แผนปฏิบัติราชการด้านการท่องเที่ยวจังหวัดกระบี่ ประจำปีงบประมาณ 2566

คำนำ

แผนปฏิบัติราชการด้านการท่องเที่ยวจังหวัดกระบี่ ประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2566 ดำเนินการ
โดยสำนักงานการทอ่ งเที่ยวและกีฬาจังหวดั กระบี่ ร่วมกับหน่วยงานภาครัฐ ภาคเอกชน องค์กรที่เกี่ยวข้อง
กับการดำเนินงานทางการท่องเที่ยวในจังหวัดกระบี่ ในการกำหนดวิสัยทัศน์ ยุทธศาสตร์การพัฒนา
การท่องเที่ยวและวางแผนร่วมกันภายใต้ประเด็นการพัฒนา โดยการมงุ่ สกู่ ารเป็น “เมอื งท่องเท่ียวคุณค่าสูง
ที่มีคุณภาพระดับนานาชาติบนฐานการบริหารจัดการอย่างย่ังยืนภายใต้การมีส่วนร่วมของทุกภาคส่วน”
อันเป็นผลมาจากการประชุมหารือ รับฟังความคิดเห็นจากกลุ่มผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย ตลอดจนภาคีเครือข่าย
ที่เกี่ยวข้องร่วมกันบ่งชี้ประเด็นปัญหาและความต้องการในการพัฒนาขับเคลื่อนเชิงบูรณาการของภาคส่วนต่างๆ
โดยแผนพัฒนาการท่องเที่ยวจังหวัดกระบ่ี (พ.ศ. 2566 – 2570) ฉบับนี้ดำเนินการเชื่อมโยงกับ
ยุทธศาสตร์ชาติ 20 ปี แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 13 (พ.ศ. 2566 – 2570)
นโยบายรัฐบาล และแผนพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาติ ฉบับที่ 3 (พ.ศ. 2566 – 2570) ที่กำหนดให้
“การท่องเที่ยวของประเทศไทยเป็นอุตสาหกรรมที่เน้นคุณค่า มีความสามารถในการปรับตัว เติบโตอย่างยั่งยืน
และมีส่วนร่วม” และสอดคล้องกับแผนพัฒนากลุ่มจังหวัดภาคใต้ฝั่งอันดามัน (พ.ศ. 2566 – 2570)
ตลอดจนแผนพฒั นาจังหวัดกระบ่ี (พ.ศ. 2561 – 2565) ฉบับทบทวนปี พ.ศ. 2565

แผนปฏิบัติราชการด้านการท่องเที่ยวจังหวัดกระบี่ ประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2566 ฉบับน้ี
ส่วนหนึ่งเป็นผลมาจากองค์ความรู้จากกระบวนการวจิ ัยภายใต้การสนับสนุนของ สกสว. และหน่วยบริหาร
และจัดการทุนวิจัยดา้ นการเพิม่ ความสามารถในการแข่งขนั ของประเทศ (บพข.) และศูนย์ความเป็นเลิศการ
จัดการธุรกิจท่องเที่ยวและเศรษฐกิจสร้างสรรค์ มหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์ ท่ีนำแนวคิด BCG Model
มาประยุกต์ใช้ในการวางแผนพัฒนาเศรษฐกิจแบบองค์รวม ทั้ง เศรษฐกิจชีวภาพ (Bioeconomy) ซึ่งเน้น
การพัฒนาการท่องเที่ยวและบริการให้เป็นผลิตภัณฑ์มูลค่าสูง เชื่อมโยงกับ เศรษฐกิจหมุนเวียน (Circular
Economy) ภายใต้เศรษฐกิจสีเขียว (Green Economy) ที่ให้ความสำคัญกับการพัฒนาสังคมและการ
รักษาส่ิงแวดล้อมได้อย่างสมดุล อาศัยจุดแข็งของจังหวัดกระบี่ที่ฐานทรัพยากรอุดมสมบูรณ์ มีความ
หลากหลายทางชีวภาพและวัฒนธรรม มาเพิ่มขีดความสามารถในการแข่งขันด้วยนวัตกรรม ก่อให้เกิดการ
กระจายรายได้ สรา้ งชมุ ชนเข้มแข็ง และสง่ เสรมิ การท่องเทยี่ วท่ีเปน็ มิตรกับสิง่ แวดลอ้ มและมงุ่ สู่การพัฒนาที่
ยั่งยืน อันจะเป็นการขับเคลื่อนจังหวดั กระบี่สู่การเป็นแหล่งท่องเที่ยวคุณค่าสูงที่นา่ อยู่และยั่งยืนระดับโลก
ในอนาคตตอ่ ไป

สำนกั งานการทอ่ งเท่ียวและกีฬาจงั หวดั กระบี่
กนั ยายน 2564

ก

สารบญั หนา้
ก
คำนำ ข
สารบญั 1
ส่วนที่ 1 บทนำ 2
1.1 สถานการณ์ แนวโน้ม และทศิ ทางการท่องเทีย่ วของจังหวัดกระบ่ี 7
1.2 ผลการระดมความคดิ เห็นและการรับฟังความคดิ เห็นผู้มสี ่วนไดส้ ว่ นเสยี
1.3 ความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวท่เี ดินทางมาท่องเท่ียวในจงั หวดั กระบ่ี 11
สว่ นท่ี 2 นโยบาย ยทุ ธศาสตร์ และแผนพัฒนาท่ีเกี่ยวข้อง 17
2.1 ยทุ ธศาสตร์การพฒั นาการท่องเท่ียวระดับประเทศ 17
2.2 แผนยทุ ธศาสตร์การพัฒนาการทอ่ งเท่ียวกลมุ่ จงั หวดั ภาคใตฝ้ ั่งอันดามัน 20
2.3 แผนพฒั นาจงั หวัดกระบี่ พ.ศ. 2561 – 2565 ฉบบั ทบทวนรอบปี พ.ศ. 2565 28
2.4 จุดแขง็ จดุ ออ่ น โอกาสและอปุ สรรคของการท่องเที่ยวจงั หวดั กระบ่ี 30
สว่ นที่ 3 แผนพัฒนาการทอ่ งเท่ียวจงั หวัดกระบ่ี (พ.ศ. 2566 – 2570) 33
3.1 วสิ ยั ทัศนก์ ารพฒั นาการท่องเท่ียวจงั หวัดกระบ่ี (พ.ศ. 2566 – 2570) 33
3.2 เป้าหมายของแผนพฒั นาการทอ่ งเทย่ี วจงั หวัดกระบี่ (พ.ศ. 2566 – 2570) 33
3.3 ตวั ชี้วัดหลักระยะ 5 ปี (พ.ศ. 2566 – 2570) 34
3.4 พนั ธกจิ ของแผนพัฒนาการทอ่ งเทีย่ วจังหวัดกระบ่ี (พ.ศ. 2566 – 2570) 34
3.5 ยุทธศาสตรก์ ารพัฒนา 35
3.6 แนวทางการพัฒนาตามยทุ ธศาสตร์ 35
สว่ นที่ 4 แบบฟอร์มการจดั ทำแผนพฒั นาการทอ่ งเท่ยี วจงั หวัดกระบี่ ระยะ 5 ปี 46
(พ.ศ. 2566 – 2570) (แบบ จ.1)
สว่ นที่ 5 แบบฟอร์มขอ้ มูลพืน้ ฐานของโครงการและแบบฟอร์มรายละเอียด 88
จำแนกงบรายจ่าย

ข

สว่ นท่ี 1 บทนำ

อุตสาหกรรมการท่องเที่ยวและการบริการเป็นอุตสาหกรรมที่มีบทบาทสําคัญต่อการพัฒนา
เศรษฐกิจของประเทศไทยมาโดยตลอดและประเด็นทางด้านการยกระดับมา ตรฐานเพื่ อเ พิ่ม
ขีดความสามารถในการแข่งขันและการพัฒนาการท่องเที่ยวของประเทศไทย ไปสู่ “เศรษฐกิจสร้าง
คุณค่า สังคมเดินหน้าอย่างยั่งยืน” หรือ “High-Value and Sustainable Thailand” โดยกระทรวง
การท่องเที่ยวและกีฬา (2564) ตามร่างแผนพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาติ ฉบับที่ 3 (พ.ศ. 2566 –
2570) มุ่งเน้นการพัฒนาการท่องเที่ยวคุณค่าสูงอย่างยั่งยืน ซึ่งสอดคล้องไปกับยุทธศาสตร์ชาติ 20
ปี และกรอบแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 13 (พ.ศ. 2566 – 2570) ซึ่งกำหนด
วิสัยทัศน์ให้ “การท่องเที่ยวของประเทศไทยเป็นอุตสาหกรรมที่เน้นคุณค่า มีความสามารถในการ
ปรับตัว เติบโตอย่างยั่งยืนและมีส่วนร่วม (Rebuilding High Value Tourism Industry with
Resilience, Sustainability and Inclusive Growth)”

อย่างไรก็ตามในการพัฒนาและบริหารจัดการเมืองท่องเที่ยวนั้น ต้องอาศัยยุทธศาสตร์การ
พัฒนาที่ชัดเจน บนพื้นฐานของเศรษฐกิจชุมชนที่เข้มแข็ง โครงสร้างพื้นฐานที่ดี การมีฐาน
ทรัพยากรธรรมชาติท่ีอุดมสมบูรณ์ คณุ ภาพส่ิงแวดล้อมดีปราศจากมลภาวะ อีกทงั้ ต้องมีบุคลากรภาค
การท่องเที่ยวที่มีศักยภาพสูง ดังนั้นการกำหนดยุทธศาสตร์และการวางแผนจึงเปรียบเสมือนหางเสือ
เรือในการกำกับทิศทางให้บริหารจัดการอย่างมีประสิทธิภาพบรรลุเป้าหมายของประเทศ ซึ่งจังหวัด
กระบี่เป็นเมืองการท่องเที่ยวแถบอันดามัน ที่เป็นแหล่งท่องเที่ยวสำคัญของภาคใต้ ดังนั้นการเผชิญ
กับปัจจัยเสี่ยงทั้งจากการระบาดของโรคโควิด 19 และปัญหาที่สั่งสมมานานในด้านของสิ่งแวดล้อม
แรงงาน และการใช้ประโยชน์ทรัพยากรทางการท่องเที่ยว ซึ่งสมาคม ชมรมท่องเที่ยว องค์กรเอกชน
และภาครัฐต่างตระหนักถึงผลกระทบที่เกิดจากการขยายตัวของอุตสาหกรรมท่องเที่ยวจังหวัดกระบ่ี
และจังหวัดใกล้เคียงที่ใช้ทรัพยากรการท่องเที่ยวร่วมกัน ซึ่งจำเป็นต้องมีการกำหนดเป้าหมาย
การพัฒนาและประสานความร่วมมือกับหน่วยงานบริหารจัดการด้านงบประมาณในการพัฒนา เพ่ือ
เพิ่มประสิทธิภาพการบริหารจัดการในการสร้างอาชีพ กระจายรายได้จากภาคท่องเที่ยวสู่เศรษฐกิจ
ชุมชน การอนุรักษ์และพัฒนาแหล่งท่องเที่ยว การพัฒนาการท่องเที่ยวจังหวัดกระบี่ ซึ่งที่ผ่านมายัง
ขาดเอกภาพในบริหารจัดการแบบบูรณาการ รวมไปถึงการไม่มีแผนการขับเคลื่อนที่มีเป้าหมายซึ่ง
สอดคลอ้ งกบั บริบทของกระบ่ีที่มีจดุ เดน่ ในดา้ นความสวยงามของธรรมชาติ วถิ ีชีวิต ภายใต้ภาพลักษณ์
ของการเปน็ เมืองทอ่ งเท่ยี วสเี ขียว (Krabi Go-Green)

การวางแผนร่วมกันภายใต้ชุดข้อมูลเดียวกันและมีการบ่งชี้ประเด็นปัญหาตามลำดับความ
รุนแรง แนวทางการแก้ไข กำหนดกรอบการดำเนินงานโดยมีหน่วยงานหลักที่จะผูกกับงบประมาณ
เพื่อให้แผนได้รับการขับเคลื่อนไปสู่การปฏิบัติอย่างต่อเนื่อง แผนพัฒนาการท่องเที่ยวจังหวัดกระบี่
ระยะ 5 ปี (พ.ศ. 2566 – 2570) ฉบับนี้อาศัยข้อมูลพื้นฐานจากงานวิจัยในชุดโครงการวิจัย การ
บริหารจดั การและขบั เคล่ือนแหล่งท่องเที่ยวคุณค่าสูงพ้ืนทีจ่ ังหวัดกระบเ่ี พื่อยกระดับความสามารถใน
การแข่งขันสู่การเป็นแหล่งท่องเที่ยวระดับโลกภายใต้การหารือความร่วมมือทั้ง สำนักงานจังหวัด
กระบี่ และสำนักงานการท่องเที่ยวและกีฬาจังหวัดกระบี่ ร่วมกับหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง ภายใต้การ
ประสานข้อมูล ความคิดเห็นจากผู้มสี ว่ นได้สว่ นเสียจากภาคเอกชน ภาคีเครือข่ายท่ีเก่ียวข้องกับการ
ท่องเที่ยวในจังหวัดกระบี่ ที่ได้ร่วมกันกำหนดทิศทางในการขับเคลื่อนอุตสาหกรรมการท่องเท่ี ยว
จังหวัดกระบี่สู่การเป็นแหล่งท่องเที่ยวที่มีคุณภาพระดับโลกบนฐานของการท่องเที่ยวสีเขียวที่สร้าง

1

มูลค่าเพมิ่ ให้กับสินค้าและบริการในระบบเศรษฐกจิ ของจังหวัดกระบี่ เพือ่ แกไ้ ขปัญหาดังกล่าวข้างต้น
ทั้งทางด้านสิ่งแวดล้อมของแหล่งท่องเที่ยว การร่วมกันกำหนดทิศทางและส่ือสารแบรนด์ ตลอดจน
การวางแผนการบริหารจัดการการท่องเที่ยวเชิงบูรณาการจังหวัดกระบี่ ซึ่งจำเป็นต้องอาศัย
องค์ความรู้จากกระบวนการวิจัยในการดำเนินการ ประกอบกับผลการศึกษาจากงานวิจัยที่ผ่านมา
ภายใต้การสนับสนุนทุนวิจัยจากสำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมวิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม
(สกสว.) ที่แสดงให้เห็นวา่ จังหวัดกระบีม่ ีฐานขอ้ มูลทางดา้ นการท่องเที่ยวที่มศี ักยภาพในการนำมาตอ่
ยอดและพัฒนาการวิจัยในลักษณะของการวิจัยเชิงปฏิบัติการ (Action Research) และภายใต้ฐาน
งานวิจยั เดิม

แผนพัฒนาการท่องเที่ยวจังหวัดกระบี่ ระยะ 5 ปี (พ.ศ. 2566 – 2570) นี้จึงมุ่งเน้นการ
ตอบสนองการแก้ไขปัญหาสำคัญ อันจะเป็นการเพิ่มความสามารถในการแข่งขันของจังหวัดกระบี่
ภายใต้การพัฒนาแผนการขับเคลื่อนจังหวัดกระบี่สู่การเป็นแหล่งท่องเที่ยวคุณค่าสูง ร่วมกับทาง
จังหวัดกระบี่ ในการวิเคราะห์ปัญหา การลำดับความสำคัญและรายละเอียดแผนงานที่สามารถนำไป
เสนอของบประมาณมาบริหารจัดการการท่องเที่ยว ลดปัญหาความไม่ต่อเนื่องในการพัฒนาหรือการ
พัฒนาแบบแยกส่วน อันจะนำไปสู่การวางรากฐานทางเศรษฐกิจและการขับเคลื่อนแหล่งท่องเที่ยว
คณุ คา่ สงู พื้นทีจ่ งั หวดั กระบ่เี พื่อเพิม่ ขีดความสามารถในการเปน็ แหล่งท่องเทย่ี วระดับโลกต่อไป โดยใน
การพัฒนาแผนพัฒนาการท่องเที่ยวจังหวดั กระบี่ ระยะ 5 ปี (พ.ศ. 2566 – 2570) มีการวิเคราะห์
และดำเนินงานในส่วนทเี่ กยี่ วขอ้ ง ดงั น้ี

1.1 สถานการณ์ แนวโนม้ และทิศทางการท่องเท่ียวของจังหวดั กระบ่ี

จากผลการวิเคราะห์ข้อมูลสถิตินักท่องเที่ยว จังหวัดกระบี่ ซึ่งดำเนินการเก็บรวบรวมโดย
สำนักงานการท่องเที่ยวและกีฬา จังหวัดกระบี่ (2563) พบว่าด้วยศักยภาพการท่องเที่ยวใน
ระดับประเทศ และระดับนานาชาติ การนำเสนอสินค้าและบริการในแหล่งท่องเที่ยวที่หลากหลาย
ทั้งกิจกรรมการท่องเที่ยวทางทะเล ทางธรรมชาติบนบก เชิงสุขภาพ เชิงนิเวศ และทาง
ศิลปวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์และสุขภาพ จำนวนนักท่องเที่ยวในปีที่สถานการณ์ปกติจะมีปริมาณ
การเติบโตที่แนวโน้มสูงข้ึนตั้งแตป่ ีพ.ศ. 2560 จนถึงปีพ.ศ. 2561 มีอัตราการเพิ่มกว่าร้อยละ 11.7 แต่
ทวา่ ในปี พ.ศ. 2562 อัตราการเติบโตของอุตสาหกรรมท่องเท่ียวจากจำนวนนักท่องเที่ยวได้ลดลงคือเพ่ิม
ที่ร้อยละ 1.06 ก่อนที่จะหยุดชะงักเนื่องจากสถานการณ์การแพร่ระบาดของโรคไวรัสโคโรน่า หรือ
COVID-19 ทั้งนี้จากสถิติในปี พ.ศ. 2562 จังหวัดกระบี่มีนักท่องเที่ยวเดินทางมาเยือน จำนวนรวม
6,838,846 คน โดยพบว่าเป็นนักท่องเที่ยวชาวไทย จำนวน 2,495,022 คน และนักท่องเที่ยว
ชาวต่างประเทศ จำนวน 4,343,824 คน ซึ่งนักท่องเที่ยวส่วนใหญ่เป็นชาวต่างประเทศ คิดเป็นสัดส่วน
รอ้ ยละ 63.52 รายละเอยี ดดงั ตารางท่ี 1

ตารางที่ 1 จำนวนนกั ท่องเที่ยวทเ่ี ดนิ ทางมาท่องเที่ยวจังหวัดกระบีจ่ ำแนกตามภมู ลิ ำเนา

ปี 2558 2559 2560 2561 2562
ชาวไทย 2,087,433 2,168,735 2,266,946 2,530,535 2,495,022
ชาวตา่ งชาติ 3,488,108 3,635,101 3,790,435 4,236,323 4,343,824

รวม 5,575,541 5,803,836 6,057,377 6,766,858 6,838,846

ท่มี า: สำนกั งานการท่องเทย่ี วและกฬี าจังหวัดกระบี่ (2563)

2

1.1.1 ตลาดนักท่องเทยี่ วจังหวดั กระบี่
ในการศึกษาเกี่ยวกับตลาดนักท่องเที่ยวจังหวัดกระบี่ ในช่วงฤดูกาลท่องเที่ยว ตุลาคม –
มีนาคม สามารถวิเคราะห์โครงสร้างตลาดนักท่องเที่ยวจังหวัดกระบี่ ได้ดังภาพที่ 1 พบว่าตลาด
นกั ทอ่ งเทย่ี วชาวต่างประเทศเปน็ ตลาดหลกั โดยเปน็ กลุ่มตลาดนักทอ่ งเท่ียวกล่มุ ยโุ รป คิดเปน็ ร้อยละ
27.72 และตลาดนักท่องเที่ยวจีน คิดเป็นร้อยละ 14.07 และกลุ่มประเทศเอเชียนอื่นๆ ร้อยละ
6.94 ตามลำดับ ส่วนกลุ่มนักท่องเที่ยวชาวไทยนั้นเดินทางท่องเที่ยวในจังหวัดกระบี่สัดส่วนไม่น้อย
คิดเป็นร้อยละ 42.92 ซึ่งเป็นโอกาสของจังหวัดกระบี่เม่ือเกิดภาวะโรคระบาดโควิด 19 ในการที่จะ
ส่งเสริมการท่องเที่ยวโดยดึงกลุ่มนักท่องเทีย่ วชาวไทยให้เพิ่มจำนวนมากยิ่งขึ้นด้วยฐานกลุม่ ลูกค้าเดมิ
ทม่ี ีอย่แู ลว้

ภาพที่ 1 รอ้ ยละของนักท่องเที่ยวทเ่ี ดินทางมาท่องเท่ียวจังหวัดกระบ่ใี นปีพ.ศ. 2562 จำแนกตาม
ภูมลิ ำเนา

ท้ังนเ้ี ม่อื วิเคราะห์เฉพาะตลาดหลักอยา่ งกลุ่มนักท่องเท่ียวชาวตา่ งประเทศ ดังแสดงในภาพที่
2 พบว่า นักท่องเที่ยวจากทวีปยุโรปเป็นตลาดหลักของตลาดนักท่องเที่ยวชาวต่างประเทศ คิดเป็น
ร้อยละ 48.56 รองลงมาคอื นกั ท่องเที่ยวชาวจีน คดิ เปน็ ร้อยละ 24.65 และตลาดนักทอ่ งเทย่ี วกลุ่ม
ประชาคมอาเซยี น คดิ เปน็ รอ้ ยละ 12.15 ตามลำดบั โดยท่เี หลือไม่แตกต่างกันมากนัก อย่างไรก็ตาม
ตลาดกลุ่มหลักของตลาดนักท่องเท่ียวกลุ่มประชาคมอาเซียน คือ ตลาดนักท่องเท่ียวชาวมาเลเซียทีม่ ี
สัดสว่ นมากกว่ารอ้ ยละ 90 ของตลาดกล่มุ ประชาคมอาเซียน

3

ภาพที่ 2 สดั ส่วนของตลาดนกั ทอ่ งเท่ียวชาวต่างประเทศจำแนกตามกลุ่มประเทศ

โดยเมื่อพิจารณาตลาดนักท่องเที่ยวชาวต่างประเทศที่เป็นตลาดหลักในจังหวัดกระบี่ พบว่า
คือนักท่องเที่ยวจากทวีปยุโรป ซึ่งภาพที่ 3 ได้นำเสนอโครงสร้างตลาดนักท่องเที่ยวชาวยุโรป พบว่า
ตลาดหลักของทวีปยุโรปคือ นักท่องเที่ยวกลุ่มสแกนดิเนเวียน ประกอบไปด้วยเดนมาร์ก สวีเดน
ฟินแลนด์ และนอร์เวย์ พบว่ามีสัดส่วนร้อยละ 21.96 รองลงมาคือ นักท่องเที่ยวชาว
สหราชอาณาจักร คิดเป็นร้อยละ 18.48 นักท่องเที่ยวชาวเยอรมนี คิดเป็นร้อยละ 16.63
นักท่องเที่ยวชาวฝรั่งเศส คิดเป็นร้อยละ 11.51 โดยที่เหลือไม่แตกต่างกันมากนัก ด้วยเหตุนี้ ในการ
พฒั นาการทอ่ งเทยี่ วคุณค่าสงู ต้องใหค้ วามสำคญั กับพฤตกิ รรมและการให้คณุ ค่าของนกั ท่องเที่ยวในแต่
ละกลุ่ม

ภาพท่ี 3 ตลาดนักทอ่ งเทีย่ วจากทวีปยุโรป

4

อย่างไรก็ตามแนวโน้มการเปลี่ยนแปลงตลาดหลักของจังหวัดกระบี่นั้นในรอบ 5 ปีที่ผ่านมา
พบว่าจังหวัดกระบี่เปลี่ยนจากกลุ่มสแกนดิเนเวีย โดยเฉพาะอย่างยิ่งกลุ่มนักท่องเที่ยวสวีเดน
ฟินแลนด์ และเดนมาร์ก รวมทั้งกลุ่มจากประเทศเยอรมนี อังกฤษ ฝรั่งเศส ออสเตรเลีย และ
สวิสเซอรแ์ ลนด์ มาเป็นกลุ่มนักทอ่ งเท่ียวจนี รัสเซีย มาเลเซยี และสิงคโปร์ ท่มี อี ัตราการขยายตัวของ
ตลาดสูง โดยเฉพาะอย่างยิ่งนักท่องเที่ยวจีน ที่นิยมท่องเที่ยวจังหวัดกระบี่จนมีจำนวนมากที่สุดเป็น
อันดับหน่งึ มาต้ังแต่ปี พ.ศ. 2559 จนถึงปจั จบุ นั ประเด็นสำคัญของโครงสร้างตลาดซ่ึงมีรายละเอียด
ดังตารางที่ 2 คือพฤติกรรมนักท่องเที่ยวที่ส่งผลต่อรูปแบบกิจกรรมการท่องเที่ยว สินค้าและบริการ
รวมไปถึงลักษณะของสิ่งอำนวยความสะดวกในแหล่งท่องเที่ยวที่มีการเปลี่ยนแปลงไปตามกลุ่ม
ผู้มาเยือน แม้ว่าในปี พ.ศ. 2564 จะไม่มีนักท่องเที่ยวชาวจีน ซึ่งเนื่องมาจากการห้ามเดินทางออก
นอกประเทศของรัฐบาลจีนทำให้ไม่มีนักท่องเที่ยวชาวจีนเดินทางมาท่องเที่ยวในประเทศไทย รวมถึง
จังหวดั กระบท่ี ำให้ในช่วงทเ่ี กดิ การแพร่ระบาดของโรคไวรสั โคโรน่า หรอื COVID-19 มีรายได้จากการ
ท่องเที่ยวประมาณร้อยละ 30 ของช่วงเวลาปกติ แต่ในขณะเดียวกันเป็นโอกาสให้ทรัพยากรทาง
ธรรมชาติในแหล่งท่องเที่ยวต่าง ๆ ได้มีโอกาสฟื้นฟูตัวเองในช่วงระยะเวลาที่ผ่านมาจนมีความอุดม
สมบูรณเ์ พิ่มมากขน้ึ

ตารางที่ 2 จำนวนของนักทอ่ งเท่ยี วชาวตา่ งประเทศจำแนกตามภมู ิลำเนาใน 10 อนั ดบั แรกของ

จังหวัดกระบ่ี

รายการ ปี 2560 ปี 2561 ปี 2562 ปี 2563 ปี 2564

(ม.ค.-ก.ค.)

จำนวนนกั ทอ่ งเท่ยี วที่

เดินทางมายงั จงั หวดั 6,588,822 6,766,858 6,759,836 1,562,880 242,672

กระบ่ี (คน)

จำนวนนักท่องเที่ยวท่ี 1 จีน 1 จีน 1 จีน 1 จนี 1 สหรัฐอเมริกา

เดนิ ทางมาจาก 2 UK 2 UK 2 UK 2 มาเลเซยี 2 เยอรมนี

ตา่ งประเทศ 10 อนั ดับ 3 มาเลเซยี 3 มาเลเซีย 3 มาเลเซีย 3 รัสเซีย 3 UK

แรกของจงั หวัดกระบ่ี 4 เยอรมนี 4 เยอรมนี 4 เยอรมนี 4 ลาว 4 จีน

5 ฝร่งั เศส 5 ฝร่งั เศส 5 ฝรัง่ เศส 5 ญป่ี นุ่ 5 เกาหลี

6 ออสเตรเลยี 6 สวเี ดน 6 สหรัฐอเมริกา 6 อินเดีย 6 ฝร่ังเศส

7 สวีเดน 7 สหรฐั อเมริกา 7 ออสเตรเลีย 7 เกาหลี 7 รสั เซีย

8 สหรฐั อเมรกิ า 8 ออสเตรเลีย 8 สวีเดน 8 ฝร่ังเศส 8 ญปี่ ุ่น

9 สงิ คโปร์ 9 สงิ คโปร์ 9 สงิ คโปร์ 9 เยอรมนี 9 พม่า (เมยี น

10 สวสิ ฯ 10 สวสิ ฯ 10 สวสิ ฯ 10 UK มาร)์

10 ยุโรป

ตะวันออก

รายได้จากการ 105,029.26 115,176.70 112,055.50 29,032 3,183.85

ท่องเท่ียวจังหวัดกระบี่ ล้านบาท ลา้ นบาท ล้านบาท ลา้ นบาท ลา้ นบาท

จำนวนวนั พำนกั เฉลย่ี 4.45 4.41 4.31 - -

คา่ ใชจ้ า่ ยเฉลยี่ /คน/วนั 5,034.17 5,386.11 5,344.55 ปี 2563 ยงั ยงั ไมผ่ ่านการ
บาท ไมผ่ า่ นการ รบั รอง

รบั รอง

ทม่ี า: สำนักงานการทอ่ งเทีย่ วและกีฬาจังหวัดกระบ่ี (2564)

5

ทัง้ นเ้ี ม่ืออาศัยเกณฑ์การจัดกลุ่มนักท่องเท่ียวคุณค่าสงู ตาม ศวิ ฤทธ์ิ พงศกรรังศิลป์ และคณะ
(2562) ซึ่งได้มีการศึกษาจัดกลุ่มนักท่องเที่ยวคุณค่าสูง โดยใช้การวิเคราะห์องค์ประกอบ (Factor
Analysis) และการวิเคราะห์จัดกลุ่ม (Cluster Analysis) ทั้งนี้สามารถจัดแบ่งกลุ่มนักท่องเที่ยว
คุณคา่ สูงในจังหวัดกระบ่ีได้เป็น 4 กลมุ่ ดังนี้

กลุ่มที่ 1 นักท่องเที่ยวกลุ่มพักผ่อนหย่อนใจ (Leisure Tourists) ประกอบไปด้วยกลุ่ม
นักเดินทาง (Traveler) กลุ่มพักผ่อนหย่อนใจ (Leisure) กลุ่มนี้เน้นกิจกรรมการผ่อนคลาย ต้องการ
ความเป็นส่วนตัวในที่พัก การอาบแดด การพักผ่อน การเล่นน้ำในสระที่บริการภายในโรงแรม การ
ดนิ เนอร์รวมไปถงึ การทำกจิ กรรมท่เี น้นการดแู ลสุขภาพรา่ งกายและจติ ใจ เช่น นวดสปา นวดแผนไทย
อบไอน้ำ โยคะ การเขา้ ฟิตเนส รวมท้งั การเดินออกกำลังกายบริเวณชายหาดในชว่ งเช้า ชว่ งเย็น เป็น
ต้น ทั้งนี้สว่ นใหญเ่ ป็นกลุ่มท่ีให้ความสำคัญกบั สภาพแวดล้อมของแหล่งท่องเที่ยว ธรรมชาติท่ีสวยงาม
มาตรฐานที่พัก การบริการ และสิ่งอำนวยความสะดวกสนับสนุนตา่ งๆ ที่ได้มาตรฐาน ปลอดภัย ชอบ
แหลง่ ทอ่ งเทยี่ วท่มี ชี ่อื เสยี งหรอื ได้รบั ความนยิ ม ซงึ่ มกี ลมุ่ ย่อยในนค้ี อื กลมุ่ ชมววิ ทิวทัศน์ (Sightseeing)
ประกอบไปด้วยการนั่งรถชมวิว ชมสถานที่ ชมวิวทิวทัศน์ ดูสถานที่ต่างๆไปเรื่อยๆ นักท่องเที่ยวให้
ความสำคัญกับความเพลิดเพลนิ ใจส่วนตัวเป็นสำคัญ และนักท่องเที่ยวมักไม่ชอบทำอะไรซ้ำแบบเดมิ
มกั จะแสวงหาสถานทใี่ หม่ ๆ เสมอ

กลุ่มที่ 2 กลุ่มประสบการณ์ท้องถิ่น (Local Experience) ประกอบไปด้วยการศึกษาวิถี
ชีวิต วัฒนธรรม ประเพณี งานเทศกาลต่างๆ ในท้องถิ่น เที่ยวชมแหล่งท่องเที่ยวทางประวัติศาสตร์
โบราณสถานเก่าแก่ของท้องถ่ินนน้ั เชน่ พพิ ธิ ภัณฑ์ อนสุ าวรยี ์ อนสุ รณ์สถาน ศาสนสถาน ศึกษาเที่ยว
ชม ป่าชายเลน ป่าชายหาด ป่าพรุ อุทยานแห่งชาติ วนอุทยาน สวนเกษตร พื้นที่เกษตรกรรม ฟาร์ม
ต่างๆ ล่องเรือ ล่องแพ และการท่องเที่ยวตามจุดชมวิวทิวทัศน์ ป้าย หรือสัญลักษณ์ที่แสดงถึง
เอกลกั ษณข์ องแหลง่ ทอ่ งเท่ียวนัน้ ๆ เพอื่ ถ่ายภาพเกบ็ ไว้เปน็ ทีร่ ะลึก

กลุม่ ที่ 3 กลมุ่ นกั ผจญภัย (Adventure Tourists) ประกอบไปดว้ ยกจิ กรรมปีนเขา ปีนผา
ส่องสัตว์ ดูนก ล่องแก่ง เดินป่า ขี่จักรยานเสือภูเขา ศึกษาธรรมชาติ ขี่จักรยาน บันจี้จั๊มพ์ เพนท์บอล
โกคาร์ท ขับรถ ATV ยงิ ปืน และการท่องเทีย่ วแบบผจญภัย ต่นื เต้นท้าทาย ใช้กำลังและความพยายาม
เสยี่ งแค่ไหนก็ทำ การท่องเที่ยวเชิงกีฬา กล่มุ น้ขี องจงั หวัดกระบ่ีสว่ นใหญ่นอกจากปีนเขาแล้วเป็นการ
ทอ่ งเทย่ี วทางน้ำ (Water Activity Tourism) ซงึ่ ไดแ้ ก่กิจกรรมน่ังเรือสปดี โบ๊ท บานาน่าโบท๊ ดำนำ้ ตื้น
แบบสน็อคเกิ้ลระดับผิวน้ำ ดำน้ำลึกแบบสคูบ้า กลุ่มที่ชอบเล่นน้ำทะเลตามชายหาด เล่นน้ำตก และ
พายเรือแคนู คายัค รวมทั้งเป็นยังมีกลุ่มย่อยคือเป็นพวกกลุ่มนักเดินทาง (Traveler) ประกอบ
ไปด้วยนักท่องเที่ยวท่ีท่องเที่ยวเพื่อประสบการณ์แปลกใหม่ เปลี่ยนบรรยากาศที่จำเจในชีวิตประจำวัน
ท่องเที่ยวเพื่อปลดปล่อยตัวเองให้มีอิสระ ค้นหาความต้องการที่แท้จริง และกลุ่มที่มักจะไปพักผ่อน
วันหยดุ ในตา่ งประเทศ

กลุม่ ที่ 4 กลุม่ ความสนใจเฉพาะ (Special Interest Tourist) ประกอบไปดว้ ย เยี่ยมญาติ
เพอ่ื น ทำกจิ กรรมทำบญุ ไหวพ้ ระ สักการะสิง่ ศกั ดิ์สทิ ธิ์ ทัศนศกึ ษา เรยี นรสู้ ่งิ ใหมๆ่ ประชมุ สัมมนา ดู
งาน ชอบความเป็นส่วนตัว และความเงียบสงบ และพูดคุย คลุกคลีกับชาวบ้านในพื้นที่ ซึ่งรวมไปถึง

6

กลุ่มที่ชื่นชอบการท่องเที่ยวเพื่อการเรียนรู้ โดยรวมไปถึงกลุ่มเฉพาะที่มีการขยายตัวมากขึ้นคือ กลุ่ม
นกั ท่องเทยี่ วในเมือง (City Tour) ประกอบไปด้วยช้อปปิ้ง ซ้อื ของกนิ ของท่ีระลึก ของฝาก ช้อปป้ิง
ท่องเที่ยวตลาดนัด ถนนคนเดิน ทัวร์ในตัวเมือง กินกาแฟ เล่นอินเตอร์เน็ต และชิมอาหารอร่อยตาม
ร้านที่มีชื่อเสียงของเมือง เป็นต้น นอกจากมียังมีกลุ่มท่องเที่ยวเพื่ออายุวัฒนะ (Wellness
Tourism) ประกอบไปด้วยการท่องเที่ยวเพื่อสุขภาพ และการดูแลตนเอง เช่น สปา การท่องเที่ยว
ภายในประเทศที่ตนเองอาศัยอยู่ การท่องเที่ยวเชิงนิเวศ หรือเชิงอนุรักษ์ เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม
เท่ยี วตามภเู ขา หินผา โพรง ถ้ำ บ่อนำ้ พรุ ้อน และการทอ่ งเทีย่ วต่างประเทศ

1.1.2 รายได้จากการทอ่ งเที่ยวจังหวัดกระบี่

โครงสร้างทางเศรษฐกิจของจังหวัดกระบี่ มีแนวโน้มรายได้จากการท่องเที่ยวเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง
ทุกปี ซึ่งเป็นผลมาจากทั้งนโยบายการส่งเสริมการท่องเที่ยวของภาครัฐ และกระแสความต้องการของ
นักท่องเที่ยวทีน่ ิยมเดินทางมาท่องเท่ียวจังหวดั กระบี่ ในปี พ.ศ. 2562 มีรายได้จากการท่องเที่ยวลดลง
เป็น 112,055.50 ล้านบาท จาก 115,176.70 ล้านบาทในปี 2561 และ 105,029.06 ล้าน
บาทในปี 2560 (ตารางที่ 2) โดยนักท่องเที่ยวต่างชาติที่มีปริมาณการเดินทางเข้ามาท่องเที่ยวใน
จังหวัดกระบี่มากที่สุดในช่วง 3 ปีที่ผ่านมาคือ นักท่องเที่ยวชาวจีน สำหรับพฤติกรรมการใช้จ่ายของ
นกั ท่องเท่ียวพบวา่ นักท่องเที่ยวชาวต่างประเทศมีค่าใชจ้ ่ายเฉลี่ย 6,419.80 บาทตอ่ คนต่อวัน ซ่ึงท้ัง
นักท่องเที่ยวชาวไทยและชาวต่างประเทศมีการใช้จ่ายไปกับค่าที่พัก ค่าอาหารและเครื่องดื่ม และค่า
ซอื้ สินคา้ และของท่รี ะลกึ มากท่ีสดุ ตามลำดบั ดงั แสดงในตารางที่ 3

ตารางท่ี 3 พฤติกรรมการใชจ้ ่ายของนักท่องเทีย่ วท่เี ดินทางมาท่องเทีย่ วจงั หวดั กระบ่ี พ.ศ. 2562

หมวดการใช้จา่ ย นักท่องเท่ียวชาวไทย นกั ทอ่ งเที่ยวชาวต่างประเทศ

1. ค่าทพี่ ัก 1,171.32 1,641.62

2. คา่ อาหารและเครื่องด่ืม 1,095.60 1,452.02

3. ค่าซ้อื สินคา้ และของทีร่ ะลึก 832.95 1,133.93

4. ค่าใชจ้ า่ ยเพอ่ื ความบนั เทิง 522.24 669.08

5. คา่ บรกิ ารทอ่ งเท่ียวภายในจงั หวดั 624.37 709.70

6. ค่าพาหนะเดนิ ทางในจังหวัด 394.95 543.19

7. คา่ ใชจ้ ่ายอืน่ ๆ 141.68 270.26

ค่าใช้จา่ ยเฉล่ีย บาท/คน/วัน 4,783.11 6,419.80

ท่ีมา: กรมการท่องเที่ยว (2563)

1.2 ผลการระดมความคิดเห็นและการรับฟังความคดิ เหน็ ผู้มีส่วนไดส้ ่วนเสยี

ผู้ที่เกี่ยวข้องกับการบริหารจัดการการท่องเที่ยวในจังหวัดกระบี่ทั้งหน่วยงานภาครัฐ และ
ภาคเอกชน รวมถึงชุมชนท้องถิ่นได้มีการนำเสนอประเด็นที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาเมืองท่องเที่ยว
คุณคา่ สูง สามารถสรุปภายใตป้ ระเดน็ ดังตอ่ ไปนี้

7

1) ด้านสงิ่ แวดล้อมและทรัพยากรการทอ่ งเทีย่ ว

มติ ิการบรหิ ารจัดการ ประเด็นปญั หาจากท่ีประชุม แนวทางในอนาคต

ด้านสิง่ แวดล้อมและ - ปญั หานำ้ เสีย - การพัฒนาระบบสนบั สนนุ จาก
ภาครัฐใหม้ ีการบำบัดน้ำเสียใน
ทรพั ยากรการ - ปัญหาขยะ (ท้ังบนบก ชายหาด คลองสาธารณะ
- การพฒั นาโครงการ CSR ร่วมกบั
ท่องเที่ยว และในทะเล) ภาคเอกชนในการส่งเสริมในการ
ดำเนินการดูแลรักษาส่งิ แวดล้อม
- ปญั หาความแออัดบริเวณเกาะ เช่น บำบัดน้ำเสยี ก่อนปล่อยลงสู่
แหล่งนำ้ การคดั แยก กำจัดขยะถูก
และความขดั แยง้ ของกจิ กรรมการ วิธี
- การทีร่ ัฐสนบั สนนุ เทคโนโลยีใน
ทอ่ งเทย่ี ว นักท่องเทีย่ วกลุ่ม one- การบำบดั น้ำเสียและกำจดั ขยะ
อยา่ งมีประสทิ ธภิ าพ
day trip กบั กลุ่ม long-stay ท่ี - ขับเคล่ือนโมเดลการปฏบิ ตั ทิ ดี่ ี
เช่น อ่าวไร่เลยโ์ มเดลและ
ตอ้ งการความสงบปัญหาผลกระทบ ดำเนนิ การขยายผลไปยังพ้ืนท่ีอน่ื
- การกำกบั ดูแลและการตรวจสอบ
ต่อสตั ว์พวกค้างคาว ระบบนิเวศใต้ คณุ ภาพสง่ิ แสดล้อมอยา่ งสมำ่ เสมอ
- การวางแผนฟืน้ ฟูระบบนเิ วศ
ทะเล และพรรณไม้ ความอุดม - การสร้างความตระหนักให้กับ
นกั ท่องเท่ยี วและชมุ ชนท้องถิ่นตอ่
สมบรู ณข์ องระบบนิเวศ การอนรุ ักษณส์ งิ่ แวดลอ้ ม

- ปัญหาความขดั แย้งในการใช้

ประโยชน์ทดี่ ิน

- ปัญหาความเสือ่ มโทรมของ

ทรัพยากรธรรมชาตจิ ากการใช้

ประโยชน์ที่ดนิ ไม่เหมาะสม เชน่

ซากดกึ ดำบรรพ์ ภาพเขียนในถ้ำ

ถูกทำลายจากการขุดเจาะ

ปัญหาการขดุ เจาะน้ำแร่ร้อน การ

ทำลายทรัพยากรธรรมชาติน้ำพุ

ร้อน

2) ด้านการยกระดับสินคา้ และบรกิ าร

มติ ิการบริหารจัดการ ประเดน็ ปัญหาจากที่ประชุม แนวทางในอนาคต

ด้านการยกระดบั - เส้นทางการท่องเทีย่ วไม่หลากหลาย - พฒั นาและส่งเสรมิ การท่องเที่ยว

คุณภาพสินค้าและ ซ้ำกบั พ้ืนทอ่ี นื่ ไม่มีอตั ลักษณ์ ไม่ เชิงสร้างสรรคใ์ หมๆ่ เชน่ เส้นทาง

บรกิ าร ก่อใหเ้ กดิ การใชจ้ ่ายในชมุ ชน อารยธรรมโบราณ สร้างคุณค่าเนน้

- ขาดการเชือ่ มโยงตลาดการ เรื่องราวประวัตศิ าสตร์ ภาพเขียนสี

ท่องเทยี่ วกับประเทศเพ่อื นบ้านที่มี - พัฒนาการท่องเทีย่ วเชื่อมโยงกบั

ฐานประวตั ศิ าสตรว์ ัฒนธรรมคล้ายกัน ประเทสเพ่ือนบ้านดึงดดู ตลาดใหมๆ่

ขาด story telling เช่น เส้นทางการท่องเทีย่ วเชื่อมโยง

- ขาดการพฒั นาการท่องเทย่ี วเชิง อนิ โดนีเซีย-มาเลเซยี -ไทย (IMT-GT)

สรา้ งสรรคท์ ห่ี ลากหลาย - การพฒั นาและยกระดับมาตรฐาน

- มาตรฐานการบริการในระดับสากล ผลิตภณั ฑ์สนิ คา้ ของฝากของทรี่ ะลึก

- การท่องเทยี่ วเชิงชุมชนยังขาดการ บนฐานภมู ิปญั ญา

ขับเคล่ือนและระบบสนบั สนุนให้เกดิ

8

มิติการบริหารจัดการ ประเดน็ ปญั หาจากท่ีประชุม แนวทางในอนาคต

รายไดจ้ ากการท่องเทีย่ ว การสร้าง - การส่งเสริมและยกระดับมาตรฐาน

มลู คา่ เพิ่มใหก้ บั ผลผลิตจากภาค การบริการท่องเท่ยี วสากล

เกษตรและการประมงพื้นบ้านใน - การพฒั นาแหลง่ ท่องเที่ยวตาม

ชุมชน มาตรฐานการท่องเที่ยวสากล จดั ทำ

- แหล่งท่องเทีย่ วหลายแหง่ เส่ือมโทรม แผนปฏิบัตกิ ารจัดระเบยี บแหล่ง

แออัด ส่ือภาพลักษณด์ ้านลบ ลด ท่องเที่ยวทีเ่ ข้าข่ายต้องฟน้ื ฟแู ละดูแล

คุณค่าของการท่องเทยี่ ว ท่ีเกาะพีพี อ่าวนาง และเกาะลนั ตา

- ทรพั ยากรนำ้ พุเยน็ -พรุ ้อน ที่โดดเด่น พฒั นาชายหาดตน้ แบบที่ประสบ

ยังไม่ได้นำมาพัฒนาสร้างคณุ คา่ เชน่ ความสำเรจ็ ในการจัดการ

การท่องเทยี่ วเชงิ คุณภาพ

3) ดา้ นระบบความปลอดภัยของแหลง่ ท่องเที่ยว

มิตกิ ารบริหารจัดการ ประเด็นปญั หาจากที่ประชุม แนวทางในอนาคต

ระบบความปลดภยั - ปัญหาภาพลกั ษณ์ในการจดั การ - พัฒนาระบบมาตรฐานความ

ของแหล่งท่องเท่ียว ความปลอดภัยทางทะเล และทาง ปลอดภัยในการท่องเทยี่ วทางทะเล

บก การติด GPS เรือ การมี lifeguard

- มาตรฐานการท่องเท่ียวทางทะเล - การพัฒนาระบบการรักษาความ

- ปัญหาปัจจัยเสีย่ ง เชน่ โรคระบาด ปลอดภยั ต่อชวี ติ และทรัพยส์ ินของ

โควิ การเกิดอุบตั ิเหตุในแหลง่ นักท่องเท่ยี ว,การพฒั นาระบบการ

ทอ่ งเทย่ี ว จัดการความปลอดภัยจากโรค

- ระบบคดั กรองโรค สุขอนามัย ระบาด การคดั กรอง การรบั มือ

และสขุ ภาพของนักท่องเทย่ี ว และบรหิ ารบนความเปล่ียนแปลง

- การพฒั นาระบบการจดั การความ

เส่ียง การรบั จดั การกับปัญหากรณี

การเกิดอุบตั เิ หตุ แนวปฏบิ ตั ิทด่ี ี

ฯลฯ

4) ดา้ นการตลาดการทอ่ งเท่ียวและประชาสัมพันธ์

มติ กิ ารบริหารจดั การ ประเด็นปญั หาจากที่ประชุม แนวทางในอนาคต

การตลาดการ - ขาดการพัฒนาแบรนดท์ างการ - การกำหนดตำแหน่งทางการ
ตลาด
ท่องเท่ียวและ ทอ่ งเท่ียวและยังไมม่ ีกลไกในการ - การสร้างแบรนด์และการ
ขับเคล่ือนเชงิ บรู ณาการ
ประชาสมั พันธ์ สื่อสารอัตลักษณ์แบรนด์ ใน - การนำเสนอสนิ ค้าใหม่ๆเขา้ สู่
ตลาดการท่องเที่ยวโลก
ลกั ษณะของ one single -ออกแบบประสบการณเ์ ฉพาะของ
กระบ่ี เน้น Customer Journey
message

- การสร้างภาพลักษณ์ทางการ

ทอ่ งเทย่ี วและสอ่ื สารไปยงั ตลาด

เปา้ หมาย

9

มิตกิ ารบริหารจดั การ ประเดน็ ปัญหาจากที่ประชุม แนวทางในอนาคต

- การนำเสนอขายยังเน้นขายทะเล แบบ Executive บนฐานอตั ลักษณ์

ซึ่งมตี ลาดหลกั อยู่แล้ว สนิ ค้า ชมุ ชน

ทอ่ งเทีย่ วไม่หลากหลาย

5) ด้านการยกระดบั ร้านอาหารและบริการนักท่องเทย่ี ว

มติ กิ ารบรหิ ารจดั การ ประเดน็ ปัญหาจากที่ประชุม แนวทางในอนาคต

ด้านการยกระดบั - ผ้ปู ระกอบการองค์ความรู้ด้าน - การพฒั นาระบบและแนวทางการ

ร้านอาหารและบริการ Food Security ในการขบั เคลือ่ น ปฏิบัตทิ ่ีดีในด้าน Food Security

นักท่องเท่ียว Krabi Gastronomy - เช่อื มโยงการบรโิ ภคอาหารทะเล

- มเี กษตรกรทำการประมงใน ของจงั หวดั กระบ่แี ละเช่ือมโยงสู่

กระชัง และเน้นการประมงแบบ การทอ่ งเทีย่ วเชงิ อาหาร

เป็นมติ รกบั สิ่งแวดล้อม แต่ยงั ขาด -การสง่ เสรมิ การเพาะลยี้ งอาหาร

การใชป้ ระโยชนใ์ นดา้ นการ ทะเลในพื้นท่ีจงั หวัดกระบ่ีเพ่อื

ท่องเทีย่ วอยา่ งเต็มท่ี รองรบั การท่องเทีย่ ว

- มกี ารทำเกษตรกรรมแพะเลี้ยง - การพัฒนายกระดบั นวัตกรรม

สตั ว์เศรษฐกิจอาทิ เชน่ แพะ แตย่ งั แปรรูปผลติ ภัณฑ์ปศุสตั วต์ า่ งๆ เช่น

ขาดการเช่ือมโยงสู่การท่องเท่ียว จากนมแพะ

และการพัฒนาเชงิ พาณิชย์ - ส่งเสริมอาหารสมุนไพร การ

- การเชื่อมโยงแหล่งท่องเท่ียว ยกระดับอาหารท้องถ่ินสกู่ ารเป็น

แหล่งอาหารทะเล และการ อาหารภตั ตาคาร สรา้ งมลู คา่ เพ่ิม

ท่องเที่ยว เชน่ ธนาคารปมู า้ ในปา่ ดว้ ยนวตั กรรม เทคโนโลยี การแปร

โกงกาง รูป

6) ด้านการทอ่ งเที่ยวชุมชน

มติ กิ ารบริหารจัดการ ประเด็นปัญหาจากท่ีประชุม แนวทางในอนาคต

ดา้ นการท่องเทย่ี ว - ชุมชนทอ้ งถ่ินขาดการมีสว่ นรว่ ม - การสำรวจและอนรุ กั ษ์แหล่ง

ชุมชน ในการขับเคลอื่ นการท่องเทีย่ ว ท่องเท่ยี วประวตั ิศาสตรเ์ พอ่ื พัฒนา

- ชมุ ชนทอ่ งเทยี่ วขาดองค์ความร้ใู น ผลติ ภัณฑก์ ารท่องเทย่ี ว

การจดั การและรับมือกบั ภาวะ - การพัฒนาแผนแมบ่ ทการ

วิกฤต ท่องเทยี่ วโดยชมุ ชน

- การจัดการความรู้และการ

ขับเคลือ่ นการเรียนร้อู ย่างต่อเนือ่ ง

ของชมุ ชนท่องเท่ยี ว

โดยมีผลสรุปในประเดน็ ตา่ ง ๆ ดงั นี้

10

1.2.1 ความปลอดภัยในชีวิต และทรัพย์สิน นอกเหนือจากแหล่งท่องเที่ยวที่สวยงามอุดม
สมบูรณ์ไปดว้ ยธรรมชาตแิ ละสิง่ แวดล้อมท่ดี ี สิ่งท่ีตอ้ งมีการใหค้ วามสำคญั อย่างมากคือ เรื่องของความ
ปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์สิน เพราะความปลอดภัยในชีวิตทรัพย์สินจะเป็นตัวบ่งชี้และเพิ่มความ
มนั่ ใจให้กับนักท่องเที่ยวท่เี ดนิ ทางมาท่องเทีย่ วในจังหวดั กระบี่

1.2.2 การรักษาส่ิงแวดล้อมและความสะอาด ประเดน็ ด้านสงิ่ แวดลอ้ มและความสะอาดถือ
เป็นเรื่องสำคัญ และเป็นเรื่องพื้นฐานที่แหล่งท่องเที่ยวจำเป็นจะต้องมี เช่น ความสะอาดของห้องน้ำ
สุขาถังขยะและพื้นที่ลานจอดรถต่าง ๆ ในแหล่งท่องเที่ยวควรจะมีการรักษาความสะอาดมีการจัดถัง
ขยะหรือที่ทิ้งขยะไว้เป็นจุดเพื่อรองรับขยะที่นักท่องเที่ยวนำมาหรืออาจมีมาตรการอื่น ๆ ที่เป็นการ
ควบคมุ ในเรื่องของขยะและด้านความสะอาด

1.2.3 ป้ายส่อื ความหมายทางการทอ่ งเที่ยว เปน็ สว่ นท่ีเก่ียวข้องในการอำนวยความสะดวก
นักท่องเที่ยวที่เดินทางเข้ามาท่องเที่ยวในจังหวัดกระบี่ทั้งนักท่องเที่ยวชาวไทยและนักท่องเที่ยวชาว
ต่างประเทศ โดยป้ายสื่อความหมายทางการท่องเที่ยวเกี่ยวข้องกับเรื่องของป้ายบอกทางหรือป้าย
ประชาสมั พันธท์ างการท่องเทยี่ ว โดยมรี ปู แบบการนำเสนอทเี่ ปน็ เอกลกั ษณเ์ ฉพาะของจังหวัดกระบ่ี

1.2.4 เส้นทางจักรยาน เส้นทางจักรยานเป็นหนึ่งในอัตลักษณ์ที่พื้นที่ต่าง ๆ ได้กล่าวถึง
และได้มีการกล่าวถึงในเรื่องของการพัฒนาเส้นทางจกั รยานเพื่อส่งเสรมิ ภาพลักษณ์ของการเป็นเมือง
ท่องเที่ยวที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม ด้วยเหตุนี้ แนวทางการพัฒนาเส้นทางจักรยานควรจะมีการ
เชื่อมต่อและกระจายอยู่รอบเมืองจังหวัดกระบี่ โดยควรคำนงึ ถงึ ความปลอดภัยในการใชเ้ ส้นทาง และ
สิ่งอำนวยความสะดวกทีเ่ ก่ียวขอ้ งกับนักทอ่ งเท่ยี ว

1.2.5 การพฒั นาสินค้าทรี่ ะลึกและสินคา้ ชุมชน สินคา้ ท่ีระลกึ หรือของฝากในจังหวัดกระบี่
ยังขาดสินค้าที่มีการวางแผนการพัฒนาและออกแบบบรรจุภัณฑ์ที่สวยงามและมีเอกลักษณ์ รวมถึง
ไม่ได้มีการนำเสนออัตลักษณ์ของจังหวัดกระบี่ และควรมีการออกแบบสินค้าโดยดึงอัตลักษณ์ของแต่
ละพืน้ ที่ออกมาผนวกกบั ความเปน็ เอกลกั ษณ์ของพน้ื ถ่ิน

1.2.6 การท่องเที่ยวเชิงสุขภาพ จังหวัดกระบี่มีศักยภาพสำหรับรองรับการบริการ
นักท่องเที่ยวเชิงสุขภาพ แพทย์แผนไทย และภูมิปัญญาสมุนไพร เนื่องจากมีแหล่งท่องเที่ยวประเภท
น้ำพุร้อนได้แก่ พุน้ำร้อนเค็มคลองท่อม ซึ่งมีศักยภาพในการบำบัดรักษาเพื่อสุขภาพ และสอดคล้อง
กับพฤติกรรมนักท่องเที่ยวเชิงสุขภาพ ควรมีการวางแผนถึงรูปแบบการบริหารจัดการการท่องเท่ี ยว
สำหรับ รวมถึงการพัฒนาในส่วนของสิ่งอำนวยความสะดวก การวางแผนด้านที่พัก การจัดการด้าน
อาหาร และดา้ นต่าง ๆ ใหเ้ หมาะสมกับการท่องเทย่ี วเชงิ สุขภาพ

1.2.7 ประเด็นด้านวิถีชีวิต วัฒนธรรมและประวัติศาสตร์ที่เกี่ยวข้องกับแต่ละพื้นที่ ด้วย
จังหวัดกระบี่มีความโดดเด่นด้านการเป็นสังคมพหุวัฒนธรรม การขับเคลื่อนการท่องเที่ยวคุณค่าสูง
ควรมีการนำวิถีชีวิต วัฒนธรรมและประวัติศาสตร์เป็นส่วนประกอบการขับเคลื่ อนการสร้าง
ประสบการณก์ บั นักทอ่ งเที่ยวผา่ นกระบวนการมสี ว่ นรว่ ม

1.3 ความพงึ พอใจของนักท่องเที่ยวท่เี ดนิ ทางมาท่องเที่ยวในจังหวัดกระบี่

การศึกษาเรื่องความพึงพอใจและพฤติกรรมของนักท่องเที่ยวไทยที่เดินทางเข้ามาท่องเที่ยวในจังหวัด
กระบี่ มีวตั ถุประสงคเ์ พอ่ื ศึกษาลกั ษณะทางประชากรศาสตร์และพฤติกรรมการท่องเท่ียวที่มีผลต่อความพึงพอใจ
ในการเดินทางมาท่องเที่ยวจังหวัดกระบี่ของนักท่องเที่ยวไทย โดยใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการเก็บ

11

รวบรวมข้อมูลจากนักท่องเที่ยวไทยที่เดินทางมาท่องเที่ยวในจังหวัดกระบี่ จากกลุ่มตัวอย่าง จำนวน 450 คน
คำนวณจากของสถิตินักท่องเทีย่ วไทยในจงั หวัดกระบี่ ในปี 2563 เก็บข้อมูลในระหวา่ งวันที่ 1 กุมภาพันธ์ –
19 มีนาคม 2564 ในพื้นที่อำเภอเมืองกระบี่ (โรงแรมในเขตเทศบาลเมืองกระบ่ี โรงแรมในเขต ตำบลอ่าวนาง
วดั ถ้ำเสือ ลานปูดำ สวนสาธารณะธารา ชายหาดอ่าวนาง ชายหาดนพรตั นธ์ ารา ทา่ อากาศยานนานาชาติกระบี่)
อำเภออ่าวลึก (วัดมหาธาตุวชิรมงคล/วัดบางโทง ท่องเที่ยวชุมชน) อำเภอคลองท่อม (สระมรกต น้ำตกร้อน
นำ้ พรุ ้อน-เค็ม) และอำเภอเกาะลันตา (โรงแรมในเขตอำเภอเกาะลนั ตา) ตลอดทงั้ ประชาสมั พนั ธ์ QR Code ผ่าน
สอ่ื ออนไลน์ผลการวเิ คราะห์ขอ้ มลู ขอเสนอตามลำดบั หัวข้อดังต่อไปน้ี

ผลการศึกษาความพงึ พอใจและพฤตกิ รรมของนกั ท่องเทย่ี วไทยทเ่ี ดินทางเข้ามาท่องเท่ียวในจงั หวดั
กระบ่ี สรปุ ไดด้ ังนี้ นักทอ่ งเท่ียวเป็นเพศหญงิ คิดเป็นร้อยละ 60.67 เป็นเพศชาย คดิ เป็นรอ้ ยละ 39.33

นักท่องเท่ียวไทย มีอายุระหว่าง 21-30 ปี มากที่สุดอนั ดับ 1 คิดเป็นรอ้ ยละ 49.78 อันดับ 2
คอื อายตุ ำ่ กว่า 21 ปี คิดเปน็ ร้อยละ 20.44 และอันดบั 3 คอื อายุ 31-40 ปี คดิ เปน็ รอ้ ยละ 15.78

มีระดับการศึกษาสูงสุด มากที่สุดอันดับ 1 คือระดับปริญญาตรี คิดเป็นร้อยละ 62.67 อันดับ 2
คือ มัธยมศึกษาตอนปลาย/ปวช. คิดเป็นร้อยละ 21.33 และอันดับ 3 คือ อนุปริญญา/ปวส. คิดเป็นร้อย
ละ 5.56

มีอาชีพนักเรียน/นักศึกษา มากที่สุดอันดับ 1 คิดเป็นร้อยละ 39.77 อันดับ 2 คือ พนักงาน
บริษัทเอกชน/รับจ้างท่ัวไป คิดเป็นร้อยละ 23.56 และอันดับ 3 คือประกอบธุรกิจส่วนตัว คิดเป็นร้อยละ
17.33

มรี ายได้เฉลี่ยต่อเดือน มากที่สุดอนั ดับ 1 คือ ตำ่ กวา่ 10,000 บาท คิดเป็นร้อยละ 41.56 อันดับ 2
คือ 10,000-20,000 บาท คิดเป็นร้อยละ 26.88 และอันดับ 3 คือ มีรายได้เฉล่ียต่อเดือน 20,001-
30,000 บาท คิดเปน็ รอ้ ยละ 14.22

นักท่องเที่ยวไทยที่เดินทางเข้ามาท่องเที่ยวในจังหวัดกระบี่ มากที่สุดอันดับ 1 คือ จังหวัด
นครศรีธรรมราช คิดเป็นร้อยละ 21.11 อันดับ 2 คือ กรุงเทพมหานคร คิดเป็นร้อยละ 17.56 และ
อนั ดับ 3 คือ จังหวัดพังงา คดิ เป็นร้อยละ 10.45

พาหนะในการเดินทางมาท่องเที่ยว มากที่สุดอันดับ 1 คือ รถยนต์ส่วนบุคคล คิดเป็นร้อยละ 57.11
อันดับ 2 คือ เคร่ืองบิน คดิ เปน็ รอ้ ยละ 21.78 และอนั ดบั 3 คอื รถโดยสารประจำทาง คิดเปน็ รอ้ ยละ 8.67

แหล่งท่องเที่ยวที่จะเดินทางไปในครั้งนี้ มากที่สุดอันดับ 1 คือ หาดอ่าวนาง คิดเป็นร้อยละ 13.93
อันดับ 2 คือ เกาะพพี ี คดิ เป็นรอ้ ยละ 13.52 และอันดบั 3 คอื หาดไร่เลย์ คิดเป็นร้อยละ 8.92

สถานทีท่ ่ีใช้บริการพักแรมในการท่องเท่ียว มากท่ีสุดอันดับ 1 คือ โรงแรม/รีสอร์ท คิดเป็นร้อย
ละ 79.30 อันดับ 2 คือ บา้ นคนรจู้ ัก คดิ เป็นรอ้ ยละ 12.20 และอันดับ 3 คอื บงั กะโล คิดเป็นร้อยละ
2.70

ช่วงเวลาในการเดินทางมาท่องเที่ยวจังหวัดกระบี่ มากที่สุดอันดับ 1 คือ วันหยุดปลายสัปดาห์
คิดเป็นร้อยละ 42.40 อันดับ 2 คือ วันธรรมดา คิดเป็นร้อยละ 30.90 และอันดับ 3 คือ วันหยุดตาม
เทศกาล คิดเปน็ ร้อยละ 17.80

กิจกรรมการท่องเที่ยวที่นักท่องเที่ยวไทยชอบมากที่สุดในจังหวัดกระบี่ อันดับ 1 คือ เล่นน้ำ/
เดนิ ชายหาด คิดเปน็ ร้อยละ 29.56 อันดับ 2 คือ ดำนำ้ คิดเป็นร้อยละ 24.11 และอันดับ 3 คือ พาย
เรอื /คายคั คิดเปน็ ร้อยละ 14.88

12

จำนวนเงินที่ใช้จ่ายในการท่องเที่ยวจังหวัดกระบี่ มากที่สุดอันดับ 1 อยู่ในระหว่าง 2,000-
3,000 บาท คิดเป็นร้อยละ 24.00 อันดับ 2 คือ 7,000 บาทขึ้นไป คิดเป็นร้อยละ 23.60 และ
อันดับ 3 คือ 3,001-4,000 บาท คดิ เปน็ รอ้ ยละ 16.00

สิ่งทต่ี อ้ งการใหป้ รบั ปรงุ มากท่ีสุดอันดบั 1 คอื ความสะอาดของสถานท่ีทอ่ งเท่ยี ว/ห้องน้ำ คิดเป็น
ร้อยละ 21.56 อันดับ 2 คือ จำนวนเที่ยวรถโดยสาร คิดเป็นร้อยละ 17.78 และอันดับ 3 คือ อัตราค่า
โดยสารรถและเรือ คดิ เป็นรอ้ ยละ 16.44

นักท่องเที่ยวไทยเดินทางมาท่องเที่ยวในจังหวัดกระบี่ มากที่สุดอันดับ 1 คือจำนวนมากกว่า 3
ครั้ง คิดเป็นร้อยละ 40.70 อันดับ 2 คือ จำนวน 1 ครั้ง คิดเป็นร้อยละ 26.40 และอันดับ 3 คือ
จำนวน 2 ครง้ั คิดเป็นร้อยละ 20.70

จำนวนวันในการท่องเที่ยวจังหวัดกระบ่ีครั้งน้ี มากท่ีสุดอันดับ 1 คอื จำนวน 3 วัน คิดเป็นร้อย
ละ 40.40 อนั ดับ 2 คือ จำนวน 2 วัน คดิ เปน็ ร้อยละ 23.60 และอนั ดับ 3 คอื จำนวน 4 วนั คิดเป็น
ร้อยละ 15.30

จำนวนผู้ร่วมเดินทางมาท่องเที่ยวจังหวัดกระบี่ มากที่สุดอันดับ 1 คือ จำนวนมากกว่า 3 คน
คิดเปน็ ร้อยละ 50.00 อันดับ 2 คอื จำนวน 2 คน คิดเป็นร้อยละ 23.60 และอนั ดับ 3 คอื จำนวน 3
คน คิดเป็นรอ้ ยละ 20.20

การเดนิ ทางมากระบ่ีครั้งนี้มาร่วมกับใคร มากทส่ี ุดอนั ดับ 1 คือ มากับครอบครัว คิดเป็นร้อยละ
41.40 อันดับ 2 คือ มากับเพื่อน คิดเป็นร้อยละ 32.00 และอันดับ 3 คือ มากับคู่รัก คิดเป็นร้อยละ
16.20

สิ่งจูงใจในการมาท่องเที่ยวจังหวัดกระบี่ มากที่สุดอันดับ 1 คือ ต้องการพาครอบครัวไปพักผ่อน คิดเป็น
รอ้ ยละ43.30อนั ดับ2 คือเพ่ือนชวนให้มาเทีย่ ว คดิ เปน็ ร้อยละ25.10 และอนั ดบั 3 คือสื่อออนไลน์ คดิ เป็นร้อย
ละ 14.20

เหตุผลทตี่ ัดสินใจเดินทางมาท่องเที่ยวในจังหวัดกระบ่ี มากทส่ี ดุ อนั ดับ 1 คือ ทะเลสวย คิดเป็น
ร้อยละ 29.80 อันดับ 2 คือ ทิวทัศน์สวยงาม คิดเป็นร้อยละ 18.24 และอันดับ 3 คือ อาหารอร่อย
คดิ เป็นร้อยละ 10.93

ของที่ระลึกที่มาจังหวัดกระบี่แล้วซื้อกลับไปเป็นของฝาก มากที่สุดอันดับ 1 คือ สินค้า OTOP
คิดเป็นร้อยละ 35.46 อันดับ 2 คือ อาหารทะเล คิดเป็นร้อยละ 32.91 และอันดับ 3 คือ ผ้าบาติก/
มดั ยอ้ ม คดิ เปน็ ร้อยละ 17.41

ต้ังใจจะมาเที่ยวจังหวัดกระบี่ มากที่สุดอันดับ 1 คือ มาอีกแน่นอน คิดเป็นร้อยละ 93.11
อันดบั 2 คือ ไมแ่ น่ใจ คดิ เปน็ ร้อยละ 6.44 และอนั ดบั 3 คือ ไม่มาอกี แนน่ อน คดิ เปน็ รอ้ ยละ 0.45 (2
คน จาก 450 คน)

จะแนะนำเพื่อน/คนรู้จักให้มาท่องเที่ยวจังหวัดกระบี่ คิดเป็นร้อยละ 98.00 ไม่แนะนำ คิดเป็นร้อยละ
2.00 (9 คน จาก 450 คน)

ความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวชาวไทยทีเ่ ดินทางมาจังหวัดกระบี่ภายหลังโรคระบาดไวรัสโคโรนา่
2019 มีความพึงพอใจด้านการท่องเที่ยว ด้านการบริการของพนักงาน (ภาคเอกชน) และด้านการบริการ
ของเจ้าหนา้ ท่ี (หน่วยงานรฐั ) ดงั นี้

มีมาตรการป้องกันควบคุมโรคไวรัสโคโรน่า อันดับ 1 คือ นักท่องเที่ยวไทยค่อนข้างพอใจ คิด
เป็นร้อยละ 46.00 อนั ดบั 2 คือ พงึ พอใจอย่างมาก คดิ เป็นร้อยละ 41.34 และอันดับ 3 คือ พึงพอใจ
ปานกลาง คิดเปน็ ร้อยละ 11.11

13

สถานทที่ ่องเที่ยวมชี ื่อเสียงเป็นที่รู้จัก อันดับ 1 คือ นกั ทอ่ งเที่ยวไทยพึงพอใจอย่างมาก คิดเป็น
ร้อยละ 55.11 อันดับ 2 คือ ค่อนข้างพอใจ คิดเป็นร้อยละ 37.78 และอันดับ 3 คือ พึงพอใจปาน
กลาง คดิ เป็นร้อยละ 6.22

สถานที่ท่องเที่ยวมีให้เลือกหลายรูปแบบ อันดับ 1 คือ นักท่องเที่ยวไทยพึงพอใจอย่างมาก คิด
เป็นร้อยละ 55.56 อันดับ 2 คือค่อนข้างพอใจ คิดเป็นร้อยละ 37.11 และอันดับ 3 คือ พึงพอใจปาน
กลาง คดิ เป็นร้อยละ 5.78

สถานที่ท่องเที่ยวมีความเงียบสงบและเป็นธรรมชาติ อันดับ 1 คือ นักท่องเที่ยวไทยพึงพอใจ
อยา่ งมาก คดิ เป็นรอ้ ยละ 57.78 อันดับ 2 คอื คอ่ นขา้ งพอใจ คิดเปน็ รอ้ ยละ 35.11 และอนั ดับ 3 คือ
พึงพอใจปานกลาง คดิ เป็นรอ้ ยละ 5.33

สถานที่ท่องเที่ยวมีความสะอาด อันดับ 1 คือ นักท่องเที่ยวไทยพึงพอใจอย่างมาก คิดเป็นร้อย
ละ 43.56 อันดับ 2 คือ ค่อนข้างพอใจ คิดเป็นร้อยละ 43.33 และอันดับ 3 คือ พึงพอใจปานกลาง
คดิ เปน็ รอ้ ยละ 11.56

ห้องน้ำสาธารณะสะอาด อันดับ 1 คือ นักท่องเที่ยวไทยค่อนข้างพอใจ คิดเป็นร้อยละ 40.44
อันดับ 2 คือ พึงพอใจ-อย่างมาก คิดเป็นร้อยละ 30.89 และอันดับ 3 คือ พึงพอใจปานกลาง คิดเป็น
รอ้ ยละ 24.22

มีบริการห้องละหมาด อันดับ 1 คือนักท่องเที่ยวไทยค่อนข้างพอใจ คิดเป็นร้อยละ 43.33 อันดับ 2
คือ พึงพอใจอย่างมาก คิดเป็นร้อยละ 36.67 และอันดับ 3 คือ พึงพอใจปานกลาง คิดเป็นร้อยละ
17.11

มขี ้อมูลในการท่องเท่ียวท่ีเพียงพอ อนั ดับ 1 คือ นกั ท่องเทีย่ วไทยค่อนข้างพอใจ คิดเป็นร้อยละ
44.44 อันดับ 2 คือ พึงพอใจอย่างมาก คิดเป็นร้อยละ 39.56 และอันดับ 3 คือ พึงพอใจปานกลาง
คดิ เป็นรอ้ ยละ 13.78

ราคาสินค้าและบริการด้านการท่องเที่ยวมีความเหมาะสม อันดับ 1 คือนักท่องเที่ยวไทย
ค่อนข้างพอใจ คิดเป็นร้อยละ 44.44 อันดับ 2 คือ พึงพอใจอย่างมาก คิดเป็นร้อยละ 31.11 และ
อันดับ 3 คือ พึงพอใจปานกลาง คิดเป็นร้อยละ 20.67

ความมีน้ำใจของประชาชนในจังหวัดกระบ่ี อันดับ 1 คือ นักท่องเที่ยวไทยพึงพอใจอย่างมาก
คิดเป็นร้อยละ 47.78 อันดับ 2 คือ ค่อนข้างพอใจ คิดเป็นร้อยละ 41.33 และอันดับ 3 คือ พึงพอใจ
ปานกลาง คดิ เป็นรอ้ ยละ 9.11

จำนวนของผู้ให้บริการนำเที่ยวในจังหวัดกระบี่ อันดับ 1 นักท่องเที่ยวไทยค่อนข้างพอใจ คิด
เป็นร้อยละ 44.89 อันดับ 2 คอื พงึ พอใจอยา่ งมาก คดิ เปน็ ร้อยละ 42.67 และอันดบั 3 คอื พึงพอใจ
ปานกลาง คดิ เปน็ รอ้ ยละ 10.89

ความสะดวกในการเดนิ ทาง อนั ดับ 1 คือนักทอ่ งเทีย่ วไทยพึงพอใจอย่างมาก และคอ่ นขา้ งพอใจ คิด
เป็นร้อยละ 44.67 (เท่ากนั 2 ระดบั ) และอนั ดบั 3 คอื พงึ พอใจปานกลาง คดิ เปน็ รอ้ ยละ 8.22

ความปลอดภัยในการเดินทาง อันดับ 1 นักท่องเที่ยวไทยพึงพอใจอย่างมาก คิดเป็นร้อยละ
45.33 อันดับ 2 คือ ค่อนข้างพอใจ คิดเป็นร้อยละ 42.45 และอันดับ 3 คือ พึงพอใจปานกลาง คิด
เปน็ รอ้ ยละ 10.67

ความปลอดภัยจากภัยธรรมชาติ อันดับ 1 คือ นักท่องเที่ยวไทยพึงพอใจอย่างมาก คิดเป็นร้อย
ละ 46.22 อันดับ 2 คือ ค่อนข้างพอใจ คิดเป็นร้อยละ 43.33 และอันดับ 3 คือ พึงพอใจอย่างมาก
คดิ เปน็ รอ้ ยละ 8.45

14

ความสะอาดของสถานที่พัก อันดับ 1 คือนักท่องเที่ยวไทยค่อนข้างพอใจ คิดเป็นร้อยละ
45.78 อันดับ 2 คือ พึงพอใจอย่างมาก คิดเป็นร้อยละ 42.89 และอันดับ 3 คือ พึงพอใจอย่างมาก
คิดเป็นรอ้ ยละ 9.33

ความสวยงามของสถานที่พัก อันดับ 1 คือนักท่องเที่ยวไทยพึงพอใจอย่างมาก คิดเป็นร้อยละ
50.89 อันดับ 2 คือ ค่อนข้างพอใจ คิดเป็นร้อยละ 40.44 และอันดับ 3 คือ ความพึงพอใจปานกลาง
คิดเป็นรอ้ ยละ 6.89

จำนวนร้านอาหารที่มีในจังหวัดกระบ่ี อนั ดับ 1 คอื นกั ท่องเท่ียวไทยค่อนข้างพอใจ คิดเป็นร้อย
ละ 44.45 อันดับ 2 คือ พึงพอใจอย่างมาก คิดเป็นร้อยละ 41.11 และอันดับ 3 คือ พึงพอใจปาน
กลาง คิดเปน็ รอ้ ยละ 12.22

อาหารมีรสชาติอร่อย อันดบั 1 คือ นักทอ่ งเท่ยี วไทยพึงพอใจอย่างมาก คดิ เปน็ ร้อยละ 46.22
อันดับ 2 คือ ค่อนข้างพอใจ คิดเป็นร้อยละ 43.78 และอันดับ 3 คือ พึงพอใจปานกลาง คิดเป็นร้อย
ละ 7.11

การบริการของพนักงาน โรงแรม/รีสอร์ท/ที่พัก อันดับ 1 คือ นักท่องเที่ยวไทยพึงพอใจอย่าง
มาก คิดเป็นร้อยละ 47.33 อันดับ 2 คือ ค่อนข้างพอใจ คิดเป็นร้อยละ 43.78 และอันดับ 3 คือ พึง
พอใจปานกลาง คิดเป็นรอ้ ยละ 7.34

การบริการของพนักงาน ร้านอาหาร อันดับ 1 คือนักท่องเที่ยวไทยค่อนข้างพอใจ คิดเป็นร้อย
ละ 45.78 อันดับ 2 คือ พึงพอใจอย่างมาก คิดเป็นร้อยละ 43.56 และอันดับ 3 คือ พึงพอใจปาน
กลาง คิดเป็นรอ้ ยละ 10.22

การบริการของพนักงาน เรือ/รถโดยสารสาธารณะ อนั ดบั 1 คือ นกั ท่องเทีย่ วไทยค่อนข้างพอใจ
คิดเป็นร้อยละ 46.22 อันดับ 2 คือ พึงพอใจอย่างมาก คิดเป็นร้อยละ 37.78 และอันดับ 3 คือ พึง
พอใจปานกลาง คดิ เปน็ รอ้ ยละ 13.56

การบรกิ ารของพนักงาน ร้านของฝาก/ที่ระลึก อนั ดบั 1 คอื นักท่องเทย่ี วไทยค่อนข้างพอใจ คิด
เปน็ รอ้ ยละ 46.89 อันดับ 2 คือ พึงพอใจอย่างมาก คิดเปน็ ร้อยละ 37.34 และอันดับ 3 คือ พึงพอใจ
ปานกลาง คิดเป็นรอ้ ยละ 13.11

การบริการของพนักงาน สปา/นวดไทย อันดับ 1 คือ นักท่องเที่ยวไทยค่อนข้างพอใจ คิดเป็น
รอ้ ยละ 47.11 อันดบั 2 คอื พงึ พอใจอย่างมาก คิดเป็นรอ้ ยละ 34.89 และอนั ดับ 3 คือ พงึ พอใจปาน
กลาง คดิ เป็นร้อยละ 16.44

การบริการของพนักงาน บริษัททัวร์/ไกด์ อันดับ 1 คือนักท่องเที่ยวไทยค่อนข้างพอใจ คิดเป็น
ร้อยละ 48.00 อันดับ 2คือ พึงพอใจอย่างมาก คิดเป็นร้อยละ 37.11 และอันดับ 3 คือ พึงพอใจปาน
กลาง คิดเป็นรอ้ ยละ 13.33

การบริการของเจา้ หน้าท่ี สนามบิน อนั ดบั 1 คอื นักท่องเทีย่ วไทยค่อนขา้ งพึงพอใจ คิดเป็นร้อย
ละ 50.67 อันดับ 2 คือ พึงพอใจอย่างมาก คิดเป็นร้อยละ 37.11 และอันดับ 3 คือ พึงพอใจปาน
กลาง คิดเปน็ รอ้ ยละ 11.11

การบริการของเจ้าหน้าที่ ด่านคัดกรอง อันดับ 1 คือ นักท่องเที่ยวไทยค่อนข้างพอใจ คิดเป็น
ร้อยละ 43.56 อันดบั 2 คือ พึงพอใจอย่างมาก คดิ เป็นรอ้ ยละ 42.67 และอนั ดบั 3 คือ พงึ พอใจปาน
กลาง คิดเป็นร้อยละ 12.44

15

การบรกิ ารของเจ้าหน้าท่ี แหลง่ ท่องเที่ยว อันดับ 1 คือ นกั ท่องเท่ียวไทยพึงพอใจอย่างมาก คิด
เป็นร้อยละ 46.44 อันดบั 2 คอื ค่อนข้างพอใจ คิดเปน็ ร้อยละ 44.45 และอนั ดบั 3 คือ พึงพอใจปาน
กลาง คดิ เป็นรอ้ ยละ 7.78

การบริการของเจ้าหน้าที่ ท่ารถ/ท่าเรือ อันดับ 1 คือ นักท่องเที่ยวไทยค่อนข้างพอใจ คิดเป็น
ร้อยละ 51.11 อันดับ 2 คอื พงึ พอใจอย่างมาก คิดเป็นรอ้ ยละ 36.44 และอนั ดบั 3 คือ พึงพอใจปาน
กลาง คดิ เปน็ ร้อยละ 10.44

การบริการของเจ้าหน้าที่ ตำรวจ อันดับ 1 คือ นักท่องเที่ยวไทยค่อนข้างพอใจ คิดเป็นร้อยละ
50.22 อันดับ 2 คือ พึงพอใจอย่างมาก คิดเป็นร้อยละ 38.67 และอันดับ 3 คือ พึงพอใจปานกลาง
คดิ เปน็ ร้อยละ 9.11

การบริการของเจ้าหน้าที่ ศูนย์บริการข้อมูล อันดับ 1 คือนักท่องเที่ยวไทยค่อนข้างพอใจ คิด
เปน็ ร้อยละ 48.00 อันดับ 2 คือ พึงพอใจอย่างมาก คดิ เปน็ ร้อยละ 39.33 และอันดับ 3 คือ พึงพอใจ
ปานกลาง คิดเปน็ ร้อยละ 10.89

ขอ้ เสนอแนะเชงิ นโยบาย
1. รักษามาตรฐานแหลง่ ท่องเทย่ี วท่ีมีคุณภาพและสวยงาม ให้อยู่ในสภาพท่สี วยงานและอนุรักษ์
วฒั นธรรมท้องถน่ิ
2. กำหนดมาตรฐานการคมนาคมขนส่ง เช่น บริการรถโดยสารสาธารณะที่มีจำนวนที่เพียงพอ
และราคาท่เี ป็นธรรม
3. กำหนดสินค้า/ของที่ระลึก ที่เป็นอัตลักษณ์ของจังหวัด ราคาที่เป็นธรรมและเพียงพอกับ
ความต้องการของนักท่องเที่ยว
4. รักษามาตรฐานด้านความปลอดภัยทั้งจากโรคระบาดไวรัสโคโรน่า 2019 ความปลอดภัย
ทางทะเล ตลอดทงั้ สรา้ งความเช่ือมัน่ ด้านความปลอดภัยในการเดนิ ทางท่องเท่ยี วของนักท่องเท่ียว

ทม่ี า: สำนักงานการทอ่ งเทีย่ วและกีฬาจังหวดั กระบ่ี (2564)

16

สว่ นท่ี 2 นโยบาย ยุทธศาสตร์ และแผนพฒั นาทีเ่ กย่ี วขอ้ ง

2.1 ยุทธศาสตรก์ ารพัฒนาการทอ่ งเท่ียวระดับประเทศ

การพฒั นาการทอ่ งเทย่ี วของประเทศไทยตามรา่ งแผนพัฒนาการท่องเที่ยวแหง่ ชาติ ฉบบั ที่ 3
(พ.ศ. 2566 – 2570) มุ่งเน้นการพัฒนาการท่องเที่ยวคุณค่าสูงอย่างยั่งยืน ซึ่งสอดคล้องไปกับ
ยุทธศาสตร์ชาติ 20 ปี และกรอบแผนพฒั นาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบบั ท่ี 13 (พ.ศ. 2566 –
2570) ท่ีม่งุ นำพาประเทศไทย ไปสู่ “เศรษฐกจิ สรา้ งคุณค่า สงั คมเดินหน้าอย่างยง่ั ยืน” หรอื “High-
Value and Sustainable Thailand” โดยกระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา (2564) ได้กำหนด
วิสัยทัศน์ในการพัฒนาให้ “การท่องเที่ยวของประเทศไทยเป็นอุตสาหกรรมที่เน้นคุณค่า มี
ความสามารถในการปรับตัว เติบโตอย่างยั่งยืนและมีส่วนร่วม (Rebuilding High Value Tourism
Industry with Resilience, Sustainability and Inclusive Growth)” และได้วางเป้าหมายของ
อตุ สาหกรรมการทอ่ งเท่ยี วไทย ในปี พ.ศ. 2566 – 2570 ไว้ดังภาพท่ี 4

ภาพที่ 4 การยกระดับการท่องเที่ยวคุณค่าสูง 3 มิติตามวิสัยทัศน์การท่องเที่ยวไทย พ.ศ. 2566 –
2570
ท่ีมา: กระทรวงการทอ่ งเทย่ี วและกฬี า (2564)

ในการขับเคลอื่ นการท่องเทย่ี วของประเทศไทยตอ้ งเผชิญกบั ความท้าทายและปญั หาของการ
ทอ่ งเท่ยี วในช่วงที่ผ่านมา ดงั น้ี

ความสมดุลของการท่องเที่ยวที่มีการพึงพารายได้จากนักท่องเที่ยวชาวต่างประเทศมาก
เกินไป มุ่งเน้นปริมาณมากกว่าคุณภาพก่อให้เกิดการกระจุกตัวของนักท่องเที่ยวและรายได้การ
ทอ่ งเท่ยี วทรี่ ่ัวไหลถงึ 28 %

อันดับขีดความสามารถทางการท่องเที่ยวของประเทศไทย (TTCI) และปัจจัยสนับสนุนต่อ
การท่องเทย่ี วหลายด้านเป็นท่นี ่ากงั วล เชน่ ความมนั่ คงปลอดภยั ของนักท่องเท่ียว ดา้ นทรัพยากรทาง
ธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม กฎระเบียบ ข้อบังคับ และมาตรฐานต่าง ๆ ของประเทศไทยยังมีความ
ลา้ สมัย

17

การตลาด การสือ่ สารและสิ่งดึงดูดนักท่องเทย่ี ว แหล่งท่องเที่ยว สินค้าและบริการทางการ
ทอ่ งเท่ียวไมม่ คี วามพร้อม ไมส่ อดคลอ้ งกับการตลาด ไมม่ ีแหลง่ ดงึ ดดู ใหม่ และไมม่ ีการจดั งานมหกรรม
ขนาดใหญท่ ีใ่ ห้ความสำคญั กบั การใช้เอกลกั ษณ์และวฒั นธรรมไทย

ฐานข้อมูล การใช้เทคโนโลยีและนวัตกรรม ศูนย์กลางข้อมูลด้านการทอ่ งเที่ยวของไทยยงั
ไม่เป็น 1-Stop-Database และยังไม่มีการใช้ประโยชน์จากฐานข้อมูลของห่วงโซ่ภาคการท่องเที่ยว
และการวิเคราะห์ TSA อย่างจรงิ จงั

กลไกการขับเคลื่อนการท่องเท่ียว เป้าหมาย ตัวชี้วัด และหน่วยงานรับผิดชอบไม่ชัดเจน
กลไกของการขบั เคล่อื นผ่านเขตพัฒนาการท่องเท่ยี วยังไม่มีประสทิ ธิภาพเท่าที่ควร

โดยการพฒั นาการทอ่ งเท่ียวของประเทศไทยในอนาคตนับจากน้ี กระทรวงการทอ่ งเที่ยวและ
กีฬา (2564) จะมุ่งเน้นไปที่การดำเนินการเพื่อพัฒนาและยกระดับอุตสาหกรรมการเที่ยวของไทยสู่
การทอ่ งเทย่ี วเน้นคณุ ค่า (High Value Tourism) ซงึ่ จะให้ความสำคญั กับการยกระดับใน 3 มิติ ไดแ้ ก่
มิติเศรษฐกจิ (Economic) มติ ิสงั คม (Social) และมติ สิ ิ่งแวดลอ้ ม (Environment) มีรายละเอยี ดดังนี้

การพัฒนาให้อุตสาหกรรมการท่องเท่ียวเป็นเศรษฐกิจท่องเที่ยวคุณค่าสูง (High Value
Economy) โดยมีตัวอย่างแนวทางการพัฒนา เช่น การเพิ่มค่าใช้จ่ายทางการท่องเที่ยว (Tourism
Spending) และดึงดูดนักท่องเที่ยวคุณภาพสูง (High Quality Tourists) การเพิ่มมูลค่าให้กับสินค้า
และบริการด้านการท่องเที่ยวด้วยเทคโนโลยีและนวัตกรรม การปรับสมดุลและลดการพึ่งพา
นักท่องเที่ยวต่างชาติ การยกระดับคุณภาพของบุคลากรและทรัพยากรมนุษย์ ในอุตสาหกรรมการ
ท่องเที่ยว เป็นตน้

การพัฒนาให้เกิดสังคมและชุมชนท่องเที่ยวคุณค่าสูง (High Value Society) โดยมี
ตัวอย่างแนวทางการพัฒนา เช่น การสร้างการมีส่วนร่วมระหว่างภาครัฐ ภาคเอกชน ภาคประชาชน
และชุมชน การต่อยอดอัตลักษณ์ความเป็นไทย การกระจายความเจรญิ ทั้งทางตรงและทางอ้อมอยา่ ง
ทั่วถึงทั้งประเทศ การพัฒนาให้ประเทศไทยสามารถเดินทางท่องเที่ยวได้ตลอดทั้งปี การลดการ
ทอ่ งเท่ยี วตามฤดกู าล เปน็ ตน้

การต่อยอดคุณค่าให้กับทรัพยากรและสิ่งแวดล้อม (High Value Environment) โดยมี
ตัวอย่างแนวทางการพัฒนา เช่น การต่อยอดมูลค่าให้กับต้นทุนทางทรัพยากรธรรมชาติและ
สิ่งแวดล้อมในภาคการทอ่ งเท่ียว การบริหารจัดการทรัพยากรธรรมชาตแิ ละแหล่งท่องเทีย่ วธรรมชาติ
อยา่ งมีประสิทธภิ าพ การเพิ่มประสทิ ธภิ าพในการใชน้ ้ำและพลงั งานในอุตสาหกรรมการท่องเทีย่ ว การ
ลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกและมลพิษจากการท่องเที่ยว การบรรเทาผลกระทบจากความ
เปลยี่ นแปลงทางสภาพภมู อิ ากาศ (Climate Change) เปน็ ตน้

สาระสำคัญโดยสรุปของแผนพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาติ ฉบับที่ 3 คือมุ่งพัฒนาและ
ยกระดับอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวให้มีความเข้มแข็ง ต่อยอดการพลิกวิกฤตให้เป็นโอกาสในการ
เปลี่ยนแปลงและพัฒนาอุตสาหกรรมให้สอดรับกับภาวะความปกติถัดไป (Next Normal) ด้วยการ
สร้างความเข้มแข็งของภาคการผลิต ปรับสมดุลและกระจายความเจริญของการท่องเที่ยวอย่าง
ครอบคลุม ลดการรั่วไหลตลอดห่วงโซ่การท่องเที่ยว พัฒนาปัจจัยพื้นฐานด้านความสะอาด ความ
ปลอดภัย และมาตรฐานสถานประกอบการและแหล่งท่องเที่ยว โครงสร้างพื้นฐานด้านคมนาคม
สาธารณูปโภค สิ่งอำนวยความสะดวก และบุคลากรให้ มีคุณภาพระดับสากล ยกระดับประสบการณ์
ท่องเที่ยวตลอดเส้นทางอย่างครบวงจร ตลอดจนส่งเสริม ความสมบูรณ์ของธรรมชาติ สิ่งแวดล้อม

18

สังคม และศิลปวัฒนธรรมอย่างยั่งยืน โดยจะเป็นประโยชน์ต่อหน่วยงานทั้งภาครัฐ ภาคเอกชน และ
ภาคประชาชนที่จะนำหลักการดังกล่าวไปประยุกต์ใช้ในหนว่ ยงานเพ่ือให้เกิดการพัฒนาการท่องเท่ียว
ทีม่ คี ณุ ค่า มีความสามารถในการปรบั ตัว เตบิ โตอย่างย่ังยนื และมสี ว่ นร่วม

เมื่อสรุปความบริบทและความท้าทายของอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวในปัจจุบัน จะกล่าวได้
ว่า การท่องเทีย่ วของไทย ยังมคี วามท้าทายหลัก ๆ ในด้านการกระจุกตวั การรวั่ ไหลของรายได้ ความ
ไม่เชื่อมโยงของโครงสร้างพืน้ ฐานและระบบคมนาคม การมีภูมคิ ุม้ กันความเสีย่ งที่ต่ำ กฎระเบียบและ
มาตรฐานที่ล้าสมัย และมีการเติบโตที่ไม่ยั่งยืน ดังนั้น การพัฒนาการท่องเที่ยวในระหว่างปี พ.ศ.
2566 – 2570 จึงให้ความสำคัญกับ 4 ประเด็นหลัก ได้แก่ 1) การเสริมสร้างความเข้มแข็งและ
การปรับสมดุลการท่องเท่ยี วไทย 2) การยกระดบั โครงสร้างพื้นฐาน มาตรฐาน และความเชื่อมโยง 3)
การมอบประสบการณ์โดยมีนักท่องเที่ยวเป็นศูนย์กลาง และ 4) การเติบโตบนความยั่งยืนและมี
ภมู คิ มุ้ กนั พรอ้ มรบั มือกับความเสี่ยง

ภาพท่ี 5 ภูมทิ ัศน์การพฒั นาการท่องเท่ยี วของประเทศไทย
ทีม่ า: กระทรวงการทอ่ งเท่ยี วและกฬี า (2564)

โดยตามแผนพฒั นาการทอ่ งเที่ยวแหง่ ชาติ ฉบับท่ี 3 นี้จังหวดั กระบี่ถกู จดั ให้อยใู่ นกล่มุ จังหวัด
อันดามัน ตามเขตพัฒนาการท่องเที่ยว 15 เขต ที่ครอบคลุมรูปแบบการท่องเที่ยวและกิจกรรมการ
ท่องเที่ยวคุณภาพสูงอย่างทั่วถึง โดยเน้นแนวทางการส่งเสริมและพัฒนาการท่องเที่ยวให้มีความ
หลากหลาย ภายใต้ศักยภาพและจุดเด่นของแต่ละพื้นที่ อาทิ การท่องเที่ยวเชิงกีฬา การส่งเสริมการ
ท่องเที่ยวทางทะเล เรือสำราญ ในพื้นที่อันดามัน มุ่งเน้นการพัฒนาอัตลักษณ์ในแต่ละเขตการ
ท่องเที่ยวเพื่อเพิ่มมูลค่าให้การท่องเที่ยวโดยในจังหวัดกระบี่อาจเน้นวิถีชีวิตประมง ร่วมกับการ
เชื่อมโยงอุตสาหกรรมหลักในจงั หวัด อีกทั้งยังได้บ่งช้ีถึงแผนในระยะแรก (2 ปี) ของโครงการพัฒนา
โครงสร้างพื้นฐานด้านคมนาคมและสิ่งอำนวยความสะดวกในทุกมิติตลอดเส้นทางการเดินทาง
ท่องเที่ยว (Flagship Project) ในเมืองท่องเที่ยวสำคัญของประเทศไทย ได้แก่ จังหวัด
กรุงเทพมหานคร จังหวดั ภเู กต็ จังหวดั ชลบุรี จังหวัดกระบ่ี จังหวดั เชียงใหม่ และจังหวัดสุราษฎร์ธานี
ทั้งนี้ภายใต้ร่างแผนพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาติ ฉบับที่ 3 (พ.ศ. 2566 – 2570) (ภาพท่ี 6) ได้
กำหนดยุทธศาสตรก์ ารพัฒนา 4 ยทุ ธศาสตร์ ดงั ต่อไปน้ี

19

ยุทธศาสตร์ที่ 1 การเสริมสร้างความเข้มแข็งและภูมิคุ้มกันของอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว
ไทยด้วยเทคโนโลยแี ละนวัตกรรม (Innovative & Resilient Tourism)

ยุทธศาสตร์ที่ 2 การปรับปัจจัยพื้นฐานของอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวให้เชื่อมโยงและมี
คณุ ภาพสูง (Reconnected Foundation)

ยุทธศาสตร์ที่ 3 การยกระดับประสบการณ์การท่องเที่ยวครบวงจรโดยมุ่งเน้นนักท่องเที่ยว
เป็นศูนย์กลาง (Traveler’s Experience & Centricity)

ยุทธศาสตร์ที่ 4 การส่งเสริมการพัฒนาการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนทั้งในมิติสังคม และ
สิ่งแวดล้อม (Sustainable Tourism Growth) แผนพัฒนาการท่องเท่ียวแห่งชาติ ฉบับที่ 3 (พ.ศ.
2566 – 2570)

ภาพท่ี 6 ร่าง แผนพัฒนาการทอ่ งเท่ยี วแหง่ ชาติ ฉบับที่ 3 (พ.ศ. 2566 – 2570)
2.2 แผนยทุ ธศาสตร์การพฒั นาการท่องเท่ียวกลมุ่ จังหวัดภาคใต้ฝัง่ อนั ดามัน

ในการวิเคราะห์แผนยุทธศาสตร์การพัฒนาการท่องเที่ยวกลุ่มจังหวัดภาคใต้ฝั่งอันดามันเพื่อ
เป็นแนวทางในการพัฒนาแผนพัฒนาการท่องเที่ยวจังหวัดกระบี่ ซึ่งยุทธศาสตร์การท่องเที่ยวกลุ่ม
จังหวัดภาคใต้ฝ่ังอันดามันได้มกี ารวิเคราะห์ปญั หาและความต้องการการพัฒนาของพ้นื ที่จังหวัดกระบ่ี
ซง่ึ แสดงดงั ตารางที่ 4
ตารางที่ 4 แสดงความจำเป็นเร่งด่วนต่อการพัฒนากลุ่มจังหวัดภาคใต้ฝั่งอันดามันในมุมมองของ
ประชาชนจงั หวัดกระบ่ี

อันดบั ประเดน็ ปญั หา
1 ราคาผลผลติ ทางการเกษตรตกตำ่
2 ขาดการพฒั นาแหล่งท่องเท่ียว
3 การขยายตัวของเมืองที่ขาดการวางแผนและควบคุม

20

อันดับ ประเดน็ ปญั หา
4 การขาดแคลนสาธารณูปโภคและโครงสร้างพ้ืนฐาน
5 ความเหล่อื มลำ้ ทางสงั คม ชอ่ งว่างระหว่างคนรวยและคนจน
6 การขาดแคลนท่ีดนิ ทากนิ
7 ปัญหายาเสพติด
8 ประชาชนขาดความตระหนกั ต่อการรับผิดชอบสว่ นรวม
9 การขาดบริการดา้ นสขุ ภาพท่ีเพียงพอ
10 การควบคมุ โรคอุบัตใิ หม/่ อุบัติซ้ำ (เคยเกดิ ในอดีตและกลับมาระบาดอีก)

โดยประเด็นปัญหาที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาการท่องเที่ยวจังหวัดกระบี่เกี่ยวข้องกับความไม่
สมดุลในด้านการพัฒนาทั้งการขยายตัวของเมือง การพัฒนาสาธารณูปโภคและโครงสร้างพื้นฐาน
รวมถึงปัญหาด้านสุขภาพ อยา่ งไรก็ตาม ประชาชนในจงั หวัดกระบี่มีความเห็นด้วยกับยทุ ธศาสตร์ท่ี 1
ของจังหวัดกระบี่ว่าด้วยพัฒนาการท่องเที่ยวให้เป็นการท่องเที่ยวสีเขียว (Green Tourism) เพิ่ม
ศักยภาพให้ไดม้ าตรฐานในระดับสากลและเชื่อมโยงการท่องเทยี่ วระดบั ภูมภิ าคและนานาชาติในระดับ
มากที่สุดทุกแนวทางแสดงให้เห็นถึงการขับเคลื่อนของจังหวัดกระบี่ในการพัฒนาการท่องเที่ ยวที่
สอดคลอ้ งกับประเดน็ การพัฒนาจังหวัดและความต้องการของประชาชน

2.2.1 ประเดน็ ความท้าทายทเี่ ก่ียวข้องกับการพฒั นา
ในการพัฒนายทุ ธศาสตร์กลุ่มจังหวดั ภาคใต้ฝ่ังอันดามันมีประเดน็ ความท้าทายท่ีเก่ียวข้องกับ
การพัฒนา ดังนี้

ความถดถอยของภาวะเศรษฐกิจอันเนื่องมาจากการระบาดของโรคไวรัสโคโรน่า หรือ
COVID-19 ที่ทำให้ธุรกิจท่องเที่ยวและธุรกิจอื่น ๆ ต้องปิดกิจการ มีการยกเลิกการจ้างงาน ขณะท่ี
การแพร่ระบาดของโรคยังมีการกลายพันธุ์ ที่สำคัญ นักท่องเที่ยวซึ่งเป็นลูกค้ากลุ่มเป้าหมายของการ
ท่องเทย่ี วจงั หวัดกระบ่ีไม่สามารถเดินทางเขา้ พื้นท่ีได้

การขาดการพฒั นาโครงสร้างพื้นฐานทดี่ ี ซึง่ เกี่ยวขอ้ งกบั ถนนหนทางและเส้นทางคมนาคม
ในหลายพืน้ ท่ยี งั ไมส่ ะดวก การดูแลรักษาความปลอดภัยของนกั ทอ่ งเท่ียวท้งั ทางบกและทางทะเล การ
เช่อื มโยงของแหลง่ ทอ่ งเทย่ี วในจงั หวดั ฝ่งั อันดามันและอ่าวไทยยังไมส่ ะดวกเท่าท่ีควร

การขาดระบบการบริหารจัดการสิ่งแวดล้อมที่ดี ซึ่งเกี่ยวข้องกับปัญหาขยะ น้ำเสีย การ
ขาดแคลนน้ำสำหรับการอุปโภค บริโภค ระบบการกำจัดขยะที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม ปัญหาการ
จดั การขยะในท้องทะเล เปน็ ต้น

ความเสื่อมโทรมของทรัพยากรธรรมชาติเนื่องจากการใช้ประโยชน์ ทางการท่องเที่ยว
แม้ว่าในช่วงของการแพร่ระบาดของโรคไวรัสโคโรน่า หรือ COVID-19 ทำให้ทรัพยากรธรรมชาติใน
หลายพื้นทีไ่ ด้มีโอกาสฟ้ืนฟู แต่ในบางสว่ นท่ีเก่ยี วข้องกับการบริหารจดั การยังไม่ได้รับการแก้ไขปัญหา
อาทิ การบกุ รุกพื้นทีป่ า่ หรือการวางแผนดา้ นขดี ความสามารถในการรองรับทางการท่องเทยี่ ว เป็นต้น

การบังคับใช้กฎหมายที่ไม่ทันสมัยและมีความทับซ้อนที่เกี่ยวข้องกับหลายกระทรวง หรือ
กรม เช่นในพื้นที่ป่าชายเลน หรือกฎหมายด้านการก่อสร้างสิ่งปลูกสร้างรุกล้ำทางน้ำหรือทะเล หรือ
การใช้ประโยชน์พนื้ ทีเ่ พาะเลย้ี งสตั วน์ ำ้ ในการท่องเที่ยวท่ีติดขัดข้อกฎหมาย เปน็ ต้น

21

2.2.2 แนวคิดการพฒั นาพนื้ ทก่ี ลมุ่ ภาคใตฝ้ งั่ อนั ดามัน
โดยแนวคิดในการพัฒนาพื้นที่กลุ่มจังหวัดภาคใต้ฝั่งอันดามันตามแผนระยะ 5 ปี (พ.ศ.
2566 – 2570) มแี นวคดิ ในการพฒั นาดงั ตอ่ ไปนี้

การฟื้นฟูอุตสาหกรรมท่องเที่ยวที่ได้รับผลกระทบจากโรคไวรัสโคโรน่า (COVID-19) ใน
ด้านมาตรการการเยียวยาผู้ประกอบการหรือมาตรการในการขับเคลื่อนเศรษฐกิจ การพัฒนา
ผู้ประกอบการให้มีความพร้อมต่อการท่องเที่ยววิถีใหม่ และการประยุกต์ใช้เทคโนโลยีในการบริหาร
จัดการ เป็นตน้

การบริหารจัดการด้านสิ่งแวดล้อม โดยเน้นการบริหารจัดการสิ่งแวดล้อมแบบองค์รวม
ทั้งการจัดการขยะพลาสติก ขยะอินทรีย์ และขยะทะเล การลดขยะต้ังแต่ตน้ ทาง การคัดแยกขยะ การ
จัดการขยะปลายทาง รวมถึงการบริหารจัดการน้ำเสีย การแก้ปัญหาอย่างรวดเร็ว การฟื้นฟูแนว
ปะการัง การปกป้องทรพั ยากรทางธรรมชาตทิ อ่ี ุดมสมบรู ณ์ เป็นตน้

การกำหนดขีดความสามารถในการรองรับแหล่งท่องเที่ยวทางธรรมชาติ เน้นการบริหาร
จัดการอย่างเป็นระบบ ทง้ั ระบขดี ความสามารถในการรองรบั นักท่องเทย่ี ว ระบบการจดั คิวเข้าสู่แหล่ง
ท่องเท่ยี ว การจำกัดจำนวนนักท่องเท่ยี ว การกระจายตัวของกิจกรรมการท่องเทีย่ วรปู แบบใหม่เพื่อลด
การแออดั ของนกั ทอ่ งเทยี่ ว การจัดการการท่องเท่ยี วที่เป็นมิตรกบั สิ่งแวดลอ้ ม เปน็ ต้น

การส่งเสริมการพัฒนาเศรษฐกิจรูปแบบใหม่ลดการพึ่งพิงนักท่องเที่ยว ในการพัฒนาการ
ท่องเที่ยวทางเลือก อาทิ การท่องเที่ยวเชิงสุขภาพ การท่องเที่ยวเชิงเกษตร การท่องเที่ยวชมุ ชน การ
ท่องเท่ียวเชิงวัฒนธรรม เป็นต้น การพัฒนาอัตลักษณ์และเรื่องราวที่น่าสนใจของแหล่งท่องเที่ยวเพ่อื
สร้างผลิตภัณฑ์การท่องเทยี่ วท่มี ีเอกลกั ษณ์ โดดเดน่ และแตกตา่ งจากเมืองทอ่ งเที่ยวอืน่ ๆ

การผลักดันเชิงนโยบายและแก้ไขปัญหาที่เกี่ยวข้องที่ส่งผลกระทบต่อการท่องเที่ยวอัน
เนื่องมาจากการบุกรุกป่า โดยต้องเน้นการแก้ไขปัญหาความเหลื่อมล้ำในการเข้าถึงทรัพยากร การ
แก้ไขความขัดแย้งในด้านที่ดินทำกินระหว่างรัฐกับประชาชน การผลักดันให้เกิดการแก้ไขปัญหาและ
การยกเลิกกฎหมายทเี่ กีย่ วขอ้ งเพือ่ แกป้ ัญหากฎหมายที่ซ้อนทบั กนั

การยกระดับคุณภาพชีวิตของประชาชนและนักท่องเท่ียว โดยเน้นการรักษาความ
ปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์สิน และสุขอนามัยของประชาชนและนักท่องเที่ยว การสร้างเมืองน่าอยู่
และการพัฒนาระบบสาธารณูปโภคที่ทันสมัยเพื่ออำนวยความสะดวกกับประชาชนและนักท่องเ ที่ยว
การส่งเสริมอาชีพและการเพิ่มโอกาสในการสร้างรายได้ให้กับประชาชน การลดผลกระทบที่เกิดขึ้น
ทางด้านเศรษฐกจิ เปน็ ตน้

การสร้างความเข้มแข็งให้สถาบันครอบครัว ลดปัญหาสังคมและความเหลื่อมล้ำ ส่งเสริม
ด้านการเรียนรู้และการศึกษาของเยาวชน การพัฒนาเยาวชนคนรุ่นใหม่ให้รู้เท่าทันต่อสังคมที่มีการ
เปลยี่ นแปลงอย่างรวดเร็ว

2.2.3 เป้าหมายการพัฒนา
โดยยุทธศาสตรก์ ารพัฒนากลุม่ จังหวดั ภาคใตฝ้ ั่งอนั ดามัน ระยะ 5 ปี (พ.ศ. 2566 – 2570)
ไดม้ กี ารกำหนดเป้าหมายในการพัฒนาไว้ 3 แนวทาง โดยเปา้ หมายอนั ดับหน่งึ คือ

“ศนู ย์กลางการท่องเทย่ี วที่เน้นคุณคา่ และเกษตรแนวใหม่เพือ่ สงั คมแหง่ ความสุขและวิถีชวี ิตท่ียงั่ ยนื ”

22

โดยนยิ ามการทอ่ งเที่ยวเน้นคุณค่าหมายถึงการท่องเท่ียวท่ีมีทรพั ยากรธรรมชาตเิ ปน็ ฐาน โดย
เพิ่มคุณค่า ประสบการณ์ การเรียนรู้ให้กบั นักทอ่ งเที่ยวดว้ ยต้นทุนที่มอี ยู่หรอื ทีส่ ร้างขึน้ ใหม่ เช่น การ
ท่องเทีย่ วเชงิ สุขภาพ นกั ท่องเท่ียวมาเที่ยวชมทัศนียภาพทสี่ วยงามและได้รบั คุณค่าเพิ่มในบริการด้าน
สุขภาพ การท่องเทีย่ วเชงิ วัฒนธรรม ท่องเทย่ี วชุมชน ฯลฯ

2.2.4 พันธกจิ (Mission)
1. ฟื้นฟู เยียวยา ผู้ประกอบการ บุคลากรด้านการท่องเที่ยวและธุรกิจเกี่ยวเนื่องในกลุ่ม
จังหวัดภาคใต้ฝั่งอันดามัน ที่ได้รับผลกระทบจากโรคระบาดไวรัสโคโรนา 2019 (COVID-19)
ผลักดันให้เกิดโครงการที่มีผลกระทบหลายมิติและทุกภาคส่วนได้รับประโยชน์ เช่น โครงการบ่อปลา
ยกั ษ์
2. เร่งสร้างนวัตกรรมการบริการและการท่องเท่ียวที่มีมลู ค่าสูง (High valued services) ซ่ึง
มีความหลากหลาย นำไปสู่การพัฒนาและสร้างรูปแบบการท่องเที่ยวสาหรับวิถีชีวิตใหม่ (New
normal) โดยใช้ความโดดเด่นของทรัพยากรท่องเที่ยวที่มีความหลากหลาย เน้นประสบการณ์ การ
เรียนรู้ ผสมผสานวถิ ชี วี ิต เช่น ทอ่ งเท่ยี วชมุ ชน การทอ่ งเที่ยวเชิงเกษตร เชิงวฒั นธรรม
3. ส่งเสริมให้พัฒนาการบริหารจัดการด้านการท่องเที่ยวให้ได้มาตรฐานและความปลอดภัย
โดยพัฒนาโครงสร้างพื้นฐาน ระบบสาธารณูปโภค รวมทั้งพัฒนากำลังคนด้านการท่องเที่ยว และ
สง่ เสริมดา้ นการตลาดประชาสมั พนั ธใ์ นระดับโลก เพ่ือยกระดับรายได้จากการทอ่ งเท่ียว
4. ผลักดันให้เกิดการเกษตรยั่งยืน (Sustainable Farming) และเกษตรสมัยใหม่ (Smart
Farming) อย่างครบวงจร ให้มีผลิตผลและมีมูลค่าสูงอย่างยั่งยืน เพื่อความมั่นคงทางอาหาร และ
สนับสนนุ อุตสาหกรรมทอ่ งเทีย่ ว
5. พัฒนาและเสริมสร้างทักษะด้านต่าง ๆ เช่น การพัฒนา SME ให้เป็นผู้ประกอบการแบบ
Smart Enterprise ทักษะการใช้เทคโนโลยีในการทำเกษตรรูปแบบใหม่ ๆ รวมทั้งสร้างความเข้มแขง็
โดยการรวมกลุ่ม การสร้างตลาดรองรับผลิตผลเกษตร ซึ่งจะสร้างรายได้ให้แกเ่ กษตรกรอย่างตอ่ เน่อื ง
และยง่ั ยนื
6. พัฒนาให้อันดามันเป็นเมืองอัจฉริยะและน่าอยู่ (Andaman Smart and Livable City)
โดยยกระดับโครงสร้างพื้นฐาน การคมนาคม สิ่งอำนวยความสะดวก เน้นความปลอดภัย ด้วย
เทคโนโลยีล้ำสมัย และเปน็ มิตรกับสิง่ แวดลอ้ ม
7. พฒั นาทกั ษะใหค้ นมีสมรรถนะสงู และมีความรบั ผิดชอบต่อสงั คม กระจายรายได้ ลดความ
เหลื่อมล้ำ เป็นสังคมแห่งโอกาสและความเสมอภาค สร้างความเข้มแข็งให้ชุมชนและสร้างภูมิคุ้มกัน
ทางสงั คม
8. ส่งเสริมให้เกิดการพัฒนาระบบสาธารณสุข โดยใช้เทคโนโลยีสมัยใหม่ ป้องกันและ
เตรยี มพรอ้ มรบั การเปล่ียนแปลงต่อภยั พบิ ตั ิ และเพ่มิ ประสิทธภิ าพในการบริหารจดั การภาครัฐ

2.2.5 เป้าประสงคร์ วม (Objectives)
1. เพือ่ ใหผ้ ูป้ ระกอบการ บุคลากรด้านการท่องเท่ียวและธรุ กจิ ทีเ่ กี่ยวเนื่อง ท่ีได้รับผลกระทบ
จากโรคระบาดไวรัสโคโรนา 2019 (COVID-19) สามารถฟื้นตัวกลบั มาไดอ้ ยา่ งรวดเรว็
2. เพื่อยกระดับการพึ่งพาตนเองภายในท้องถิ่น เน้นการสร้างเศรษฐกิจรูปแบบใหม่ ๆ ท่ี
หลากหลาย เช่น การส่งเสริมการท่องเที่ยวเน้นมูลค่าที่มีมาตรฐานและปลอดภัย การใช้การเกษตร

23

ยั่งยืนและเกษตรแนวใหม่อย่างครบวงจร เพื่อเพิ่มมูลค่าในการผลิตของห่วงโซ่มูลค่า (Value chain)
ในอุตสาหกรรมทอ่ งเทย่ี ว

3. เพื่อให้สังคมมีความสุขถ้วนหน้า ไม่ทิ้งใครไว้ข้างหลัง มีความมั่นคงในทุกมิติ มีความ
ยืดหยุ่นสามารถนาพาตนเองและครอบครัวให้ก้าวผ่านวิกฤติต่าง ๆ รวมทั้งใช้ประโยชน์จากการ
เปลย่ี นแปลงท่ีเกิดขึ้น (Resilience)

4. เพิ่มประสทิ ธิภาพในการบริหารภาครัฐท่ีตอบสนองกบั ความตอ้ งการของประชาชน

2.2.6 ตำแหน่งทางยทุ ธศาสตร์ (Strategic Positioning)
จากการวิเคราะห์จุดแข็งและความพร้อมของแต่ละจังหวัดในกลุ่มอันดามัน โดยแยกเป็น
ศักยภาพร่วม และศักยภาพเฉพาะจังหวัด จึงกำหนดจุดยืนของกลุ่มจังหวัดภาคใต้ฝั่งอันดามันที่
เกี่ยวข้องกับการพฒั นาการท่องเทย่ี ว ดงั น้ี

“แหล่งทอ่ งเท่ียวเชิงสุขภาพด้วยทรพั ยากรธรรมชาตริ ะดับโลก (World Class Wellness Tourism)”

2.2.7 ประเดน็ การพัฒนากลุ่มจังหวัดภาคใตฝ้ ั่งอนั ดามัน พ.ศ. 2566-2570
แผนยุทธศาสตร์การพัฒนากลุ่มจังหวัดภาคใต้ฝั่งอันดามัน ระยะ 5 ปี (พ.ศ. 2566-2570)
ได้กำหนดประเด็นการพัฒนาตามหลักการข้างต้น เพื่อให้บรรลุความสำเร็จตามเป้าหมายการพัฒนา
กลุ่มจังหวัด โดยเกี่ยวข้องกับประเด็นการพัฒนา 2 ประเด็น ได้แก่ ประเด็นการพัฒนาที่ 1 ฟื้นฟู
เศรษฐกิจ และเยียวยาผู้ประกอบการ บุคลากรด้านการท่องเที่ยวและกิจการต่อเนื่องอื่น ๆ ที่ได้รับ
ผลกระทบจากโรคระบาดไวรัสโคโรนา 2019 (COVID-19) และประเด็นการพัฒนาที่ 2 สนับสนุน
และพัฒนาการทอ่ งเทย่ี วเน้นคุณค่าทีเ่ ปน็ มติ รต่อส่ิงแวดลอ้ ม โดยมรี ายละเอยี ด ดังต่อไปน้ี

ประเด็นการพัฒนาที่ 1 ฟื้นฟูเศรษฐกิจ และเยียวยาผู้ประกอบการ บุคลากรด้านการท่องเที่ยว
และกิจการตอ่ เนอ่ื งอนื่ ๆ ท่ีได้รับผลกระทบจากโรคระบาดไวรัสโคโรนา 2019 (COVID-19)

วตั ถปุ ระสงค์
ก. เพื่อฟื้นฟูเศรษฐกิจ และเยียวยาผู้ประกอบการ บุคลากรด้านการท่องเที่ยวและกิจการ

ตอ่ เนือ่ ง อืน่ ๆ ในกลุ่มจงั หวัดภาคใต้ฝั่งอันดามันท่ีได้รับผลกระทบจากโรคตดิ เชื้อไวรัสโคโรนา 2019
(COVID-19) ให้สามารถกลับมาสู่ภาวะปกตหิ รอื ดีกวา่ และปลอดภยั ยิง่ กวา่ เดมิ

ข. เพื่อเร่งการจ้างงาน พัฒนา หรือเพิ่มทักษะอาชีพ บุคลากรด้านการการท่องเที่ยวในกลุ่ม
จงั หวดั ภาคใตฝ้ ั่งอันดามนั

ค. เพื่อเร่งสร้างความเชื่อมั่น ความปลอดภัย และการบริการที่เป็นมาตรฐานให้กับ
นกั ท่องเที่ยว

ง. เพ่อื สรา้ งความรว่ มมือระหว่างภาครฐั และเอกชน ในการร่วมมือเพื่อหาแนวทางในการฟ้ืนฟู
เศรษฐกิจด้านการทอ่ งเทยี่ วให้มีประสิทธภิ าพ

แนวทางการพฒั นาที่ 1 สร้างความร่วมมือระหว่างภาครัฐและเอกชนเพื่อพัฒนาแนวทางในการฟ้ืนฟู
เศรษฐกจิ ด้านการท่องเทย่ี วให้มปี ระสทิ ธิภาพ

24

1. ขยายเวลาการพักชำระหนี้ ทั้งเงินต้นและดอกเบี้ยของธนาคารพาณิชย์ และธนาคาร
เฉพาะกิจ รวมถึงลดดอกเบี้ยใหร้ ะหว่างการพักหนี้

2. สนับสนุนสินเชื่อดอกเบี้ยต่ำ (Soft Loan) สาหรับฟื้นฟูกิจการท่องเที่ยวและธุรกิจ
เกยี่ วเน่ืองในพืน้ ทท่ี ่ีได้รบั ผลกระทบจาก COVID-19

3. เร่งศกึ ษาพฤติกรรม ความคาดหวงั ของนักท่องเท่ียว ที่เปล่ียนแปลงไปภายหลงั การระบาด
ของ COVID-19 เพ่ือพัฒนามาตรฐานและรปู แบบการทอ่ งเทยี่ วใหม่ ๆ (New normal tourism)

4. จัดตั้งกองทุนระดับท้องถิ่นเพื่อเยียวยา ช่วยเหลือผู้ได้รับผลกระทบ ด้วยมาตรการสร้าง
แรงจูงใจด้านภาษี

5. เร่งสร้างความเข้มแข็งแก่เครือข่ายชุมชนท้องถิ่น ให้สามารถจัดการกับวิกฤติเบื้องต้นได้
ด้วยตนเอง

แนวทางการพัฒนาที่ 2 เร่งสร้างความเชื่อมั่นความปลอดภัยและการบริการที่เป็นมาตรฐาน ให้กับ
นักทอ่ งเทย่ี ว

1. เร่งยกระดับมาตรฐานความปลอดภัยและสุขอนามัยสิ่งแวดล้อมให้ได้มาตรฐานเพื่อสร้าง
ความเชื่อมน่ั แก่นักทอ่ งเที่ยว

2. ยกระดับมาตรฐานบริการด้านการท่องเที่ยวให้เป็นไปตามแนวทางความปลอดภัยด้าน
สุขอนามยั

3. เรง่ รัดการพฒั นาและแก้ไขปัญหาด้านการท่องเท่ยี วในพื้นที่ เชน่ การประกอบกิจการท่ีไม่
เปน็ ไปตามกฎหมาย หรือการหลอกลวงนกั ทอ่ งเทีย่ ว เปน็ ต้น

4. เร่งจัดการบริหารระบบบริการสาธารณสุข ให้สามารถรองรับสภาวะวิกฤติใหมไ่ ด้อย่างฉับ
ไวและเพียงพอ เช่น การฉดี วคั ซนี ปอ้ งกันโควดิ -19 เพื่อสรา้ งภูมิคุ้มกันหมู่

แนวทางการพัฒนาที่ 3 เร่งการจ้างงาน เพิ่มทักษะอาชีพ บุคลากรด้านท่องเที่ยวและธุรกิจที่
เกี่ยวเน่อื ง

1. เรง่ การจ้างงาน ผวู้ ่างงาน ผไู้ ด้รับผลกระทบจากโควิด 19
2. ฝกึ อบรมอาชพี ใหม่ หรือเพม่ิ ทักษะใหม่ ๆ

แนวทางการพัฒนาที่ 4 ถอดบทเรียนจากโมเดลต่าง ๆ ทั้งจากในและต่างประเทศ เพื่อเตรียมความ
พรอ้ มและป้องกัน

1. ศึกษาผลการดำเนนิ งาน จดุ ออ่ น จดุ แขง็ (Pros & Cons) ของโมเดลการป้องกนั และ
แกป้ ญั หาในต่างประเทศหรือเมืองที่มีความใกล้เคียงกัน เพื่อนำมาออกแบบแนวทางใหเ้ หมาะสม เช่น
Phuket Tourism Sandbox

2. สนับสนนุ ให้เกิดโอกาสและแนวทางใหม่ ๆ ในการขบั เคล่ือนเศรษฐกจิ ในท้องถ่นิ เพือ่ ลด
การพง่ึ พาเศรษฐกจิ โลก

25

ประเด็นการพฒั นาที่ 2 สนับสนุนและพฒั นาการทอ่ งเท่ียวเน้นคุณค่าทีเ่ ปน็ มติ รตอ่ สิ่งแวดล้อม

วตั ถุประสงค์
ก. เพื่อพัฒนาและฟื้นฟูโครงสร้างพื้นฐานของแหล่งท่องเที่ยวให้มีมาตรฐานและความ

ปลอดภยั
ข. เพอ่ื ศึกษาวิจัยและสรา้ งนวตั กรรมการทอ่ งเที่ยวเนน้ คุณคา่
ค. เพื่อพฒั นากำลงั คนดา้ นการท่องเทย่ี วและกจิ การเก่ยี วเนือ่ ง
ง. เพื่อพัฒนาและยกระดับผลิตภัณฑ์การท่องเที่ยวเพิ่มมูลค่า กฎหมาย และมาตรฐานที่

เกี่ยวข้อง
จ. เพอ่ื สร้างการตลาดการทอ่ งเทีย่ วในระดับโลก

แนวทางการพัฒนาที่ 1 พัฒนาและฟื้นฟูโครงสร้างพื้นฐาน สิ่งอานวยความสะดวกของแหล่ง
ทอ่ งเทีย่ วให้มีมาตรฐาน ความปลอดภยั

1. พัฒนาและฟื้นฟูแหล่งท่องเที่ยวและโครงสร้างพื้นฐานให้มีศักยภาพรองรับการท่องเที่ยว
เนน้ คุณค่า

2. พัฒนาและยกระดับมาตรฐานความปลอดภัยและสุขอนามัยสิ่งแวดล้อมแหล่งท่องเที่ยว
และโครงสรา้ งพ้นื ฐาน เพือ่ สรา้ งความเชื่อมัน่ แก่นกั ท่องเท่ยี ว

3. เพ่ิมประสทิ ธภิ าพระบบปอ้ งกนั และบรรเทาสาธารณภยั เพ่ือสร้างความเช่ือมัน่ และรองรับ
ภัยพิบัติและสาธารณภัยดว้ ยเทคโนโลยที ่ที นั สมยั

4. พฒั นาระบบมาตรฐานความปลอดภัยดา้ นการท่องเท่ียวเพ่ือเพิ่มความเช่ือมน่ั ในด้านความ
ปลอดภยั ในชวี ิตทรัพย์สินรองรับกลมุ่ นกั ทอ่ งเท่ยี วทม่ี ีคณุ ภาพ

5. ฟน้ื ฟทู รพั ยากรการท่องเทีย่ วเพ่อื การทอ่ งเท่ยี วอยา่ งย่ังยนื
6. เพิ่มประสิทธิภาพในการบริหารจดั การแหลง่ ท่องเท่ยี วอยา่ งชาญฉลาด
7. เชอื่ มโยงการคมนาคมทั้งทางบก ทางอากาศและทางทะเล ทเี่ ช่อื มโยงแหล่งท่องเทยี่ วเมือง
รองกบั แหลง่ ทอ่ งเทย่ี วเมืองหลกั
8. วางแผนและพัฒนาระบบสาธารณูปโภค อาทิ พลังงานไฟฟ้า น้ำอุปโภค บริโภค ให้
เพยี งพอกับการขยายตัวของการท่องเท่ียวและเศรษฐกจิ ในอนาคต
9. เพม่ิ ประสทิ ธภิ าพการบริหารจัดการของเสยี จากครัวเรือนและกิจกรรมด้านเศรษฐกิจอย่าง
ครบวงจร เช่น นา้ เสยี ขยะมูลฝอย และส่ิงปฏกิ ลู โดยใชเ้ ทคโนโลยที ี่เหมาะสม re-use, recycle
10. พัฒนาระบบผังเมืองและการใช้ประโยชน์ที่ดิน ให้สอดคล้องต่อความต้องการของ
ท้องถิ่นและการพัฒนาที่สมดุล เพื่อรองรับการขยายตัวของเมือง และการเป็นบ้านหลังที่สอง
(Second home) ของชาวไทยและชาวต่างชาติ

แนวทางการพัฒนาท่ี 2 วจิ ัยและพฒั นานวัตกรรมการทอ่ งเทย่ี วเน้นคณุ ค่าทเ่ี ป็นมติ รตอ่ สง่ิ แวดล้อม
1. ร่วมกับสถาบันการศึกษาในพ้ืนที่ พัฒนาการท่องเท่ียวรูปแบบใหม่ ๆ การท่องเที่ยวเน้น

คุณคา่
2. วเิ คราะห์ขอ้ มลู เพื่อพยากรณ์แนวโน้มทิศทางและรปู แบบการท่องเทยี่ วในอนาคต

26

3. ศึกษา วิจัย และสร้างมาตรการควบคุมจำนวนนักท่องเที่ยวให้ได้มาตรฐานตาม
ความสามารถในการรองรับ (Carrying Capacity) ในภาพรวมของกลมุ่ จังหวดั อันดามัน

4. วางแผนการพฒั นายุทธศาสตร์ดา้ นการท่องเท่ยี ว
5. พัฒนาระบบข้อมลู ขา่ วสารและสร้างเครือข่ายความร่วมมือจากทุกภาคส่วน เพื่อสร้างการ
ทอ่ งเท่ยี วที่ยงั่ ยืน
6. วางระบบการบริหารจัดการ สร้างความสมดุล การขยายตัวและการเติบโต ของ
นักทอ่ งเทย่ี วและการรองรับของแหลง่ ท่องเท่ียว
7. ส่งเสริมการใช้นวัตกรรมและเทคโนโลยีท่ีเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมเพื่อสนับสนุนการเติบโต
ทางด้านเศรษฐกจิ บนฐานการรักษาสิ่งแวดล้อมที่เชอื่ มโยงกับการท่องเทีย่ ว
8. จดั ต้ังศูนย์บริการขอ้ มลู สำหรบั นกั ลงทนุ ท่จี ะลงทุนในด้านทอ่ งเทีย่ วอนั ดามนั

แนวทางการพัฒนาท่ี 3 พัฒนากำลงั คนดา้ นการท่องเท่ียวหลากหลายรปู แบบ
1. พัฒนาหลักสูตรการศึกษาทุกระดับ ให้ตอบโจทย์ความต้องการของอุตสาหกรรมและ

ผเู้ รยี น
2. พัฒนาบุคลากร ผู้ประกอบการให้มีทักษะการท่องเที่ยวที่สอดรับกับการท่องเที่ยวเน้น

คณุ ค่า
3. จัดตั้งศูนย์หรือสร้างเครือข่ายความร่วมมือในการฝึกอบรมและพัฒนาบุคลากรการ

ทอ่ งเท่ียว
4. พัฒนาทักษะภาษา Reskill/Upskill ประชาชนในพื้นที่เพื่อเป็นฐานทรัพยากรด้านการ

ทอ่ งเทยี่ ว

แนวทางการพัฒนาที่ 4 พัฒนาและยกระดับผลิตภัณฑ์การท่องเที่ยวที่สร้างสรรค์ หลากหลาย
ตอบสนองการท่องเท่ียววถิ ใี หม่ และเป็นมิตรกบั สง่ิ แวดล้อม

1. ส่งเสริมและพัฒนาการท่องเที่ยวรูปแบบใหม่ ๆ ที่เน้นคุณภาพ และเพิ่มมูลค่าจากฐาน
ทรัพยากรธรรมชาติที่หลากหลายและมีช่ือเสียงระดับโลก (World Class Value-Based Tourism)
Satun Geo-Park Phuket Gastronomy city อ่าวเจมส์บอนด์ ฯลฯ เช่น Romantic Andaman
Route Andaman Go Green

2. กำหนดจุดเน้นเพื่อพัฒนาสู่การท่องเที่ยวระดับโลก โดยเชื่อมโยงจุดแข็งในพื้นที่และ
กจิ กรรมระหว่างกลุ่ม เช่น เส้นทางการท่องเที่ยวเชิงกีฬาอันดามัน การเช่ือมโยงสปากบั เชิงการแพทย์
(Andaman Health Tourism)

3. สร้างการมสี ว่ นร่วมกบั ภาคสว่ นที่เกีย่ วขอ้ ง ในการพฒั นาการท่องเท่ียวเนน้ คณุ ค่า
4. สนับสนุนให้มีระบบติดตาม ระบบการรับฟังความคิดเห็น ข้อเสนอแนะ ด้วยเทคโนโลยีที่
ทันสมยั
5. สร้างมาตรฐานการท่องเที่ยวรูปแบบใหม่ ๆ รวมทั้งศึกษาและเสนอการปรับปรุงร่าง
กฎหมายทส่ี นบั สนุนการพัฒนาการทอ่ งเทย่ี ว

27

แนวทางการพัฒนาท่ี 5 สง่ เสรมิ การตลาดการทอ่ งเที่ยวในระดบั โลก
1. พัฒนาและยกระดับตลาดการท่องเที่ยวในทุกสาขาให้มีศักยภาพต่อการแข่งขันใน

ตลาดโลก
2. ใช้ข้อมูล Big data วิเคราะห์ในการสร้างภาพลักษณ์และจัดการข้อร้องเรียน ด้านการ

ท่องเที่ยว การบริการ ให้มีความเหมาะสมและเปน็ ธรรม
3. การเชื่อมโยงการบรกิ ารระหว่างธุรกิจการทอ่ งเที่ยวในแตล่ ะรูปแบบและผู้เล่นที่เกี่ยวขอ้ ง

เพื่อใหไ้ ด้แพคเกจทีส่ รา้ งสรรค์และนา่ สนใจ
4. ขยายตลาดโดยสร้างเครือข่ายและเชื่อมโยงวิสาหกิจท่องเที่ยวด้านต่าง ๆ ภายในกลุ่ม

จงั หวดั เช่น ท่องเทย่ี วเชงิ สุขภาพกับทอ่ งเทยี่ วชุมชน
5. ในการท่องเที่ยวแต่ละแบบ เชื่อมโยงธุรกิจที่เกี่ยวข้องให้เกิดประสิทธิภาพเพื่อบริการที่ดี

และยตุ ิธรรมต่อนกั ท่องเทย่ี ว เช่น ท่องเที่ยวเชงิ สุขภาพ ทำการเชือ่ มโยงการบริการเชิงการแพทย์ การ
บริการสปา การบรกิ ารรถเชา่ ของฝาก ฯลฯ

6. พัฒนาระบบข้อมูลสารสนเทศเพื่อการเชื่อมโยงการท่องเที่ยวรูปแบบต่าง ๆ และส่งเสริม
การนาขอ้ มลู สารสนเทศและงานวจิ ยั มาใชใ้ นการพัฒนา

7. เช่อื มโยงเครือขา่ ยทางการท่องเท่ยี ว การค้าและบริการกับกลมุ่ ประเทศเพอ่ื นบ้าน
8. พัฒนาความสัมพันธ์กับต่างประเทศในรูปแบบบ้านพ่ีเมืองน้องหรือแลกเปลี่ยนด้าน
วฒั นธรรมและเป็นฐานเช่ือมโยงการทอ่ งเท่ยี ว
9. ส่งเสริมความร่วมมือระหว่างภาครัฐและเอกชนเพื่อสร้างความเข้มแข็งด้านการท่องเที่ยว
เนน้ การส่อื สารทีเ่ ป็นจดุ แขง็ และเปน็ ไปในทิศทางเดยี วกัน
10. พัฒนาระบบเทคโนโลยดี จิ ทิ ลั ท่สี นับสนุนการเติบโตดา้ นการตลาดทอ่ งเทยี่ วในอนาคต

2.3 แผนพฒั นาจงั หวดั กระบ่ี พ.ศ.2561 - 2565 ฉบบั ทบทวนรอบปี พ.ศ.2565

ในการจัดทำแผนพัฒนาการท่องเที่ยวจังหวดั กระบี่ ระยะ 5 ปี (พ.ศ. 2566 – 2570) ได้มี
การวิเคราะห์แผนพัฒนาจังหวัดกระบี่ พ.ศ. 2561 – 2565 ฉบับทบทวน รอบปี พ.ศ. 2565 ซ่ึง
เป็นการกำหนดแนวทางหลักในการกำหนดทิศทางการพัฒนาของแต่ละภาคส่วน เพื่อร่ วมกัน
ขับเคลื่อนการพัฒนาจังหวัดกระบี่ให้เป็นไปในทิศทางเดียวกัน ทั้งด้านการท่องเที่ยว เกษตร
อุตสาหกรรม พลังงาน สังคม และสิ่งแวดล้อม ภายใต้วิสัยทัศน์ “เมืองท่องเที่ยวคุณภาพระดับ
นานาชาติ เกษตรอุตสาหกรรมย่งั ยนื สังคมนา่ อยเู่ ป็นมิตรกับส่ิงแวดลอ้ ม และปรับตัวเทา่ ทันต่อบริบท
การเปลีย่ นแปลง” โดยเปน็ การปรบั แผนพฒั นาจังหวดั สำหรับการดำเนินการในปสี ดุ ท้ายของแผนน้ีให้
สอดคลอ้ งกบั สถานการณ์ ซึง่ เป็นชว่ งปีท่ีทุกภาคส่วนกำลังเผชญิ กับผลกระทบของการแพรร่ ะบาดของ
โรคไวรัสโคโรน่าหรือ COVID-19 ทำให้ภาคการท่องเที่ยวที่เป็นภาคส่วนหลักของจังหวัดกระบี่ต้อง
เผชิญกับภาวะถดถอย ขณะที่ภาคการเกษตรและภาคอื่น ๆ ได้รับผลกระทบและอยู่ในภาวะถดถอย
เช่นเดียวกัน ในขณะเดียวกัน แหล่งท่องเที่ยวทางธรรมชาติได้โอกาสในการฟื้นฟูมีความอุดมสมบรู ณ์
เพมิ่ ข้นึ

โดยสามารถวิเคราะห์ปัญหาและความต้องการที่สำคัญของแต่ละพื้นที่ในจั งหวัดกระบี่
ทเี่ กยี่ วข้องกับภาคการท่องเท่ยี วไดด้ งั นี้

28

1. ปัญหาน้ำเสียในพื้นที่อ่าวนางและพื้นที่อื่น ๆ ในจังหวัดที่ขาดการจัดการระบบการบำบัด
น้ำเสยี

2. ถนนเล่ียงเมอื งในพืน้ ทต่ี ำบลหนองทะเล อำเภอเมือง จังหวัดกระบี่
3. ท่าเทียบเรอื สำราญขนาดใหญ่ (Cruise)
4. สิ่งอำนวยความสะดวกด้านระบบสาธารณปู โภคและสาธารณูปการในพืน้ ทีเ่ กาะลันตา
5. ปัญหาดา้ นความปลอดภัยทางการทอ่ งเทย่ี ว
6. ปัญหาดา้ นการจัดการขยะ
7. การขาดปา้ ยสือ่ ความหมายทางการท่องเทยี่ วในหลายพนื้ ที่
8. ชมุ ชนท้องถน่ิ หลายพน้ื ท่ตี ้องการการสง่ เสริมและสนับสนนุ ดา้ นการทอ่ งเท่ยี ว
9. ขาดการวางแผนการบริหารจดั การพืน้ ท่ีสาธารณะในแหล่งทอ่ งเทยี่ ว
ในด้านการท่องเที่ยวมีความเกี่ยวโยงกับยุทธศาสตร์จังหวัด ยุทธศาสตร์ที่ 1 นั่นคือ
พัฒนาการท่องเที่ยวให้เป็นการท่องเที่ยวสีเขียว (Green Tourism) เพิ่มศักยภาพให้ได้มาตรฐานใน
ระดับสากล และเชื่อมโยงการทอ่ งเทีย่ วระดับภูมิภาคและนานาชาติ มีงบประมาณที่ได้รับจัดสรรในปี
2559 – 2562 จำนวน 296.38 ล้านบาท ซึ่งจากการดำเนินงานพบว่าสามารถดำเนินงานได้ตาม
ตัวชี้วัด โดยสำนักงานจังหวัดกระบี่ (2564) ได้สรุปถึงแนวทางการพัฒนาจังหวัดกระบี่ในด้านการ
ท่องเทย่ี วดงั น้ี
1. การบริหารจัดการด้านสิ่งแวดล้อม ขยะ น้ำเสียและมลภาวะทางอากาศ โดยเน้นที่ระบบ
บำบดั นำ้ เสียและการกำจัดขยะ
2. การบริหารจัดการด้านความปลอดภัยของการท่องเที่ยวและระบบการช่วยเหลือ
นักท่องเทยี่ ว โดยเฉพาะอยา่ งยง่ิ การทอ่ งเทย่ี วทางนำ้
3. การบริหารจัดการการท่องเที่ยวที่มีความหลากหลายตามศกั ยภาพของจงั หวัดกระบี่ อาทิ
การท่องเที่ยวเชงิ วฒั นธรรม การท่องเทยี่ วเชิงอาหาร การทอ่ งเท่ียวฮาลาล การท่องเที่ยวโดยชมุ ชน
4. การบริหารจัดการระบบโครงสร้างพื้นฐานและสิ่งอำนวยความสะดวกในแหล่งท่องเที่ยว
เพอ่ื อำนวยความสะดวกนักทอ่ งเทย่ี ว
5. การสือ่ สารการตลาดและการประชาสมั พันธเ์ ชิงรุกเพ่อื ดึงดดู นักท่องเท่ยี ว
6. การขับเคล่ือนธรุ กจิ การทอ่ งเท่ยี วสเี ขียวให้เพิม่ ขึ้น
ทั้งนี้เมื่อวิเคราะห์งบประมาณที่จังหวัดกระบีใ่ ห้การสนบั สนุนในปีงบประมาณ 2565 พบว่า
เป็นงบประมาณสำหรับการพัฒนาสิ่งอำนวยความสะดวก ระบบสาธารณูปโภคและสาธารณูปการ
ประมาณ 151.66 ล้านบาท แผนงานดา้ นการพฒั นารปู แบบการท่องเที่ยวทหี่ ลากหลาย การสง่ เสริม
การท่องเที่ยวชุมชน ประมาณ 57.11 ล้านบาท แผนงานด้านความปลอดภัย 88.36 ล้านบาท แต่
ในงบประมาณส่วนนี้เป็นงบด้านส่งเสริมสุขภาพให้กับโรงพยาบาลประมาณ 62 ล้านบาท แผนด้าน
การตลาดและสร้างภาพลักษณ์เชิงรุก ประมาณ 5.94 ล้านบาท แผนด้านการเป็นเจ้าบ้านที่ดีและ
พัฒนาบุคลากร ประมาณ 3.12 ล้านบาทในการพัฒนาธุรกิจโรงแรมสีเขียว แผนงานด้านการพัฒนา
ผลิตภัณฑ์ OTOP ภายใต้ Krabi Go Green 7.5 ล้านบาท การพัฒนาการท่องเที่ยวชุมชน 1.2 ล้าน
บาท และงบด้านการส่งเสริมการท่องเที่ยวสุขภาพประมาณ 3 ล้านบาท นอกจากนี้ยังได้รับ
งบประมาณอน่ื ๆ จากกระทรวง กรมต่าง ๆ อกี ประมาณ 900 ล้านบาทในการพฒั นาสิ่งอำนวยความ
สะดวกและส่งเสริมการท่องเที่ยว เพียงแต่งบประมาณส่วนใหญ่เป็นงบประมาณในการปรับปรุงและ

29

ก่อสรา้ งในแหล่งท่องเทย่ี ว โดยสรุปแล้วในแผนและการกระจายงบประมาณส่วนใหญ่กำหนดตามการ
แก้ไขปัญหา ความจำเป็นเพื่อพฒั นาภาพรวมของจงั หวดั กระบ่ีเป็นสำคัญ

2.4 จดุ แขง็ จุดอ่อน โอกาส และ อปุ สรรคของการท่องเทย่ี วจังหวัดกระบ่ี

จากข้อมูลสถานการณ์การท่องเที่ยวจังหวัดกระบี่ ยุทธศาสตร์การพัฒนาการท่องเที่ยวไทย
ระยะที่ 3 ยุทธศาสตร์การพัฒนาการกลุ่มจังหวัดภาคใต้ฝั่งอันดามัน และแผนพัฒนาจังหวัดกระบี่
พ.ศ. 2561 – 2565 ฉบับทบทวน รอบปี พ.ศ. 2565 รวมถึงการวิเคราะห์ประเด็นปัญหาและ
ประเดน็ การพฒั นาการท่องเท่ยี วในภาคใต้ฝัง่ อันดามนั และจงั หวดั กระบ่ี สามารถวิเคราะห์สถานการณ์
จดุ แขง็ จุดอ่อน โอกาสและอุปสรรคของการท่องเทยี่ วจังหวัดกระบ่ีได้ดังน้ี

จดุ แขง็ (Strengths)
1. ทรัพยากรธรรมชาติทางการท่องเที่ยวที่มีความสวยงาม อุดมสมบูรณ์ และมีความ
หลากหลายไม่ว่าจะเป็นทางทะเลและชายหาด ภูเขา ถ้ำและน้ำตก ตลอดจนป่าไม้ ที่มีชื่อเสียงใน
ระดบั ประเทศและนานาชาติ
2. การท่องเที่ยวที่มีความหลากหลายของรูปแบบท่องเที่ยวทั้งการทางทะเล ทางบก วิถี
ชุมชน เชิงสุขภาพ และศลิ ปวัฒนธรรม เป็นทางเลือกให้นกั ทอ่ งเท่ียว
3. กิจกรรมการท่องเที่ยวในจังหวัดกระบี่มีศักยภาพในการเป็นเมืองท่องเที่ยวคุณค่าสูงที่
สามารถนำเสนอประสบการณ์การท่องเที่ยวที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวของจังหวัดกระบี่บนฐานความ
เงียบสงบ ความผอ่ นคลายและความโรแมนตคิ
4. ทำเลที่ตั้งของจังหวัดกระบี่ตั้งอยู่ในพื้นที่เชื่อมโยงกับหลายจังหวัดทั้งฝั่งอ่าวไทยได้แก่
จังหวัดนครศรีธรรมราช และจังหวัดสุราษฎร์ธานี และฝั่งอันดามันได้แก่ จังหวัดภูเก็ต จังหวัดพังงา
และจังหวัดตรังท่ีก่อให้เกิดความเชื่อมโยงทางการท่องเท่ียว รวมถึงการมีระบบการคมนาคมท่ีสะดวก
ทั้งทางถนน ทางน้ำ และทางอากาศที่มีความพร้อมรองรับการเดินทางสามารถเข้าถึงจากทั้งภายใน
และตา่ งประเทศ คอื ท่าอากาศยานนานาชาตกิ ระบ่ี
5. ความเข้มแข็งของประชาคมที่เกี่ยวข้องกับการท่องเที่ยวในจังหวัดกระบี่ที่ยึดมั่นปฏิญญา
กระบี่ในการขับเคลื่อนการท่องเที่ยว ทั้งด้านการอนุรักษ์ทรัพยากรทางธรรมชาติด้วยการท่องเที่ยวสี
เขียว การสงวนพื้นที่ชายหาดและท้องทะเล มิให้ผู้ประกอบการวางสิ่งกีดขวางบนชายหาดหรือ
ประกอบกิจกรรมและเลน่ กฬี าในทะเลทีข่ ดั ต่อทัศนยี ภาพและการพักผ่อนอย่างสงบของนักทอ่ งเทยี่ ว
6. ความพรอ้ มของคนกระบตี่ ่อการรองรับการท่องเทยี่ ว ดงั เช่นคำขวัญของจังหวัดกระบ่ีท่ีว่า
“เมืองน่าอยู่ ผู้คนน่ารัก” โดยคนกระบี่มีวัฒนธรรมและเครือข่ายทางสังคมที่เข้มแข็งอยู่ร่วมกันอย่าง
เป็นสขุ ภายใต้สังคมพหุวัฒนธรรม มวี ถิ ีชวี ิตเรียบงา่ ย มีความสมานฉนั ท์ และมคี วามเป็นมิตร
7. เครือข่ายการท่องเที่ยวภาคเอกชนที่มีความแข็งแกร่งและยึดมั่นในการขับเคลื่อนการ
ท่องเที่ยวที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดลอ้ มที่มีความสามัคคี และมุ่งมั่นในการขับเคลื่อนเมืองท่องเท่ียวคุณคา่
สูงทมี่ ชี อื่ เสยี งระดับนานาชาติ

30

จดุ อ่อน (Weaknesses)
1. ขาดระบบการบริหารจัดการและโครงสร้างพื้นฐานในการจัดการสิ่งแวดล้อมไม่เพียงพอ
รองรับมลภาวะที่เพิ่มสูงขึ้น เช่น ระบบบำบัดน้ำเสีย ที่กำจัดขยะ เป็นต้น ทำให้แหล่งท่องเที่ยว ขาด
ความเป็นระเบียบเรียบร้อยก่อให้เกิดผลกระทบต่อทรัพยากรธรรมชาติและสภาพแวดล้อมที่มีการ
เปล่ยี นแปลง โดยเฉพาะอย่างย่ิงขยะ น้ำเสยี การบุกรกุ ทำลายป่า รวมถึงภยั ธรรมชาติ
2. การบูรณาการของภาคส่วนต่าง ๆ ทั้งภาครัฐ กับเครือข่ายภาคเอกชน และชุมชน
ท่องเทยี่ วในการพัฒนาการท่องเท่ยี วยังไม่มีประสทิ ธิภาพ
3. หน่วยงานภาครัฐที่เกี่ยวข้องกับสภาพปัญหายังดูแลจัดการปัญหาที่เกิดขึ้นอย่างไม่
ครอบคลุม เนอ่ื งจากความแตกตา่ งของหนว่ ยงานต้นสังกัดทม่ี ีกระทรวง กรม กองทีแ่ ตกตา่ งกัน
4. การบังคับใช้กฎหมายของเจ้าหน้าที่ภาครัฐ ต่อผู้ฝ่าฝืนและกระทำความผิด รวมถึงการ
ควบคุมและกับสถานประกอบการที่พักโรงแรม หรือร้านค้า ร้านอาหารในการจัดการบำบัดของเสีย
อย่างจริงจงั และต่อเนื่องยังไม่มีประสิทธิภาพก่อใหเ้ กิดผลกระทบและมีการปลอ่ ยมลพิษสู่สิ่งแวดล้อม
รวมถึงความผดิ ด้านอาชญากรรม
5. โครงสร้างพนื้ ฐานและสงิ่ อำนวยความสะดวกในแหล่งท่องเทยี่ วยังไม่ได้มาตรฐาน เพียงพอ
ต่อการรองรับปริมาณนักท่องเที่ยวที่สูงขึ้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งแหล่งท่องเที่ยวภายใต้ความเป็นเมือง
ท่องเที่ยวคุณค่าสูง เช่น ถนนเข้าสู่แหล่งท่องเที่ยว ท่าเทียบเรือเพื่อการท่องเที่ยวในแหล่งท่องเที่ยว
สนามบินรองรับผูโ้ ดยสารและเคร่ืองบินไม่เพียงพอจากทีม่ ีปริมาณเพมิ่ ขน้ึ
6. ระบบความปลอดภัยยังไม่มาตรฐานและเป็นระบบโดยเฉพาะอย่างยิ่งความปลอดภัย
ทางการท่องเที่ยว รวมถงึ กลอ้ งวงจรปดิ ที่ครอบคลุมทุกพืน้ ที่ของจังหวัดกระบ่ี

โอกาส (Opportunities)
1. กระแสการท่องเที่ยวทีเ่ ป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมเป็นกระแสการทอ่ งเที่ยวที่กำลงั เป็นที่นิยม
ในระดับโลก ส่งผลให้นักท่องเที่ยวกลุ่มคุณภาพเดินทางมาเยือนจังหวัดกระบี่มากขึ้น โดยเป็นตลาด
นกั ทอ่ งเทีย่ วเฉพาะกลุ่มท่ีมีคุณภาพ และมีกำลังจา่ ยในการท่องเทีย่ วสูง
2. นโยบายของรัฐบาลให้ความสำคัญต่อการพัฒนาภาคเศรษฐกิจที่สอดคล้องกับศักยภาพ
ของจงั หวัด กระบี่ และจังหวดั ในกลุม่ จงั หวัดอนั ดามัน ซึ่งเปน็ แหลง่ สรา้ งรายได้ดา้ นการท่องเท่ียว จงึ มี
โอกาสทีจ่ ะได้รบั การสนับสนนุ ในการพฒั นาด้านต่าง ๆ มากข้ึน
3. การเข้าสังคมผู้สูงอายุของโลกและกระแสโลก ส่งผลให้เกิดความนิยมการท่องเที่ยวเชิง
สุขภาพ ซึ่งจังหวัดกระบี่มีแหล่งท่องเที่ยวเชิงสุขภาพหลายแห่ง เช่น น้ำตกร้อน น้ำพุร้อนเค็มและ
ธุรกจิ บรกิ ารสุขภาพทพี่ รอ้ มใหบ้ ริการ
4. ด้วยการเข้าสู่ประชาคมอาเซียนส่งผลให้มีนักท่องเที่ยวเดินทางเข้ามาในจังหวัดกระบี่
สูงขึ้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งนักท่องเทีย่ วในกลุ่มอาเซียนและชาวมุสลิม ส่งผลใหเ้ ศรษฐกิจขยายตัว จาก
การลงทุนและการประกอบการทเ่ี พ่ิมข้นึ
6. สื่อมวลชนในช่องทางต่างๆ เช่น โทรทัศน์ สิ่งพิมพ์ อินเตอร์เน็ท รวมถึงสื่อสมัยใหม่
ประเภทบล็อคเกอร์ ยูทูปเบอร์ ให้ความสนใจเผยแพร่ประชาสัมพันธ์การท่องเที่ยวของจังหวัดสู่
สาธารณชนผา่ นชอ่ งทางการส่อื สารตา่ ง ๆ ท้ังสอื่ เดิมและสือ่ สมยั ใหม่

31

7. เครือข่ายสถาบันการศึกษาและแหล่งทุนวิจัยและพัฒนาหลายแห่งให้ความสำคัญกับการ
ขับเคลอ่ื นและพัฒนาจังหวัดกระบผี่ ่านงานวิจัยและนวัตกรรมในรูปแบบทุนวจิ ัยและความร่วมมือทาง
วชิ าการ

8. ความเจริญก้าวหน้าด้านเทคโนโลยีการสื่อสาร และเทคโนโลยีดิจิทัลทำให้มีการสื่อสาร
เอกลักษณ์และความโดดเด่นของจังหวัดกระบี่ด้วยระบบเทคโนโลยีสมัยใหม่ รวมถึงการนำมาใช้
ประโยชน์ในการสรา้ งประสบการณ์ใหก้ บั นกั ท่องเที่ยว

อปุ สรรค (Threats)
1. แนวโน้มที่ตลาดการท่องเที่ยวจังหวัดกระบี่มีการเปลี่ยนแปลง โดยนักท่องเที่ยวชาวจีนมี
การเดินทางเข้ามาท่องเที่ยวในจังหวัดกระบี่เพิ่มสูงขึ้นนับตั้งแต่ปี พ.ศ. 2559 โดยพฤติกรรมการ
ทอ่ งเที่ยวของนักท่องเทยี่ วบางกลุ่ม เช่น ชาวรสั เซยี จนี ไม่สอดคลอ้ งนกั ทอ่ งเที่ยวทีเ่ ป็นกลุ่มลูกค้าเดิม
ที่รักความสงบ เช่น ชาวสแกนดิเนเวีย ทำให้กลุ่มนักท่องเที่ยวที่รักความสงบอาจจะเปลี่ยนเป้าหมาย
การเดินทางจากจังหวดั กระบี่เพื่อแสวงหาแหลง่ ท่องเทย่ี วใหม่
2. การดำเนินโครงการพัฒนาของหน่วยงานต่าง ๆ ขาดการศึกษาและวิเคราะห์ผลกระทบ
รวมถงึ ขาดการดำเนนิ การทีเ่ ป็นระบบกอ่ ให้เกิดผลกระทบตอ่ ทรพั ยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม
3. สถานการณ์ความผันผวนของเศรษฐกิจโลกมีผลต่อการตัดสินใจเดินทางท่องเที่ยวของ
นักทอ่ งเทย่ี วส่งผลกระทบต่อเสถียรภาพทางเศรษฐกจิ ประเทศและจงั หวดั กระบ่ี
4. การก่อการร้ายสากลและอาชญากรรมข้ามชาติ ส่งผลกระทบต่อความเชื่อมั่นในการ
ทอ่ งเที่ยวของจังหวดั และประเทศ
5. การแข่งขันทางการท่องเที่ยวสูงขึ้น มีคู่แข่งทั้งในประเทศและประเทศในภูมิภาคอาเซียน
ตา่ งใหค้ วามสำคัญกับการกำหนดกลยทุ ธก์ ารตลาดเพ่ือดึงดูดนักท่องเท่ยี วไปทอ่ งเทย่ี ว
6. การแพรร่ ะบาดของโรคไวรสั โคโรน่า หรอื COVID-19 สง่ ผลกระทบทางลบต่อภาคธรุ กิจ
การทอ่ งเท่ยี วท่ขี าดรายไดม้ าเปน็ ระยะเวลานาน เนื่องจากต้องปิดตวั ลง

32

ส่วนท่ี 3 แผนพฒั นาการท่องเที่ยวจงั หวดั กระบ่ี ระยะ 5 ปี (พ.ศ. 2566 – 2570)

3.1 วิสยั ทศั นก์ ารพัฒนาการท่องเที่ยวจังหวดั กระบ่ี (พ.ศ. 2566 – 2570)

ตามที่แผนพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาติ ฉบับที่ 3 (พ.ศ. 2566 – 2570) ได้กำหนด
ยุทธศาสตร์ให้อุตสาหกรรมการท่องเที่ยวไทยเน้นคุณคา่ (High Value) และความยั่งยืนทางเศรษฐกิจ
สังคม และสิ่งแวดล้อมมุ่งพัฒนาการท่องเที่ยวที่มีความสมดุลและกระจายรายได้อย่างทั่วถึง พร้อม
รับมือกับความเปลี่ยนแปลงทุกรูปแบบ ภายใต้วิสัยทัศน์ “การท่องเที่ยวของปร ะเทศไทยเป็น
อุตสาหกรรมที่เน้นคุณค่า มีความสามารถในการปรับตัว เติบโตอย่างยั่งยืนและมีส่วนร่วม
( Rebuilding High Value Tourism Industry with Resilience, Sustainability and Inclusive
Growth)” และจากสถานการณ์การท่องเท่ยี ว ปญั หา อปุ สรรค และผลกระทบจากการเตบิ โตของการ
ท่องเที่ยวในจังหวัดกระบี่ที่ผ่านมา การกำหนดวิสัยทัศน์ในการพัฒนาการท่องเที่ยวจังหวัดกระบ่ี
(พ.ศ. 2566 – 2570) ครั้งนีจ้ งึ กำหนดใหม้ งุ่ เน้นการขับเคลือ่ นจงั หวดั กระบ่ใี ห้เป็น

“เมอื งท่องเทยี่ วคุณค่าสูงท่ีมีคณุ ภาพระดับนานาชาตบิ นฐานการบรหิ ารจัดการอย่างยงั่ ยืน
ภายใตก้ ารมีสว่ นร่วมของทุกภาคสว่ น”

“High-value Tourism Destination with International Standard Based on
Sustainable Management through the Collaboration of all Tourism
Stakeholders”

3.2 เป้าหมายของแผนพัฒนาการทอ่ งเทีย่ วจังหวัดกระบ่ี (พ.ศ. 2566 – 2570)

เพอ่ื กำหนดเปา้ หมายการพฒั นาการท่องเท่ยี วจังหวดั กระบใี่ ห้สอดคล้องกับทิศทางการพัฒนา
ของวสิ ัยทศั น์ของแผนพัฒนาการท่องเท่ียวคุณคา่ สูงจังหวดั กระบี่ (พ.ศ. 2566 – 2570) ในการเป็น
“เมอื งท่องเทย่ี วคุณค่าสูงที่มคี ุณภาพระดบั นานาชาติบนฐานการบรหิ ารจดั การอยา่ งยงั่ ยืน ภายใต้การ
มีส่วนรว่ มของทุกภาคสว่ น” และสอดคล้องกับแผนพัฒนาการท่องเทยี่ วแห่งชาติ ฉบับท่ี 3 ท่ีต้องการ
พัฒนาอุตสาหกรรมการท่องเท่ยี วเพื่อสร้างเสรมิ ความเข้มแข็ง ยืดหยนุ่ ย่งั ยนื และมีสว่ นร่วม เพ่ือมอบ
ประสบการณ์การท่องเที่ยวที่เน้นคุณค่า บนพื้นฐานของการบูรณาการเชื่อมโยคทุกภาคส่วน และ
สอดคลอ้ งกบั แผนพัฒนาจงั หวัดกระบ่ใี นประเดน็ การพัฒนาท่ี 1 พฒั นาการท่องเท่ยี วใหม้ คี ณุ ภาพและ
ยั่งยืน เพิ่มศักยภาพให้ได้มาตรฐานสากลบนฐานอัตลักษณ์ และเชื่อมโยงการท่องเที่ยวระดับภูมิภาค
และนานาชาติ จงึ ได้กำหนดภายใต้เป้าหมายในการพัฒนาการท่องเทยี่ วใน 6 ด้านต่อไปนี้

(1) เพื่อพัฒนาให้เป็นเมืองท่องเที่ยวคุณภาพสูงที่หลากหลาย มีความโดดเด่น และเติบโต
อย่างยั่งยืนในระดับนานาชาติ เชื่อมโยงกับศิลปวัฒนธรรม วิถีชุมชน มีอัตลักษณ์ และเป็นมิตรกั บ
สง่ิ แวดล้อม

(2) เพื่อพัฒนาสินค้าและบริการด้านการท่องเที่ยวที่สร้างสรรค์ มีการขยายตัวทางเศรษฐกิจ
อยา่ งมเี สถียรภาพ สรา้ งงาน สรา้ งรายได้ และกระจายรายไดถ้ ึงชมุ ชน

(3) เพื่อพัฒนาบุคลากรทางการท่องเที่ยวให้มีศักยภาพในการบริการระดับสากลบนฐานอัต
ลกั ษณท์ อ้ งถ่ิน มีความสามารถในการปรบั ตัวพร้อมรับมอื การเปลีย่ นแปลงทุกรปู แบบ

33

(4) เพ่อื พัฒนาโครงสรา้ งพ้ืนฐาน ระบบคมนาคม และสงิ่ อำนวยความสะดวกพร้อมรองรับคน
ท้งั มวล สอดคล้องกบั ขีดความสามารถในการรองรับของแหล่งท่องเทย่ี ว

(5) เพื่อการบริหารจัดการการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน สมดุลกับทรัพยากรธรรมชาติและ
สิ่งแวดล้อม ขับเคลื่อนด้วยนวัตกรรมและเทคโนโลยี เชื่อมโยงการท่องเท่ียวของจงั หวัดสู่ภูมิภาคและ
นานาชาติ

(6) เพื่อยกระดับมาตรฐานความปลอดภัยด้านการท่องเท่ียว และสุขอนามัยสิ่งแวดล้อม เพื่อ
สร้างความเช่ือมนั่ และภาพลกั ษณ์ทด่ี แี ก่นักทอ่ งเที่ยว

3.3 ตวั ชี้วดั หลักระยะ 5 ปี (พ.ศ. 2566 – 2570)

(1) อตั ราการขยายตัวรายได้จากการทอ่ งเทยี่ วเพ่ิมขน้ึ ไมน่ ้อยกว่าร้อยละ 3 จากปที ผี่ า่ นมา
(2) อัตราการขยายตัวของผลิตภัณฑ์มวลรวมจังหวัด (GPP) ในอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว
สาขาทพ่ี ักแรมและบริการด้านอาหาร ขยายตวั ไม่น้อยกวา่ ร้อยละ 3 จากปีทผ่ี ่านมา
(3) การพัฒนาทักษะของบุคลากรในอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวให้มีศักยภาพสูงขึ้น โดยผ่าน
การฝึกอบรมไมน่ อ้ ยกวา่ ร้อยละ 70
(4) จำนวนแหลง่ ทอ่ งเทยี่ วท่ีได้รับการพฒั นาส่ิงอำนวยความสะดวก หรอื โครงสร้างพ้ืนฐานไม่
น้อยกวา่ 5 แหง่ ต่อปี
(5) จำนวนชุมชนท่องเที่ยวและสถานประกอบการในอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว ที่เข้าสู่
เกณฑ์มาตรฐานแต่ละประเภทสถานประกอบการ ไมน่ ้อยกว่า 5 แห่งต่อปี
(6) จำนวนแหลง่ ท่องเท่ยี วทเี่ ข้าสู่ Smart City ไม่นอ้ ยกว่า 2 แหง่
(7) ร้อยละของจำนวนพื้นที่ตัวอย่างแหล่งท่องเที่ยวทางทะเลที่มีคุณภาพน้ำทะเลจากการ
ตรวจวัดอยู่ในเกณฑ์มาตรฐานระดับดี ไม่น้อยกว่าร้อยละ 70 ของจำนวนตัวอย่างแหล่งท่องเที่ยว
ทัง้ หมด
(8) จำนวนอบุ ตั ภิ ัยทีเ่ กิดกับนักทอ่ งเที่ยวชาวต่างชาตลิ ดลง ไม่นอ้ ยกว่าร้อยละ 5 ต่อปี
(9) แหล่งท่องเที่ยวและสถานประกอบการด้านสุขภาพ ผ่านการตรวจประเมินรับรองตาม
มาตรฐาน รอ้ ยละ 100
(10) จำนวนกิจกรรมหรอื การพฒั นาดา้ นการทอ่ งเที่ยวที่เชอื่ มโยงกบั ภมู ิภาคและตา่ งประเทศ
ไมน่ ้อยกวา่ 5 กจิ กรรม/ครั้งตอ่ ปี

3.4 พนั ธกจิ ของแผนพัฒนาการท่องเที่ยวจังหวัดกระบ่ี (พ.ศ. 2566 – 2570)

1) พัฒนาและยกระดับมาตรฐานการบริหารจัดการแหล่งท่องเที่ยวภายใต้แนวคิดเมือง
ท่องเที่ยวคุณค่าสูง ที่มีความพร้อมของโครงสร้างพื้นฐานคมนาคมขนส่ง สาธารณูปโภค สิ่งอำนวย
ความสะดวกในระดับสากล ที่มุ่งเน้นความยั่งยืนบนฐานทรัพยากรทั้งทางธรรมชาติ สิ่งแวดล้อม วิถี
ชีวิตชุมชน อัตลักษณ์วัฒนธรรมและเกื้อหนุนเศรษฐกิจฐานราก รวมถึงการสร้างสุขอนามัย ความ
ปลอดภยั ทางดา้ นชีวติ ทรพั ยส์ ิน และสขุ ภาพของนักทอ่ งเท่ยี วในยคุ New Normal

34

2) สร้างประสบการณ์การท่องเที่ยวภายใต้รูปแบบเฉพาะของจังหวัดกระบี่ที่เป็นมิตรกับ
สิ่งแวดล้อม ภายใต้ธรรมชาติที่สวยงาม อัตลักษณ์และวิถีชีวิตของชาวกระบ่ี และประยุกต์ใช้
เทคโนโลยีดจิ ิทัลกบั การบริหารจดั การการท่องเที่ยว

3) พัฒนาสนิ คา้ และบริการ ตลอดจนมาตรฐานของสถานประกอบการทางการท่องเทย่ี ว ดว้ ย
แนวคิดเศรษฐกิจสร้างสรรค์และเศรษฐกิจหมุนเวยี นภายใต้การมีส่วนร่วมของชุมชนและทุกภาคส่วน
ขบั เคล่ือนด้วยนวตั กรรมและเทคโนโลยีสมยั ใหมใ่ นการเพม่ิ ประสิทธิภาพการผลติ และการบรกิ าร

4) สร้างการมีส่วนร่วมในการพัฒนาเมืองน่าอยู่บนฐานการท่องเที่ยวที่มีคุณภาพระดับ
นานาชาติ ส่งเสริมให้เกิดการขับเคลื่อนเมืองท่องเท่ียวคณุ ภาพด้วยการพัฒนาทุนมนุษย์ให้มีศกั ยภาพ
การบรกิ ารระดับนานาชาติเพ่ือรองรบั นักท่องเที่ยวในยุคการท่องเท่ียวแบบปกติใหม่บนความเป็นมิตร
และจรงิ ใจของคนกระบี่

3.5 ยุทธศาสตร์การพัฒนา

แผนพัฒนาการท่องเที่ยวคุณค่าสูงจังหวัดกระบี่ (พ.ศ. 2566 – 2570) จะบรรลุวิสัยทัศน์
เป้าประสงค์ และพันธกิจ ได้นั้นจำเป็นต้องมีการขับเคลื่อนภายใต้ยุทธศาสตร์การพัฒนา 6
ยทุ ธศาสตร์ ดงั น้ี

1. การพัฒนาและบริหารจัดการเมืองท่องเที่ยวคุณค่าสูง (High Value Destination
Development)

2. การพฒั นาสนิ คา้ และบริการทางการทอ่ งเทีย่ วคุณคา่ สูง (High Value Tourism Products
and Services)

3. การพัฒนาทุนมนุษย์เพื่อการท่องเที่ยวคุณค่าสูง (Human Capital for High Value
Tourism)

4. การพัฒนาสิ่งอำนวยความสะดวกทางการท่องเที่ยวคุณค่าสูง (High Value Tourism
Facilities)

5. การสร้างประสบการณก์ ารท่องเท่ยี วคุณค่าสงู (High Value Tourism Experience)
6. การสรา้ งความเชื่อมนั่ ต่อการทอ่ งเที่ยวคณุ ค่าสงู (High Value Tourism Trust)

3.6 แนวทางการพัฒนาตามยทุ ธศาสตร์

ท้ังน้ใี นการดำเนินงานของแต่ละยทุ ธศาสตรไ์ ด้กำหนดเป้าประสงค์ตามแนวทางการพัฒนาใน
ลกั ษณะของกลยุทธ์จำแนกตามยทุ ธศาสตร์การพฒั นาของแผนรวมท้งั สิ้น 6 แนวทางการพฒั นา
ดงั ตอ่ ไปน้ี

แนวทางการพัฒนาที่ 1 พัฒนาให้เป็นเมืองท่องเที่ยวคุณภาพสูงที่หลากหลาย มีความโดดเด่น
และเติบโตอย่างยั่งยืนในระดับนานาชาติ เชื่อมโยงกับศิลปวัฒนธรรม วิถีชุมชน มีอัตลักษณ์ และ
เปน็ มิตรกบั สิ่งแวดลอ้ ม

35

เป้าประสงค์
1.1 แหลง่ ท่องเท่ียวธรรมชาติ วัฒนธรรม และชุมชนของประเทศไทยมีมาตรฐานความย่ังยืน

ระดบั สากล
1.2 จังหวัดกระบี่มีการบริหารจัดการการท่องเที่ยวที่มีประสิทธิภาพในการลดผลกระทบท่ี

เกิดต่อทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมอย่างเป็นระบบ รวมถึงการกำจัดของเสียและลดมลพิษ
เพ่อื อนรุ ักษแ์ หล่งท่องเที่ยวทางธรรมชาตทิ ี่อุดมสมบูรณ์

1.3 การพัฒนาเมืองท่องเที่ยวคุณค่าสูงภายใต้แนวคิดการท่องเที่ยวสีเขียวที่เป็นมิตรกับ
สิ่งแวดลอ้ ม

ตัวชี้วดั แนวทางการพฒั นาท่ี 1 ปี พ.ศ.
ตารางท่ี 1 ตวั ชวี้ ัดแนวทางการพัฒนาที่ 1

ที่ ตวั ช้ีวดั แนวทางการพัฒนา 1

2566 2567 2568 2569 2570

ความพึงพอใจของนักท่องเท่ียวชาว ไม่ตำ่ กว่า ไม่ตำ่ กว่า ไม่ตำ่ กวา่ ไม่ตำ่ กวา่ ไมต่ ่ำกวา่

1 ไทยและชาวต่างประเทศต่อการ ปีทผ่ี า่ น ปีท่ีผา่ น ปที ่ผี า่ น ปที ี่ผา่ น ปีท่ผี ่าน

ท่องเท่ียวในจังหวัดกระบี่ มา มา มา มา มา

จำนวนชุมชนที่ดำเนินการการ
2 ท่องเที่ยวโดยชุมชนได้รับการ 2 ชมุ ชน 3 ชุมชน 4 ชมุ ชน 5 ชุมชน 6 ชมุ ชน

ประเมนิ ตามเกณฑม์ าตรฐาน

3 จำนวนนักท่องเที่ยวที่มาใช้บริการ รอ้ ยละ ร้อยละ รอ้ ยละ ร้อยละ ร้อยละ
การท่องเทีย่ วเชงิ สขุ ภาพเพิม่ ขึ้น ๕ ๖ ๗ ๘ ๙

4 จำนวนการพัฒนาการท่องเที่ยว 1 2 3 4 5
รูปแบบพิเศษเพื่อการท่องเที่ยว กจิ กรรม กจิ กรรม กจิ กรรม กิจกรรม กจิ กรรม
คณุ ค่าสูง

5 จำนวนแหล่งท่องเที่ยวที่มีการ ไม่ต่ำกว่า 2 แหล่งทอ่ งเทย่ี ว
พฒั นาเปน็ เมอื งอัจฉริยะอยา่ งยงั่ ยนื

แนวทางการพฒั นา
(1.1) พัฒนาโซนการท่องเที่ยวหลักของจังหวัดให้เป็นเมืองท่องเที่ยวสีเขียวระดับอาเซียน

และเป็นเมืองอัจฉริยะ มีการเติบโตอย่างยั่งยืน มีความสมดุลกับสิ่งแวดล้อม และการใช้พลังงาน
สะอาด

(1.2) พัฒนาเมืองท่องเที่ยวเชิงสุขภาพ ได้มาตรสากลบนฐานอัตลักษณ์ความเป็นไทย และ
เพิ่มศกั ยภาพการบริการการท่องเที่ยวเชิงสขุ ภาพ

36

(1.3) พฒั นาให้เปน็ เมืองศิลปวัฒนธรรมท้องถนิ่ วิถีชุมชน และศิลปะรว่ มสมัย โดยการมีส่วน
รว่ มของชมุ ชน

แนวทางการพฒั นาที่ 2 พฒั นาสินคา้ และบริการด้านการทอ่ งเท่ียวทีส่ ร้างสรรค์ หลากหลาย มกี าร
ขยายตัวทางเศรษฐกิจอย่างมีเสถียรภาพ สร้างงาน สร้างรายได้และกระจายรายได้เชื่อมโยงกับ
เศรษฐกจิ ทอ้ งถน่ิ

เปา้ ประสงค์
2.1 จังหวัดกระบี่มีรูปแบบการท่องเที่ยวศักยภาพสูงที่โดดเด่น มีกิจกรรมและแหล่ง

ท่องเที่ยว ที่หลากหลาย เพื่อรองรับความสนใจและพฤติกรรมที่แตกต่างกันของนักท่องเที่ยวแต่ละ
กลุ่ม

2.2 วัฒนธรรม ประเพณี วิถีชีวิต และเอกลักษณ์ของจังหวัดกระบี่ได้รับการต่อยอดในการ
สรา้ งมลู ค่าด้วยกระบวนการคิดเชงิ ออกแบบอยา่ งสร้างสรรค์

2.3 จงั หวดั กระบ่มี ีการทอ่ งเทีย่ วรปู แบบใหม่ท่ีมีความหลากหลายที่สามารถลดการกระจุกตัว
ของนกั ทอ่ งเท่ยี วในแหลง่ ทอ่ งเท่ยี ว

2.4 การประยุกต์ใช้องค์ความรู้ นวัตกรรมและเทคโนโลยีสมัยใหม่ในการยกระดับขีด
ความสามารถทางการแข่งขนั ของการทอ่ งเที่ยวจังหวัดกระบี่

ตวั ชว้ี ดั แนวทางการพฒั นาที่ 2 ปี พ.ศ.
ตารางที่ 2 ตวั ช้วี ดั แนวทางการพฒั นาที่ 2

ท่ี ตัวช้ีวดั แนวทางการพัฒนาที่ 2

2566 2567 2568 2569 2570

1 ความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวชาวไทย ไมต่ ำ่ ไม่ตำ่ ไม่ต่ำ ไมต่ ่ำ ไมต่ ่ำ
และชาวต่างประเทศต่อการ แหล่ง กวา่ ปีที่ กวา่ ปีที่ กวา่ ปีท่ี กว่าปีที่ กว่าปีที่
ท่องเที่ยวและสิ่งอำนวยความสะดวก ผา่ นมา ผ่านมา ผา่ นมา ผา่ นมา ผ่านมา
ทางการท่องเทย่ี ว

2 จำนวนสินค้าที่ระลึกและของฝากที่มี 10 11 12 13 14
เอกลักษณ์ของจังหวัดกระบี่

จำนวนนกั ทอ่ งเทย่ี วท่ีเดินทางมาท่องเท่ียว 1 1.1 1.2 1.3 1.4
3 เชงิ กีฬา และการทอ่ งเที่ยวทางเลือก
แสนคน แสนคน แสนคน แสนคน แสนคน

จำนวนธุรกิจท่องเที่ยวที่มีการพัฒนาขีด
4 ความสามารถในการแข่งขันบนฐานวิจัย 5 แห่ง 6 แห่ง 7 แหง่ ๘ แหง่ ๙ แห่ง

เทคโนโลยีและนวัตกรรมสมยั ใหม่

37

ที่ ตวั ชีว้ ัดแนวทางการพัฒนาท่ี 2 ปี พ.ศ.

2566 2567 2568 2569 2570

5 จำนวนแหล่งท่องเที่ยวที่มีการประยุกต์ใช้ 5 แห่ง 6 แห่ง 7 แหง่ ๘ แหง่ ๙ แห่ง
เทคโนโลยดี ิจทิ ลั ในการบริหารจัดการ

แนวทางพฒั นา
(2.1) พัฒนา และฟื้นฟูแหล่งท่องเที่ยวให้ได้มาตรฐาน สร้างความตระหนักในการรักษา

ทรพั ยากรทางการทอ่ งเทีย่ ว และสิ่งแวดล้อม
(2.2) ส่งเสริมและพัฒนาการท่องเที่ยวที่หลากหลาย และรูปแบบใหม่ๆ ที่เน้นคุณภาพ และ

เพ่มิ มลู ค่าจากฐานทรพั ยากรธรรมชาติที่หลากหลาย และมชี ื่อเสียงระดบั โลก
(2.3) พัฒนาและยกระดับผลิตภัณฑ์ชุมชน สินค้า และบริการด้านการท่องเที่ยวให้มี

คุณภาพสงู มอี ัตลักษณ์ประจำถิ่น
(2.4) พัฒนาการท่องเที่ยวโดยชุมชน รวมทั้งสินค้าและบริการในชุมชนให้ได้มาตรฐานบน

ฐานอตั ลกั ษณป์ ระจำถ่นิ

แนวทางการพัฒนาท่ี 3 พฒั นาบุคลากรทางการท่องเเที่ยวให้มศี ักยภาพในการบริการระดับสากล
บนฐานอตั ลกั ษณท์ อ้ งถิ่น มีความสามารถในการปรบั ตวั พรอ้ มรับมอื การเปล่ียนแปลงทกุ รปู แบบ

เป้าประสงค์
3.1 บุคลากรในอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวจังหวัดกระบี่มีความรู้ความสามารถ ทักษะ และ

ได้รับโอกาสในการพัฒนาตอ่ ยอดความรูแ้ ละทกั ษะตามมาตรฐานสากลอย่างต่อเน่ือง
3.2 บุคลากรในอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวจงั หวัดกระบ่ีมีศกั ยภาพและมาตรการการบริการ

ในระดบั นานาชาติบนฐานอตั ลกั ษณข์ องจงั หวดั กระบ่ี

ตัวชี้วดั แนวทางการพฒั นาที่ 3 ปี พ.ศ.
ตารางที่ 3 ตัวชว้ี ัดแนวทางการพัฒนาที่ 3 2566 2567 2568 2569 2570

ที่ ตัวชว้ี ัดแนวทางการพัฒนาท่ี 3

คะแนนเฉลี่ ย คว า ม พึ ง พ อใ จ ข อ ง ไมต่ ่ำ ไมต่ ำ่ ไม่ต่ำ ไมต่ ่ำ ไม่ต่ำ
1 นกั ทอ่ งเทย่ี วชาวไทยและต่างชาติต่อการ กวา่ ปที ี่ กว่าปีท่ี กว่าปีท่ี กว่าปที ่ี กว่าปีที่

ใหบ้ รกิ ารของบคุ ลากรทางการท่องเท่ียว ผ่านมา ผา่ นมา ผ่านมา ผา่ นมา ผา่ นมา

จำนวนบุคลากรด้านการท่องเที่ยวได้รับ บุคลากรภาครัฐและภาคเอกชนไมน่ อ้ ยกวา่
2 การพัฒนาทักษะให้ได้มาตรฐานการ 10,000 รายต่อปี

ท่องเท่ยี วเชงิ คุณภาพ

38

ปี พ.ศ.
ที่ ตัวชว้ี ัดแนวทางการพัฒนาท่ี 3

2566 2567 2568 2569 2570

ผลการประเมินการพัฒนาทักษะของ ไม่นอ้ ย ไมน่ ้อย ไม่นอ้ ย ไม่น้อย ไมน่ ้อย

3 บุคลากรในอตุ สาหกรรมการท่องเท่ียวให้ กวา่ รอ้ ย กว่ารอ้ ย กวา่ รอ้ ย กวา่ รอ้ ย กวา่ ร้อย
มศี กั ยภาพสูงข้นึ ท่ผี ่านเกณฑ์
ละ 70 ละ 70 ละ 70 ละ 70 ละ 70

แนวทางการพฒั นา
(3.1) พัฒนาหลักสูตรการศึกษาทุกระดับ ให้สามารถรองรับและมีจำนวนเพียงพอกับความ

ต้องการในอุตสาหกรรมการท่องเทีย่ ว
(3.2) พัฒนาบุคลากร และผู้ประกอบการให้มีทักษะ จิตบริการ และองค์ความรู้ด้านการ

ทอ่ งเทย่ี วทีม่ คี ุณภาพ เท่าทนั การเปลยี่ นแปลงทเี่ กดิ ขน้ึ อยา่ งรวดเรว็

แนวทางการพัฒนาที่ 4 พัฒนาโครงสร้างพื้นฐาน ระบบคมนาคมที่เชื่อมโยง มีความปลอดภัย
และสิ่งอำนวยความสะดวกพร้อมรองรับคนทั้งมวล ตามมาตรฐานสากล สอดคล้องกับขีด
ความสามารถในการรองรับของแหลง่ ทอ่ งเทยี่ ว

เปา้ ประสงค์
4.1 จังหวัดกระบี่มีการบริหารจัดการโครงสร้างพื้นฐาน การคมนาคมและสิ่งอำนวยความ

สะดวกที่เชื่อมโยง มีคุณภาพ และเพียงพอ สามารถรองรับการใช้งานของนักท่องเที่ยวครอบคลุมท้ัง
จงั หวัด

4.2 จังหวัดกระบม่ี ีเส้นทางคมนาคมท่ีเช่ือมโยงแหล่งท่องเทย่ี วในจังหวัดกระบี่ท่ีไร้รอยต่อทำ
ให้สามารถอำนวยความสะดวกนักท่องเทีย่ วในการเดินทางท่องเท่ยี วไดอ้ ยา่ งมปี ระสิทธิภาพ

ตวั ชวี้ ัดแนวทางการพฒั นาท่ี 4 ปี พ.ศ.
ตารางที่ 4 ตัวชวี้ ดั แนวทางการพัฒนาท่ี 4 2566 2567 2568 2569 2570

ท่ี ตัวชี้วดั แนวทางการพัฒนาท่ี 4

1 ความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวชาวไทย ไม่ตำ่ ไม่ตำ่ ไมต่ ่ำ ไมต่ ่ำ ไม่ตำ่
แ ล ะ ช า ว ต ่ า ง ป ร ะ เ ท ศ ต ่ อ ก า ร แ ห ล่ ง กว่าปที ่ี กว่าปีที่ กวา่ ปที ี่ กว่าปที ่ี กว่าปีท่ี
ท่องเที่ยวและสิ่งอำนวยความสะดวก ผา่ นมา ผา่ นมา ผา่ นมา ผา่ นมา ผา่ นมา
ทางการท่องเทย่ี ว

39

ปี พ.ศ.
ที่ ตวั ชี้วัดแนวทางการพัฒนาท่ี 4

2566 2567 2568 2569 2570

จำนวนแหลง่ ทอ่ งเทย่ี วท่ีได้รับการพัฒนา
2 สิ่งอำนวยความสะดวก หรือโครงสร้าง 5 แห่ง 6 แหง่ 7 แหง่ 8 แหง่ 9 แห่ง

พืน้ ฐาน

จำนวนแหล่งท่องเที่ยวที่มีการใช้ขีด - 2345
3 ความสามารถในการรองรับของแหล่ง แหล่ง แหล่ง แหล่ง แหล่ง

ท่องเทีย่ วในการบริหารจดั การ

จำนวนแหล่งท่องเที่ยวที่มีการใช้ระบบ - 2345
4 เทคโนโลยีดิจิทัลในการบริหาจัดการ แหลง่ แหลง่ แหล่ง แหล่ง

นักท่องเทยี่ วและแหล่งทอ่ งเท่ียว

แนวทางการพฒั นา
(4.1) พัฒนาโครงสร้างพื้นฐาน และสิง่ อำนวยความสะดวก ท่รี องรับคนทงั้ มวล และคำนึงถึง

ขดี ความสามารถในการรองรบั นกั ทอ่ งเท่ยี วในแหลง่ ท่องเทย่ี วน้ันๆ
(4.2) เชื่อมโยงการคมนาคมทั้งทางบก ทางอากาศ และทางทะเล อย่างเป็นระบบ มีการใช้

เทคโนโลยีเข้ามาช่วยในการให้บริการ รวมทั้งสร้างความปลอดภัย และการเชื่อมโยงจากแหล่ง
ทอ่ งเทีย่ วรองกบั แหล่งท่องเที่ยวหลกั

แนวทางการพฒั นาที่ 5 การบรหิ ารจดั การการท่องเที่ยวอย่างยงั่ ยืน สมดลุ กับทรัพยากรธรรมชาติ
และสิ่งแวดล้อม ขับเคลื่อนด้วยนวัตกรรมและเทคโนโลยี เชื่อมโยงการท่องเที่ยวของจังหวัดสู่
ภูมิภาคและนานาชาติ

เปา้ ประสงค์
5.1 การสื่อสารการตลาดและการสร้างแบรนด์เมืองท่องเที่ยวคุณค่าสูงจังหวัดกระบี่มี

ประสทิ ธิภาพและโดดเดน่ ดว้ ยการประยุกต์ใช้เทคโนโลยี การวิเคราะหข์ ้อมูลเชงิ ลึก และกระบวนการ
คิดเชงิ นวัตกรรม

5.2 การท่องเที่ยวจังหวัดกระบี่มีระบบฐานข้อมูลเทคโนโลยีดิจิทัลและระบบแสดงผล
อัจฉริยะทสี่ ามารถนำขอ้ มูลไปบริหารจดั การได้อยา่ งมีประสิทธภิ าพ

5.3 การท่องเที่ยวจังหวัดกระบี่มีการบริหารจดั การของหน่วยงานภาครัฐ เอกชน และชุมชน
ท้องถิ่นที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม ทั้งในด้านของการบริหารจัดการจำนวนนักท่องเที่ยว ขีด
ความสามารถในการรองรับของนักท่องเที่ยว รวมถึงการบริหารจัดการขยะ น้ำเสียและสภาพอากาศ
ได้อยา่ งมีประสทิ ธภิ าพ

40

ตัวชว้ี ัดแนวทางการพฒั นาที่ 5

ตารางท่ี 5 ตวั ช้ีวดั แนวทางการพัฒนาที่ 5

ที่ ตวั ชี้วัดแนวทางการพัฒนาท่ี 5 2566 2567 ปี พ.ศ. 2569 2570
2568

ความพึงพอใจของนักท่องเที่ยว ไม่ต่ำกวา่ ไมต่ ำ่ กวา่ ไม่ต่ำกว่า ไมต่ ่ำกวา่ ไม่ต่ำกว่า

1 ชาวไทยและชาวต่างประเทศท่ี ปที ผี่ า่ น ปที ผี่ า่ น ปีท่ีผ่าน ปีที่ผา่ น ปที ผี่ า่ น

เดินทางท่องเที่ยวในไทย มา มา มา มา มา

2 อัตราการเติบโตของรายได้จาก ไมต่ ่ำกวา่ ไมต่ ำ่ กว่า ไม่ตำ่ กว่า ไม่ตำ่ กวา่ ไม่ตำ่ กว่า
ร ู ป แ บ บ ก า ร ท ่อ ง เ ท ี่ ยว ที่มี ร้อยละ 5 ร้อยละ 6 รอ้ ยละ 7 รอ้ ยละ 8 รอ้ ยละ 9
ศักยภาพสูงในประเทศไทย

3 อัตราการรับรู้ภาพลักษณ์ของแบ ไม่ต่ำกว่า ไมต่ ำ่ กว่า ไมต่ ่ำกวา่ ไมต่ ่ำกวา่ ไม่ต่ำกว่า
ร น ด ์ เ ม ื อ ง ท ่ อ ง เ ท ี ่ ย ว คุ ณ ค ่ า สู ง รอ้ ยละ รอ้ ยละ รอ้ ยละ ร้อยละ รอ้ ยละ
จังหวัดกระบี่สำหรับนักท่องเที่ยว 70 75 80 80 80
ชาวตา่ งชาติ

ร้อยละของจำนวนพ้ืนทีต่ ัวอย่าง

4 แหล่งทอ่ งเทย่ี วทางทะเลที่มี ไม่น้อย ไมน่ อ้ ย ไมน่ ้อย ไมน่ ้อย ไม่น้อย
คุณภาพน้ำทะเลจากการตรวจวัด กว่าร้อย กวา่ รอ้ ย กวา่ รอ้ ย กวา่ ร้อย กว่าร้อย
อยูใ่ นเกณฑ์มาตรฐานระดบั ดี ละ 70 ละ 70 ละ 70 ละ 70 ละ 70
เปรียบเทียบกับจำนวนตวั อยา่ ง

แหล่งท่องเท่ยี วท้งั หมด

จำนวนสถานประกอบการใน

5 อุตสาหกรรมการท่องเที่ยวที่มี 10 แห่ง 11 แหง่ 12 แห่ง 13 แหง่ 14 แห่ง
การลดขยะ น้ำเสีย และเพิ่ม

คณุ ภาพอากาศ

จำนวนนักท่องเที่ยว

กลุ่มเป้าหมายที่เข้าถึงข้อมูล ไมน่ ้อย ไมน่ อ้ ย ไมน่ ้อย ไม่น้อย ไมน่ อ้ ย

6 ข่าวสารเกี่ยวกับแบรนด์เมือง กวา่ 1 กวา่ 1 กวา่ 1 กว่า 1 กวา่ 1

ท่องเที่ยวคุณค่าสูงจังหวัดกระบ่ี ล้านคน ลา้ นคน ลา้ นคน ล้านคน ล้านคน

ต่อปี

7 จำนวนฐานข้อมลู การตลาดพร้อม 1 ระบบ
ระบบการจัดการอัจฉรยิ ะ

แนวทางการพัฒนา
(5.1) ควบคุมและจัดระเบียบผังเมือง รวมทั้งการจัดระเบียบแหล่งท่องเที่ยวให้เป็นไปตาม

กฎหมาย มคี วามสวยงาม เป็นมิตรกับสงิ่ แวดล้อมรวมท้ังตรวจสอบ เร่งรดั สถานประกอบการด้านการ
ทอ่ งเทย่ี วให้ดำเนนิ การให้ถกู ต้องตามระเบยี บ และกฎหมายทเี่ กี่ยวข้อง

(5.2) พัฒนาสถานประกอบการด้านการท่องเที่ยวให้ได้มาตรฐานด้านสิ่งแวดล้อม หรือ
มาตรฐานแต่ละประเภทกิจการในระดับประเทศ อาเซยี น และนานาชาติ

41

(5.3) ส่งเสริมและสนับสนุนการจัดกิจกรรมด้านการท่องเที่ยวและการบริการด้านการ
ท่องเทีย่ วที่เป็นมติ รกบั ส่ิงแวดลอ้ ม

(5.4) เพิ่มประสิทธิภาพการบริหารจัดการแหล่งท่องเที่ยวที่เหมาะสม โดยคำนึงถึงขีด
ความสามารถในการรองรบั และผลกระทบต่อทรพั ยากรธรรมชาตแิ ละสิง่ แวดลอ้ ม มกี ารนำเทคโนโลยี
มาช่วยในการบริหารจัดการ

(5.5) สร้างภาพลักษณ์การเป็นเมืองท่องเที่ยวคุณภาพ และเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมให้เป็นที่
รู้จักด้วยการตลาดและการประชาสัมพันธ์เชงิ รุก และเชื่อมโยงการทอ่ งเท่ยี วส่ภู ูมภิ าคและนานาชาติ

แนวทางการพฒั นาที่ 6 ยกระดับมาตรฐานความปลอดภยั ในชีวิตและทรพั ย์สิน สุขอนามยั พร้อม
ป้องกันและรับมือกับปัจจัยเสี่ยงทุกรูปแบบ เพื่อสร้างความเชื่อมั่นและภาพลักษณ์ที่ดีแก่
นกั ทอ่ งเทย่ี ว

เปา้ ประสงค์
6.1 จังหวดั กระบม่ี ีการปรับปรุงและกำกับดูแลมาตรฐานดา้ นความปลอดภัยในการท่องเท่ียว

ทั้งด้านชีวติ ทรัพย์สิน และสุขอนามัยให้ทันสมัยที่สามารถสร้างความเชือ่ มั่นในการเดินทางท่องเท่ยี ว
ให้กบั นกั ทอ่ งเท่ยี วทั้งชาวไทยและชาวตา่ งประเทศได้

6.2 จังหวัดกระบี่มีการบังคบั ใชม้ าตรฐานความปลอดภยั และการดแู ลความปลอดภัยในชีวิต
และทรัพย์สินของนักท่องเที่ยวตลอดการท่องเที่ยว รวมถึงมาตรฐานความสะอาดและสุขอนามัยของ
ธุรกจิ ท่องเท่ยี วในจงั หวัดกระบ่ีเพ่อื สรา้ งความมัน่ ใจแกน่ ักท่องเทีย่ ว

ตัวชวี้ ัดแนวทางการพัฒนาท่ี 6 ปี พ.ศ.
ตารางท่ี 6 ตวั ช้วี ัดแนวทางการพัฒนาท่ี 6 2566 2567 2568 2569 2570

ที่ ตัวชีว้ ดั แนวทางการพัฒนาที่ 6

อัตราการลดลงของจำนวนคดีอาญา ร้อยละ ร้อยละ รอ้ ยละ รอ้ ยละ ร้อยละ
1 และอบุ ตั ภิ ัยทีเ่ กดิ กบั นกั ท่องเท่ยี วลดลง 10 ตอ่ 11 ตอ่ 12 ตอ่ 13 ตอ่ 14 ตอ่

ปี ปี ปี ปี ปี

2 จำนวนอาสาสมัครเพอื่ การท่องเทย่ี วด้าน 100 คน 150 คน 200 คน 250 คน 300 คน
ตา่ ง ๆ

ความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวและ ไมต่ ่ำกวา่ ไม่ต่ำกว่า ไม่ตำ่ กว่า ไม่ตำ่ กว่า ไมต่ ำ่ กวา่

3 ประชาชนต่อประสิทธิภาพระบบป้องกัน รอ้ ยละ รอ้ ยละ ร้อยละ ร้อยละ รอ้ ยละ
และบรรเทาสาธารณภัย
70 75 80 80 80

42

ปี พ.ศ.
ท่ี ตัวชี้วัดแนวทางการพัฒนาที่ 6

2566 2567 2568 2569 2570

ระยะเวลาเฉลี่ยในการเข้าถึงสถานที่เกิด ไม่เกิน ไม่เกนิ ไมเ่ กนิ ไม่เกิน ไม่เกนิ

4 เหตุเพื่อช่วยเหลือนักท่องเที่ยวและ 30 30 30 30 30

ประชาชน นาที นาที นาที นาที นาที

แนวทางการพฒั นา
(6.1) พัฒนาระบบมาตรฐานความปลอดภัยด้านการท่องเที่ยว และสุขอนามัยสิ่งแวดล้อม

แหล่งท่องเท่ยี ว
(6.2) เพิ่มประสิทธิภาพระบบป้องกันและบรรเทาสาธารณภัย เพื่อสร้างความเชื่อมั่น และ

การป้องกันรวมทั้งสามารถรองรับภัยพิบัติและสาธารณภัยได้รวดเร็ว ด้วยการสร้างเครือข่าย
อาสาสมคั ร และการใชเ้ ทคโนโลยีท่ีทนั สมยั

(6.3) พัฒนาระบบมาตรฐานความปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์สิน เพื่อสร้างความเชื่อมั่นแก่
นักทอ่ งเทย่ี ว

43

แบบฟอร์มการจดั ทำแผนพัฒนาการท่องเที่ยวจังหวดั กระบี่ พ.ศ. ๒๕๖6 - พ.ศ.๒๕70
ประเด็นการพฒั นาที่ 1: “พัฒนาการท่องเที่ยวให้มคี ณุ ภาพและย่งั ยืน เพ่ิมศกั ยภาพให้ได้
มาตรฐานสากลบนฐานอัตลักษณ์ และเชื่อมโยงการท่องเทยี่ วระดบั ภูมภิ าคและนานาชาติ”

ค่าเป้าหมาย

แนวทางการพฒั นา ตวั ชว้ี ัดของแนว พ.ศ. พ.ศ. พ.ศ. พ.ศ. พ.ศ. พ.ศ.
ทางการพฒั นา 2566 2567 2568 2569 2570 2566-

2570

1. แนวทางการ (1) อัตราการขยายตวั 5 6 7 8 9 5

พัฒนา: พฒั นาใหเ้ ป็น รายได้จากการท่องเทีย่ ว

เมอื งท่องเที่ยว เพม่ิ ขึ้นไมน่ อ้ ยกว่าร้อย

คุณภาพสูงที่ ละ 3 จากปที ผ่ี า่ นมา

หลากหลาย มีความ (2) อตั ราการขยายตวั 5 6 7 8 9 5

โดดเด่น และเตบิ โต ของผลติ ภณั ฑม์ วลรวม

อยา่ งย่งั ยนื ในระดบั จงั หวดั (GPP) ใน

นานาชาติเช่อื มโยงกบั อตุ สาหกรรมการ

ศิลปวัฒนธรรม วถิ ี ทอ่ งเที่ยว สาขาทพี่ ัก

ชมุ ชน มอี ตั ลกั ษณ์ แรมและบริการด้าน

และเปน็ มิตรกับ อาหาร ขยายตวั ไม่น้อย

สงิ่ แวดล้อม กว่าร้อยละ 3 จากปที ี่

2. แนวทางการ ผา่ นมา

พัฒนา: พฒั นาสินคา้ (3) การพฒั นาทักษะ 70 75 80 85 90 70

และบรกิ ารด้านการ ของบคุ ลากรใน

ทอ่ ง เท่ียวที่ อตุ สาหกรรมการ

สร้างสรรค์ ทอ่ งเทย่ี วให้มีศกั ยภาพ

หลากหลาย มีการ สงู ข้ึน โดยผา่ นการ

ขยายตัวทางเศรษฐกิจ ฝึกอบรมไมน่ ้อยกว่ารอ้ ย

อย่างมเี สถยี รภาพ ละ 70

สรา้ งงาน สรา้ งรายได้ (4) จำนวนแหล่ง 5 6789 5

และกระจายรายได้ ทอ่ งเท่ียวท่ไี ดร้ ับการ

เชื่อมโยงกับเศรษฐกจิ พัฒนาสิง่ อำนวยความ

ท้องถนิ่ สะดวก หรือโครงสร้าง

3. แนวทางการ พนื้ ฐานไม่น้อยกว่า 5

พฒั นา: พัฒนา แหง่ ตอ่ ปี

บคุ ลากรทางการท่อง (5) จำนวนชมุ ชน 5 6789 5
เเท่ียวให้มศี ักยภาพใน
การบริการระดบั สากล ท่องเท่ยี วและสถาน
ประกอบการใน
บนฐานอตั ลักษณ์
ทอ้ งถนิ่ มี อตุ สาหกรรมการ
ท่องเทย่ี ว ท่ีเข้าสเู่ กณฑ์
ความสามารถในการ
ปรับตวั พรอ้ มรับมือ มาตรฐานแต่ละประเภท
สถานประกอบ การ ไม่
การเปลย่ี นแปลงทุก
รูปแบบ นอ้ ยกว่า 5 แห่งต่อปี

44

ค่าเปา้ หมาย

แนวทางการพฒั นา ตวั ช้ีวดั ของแนวทางการ พ.ศ. พ.ศ. พ.ศ. พ.ศ. พ.ศ. พ.ศ.
พฒั นา 2566 2567 2568 2569 2570 2566

-

2570

4. แนวทางการ (6) จำนวนแหล่งท่องเท่ยี ว 2 3 4 5 6 2

พฒั นา: พัฒนา ทเ่ี ขา้ สู่ Smart City ไม่

โครงสรา้ งพ้นื ฐาน นอ้ ยกว่า 2 แห่ง

ระบบคมนาคมที่ (7) รอ้ ยละของจำนวน 70 75 80 85 90 70
เชอ่ื มโยง มีความ พืน้ ทต่ี ัวอยา่ งแหล่ง
ปลอดภัย และสง่ิ ท่องเที่ยวทางทะเลทมี่ ี
อำนวยความสะดวก คุณภาพน้ำทะเลจากการ
พร้อมรองรับคนทั้ง ตรวจวัดอยใู่ นเกณฑ์
มวลตามมาตรฐาน มาตรฐานระดบั ดี ไม่นอ้ ย
สากล สอดคล้องกบั กว่าร้อยละ 70 ของ
ขดี ความสามารถใน จำนวนตัวอย่างแหล่ง
การรองรบั
ท่องเท่ียวทั้งหมด
ของแหลง่ ทอ่ งเทย่ี ว (๘) จำนวนอุบัตภิ ยั ทเี่ กดิ 5 6 7 8 9 5
5. แนวทางการ กบั นักท่องเท่ยี ว
พฒั นา: การบรหิ าร ชาวต่างชาตลิ ดลง ไมน่ ้อย
จัดการการทอ่ งเท่ียว กวา่ ร้อยละ 5 ตอ่ ปี
อย่างยง่ั ยืนสมดลุ กับ (9) แหล่งท่องเที่ยวและ 100 100 100 100 100 100
ทรพั ยากร ธรรมชาติ สถานประกอบการดา้ น
และส่ิงแวดล้อม สุขภาพ ผ่านการตรวจ
ขับเคลอ่ื นด้วย ประเมินรับรองตาม
นวัตกรรมและ มาตรฐาน ร้อยละ 100
เทคโนโลยี เช่ือมโยง (10) จำนวนกจิ กรรมหรือ 5 6 7 8 9 5
การทอ่ งเท่ยี วของ การพัฒนาดา้ นการ
จังหวัดสูภ่ มู ภิ าคและ ทอ่ งเทย่ี วทเี่ ชือ่ มโยงกบั
นานาชาติ
ภูมภิ าคและต่างประเทศไม่
6. แนวทางการ น้อยกว่า 5 กจิ กรรม/ครง้ั
พัฒนา: ยกระดบั ตอ่ ปี
มาตรฐานความ

ปลอดภยั ในชีวิตและ

ทรัพย์สนิ สุขอนามยั

พรอ้ มปอ้ งกันและ

รับมือกับปัจจยั เส่ยี ง

ทุกรูปแบบ เพื่อ

สรา้ งความเชอ่ื มน่ั

และภาพลักษณท์ ดี่ ี

แก่นักทอ่ งเทย่ี ว

45

สว่ นท่ี 4

แบบฟอร์มการจัดทำแผนปฏบิ ตั ิ
ราชการประจำปีงบประมาณ

พ.ศ. 2566
(แบบ จ.2)

46

โครงการตามแผนปฏบิ ตั ริ าชการประจำปี พ.ศ. 2566 จงั หวดั กระบี่ แบบ จ.2

ประเดน็ การพัฒนาที่ 1 พัฒนาการทอ่ งเทยี่ วใหม้ คี ณุ ภาพและยัง่ ยืน เพิม่ ศักยภาพใหไ้ ด้ หนว่ ย : บาท
มาตรฐานสากลบนฐานอตั ลักษณ์ และเชือ่ มโยงการทอ่ งเท่ยี วระดบั ภูมภิ าคและนานาชาติ

แผนงาน/ ยทุ ธศาสตร์ ลำดบั แผน กิจกรรมยอ่ ย ตัวช้ีวัดโครงการ หน่วย งบประมาณ
(5) (6) ดำเนนิ การ
โครงการสำคญั ชาติ (x) / ความ งาน
(7)
(1) แผนแม่บท สำคัญ (4)

ฯ(Y) (2) (3)

1. โครงการของ

จงั หวัด 391,615,311.00
2,444,400
โครงการ การ 5 13 1. ธุรกิจท่องเทยี่ วใน สำนักงาน
จงั หวัดกระบ่ีเขา้ รว่ ม ทอ่ งเทย่ี วและ
พฒั นาเมอื ง
โครงการไม่นอ้ ยกว่า 50 กฬี าจังหวดั
ท่องเทยี่ วสเี ขยี ว ธรุ กจิ กระบ่ี ร่วมกบั
2. ธุรกิจโรงแรมใน มหาวิทยาลัย
จงั หวัดกระบไี่ มน่ อ้ ยกวา่ วลยั ลักษณ์
10 แหง่ ไดร้ ับการรับรอง
มาตรฐานโรงแรมสีเขียว

จากองค์กรระดบั ประเทศ
3. ผู้บริหารและบคุ ลากร
ในธรุ กิจทอ่ งเทีย่ วจงั หวัด
กระบี่ผ่านการฝกึ อบรม
ดา้ นมาตรฐานการ
ท่องเทย่ี วสเี ขียวไม่น้อย

กว่า 200 คน

- พฒั นาศกั ยภาพ 5 3 1. การจดั ทำหลักสูตรการ สำนกั งาน 522,200
ผูบ้ รหิ าร และ ฝึกอบรมการทอ่ งเทยี่ วสีเขียว ทอ่ งเทย่ี วและ
บุคลากรที่ สำหรบั ผบู้ รหิ ารและบคุ ลากร กฬี าจังหวัด
เกี่ยวขอ้ งกับการ ในภาคการท่องเที่ยว รวมกำหนด กระบี่ รว่ มกบั
ขบั เคลือ่ น เกณฑใ์ นการฝึกอบรมและประ มหาวิทยาลยั
การท่องเท่ียวสี เมินาผล วลัยลกั ษณ์

เขียว 2. เปิดรับสมคั รผบู้ รหิ ารและ
บคุ ลากรในธุรกจิ ท่องเท่ียวจังหวัด
กระบ่ี เขา้ อบรมเก่ียวกับ
การทอ่ งเทยี่ วท่ีเป็นมิตรกบั
สิ่งแวดลอ้ ม และโรงแรมท่สี เี ขยี ว
(Green Hotel) จำนวน ๔ รุ่นๆ

ละ ๕๐ คน รวมทัง้ สิน้ จำนวน
๒๐๐ คน ระยะเวลา 18 ช.ม.
โดยมีการประเมนิ ผล ทดสอบผ้เู ขา้
อบรมเก่ยี วกับการท่องเทยี่ วสีเขยี ว
3. ดำเนินการจดั ฝกึ อบรมและ
พฒั นาผบู้ รหิ ารและบุคลากรที่

เก่ยี วขอ้ งกับการท่องเทย่ี ว
สเี ขยี ว
4. การประเมินผลการฝกึ อบรม
5. การมอบใบประกาศนียบตั รผู้
ผา่ นการฝกึ อบรม

47