The words you are searching are inside this book. To get more targeted content, please make full-text search by clicking here.

วรรณกรรมแนวสมจริงกึ่งแฟนตาซี สำหรับเยาวชน 14 ปี ขึ้นไป

Discover the best professional documents and content resources in AnyFlip Document Base.
Search
Published by iamwan.cyn, 2022-07-14 06:21:13

ถึง...บ้าน

วรรณกรรมแนวสมจริงกึ่งแฟนตาซี สำหรับเยาวชน 14 ปี ขึ้นไป

เชา้ วนั น้ ีอากาศไม่แจ่มใส หรือเป็ นเพราะอารมณ์
ที่ยงั คัง่ ขา้ งอยู่จากผลพวงของบ่ายวานน้ ี ทาใหห้ นูรูส้ ึกว่า
อะไร ๆ ก็ไม่จรรโลงใจสักเท่าไหร่ ไม่ว่าจะเหตุผลใด
ตอนน้ ีหนูก็รูส้ ึกสภาพแวดลอ้ มรอบกายไม่อานวยใหห้ นู
อยากลุกข้ ึนมาทาอะไรสกั อยา่ ง นอกจากนอนเขียนบนั ทึก

แลว้ ทาไมหนูถึงยังจดบันทึกอยู่อีกน่ะ ไม่รูส้ ิ คง
เป็ นเพราะการทะเลาะเมื่อวานไม่ใช่เร่ืองท่ีจะมายุติการ
เขียน หรืออาจจะเป็ นเพราะหนูไม่ไดเ้ ขียนเพราะคนไรบ้ า้ น
เขียนเหมือนหนูก็ได้ หนูเขียนเพราะอยากบอกพ่อแม่จริงๆ
คิดไดแ้ บบน้ ี หนูเลยตัดสินใจลุกจากเตียง เพ่ือไปหาเขา
และบอกกบั ตวั เองวา่ หนูตอ้ งคุยกบั เขาใหไ้ ดเ้ ลย

มันดีนะคะ การได้เขียน เหมือนได้แบ่งปั น
เร่อื งราว และไดท้ บทวนตวั เองไปดว้ ย ตอนน้ ีหนูเลยพอจะรู้
ว่าที่ทะเลาะกนั ไปเม่ือวาน มนั ตอ้ งไดร้ บั การแกไ้ ข และไม่
ควรปล่อยท้ ิงไวน้ านเกินไปเพราะมนั เป็ นเร่ืองที่แทบจะไม่มี
แก่นสารอะไรมากนัก นอกจากคนไรบ้ า้ นไม่ไดบ้ อกความ
จริง (หรือโกหก)

เขากล่าวคาขอโทษเพื่อให้หนู รู้ว่าเขาเสียใจ
เพียงใด เขาไม่กลวั ที่หนูจะรูค้ วามจริงเรื่องการกระทาของ

๔๗

เขา แต่เขาเสยี ใจที่เขาทาใหห้ นูผิดหวงั เขาไมค่ วรหลอกหนู
ดว้ ยวิธีน้ันต้ังแต่แรก ซ่ึงความจริงแลว้ หนูปฏิเสธอยู่ในใจ
เพราะวิธีของเขาค่อนขา้ งไดผ้ ล เขากุมมือหนูอย่างรูส้ ึกผิด
พรอ้ มบอกวา่ ‘โปรดอยา่ เป็ นเหมอื นเขา’

หนูพรอ้ มใหอ้ ภยั เขาต้งั ใจวินาทีน้ัน เพราะแววตา
และน้าเสียงของเขาท่ีหนูสัมผัสไดเ้ ต็มไปดว้ ยความหวงั ดี
และความกลัว เขากลัวที่จะไม่กลา้ กา้ วออกมาจากเงามืด
ของเขา แต่เขาก็ยงั ยอมใหต้ นถูกมองในแง่รา้ ยทีหลงั เพ่ือให้
หนูไม่เดินตามรอยเขา หนูปรับความเขา้ ใจกับเขาไดใ้ น
ที่สุด แต่การสนทนาของเราก็ไม่ไดจ้ บลงตรงน้ัน ท่ีเขามา
คุยกบั หนูไม่ไดเ้ พียงมาขอโทษอยา่ งเดียวเท่าน้ัน แต่เขาจะ
มาบอกลา เพราะถึงเวลาท่ีเขาตอ้ งจากไปแลว้

๔๘

คราแรกหนูรูส้ ึกทุกข์ใจระคนใจหาย เพราะมัน
กะทันหนั เกินไป แต่เขากลบั บอกว่าส่ิงน้ ีเป็ นเร่ืองปกติของ
คนสญั จรบนทอ้ งถนน เราจะไดเ้ จอผูค้ นและไดพ้ บการจาก
ลา หนูอยากร้งั เขาไวแ้ ต่ไม่มีอะไรหา้ มเขาได้ ดว้ ยเพราะหนู
ยงั มีครอบครัว และเขาก็สารภาพอีกอย่างว่าเขาไดย้ ินหนู
คุยกับภูตหินลูกสาว นั่นทาใหเ้ ขารูท้ ันทีว่าหนูไดเ้ รียนรู้
อะไรบางอย่างซึ่งทาใหเ้ ขาสบายใจแลว้ ว่าหลังจากน้ ีหนูจะ
เดินทางต่อไปโดยปราศจากเขาได้

คาพดู ท้ ิงทา้ ยของเขาคือบอกหนูวา่ เขารแู้ ลว้ วา่
จุดหมายการเดินทางของหนูคร้งั น้ ีคอื ท่ีไหน ดงั น้ันเขาจงึ ไม่
มสี ่งิ ใดใหห้ ว่ งอีกต่อไป และเพื่อไม่ใหท้ ุกคนรูส้ ึกเศรา้
จนเกินไปเขาจงึ พดู วา่

“การเดินทางแต่ละคร้งั ตอ้ งมีจุดจบ เพอื่ นาไปสู่
การเริ่มเดินทางคร้งั ใหม่ยงั ไงละ่ ”

คาพดู ของเขาสะกิดหวั ใจของหนูไดเ้ ชน่ เคย

๔๙

๑๐

๕๐

คนไรบ้ า้ นจากไปแลว้ เขาเป็ นคนสุดท้ายท่ีเจอ
ระหวา่ งทางแต่กลบั เป็ นคนแรกท่ีบอกลาการเดินทางคร้งั น้ ี

ครอบครัวภูตหินก็เสียใจไม่แพก้ ัน แต่พวกเขาดู
พยายามทาตวั รบั มือการจากลาคร้งั แรกน้ ีใหไ้ ด้ เพราะพวก
เขาคิดวา่ จะตอ้ งเป็ นตวั อย่างใหห้ นู พวกเขารูว้ ่าหนูตอ้ งพบ
เจอการจากลาถึงสองคร้งั สองคราวดว้ ยกนั หนแรกคือคน
ไรบ้ า้ น และหนที่สองกค็ อื พวกเขานัน่ เอง หนูพยายามจะไม่
เศรา้ เม่ือดูออกวา่ พวกเขาพยายามกนั แค่ไหน และแน่นอน
ว่าความจริงหนูรบั มือไดด้ ีประมาณหน่ึง เพราะคนไรบ้ า้ น
บอกหนูเองวา่ การพบกนั ของเราน้ันไม่ใช่เร่ืองบงั เอิญ มนั มี
เหตุผล คือเกิดจากความต้งั ใจของตวั พวกเราเอง ดงั น้ันการ
จากลาก็เช่นกนั เราตอ้ งลาเพราะเราไดเ้ รียนรอู้ ะไรระหวา่ ง
กันแลว้ หนูจึงไม่ควรเศรา้ เพราะเราสามารถเปลี่ยนจาก

๕๑

การเสียใจท่ีตอ้ งลามาเป้นรอคอย่าสกั วนั จะกลบั มาเจออีก
คร้งั ดีกวา่ เขาสอนหนูวา่ คนเราอยไู่ ดด้ ว้ ยความหวงั

เช่นเดียวกบั เขาที่หวงั เสมอว่าจะไม่มีใครตอ้ งเจอ
ชะตากรรมแบบเขาอีกแลว้ และเมื่อเขาไดเ้ จอหนู เขาก็
เลือกท่ีจะช่วยแกไ้ ข และเขาจะหวังต่อไปว่าจากน้ ีหนูจะ
เอาชนะอุปสรรคได้ และเดินหน้าต่อไปพรอ้ มกบั ความหวงั
ท่ีเคียงขา้ งสองเทา้ คนู่ ้ัน

ก่อนเราจากกนั คนไรบ้ า้ นบอกหนูดว้ ยวา่ หนูและ
ครอบครัวภูตหินคือโชคดีของเขา ในที่สุดเขาก็เป็ นนัก
เดินทางไดส้ กั ที

๕๒

๑๑

๕๓

การเดินทางเขา้ สู่ความเงียบต้ังแต่ที่คนไรบ้ ้าน
จากไป ครอบครัวภูตหินก็ใจหายเช่นเดียวกับหนู แต่หนู
รูส้ ึกวา่ ตวั เองเศรา้ เหลือเกิน เป็ นความรูส้ ึกคลา้ ย ๆ ตอนท่ี
ตัดสินใจออกจากบ้านมา เหมือนต้องจากลาคนใน
ครอบครวั แสดงวา่ หนูมองเขาเป็ นคนในครอบครวั แน่ ๆ

หลังจากคิดใหด้ ีแลว้ หนูบอกครอบครวั ภูตหินว่า
ตวั หนูเองก็จะกลบั บา้ นเหมือนกนั ภูตหินคุณพ่อแสดงท่าที
โล่งใจออกมา เขาเป็ นห่วงหนูมากหากเราตอ้ งแยกทางกนั
จริง ๆ ในขณ ะที่ภูตหินลูกมีท่าทีบางอย่าง ท่ีเขาไม่
แสดงออกชัดเกินไปใหห้ นูรูส้ ึกอึกอัด แมเ้ ขาจะพยายาม
แล้วหนูก็ยังสัมผัสได้ และจากการเรียนรู้ระหว่างทาง
มาแลว้ หนูไม่นิ่งเฉยแน่นอน หนูเก็บความสงสยั น้ันเอาไว้
และหาโอกาสถามตอนอยกู่ บั เขาสองคน

“เธอรสู้ กึ อยา่ งไร”

ภูตหินลูกสาวนิ่งเงียบไปครู่หน่ึงราวกับเธอชัง่ ใจ
ว่าควรบอกหนูดีหรือไม่ แต่แลว้ เธอก็พูดข้ ึนมา หนูเขา้ ใจ
ทนั ทีวา่ ทาไมเธอถึงไม่กลา้ พดู

“ทาไมเธอถึงคิดจะกลบั บา้ น” เพราะเธอกลวั หนู
เปล่ียนใจ

๕๔

“ฉนั ไดบ้ ทเรยี นจากการเดินทางคร้งั น้ ีแลว้ ”
“เท่ากับว่าเธอไปข้างหน้า เพื่อกลับมาที่เดิม
น่ะสิ”
“แบบน้ ีเรียกยา่ อยกู่ บั ท่ีหรือเปลา่ ”
“คนท่ียา่ อยูก่ บั ที่ เธอรูส้ กึ วา่ เวลาท่ีเธอใชม้ นั ไรค้ ่า
หรือเปล่าล่ะ”
“ถา้ เธอรูส้ ึกว่าตัวเองไดอ้ ะไรจากการยา่ อยู่กับท่ี
บางทีมนั ก็มีประโยชน์เหมือนกนั นะ”
หนูถามเธอ ไดค้ วามเห็นจากเธอ หนูคิดวา่ ตวั เอง
คิดถูกท่ีทาแบบน้ัน เพราะมนั ทาใหห้ นูย่ิงมนั่ ใจเขา้ ไปอีกวา่
ตวั เองตดั สินใจถูก
หนูเขยี นบนั ทึกเป็ นคร้งั สุดทา้ ย เขยี นหวั กระดาษ
ถึงบา้ นอยา่ งท่ีทาทุกคร้งั

๕๕

ถึง...บา้ น
หนู ต้ังใจว่าบันทึกเร่ืองราวการเดินทางคร้ัง

สดุ ทา้ ย หนูจะไปสง่ มนั ใหถ้ งึ มือพอ่ กบั แมด่ ว้ ยตวั เอง
จาก...ลูก

๕๖

๑๒

๕๗

ก่อนเราจากกนั หนูเตรียมโหลแกว้ ท่ีเคยแอบเก็บ
น้าทะเลไวม้ อบใหค้ รอบครัวภูตหิน หนูบอกพวกเขาว่า
เม่ือไหร่ท่ีพระอาทิตย์ข้ ึนหรือตก หากคิดถึงกัน อย่าลืม
ยกโหลแกว้ ข้ ึนมาถือไว้ แลว้ มองพระอาทิตยผ์ ่านน้าทะเลใน
น้ัน พวกเขารบั ปากวา่ จะทาทุกวนั

พวกเขาไม่ลืมใหห้ ินราลึกแก่หนูเพ่ือเป็ นท่ีระลึก
เช่นกัน ทุ กก้อนมีลวดลายจากมนตร์วิเศษ ปรากฏ
รายละเอียดเรื่องราวท่ีเราเจอระหว่างทาง เพ่ือจะไดไ้ ม่ลืม
สิ่งท่ีเกิด หินบรรจุในโหลแกว้ แบบเดียวกับที่ใส่น้าทะเล
ดว้ ยเหตุผลน้ ีหนูจึงถือวา่ มนั เป็ นสญั ลกั ษณเ์ ก็บความทรงจา
อนั ล้าคา่ ของพวกเรา

หนูมองจดหมายฉบบั สุดทา้ ยท่ีต้งั ใจไปส่งถึงบา้ น
พลันนึกถึงที่มาของจดหมายทุกฉบับ คนไรบ้ า้ นบอกว่า

๕๘

ก่อนจะเปิ ดใจกับใคร ให้เปิ ดใจกับตัวเองก่อน หนูต้อง
ยอมรับและซ่ือสัตยก์ ับตัวเองว่าเหตุผลท่ีออกจากบา้ นมา
แทจ้ ริงแลว้ เพราะตอ้ งการความสนใจจากพ่อแม่ ดงั น้ันเมื่อ
ได้คาตอบที่ทาให้รู้ที่มาของจดหมายแล้ว หนู ไม่ควร
เสียเวลาไปมากกวา่ น้ ี ระหวา่ งการเดินทางทาใหห้ นูรูว้ า่ แม้
การเปิ ดใจคุยกับคนแปลกหน้าน้ันเป็ นเร่ืองง่ายมากกว่า
การเปิ ดอกคุยกับคนใกล้ตัว แต่เพราะยังไงครอบครัว
ก็คือครอบครัว หากไม่คุยเรื่องในบ้านกับครอบครัว
ใหไ้ ปคุยกบั คนอ่ืนกไ็ มม่ ีประโยชน์อะไร

๕๙

บทสง่ ทา้ ย

๖๐



“สกั วาการเดินทางยงั ไมจ่ บ
มิอาจพบจะส้ นิ สุดจดุ ไหน
จาตอ้ งลามาจะกลา่ วบทไป
จะอยา่ งไรขอเป็ นไปดว้ ยดี
ดว้ ยเด็กหญิงรูป้ ัญหาควรเปล่ียนปรบั
เตรียมตวั กลบั สู่บา้ นอยา่ งเร็วร่ี
หวงั ทาบา้ นเป็ นบา้ นอยา่ งปรีดี
ดว้ ยประการฉะน้ ีขอลาเอย”

๖๑

ทนั ทีที่โบกมือลาครอบครวั ภตู หนิ หนูก็เตรยี มตวั
เดินทางพรอ้ มเจา้ ปู หนน้ ีมนั่ ใจแลว้ วา่ จุดหมายของตวั เอง
คือท่ีไหน

ไมเ่ ป็ นไรเลยหากที่บา้ นจะยงั มีกองจดหมายที่ยงั
ไม่มใี ครเปิ ดอ่านวางไว้ เพราะหนูยนิ ดีที่จะเล่าเรอ่ื งท้งั หมด
ใหพ้ อ่ กบั แม่ฟังใหมด่ ว้ ยตวั เอง

๖๒



ชญานิศ บุญสกุลศกั ด์ิ (วา่ น)
เกิดวนั ท่ี ๓ กนั ยายน พ.ศ. ๒๕๔๒
จบการศึกษาช้นั มธั ยมศึกษาตอนตน้ จากโรงเรยี นเซนตร์ าฟาแอล
และจบการศึกษาช้นั มธั ยมศึกษาตอนปลายจากโรงเรยี นเซนตโ์ ยเซฟทิพวลั
กาลงั จะสาเรจ็ การศึกษาระดบั ปริญญาตรี สาขาวรรณกรรมสาหรบั เด็ก
คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลยั ศรีนครนิ ทรวิโรฒ ในปี พ.ศ. ๒๕๖๕

ถึง...บา้ น
เร่อื งและภาพ : ชญานิศ บุญสกุลศกั ด์ิ
อาจารยท์ ่ปี รกึ ษา : อ. อจั ฉรา ประดิษฐ์
ขอขอบคณุ : ผศ.รพนิ ทร (ณ ถลาง) คงสมบูรณ์ อ.อนุสรา ดีไหว้

อ.ดร.ธนั ยา พทิ ธยาพทิ กั ษ์ อ.พิชญา นิลรุง่ รตั นา
วรรณกรรมเยาวชน แนวสมจรงิ กง่ึ แฟนตาซี สาหรบั เดก็ ๑๔ ปี ข้ ึนไปตน้ ฉบบั
วรรณกรรมสาหรบั เด็กนิพนธ์ ประจาปี การศึกษา ๒๕๖๔
ผลงานสรา้ งสรรคใ์ นรายวิชา วด ๔๕๑ ภาคนิพนธท์ างวรรณกรรมสาหรบั เดก็
หลกั สูตรศิลปศาสตรบณั ฑิต สาขาวิชาวรรณกรรมสาหรบั เด็ก
ศนู ยก์ ารศึกษาระดบั ปรญิ ญาตรี คณะมนุษยศาสตร์
มหาวทิ ยาลยั ศรีนครินทรวิโรฒ




Click to View FlipBook Version