60 ปีชีวิตและงาน บุญคงศิลป์ วานมนตรี

ก้าวเดินต่อไป............................Boonkongsil Wanmontree

ก้าวต่อไป Boonkongsil Wanmontree



๖๐ ปี ชีวิตและงาน

ศาสตราจารยเ์ กยี รตคิ ณุ ดร.ภก. สมุ นต์ สกลไชย

นายกสภามหาวิทยาลัยบูรพา
อดีตนายกสภาเภสัชกรรม

อธิการบดีมหาวิทยาลัยขอนแก่น (๒๕๔๖-๒๕๕๐, ๒๕๕๐-๒๕๕๔)
คณบดีคณะเภสัชศาสตร์ มหาวทิ ยาลัยขอนแกน่ (๒๕๓๑-๒๕๓๙, ๒๕๔๓-๒๕๔๖)

๔ มิถุนายน ๒๕๖๔

ผมรู้สึกยินดีและเป็นเกียรติที่ได้มีโอกาสแสดงความรู้สึก เน่ืองใน
โอกาสที่ คุณบุญคงศิลป์ วานมนตรี ผู้อ�ำนวยการกองบริหารงาน
คณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น จะเกษียณอายุราชการวันที ่
๓๐ กนั ยายน ๒๕๖๔ นี้
ผมได้รู้จักกับบุญคงศิลป์ เน่ืองด้วยมีความสัมพันธ์เกี่ยวข้องกันใน
คฐาณนะะเผภู้รส่วัชมศงาาสนตมร์ารอู้จยัก่าเงขย้าามวานทา�ำนงาบนุญในคคงณศิะลเปภ์ สหัชรศือาสคตุณร์ แมหหลามวิททยี่าชลาัยว
หขอลนงั จแากกน่ เปช็น่วคงทณีผ่ บมดดมี �ำารตงงั้ตแ�ำตแ่หปนี ๒ง่ ค๕ณ๓๑บดจีคำ� ณควะาเภมสไดัชว้ศา่ าไสดตเ้ ปร์็นรผาสู้วๆอบปสี มั ๒ภ๕าษ๓ณ๕ ์
ขณะที่ คุณแหลมมาสมัครสอบแขง่ ขันเขา้ รับราชการในต�ำแหนง่ เจ้าหนา้ ที่
วิเคราะห์นโยบายและแผน โดยมี รศ.ดร.วัชรี คุณกิตติ (รองคณบดี
ในขณะนั้น) และคุณกิตติมา จันทรสม (เลขานุการคณะเภสัชศาสตร์
ในขณะน้ัน) ซ่ึงต่อมา คุณกิตติมา ได้ด�ำรงต�ำแหนง่ ผูอ้ �ำนวยการส�ำนักงาน
เผอจธ่าา้ ิกนหากนราา้บรทดสวี่ ีขอเิ คอบรงเมขาะา้หหมา์นาวโริทยับยบราาาลยชัยแกขลาอะรนแใผแนกนคน่ ณและเะปเไภ็นดสผโ้ ัชอูร้ ศน่วามยสสา้ ตยัมรสภ์รงั าับกษดัผณมิดด์าชจ้วอายบก ใส นคถตาุณบ�ำแแนั หหวลจินมยั่ง
และพฒั นาในขณะนนั้ งานของคุณแหลมมีความส�ำคัญมากในการสนับสนุน
กเปา็ นรบคร�ำิหขาอรทขี่มอีงคคุณณภะาฯพเพดร้วายะตผ้อลงงจาัดนทข�ำอคง�ำคขุณองแบหปลรมะมคาณณแะเผภ่นสดัชินศซา่ึงสตต้อรง์
ในขณะนนั้ จงึ ไดร้ บั การสนบั สนนุ งบประมาณแผน่ ดนิ คอ่ นขา้ งดี และสามารถ

3

๖๐ ปี ชีวิตและงาน

ไสดา้รยับสกนาับรสจนัดุนสเรปร็ นกทรี่อนบ่าพอัอตใรจากง�ำาลนังดต้า�ำนแกหานร่งจอัดาทจ�ำาแรยผ์แนลขะอขง้าครณาชะแกลาระ
การบริหารงบประมาณทัง้ งบแผน่ ดินและเงินรายได้ของคณะ คุณแหลม
ท�ำได้ดีมาก ผมมีโอกาสท�ำงานในฐานะผู้บังคับบัญชาของคุณแหลม
ท๒ีเ่ ปช็่นวงคณช่วบงดแรสี กมขัยณที่ะ๓ดำ� เรมง่อื ตปำ� ี แ๒ห๕น๔ง่ ค๓ณใบนดภาสี พมรัยว๒มชแ่วลงทะชผี่ ่วมงททำ�สี่ งอางนใในนคขณณะะ
คณุ แหลม เป็นขา้ ราชการของคณะทมี คี ณุ ภาพคนหน่ึง มคี วามรบั ผดิ ชอบ
สามารถนำ� นโยบายของผบู้ รหิ ารไปปฏบิ ตั ไิ ดด้ ี ตงั้ ใจทำ� งาน มไี หวพรบิ ดี
มีความคดิ ริเรมิ่ กลา้ เสนอแนะเร่ืองใหมๆ่ สามารถแกไ้ ขปั ญหาตา่ งๆ ได้
ขมอีเคงมรืหอขาว่าทิ ยยทาี่ดลีทัยั้งตภา่ างๆยใ นผมบู้ หังคาับวิทบัญยาชลาัยสแามลาะรรถะไหววว้ ่าางงคใจณไดะเ้ ภสัชศาสตร์
นอกจากนัน้ ยังเป็นบุคคลที่เอาใจใส่เพ่ือนร่วมงาน ช่วยส่งเสริม
สนับสนนุ ความกา้ วหนา้ ของลูกนอ้ ง อาจกลา่ วไดว้ า่ ความส�ำเร็จของผม
ในการบริหารคณะเภสัชศาสตร์ ๓ สมัยนั้น คุณแหลม มีส่วนส�ำคัญ
เอปย็น่าทงมปี่ าระกจกัคษุณแ์ แลหะเลจมรญิปฏกา้ิบวัตหิหนนา้ ใ้านทหี่ในนา้คทณกี่ ะารมงาานออยย่าา่งงยตาอ่ วเนนา่อื นงตมามีผลลำ�งดาบัน
คทจนณสี่ งูกะทเรภสี่ ะสดุทชัใั่งนศไคาดสณ้รตับะร ค ์ตเวมอ่ า่อืมมปาีไภ๒วา้วย๕าห๕งล๔ใงั จมซแห่ึงตาถ่วงอื ทิตวยั้าง่ เาใปลห็นยั้ดตข�ำอำ� รแนงหแตนก�ำนง่่ แขเหปอลงนสยี่่งานเยลสสขถนาาับนนสภุกนาาพนุ ร
เป็นมหาวิทยาลัยในก�ำกับ ช่ือต�ำแหน่งเลขานุการคณะ ได้เปลี่ยนเป็น
ผูอ้ �ำนวยการกองบรหิ ารงานคณะเภสัชศาสตร์
ในฐานะทรี่ จู้ กั กนั ยาวนานกวา่ ๒๙ ปี ไดร้ ว่ มงานกนั ในฐานะผบู้ งั คบั
บญั ชากวา่ ๗ ปี แมว้ า่ ผมจะไมม่ ีต�ำแหนง่ บรหิ ารใดๆแลว้ คณุ แหลม กย็ งั
เปน็ คนที่เสมอต้นเสมอปลาย ในโอกาสนี้ กใ็ คร่ขอขอบคณุ ทเี่ คยท�ำงาน
ให้ผม เคยร่วมงานกันในบทบาทต่างๆ และยังคงให้ความเคารพ
ตอ่ กนั อยู่ มติ รภาพนจี้ ะเป็นทจี่ ดจ�ำตลอดไป
เน่ืองในโอกาสการเกษียณอายุราชการ ขออ�ำนาจคุณพระ

ศรีรัตนตรัย อ�ำนวยพรให้คุณแหลมมีสุขภาพสมบูรณ์แข็งแรงปราศ
จใหา้แกกโรส่ คังคภมัยตไาขม้เจฐ็บานไาปณตุรรูปาบ แนลาะนมเีคทว่าานมาสนขุ ใยนังวคัยงเกสษายีมณารถท�ำประโยชน ์

4

๖๐ ปี ชีวิตและงาน

ศาสตราจารย์ ดร.ภญ. บงั อร ศรพี านชิ กลุ ชยั

คณบดีคณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น
(๒๕๔๖-๒๕๕๐ และ ๒๕๕๐-๒๕๕๓)

คณบดีคณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี (๒๕๓๘-๒๕๔๖)
รองอธิการบดีฝ่ายวิชาการ มหาวิทยาลัยขอนแก่น (๒๕๓๕-๒๕๓๘)

ปีนนี้ บั เป็นปีทสี่ ำ� คญั อกี ปีหน่งึ ทเี่ หน็ ผใู้ ตบ้ งั คบั บญั ชาทรี่ ว่ มทำ� งานรว่ มกนั มาจะ
เกษยี ณอายรุ าชการทำ� ใหย้ งิ่ เหน็ วา่ เวลามคี า่ มาก ผา่ นมาแลว้ กผ็ า่ นไปเลยเอาคนื ไมไ่ ดอ้ ยา่ ง
แทจ้ รงิ คณุ บญุ คงศลิ ป์ วานมนตรี ตำ� แหนง่ ตอนทที่ ำ� งานรว่ มกนั มา คอื หวั หนา้ งานนโยบาย
และแผน และตอ่ มาเป็น เลขานกุ ารคณะเภสชั ศาสตร์ มหาวทิ ยาลยั ขอนแกน่ เคยเรยี กวา่ คณุ
แหลมจนชิน จึงขอใช้สรรพนามนี้ต่อไปคุณแหลมเป็นสุภาพบุรุษท่ีมีรูปร่างบาง สุภาพ
ออ่ นนอ้ ม มสี มั มาคารวะตอ่ ผใู้ หญแ่ ละผบู้ งั คบั บญั ชา ช่วงทดี่ ฉิ นั บรหิ ารงานคณะเภสชั ศาสตร์
กอ่ นเกษยี ณอายรุ าชการนนั้ คณุ แหลมไดช้ ่วยเหลอื และปฏบิ ตั งิ านในหนา้ ทไี่ ดด้ ี ทำ� ใหด้ ฉิ นั
สามารถทำ� งานบรรลเุ ป้าหมายหลายดา้ นคณุ แหลมไดส้ านตอ่ งานเดมิ ทดี่ ฉิ นั มอบหมายให้
คณุ กติ มิ า เลขานกุ ารคณะเภสชั ศาสตร์ ทา่ นเดมิ เรมิ่ ตน้ ไวเ้ ป็นไปอยา่ งเรยี บรอ้ ย ทำ� ใหง้ าน
บกุ เบกิ เพ่อื ปรบั ปรงุ ระบบตา่ งๆ ในสำ� นกั งานเลขานกุ ารคณะ และงานพฒั นาทตี่ อ้ งประสาน
กบั สาขาวชิ าสำ� เรจ็ เป็นอยา่ งดีลกั ษณะเดน่ ทคี่ ณุ แหลมมคี อื สามารถประสานงานกบั หนว่ ยงาน
ภายนอกไดอ้ ยา่ งดี เม่อื เขา้ ใจเป้าหมายทจี่ ะทำ� คณุ แหลม สามารถนำ� ไปปฏบิ ตั ไิ ดอ้ ยา่ งดแี ละ
เหมาะสม เม่อื ครบอายเุ กษยี ณราชการยตุ หิ นา้ ทบี่ รหิ ารแลว้ และดฉิ นั ยงั ปฏบิ ตั งิ านตอ่ อายุ
ราชการ ๖๕ ปีในคณะเภสัชศาสตร์ คุณแหลม ยังปฏิบัติตนต่อดิฉันด้วยความเสมอ
มตีโ้นอเกสามสอสปัมลผาัสยกับคคุณนแอห่ืนลๆมเใปน็ นคครนอรบักคแรลัวะขดอูแงคลุณครแอหบลคมรัวนแอลกะเญหนาตือิจจากึงทค�ุำณใเหย้ด็นิฉทัน่ีเปไ็ นด ้
นอ้ งสาวทเี่ คยทำ� งานในสมยั ทมี่ ภี าควชิ าเภสชั เคม ี และลาออกไปมคี รอบครวั ทปี่ ระเทศ
อิตาลี ดิฉันจึงมีความรู้สึกเอ็นดูทัง้ คุณเย็นและคุณแหลมในฐานะเด็กๆ มาตลอดเวลา
จนถงึ วนั นคี้ ณุ เยน็ กไ็ ปอยหู่ า่ งไกลแลว้ คณุ แหลมจะเกษยี ณอายรุ าชการอกี คน เวลาผา่ นไป
อยา่ งรวดเรว็ แตเ่ วลาไดส้ อนให้เรามปี ระสบการณร์ ว่ มทดี่ ตี อ่ กนั จงึ เช่อื วา่ คณุ แหลมคงจะ
มมีีคคุณวาคมา่สุขขอภตา้อคนภรูมับิใเจขใา้ นสกู่กาลรุ่มปผฏูเ้ิบกัตษิหียนณา้ อทาี่ ยแุ/ลผะูส้ ใูงชว้เัยวลขาอหใลหัง้กมาีสรุขเภกาษพียพณลไาดน้อายมา่ ัยงทคีุ่ดม้ ีแแลละะ
มีความสุขทั้งกาย ใจและจิต ได้ประสบความส�ำเร็จในการครองตนในฐานะผู้เกษียณ
อายรุ าชการตลอดไปคะ่

5

๖๐ ปี ชีวิตและงาน

รองศาสตราจารย์ ดร.ภก.วงศว์ วิ ฒั น์ ทศั นยี กลุ

คณบดีคณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม (พ.ย.-ธ.ค.๒๕๖๐)
คณบดีคณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น
(๒๕๓๙-๒๕๔๓ และ ๒๕๕๔ -๒๕๕๗)

คุณบุญคงศิลป์ หรือที่ผมมักเรียกช่ือเล่นว่า “คุณแหลม” ได้รู้จักกับผมมา
นซ่ึงาอนันเกทอื ี่จบริง๓เข๐าปกี ับนผบั มตเงั้ รแิ่มตเเ่ขขา้ ามไาดทย้ �ำา้ งยามนาใทนำ� มงหานาทวิทคี่ ยณาะลเัยภขสอชั นศแาสกตน่ รใ์ในนเวปลี พาท.ศี่ใ.ก๒ล๕้เค๓ีย๕ง
กแันลคะพือัฒรนาวาปกี ่อพน.ศจ.ะย๒้า๕ย๒ม๗าค-ณ๒๕ะเ๒ภ๘สัชแศตาใ่สนตชร่ว์ใงนแภรกานยัน้หเลขังาเรบมิ่ ุพทก�ำางราีนขอทงีส่ คถุณาบแันหวลิจมัย
มพี ้นื เพจากจงั หวดั ชยั ภมู ิ และให้ความสำ� คญั กบั การศกึ ษาของลกู ๆ มาก แตท่ สี่ ำ� คญั
คสาือยคววิชาามชีพตั้งปใวจชใ.ฝ่จรนู้ขสอำ� งเครจ็ุณขแนั้ หสลูงสมดุ เใอนงรดะ้วดยบั ทมี่มหีคาบวาัณมฑวติิรใิยนะทเีส่ ลุด่าเรียนตั้งแต่ระดับ

มาผ่านผชม่ วกงับเวคลุณาแทหี่ยาลวมนาไนดใ้มนีโตอ่ากงากสรรร่วมมตก่าันงวทา�ำรงะานทเั้งพใ่ือนพช่ วัฒงนเวาลคาณที่ผะเมภทส�ำัชงศาานสเปต็ นร์
อาจารย์ธรรมดา หรือในต�ำแหน่งผู้บริหารคณะเภสัชศาสตร์ คุณแหลมนับเป็น
บุคลากรทีท่ รงคุณคา่ คนหน่ึงของคณะเภสัชศาสตร์ ทีไ่ ด้อุทิศตนเพ่ือหนา้ ทีก่ ารงาน
อย่างตั้งใจและสุจริต มุ่งประโยชน์ส่วนรวมเป็นที่ตั้ง และเป็นกัลยาณมิตรท่ีดี
ของผมและเพ่อื นรว่ มงานอีกมาก
ในวาระที่ชีวิตวัย ๖๐ ปี ของคุณแหลมได้มาถึง ผมขอให้คุณงามความดี
จากการกระท�ำกุศลกรรมทั้งปวงที่ผ่านมา ได้ส่งผลให้คุณแหลม มีสุขภาพดี
ได้ใช้ชีวิตในช่วงต่อไปอย่างมีความสุข สมหวังในสิ่งดีที่ปรารถนาทุกประการ
ตราบเทา่ นาน

“บุญ เก้อื หนุนชวี า ดงั ประสงค์
คง ความดมี สี ขุ ทกุ ฐานถนิ่

ศิลป์ นำ� ชพี ดจุ ประทปี สอ่ งชีวี
วานมนตร ี เทพไท ้ ปกป้ อง ครองคุม้ ”

6

๖๐ ปี ชีวิตและงาน

ศาสตราจารย์ ดร.ภญ.อรณุ ศรี ปรเีปรม

ผู้อำ�นวยการสถาบันภาษา มหาวิทยาลัยขอนแก่น (๒๕๔๙)
คณบดีคณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม
(๑ พ.ค.๒๕๔๕ - ๑๗ เม.ย.๒๕๔๗)

รองคณบดีฝ่ายวิจัย คณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น
(๒๕๓๕-๒๕๓๙ และ ๒๕๔๓-๒๕๔๖)

ในปี พ.ศ. ซ๒่ึง๕เว๓ล๕านนั้ไดเป้ร็ู้จนักบแุคลละารก่วรมหงนานมุ่ กนับอ้ ยคขุณอบงสุญำ� คนงักศงิลาปน์
ช่ือเลน่ วา่ คณุ แหลม
คณะเภสชั ศาสตร์ มข. เม่อื รับต�ำแหนง่ รองคณบดี โดยทีม่ ีคุณแหลม
ขใเไปมหอ็่คมนงด่อม่ผิยาฉู้รกแั่นวสมอทดยงัง้ งาบ่าคนงทวแคบาทนาม้จทสรรใู้ส�ำิงหึกคมตัญไ่ อมมนมุ่พกนมูดาั้นอรมงตทาใ�ำ�กำหแเงมปหา่็นนนมกก่งีผารับรู้ รอ่วหเมงรนคงิ่มุา่มณตนน้นบใ้อชหดีวยมีเิตปห่ แก็นนลาภ้าระาเมทฉรีค�ำกยวงิจนาาทนมิ่งี ่
คาดหวังใหม่ของอาจารย์รุ่นใหม่ไฟแรงทั้งนั้น ท�ำให้ต้องเรียนรู้
ฝึกฝนและปรับตัวมากทีเดียว คุณแหลม จึงเป็นผู้ร่วมงานคนแรก
ที่เปิ ดโลกทัศน์และกระบวนทัศน์งานบริหารวิชาการที่น�ำทีมโดย
ผูน้ �ำซ่ึงมีวิสัยทัศนก์ ว้างไกลและเกง่ ด้วย เน่ืองด้วยวัยใกล้เคียงกัน
แก็มลดีะเฉิ รนัิ่มกตบั้นคผุณลักแดหันลมงา๒นใคหนม่ดท้วีมยงกานันตอ้ทง�ำทให�ำง้เากนิดแเบป็บนท“ีมวิ่งง”านตซา่ึงมทผี่แูน้ ท�ำ ้
ให้ทนั การ “วงิ่ ” ทำ� งานของทมี เป็นทางเดยี วเลยทีช่ ่วยให้เราผลติ ผล
งเพาน่ือสใ่งหท้ดันิฉตันาปมลกีก�ำตหัวนจดาเสกมหอ้อ ง ปบราะงชวุมันอคอุณกแไหปลรัมบตล้อูกงทเี่ตโรรงียเมรีพยนร้อในม
เวลาที่ยังประชุมไม่จบ โดยเฉพาะวาระการประชุมเร่ืองที่เราต้อง
รบั ผดิ ชอบใกลจ้ ะมาถงึ แตย่ ังไมม่ าเสียท ี นอกจากเร่อื งงาน กย็ งั ได้
รับรู้และติดตามครอบครัวและสมาชิกในครอบครัวทเ่ี พิม่ มาเติมเต็ม
ชวี ติ ของคณุ แหลม การเป็นผนู้ ำ� ครอบครวั เลยี้ งลกู นอ้ ยทซี่ นแตน่ า่ รกั

7

๖๐ ปี ชีวิตและงาน

จนบัดนี้เติบใหญ่เป็นที่เชิดหน้าชูตาของคุณแหลม ได้รู้จักและต้อง
ชแทดัล�ำเะงลชายีนววิตใา่ นเปภช็น่าวพรงละเขวงั ใลอจางใคนหั้รน้ทอกำ� บง็เาหคน็นรเตัวชม็ไัดมทว่สมี่่า่างกผคขลุณ้นึ ก แ รคหะณุ ทลแบมหตเลป่อม็ นงใาคนนนบเทเลกคย่งนแททตั้งำ� ่เงงหาา็นนน
และบทผู้น�ำครอบครัวที่ได้เห็น ๓๐ ปีจวบจนวาระเกษียณยังคงเดิม
ไม่มีอะไรเปลี่ยนเลย แค่รู้สึกว่าเป็นผู้ใหญ่ สุขุม และภูมิฐานข้ึน
คุณแหลมเป็นคนเสมอต้นเสมอปลาย มีความรับผิดชอบ ซ่ือตรง
จรักากอจงคุด์กเรริ่มอตด้นททนี่ท�ำแงาลนะ กฯันลเฯป็ นเห“็นทไีมด”้จาแกมงแ้านยทกกี่ไดัน้รไ่วปมทก�ำันงาทน�ำใมนาทตีมลออ่ืนด
ต่อจากนั้นแล้ว คุณแหลมก็ยังคงก้าวหน้าต่อไปในต�ำแหน่งสูงข้ึน
แสดงถงึ คณุ ภาพทไี่ มต่ อ้ งพสิ จู นอ์ ีกแลว้

เม่ือวันเกษียณจากงานประจ�ำที่ท�ำมาตลอดมาเฉกเช่นนี ้
ถือเป็ นโอกาสที่ดีที่สุดในชีวิตที่จะได้เปลี่ยนแปลงการใช้ ชีวิตตาม
ที่คิดไว้ให้มีความสุข ให้เขา้ ใจชีวิตอยา่ งถ่องแท้ เช่ือมัน่ ว่าคุณแหลม
ในวัยเกษียณจะเป็ นหนุ่มใหญ่มีความสุขที่สุดและได้ใช้ ชีวิตตามที ่
ตอ้ งการให้คมุ้ กับทรี่ อคอย ให้เป็นชวี ติ เกษยี ณสุขตลอดไป นะคะ

8

๖๐ ปี ชีวิตและงาน

ศาสตราจารย์ ดร.ภก.ววิ รรธน์ อคั รวเิชยี ร

รองคณบดีฝ่ายวิจัยและพัฒนาบุคลากร (๒๕๕๕-๒๕๕๗)
รองคณบดีฝ่ายวางแผนและพัฒนา (๒๕๕๓-๒๕๕๔)
รองคณบดีฝ่ายวิชาการ (๒๕๓๕ – ๒๕๓๙)

ผมได้มีโอกาสท�ำงานใกล้ชิดกับ คุณบุญคงศิลป์ วานมนตรี
(หรอื คณุ แหลม ของเพอื่ น พอ้ ง นอ้ ง พ)ี่ อยชู่ ่วงหน่งึ ระหวา่ งปี พศ. ๒๕๕๖
ถงึ พศ. ๒๕๕๘ ตอนทผี่ มมารบั ตำ� แหนง่ รองคณบดีคณะเภสชั ศาสตร์
และคุณบุญคงศิลป์ เป็นเลขานุการคณะเภสัชศาสตร์ (ชื่อเรียกต�ำแหน่ง
ในยคุ นนั้ ) การไดท้ ำ� งานใกลช้ ดิ กนั กท็ ำ� ใหผ้ มเหน็ และเขา้ ใจในความตงั้ ใจ
ท�ำงานเพ่ือพัฒนาคณะเภสัชศาสตร์ของคุณบุญคงศิลป์ พรี่ๆวมนท้อั้งงไๆด ้
เห็นวิธีการท�ำงานที่สร้างความรัก ความสามัคคีระหว่าง
บุคลากรในคณะเภสัชศาสตร์ คณุ บุญคงศิลป์ ไดค้ รองชวี ติ ครองตน
ครองงาน อย่างเหมาะสมจนกระทั่งถึงวันเกษียณอายุราชการใน
วันที่ ๓๐ กันยายน ๒๕๖๔ จึงควรแก่การบันทึกไว้ให้คนรุ่นหลัง
ไดร้ ้จู กั และไดด้ ูไวเ้ ป็นบทเรยี น

ในวาระแห่งการเกษียณนี้ ผมใคร่ฝากโคลงสี่สุภาพไว้เป็ น
ทีร่ ะลึกจากใจของผม ๑ บท ดังนี้

บญุ ร่วมกนั จ่งึ ได ้ พบพาน
คง จดจ�ำอกี นาน ถึงทา่ น
ศลิ ป์ วทิ ยาการ เคยเห็น แสดงออก

แหลม คมยงั จำ� มนั่ ไมห่ าย แมเ้ กษียณ

9

๖๐ ปี ชีวิตและงาน

รองศาสตราจารย์ ดร.ภก.เดชพล ปรชี ากลุ

ผู้ช่วยอธิการบดีฝ่ายประกันคุณภาพ (๒๕๕๘)
รองคณบดีฝ่ายแผนและระบบคุณภาพ (๒๕๕๕-๒๕๕๗)
รองคณบดีฝ่ายบริหารและระบบคุณภาพ (๒๕๕๓-๒๕๕๔)
รองคณบดีฝ่ายพัฒนาและประกันคุณภาพ (๒๕๔๖-๒๕๔๗)
รองคณบดีฝ่ายวางแผนและพัฒนา (๒๕๔๑-๒๕๔๓, ๒๕๔๓-๒๕๖๔)
รองคณบดีฝ่ายกิจการนักศึกษา (๒๕๓๓-๒๕๓๕)

คุณบุญคงศิลป์ วานมนตรี หรือที่พวกเรามักเรียกกันว่า“คุณแหลม” นั้น เม่ือ
ครงั้ แรกๆ ทรี่ จู้ กั เทา่ ทผี่ มจำ� ไดค้ อื คณุ แหลมเป็นคนผอมๆ พดู นอ้ ย ไมค่ อ่ ยพดู เลน่ มากนกั
จ�ำไดว้ า่ ตอนทีผ่ มเป็นรองคณบดีฝ่ ายวางแผนและพัฒนา สมัยทา่ นรองศาสตราจารยส์ ุมนต ์
สถอืกวลา่ไเชปย็นคเปร็นงั้ แครณกบทดไี่ ดคี ร้ ณว่ มะเงภาสนชักศนั าอสยตา่ รง์จแรลงิ จะงคั ณุ (นแาหนลมมากเปแ็นลว้ห)วั หแลนะา้ องกีานหนลโายยบคารยงั้ ใแนลหะแลผายนวานรนั้ ะ
ขในอตงำ�กแาหรนทง่�ำบงราหินาบรร ิหขาณระนจนั้นคถณุ ึงงแาหนลฝม่ าเปย็นบเรลิหขาารกแารลคะณระะบ(บตคอนุณนภี้ เารพยี ก ว า่ซ่ึงผเอป.็นชงอื่ าตนำ� สแหุดนทง่ า้ใหยมขห่อรงเู ผลยม)
ใรนบั ผสด่วิ นชอตบัวขสองู งงผามนทมมี่ อองบเหหม็นาวย่ามคกัุณไแมหพ่ ลลมาดเปห็นรอืคไนมทล่ ีใ่มื สท่ใจี่ จะใมนางเลานา่ ใทหีไ่ ฟ้ดั ง้รวับา่ ผไดิดด้ ชำ� อเนบนิดกีมาารกไปมถีคงึ ไวหานม
มปี ั ญหาอะไรบา้ ง หรอื คอยบอกเร่อื งนนั้ เร่อื งนอี้ ยเู่ ร่อื ยๆ ทสี่ ำ� คญั เป็นหวั หนา้ ทไี่ มเ่ คยหนปี ั ญหา
ไมว่ า่ ปั ญหานนั้ จะมาจากทศิ ทางใด เหน็ ไดช้ ดั เจนมากเม่อื ตอนทเี่ ป็นเลขานกุ ารคณะ คณุ แหลม
จะเป็นคนกลางทวี่ างตำ� แหนง่ ไดด้ ี (ภาษาฟตุ บอลเรยี กวา่ play maker ๕๕) คอยประสานงาน
กบั อาจารย์ กบั ลกู นอ้ งระหวา่ งหนว่ ยงานในเวลาทีต่ อ้ งแกไ้ ขปั ญหาทีช่ ดั เจนคอื ในฐานะทีม่ ลี กู นอ้ งมาก
คณุ แหลมจะไมท่ อดทงิ้ ลกู นอ้ งในการทำ� งานเลย คณุ แหลมจะเขา้ ไปคอยดแู ลใหก้ ำ� ลงั ใจคนทำ� งาน
อยเู่ สมอ ไมว่ า่ จะเป็นนอกเวลาราชการหรอื ในวนั หยดุ ทสี่ ำ� คญั เวลามปี ั ญหากจ็ ะรบั เป็นดา่ นหนา้
ให้ลกู นอ้ งจงึ ทำ� ให้เป็นทรี่ กั ของทงั้ ผบู้ รหิ ารและสายสนบั สนนุ มาโดยตลอดแตก่ จ็ ะมอี ยบู่ า้ งที่
บางครงั้ อาจจะส่อื สารไมค่ รบถว้ น อยา่ งไรกด็ ผี มไมค่ อ่ ยไดเ้ หน็ คณุ แหลมแสดงอาการเครยี ด
เวหวันนลทา้าที่ตทอี่้อมี่ ่นื งปี ทพั ญยี่ักหงั แราลอต้วออ้ ยงหอู่ แลกี กังไไ้ มจขนา่ ก อ้ เรยหับ(น็ โรดแายตชเกค่ฉพายุ รเาลมะเน่ าปนน็ แาชซนา่ วงซแกอ่ก็คมมงปหตรย้อะจองำ�กวหากองบั พทลกัุกกู ขอนอยอ้งา่ตงงตวั ลเลององใ)ดห ้ห มแดละเกมล่อื ับถมงึ วานัทน�ำี ้
ทา้ ยนี้ ผมขออำ� นาจคณุ พระศรรี ตั นตรยั พระไภสชั ครุ ไุ วฑรู ยประภาตถาคต (พระไภสชั ฯ)
และเจ้าพอ่ มอดินแดง คุม้ ครองให้คณุ แหลม มสี ุขภาพแข็งแรง ใช้ชีวิตในวัยเกษยี ณอยา่ งมี
ความสขุ ตลอดไปครบั

10

๖๐ ปี ชีวิตและงาน

กติ ตมิ า จนั ทรสม

ผู้อ�ำนวยการส�ำนักงานอธิการบดีมหาวิทยาลัยขอนแก่น (๒๕๕๓-๒๕๖๐)
เลขานุการคณะเภสัชศาสตร์ (๒๕๓๔-๒๕๕๓)
ยินดีด้วย สำ�หรับเส้นชัยของชีวิตราชการ คุณบุญคงศิลป์มีอุดมการณ์
มีความมุ่งมั่น ตั้งใจในการทำ�งานอย่างสม่ำ�เสมอมาตลอดชีวิตราชการ เป็น
ความภาคภมู ใิ จใหแ้ กผ่ รู้ ว่ มงาน ในโอกาสเกษยี ณอายรุ าชการ ขอใหค้ ณุ บญุ คงศลิ ป์
วานมนตรี มีควาสุขกาย สุขใจ พลานามัยแข็งแรงสมบูรณ์ ใช้ชีวิตหลังเกษียณ
อายรุ าชการ อยา่ งมีความสขุ ตลอดไป

รองศาสตราจารย์ ดร.ภก.ธรี ะ ฤทธริ อด

สาขาวิชาเทคโนโลยีเภสัชกรรม
ประธานหลักสูตร ป.โท (เภสัชศาสตรมหาบัณฑิต)

รองผู้อ�ำนวยการฝ่ายขับเคลื่อนยุทธศาสตร์
ส�ำนักวิชาศึกษาท่ัวไป (๒๕๕๔-๒๕๕๗)

รองผู้อ�ำนวยการฝ่ายขับเคล่ือนยุทธศาสตร์
ศูนย์บริการวิชาการ (๒๕๕๔-๒๕๕๗)

ผู้ช่วยอธิการบดีฝ่ายศิลปวัฒนธรรมและศิษย์เก่าสัมพันธ์ (๒๕๕๐-๒๕๕๓)
ผู้ช่วยอธิการบดีฝ่ายอ�ำนวยการ (๒๕๔๖-๒๕๕๐)
รองคณบดีฝ่ายกิจการนักศึกษา (๒๕๓๕-๒๕๓๘)

ผมขอขอบคณุ พแี่ หลม ทใี่ หเ้ กยี รตผิ มไดเ้ ขยี นแสดงสารในโอกาส ๖๐ ปี พแี่ หลม
บุญคงศิลป์ เป็นบุคคลที่ปฏิบัติตนเป็นแบบอย่างที่ดีให้เพ่ือนร่วมงานและรุ่นน้อง
มีความมุ่งมั่นในการทำ�งานจนมีหน้าที่การงานที่มั่นคง มีครอบครัวที่อบอุ่น
รวมทัง้ การวางแผนงานธุรกิจอพาร์ทเมนทห์ ลังเกษียณอายรุ าชการอยา่ งมอื อาชพี
ผมขอช่ืนชม ใน ตัวพี่แหลม และ ครอบครัว/ขอให้พี่พบเกษียณสุข รวมทัง้
ขออนุญาต ไปสังสรรค ์ และ ขอคำ�แนะนำ�ในการดำ�เนินชีวิต บา้ งตามสมควร

11

๖๐ ปี ชีวิตและงาน

รองศาสตราจารย์ ดร.ภญ.สภุ าวดี ดาวดี

สาขาวิชาเภสัชเคมี
รองคณบดีฝ่ายคุณภาพการจัดการศึกษา (๒๕๕๑-๒๕๕๓)
ผู้ช่วยคณบดีฝ่ายคุณภาพการจัดการศึกษา (๒๕๕๐-๒๕๕๑)

ขอกล่าวในฐานะเพ่ือนร่วมงานที่ยาวนานมาหลายสิบปีและ
อใพนดี่แชีหต่วลเงคมหยเลปเา็ปนย็ นบปุีคผทู้ลบี่ผาั่างกนครกับทาบี่มรัญทีค�ำวชงาาามชนทั้นรุ่ม่วตเม้ทนกมันเาสมกียา่อสในนลคะใกณน�ำชะล่เวังภงกสราัชะยศยแาะลสเะวตกลร�ำา์แลหหังน่งในจ่ึงี ้
ใขหอ้กงพับี่แอหงคล์กมรกเ็สสามมอามราถทไม�ำใว่ ห่าง้งาานนนนัน้ั้นจกะลยับาไกปเยเป็น็นเพงาียนงใทด่ีสาดม้วายรศถักจยัดภกาาพร
ได้อยา่ งงา่ ยดาย ภายใต้สโลแกนของพี่ว่า “ไม่เป็นไรครับ ผมท�ำได้”
เกปา็ นรทบ�ำุคงลานากทรี่หทลี่มาีกคหุณลคา่ายยิ่งยิ่งยไดิ่ง้ไเหด็น้ร่ตวมัวตงานนศกัักนยมภาาพผท่านี่เตอ็มุปเสปี่รยรมคแใลนะ
จติ ใจทเี่ อ้ือเฟ้ือตอ่ คนรอบขา้ งของพี่ ขอช่นื ชมจากใจจริง
ต่อจากนี้ จะขอกล่าวต่อในฐานะนอ้ ง พี่แหลมคนนี้เป็นพี่ที่ดี
มากๆ ไมว่ า่ จะขอความช่วยเหลอื เร่อื งใดๆ สากกะเบอื ยนั เรอื รบ ไมม่ ี
sเปa็นyคnวoามจผะกู บพอนั กแวล่าะไมดติ้ใจรภนาอ้ พงคทนด่ี นตี ี้มลาอกดๆเวลเลาทยผี่ ขา่ อนขมอาบจคะรุณะลอกึยถา่ งึงพจรคี่ ิงนในจ ี้
ตลอดไปนะคะ ไมอ่ ยากให้เกษยี ณเลยจริงๆ
ขอขอบคุณความดีงามที่พี่ได้สะสมมาตลอด จงเป็นวิถีทาง
ที่ดีให้ “พ่ีแหลมคนนี้” มีความสุขในการใช้ชีวิตในวัยเกษียณ กับ
ครอบครัว ลูกหลาน อยา่ งยัง่ ยืนตลอดไป
ไมอ่ ยากเอย่ คำ� ลา ถงึ พี่เจา้ มีแต่เอย่ คำ� เวา้ วา่ คดิ ถึง
เกษยี ณแลว้ ใจม่ัน ยงั ตราตรงึ หากคิดถึง พนี่ ้องกนั จงมาเยือน

12

๖๐ ปี ชีวิตและงาน

ผชู้ ว่ ยศาสตราจารย์ ดร.ภญ.วรรณี ชยั เฉลมิ พงษ์

สาขาวิชาเภสัชศาสตร์สังคมและการบริหาร
รองคณบดีฝ่ายพัฒนาและประกันคุณภาพ (๒๕๔๘-๒๕๔๙)
รองคณบดีฝ่ายบริหาร (๒๕๔๒-๒๕๔๓)

อะ แมน คอลด์ แหลม

ถา้ พดู ถงึ คณุ แหลม สงิ่ แรกทจี่ ะตอ้ งนกึ ถงึ คอื คำ�วา่ “ครบั ครบั ”
เม่อื กอ่ นเคยนึกแซว ในใจวา่ “หลวมบา้ งกไ็ ด้นะ ๕๕๕.....”
คุณแหลมมักจะมีมุมมองถึงความเป็นไปได้ ทำ�ได้ แก้ได้
จัดการได้ทำ�ให้เวลาปรึกษากับคุณแหลมแล้วจะรู้สึกสบายใจ เพราะ
จะได้รับพลังทางบวกแต่คุณแหลมก็มีแอบบ่นเป็ นอยู่เหมือนกันนะ
เวลาแกบ่นเรายังไม่ทันจับใจความได้เลย ปรากฎแกบ่นเสร็จแล้วละ
๕๕๕... บน่ สนั้ มากเลยนะคะ
๒๔ ปี ที่ได้รู้จักคุณแหลมในฐานะเพ่ือนร่วมงานใน
คณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแกน่ ทำ�ให้พูดได้ว่า คุณแหลม
เป็นอีกคนหน่ึงในหลายๆ คนที่มีคุณูปการต่อคณะ เป็นกลไกสำ�คัญ
เป็นจดุ เช่อื ม จดุ เรมิ่ ตน้ ให้งานหลายๆ อยา่ งดำ�เนนิ ไปได ้ * ขอ ขอบคณุ
จากใจจริง *
ในโอกาสเกษียณอายุราชการของคุณแหลมขอบอกว่าดีใจ
ที่ได้มีโอกาสทำ�งานร่วมกัน และขอบคุณที่ให้เราได้มีโอกาสเขียน
อะไรเล็กๆ นอ้ ยๆ ขา้ งบน
สุดทา้ ยนขี้ อตงั้ จติ อธษิ ฐาน ขอให้สงิ่ ศกั ดสิ์ ทิ ธิ์
ทีค่ ุณแหลมเคารพนับถอื จงดลบนั ดาลให้คณุ แหลม
และครอบครวั มสี ขุ ภาพแขง็ แรงทัง้ กายและใจคะ

13

๖๐ ปี ชีวิตและงาน

รองศาสตราจารย์ ภญ. สณุ ี เลศิ สนิ อดุ ม

สาขาวิชาเภสัชกรรมคลินิก
ผู้จัดการสถานปฏิบัติการเภสัชกรรมชุมชน (๒๕๕๗-๒๕๖๑)

กับวันเวลาที่ดีๆ ณ คณะเภสัชศาสตร์ มข พี่คนนึงที่คอย
เป็ นเหมือนพ่อบ้านให้พวกเราทุกคน ทำ�ให้รู้สึกอบอุ่นเสมอ…
เวลาเขา้ ไปทีส่ ำ�นักงานคณบดีครัง้ ใด ก็มีพีค่ นนีแ้ หละทีค่ อยทักทาย
พูดคุย คุยเล่นกันเสมอ เวลาที่มีปั ญหาใดๆ แม้แต่เร่ืองส่วนตัว
พี่คนนี้ก็คอยให้กำ�ลังใจเสมอ หลายเร่ืองราวในคณะ ผ่านมาใน
ชีวิตการทำ�งานของพี่มีดี มีร้าย มีสุข มีทุกข์ แต่สิ่งหน่ึงที่เห็นคือ
พสี่ อนให้เราสงบ มสี ตแิ ละใจเยน็ พเี่ ป็นตน้ แบบทดี่ ขี องนอ้ งๆ เสมอ…
เวลาเร็วเหลือเกิน…ใจหายจริงๆ และเศร้า ….ยังอยากให้
พเี่ ป็นพอ่ บา้ นของเราตอ่ ไปนะคะ ขอให้พมี่ ีความสขุ สขุ ภาพแข็งแรง
พี่อยู่ในใจน้องๆ หลายๆ คนนะคะรวมถึงณีด้วยค่ะ โทรไปกวนก็
รับสายหนอ่ ยนะคะ …รัก เคารพ และคิดถงึ พเี่ สมอคะ่ …..สณุ ี

14

๖๐ ปี ชีวิตและงาน

บญุ ญฤทธิ์ สมบตั หิ ลาย

กรรมการสภามหาวิทยาลัยขอนแก่น
ประเภทผู้แทนสายสนับสนุน
(วาระ๒๕๔๗-๒๕๔๙,วาระ ๒๕๕๙-๒๕๖๒, วาระ ๒๕๖๒-๒๕๖๔)

บญุ จติ งดงามดี ศรีสง่า
คง เจรญิ ก้าวหน้า ย่ิงสดใส
ศลิ ป์ ชีวิตวางแผน แนช่ ัด กว้างไกล
วานมนตรี จารึกไว ้ สง่างาม
มหาวทิ ยาลยั ขอนแกน่ กวา้ งใหญไ่ พศาล ผา่ นกาลเวลา พฒั นายา่ งกา้ ว
จากมหาวิทยาลัยภูมิภาคที่มีประชากรหน่ึงในสามของประเทศ และพ้ืนที่หน่ึง

ในสามของประเทศ แตม่ ีความแห้งแลง้ ขาดแคลนในอดีตจวบจนวันนี้ ภูมิภาค
อีสาน ก้าวหน้าอุดมงามตามสมัย สอดรับกับการพัฒนาของมหาวิทยาลัย
ขอนแกน่ ทกี่ า้ วหนา้ สสู่ ากล เป็นมหาวทิ ยาลยั ชนั้ นำ� ของประเทศและนานาชาติ
ทีน่ า่ ภาคภมู ิใจ
ขา้ ราชกากรพ้าลวเยร่าอื งนชใีวนิตมรหาาชวทิกยาารลยัเมร่ือบั ผรมาชโกอานรยส้ำ�านยกัจงาากนขค้าณรบาดชคีกณาระคเทรคูมโานเโปล็ นย ี
มคือหาควุณิทยบาุญลคัยงขศอิลนปแ์ กวน่ านไมดน้พตบรปี ดะรว้ ู้จยักคเวพา่ือมนทรีเ่ ร่วามใงหา้เนกใียนรมตหิซ่ึงากวันิทแยลาะลกัยันขอทนา่ แนกใน่ช้
สในรรงาพนนขาอมงเรมียหกาผวมิทวย่าาลพัยี่ ผ มพกี่แ็เหรียลกมทปา่ นฏวิบ่าัติงพาี่ นเพทรี่สาถะาตบ่าันงสวังิจกัยัดแลนะาพนัฒๆนาพบแกลันะ

หเมล่ือามยีงคารนั้งใหนลภาายรคกริจาขวอทงม่านหราอวงิทอยธาิกลาัยรบซด่ึงีทตี่ก้อ�ำงกรับ่วมดงูแาลนสเถปา็ นบกันรวริจมัยกแาลระดพ้วัฒยกนันา
บอกผมว่า “มีงานอะไรให้คุณบุญคงศิลป์ วานมนตรี เป็นกรรมการด้วย
เป็นคนดี คนขยัน ท�ำงานเก่ง” ผมรับค�ำทา่ นและพลอยยินดีแทน “พ่ีแหลม”
ทีผ่ บู้ ังคบั บัญชาเอ่ยถึงดว้ ยถ้อยค�ำงดงามเช่นนี้
ต่อมาก็ได้ร่วมงานกันในภารกิจต่างๆ ของมหาวิทยาลัย เช่น
สภาขา้ ราชการและลูกจ้าง และกิจกรรมเพ่ือร่วมสนับสนุนการพัฒนาบุคลากร

15

๖๐ ปี ชีวิตและงาน

กสภไดอาา้ยยยงบส้หารยนลหิ ไัับงาปเสตรเนงิปบาุน็โนนตขหคอกณัวง้าหขะวเนอหภ้างนสมง้าชั าหสศนาูงานสวสิทุโดตยยใรบน์ากลสาไ็ ัยยาดยขแร้ งอล่วามนะนแภแปผากรคน่นะภจมู สจ�ำใิ ันงจกคคชัืดอุณ่นื คชบตณมุญ�ำดะแคว้เหภยงนศส่งิลัชปศผ์ าู้อวส�ำาตนนรวม์ยนแกตลารระี
ครปว่ รฏมอิบงงาัตงนิหากนนผล็ ้าอว้ กทน.ลบี่ใไ่าุญดนวร้ หคถบั งลึงคศกาวิลาการปหมก์ สลาวำ�าราเยรคนจ็สรมเาอนจยงรตงงญิ ราาีกนนเา้ปวทห็นหี่นลแนับาบา้ กวตบ่หาาอมมลยีคลา่าำ�วยงดใาผนบัมู้บกอสังาย�ำครา่เับรคง็เจรบหงอัญมดงางตชะาานสมแมเคลพกระรลเอาพา่ งะว่ืคอไถนดนงึ ้
การครองคน ที่เป็นแบบอยา่ งได้อยา่ งดี เพราะได้ปฏิบัติหนา้ ที่ต่างๆ ในหลาย
หนว่ ยงานและต�ำแหนง่ งานนัน้ ยอ่ มแปลวา่ ไดท้ �ำงานร่วมกับคนจ�ำนวนมากมาย
ผยกไทรแดวลอาูกี่มม้รเะมพี คหสคทรันว็มนรัับ้ง่ยา�อแคำจมอเงนรสามหตอวกมรนลทบนอับาาคต้อแนกงลงรลั้นทหๆัวอะี่งทลดชเดใาี่อป่มืนนงย็บานชาสแอมทมาลุ่นใี่สทยะหงุดั้งงแด้ผากขตงนมาอการนไงมตดวกัก่ าา้ราวองังบริเุตดคสททัวมรรรั้า้งาสากะสงบมหตาาสบร์นนมมูรท่โเา�ณปย�ำำรเ็ งนบถ์สมาแามทีฐนยบาอ� ำแนบใตคลหะอลวมะ้ ใยอาแั่นน่าดมผคงวมขนใงงยาหเวันปใ้ินชสห็ อนา้อ่ว้คดทชงนวทๆี พี่ภแานาบเมดเคบพเี ยมภคอ่ือวุ่งูมายนมกริใ่าๆพัั่นนจง
ผูม้ ีความปตลราอรดถเนวลาดาที มีร่ ู้จีคักวคามุน้ คเคิดยเหได็น้รเ่วสมนงอาแนนกะันตม่าางๆผอส.มแ่�หำเลสมมอเจปน็นเกมัล่ือยภาาณยมหิตลรัง
ทราบวา่ มมี าตภุ มู ถิ นิ่ กำ� เนดิ ภมู ิล�ำเนาเดิมใกลช้ ิดกนั ดว้ ยกย็ งิ่ นบั วา่ มคี วามใกล้
ชกิวด่ากเันดิมทดา้วงยมหิตนรภ้าทาี่พบแทนบบาแทน่นภามรากกิจยทิ่งี่แขต้ึนกตแ่ามง้วก่าันทกา็ตงากมารกง็ยาังนไจดะ้รหับ่าขงอ้ กคันิดมเหา็นก
เเคปป�ำ็็นนแพนมนะหนกั า�ำงวาติทน่ายขงๆอาลงรัเยฐัสกไม�ปำอกดมับว้ ายขกตอนั ลงรอัฐดจพนวเมก่ือเรมาหจาึงวพิท้นยสาภลัยาพขอจนาแกกขน่้ารไาดช้ปกราับรสกภลาาพย
การเกษียณอายุเป็นเพียงภาพของการเปลี่ยนแปลงไปตามสภาพของ
กฎเกณฑ์ขอ้ ก�ำหนดตามยุคสมัย แต่ผมเช่ือว่าความรักความผูกพัน ค�ำแนะน�ำ
ขอ้ คิดเห็น และการร่วมกันสร้างสรรค์ภารกิจกิจกรรมต่างๆ เพ่ือมหาวิทยาลัย
ขอนแกน่ ทรี่ กั ของพวกเราและเพ่อื สงั คมสว่ นรวมจะยงั คงดำ� เนนิ ตอ่ ไปตามบทบาท
ทเี่ ปลีย่ นแปลงไปอยา่ งไร ผอ.บุญคงศิลป์ / ผอ.แหลม / พีแ่ หลมของเพ่อื นพนี่ อ้ ง
ทกุ คน กจ็ ะเป็นแบบอยา่ งให้นอ้ งๆ เดนิ ตามตอ่ ไป ให้เพ่ือนๆ ภาคภูมใิ จ ช่ืนชม
ตลอดไปครบั

กาลเวลาแปรเปลี่ยนไป มติ รภาพและจิตใจคงมน่ั ไมเ่ ปลี่ยนแปลง

16

๖๐ ปี ชีวิตและงาน

ปยิ สษิ ฐ์ อนุ่ ศลิ ป์

อัยการจังหวัด ส�ำนักงานอัยการคดีศาลแขวงขอนแก่น
ผมและคุณบุญคงศิลป์ รู้จักกันมาหลายปี แล้ว ซ่ึงจาก
การได้พบปะพูดคุยกันนั้น ผมต้อง ช่ืนชมในแนวความคิด
การครองตน และหลักในการทำ�งานของท่านเป็นอย่างดีตลอดมา
และอีกไม่กี่วันที่จะถึงนี้เป็ นวาระที่ท่านจะครบเกษียณอายุราชการ
ซ่ึงผมขอแสดงความยินดีกับผลงานท่ีมีคุณค่า ที่ท่าได้ทำ�ให้แก่
คณะเภสัชศาสตร์ และการประพฤติตนด้วยความซ่ือสัตย์ สุจริต
มีคุณธรรม และจริยธรรม ถือเป็นแบบอย่างที่ดีต่อบุคคลทั่วไป
และโปรดระลึกเสมอว่าคุณค่า แห่งความดีและคุณค่าใตนเองของ
ท่านนั้น จะคงอยู่ตลอดไป ซ่ึงนับเป็นเกียรติประวัติของตัวท่าน
และญาติมิตร วงศ์ตระกูล และขอฝากท่านหากมีโอกาสก็ขอให้
ทา่ นไดม้ ีสว่ นช่วยเหลอื สังคมทดี่ อ้ ยโอกาสสืบตอ่ ไป
โอกาสนี้ ขออำ�นาจคุณพระศรีรัตนตรัยและสิ่งศักดิ์สิทธิ์
ที่ท่านเคารพนับถือ โปรดประทานพรให้ท่านและครอบครัวประสบ
แต่ความสุข ความเจริญ มีสุขภาพพลานามัยแข็งแรงสมบูรณ์
และมีจติ ใจทแี่ จ่มใสตลอดไป

17

๖๐ ปี ชีวิตและงาน

ผชู้ ว่ ยศาสตราจารยช์ ยั วฒั น์ วงศอ์ าษา

หัวหน้าภาควิชาอนามัยครอบครัว คณะสาธารณสุขศาสตร์
มหาวิทยาลัยมหิดล (๒๕๕๐-๒๕๖๓)
ผู้ช่วยอธิการบดีฝ่ายพัฒนานักศึกษา มหาวิทยาลัยมหิดล
(๒๕๔๘-๒๕๕๕๐)
รองคณบดีฝ่ายประชาสัมพันธ์และกิจการพิเศษ
คณะสาธารณสุขศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล (๒๕๔๕-๒๕๔๘)

เปดิ มมุ มองการคดิ ..เพื่อชวี ิตและการทำ� งานที่มีความสขุ

ผมไดร้ บั การตดิ ตอ่ จาก คณุ บญุ คงศลิ ป์ วานมนตรี ใหช้ ่วยเขยี นบทความเพ่อื รวบรวมไว้
ในหนงั สอื ครบรอบเกษยี ณอายรุ าชการ ในตำ� แหนง่ ผอู้ ำ� นวยการกองบรหิ ารงานคณะเภสชั ศาสตร์
มกน็หกึาววทิา่ จยะาเลขยัยี ขนอเรน่อื แงกอน่ะไรผทมอี่ รา่สู้ นกึ เดขใีา้ จใทช้งนี่ า่ อ้ ยงแซลง่ึ ะรเจู้ปกั ็นสปนรทิ ะโสยนชมนก ์ นั มจงึาตนดัานสในิ หใจเ้ กนยี ำ� รเรต่อืริ งะกลากึ รถเงึปิดในมใมุ จมนอนั้ ง
ความคดิ ทจี่ ะช่วยใหช้ วี ติ และการทำ� งานของเรามคี วามสขุ มานำ� เสนอเป็นเกรด็ เลก็ ๆ งา่ ยๆ ผมเหน็
วา่ การปรบั เปลยี่ นทศั นคตเิ ป็นสงิ่ สำ� คญั มาก ม่อื ทศั นคตเิ ปลยี่ น ความคดิ จะเปลยี่ นและนำ� ไป
สกู่ ารปรบั เปลยี่ นพฤตกิ รรมของตนเอง เพ่อื ใช้ชวี ติ อยา่ งมคี วามคดิ
การด�ำเนินชีวิตที่มีความสุข ตัวเราเองต้องสร้างสมดุลให้เกิดข้ึนระหว่างครอบครัว
ใอใกเซเขพหนหอ่ึปุงา่ือลเรงก้เสวตรทืทอารลาน�ำรเีเ่ราเวรงเเคขจอดลาาต้มะงจนินาเา่แะอโรขงไขดชีก็ว้ึๆนด็งยมีวไเ้ใมปิตขาชมหกาลน่้ชาลตแอใากีวันงัดง้นลิตมอแคจะนอาาตกาวยักยยก่เาาใา่กุภรมนคง๖ิดเารมกงิดรถ๐ู้สินาีสะเึงึกรอกตยดปใาาิ อีสหำ�รทแเมเเดิ่ง้ไบี่เปนท่ดืรอเ็บนนิขาี่ถจ้อหชคาเะึงยกวีนรตเา่เวษติ่าี้ิดรงลลวียเาตกทาหูๆณใัวนๆงัช้มใแอกัน้้ปเหาลวาาะร้ปลระย(สะอนทราสุถมะาห�ำำ�บือกมยไงกคเาปาาุ ปสวรน๖ณด็าดนิบ๐ม้ว�ำจกปยส๒เุดาีปนนำ� ร๐เเีเ)ินัน้ปเรรงิช่มจ็็กคนปนิ ใีว็ตคีวเอนิตวรื้อแนากลเมลบจขปาาีคะตอุญรรทอวเ้องียรี่่ตนืากบงยีกม้อๆกานเาพงรสลรเชเมรมับผทด้วอีงีือชไี่กินติามปนิญนลทลเอ่ทามงกรผี่ ีกวำเ�าีบับา่ขแทมในา้ปาบชิดตี่ นมัซญ้เบีิหาเว่ึกงปนหทนลจา็นี้กราำ�า่ึงะ ็

ทใสเปนขุ�ำ็นดภงาเา้ารนพน่ือขดองอ่ตืีนกงาาๆเมรรทวาเยันช่อ่นัน้งแเกทลก็คะี่ยาปววรรรทจะก่อเัดาดงสรน็เทรทสร�ำี่ยดุ เกววทิจกลา้ กาายรอรกรอยค็ มอา่อื ตงกคเ่ากหวง�ำรมๆลมาังเี ะหงกสนิ รามเือยกไ แบ็ม มไม่กวก้ าาใ้รกรชะสเ้ใทกนังัง่ินสยใไรานปรมยคาจบ์ มนฯนั้ เลลจปืมฯ็บลแปาทบย่ วี่สขง่ยเ�อำวคงจลชัญึงาวีตใชติ ้อหีวง้กิไตใมับคชว่ ช้วจา่ ีรว่าจิมตยะี
อยา่ งมสี ตแิ ละมคี วามสขุ ในทกุ ช่วงเวลาของชวี ติ


18

๖๐ ปี ชีวิตและงาน

อย่างมีสตชิ ีวใิชต้สเกติดิเปม็นาตเปัว็นน�ำท ุกปขั ญ์ เหราาตจ่าึงงตๆ้องลบ้วรนิหมาารจคากวาปัมญทหุกาขข์ออยง่คางวมามีคเวปา็นมมสนุขุษดย�ำ์ทเนี่ติน้อชงีอวิตย ู่
ร่วมกันเพราะมนุษยเ์ ป็นสัตวส์ ังคม ผมจึงขอสรุปสาเหตุแห่งปั ญหาของมนุษยก์ วา้ งๆ เพ่ือให้
เราเขา้ ใจและปรบั เปลยี่ นตนเองใหด้ ำ� เนนิ ชวี ติ ในสงั คมอยา่ งมคี วามสขุ

๑. ปญั หาเกดิ จากการทบี่ คุ คลพยายามทจี่ ะปรบั เปลยี่ นสง่ิ แวดลอ้ มแทนทจ่ี ะปรบั เปลยี่ น
ตนเอง หรอื พฒั นาตนเองใหม้ วี ฒุ ภิ าวะมากขนึ้
..ทกุ อยา่ งเรมิ่ ทเี่ รา อยทู่ เี่ ราจะคดิ และรบั รเู้ ร่อื งราวตา่ งๆ นนั้ วา่ อยา่ งไร สขุ ทกุ ขอ์ ยา่ งไร
ให หน้เ่ึงขนาิว้ กกอ่ จ็ น.ะ. มเ รีอเียกีรนาสอราู้ ยม านพกิว้ ยใชหาีก้ ย้คลานับมอเขท่ืนา้ี่จพหะูดาไไตมพวั่กเเลรร่าาาะวกนวับ่ันา่ รเคร้าอื ายเใรอคายกรา็ต ก ้อใเหงปพ้ครูดนียไอบพ่ืนเเสยรมิม้าืะใอกหนับ้กเรเับขาเารชกาี้น อ่ ิ้ว นไเรป ายกอัง็ตยคอ้านกงอยใ่หืนิม้ ้
คนอ่ืนมาช่วยงานเรา เราก็ต้องหัดท�ำและช่วยเหลือผูอ้ ่ืนกอ่ น ให้แกงขา้ งบา้ นหน่ึงถ้วยเรา
อาจไดก้ ลบั มามากวา่
..ไมพ่ ยายามไปปรบั เปลยี่ นความคดิ หรอื พฤตกิ รรมของใคร เราหนั กลบั มาพฒั นาตนเอง

ให้มวี ฒุ ภิ าวะในทกุ ๆ ดา้ น มหี ลายๆ ตวั อยา่ งซ่งึ เกบ็ มาเป็นแนวคดิ เช่น จะอยกู่ บั คนขบี้ น่ ให้
มีความสุขได้อย่างไร เราจะอยู่กับสถานการณ์รถติดบนท้องถนนโดยไม่เครียดได้อย่างไร
เรามวี ธิ กี ารปรบั ตวั หลกี เลยี่ งอยา่ งไร เช่นออกบา้ นใหเ้ รว็ ขน้ึ

..ในครอบครัว เป้ าหมายคือการพัฒนาครอบครัว สามีต้องปรับตนเอง ภรรยาก็
ตอ้ งปรบั ตนเอง ลกู กเ็ ช่นกนั เพ่อื บรรลเุ ป้าหมายของครอบครวั ตา่ งคนตา่ งสละบางสว่ นของตนเอง
ทงั้ ความคดิ เวลาและพฤตกิ รรมกจ็ ะทำ� ใหค้ รอบครวั ประสบความสำ� เรจ็ อยา่ งมคี ณุ ภาพ
..ฝึกสงบนงิ่ ฟั งอยา่ งมปี ระสทิ ธภิ าพเพราะทกุ วนั นี้ เราไมค่ อ่ ยไดฟ้ ั งกนั และกนั มแี ตไ่ ดย้ นิ
การฟั งอยา่ งตงั้ ใจแมค้ นพดู จะพดู ไมค่ อ่ ยถกู แตเ่ รากเ็ ขา้ ใจวา่ เขาตอ้ งการอะไรจรงิ ๆ
..คา่ ใช้จา่ ยในครอบครวั ไมเ่ พยี งพอ ทงั้ สามี ภรรยาและลกู กต็ อ้ งปรบั ตวั ทงั้ การหาราย
ได้ และการใช้จา่ ย
..พยายามหาสงิ่ ดๆี ใหก้ บั ตนเอง เช่น อาหารดที มี่ คี ณุ ภาพ อากาศปลอดโปรง่ ทนี่ อน
ทดี่ ๆี เส้อื ผา้ ดใี สส่ บายคบเพ่อื นดๆี รบั ฟั งเร่อื งราวทดี่ ๆี เพ่อื สรา้ งความคดิ ทดี่ ใี หก้ บั ตนเอง

การศึกษา.บ.จ้างนกเลรบั ามไมาพไ่ ดจิ ้สารอณนาใตหน้เรเอากงเลรับาเมกาง่ วอิเะคไรรทาะสี่ หดุ ์ตคนน้เอหงาวต่านมเีคองวใาหมพ้ ชบอแบลคะวทาำ� มเรถ่อื นงัดนดนั้ ้าจนรงิใๆด
ยิ่งถ้าเราได้เรียนได้ท�ำงานในสิ่งที่ตนถนัดจะยิ่งท�ำให้เรามีความสุขและมีความคิดสร้างสรรค ์
ในการพฒั นาใหผ้ ลงานเหลา่ นนั้ ดยี งิ่ ขน้ึ

...พฒั นาตนเอง พง่ึ พาตนเองใหม้ ากทสี่ ดุ เราตอ้ งไมเ่ ป็นภาระแกใ่ คร ทงั้ เร่อื งการทำ� งาน
รกวามรทดงั้�ำกเนลบัินมชาีวดิตแู ลรสับขุผภิดาชพอขบอใงตนนงาเอนงภ าชร่วะยหเหนล้าอืทตี่ขนอเงอเงรใาหม้ ไามกเ่ ทป็สี่นดุ ภาระแกค่ รอบครัวหรือใครๆ

19

๖๐ ปี ชีวิตและงาน

๒. ปญั หาเกดิ จากการทบ่ี คุ คลขาดความยดื หยนุ่ ทางความคดิ และการกระทำ� จนไมย่ อมรบั
หรอื ไมส่ มั ผสั กบั สงิ่ แวดลอ้ ม
พหาอทจาะงยอืดอห.ก.ยฝหุึ่นกลฝไาดนย้ ตๆอนะเไทอรงาทใงหี่ทพ้เุกอปปจ็นั ะญคอนหะยลาดืมุ่มหีทอยาลนุ่ง่วอยมอหอกรงเือเสหผมน็ ่ออทนไามปง่ใรเลชน่อทื ไกุกดหท้โลดาางยยอทๆอี่อกงทมคาีป์กงั ญทรกำ� ห็ตไามวั เ่เมอสีองียเะหหไามรยบอื ผน้าู้มงน้ทาำ� ี่
ตดิ ตอ่ หรอื ลกู คา้ กไ็ มเ่ สยี ความรสู้ กึ
..พยายามไมท่ ำ� ตนเองเป็นคนสมบรู ณแ์ บบ ถกู ตอ้ งทสี่ ดุ

..ไมห่ ลงตนเองวา่ เกง่ ทสี่ ดุ ถกู ตอ้ งทสี่ ดุ
..ปรบั ตวั ใหเ้ ขา้ กบั สงิ่ แวดลอ้ มทเี่ ราอยู่
..จะใช้ค�ำพูดอย่างมีสติ ผ่อนปรน และมองเหตุการณ์ในด้านบวกเช่นส่งลูกไป
เลรกู ียโนดพยิกเศาษรสเด่อื ือสนารลคะำ�หพลดู าทยดี่พเีันช่นพ“อยลงัูกดทนี �ำะกทาลี่ รกูบท้าำ�นถสกู ิบมขาอ้หถนูกง่ึ เขพอ้ ียงพขรอ้ งุ่ เนดที้ ียำ� วใกห็สถ้ ากู มหาลราถยใขหอ้ ้กเล�ำยลนังใะจ”
การจะกลา่ วคำ� พดู แบบนไี้ ดเ้ ราตอ้ งมสี ติ และมองวา่ เป้าหมายคอื อะไร มองทกุ อยา่ งเป็นการเรยี นรู้
๓. ปัญหาเกิดจาการท่ีบุคคลครุ่นคิดแต่สภาพการณ์ในอดีตที่ก่อให้เกิดปัญหาแก่เขา
ซง่ึ เปน็ การเสยี เวลาและเปน็ การสนิ้ เปลอื งพลงั งาน แทนทจี่ ะใชเ้ วลาและพลงั งานไปในการแกป้ ญั หา
ข น้ึ มาทำ� รา้ ..ยมกนนั ุษแยลเ์ะรกานั ชเอรบามหกัมจกะมจุนำ่� เอร่อืยงูก่ รับาเวรใ่ือนงอรดาตี วไใดนอ้ อยดา่ ีตงดโดี ยเฉพาะอดีตท่เี ศร้าหมองขุดอดีต
..ฝึกตนเองไมใ่ หจ้ มกบั เร่อื งราวทไี่ มด่ ใี นอดตี ซง่ึ เป็นเร่อื งราวทผี่ า่ นไปแลว้ ทำ� ใหเ้ ราเสยี
เวลาและเปลอื งพลงั งาน หมดแรง ไมม่ คี วามคดิ สรา้ งสรรค์
แ.ก.ฝป้ ึกั ญตหนาเอเงรอายมูก่ าับใช้ทพี่นลังี่..ง.เาวนลใานนกี้ า รHแeกrป้eั ญaหnาdกันNดoีกwว่าเลหอตงุกฝาึกรบณอ่ เ์ ยกๆิดขแ้ึนลแ้วลเ้วรเารจาะจมะีสทต�ำ ิ
อยา่ งไร
อเแวอลลกะาดอน�ำยเี้ รเเู่ นาสจินมะอกทาำ� เรอชแย่นกา่ ป้งใไันญรขตหณอ่ าไะอปนยสี้เา่รถงาามยนีพอ้ กนลากังรลณเบั รข์ ไาอมจงไ่ ะไดกว้ ลรตสัาอ้ โยงคเเดปวนิด็ินห-น๑นัก๙า้ แแกกรป้ป้ะั ัญบญาหหดาาใทกหี่มรเ้ะีมรบาุมวดมนำ� อเกนงานิกรชคาวีรดิ ติคแอิดบยหบใู่ าทหทนี่ไ้ ดา.ี่ .ง้.
..การระบาดของไวรสั วนั นท้ี ำ� ให้เราไดเ้ รยี นร้วู า่ อะไรทเี่ ราคดิ วา่ เป็นไปไมไ่ ดน้ นั้ เป็น
ไปได้ ไมเ่ คยคิดว่านักบินจะตกงานเราก็ได้เห็น ไมเ่ คยคิดที่จะเรียนหรือสอนแบบออนไลน ์
กไ็ ดท้ ำ� รวมทงั้ การสงั่ อาหารออนไลนด์ ว้ ย สงิ่ ทเี่ กดิ ทำ� ใหเ้ ราตอ้ งคดิ แบบใหมๆ่ ทกุ อยา่ งเปลยี่ นไป
ทนี่ .ี่ ..เวลานี้ เราตอ้ งอยกู่ บั สถานการณแ์ บบใหมใ่ หเ้ ป็นปกตอิ ยา่ งมคี วามสขุ หรอื new normal
๔. ปญั หาเกดิ จากการทบ่ี คุ คลคดิ พจิ ารณาดว้ ยตนเองแตล่ ำ� พงั เพยี งดา้ นเดยี ว
..ฝึ กตนเองไม่คิดแทนใคร แต่เราจะถามพูดคุยกันว่าต้องการอะไรรู้สึกอย่างไร
มคี วามคดิ เหน็ อยา่ งไร
..หดั คดิ แบบเอาใจเขามาใสใ่ จเรา ถา้ เราเป็นเขาในสถานการณน์ นั้ เราจะรสู้ กึ อยา่ งไร
..หดั รบั ฟั งเสยี งสะทอ้ นจากคนอ่นื บา้ ง ทนั สมยั ตอ่ การเปลยี่ นแปลงของสงั คมโลก
นอกจากนคี้ วรฝึกคดิ มองถงึ ธรรมชาตขิ องมนษุ ยท์ จี่ ะช่วยทำ� ใหจ้ ติ ใจของเราดงี าม เขา้ ใจ
คนทเี่ ราอยรู่ ว่ มดว้ ย

20

๖๐ ปี ชีวิตและงาน

๑. โดยธรรมชาตขิ องมนษุ ยท์ กุ คนเปน็ คนมคี วามสามารถและมคี ณุ คา่
แต่ละคนน..ั้นฝแึกตมกอตงว่าา่งคกันนร่วไมมค่งาวนรเเรปารียคบนเรทอียบบขกา้ ันงเรพาทอ่ กุแคมนไ่ มมเ่ีคปวราียมบสเาทมียาบรถลแูกตคค่นวโาตมกสับาครถนขเลอ็กง
เพราะความสามารถ ความถนดั ของลกู แตล่ ะคนแตกตา่ งกนั ลกู คนโตกเ็ กง่ แบบคนโต คนเลก็ ก ็
เกง่ แบบคนเล็กเปิดโอกาสให้แต่ละคนได้แสดงถึงความสามารถอยา่ งเต็มทีข่ องตนเองเพราะ
ทกุ คนตา่ งกม็ คี ณุ คา่ มคี วามงดงามในชวี ติ

๒. มนษุ ยท์ กุ คนมแี นวโนม้ ทจี่ ะพฒั นาตนเอง
..เปิดโอกาสให้เขาไดเ้ รยี นร้ใู ห้มากข้นึ ทกุ คนอยากเกง่ ข้ึน ตวั เราเองกอ็ ยากเกง่ ข้ึน
ดขี น้ึ จงึ ตอ้ ง มกี ารจดั อบรมสมั มนาบอ่ ยขน้ึ การไดฟ้ ั ง ไดแ้ ลกเปลยี่ นเรยี นรชู้ ่วยให้เราพฒั นา
ตนเอง มนษุ ยเ์ ราเรยี นรตู้ ลอดชวี ติ
๓. มนษุ ยท์ กุ คนเปน็ คนดี นา่ เชอื่ ถอื
..มนษุ ยน์ นั้ มคี วามดแี ตค่ วามดขี องแตล่ ะคนไมเ่ ทา่ กนั เราจงึ ตอ้ งสง่ เสรมิ ใหท้ กุ คนหมนั่
ทำ� ความด ี เพมิ่ ความดใี หม้ ากขน้ึ พยายามรบั ฟั งเร่อื งราวดๆี ทจี่ รรโลงจติ ใจของตนเอง พบและ
คบแตค่ นทดี่ ๆี คดิ ทำ� แตเ่ ร่อื งทดี่ ี พดู แตส่ งิ่ ทดี่ งี าม
๔. โดยพ้ืนฐานแล้วมนุษย์จะมีการรับรู้ตนเองตามประสบการณ์และส่ิงแวดล้อม
ของตนเอง
ตามสงิ่ แวด..ลเอ้มม่ือขมอนงุษเขยา์อ จยงึู่ใทนำ� สใิ่งหแม้ วนดษุ ลย้อเ์ รมาทมี่คแี วตากมตแ่าตงกกตันา่ ง กเนั ขาเขจาะจรงึ ับแรตู้ตกตนา่เองจงาแกลเระาม ีพ ฤติกรรม
อยรู่ ว่ มกนั จ..งึดต้วอ้ ยงมรบุมั ฟมั งอกงนัแใลหะมค้ าวกาขมน้ึค ิด ของมนุษยท์ ี่แตกต่างกันจึงมีความจ�ำเป็นอยา่ งยิ่งว่าเม่ือ
๕. มนษุ ยท์ กุ คนตอ้ งการการยอมรบั ความเอาใจใสแ่ ละความรกั จากผอู้ นื่
..ตอ้ งรวยคำ� ชม..จนคำ� ต ิ มคี ำ� พดู ดๆี ใหก้ ำ� ลงั ใจมากมายใหเ้ ราเลอื กใช้ คำ� พดู ของเรา
ตอ้ งไมไ่ ปสรา้ งรอยขดี ขว่ นหวั ใจใหใ้ คร
..ฝึกใช้คำ� พดู ในการใหก้ ำ� ลงั ใจคนในหลายๆ รปู แบบ
..หดั มขี องฝากคนอ่นื บา้ ง ฝึกเป็นผใู้ ห้ ยงิ่ ใหย้ งิ่ ไดร้ บั
..หดั แสดงออกถงึ ความรกั ความหว่ งใยตอ่ กนั และกนั
..นอกจากนคี้ วรฝึกการสมั ผสั ทอี่ บอนุ่ หว่ งใยและการฝึกกอดในครอบครวั

การฝึกคดิ ฝึกมองมนษุ ยใ์ นหา้ ประการนบี้ อ่ ยๆ จะช่วยทำ� ใหเ้ ราใหเ้ กยี รตกิ บั คนมากขน้ึ
ดีต่อใจเรา ปทร�ำะกใหาร้เเรพา่อืเปน็นำ� ไคปนปใฏจบิ เยตั ็นิ สงบสุขุมและสุดท้ายนี้ขอฝากแนวคิดเคล็ดลับความสุข
ในชวี ติ ๑๐

๑. วนั นฉ้ี นั จะเรม่ิ ตน้ ชวี ติ ใหม่
..เราจะเรมิ่ ตน้ ชวี ติ ใหม่ อดตี ไมเ่ คยขยนั กจ็ ะเรมิ่ ขยนั อะไรทไี่ มด่ จี ะเลกิ ทำ� และเรมิ่ ตน้ สงิ่ ทดี่ ๆี
งามในทุกๆ เร่ืองทัง้ กระบวนการคิด การท�ำงานและการปฏิบัติตัวในทุกเร่ืองทัง้ เร่ืองบ้าน
การทำ� งาน การดำ� เนนิ ชวี ติ ตลอดจนเร่อื งการใช้จา่ ยเงนิ เรมิ่ ตน้ สงิ่ ทดี่ ๆี วนั นี้

21

๖๐ ปี ชีวิตและงาน

๒. ฉนั จะทกั ทายวนั นดี้ ว้ ยความรกั ในดวงใจ
..ตามหลักกฎแห่งการดึงดูดสิ่งที่เหมือนกันจะดูดเขา้ หากัน การคิดดีๆ ก็จะท�ำให้
เราพบแตเ่ ร่อื งราวทดี่ ี คนทดี่ กี จ็ ะไดพ้ บกบั คนทดี่ ี พดู กบั ตนเองดๆี วา่ เราทำ� ได้
ก ม็ กั จะไดท้ ..จี่ตอ่ืนดเรชถ้าดมีาหกา้ ็เมปพลดูง่ เวสา่ ียตงนทเอักงทจานย ทใคีด่ รี ถจาะมเดมินสี ทตาางงคไปไ์ หไหมนตกอ้ ง็ใตหอ้มบีทวีจ่ า่ อมดี แรตถย่ดงั ีๆไมพเ่ รอาไปไหน
ในจิตใต้ส.�ำ.ฝนึกึกนตึกนคเอิดงออยยูใ่ ู่ทนใุกจวเันสวม่าอเรวา่าเเรปา็นทค�ำนไดม้ีคกวาารมคสิดาแมบาบรถนี้ทเ�ำรใาหเก้เร่งามเรีพาลทัง�ำไจดง้ ฝเึกราคมิดีเฝสั งนล่หง์
เรามคี รอบครวั มลี กู ทนี่ า่ รกั เรามาไดข้ นาดนเี้ รากเ็ กง่ แลว้
๓. ฉนั จะยนื กรานจนกวา่ จะสำ� เรจ็

..ท�ำงานอะไรมีความมุง่ มัน่ งานไมเ่ สร็จจะไมห่ ยุดจะท�ำจนกว่าจะส�ำเร็จ ไมล่ ้มเลิก
อะไรงา่ ยๆ เราจะมคี วามสขุ เม่อื งานเสรจ็ งานสำ� เรจ็ อมิ่ เอบิ กบั งานทไี่ ดท้ ำ�

๔. ฉนั คอื ความมหศั จรรยส์ ดุ ยอดของธรรมชาติ
ลอง พ จิ า..รมณนาุษตยนม์เอีพงลดังวู ลา่ ว้นนั เหนเลี้ รือาไสดาใ้มชา้พรลถงัทค�ำวอาะมไสราไมดา้ รจถงขใอชง้คตวนาเมอสงอายมา่างรเถตขม็ อทงหี่ ตรนอื เยองั งอยา่ ง
เตม็ ที่

๕. ฉนั จะใชช้ วี ติ เิ สมอื นหนงึ่ วนั สดุ ทา้ ยของชวี ติ
..ชวี ติ คนนนั้ สนั้ นกั อยา่ มวั จมอยกู่ บั ความทกุ ข ์ ใช้ชวี ติ วนั นใี้ ห้เป็นประโยชนต์ อ่ สงั คม
ใหม้ ากทสี่ ดุ เตม็ พละกำ� ลงั เปรยี บเสมอื นหนง่ึ วา่ วนั นเี้ ป็นวนั สดุ ทา้ ย
๖. ฉนั จะเปน็ นายเหนอื อารมณต์ นเอง

..ฝึกฝนตนเองอยเู่ ป็นนจิ มสี ตอิ ยเู่ หนอื อารมณ์
๗. ฉนั จะหวั เราะใหก้ บั โลก
..ฝึกตนเองใหเ้ ป็นคนมอี ารมณข์ นั สรา้ งอารมณข์ นั ใหก้ บั ตนเองและคนรอบขา้ ง
๘. วนั นฉี้ นั จะทวคี ณุ คา่ ของตนเองขนึ้ รอ้ ยเทา่
..พัฒนาตนเองท�ำแตส่ ิง่ ทีด่ ีงาม ช่วยเหลือผูอ้ ่ืนและสังคมให้มากข้ึนปฏิบัติตนแต่ใน
สงิ่ ทดี่ งี ามมากขน้ึ ทกุ ๆ วนั

๙. ฉนั จะลงมอื ทำ� ณ บดั น้ี
..คดิ ทกุ ๆสงิ่ มาอยา่ งดแี ตย่ งั ไมล่ งมอื ปฏบิ ตั กิ จ็ ะไมเ่ กดิ ประโยชนอ์ นั ใดจงลงมอื ทำ� ณบดั นี้
๑๐. ฉนั จะสวดมนตภ์ าวนา เพอื่ เปน็ การชนี้ ำ� เยย่ี งนกั บญุ คนหนงึ่
..หดั สวดมนต์ ภาวนา ทำ� สมาธใิ หเ้ ป็นนจิ สมองจะไดม้ คี ล่นื อลั ฟ่าเป็นคล่นื แหง่ ความสขุ
ความอมิ่ เอบิ

ทกี่ ระบวนก..าสรรคา้ ดิงมขมอุ งมตอนงเอสงรา้คงดิ แดนี วทคำ� ดิดตี เรอ้ างกเรไ็ มิ่ดทด้ ตมี่ี คนี วเอางมสมขุ าคนเดยี วไปคนเดยี วจะสขุ หรอื ทกุ ขอ์ ยู ่
..สงิ่ ทเี่ ราทำ� อยู่ มหี นทางทที่ ำ� ไดด้ กี วา่ นอี้ กี ไหม พฒั นาตนเองทกุ ดา้ นอยา่ งไมห่ ยดุ ยงั้

22

๖๐ ปี ชีวิตและงาน

พล.ต.ต.จรญู นวมทอง

ผู้ทรงคุณวุฒิ ตร.

ปริญญาโผทมสไาดข้ราู้จบัรกิหกาับรกบาุญรศคึกงษศาิลคปณ์ ะใศนกึ โษอากศาาสสตทรี่ไ์ มดห้รา่ววมิทเยราียลนยั
ขอนแกน่ รุ่นที่ ๑๐ ห้อง ๑ก๐ว่า/๒คนเมส่ือ่วภนามคาปกลเปาย็นขปา้ ีกราารชศกกึ าษรชาัน้ ๒ผ๕ูใ้ ห๓ญ๖ ่
มีพี่ๆ ร่วมห้องเรียน ๓๐
หรือนักธุรกิจชัน้ แนวหนา้ ในห้องเรยี น เพ่อื นๆ จะเรียกผมวา่ นอ้ งรอง
กคส็ว่ไนดนเ้บศดึุญกียษควากงคศัน้นิลปคค์ วือ ้าเทตป่�ำ็านหนนรศอ้ ับงาเสลตต็ก�ำ รร าาใจนราร่วะรมหยกว์ าั่นดงทรแ.ีเ่ ลรธียะีรมนะีอหารนจุญังาสเรือจยเรร์ทิาญี่ปสรอึกแงคษลนาะ
หร อลงั งศจาาสกตสร� ำาเจรา็ จรกยา์ปรรศะึ กพษั นาธ์ผสมุ รกิ ห็ ไาดร้ รั บเ ปเ็ ชนิ ญอ าจจาากรหย์นท่ี่วปยรึ งกาษนาขร่ วอมง
ทบลก็ำ�มุ�ำญดงีคคาับวนงตาศแน้มิลลๆเะจปพข์ริบญอใงหปกห้ะม้านกาวว่ันบหยอรนงยรา้า่านยใงานตยห่อแนเลน้าก่ือทเงี่กปใานลรโี่ยงอนากนคาตวสาาตมม่ารลงู้แๆ�ำลด ัะบปซเ่ึงปรบ็ะนสุญบบคุคกงลาศาริลกณปร์ ์

ในวาระที่ บญุ คงศลิ ป์ วานมนตรี ผอู้ ำ� นวยการกองบรหิ ารงาน
คณะเภสชั ศาสตร์ จะพน้ จากตำ� แหนง่ หนา้ ที่ ในวนั ที่ ๑ ตลุ าคม ๒๕๖๔
นี้ ผมขอกราบอาราธนาคุณพระศรีรัตนตรัยและส่ิงศักดิ์สิทธ ิ์
ทั้งหลาย โปรดอ�ำนวยพรให้บุญคงศิลป์ และครอบครัว ประสบ
แตค่ วามสขุ ความเจริญ มีสขุ ภาพดี ตลอดปีและตลอดไปเทอญ

23

๖๐ ปี ชีวิตและงาน

ดร.ประคอง กองทงุ่ มน

รองผู้อ�ำนวยการฝ่ายบริหาร โรงพยาบาลกาฬสินธุ์
ผมกับคุณบุญคงศิลป์ วานมนตรี เป็นนักเรียนร่วมห้องกัน
สมัยเรียนระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูง (ปวส.) สาขาบัญชี
ทวี่ ทิ ยาลยั อาชวี ศกึ ษาขอนแกน่ ระหวา่ งปี ๒๕๒๖-๒๕๒๗ ซง่ึ เปิดสอน
ภาคค่�ำรุ่นแรก และมีผูช้ ายเขา้ ไปเรียนรุ่นแรก ห้องเรามีผูช้ ายไมถ่ ึง
๑๐ คน แรก ๆ พวกเราตอ้ งรอใหเ้ พ่อื นมาครบถงึ กลา้ เขา้ ไปในวทิ ยาลยั
เเพม่ือราเละมิกีแงาตน่ผแูห้ ลญ้วกิง ็ม าคเรุณียบนุญต่อคภงศาคิลคป่์�ำท ค�ำุณงาบนุญที่มคหงศาิวลิทป์ยเาปล็นัยคขอนนสุแภกาพน่
เเขรีายเบป็รน้อคยนอเร่อียนนนเก้อง่ มหถล่อังมจตบนปเวพส่ื.อเขนาๆก็ยทังทุก�ำคงนานใหต่้อคทวี่มามหารวักิทนยับาถลือัย
ขถซ่ึงึองกเนปนั แ็นจกนเ่นพถ่ืองึ สปน่วั จสนจนเบุ พิทัน่ือยนังตๆิดตก่อ็แกยันกอยย้าู่ตยลกอันดไปมีสก่ิวจนกผรรมมกอับะบไุญรกค็สง่งศขิล่าปว์
ในโอกาสที่คุณบุญคงศิลป์ วานมนตรี ผู้อ�ำนวยการกอง
บริหารงานคณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น จะเกษียณ
อายุราชการในวันที่ ๑ ตุลาคม ๒๕๖๔ กระผมขออาราธนาคุณพระ
ศรีรัตนตรัยและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายจงดลบันดาลประทานพรให้
คณุ บญุ คงศิลป์ วานมนตรี และครอบครวั จงปราศจากโรคภัยไขเ้ จ็บ
ประสบแตค่ วามสุข ความเจริญ ตลอดกาลนานเทอญ

24

๖๐ ปี ชีวิตและงาน

ชยั ภมู ิ ยศรงุ่ เรอื ง

ผู้อ�ำนวยการโรงเรียนน้�ำพอง
อดีตผู้อ�ำนวยการโรงเรียนอนุบาลเขาสวนกวาง
ต ัง้ แตเ่ รียทน่าอนยผูช่ ันู้้อม�ำนัธยวมยศกึการษบาตุญอคนงตศ้นิลปท์ ีโ่ วรางเนรมียนนหตนรีอกงับบัวผแมดรงู้จวักิทกยันา
อ�ำเภอหนองบัวแดง จังหวัดชัยภูมิ ตัง้ แต่ปี พ.ศ. ๒๕๑๘-๒๕๒๐
พอจบชัน้ ม.ศ.๓ เราก็แยกยา้ ยกันไปศึกษาต่อ โดยต่างคนต่างไป
แปจีัสงหพวงว.หศัดา.ขคอ๒วน๕าแม๕กส๓น่ �ำดเรไ้ว็จดยข้เกจอันองตกทนัน่าเอนวงทัน �ำ ทงโี่ าดเนรยอาไสมยอู่ไ่ ดใงนค้ตมนิดหตตา่อ่าวงกิทมันีถยเลิ่านลยอัยาจขศนอัยกนอรแยะกู่ใทนน่ ัง้
ส่วนผมเป็นผู้อ�ำนวยการโรงเรียนอนุบาลเขาสวนกวาง ผมกับ
ท่านบุญคงศิลป์ วานมนตรี เป็ นเพ่ือนกันมาเม่ือสมัยเป็ น
แเดล็กะกบัล้ายนาเณดียมวติ กรันทุกทค่านนเเปป็น็นคคนนเรกักง่ เคพน่ือดนีขอรงักสลงั ูกคนม้อมงาโดรักยคตรลออบดครัว
ไ ดเ้ ดินทาโงดมยาสโอูเ่ สกน้ าชสยั ทหี่ทม่าานยผเลู้อข�ำทนี่ ๖วย๑กใานรวบนั ุญที่ค๑งตศลุิลาปค์ มวา๒น๕ม๖น๔ตนรีี ้
ขอให้ทา่ นจงมีแตค่ วามสุขและสุขภาพแข็งแรง สมบูรณท์ ัง้ ทรัพยส์ ิน
และพลังตลอดไป

25

๖๐ ปี ชีวิตและงาน

ธวชั รตั นมนตรี

ผู้อ�ำนวยการกองบริหารงานส�ำนักงานบริการวิชาการ
มหาวิทยาลัยขอนแก่น

คำ� อวยพรในวาระครอบ ๖๐ ปี
คุณบุญคงศลิ ป์ วานมนตรี

“เม่อื ถึงวนั เวลาฟ้ ากเ็ ปลยี่ น  ในวาระเกษียณอายุราชการ ของ
กาลเกษยี ณเวียนมานา่ ใจหาย 
ตอ้ งอำ� ลาจากกันแสนอาลัย  ผอ.บุญคงศิลป์ วานมนตรี ที่เคยร่วมงานกันมา
แตส่ ายใยความผกู พันยงั มนั่ คง  นับสิบปี ขอให้มีความสุขกับชีวิตหลั งเกษียณ
คณุ ความดปี ระจกั ษเ์ ป็นหลักฐาน  มวี นั เวลาทสี่ วยงาม หลดุ พน้ จากเวลาแหง่ ความทกุ ข์
ตรากตรำ� งานอยา่ งซ่ือสตั ยม์ ไิ หลหลง  ยากเสียที ขอให้มีชีวิตประจ�ำวันที่ดีตลอดไป
พฒั นาชาตไิ ทย ให้ยืนยง  ขอมอบพรที่ประเสริฐ อันล้�ำเลิศสว่างสดใส
เกยี รตดิ �ำรงกอ้ งปรากฏมิวางวาย  สม่ีอเวงลทาาทงี่เใสหร้ที ่าขนอเใดหิน้ทไ่าปนสมู่คีคววาามมสสบุขาใยนวทันั้งเใกจษกียาณย
ผพ่ัากนเสคียวาทมี วขุ่นอวบาคยุมณาสน�ำาหนรนับักหในน้าทที่สี่ ุดซก่ึง็ถทึง่าเนวไลดา ้
ระยะทางจักเป็นเคร่อื งพสิ จู นม์ า้   สแกร้ท่างา่ นสรผรูต้คร์ตาลกอตรด�ำมทา�ำงขานอมพารนะาเนจเ้านจิน่ งเอกษวยียณชัยแใลหว้ ้
วันเวลาบอกคณุ คา่ ของคนได ้ ชีวิตใหมเ่ ริ่มทางเดิน มีความสุขด้วยเทอญ ขอให้
ผา่ นร้อนเย็นอปุ สรรคมามากมาย  เกษียณจากทุกข์นะ มีสุขตลอด พักผ่อนและ
ความดีงามทสี่ ร้างไวม้ ิมีเลือน  สุขใจยามเกษยี ณจากงานทีท่ ำ� มากจนถึง อายคุ รบ

ขออัญเชญิ พระไตรรตั นม์ าปกป้ อง  ๖๐ ปี ขอให้ทุกท่านสุขภาพแข็งแรง อายุยืนอยู ่
จงคุม้ ครองให้มสี ขุ หาใครเหมอื น  เป็นทีพ่ ่ึง ของลกู ของหลานตอ่ ไปเถิด
เกยี รตภิ ูมิจะปรากฏเป็นหลกั เรอื น 
คอยย้�ำเตือนตราตรึงตราบนิรันดร์”

26

๖๐ ปี ชีวิตและงาน

แกว้ มณี คมุ้ ภยั

เลขานุการคณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล (๒๕๕๐-๒๕๕๘)
ท่ีปรึกษาคณะกรรมการศูนย์ประสานงานบุคลากรสายสนับสนุน
แห่งประเทศไทย (ศคภท.)

นับตงั้ แตไ่ ดร้ ้จู กั กับ คุณบญุ คงศลิ ป์ วานมนตร ี คณุ แหลม
ของเพ่อื นๆ หรือ คุณแหลมของนอ้ งๆ ในการร่วมเป็นคณะกรรมการ
ด�ำเนินงานศูนย์ประสานงานเครือข่ายบุคลากรสายสนับสนุน
คณะเภสัชศาสตร์แห่งประเทศไทย (ศคภท.) ไดม้ ีการติดตอ่ ประสาน
งานทั้งในฐานะกรรมการและในการปฏิบัติงาน ตลอดจนเร่ืองอ่ืนๆ
เป็นระยะเวลายาวนานกว่า ๑๐ ปี จนมาถึงปีนี้ ปีที่คุณแหลมจะ
เกษยี ณอายรุ าชการในวนั ที่ ๑ ตลุ าคม ๒๕๖๔ พขี่ อกลา่ วถงึ คณุ แหลม
ใน ๒ สถานะ คอื

ค ณะเภสัชใศนาฐสาตนระ์ ผมู้บหราิหวิทายราลตัย�ำขแอหนนแ่งกผน่ ู้อ�ำคนณุ วแยหกลามรกเปอ็นงบผูท้ริหมี่ ีคารวงาามนร้ ู
ความสามารถ มีวิสัยทัศน์ ในการปฏิบัติงานทั้งเชิงรับและเชิงรุก
มีความสามารถ ในการพัฒนาบุคลากรและองค์กรให้ก้าวข้ามกับ
วิทยาการใหม่ และการเปลี่ยนแปลง สามารถน�ำวิทยาการใหม่ๆ
มาปรับใช้ในการปฏิบัติงาน นอกจากนี้ ยจังนเปเป็น็นผทูท้ ี่ยี่มอีมมนรุษับยทสัง้ ัมหพนันว่ ยธ ์
มีความสามารถในการติดต่อประสานงาน
งคาณนะภการยรมในกาแรลตะา่ ภงาๆยนมาอกกมอางยค ์ก จรากจคนณุ ไดส้รมับบมัตอเิ หบลหา่ มนาี้ สยาใมหา้รร่วถมกเลปา่ ็นว
ได้อย่างภาคภูมิว่าคุณแหลมเป็ นผู้บริหาร ที่สามารถ ครองตน
ครองคน ครองงาน ไดอ้ ยา่ งดเี ยยี่ ม

27

๖๐ ปี ชีวิตและงาน

ในฐานะเพ่ือน คุณแหลม เป็นคนอบอุ่น มีน้�ำใจ จริงใจ
ให้ความช่วยเหลือเพ่ือนอยา่ งเต็มความสามารถ ทัง้ ในหนา้ ทีก่ ารงาน
การปฏิบัติงานที่มีการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ โครงการศึกษาดูงานต่างๆ
คสิงุ่ณเหแลหา่ ลนมี้ สรจ้าะงใคหว้ามคปวาระมทรับ่วใมจมใือห้กชับ่วพยเี่ ปเห็นลอือยจา่ งนมสา�ำกเร็จลุล่วงด้วยด ี

งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา งานราชการย่อมมีวันเกษียณ
อายรุ าชการ แตม่ ติ รภาพและความเป็นเพ่อื นของเราจะยัง่ ยนื ตลอดไป
ท้ายที่สุดนี้ พี่ขออาราธนาคุณพระศรีรัตนตรัยและสิ่งศักดิ์สิทธิ ์
ทัง้ หลายโปรดคุม้ ครองให้คุณแหลมมีสุขภาพที่แข็งแรง มีความสุข
และสร้างสรรคส์ งิ่ ดีงามให้สงั คมตอ่ ไป

ทสี่ ามสบิ กนั ยา มารำ� ลกึ คำ� นงึ นกึ หนา้ ท ี่ มมี ากหลาย
เม่อื ถงึ ครา หมดวาระ ยงั อาลยั ครนั้ เม่อื ได ้ พกั กายใจ สบายพลนั
หนง่ึ ตลุ า สองหา้ หกสี่ ศรสี มฤกษ ์ อรณุ เบกิ ชวี ติ ใหม่ ไดส้ ขุ ศานติ์
ผอ.บญุ คงศลิ ป์ เกษยี ณงาน หมดวาระ ราชการ มชั ฌมิ วยั

ขอตอ้ นรบั เพ่อื นใหม่ สวู่ ยั ทอง สนั ตสิ ขุ เสนอสนอง ปัจฉมิ สมยั
ปลอ่ ยวาง สวา่ งสงบ ครบกายใจ สมั ผสั ได ้ วานมนตร ี ฉะนเี้ ธอ
ขอนอ้ มคณุ พระศรี รตั นตรยั ไดป้ ระสทิ ธิ์ พรชยั สนองเสนอ
บญุ คงศลิ ป์ วานมนตรี ผเู้ พ่อื นเกลอ ประสพสขุ สวสั ดสิ นั ต ิ์ นริ นั ดรก์ าล

28

๖๐ ปี ชีวิตและงาน

ดร.ทววี รรณ อนิ ดา

เลขานุการคณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร
ประธานคณะกรรมการด�ำเนินงานศูนย์ประสานงานเครือข่ายบุคลากรสาย

สนับสนุนคณะเภสัชศาสตร์แห่งประเทศไทย (ศคภท.)

ผอู้ ำ� นวยการกองบรหิ ารงานคณะเภสชั ศาสตร ์ มหาวทิ ยาลยั
ขอนแก่นเป็ นที่ยอมรับกันว่าทรัพยากรบุคคลมีความส�ำคัญที่สุด
ในการที่จะบริหารองค์กรให้บรรลุเป้ าหมายได้อยา่ งมีประสิทธิภาพ
และเกิดประสิทธิผลสูงสุด การปฏิบัติงานในชีวิตราชการอย่าง
กกยัับบาวกสนาังรคาศนมึกจอษนยา่เา กง หษซ่ึงีายเทณปี่เ็นปอภาราียยรุบระาทมชหี่ิไกดนา้ ักรโมดนายับกเ วฉ ่าพกไาาดระ้สเผกรู้ทษ้าี่ทงียค�ำณหุณอนาป้ายรทุระาี่เโกชยี่กยชาวนรขน์ใ้อหับง้

เป็ นภาวะที่น่าใจหายในช่วงหน่ึงของชีวิต ในนามตัวแทนของ
ศูนยป์ ระสานงานเครือขา่ ยบุคลากรสายสนับสนุนคณะเภสัชศาสตร์
แห่งประเทศไทย ขอขอบคณุ คุณบญุ คงศลิ ป์ วานมนตรี ทีไ่ ดเ้ สียสละ
เป็ นประธานศูนย์ประสานงานเครือข่ายบุคลากรสายสนับสนุน
คณะเภสชั ศาสตรแ์ หง่ ประเทศไทย หลายสมยั ตงั้ แตป่ ี ๒๕๕๓-๒๕๖๑
ได้ช่ วยเหลือและสนับสนุน ให้เกิดเครือข่ายสา ย ส นั บ ส นุ น
คณะเภสชั ศาสตร์แห่งประเทศไทยทเี่ ขม้ แข็งในปั จจบุ นั

าสุดจทง้าบยั นนดี้ าดลิฉใันหข้ ทอ่ าอนวปยรพะรสใหบ้ผกลั บบคุญว ขา มองสคุ ขวาคมวดาีทมี่ทเ่าจนรไิ ญด ้
สั่งสมม

มีพลานามัยแข็งแรง และมีอายุยิ่งยืนนาน เป็นที่พ่ึงของรุ่นน้องๆ
ชาว ศคภท. ตลอดกาล

29

๖๐ ปี ชีวิตและงาน

เบญจภคั มงิ่ ขวญั

นักวิเคราะห์นโยบายและแผน ช�ำนาญการพิเศษ
รักษาการหัวหน้าส�ำนักงานเลขานุการ คณะเภสัชศาสตร์
มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี

หเ คดคูแณลรลาอืะยเขภใปา่ หสยีท้คัชบี่ผ�ำผศคุ ่าปู้อาลนรส�ำามึกตกนษารรวไส์ายดมแาก้มยนหาสีโะารอนนวกกบัิท�ำอใาสยงนสนบากรลนุร่วาัยคิหรมขณาทงอราะ�ำนงเงนภาแากนสนกับชัคดน่ ศคณ้าาุณนหะสตรเบตภือ่าุญรสงพแ์ ๆัชคี่แหศงหง่ แศาปลกสิลรมน่ะตปเอ้์รทซง์ว่ึงศๆมเาไปนหท็คนมายณหวนหิทนตะรเ่ึงยรภอืใาี สนลผเัชพัคยู้อศี่ใรข�ำาหอือนสขญนวตา่ ยแข่ยรกกอ์ทาศง่นุกศรคตสกูนภลถอยทอางป์.บดบรันพรระะดแี่ิหสยห้วาาะยลนรเดมวงงาาีมลไนนดาา ้
โดยตลอด เป็นหลกั สำ� คญั ในการดำ� เนนิ งานของเครอื ขา่ ย ไดป้ ฏบิ ตั หิ นา้ ทเี่ ป็นประธานเครอื ขา่ ย ศคภท.
อยา่ งตอ่ เน่อื งเป็นระยะเวลาหลายปี มบี ทบาทสำ� คญั ในการรว่ มวางรากฐานการดำ� เนนิ งานเครอื ขา่ ยศคภท.
รอคมอ่วกีณงีคมคหวะก์คลเาภับาวมสยปาเชัทมรขศะา่ร้มธานู้ใสาแนนตรขงว่ผรา็งม ์ูนก้ม ผอ่ปทีกลตรกุากั ัง้ะสรดจถนคนั�ำา� ำืใอบหมผนั พเ้ีกลกใีป่านงดิ ิรยาปกแพนรจิ ละกงทเกษรที่เเร์ กศป มิดไมลสทจี่ยณำ� ยคานอีศญักเยรรกาี ่ีย องานตแารรทอ่ลพู้เเิะพันฒมพ่่ือือเีี่ๆนวงกทยาาเาปีงรลวารพขนะนาัฒาชนขนมุ นุกอวามาชิงงรผีบาาคกลุคนณาใแลรหะกาป้เทภ่บกั จสี่สุครจง่ัชบสุลเศสนัาารากยเมิคสรสใตรสหนอืราม้ขั์บยสา่กี สสยถานนราศพัุบนบคฒัสันจภนอานทุ่ืนนกา.
คณะเภสัชศาสตร์สถาบันต่างๆ ที่เพิ่มมากข้ึนในแต่ละปี ได้มาร่วมแลกเปลี่ยนเรียนรู้และน�ำไป
สกู่ ารพฒั นาตอ่ ยอด เกดิ ผลงานทมี่ คี ณุ ภาพยงิ่ ขน้ึ นบั เป็นบทบาทสำ� คญั ทพี่ แี่ หลมและพๆี่ อาวโุ สทกุ ทา่ น
ไดช้ ่วยวางรากฐานสำ� คญั
ในการทำ� งานเครอื ขา่ ยให้กบั นอ้ งๆ แมช้ ่วงหลงั พแี่ หลมจะวางมอื จากการทำ� หนา้ ทปี่ ระธาน
เครอื ขา่ ย และเรมิ่ ใหน้ อ้ งๆ เขา้ มาเรยี นรงู้ าน แตพ่ กี่ ย็ งั คอยใหค้ ำ� แนะนำ� ปรกึ ษา สนบั สนนุ การทำ� งาน
ของนอ้ งๆ อยเู่ บ้อื งหลงั และเป็นแบบอยา่ งทดี่ ใี นการทำ� งาน ในโอกาสนี้ ใครข่ อขอบพระคณุ มากมาย
ในสงิ่ ทพี่ แี่ หลม ไดด้ แู ลใหค้ ำ� ปรกึ ษาแกน่ อ้ ง
และจะไดม้ เีใวนลทาพุกกัดผ้าอ่นนดก้วบั ยคดรีมอาบโคดรยวั อตยลา่องดเตม็ บทัดี่ขนอี้ อพาี่ไรดาธ้เดนิานคทณุ าพงมระาศถรึงรีเตัสน้นตชรัยยั วแัยลเกะสษงิ่ ียศณกั ดอสิ์ ยทิ ่าธงทิ์ภงั้าหคลภาูมยิ
แในขสง็ แารกงลปโลรากศจโปากรโดรดคลภบยั นั แดลาะลใปช้ชกวีปติ ้อใงนรวกั ยั ษเกาษคยีมุ้ ณครออยงา่ ใงหม้พคี วแี่ าหมลสมขุ ปกรบั ะคสรบอแบตคส่ รงิ่วั ดเตๆี ม็ ทมตี่สี ลขุ อภดาไพปพลานามยั

30

๖๐ ปี ชีวิตและงาน

ดร.ปญั จภา สมนั จติ ร

หัวหน้าส�ำนักงานเลขานุการคณบดี
คณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม

หกสบิ ปี ท่ผี ่าน กาลมาถงึ ทีว่ ันหน่งึ ซงึ่ ทกุ คนอาจหว่นั ไหว
จะเอย่ ลาเอ่ยปากว่าอย่างไร ยงั ต้องได้เอ่ยลากนั อยู่ดี
หกสิบปี พีผ่ ่าน กาลมาถงึ น้องคำ�นึงมานะพีป่ ระจกั ษ์ศรี
จะเอย่ ลาเอ่ยปากอยา่ งไรด ี ว่านอ้ งน้ีมีอาลัยไม่เส่ือมคลาย
หกสบิ ปี พี่ผา่ น มาบรรจบ งานของรฐั พานพบประสพหมาย
พ่เี พียรสรา้ งสางงานอย่างมากมาย ช่วงชวี ี บนั้ ปลายพ่ี มกิ ังวล
หกสบิ ปี วานมนตรี พ่บี อกกลา่ ว มีเรื่องเล่าทั้งทุกข์แลสุขสม
บางคร้งั ทอ้ รอเกษยี ณเวียนกังวล จติ สบั สนวันเกณฑเ์ บนเรื่องงาน
ถงึ วาระวนั เกณฑเ์ บนเขม็ ทิศ ทางชวี ติ บุญคงศิลป์ ศิลปต์ ้องสาน
ฝากน้องๆ ม่งุ มน่ั ขยนั งาน หมน่ั เพยี รงาน เพราะหนทางยงั ยาวไกล
ขอพีส่ ุขอยูท่ ุกเมื่อมเิ บอ่ื หน่าย ขอพ่สี ุข สบายกายใจ จติ ผอ่ งใส
ขอพส่ี ุขอยู่ทุกวนั เช้าวันใหม่ ขออ�ำ นาจพระรตั นตรยั คมุ้ ครองเทอญ.

31

๖๐ ปี ชีวิตและงาน

ปวรวรรชร์ ทองคำ�

หัวหน้าส�ำนักงานเลขานุการ
คณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร

ขอแสดงความยินดีต่อพี่แหลม บุญคงศิลป์ วานมนตรี
ในโอกาสครบรอบ ๖๐ ปี พี่แหลมเป็นหน่ึงในผู้บุกเบิก ศคภท.
ซค่ึงณเปะเ็นภโสอัชกศาาสสทตี่ทร์ �ำทใุกหม้เรหาาไวดิท้รยู้จาักลกัยันในทป�ำใรหะเ้บทุคศลไทากยรไสดา้มยีโสอนกับาสสพนุบน
ปะกันเพ่ือแลกเปลี่ยนเรียนรู้ และพัฒนาศักยภาพในการปฏิบัติงาน
ให้มีประสิทธิภาพอย่างเข้มแข็ง โ ดใยนสฐา่ วนนะตทั วี่มถีโื ออวก่ าาพสที่ แ� ำหงลานม
บุคคลตัวอย่างที่ดีในการบริหารงาน
ร่วมกันมาไม่ต่�ำกว่า ๑๐ ปี ก็ต้องขอขอบคุณพี่แหลมที่ได้ให้
โอกาสและสอนอะไรหลายๆ อย่างในหลายๆ ด้าน ซ่ึงท�ำให้เกิด
การพัฒนาตนเองและองคก์ รมาจนถึงทกุ วนั นี้

ในโอกาสที่เกษียณอายุราชการแล้ว เหมือนเริ่มทางเดิน
ของชีวิตใหม่ จึงขออัญเชิญพระไตรรัตน์มาปกป้ องคุ้มครองและ
อวยพรให้พี่แหลมมีชีวิตหลังเกษียณท่ีมีความสุขสดช่ืนแจ่มใส
แข็งแรงทั้งสุขภาพกายและสุขภาพใจ มีอายุยืนยาวเป็นที่พ่ึงของ
ลกู หลานและนอ้ งๆ สบื ไป

32

๖๐ ปี ชีวิตและงาน

อำ� นวย ทองนอ้ ย

บุคลากร ช�ำนาญการ
หัวหน้างานบริการและธุรการ
คณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์

ก ร ะ ผ ม น า ย อ� ำ น ว ย ท อ ง น้อ ย บุ ค ล า ก ร ใ น สั ง กั ด
คณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ ขอเรียบเรียง
ถ้อยความรู้สึกลงในกระดาษแผน่ นี้ถึง คุณพี่บุญคงศิลป์ วานมนตรี
(เรียกขานช่ือเล่นเพ่ือสะท้อนความใกล้ชิดต่อกันว่า “พ่ีแหลม”
ไวส้ ัน้ ๆ เทา่ ทีน่ กึ ได้ ดังนี้
บุญ : พวกเราพี่น้องชาวคณะเภสัชฯ ทุกมหาวิทยาลัย
ไไดดใ้้ทห�ำ้คบวุญามร่วรว่มมกมันอื มตาอ่ใกนนัอใดนีตทชกุ าๆตอิ จยึงา่ ไงดพ้มง่ึ าพ า อพาบศเยั จใอหก้คันวใานมปชั่วจยจเุบหันลนอื ี้
ต่อกันมาตลอด (ปหราะกมยา้อณนรป�ำีลพึกถ.ศึง.ใน๒อ๕ด๓ีต๕ต)ั้งแมตห่คาณวิทะเยภาสลัชัยศสางสขตลรา์
ทั้ง ๔ สถาบัน

นครินทร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ และ
มหาวิทยาลัยศิลปากร โดยผู้บริหารในขณะนั้นคือ รศ.ดร.ปิ ติ
กรผร่วศาู้ดมร.�ำดดมรร�ำิถือ.เึงสชนนุ่วมินโยนงยเาตบหน์ าลกรยือรศกเะ.กาชด้รือับรใก.คหจูลว้ครตาัสวม่อาพรกมร่วันรรม่ขวณมมอือมงแจบือึงลุคใเะนกลแิดารวกขศด้รึน.ดวสตงรา่อวย.กสิชสันิานนกทธับาุ์ชันรสัยทนีแทุนทลี่ก่าะาดนครังเวดปนา�ำ็ั้นนมริ
คเกณิดะขเภ้ึนสขชั อศงาผสู้บตรริห์ ทางั้ ร๔เหสถตาุกบานั รณคอื ์ดอังกาจลา่ารวยไย์ ดคุ ้นล�ำ(ทมีม.สโงดขยลเาลนขคารนนิ ุกทารร)์
คุณพี่ปิ ยะพงศ์ มณีศรี (ม.ศิลปากร) และคุณพี่กิตติมา
จันทรสม (ม.ขอนแก่น) ส�ำหรับคณะเภสัชศาสตร์ ม.เชียงใหม ่

33

๖๐ ปี ชีวิตและงาน

ในขณะนัน้ ยังไมม่ ีผูด้ �ำรงต�ำแหนง่ เลขานุการคณะฯ และความเป็นพี่
เป็นน้อง และความเป็นเพ่ือน จึงด�ำเนินเร่ือยๆ มาจนพวกเราชาว
เภสัชฯ เติบโตไปดว้ ยกนั จนถงึ ทกุ วันนดี้ ว้ ยค�ำวา่ “บญุ ” หนุนน�ำพา
ไดม้ าพบเจอกนั
คง : ความเป็นพี่ ความเป็นน้อง และความเป็นเพ่ือน ยัง
“คง” มีความหนักแนน่ มนั่ คงเร่อื ยมา และยงั เพมิ่ พลังความร่วมมือ
ในเครอื ขา่ ยความสามคั คขี องบคุ ลากรสายสนบั สนนุ คณะเภสชั ศาสตร์
แห่งประเทศไทย (ศคภท.) ไดย้ งิ่ ใหญข่ ้ึนจนมาถึงปั จจบุ ันนี้
ศิลป์ : ความเป็นพี่ใหญ่ของพี่แหลม
ใไดน้เกปา็ นรผดู้ดู แ�ำลรผงู้ใไตว ้้
ซ่ึงความมีศิลปะในการท�ำงาน ความมีศิลปะ

บังคับบัญชา และศิลปะในการปฏิสัมพันธ์กับเพ่ือนๆ ต่างสถาบัน
มคโดวายาตมเลฉออพนดาุเะคเกรพาา่ือระนหใหๆ์ช่้วคยจวเาาหกมลคชือณ่วใยะนเเสภหิ่งสลตัชือ่าศงากๆสาตรตรใ่อ์ หเม้พคห่ื�อำาปนวๆริทึกยษตา่าลางัยสกสถางารขบใลัหนา้
ชขทนท่วอีี่่รคพยางรบเชพินหปกี่แทลาะหือรตร์ลฯิดดแมตจูแล่อนละจกทไพึงดันุกปว้รกๆรับอเะรกนสมาา่ึบงเหรปคแา็คนตววอวาิ่ทงายตมยมา่ ัง้สางมเ�ดำลปีศเีั็ยนราใผ็จสหคูบ้อต้คุณรยรวิห่์าาแพมงาลี่แสรเะหมขูงศตอลยิลงติ่มงปคใาไ์ ณนใดนใต้ใะนทเห�ำภกุกแ้คสาๆห�ำัรชปนทศโ่งรอ�าำึหกสกงษนาตานส้ารา์
มหาวิทยาลัยขอนแก่น และยังได้รับพระราชทานเคร่ืองราช
เอปิส็นรคิยวาาภมรงดณง์ าชมั้นแสลาะยคสวะาพมสางย่าองัานมสขูงอยงิ่งชีวจิตึงขถา้ ือราไชดก้วา่ารเใปน็ นพเรกะียบราทติ
แสบมบเดอ็จยพา่ งรทะเดี่ จใี ้านอกยาู่หรดัวฯ�ำเนเปนิ ็ชนีวอติ ยข่าองงยกิ่งาดรังเนป็ั้นนขรา้ ุ่นรานช้อกงาๆรฯตคลวรอยดึดไปเป็น
ในโอกาสทคี่ ุณพบี่ ญุ คงศลิ ป์ วานมนตรี (คุณพีแ่ หลม) ปฏบิ ตั ิงาน
ในหนา้ ทมี่ าจนถงึ วนั เกษยี ณ อายรุ าชการนี้ กระผมในนามของเพ่อื นๆ
ขา้ ราชการ พนักงานมหาวิทยาลัย คณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัย
สงขลานครินทร์ ขอให้พระพุทธคุณ พระธรรมคุณ และพระสังฆคุณ
จงดลบนั ดาลใหพ้ แี่ หลม อยเู่ ยน็ เป็นสขุ มงั่ มศี รสี ขุ และสขุ ภาพแขง็ แรง
ประสพกับความส�ำเร็จอันสิง่ ทยี่ ังมีความปรารถนาอยตู่ ลอดไป

34

๖๐ ปี ชีวิตและงาน

สมพร พวงประทมุ

คณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่

“เมล็ดพันธุ์ท่ีดี ต่อให้มันปลิวตามลมไปตกอยู่สถานที่ไหน
อากาศแบบไหนมันก็สามารถเติบโตได้ด้วยตัวมันเอง พร้อมกับ
เสริมสนับสนุนให้เมล็ดพันธุ์ที่อยู่รอบ ๆ ให้เติบโตเช่นกัน” ดังเช่น
เมลด็ พนั ธท์ ดี่ .ี ..พชี่ ายคนน ี้ “บญุ คงศิลป์ วานมนตรี” หรือ “พี่แหลม”
ของพวกเราชาว ศคภท. มากกว่า ๑๐ ปีที่รู้จักพี่ชายคนนี้ มเร.สิ่มงจขาลกา
วนั ที่ ๔ คณะเภสัชศาสตร์ มหาวทิ ยาลัยภูมิภาค (ม.ขอนแกน่
ม.ศิลปากร ม.เชยี งใหม)่ ไดม้ โี อกาสไดพ้ บปะกันเพ่ือสร้างสัมพนั ธภาพ
ไแดล้เกดเินปทลาี่ยงนไเปรพียบนกรู้กันาตราทม�ำมงหาานวริท่วยมากลันัยตห่าลงังๆจาแกลนะั้นคณเระาเภไดส้ัชมศีโอาสกตาสร์
มหาวทิ ยาลยั ขอนแกน่ จะมพี ชี่ ายคนนนี้ ำ� ทมี รว่ มกบั เลขาฯ (พก่ี ติ ตมิ าฯ)
ไปทุกครั้ง ต่อมาเม่ือมีการก่อตั้งเครือข่ายสายสนับสนุนคณะเภสัช
ศปารสะสตารน์ฯงาสนิ่งเทคี่จร�ำือไขด่า้คยือบุคพลี่ชาากยรคสนานยี้ สเนปั็บนสแนรงุนผลคักณดะันเภใหสั้ชเกศิดาศสูนตยร์ ์
แห่งประเทศไทย (ศคภท.) โดยไดน้ �ำเสนอในทปี่ ระชมุ ศศภท. ซ่งึ เป็น
ที่ประชุมของทีมคณบดีคณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยทั่วประเทศ
(ศศภท) นับเป็นความภาคภูมิใจของน้องที่พี่ชายคนนี้ได้มีความ
พยายาม และเป็นตัวแทนพวกเราทุกคน (ซ่ึงทราบว่าไม่ใช่เรื่องง่าย
ตอ้ งใชค้ วามพยายามอยู่หลายครง้ั ใช้สัมพันธภาพ ใช้ความเป็นผนู้ �ำของพ่ี
ในการประสาน) และจากการเริม่ ต้นของเครือขา่ ย ศคภท. อยา่ งเป็น
ทางการในครงั้ นนั้ ทำ� ใหเ้ ราสายสนบั สนนุ ไดม้ ที ยี่ นื ในการแลกเปลยี่ น

35

๖๐ ปี ชีวิตและงาน

เ(นรียอ้ นงไรดู้ก้จาดรจท�ำไ�ำวง้ใานนหวั ทใจั้งตงลาอนดปมราะ)จพ�ำ ชี่ งาายนคดน้านนี้ เวปิช็นาผกูน้ าำ�ร (อสมยยั่านงสี้ตวอ้ ยงเงรายี มก
ไอดอล) ของนอ้ งๆ โดยเฉพาะนอ้ งอ่ึงคนนี ้ เพราะพีจ่ ะเป็นตัวอยา่ ง
ทัง้ การท�ำงาน ทงั้ การเป็นผนู้ �ำ รวมถึงการยอมรับบคุ คลอ่ืน ในฐานะ
คคทว�ี่ำตาป่ามงรสๆึกขุ ษมุ กาลันเมุ่ ร ล่ ือกึพงใตี่จน่ะากใงาหๆร้คต�ำทดั ปสี่ตรนิ้อึกใงษจกาแาเลรระ่ืคอม�งำคี งปวารานึกมษปเมรา่ือะนนพปี ้อี่จรงะะรเน้ปออ็งนมขผ อ เู้นม�ำพ่อื แี่มจละเี หใะหตมุ้ ี
ให้ตอ้ งตัดสนิ ใจในเหตกุ ารณต์ า่ งๆ ของการอยรู่ วมกลมุ่ ของ ศคภท.
ของเรา ไมเ่ คยมสี กั ครงั้ ทจี่ ะเหน็ พชี่ ายคนนใี้ ช้อารมณใ์ นการตดั สนิ ใจ
แตพ่ ีจ่ ะทนกบั อารมณน์ อ้ งๆ ของทีมหลายๆ คน (โดยเฉพาะน้องคนนี้
ท่ขี ีว้ นี ข้ีเหวย่ี งสารพดั อิออิ ิ)
ในวาระอายุครบ ๖๐ ปี ของพี่ น้องคนนี้มีความภาคภูมิใน
ทแทลีี่่พทะี่ไ�ำมดงห้ใาาชนว้ชทิขีวยอิตางใลเนัยพกต่ือาา่ รนงทรๆ�ำ่วงมซา่งึงนนาใอ้นหง้ทเกกั้ง็เิดปภค็นาุณอยาูปในนกสิ ามงรคหทห์ าั้งนวท่งึิที่ทใยน�ำงนาาลนั้ นัยทขพีข่ ออีไ่ งดตนส้ นแง่ เกถอ่งึนง
ขอบคณุ พชี่ ายคนนี้ ทสี่ ง่ ตอ่ ความดงี ามเพ่อื ให้นอ้ งๆ ไดท้ ำ� ตาม
ขอบคุณพี่ชายคนนี้ ที่เป็นแรงก�ำลังส�ำคัญที่ท�ำให้พวกเรา
ไดท้ �ำงานอยา่ งมีความสขุ
ขอบคณุ พชี่ ายคนนี้ ทอี่ ยขู่ า้ งๆ ให้กำ� ลงั ใจนอ้ งๆ ทงั้ ยามสขุ ยาม
ทุกขม์ ากกว่าค�ำขอบคุณคือ การจะปฏิบัติตามในสิง่ ที่พีไ่ ด้ท�ำให้เห็น
มาโดยตลอด
ขอบคุณพชี่ ายคนนี้ (จากหวั ใจ) พแี่ หลม บญุ คงศลิ ป์ วานมนตรี

36

๖๐ ปี ชีวิตและงาน

ชญั ญานชุ ชว่ งชงิ

นักวิชาการเงินและบัญชี ช�ำนาญการพิเศษ
คณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี

ผู้อ�ำนวยการกองบริหารงานคณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัย
ขอนแกน่ หรอื ทีน่ อ้ งๆ เรียกวา่ “พ่ีแหลม”
ขอแสดงความยินดีกับ “พีแ่ หลม” ในการเดินทางสเู่ สน้ ชัยของ
ท�ำงานซ่ึงเป็นวันที่ทรงคุณค่า ถือว่าเป็ นเกียรติประวัติอันสูงสุด
อร่วยม่าทงภ�ำางคานภกูมันิใจในในกการาทรท�ำ�งำางนานในตเคั้งแรือตข่ท่าี่ไยดบ้รุู้คจักลกาักบรพสี่แาหยลสมนแับลสะนไุนด ้
แครณงใะจเภใหส้กัชบั ศกาาสรตทรำ� ์แงาหน่งเปป็รนะพเทที่ นี่ศา่ไรทกั ยสำ� พหี่แรบัหนลอ้มงทๆุ่มเสเทมอทั้งเปแ็นรงแกบาบยอแยลา่ งะ
เป็นบุคคลต้นแบบในการท�ำงาน พี่แหลมเป็นทั้งพี่ทั้งเพ่ือนและที่
ไอปมยร่อึก่างาษสจามกค่�ลอำเ่ายสวใมไหอด้คโ้ควดรายบมตทชลั้่งวอหยดมเหดคลทวือี่พาคมี่แ�ำหหแวนลังะมดนไีแ�ำดล ้มใะอหสบิ่ง้กดใ�ำหีๆล้ันงใอ้อจีกงใๆหนลกเาาปยร็ นอทคย�ำว่างาางทนมี ่
ประทับใจ เป็นความทรงจ�ำและเป็นความผูกพันท่ียากจะลืมเลือน
ไดแ้ ละจะคงอยกู่ บั นอ้ งๆ ตลอดไป
ในโอกาสทพี่ ีแ่ หลมอายุครบ ๖๐ ปี ในปีพุทธศักราช ๒๕๖๔ นี้
ขออาราธนาคุณพระศรรี ัตนตรัยและสงิ่ ศกั ดสิ์ ิทธทิ์ งั้ หลาย และคุณงาม
คแลวาะคมรดอีทบี่พคี่แรหัวลมมีแไตด่ค้กวราะมทส�ำุขสคะสวามมมเาจรจิญงปมกีสปุข้ อภงาคพุ้มแคขร็งอแงรใงหป้ รพาี่แศหจลามก
โรคภยั มคี วามสุขกาย สขุ ใจเป็น ร่มโพธิร์ ่มไทรของลกู หลานตลอดไป

37

๖๐ ปี ชีวิตและงาน

ยพุ า ภาภริ มย์

นักวิชาการเงินและบัญชี ช�ำนาญการพิเศษ
คณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น

ทา่ น ผอ.บญุ คงศลิ ป์ วานมนตรี หรอื “พแี่ หลม” ของนอ้ งๆ
ในคณะเภสชั ศาสตร์ มหาวทิ ยาลัยขอนแกน่



ยินดีกับ “พี่แหลม” ส�ำหรับความส�ำเร็จในชีวิตราชการ
เทขดี่ า้ �ำมเานปินฏมิบาตัถิงงึ า นวทนั คี่ คณรบะเภ๖ส๐ัชศปีาดสตว้ ยรค์ วใานมปภี าพค.ศภูม. ใิ๒จ๕ ๓ต๗ัง้ แ ต แน่ ลอ้ ะงไเดริมม้่ ี
โคอวกามาสมทงุ่ ม�ำนั่งานตังร้ ใ่วจมกปับฏพบิ ี่แัตหิหลนมา้ ทในขี่ ฐอางนพะมี่ ผาู้ใโตด้บยตังคลับอดบัญรวชมาถไงึ ดก้าเหรด็นูแถลึง
เอาใจใส่ในเร่ืองความเจริญก้าวหน้าในหน้าที่การงาน การเล่ือน
ตำ� แหนง่ ทสี่ งู ข้นึ รวมถงึ การดำ� เนนิ ชวี ติ ของนอ้ งๆ คณะเภสชั ศาสตร์
ทกุ คน ท�ำให้รู้สึกนับถือ ศรทั ธา และขอบคุณพีแ่ หลมมาก



ในวาระครบเกษียณอายุราชการของพี่ที่จะมาถึงใน
วันที่ ๑ ตุลาคม ๒๕๖๔ นี้ น้องขอให้พี่ประสบความส�ำเร็จใน
สสุิข่งภทาี่วพากงแายผนสไุขวภ้ าแพลใจะตเข้อม้ งแกขาง็ รสทม�ำบใรู นณอ์ นแขา็งคแตรตง ่อแจลาะจกะนรี้ ะลรวกึ มถึงทคั้งุณมี
ความดที พี่ ีม่ ีให้นอ้ งคนน ี้ ตลอดไป

38

๖๐ ปี ชีวิตและงาน

มารศรี นลิ ทรตั น์

นักทรัพยากรบุคคล ช�ำนาญการพิเศษ
คณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น

เส้นทางชีวิตในการรับราชการถือเป็นเกียรติยศและความภาคภูมิใจ
ของผูร้ บั ราชการและครอบครวั ซ่ึงสมยั เดก็ จะไดย้ นิ คำ� อวยพรจากผหู้ ลักผูใ้ หญ ่
ผู้เฒ่าผู้แก่ ว่าโตข้ึนให้ได้เป็นเจ้าคนนายคน เพราะอาชีพข้าราชการถือเป็น
อจนาชคีพรบทอี่มาีเยกุ ีย๖ร๐ตปิ ีไ ดค้รรับบใเชส้แน้ ผท่นางด ินใดน้ววยนั คเกวษาียมณภอาคายภรุ ูมาิใชจกาซร่ึ ง พที่กพี่ ็ไไี่ ดด้รท้ ับำ� รงาานชดกว้ายร
ความตั้งใจ มุง่ มั่น จนส�ำเร็จและมีความเจริญรุ่งเรืองในชีวิตราชการเป็นแบบ
อพยสี่ า่องนในหอ้ ้รงุ่นชน่ว้อยงเๆหลใือนไคมวว่ าา่ จมะพเรา่อืกงเพงาียนรห รอืคเวรา่อื มงเสหว่ ็นนอตกวั เใหน็นคใรจา ว ทกนี่ าอ้รทงๆ�ำงมาปีนั ญแบหบา

ในโอกาสที่อายุครบ ๖๐ ปี ขออวยพรให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายจงดล
บรรดาลให้พี่และครอบครัวจงประสบแต่ความสุข มีสุขภาพแข็งแรง ปราศจาก
โรคภัยไขเ้ จบ็ มีความสุขกาย สขุ ใจ เป็นพชี่ ายของนอ้ งๆ ตลอดไป

วถิ ที างราชการงานเกษยี ณ ด้วยความเพียรความดีทส่ี ั่งสม
ขอใหพ้ ี่มแี ตส่ ขุ ไรท้ กุ ข์ตรม มแี ตค่ นชนื่ ชมเพราะความดี
ขออ�ำนาจคณุ พระศรีเปน็ ทีต่ งั้ เป็นพลงั คุ้มภยั ใหส้ ขุ ศรี
อันทกุ ขโ์ ศกโรคภยั อยา่ ได้มี จงเปรมปรีดิ์ตลอดไปไร้โรคา

39

๖๐ ปี ชีวิตและงาน

บญุ นอ้ ม อรยิ านนั ทพงศ์

นักวิชาการศึกษา ช�ำนาญการพิเศษ
คณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น

ดฉิ นั ไดม้ โี อกาสรจู้ กั และรว่ มงานกบั คณุ บญุ คงศลิ ป์ วานมนตร ี ครงั้ แรกเม่อื ราว ๓๔ ปีกอ่ น
ในสมยั ทดี่ ฉิ นั บรรจเุ ขา้ รบั ราชการครงั้ แรกเม่อื ปี ๒๕๓๐ ทสี่ ถาบนั วจิ ยั และพฒั นา มหาวทิ ยาลยั
ขอนแกน่ ในฐานะเพ่อื นรว่ มงานรนุ่ พ ี่ หลงั จากนนั้ ไมน่ านดฉิ นั กไ็ ดย้ า้ ยทที่ ำ� งานเพ่อื เปลยี่ นตำ� แหนง่
ไปเร่ือยๆ จนสุดทา้ ยได้ยา้ ยมาพบกับ คุณบุญคงศิลป์ วานมนตรี อีกครัง้ ที่คณะเภสัชศาสตร์
มหาวทิ ยาลยั ขอนแกน่ ครงั้ นดี้ ฉิ นั ไดม้ โี อกาสทำ� งานรว่ มกบั คณุ บญุ คงศลิ ป์ วานมนตร ี ในฐานะทที่ า่ น
สเซปง่งึู ็นมทาหา่ กนวั หถ มอืนมีเา้ ปนง็นาษุ นแยนบสโบมั ยอพบยนั าา่ธยงส์ แใงูนล กะเแาหผรน็ ทนไำ�ดงแจ้ าลานกะขดทอฉิา่ งนนั ดมปฉิ เี ฏพนั บิ ่อเื ลตันยงิๆทานเีเดคใยีรนอืวต ข�ำ า่แทยหแา่ นนทง่เบปนท็นกั กุ ผวคเิมู้ คณคี ระวา/าะหมหนร์นว่ ู้ โย ยงคบาวนาายเมลแสยลาทะมเีแดาผรยี นถว
กว็ า่ ได้ ทา่ นเป็นแรงผลกั ดนั ภารกจิ สำ� คญั ๆ ของคณะเภสชั ศาสตร์ ซง่ึ การทมุ่ เททำ� งานของทา่ น
ทำ� ใหท้ า่ นเจรญิ กา้ วหนา้ ในหนา้ ทกี่ ารงานจนปัจจบุ นั ทา่ นดำ� รงตำ� แหนง่ ผอู้ ำ� นวยการกองบรหิ ารงาน
คณะเภสชั ศาสตร์ มหาวทิ ยาลยั ขอนแกน่ ซง่ึ เป็นตำ� แหนง่ ทสี่ งู สดุ ของบคุ ลากรสายสนบั สนนุ เลย
ทเี ดยี ว

ดฉิ นั ในฐานะผใู้ ตบ้ งั คบั บญั ชา เพ่อื นรว่ มงาน และนอ้ งสาว ขอแสดงความขอบคณุ และ
คช่ืนวาชมมสยาินมดาีทรีไ่ถดแ้มลีโะอกกาารสทรุ่มู้จเักทแทล�ำะงรา่วนมขงอางนทก่าับนมคาุณกบทุญา่ คนงเศป็ิลนปผ์ูท้ วี่มาีคนวมานมตรรู้คี วดาิฉมันสมาีคมวาารมถรชอ่ืนบชดม้าในน
แทมลนีา่ ้นะำ� บใเปจคุ ็นคมผลจี ทู้ทติ มี่ที่ อคีา่านวสาไามดเขร้ ทจู้ยา่กันั ท ไี่ จดเรปร้ งิ ็นจู้ จกัผงั กบู้ แนั งั ลคมะบาั รนบบั าญัผนดิชดชาฉิ ทอนั บใี่ เจหสดน็งู มีวราา่ วทกมๆา่ ทนงั้เใปทน็นมุ่สเว่ ทFนaเตอmวัาขiใlจyอใงmสดก่ฉิaบันัnบเมคคุ ่อืนคใหลดนใกนง่ึ ต็ เคลารยมอททบเีดี่ ดคฉิ ยีรนัววั
ตอ้ งการความช่วยเหลอื และขอความช่วยเหลอื จากทา่ น ทา่ นไมเ่ คยลงั เลเลยทจี่ ะใหค้ วามช่วยเหลอื
อนั นดี้ ฉิ นั รสู้ กึ ซาบซง้ึ ใจมาก
เนอ่ื งในโอกาสวาระอายคุ รอบ๖๐ปีของทา่ นขออาราธนาคณุ พระศรรี ตั นตรยั และสงิ่ ศกั ดสิ์ ทิ ธิ์
ทงั้ หลายในสากลโลกตลอดจนคณุ งามความดที ที่ า่ นไดส้ งั่ สมมาโดยตลอดไดโ้ ปรดดลบนั ดาลใหท้ า่ น
พบเจอแตค่ วามสขุ สขุ ภาพรา่ งกายแขง็ แรงตลอดไปนะคะ

40

๖๐ ปี ชีวิตและงาน

จรี ะวฒั น์ หาญเวช

นักจัดการทั่วไป ช�ำนาญการพิเศษ
คณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น
โชคดที ีม่ โี อกาสไดร้ ู้จักพบี่ ุญคงศิลป์ วานมนตร ี ทงั้ ในฐานะ
ผบู้ งั คับบัญชาในสายงานและพที่ เี่ คารพ พบี่ ญุ คงศิลป์ (หรือที่หลายๆ
คนเรียก “พี่แหลม”) เป็นผู้บังคับบัญชาที่ให้ความสนิทสนมเป็น
กันเอง มีความปรารถนาดี เป็นที่ปรึกษาและคอยให้ค�ำแนะน�ำ
สนบั สนุนสง่ เสริมในดา้ นความเจรญิ กา้ วหนา้ ทางสายงาน แกน่ อ้ งๆ
ให้ประสบความส�ำเร็จในชีวิตการงานดังเช่นปั จจุบัน อีกทัง้ ยังเป็น
ตัวอยา่ งในการท�ำงานอยา่ งมงุ่ มนั่ ทมุ่ เทและเสยี สละ
ในวาระทีพ่ ีบ่ ุญคงศิลป์ วานมนตรี จะเกษียณอายุราชการนี้
ขอให้คุณความดีที่พี่กระท�ำมาเป็นที่ประจักษ์แกค่ นรุ่นหลังต่อไปค่ะ
และเป็นเคร่ืองคุม้ ครองให้พี่มีพลังที่จะกา้ วต่อไปในชีวิตหลังเกษียณ
อยา่ งเป็นผูท้ ีม่ คี ุณคา่ และใช้ชีวิตอยา่ งมคี วามสุขคะ่
“เกษียณแตอ่ ายุ” ความเปน็ พจ่ี ะอยกู่ ับนอ้ งๆ ตลอดไป

41

๖๐ ปี ชีวิตและงาน

พกิ ลุ วริ กั ษา

พนักงานปฏิบัติงานท่ัวไป ช�ำนาญงาน
คณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น

ทา่ น ผอ.บญุ คงศลิ ป์ วานมนตรี “พีแ่ หลม” ของนอ้ งๆ



เป็นความโชคดีที่ได้มาท�ำงานในคณะเภสัชศาสตร์ และ
มโี อกาสไดร้ จู้ กั พบี่ ญุ คงศลิ ป์ วานมนตร ี ในฐานะทเี่ ป็นผบู้ งั คบั บญั ชา
ที่เคารพนับถือ และเป็นพี่ ที่เคารพรัก ผู้ซ่ึงคอยให้การสนับสนุน
และส่งเสริมความเจริญก้าวหน้าในหน้าที่การงานของน้องๆ ให้
คำ� ปรึกษา และให้กำ� ลังใจในดา้ นการดำ� เนนิ ชีวิต

ในวาระครบเกษียณอายุราชการของพี่แหลมที่จะมาถึงใน
ปี ๒๕๖๔ นี้ นอ้ งขอให้พีแ่ หลม มีสุขภาพ แข็งแรง และจะระลึกถึง
คุณความดที พี่ แี่ หลม มใี ห้เสมอมา

42

๖๐ ปี ชีวิตและงาน

ดร. ธรี เดช มานะกลุ

ศูนย์วิจัยนวัตกรรมการเรียนรู้แบบสมาร์ต
มหาวิทยาลัยขอนแก่น

ผมไดร้ ว่ มงานกบั ทา่ นหวั หนา้ บญุ คงศลิ ป์ วานมนตรี โดยปกตผิ มกลา่ วเรยี นทา่ นวา่ พแี่ หลม
ในนามช่อื เลน่ ของทา่ นเม่อื ปี ๒๕๕๔-๒๕๕๙ ผมไดท้ ำ� งานกบั พแี่ หลมในฐานะทา่ นเป็นหวั หนา้
สำ� นกั งานคณบดคี ณะเภสชั ศาสตร์ มหาวทิ ยาลยั ขอนแกน่ จำ� ไดว้ า่ กอ่ นเขา้ ไปร่วมงานมคี นบอกวา่
พแี่ หลมเป็นหวั หนา้ งานทดี่ มุ าก พอไดไ้ ปทำ� งานและรว่ มงานกนั ไมไ่ ดเ้ ป็นอยา่ งทไี่ ดฟ้ ั งมา กลา่ วไดว้ า่
อพทุแี่ หศิ ลตมนเแปล็นะบดคุำ� รคงลตทนเี่ ปเป็น็นตแวั บอบยาอ่ งยตา่ น้งแทบพี่บง่ึขพอางอหาวั ศหยันขา้ อหงรลอื กูผนนู้ อ้ำ� ทงแมี ลไะดเอ้พย่อื า่ นงรลว่งมตงวั าทนี่ เทสำ� มหอนา้จทาดี่กว้คยำ� ควาว่ าดม ุ
อาจจะเปลยี่ นเป็นคำ� วา่ สอนงานอยา่ งจรงิ จงั เพอ่ื ใหง้ านทกุ ภารกจิ บรรลผุ ลสำ� เรจ็ อยา่ งมเี ป้าหมายสำ� คญั
และผลงานปรากฏอยูเ่ บ้ืองหลังของความส�ำเร็จหลายกิจการของคณะฯ ตลอดระยะเวลาทีท่ �ำงาน
พี่เเหลม ดูแลพวกเราทุกคนเสมือนพี่ชายและส่งเสริมให้ก�ำลังใจทีมงานทุกคนเสมอ การวางตัว
เป็นเสมอื นพชี่ ายและผหู้ ลกั ผใู้ หญก่ ท็ ำ� ให้ทกุ คนมคี วามอบอนุ่ และมคี วามสขุ ในการทำ� งานรว่ มกนั
โดยสว่ นตวั ผม ผมยกยอ่ งเคารพและช่นื ชมทไี่ ดท้ ำ� งานและมโี อกาสไดร้ ว่ มงานกบั พแี่ หลมเสมอมา
เเมว้ า่ ตวั เลขของอายรุ าชการของพแี่ หลม จะเขา้ สเู่ สน้ ทางของการเกษยี ณอายรุ าชการ นบั เป็น
เใกนียปรรตะวิปตั รศิ ะาวสัตติศราข์ สอตงมรห์ขาอวงทิ มยหาาลวยั ิทขยอนาลแักยน่ขเอชน่นแกกนั ่น ทผี่คมวเชร่อืตว้อา่ งเเบมันใ้ นทวึกยั บเสุคน้ คทลาสง�ำเกคษัญยี อณยข่าองงพพี่แแี่ หหลลมม
ดใน้วอยนคาวคาตมบสนาเมสนา้ รทถาแงใลหะมทท่ ักจี่ ษะมะยาถังมงึ นีปี้ ระโยชน์ต่อการท�ำหน้าที่เพ่ือประเทศชาติและสังคมต่อไป
จกั รไทยผแลมะขบอรอราพรบาธรุ ษุนแาคผนุณ่ ดพนิ รสะยศารมีรัตแนลตะรสยังิ่ ศเกั จด้าสิ์พทิ อ่ ธมทิ์ องั้ ดหินลแาดยใงนบสารามกลีพโรละกมทหเี่ าคกาษรพัตนรยิบั ใ์ถนอื ราโชปอราดณดลา
บันดาลปกปั กรักษาคุม้ ครองให้พี่แหลมมีความสุขสุขภาพพลานามัยแข็งแรง ปราศจากโรคาภัย
และเป็นรม่ โพธริ์ ม่ ไทรแกพ่ นี่ อ้ งชาวมอดนิ แดงเสมอ…

43

๖๐ ปี ชีวิตและงาน

พชั รนิ ทร์ โคตรทศั น์ (ตกั๊ )

นักวิชาการแผนและสารสนเทศ ช�ำนาญการ
คณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น

“การทำ� งานจนครบการเกษยี ณอายรุ าชการ....นน้ั เปน็ เกยี รตปิ ระวตั ขิ องบคุ คลทร่ี บั ราชการยง่ิ ”
เม่อื ปี พ.ศ. ๒๕๕๑ ไดม้ าปฏบิ ตั งิ านทคี่ ณะเภสชั ศาสตรส์ งั กดั งานนโยบายและแผน ขณะนนั้
พี่บุญคงศิลป์ วานมนตรี (พี่แหลม) เป็นหัวหน้างานนโยบายและแผน “พี่แหลม” เป็นครูและ
เป็นพี่เลี้ยง กับการเริ่มต้นท�ำงานที่คณะเภสัชศาสตร์ ซ่ึงเป็นงานที่ต้องเรียนรู้ใหม่ เป็นพี่ที่ให้
เกคราำ�ยี ปรนรรรากึ งู้ยษางนาาเแนรนยีผะนลนรกำ� กู้ าาใรรหจฝข้ัดึกอ้เทกคกั็บดิ ษขเหะอ้ น็มก-าูลขรตสอ้ ัวงเั่ ชสสีว้นมัดอปสแร�ำนะสคะบัญสกอาแนรลณงะาจง์นาาดนกา้งอนา่ืนนแๆผทนที่ เแำ�ป ล็น ะกพงรบีท่ะปตีใ่ นุห้ระใ้ปมหราน้ ะณสอ้ งบกๆกา า รรพเขณฒั ยี ท์ นนีด่าโคงีสารอนงนแกใลาหระ้
พฒั นาตนเองควบคูก่ นั เสมอ ให้โอกาสไดศ้ กึ ษาเรยี นรูง้ านใหม่ อาทิ การทำ� วจิ ยั สถาบนั (RtoR)
การประสานงานกับเครือขา่ ยคณะเภสัชศาสตร์แห่งประเทศไทย ๑๙ สถาบัน (ศคภท.) รวมถึง
การประสานงานทงั้ หนว่ ยงานภายในและภายนอก และงานอ่นื ๆ อกี มากมายทไี่ มไ่ ดเ้ อย่ ถงึ

การทำ� งานทคี่ ณะเภสชั ศาสตร์ (พ.ศ.๒๕๕๑-๒๕๖๔) ช่วงเวลาทไี่ ดร้ ว่ มงานกบั “พแ่ี หลม”
ทควงั้ าใมนสฐาามนาะรถททเี่ ปงั้ ็งนาผนบู้วชงัิ คาชบั พี บงญั าชนาดา้ หนวับหรนหิ า้างรามนคี วแาลมะจรรนุ่ งิ พจงั ี่ จ“รพงิ ใแี่ จหกลบั มก”ารเทปำ� ็นงาผนมู้ แคี ลวะาเมปม็นงุ่พมที่ นั่ พี่ รมอ้ คี มวสาอมนรู้
งานให้กับนอ้ งๆ เพ่ือให้งานส�ำเร็จลุล่วงตามเป้ าหมาย สัง่ สมประสบการณ์ มีความกา้ วหนา้ ใน
สายงานสรา้ งผลงานทมี่ ปี ระโยชน์ มคี ณุ คา่ เป็นแบบอยา่ งทดี่ ใี นการทำ� งานและการดำ� เนนิ ชวี ติ เหน็ ได ้
จากในช่วงระยะเวลา ๑๐ กวา่ ปีทผี่ า่ นมา จากตำ� แหนง่ “หวั หนา้ งานนโยบายและแผน” สตู่ ำ� แหนง่
“เลขานกุ ารคณะเภสชั ศาสตร”์ หรอื “ผอู้ ำ� นวยการกองบรหิ ารงานคณะเภสชั ศาสตร”์ ในปัจจบุ นั

ขอขอขอบพระคณุ และยนิ ดที ไี่ ดร้ จู้ กั “พบี่ ญุ คงศลิ ป์ วานมนตรี (พแี่ หลม)”
โอกาสนี้ ขออ�ำนาจคุณพระศรีรัตนตรัยและสิง่ ศักดิส์ ิทธิท์ ีเ่ คารพนับถือ โปรดประทานพร
ใหพ้ บี่ ญุ คงศลิ ป์ วานมนตรี (พแี่ หลม) และครอบครวั ประสบแตค่ วามสขุ ความเจรญิ มสี ขุ ภาพแขง็ แรง
สมบรู ณ์ มจี ติ ใจทเี่ บกิ บานแจม่ ใส เป็นทพี่ ง่ึ ของลกู หลานและนอ้ งๆ ตลอดไป

44

๖๐ ปี ชีวิตและงาน

อารยี า วานมนตรี (เยน็ & Beppe)

เจ้าหน้าท่ีบริหารงานท่ัวไป ๖ ระดับ ๖
ภาควิชาเภสัชเคมี คณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น

(๒๕๓๔-๒๕๕๐)
เจ้าหน้าที่พิมพ์ดีด ระดับ ๑
ส�ำนักงานอธิการบดี วิทยาลัยอุบลราชธานี (๒๕๓๓-๒๕๓๔)
มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี (ปัจจุบัน)

แด่ ....พ่ชี ายท่แี สนดี

เรามาจากครอบครัวชาวนา ต้นกล้าจากชนบท (บ้านนอก)
มุ่งหน้าเข้าสู่เมืองเพี่อเรียนหนังสือ ท�ำงาน “เพ่ือสร้างชีวิตที่ดีข้ึน
จะได้ไม่ล�ำบากเหมือนพ่อกับกับแม่” ค�ำสอนของพ่อกับแม่คือ
แใหร้เงรผาลอักยาดกันเใปห็น้เรพาีท่ เดุม่ ินเทททาัง้ งเตวลาามเแปร้ างหกมายายแขรองใงจชีวมิตุง่ ทมี่พนั่ ่อฝแั นมไ่สฝร่ พ้าฒั งฝนั นา
ดตูแนลเอคงรใอนบกคารรัวท�ำญงาานตติพลี่นอ้อดง มเาป็ นงอานยห่างลดวีตงลไมอ่ขดามดาจงาากนวรันาทษี่พฎารก์ไมเพ่เวีย้นร
กา้ วสวู่ ัย ๖๐ ปี ทีภ่ าคภูมใิ จ
เท ตี่แ็มสทนีใ่ ดช้ีชวมีวันิตีสนหุขี้ถลภึงังาวพัน๖ทท๐ี่ี่แพปขี่ชี็งาอแยยรจา่งะงไมมดีคีค้พววักาามผมส่อสุขนุขนแกะลัคบ้วะครข“อพอบใี่คหคือ้พครัวี่วแาหมพลภักมาผค่อพภนี่ชูมใาิใหยจ้
ของครอบครวั ”

45

๖๐ ปี ชีวิตและงาน

ศริ วิ ารนิ ทร์ วานมนตรี (กระแต)

นักวิชาการแผนและสารสนเทศ
กองพัฒนาคุณภาพการศึกษา ส�ำนักงานอธิการบดี
มหาวิทยาลัยขอนแก่น
ถึง...คณุ อา
อาเป็นคนแรกของครอบครัวที่มาเรียนหนังสือที่ขอนแก่น
ซรแุ่ง่ึงลเญะรไืาอดตง้เิแรมลิ่มีคะตเวพ้นา่ือกมนาพรบรทา้ ้อน�ำมงหาทลนุกาใยดนค้าขนนอไโนดดแ้ตยกิดเฉ่นตพาซมา่ึะงออเาปย็นเ่าขเงา้มยมือิ่งาสงเทรถียี่มานนีคทกวี่ขาาอรมศนเจึกแรกษิญน่า
แมลาภะเารยิ่มหตล้นังทโด�ำยงมานีคทุณี่ขปอ่ ูแนลแะกค่นุณยแ่าลยะ้าคยรคอรบอคบรคัวรขัวอมงากอรยะู่ทแี่บต้ากน็ไโดน้ตมาว่ มง
กระแต ก็มาอยูท่ ี่ขอนแกน่ ด้วย เรียนขอนแกน่ ตัง้ แต่ ม.๑ ก็มีคุณป่ ู
คุณย่า อาแหลม อาเย็น ที่คอยดูแลเสมอๆ อาเป็นคนที่รักและ
หดูนแลงั สญอื าหตริพอื มี่นา้อโงรดงพีมยาากบๆาลไอมา่วก่าจ็ ญะคาตอยิทตาอ้งนไหรบันมคาอขยอเยนยี่ แมกเย่นยี นมเาสเมรอียๆน
ถงึ วันน.ี้ ..เวลาลว่ งเลยมา อายุครบ ๖๐ ปี ขอให้คณุ อามีความสขุ
กบั ชวี ติ บนั้ ปลาย สขุ ภาพแข็งแรง อยเู่ ป็นร่มโพธริ์ ่มไทร เป็นทีป่ รกึ ษา
ให้ลูกๆ หลานๆ แบบนตี้ ลอดไปนะคะ

* ขอบคณุ ทีค่ อยดูแลอบรมส่ังสอนหลานคนน้มี าตลอด *

46

๖๐ ปี ชีวิตและงาน

รกั ษศ์ ลิ ป์ วานมนตรี (อารท์ )

พอ่

ระยะทางจกั เป็นเคร่อื งพสิ จู นม์ า้ วันเวลาบอกคณุ คา่ ของคนได้ ผา่ นร้อนเยน็
อปุปกปส้ อรรงคจมงาคมมุ้ าคกรมอางยคณุ คพวอ่ามใหด้มีงาสี มุขทหี่สาใรค้ารงเไหว้มมิอืมนีเล ือเกนียรราตงิภขมู อจิ อะัญปรเาชกิญฏพเปร็นะไหตลรกั รเัตรนือน์มา

เลศิ ศลิ ป์ วานมนตรี (อารม์ )

ถงึ คณุ พ่อท่รี กั ยงิ่

พอ่ ของผมเป็นคนทที่ ำ� งานหนกั มาโดยตลอดตงั้ แตผ่ มจำ� ความได้ ไมเ่ คยเหน็ ทา่ นวา่ งานหรอื
อหยยเู่ดุ สพมกัอเลไมยว่ ทา่ จที่ ะา่ทนาตงวอ้ ชิ งาทก�ำางราหนรหอื นทกัาเงปแ็นรงเกพารยาะบเปอ่ ็นยหครวั งั้หทนเี่ าห้ คน็ รทอา่ บนคเหรนัว่อื ทยา่ นแตพท่ยา่านยกามจ็ ะชม่วคียวเหามลสอื ขุคเนสอม่ืนอ
เม่ือได้เห็นสิ่งที่พยายามช่วยส�ำเร็จ พ่อต้องมีภาระที่ต้องเตรียมความพร้อมให้กับผมและพี่ชาย
บอกเลา่ ประสบการณท์ ีมคี ณุ คา่ การด�ำเนินชวี ิตทีผ่ า่ นมาอยา่ งล�ำบากพอ่ จึงตอ้ งท�ำงานหนกั เพ่ือจะ
ไดม้ เี งนิ สง่ ลกู ทงั้ สองไดเ้ รยี นหนงั สอื และไมอ่ ยากใหล้ กู ลำ� บากเหมอื นทา่ น
ทา่ นเป็นคนไมค่ อ่ ยพูด เสริมกับบุคลิกที่ดูเคร่งครึมท�ำให้คนภายนอกหรือคนที่ไมร่ ู้จักทา่ น

เป็นการส่วนตัว คงคิดว่าที่ท่านดุ แต่ภายในของท่านนั้นเป็นคนใจดี คอยเป็นห่วงผู้อ่ืนเสมอ
แถมยงั เป็นทปี่ รกึ ษาและเป็นผรู้ บั ฟังทดี่ ี คำ� แนะนำ� ของทา่ นช่วยใหข้ อ้ คดิ ชที้ างใหอ้ ยใู่ นเสน้ ทางทถี่ กู ตอ้ ง
ตอนนกี้ เ็ ป็นเวลาอนั สมควรแลว้ ทที่ า่ นจะพกั จากการทำ� งานหนกั สง่ ลกู ชายคนสดุ ทอ้ งมากา้ วใหญ่
กา้ วหนง่ึ และกำ� ลงั จะกา้ วตอ่ ไปทใี่ หญข่ น้ึ ตามเป้าหมายทที่ า่ นตงั้ ไว้ คำ� เตอื นทที่ า่ นเคยสงั่ สอนลกู จะ
ตงั้ ใจปฏบิ ตั ใิ หด้ ขี น้ึ เพยี งแตค่ วามสำ� เรจ็ ของลกู อาจจะยงั ไปไมถ่ งึ แตล่ กู คนนจี้ ะตอ้ งใจทำ� มนั ใหส้ ำ� เรจ็
ขสะอสใมหม้ทา่าคนมุ้ หคมรอดงหใ่หวงท้ า่พนัก จแาคกลกว้ าครลทาด�ำงจาานกภหยันอักนั ตใรชา้ชยีวทิตงั้ อหยลา่ างยมทีคงั้ ปวาวมงเสทุขอญขอบุญบารมีที่ลูกชายคนนี ้
สดุ ทา้ ยนี้ อารม์ อยากจะบอกวา่ อารม์ ดใี จมากทไี่ ดเ้ กดิ มาเป็นลกู พอ่ ครบั

47

๖๐ ปี ชีวิตและงาน

สปุ ราณี วานมนตรี (ออ้ ย, ศรหี าน)ู

นักวิชาการพัสุด ช�ำนาญการพิเศษ
สถาบันวิจัยเพื่อพัฒนาสังคม มหาวิทยาลัยขอนแก่น

พบและร่วมสร้างอนาคตร่วมกัน

ในวนั ทกี่ า้ วสชู่ วี ติ การรบั ราชการกา้ วแรก คอื สถาบนั วจิ ยั และ
คนพจนืาอัฒยกเนปบล็านญุาจยมคุดเหงปเศาร็นลิวิ่มสิทปต่ว์ย้นนวาทาหลนี่สยันม�ำข่ึงนคอขตัญนอรแงทีคกเี่สปนร่ ุด็อนใใบคนนรคชตัง้ รีวแ�ำัวิตแรวกหมาทนีกนีไ่งา่มดรนเร้พจต่วัฒ้ามรหีงนนาไาดนา้ มท้กราับธี่ันอุรเใยรกน่่าือาปงรงี ตด๒๑่อีๆ๕เนข๒ก่ืออ๘ับงง
ชีวิตมากมาย ทั้งประสบการณ์ที่ดีและอุปสรรค นานัปการ โดยม ี
จุดมุ่งหมายเดียวกันคือ ความสุข ความมั่นคง ความส�ำเร็จใน
หนา้ ทกี่ ารงาน และครอบครวั ทดี่ ีมาโดยตลอด
หภคคณรนรรือเะยลรศ�า็ำกึกคศษเาใูนลาญนยยศค์สาใเสวาชนตาธ้ าคิมตรว์ รก๑าหั บา)มรรผรือตพับิ ดโ้อัฒรผชงงิดอนสเรช่งบาียลอเตดนูบก่อ็สกชคาแาธครยติตอณค่ลมบะนะอวคพโันดตรยตินทั วา่อแี่โบดกรจาางงะลเรไรศ๒รมียับา)่เนสคตอ–ตย้อนรบสงุ์บส่่งนโา่งรเลลลหงสููกกเนราชแ่ืียอธาลิตนยยะ
อไสดถน้ามุบบาาันเลรวสีิจยาัยนธแิทตลี่คสะพณาฒัธะิตศนมึกาษอแาดลศินว้ ากแส็ไดปตงทรด์�ำ้อวงายยนู่รกะันตยอะน๓หเน)ย่ึ็นงสกก่ง่อเ็ ชภน่นรทกรี่ทันยั้งาสเทปอ็นี่ทงแ�คำบงนบาจนนะี ้
ทุกวันหลายปี (ซึ่งแต่ละจุดจะอยู่คนละฟากเลย) มีความเต็มใจใน
การปฏิบัติหนา้ ทีห่ ัวหนา้ ครอบครัว อยา่ งไมข่ าดตกบกพร่อง จะคอย

48

๖๐ ปี ชีวิตและงาน

สพดุูขบแลขดา่ล้ววูกคยหรคาลววาานจมะเไหพปม่อทาันะแทสมีอม่ ย ท า่ งอั้งไสยม่าอร่ งงรี สอฝม่เา่ล�ยำยเสทมั้งอญ าขตอิมเิพตีรยงจแะตด่บูแอลกทหุกรือข ์

ในความรับผิดชอบต่อหน้าที่การงาน จากวันนั้นถึงวันนี ้
เป็นเวลากว่า ๓๖ ปี ของการท�ำงานจากสถาบันวิจัยและพัฒนา
สู่คณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น ก็มีความมุ่งมั่น ททุกุ่มคเทน
เสียสละ เป็นแหลมของเพ่ือนๆ พๆี่ และเป็นพแี่ หลมของนอ้ งๆ
ทั้งนี้พี่แหลมจะพูดเสมอว่าความส�ำเร็จจะเกิดข้ึนไม่ได้ ถ้าไม่ได้
รับความร่วมมือ ร่วมใจ จากเพ่ือนร่วมงานที่ได้ปฏิบัติงานอย่าง
สเอใตน้าอ็มมกยคัคาเครวคพายี มไัคฒปสวนารา่มาวมอมาเขงรก้าคถิจใ์กกจซรรก่ึงรันเมมปีบด็ทนรีๆุโกรอคยกขนาอามกสงีาคคชศว่วณาทงมะี่ดหเสีแนภุขล่ึงสขะัชรคอศววงมาชาถสีมวึงติตเครขทว์ ้าี่ไาไใดมดจ้ม้ภเทหีสาี่ด็นค่วีตคนภ่อูมวรก่วาิใันมมจ
อย่างยิ่งที่ช่วยกันผลักดัน สนับสนุนให้ก�ำลังใจน้องๆ สร้างผลงาน
เขา้ สูต่ �ำแหนง่ ทีส่ ูงข้ึน จนส�ำเร็จ

สุดท้ายนี้ อ้อย ขอขอบคุณนะคะที่ได้ร่วมพัฒนาและฝ่ าฟั น
ไอดุป้บสันรทรคึกรไ่วว้ใมนกคันวใาหม้คทวรางมจเ�ำจใรนิญใจกเ้าสวมหอนแ้าละใหนวทังุกเปด็น้าอนยา่ซง่ึงยเริ่ง่ือว่างตรา่อวไดปีๆนี ้
พพถึงรรวา้อันกมเเรพวับลยี วารันททเี่ตุกก้ปอษีงียพหณัมกผนุ รเ่อววนียมนถฟสึง้ าคืบสวไดปาใมสแดลีทผะี่สม่อมคีนสวคารลม้าางสยขุ จบปะนเลปเ่อส็นยน้ แวทบาางบงอชใวียจติ่างใกหคานมย ่
มีสขุ ภาพแขง็ แรง พร้อมเดนิ ตามวถิ ีพอเพียงตอ่ ไป

49