The words you are searching are inside this book. To get more targeted content, please make full-text search by clicking here.

ธรรมบทยอดแห่งความดี

Discover the best professional documents and content resources in AnyFlip Document Base.
Search
Published by Lakkaew Channel, 2020-09-03 06:21:49

ธรรมบทยอดแห่งความดี

ธรรมบทยอดแห่งความดี

ผู้ใดช้าในกาลทค่ี วรช้า
และรีบในกาลทค่ี วรรีบ
ผู้นั้นเป็ นผู้ฉลาดย่อมถงึ สุข

เพราะการจดั ทาโดยแยบคาย

ถ้าทา่ นกลัวทุกข์
ถา้ ทา่ นไมร่ ักทุกข์
ก็อยา่ ทาบาปกรรม
ทงั้ ในทแ่ี จง้ ทงั้ ในทลี่ ับ

เราคดิ ค้นหาทุกทศิ แล้ว
กไ็ ม่พบผู้อนื่

ซงึ่ เป็ นทรี่ ักยงิ่ กว่าตนในทไ่ี หนๆ
ถงึ ผู้อน่ื กม็ ตี นเป็ นทรี่ ักมากอยา่ งนี้

เพราะฉะนั้น

ผู้รักตนจงึ ไม่ควรเบยี ดเบยี นผู้อน่ื

ถา้ บุรุษจะพงึ ทาบุญ
ควรทาบุญนั้นบอ่ ย ๆ
ควรทาความพอใจในบุญนั้น

การส่ังสมบุญ

นาความสุขมาให้

วันคนื ย่อมลว่ งไป
ชวี ติ ยอ่ มหมดเขา้ ไป
อายุของสัตวย์ ่อมสนิ้ ไป
เหมอื นนา้ แหง่ แม่นา้ น้อยๆ ฉะนั้น

อายุของมนุษยม์ นี ้อย
คนดพี งึ ดถู กู อายุนั้นเสยี

พงึ ประพฤติ
ดุจคนมศี รี ษะถกู ไฟไหม้

มฤตยูจะไม่มาถงึ ยอ่ มไม่มี

ทงั้ เดก็ ทงั้ ผู้ใหญ่ ทงั้ เขลา
ทงั้ ฉลาด

ล้วนไปสู่อานาจแหง่ ความตาย
ล้วนมคี วามตายเป็ นเบอื้ งหน้า

ผู้เลยี้ งโคยอ่ มตอ้ นฝูงโค
ไปสู่ทหี่ ากนิ ดว้ ยพลองฉันใด

ความแก่และความตาย
ย่อมต้อนอายุของสตั วม์ ีชีวติ ไป

ฉันนั้น

ควรทาวันคืนไม่ใหเ้ ปล่า
จากประโยชนน์ ้อยหรือมาก
เพราะวันคืนผ่านบุคคลใดไป

ชีวติ ของบุคคลนั้น
ยอ่ มพร่องจากประโยชนน์ ั้น

ผู้ขยนั ในหน้าทกี่ ารงาน
ไมป่ ระมาท เขา้ ใจจัดการ

เลยี้ งชีวติ พอสมควร

จงึ รักษาทรัพยท์ หี่ ามาได้

ศลี เป็ นทพี่ ง่ึ เบอื้ งตน้

เป็ นมารดา
ของกลั ยาณธรรมทงั้ หลาย

เป็ นประมุขของธรรมทงั้ ปวง

เพราะฉะนั้น
ควรชาระศลี ใหบ้ ริสุทธิ์

ขุมกาลังของคนพาล
คอื การจอ้ งหาโทษของคนอนื่

ขุมกาลงั ของบัณฑิต
คือการไตร่ตรองโดยพนิ ิจ

ผู้ครองเรือนขยนั ดขี ้อหน่ึง
มีโภคทรัพยแ์ ล้วแบ่งปัน ดขี อ้ สอง

ถงึ ทไี ด้ผลสมหมายไมม่ ัวเมา ดขี ้อสาม

ถงึ คราวสูญเสยี ประโยชน์
ไม่หมดกาลังใจ ดคี รบสี่

บรรดาส่ิงทง่ี อกงามขนึ้ มา

วชิ ชาความรู้ประเสริฐสุด

คนมีปัญญาย่อมงอกงาม
ดงั พชื ในนาทงี่ อกงามดว้ ยนา้ ฝน
ขนึ้ ชอ่ื ว่าศลิ ปวทิ ยาไม่ว่าอย่างไหนๆ

ใหป้ ระโยชนไ์ ดท้ งั้ นั้น
คนทส่ี มบรู ณด์ ้วยความรู้

และความประพฤติ

เป็ นผู้ประเสริฐสุด
ทงั้ ในหมู่มนุษยแ์ ละเทวดา

เล่าเรียนสาเร็จวทิ ยากย็ อ่ มไดเ้ กียรติ

แต่ฝึ กอบรมดว้ ยจริยธรรมแล้วตา่ งหาก
จงึ จะสบสันตสิ ุข

คนเราถงึ มชี าตกิ าเนิดต่า
แตห่ ากขยันหม่ันเพยี รมปี ัญญา
ประกอบด้วยอาจาระและศลี

กร็ ุ่งเรืองได้
เหมอื นไฟถงึ อยใู่ นคนื มดื

กส็ วา่ งไสว

ความใฝ่ เรยี นสดับ
เป็ นเครื่องพฒั นาความรู้
ความรู้จากการเรียนสดบั นั้น
เป็ นเครื่องพฒั นาปัญญา
บุคคลทอ่ี ยดู่ ว้ ยปัญญา
กร็ ู้จกั สง่ิ ทเี่ ป็ นประโยชน์
ประโยชนท์ รี่ ู้จกั แล้วกน็ าสุขมาให้

อันความรู้ ควรเรียนทกุ อย่าง
ไม่ว่าต่าสูงหรือปานกลาง

ควรรู้ความหมายเข้าใจทงั้ หมด

แตไ่ ม่จาเป็ นต้องใช้ทกุ อย่าง
วันหน่ึงจะถงึ เวลาทคี่ วามรู้นั้น

จะนามาซงึ่ ประโยชน์

ค่อยๆตงั้ ตวั
เหมอื นค่อยๆ กอ่ ไฟ

จากกองน้อย
คอ่ ยๆเกบ็ รวบรวมทรัพย์
ดงั ปลวกก่อจอมปลวก

คนทพี่ ากเพยี รไม่หยุด
เทวดากก็ ดี กันไม่ได้

เมอ่ื ไดเ้ พยี รพยายามแล้ว

ถงึ จะตาย
กช็ ่อื ว่าตายอย่างไม่มใี ครตเิ ตยี น

ไม่ว่าในหมู่ญาติ หมู่เทวดา
หรือว่าพระพรหมทงั้ หลาย

เป็ นคนควรหวังเร่ือยไป
บณั ฑติ ไมค่ วรทอ้ แท้
เราเหน็ ประจกั ษม์ ากับตนเอง
เราปรารถนาอย่างใด

กไ็ ดส้ มตามนั้น

การใหธ้ รรมเป็ นทาน
ย่อมชนะการใหท้ งั้ ปวง

กรรมไม่ดี

และไมเ่ ป็ นประโยชนแ์ ก่ตน

ทาไดง้ า่ ย

สว่ นกรรมใดดแี ละเป็ นประโยชน์
กรรมนั้นแล

ทาไดย้ ากอย่างยงิ่

ไม่ควรใส่ใจคาแสลงหขู องผู้อน่ื

ไมค่ วรแสม่ องธุระ
ทเ่ี ขาทาและยังไม่ทา
ควรตงั้ ใจตรวจตรา
หน้าทข่ี องตนน่ีแหละ
ทงั้ ทท่ี าแล้วและยงั ไม่กระทา

ตนเองน่ีแหละสาคัญกว่า

สาคัญกวา่ เป็ นไหนๆ

ตระเตรยี มตนไว้ใหด้ กี ่อน
แล้วตอ่ ไปกจ็ ะไดส้ งิ่ ทร่ี ัก

มญี าตพิ วกพอ้ งมาก

ยอ่ มเป็ นการดี

เช่นเดยี วกบั ตน้ ไมใ้ นป่ า
ทม่ี จี านวนมาก

ตน้ ไม้ทข่ี นึ้ อย่โู ดดเดยี่ ว
ถงึ จะงอกงามใหญ่โตสักเทา่ ใด

ลมกพ็ ดั ใหโ้ ค่นลงได้

การได้ยศ การได้ลาภ
การเลยี้ งชพี

ดว้ ยการยอมลดคุณคา่ ของชีวิต

หรือด้วยการประพฤตอิ ธรรม
เป็ นสงิ่ น่ารังเกยี จ

ผลประโยชนท์ งั้ ปวง
ตงั้ อยู่ทห่ี ลัก 2 ประการ
คอื การไดส้ งิ่ ทย่ี งั ไม่ได้
และการรักษาสง่ิ ทไี่ ดแ้ ล้ว

ผู้ปกครองทฉ่ี ลาด
พงึ แสวงสุขเพอื่ ประชาชน
ทา่ นผู้ครองแผ่นดนิ ทงั้ หลาย

การทที่ าโดยผลผี ลาม

จะแผดเผาตัวได้

พงึ สละทรัพยเ์ พอื่ รักษาอวยั วะ
พงึ สละอวัยวะเพอ่ื รักษาชวี ติ

พงึ สละอวัยวะทรัพยแ์ ละแม้ชีวติ
เพอ่ื รักษาความถกู ตอ้ ง

ไดล้ าภ เสอ่ื มลาภ ไดย้ ศ เสอื่ มยศ

นินทา สรรเสรญิ สุข และ ทุกข์
สงิ่ เหล่านีเ้ ป็ นธรรมดาในหมู่มนุษย์

ไม่มคี วามเทยี่ งแทแ้ น่นอน

อย่าเศร้าโศกเลย

ทา่ นจะโศกเศร้าไปทาไม

ผู้ให้ ยอ่ มเป็ นทรี่ ัก
ปราชญผ์ ู้ใหค้ วามสุข
ย่อมไดร้ ับความสุข

พงึ นาสมบัตอิ อกด้วยการให้
วัตถุทใี่ หแ้ ล้ว

ยอ่ มเป็ นอนั นาออกดแี ลว้
วัตถุทใี่ หแ้ ล้วย่อมมผี ลเป็ นสุข

ส่วนวัตถุทยี่ ังไม่ไดใ้ ห้
กไ็ ม่เป็ นอยา่ งนั้น

การใหท้ านนั้น
ปราชญส์ รรเสริญกนั โดยมาก

อยา่ งแน่นอน

แตก่ ระนั้น

บทธรรม
ก็ยงั ประเสริฐกว่าทาน

ใหท้ านเป็ นเบอื้ งตน้ ก่อน
จงึ ไดส้ ุขบดั นี้

เหมอื นรดนา้ ทโ่ี คน
ใหผ้ ลทปี่ ลาย

พงึ รักษาศลี ในโลกนี้
เพราะศลี ทร่ี ักษาดแี ล้ว

เสพแล้วในโลกนี้
ย่อมน้อมนามาซง่ึ สมบตั ทิ งั้ ปวง

ปัญญา

เป็ นรัตนะแหง่ นรชน

ธรรมน่ันแหละ
ยอ่ มรักษาผู้ประพฤตธิ รรม

ธัญญาหาร ทรัพยส์ นิ เงนิ ทอง
หรือสมบตั ทิ คี่ รอบครอง
ไม่ว่าอย่างใดทมี่ อี ยู่

คนรับใช้ คนงาน คนอาศัยทงั้ หลาย

ทกุ อย่างล้วนพาเอาไปไมไ่ ด้
ตอ้ งทงิ้ ไว้ทงั้ หมด

ชวี ติ นีน้ ้อยนัก
ชีวติ นีส้ ั้นนัก
ปราชญก์ ล่าวว่าชีวติ นีน้ ้อยนัก

ตอนเช้ายังเหน็ กันอย่มู ากคน
พอตกเยน็ บางคนกไ็ ม่เหน็
เมอ่ื เยน็ ยงั เหน็ กันอยูม่ ากคน
ตกถงึ เช้า บางคนกไ็ มเ่ หน็

เมอ่ื วัยเสอ่ื มสนิ้ ไปอยา่ งนี้
ความพลัดพรากจากกัน

กต็ ้องมีโดยไม่ตอ้ งสงสัย
หมู่สัตวท์ ย่ี งั เหลอื อยู่
ควรเมตตา เออื้ เอน็ ดกู ัน

ไม่ควรจะมัวเศร้าโศก
ถงึ ผู้ทต่ี ายไปแล้ว

ความรู้จกั ประมาณ

ยังประโยชน์
ใหส้ าเร็จทกุ เมอ่ื


Click to View FlipBook Version