The words you are searching are inside this book. To get more targeted content, please make full-text search by clicking here.

ประวัติความเป็นมาและเนื้อเรื่องย่อของสามก๊ก

Discover the best professional documents and content resources in AnyFlip Document Base.
Search
Published by ARTTY, 2021-03-17 04:19:04

สามก๊ก

ประวัติความเป็นมาและเนื้อเรื่องย่อของสามก๊ก

รายงานเชิงวชิ าการวรรณกรรมสามกก

จดั ทำโดย
นายชัยธวชั สะกลาง เลขท่ี ๒
นายภูบดินทร ทวีแหลม เลขที่ ๑๐
นายเสฎฐวุฒิ พนั นาม เลขที่ ๑๑

ชั้นมัธยมศกึ ษาปท ่ี ๕/๑๐

เสนอ
ครูณัฐรภิรมณ วราสนิ ธ

รายงานเลมนี่เปนสวนหนงึ่ ของรายวิชาภาษาไทย(ท๓๒๑๐๒)
ภาคเรียนที่ ๒ ปการศึกษา ๒๕๖๓
โรงเรียนศรีรา



รายงานเชิงวิชาการวรรณกรรมสามกก

จดั ทำโดย
นายชยั ธวชั สะกลาง เลขที่ ๒
นายภูบดินทร ทวแี หลม เลขที่ ๑๐
นายเสฎฐวฒุ ิ พันนาม เลขที่ ๑๑

ชนั้ มัธยมศึกษาปท ี่ ๕/๑๐

เสนอ
ครณู ัฐรภิรมณ วราสินธ

รายงานเลมนเ่ี ปน สวนหนึง่ ของรายวชิ าภาษาไทย(ท๓๒๑๐๒)
ภาคเรียนที่ ๒ ปการศกึ ษา ๒๕๖๓
โรงเรียนศรีราชา


คำนำ
รายงานฉบับนี้เปน สว นหน่งึ ของวิชา ท๓๒๑๐๒ รายวิชาภาษาไทย ชัน้ มัธยมศึกษาปท ่ี ๕ โดยมี
จุดประสงค เพ่ือการศึกษาคนควาหาขอมลู จากเรื่องวรรณกรรมสามกก ซ่ึงรายงานนี้มเี นอ้ื หาเกีย่ วกับ
ที่มาของเรอ่ื ง, ประวัติผูแตง, เนื้อเร่ืองยอ และคุณคา ของวรรณกรรมสามกก เพื่อศกึ ษาเรอ่ื งราวตางๆ
ของวรรณกรรมเรื่องนี้

กลมุ ผูจัดทำไดเ ลือก หวั ขอ น้ีในการทำรายงานการศกึ ษาคนควา ในครงั้ น้ี เน่อื งมาจากเปนเร่ือง
ที่นาสนใจ รวมถึงเพื่อศึกษาเรื่องราวของวรรณกรรมสามกกกลุมผูจัดทำจะตองขอขอบคุณ
ครูณัฐรภริ มณ วราสินธ ผูใ หขอแนะนำ แนวทางการศึกษา และเพื่อน ๆ ทุกคนที่ให ความชวยเหลอื
มาโดยตลอด กลมุ ผจู ดั ทำหวงั วา รายงานฉบับนี้จะใหค วามรู และเปน ประโยชนแกผอู าน นกั เรียน หรอื
ผทู ่กี ำลงั สนใจขอมูลในเรอ่ื งดังกลา ว

คณะผจู ดั ทำ

สารบัญ ข

คำนำ หนา
สารบัญ ก
ที่มาของเรือ่ ง ข
ประวตั ิผูแตง ๑
เนอื้ เรอ่ื งยอ ๒

เร่อื งยอ สามกก : ตอนท่ี ๑ คำสาบานในสวนดอกทอ ๔
เร่อื งยอสามกก : ตอนที่ ๒ การณแปรปรวนในราชสำนกั ๕
เรอ่ื งยอ สามกก : ตอนที่ ๓ ทรราชยต ง๋ั โตะ ๖
เรอ่ื งยอสามกก : ตอนที่ ๔ รวบรวมหัวเมืองสตู ๋ังโตะ ๗
เรอ่ื งยอ สามกก : ตอนท่ี ๕ โยกยา ยเมืองหลวง ๘
เร่อื งยอสามกก : ตอนท่ี ๖ ซนุ เกย๋ี นถงึ แกกรรม ๙
เร่อื งยอ สามกก : ตอนที่ ๗ กลหญิงงาม
เรอ่ื งยอสามกก : ตอนที่ ๘ ลฉิ ุย กยุ กี เขาราชสำนัก ๑๐
เร่อื งยอ สามกก : ตอนท่ี ๙ โจโฉกรีฑาทัพเหยยี บชจี ว๋ิ ๑๑
เรอ่ื งยอสามกก : ตอนท่ี ๑๐ ลิโปเขา พึง่ ใบบุญเลา ป ๑๒
เรอ่ื งยอสามกก : ตอนท่ี ๑๑ พระเจาเหย้ี นเตหนตี าย ๑๓
เร่อื งยอสามกก : ตอนท่ี ๑๒ โจโฉเปน มหาอุปราช ๑๔
เรอ่ื งยอ สามกก : ตอนที่ ๑๓ ซนุ เซ็กเปน ใหญฝง กังต๋งั ๑๕
เร่อื งยอ สามกก : ตอนท่ี ๑๔ ลิโปยิงเกาทัณฑหามทพั ๑๖
๑๗

สารบญั (ตอ ) ค

เรอ่ื งยอ สามกก : ตอนท่ี ๑๕ โจโฉเสยี เตียนอยุ หนา
เร่อื งยอสามกก : ตอนท่ี ๑๖ อว นสดุ หนโี จโฉ ๑๘
เร่อื งยอ สามกก : ตอนท่ี ๑๗ ประหารลโิ ป ๑๙
เร่อื งยอ สามกก : ตอนที่ ๑๘ แผนฆาโจโฉ ๒๐
เร่อื งยอสามกก : ตอนท่ี ๑๙ อว นสุดตาย ๒๑
เร่อื งยอ สามกก : ตอนท่ี ๒๐ เรม่ิ ยทุ ธการกวั ตอ ๒๒
เร่อื งยอสามกก : ตอนที่ ๒๑ เปดโปงแผนลอบฆา ๒๓
เรอ่ื งยอ สามกก : ตอนที่ ๒๒ โจโฉเกล้ยี กลอมกวนอู ๒๔
เรอ่ื งยอ สามกก : ตอนท่ี ๒๓ กวนอฆู างนั เหลียง บนุ ทวิ ๒๔
เร่อื งยอสามกก : ตอนที่ ๒๔ กวนอูหกั ดา นรายทาง ๒๕
เร่อื งยอ สามกก : ตอนที่ ๒๕ สามพี่นองพบพาน ๒๖
เร่อื งยอ สามกก : ตอนที่ ๒๖ ซนุ กวนขึน้ ครองฝง กังต๋ัง ๒๗
เร่อื งยอสามกก : ตอนที่ ๒๗ ศึกประวัตศิ าสตร ๒๘
เรอ่ื งยอ สามกก : ตอนที่ ๒๘ เลา ปขออาศัยเลา เปย ว ๒๙
เรอ่ื งยอ สามกก : ตอนท่ี ๒๙ อวนเสย้ี วตาย ๓๐
เร่อื งยอสามกก : ตอนท่ี ๓๐ โจโฉปราบปรามหวั เมืองฝายตะวันออก ๓๑
เรอ่ื งยอ สามกก : ตอนที่ ๓๑ สมภพอาเตา ๓๒
เร่อื งยอ สามกก : ตอนท่ี ๓๒ เลา ปไ ดชีซีเปน ที่ปรึกษา ๓๓
เรอ่ื งยอ สามกก : ตอนที่ ๓๓ เลาปเยอื นกระทอมโงลังก๋ัง ๓๓
๓๔

สารบัญ(ตอ ) ง

เรอ่ื งยอ สามกก : ตอนที่ ๓๔ ซุนกวนคิดตเี ลา เปย ว หนา
เร่อื งยอ สามกก : ตอนที่ ๓๕ เผาทุงพกบอง ๓๕
เรอ่ื งยอสามกก : ตอนที่ ๓๖ โจโฉยาตราทพั ลงใต ๓๕
เรอ่ื งยอสามกก : ตอนที่ ๓๗ จลู ง ฝา ทพั รบั อาเตา ๓๖
เร่อื งยอสามกก : ตอนท่ี ๓๘ ขงเบง เจรจากบั ทป่ี รกึ ษาซุนกวน ๓๗
เร่อื งยอสามกก : ตอนท่ี ๓๙ ซนุ กวนตัดสนิ ใจรบดวยโจโฉ ๓๙
เรอ่ื งยอสามกก : ตอนที่ ๔๐ ขงเบงยืมเกาทัณฑ ๔๐
เรอ่ื งยอสามกก : ตอนที่ ๔๑ ขงเบงเรยี กลมตะวันออก ๔๑
เร่อื งยอสามกก : ตอนที่ ๔๒ โจโฉแตกทัพเรือ ๔๒
เรอ่ื งยอสามกก : ตอนท่ี ๔๓ จิวยไ่ี ปเอาเมืองซงหยง ๔๔
เร่อื งยอ สามกก : ตอนท่ี ๔๔ เลาปชงิ เอาเมอื งตดั หนา ๔๕
เรอ่ื งยอสามกก : ตอนที่ ๔๕ เลาปแ ตง ซนุ ฮหู ยนิ ๔๖
เร่อื งยอ สามกก : ตอนที่ ๔๖ จวิ ยี่ตาย ๔๗
เรอ่ื งยอสามกก : ตอนที่ ๔๗ เลาปไ ดบงั ทอง ๔๘
เรอ่ื งยอสามกก : ตอนที่ ๔๘ โจโฉตดั หนวด ๔๙
เรอ่ื งยอ สามกก : ตอนที่ ๔๙ เลา ปเ ขาเสฉว ๕๐
เรอ่ื งยอสามกก : ตอนที่ ๕๐ จลู ง ชิงอาเตาคนื ๕๑
เร่อื งยอสามกก : ตอนท่ี ๕๑ บงั ทองตาย ๕๒
เรอ่ื งยอสามกก : ตอนท่ี ๕๒ เลา ปช ิงไดเมอื งเสฉวน ๕๓
๕๔

สารบัญ(ตอ) จ

เรอ่ื งยอสามกก : ตอนท่ี ๕๓ โจโฉตีไดฮนั ตง หนา
เรอ่ื งยอสามกก : ตอนที่ ๕๔ ยทุ ธการทเ่ี ขาเตงกุนสัน ๕๕
เร่อื งยอ สามกก : ตอนท่ี ๕๕ ประหารกวนอู ๕๖
เร่อื งยอสามกก : ตอนท่ี ๕๖ โจโฉตาย ๕๗
เร่อื งยอ สามกก : ตอนท่ี ๕๗ เลาปยาตราทัพเหยียบกังตงั๋ ๕๙
เรอ่ื งยอ สามกก : ตอนท่ี ๕๘ เลา ปต าย ๖๐
เรอ่ื งยอสามกก : ตอนท่ี ๕๙ ขงเบง ตวี ยุ กก ๖๒
เร่อื งยอ สามกก : ตอนที่ ๖๐ จลู งตาย ๖๓
เรอ่ื งยอสามกก : ตอนท่ี ๖๑ ขงเบง ตาย ๖๕
เรอ่ื งยอสามกก : ตอนท่ี ๖๒ สุมาเจยี วตีเมอื งเสฉวน ๖๖
เร่อื งยอ สามกก : ตอนท่ี ๖๓ สุมาเอี๋ยนสถาปนาราชวงศจ ิ้น ๖๘
คณุ คา ดานเนื้อหา ๗๐
๑) รปู แบบ ๗๑
๒) องคประกอบของเรอ่ื ง ๗๑
คณุ คา ดา นวรรณศิลป ๗๑
๑) การสรรคำ ๗๔
๒) การใชโวหาร ๗๔
๗๕

สารบญั (ตอ) ฉ

คณุ คา ดานสังคม หนา
๑) สะทอนแนวคดิ เกี่ยวกับการทำสงครามของคนจีน ๗๗
๒. สะทอ นคานิยมในการประพฤติปฏบิ ัตขิ องคนในสงั คม ๗๗
๓) สะทอ นเรอ่ื งความเชื่อของคนในสังคม ๗๘
๔) สะทอนเกยี่ วกับขนบธรรมเนยี มประเพณตี างๆของสังคมจีน ๗๙
๘๐
ขอคดิ ทไี่ ดจ ากเร่ือง ๘๑
บรรณานุกรม ๘๒



ที่มาของเรื่อง

สามกก เปนวรรณกรรมจีนอิงประวัติศาสตร ที่เรื่องราวและเหตุการณตาง ๆ เกิดขึ้นจริงใน
ประวัติศาสตรของจีน ซึ่งเนื้อหาโดยรวมเปนการเลาแบบบรรยายเกี่ยวกับเหตุการณในปลายสมัย
ราชวงศฮ่นั ซง่ึ จีนในขณะน้นั บานเมอื งเกดิ เหตกุ ารณว นุ วายระส่ำระสาย เกดิ การแตกแผนดนิ ออกเปน
กกตาง ๆ รวมสามกกดวยกัน รวมทั้งมีการทำสงครามอันยาวนานนับ ๑๐๐ ป และสุดทายจีนท่ี
แตกออกเปนกกเปนเหลาก็กลับมารวมเปนจีนแผนดินใหญอีกครั้งในสมัยราชวงศจิ้นขึ้นปกครอง
ประเทศจีนตอ ภายหลังไดมีการชำระประวัติศาสตรและเรื่องราวตาง ๆ ในอดีตในยุคนั้น
โดยนักปราชญชาวจีนชือ่ ตนั ซวิ่ (เฉนิ โซว /Chen Sou)

เจาพระยาพระคลัง (หน) เปนแมกองในการแปล สามกกฉบับภาษาไทยไดรับยกยองวาเปน
หนังสือที่ยอดเยี่ยมในกระบวนหนงั สือรอยแกวทั้งปวง และมักจะยกมาเปน ตัวอยางเรียงความที่ดีอยู
ทุกยุคทุกสมยั

ในสมัยรัชกาลที่ ๑ มีการแปลหนังสือเรื่องสามกกโดยการรวมมือของบุคคลหลายฝายทั้งผูร ู
ภาษาจีน ผูรูภาษาไทยและผูรูทั้งภาษาไทยและภาษาจีน เมื่อหมอบลัดเลย มิชชันนารีชาวอเมริกา
ตัง้ โรงพิมพขึ้นในประเทศไทย ไดพิมพเรื่องสามกกขึ้นเมื่อ พ.ศ.๒๔๐๘ ไดร ับยกยองอยางแพรหลาย
สมเด็จกรมพระยาดำรงราชานภุ าพไดทรงชำระหนังสือเรือ่ งน้ีในป พ.ศ.๒๔๗๐ และทรงนพิ นธตำนาน
เร่อื งสามกกเพ่อื ขยายความและชวยในการศกึ ษาใหช ัดเจนย่งิ ขึ้น



ประวตั ผิ ูแ ตง

ตันซิ่ว (เฉินโซว, Chen Shou, 陳壽) เกิดในปที่ ๑๑ ศกั ราชเกี้ยนเฮ็ง หรือในป ค.ศ. ๒๓๓
ในแผนดินพระเจา เลาเสี้ยนราชวงศซ ูฮนั่ แหงเสฉวน ซึ่งในขณะนัน้ บดิ าของเขาไดถูกขงเบงลงโทษโดย
การกลอนผมแลว ปลดลงเปนไพร เนือ่ งจากบิดาของตนั ซิ่วน้ันเปนท่ีปรึกษาของมาเจกเมื่อคร้ังท่ีจกกก
เสยี เกเตง ตอ มาบดิ าของตันซิว่ ไดร ับอภัยโทษใหเ ลือ่ นไปเปนสามญั ชนและวางงานอยูกบั บาน

ในวัยเด็กตันซิว่ ไดศกึ ษาวิชาการกับอาจารยคนหนึ่งที่มชี ื่อวา เจียวจิว เมื่อถึงวัยหนุมเขาก็เขา
รบั ราชการในตำแหนงหัวหนาหอสมุดหลวง แตเขานั้นไมเ ปนทพี่ อใจของขนั ทฮี ุยโฮผูเ ปนทโ่ี ปรดปราน
ของเลาเสยี้ นฮองเต ดังน้นั การรับราชการของเขาจึงไมก าวหนานัก และออกจะมดื มนซะดว ยซ้ำไป

ตอมาบดิ าของตันซว่ิ ถึงแกกรรมไป ตันซิ่วตอ งไวท กุ ขอยูกบั บา น พอดีกบั เขาเกดิ ลม ปวยจึงตอ ง
ใหสาวใชปรนิบัติ ผูคนตำบลเดียวกันทราบเรื่องตางพากันตำหนิตันซิ่ววา ไมมีความกตัญูตอบิดา
ทำเรอ่ื งเสื่อมเสยี ศลี ธรรม ในท่ีสุด ตนั ซว่ิ กถ็ กู ถอดออกจากราชการและเปนทีร่ งั เกยี จของผูคนท่ัวไป

จนกระทงั่ ในป ค.ศ.๒๖๓ ตันซ่ิวมีอายุ ๓๑ ป จกกก ก็ลม สลายลง เลา เสยี้ น ยอมจำนนตอการ
บุกรุกของ เตงงาย แมทพั วุยกกโดยดี ตันซิ่วไดถูกจับเปนเชลยไปยังวุยกกดวย เหลาขาราชการเสฉวน
เดิมนั้นไดถูกเสนอชื่อใหเขารับราชการในวุยกกซึ่งเปนราชสำนักใหม แตเนื่องจากชาวเสฉวนพากัน
รังเกยี จตนั ซ่วิ ตามทก่ี ลาวมาแลว ตันซวิ่ จึงไมไ ดรบั การเสนอชอื่ เขา รับราชการในราชอาณาจักรวุย

จนกระทั่งสุมาเอ๋ียน หลานชายของสุมาอี้ ทำการปราบดาภิเษกลมราชวงศวุย ในป ค.ศ. ๒๖๕
ตัง้ ตนเองเปนจิ้นหวูตีแ้ หง ราชวงศจิน้ เตียวหัวซ่ึงเปนขาราชการมีเกยี รตคิ นหน่ึง ไดอานงานเขียนของ
ตันซิว่ และชื่นชมเขามาก จึงไดเสนอใหจ้ินหวตู ้แี ตง ต้งั ตนั ซิ่วเปน เหาเหนยี ม

หลังจากน้ัน ตันซิ่วก็ถูกเรียกตัวไปยังนครหลวงโลหยาง หรือลกเอี๋ยง ใหรับตำแหนงผูชว ยสว น
ภูมิภาค ตอมาในปที่ ๕ ของรัชกาลจิ้นหวูต ี้ฮองเต เขาไดยายกลับไปเปนขาราชการตำแหนงลอย ณ
ภมู ิลำเนาเดิม(เสฉวน)


ในตอนนั้น เจียวจิวผูเปนอาจารยของเขากำลังปวย และรกั ษาตัวอยูกับบาน ตันซ่ิวไดรับสาน
ตอหนาที่ในการเขียนประวัติศาสตรยุคสามกกตอจากเจียวจิว โดยรับชวงเอาเอกสารตางๆ เชน
เอกสารเกี่ยวกับจกกก เปนตน ซึ่งเอกสารเหลานี้มีไมมากนัก แตมันก็เปนเอกสารสำคัญสำหรับการ
เขียนสามกก ของเขาในเวลาตอมา

เจาพระยาพระคลัง (หน) ไดรับยกยองใหเปนยอดเยี่ยมในบรรดากวีทั้งปวง สมัยธนบุรีและ
รัชกาลท่ี ๑ ดวยมีความสามารถเดนในการแตงคำประพันธทุกประเภท งานวรรณคดีที่เปนชิ้นสำคัญ
ทสี่ ุดของทานคอื งานแปลพงศาวดารจนี และพงศาวดารมอญ

เจาพระยาพระคลัง คือหลวงสรวิชิตในรัชสมัยพระเจากรุงธนบุรี เปนบุตรเจาพระยา
สุรบดินทรสรุ นิ ทรชัย (บุญม)ี และทานผูหญิงเจริญ ตนตระกูลสบื สายมาทางจนี เมื่อรับราชการครัง้
กรุงธนบุรีเปนนายดานเมืองอุทัย ครั้งถึงสมยั รตั นโกสินทร ไดรับบรรดาศักด์ิเปนพระยาพิพัฒนโกษา
และบรรดาศกั ด์ิสดุ ทา ยเปนเจาพระยาพระคลงั (หน) ตำแหนงจตสุ ดมภกรมทา ถึงแกอสัญกรรมเมื่อ
พ.ศ.๒๓๔๘ ในรชั กาลที่ ๑ ทานเปนตนตระกลู บญุ -หลง

งานนิพนธของทานนั้น นอกจากลิลิตเพชรพวง ซึ่งแตงในครั้งกรุงธนบุรีแลว ยังมีสามกก
ราชาธิราช อิเหนาคำฉนั ท บทมโหรเี ร่ืองกากี มหาเวสสนั ดรชาดก กัณฑกุมารกับกัณฑมัทรี



เน้อื เรือ่ งยอ

เรือ่ งยอสามกก : ตอนที่ ๑ คำสาบานในสวนดอกทอ

เดิมแผนดนิ จนี เปนสุขมาชานานแลวจึงเปน ศึก ครั้นศึกสงบแลวก็เปนสุข เปนวัฎจักรวนเวียน
มาถึงจวบจนสมัยพระเจาเลนเต ครองราชยมิไดตามอยูโ บราณราชประเพณี ทำใหราชการแผนดินที่มี
มาไดแปรผนั ไป เกดิ การกอ ขบถ ปลน สะดมทวั่ ทกุ หัวระแหง เตยี วกก เตยี วโป เตียวเหลยี ง ปลุกระดม
ไพรพ ลกอขบถโจรโพกผาเหลือง สุดท่ีทหารแผนดินจะตานทานไหว จึงติดประกาศทุกหัวมุมเมือง รับ
อาสาสมคั รผูกลาจับโจรใหจงได

ฝายเลาปยืนดูประกาศจากทางการแลวทอดหายใจอยากชว ยเหลือแตติดทางกำลงั ทรัพย ดวย
เดิมเปนชาวบานยากจน อาศัยทอเสื่อขายยังชีพ แตไดมเี ชื้อราชวงศฮ ั่นติดตัวมา ทนั ใดนั้นเตียวหุยได
พบเลาปคิดชวยเหลือ ทั้งสองจึงยินดีเปนอันมาก ในรานสุราเลาป และเตียวหุย ไดพบกับกวนอูซึ่ง
หลบหนีการตามลาจากทางการดวยไปฆาคนมา เห็นวาท้ังสามมีความเห็นพองตองกันชวยเหลือการ
แผนดิน จึงทำพิธีสาบานเปนพี่นองรวมสาบานกันใตตนดอกทอ โดยเรียงจากอาวุโส เลาป กวนอู
เตียวหุย ตามลำดับออกรวบรวมรี้พล ปราบปรามโจรโพกผาเหลือง ไดพบกับตั๋งโตะซึ่งทางการได
แตงตงั้ มาใหปราบปรามแตไ รค วามสามารถ เลาปจ ึงเขาชวยเหลือ ภายหลงั ปราบขบถส้นิ ซาก พระเจา
เลนเตไดป ูนบำเหนจ็ นายทหารใหญนอ ย แตต ัวเลาปซง่ึ เปน เพียงอาสาสมัครยงั มิไดบำเหนจ็ จึงรอคอย
อยูเปนเวลานาน


เรอ่ื งยอสามกก : ตอนที่ ๒ การณแปรปรวนในราชสำนัก

ภายหลังเลาปถ ูกแตง ต้งั ไปปกครองเมอื งอนั หอกวนซ่งึ เปนเมืองขึน้ เลก็ ๆ ราษฎรสรรเสรญิ เปน
อันมาก ตอมมาขุนนางตก อิ๊ว ไดเรียกสวยจากเลาป พาใหเตียวหุยเดือดดาลเปนอันมาก โบยตีตกอ๊ิว
แลว ทั้งสามกห็ นอี อกจากเมืองไป ตอ มาไดรับไปประจำตำแหนง ทีเ่ มอื งเพงงวนกว น

ขันทีทั้งสิบไดเปาหูพระเจาเลนเต ทำใหราชการแผนดินฟนเฟอนไป ตอมาพระเจาเลนเต
ประชวรหนักจึงสวรรคต มีปญหาเรื่องการสืบรัชทายาทระหวางหองจูเหียบผูนอง กับหองจูเปยนผูพ่ี
โฮจิ๋นผเู ปนพีข่ องพระนางโฮเฮาอัครมเหสผี ูเปนแมหองจูเปยน ไดค ดิ แตงตั้งใหหองจูเปย นสืบรัชทายาท
แตข ันทีทัง้ สบิ ไดทำการคิดยกหองจูเปยนผูนองขึน้ ครองราษฎรแทน และคดิ การลอบฆาโฮจ๋ิน แตการ
ร่ัวไหลโฮจิ๋นไดบุกเขาวังหวังกำจัดขันทีท้ังสิบใหซ้ินซาก แตขันทีท้ังสิบไดหลบหนีแลวไปออนวอนตอ
นางโฮเฮาใหไวชีวิต โฮจิ๋นผูพ ี่จงึ มิอาจทำอะไรได แตโฮจิ๋นไดค ิดการทีก่ ำจัดเสี้ยนหนามอยูตลอดเวลา
แลวสง สาสนไปหวั เมืองท้ังปวงใหยกทัพมาชว ยกำจัดขันทีท้งั สบิ



เรอ่ื งยอ สามกก : ตอนที่ ๓ ทรราชยต ัง๋ โตะ

ฝายต๋ังโตะ ผูมีใจหยาบชา เห็นไดท ีฮุบราชสมบัติจึงรีบยกพลเขาเมืองหลวงหวังเพ่ือกำจัดขนั ที
ทง้ั สิบเสีย ฝายขันทีทง้ั สบิ เห็นดังนัน้ จึงชิงรบี ลอบฆาโฮจิ๋นเสียกอนโดยลวงวานางโฮเฮามีเหตุใหเขาเฝา
โฮจิ๋นเสียทีจึงถูกรุมฆาตาย ฝายอวนเสี้ยวและโจโฉผูซึ่งเปนขุนนางในราชสำนักเหมือนกันซึ่งอยูฝง
โฮจิ๋น เห็นดังน้ันจึงบุกเขา ไปฆาขันทีทั้งสิบ การโกลาหลยิ่งนกั เพลิงไหมโหมกระหน่ำเขามาในวัง ขันที
ที่เหลือจึงอุมพระราชบุตรท้ังสองคน ลอบหนีออกจากวังหลบหนีเขาไปในปา จึงตามพบ ระหวางทาง
พบตั๋งโตะ ตง้ั ทัพอยู จึงเชญิ เสดจ็ เขาในวัง

ฝายตั๋งโตะ พอเขามาในวังแลว กำเริบเสิบสานเขาชิงทรัพยขมเหงราษฎรแตไมม ผี ูใดหามปราม
ขุนนางทั้งปวงตางกลัวเกรง วันหนึ่งตั๋งโตะไดชวนขุนนางใหญนอยเลี้ยงสุรา แลววาจะใหถอด
หองจูเปยนเสีย แลวใหหองจูเหียบผูน องครองบัลลังคแทน ฝายเตงหงวนพอเลี้ยงลิโปมิชอบใจตั๋งโตะ
จึงออกรบพุงกันอยูบอยครั้ง ลิยูที่ปรกึ ษาตัง๋ โตะเหน็ ลโิ ปม ที า ทอี งอาจจึงเชิญชวนมาไว เปนพรรคพวก
โดยการสง ลซิ กพรอมกับเครื่องบรรณาการมากมายรวมทั้งมาเซ็กเธาว ฝา ยลิโปเห็นแกลาภยศจึงบุก
เขาปลอบฆาเตงหงวนพอบุญธรรมเสยี แลวมาอยูกับต๋งั โตะเปนพอบญุ ธรรมคนใหม ฝา ยขนุ นางจงึ ยงิ่
กลัวเกรงตั๋งโตะเขาไปอีก ภายหลังตั๋งโตะไดถอด หองจูเปยนออกจากราชสมบัติจับไปขังพรอมนาง
โฮเฮา แลว สง ลยิ ไู ปปลงพระชมนท ั้งคู แตงต้งั หองจเู หียบใชพระนามวา พระเจาเหี้ยนเต ต้ัวตัวเองเปน
เซยี งกก ผสู ำเรจ็ ราชการ



เรอื่ งยอ สามกก : ตอนที่ ๔ รวบรวมหวั เมืองสตู ง๋ั โตะ

ตอมาต๋ังโตะทำการหยาบชา ตัดศรีษะราษฎร แยงชิงส่ิงของเปนอันมาก ทำทีวาไปปราบโจร
ขบถมาแลวชงิ ทรพั ยสินได อาณาประชาราษฎรเดือดรอ นทกุ หัวระแหง แผนดินเดือดรอนไปทุกหยอม
หญา

ฝายอองอุนขุนนางตงฉินคิดแคนใจตั๋งโตะอยูเปนอันมากแตมิอาจหักหาญสูก ับตั๋งโตะได โจโฉ
จึงอาสาสมคั รขอกระบีเ่ ขาไปลอบฆา แตไมสำเร็จเอาตัวรอดหนอี อกมาได แตถกู ทางการประกาศจับ
ท่ัวทกุ ตำบล รวมท้งั อวนเสี้ยวก็ไดอ อกมาตั้งตัวออกจากตัง๋ โตะ ดวย โจโฉหนจี ากทางการไมพ นถกู จับได
โดยตันกง แตทั้งคูมีใจชวยเหลือบานเมืองเชนเดียวกันจึงชวนกันหนีออกมาแตต ันกงมิอาจอยูรวมกับ
โจโฉไดเ มอ่ื เห็นวาโจโฉไรคุณธรรม ทีก่ ารไปฆาแปะเฉียเพือ่ นของบดิ าตนเองเนื่องจากการเขาใจผิดคิด
วาจะจับตวั สง ทางการ

โจโฉหนีมาถึงเมืองตันหลิว พบบิดาโจโก คิดการปลอมแปลงราชสาสนใหปราบปรามขบถ
ตัง๋ โตะ รวบรวมเกลี้ยกลอมรี้พล ไดเปนจำนวนมาก ไดแ ฮหัวตุน แฮหัวเอ๋ียน โจหยิน โจหอง ลิเตียน
งักจิ้น มาเปนพรรคพวก เมื่อเจาเมืองตางๆ รูขาว จึงรวบรวมทหารเปนจำนวนมากทยอยมาสมทบ
รวมท้ัง เลาปด วย กองกำลงั ไดม าถงึ เมอื งลกเอ๋ียงอันเปนเมืองหลวง ฝายตั๋งโตะสง ฮัวหยงทหารเอกผูมี
ฝมือรายกาจเขาตอสู ฝายโจโฉมิอาจสูไดกวนอูจึงไดรับการแตงตั้งออกสูปะมือกับฮัวหยง แมจะได
รับคำคัดคา นจากอว นเสีย้ วผูถ กู แตงตง้ั ใหเปน ผูน ำของกองกำลังครง้ั นี้ ผลสดุ ทานกวนอูตัดหัวฮัวหยงได
สำเร็จ แตม ิไดร ับคำสรรเสริญจากอวนเสย้ี ว แตก ลับไดรบั คำสรรเสรญิ จากโจโฉแทน



เรื่องยอสามกก : ตอนท่ี ๕ โยกยายเมอื งหลวง

ภายหลงั จากฮัวหยงตาย ตงั๋ โตะ กับลโิ ป จึงยกทพั มาขดั ทพั ที่ ดา นเฮาโลกวน ลิโปออกรบ เลา
ป กวนอู เตยี วหุย ออกตา นพรอ มกนั ถงึ สามคน พอดมี ีทพั กระหนาบมา ลโิ ปจ งึ ลาทัพถอย ตอ มาลิยูคิด
แผน ยายเมืองหลวง อพยพจากลกเอ๋ียงไปเมืองเตียงฮัน ครั้นตอนยายตั๋งโตะสั่งการใหริบทรัพยจาก
เศรษฐีเขาทองพระคลัง ปลนชิงจากราษฎร ขุดศพเก็บทรพั ยสินจากพระมหากษัตริยองคกอนแลศพ
ราษฎร ไดสินทรัพยเปนอันมาก ราษฎรเหยียบลมตาย ทหารกเ็ ขา ชวงชิงสนิ ทรัพย แลฉุดลากภรรยา
ชาวบาน เสยี งรอ งออ้ื องึ ไป รวมท้งั จดุ ไฟเผาลกเอ๋ียงเสยี

ฝายกองกำลังโจโฉเห็นอยางนั้นจึงยกทัพพักอยูที่ลกเอี๋ยงมิไดคิดตามตอ โจโฉเห็นทาไมดจี ึง
แยกเอากำลงั ตวั เองหม่นื เศษไลตามตอ แตเ สียทจี นเกือบตายดที ีโ่ จหองเขา ชวยไว ฝายซนุ เก๋ียนพบตรา
หยกสำหรบั สำหรบั ราชสมบัตมิ ีความยนิ ดนี กั คิดยกทพั ของตวั กลับ อว นเสย้ี วสั่งใหเ ลาเปย วจัดทัพขวาง
ไว ซุนเก๋ียนหนีออกมาไดไ ปปก หลักท่ีเมืองกังต๋ัง แตนั้นมาซุนเกี๋ยนกับเลาเปยวก็ผดิ ใจกัน แลหัวเมือง
ตางๆท่รี วมกนั กผ็ ิดใจกนั เห็นจะอยตู อไปมไิ ดจ งึ ทยอยกันกลบั ดวยตัวอว นเสีย้ วหาเปน ผนู ำมิได



เร่อื งยอสามกก : ตอนท่ี ๖ ซนุ เกี๋ยนถึงแกกรรม

คร้ันแยกจากกันแลว อวนเส้ียวไปพำนักอยูท่ีเมืองโหลาย คิดแยงตีเอาเมอื งกจี ิว๋ แตง กลอุบาย
หลอกใชกองซุนจานรวมตี แลวสงจดหมายหนึง่ ฉบับหาฮันฮกเจาเมืองกีจิ๋ว วากองซุนจานจะยกมาตี
ฮันฮกจึงเปดประตูเมืองรบั อวนเส้ียวมารักษาเมือง ฝายกองซุนจานรูวาถูกหลอกจึงยกทัพมาตีหวังให
หายแคน งนั เหลียง บุนทิว ทหารเอกอวนเสี้ยวไลต ามตกี องซุนจานจนเสยี ที ทันใดน้ันจูลงเขามาชวย
สกดั กั้นงนั เหลียง บนุ ทิว พากองซนุ จานหนีออกมา เลา ปรูขาวจึงมาชวยสกัดอวนเสี้ยวไว แลแตนน้ั มา
จูลงกบั เลา ปก ็ถูกโฉลกกัน

ฝายต๋ังโตะกร่ิงเกรงวา หากผูใ ดชนะจะกำเริบเสิบสาน จึงสงหนังสือรับสั่งหามเสยี ทั้งสองฝาย
ฝายอวนสุดเจาเมืองลำกุนคิดยกทัพยุยงซุนเกี๋ยนใหโจมตีเลาเปยวเจาเมืองเกงจิ๋ว เลาเปยวสั่งให
หองจอสกัดทัพท่ีเมืองกังแฮ ทัพหองจอถอยรน ซุนเกี๋ยนจึงยกทัพลอมเมืองเกงจ๋ิวได เลาเปยวใชแ ผน
ลอใหซุนเกี๋ยนตามไปที่ซอกเขาฮีสัน แลวใชเกาทันฑแลกอนหินระดมยิงใสซุนเกี๋ยนถงึ แกความตาย
ผบู ุตรซนุ เซก็ จงึ ไดปกครองแดนกังตั๋งในเวลาตอมา

๑๐

เรือ่ งยอ สามกก : ตอนท่ี ๗ กลหญิงงาม

ตั๋งโตะ ยิ่งทำการกำเริบเสิบสานจับคนหา รอยคนมาฆาดูเลนอยางทรมาณในงานเลี้ยงขุนนาง
นาเวทนายิ่งนัก ฝายอองอุนก็ยังทุกขใจ มิอาจหาทางกำจัดโจรแผน ดนิ ลงได พอดีนางเตียวเสีย้ นหญิง
ขับรอ งมาพบเขา คดิ อานแทนคุณแผน ดนิ และพอ บญุ ธรรม เสนอตัวคดิ อานลางตงั๋ โตะ เสยี ดวยแผนการ
ของอองอุนให เตียวเสย้ี นแสรงทำกลมารยา ใหท้ังลโิ ปและตง๋ั โตะมีความรกั ใครในตวั แมนางเตียวเส้ยี น
โดยรับปากจะใหเ ปนภรรยาของลิโปและต๋ังโตะ คร้นั ตง๋ั โตะพาเตียวเส้ยี นไปอยูกินแลว ลิโปแคน ใจเปน
อันมาก แตแ อบลอบคบหาแมน างเตยี วเสี้ยนอยูเนืองๆ ตั๋งโตะมาเห็นเขา จงึ ขบั ไลลิโปอ อกไปเสีย ลิโป
เดือดดาลใจเปน อนั มาก เมอ่ื ตัง๋ โตะ ไมยนิ ยอมยกเตยี วเส้ยี นใหล โิ ป

ฝายอองอุนเห็นไดทีลิโปเอาใจออกหาง คิดยุยงใหลิโปฆาตั๋งโตะเสีย ลิโปเห็นชอบคิดการแก
แคน อา งรบั สงั่ ใหเ ขา เฝา ครน้ั ถงึ ท่ตี ๋ังโตะแลเหน็ ขุนนางทุกคนถือกระบ่ี จึงรองเรียกลิโปผ ูบ ุตร ลิโปเอา
ทวนแทงต๋ังโตะท่ีคอตกรถตาย แลลิยถู กู จับประหารชวี ิตเสียดวยกัน ครัน้ ตง๋ั โตะ ตายไดจัดศพแหขบวน
ไปทัว่ เมอื ง อาณาประราษฎรมีใจเจ็บแคน รุมศพจนศพแหลกละเอียดเปอยไป ขนุ นางผูใหญผ ูนอ ยท้ัง
ปวงและราษฎรตางมีความยินดียง่ิ นัก

๑๑

เรอ่ื งยอ สามกก : ตอนท่ี ๘ ลฉิ ยุ กยุ กี เขาราชสำนัก

ฝาย ลิฉุย กุยกี ลูกนองตั๋งโตะไดหลบหนอี อกมาได หาทางเอาตัวรอดแตอองอุนมิยอมยกโทษ
ให ลฉิ ยุ กุยกี เห็นจนตรอก รวบรวมพรรคพวกโจมตีเมืองหลวง ลิโปออกรบตานทานติดทัพกระหนาบ
สองดานท้ังเสยี รพ้ี ล ฝา ยพรรคพวกต๋ังโตะ เปนไสศ ึกในวัง ไดเปดประตเู มืองออก ทหารลิฉุย กุยกีกรูเขา
เมือง ลิฉุยกุยกฆี าอองอุนถึงแกความตาย เขาตดั สินราชการแทนตั๋งโตะทำการชั่วชาไมแพกัน ฝายมา
เทงและมาเฉียวผูบุตรเขาโจมตีเมืองหลวง แตขาดเสบียงจึงยกทัพกลับไป ตอมาเกิดขบถโจรโพก
ผาเหลืองออกขมเหง ราษฎรพระเจาเหี้ยนเตรับสั่งโจโฉไปปราบ และตั้งโจโฉใหใหญกวาหัวเมือง
ตะวนั ออกท้งั ปวง

โจโฉไดรวบรวมสมัครพรรคพวกไวเปน อันมาก ทั้งผูมีสตปิ ญญาแลทหารเอกก็เขามาในเกล้ยี
กลอมเชน ซนุ ฮก ซุนฮิว เทยี หยก กยุ แก อิกม๋ิ เตยี นอยุ

๑๒

เรื่องยอ สามกก : ตอนท่ี ๙ โจโฉกรฑี าทัพเหยียบชจี ว๋ิ

ฝายโจโฉต้ังเกลี้ยกลอมทหารแลที่ปรึกษาไดเปน อันมาก มีความยินดีนกั คิดเชิญโจโก ณ เมือง
ตันลิวมาอยูดว ย โจโกจึงเก็บทรัพยสินเดินทางมาพรอมครอบครัว ผานเมืองชีจิ๋วซึง่ มีโตเกี๋ยมเปนเจา
เมืองอยู ทางโตเก๋ียมเห็นดังนั้นจึงใชเตียวคีไปสงใหถึงเมือง แตเตียวคีคิดทรยศฆาโจโกแ ลครอบครัว
เสียสิ้น ชิงทรัพยสมบัติหนีไป โจโฉรูข าวคิดแคนใจเปน อันมาก สั่งพลบุกหวังเหยียบชีจิ๋วใหพ นิ าศเปน
หนากลอง ฝา ยโตเกี๋ยมคิดสงตัวเองออกไปแทนชาวเมืองซึ่งเดือดรอ นแตถูกคดั คา น ทางขงหยง เลาป
คิดชวยเหลือ โตเกี๋ยมจึงเปดประตใู หแลหวังคดิ ยกเมอื งใหเลาปทำนบุ ำรุงตอไป ฝายเลาปยังมยิ ินยอม
โตเกีย๋ มจงึ ใหไ ปพำนัก ณ เมืองเสียวพายซง่ึ เปนเมอื งขึน้ กอ น

ฝายลิโปซึ่งหลบหนีออกมาจากเมืองหลวงไดสมคบคิดกบั ตันกงที่หนีจากโจโฉมาอยูดว ยลิโป
คิดลอบตเี มืองกุนจิ๋วท่ีโจโฉยกทพั บุกออกมา ฝายโจโฉเห็นทาไมดีจึงยกทัพกลับตีเอาเมอื งคืน ลิโปใช
กลอบุ ายลอ โจโฉเขา มาในเมอื งปก เอยี้ งโจโฉเกือบเสยี ที โจโฉจงึ จำยกทัพไปตง้ั อยู ณ เมืองเอยี นเสยี

๑๓

เรื่องยอ สามกก : ตอนท่ี ๑๐ ลิโปเขาพงึ่ ใบบญุ เลาป

ฝายโตเกี๋ยมปวยหนักใกลตาย ไดเรียกเลาปเขามาเพื่อขอใหเปนเจาเมืองตอแลวขาดใจตาย
เลา ปนึกเอ็นดแู กชาวเมอื งจงึ รบั ไว

ฝายโจโฉหลังจากอยู ณ เมืองเอยี นเสีย เขา ปราบปรามโจรไดเคาทมู าเปนพวก เห็นกองกำลงั ลิ
โปที่เมืองกุนจิ๋วออนลาจึงรบเอาไดโดยงาย แลวหักเอาเมอื งปกเปยง ลโิ ปเ ขา รบพุงตานทานสูไมไดล า
ถอยหนี โจโฉออกตามตกี ระหน่ำ ลโิ ปเ สยี ที หกระเหินไปพ่งึ ใบบญุ เลา ป ณ เมอื งชจี ๋ิว แตข ัดเคอื งใจกับ
เตยี วหุย เลาปจ ึงจดั แจงใหลิโปกับครอบครวั อยู ณ เมืองเสียวพา ย อันเปนเมืองนอ ยของชจี ๋ิว

๑๔

เรอ่ื งยอ สามกก : ตอนท่ี ๑๑ พระเจาเหย้ี นเตห นีตาย
ฝายลิฉุย กุยกี ทำการหยาบชา มิไดขาด เอียวปวขุนนางรับใชพระเจา เห้ยี นเตจึงใชแ ผนยุยงให

ลิฉุย กุยกีหมางใจกันหวังใหรบพุงฆากันตาย ตางคนตางแยงชิงพระเจาเหยนเตในอาณัติ ทำศึก
บาดหมางกนั ตลอด ฝา ยตังสนิ กับเอยี วฮองจึงพาพระเจาเหี้ยนเตหนอี อกมาไดค ิดพาไปพำนัก ณ เมือง
ลกเอี๋ยงเมืองหลวงเดิม แตถูกไลกระชั้นชิด ตังสินกับเอียวฮองจึงเชิญเสด็จหนีทั้งกลางวันกลางคืน
พอถงึ ณ เมืองลกเอ๋ียงทรงทอดพระเนตรเห็นพระราชตำหนกั แลตึกรามบา นชองทม่ี ีมาแตโบราณเปน
ท่ีเพลิงไหมสน้ิ จึงทรงพระกรรแสง ขุนนางทเ่ี หลือทั้งปวงจงึ เชญิ เสด็จ ณ ท่ีอยู

๑๕

เรื่องยอสามกก : ตอนท่ี ๑๒ โจโฉเปนมหาอุปราช

ลฉิ ุย กุยกกี ลบั มารวมมอื กันออกทพั ตามพระเจา เหี้ยนเตห วงั ฆาเสียใหตาย คร้นั กระชนั้ ชิดพระ
เจาเห้ียนเตรับสัง่ เรียกโจโฉมาชว ย โจโฉยกทัพสามสิบหมื่นเขามาสกัดทัพลิฉุย กุยกีทันเวลา ฝายโจโฉ
เขาเฝาพระเจา เห้ียนเต มีความเห็นวาเมืองลกเอี๋ยงมิอาจทำนุบำรุงไดเหมือนเดิมแลว จึงเชิญเสด็จไป
ตั้งเมืองฮูโตเ ปนราชธานีใหม ต้ังตนเปน มหาอปุ ราช

โจโฉภายหลงั ตัง้ ตนเปนมหาอปุ ราชแลวมคี วามเห็นวา ลิโปกับเลา ป มีความกลาแข็ง เกรงเปน
อันตรายตอไปภายหนาคิดกำจัดเสีย ซุนฮกที่ปรึกษาจึงคิดแผนการใหเสือสองตัวกัดกันเอง สง
ราชสาสนใ หเลาปไปรบอวนสดุ ฝายเลาปใ หเตียวหุยอยูรกั ษาเมือง แตด วยเตียวหยุ เปนคนหยาบชาทั้ง
ติดสุรา ทำใหลิโปแวงกัดชิงตีเอาเมืองชีจิ๋วไวได กลับใหเลาปไปอยูเมืองเสียวพายแทน เลาปแสรงมี
น้ำใจไมววู ามจึงรบั ไว

๑๖

เร่ืองยอ สามกก : ตอนท่ี ๑๓ ซนุ เซ็กเปน ใหญฝง กงั ตัง๋

ฝา ยซนุ เซก็ ภายหลงั บดิ าตาย มเี หตุมใิ หอยูเมืองกังหนำจึงไปอยูรบั ใชดวยอวนสุด ตอมาคิดเอา
ตราหยกกษัตริยทีซ่ ุนเกี๋ยนผูเปนบิดาเก็บไดครั้งรบกับตั๋งโตะ ไปจำนำแกอวนสุด ยืมกำลังทหารคดิ แก
แคนเลา อิ้วแทนบิดา คร้ันไดแลวซุนเซ็กออกเดินทางมาพบสหายรกั เกาจิวย่ี จึงรับมารว มเดินทางดวย
ออกรบเลาอ้ิวไดไทสจู ูเปนพวก ภายหลงั รบชนะคิดออกตีเงียมแปะฮอเจาเมืองตองงอ อองหลองเจา
เมืองหอยเข ครัน้ ออกรบแตกพายไปก็ไดเ ปนใหญในเมืองฝงกังต๋ังและไดทหารแลสะสมเสบียงอาวธุ ไว
เปนอันมาก สงสาสนคำนับไปยังพระเจาเหีย้ นเตแ ละสง คนไปทวงตราหยกคืนจากอวนสดุ คร้ังนั้นเกดิ
เหตุการณสำคัญ จิวทายทหารเอกออกรบชวยซุนกวนผูนองซุนเซ็กหลบหนีจากโจรปาไวได แตแผล
เตม็ ตวั เหน็ วาจะไมรอด ซุนเซก็ ซนุ กวนนกึ สงสารจงึ หาทางเชญิ หมอฮวั โตซ ึ่งเปน หมอเทวดาในสมัยน้ัน
มารักษาใหหายขาด หมอฮวั โตตอมาจึงมีช่ือเสยี งย่งิ นกั

๑๗

เรอ่ื งยอสามกก : ตอนท่ี ๑๔ ลิโปย งิ เกาทณั ฑห ามทัพ

ฝายอวนสุดตั้งแตไดตราหยกมีใจกำเริบคิดตั้งตนเปนฮองเตไมคืนแกซุนเซ็ก คิดออกตีเลาป
โดยเอาของไปติดสินบนลิโปม ใิ หชว ยเหลือเลาป แตลิโปกร่ิงเกรงวาหากมิใหความชว ยเหลือเลา ป แลว
อีกหนอยจะมีภัยถึงตัวเปนแน จึงออกหามทัพโดยทา พนันแสดงฝมือยิงเกาทัณฑตดิ ปลายทวน ท่ีไกล
หาเสนถายิงติดปลายทวนใหกิเหลงซึ่งอวนสุดใชยกมาตีเลาปถอยทัพกลับไป ลิโปยิงใหเห็นเปนท่ี
ประจกั ษ กิเหลงจึงมอิ าจทำอะไรไดเลยถอยทัพกลบั ไป

อวนสุดจึงใชก ลยุทธปรองดองขอลกู สาวลิโปใหบุตรชายตน ครั้นจะสงลูกสาวลิโปค ิดกลับคำ
หนว งเวลาไวล โิ ปก ับเลา ปจ งึ ยงั มิไดกินแหนงกันเทาไหรนัก ตอมาเตยี วหุยใชค นไปขโมยฝูงมาลิโป ลโิ ป
รูเขาจึงโกรธยกทัพมาตเี สียวพายแตก เลา ปก ับครอบครัวจึงรบหนีฝามาพึง่ โจโฉ ณ เมอื งฮโู ต โจโฉจึง
กราบทูลใหเ ลาปไปตัง้ ณ เมอื งอจิ ว๋ิ รอการแกแ คน

๑๘

เร่ืองยอ สามกก : ตอนที่ ๑๕ โจโฉเสียเตียนอยุ

ครั้นอยูมาเตียวสิ้วกับเลาเปยวสมคบคดิ กันจะมาตีเมืองฮโู ต โจโฉจึงสั่งพลออกรบดวยแลวสง
สมั พนั ธไมตรีไปยังลิโป ฝายเตียวสิว้ เห็นวาสูไมไดจึงยอมเขาเกล้ียกลอมแตโดยดี มาวันหนึ่งโจโฉเห็น
หญิงรูปงามรูวาเปนอาสะใภเตียวสิ้วจึงเลี้ยงไวเปนภรรยา เตียวสิ้วคิดนอยใจอัปยศนักจึงวางแผน
หลอกมาต้ังคา ยในคา ยโจโฉใหช ะลาใจ แลวจึงจุดเพลงิ รอบดานพาทหารหวังจับโจโฉเสีย โจโฉหลบหนี
มาทางขา งหลงั ได แตเตยี นอยุ ทหารเอกคูใ จเขารบดวยทหารเตียวสว้ิ ปอ งกนั สุดความสามารถ จนอาวุธ
ทีถ่ ือในมอื หักจึงฉวยศพเขา สองมอื สูเปนสามารถ ทหารเตียวส้วิ ระดมเกาทัณฑแลทวนเขาทั่วรางเตียน
อุยตองอาวุธบาดเจบ็ ทัว่ กาย ยืนพงิ ประตคู า ยจนสิน้ ใจ

ฝายโจโฉหลบหนีออกมาทางแมน้ำหยกซุย สูญเสียโจงั่งบุตรเอกกับโจอั๋นบิ๋นผูหลาน คร้ัน
รวบรวมทหารไดแลว จึงแตงโตะ สุราเซน เตยี นอุย วาแกทหารท้ังปวงวาแมเราเสยี บุตรเอกแลหลานยงั
มิเสียดายเทาเสียเตียนอุยเลยนึกเสียดายยิ่งนัก วาแลวก็รองไหรักเตียนอุย ทำใหทหารทั้งปวงตาง
รองไหซ งึ้ ใจย่ิงนกั แลว จดั แจงยกทหารกลับฮโู ต

อยูมาลิโปไดรับหนังสือแตงตั้งโจโฉจึงยินดียิ่งนัก คิดลำเลิกสงลูกสาวแลตัดสัมพันธไมตรีกับ
อวนสุด อวนสุดโกรธจะยกไปรบลโิ ป ลิโปจึงสง จดหมายไปยังโจโฉฉบับหนึง่ เลาปฉบับหนึ่งใหยกมา
ชวย แลวออกรบดวยอวนสุด อวนสุดเสียทีหนีไปพบเลาปเขาสูดวยกวนอู ลาถอยไปเมอื งลำหยง คิด
ยมื กำลังซนุ เซ็ก ซุนเซ็กโตก ลับดาวา ไอโจรขบถ ตอมาโจโฉสง สาสนแ ตง ต้ังไปแกซุนเซก็ ใหเปนเจาเมือง
หอยเขแลวใหย กไปตีอวนสุดดวย โจโฉ เลาป ลิโป และซุนเซ็กจึงออกรบดวยอวนสุด ณ เมืองลำหยง
จากทุกทิศ

๑๙

เร่อื งยอสามกก : ตอนท่ี ๑๖ อวนสดุ หนีโจโฉ

โจโฉจึงใหลโิ ปเปนปกซาย เลาปเปนปก ขวามุงสูล ำหยง คร้ันถึงเมืองโจโฉจัดแจงให เลา ป ลิโป
ซนุ เซก็ โอบลอมเมืองท้ังสีด่ านใหสญั ญาณบุกโจมตีพรอ มกนั อวนสดุ เหน็ ตา นทานมิไดจึงพาครอบครัว
แอบหลบหนีไปตำบลหวยหนำ โจโฉมิรูวาอวนสดุ หนีจากเมืองจึงลอ มเมืองอยูเ ดือนครึ่ง ทหารทัง้ ปวง
อดอยากเสบยี งอาหารยงิ่ นกั โจโฉจงึ ยมื หัวของอองเฮานายฉาง ตดั หัวแลวบอกวาอองเฮากระทำผิดฉอ
ขา ว ทหารท้ังปวงเห็นดังนจี้ ึงมนี ้ำใจออกรบ แลว สง่ั ใหทหารทั้งปวงเบิกขา วที่เหลือจนหมด ส่ังใหโจมตี
เมอื งใหได

ครัน้ โจโฉหักเอาเมืองไดร ูวาอว นสดุ หนไี ปเมอื งหวยหนำจึงคดิ ตตี าม รขู า ววา เตยี วสิ้วกลับมาคิด
ตีจะเอาเมืองฮูโตจึงยกทัพกลับฮูโตตระเตรียมการรบดวยเตียวสิ้ว ตอมารูขาววาตวนอุย งอสิบ ฆา
ลิ ฉุย กุยกีไดแลวเอาศีรษะมาใหก็ยนิ ดีย่งิ แลว ยกทัพออกตีเตียวส้วิ

ขณะนั้นเปนฤดขู า วโภชนสาลสี ุก โจโฉสั่งทหารทั้งปวงหามเหยียบขา วโภชนสาลแี มแตตนหน่ึง
จะฆา เสียมิเวนแมแตนายกองใหญ ชาวบานทัง้ ปวงจึงสรรเสริญยิ่ง อยูมาโจโฉขี่มาผานไรสาลี นกบิน
ตัดหนา มาทีโจโฉขีจ่ งึ ตื่นว่งิ เตลดิ เหยียบขา วสาลีหกั เปน อนั มาก เหน็ วา คำสั่งจะมเิ ปนทีน่ ับถือตอ ไป จึง
คดิ อุบายแสรง ชกั กระบจี่ ะเชอื ดคอตัวเอง นายทัพทง้ั ปวงจึงหา มไว วาแลวโจโฉจึงตดั เพียงผมเองวาแก
ทหารทง้ั ปวง ทหารทั้งปวงจึงสรรเสริญโจโฉมากกวาแตกอ นวา อยใู นสตั ยธรรม

ครั้นโจโฉคิดตีเมอื ง กาเซ่ียงท่ีปรึกษาเตียวสิ้วคดิ อุบายหลอกโจโฉ โจโฉจึงแตกทัพหนีมา รูวา
อว นเสี้ยวจะยกทัพตีฮโู ตจึงยกทัพกลับเมอื ง รูวาอวนเสย้ี วทำการกำเรบิ จงึ คิดยกไปตีแลขอความเห็นที่
ปรึกษาทั้งปวง กุยแกจึงวาการตีอวนเสี้ยวนั้นไมยากแลวชี้ขอเดนของโจโฉสิบประการ ขอดอยของ
อวนเสยี้ วสิบประการ แตยงั มอิ าจตีไดดวยมีลโิ ปค ิดลอบตฮี ูโตอ ยู โจโฉเห็นดว ย

โจโฉจึงแตงตัง้ อว นเสี้ยวเปนเจาเมอื งกิจื๋ว อว นเส้ียวรูดงั นั้นจงึ มีความยินดีคิดออกรบดว ยกอง
ซุนจาน ใหเลาปที่โจโฉใหกลับไปอยูเมืองเสียวพายรอการตลบหลังลิโป ใหคิดการจับลิโปเสีย แลว
ตระเตรยี มกะเกณททหารเตรียมออกรบ

๒๐

เรอื่ งยอสามกก : ตอนที่ ๑๗ ประหารลิโป

ฝายลิโปจับเอามา ใชฝา ยโจโฉที่สง หนังสือไปยังเลาปใ หค ิดอานกำจดั ลิโปได จึงคิดแคนใจแบง
กองกำลังไปตเี มืองกุนจิ๋ว และเลา ปทีเ่ มอื งเสยี วพาย เลาปรูดังนัน้ จึงจัดแจงสง หนงั สือไปยงั โจโฉใหยก
ทัพมาชว ยโจโฉแจงดังน้นั จงึ คุมทหารมีฝม ือเปนอนั มาก ออกรบดวยลโิ ปโดยสง แฮหวั ตนุ เปน ทัพหนา

แฮหัวตุน ไดออกรบกบั โกซุน ทหารลโิ ปครนั้ ไดทีไลกวดไป โจเสงซมุ เอาเกาทณั ฑยิงเขาไปท่จี ักษุ
ซายแฮหัวตุนแฮหัวตุนรองขึ้นดวยเสียงอันดังแลวดงึ เกาทัณฑออก รองวาลูกตาเปนส่ิงประเสริ ฐทีพ่ อ
แมใหมาจะใหตกพน้ื เสยี มิไดแ ลวจึงจบั ลกู ตากลืนเขาไปในปาก แลว เอาทวนแทงโจเสงตกมาตาย

ครั้นเลา ปออกมาตั้งทพั ซุมนอกเมือง ลิโปเห็นดังนั้นจึงตีแตกพายกระจัดกระจายไป ตัวเลา ป
หนีออกไปหาทัพโจโฉฝายตนั กุย ตนั เตง ซึ่งเปนไสศึกของโจโฉท่ีอยู ณ เมืองชีจิ๋ว คิดอบุ ายใหลิโปกับ
ตันกงออกรบฆากันเองแลวยึดเมืองชีจิ๋วเสีย ลิโปจึงแตกหนีไปยังเมืองเสียวพาย แตตันเตงคิดอุบาย
หลอกโกซุน เตียวเลี้ยวที่ประจำอยู ณ เมืองเสียวพายใหย กออกไปชวยลิโป แลว ยึดเมืองเสยี อีก ลิโปรู
ดงั นั้นจงึ จำไปอยู ณ เมืองแหฝอ

โจโฉยกทพั ลอ มเมือองแหฝ อ ไว ใหเลา ปไ ปสกัดอว นสดุ กันมาชวยลโิ ป ฝา ยลิโปมคิ ิดออกรบเชื่อ
ฟง แตภ รรยาไมสนแผนอบุ ายของตันกง เสพยส รุ าทุกวันคร้นั จะคดิ ใหอ วนสุดมาชวยรบก็มไิ ด ดวยอวน
สดุ ใหสงบุตรสาวของตนทีเ่ คยคิดสงไปใหก อน แลโจโฉ เลาปไดลอมกองกำลังแนนหนามอิ าจฝาไปได
ลิโปจึงเสพยสรุ าทุกวันมิไดขาด วันหนึ่งภรรยาลิโปเอากระจกมาสองใหดู ลิโปเห็นตัวเองเสื่อมโทรม
หมดราศเี พราะสรุ า จงึ ส่ังหามใหท หารท้ังปวง หามกินสุราถา พบเห็นผใู ดจะตัดศีรษะเสีย

วันหนึ่งลิโปพบเฮาเสงคิดเลี้ยงสุรา จึงสั่งโบยหวายหาสิบที เฮาเสงคิดแคนใจเปนอันมากจึง
รว มมือกับซุยเหียน ลักมาเซ็กเธาวของลิโปไปกำนัลดวยโจโฉ แลวทั้งสองไดแอบไปจับมดั ลิโปขณะนั่ง
หลับท่ีประตูเมือง โจโฉเห็นดังนั้นไดทีบกุ เขา ยดึ แหฝ อได จับไดทหารทั้งปวงหลังจากปดลอมอยูหลาย
เดอื น

๒๑
โจโฉสั่งประหารโกซุน ลิโป เสีย แลตันกงคิดยอมตายเองมิยอมเปนบาวสองนาย โจโฉเสยี ใจ
รองไหรักเปนอันมากมิอาจรง้ั ไวไ ดจึงสงั่ เล้ยี งดูบตุ รภรรยาเปนอยา งดี สว นเตียวเลีย้ วโจโฉเล้ียงดูไวเปน
ทหารเอก

เรือ่ งยอ สามกก : ตอนท่ี ๑๘ แผนฆา โจโฉ

โจโฉปูนบำเหนจ็ ทแกลวทหารใหญนอ ยทั้งปวง แลวพาเลา ปไ ปเขาเฝา พระเจาเหีย้ นเตลำดับ
เชือ้ พระวงศด จู งึ เรยี กเลา ปเ ปนอา

ขณะนั้นอำนาจทั้งปวงอยูในมือโจโฉสิ้น ครั้งหนึ่งโจโฉพาพระเจาเหี้ยนเตอ อกประพาสปายิง
เนอ้ื แลว ทำหยาบชาใหพระเจาเห้ียนเตเสยี หนายิ่งนัก พระเจา เหย้ี นเตคดิ ระกำใจโทมนัสอยู ฮกอวนผู
เปน บดิ านางฮกเฮาผูเปน มเหสีพระเจาห้ียนเตเสนอคิดอา นลางโจโฉจึงชักชวน ตงั สิน จูฮก จูลนั ตันอิบ
โงหวน มา เทงแลเลาป เขาลา งโจโฉ แลท้งั เจด็ ไดล งหนังสอื สญั ญากัน สง่ั หามแพรง พรายไป

๒๒

เร่ืองยอ สามกก : ตอนที่ ๑๙ อวนสดุ ตาย

คร้ันเลาปรับคำตังสนิ แลวจึงแสรงถอมตัวปลกู ผักอยูแตในบาน โจโฉสงสัยจึงเชิญเลา ปกินโตะ
เสพสุราที่สวนแลวปรึกษาการราชการอยู

โจโฉแสรงถามหาผูคิดการใหญ เกงกลาในแผนดินดังมังกรสำแดงเดชหวังจับพิรุธเลาป เลาป
บายเบี่ยงไปตอบเจาเมืองอื่น โจโฉจึงวาอันผูมีสติปญญาริอานคิดการใหญเห็นจะมีแตเรากับทาน
เทา นั้น เลาปครั้นพอไดยิน จึงสะดุงตกใจเปน การใหญ ตะเกียบที่ถืออยูหลุดจากมือ ขณะน้ันเกดิ พายุ
หนักไดยินเสียงฟา รอง เลาปจึงแสรงทำเปนวาตกใจฟารองแลวเอามือปดหไู ว ตะเกียบหลุดออกจาก
มือ โจโฉเห็นดงั นน ก็ส้นิ สงสัย นึกวาเลาปข ีข้ ลาดนกั ตอ มาโจโฉจึงไมไ ดค ิดแคลงระแวงเลา ป

อยูมาเลาปไดยินขาววากองซุนจานแพอวนเสี้ยวเสียแลว ตัวนั้นฆาบุตรภรรยาเสียสิ้น แลว
เชือดคอตายเลาปนึกสงสารยิ่งนักทง้ั ยังนกึ ถึงจูลงดว ย ตอมาไดขาววาอวนสดุ หวังไปรวมกับอว นเสี้ยว
ณ เมือง กจิ ว๋ิ เลาปจ ึงอาสาออกสกดั ตี ทงั้ คิดหนเี งอื้ มมอื โจโฉ โจโฉจึงยกใหทหารไปหาหมนื่ ไปสกดั ทพั

เลา ปออกรบดวยอว นสุด ณ เมอื งชจี ว๋ิ กองทัพเลา ปไ ลฆ าทหารอว นสดุ แตกกระจายไป อว นสุด
จึงหนไี ปทางเมอื งฉิวฉุน ระหวา งทางถกู โจรชิงตีเอาทรัพยแลเสบยี งไปเปน อันมาก อวนสุดนึกเสียใจย่ิง
นกั หนไี ปขอทานอาหารชาวบานกนิ ชาวบา นมีใจเจ็บแคนเอาขาวทงั้ เปลอื กหงุ ใหกิน อวนสุดกินไมไ ด
ถามหาน้ำผึ้งละลายกิน ชาวบานโกรธตวาดวาที่กันดารแหงนี้ มีแตโลหิตคน อวนสุดนึกนอยใจ
อาเจียนโลหิตออกแลวขาดใจตายบนเตียง ฝายเลาปรูวาอวนสุดตายแลว จึงแจงไปยังโจโฉวาขอไป
รักษาเมอื งชจี ิว๋ แลวเตยี วหยุ ไดฆ า กเี หมาซงึ่ โจโฉสงั่ มากำกับเสยี เลา ปค ิดเกรงกลวั โจโฉมาตียง่ิ นัก

๒๓

เรอื่ งยอ สามกก : ตอนท่ี ๒๐ เรม่ิ ยุทธการกัวตอ

เลาปจึงเช้ือเชิญอวนเสี้ยวมาชวยตีโจโฉ อว นเส้ียวจึงตัดสินใจยกตี แลวอว นเสีย้ วสงจดหมาย
ไปทั่วทกุ เมืองหามเขาดวยโจโฉ โจโฉรูดังนั้นส่ังใหเลาตาย อองตง ไปสกัดทพั เลาปโดยใหธงสำคัญไป
เสมอื นวา โจโฉยกมาเองอกี สวนหน่ึงใหโจหยินสกัดท่ีกัวตอ อน่ึงทพั อวนเสี้ยวยงั รรี ออยูย ังมิออกรบพุง
ยดื เยือ้ อยู

ฝา ยเลาปจ บั ตวั เลาตาย อองตงได รูวา โจโฉไมไดนำทัพใหญมาเอง จึงปลอ ยเลา ตาย อองตง เสยี
โจโฉโกรธคดิ ตีเลาป ขงหยงที่ปรึกษาจึงบอกวาควรเกลี้ยกลอมเลาเปยว เตียวสิ้ว เสยี กอนจึงไมพ ะวง
หนา พะวงหลัง โจโฉเห็นชอบดว ย

โจโฉจงึ สง เลา หวั ไปเกลยี้ กลอมเตียวสิ้ว เตยี วสิว้ กบั กาเซ่ยี งทปี่ รึกษาตกลงเขา ดว ยโจโฉ โจโฉจึง
แตงตง้ั เตยี วสิ้วเปน นายทหารผูใหญ กาเซี่ยงเปน ทปี่ รกึ ษา

๒๔

เรื่องยอสามกก : ตอนท่ี ๒๑ เปด โปงแผนลอบฆา

ฝายเลาเปย ว โจโฉแตงต้งั ยเี องไปเกลย้ี กลอ ม ดวยยีเอง มนี ิสัยหยาบชา เลา เปยวจึงมิเขาดวยโจ
โฉ ทั้งสง ยีเองไปใหหองจอฆา

อยูมาเกียดเปงหมอหลวงเขารวมดวยตังสินคิดอานลางโจโฉ ออกอุบายเขารักษาโรคปวดหัว
ของ โจโฉแลใสย าพษิ ลงไปในยา โจโฉรูทันแลรตู ัวผูส มคบคดิ จึงจับตวั เกียดเปงไปทรมาณจนตายและ
จับตวั ตังสิน จูฮก จูลัน ตันอิบ โงหวน เสียพรอมบุตรภรรยาไปฆาเสยี สิน้ นอกกำแพงเมอื ง รวมทั้งนาง
ตังกยุ หยุ ผูนอ งตังสนิ ซึ่งเปน มเหสพี ระเจาเหี้ยนเตด ว ย แลวส่ังโจหองใหก ำกับตรวจตราพระราชวงั หาม
มิใหเชอ้ื พระวงศเ ขาไปได

เรอื่ งยอ สามกก : ตอนท่ี ๒๒ โจโฉเกล้ียกลอมกวนอู

โจโฉระดมพลเตรียมลางเลาป ฝายเตียนหองแนะนำอวนเส้ียวใหตีฮูโตเ วลานี้ดว ยเมืองยังวาง
อยู แตอวนเสี้ยวมเิ ชื่อมวั แตกงั วลบุตรท่ยี ังปวยอยู มิมีใจออกรบพงุ จงึ ตั้งมั่นอยูในเมือง

ฝายเลาป เตียวหุยคิดอุบายแอบปลนคายโจโฉ แตทำการมิสำเร็จถูกโจโฉตีแตกพายกระจัด
กระจายไป เลา ปหนีไปตัวคนเดียวเขา พึ่งอวนเส้ียว โจโฉจับตวั กวนอูท่อี ยูรักษาครอบครัวเลาปที่เมือง
แหฝ อ ได เขาเกลีย้ กลอม กวนอูยอมปลงใจอยูด วยโจโฉโดยมขี อ แมสามประการ ประการหนง่ึ จะอยูรับ
ใชพระเจาเหี้ยนเตมิใชโจโฉ อีกประการหนึ่ง ขออยูรับใชพี่สะใภทั้งสองเองหามมิใหใครกล้ำกลาย
ประการสุดทา ยหากรวู าเลาปอ ยทู ่ีไหนจะรบี ไปหาอยา งไมร ีรอ โจโฉตกลงยนิ ยอมรับกวนอู

ตั้งแตกวนอมู าอยูโจโฉเอาใจทกุ วันมิไดขาด สามวันแตง โตะเล้ยี งทีหนึ่ง แตก วนอูยังมใี จอยูกบั
เลาป โจโฉจึงนึกเสียใจยิ่ง วันหนึ่งโจโฉยกมาเซ็กเธาวใหกวนอู กวนอูปลาบปลื้มใจยิ่งนักวาจะได
กลับไปหาเลาปไดเร็วขึ้น โจโฉจึงมีความวิตกยิ่งนัก ฝงหนึ่งชื่มชมกวนอวู ามคี วามกตัญูหาผูใดเสมอ
มไิ ด

๒๕

เร่อื งยอ สามกก : ตอนท่ี ๒๓ กวนอูฆา งันเหลียง บุนทิว

อยูมาอวนเสี้ยวเชือ่ คำยุยงของเลาปท่ีไปอยูด วยใหออกตโี จโฉ อวนเสี้ยวจึงสั่งงันเหลยี งทหาร
เอกยกทพั ออกตี เปน ทัพหนากอนเขาทางดานแปะแบ กวนออู าสาออกตี เอางาวฟนงันเหลียงคอขาด
ตาย อวนเส้ียวจึงสง บุนทิวออกรบอกี กวนอูก็ฆาบุนทวิ ตายเสียอกี คน อวนเส้ียวรูดังนัน้ ก็โกรธก็สั่งฆา
เลาปที่ใหกวนอูมาฆา ทหารเอกเสียถึงสองคน เลาปจึงกลาวอางวามริ ูเร่ืองแลจะยกกวนอูใหอว นเสี้ยว
ไดทำการสบื ไป อวนเสี้ยวจงึ ตกลงยินยอม

อยมู ากวนอไู ดขาววา เลาปไปอยูดว ยอว นเสี้ยว ก็คดิ ทำการออกจากโจโฉไปหาเลาป แตย ังรง้ั รอ
ไวอ ยดู ว ยยงั มไิ ดรำ่ ลาโจโฉ

๒๖

เรื่องยอสามกก : ตอนท่ี ๒๔ กวนอหู ักดานรายทาง

ฝายโจโฉคิดทำการหนวงเหนี่ยวกวนอูไวมิยอมใหกวนอูร่ำลาแตมิสำเร็จ นึกเสียใจยิ่งนักดวย
เลี้ยงดูไวมิได ที่ปรึกษาแลนายทหารแนะนำโจโฉใหกำจัดเสีย มิเชนนั้นจะเปนเส้ียนหนามตอไปภาย
ภาคหนา โจโฉจึงวากวนอูมีใจกตัญูตอเลาปแลใหสตั ยสัญญาไว ครั้นจะใหจ บั ตัวมาก็เสยี วาจาไปจึง
ออกมาสงกวนอูถึงกลางทาง แลสรรเสรญิ กวนอูยิ่งนักทั้งมอบเส้ือผาใหแกกวนอู คร้ันกวนออู อกมาถงึ
ดานกลางทางเจอนายดานสกัดไวไมใหผา น เรยี กหาใบเบิกทาง กวนอูวาไมม ีจึงเขา รบพุงดวยฆานาย
ดานเสียหลายคนหักเสียหาดานหนีออกมาได พบแฮหัวตุนเขาสกดั ทัพอยูจึงไดรบพุงกันเปนสามารถ
พอดีเตียวเลี้ยวนำใบเบิกทางแลคำสั่งโจโฉมาหามไว แฮหัวตุนจึงหยุดรบกับกวนอู แลวเตียวเลี้ยว
แฮหวั ตุน จงึ ปลอยกวนอเู ดนิ ทางไปหาเลา ปต อ ไป

๒๗

เรอ่ื งยอ สามกก : ตอนท่ี ๒๕ สามพี่นองพบพาน

ฝายกวนอูกบั พี่สะใภเดินทางมาไดจวิ ฉองมาเปนพวก พบเตียวหุยที่เขาบองเอี๋ยงสันจึงเขาไป
หา เตยี วหยุ เขา หา มไวดวยเขา ใจผิดวากวนอูเปนพวกโจโฉแลว เขา รบกนั เปนสามารถ พอดที หารโจโฉ
ที่คิดแคนไลต ามมา กวนอูจึงวกกลบั ไปตดั ศีรษะมาใหเ ตียวหุยดวู ามใิ ชเปนพวกเดียวกับโจโฉ เตยี วหุย
จงึ โผเขา คำนับกวนอวู า ตวั น้ันใจเบาผดิ นัก แลพ่นี อ งท้งั สองจึงรอ งไหรักกัน

อยูมากวนอูเดินทางรั้งรอใหซุนเขียนไปแจงเลาปใ หหนีออกมาจากอวนเส้ียว แลพกั ทีก่ ระทอม
แหง หนง่ึ นายบา นยกกวนเปงบตุ รชายตนใหเปนบุตรบุญธรรมกวนอู ฝายเลา ปแ สรง ออกอุบายแกอวน
เสยววา จะไปเกล้ียกลอ มเลา เปยว ณ เมืองเกงจิ๋ว อวนเสย้ี วไมร กู ลอบุ ายเหน็ ชอบดว ย

ฝายเลาปหนีออกมาพบกวนอูดีใจย่ิง พบจูลงเทีย่ วเปนโจรอยูในปา เลาปจึงวาคร้ันจูลงอยูกับ
กองซุนจาน ยังหาบุญไมจ งึ มิไดม าอยูรว มคดิ กนั บดั นม้ี บี ญุ วาสนายง่ิ จลู งจงึ วาตั้งแตมาทุกเมอื งยังมิหา
คนโอบออ มอารีเทาเลาป จงึ ขออยูรบั ใชดว ยเลาป เลา ปม ีความยนิ ดยี ิง่

ทั้งสามพีน่ องจึงไดม าพบพานพรอมหนากนั อีกครั้งแลไปตั้งซองสุมคน ณ เมืองยีหลำ ฝายอวน
เสี้ยวรูเขา ก็โกรธจะยกไปตีเลาป ที่ปรึกษาจึงวาเหน็ วาเลาปท หารนอยจะยกไปทำการเมือ่ ไรกไ็ ด บัดน้ี
วิตกอยูแ ตโจโฉใหร บี กำจดั เสยี อวนเสี้ยวเห็นชอบดวย

๒๘

เรือ่ งยอ สามกก : ตอนท่ี ๒๖ ซุนกวนขึน้ ครองฝง กงั ตั๋ง

ฝายซุนเซก็ ตงั้ แตเปน ใหญ ณ ฝง กงั ตงั๋ ทำการหยาบชาฆาเคากองเมืองงอกนุ เสยี ทหารเคากอง
คิดแคนจึงลอบฆาซุนเซ็กไดรับบาดเจ็บเปนหลายแหง หมอฮัวโตเขาทำการรักษาจนหาย แลดวย
บาดแผลมีพิษจึงหามซุนเซ็กอารมณร อนเสียรอ ยวัน ดว ยซุนเซ็กเปนคนดว นใจเร็วเห็นอิเกียดที่ไดอาง
ตนวา เปนผูวิเศษรักษาคนอยู ณ แดนกังตั๋ง ผูคนนับถือเปนอันมากนึกอิจฉาจึงจับมาฆาเสีย ตอมา
ซุนเซ็กจึงไดเห็นแตภาพหลอนอิเกียดมาหลอกหลอน ไมเวนแตละวันจนคลุมคลั่งดวยพิษกำเริบ
รางกายทรุดโทรม เห็นวาตัวจะมิรอดจึงเรียกซุนกวนผูนองยกตำแหนงบานเมืองใหทำนุบำรุงตอไป
อันการขางในใหป รึกษาเตียวเจียว การสงครามใหปรึกษาจิวยี่ สั่งเสร็จแลวก็สิ้นใจ ซุนกวนจึงออกวา
ราชการแทนซนุ เซก็ แตนั้นมา

ตั้งแตซ ุนกวนครองตำแหนงแทนซุนเซ็กก็เชื้อเชิญเกลี้ยกลอม โลซก จกู ดั กิน๋ แลผูมีสติปญญา
เปน อนั มาก มาชวยวาราชการ แลสงหนงั สอื เขาดว ยโจโฉ โจโฉจึงแตงตั้งซุนกวนเปน เจาเมอื งกังต๋งั แต
นั้นมา บรรดาราษฎรท้ังปวงแลเมอื งข้ึน กม็ ีใจยินดีตอซนุ กวนเปน อนั มาก

๒๙

เรอื่ งยอ สามกก : ตอนที่ ๒๗ ศึกประวตั ิศาสตร

ฝา ยอวนเสี้ยวกะเกณทท หารในเมอื งกจิ ิ๋ว อิวจิ๋ว เซียงจ๋ิว เปงจ๋ิว ไดเ จ็ดสิบหมื่นยกทพั ไปตฮี โู ต
แฮหัวตุนซึ่งรักษาอยูตำบลกัวตอแจงไปยังโจโฉ โจโฉจึงเกณททหารเจ็ดหมื่นหาพันไปบรรจบกับ
แฮหัวตนุ ต้งั คอยทัพอยูตำบลแมน ้ำฮองโห

อวนเสี้ยวตั้งประชิดคายโจโฉเผชิญหนากับอวนเสี้ยวตอ สูออกรบกนั อยางยืดเยื้อ ทหารโจโฉ
นอยกวาเกาสว นสบิ สว น ตงั้ สกัดทัพตา นอวนเสย้ี วอยู โจโฉนบั วนั จะตกท่ีนงั่ ลำบากเสบียงอาหารไมพอ
จึงคิดจะยกกลับฮโู ต ซุนฮกซงึ่ รกั ษาเมืองฮูโตจึงสง จดหมายตอบไปวาฝายอวนเสยี้ วขาดแมท ัพสองคน
แลถึงจะมีทหารมากแตขาดความชำนาญใหรีบรุดเอาชัยเสีย โจโฉเห็นดวย ตอมาไดขา ววาอวนเสี้ยว
กำลงั ลำเลยี งเสบียงมายัง ณ กวั ตอจงึ สง คนไปตเี ผาเสบียงเสยี กองทัพอว นเส้ียวจึงขาดแคลนเสบียงลง
จงึ เรยี กเสบยี งจากตำบลอัวเจา แลทเ่ี กบ็ เสบยี งของอวนเสีย้ ว ณ ตำบลกวั เจา น้ี มอี เิ ขงดูแลอยู แลอเิ ขง
นั้นเสพสุราทุกวันมิไดขาดไมสนใจการดูแลเสบียง อยูมาเขาฮิวที่ปรึกษาอวนเสี้ยวนอยใจหนีออกไป
สวามิภักดิ์ตอโจโฉ เขาฮิวกับโจโฉนี้เปนเพื่อนกันมากอน โจโฉจึงออกรับขับสูอยางดี เขาฮิวเสนอ
แผนการปลนเผาเสบียง ณ ตำบลกัวเจาตัดกำลังเสบียงอวนเสี้ยวเสีย โจโฉจึงแตงทหารปลอมเปน
ทหารอวนเสีย้ วลอบตีอัวเจาแลวเขาโจมตจี ดุ ไฟเผาทนั ที เผายุงฉางเสบยี งไดหมด อวนเส้ียวรูดังน้ันจงึ
ตกใจสัง่ เตียวคบั โกลำออกลอบตีคายโจโฉแทน โจหอง แฮหัวตุน แฮหวั เอี๋ยน โจหยิน ลิเตียนออกรบ
เปนสามารถ เตียวคบั โกลำสูไมไ ดถ อยรนลงมา

๓๐

ขณะนั้นกัวเตาที่ปรึกษาอวนเสี้ยวเกรงวาแผนที่ใหเตียวคับ โกลำไปตีคายโจโฉมิสำเร็จคิดให
รายแกเตยี วคบั โกลำ เตียวคับ โกลำรูดังน้ันจึงคดิ วาถา กลับไปตัวตอ งตายแน จึงเขา สวามภิ ักดิ์ดว ยโจ
โฉ ทหารอวนเสีย้ วรูวา เตยี วคับ โกลำไปอยูดว ยโจโฉก็เกิดความระส่ำระสาย โจโฉเห็นไดทจี ึงออกปลน
คา ยอวนเสี้ยวตอนดกึ ทั้งแบงทหารออกเปน แปดกอง เขา โจมตคี ายอวนเส้ียว ทหารอว นเสย้ี วมิมีใจจะ
รบ ทหารโจโฉจงึ ฆาฟนทหารอวนเสี้ยวลมตายเปน อันมาก อว นเส้ียวเห็นดังนั้นกต็ กใจตัวรีบหนีขาม
แมน้ำฮองโหไป คายอวนเสี้ยวจึงแตกพายไป แลโจโฉเกลี้ยกลอมไดทหารอวนเสี้ยวทั้งเก็บทรัพยสิน
สิ่งของเปนจำนวนมาก ดุลอำนาจหัวเมืองตะวันออกของโจโฉ กับอวนเสี้ยวจึงเปลี่ยนไปเมื่อโจโฉได
เปนฝา ยกำชยั ชนะ

เรือ่ งยอสามกก : ตอนท่ี ๒๘ เลา ปขออาศยั เลาเปยว

ฝายอวนเสี้ยวเมื่อแตกไปกลับมารวบรวมทหารกลับไปเมืองกิจิ๋วสติฟนเฟอนไป พอดีอวนถัน
อวนฮีผูบุตร โกกนั ผูหลานคมุ ทพั มาชวย อวนเส้ียวมีความยินดีนำทหารสิบหมื่นเศษออกรบโจโฉอกี ไป
ตั้งมั่น ณ ตำบลซองเตง โจโฉยกทัพตามออกไปพบทัพอวนเส้ียวจึงรบกันเปน สามารถ อวนเสี้ยวสูมไิ ด
หลบหนกี ลบั เขา เมืองอีก แลตวั นั้นปวยมิออกวา ราชการใหอว นซงผูบตุ รออกวา ราชการแทน

ฝายเลาปนำทหารหาหม่ืนยกทัพมาจะตลบตฮี ูโต โจโฉจึงออกรบพุงดวยเลาปแลตั้งคายมั่นไว
หลอกเลาป แลวแบง กำลังไปตีเสบียงเลาป แลตีเมืองยีหลำ เลาปรูด ังนัน้ ก็ตกใจใหเตียวหุยไปชวยแก
เสบยี ง กวนอูไปชวยครอบครัว ณ เมืองยหี ลำ แลว เตรียมถอยคายเสีย ฝายโจโฉใหค นมาดักรอ เลา ป
กับจูลงจึงชวยกันรบเปนสามารถ เลาปเห็นจวนตัวจึงหนีออกมาตัวคนเดียวพบเตียวคับมาสกัดอยู
เลาปคิดทอใจฆาตัวตาย พอดีจูลงนำทหารเขา มาชวยแกไปได กวนอูก็พาเตียวหุยกลับมาหาเลา ปแ ลว
หนีมา คิดไปเขาอาศัยดวยเลาเปยว เจาเมืองเกงจิ๋ว ฝายเลาเปยวมีใจยินดีรับไว ฝายโจโฉก็ยกทัพ
กลบั ไปเมือง

๓๑

เรื่องยอ สามกก : ตอนท่ี ๒๙ อว นเส้ยี วตาย

ขณะนั้นพระเจาเหี้ยนเตเสด็จมาอยู ณ ฮโู ตไ ดแปดป อวนเสี้ยวตั้งม่นั อยูที่เมอื งกิจิ๋ว โจโฉจึงนำ
กำลัง ออกตีอวนเสี้ยวอีกคร้ัง อว นซงผูบุตรอาสาออกตีโจโฉแตก ลับพายแพกลับมา อว นเสี้ยวรูด ังนั้น
เปนกังวล โรคปวยเกาจึงกำเริบขึ้นมาเจรจาไมออก วาใหอวนซงปกครองเมืองตอ แลพอลมปะทะเขา
มาก็ขาดใจตาย

ตอมาอวนซงผูนองอวนถำจึงขึ้นครองเมืองกิจิ๋วแทนบิดา ฝายอวนถำผูพี่คิดนอยใจดวยเปน
บุตรคนโต จึงคิดแยงชงิ อำนาจจากอวนซง พอดีโจโฉยกทพั เขา มาอวนถำจึงเขารบดว ย อวนซง อวนฮี
โกกัน จึงเขา ชวยรบโจโฉ โจโฉแบงกองกำลังตพี รอมกันท้ังสี่คาย ฝายอวนถำ อว นซง อวนฮี โกกันสู
มิไดจึงถอยรนมา โจโฉคิดตีตาม กุยแกที่ปรึกษาจึงวาหากตีตามบตุ รอว นเสีย้ วทัง้ สามจะสมคั รสามัคคี
กนั ควรท่ีจะกลบั เมอื ง รอดูใหบ ุตรทั้งสามแกงแยงชิงเมืองกันเอาเองจึงจะรบไดโดยงาย โจโฉเห็นชอบ
ดว ย

๓๒

เรอื่ งยอ สามกก : ตอนท่ี ๓๐ โจโฉปราบปรามหัวเมอื งฝา ยตะวนั ออก

ตอมาอวนถำ อวนซงจึงรบแกงแยงชงิ ดีกนั เปนสามารถ อวนถำสูมิไดขอเขาอยูดวยโจโฉ โจโฉ
เห็นไดที จึงยกทัพขึ้นเหนือมาลอบตีคายอวนซงแตก ตีไดเมืองกีจิ๋ว อวนถำกลับเขารบดว ยโจโฉกลับ
ถูกโจหองแทงตกมาตาย โจโฉจึงยกไปตีโกกันตอ อองต๋ำทหารโกกันลอบฆาโกกันเสียตัดศีรษะไปให
โจโฉ โจโฉมีความยินดีจึงลวงไปตีอว นซง อวนฮแี ลกุยแกนัน้ ปวยหนักนอนมาบนเกวียน โจโฉจึงลวงไป
ตีหัวเมืองฝายตะวนั ตกกอน ครัน้ พอกลับมารูวากยุ แกตายแลว ก็รองไหรักเปนมากวากุยแกอายนุ อย
กวาอีกหนอยจะฝากฝงบานเมืองใหด ูแลแลมาตายน้ีมิควรเลย อุปมาเหมือนเทพดามาทำลายชวี ิตเรา
เสียแลว จดุ เทยี นเซนศพกุยแกรอ งไหร ัก

แลกอ นตายนนั้ กุยแกแตง หนงั สอื เสนอมิใหตามอวนซง อวนฮที ี่ไปอาศัยอยูก บั กองซุนของ กอง
ซุนของคอยทา โจโฉเกรงวาจะรบมาตจี ึงเล้ียงดอู วนซง อวนฮีไวเปน ทหาร พอเห็นวาโจโฉมไิ ดตามตีจงึ
ฆาอวนซง อวนฮีตัดศีรษะไปใหโจโฉเอาความชอบ โจโฉจึงปราบปรามหัวเมืองฝายตะวันออกราบคาบ
แตนัน้ มาแลว ยกทัพกลับฮูโต

ตอมาโจโฉพบนกยูงทองแดงเปลงประกายอยู โจโฉจงึ เกณฑชาวเมืองกอสรางปราสาทสูงใหญ
ริมแมน้ำเจียงโห เอานกยูงไวบนปราสาท หนงึ่ ปจ ึงเสรจ็ สิน้ ใหช่อื วาปราสาทนกยูงสมั ฤทธ กะเกณทไ ด
ทหารอว นเส้ียว มาหา สบิ หมนื่ แลทหารเอกเปน จำนวนมากบำรุงทแกลวทหารอยู

๓๓

เรอื่ งยอสามกก : ตอนที่ ๓๑ สมภพอาเตา

ฝายเลาปครั้นมาอยูกับเลาเปยวเวลาลวงมานาน นางกำฮูหยินภรรยาเลาปไดใหกำเนิด
บุตรชาย ใหชื่อวาอาเตาแลเลาเปยวใหเลาปไปอยู ณ เมืองซินเอี๋ย แตตัวเลาเปยวยังเรียกเลาปมา
ปรึกษาราชการอยูเนืองๆ อยูมาเลาเปยวเชิญเลาปมาปรึกษาเรื่องการยกตำแหนงเจาเมอื งเกงจื๋วให
บุตรทั้งสอง เลาปเสนอใหยกใหเลากี๋ดวยวาเปนบุตรคนโต ชัวฮูหยินกับชัวมอผูซึ่งคิดใหเลาจองข้ึน
ครองอำนาจคดิ แคนเลา ปเปนอันมาก จึงคิดแผนเชิญเลาปเ ปนเจาภาพแทนเลา เปยวรบั คำนับหัวเมอื ง
ในวันปใหมพยายามลอบฆาแตมิสำเร็จ เลา ปห นอี อกทางประตูเมอื งทางดานตะวันตกแลพลัดหลงมิรู
ไปทางใดหนีมาถึงแดนเมอื งลำเจีย๋ ง

เรื่องยอ สามกก : ตอนที่ ๓๒ เลา ปไ ดชีซีเปนทป่ี รึกษา

เลาปหนีมาพอเวลาเพลาพบเด็กเลี้ยงควายทักวาเลาป เลาปนึกสงสัยวารูจักไดอยางไร เด็ก
เลี้ยงควายจึงพาไปพบอาจารยสุมาเต็กโช ครั้นสนทนากัน สุมาเต็กโชวาผูมีสติปญญามิสูไกลนัก
อันฮกหลงกับฮองซูหากไดม าแตผูหนึ่งก็สามารถครองแผนดินได เลา ปไดครุนคิดนกั รุง เชาจูลงเที่ยว
ตามหาจนพบ เลา ปจ ึงคำนบั สุมาเต็กโชลาออกมา พบชซี เี ดนิ ทำเพลงดว ยถอ ยคำแยบคาย เลา ปกรงิ่ ใจ
วาเปนผูมีสติปญญา จึงเขาสนทนาดวยรูวาเปนชีซีจึงเชื้อเชิญเขามาทำการดวยใหคุมบังคับบัญชา
ทหารท้งั ปวง

อยูมาโจหยนิ ลิเตียนซึ่งอยู ณ เมืองหว นเสยี รูวาเลา ปอ ยูที่เมืองซินเอี๋ยจึงเขารบดวย ชีซีเสนอ
แผนการใหจูลงเขาแกกระบวนพยุหะแปดกุญแจทองของโจหยินแลใหกวนอูออมเขาตีเมืองหวนเสีย
โจหยนิ ลเิ ตยี นสูมไิ ดจ ึงถอยหนีไปเมืองฮูโต ครน้ั เลาปไดเ มืองหวนเสียแลวไดเลา ฮองเปนบุตรบุญธรรม
ใหจ ูลง อยูร กั ษาเมอื ง ตวั เลาป ชีซี กวนอู เตียวหุย กลับไปเมืองซินเอ๋ยี

๓๔

เร่ืองยอ สามกก : ตอนท่ี ๓๓ เลาปเ ยอื นกระทอ มโงลงั กั๋ง

ฝายโจหยินหนีไปพบโจโฉ รูวาเลาปไดชีซีเปนที่ปรึกษาคิดดึงตัวมาอยูดวยมิใหเลาปคิดการ
กำเริบ จึงเชญิ มารดาชีซีมาเลี้ยงดูแลวสงจดหมายปลอมเปนวาใหเรียกตัวชซี มี าอยูดวยโจโฉ ดวยชีซี
เปนคนกตัญูจึงมิไดร ูเทาทนั จงึ ลาเลาปไปอยู ณ ฮูโต แลกอนไปนั้นเลาปร องไหรักเปนอันมาก ชีซีจงึ
วาใกลๆนี้มีผมู สี ติปญญาอยูดวยชื่อวา ฮกหลงหรือวาขงเบง เลาปมีใจยนิ ดเี ปนอันมาก ชีซจี ึงลาไปแลว รู
วา แมฆ าตัวตายเนอื่ งจากตัวหลงเบาปญญาซง่ึ โจโฉ ตอมาชีซจี ึงมมิ ีใจอยดู วยโจโฉโดยสุจริต

ฝายเลาปจึงพากวนอู เตียวหุย ไปเขาโงลังกั๋งเพ่ือคำนบั ขงเบงครัง้ แรกมเิ จอพบแตเพือ่ นขงเบง
ตอมาเลาปรูขาววาขงเบงกลับมาแลวจึงไปเยือนอีกครั้งก็มพิ บแตใ หเขยี นจดหมายคำนับฝากไวเพียง
พบเพอื่ นขงเบงคยุ กัน ณ รานสุราเลา ปส ำคญั ผิดจึงเขา ไปคำนับ คร้นั รวู า มิใชจ ึงละอายย่ิงนกั

อยมู าฤดหู นาวเลา ปจ ัดแจงไปคำนับอีกคร้งั จงึ พบ ขงเบง นอนอยจู งึ มอิ าจปลกุ ขงเบงแสรงนอน
ถงึ ตะวันคลอย จงึ ตื่นเขา สนทนาดวยเลาปทั้งบิดพริว้ อยู ขงเบงแจงใหเ ห็นวา กำลังแผนดินจีนจะแบง
ออกเปนสามกก เลาปไดฟงอยางนั้นนึกเลื่อมใสแลวาอยาบิดพริ้วอยูเลยไปทำราชการดวยกันเถอด
ขงเบงจงึ ปลงใจอยูดว ย จัดแจงรำ่ ลาจูกดั กนิ๋ ผูนองแลว ไปอยูดว ยเลา ป ณ เมอื งซนิ เอ๋ีย เลา ปจ ึงใหเปน ที่
ปรกึ ษากิจการทง้ั ปวง

๓๕
เร่ืองยอสามกก : ตอนที่ ๓๔ ซุนกวนคดิ ตเี ลา เปยว

อยูมาฝายซุนกวนเกลีย้ กลอมผูมีสติปญญาเปนอนั มาก ซนุ เซียงผนู อ งกบั งอฮหู ยินผเู ปนมารดา
ถึงแกค วามตาย ซุนกวนจงึ ใหแตงการศพไว แลไดขา ววากำเหลงหนอี อกจากเลา เปยวกับหองจอเขามา
อยดู ว ย ซนุ กวนจึงรับไว กำเหลงเสนอใหซ ุนกวนออกตหี องจอเจา เมอื งกังแฮ กำเหลงอาสาออกตีดวย
เอาเกาทัณฑย ิงไปถกู หองจอตกมาตาย แลซนุ กวนจึงเอาศีรษะหองจอมาเซนไหวบ ิดา ดว ยแตกอนหอง
จอเปน คนฆา ซนุ เก๋ียนผบู ดิ า ตอนรวมหวั เมอื งเขาสตู ัง๋ โตะ แลว ซนุ กวนกเ็ ลกิ ทพั กลบั เขา เมืองกังตงั๋ ดว ย
เกรงเลา เปยวจะวางกำลังไวแ นน หนา
เรอ่ื งยอ สามกก : ตอนท่ี ๓๕ เผาทุงพกบอ ง

ฝายเลาเปยวคิดใชใ หเลาปไปตเี มอื งกังตัง๋ หวงั แกแคน ขงเบง คดิ อานใหบ ายเบ่ียงกอน แลเลาเปยว
จะยกเมอื งใหเลาป เลา ปก ็มิอาจรับ อยมู าเลากผ๋ี บู ุตรเลา เปยวเขา ขอคำปรึกษาขงเบง เร่อื งกลัว
อันตรายจากชวั ฮหู ยินกับชัวมอ ขงเบง จึงแนะนำใหเลา กี๋ไปอยู ณ เมืองกังแฮ

ฝายโจโฉไดส ุมาอเ้ี ปนท่ีปรึกษาคิดกำเริบหวังตีหัวเมอื งชายทะเลสนิ้ สง แฮหวั ตุน กบั ทหารสิบหมน่ื
ออกตเี ลา ป ณ เมอื งซนิ เอ๋ีย เลาปก องกำลังนอยกวา ขงเบง จงึ ใหต ัง้ คายซุม ณ ทงุ พกบองแลแฮหัวตนุ ป
ระมาทมฟิ ง คำทัดทานของลเิ ตียน จึงถกู ลอบวางเพลิงเสยี ทหารแฮหัวตุน ว่ิงหนีแตกตื่นเหยยี บตายกัน
เปนอลหมา นบางหนไี มท ันตายในเพลิงเปน อนั มาก ดว ยสองขางทางเต็มไปดว ยปาแขมไฟจงึ ลามไปทัว่
กองทพั ศพดาษดงั ขอนไม โลหติ แดงไปทัง้ ปา ทหารสิบหมนื่ ตายสิ้น แฮหัวตุน เสยี ทดี ังนัน้ จึงท้งิ ทหาร
หนีกลับเมอื งฮูโต แลฝม ือของขงเบง แสดงใหเ หน็ เปนที่ประจกั ษแ ตน ้นั มา เตยี วหุย กวนอกู ับนายทหาร
อ่ืนจึงเลอ่ื มใสขงเบงยงิ่ นกั

๓๖

เร่อื งยอ สามกก : ตอนที่ ๓๖ โจโฉยาตราทัพลงใต

ฝา ยเลา เปย วปว ยหนักใกลต ายเรยี กเลากี๋เขาพบแตถ กู ชัวมอหา มไวเลากมี๋ ิรูทำอยางไร จงึ จำใจ
กลบั ไปเมอื งกังแฮ อยมู าเลาเปยวโรคปวยกำเริบจงึ ถงึ แกค วามตาย จงึ ใหแ ตง การศพตามประเพณี
แลว ชัวมอก็ตั้งใหเลา จองเปน เจา เมอื งแทนบิดาตอ ไป

อยูมาโจโฉกะเกณทท หารเขาถึงหาสิบหมืน่ ยกลงใตหวังตแี ผน ดินใหราบคาบ เลา จองรูด ังน้ันจงึ
ตกใจ คิดอา นยกเมืองเกงจ๋ิวใหโจโฉ โจโฉแจง ดังน้ันกม็ คี วามยินดี

ฝายเลาปรวู า เลาเปย วตายแลว จึงรอ งไหจ นสลบ แลวขงเบงคดิ อานใหเ ลาปยา ยจากเมอื งซินเอ๋ีย
ไปเมอื งอวนเซีย เพ่อื คิดอา นปอ งกนั โจโฉแลเลา ปจ ึงชกั ชวนราษฎรประชาราษฎรใหต ดิ ตามไปดวย
ฝายโจหยนิ เคาทยู กทพั เปนกองหนา เขาเห็นเมืองซินเอย๋ี วา งอยจู ึงเขา ไปพัก ถกู กลขงเบงใหจ ลู งเขา เผา
เมอื ง ทหารโจหยินเหยยี บหนตี ายกันอลหมานหนมี าถึงรมิ ฝงแมน้ำ ถกู กวนอซู มุ ใหท หารพังทำนบน้ำ
ไหลบา ลงมา ทหารโจหยนิ จมนำ้ ตายเปน อันมาก เตยี วหุยเขา สกดั ไวอกี ทัพโจหยนิ แตกหนมี ิมีใจจะรบ
จงึ หนีมาเขารวมกับโจโฉ

โจโฉรดู ังนน้ั ก็โกรธใหช ีซไี ปเกลี้ยกลอมเลาป ณ เมอื งอวนเซีย เลาปม ยิ อมโจโฉจึงยาตราทพั ไป
เมืองอว นเซยี หวังลา งเลา ปใหส ิน้ แลขงเบง เหน็ วา ถา ตั้งอยทู ี่เมอื งอวนเสยี น้นั มไิ ดจ งึ โยกยายไปเมือง
ซงหยง ราษฎรแลอาณาประชาราษฎรข อตดิ ตามเลาปไปดวย ชาวเมอื งทงั้ ปวงก็ทง้ิ บานเมอื งเสยี อพยพ
รองไหตามเลา ป เสียงนั้นอ้ืออึงไป แลเลา ปไปถึงเมอื งซงหยงนนั้ เขา ไมไดจึงไปยังเมอื งกังเหลง

๓๗
ฝายโจโฉตดิ ตามมาถึงเมอื งอวนเซียใกลจะทันอยูแลว ขงเบง จึงใหก วนอไู ปขอทหารจากเลาก๋ี ณ
เมอื งกงั แฮ ใหจูลงคุมครอบครวั ตวั เลา ป เตียวหุยคมุ ทหารไปปอ งกนั อยูหลังทัพ แลเดนิ ทางไดแ ตว ัน
ละรอ ยเสน
เร่ืองยอ สามกก : ตอนท่ี ๓๗ จลู งฝา ทัพรับอาเตา

ครนั้ โจโฉยกทัพมาถึงเมอื งซงหยง เลา จอ งจงึ ออกมาคำนับ โจโฉจึงใหเลาจองไปอยูเ มอื งเฉงจ๋ิว
ใหช ัวมอ เตียวอุนเปนนายกองทัพเรือฝกทหารทงั้ ปวง แลว โจโฉจงึ สงอกิ ๋ึมไปฆาเลาจอ งกบั ชัวฮูหยนิ
เสยี ระหวา งทาง ครั้นบำรงุ ไพรพลทหารเสรจ็ แลว จึงยกกองทัพหลวงตอ ไปยัง ณ เมอื งกังเหลง ฝายเลา
ปเ รง เดนิ ทางอยู ขงเบงจึงออกไปตามกวนอู ณ เมอื งกงั แฮอีกคน

ครัน้ ประมาณสามยามเลา ปไดย ินเสียงโหรองอือ้ อึงมา เลา ปก ็ตกใจยกทหารสองพันเขา รบดวยโจ
โฉเปนสามารถ เตยี วหุยเหน็ ดังนน้ั กเ็ ขาชว ยหักไปชวยเลาป ทหารโจโฉจึงรกุ ไลฆ าฟน อาณา
ประชาราษฎรหลบหนวี นุ วาย การโกลาหลยง่ิ นัก ครอบครวั เลาปถกู ทหารไลมาก็พลัดพรากกระจายไป
กับชาวบาน เลา ปกับเตียวหุยก็ชว ยตานทานเปนสามารถ แตมิอาจสูไ ดเ หลือทหารแตร อ ยหน่ึง แล
ครอบครวั ราษฎรบาดเจ็บลม ตายยิ่งนกั

๓๘

เลา ปก บั เตียวหยุ หลบหนผี า นสะพานเตียงปน เกี้ยวไป ตัวเตยี วหุยก็วกกลับเขามายืนขี่มาถือทวน
สกดั แตเพยี งผเู ดียว ทหารโจโฉสำคัญเปน เตยี วหุยก็เกดิ กลัวไมกลาเขาใกล ฝา ยจลู ง ซ่งึ เลาปใหคุม
ครอบครวั ตัวอยูน้นั ตะลุมบอนอยูในทพั โจโฉ ตตี ลบกลับแลว ตหี ักไปอีก ตามหาตัวอาเตาบตุ รเลา ปแ ล
กำฮหู ยิน บิฮูหยินภรรยาเลา ปก็มพิ บ จนรงุ สวางจงึ หกั เขาไปควานหาอกี พบชาวบา นตอ งอาวุธ
บาดเจ็บเปน อันมาก แลเสียงรอ งไหอ ื้ออึงคะนึงไป พบนางกำฮหู ยิน จึงพาออกมาถงึ ตนสะพานแลว
วกกลับเขา ไปหาอีกเปนหลายตลบ พบบฮิ ูหยนิ บาดเจ็บอมุ อาเตา อยู จูลง รีบเขาไปแลวชวนใหร บี หนี
ฝายนางบิฮหู ยนิ รวู าตัวบาดเจบ็ จะเปนตวั ถวงจึงร้ันมิไป ฝากอาเตา ใหจ ูลง แลวตัวก็รบี กระโจนลงในบอ
ทอี่ ยูข า งๆตกลงไปตาย จูลง เหน็ ดังนน้ั จึงรอ งไหแ ลกลบปากบอเสียหวงั มิใหทหารโจโฉพบ แลวถอด
เกราะเอาอาเตาไวขางใน รบฝาหนีทหารโจโฉออกมาแตเพยี งผเู ดียว ฝายทหารโจโฉเขาลอมสกัดเปน
อันมาก จูลงกร็ บฝาออกมารบพงุ กนั อลหมานฆาทหารเอกแลทหารเลวโจโฉมากมาย โลหติ นัน้ ติดกาย
แลเกราะเปนอันมาก จูลงกข็ บั มารีบหนีไปถงึ สะพานเตียงปนเกย้ี ว ตวั จูลงแลมาทีข่ ีก่ ็ออนแรงลง เตียว
หุยจงึ วา เจา รีบขับมาพาบุตรไปใหเลา ปเถดิ จูลงก็ขบั ฝา ไป เตยี วหุยเขา สกดั แลเห็นสัปทนกั้นมาขา ง
หลงั กร็ ูว าโจโฉทพั หลวงมาถึงเอง จึงรอ งตวาดดว ยเสียงอันดัง ทหารโจโฉกก็ ลวั มิกลาเขา ใกลท้งั เกรงใน
กลขงเบง แลว เตียวหยุ ก็ใหช กั กระดานสะพานเสียพาทหารกลบั มาหาเลาป แลโจโฉสำคัญในกลจึงให
ทำสะพานแลวยกทหารตามไป

ฝายเลาปเ หน็ ผงคลีฟุงตลบอยู แลเสยี งโหร องออื้ อึงคนงึ กส็ ำคญั วาโจโฉยกทัพมาถงึ ตวั แลว แลมริ ู
จะหนไี ปทางใด พอดกี วนอู เลา ก๋ียกทหารขา มเรอื มาชว ยพอดีเขาชวยสกดั รบพุง ทหารโจโฉ เลา ปเ หน็
ดงั นนั้ ก็มคี วามยนิ ดียิ่งนัก ขงเบงจงึ ใหก วนอูไปอยูเมอื งแฮเคา ตวั เลาป ขงเบง ไปอยกู ับเลา กี๋ ณ เมอื ง
กงั แฮ ฝายโจโฉนกึ สำคัญวากลขงเบง จึงมอิ าจไลต ตี ามดวยเกรงอยู แลว ไปอยู ณ เมอื งเกงจวิ๋ สะสมพล
ทหารลอื วา ไดรอ ยหม่ืน

๓๙

เรือ่ งยอสามกก : ตอนที่ ๓๘ ขงเบงเจรจากบั ทีป่ รึกษาซนุ กวน

ฝายซนุ กวนรวู าโจโฉยกมาเปน การเอกิ เริกย่ิงนัก จงึ ใหโลซกไปสบื ราชการ ณ เมอื งเกงจ๋วิ ครัน้ โล
ซกมาถงึ กเ็ ขาแวะเยยี่ มเลาป ขงเบง จงึ ไดสนทนากัน ฝา ยขงเบงคิดยุใหโ จโฉกับซนุ กวนผดิ ใจกัน จงึ ลา
เลา ปไ ปเขาพบซนุ กวน ณ เมืองกงั ตัง๋

คร้นั มาถึงเมืองกังต๋ังโลซกกจ็ ดั หาท่ีอยูใหขงเบง แลว ตวั โลซกเขาพบซุนกวน พบท่ปี รึกษาแล
นายทหารท้ังปวงเกีย่ งกันเปนสามารถดว ยฝายหนึง่ ใหเ ขา ออนนอมดว ยโจโฉ อกี ฝายใหเขา สูรบเปน
สามารถ ฝา ยซนุ กวนดวยเปนคนเรรวนมิรูจะทำประการใดจึงนิง่ อยู พอดโี ลซกวา ขงเบงมา ณ เมือง
กงั ต๋ัง ซุนกวนมคี วามยนิ ดจี งึ เชญิ ขงเบง เขามา

ครนั้ ขงเบงเขา มาพบท่ีปรกึ ษาซนุ กวนหลายคน จึงเขาสนทนาอยู ฝายเตยี วเจยี ว ยีหวน โปเจา ซี
หอง ลกเจก เหยยี มจนุ เทียตก ผสู นับสนนุ ใหซ นุ กวนเขาออนนอมดวยโจโฉ ปะทะคารมกบั ขงเบงเปน
อนั มาก แลแตละคนมสิ ปู ากขงเบง ก็เลยนง่ิ อยู คร้นั อุยกายพาขงเบงเขาพบซนุ กวน ขงเบงก็เขายุแหย
ซุนกวนใหส ดู ว ยโจโฉ ซนุ กวนกย็ ังเรรวนอยูม ริ ูท ำประการใด ดว ยฝายขนุ นางเขา ดว ยเตยี วเจียวใหเขา
ออนนอ มแกโ จโฉ แลฝา ยทหารเขาดวยโลซกแลขงเบงใหรบดว ยโจโฉ จึงมิรทู ำประการใด

๔๐

เรอ่ื งยอสามกก : ตอนที่ ๓๙ ซุนกวนตัดสินใจรบดว ยโจโฉ

ซนุ กวนก็มคี วามวติ กนกั พอดนี างงอกก ไถผ ูเ ปนแมนา จงึ วา ตอนท่ีผูพ ่เี จาตายการขางในใหปรกึ ษา
เตียวเจียว การขา งนอกใหปรึกษาจิวยี่ ซนุ กวนก็เพ่ิงรำลึกถึงจวิ ย่ไี ดก ็มีความยินดจี ึงเรยี กจิวยี่เขาไปพบ
เพือ่ ปรกึ ษา

ฝายจิวยี่เขาพบขงเบงแลโลซก จิวยี่จึงวา ใหออ นนอ มดว ยโจโฉ ฝา ยขงเบงจึงเขายุแหยจ วิ ย่ีใหส ูร บ
โดยอา งวาโจโฉมากังต๋งั ตอ งการสองนางไปบำเรอ ชอ่ื วา นางเสยี วเกี้ยว กับนางไตเ ก้ียว จวิ ย่ีไดฟง
ดงั นนั้ ก็โกรธดว ยวานางเสียวเก้ียวเปนภรรยาของตัวอยูนน่ั เอง แลว เขาพบซุนกวนเพอื่ เสนอใหเ ขาสูโ จ
โฉ ซุนกวนจงึ ตดั สนิ ใจเดด็ ขาดใหจิวย่ีถอื อาญาสทิ ธ์ิทั้งปวงแลวเขา รบดวยโจโฉ

ฝายจิวยี่เหน็ ขงเบง หลักแหลมรูนำ้ ใจคนจึงวานานไปจะเปน ศัตรูตอ งรบี กำจัดเสยี ครน้ั อยูมาเลาปรู
ขาววาซุนกวนตัดสินใจตโี จโฉจึงจดั แจงพลทหารสิ้นไปตัง้ อยู ณ เมืองแฮเคา จิวยีจ่ งึ แสรง ทำอุบายเชญิ
เลา ปม าปรึกษาราชการทีเ่ มอื งกงั ตงั๋ หวังลอบฆาเสยี เลา ปจ ึงพากวนอูมาดว ย ทหารจวิ ยี่เหน็ กวนอูจึง
เกรงกลัวยิง่ นักมอิ าจทำอนั ตรายเลาปได ฝายขงเบงรูวา เลาปมายงั กงั ตั๋งจงึ เขาพบแลววา เดือนอาย
แรมหาคำ่ ใหจูลงมารบั ณ ริมฝงแมน้ำ แลว เลาปก็ลากลับไป ณ เมอื งแฮเคา

๔๑

เรื่องยอ สามกก : ตอนที่ ๔๐ ขงเบง ยมื เกาทณั ฑ

ฝายชัวมอ เตียวอนุ จัดแจงฝก ทัพเรอื ใหกลา แขง็ ดวยทหารโจโฉเปนชาวเหนือไมช ำนาญทางเรือ
จิวยีร่ ดู ังน้นั กค็ ิดอุบายกำจัดชวั มอ เตยี วอนุ เสีย พอดีเจียวกา นขามมายงั ณ กังต๋ังหวังเกลย้ี กลอ มจิวยี่
เขา ดว ยโจโฉ จวิ ยเี่ ห็นไดทีจงึ ทำทีเชิญเจยี วกานกนิ โตะ แลวเผลอหลบั ไป ฝา ยเจียวกานนอนไมหลบั ลกุ
ข้นึ มา พบจดหมายทชี่ วั มอ เตียวอนุ สง มาใหจ วิ ย่ีทีจ่ ิวยปี่ ลอมไว สำคญั วาจริงก็รีบแอบนำจดหมาย
กลบั มาใหโจโฉ

ฝายโจโฉคร้ันไดเปดอา นแลว มริ ูเทาทนั กลจวิ ย่ี จงึ เรียกใหช ัวมอ เตียวอุน ไปประหารเสยี จิวยแ่ี จง
ดังน้นั ในอบุ ายกม็ ีความยินดสี น้ิ วิตก ฝายขงเบงรูเทาทันกลจิวยี่ จวิ ยร่ี ดู งั นั้นกม็ ีความริษยาขงเบงเปน
อนั มาก คิดอบุ ายหาขงเบง เขามาแลว วาใหช ว ยทำเกาทณั ฑสบิ หม่นื ดอกในสบิ วัน ขงเบง รูดงั นัน้ กแ็ จง
วา จิวยี่ปราถนาจะหาความผดิ ใสต ัวเสยี จะไดฆาเสยี จงึ ออกปากเพยี งวา จะไดลูกเกาทัณฑใ นสามวัน
เทา นั้น จิวยจี่ งึ นกึ วาขงเบงหลงในอุบายตวั เขา แลว

ฝายขงเบงนงิ่ เสยี สองวันครน้ั วันท่ีสามจึงชวนโลซกลงเรอื แลว พาเรอื เลก็ ยี่สิบลำ ไปยงั ทพั โจโฉ
ตอนดึก เรือแตละลำนนั้ เตม็ ไปดวยหนุ ฟางมดั สีดำเปนอันมาก ขณะนั้นหมอกลงจัดฝา ยโจโฉเหน็ เรอื
แลน เขา มา ก็สำคัญวาเปน เรือขา ศกึ ก็ระดมยิงเกาทัณฑเ ขาใสเ รอื เปน อนั มาก มิเห็นวาทหารมากแล
นอย ครน้ั ลกู เกาทณั ฑเตม็ ฝง ขงเบงกใ็ หกลบั แคมรบั อีกฝง นงึ จนเรือแตละลำเต็มไปดวยเกาทัณฑจงึ ยก
กลับ ไดเ กาทัณฑต ดิ ฟางมาเปนอันมากนับไดเกินสบิ หม่นื จวิ ย่เี หน็ ดังนน้ั กท็ อดใจใหญแลว วา ขงเบงมี
สติปญญาลกึ ซึง้ ย่งิ นกั


Click to View FlipBook Version