ท้อง และยงั เสยี วรไู ปหมด ถงึ จะโดนของใหญ่ทุกวนั แต่ก็ใช่ว่ำจะชนิ

สกั หน่อย แถมพรี่ ำมยงั ใสเ่ ขำ้ มำแบบไมไ่ ดใ้ ชเ้ จลก่อนด้วย แต่พอได้ยิน
พเี่ ขำหลอกล่อดว้ ยคำพูดลำมก ละมุนก็รสู้ กึ มำกจนร่ำงกำยผ่อนคลำย
ไปเอง

“อำ…รแู ดง ๆ ของหนูกำลงั กนิ ควยปลอมอย่ำงตะกละเลย หวิ มำก
เลยเหรอคะ กนิ เขำ้ ไปจนหมดแล้วดว้ ย”

“อ๊ำ! พีร่ ำม เสยี ว…ไม่เอำแรงแบบนี้” ละมุนตวั เกร็งเม่ือระดบั
ควำมสนั ่ แรงขน้ึ กวำ่ เดิมหลำยระดบั มนั สนั ่ อยู่ในรู และพร่ี ำมยังขยบั มนั
เขำ้ ออกไปพร้อม ๆ กนั ดว้ ย รูของละมุนตึงจนแทบจะฉีก พอดิ้นไปมำ
หวั นมกเ็ สยี ดสกี บั เสอื้ จนทงั้ เจบ็ ทงั้ เสยี ว

บำ้ ! พร่ี ำมบำ้ ทส่ี ดุ แกลง้ ละมุนอกี แล้ว
“ชอบไหมคะ ของเล่นกบั ดนุ้ ของผวั หนูชอบอะไรมำกกว่ำ” พรี่ ำม
ถำมโดยทย่ี งั ไม่หยุดขยบั ละมนุ น้ำตำคลอดว้ ยควำมเสยี วทแ่ี ล่นไปจนถงึ
ปลำยเทำ้ ซุกหน้ำลงกบั ตกั ของพเ่ี ขำ และบอกเสยี งกระทอ่ นกระแท่น
“อะ๊ …ชอบของพร่ี ำม อำ๊ …ชอบมำกกวำ่ เยอะเลย”
“น่ำรกั มำก” คำตอบของละมุนคงจะถกู ใจพร่ี ำม มอื หนำเลยขยับ
เรว็ และแรงขนึ้ จนรขู องละมนุ ตอดรดั สงิ่ ทค่ี ำอย่ขู ำ้ งในแทบไมท่ นั นอ้ งน้อย
ขำ้ งหน้ำปวดหนบึ และชุม่ ฉ่ำไปดว้ ยนำ้ หวำน
“จะเสรจ็ ฮกึ …หนจู ะเสรจ็ แล้ว” ละมนุ ครำงเสยี งดงั กอ่ นทแี่ ท่งเน้อื
น่ำรกั จะพ่นน้ำออกมำในทสี่ ุด พรี่ ำมปล่อยมอื จำกของเล่น แตย่ งั ปล่อยให้
มนั สนั ่ คำอย่ใู นรขู องละมนุ ตอ่ ไป
พร่ี ำมชมว่ำละมุนเก่งมำก หอมหวั และยังลูบหลังละมุนอย่ำง
ปลอบโยน แต่กลบั ไม่ยอมเอำดนุ้ ปลอมออกไปรำวกบั ว่ำยงั แกล้งละมุน

ไมพ่ อ คนนิสยั ไมด่ ี อย่ำใหถ้ งึ ทลี ะมนุ บำ้ งกแ็ ลว้ กนั !

รำมอยำกจะขอบคุณเพ่ือนของเขำเหลือเกินที่ส่งของเล่นมำ
ให้ลอง ตอนแรกเขำก็ไม่ได้คำดหวงั อะไรมำกนัก จนกระทงั ่ เม่อื ตอน
กลำงวนั ใช้เล่นกับละมุนจนน้องเสรจ็ คำตกั และตอนนี้ของเล่นอีกช้ิน
กอ็ ย่บู นรำ่ งกำยของยยั ตวั เล็กเรยี บรอ้ ยแลว้

But plug หำงแมวสีขำวฟู ๆ ท่ลี ะมุนใส่ไว้ เส้ือเช้ติ สีขำวเพียง
ตวั เดียวแถมควำมยำวยังไม่ไดม้ ำกนกั ทำใหก้ น้ ขำว ๆ โผล่ออกมำจน
เห็นบตั ปลกั ๊ ไดอ้ ย่ำงชดั เจน พอเหน็ ว่ำเขำมองอยู่ละมุนกส็ ่ำยก้นดุ๊กด๊กิ
จนหำงแมวขยบั ตำม ยยั ดอื้ หวั เรำะคกิ คกั อย่ำงถกู ใจกบั ของเล่นแสนน่ำรกั

“น่ำรักไหมพี่รำม เม๊ียว ๆ” ไม่พูดเปล่ำละมุนยงั ทำเสยี งรอ้ ง
เม๊ยี ว ๆ เป็นแมวอีก รำมจะบำ้ ตำย แค่นี้ท่อนเอน็ ของเขำก็แขง็ ดุนดัน
กำงเกงผำ้ แล้ว

“แมวดือ้ มำนเ่ี รว็ ” รำมไม่ตอบแต่กระดกิ นว้ิ เรยี กแมวนอ้ ยใหเ้ ขำ้
มำหำเขำที่นงั ่ พงิ หวั เตยี งอยู่ ละมุนคลำนเขำ้ มำหำ และปลดกำงเกงของ
เขำลงอย่ำงรงู้ ำน

“ปกตแิ มวกนิ อะไร?”
“กนิ ปลำ แต่แมวละมุนจะกนิ ควย” พดู จบมอื เล็ก ๆ กจ็ บั ดุ้นใหญ่
เขำ้ ปำกทนั ที ไม่ตอ้ งหว่ งเร่อื งลีลำกำรใชป้ ำกของละมนุ เพรำะสดุ ยอดขน้ึ
ทกุ วนั ลนิ้ เลก็ ๆ แลบเลียอย่ำงชำ้ ๆ อย่ำงกบั แมวกำลงั เลียนมจรงิ ๆ เลยี

ตงั้ แตโ่ คนขนึ้ มำจนถงึ หวั เหด็ แดงกำ่ ก่อนจะแหย่ลน้ิ เป็นจงั หวะถร่ี วั
รำมถงึ กบั เอวกระตุกดว้ ยควำมเสยี ว มอื หนำลูบผมนม่ิ เป็นกำร

ชมเชยว่ำทำดีแล้ว บำงครงั้ ก็ขยับเอวกระแทกสวนเขำ้ ไปจนได้ยินเสียง
ออ่ ก ๆ จำกรมิ ฝีปำกเล็กแต่ละมุนกส็ ตู้ ำยเหลอื เกนิ หนำ้ แดงน้ำตำคลอแต่
ไม่คำยสง่ิ ทอี่ ย่ใู นปำกออกมำเลยสกั นดิ

จุกแตไ่ ม่คำยของแท้ แถมยงั คอลึกฉิบหำยเลยเมยี เขำ
“อืม...เก่งมำก ปำกหนูดีท่ีสุด” พอโดนชมยัยเด็กด้ือก็ใช้
ฟนั กระตำ่ ยครูดท่อนเอน็ เบำ ๆ อย่ำงตอ้ งกำรจะแกล้ง รำมเจบ็ แปลบ ๆ
ปนเสยี ว นำ้ หลงั ่ ไหลเลอะเตม็ ปำกของละมุนจนปรม่ิ ขอบปำก
“ซี๊ด…เสยี วควย ดดู ตรงหวั แรง ๆ”
ปำกเลก็ ทำตำมอย่ำงวำ่ งำ่ ย ดูดท่อนเอน็ เสยี งดงั จ๊วบพรอ้ มกบั
ชอ้ นสำยตำขน้ึ มอง รำมมนั เขยี้ วเลยเออ้ื มมือไปจบั หำงแมว และขยับ
ไปมำใหส้ ่วนท่คี ำอย่ใู นรูของนอ้ งเสยี ดสไี ปกบั โพรงนุ่ม ละมนุ ครำงอกึ อกั
ในลำคอแต่กย็ ังใชป้ ำกให้เขำไม่หยุด มอื น้อยกำรดู ส่วนโคนไปพรอ้ ม ๆ
กบั ปำกทด่ี ดู เลียตรงหวั บำน
รำมขยบั กระแทกบตั ปลกั ๊ บำ้ งเปลย่ี นมำตกี น้ กลม ๆ บ้ำง ยิ่งเขำ
ทำใหล้ ะมนุ เสียวมำกเท่ำไหร่น้องกย็ ิ่งทำใหเ้ ขำเสยี วไปดว้ ยมำกเทำ่ นนั้
หวั กลมสนั ่ ไหวไปตำมแรงขยบั ของปำกทอ่ี ้ำอมของใหญ่ จนในทส่ี ุดรำมก็
ปลดปล่อยออกมำเตม็ ปำกของนอ้ ง
“อำ…แลบล้ินใหพ้ ่ีหน่อย” รำมสงั ่ จบั ทอ่ นเอน็ ทถี่ งึ แมจ้ ะเสรจ็ ไป
รอบหน่ึงแลว้ แตก่ ็ยังแขง็ อยู่ตลี งไปกบั ลิ้นแดง ๆ ทแ่ี ลบออกมำตรงหน้ำ
นำ้ กำมขน้ ๆ เลอะปำกเลอะลน้ิ ของละมนุ เป็นภำพทเ่ี รำ้ อำรมณ์เหลอื เกิน

สำหรบั เขำ ละมุนกลืนน้ำลงไปจนหมด ก่อนจะเปลี่ยนมำนงั ่ ในท่ำนงั ่ ทบั
สน้ เทำ้

ลิน้ เลก็ เลียปำกตนเองแต่ยงั หลงเหลอื ครำบคำวบำงสว่ นทเี่ ลอะ
ปลำยคำงอย่บู ำ้ ง

“อร่อย” ละมุนบอกอย่ำงน่ำตี เอวบำงอย่ไู ม่นงิ่ ขยบั บดไปกบั เตยี ง
ให้บตั ปลกั ๊ บดขยี้กบั รจู ีบ รำมเห็นท่ำทำงแบบนนั้ แล้วทนไม่ไหว เขำจบั
น้องใหม้ ำนงั ่ บนตกั โดยหนั หน้ำเขำ้ หำ กดเอวของน้องไวแ้ น่นให้ขย่มอยู่
บนตกั หำงฟู ๆ ขยบั ไหวตำมกำรเคล่ือนไหวของร่ำงบอบบำง มองจำก
มุมนีเ้ หมอื นกบั หำงแมวงอกออกมำจำกกน้ ของละมนุ จรงิ ๆ

“ดไี หมคะ?”
“ออื …ออ้ื ”
รำมไมร่ วู้ ำ่ น้องตอบรบั คำถำมของเขำ หรอื วำ่ ครำงกนั แน่ มอื หนำ
ถอดเสอ้ื เชติ้ เพยี งตวั เดยี วของละมนุ ออกไปจนเหลอื แค่รำ่ งเปลอื ยเปล่ำกบั
หำงแมวนุ่ม ๆ พอละมุนขยับแท่งเนือ้ น่ำรกั กถ็ ไู ปมำกบั หนำ้ ท้องของเขำ
รำมขยับตวั เล็กน้อยใหท้ อ่ นเอน็ ของตนเองดดี เดง้ ออกมำ เขำจบั แทง่ เนื้อ
ขนำดต่ำงกนั ไวใ้ นองุ้ มอื และรดู มนั เขำ้ ดว้ ยกนั
น้ำหลงั ่ ปร่ิมเลอะจำกรเู ล็ก ๆ ไหลอำบมอื จนแยกไม่ออกวำ่ เป็น
ของใคร มอื หนำไม่หยุดขยบั พรอ้ มกบั กม้ ลงไปเล่นกบั หวั นมสหี วำนทแี่ ดง
เรอ่ื ขบดดู จนมนั แดงกวำ่ เดมิ ใหล้ ะมนุ ไดค้ รำงเสยี งสนั ่
“เสียว ฮึก…พี่รำม ผวั จ๋ำ” พอมีอำรมณ์จนถงึ ขดี สุดทไี ร คำเรยี ก
เพรำะ ๆ ก็จะออกมำจำกปำกของละมุนเสมอ รำมเล่นกบั หน้ำอกของน้อง
จนพอใจกอ่ นจะเงยหนำ้ ขน้ึ มำมองสหี นำ้ ที่รำวกบั จะออ้ นใหเ้ ขำทำมำกกวำ่ น้ี

“อยำกใหพ้ ที่ ำอะไรคะ?” รำมถำมและจบู แกม้ น่มิ ละมุนสะอน้ื ดว้ ย
ควำมทรมำนกอ่ นจะยำ้ ยลงจำกตกั ของเขำไปคลำนเขำ่ อยู่บนเตยี ง และ
หนั กน้ มำหำ สองมอื แหวกกอ้ นลูกพชี ออกจำกกนั จนมองเหน็ รแู ดง ๆ ที่
กำลงั ดดู กลนื บตั ปลกั ๊ เขำ้ ไปทงั้ อนั จนรอยจบี รอบ ๆ บวมตยุ่

“เยด็ ละมนุ นะ…ใสค่ วยของพร่ี ำมเขำ้ มำ”
แมง่ เอย๊ …ยยั เดก็ ขย้ี วั ่
รำมสำบำนไดเ้ ลยวำ่ เขำไมเ่ คยเจอใครทย่ี วั ่ ควยเกง่ เทำ่ ละมนุ มำ
กอ่ น น้องเชญิ ชวนขนำดนนั้ เขำไม่รอช้ำทจ่ี ะถอดกำงเกงทห่ี ลุดหมน่ิ เหม่
จะหลุดไม่หลุดแหล่ออกไป ก่อนจะตำมมำซ้อนขำ้ งหลงั และดงึ บตั ปลกั ๊
ออก หำงแมวสขี ำวไปนอนแหมะอย่ทู เ่ี ตยี งอกี ฝงั ่ เมอ่ื หมดประโยชน์
รนู อ้ ย ๆ ทโ่ี ดนบตั ปลกั ๊ เสยี บคำไวน้ ำนปรอิ ำ้ เป็นรโู บ๋ รำมไมต่ อ้ ง
เสยี เวลำใชน้ ว้ิ เบกิ ทำงใหก้ อ่ นกส็ ำมำรถยดั ดนุ้ เขำ้ ไปจนสดุ ลำไดใ้ นทนั ที
“อก่ึ …หนูจกุ ทอ้ ง ขำสนั ่ หมดแล้ว” ละมุนบอก และเกอื บจะล้มลง
ไปกบั เตยี งแล้วเพรำะเขำเผลอกระแทกเขำ้ ไปแรงเกนิ ไป รำมจบู ทแี่ ผ่น
หลังบำงเป็นกำรโอ๋ ก่อนจะพลิกให้น้องอยู่ในท่ำนอนหงำย ท่ำน้ีเขำ
สำมำรถมองเหน็ สหี นำ้ รำ่ นรกั ของละมุนไดช้ ดั เจน
“เดก็ ดหี มดแรงแล้วกน็ อนเฉย ๆ เดยี๋ วพเี่ ย็ดเอง” รำมบอก และรวบ
ขำน้องทงั้ สองขำ้ งกดชดิ แนบอก สำยตำเขำไม่ละไปจำกรบู วมชำ้ ที่มีท่อน
เอน็ ขยบั เขำ้ ออก รำมอยำกมำกจนถงึ ขนำดแค่สอดใสเ่ ขำ้ ไปกแ็ ทบจะแตกอยู่
รอมรอ่ แต่เขำตอ้ งอดทนไวก้ อ่ นเพรำะอยำกอย่ใู นตวั ของละมุนนำน ๆ
เอวหนำขยบั กระแทกจนเกดิ เสยี งปกั้ ๆ บนั้ ทำ้ ยของละมนุ แดงเถอื ก
จำกกำรเสยี ดสอี ยำ่ งต่อเน่อื งส่วนเจำ้ ตวั เลก็ ขำ้ งหน้ำกฉ็ ่ำเย้มิ ไปดว้ ยน้ำหวำน

รำมกระแทกอกี แคไ่ ม่กคี่ รงั้ แมวด้อื กเ็ สรจ็ ออกมำเลอะหนำ้ ทอ้ งตนเอง พอโดน
เขำกระแทกตอ่ ละมนุ กร็ อ้ งครำงว่ำเสยี ว เทำ้ เลก็ ยนั หน้ำอกเขำอย่ำงเรมิ่ งอแง

“ฮ่อื พอแลว้ เสยี วร…ู ไม่เอำแล้ว” ละมนุ จะขยบั หนีแต่รำมยึดเอว
บำงไว้ ตกี น้ แมวจอมพยศ และตะบต้ี ะบนั ตบสะโพกเขำ้ ใส่

“นิดเดยี ว ตอดแน่น ๆ แลว้ พจี่ ะปล่อยใหน้ อน” รำมบอก และโน้ม
ตวั ลงมำจบู หน้ำผำกเนียน ช่องทำงทเี่ พ่ิงถึงจุดสุดยอดหมำด ๆ บีบรดั
ท่อนเอน็ ของเขำถย่ี ิบ ควำมเสยี วเล่นงำนจนชอ่ งทอ้ งปนั ่ ปว่ น แท่งเน้ือรอ้ น
ลวกที่ปวดจนแทบปริแตกเรง่ เร้ำใหเ้ ขำตอกอดั เขำ้ ไปหนกั ๆ จนกระทงั ่
ของเหลวอุ่น ๆ พวยพุ่งเขำ้ ใส่รขู องละมนุ อย่ำงเตม็ รกั

รำมยังไม่ถอนกำยออกมำ เขำหมุนควงท่อนเอน็ อยู่ในรสู ชี ำ้ จน
นำ้ กำมทถี่ กู ตจี นเป็นฟองครมี ล้นทะลักออกมำถงึ ไดย้ อมปล่อยใหช้ ่องทำง
ทถ่ี ูกเคยี่ วกรำอย่ำงหนกั ไดพ้ กั ผ่อน ละมุนนอนหมดแรงขำแบะออกจำก
กนั และยงั มนี ้ำขน้ ๆ ไหลออกมำจำกรทู ห่ี บุ ไม่ลง

มองแลว้ เหมอื นมวี ปิ ครมี นุ่ม ๆ ไหลออกมำจำกรขู องนอ้ งอย่ำงไร
อย่ำงนนั้ เลย

“อมิ่ นมเลยไหม แมวน้อยของพ”ี่ รำมหยอกล้อ นิ้วยำวเกลย่ี ผวิ
แก้มนุ่มท่แี ดงน้อย ๆ จำกอำกำรเหน่ือย ละมนุ ช้อนสำยตำทฉี่ ่ำไปด้วย
นำ้ ตำมองเขำ ก่อนจะบอกในสง่ิ ทที่ ำใหร้ ำมมนั เขย้ี วเหลอื เกนิ

“ละมนุ อยำกเป็นกระต่ำยดว้ ย…ไดไ้ หมคะ”
พอน้องถำมมำแบบนนั้ รำมแทบจะพุ่งตวั ไปโทรศพั ท์หำเพ่อื น
เดยี๋ วนนั้ เพอ่ื ถำมว่ำ นอกจำกหำงแมวแลว้ ยงั มหี ำงอะไรอกี จะกระต่ำย
หรอื ตวั อะไรกเ็ อำมำใหห้ มดเลยเถอะ.

๕

บทพเิ ศษ
To Lamoon And Back

วนั ว่ำง ๆ ของละมุนในวยั ย่สี บิ หำ้ ปีส่วนมำกจะไม่ใช่กำรนอนดู
หนงั อย่ทู ห่ี อ้ งกบั พรี่ ำม แต่เป็นกำรออกมำทำหน้ำบำ้ ง ทำสปำบำ้ งแล้วแต่
วำ่ มเี วลำว่ำงมำกแค่ไหน อย่ำงวนั น้ลี ะมุนมเี วลำว่ำงตลอดทงั้ วนั เพรำะ
เพงิ่ เสรจ็ จำกงำนถ่ำยแบบนิตยสำรเม่อื วำน

ละมนุ ในวยั ยี่สบิ หำ้ ปียงั คงเป็นอนิ ฟลเู อนเซอรท์ ไ่ี ม่ว่ำจะทำอะไรก็
มแี ต่คนสนใจเสมอ เมอ่ื สปั ดำห์ก่อนละมุนไปทำนขำ้ วที่รำ้ นอำหำรร้ำน
หน่ึงกับพี่รำม พออปั รูปลงไอจีไปก็มีคนตำมไปทำนจนร้ำนเล็ก ๆ
กลำยเป็นรำ้ นดงั ทม่ี แี ตค่ นต่อแถวอยำกไปลองทำนบำ้ ง

ควำมภูมใิ จของละมุนคอื ละมุนสำมำรถส่งตอ่ ควำมมนั ่ ใจใหก้ บั
ทุก ๆ คนไม่ว่ำจะเป็นผูช้ ำย ผูห้ ญิง หรือว่ำเพศทำงเลือกท่กี ล้ำจะเป็น
ตนเองมำกขน้ึ โดยมลี ะมุนเป็นแบบอย่ำง ละมนุ กล้ำทำทุกอย่ำงทอี่ ยำก
จะทำ ขอเพยี งแค่สงิ่ นนั้ ไม่ทำใหใ้ ครเดอื ดรอ้ น

ท่สี ำคญั มำกไปกว่ำนนั้ คนขำ้ งกำยของละมุนคอยซปั พอร์ตเปน็

อย่ำงดเี สมอ ไมว่ ่ำละมุนจะทำอะไรกจ็ ะมพี ร่ี ำมคอยเชยี ร์อปั
อย่ำงวนั นี้ละมนุ เดนิ เขำ้ รำ้ นทำผมเพรำะอยำกจะลองตอ่ ผมยำวดู

ถำ้ ไมช่ อบกแ็ คเ่ อำออกทหี ลงั แต่วำ่ ตอนนี้ละมุนอยำกมผี มยำวถงึ เอว ที่
ผ่ำนมำเคยปล่อยใหผ้ มยำวสดุ กแ็ คป่ ระมำณไหล่ เพรำะละมนุ คดิ วำ่ เขำ้ กบั
ละมุนทสี่ ุดแลว้ แต่พอโตขน้ึ ละมนุ กอ็ ยำกจะลองอะไรใหม่ ๆ บำ้ ง

“น้องละมุน สวสั ดีค่ะ” เจำ้ ของรำ้ นทอี่ ำสำทำผมให้ละมุนด้วย
ตนเองเอ่ยทกั อย่ำงเป็นกนั เอง ละมุนเป็นลกู คำ้ ประจำทจ่ี ะแวะเวยี นมำท่ี
รำ้ นทกุ เดอื นเลยสนทิ กบั ทกุ คนในรำ้ นเป็นอย่ำงดี

“สวสั ดคี รบั พ่ีมิว สวยอีกแล้วน้ำวนั น้ี” ละมุนทกั ทำยกลบั ด้วย
รอยย้ิม ละมุนไมเ่ คยพดู คะขำเหมือนผหู้ ญิงกบั คนอน่ื ยกเวน้ เสียแต่ว่ำ
พดู กบั พร่ี ำมในบำงครงั้ เทำ่ นนั้ ละมุนแต่งตวั สวยแตง่ หน้ำสวยแล้วพดู ครบั
กน็ ่ำรกั ดจี ะตำย พร่ี ำมบอกอย่ำงนนั้ น่ะนะ

“ปำกหวำนตลอดเลยคนสวย ว่ำแต่คุณรำมไมม่ ำดว้ ยเหรอคะ” พ่ี
เขำถำม ละมนุ ส่ำยหน้ำก่อนจะนงั ่ ลงทเ่ี กำ้ อหี้ นำ้ กระจก

“ละมนุ ยงั ไม่ไดบ้ อกพร่ี ำมเลยดว้ ยนะว่ำจะมำต่อผม อยำกเซอร์
ไพรส”์

“ตำยแล้ว พจี่ ะทำใหส้ วย ๆ เลยค่ะ รบั รองว่ำคุณรำมตะลึงแน่
หลงน้องละมนุ ย่งิ กว่ำเดมิ อกี ครำวนี้”

ควำมคลงั ่ รกั ของพร่ี ำมเล่อื งชอ่ื จะตำย เวลำทโ่ี พสรปู ของละมุนลง
ไอจหี รอื ไม่ว่ำจะเป็นรปู ค่แู คปชนั ่ ก็จะมีแต่หวำน ๆ จนมีแต่คนบอกว่ำ
พรี่ ำมคลงั ่ รกั ละมนุ มำก ละมุนไม่ปฏเิ สธเพรำะพ่รี ำมเป็นแบบนนั้ จรงิ ๆ
นนี่ ำ แอบคดิ วำ่ พอคบกนั ไปนำน ๆ ควำมรกั จะจดื ชดื แต่จรงิ ๆ แล้วไม่ใช่เลย

ยง่ิ นำนวนั ไปละมุนยง่ิ รบั รวู้ ำ่ ควำมรกั ของพรี่ ำมทม่ี ตี อ่ ละมุนมแี ต่
จะมำกขน้ึ ทกุ วนั

ละมุนกลบั มำถึงหอ้ งตอนเกอื บสองทุ่มแต่พ่ีรำมยังไม่กลบั มำ
เดยี๋ วนี้คุณช่ำงภำพขนึ้ แท่นช่ำงภำพมอื ทองของประเทศไปแลว้ ใคร ๆ
กอ็ ยำกจะร่วมงำนกบั คณุ รำมกนั ทงั้ นนั้ อย่ำงวนั นกี้ ม็ ถี ำ่ ยงำนใหก้ บั นติ ยำ
สำรหวั ใหญ่ พ่ีรำมเลยบอกว่ำจะกลับดึกหน่อย ใหล้ ะมุนทำนข้ำวเย็น
และเขำ้ นอนไดเ้ ลยไมต่ อ้ งรอ

พอกลบั มำถงึ หอ้ งละมุนกอ็ ำบน้ำเพรำะทำนขนมมำจำกขำ้ งนอก
แล้ว พออย่ทู อ้ ง ไม่ค่อยหวิ เท่ำไหร่ เพรำะเหอ่ ผมใหมเ่ ลยอม่ิ ทพิ ย์ไปแล้ว
ละมุนยนื หมุนตวั อย่หู น้ำกระจกในหอ้ งนำ้ สะบดั ผมยำวถงึ เอวทถี่ ูกม้วน
เป็นลอนคล่นื ๆ ดธู รรมชำตอิ ย่ำงพอใจ

ละมุนเป็นคนตวั เลก็ ตอนแรกคดิ ว่ำจะไม่เขำ้ กบั ผมยำวเสยี อีก
แตพ่ อทำออกมำแลว้ กส็ วยดแี ตไ่ ม่รวู้ ่ำละมนุ จะเบอ่ื ตอนไหน ทำผมยำวไว้
ถ่ำยงำนถ่ำยรปู เล่นสกั พกั พอเบ่อื แลว้ คอ่ ยไปถอดออกกไ็ ม่เหน็ จะเป็นไร

วนั นี้ละมนุ เลือกชุดนอนกระโปรงผำ้ บำงเบำออกมำใส่ ชดุ นอน
สีฟ้ ำอ่อนควำมยำวปิดหน้ำขำลงมำหน่อยเดียวและยังรดั รูปพอดีตัว
หน้ำอกกระเปำะนอ้ ย ๆ ของละมุนดนั เนอื้ ผำ้ จนเหน็ ยอดอกวบั ๆ แวม ๆ
ใส่ชดุ นีก้ บั ผมยำวแล้วสวยจนละมนุ กดถ่ำยรปู หน้ำกระจกไปหลำยรปู

“รบี กลบั บำ้ นแทบไม่ทนั แน่พร่ี ำม” ละมนุ หวั เรำะกบั ตนเองเมอ่ื นึก

อะไรสนุก ๆ ขนึ้ มำได้ ก่อนจะเดนิ มำนงั ่ ทเ่ี ตยี ง และกดสง่ แชตหำพเ่ี ขำ

08:33 PM

Lalamoon

พรี่ ามเสรจ็ งานหรอื ยงั ?

08:34 PM

Ramm.

เสรจ็ แล้ว นงั ่ ดมื่ นิดหน่อยครบั เดยี๋ วกลบั

เขำ้ ทำงละมุนเลยสแิ บบนี้ ละมุนขยบั มำนงั ่ กลำงเตยี งในท่ำแบะ
ขำนงั ่ ทบั สน้ เทำ้ และยงั เกย่ี วสำยชดุ นอนลงขำ้ งหน่งึ จนเหน็ ไหล่ขำว ๆ กด
ถ่ำยรปู ในมุมทเ่ี หน็ ทงั้ ตวั และส่งไปในแชตของพ่ีรำม พอส่งไปก็ขนึ้ อ่ำน
อย่ำงรวดเรว็ แต่ยงั ไม่มกี ำรตอบกลบั มำในทนั ที

พร่ี ำมจะทำหน้ำยงั ไงตอนทเ่ี หน็ นะ…วำงแกว้ เหลำ้ แลว้ มงั้ ปำ่ นน้ี
ละมุนทงิ้ ตวั ลงนอนระหว่ำงรอพ่รี ำมตอบ ประมำณอีกสองนำที
ตอ่ มำละมุนกไ็ ดร้ บั ขอ้ ควำมจำกพรี่ ำมบอกว่ำ กำลังจะกลับ นนั ่ ไงล่ะ ผิด
จำกทค่ี ดิ เสยี ทไี่ หน

หลงั จำกเหน็ รปู ที่ยยั ตวั เล็กสง่ มำในแชตรำมกร็ บี บอกลำทุกคน
และมุ่งตรงกลบั หอ้ งทนั ที จำไมไ่ ดด้ ้วยซำ้ วำ่ ขบั รถเรว็ ขนำดไหน รแู้ ค่ว่ำ
เรว็ มำกเพรำะใชเ้ วลำไม่ถงึ ครงึ่ ชวั ่ โมงกก็ ลบั มำถงึ หอ้ ง

เล่นส่งรปู ไปยวั ่ กนั ขนำดนนั้ ใครยงั ทำเฉยกบ็ ำ้ แล้ว เมยี ทงั้ สวยทงั้
เซ็กซจ่ี ะใหท้ ำเมนิ ยงั ไงไหว

รำมเปิดประตเู ขำ้ มำในหอ้ งนอนทค่ี ดิ วำ่ น้องคงจะอยู่ในหอ้ ง เม่อื
เปิดประตเู ขำ้ มำ ภำพทเ่ี ขำเหน็ คอื ละมนุ นอนคว่ำเล่นโทรศพั ทอ์ ย่บู นเตยี ง
ชุดนอนกระโปรงรดั ๆ พอน้องยกขำขน้ึ แกว่งเทำ้ ไปมำในอำกำศกเ็ ลกิ ขน้ึ
จนเกอื บจะเหน็ กน้ และยง่ิ ไปกว่ำนนั้ คอื ยยั ดอื้ ไม่ใส่กำงเกงใน

ตวั แสบเอ๊ย
เขำลบู หน้ำตนเองพลำงกระแอมเพรำะควำมรสู้ กึ อะไร ๆ มนั เรมิ่
ตขี นึ้ มำทบ่ี รเิ วณเป้ำกำงเกง รำมร้วู ่ำละมุนจงใจยวั ่ เขำอยู่ ไม่รวู้ ่ำไปซน
อะไรมำดว้ ยวนั น้ีถงึ ไดด้ เู ซก็ ซเี่ ป็นพเิ ศษ คงจะเป็นเพรำะผมยำวสวยทน่ี อ้ ง
เคยบอกว่ำอยำกจะทำ แต่เขำไม่รวู้ ำ่ นอ้ งแอบไปทำมำแล้ว ทำออกมำแล้ว
เหมำะเสยี ดว้ ย
“กลบั มำแล้วครบั ” รำมบอก และเดนิ มำทเ่ี ตียง ละมุนขยบั ตวั ชำ้
ๆ เปลี่ยนมำอยู่ในท่ำนัง่ ใบหน้ำหวำนเอียงมองเขำพลำงสะบดั ผมไป
ดำ้ นหลงั
“อื้อ…กลบั มำแลว้ เหรอคะ” ละมุนตอบรบั และย้ิมหวำน ยวั ่ ฉิบ
หำย…รำมคดิ แค่นนั้ ชุดนอนไม่เรียบรอ้ ยเอำเสยี เลย แขนเสือ้ หลุดลุ่ย
แถมหวั นมยงั ดนั เน้อื ผำ้ ออกมำอกี อำจจะเป็นเพรำะฤทธเิ ์ หลำ้ ทดี่ ่มื เขำ้ ไป
ดว้ ยรำมถงึ ไดร้ สู้ กึ รอ้ นไปทงั้ ร่ำง โดยเฉพำะสว่ นใตก้ ำงเกงทปี่ วดไปหมด

ละมนุ กำ้ วลงจำกเตยี งเดนิ เขำ้ มำหำ ดมทหี่ น้ำอกเขำ และทำจมกู
ฟุดฟิด น่ำรกั เสยี จนรำมอยำกจะควำ้ มำกอดใหจ้ มอก

“เหมน็ เหลำ้ ไปอำบนำ้ ก่อนเลย”
“จบู กอ่ นไดไ้ หม” รำมตอ่ รอง แต่น้องไม่ยอมส่ำยหนำ้ เบะปำก
“ไม่ได้ เหม็นเหล้ำค่ะ อำบน้ำเสร็จหนูจะให้มำกกว่ำจูบอกี นะ”
แค่ละมุนพดู จำคะขำรำมก็พ่ำยแพ้มำกแล้ว นี่ยังจะย่ืนขอ้ เสนอท่ีไม่น่ำ
ปฏเิ สธให้อีก เขำเลยพยักหน้ำไปตำมนัน้ คดิ ว่ำจะรบี อำบน้ำให้เสรจ็
ภำยในหำ้ นำทแี ลว้ จะไดร้ บี ออกมำกอดเมยี
รำมใช้เวลำอำบน้ำไม่ถึงสิบนำทีก่อนจะกลบั ออกมำในสภำพ
เปลือยท่อนบน ส่วนข้ำงล่ำงสวมกำงเกงนอนขำยำวเพียงตวั เดียว
เขำไม่รอชำ้ ทจ่ี ะตรงไปที่เตยี ง และฟดั หอมคนช่ำงยวั ่ ใหห้ นำใจ รมิ ฝีปำก
บำงนุ่มนิ่มคอื เป้ำหมำยของรำม เขำบดจบู ไปพร้อม ๆ กบั มอื ทบ่ี บี ขยำ
หน้ำอกเลก็
ละมุนครำงในลำคอแต่กย็ กแขนโอบรอบคอเขำและจบู ตอบเป็น
อย่ำงดี ผมยำวสวยทส่ี มั ผสั ร่ำงกำยรำวกบั เป็นตวั กระตนุ้ ไดเ้ ป็นอย่ำงดี
“สวยจงั เลย เมียใคร” รำมบอกพลำงซุกไซ้คอขำว รวบผมนุ่ม
ดว้ ยมอื เดยี ว และลำกจมกู ดมไปทวั ่ ผวิ เนอ้ื อ่อนบำง ลมหำยใจอุ่น ๆ เปำ่
รดทุกบรเิ วณที่ลำกผ่ำน รำมเก่ยี วสำยชดุ นอนของน้องลงจำกไหล่เพ่อื
จะไดเ้ ชยชมจกุ นอ้ ย ๆ ทช่ี ชู นั รอสมั ผสั อย่แู ล้ว
เขำกม้ ลงไปใชล้ น้ิ กบั มนั และละมุนกแ็ อ่นอกรบั อย่ำงพอใจ หวั นม
สชี มพเู ต่งตงึ อย่ใู นปำกใหด้ ดู เลียอย่ำงเพลดิ เพลินล้ิน
“ออื้ …หำ้ มพดู เกนิ จรงิ ถำ้ ไม่สวยกบ็ อกมำตรง ๆ” ละมนุ วำ่ ชดุ นอน

รน่ ลงไปกองอยู่ทเี่ อวเปิดเปลือยร่ำงกำยส่วนบนทงั้ หมด หวั นมที่ไวต่อ
ควำมรูส้ กึ โดนดดู นิดเดยี วก็บวมแดง รำมสอดแขนเขำ้ ไปโอบกอดแผ่น
หลงั บำง ดนั ใหล้ ะมนุ แอน่ หน้ำอกป้อนถงึ ปำกเขำมำกขน้ึ

“พเ่ี คยโกหกดว้ ยเหรอ เมียพสี่ วยทส่ี ุด อมื …หวั นมแขง็ หมดแล้ว
คนสวย” รำมตวดั ล้ินเลียจุกน้อยถี่ ๆ สลับกนั ทงั้ สองขำ้ งจนชุ่มไปดว้ ย
น้ำลำย มือหนำรบี เร่งดงึ ชดุ นอนบำงเบำออกไปจนละมนุ เหลือเพียงร่ำง
เปลอื ยเปล่ำ ยยั ตวั เล็กของเขำยงั ตวั เลก็ เหมอื นเดมิ ถงึ แมจ้ ะอำยุยีส่ บิ หำ้
แลว้

ทเ่ี ปล่ียนไปคงจะมเี พียงทรวดทรงทโี่ คง้ เวำ้ มำกขนึ้ เอวเลก็ ๆ ท่ี
สองมอื กำรอบ กบั กน้ กลม ๆ นนั ่ เซก็ ซ่สี ดุ ใจเลย

“อะ๊ …เสยี วไปจนถงึ รูเลย” ละมุนสะบดั หน้ำจนผมยุ่ง รำมเช่อื ว่ำ
นอ้ งเสยี วไปถึงรขู ำ้ งหลงั จรงิ ๆ เพรำะพอเอำนว้ิ ถูบรเิ วณร่องกน้ เดง้ ๆ
รจู บี หวำนกข็ มบิ รดั ทนั ที

“เวลำเย็ดกนั แล้วผมของหนูสะบดั ไปตำมแรงกระแทกพวี่ ่ำกไ็ ม่
เลวนะ” รำมสำรภำพตำมตรงว่ำ เขำเคยจนิ ตนำกำรภำพของละมุนทโ่ี ดน
เอำจนหมดสภำพบนเตยี ง ผมยำวยุ่งเหยิง ปำกชำ้ หวั นมแดงกำ่ เนื้อตวั
เลอะเทอะไปดว้ ยนำ้ กำม อย่ำงกบั ว่ำนอ้ งรใู้ จอยำกจะสำนฝนั ใหเ้ ขำ

ไมว่ ำ่ จะเป็นในรปู ลกั ษณ์แบบไหน ละมนุ ของเขำกส็ วยไปหมดจรงิ ๆ
“ลำมก อะ๊ …อย่ำกดั นม” ละมุนจกิ เขำ้ ทแี่ ขนของเขำ แตร่ ำมไม่ฟงั
ยงั คงฟดั เล่นกบั หน้ำอกเล็กท่ชี อบนกั หนำ ไม่รวู้ ่ำทำไมวนั น้ีถึงได้รสู้ ึก
อยำกมำกกวำ่ ทุกครงั้ ละมนุ จะเก่งเกนิ ไปแล้วเรอ่ื งทำให้เขำหลงจนโงหวั
ไมข่ น้ึ

“แบบน้ใี ชไ่ หม อำ…กไ็ ม่ยำก เจบ็ ไหมคะ?”
“ไม่เจ็บค่ะ” รำมย้ิมกบั เสียงหวำน ๆ ทต่ี อบเขำอย่ำงไพเรำะ
เขำกำลังถกั เปียใหล้ ะมุนโดยกำรเปิดคลิปสอนถกั เปียดูไปดว้ ยเพรำะ
ไมเ่ คยทำมำก่อน เป็นกจิ กรรมน่ำรกั ๆ ทีห่ ลงั จำกนอ้ งต่อผมยำวมำกไ็ ด้
ใชเ้ วลำสนั้ ๆ ในตอนเชำ้ ของทกุ วนั ในกำรทำผมใหน้ อ้ ง
ละมุนบอกวำ่ พรี่ ำมทำผมเก่ง มอื เบำ และไม่เจบ็ เลย นอ้ งชมมำ
แบบนนั้ เขำกย็ ิง่ ไดใ้ จสรรหำทรงผมสวย ๆ มำจบั นอ้ งแตง่ ตวั ไดท้ ุกวนั
“หนถู ่ำยรูปส่งไปใหแ้ ม่ดดู ว้ ย แต่ก็เหมอื นเดิมแหละ แม่บอกว่ำ
หนูวปิ รติ ผชู้ ำยกไ็ ม่ใช่ ผหู้ ญงิ กไ็ มใ่ ช่ ครึ่ง ๆ กลำง ๆ” ละมุนบอกพลำง
ถอนหำยใจ ถึงแม้เวลำจะผ่ำนมำหลำยปีแล้วแต่ควำมสมั พนั ธ์ระหว่ำง
ละมุนกบั แม่ไมไ่ ดด้ ขี นึ้ ละมุนถงึ ไมค่ ่อยกลบั ไปท่บี ำ้ น นอกจำกสง่ เงินไป
ใหแ้ มใ่ ชท้ กุ เดอื นเท่ำนนั้
“แตพ่ ร่ี วู้ ำ่ หนไู ม่แครห์ รอกใชไ่ หม ละมุนของพเี่ กง่ อย่แู ลว้ หนรู วู้ ่ำ
หนูกำลงั ทำอะไร และหนูเป็นอะไร” รำมบอกและยิ้มให้น้องผ่ำนกระจก
ละมุนเงยหนำ้ สบตำกบั เขำ และยม้ิ ตอบเชน่ เดยี วกนั
“พรี่ ำมคอื พลงั ใจของหนู เป็นแบบนนั้ มำตลอดเลย” หวั ใจของรำม
พองฟูกบั คำพูดของน้อง เขำย้ิมแทบไม่หุบรสู้ กึ ว่ำตนเองมคี วำมสุขมำก
เหลือเกนิ
“อมื งนั้ พก่ี จ็ ะอย่เู ป็นพลงั ใจของหนไู ปอกี นำน ๆ เลยดไี หม”

“ตอ้ งดอี ย่แู ลว้ หนรู กั พร่ี ำมจงั ” ละมุนหนั กลบั มำและกอดเอวเขำ
ใบหน้ำน่ำรกั เกยอย่ทู ห่ี นำ้ ทอ้ ง รำมลบู หวั นอ้ งอย่ำงแสนรกั สุดหวั ใจ

“พก่ี ร็ กั หนู รกั มำกทส่ี ุด” จบคำนนั้ ยยั ตวั เล็กของรำมกย็ ืนเขำ่ บน
เกำ้ อเี้ พ่อื ทจี่ ะไดจ้ บู เขำไดถ้ นดั ยงั คงเป็นละมุนทขี่ ยนั ทำใหเ้ ขำรกั มำกขนึ้
ไดท้ กุ วนั เลยจรงิ ๆ.



จากใจนักเขียน

สวสั ดีนกั อ่ำนทุกคนที่กำลังถือหนงั สอื เล่มนี้อย่ใู นมอื นะคะ ดีใจ
และยินดเี สมอในทกุ ๆ ครงั้ ทไี่ ดม้ ำทกั ทำยกบั ทุกคนในหนำ้ สดุ ทำ้ ยของ
หนงั สอื แบบนีค้ ่ะ

ในสว่ นของ #limlamoon เป็นเร่อื งท่ี 80% ของเร่อื งน่ำจะเป็นฉำก
เรตแทบทงั้ หมด เขยี นสนุกและเพลนิ มำกคะ่ เพรำะไมต่ อ้ งเครยี ดอะไรมำก
นกั ผลตอบรบั ของล้ิมละมุนคอ่ นขำ้ งดเี กนิ คำด ทำใหเ้ รำมคี วำมสุขมำกท่ี
ยงั มนี กั อ่ำนทช่ี อบงำนเขยี นสไตล์นี้

หวงั วำ่ นกั อำ่ นจะมคี วำมสุขทุกครงั้ ทไ่ี ดห้ ยิบหนงั สือเล่มน้ีขนึ้ มำ
อ่ำนเลยนะคะ

ขอใหท้ กุ คนมคี วำมสุขในทุกวนั และมรี อยยมิ้ อย่เู สมอ
จนกว่ำจะพบกนั ใหม่คะ่ .

ms.nameless