E-portfolio BMMB1074 Sejarah Perkembangan Bahasa Melayu

PENGHARGAAN



Alhamdulillah, dengan izin dan rahmatnya saya berjaya menyiapkan kerja
kursus ini dengan lancar. Terlebih dahulu saya ingin mengucapkan jutaan

kepada pihak pentadbir Institut Pendidikan Guru Kampus Perlis iaitu
Pengarah Tn. Hj. Abdul Muhaimin bin Osman kerana memberi sokongan dan

kelulusan kepada saya untuk melaksanakan kerja kursus ini.



Dalam proses menjayakan kerja kursus sejarah perkembangan bahasa
Melayu ini, saya ingin mengucapkan ribuan terima kasih dan setinggi-
tinggi penghargaan kepada Encik Zainudin bin Ramli selaku guru bagi
subjek sejarah perkembangan bahasa Melayu. Beliau telah meluangkan
banyak masa dan tenaga mengajar dalam membantu saya dan memberi

tunjuk ajar serta membimbing dalam menyempurnakan tugasan ini.



Seterusnya, saya ingin mengucapkan ribuan terima kasih dan penghargaan
kepada ibu bapa saya, Khairul Anwar El Syazalli bin Musa dan Nur

Shamsidar binti Mustapa @ Mustafa yang memberi sokongan moral dan
kewangan terhadap saya sepanjang menjalankan aktiviti kerja kursus ini.



Akhir sekali, saya juga ingin memberi penghargaan kepada rakan-rakan
sebaya dan pihak-pihak yang telah memberi kerjasama kepada saya dalam

menyiapkan tugasan ini. Semoga Tuhan membalas budi baik kalian.

Pengenalan

Bahasa Melayu telah lama berkembang melalui tiga peringkat utama iaitu bahasa
Melayu kuno, bahasa Melayu klasik dan bahasa Melayu moden. Ketiga-tiga peringkat
tersebut menerima pelbagai pengaruh daripada bahasa asing misalnya bahasa Sanskrit,
bahasa Arab dan sebagainya dan bahasa-bahasa tersebut telah mewujudkan sistem

tulisan seperti tulisan Pallawa, Kawi dan Jawi. Bukan itu sahaja, malah sistem ejaan
Za'ba, Rumi Kongres dan juga pedoman ejaan Rumi bahasa Melayu turut diwujudkan
dan digubal bagi memantapkan lagi sistem bahasa Melayu yang kini menjadi bahasa

rasmi dan kebangsaan negara.
Seterusnya, perkembangan bahasa Melayu juga terbahagi kepada dua peringkat utama
iaitu peringkat pramerdeka atau sebelum merdeka dan peringkat pascamerdeka atau

selepas merdeka. Era pramerdeka merupakan zaman memperjuangkan status atau
taraf bahasa Melayu sebagai bahasa kebangsaan dan era ini bermula dengan

penubuhan ASAS 50 iaitu pada 6 Ogos 1950 sehingga merdeka pada tahun 1957. Era
pascamerdeka pula bermula selepas 31 Ogos 1957 sehinggalah tahun 1967 dan pada
era ini, bahasa Melayu telah menjadi bahasa kebangsaan Persekutuan Tanah Melayu
melalui peruntukan undang-undang. Namun begitu, bahasa Melayu mengalami pelbagai

cabaran berkaitan kedudukan dan penggunaannya.

Sejarah
Perkembangan
Tulisan dalam
Bahasa Melayu

JENIS-JENIS SISTEM TULISAN

Sistem tulisan Palawa
Sistem tulisan kawi
Sistem tulisan jawi
Sistem ejaan Za'ba
Sistem ejaan rumi

Sistem
Tulisan
Pallava

Tulisan Pallava berasal dari India.
Tulisan ini dibawa oleh orang Hindu semasa
mereka tiba di kawasan-kawasan Melayu
seperti Srivijaya dan Palembang (Nik Safiah,
2010).
Tulisan ini banyak menerima pengaruh bahasa
Sanskrit yang ketika itu menjadi bahasa
pentadiran dan ilmu pengetahuan. Penyebaran
tulisan dan bahasa Hindu hanya terhad kepada
golongan istana sahaja kerana tiada
kemudahan asas untuk mengajar orang biasa
membaca dan menulis.

Penemuan terawal tulisan tulisan Pallava
adalah pada tiang batu persembahan (Yupa) di
daerah Muara Kaman, iaitu pertemuan di
antara Sungai Mahakam dengan Kedang
Kepala.
Yupa dijumpai oleh pekerja topografi Belanda
dalam tahun 1879.
Kini, Yupa disimpan di Muzium Nasional Jakarta.

Tulisan pallava jauh lebih kompleks
berbanding tulisan rumi

Kerana adanya sistem simbol bagi
gabungan bunyi.

Contohnya -au, -ai, pa, ya, kka, nca.
Konsonan tidak menandakan huruf
semata-mata tetapi membawa bunyi

yangberbeza

Sistem tulisan
kawi

1) Aksara Jawa Kuno adalah turunan aksara Brahmi
Pallava yang pernah digunakan secara bersejarahnya
di wilayah lautan Asia Tenggara termasuk Kepulauan
Melayu sekitar abad ke-8 hingga abad ke-16. Aksara ini
digunakan untuk menulis bahasa Sanskrit serta bentuk-
bentuk kuno bahasa-bahasa Jawa, Sunda dan Melayu.

2) Sistem tulisan terawal di Nusantara dan merupakan
pendahulu bagiaksara-aksara yang lebih moden
muncul, seperti aksara Jawa (Hanacaraka),aksara Bali,
aksara Rencong dan aksara Sunda (baik kuno mahupun
standard.

3)Bahasa Sanskrit serta elemen hindu,nama kawi
diambil daripada perkataan Sanskrit bererti penyajak
atau penyair.

TULISAN KAWI DIKEMBANGKAN DARI
SATU TULISAN IAITU PALLAVA DARI
SELATAN INDIA DAN DIGUNAKAN UNTUK
MENULIS BAHASA SANSKRIT DAN JAWA

KUNO

BEZA ANTARA TULISAN JAWI Perkembangan
DAN KAWI IALAH DIMANA IA tulisan kawi
MEMENTINGKAN SUKU KATA

BERBANDING HURUF

KEUNIKAN TULISAN KAWI
IALAH HURUF YANG ADA
CUMALAH A, KA, ME, TI, SA,
DAN LAIN-LAIN YANG LEBIH
KURANG SAMA NAMUN
SEBUTANNYA BERBEZA

HURUF-HURUF DALAM AKSARA KAWI
Huruf aksara Kawi adalah huruf-huruf
menggambarkan yang digubah dari
huruf india selatan.
Sebuah huruf menggambarkan sebuah
suku kata dengan vokal yang dapat
diubah dengan penggunaan tanda baca
Aksara Kawi memiliki sekitar 47 huruf ,
namun ada segelintir huruf yang bentuk
dan penggunaannya kurang dikenal
pasti
Aksara Kawi memiliki bentuk subskrip
huruf yang diguna untuk menulis
konsonan

Contoh Tulisan Kawi

Tulisan kawi ini digunakan
pada batu bersurat di
Joreng (1179M) dan Padang
Lawas (1213M) yang
terletak di Tapanuli,
SumateraUtara.

Tulisan ini berbentuk kursif
pada peringkat awalnya
dan ditulis pada daun
lontar.

BUKTI PENEMUAN TULISAN KAWI:
TULISAN KAWI ADALAH SISTEM TULISAN YANG DIGUNAKAN
SERENTAK DENGAN BERMULANYA ERA PERMULAAN TULISAN JAWI DI
KALANGAN ORANG MELAYU

PENEMUAN BATU NISAN ORANG MELAYU YANG DIKENALI DENGAN
NAMA AHMAD MAJNUN DI PENGKALAN KEMPAS,SUNGAI
UJUNG,NEGERI SEMBILAN

BATU NISAN TERSEBUT MEMAPARKAN TAHUN 1463 YANG TERDAPAT
TULISAN

KAWI DAN JAWI DIMANA MEMBUKTIKAN KEDATANGAN PENGARUH
ISLAM KE TANAH MELAYU

Orang-orang Melayu kuno
kebiasannya menulis tulisan

kawi di:
Atas kulit-kulit kayu
Daun-daun lontar
Kepingan-kepingan logam
Batu-batu (batu bersurat)

SISTEM
TULISAN JAWI

Tulisan Jawi

Menurut Kamus Dewan Edisi Keempat, tulisan Jawi
bermaksud huruf-huruf Arab dengan beberapa huruf
tambahan yang digunakan untuk menulis dalam bahasa
Melayu.
Manakala huruf Jawi bermaksud huruf Arab dengan
beberapa huruf tambahan yang digunakan untuk
menulis dalam bahasa Melayu.
Dijadikan sistem tulisan alternatif di Malaysia.
Dari segi penggunaannya, tulisan Jawi dahulunya
merupakan abjad piawai bahasa Melayu tetapi sudah
diganti oleh abjad Rumi, maka penulisan Jawi hanya
terhad kepada kegunaan dalam hal ehwal keagamaan
dan kebudayaan.
Penulisan Jawi seharian dipelihara di kawasan-kawasan
yang diduduki masyarakat Melayu yang lebih
konservatif, misalnya Sulu di Filipina, Pattani di Thailand,
Kelantan di Malaysia dan beberapa kawasan
petempatan Melayu di Indonesia.

Sejarah Tulisan Jawi



Telah wujud sejak sekitar tahun 1300 M di Kepulauan Melayu.

Disebabkan oleh kedatangan Islam, khusunya orang Parsi.
Abjad Arab yang diperkenalkan ini diubah suai agar sesuai

dengan bahasa Melayu klasik lisan.
Kemungkinan besar perkataan Jawi ini merupakan gelaran am

bagi kawasan di bawah penguasaan atau pengaruh Jawa.
Nama Jawi itu mungkin berpunca daripada kerajaan Javaka
kuno yang merupakan pendahulu kerajaan-kerajaan Majapahit
dan Srivijaya yang pernah menjalin hubungan dengan saudagar

dan mubaligh Arab.

Penyebaran dan Perkembangan Tulisan
Jawi

• Orang Melayu memandang tinggi tulisan Jawi sebagai gerbang
kepada pemahaman Islam dan kitab sucinya, al-Qur'an.



• Penggunaan tulisan Jawi merupakan faktor utama yang memangkin
kebangkitan bahasa Melayu sebagai serantau di samping penyebaran

agama Islam.



• Tulisan Jawi digunakan secara meluas di negeri-negeri kesultanan
Melaka, Johor, Brunei, Sulu, Patani, Ache dan Ternate seawal abad ke-
15, untuk tujuan surat-menyurat diraja, titah-perintah, puisi dan juga

kaedah perhubungan utama sesama saudagar di pelabuhan Melaka.

Ikhtisar-ikhtisar perundangan purbakala seperti
Hukum Kanun Melaka dan bahan-bahan terbitannya,

termasuk Hukum-Hukum Kanun Johor, Kedah dan
Brunei semuanya ditulis dalam Jawi.

Hukum kanun Melaka

Bahasa Melayu dalam tulisan Jawi
merupakan bahasa perantaraan seluruh

lapisan masyarakat, baik para raja,
bangsawan, ilmuwan agama mahupun

orang keramaian, di samping menjadi
lambang tradisi kebudayaan dan
tamadun Melayu.

Bukti Tulisan Jawi Purba
yang terawal

Batu bersurat Terengganu Syair Bidasari tulisan
yang bertarikh 1303M (702H) sekitar 1300-1399 M

yang ditemui di
Sumatera

Evolusi Sistem Tulisan Jawi



Kitab Bustan al-Katibin ditulis oleh Raja Ali Haji.



Tokoh awal lain yang mengusahakan sistem ejaan ini
ialah Syeikh Ahmad al-Fatan pada tahun 1288H/1871M. .



Kemudian diikuti oleh Mejar Dato' Haji Mohd Said
Sulaiman di bawah Persatuan Bahasa Melayu
Persuratan Buku-buku Diraja Johor (P.Bm.P.B) atau

singkatannya Pakatan.



Selepas Pakatan, muncul pula sistem ejaan Za'aba yang
diperkenalkan oleh Pendeta Za'aba.



Kemudian muncul ejaan yang dikembangkan oleh
majalah Dian yang lebih dikenali kaedah ejaan Dian tetapi

kurang mendapat sambutan.



Akhirnya, Bahasa dan Pustaka menyempurnakan
sistem tulisan Jawi dengan lebih sistematik sesuai

dengan perkembangan ejaan Bahasa Melayu.

Tulisan Jawi



• Bentuk asalnya hampir sama dengan huruf Arab kerana
dilengkapi dengan tanda-tanda seperti tasydid, baris dan lain-

lain.



Tahap pertama



Contoh Perkembangan Perkataan Tulisan Jawi
‫ جِـّك‬, ‫ جّك‬,‫ جك‬, ‫ جيَك‬,‫ جيك‬,‫جيكا‬



Pada tahap pertama dalam rajah tersebut adalah
menghilangkan baris dan suku yang terdapat dalam bentuk

asal

Tahap kedua
• Pada langkah yang kedua pula untuk menghilangkan tasydid yang

masih ada pada allograf yang kedua.









Tahap Ketiga



• Pada tahap yang ketiga, unsur-unsur Arab tidak kelihatan lagi.



• Pada tahap ini, hanya terdapat bentuk yang terdiri daripada dua
atau tiga konsonan.

Tahap keempat
• Perkembangan pada tahap keempat adalah
untuk menyatakan vokal yang kedua daripada

belakang.







Tahap Kelima
. Pada tahap kelima, ia memerlukan penambahan

satu baris di atas konsonan yang terakhir.



. Apabila sampai kepada allograf yang terakhir, ia
memerlukan proses penukaran baris dengan vokal

yang terakhir. Tetapi, terdapat juga perkataan
yang berhenti lebih awal kerana terikat dengan

hukum dan kaedah pada ketika itu.

Sistem Ejaan
Za'aba

Sistem Ejaan Za'aba



Sistem Ejaan Za'ba merupakan sistem yang pertama dalam sistem ejaan rumi
Bahasa Melayu yang disusun oleh orang berbangsa Melayu pada tahun 1933

iaitu sebelum Perang Dunia Kedua dan telah tersiar dalam Sistem Ejaan
Melayu Jawi - Rumi 1949.

Sistem ejaan ini telah dihasilkan di SITC (Maktab Perguruan Sultan Idris) dan
juga merupakan sistem ejaan rumi yang terkenal sebelum kewujudan
Sistem Ejaan Baharu.

sistem ejaan ini telah dijadikan sebagai sistem ejaan rasmi dalam kerajaan
Malaysia, sekolah-sekolah dan institusi pengajian tinggi sehingga tahun 50-an

sebelum digantikan dengan Sistem Ejaan Baharu Bahasa Malaysia pada 16
Ogos 1972.

Za'ba

Gelaran pendeta Za'aba begitu sinonim dengan insan bernama Zainal
Abidin bin Ahmad.



Beliau merupakan seorang pakar bahasa, pejuang dan pencinta tulisan
Jawi yang gigih dan pemikir Melayu yang ulung.



Penglibatan beliau dalam bidang bahasa menambahkan lagi kecintaannya
terhadap tulisan Jawi menyebabkan terhasilnya beberapa buah karya
mengenai Jawi.


Za'aba mula mengumpul perkataan perkataan Melayu sejak tahun 1918
dengan tujuan untuk menyusun sebuah kamus Melayu yang besar dan
lengkap.


Kemudian pada tahun 1931 beliau menerbitkan sebuah buku bertajuk
"Rahsia Tulisan Jawi" dan pada tahun 1938 beliau siap menyusun buku
"Daftar Ejaan Melayu: Jawi-Rumi, namun akibat dari kekangan masa
sebelas tahun kemudian barulah ia diterbitkan (1949).

Ciri-ciri Sistem Ejaan Za'ba



Sistem Ejaan Za'ba tidak menggunakan teori dan teknik
linguistik kerana ianya hanya melambangkan bunyi-bunyi
bahasa Melayu melalui huruf-huruf rumi yang digunakan dalam

Sistem Ejaan Jawi Bahasa Melayu.



Grafem dan tanda-tanda baru telah digunakan untuk
mencukupkannya. Misalnya, dalam rumi <ng>, <ny>, <ch>, <kh>,
<sh>, <th>, <gh>, <dha>, <dz>, dan tanda-tanda seperti <'>,<'>
adalah untuk melambangkan bunyi-bunyi yang dilambangkan

oleh huruf-huruf Jawi seperti < a' in> dan < hamzah >.



Dalam penggunaan partikel <pun> dalam sistem ejaan ini
mestilah dipisahkan. Sebagai contoh, <ada pun>, dan <atau
pun>. Dalam sistem ejaan ini juga mempunyai tiga bunyi diftong
yang telah diistilahkan sebagai huruf 'bunyi berkait' iaitu bunyi-

bunyi <ai>, <au>, dan <oi>.

SEBAGAI PENGGERAK ATAU AKTIVIS BAHASA
INI DAPAT KITA LIHAT PADA INISIATIF YANG DIAMBILNYA
DALAM TAHUN 1924 UNTUK MENUBUHKAN SEBUAH BADAN
YANG SATU DARIPADA OBJEKTIFNYA IALAH MEMBANTU USAHA
PENYELARASAN EJAAN JAWI.
BELIAU JUGA IKUT BERSAMA DALAM KUMPULAN PAKATAN
BAHASA JOHOR YANG MENGHASILKAN BUKU KATAN (1937).

MISINYA BUKANLAH UNTUK MELAHIRKAN SATU SISTEM Peranan
YANG PALING LENGKAP DAN SEMPURNA. Za'ba
HASRATNYA HANYALAH SEKADAR MEMBERIKAN TITIK
TOLAK YANG BARU UNTUK DIPERGUNAKAN OLEH
GENERASI BARU BAGI MENYEMPURNAKAN LAGI SISTEM
EJAANNYA ITU.

SEBAGAI PENEROKA DAN PENCIPTA SATU SISTEM EJAAN
SECARA TERPERINCI BERASASKAN CERAKINAN EMPIRIS.
MEMBERIKAN RASIONAL BAGI SETIAP ASPEK DALAM SISTEM
YANG DICADANGKANNYA ITU.
BELIAU MENGHABISKAN 20 TAHUN DARIPADA KERJAYANYA
MENGABDIKAN DIRI KEPADA MISINYA ITU.

Sistem Ejaan
Rumi Kongres

Sistem ejaan Rumi Kongres telah wujud
selepas sistem ejaan Rumi Za'ba. Sistem

ejaan Rumi Kongres terhasil daripada
persetujuan dalam Kongres Bahasa Melayu
dan Persuratan Melayu III. Risalah bahasa
sistem ejaan Kongres telagh diterbitkan oleh

Dewan Bahasa dan Pustaka pada tahun
1957.

Ejaan di Tanah Melayu dan di Peraturan
Indonesia haruslah disatukan. mengeja
bahasa
Peraturan ejaan yang mudah dan Melayu dalam
setiap fonem perlu digambarkan huruf Rumi

dengan satu huruf sahaja.

Kaedah pengejaan haruslah tetap

Kata-kata daripada bahasa asing
haruslah dieja dengan sesuai mengikut

sistem fonologi bahasa Melayu.

Sistem ejaan Kongres menggunakan lima huruf
vokal iaitu a, e, i, o dan u dan menghasilkan enam

bunyi vokal.
Vokal e terbahagi kepada dua bentuk iaitu e pepet

dan e taling.
Contoh:
a) e pepet : emak, lemak, enggan
b) e taling : leher, enak, semak

Seterusnya, sistem ejaan Kongres mempunyai 20
konsonan Melayu dan 18 daripadanya merupakan
konsonan asli iaitu b, ch, d, g, h, j, k, l, m, n, ng, p, r, s, t,
w, y manakala dua lagi adalah konsonan tambahan iaitu
sh dan z.

Pedoman
Ejaan Rumi

Bahasa
Melayu

Sistem ejaan Rumi bahasa Melayu telah rasmi
digunakan pada 16 Ogos 1972. Sistem ejaan ini

wujud melalui perjanjian dalam menyatukan
ejaan Rumi bahasa Melayu dan bahasa Indonesia

seperti yang dipersetujui pada tahun 1967.
Pedoman ejaan Rumi bahasa Melayu telah
disusun oleh Jawatankuasa di bawah pengurusan

Dewan Bahasa dan Pustaka.

SIMPLE COMPANY PRESENTATION

Sejarah Perkembangan
Bahasa Melayu Pramerdeka

dan Pascamerdeka

Bahasa Melayu PAGE 01
Pramerdeka
R.O. Winstedt
Bahasa Melayu yang digunakan sebelum merdeka digelar bahasa
Melayu pramerdeka. Era bahasa Melayu pramerdeka merupakan
zaman yang memperjuangkan status atau taraf bahasa Melayu
sebagai bahasa kebangsaan.

Sebelum Perang Dunia Kedua, bahasa Melayu digunakan untuk
tujuan rasmi di negeri-negeri Melayu Tidak Bersekutu dan di
jabatan polis negeri-negeri Melayu Bersekutu

Pegawai-pegawai Inggeris di negeri Melayu hendaklah
mempelajari bahasa Melayu dan lulus dalam peperiksaan sebelum
disahkan jawatan

Antara pegawai British yang menguasai bahasa Melayu dengan
baik ialah R.O. Winstedt, J. Crawfurd dan J. R. Wilkinson.

Pegawai British yang menguasai bahasa Melayu telah memberikan
sumbangan dalam penulisan sistem bahasa Melayu,
kesusasteraan Melayu, politik, sejarah dan geografi.

Selepas Perang Dunia Kedua, kedudukan bahasa Melayu telah
tergugat apabila British mengutamakan bahasa Inggeris sebagai
bahasa pengantar di sekolah.

COMPANY PRESENTATION PAGE 06

Tokoh Bahasa Zaman
Pramerdeka

R.J. Wilkinson Abdullah bin Abdul Raja Ali Haji
Kadir Munsyi

Bahasa Melayu PAGE 02
Pascamerdeka

Bahasa Melayu yang digunakan selepas merdeka digelar bahasa Melayu
Pascamerdeka. Perkembangan bahasa Melayu moden telah bermula sejak negara
masih belum merdeka. Pada era pascamerdeka, akta-akta berkaitan kedudukan
bahasa Melayu telah digubal dan institusi yang bertanggungjawab untuk
mengembangkan bahasa Melayu sebagai bahasa kebangsaan telah ditubuhkan.

Antara akta yang digubal termasuklah:

Perkara 152 Perlembagaan Persekutuan - menetapkan bahasa Melayu sebagai
bahasa kebangsaan Akta Dewan Bahasa dan Pustaka 1959 (Pindaan 1995)

Dikenali sebagai Ordinan Dewan Bahasa dan Pustaka, berperanan menerbitkan
buku sekolah dan buku ilmiah dalam bahasa kebangsaan yang betul.

Tokoh Bahasa Zaman PAGE 06
Pascamerdeka

Profesor Emeritus Dr. Profesor Emeritus Dato' Dr. Hassan
Ahmad
Asmah Haji Omar Dato' Nik Safiah Karim

Pejabat Karang- Tujuan Pejabat

mengarang Karang-mengarang

Menerbit dan mengeluarkan buku-

Pejabat Karang-mengarang merupakan sebuah buku sekolah Melayu.
badan terjemahan yang ditubuhkan pada tahun Menerbitkan jurnal bergambar.
1923 di maktab Perguruan Sultan Idris, Tanjung
Malim (MPSI). Penubuhan tersebut diasaskan Menerbitkan bahan bacaan
masyarakat Melayu.
dan ditadbir oleh Zainal Abidin bin Ahmad
(Za'ba dan Oman Theodore Dussek (0. T. Mewujudkan perpustakaan
bergerak di kawasan kampung.
Dussek).
Membina asas pengetahuan

bahasa Melayu dan ilmu karang-

Peranan Pejabat Karang- mengarang.

mengarang

Memperjuangkan kedaulatan bahasa dan kesusasteraan Melayu
Menerbit dan menterjemahkan buku buku teks bahasa Inggeris untuk keperluan

bahan bacaan di sekolah Melayu
Menerbitkan cerpen, novel, puisi dan akhbar dalam bahasa Melayu penterjemah

baharu dan
Melatih mengadakan sayembara karang mengarang serta menghasilkan cetakannya

COMPANY PRESENTATION PAGE 06

TOKOH PEJABAT
KARANG-MENGARANG

Zainal Abidin bin Oman Theodore
Ahmad (Za'ba) Dussek (O.T. Dussek)

Pakatan Belajar- Peranan PBmPB

mengajar Mengeluarkan jurnal setiap
enam bulan sekali.
Pengetahuan Bahasa Mengendalikan

Pakatan Belajar-mengajar Pengetahuan Bahasa perbincangan berkaitan
(PBmPB) merupakan sebuah badan yang bahasa Melayu.
mengembangkan Bahasa Melayu sebelum Mengembangkan

merdeka dan ditubuhkan di Johor Bahru pada pengetahuan melalui
tahun 1888. Penubuhan pakatan ini diasaskan oleh ceramah dan penyelidikan.
Dato' Seri Amar Diraja Abdul Rahman Andak dan
Dato' Muhammad Ibrahim Munsyi. Pada ketika itu, Mencipta istilah dan
perkataan baharu dalam
PBmPB tidak begitu lancar namun ia dihidupkan
semula pada 7 April 1934 oleh Dato' Abdullah bahasa Melayu.
Memelihara bahasa Melayu
Abdul Rahman, Dato' Said Sulaiman, Dato' Awang
Muda dan Mejar Musa Yusof. Persatuan ini telah dan tulisan Jawi.
mendapat sokongan sepenuhnya daripada Sultan Mewujudkan perpustakaan
Johor dan mendapat pengiktirafan gelaran Diraja
oleh D.Y.M.M Sultan Ibrahim Ibni Sultan Abu Bakar
pada 14 April 1935. Lanjutan daripada perkara

tersebut, nama Pakatan Belajar-mengajar
Pengetahuan Bahasa (PBmPB) telah berubah
menjadi Pakatan Bahasa Melayu Persuratan Buku

Diraja Johor (PBmPBD).

Asas 50 Peranan Asas '50

Angkatan Sasterawan '50 atau Asas Mengiktiraf martabat
'50,merupakan sebuah pertubuhan sastera kesusasteraan dan kebudayaan
sebelum perang. Asas '50 ditubuhkan pada 6 Ogos
1950 di Singapura dan diasaskan oleh beberapa bahasa Melayu
orang penulis Melayu Singapura dan sebahagian Memperbaiki dan memajukan
besar merupakan penulis Tanah Melayu yang
terpaksa berhijrah ke Singapura. Hal ini kerana bahasa Melayu dalam
mereka tertekan dengan pentadbiran penjajah penghasilan karya sastera
Inggeris terhadap kegiatan politik dan kreativiti Mengadakan aktiviti syarahan
mereka di Tanah Melayu. Antara tokoh penting dan perdebatan tentang sastera
dalam ASAS 50 ialah Usman Awang (Tongkat
Mempelajari bidang
Waran), Muhammad Ariff Ahmad (MAS) kesusasteraan berkaitan
Kamaluddin Muhammad (Keris Mas). Abdul Wahab
Muhammad (Awamil-Sarkam), Abdul Majid Husain kebudayaan Melayu
Melindungi hak dan kepentingan
(Hamzah), Masuri Salikun (Masuri S.N) dan
Muhammad Yusof Yaacob (Jim) Asas 50 ialah pengarang sastera
pertubuhan sastera pertama yang berkonsepkan Membuat pembaharuan dalam
kemasyarakatan dan menggunakan bahan sastera
sebagai wadah untuk mencapai kemerdekaan, karya sastera
keadilan sosial dan kemajuan fikiran selaras
dengan prinsipnya iaitu Seni Untuk Masyarakat

atau Seni Untuk Rakyat.

Tokoh Asas '50 PAGE 06

Usman Awang Keris Mas Masuri Salikun

Bentuk bahasa Melayu belum dipiawaikan Selain itu, Asas 50 merupakan pelopor pembaharuan
dan perkembangannya tidak dirancang kepada kesusasteraan Melayu moden iaitu selepas
secara sistematik. Perang Dunia Kedua. Pada zaman tersebut, Asas '50
Dari aspek tatabahasa, bahasa Melayu
dipengaruhi oleh tatabahasa Za'ba dan mengutamakan dan merancang perkembangan bahasa
sistem ejaan Za'ba serta ejaan Kongres Melayu. Perjuangan tersebut menjadikan bahasa
(1956 1957).
Perjuangan konsep "Seni Untuk Melayu sebagai bahasa kebangsaan negara melalui
Masyarakat dan "Seni Untuk Seni adalah kuasa politik.
lebih menonjol kerana sebahagian besar
daripada Angkatan Asas 50 terdiri Sebahagian besar da
ripada Asas '50 merupakan
daripada wartawan. wartawan dan berkhidmat di Utusan Melayu, Berita

Harian dan beberapa majalah. Perjuangan ini
merangkumi bahasa Melayu dalam penulisan
cerpen, sajak dan seni lain yang dipaparkan melalui
media cetak. Asas '50 telah mengangkat darjat
orang bawahan seperti orang kampung dengan
tema-tema cerita tertentu. Secara keseluruhannya,
perjuangan tersebut menuntut kemerdekaan

dengan menggunakan bahasa dan sastera.

Bahasa Melayu dalam Cadangan Laporan
Sistem Pendidikan Barnes

Dasar bahasa dalam sistem pendidikan melibatkan Menubuhkan sekolah
penggunaan bahasa sebagai bahasa pengantar di kebangsaan dwibahasa iaitu
sekolah. Bahasa Melayu telah menjadi bahasa penggunaan Bahasa Melayu
pengantar dalam sistem pendidikan Malaysia yang dan Bahasa Inggeris sahaja
berkembang berdasarkan pelbagai laporan yang
telah diwujudkan oleh pelbagai jawatankuasa. sebagai pengantar.
Bahasa Melayu Inggeris
Laporan Barnes (1951) wajib diajar di manakala
Bahasa Sekolah Inggeris
Menjelang kemerdekaan, satu sistem persekolahan telah wajib diajar di Sekolah
diwujudkan dan mendorong penubuhan beberapa
Melayu.
jawatankuasa bagi mengkaji sistem persekolahan tersebut. Sekolah-sekolah vernakular
Maka, terhasillah Laporan Barnes 1951. Jawatankuasa bagi
laporan ini ditubuhkan pada tahun 1950 untuk mengkaji dan Melayu, Cina dan Tamil
memperbaiki keadaan pendidikan orang Melayu. Pengerusi ditukarkan kepada Sekolah
bagi jawatankuasa ini ialah L.J. Barnes dan terdapat beberapa
Kebangsaan yang
cadangan yang dikemukakan oleh jawatankuasa ini. menggunakan Bahasa

Akibat daripada cadangan dalam Laporan Barnes, Melayu.
masyarakat Cina telah menentang cadangan

pembubaran sekolah vernakular Cina dan hal ini
telah menyebabkan pembentukan jawatankuasa

yang menghasilkan Laporan Fenn-Wu 1951.

Akibat daripada cadangan dalam Laporan Barnes, Cadangan Laporan Fenn-Wu
masyarakat Cina telah menentang cadangan
Bahasa Melayu, Cina dan
pembubaran sekolah vernakular Cina dan hal ini Inggeris dijadikan bahasa
telah menyebabkan pembentukan jawatankuasa
pengantar di sekolah-
yang menghasilkan Laporan Fenn-Wu 1951. sekolah vernakular dan

Laporan Fenn-Wu 1951 semua bahasa ini
dibenarkan untuk diguna
Laporan Fenn-Wu disediakan oleh di mana-mana sekolah.
jawatankuasa Dr. Fenn dan Profesor Dr. Wu Teh
Sekolah-sekolah aliran
Yao. Laporan ini disediakan akibat daripada jenis kebangsaan iaitu
ketidakpuasan hati masyarakat Cina terhadap
Sekolah Inggeris
Laporan Barnes 1950. Laporan ini dihasilkan dikekalkan.
bertujuan untuk mengkaji dan menilai semula
kewajaran Laporan Bames kerana masyarakat

Cina beranggapan bahawa Laporan Barnes
bertujuan menghapuskan bahasa dan budaya

orang Cina.

Pandangan dan kajian daripada Laporan Barnes 1950 Cadangan Ordinan Pelajaran 1952
dan Laporan Fenn-Wu 1951 telah dipertimbangkan
bersama oleh sebuah jawatankuasa khas yang


ditubuhkan iaitu Ordinan Pelajaran 1952 bagi mencari Mewujudkan dua sistem
penyelesaian kepada cadangan-cadangan yang persekolahan iaitu sekolah yang
menggunakan Bahasa Melayu dan
dikemukakan oleh kedua-dua jawatankuasa laporan Bahasa Inggeris sebagai bahasa
tersebut..
pengantar.
Ordinan Pelajaran 1952


Ordinan Pelajaran 1952 merupakan laporan Pelajaran Bahasa Cina atau Tamil
yang dihasilkan oleh sebuah jawatankuasa boleh diwujudkan sekiranya
yang ditubuhkan oleh kerajaan British dan terdapat 15 orang murid atau

diluluskan oleh Majlis Perundangan lebih yang menggunakan bahasa
Persekutuan untuk mengkaji Laporan Barnes tersebut.
(1950) dan Fenn-Wu (1951) dan mencari jalan


tengah yang baik. Sekolah vokasional
diperkembangkan.



Bahasa Melayu dan Bahasa
Inggeris dikuatkuasakan di

sekolah Cina dan Tamil.

Laporan Razak
(1956)

Laporan Razak diperkenalkan pada April 1956 dan
laporan ini bertujuan untuk mewujudkan

sistem pelajaran yang sama bagi semua kaum di
Tanah Melayu. Laporan Razak diketuai oleh Dato'

Abdul Razak bin Dato' Hussein dan dianggap
sebagai batu asas bagi perkembangan sistem

Pendidikan kebangsaan.

Cadangan Laporan Razak

1956 Mewujudkan satu sukatan
pelajaran yang sama bagi
Bahasa Inggeris, Cina dan Tamil menjadi bahasa
pengantar bagi sekolah jenis kebangsaan. semua sekolah dan
memelihara perkembangan
Bahasa Melayu dan Bahasa Inggeris diwajibkan bagi
seluruh sekolah rendah dan sekolah menengah. Bahasa Melayu.
Mewujudkan Kementerian Pelajaran yang Bahasa Melayu haruslah
bertanggungjawab mengawal dan meningkatkan pelajari di semua sekolah.
mutu pelajaran di semua sekolah.