திருக்குறள் கதைகள்

அவ ைடய அரண் மைன தைலநகர ல் இ ந்த . அந்தத்

தைலநகர ல் வ யாழன் ேதா ம் சந்ைத ம் .

ெவள ர் வ யாபார க ம் , வ வசாய க ம்

வ ற்பைனக்காகப் ெபா ட்கைள அந்தச் சந்ைதக் க் ெகாண்

வ வாரக் ள். மாைலய ல் ர யன் ேமற்க ல் மைறவதற் ள்

ெகாண் வந்தவற்ைற நகரவாச கள டம் வ ற் ப் பணம்

ெபற் க் ெகாண் , சந்ேதாஷமாகத் தங் கள் ஊரக் க் த்

த ம் ப ச் ெசல் வாரக் ள்.

வ யாபாரம் சர வர நைடெபறாவ ட்டால் ,

வ ற்பைனயாகாத ெபா ள்கைள மன் னர் வாக்கள த்தப ,

அரண் மைன அத கார கள் சந்ைதக் வந் வண கரக் ள டம்

அவரக் ள் ேகட் ம் ெதாைகையக் ெகா த் வாங் க க்

ெகாள்வாரக் ள். இபப் வாங் கபப் ம் ெபா ள்கைள மன் னர்

இல் லாதவரக் க் இலவசமாக வழங் வார.்

ஒ வ யாழனன் அந்தச் சந்ைதக் ெவள ர ந்
மக்க
ஒ ஏைழ அந்தணர் கனமான ஒ ைடையச் டன்

யாமல் மந் ெகாண் வந்தார.் மற்ற வ யாபார க

அமரந் ்தார.்

பக ல் சந்ைதய ல் மக்கள் ெவள்ளம் . பப் ாக
வ யாபாரம் நடந்த . அந்தணர டம் மட் ம் யா ேம
ெசல் லவ ல் ைல.

ர யன் ேமற்க ல் சர ம் ேவைளய ல் , சந்ைத கைலய

ஆரம் ப த்த . ெகாண் வந்த ெபா ள்கைள நல் ல லாபத் க்

வ ற் வ ட்ட வண கரக் ள் பணத்ைத எண் ண க் ெகாண்

அங் க ந் நகரந் ்தனர.் கைடச ய ல் அந்தணைரத் தவ ர

ன் வண கரக் ள் மட் ம் வ ற்பைனயாகாத தங் கள்

ெபா ள்க டன் அமரந் ்த ரந்தனர.் ஒ வர டம் தான யங் கள்

இ ந்தன. மற்ற இ வர டம் மள ைகப் ெபா ள்கள்,

ண மண கள் இ ந்தன. வர ல் ஒ வர் அந்தணைரப்

பாரத் ் , "வ ற்பதற் நீ ங் கள் என் ன ெகாண் வந்தீ ரக் ள்? என்

ேகட்டார.் அந்தணர் அைமத யாகக் ைடையத் த றந்

காண் ப த்தார.் அைதப் பாரத் ்த வண கரக் ள் வ ம் சந்ைதேய

அத ம் ப வாய் வ ட் ச் ச ர த்தனர.் வ டாமல் நீ ண் ட ேநரம்

ச ர த் ஓய் ந் வ ட் , ஒ வண கர,் சாமீ... வணாக நீ ங் க

இங் ேக காத்த க்க ேவண் டாம் . ெபா ேபாவதற் ள்

ைடையத் க்க க் ெகாண் ஊர் ேபாய் ச் ேச ம் . இைத

யா ேம வாங் க மாட்டாரக் ள்!" என் றார.்

உடேன அந்தணர,் "மன் னர் வாங் வார.் .." என் றார்

நம் ப க்ைக டன் . ர யன் மைற ம் ேவைளய ல் அரண் மைன

அத கார கள் த ைரகள ல் வந்தனர.் டேவ ஒ மாட்

வண் ம் வந்த . ன் வண கரக் ம் ேகட்ட

ெதாைககைள அத கார கள் ெகா த் வ ட் அவரக் ைடய

ெபா ள்கைள வண் ய ல் ஏற்ற னர.் கைடச ய ல் அந்தணர டம்

வந்த அத கார கள் அவ ைடய ைடய ல் இ ந்தைதப்

பாரத் ் வ ட் த க்க ட் ப் ப ன் வாங் க னாரக் ள். அந்தக்

ைடய ல் ஓட்ைட உைடசல் சாமான் கள், சட் , பாைன

ஓ கள், பை் ப ளங் கள்! அந்தணர் அத கார கைளப் பாரத் ் ,

"ஆய ரம் ெவள்ள க் கா கள் ெகா த் வ ட் ைடேயா

எல் லாவற்ைற ம் எ த் க் ெகாள் ங் கள்" என் றார.்

"ஐந் கா கள் டப் ெபறாத இந்தப் ெபா ள்கைள நீ ர்

நம் ப க்ைகேயா ெவள ர ந் மந் ெகாண்

வந் வ ட்டதால் பத் கா கள் ெகா த் வாங் க க்

ெகாள்க ேறாம் " என் றார் ஓர் அத கார . "ஆய ரத் க் ஒ கா

ைறந்தால் ட ைடையத் தரமாட்ேடன் ; உங் க க்

வாங் க வ பப் ம் இல் லாவ ட்டால் நான் பைழப இைத

ஊ க்ேக எ த் ச் ெசன் வ க ேறன் " என் றார் அந்தணர.்

அவர் கத்த ல் வ த்தம் . சந்ைதக் வந்த எவ ம்

ஏமாற்றத்ேதா த ம் ப ச் ெசல் லக் டா என் ப மன் னர ன்

கண் பப் ான உத்தர . எனேவ ஒ த ைரவரன் லமாக

மன் ன க் த் தகவல் அ பப் பப் ட்ட . ச ற ேநரத்த ல்

த ம் ப வந்த அந்தக் த ைரவரன் , "அந்தணர் ேகட் ம்
வாங் க க்
ெதாைகையக் ெகா த் வ ட் ைடைய

ெகாள் ம் ப மன் னர் ெசால் க றார.் ." என் றான் .

அந்தணர் மக ழ் சச் ேயா ஆய ரம் ெவள்ள க் கா கைள

வாங் க க் ெகாண் சந்ைதையவ ட் ெவள ேயற னார.் பை் பக்

ைட அரண் மைனக் வந் ேசரந் ்த . அன் ற ர

அந்தப் ரத்த ல் உறங் க க் ெகாண் ந்த மன் னர,் "ஜல் ஜல் "

என் ற ெகா சபத் ம் ேகட் ஓைசபப் டாமல் எ ந் ெகா

மண் டபத் க் வந்தார.் தங் கசச் ைல ேபால் தகதகெவன

ம ன் ன ய ஒ அழக ெமல் ல நடந் ெகா மண் டபத்த ன்

தைலவாய ைல வ ட் ெவள ேயற க் ெகாண் ந்தாள்.

அவ க் ப ன் னால் வர ைசயாக நான் ெபண் கள்!

மன் னர் த க்க ட் நால் வைர ம் வழ நடத்த ச் ெசன் ற

ெபண் ண ன் அ க ல் ெசன் றார.் அவ ைடய தைல தல்

பாதம் வைர தங் க ைவர நைககள் ெஜா த்தன. "ெபண் ேண!

உன் ைன இ வைர நான் இந்த அரண் மைனய ல்

பாரத் ்தத ல் ைல. நீ அைழத் ச் ெசல் ம் இந்தப்

ெபண் கைள ம் நான் பாரத் ்தத ல் ைல. நீ யார?் என் ேகட்டார.்

அதற் அவள், "என் ைனத் ெதர யவ ல் ைலயா உமக் ? நான்

தான் த மா ன் ைணவ . ெசல் வத் க் ெதய் வம் .

த மகள் என் க ற இலக் ம !" என் றாள்.

மன் னர் ஆசச் ர யத் டன் லட் ம ையப் பாரக் ்க.. 'நான்

வாசம் ெசய் ம் இந்த அரண் மைனக் ள் பை் பக் ளங் கள்

வந் வ ட்டதால் நான் இங் க ந் ெவள ேய க ேறன் .

பை் பக் ைட வ ைமய ன் ச ன் னம் . வ ைம இ க் ம்

இடத்த ல் என் னால் ய க்க யா ... வ க ேறன் ..."

என் றாள்.

"தாேய மகாலட் ம உங் க க்காக அந்தக் ைடைய

நான் அப் றபப் த்த யா . நான் என் மக்க க் அள த்த

வாக் த ய ன் ப வ ைல ெகா த் வாங் கபப் ட்ட ைட அ .

இ க்க வ பப் ம் இல் ைலெயன் றால் நீ ங் கள் தாராளமாகப்

ேபாகலாம் ..." என் றார.் லட் ம அரண் மைமையவ ட்

ெவள ேயற மைறந்தாள். அவைளப் ப ன் ெதாடரந் ்த அழகான

ேதவைதையப் பாரத் ் , "மகேள ந ல் ! நீ யார?் ' என் ேகட்டார்

மன் னர.் அதற் அவள் “என் ெபயர் தரம் ாம் பாள் லட் ம ைய

நீ ங் கள் ெவள ேயற்ற ய ப ற தானதரம் ம் பண் ண உங் கள டம்

எ ேம இ க்கா . தரம் ம் பண் ண இயலாத உங் கள டம்

நான் இ க்க வ ம் பவ ல் ைல. லட் ம ெசல் ம் இடத் க்ேக

நா ம் ெசல் ேவன் " என் றாள். "அ தான் உன் என் றால்

நீ ம் ேபாய் வ டலாம் ..." என் றார் மன் னர.் உடேன தரம் ாம் பா ம்

ெவள ேயற வ ட்டாள். ன் றாவதாக வந்த ெபண் , "என் ெபயர்

ணசீ . லட் ம ைய ம் , தரம் ாம் பாைள ம் நீ ங் கள் வ ரட்

வ ட்ட ப ற நற் ணமாக ய நான் மட் ம் உங் க டன் எபப்

இ க்க ம் ? நா ம் ெவள ேய க ேறன் ..." என் றவாேற

நைடையக் கட் னாள்.

அப் றம் வந்தவள் தன் ெபயர் கழரச என் றால் .

"மன் னா உம் ம டம் இ ந் ெசல் வம் ேபாய் வ ட்ட . அதனால்

தரம் ம் ெசய் ம் ஆற்ற ம் ேபாய் வ ட்ட . ெவள ேயற ய

நற் ணத்ைத ம் நீ ங் கள் த க்கவ ல் ைல . க க் அரச யான

நான் மட் ம் உங் கேளா எபப் இ க்க ம் ?' என்

ேகட்டாள்.

"உன் ைன நான் த க்கவ ல் ைலேய! யார் ேபானா ம்

எனக் க் கவைலய ல் ைல. கார் எனக் த் ேதைவய ல் ைல . நீ

தாராளமாகப் ேபாகலாம் ..." என் றார.் உடேன கழரச ம்

ேபாய் வ ட்டாள். கைடச யாக வந்தவள், "என் ெபயர் சத்யா.

வாய் ைமக் அரச நான் " என் றாள். உடேன மன் னர்

வழ மற த்தார.் அபே் பா சத்யா, "ெசல் வம் , தரம் ம் , கழ் ,

நற் ணம் எல் லாவற்ைற ம் நீ ங் கள் வ ரட் வ ட்ட ப ற

வாய் ைமயாக ய நான் இங் ேக வாழ் வதற் வாய் பே் ப இல் ைல.

நா ம் வ க ேறன் ... என் ைனத் த க்காதீ ரக் ள்...' என் றாள்.

அபே் பா மன் னர,் "நீ மட் ம் என் ைன வ ட் ப் ேபாய்

வ டாேதம் மா... உனக்காகத்தான் நான் ஒ பை் பக்

ைடையேய ஆய ரம் ெவள்ள க் கா கள் ெகா த்

வாங் க ேனன் . உனக்காகத்தான் ெசல் வம் , தரம் ம் , கழ் ,

நற் ணம் எல் லாவற்ைற ம் இழக்கத் ண ந்ேதன் .

வாய் ைமயாக ய நீ இல் லாமல் என் னால் வாழேவ யா ...."

என் கண் ணீ டன் ெகஞ் ச னார.் கதற அ தார.்

வாய் ைமக் அரச யான சத்யாவ ன் மனம் இளக ய .

"கவைலபப் டாேத மன் னா! எனக் நீ இவ் வள க்க யத் வம்

அள பப் ாய் என் நான் எண் ணேவ இல் ைல. நீ எனக் த ம்

மர யாைத என் மனைத ெநக ழச் ெசய் வ ட்ட . நான்

உன் ைனவ ட் வ லக மாட்ேடன் . என் ெறன் ம் உன் டேனேய

இ பே் பன் !" என் றாள்.

ம கணம் சத்யா ெவள ேய வராதைத அற ந்த மற்ற
வ ம் ஒ வர் ப ன் ஒ வராக உள்ேள வந் வ ட்டனர,்
லட் ம ையத் தவ ர!

இலக் ம வராவ ட்டால் பரவாய ல் ைல என் மன் னர்

எண் ண க் ெகாண் ந்தேபா பை் பக் ைடைய வ ற்ற

ஏைழ அந்தணர் வந்தார.்

"மன் னா என் னால் எல் லாவற்ைற ம்

இழந் வ ட் ரக் ளா?" என் ேகட்டார.்

"இல் ைல தரம் ச ந்தைன ம் , நற் ண ம் , க ம்
எல் லாவற் க் ம் ேமலாக வாய் ைம ம் என் ேனா தான்
இ க்க ன் றன. ெசல் வத் க் ெதய் வமான இலக் ம மட் ம்
ேபாய் வ ட்டாள்" என் றார.்

"இலக் ம ேபாய் வ ட்டதாக யார் ெசான் ன ? வாய் ைம
வா ம் இடேம த மகள ன் த க்ேகாய ல் . உள்ேள ேபாய்
என் ன டம் வாங் க ய ைடையத் த றந் பா ங் கள்..." என் றார்

அந்தணர.் உன் ைனவ ட் வ லக மாட்ேடன் . என் ெறன் ம்
உன் டேனேய இ பே் பன் !" என் றாள்.

ம கணம் சத்யா ெவள ேய வராதைத அற ந்த மற்ற
வ ம் ஒ வர் ப ன் ஒ வராக உள்ேள வந் வ ட்டனர,்
லட் ம ையத் தவ ர!

இலக் ம வராவ ட்டால் பரவாய ல் ைல என் மன் னர்

எண் ண க் ெகாண் ந்தேபா பை் பக் ைடைய வ ற்ற

ஏைழ அந்தணர் வந்தார.்

"மன் னா என் னால் எல் லாவற்ைற ம்

இழந் வ ட் ரக் ளா?" என் ேகட்டார.்

"இல் ைல தரம் ச ந்தைன ம் , நற் ண ம் , க ம்
எல் லாவற் க் ம் ேமலாக வாய் ைம ம் என் ேனா தான்
இ க்க ன் றன. ெசல் வத் க் ெதய் வமான இலக் ம மட் ம்
ேபாய் வ ட்டாள்" என் றார.்

"இலக் ம ேபாய் வ ட்டதாக யார் ெசான் ன ? வாய் ைம
வா ம் இடேம த மகள ன் த க்ேகாய ல் . உள்ேள ேபாய்
என் ன டம் வாங் க ய ைடையத் த றந் பா ங் கள்..." என் றார்
அந்தணர.்

உள்ேள ேபாய் ைடையத் த றந் பாரத் ்த மன் னர்

மைலத் ப் ேபாய் ந ன் றார.் அந்தக் ைட பை் ப

ளத் க் ப் பத லாக டரவ் ம் நவரத்த னக் கற்களா ம்

ெசாரண் மாைலகளா ம் ெபாற்கா களா ம் ந ரம் ப

வழ ந்த !

பரபரபப் ைடந்த மன் னர் அந்தணைரக் காண ெவள ேய
ஓேடா வந்தார.்

அவர் அங் ேக இல் ைல !

றள்

யாம் ெமய் யாக் கண் டவற் ள் இல் ைல எைனத்ேதான் ம்
வாய் ைமய ன் நல் ல ப ற.

வ ளக்கம்

உண் ைம தைலப் ேபால என் ம் ந ைலத்த க் ம்

ேப ேவெறான் ம் இவ் லக ல் இல் ைல என் ப சாத்த ரச்

சான் றா ம் . எல் லா அற ல் க ம் அறத்ைதேய உயரத் ்த க்

க ன் றன. வாய் ைமய ன் தைலைமப் பண்

உணரத் ்தபப் ட்ட .

“என் ைடய த ேயார் ஊத ய வ ண் ணபப் ம் கெலக்டர்

ஆஃப ச ல் ஒ மாதமாகத் ங் க க் ெகாண் க்க ற .

இன் ம் அ பர சீலைனக் க் ட எ த் க்

ெகாள்ளபப் டவ ல் ைல” என் றார் அந்த த யவர.்

“கெலக்டர் அ வலகத் க் ப் ேபாய் வ சார த்தீ ரக் ளா?
என் ன ெசால் க றாரக் ள்?

“பல ைற ேபாய் வந் வ ட்ேடன் . ஒ மாத

ஊத யத்ெதாைக எவ் வள க ைடக் ேமா அவ் வள ெதாைக

ெசலவழ ந் வ ட்ட . ஒவ் ெவா வ ம் ஒவ் ெவா வைரக்ைக

காட் க றாரக் ள். ெசக் ன ல் ேகட்டால் தாச ல் தாைரக் ேகட்கச்

ெசால் க றாரக் ள். தாச ல் தாைரக் ேகட்டால் , ெரவ ன்

இன் ஸ் ெபக்டைரக் ேகட்கச் ெசால் க றார.் ெரவ ன்

இன் ஸ் ெபக்டர் அ வலகத்த ேலேய இ பப் த ல் ைல. எபே் பா

வ வார் எபே் பா ெவள ேய ேபாவார'் என் யா க் ம்

ெதர யவ ல் ைல.”

“கெலக்டைரப் பாரத் ்தீ ரக் ளா?”

“என் ேபான் ற சாமான யரக் ள் எல் லாம் கெலக்டைரப்

பாரக் ்க மா?” என் றார் ெபர யவர.்

"நம் ேபான் ற சாமான யரக் க் உத வதற்காகத்தான்
கெலக்டர் என் ற பதவ ேய உ வாக்கபப் ட் க்க ற . நாைளக்

நா ம் உங் க டன் வ க ேறன் . கெலக்டைரப் பாரத் ்
வ டலாம் .” என் ேறன் .

“அதனால் மற்ற அத கார கள் ேகாப த் க் ெகாண் வ ட
மாட்டாரக் ேள?" என் றார் ெபர யவர் கவைல டன் .

"கவைலபப் டாதீ ரக் ள். ெபர ய அத கார ய டம் ேபானால்
ப ரசை் ன ந சச் யம் தீ ம் ” என் அவ க் உ த ெசான் ேனன் .

ம நாள் கெலக்டர் அ வலகத் க் ப் ேபானேபா

அங் ேக ஒ ெபர ய ட்டேம கெலக்டைரப் பாரக் ்கக்

காத்த ந்த . பாரை் வயாளர் ேநரம் 3 தல் 4 மண வைர

என் ேபாட் ந்த . ஆனால் ெவள ேய ேபாய ந்த கெலக்டர்

அ வலகத் க் வ ம் ேபாேத 4.30 மண ஆக வ ட்ட . இன்

கெலக்டைரப் பாரக் ்க யா என் ஊழ யரக் ள் ற யதால்

ெப ம் பாேலார் த ம் ப ப் ேபாய் வ ட்டாரக் ள். மார் பத்

ேபரத் ான் ெபா ைமயாகக் காத்த ந்ேதாம் .

மார் ஐந் மண க் கெலக்டர் மண ைய அ த்

ப ைன அைழத்தார.் ப க் ப் ப ன் னால் நா ம்

ைழந் வ ட்ேடன் . கெலக்டர் கத்த ல் கைளப் ம் ச ப் ம்

ெதர ந்த .

"என் ன?" என் றார் என் ைனப் பாரத் ் .

“சார!் பாரை் வயாளர் ேநரத்த ன் ேபா உங் கைளப் பாரக் ்க

மார் ேபர் காத்த ந்தாரக் ள். ெப ம் பாேலார் த ம் ப ப்

ேபாய் வ ட்டனர.் நாங் கள் பத் ேபர் இ க்க ேறாம் . தைய

ரந் ் நீ ங் கள் எங் கைளப் பாரக் ்க ேவண் ம் ? என் ேறன்

பண வாக..

ப ன் என் ன டம் த ம் ப , “அெதல் லாம் பாரக் ்க
யா . யாைரக் ேகட் உள்ேள வந்ேத? ெவள ேய ேபா!”
என் வ ரட் னார.்

கெலக்டர் க்க ட் , “இ இ ” என் ப ைன

அடக்க வ ட் , என் ன டம் "சார.் ஒ ஐந் ந ம டம் கழ த்

நான் ஒவ் ெவா வராகக் பப் க ேறன் . ெகாஞ் சம்

காத்த ங் கள்” என் றார.்

ெசான் ன ேபாலேவ, ச ல ந ம டங் கள் கழ த்
ஒவ் ெவா வராக
ேகட்டார.் வரச் ெசால் அவரக் ள் ைறகைளக்

எங் கள் ைற வந்தேபா , ெபர யவர ன் ப ரசை் னையச்
ெசான் ேனன் . கெலக்டர் சம் பந்தபப் ட்ட அத கார ைய அைழத்
வ சார த்தார.்

"இைத ஏன் இன் ம் நீ ங் கள் பர சீ க்கவ ல் ைல ?”
என் அத கார ையக் க ந் ெகாண் டார.்

“நாைளக் இந்த வ ண் ணபப் ம் என் ேமைஜக் வர

ேவண் ம் ” என் அத கார ய டம் ெசால் வ ட் ,

அ க ந்த உதவ யாளர டம் , “இைதக் ற த் ைவத் க்

ெகாள் ங் கள். நாைளக் எனக் இ பற் ற

ந ைன ட் ங் கள்” என் ெசான் னவர் ெபர யவைரப் பாரத் ் ,

"கவைலப் படாதீ ரக் ள். நீ ங் கள் எல் லா வ வரங் க ம் சர யாகக்

ெகா த்த ந்தால் இன் ம் ஒ வாரத் க் ள் உங் கள்

ஓய் த யம் சாங் ஷன் ஆக வ ம் ” என் றார.் அவ க் நன் ற

ெதர வ த் வ ட் ெவள ேய வந்ேதாம் . கெலக்டர்

உ த யள த்தப ேய ஒ வாரத் க் ள் ெபர யவ க்

ஓய் த யம் வழங் கபப் ட் பப் தாகக் க தம் வந்த .

ெபர யவ க் ம க ம் ஆசச் ர யம் . “எபப் தம் ப இ ?”
என் றார் என் ன டம் , நம் ப யாமல் .

"ெபர யவேர! ப ரசை் ன தீ ரவ ல் ைல என் றால்

ேம டத்ைத அ க னால் தான் நடக் ம் ” என் ேறன் .

றள்

தனக் வைம இல் லாதான் தாள் ேசரந் ்தாரக் ் கல் லால்
மனக்கவைல மாற்றல் அர .

வ ளக்கம்

தனக் ந கர ல் லாத கட ள ன் த வ கைளப்

பற்ற னாேல ஒழ ய, இவ் லக ல் கவைல இல் லாமல் வாழ

யா . (இைறவன ன் த வ கைளப் பற்ற யவரக் க் க்

கவைல எ ம் இ க்கா .)