திருக்குறள் கதைகள்

த க் றள் கைதகள்

ராத கா க ஷ் ணன்



ெபா ளடக்கம்

வ லங் கள் ேப வ ர ந்தால் ம் க றாய்
ஒ ைபசாவ ன் அ ைம
யாைனப் ேபார்
வணங் காத் தைல

றா ம் எ ம் ம்
ேவைலய ல் இடமாற்றம்

நீ தாண் டா என் நண் பன்
நன் ற ள்ள காக்ைக
கட ள் ைண
நீ ழ வாழ
நீ த தவற ய மன் னன்
கல் வ தந்த உயர்
ெபாய் யா வ ளக்

எ ச றந்த
அன் பா ெசல் வமா ெவற்ற யா
நீ ங் கள் எந்தக் கட்ச

ற்றம் த த்த ம் ைக ம்
டா நட்
மன தா அம ரத் ம் இ க்க வ ஷத்ைத ஏன் வ
இன் னா ெசய் தாைர

ணம் நா தல் ெப ங் ணம்
வாய் ைமேய ேவண் ம்
உயரந் ்தவரக் ள ன் ைண

ன் ெனா காலத்த ல் ஒ நாட்ைட அரசன் ஒ வன்

ஆண் வந்தான் . ஒ சமயம் , காட் வழ யாகச் ெசன் றான்

அவன் . அங் ேக ய டம் ச க்க க் ெகாண் ந்த றவ

ஒ வைரக் காபப் ாற்ற னான் .

மக ழ் ந்த றவ , பறைவகள், வ லங் கள் என் ன

ேபச னா ம் இன் தல் உனக் க் ேகட் ம் , இபப் பப் ட்ட

ஆற்றல் உனக் க் க ைடத்த க்க ற என் ற உண் ைமைய

யார ட ம் ெசால் லக் டா . அபப் ச் ெசான் னால் தைல

ெவ த் நீ இறந் வ வாய் . ேபாய் வா, என் றான் .

றவ ைய வணங் க வ ட் அரண் மைனக் ப்

றபப் ட்டான் அவன் . வழ ய ல் இ ந்த வ லங் கள் பறைவகள்

ேபச க் ெகாள்வ அவ க் த் ெதள வாகக் ேகட்ட .

தற்ெசயலாகக் க ைடத்த வ ந்ைதயான ஆற்றைல எண் ண

மக ழ் ந்தான் அவன் . இர ேநரம் , அவ ம் , அரச ம் சாபப் ட் க்

ெகாண் ந்தாரக் ள், அபெ் பா ச ற தள ேத ம் ஒ

உ ண் ைட ேசா ம் தவற த் தைரய ல் வ ந்தன.

அங் க ந்த எ ம் ஒன் , ஓ வா ங் கள், ட்டமாக
ஓ வா ங் கள், நமக் இன உண ப் பஞ் சேம இல் ைல.
அரண் மைன ம க் டம் உைடந் ேதன் ெவள்ளமாகப்
பாய் க ற . ெப ஞ் ேசாற் மைலேய நமக்காகக் க டக்க ற ,
என் உரத்த ர ல் தன் ட்டத்ைத அைழத்த .

இைதக் ேகட்ட அரசன் , இரண் ெசாட் ேதன் , ேதன்

ெவள்ளமா? ஒ உ ண் ைட ேசா ெப ஞ் ேசாற் மைலயா?

இந்த எ ம் ப ற் அற ேவ இல் ைலயா? இபப் யா

வ ண பப் ? என் ந ைனத்தான் , அவனால் ச ர பை் ப அடக்க

யவ ல் ைல .

தன் ைன மறந் கலகலெவன் ச ர த்தான் அவன் .
அ க ந்த அரச , ஏன் ச ர க்க றீரக் ள்? என் ேகட்டாள்.

ஒன் ம் இல் ைல , என் ம பப் னான் அவன் .

சாபப் ட் த்த அரசன் பட் ெமத்ைதய ல் ப த்தான் .

அரச ெவற்ற ைல பாக் ம த் த் தந் ெகாண் ந்தாள்.

அைறய ல் இன ய மணம் , பரவ ய .

அங் க ந்த ஆண் ஈ ஒன் , ெபண் ஈைய அைழத் ,

எவ் வள இன ய ழல் வா! நாம் இ வ ம் அரசன ன்

க ல் இ ந் ஓ யா வ ைளயா ேவாம் . மக ழ் சச் யா

இ பே் பாம் . இைதப் ேபான் ற நல் வாய் ப் யா க் க்

க ைடக் ம் ? என் ற .

என் இந்த ஈக்க க் ெமத்ைதயா? என்
ந ைனத்தான் அரசன் . அவனால் ச ர பை் ப அடக்க

யவ ல் ைல . மீண் ம் கலகலெவன் ச ர த்தான் . ஏன்
ச ர க்க றீரக் ள், என் ேகட்டாள் அரச .

ஒன் ம் இல் ைல, என் வழக்கம் ேபால் ம பப் னான்
அவன் .

உண் ைமையச் ெசால் ங் கள். என் ன டம் எைதேயா,

மைறக்க றீரக் ள்? நீ ங் கள் ெசால் லாவ ட்டால் , நான் இன ேமல்

உங் க டன் ேபச மாட்ேடன் . என் மீ உய ைரேய

ைவத்த பப் தாக நீ ங் கள் ெசான் னெதல் லாம் ந ப் , என்

ேகாபத் டன் ெசான் னாள் அவள்.

என் உய க் ம் ேமலாக நான் உன் ன டம் அன்
ைவத்த க்க ேறன் . நான் ச ர த்ததற்கான காரணம் மட் ம்
ேகட்காேத என் றான் அவன் .

நீ ங் கள் ெசால் த்தான் ஆக ேவண் ம் , என்
வற் த்த னாள் அவள்.

உண் ைமையச் ெசான் னால் என் உய ர் ேபாய் வ ம் ,
என் றான் அவன் .

அெதல் லாம் எனக் த் ெதர யா . நீ ங் கள் ச ர த்ததற்கான
காரணம் எனக் த் ெதர ய ேவண் ம் , என் அடம் ப த்தாள்

அவள்.

என் ன ெசய் தா ம் தன் மைனவ ையச் சமாதானப்
ப த்த யா என் உணரந் ்தான் அவன் .

என் உய ைரவ ட உனக் நான் ச ர த்ததற்கான காரணம்
ெதர ய ேவண் ம் .

நாைள மாைலய ல் உனக் அந்த உண் ைமையச்
ெசால் க ேறன் . அபப் ேய என் ப ண ஊரவ் லத் க் ம் ஏற்பா
ெசய் ைவ. என் வ த்தத் டன் ெசான் னான் அவன் .

ெபா வ ந்த . வழக்கம் ேபால. அரண் மைனத்

ேதாட்டத்த ல் உலாவ வந்தான் அவன் . மாைலய ல் இறக்கப்

ேபாக ேறாம் என் ற எண் ணத்த ல் ேசாகமாக இ ந்தான் .

அரண் மைன வைத ம் அரசன் இறக்கப் ேபா ம் ெசய் த

பரவ இ ந்த . உலாவ க் ெகாண் ந்த அவன் ப ன் னால்

வளரப் ் நாய் ேசாகமாக வந் ெகாண் ந்த .

ச ற ரத்த ல் அரண் மைனச் ேசவல் ெபட்ைடக்
ேகாழ கள் ழ ஆரவாரமாக உலாவ க் ெகாண் ந்த .

இைதப் பாரத் ்த நாயால் ேகாபத்ைத அடக்க

யவ ல் ைல. ஏ! ேசவேல! உனக் ச் ச ற ட நன் ற

க ைடயாதா? நமக் இவ் வள காலம் உண அள த் க்

காபப் ாற்ற யவர் இந்த அரசர.் இன் மாைல இவர் இறக்கப்

ேபாக றார.் எல் ேலா ம் ேசாகமாக இ க்க ன் றனர.் இந்தச்

ழ ல் நீ மக ழ் சச் யாக இ க்க றாேய? இ ந யாயமா?

என் ேகட்ட . "அதற் ச் ேசவல் , நம் அரசர் ெபர ய ட்டாள்.

அவ க் இ பப் ஒேர ஒ மைனவ . அவ க்காக

உய ைரவ டத் ண ந் ள்ளார.் எனக் எத்தைன மைனவ கள்

இ க்க றாரக் ள் நீ ேய, பார.் என் ேபசை் சக் ேகட் த்தான்

அவரக் ள் நடக்க ேவண் ம் . இல் லாவ ட்டால் அவரக் க் த்

தண் டைன த ேவன் . மைனவ க்காக இந்த அ ைமயான

உய ைர நான் இழக்க மாட்ேடன் ” என் பத ல் ெசான் ன .

இந்தச் ச க்க ந் அரசர் உய ர் ப ைழக்க வழ
இ க்க றதா? என் ேகட்ட நாய் .

அரசர் மட் ம் அரச ய டம் உன் ைனச் ச க்கால் அ

அ பே் பன் . அதன் ப ற தான் உண் ைமையச் ெசால் ேவன்

என் ெசால் லட் ம் . எல் லாம் நல் லப யாக நடக் ம் , என் ற

ேசவல் .

நா ம் , ேசவ ம் ேபச க் ெகாண் ந்தைத ஒன்
வ டாமல் ேகட்டான் அரசன் . அரண் மைன த ம் ப னான் அவன் .

மாைல ேநரம் வந்த . அவன் அ ேக வந்த அரச ,

இபெ் பா உண் ைமையச் ெசால் க றீரக் ளா? என் ேகட்டாள்.

நீ த ல் ச க்கால் அ ெபற ேவண் ம் .
அதன் ப ற , நான் உண் ைமையச் ெசால் வ ட் இறந்
வ ேவன் என் றான் அரசன் .

நான் ச க்க ெபற் க் ெகாள்க ேறன் . எபப் ம்
உண் ைம ெதர ந்தாக ேவண் ம் , என் றாள் அவள்.

அைறக் ள் அவைள அைழத் ச் ெசன் றான் அரசன் .

ைகய ல் ச க்ைக எ த்த அவன் அவைள ஒங் க அ த்தான் .

பத் அ ையக் ட அவளால் தாங் க யவ ல் ைல.

ெமன் ைமயான அவ ைடய உட ந் த கச யத்

ெதாடங் க ய . ஐேயா! ேபா ம் அ பப் ைத ந த் ங் கள்.

உங் கள் உண் ைம ம் ேவண் டாம் . ச க்க ம் ேவண் டாம் ,

என் அலற னாள் அவள்.

ச க்கால் அ பப் ைத ந த்த னான் அவன் .

அதன் ப ற இ வ ம் மக ழ் சச் யாக வாழ் ந்தனர.்

றள்

எபெ் பா ள் யாரய் ாரவ் ாய் க் ேகட்ப ம் அபெ் பா ள்

ெமய் பெ் பா ள் காண் ப தற .

வ ளக்கம்

எப் ெபா ைள, எத்தைன ெபர யவர் ெசான் னா ம் ,
அபெ் பா ள ல் உள்ள உண் ைமயான ெபா ைளக் கண்
அற வேத அற .

ஓர் ஊர ல் சபாபத என் ற தன் வந்தர் வாழ் ந் வந்தார.்
பல ஆண் களாகக் ழந்ைத இல் லாத ந்த அவர் பல
ேகாய ல் க க் ம் ெசன் ேவண் க்ெகாண் டதால் ஒ மகன்
ப றந்தான் . தவம ந் ெபற்ற ப ள்ைள என் சபாபத ம க ம்
ெசல் லமாக வளரத் ்தார.் அதனால் அந்தச் ச வன் ம க ம்
கரவ் ம் , அடங் காப் ப டார த் தன ம் ெகாண் வளரந் ்தான் .

ஒ நாைளக் ப் பத் த்தரமாவ "கத ரே் வ ,
கத ரே் வ " என் தன் மகைன அைழக்காமல் இ க்கமாட்டார்
சபாபத . இ மட் மல் லாமல் , அவன் பள்ள ய ல் ெசய் வ ட்
வ ம் வ ஷமங் கைள எல் லாம் கண் ணன் ெசய் த
த வ ைளயாடல் ேபால் ரச த்தார.் அவன் ெசய் ம்
தவ கைள ம் ட் க் காட் த் த த்தா மன் ன த் மறந்
வந்தார.் அதனால் கத ரே் வ ம க ம் ெபால் லாத் தனத் டன்
வளரந் ்தான் .

ச ல வ டங் கள் கழ ந்தன. கத ரே் வ வ ன் ெகட்ட
ெசயல் க ம் வளரந் ்தன. ந ைறந்த ெசல் வம் இ ந்ததால்
அவன் ெசய் ம் தீ ய ெசயல் கைளெயல் லாம் ெசல் வ பலத்தால்
மைறத் வந்தான் .

சா ம் த வாய ல் சபாபத மகன டம் இன ேய ம் யார்
வம் க் ம் ேபாகாமல் தான் ேசரத் ் ைவத்த க் ம் ந ைறந்த
ெசல் வத் டன் கமாக இ என் அற ைர ெசான் னார.்

ஆனால் , சபாபத இறந்த ப ற ம் கத ரே் வ தன் தீ ய
ணங் கைள வ டவ ல் ைல. ெதாட் ல் பழக்கம் கா மட் ம்
அல் லவா?

இவன் அ க்க தவ ெசய் வ ட் நீ த மன் றம்
வ வ ம் , ெசல் வ பலத்தால் தண் டைன ெபறாமல் தப் வ ம்
வழக்கமான ஒன் றாக வ ட்ட . அவ் ர் நீ த மன் ற நீ த பத
இவ க் எபப் ம் தண் டைன வழங் க அைத இவன்
அ பவ க் ம் ப ெசய் யேவண் ம் என ந ைனத்தார.்

ஆனால் , ெபாய் சாட்ச கைள ைவத் ற்றங் கள ந்

மீண் வ வான் . ஒ ைற அவ் ர ல் இ ந்த வ வசாய க் க்

கடன் ெகா த்ததாகப் ெபாய் வழக் ப் ேபாட்டான் . அவன்

ந லத்ைத அபகர க்கத் த ட்டம் ேபாட்டான் . வழக் நீ த

மன் றத்த ற் ச் ெசன் ற . நீ த பத வழக்ைக வ சார த்தார.் இைத

ேநர ல் பாரத் ்ததாகச் ெசான் ன வ வசாய ைய அைழத் வந்

வ சார த்தார.் அவ ம் கத ரே் வ வ டம் பணம் வாங் க க்

ெகாண் ெபாய் சாட்ச ெசால் வதற்காக நீ த பத ன் ந ன் றான் .

அபே் பா கத ரே் வ வ ன் பண யாள் கட் க் கட்டாகப்

பணத்ைதக் கத ரே் வ வ டம் ெகா பப் ைத நீ த பத கவன த்தார.்

இவன் அபராதப் பணத் டன் வந் ள்ளான் . எனேவ இவன்

ற்றம் ெசய் தவன் என் ப ெதர க ற . இம் ைற இவைனத்

தபப் வ டக் டா என ெசய் தார.்

கத ரே் வ அைழத் வந்த ந்த ெபாய் சாட்ச ைய

நீ த பத வ சாரைண ெசய் தார.் அந்த வ வசாய பல நாட்களாக

மன க் ள் கத ரே் வ க் தண் டைன க ைடக்க ேவண் ம்

என் எண் ண ய ந்தான் . அதனால் நீ த பத ய டம்

உண் ைமையக் ற யேதா தனக் அவன் லஞ் சம்

ெகா த் க் ட் வந்தைத ம் ற னான் .

"ெபாய் சாட்ச ெசால் ல பணம் வாங் க க் ெகாண் டாயா?”
“ஐயா, மன் ன க்க ங் க. நான் பணம் வாங் க ன ந ஜம் ஆனா,
நான் வரைலய ன் னா ேவேற ஆள் வந் இவ க் சாதகமா

சாட்ச ெசால் வாேன. அதனால நாேன வந்த ட்ட ங் க.

இேதா இ க் ங் க அவ ெகா த்த பணம் ." என் பாைய

நீ த பத ய டம் ெகா த்தான் .

நீ த பத கத ரே் வ வ டம் "இபே் பா உன் ற்றத்ைத
ஒப் க் ெகாள்க றாயா, இல் ைலயா?” என் ேகட்க ைக ம்
கள மாகப் ப பட்டதால் கத ரே் வ அைமத யாக ந ன் றான் .

"நீ ெசய் த ற்றத்த ற் ம் , லஞ் சம் ெகா த் ெபாய்

சாட்ச ைய அைழத் வந்ததற் ம் உனக் அபராதம் வ த க்கப்

ேபாக ேறன் " என் றார.் அ வைர கவைலேயா ந ன் ற ந்தவன்

நீ த பத ய ன் இந்தச் ெசாற்கைளக் ேகட் கம் மலரந் ்தான் .

"ஐயா, இந்தக் ற்றத் க் நீ ங் க எவ் வள ேவ ம் னா ம்

அபராதம் வ த ங் க ஐயா. நான் இபப் ேவ கட் டேறன் ." என் றான்

கரவ் மாக.

அவன் ம ய ல் கட் க் கட்டாகப் பணம் இ ந்தேத

அ தான் காரணம் . நீ த பத ன் னைக டன் , "நீ யார ட ம்

ேகட்கக் டா . உன் ைகய ந் பணத்ைதக்

கட்டேவண் ம் . ப ற ப ன் வாங் கக் டா ." என் றார.்

சர ெயன் தைலைய அைசத்தான் கத ரே் வ .

“அபப் யானால் ஒேர ஒ ைபசாைவ அபராதமாகக்

கட் வ ட் பே் பா. இல் ைலெயன் றால் ஒ வ டம் ச ைறத்

தண் டைன அ பவ க்கேவண் ம் ."

த க்க ட்ட கத ரே் வ தன் ைபையத் ழாவ னான் .

சட்ைட ம ெயன எங் ேத ம் அவ க் ஒ ைபசா

க ைடக்கவ ல் ைல. ேநாட் க் கட் க்களாக இ ந்தனேவ தவ ர

ஒ ைபசா கா அவ க் க் க ைடக்கேவ இல் ைல.

ன் னைக ர ந்த நீ த பத , “இபே் பா ஒ ைபசா உனக்

எவ் வள க்க யமானதாக இ க்க ற .

பாரத் ்தாயா. அ ேபாலத்தான் மன தரக் க் ள் ஏைழ
என் ம் , எள யவன் என் ம் சச் மாக எண் ண அவரக் ைளத்

ன் த்தக் டா . இந்த உண் ைமைய ச ைறவாசம்

ெசய் தப றகாவ ர ந் நடந் ெகாள். உன் ைனத்

த த்தத்தான் இந்த ச ைறத் தண் டைன" என் றார.் அ நாள்

வைர தான் தவறாக நடந் வந்ததற்காக வ ந்த யப ேய

ச ைறசச் ாைலக் ச் ெசன் றான் கத ரே் வ .

இன அவன் த ந்த வ வானல் லவா?

ஒ ைபசாதாேன என எள தாக எண் ண யதால் அ ேவ

அவன் ச ைற ெசல் லக் காரணமாக அைமந்த . ஏைழகள்

என் ப றைர எண் ண ஏளனமாக நடத்த யதால்

ற்றவாள ெயன் ந ப க்கப் பட்டான் .

அதனால் உ வத்ைதப் பாரத் ் ம் , ெசல் வ ந ைலைய
ைவத் ம் மன தைர நாம் மத பப் டக் டா .

றள்

"உ கண் எள்ளாைம ேவண் ம் உ ள்ெப ந்ேதரக் ்

அசச் ாண அன் னார் உைடத் "

வ ளக்கம்

ஒ ேதர ன் அசச் ாண ச ற தாக இ ந்தா ம் அதன்
பயன் பா ம கப் ெபர தன் ேறா. அதனால் உ வத்ைதப் பாரத் ்
யாைர ம் மத பப் டக் டா . ெசல் வத்த ன் ெப ைமைய ஒ
ைபசாவ ன் லம் கத ரே் வ ம் ெதர ந் ெகாண் பப் ான் .

என் மக ைடய த மணத்த ற் இன் ம் பத்

நாட்கேள இ ந்தன. த மணத்த ற்கான ஏற்பா கள் எல் லாம்

ேவகமாக நடந் ெகாண் ந்தன. பக்கத் ஊ க் ச் ெசன் ,

நண் பரக் க் ம் , உறவ னரக் க் ம் அைழபப் தழ்

ெகா த் வ ட் , ெசாந்த ஊ க் த் த ம் ப க்

ெகாண் ந்ேதன் . வழ ய ல் இரண் க ேலா மீட்டர் ர ள்ள

அடரந் ்த வனபப் த ையக் கடக்க ேவண் ம் . பஸ் வசத

க ைடயா . மாைல மண ன் . இ ட் வதற் ள் அந்த

வனபப் த ையக் கடந் வ டேவண் ம் என் பதற்காக ேவகமாக

நடந்ேதன் . இ ட் வ ட்டால் ெகா ய காட் ம கங் கள்

நடமா ம் இடம் . எனேவ வ ைரவாக நடந்ேதன் .

காட் ன் ந ப் ப த க் வந்தெபா த ெரன் இ

இ த்த ேபால ெபர ய ஓைசக் ேகட்ட . எத ேர நான் பாரத் ்த

காட்ச என் ைனக் ைல ந ங் க ைவத்த . இரண் ஆண்

யாைனகள் பயங் கரமாகப் ப ள ற க்ெகாண் ஒன் டன் ஒன்

ேபார ட் க் ெகாண் ந்தன. அைவகள ன் ப ள றல் சத்தம்

அந்த வனாந்த ரம் வ ம் எத ெரா த்த . யல் , நர

ேபான் ற ச வ லங் கள் அலற அ த் க் ெகாண் தங் கள்

இ பப் டங் கள ல் தஞ் சம் ந்தன. யாைனகள் இரண் ம்

ரக் ்கத்த னமாகப் ேபார ட் க் ெகாண் ந்தன.

ஒன் ைறெயான் ஆேவசமாகத் தாக்க க் ெகாண் டன. இரண்

மைலகள் ேமாத க் ெகாண் டால் எபப் இ க் ேமா அபப்

இ ந்த அந்தக் காட்ச .

யாைனகள் ழன் ழன் ேபார ட்டன. இ பத

ரத்த ல் நான் . நம் மீ ேமாத வ ட்டால் ! என் ன ஆ ேமா என் ற

பயத்த ல் , பக்கத்த ல் இ ந்த ஒ உயரமான பாைறய ன் மீ

ஏற ந ன் ெகாண் ேடன் . பா காபப் ான இடத்த ல்

இ க்க ேறாம் என் ற உணர் ஏற்பட்ட டன் , பயம்

வ லக வ ட்ட . யாைனகள் ேபார க ன் ற அந்தக் காட்ச ம க ம்

அற் தமாக இ ந்த . ெதாடரந் ் பாரக் ்க ேவண் ம் என் ற

ஆவல் ேம ட்ட . யாைனகள ன் மத்தகங் கள ல் இ ந்

ரத்தப் ெப க் ஏற்பட் , ரத்தம் ம் ப க்ைககள ன் வழ யாக

வழ ந் ெகாண் ந்த . ேமாத க்ெகாண் ட ேவகத்த ல் , ஒ

யாைனய ன் தந்தம் ற ந் கீ ேழ வ ந்த . வ காரணமாக

அந்த யாைனயால் , ெதாடரந் ் ேபார ட யவ ல் ைல.

பயங் கரமாகப் ப ள ற க் ெகாண் , காட் க் ள் ஓ வ ட்ட .
மற்ெறா ஆண் யாைன, அைத வ ரட் க் ெகாண் ேட அதன்
ப ன் ெசன் ற .

யாைனபே் பார,் ஒ வழ யாக ந்த . இன

ஆபத்த ல் ைல என் உ த ெசய் ெகாண் , பாைறைய

வ ட் இறங் க வந்ேதன் . ேவகமாக நடந் ஊர் வந்

ேசரந் ்ேதன் .

பத் நாட்கள் கழ த் , என் மகள ன் த மணம் இன ேத

நைடெபற்ற . த மணத்த ற் வந்த ந்த அைனவ ம்

மணமக்கைள வாழ் த்த வ ட் மக ழ் சச் டன் வ ைட ெபற் ச்

ெசன் றனர.் என் ைடய நண் பர் ஒ வர் வ ைட ெபற் ச்

ெசல் ம் ேபா , “மகள ன் த மணத்ைதச் சீ ம் ச றப் மாக

நடத்த த் வ ட் ரக் ள். சாபப் ா ப ரமாதம் எவ் வள

ெசலவாய ற் ?” என் ேகட்டார.்

" மாராக ஐந் லட்சம் வைரக் ம் ெசலவாய க் ம்
என் எண் க ேறன் ” என் பத ல் ெசான் ேனன் .

“வங் க ய ல் கடன் ஏ ம் வாங் க னீரக் ளா? என் நண் பர்

ேகட்டார,் “இல் ைலய ல் ைல கடன் ஏ ம் வாங் கவ ல் ைல.

ெசன் ற ஆண் நான் ஓய் ெபற்ேறன் . அதனால் வந்த

பணபப் யன் கள் யாைவ ம் ேசம த் ைவத்த ந்ேதன் . நல் ல

வரன் வந்த . பத் ைபசா கடன் வாங் காமல் த மணத்ைத

நடத்த த் வ ட்ேடன் ” என் ெசான் ேனன் . ம க ம் நல் ல

கார யம் ெசய் தீ ரக் ள். ைகய ல் பணத்ைத ைவத் க்ெகாண்

த மணம் , வ கட் தல் ேபான் ற ெசயல் கைள

ேமற்ெகாள் ம் ெபா எவ் வ த மன இ க்க ம் இ க்கா .

அத ல் ஏற்ப ம் இன் பேம அலாத தான் " என் ெசால்

த்தார.்

றள்

ன் ேறற யாைனபே் பார் கண் டற்றால் தன் ைகத்ெதான்
உண் டாகச் செய் வான் வ ைன.

வ ளக்கம்

தன் ைகய ேல ெபா ைள ைவத் க் ெகாண் ஒ
ெசயைலச் ெசய் தல் என் ப , மைலேமல் பா காபப் ாக ந ன்
ெகாண் யாைனப் ேபாைரக் காண் பதற் ஒபப் ா ம் என் ப
இக் றள ன் ெபா ள்.

அவர் தன் ய யற்ச யால் ன் க் வந்தவர.் அ
ற த் அவ க் ப் ெப ைம உண் . அவ க் க் கட ள்
நம் ப க்ைக இல் ைல. "கட ள் என் ன ெசய் தார?் நான் ப த்ேதன் ,
நான் உைழத்ேதன் , நான் ச ந்த த் , த ட்டம ட் ச் ெசயல்
பட்ேடன் . ப ரசை் னகள் வந்தேபா அைமத யாக அவற்ைற எத ர்
ெகாண் ேடன் . கட ள டம் உதவ ேகட்கவ ல் ைல. கட ள் என்
ஒ வர் இ க்க றாரா? என் ப எனக் த் ெதர யா . அவைர
வணங் க ேவண் ய அவச யம் எனக் இல் ைல” என் பார.்

அவ க் த் த மணம் ஆய ற் . அவர் மைனவ க் க்

கட ள் பக்த உண் . அத ல் அவர் க்க டவ ல் ைல.

பல ஆண் கள் மண வாழ் க்ைகக் ப் ப ற , ஒ ைற

அவர் மைனவ அவர டம் ெசான் னாள், “நமக் ஐம் லன் கள்

இ க்க ன் றனேவ, அவற்ற ன் பயன் என் ன என் ெசால் ல

மா?” "பள்ள க் டத்த ல் ப க் ம் ச வைனக்

ேகட்ப ேபால் ேகட்க றாேய!” சர . ப த்த ஞாபகம் வ க றதா

என் பாரக் ்க ேறன் . கண் - பாரப் ப் தற் . கா - ேகட்பதற் .

நா - ைவைய உணரவ் தற் . நாச - மணத்ைத கரவ் தற்

உடல் - ெதா உணரச் ச் க் . எண் ண க்ைக ஐந் வந்

வ ட்டதல் லவா?

“சர . தைல எதற் ?

த தாகக் ேகட்க றாேய! ைளைய உள்ளடக் வதற் ,

கத் க் ேமல் யாக இ ந் உட க் ள் நீ ர,்

இெதல் லாம் ேம ந் . வ ழாமல் த பப் தற் !”

"அைத வ ட க்க யமான ஒ பண தைலக் உண் .

இைறவைன வணங் வ ." "ஓ! ேகாவ க் ப் ேபாய் வ ட்

வந்தாய் அல் லவா? அங் ேக உபன் யாசத்த ல்

ெசான் னாரக் ளாக் ம் ?

"ேகாவ ல் ஒ வைரப் பாரத் ்ேதன் . அவ க் ஒ

ைபயன் இ க்க றானாம் . ப றவ தேல ஐம் லன் க ம்

ெசயலற்ற க்க ன் றனவாம் . கண் த றந்த க் ம் , ஆனால்

எைத ம் பாரக் ்கா . நா க் ச் ைவ ெதர யா . எைதக்

ெகா த்தா ம் ெமன் வ ங் ம் . க் க் வாசைன

ெதர யா . மல் ைகய ன் மண ம் ஒன் தான் ,

சாக்கைடய ன் நாற்ற ம் ஒன் தான் . கா த்தமாகக்

ேகட்கா . உட ல் உணரச் ச் க ைடயா . கீ ேழ வ ந்தா ம்

வ ெதர யா . நைடபப் ணம் என் ெசால் வாரக் ேள அ

மாத ர என் ெசால் வ த்தபப் ட்டார.் "

"ம க ம் பர தாபமான தான் . ஐம் லன் கள் உட ல்
உ ப் க்களாக இ ந் ம் அைவ பண ெசய் யவ ல் ைல என் ப
ம க ம் ெகா ைம.

ஆனால் அதற் ம் , கட ைள வணங் வ தான்

தைலய ன் தைலயாய பண என் நீ ெசால் வதற் ம் என் ன

சம் பந்தம் ?

"ஒ த க் றள் ந ைன க் வந்த .” “என் ன றள்?

“கட ைள வணங் காத தைல ெசயல் படாத லன் கைளப் ேபால்
என் த வள் வர் ெசால் க றார.் "

"த வள் வ க் க் கட ள் நம் ப க்ைக உண் . அவர்
அபப் த்தான் ெசால் வார!் என் றாவ எனக் க் கட ள்

நம் ப க்ைக வந்தால் , நா ம் இந்தக் க த்ைத ஏற் க்
ெகாள்ேவன் .”

“அந்த நம் ப க்ைக எனக் இ க்க ற .”

றள்

ேகாள ல் ெபாற ய ன் ணம லேவ எண் ணத்தான்

தாைள வணஙக் ாத் தைல.

வ ளக்கம்

எட் ணங் கைள உைடய இைறவைன வணங் காத
தைல ெசயல் படாத லன் கைள ேபால் பயனற்ற .

ஒ எ ம் ப ற் தாங் க யாத தாகம் ... தண் ணீர்

க்க ஒ நத க் ெசன் ற . அ தண் ணீர் க் ம்

சமயத்த ல் ெவள்ளம் வந் அைத அ த் க்ெகாண்

ேபாய ற் . தண் ணீர ல் ழ் ம் த வாய ல் இ ந்த எ ம் ைப

அ காைமய ல் மரத்த ன் ேமல் உட்காரந் ்த ந்த றா ஒன்

பாரத் ்த . உடேன அ மரத்த ந்த ஒ இைலைய பற த்

எ ம் க் அ ேக தண் ணரீ ல் ேபாட்ட . இைலய ன் ேமல்

எ ம் ெம வாக ஏற கைரைய ேசரந் ்த . ச ற ேநரத்த ற் ப்

ப ற ... ேவடன் ஒ வன் வந் ... மரத்த ன் ேமல் அமரந் ்த ந்த

றாைவப் ப க்க எண் ண .... அைத ேநாக்க ... வ ல் ல்

அம் ைபப் ெபா த்த ற பாரத் ்தான் . அைத கவன த் க்

ெகாண் ந்த எ ம் ேவடன ன் கா ல் க த்த . அதனால்

ஏற்பட்ட வ ய ல் ேவடன ன் ற தபப் ய . றா ம்

அங் க ந் "சட்” என பறந்ேதா தபப் ய .

ஒ வன் தன் ேவைலய ல் இடமாற்றம் காரணமாக,

இ ந்த வட்ைடக் கா ெசய் ெகாண் ேவ ஊ க் ப்

ேபாகேவண் ய ந ைல ஏற்பட்ட . அந்த ஊ க் ப்

ேபாகேவண் மானால் , வழ ய ல் உள்ள ஒ ெபர ய ஆற்ைறக்

கடந்தாகேவண் ம் . ஆ ந ைறய தண் ணீர் ஓ க்

ெகாண் ந்த . ஆற்ைறக் கடபப் தற் , ஒ படைக

வாடைகக் ப் ேபச ஏற்பா ெசய் ெகாண் டான் . வட் ல்

இ ந்த ெபா ட்கைள எல் லாம் படக ல் ஏற்ற னான் . மைனவ ,

மற் ம் இ ழந்ைதக டன் படக ல் ஏற அமரந் ்

ெகாண் டான் .

பட ஆற்ற ல் ச ற ரம் ெசன் ற டன் , ஆடத்

ெதாடங் க ய . படக ல் அள க் அத கமான பாரத்ைத

ஏற்ற யதன் காரணமாக, பட ெமல் ல, ெமல் ல ஆற்ற ல்

அம ழத் ெதாடங் க ய . ஆற் நீ ர் ெகாஞ் சம் ெகாஞ் சமாக

படக ன் உள்ேள வரத் ெதாடங் க ய . ந ைலைமய ன் ஆபத்ைதப்

ர ந் ெகாண் ட அவன் , வ ைரந் ெசயலாற் றத்

ெதாடங் க னான் . பாரத்ைதக் ைறபப் தற்காக ஒவ் ெவா

ெபா ளாக எ த் ஆற்ற ல் வச னான் . இவ் வா கட் ல் ,

பேரா, க ைரண் டர,் ம க்ச , ள ரச் ாதனப் ெபட் என்

ஒவ் ெவான் றாக ஆற்ற ேல தள்ள வ ட்டான் . ஓரள பாரம்

ைறந்த டன் , பட ெமல் ல, ெமல் ல ேமேல எ ம் ப வந்த .

படக ல் நீ ர் ைழவ ம் ந ன் வ ட்ட . பட பா காபப் ாக

ம கைரைய வந் அைடந்த .

கவைல டன் இ ந்த மைனவ ையப் பாரத் ் க் கணவன்

ெசான் னான் , “கவைலபப் டாேத, இந்தப் ெபா ட்கள் எல் லாம் ,

நம் ைமவ ட் ப் ேபாகாத ந்தால் , நம் ைடய உய ர்

நம் ைமவ ட் ப் ேபாய க் ம் . நம் ைடய அ ைமக்

ழந்ைதகைள ம் நாம் இழந்த பே் பாம் . நம் ைமவ ட் ப்

ேபான இபெ் பா ட்கைள எல் லாம் நாம் த ம் பப் ெபற ம் .

ஆைகயால் நீ கவைலபப் டாேத” என் ஆ தல் ற னான் .

அவன் மைனவ கண் கள ல் ஆனந்தக் கண் ணீர் மல் க,
அபப் ேய தன் கணவன் மீ சாய் ந் ெகாண் டாள்.

றள்

யாதன ன் யாதன ன் நீ ங் க யான் ேநாதல்
அதன ன் அதன ன் இலன் .

வ ளக்கம்

ஒ வன் , எந்ெதந்தப் ெபா ட்கள டம் பற்

நீ ங் க யவனாக இ க்க ன் றாேனா, அந்தந்தப் ெபா ட்கள னால் ,

அவ க் த் ன் பம் இல் ைல என் ப இக் றள ன் ெபா ள்.

ஒ ைற கா வழ ேய ெசன் ற ஒ மன தைன ஒ
ரத்த ய . அதன டம ந் தபப் த் அவன் ஒ மரத்த ன்
ேமல் ஏற னான் . உசச் ைய அைடந்தவ க் ஒ அத ரச் ச் .
அங் ேக ஒ ெபர ய மன த ரங் உட்காரந் ்த ந்த .
ந ந ங் க ய மன தன் அந்த மன த ரங் க டம் அைடக்கலம்
ேகட்டான் . அந்த மன த ரங் , கவைல படாேத நான் உன் ைன
ஏ ம் ெசய் ய மாட்ேடன் . என் ைன அண் வந்த உனக்
பா காப் த ேவன் என் ற . இர ெபா ம் வந்த ....
ேயா மரத்த ன் கீ ேழ பச ேயா இ ந்த .

மன த ம் , மன த ரங் ம் மாற மாற உறங் க

ெசய் தனர.் மன தன் ங் க ய ேபா ரங் காவல் காத்த .

ரங் ங் ம் ேபா மன தன் காவல் காத்தான் .

இவரக் ைள ப ர த்தாலன் ற நமக் உண க ைடக்கா என

எண் ண மன தன டம் ... வஞ் சகமாக .... “இபே் பா மன த ரங்

ங் க ற நீ அைத ப த் கீ ேழ தள்ள வ ... எனக்

ேவண் ய பச க் இைர, உன் ைன வ ட் வ க ேறன் ”

என் ற .

மன த மனம் ரங் ைக வ ட ேமாசமான . நாம்

தபப் க்கலாம் என் தன் னலம் க த மன தன் ரங் ைக கீ ேழ

தள்ள வ ட்டான் . கீ ேழ வ ம் ேபா நடந்தைத ர ந்த

ெகாண் ட ரங் .

ஆனால் ேயா "எனக் மன த மாம சம் தான்
ர ய ைவக்கேவ
ேவண் ம் ... உனக் மன தன ன் இயல் ைப

இவ் வா ற ேனன் .

இபே் பா ம் உன் ைன வ ட் வ க ேறன் ... நீ ேமேல
ெசன் மன தைன கீ ேழ தள்ள வ நான் பச யாற மன த
மாம சம் உண் வ ட் ேபாய் வ க ேறன் ” என் ற .

அபப் ேய ெசய் வதாக ெசால் வ ட் மரத்த ன் ேமேல
ஏற வந்த ரங் மன தன ன் அ க ல் வந்த .

மன தேனா பயத்தால் ந ங் க னான் .

மன த ரங் ேகா "பயபப் டாேத மன தா! என் ைன நம் ப
அைடக்கலம் என் வந்த உன் ைன எபே் பா ம் காபே் பன் .

ய டம ந் தபப் க்கேவ நான் உன் ைன கீ ேழ தள் வதற்
ஒப் க்ெகாண் ேடன் .

“நீ கவைல இல் லாமல் இ க்கலாம் ...'' என் ற . நண் பன்

என் வந்தவன டம் நட் பாராட்ட ேவண் ம் . நட் கற்ைப

ேபான் ற . ஒ ைற நட்ப ன் ன தத்த ல் ைற கண் ேடாேம

ஆய ன் அந்த நட் அதன் மத பை் ப இழந்ேத ேபா ம் . நண் பன்

என் றால் இபப் ற ேவண் ம் .

எனக் ச ல நண் பரக் ள் இ க்க றாரக் ள். எனக்காக
அபப் ேய.
உய ைர ெகா க்க ட நா ம் அவரக் க்

ஏன் னா, நட் உய ைர வ ட ேமலான மக ழ் சச் .

றள்

நட்ப ற் வற்ற க்ைக யாெதன ல் ெகாட்ப ன் ற
ஒல் ம் வாய் ஊன் ம் ந ைல.

வ ளக்கம்

நட்ப ற் ச் ச றந்த ந ைல எ ெவன் றால் , எபே் பா ம்

மா படாமல் , ம் ேபாெதல் லாம் நண் ப க் உதவ

ெசய் தாங் ம் ந ைலயா ம் .

ேமகலா க் ம் , சரவண க் ம் அரச் ச் னா என் ற 2 வய
மகள் இ ந்தாள், அரச் ச் னா க் வட் ன் ற்றத்த ல் ைவத்
ேசா ஊட் னாள் அவள ன் அம் மா ற்றத்த ல் ேசா
ஊட் வைத மரத்த ல் ந ன் பாரத் ்த ஏராளமான காகங் கள்

வ ட்டன.

காக்காைவக் காட் க் ெகாண் ேட மக க் ேசா
ஊட் வாள் ேமகலா. ஆனால் காக்கா க் ேசா
ேபா வத ல் ைல .

அபே் பா அ பப் ல் வ ச ல் சத்தம் ேகட்கேவ,
அரச் ச் னாைவ க ேழ இறக்க வ ட் , வட் ற் ள் ஓ னாள்
ேமகலா.

அரச் ச் னாவ ன் தள ரந் ைடயால் அவள் நடக் ம் அழேகா
தன தான் .

அம் மா உள்ேள ேபான ம் , அரச் ச் னா கண் ணால்
ச ர த்தப , தள ரந் ைட நடந்தப , ேசாற்ைற அள்ள காக்காைவ
ேநாக்க நீ ட் னாள். காகங் கள் அவைள ெந ங் க வர, 'காக்கா
இந்த... காக்கா இந்தா...'' என் ேசா ேபாட்டாள்.

உள்ேள ெசன் ற ேமகலா த ம் ப வர, அரச் ச் னாைவ த ட்
வ ட் , "அர ச வ க்க ற வ ைலக் இ க க் ேவற ேசா
ேபாட மாக் ம் . உன் சாபப் ாட்ைட காக்கா க் தானம்
பண் ற யா?' காக்ைககைள வ ரட் னாள்.

அரச் ச் னா க் நாய் , ைன, காக்கா, எ ம்

எல் ேலா ேம நண் பரக் ள்தான் . ைகய ல் என் ன பண் டம்

ைவத்த ந்தா ம் ேபாட் வ வாள். அவ க் என் ன
ெதர ம் ...?

அதட் க் ெகாண் ேட ேசா ட் ய ேமகலா, வ ைளயாட் ச்
சாமான் கைள அரச் ச் னாவ டம் ெகா த் வ ட் , வட்
ேவைலகைளக் கவன க்க வட் ற் ள் ெசன் வ ட்டாள்.

அரச் ச் னா ற்றத்த ல் வ ைளயாட் சாமான் கைள பரபப்
வ ைளயா க் ெகாண் ந்தாள்.

த ெரன அரச் ச் னாவ ன் சச் ம் , காக்காக்கள் கத் ம்
சத்த ம் ேகட் ெவள ேய ஓ வந்தாள் ேமகலா.

அங் ேக ரங் ஒன் ைற காக்ைக ட்டம் வ ரட் வ ரட்
ெகாத்த க் ெகாண் இ ந்த . "அம் மா என் டபப் ா...'' என்
அ த அரச் ச் னா, அம் மாைவ கட் க் ெகாண் டாள்.

ஒ ெநா ய ல் நடந்தைத ர ந் ெகாண் டாள் ேமகலா.

தன் மகள் வ ைளயா ய பாத்த ரத்த ல் 'சாபப் ட ஏேத ம்

இ க் ேமா? என எண் ண ரங் பாத்த ரத்ைத க்க க்

ெகாண் ஓ ய க்க ற . இைதப் பாரத் ்த காகங் கள்,

ரங் க ைன வ ரட் ெகாத் க ன் றன என் பைதப் ர ந்

ெகாண் டாள்.

மகள் மற்ற ஜீவன் க டன் நட்பாக இ ந்த , அவ க்

ஒ இைட ேநரந் ்தேபா உதவ யாக அைமந்தைத எண் ண

ஆசச் ர யபப் ட்டாள் ேமகலா..

அன் தல் மக க் ேசா ட்ட வ ம் ேமகலா
பப் ட் சாதம்
த ல் காகங் கைள 'க்கா...க்கா...' எனக்

ைவத்த ப ன் னேர மக க் உண ட் னாள்!

நாய் மட் மல் ல நாம் பாசம் காட் ம் எல் லா
உய ர னங் க ம் நன் ற ள்ளைவேய.

றள்

"ப த் ண் பல் ய ர் ஓம் தல் ேலார்

ெதா த்தவற் ள் எலல் ாந் தைல.”

வ ளக்கம்

க ைடத்தைதப் ப ந் ெகா த் த் தா ம் உண் பல
உய ரக் ைள ம் காபப் ாற் தல் , அற லார் ெதா த்த அறங் கள்
எல் லாவற்ற ம் தைலயான அறமா ம் .

"கார் ஓட்டக் கற் க்ெகாள்ள ேவண் ம் . எந்த ைரவ ங்

ஸ் ல் ேசரலாம் ?” என் ேகட்டான் ன ல் . "நம்

ேபட்ைடய ல் இரண் பள்ள கள் இ க்க ன் றன. ஒன் அக்ன

ைரவ ங் ஸ் ல் . அத ல் கட்டணம் அத கம் . பய ற்ச ேநர ம்

அத கம் . ெபண் ட் எ த் வ வாரக் ள். சர யாக ஓட்ட வ ம்

வைர ைலசன் ஸ் ெடஸ் க் அ பப் மாட்டாரக் ள். இன் ெனா

பள்ள ய ன் ெபயர் ஃபாஸ் ட் ராக் ைரவ ங் ஸ் ல் . இவரக் ள்

ெபய க் ஏற்ப அத ேவகமாகச் ெசால் க் ெகா த்

வ வாரக் ள். ைலசன் ஸ் ேகரண் . நன் றாக ஓட் னா ம் ,

ஒட்டாவ ட்டா ம் ைலசன் ஸ் க ைடத் வ ம் . கட்டண ம்

ைற ” என் றான் ராகவ் .

“நான் ஃபாஸ் ட் ராக் ைரவ ங் ஸ் ேலேய ேசரந் ்

ெகாள்க ேறன் . ைலசன் ஸ் வாங் க வ ட்டால் ேபா ம் . அப் றம்

நாேன ஓட் ப் பழக க் ெகாள்ேவன் ” என் றான் ன ல் .

“ேயாசைன ெசய் ெசய் . த ேலேய நன் றாகக்

கற் க் ெகாள்வ நல் ல அல் லவா?”

“இல் ைல. எனக் அதற்ெகல் லாம் ேநரம் இல் ைல.”

ஃபாஸ் ட் ராக்க ல் ேசரந் ் வ ைரவ ேலேய ைலசன் ஸ்
வாங் க வ ட்டான் ன ல் .

ைலசன் ஸ் ைகக் வந்த அ த்த நாேள அவன் அபப் ா

சமீபத்த ல் தான் வாங் க ய ந்த காைர எ த் க் ெகாண்

க ளம் ப னான் . வட் க் அ க ல் ேபாக் வரத் அத கம்

இல் லாத சாைலகள ல் ஓட் ப் பாரத் ்தான் . ஓரள சமாள த்
ஓட்ட ந்த .

இரண் டாவ நாள் காைர எ த் க் ெகாண்

ேபாக் வரத் ம ந்த சாைலக க் ப் ேபானான் . அைர மண

ேநர ஓட்டத்த ல் த மாற்றம் தான் அத கம் ஏற்பட்ட .

வட் க் த் த ம் ப வ டலாம் என் ந ைனத்தேபா கார்

சாைலக் ந ேவ இ ந்த த ப் ச் வர ல் ேமாத ய .

கா க் ச் ேசதம் . அவ க் ம் அ . ேபா ல் ேகஸ் ேவ

பத ெசய் வ ட்டாரக் ள்.

ம த் வமைனய ல் தன் ைன வந் பாரத் ்த ராகவ டம்
ன ல் ெசான் னான் . “அவசரபப் ட் வ ட்ேடன் .

கார் ர பே் பர,் ம த் வ மைனச் ெசல , வழக் ச் ெசல

என் அபப் ா க் ந ைறயச் ெசல ைவத் வ ட்ேடன் .

'பத்தாய ரம் பாய் அபராதம் கட் னால் தான் வழக் ம்

ேபால் இ க்க ற .”

"இபே் பா வ ந்த என் ன பயன் ? எந்த ஒ பய ற்ச
ெப வதாக இ ந்தா ம் த றைம, நாணயம் இரண் ம்
உள்ளவரக் ள டம் தான் பய ற்ச ெபற ேவண் ம் ” என் றான் ராகவ் .

"எத்தைன மாதம் ஆனா ம் சர , அக்ன ைரவ ங்
ஸ் ல் ம ப ம் பய ற்ச ெபற் , அவரக் ள் என் கார்
ஓட் ம் த றைமைய அங் கீ கர த்த ப ற தான் மீண் ம் கார்
ஓட் ேவன் ” என் றான் ன ல் .

றள்

அறவாழ அந்தணன் தாள்ேசரந் ்தாரக் ் கல் லால்
ப றவாழ நீ ந்தல் அர .

வ ளக்கம்

அறக்கடலாக வ ளங் ம் இைறவன ன் த வ கைளச்
என் ற
சரணைடந்தவரக் ளால் மட் ேம ப றவ

இபெ் ப ங் கடைல நீ ந்த ம் .

அ ஒ பழைமயான ேகாவ ல் . அங் ேக ட்டம் அத கம்
இ பப் த ல் ைல. ஒ வயதான அரச் ச் கர் அங் ேக ைஜ ெசய்
வந்தார.்

ஒ நாள், நான் ேகாவ க் ப் ேபானேபா அரச் ச் கைரத்
தவ ர ேவ யா ேம இல் ைல. அவர டம் ஒன் ேகட்க
ேவண் ம் என் ேதான் ற ய .

ேகாவ க் வ பவரக் ள் கட ள டம் பலவ தமாக

ேவண் க் ெகாள்வாரக் ள். ெபண் க் க் கல் யாணம் ஆக

ேவண் ம் என் பத ந் , ெதாந்தர ெகா க் ம் ெதாழ ல்

ட்டாள சீக்க ரேம மண் ைடையப் ேபாட ேவண் ம் என் ப

வைர பலவ த ேவண் தல் கள்!

இந்தக் ேகாவ ல் அரச் ச் கர் என் ன ேவண் க் ெகாள்வார?்

பக்கத்த ல் ேவ யா ம் இல் லாததால் ைதர யத்ைத

வரவைழத் க் ெகாண் அவர டேம ேகட் வ ட்ேடன் "சாம ,

கட ள டம் நீ ங் கள் என் ன ேவண் க் ெகாள்வரக் ள்?” அவர்

என் ைனக் ெகாஞ் சம் ஆசச் ர யமாகப் பாரத் ்தார.் ப ற என் ன டம்

ெசால் லலாம் என் ேதான் ற யதாேலா என் னேவா, "எனக்

நீ ண் ட ஆ ைளக் ெகா என் ேவண் க் ெகாள்ேவன் ”

என் றார.்

"நீ ங் கள் ெசால் வ வ ச த்த ரமாக இ க்க றேத.

உங் கைளப் ேபான் ஆன் மீகத்த ல் ஆழ் ந்தவரக் ள் இைறவன்

அ ேசர ேவண் ம் அதாவ , ெசாரக் ்கத் க் ப் ேபாக

ேவண் ம் என் தாேன ேவண் க் ெகாள்வாரக் ள்? என் என்

ச ற்றற வ ல் உத த்த த்த சா த்தனமான ேகள்வ ையக்

ேகட்ேடன் !

“நான் தான் இைறவன் அ ேசரந் ் வ ட்ேடேன” என் றார்
அரச் ச் கர.் "என் ன ெசால் க றீரக் ள்?” என் ேறன் சற்ேற பயத் டன் .
“இைறவன ேசரந் ் வ ட்ேடேன" என் அவர் ெசான் ன என்

ன் ேன ந ன் ற அவர் உ வத்ைதப் பற்ற ச் ச ல கற்பைனகைள

உ வாக்க , ஒ கணம் என் ைன மயக்கத்த ல் ஆழ் த்த , மனத ல்

ெம தாக ஒ அசச் த்ைத எ பப் ய . “இைறவன் அ ேசரவ்

என் றால் என் ன? இைறவன ன் த வ கைள நம் மனத்த ல்

இ த்த க் ெகாள்வ என் ெபா ள். ஐம் ப வ டங் க க்

ேமலாக இந்தக் ேகாவ ல் நான் ைச ெசய் வ க ேறன் .

பல மண ேநரம் கட ள ன் சன் ன த ய ேலேய இ ந்தத ல்

அவர த வம் என் மனத ல் ஆழப் பத ந் வ ட்ட . அவர்

த வ ய ல் நான் ெசய் த ேகா க் ம் ேமற்பட்ட அரச் ச் ைனகள்

அவர த வ கைள என் மனத ல் ஆழபப் த ய ைவத்

வ ட்டன. நான் ேகாவ ல் இல் லாத ேநரங் கள ம் என்

மனக்கண் ண ல் இைறவன ன் த ம் , த வ க ம் தான்

ந ழலா க் ெகாண் க்க ன் றன. இைத வ ட ேமலான இைற

அ பவம் ேவ என் ன ேவண் ம் ? இந்த அ பவத்ைத

இன் ம் பல காலம் நான் அ பவ க்க ேவண் ம் என்

வ ம் வத ல் என் ன ஆசச் ர யம் இ க்க ம் ?

என் ைன அற யாமல் அவர் த வ கள ல் வ ந்
வணங் க ேனன் .

றள்

மலரம் ைச ஏக னான் மாண ேசரந் ்தார்

ந லம ைச நீ வாழ் வார.்

வ ளக்கம்

மலராக ய நம் மனத ல் வந் அமரந் ்த க் ம்

இைறவன ன் த வ கைளச் சரணைடந்தவரக் ள், இவ் லக ல்

நீ ண் ட காலம் மக ழ் சச் யாக வாழ் வாரக் ள்.

மன் னன் ராஜவரம் ன் நீ த தவறாத ேநரை் மயாளன் .
நீ த ைய ம் , ேநரை் மைய ம் தன் உய க் ம் ேமலாக

மத பப் வன் . ஒ நாள் ணேசகரன் என் ம் அய ரக் ்காரன்

மன் னன் ராஜவரம் ன டம் , "அரேச, நான் என் மைனவ டன்

உங் கள் தைலநகர ல் வந் ெகாண் ந்ேதன் . தைலநகரத்ைத

அைடவதற் ன் காட் ல் நண் பகல் ேநரம் நா ம் , என்

மைனவ ம் ஒ மரத்த ய ல் உறங் க க் ெகாண் ந்ேதாம் .

அபே் பா அவள் மீ எங் க ந்ேதா வந்த அம் ைதத்

உய ர ழந் வ ட்டாள். எங் க க் எத ர ல் சற் ரத்த ல்

ேவடன் அமரந் ்த ந்தான் . அவன் தான் என் மைனவ ையக்

ெகான் றவன் . அவைன நீ ங் கள் தண் க்க ேவண் ம் ” என் றான் .

ஆனால் அந்த ேவடேனா, "அரேச, நான் ற்றமற்றவன் .
எந்த காரண ம் இன் ற நான் ஏன் அந்தப் ெபண் ைணக்
ெகால் ல ேவண் ம் ? நான் அம் எய் தவ ல் ைல” என
கதற னான் . ெகால் லபப் ட்ட ெபண் ண ன் உடைல ம் , அவள்
மீ ைதத்த ந்த அம் ைப ம் பாரத் ்த ராஜவரம் க் ஓர்
எண் ணம் ேதான் ற ய .

"ேவடேன, நீ ேவ வ லங் க் ற ைவத்

தவ தலாக இந்தப் ெபண் மீ பட் க்கலாம் அல் லவா?

எனக் ேகட்டான் . ஆனால் , அபே் பா தா ம் அயரந் ் உறங் க க்

ெகாண் ந்ததாக ேவடன் சாத த்தான் . ேவடன ன்

வாரத் ்ைதகைள நம் பாத மன் னன் , அவைன நா கடத்த

உத்தரவ ட்டான் .

இந்த சம் பவம் நடந் இ நாட்க க் ப் ப ன் , ெவள ர்

ெசன் ற ந்த தலைமசச் ர் ராஜவரம் ைனச் சந்த த்தார.்

அபே் பா நடந்த சம் பவத்ைதப் பற்ற அவர டம் வ வாத த்தான் .

அந்தப் ெபண் ண ன் மீ ைதத்த அம் ப ைனப் பாரத் ்த

தலைமசச் ர,் “அரேச, இந்த அம் ப ைன கவன த்தீ ரக் ளா...

பப் த்த க்க ற . ேவடரக் ள் பப் த்த அம் ைபப்

பயன் ப த்த மாட்டாரக் ள். அந்தப் ெபண் உறங் க ய மரத்த ன்

மீ எபே் பாேதா இந்த அம் ச க்க ய க்க ற . அன் அந்த

அம் தற்ெசயலாக அந்தப் ெபண் மீ வ ந்த க்கலாம் .
ேவடன் ற்றமற்றவன் என் ேற ேதான் க ற " என் றார.்

"இைதக் ேகட் ப் பதற ய மன் னன் , தவறான தீ ரப் ை் ப

வழங் க யதால் , ற்ற உணரவ் ல் த் இறந்தான் .

றள்

மய ரந் ீ பப் ன் வாழாக் கவர மான் அன் னார்

உய ரந் ீ பப் ர் மானம் வர ன் .

வ ளக்கம்

தன் உட ந் ஒ ேராமம் உத ரந் ்தா ம் உய ர்

றக் ம் கவர மாைனப் ேபால, தன் ெபய க் இ க்

ேநரந் ்தால் சான் ேறாரக் ள் தன் ய ைரேய மாய் த் க்

ெகாள்வாரக் ள்.

ச த் ர் மாவட்டத்த ல் உள்ள சந்த ரக ர என் ம் ஊர,்

வரலாற் ப் கழ் ெபற்ற நகரம் . அந்நகரத்ைதத் தைலநகராகக்

ெகாண் , கரந் ாடக நாட்ைட ஆட்ச ர ந்த மன் னரக் ட் ச,்

" ந்த ரக ர மன் னரக் ள்" என் ெபயர.் அம் மன் னரக் ள

ஆட்ச ைய, அவரக் ைடய அழ ந்த ெகாட்ைடக ம் , அகழ ம்

ந ைன ப த் க ன் றன.

அவற்ைறச் சாரந் ் ள்ள மைலக் , "சந்த ரக ர " என்
ெபயர.் அந்த மைலசச் ர வ ல் அைமந்த தைலநக ம் , சந்த ரக ர
என் ம் ெபயைரேய ெபற்ற ந்த .

அந்நகரத்த ல் , நாகம் மாள் என் ம் ெபண் மண வாழ் ந்

வந்தாள். அபெ் பண் மண ஓர் அந்தணன ன் மைனவ .

நாகம் மாள ன் நல் வ ைனப் பயனால் , அவ க் த ல் ஓர்

ஆண் ழந்ைத ப றந்த . ெபற்ேறார் அக் ழந்ைதக் ,

"த ம் மர " என் ம் ெபயர் ட் , அ ைமம வளரத் ்

வந்தனர.் நாகம் மாள், அதன் ப ன் னர் ப றந்த ஓர் ஆண்
ழந்ைதக் “ேகாவ ந்தரா ” என் ம் ெபயைர ம் , ெபண்
ழந்ைதக் “க ஷ் ணம் மாள்” என் ம் ெபயைர ம் ட்

மக ழ் ந்தாள்.

த ம் மர , ேகாவ ந்தரா , க ஷ் ணம் மாள் ஆக ய வ ம்

ச வரக் ளாக இ ந்தேபாேத, அவரக் ைடய ெபற்ேறார்

இறந் வ ட்டனர.் தாய் ப் பறைவைய இழந்த, ச ற

ைளக்காத ஞ் கள் ேபாலப் ப ள்ைளகள் வ ம்

அல் ல ற்றனர.்

அவரக் க் உண் ண உணவ ல் ைல, உ த்த உைட

இல் ைல. அவரக் ள் ம க ம் வ ைமய ல் வா னர.் உடன்

ப றந்தாைரப் பா காக் ம் ெபா ப் த ம் மர க்

உர யதாய ற் . த ம் மர ச வன் . அவன் என் ன ெசய் வான் ?

பாவம் !

த ம் மர வ ேதா ம் ெசன் ப சை் ச வாங் க வந் ,
தம் டன் ப றந்தவரக் க் க் ெகா த் , தா ம் உண்
ஒ வா காலத்ைதக் கழ த் வந்தார.்

த ம் மர ப சை் ச வாங் கச் ெசல் ம் ேபா , அவர

உள்ளம் உ ம் ; உடல் ந ங் ம் ; ெமன் ைமயான கத்த ல்

ன் பம் ேதான் ம் ; கண் கள ல் நீ ர் ந ைறந் வழ ம் ; ப சை் ச

இடாதவர ன் க ஞ் ெசால் ம் , க ம் , அவர ன் பத்ைத

ேம ம் , ேம ம் வளரத் ்த வண் ணம் இ ந்தன.

அந்ந ைலய ல் , த ம் மரச ன் ப ஞ் உள்ளத்த ல் ஓர்
எண் ணம் ேதான் ற , அவைர ம க ம் வ ந்த க் ெகாண் ந்த .
"எபப் யாவ நாம் ப த் வ ட்டால் , இந்த இழ ெதாழ ைல
வ ட் வ டலாம் !" என் . ந ைனத்தார.்

அந்த வ த்தத்த ன ைடேய த ம் மர , "ப த்ேதயாக

ேவண் ம் " என் ம் ைவக் ெகாண் டார.் உடேன அந்த

ஊர ல் இ ந்த ஆச ர யைர அைடந் , வணங் க ந ன் , "ஐயா!

ப க்க ேவண் ம் என் ம் வ பப் ம் உண் டாக ற . நான்

எ பப் ேதா ப சை் ச, உ பப் ேதா கந்தல் ஆைட. நீ ங் கள்

அ ள் ரந் ் அ ேய க் க் கல் வ ச் ெசல் வத்ைதக்

ெகா ங் கள். “உங் கள் ப ள்ைளகள ல் அ ேய ம் ஒ வன் !"

என் ற னார.் அைதக் ேகட்ட ஆச ர யர,் தம் ைகய ல் இ ந்த

ப ரம் ைபக் கீ ேழ ைவத்தார;் ச வனாக ய த ம் மரைச

ேநாக்க னார.் ச வேன! உன் ற க்ேகாள் ம க ம் உயரந் ்த .

அ எல் ேலா ைடய உள்ளத்த ம் உண் டாக ற,

அ க்க ல் லாத ஆைச. இங் க் க ைடக் ம் பைனேயாைலகேள

உனக் ப் ெப வாழ் வள க் ம் ெபான் ேன கள்.

இபப் ைனேயாைலய ல் எ த த க ேறன் . நீ ப த் க்ெகாள்!"

என் ற னார.்

த ம் மரச ன் உள்ளம் ள ரந் ்த ; கம் மலரந் ்த !

அன் ேற த ம் மர ப க்கத் ெதாடங் க னார.் "இன் ன
ேநரத்த ல் இன் ன ேவைல ெசய் ய ேவண் ம் " என் ஒ
த ட்டம் வ த் க் ெகாண் டார;் ைறபப் கடைம ர ந்தார.்

த ம் மர ெத ங் க ல் ஓரள அற ெபற்ற ப ன் ,

வடெமாழ ைய ம் பய ன் றார.் அவர் இ ெமாழ கள ம் உள்ள

இலக்க ய, இலக்கணங் கைள நன் பய ன் றார.் அதன் ப ன் னர,்

ம த ேயார் இயற்ற ய ெபா ள் ல் கைள ம் , வ யாசர்

த ேயார் இயற்ற ய நீ த ல் கைள ம் , நீ த சாஸ் த ர

ல் கைள ம் கற் ப் ெப ம் லைம ெபற்றார.் த ம் மர

இர பகலாக இ ப வய வைர கற்றார.் கல் வ ம் ,

ஒ க்க ம் அவ க் இ கண் களாக இ ந்தன. தமக்

உண் டா ம் ஐயங் கைளப் ேபாக்க க் ெகாள்ள ம் ,

ற்ெபா ைள அற ந் ெகாள்ள ம் பலர் அவர ைசக் ச்

ெசன் றனர.்

உண ேத வடாகச் ெசன் ற த ம் மரைச, ெபா ள் ேத

வந் ேசரந் ்த . அவர ஓைலக் ைச உயரந் ்த மாள ைக

ஆய ற் . ப ன் னாள ல் நாட் ன் தல் மந்த ர யாக உயரந் ்
ேப ம் க ம் ெபற்றார.்

றள்

ெதாட்டைனத் ஊ ம் மணல் ேகண மாந்தரக் ் க்
கற்றைனத் ஊ ம் அற .

வ ளக்கம்

மணல் ெவள ய ல் ேதாண் டத் ேதாண் ட, க ணற்ற ல் நீ ர்
ரக் ம் . அ ேபால ப க்கப் ப க்க அற ெப ம் .

இராமக ஷ் ணர் ச வனாக இ ந்தேபா மார்

ஒன் ப வயத ல் , அவர ப றந்த லவழக்கபப் , அவ க் ப்

ப ரம் ேமாபேதசம் , அதாவ ல் ேபாட் ஆன் மீக உபேதசம்

ெசய் ம் உபநயனச் சடங் நடந்த . அத ல் , ல் ேபாட்ட

ச வன் , மற்றவரக் ள டம் ப சை் ச எ க்கேவண் ம் என் ஒ

கட்டம் உண் . ப சை் ச ஏற் ம் கட்டம் வந்த ம் ,

இராமக ஷ் ண க் த் தான் ெகா த்த வாக் ஒன்

ந ைனவ ற் வந்த . தன அன் ைனக் ப் பலவைகய ம்

உதவ ெசய் அன் ைனய ன் அன் ப ற் ப் பாத்த ரமாக நடந்

வந்தாள் தான் என் ம் ஒ க மான ன் மைனவ . அவள்

தன் ேமல் அன் காட் யதன் வ ைளவாக, “உபநயனத்தன் ,

என் ன டம் ப சை் ச ஏற்பாயா?” என் ேகட்டதற் , “ஏற்ேபன் ”

என் வாக்கள த்தார் இராமக ஷ் ணர.்

அந்த வாக் இபே் பா ந ைனவ ற் வந்த .

அண் ணாவ டம் அைதக் ற , அவள டம ந் தான் த ல்

ப சை் ச ஏற்கப் ேபாவதாகக் ற னார.் உடேன அண் ணா,

ெவ ண் டார,் "தாழ் ந்த லப் ெபண் ண டம் ப சை் ச ஏற்ப

மரபல் ல” என் ற "அவள டம் ப சை் ச ஏற்கக் டா ”

என் றார.்

ஆனால் இராமக ஷ் ணர,் "அவ க் நான் வாக் க்

ெகா த்த க்க ேறன் . ெகா த்த வாக்ைக ந ைறேவற்றவ ல் ைல

என் றால் நான் உண் ைம ெநற ய ன ன் தவற யவன் ஆேவன் .

உண் ைம ெநற ைய நான் கைடப் ப க்கவ ல் ைல என் றால்

இந்தப் ல் அண வதால் பயன் ஏ ம் இல் ைல” என்

ற ப் ப வாதமாக தான ய டம ந் ப சை் ச ஏற் த் தன

வாக்க ைனக் காபப் ாற்ற னார,்

றள்

எல் லா வ ளக் ம் வ ளக்கல் ல சான் ேறாரக் ் ப்
ெபாய் யா வ ளக்ேக வ ளக் .

வ ளக்கம்

ற இ ைள நீ க் க ன் ற ர யன் , சந்த ரன் , தீ பம்

ேபான் ற வ ளக் கள் எல் லாம் வ ளக் கள் அல் ல. அகத்ேத

ஏற்றபப் க ன் ற "உண் ைம” என் ம் வ ளக்ேக

சான் ேறாரக் க் அழ த வதா ம் . லன் கைளக்

கட் பப் த்த ம் ?

"கட ள் நமக் ஐந் லன் கைளக் ெகா த்த பப் ேத

அந்தப் லன் கள ன் லம் நாம் இன் பம் அ பவ க்க

ேவண் ம் என் பதற்காகத் தாேன? ப ன் ஏன் லன் கைள அடக்க

ேவண் ம் என் எல் ேலா ம் ெசால் க றாரக் ள்?"

நான் மத த் ப் ேபாற் ம் ஆன் மீகப் ெபர யவர டம் நான்
ேகட்ட ேகள்வ இ .

“சரக் ்கைர ேநாய் , ரத்த அ த்தம் , ெகா ப் , உடல்

ப மன் ேபான் ற ப ரசை் னக க் ம த் வரக் ள் ம்

ஆேலாசைன என் ன?"

“ ற பப் ட்ட உண வைககைள உண் ணக் டா

என் பாரக் ள். பலவ த உண க் கட் பப் ாட் க்கைள

வ த பப் ாரக் ள்.”

“ேநாய் வந்தால் உண க் கட் பப் ாட் கைள ஏற் க்

ெகாள்க ேறாம் . த ேலேய கட் பப் ாட்ேடா இ ந்தால் ,

ேநாய் வ வதற்கான வாய் பே் ப ைறவாகத்தாேன இ க் ம் ?

எய ட்ஸ் ேபான் ற ேநாய் கள் ஏன் வ க ன் றன? லன் கைளக்

கட் பப் த்தாததால் தாேன?" “ஆனால் லன் கைளக்

கட் பப் த் வ க னமான ெசயலாய ற்ேற?”

"அதற் த்தான் இைறவன ன் ைணைய நாட
ேவண் ம் ?” ப த்த
“கட ளால் நம் லன் கைளக் கட் ப்
மா?”

" லன் கைளக் ெகா த்தவனால் அவற் ைறக்
ம் ப னால் தான்
கட் பப் த்த யாதா? ஆனால் நாம் வ

கட ள் நமக் உத வார.் ”

"கட ள் பக்த உள்ளவரக் ள் பலேபர் சாபப் ாட் ல் வ பப் ம்
உள்ளவரக் ளாக ம் , ேகள க்ைககள ல் ஈ ப பவர் களாக ம் ,
இ க்க றாரக் ேள!”

"அவரக் ள் பக்த உண் ைமயான பக்த இல் ைல.

ெபா வாகேவ நம் மனத்ைத ஒ த ைசய ல் ெச த்த னால் ,

அ மற்ற த ைசகள ல் ேபாகா . நீ ைசக்க ள் ஓட் ம் ேபா

சாைலைய ேநராகப் பாரத் ் ஓட் னால் ைசக்க ள் ேநராகப்

ேபா ம் . பக்கவாட் ல் பாரத் ் க் ெகாண் ேட ஓட் னால் சாய் ந்த

பாைதய ல் தான் ேபா ம் . ஒ க்கம் என் றால் சாயாமல் ,

வைளயாமல் , வ லகாமல் ேநரப் ் பாைதய ல் ேபாவ என்

ெபா ள். "யாராவ ஒ வர.் அவர ெபா ைள நம் ம டம்

ெகா த் ப் பா காக்கச் ெசான் னால் அைத நாம் தவறாகப்

பயன் ப த் ேவாமா? எசச் ர க்ைக டன் பா காபே் பாம்

அல் லவா? இந்த உடல் இைறவன ன் ெசாத் . அைதப்

பா காக் ம் ெபா ப் நம் ைடய என் உணரந் ்தால்

லன் கைளக் கட் பப் த் வ ைக ம் . இந்த உணர்

வ வதற் இைறவன டம் பக்த ேவண் ம் . இைறவன டம்

பக்த ெச த்த ஒ க்கமாக வாழ் ந்தால் லன் கைள நாம்

கட் பப் த்தலாம் . ேநாய் ெநா இல் லாமல் நீ ண் ட நாள்
ஆேராக்க யமாக வாழலாம் . அந்தப் ெபர யவர.் அபப் த்தான்
வாழ் ந் ெகாண் க்க றார் என் ேதான் ற ய .

றள்

ெபாற வாய ல் ஐந்தவ த்தான் ெபாய் தீ ர் ஒ க்க

ெநற ந ன் றார் நீ வாழ் வார.்

வ ளக்கம்

ஐம் லன் கைளக் கட் பப் த் ம் ஆற்றல் பைடத்த
இைறவைன வணங் க , ெபாய் கலவாத ஒ க்கத் டன்
வாழ் பவரக் ள் நீ ண் ட காலம் நலமாக வாழ் வாரக் ள்.

ஒ ஊர ல் ேகா தன் தாய் தந்ைத டன்

வச த் வந்தான் . அபே் பா அவன் வட் ன் ன் ன்

நபரக் ள் வந் "உள்ேள வரலாமா” என் ேகட்டனர.்

ேகா வ ன் தந்ைத "வா ங் கள்” என் றார.்

ஐயா! "நாங் கள் வ ம் ஒன் றாக வர யா !.

யாராவ ஒ வர் தான் வர ம் .

என் ெபயர் பணம் ... இவர் ெபயர் ெவற்ற ... இவர் ெபயர்

அன் .. எங் கள் வர ல் ஒ வர் தான் ஒ வட் ற் ள்

ெசல் ல ம் . எங் கள் வர ல் உங் க க் யார் ேவண் ேமா

அவைர அைழத் க் ெகாள் ங் கள்” என் றார் பணம்

எனபப் பவர.்

ேகா வ ன் தந்ைத "ெவற்ற ைய அைழக்கலாம் . நாம்
எந்த ேவைலையச் ெசய் தா ம் அத ல் ெவற்ற யைடயலாம் ”
என் றார.்

ஆனால் ேகா ேவா... "அபப் ா! பணத்ைதேய உள்ேள
அைழக்கலாம்
எல் லாவற்ைற நம் ம டம் பணம் ேசரந் ் வ ட்டால் ...
என் றான் .
ம் ெவற்ற உட்பட அைனத்ைத ம் வாங் கலாம் ”

ஆனால் ேகா வ ன் தாேயா "ேவண் டாம் அன் ைபேய
அைழக்கலாம் . அன் தான் க்க யம் " என் றாள். ப ன் வ ம் ,
“அன் உள்ேள வரட் ம் " என் றனர.் அன் உள்ேள வர, அவைரத்
ெதாடரந் ் ெவற்ற ம் , பண ம் ட உள்ேள ைழந்தனர.்
உடேன ேகா வ ன் அம் மா "அன் ைப மட் ம் தாேன உள்ேள
அைழத்ேதாம் " என் றார.்

அன் ெசான் னார,் “நீ ங் கள் பணத்ைதேயா,

ெவற்ற ையேயா அைழத்த ந்தால் , மற்ற இ வ ம் ெவள ேய

ந ன் ற பே் பாம் . ஆனால் அன் பான என் ைன வரச்

ெசான் னதால் . நான் இ க் ம் இடத்த ல் தான் பண ம் ,

ெவற்ற ம் இ க் ம் . ஆகேவ அவரக் ம் உள்ேள வந்

வ ட்டனர”் என் றார.்

றள்

அன் ப ன் வழ ய ய ரந் ைல அஃத லாரக் ்
என் ேதால் ேபாரத் ்த உடம் .

வ ளக்கம்

அன் ெநஞ் சத்த ன் வழ ய ல் இயங் வேத உய ள்ள

உடலா ம் . இல் ைலேயல் , அ எ ம் த்ேதால் ேபாரத் ்த ய

ெவ ம் உடலா ம் . ங் கச் ெசான் னால் அன் மனம்

ெகாண் டவரக் ேள மன தரக் ள் ஆவர.்

"நம் அ வலகத்த ல் இ க்கள் இ க்க ன் றனேவ,

அவற்ற ல் நீ ங் கள் எந்தக் ?” என் றார் ரத் ்த . இ வ ம்

ஒேர அ வலகத்ைதச் ேசரந் ்தவரக் ள் என் றா ம் ,

இபே் பா தான் அவைர த ல் சந்த க்க ேறன் .

“நான் எந்தக் வ ம் இல் ைல . நீ ங் கள்? என் ேறன் .

"நான் ேதவராஜ் தான் . அவ க் த்தான் ேம டத்த ல்

ெசல் வாக் அத கம் . ெவங் கடக ஷ் ணன் அவ் வள

வ வாக இல் ைல. நீ ங் க ம் ேதவராஜ் வ ல் ேசரந் ்

வ ங் கள். அ தான் உங் க க் நல் ல " என் றார.்

"அபள் ேகஷன் ஃபாரம் ஏதாவ இ க்க றதா? என் ேறன்
அபப் ாவ த்தனமாக.

அவர் என் ைன ைறத் வ ட் ப் ேபாய் வ ட்டார.்

நான் இரண் வ ம் இல் ைல என் றா ம் ,

ன் றாவ வ ல் இ க்க ேறன் . பரந்தாமன் !

உண் ைமய ல் பரந்தாமன் என் எ ம் இல் ைல!

எங் கள் அ வலகத்த ல் ேமல் ந ைலய ல் இரண் அத கார கள்

இ க்க றாரக் ள். ேதவராஜ், ெவங் கடக ஷ் ணன் . இவரக் ள்

இ வ க் ம் அத காரப் ேபாட் . யார் உயரந் ்தவர் என்

காட் க் ெகாள்வதற்காக எபே் பா ேம ஏதாவ ேபாட் ச்

ெசயல் கள ல் ஈ பட் பப் ாரக் ள். ச ல சமயம் ேதவராஜ் ைக

ஓங் க இ க் ம் , ேவ ச ல சமயம் ெவங் கடக ஷ் ணன ன்

அத காரம் ெகா கட் ப் பறக் ம் . அேநகமாக அ வலகம்

வ ேம இரண் டாகப் ப ர ந்த க்க, என் ேபால் ஒ ச லர்

மட் ம் இந்தக் அரச ய ல் பங் ேகற்காமல் ஒ ங் க

இ பே் பாம் .

ேதவராஜ ன் ைக ஓங் க இ ந்தேபா அவர்

ெவங் கடக ஷ் ணன ன் ைவச் ேசரந் ்தவரக் க் த்

ெதால் ைல ெகா பப் ார.் ெதால் ைல என் ப ச ெதாந்தர

தல் பதவ உயர் வாய் ப் ம க்கபப் தல் ேபான் ற தீ ங் கள்

வைர பலவைகயாக இ க் ம் .

ஒ கட்டத்த ல் ேதவராஜ்தான் ெவற்ற ெப வார் என்
ந்த ச லர்
ேதான் ற யதால் ெவங் கடக ஷ் ணன் வ

ேதவராஜ் க் மாற னர.்

த ெரன் ஒ நாள் ந ைலைம மாற வ ட்ட . ேதவராஜ்
ெசய் த ஒ தவறால் ேம டத்த ல் அவர் மீ அத பத்
ஏற்பட் ெவங் கடக ஷ் ணன் ைக ஓங் க வ ட்ட . இபே் பா
ெவ.க ., தன் பழ வாங் கைலத் ெதாடங் க வ ட்டார.்

இந்தப் பழ வாங் க ல் பாத க்கப் பட்டவரக் ள ல்
ரத் ்த ம் ஒ வர.் அவ க் வரவ ந்த பதவ உயர்
பற ேபான டன் அவர் மீ பல காரக் ள் எ பப் பப் ட்
வ ளக்கம் ேகட்கபப் ட்ட .

அவர் என் ன டம் லம் ப னார.் "தப் க் கணக் ப் ேபாட்
வ ட்ேடன் ஐயா! இந்த ேதவராைஜ நம் ப ேமாசம் ேபாய்
வ ட்ேடன் : ேபசாமல் ெவங் கடக ஷ் ணன டம் சரணைடந்
வ டலாம் என் பாரக் ்க ேறன் ” என் றார.்

"ம ப ம் ேதவராஜ் ைக ஓங் க னால் என் ன
ெசய் வரக் ள்? என் ேறன் .

அவரால் பத ல் ெசால் ல யவ ல் ைல . “ஆமாம் .
எ ம்
நீ ங் கள் இரண் வ ம் இல் ைலேய, உங் க க்

பாத ப் இல் ைலயா?' என் றார.்

"இல் ைல. பதவ உயர் ப் பட் ய ல் என் ெபய ம்

இ பப் தாகச் ெசால் க றாரக் ள்” என் ேறன் . "அ எபப் ?” என் றார்

ரத் ்த வ யப் டன் . "நான் தான் பரந்தாமன் வ ல்

இ க்க ேறேன!” என் ேறன் . “பரந்தாமன் எம் . . ஆய ற்ேற?.

அவ க் ஏ ? அ ம் அவர் எங் ேகா ரத்த ல்

தைலைம அ வலகத்த ல் இ க்க றார.் ”

"ஆனால் அவ க் இங் ேக நடபப் ெதல் லாம் ெதர ம் .

இந்த இ க்கள ன் சண் ைடைய அவர் ேவ க்ைக

பாரத் ் க் ெகாண் க்க றார.் என் ைனபே் பால் எந்தக்

வ ம் ேசராதவரக் க் ஏதாவ பாத ப் ஏற்பட்டால்

அவர் பாரத் ் க்ெகாண் ம் மா இ க்க மாட்டார.் இ

ெதர ந் தான் ெவங் கடக ஷ் ணன் என் பதவ உயரை் வத்

த க்க யலவ ல் ைல .”

"தவ ெசய் வ ட்ேடன் . இவரக் க் வ வாசமாக

இல் லாமல் , கம் ெபன க் வ வாசமாக இ ந்த ந்தால்

வ ப் ெவ ப் இல் லாத எம் . .ய ன் ைண எனக் ம்

க ைடத்த க் ம் ” என் றார் ரத் ்த வ த்தத் டன் .

உடேனேய சமாள த் க்ெகாண் “இபே் பா ம் ஒன் ம்

க ப் ேபாய் வ டவ ல் ைல. இரண் வ ந் ம்

வ லக ப் பரந்தாமன் வ ல் ேசரந் ் வ டப் ேபாக ேறன் .

பரந்தாமன் வ ல் ேசரவ் தற் அபள் ேகஷன் ஃபாரம்

இ க்க றதா?” என் றார் ச ர த்தப .

றள்

ேவண் தல் ேவண் டாைம இலான ேசரந் ்தாரக் ்
யாண் ம் இ ம் ைப இல.

வ ளக்கம்

வ ப் , ெவ ப் இல் லாத இைறவன ன் அ

ேசரந் ்தவரக் க் எபே் பா ேம ன் பம் வரா .

மாரக் ்கண் ேடயர் என் பவர் ம கண் ன வர்

என் பவ ைடய தல் வர.் ம கண் ன வர் மக்கட் ேபற்ைற

வ ம் ப த் தவம் ெசய் தேபா இைறவன் ேதான் ற ,

" றாண் கள் வைரய ல் வாழ் ந்த க்கக் ய அற வற்ற

தல் வன் ேவண் மா? அன் ற அற ைடயவனாய் என் பால்

அன் ைடயவனாய் பத னாேற ஆண் கள் மட் ம் உலக ல்

வாழ் ந்த க்கக் ய தல் வன் ேவண் மா?" என் ேகட்டார.்

ம கண் ன வர் இைறவைன ேநாக்க ச,் "ச ல ஆண் கேள

வாழ் ந்தா ம் , அற ைடயவனாய் ச் ச வத் ெதாண் டனாக

வ ளங் கக் ய ச வேன எனக் ேவண் ம் ” என் ேகட்டார.்

"அவ் வாேற ஆ க" என் இைறவ ம் அ ள் ர ந்தார.்

இைறவன் த வ ள் ெசய் தப மாரக் ்கண் ேடயர்

ப றந்தார.் அற வ ல் ச றந் வ ளங் க னார.் பத னாறாம் ஆண் ன்

இ த ய ல் மகைன இழக்கேவண் ேம என் ெபற்ேறார்

வ ந்த னர.் ெசய் த ைய உணரந் ்த மாரக் ்கண் ேடயர்

இைறவைன ேநாக்க த் தவம் ர ந்தார.் தம் உய ர்

ெகாண் ேபாக வந்த யமைன ம் ெவன் என் ம் பத னா

ஆண் ைடயவர் என் ஞ் ச றபை் ப ம் அைடந்தார.் வ டா

யற்ச ையப் பற் க் ேகாடாகக் ெகாண் டால் ஊைழ ம்

ெவல் லலாம் என் பைத இவர் உல க் உணரத் ்த னார.்

றள்

ற்றம் த த்த ம் ைக ம் ேநாற்ற ன்
ஆற்றல் தைலபப் ட் டவரக் ் .

வ ளக்கம்

தவத்த ன் ஆற்றலால் , எமைன ம் ெவல் ல ம்
என் ப இக் றள ன் க த் .

சங் கம த்த ரன் என் ற அரசன் ஒ நாட்ைட ஆண்

வந்தான் . அவ க் ரங் கள் என் றால் ம க ம் ப ர யம் .

ஆைகயால் தன் அைறக் ள்ேளேய ஒ ரங் ைக வளரத் ்

வந்தான் . தன் ப க்ைகயைறக் ள் வ மள க் ச் தந்த ரம்

அள த் ைவத்த ந்தான் சங் கம த்த ரன் .

ஒ நாள் அரசைவய ல் அதன் அட்டகாசம் தாங் கா

அைமசச் ரக் ம் மற்றவரக் ம் ரங் க ன் நட்ைப

வ ட் வ மா ற னாரக் ள். அவரக் ள அற ைரைய

ஏற்க ம் ம த்தான் சங் கம த்த ரன் .

ஒ நாள் இரவ ல் தான் ங் கப் ேபா ம் ேபா

ரங் ைக தனக் வ ச ற வ மா ெசால் வ ட் ஆழ் ந்

ங் க ப் ேபானான் அரசன் . அபே் பா ஒ ஈ ஒன் அவன்

க த்த ல் வந் . அமரந் ்த . வ ச ற யால் மீண் ம் மீண் ம்

வ ச ற ம் ஈ பறக்காமல் அமரந் ்த ந்த . இதனால் ேகாபம்

ெகாண் ட ரங் , “உன் ைனக் ெகான் வ க ேறன் பார”்

என் ெசால் அரசன ன் வாளால் அரசன ன் க த்த ல்

அமரந் ்த ந்த ஈைய ெவட்ட வாைள ஓங் க வச ய . அரசன ன்

க த் ண் டான .

டா நட் ேகடாய் ம் .

றள்

ஆய் ந்தாய் ந் ெகாள்ளாதான் ேகண் ைம கைட ைற

தான் சாம் யரம் த ம் .

வ ளக்கம்

மீண் ம் மீண் ம் ஆராயாமல் ெகாள்க ற நட் ;
கைடச ய ல் ஒ வர் சா க் க் காரணமாக ற அள க் த்

யரத்ைத உண் டாக்க வ ம் .

அேதா.. அந்தப் ெபர யவர் வட் வாச ல் ச வர்

பட்டாளம் வ ைளயா க் ெகாண் க்க ற . த ெரன்

ய் ேயா, ய் ேயா என் ஒேர சச் ல் . ஒ கட்டத்த ல்

வ ைளயா க் ெகாண் ந்த இரண் ச வரக் க் இைடேய

க த் ேவ பா ஏற்பட்ட . ெகாஞ் சம் உயரமாக

ேதாற்றமள த்த ஒ ச வன் அ த்தவைன வாய ல் வந்தப

த ட் த் தீ ரத் ்தான் . அவன் வச ய ெசாற்கள் பாவம் அந்தச்

ச வைன வாட் வைதக்க அ ெகாண் ேட வட் க்

ஓ னான் .

அவைன த ட் வ ரட் வ ட்ட ெவற்ற க்கள ப் இவன்

கத்த ல் . ஆட்டம் கைலந்த . எல் ேலா ம் வட் க் க ளம் ப

ஆரம் ப த்தனர.் இைவ எல் லாவற்ைற ம் பாரத் ் க்

ெகாண் ந்த அந்த ெபர யவர் இபே் பா அந்தப் ைபயைன

தன் வட் க் அைழத் உட்கார ைவத்தார.்

அவன் எத ர ல் ஒ தட் , அத ல் இரண் மாம் பழங் கள்,

நான் மாங் காய் கள். ெபர யவர,் ெசான் னார,் தம் ப நீ நன் றாக

வ ைளயா னாய் அதற் ப் பர இ . எ த் சாபப் என் றார.்

அவன் ஆவேலா மாம் பழங் கைள எ த் உண் டான் ,

இன் ெனான் ைற ம் உண் டான் . ப ன் அந்தப் ெபர யவ க்

நன் ற ற வ ட் ப் றபப் டத் தயாரானான் . அவைனத் த த்தப்

ெபர யவர,் தட் ல் மீதம பப் ைத ம் சாபப் டலாேம, என் றார.்

அைவ எனக் ேவண் டாம் அய் யா.

ஏன் ?

அைவ காய் கள்.

காய் கள் என் றால் சாபப் டக் டாதா?

எனக் ப் ப க்கா .

ஏன் ?

அைவ கசக் ம் . இல் ைலெயன ல் ள க் ம் .

பரவா இல் ைல த ன் பாேரன் . இல் ைல அய் யா, அந்த
ைவைய என் உள்ளம் ஏற்கா , “உன் உள்ளம் வ ம் வைத
மட் ம் ஏற் ம் நீ .. அ த்தவர் உள்ளம் வ ம் பாதைத, நீ
வ ம் க ன் றவைர ெகா க்க ன் றாேய அ . ந யாயமா?

நானா? ர யவ ல் ைல அய் யா?

சற் ன் ஒ ச வைன வாய ல் வந்தப த ட் அழ
ைவத்தாேய. உன் ெசாற்கைள அவ ைடய உள்ளம்
உவைக டன் ஏற்றதா?

இல் ைல அய் யா. ன் பம் தந்த க் ம் . அதனால்
அ தான் .

நீ மட் ம் உன் உள்ளம் வ ம் பாத காய் கைள ஒ க் வாய்

ஆனால் ப றர் உள்ளம் ஏற்க்க வ ம் பாத ெசாற் கைள

அள்ள வ வாய் .

அய் யா .. நான் ..

தம் ப உனக் ேகாபம் வந்தால் , ெசாற் கைள

வசேவண் ம் என் பத ல் ைல. உன் ன டம் எவ் வளேவா நச் த்

தன் ைமயற்ற இன ய ெசாற்கள் இ க்க ன் றனேவ அைவகைள

வச , அந்தப் ைபயன ன் தவைற ட் க் காட் தைல ன ய

ைவத்த க்கலாம் . அைத வ ட் வ ட் காைய வச அவன்

உள்ளத்ைத காயப் ப த்த வ ட்டாேய.

தன் தவைற உணரந் ்த அவன் தைல ன ந் ந ன் றான் .

றள்

"இன ய உளவாக இன் னாத றல்

கன ய பப் க் காய் கவரந் ்தற் .”

வ ளக்கம்

இன ைமயான ெசாற்கள் இ க் ம் ேபா அவற் ைற
வ த் க் க ைமயாகப் ேப வ , கன கைள ஒ க்க வ ட் க்
காய் கைளப் பற த் த் த ன் பதற் ச் சமமா ம் .

மார ர மன் ன க் இரண் தல் வரக் ள் இ ந்தனர.்

த்தவன் மாரச ம் மன் , இைளயவன் அமரச ம் மன் . இ வ ேம

வரத்த ம் , கல் வ , ேகள்வ கள ம் ச றந் வ ளங் க னர.்

அத் டன் இ வ ேம ம க ம் ஒற் ைம ட ம் ,

பாசத் ட ம் ஒ வ க்ெகா வர் அன் ட ம் வாழ் ந்

வந்தனர.்

இளவரசரக் ள் இ வ ம் காைளயரக் ளாக வளரந் ்

ந ன் றனர.் மன் ன ம் வய த ரச் ச் யால்

தளரச் ச் யைடந்தான் . சீக்க ரேம தன் த்த மக க்

ட் வ ட ெசய் தான் .

அந்த நாட் மந்த ர ய ன் மகன் மேகந்த ரன் சேகாதரரக் ள்
ஒற் ைமயாக இ பப் ைத வ ம் பாமல் எபப் யாவ
இவரக் க் ள் பைகைய ட் வ ட ேவண் ம் என்
ெசய் தான் .

ெசால் வார் ேபசை் சக் ேகட் ம் எண் ணம்

அமரச ம் ம க் இ க்க ற எனத் ெதர ந் ெகாண்

அவன டம் ேபச் க் ெகா த்தான் . த்தவ க்

ட் வ ட்டால் இைளயவன் அ ைமதான் என் ப ேபான் ற

அசச் த்ைத ம் உண் டாக்க , அவைன ஒழ க்க மாரச் ம் மன்

த ட்டம வதாக ம் பலபப் ல ெசால் மனத்ைதக்

கைலத்தான் . எ பப் ார் ைகப் ப ள்ைளயாக இ ந்த அமரச ம் மன்

இைத நம் ப தன் அண் ணைன சந்ேதகத் டேனேய பாரக் ்க

ஆரம் ப த்தான் .

மேகந்த ரன ன் இந்த ழ் சச் ைய அற யாத

மாரச ம் ம ம் தம் ப ய டம் பாசத் டேனேய பழக வந்தான் .

நாட்கள் ெசல் லச் ெசல் ல மேகந்த ரன ன் ழ் சச் க்

ற்ற மாக அ ைமயாக வ ட்டான் அமரச ம் மன் . தன்

அண் ணன் தன் ைன எபே் பா ெகால் ல யற்ச பப் ாேனா என்

அசச் பப் ட ஆரம் ப த்தான் . ஆனால் உள்ளத்த ல் கள்ளம ல் லாத

மாரச ம் மேனா அவன டம் அன் ேபா பழக வந்தான் .

மன் னர ன் ல வழக்கபப் சேகாதரர் இ வைர ம்
காட் ல் வா ம் ெகா ய வ லங் கைள ேவட்ைடயா
வ ம் ப மன் னன் ஆைண ப றபப் த்தான் .

அந்த ஆைணைய ஏற்ற மாரச் ம் ம ம் , அமரச ம் ம ம்
காட் க் ேவட்ைடயாட றபப் ட்டனர.்

அமரச ம் மன் மேகந்த ரன ன் வஞ் சகச் ெசாற்கைள
எண் ண க் ெகாண் ேட வந்தான் . அண் ணன் தன் ைன எபே் பா

ெகால் வாேனா ெப சற் கவனத் டேனேய நடந்தான் .

மேகந்த ரன் அந்த அள க் அவன் மனத ல் வஞ் சகத்ைத
ஆழமாக வ ைதத்த ந்தான் .

இ வ ம் மாைலவைர ேவட்ைடயா க் கைளத்தனர.்
பச ட ம் கைளப் ட ம் தங் கள் டாரத்ைத ேநாக்க த்
த ம் ப னர.்

ேலசாக இ ள் கவ ம் ேநர ம் வந்த . அமரச ம் மன்

எ ம் ேபசாமேலேய நடந்தான் . தம் ப ைய அன் டன் த ம் ப ப்

பாரத் ்தவண் ணம் நடந்த மாரச ம் மன் அ ேக இ ந்த

நீ ர க் ம் ைத ழ ய ல் வ ந்தான் . சற்ேற அத ரந் ்த

அமரச ம் மன் அவன அபயக் ரைலக் கவன யாதவன் ேபால

தன இ பப் டத்ைத நா ேவகமாக நடந்தான் அமரச ம் மன் .

அண் ணன் இறந்த பப் ான் என ெசய் தான் . அேத சமயம்

காற் பலமாக அ த்த .

வ வற்ற மரங் கள் ற ந் வ ந்தன. அத ரஷ் ் ட வசமாக

ஒ மரம் ற ந் ைத ழ ய ல் அகபப் ட் ந்த

மாரச ம் மன ன் அ க ல் வ ந்த . அைதப் ப த் க்

ெகாண் கைரேயற னான் . அண் ணன் ழ் க ய பப் ான் இன

வரமாட்டான் என ெசய் ெகாண் நடந்

ெகாண் ந்தான் .

அமரச ம் மன் சட்ெடன அவன் உணர் ெபற் ந ன்
கவன த்தேபா , தன் ன் பச ேயா உ ம யப ஒ
இவன் வ ைகைய எத ரப் ாரத் ் ந ற்ப ேபால் ந ன் ற ந்த .

ேவட்ைடயா க் கைளத்த ந்த அமரச ம் மன் டன்

சண் ைட ேபாட சக்த யற்ற ந்தான் . பயத்தால் ந ங் க யப

ந ன் ற ந்தவன் தான் க் இைரயாவ உ த என

ெசய் தான் . அபே் பா தான் ெசய் வ ட் வந்த தவ ர ந்த .

தான் ெசய் த பாவத்த ற் இைறவன டம் மன் ன ப் க் ேகட் க்

ெகாண் டான் .

பச ேயா உ ம யப பாய் ந்த ையப் பாரத் ் க்

கண் கைள க்ெகாண் டான் . ஆனால் என் ன ஆசச் ர யம் !

தன் மீ இன் ம் பாயவ ல் ைலேய ஏன் ? தன் கண் கைளத்

த றந் பாரத் ்த அமரச ம் மன் தன் ன் நடந்த காட்ச ையக்

கண் வாயைடத் ந ன் றான் . உடல் ம் ேசறாக ய ந்த

உடேலா மாரச ம் மன் ய ன் வாையப் ப த் க் ெகாண்

ந ன் றான் . அைரமண ேநரப் ேபாராட்டத்த ற் ப் ப ன் ையத்

தன் த் வா க் இைரயாக்க வ ட் அ ேக ேசாரந் ்

வ ந்தான் .

ஆனா ம் தம் ப ையக் காபப் ாற்ற வ ட்ேடாம் என் ற
த பத் அவன் கத்த ல் ன் னைகயாகத் ெதர ந்த .

அவன் கரங் கைளப் ப த் க் ெகாண் கதற அ தான்
அமரச ம் மன் .

“அண் ணா என் ைன மன் ன த் வ ங் கள். மேகந்த ரன ன்

மத ெகட்ட ெசாற்களால் என் மத ைய நான் இழந் வ ட்ேடன் .

தங் கைளத் தவறாக ந ைனத் வ ட்ேடன் . என் ைன

மன் ன த் வ ங் கள்." கதற அ த தம் ப ைய அைணத் க்

ெகாண் ட மாரச ம் மன் “தம் ப , நீ என் உய ர ம் ேமலானவன் .

உன் ைன ஒ கா ம் தவறாக எண் ண மாட்ேடன் .” என்

சமாதானம் ெசய் தேபா ம் அமரச ம் மன் , "ஐேயா, அண் ணா,

உன் ைன இழந்த ந்தால் நான் எத்தைகய

பாவ யாக ய பே் பன் . என் உய ைரக் காபப் ாற்றேவ இைறவன்

உங் கைள அ பப் ய க்க றார.் அண் ணா, இந்த உய ர் இன

உங் க க் ச் ெசாந்தம் இன என் ைன உங் கள் அன் ப்

ப ய ந் யாரா ம் ப ர க்க இயலா ." கதற யப ேய

ற னான் . இன் னா ெசய் த தம் ப க் இன யேத ெசய் வ ட்ட

அண் ணன ன் அ ெயாற்ற அவைனத் தாங் க ப் ப த்தவாேற

நடந்தான் அமரச ம் மன் . உய ர் ேபா ம் ந ைலவைர ெசன்

த ம் ப ய அந்த இரண் சேகாதரரக் ைள ம் இன எந்த தீ ய

சக்த யா ம் ப ர க்க இயலாதல் லவா?

றள்

"இன் னா ெசய் தாைர ஒ த்தல் அவரந் ாண
நன் னயம் ெசய் வ டல் ”

வ ளக்கம்

தமக் ஒ வன் தீ ைம ெசய் க றான் . அவைன தண் க்க
ேவண் ம் என் ந ைனத்தால் , அவன் ெவட்கபப் ம் ப யாக
அவ க் நன் ைமகைளச் ெசய் வ வ நல் ல . இ
பண் பாளர் ெசயல் .

பர மளம் என் ம் ஒ ச ம இ ந்தாள் அவ க்
பத் வய தான் இ க் ம் . அவள் அபப் ா வங் க ய ல் ெபர ய
பதவ வக த் வந்தார.் அத் டன் பர மளம் அவர ன் ெசல் லப்
ெபண் . எனேவ அவள் ேகட்டைதெயல் லாம் வாங் க த் த வார.்

அவ ம் ேதைவயற்றைதக் ேகட்காமல் தனக் எ

ேதைவேயா அைத மட் ம் ேகட் ப் ெப ம்

ண ைடயவளாக இ ந்தாள். அதனால் இந்த அவள ன் நல் ல

ணத்ைத அற ந்த ந்த அவள ன் தந்ைத அவள் எ

ேகட்டா ம் காரணம் ேகட்காமல் வாங் க த் த வார.் ஒ ைற

ெபாங் கல் பண் ைக வந்த . பர மளத்த ற் அவள் அபப் ா

பட் ப் பாவாைட வாங் க த் த வதாகச் ெசால் கைடக்

அைழத் ச் ெசன் றார.் ஆனால் கைடக் ச் ெசன் ற ம் பர மளம்

தனக் ஒ பட் ப் பாவாைடக் ப் பத ல் ன் சாதாரணப்

பாவாைட வாங் க த் த மா ேகட் க் ெகாண் அேதேபால்

வாங் க வந்தாள்.

தன் மகள் பட் ப் பாவாைட கட் ப் பாரக் ்க ஆைசபப் ட்ட
அவள ன் அம் மா பர மளத்ைதக் க ந் ெகாண் டார.் ஆனால்

ன் னைகையேய பத லாகத் தந் வ ட் அந்த உைடகைள
வாங் க ச் ெசன் வ ட்டாள் பர மளம் . ம நாள் ெபாங் கல்

பண் ைகயன் பர மளத்த ன் பள்ள த் ேதாழ கள் அவள்

வட் க் வந்தனர.் அவரக் ைள உபசர த் அமரச் ெசால்

ெபாங் கல் , வைட, க ம் , பணம் த யன ெகா த்

மக ழ் சச் டன் அ பப் னாள் பர மளம் . அவ டன் ப க் ம்

வள்ள க் தான் வாங் க வந்த உைடகள ல் ஒன் ைறக்

ெகா த்தாள். வள்ள ய ன் கத்த ல் அபே் பா ேதான் ற ய

மக ழ் சச் ைய ம் , நன் ற க் கண் ணைீ ர ம் கண் பர மளத்த ன்

ெபற்ேறாேர மனம் ெநக ழ் ந்தனர.்

அவள இந்தப் பண் ைபப் பாரத் ் அவள ன் ெபற்ேறார்

ம க ம் ெப ைமபப் ட்டனர.் மகள ன் இயற்ைகயான உயரந் ்த

பண் ைபக் கண் அவரக் ள் மனம் மக ழ் சச் யைடந்த .

பர மள ம் தன் ெபற்ேறார் தனக் த் ைணயாக இ பப் ைத

உணரந் ் ம க ம் மக ழ் ந்தாள்.

இவள இந்த உத ம் பண் ைப தனக் சாதகமாகப் பயன்
ப த்த க் ெகாள்ள ந ைனத்தாள் ேஜாத என் ற பள்ள த் ேதாழ .

அவள் அ க்க தன் உற க்காரப் ெபண் ஒ த்த ம க ம்
கஷ் டபப் வதாகக் ற பர மளத்த டம் உதவ ெபற் வந்தாள்.
எபே் பா ம் கம் ள க்காமல் அவள் ேகட்ட உதவ கைளச்
ெசய் வந்தாள் பர மளம் .

இவள ன் ேதாழ கள ல் ஒ த்த , ேஜாத ய ன் ெகட்ட
எண் ணத்ைத அவள டம் ற, அைதப் ெபர தாக எ த் க்
ெகாள்ளாத பர மளம் "எபப் ேயா யா க்ேகா உதவ
ெசய் ய ம் அபப் ன் ந ைனக்க றாள் இல் ைலயா? அந்த
நல் ல ணம் இ க் இல் ைலயா? அ ேபா ம் எனக் .”
என் ெசால் வ ட் ெதாடரந் ் உதவ கள் ெசய் வந்தாள்.
ஏேத ம் ேதைவப் பட்டால் இபே் பாெதல் லாம் ச ல ச ம யர்
பர மளத்த டம் ேகட்காமல் ேஜாத ய டம் ேகட் ப் ெபறத்
ெதாடங் க னர.்

நல் ல உள்ளம் பைடத்த பர மளம் எபப் ேயா ப ற க்

உதவ ந்தால் ேபா ம் என் வழக்கம் ேபால ேஜாத க்

உதவ ெசய் வந்தாள்.

ஒ ைற ேஜாத "ஒ ஏைழப் ெபண் ண ன் வ

தீ பப் ற்ற க் ெகாண் ட நாம் ஏேத ம் உதவ ம் பர மளா"

என் ற ந ைறய உைடகள் ெகாஞ் சம் கண சமான பணம்

ேவண் ம் என் ேகட் ப் ெபற்றாள். பர மள ம் தன்

தந்ைதயார டம் ேகட் வாங் க வந் ேஜாத ய டம் ெகா த்தாள்.

பல நாட்களாக ேசம த்த பணம் ேஜாத ய டம் இ ந்த .
பணம் ேசர ேசர ேஜாத ய ன் ஆைச ம் அத கமாய ற் .
ஏைழக் ேவண் ம் என் ேகட் ப் ெபற்ற உைடகைளக் ட
ேஜாத கைடய ல் வ ற் ப் பணமாக்க க் ெகாண் டாள்.

அந்தப் பணத்ைத மைறத் ைவத் க் ெகாள்வத ம் ,

இன் ம் பணம் ேசரப் ப் த ம் கவனமாக இ ந்ததால்

ேஜாத க் ப பப் ல் கவனம் ைறந்த . அைரயாண் த் ேதர்

நைடெபற் க் ெகாண் ந்த . அன் ேதர் எ த ேஜாத

பள்ள க் வரவ ல் ைல. காரணம் ேகட்டேபா அவள்

தந்ைதயாைர காவலர் ப த் ச் ெசன் றதாகக் ற னாரக் ள்.

அவர் ஒ கைடய ல் கணக்ெக ம் ேவைலய ல் இ ந்தார.்

அங் பணம் த ட் ப் ேபாய் வ ட்டதாக ம் ேஜாத ய ன்

வட் ல் அந்தப் பணம் கண் ெட க்கப் பட்டதாக ம்

ற னாரக் ள்.

அதனால் அவைரக் ைக ெசய் காவல்

ந ைலயத் க் அைழத் ச் ெசன் வ ட்டாரக் ள் காவலரக் ள்.

‘அ என் பணம் ’ என் ேஜாத எவ் வள ெசால் ம் , அைத

நம் பவ ல் ைல காவல் அத கார .

இந்த ெசய் த காத ல் வ ந்த டன் பர மளம் தன்
தந்ைதைய அைழத் க் ெகாண் காவல் ந ைலயம் ெசன் றாள்.

அங் ேக அ ெகாண் ந ன் ற ந்த ேஜாத ைய ம் ,
அவள் தாயாைர ம் பாரத் ் ஆ தல் ற னாள். தன் டன்
இரண் ேதாழ கைள ம் அைழத் வந்த ந்தாள் பர மளம் .

ேநேர காவல் அத கார ய டம் ெசன் றாள். அவைர வணங் க னாள்.
அவர் என் னம் மா? என் ற ம் ேபசத் ெதாடங் க னாள்..

"ஐயா, நாங் கள் ேஜாத டன் ப க்க ேறாம் . அவரக் ள்

வட் ல் நீ ங் கள் கண் ெட த்த பணம் நாங் கள் ேசரத் ்த பணம் .

ெகாஞ் ச நாள் ன் ேனதான் ஒ வ பத்த ல் ச க்க ய

ெபண் க் உதவ நான் தான் ஆய ரம் பாய் வைர என்

தகபப் னார டம் ேகட் க் ெகா த்ேதன் . அதனால் அ த ட் ப்

பணம் இல் ைல. நாங் கள் ேசரத் ்த பணம் . அத் டன் ேஜாத தான்

பல க் ம் உதவ ெசய் க றாள். அதனால் அவள டேம இந்தப்

பணத்ைத ம் ெகா த் , ஏைழக் உத மா ெசான் ேனன் .

எங் கள் தந்ைதயாைர ம் ேகட் ப் பா ங் கள்.

பர மளத்த ன் ண வான ேபசை் சக் ேகட் காவலர்
மனம் மாற னார.் ேஜாத ய ன் தந்ைதயாைர வ வ த்
அ பப் னார.் அத் டன் ஏைழக க் உத ம் நற்பண் ைடய
ேஜாத ைய ம் பாராட் னார.்

தவ ெசய் வந்த ேஜாத ைய கேழண ய ல்

ஏற்ற வ ட்டாள் பர மளம் . கண் கள ல் நீ டன் நன் ற ப்

ெப க் டன் பர மளத்த ன் ைககைளப் ப த் க் ெகாண்

கண் ணீர் வ ட்டாள் ேஜாத .

ம நாள் பள்ள க் வந்த பர மளத்ைத ழ் ந் ெகாண் ட
ப ற ேதாழ கள் “உன் ைன ஏமாற்ற ப் பணம் பற த் வந்த
ேஜாத க் நீ நல் ல ெபயைரத் ேத த் தந் வ ட்டாேய பர மளா”
என் ற ேபா பர மளம் ச ர த்தாள்.

அவள ன் நல் ல ணம் உங் க க் த் ெதர யவ ல் ைல.

எவ் வள கஷ் டபப் ட் ேசம த்த க்க றாள். இேதேபால

எல் ேலா க் ம் ேசம க் ம் ணம் வளரேவண் ம் என் க ற

எண் ணத்ைத எல் ேலா ம் கற் க் ெகாள் ங் கள். யார ட ம்

உள்ள நல் லைதப் பாரக் ்க ேம தவ ர ைறகைளப் பாரக் ்கக்

டா .

அந்த வைகய ல் “ேஜாத ஒ நல் ல ெபண் ” என்
ற யைத அைனவ ம் ஒப் க் ெகாண் டா ம் , நீ
எல் ேலார ட ம் உள்ள நல் லைதேய பாரக் ்க றாய் பர மளா,
உன இந்த பண் ம் எங் க க் ேவண் ம் என்
ெசான் னைதப் ன் னைகேயா ஏற் க் ெகாண் டாள் பர மளம் .

ேஜாத பள்ள க் வந்த ம் ேநேர பர மளத்த டம்

ெசன் றாள் அ வைர அவைள ஏமாற்ற ச் ேசரத் ்த பணத்ைத

பர மளத்த டம் ேசரத் ்தாள்.

“என் ற்றத்ைத ம் , ைறைய ம் பாராமல் அத ம்
ந ைறைவப் பாரத் ்த உன் நல் ல ணம் ெதர யாமல் தவ
ெசய் ட்ேடன் . என் ைன மன் ன ச் . இன ேமல் நாம் ெரண்
ேப ம் ேசரந் ் மற்றவ க் உதவ ெசய் ேவாம் . த ல்
இந்தப் பணத்ைதத் தைலைமயாச ர யர டம் ெகா த் ஏைழப்
ப ள்ைளக க் த் ேதைவயானைத வாங் க த் தரச் ெசால் ேவாம்
வா” என் பர மளத்த ன் ைகையப் பற்ற க் ெகாண் ஓ னாள்
ேஜாத .

றள்

" ணம் நா ற்ற ம் நா அவற் ள்

ம ைகநா ம க்க ெகாளல் ”

வ ளக்கம்

ஒ வன ணங் கைள ம் , ற்றங் கைள ம் ஆராய் ந் ,

எ அத கமா இ க்க றேதா, அதன் அ பப் ைடய ல் ஏற் க்

ெகாள்ள ேவண் ம் .

ெதய் வ பக்த ள்ள ஒ மன் னர் ஒ ேதசத்ைத ஆண்
வந்தார.் அவர் வாய் ைம தவறாதவர.் நற் ணம் ந ரம் ப யவர.்
ஆதரவற்ேறா க் த் தாராளமாக உத ம் தரம் ச ந்ைத உள்ளவர.்
அவர் கழ் நாெடங் ம் பரவ ய ந்த .