หลวงปู่ศุขRev.0

หลวงป่ ศู ขุ เกสโร วดั ปากคลองมะขามเฒ่า

ทรงแจกผา้ เจียดลงเลขยนั ต์ ศกั ด์ิสิทธ์ิใหแ้ ก่ทหารทกุ คน
พระองคม์ ีรบั สง่ั วา่

ผ้าประเจยี ดทข่ี ้ามาแจกแก่พวกเจ้านี้ เป็ นของท่านอาจารย์วดั
มะขามเฒ่า มีอานุภาพและอภนิ ิหารยิง่ ถ้าใครมคี วามเคารพ
นับถือสามารถเดินบนผิวนา้ ไม่จมน้าตายและป้องกนั สัตว์ร้าย
นานาชนิด การที่นามาแจกในวันนใี้ ครจะทดลองโดดลงใน
ทะเลให้ข้าดูบ้างหรือไม่

ทหารทกุ คนฟังแลว้ เงยี บกริบ ไม่มีใครกลา้ ตอบและคงไมม่ ี
ใครคดิ เส่ียง เพราะขณะน้นั เรือลอยลาอยทู่ ่ามกลางดงฉลาม
เสดจ็ ในกรมรู้สึกไม่พอพระทยั ในความไม่พดู ไม่กลา้ ของ
เหล่าทหารท้งั หลาย พระองคจ์ ึงตรงมาทีน่ ายยงั หาญทะเล
ทรงรบั สง่ั ถามวา่ อ้ายยงั เอง็ พอจะกล้าลงไปว่ายเล่นในทะเล
ให้สนุกสักคร้ังหรือไม่ ให้ข้าเห็นความศักด์สิ ิทธ์ิในผ้าเจยี ด
ของท่านอาจารย์สักหน่อยไม่ได้รึ

นายยงั ทลู ตอบ กระหม่อมจะขออาสาพระเจ้าข้า

เสด็จในกรมทรงดีพระทยั พร้อมกบั ทรงพระสรวลอยา่ งชอบ
ใจในความไม่ประหวนั่ พรัน่ พรึงของนายยงั จึงรับสงั่ อีกวา่
อ้ายยงั มงึ สมชายชาตทิ หาร จะรอช้าอยู่ทาไม อาราธนาแล้ว

หลวงป่ ศู ขุ เกสโร วดั ปากคลองมะขามเฒา่

ระลึกถึงท่านอาจารย์วัดมะขามเฒ่าเสียก่อน แล้วกระโดดลง
ไปเลย

นายยงั ยอดนกั มวยเมืองโคราชจึงออกเดินไปยงั กราบเรือ แลว้
ก็พงุ่ ตวั ลงในทะเลลึกอยา่ งไม่เกรงกลวั อะไรท้งั สิ้น เหมือน
ปาฏหิ าริย์ เหล่าทหารเรือทกุ คนไดเ้ ห็นนายยงั ลงไปยนื เด่น
บนผวิ น้าอยา่ งอศั จรรย์ และรอบขา้ งนายยงั มีปลาฉลามหลาย
ตวั เวยี นวา่ ยอยรู่ อบ ๆ แตไ่ ม่ไดท้ าอนั ตรายนายยงั แมแ้ ต่นอ้ ย

ทหารเรือตา่ งกล่าวเป็นเสียงเดียวกนั วา่ เป็นเพราะบุญบารมี
กฤตยิ าคมของเสด็จในกรม และความขลงั ศกั ด์ิสิทธ์ิของผา้
เจียดหลวงป่ ศู ขุ ลูกประดู่ทุกคนรีบยกผา้ เจียดข้นึ ไวท้ นั ที

คร้นั นายยงั ไตบ่ นั ไดเรือข้ึนมา ก็คุกเขา่ เขา้ กราบถวายบงั คม
เสด็จในกรม พระองคท์ รงพระสรวลดว้ ยความพอพระทยั กม้
พระวรกายลงเอาพระหตั ถล์ ูบศีรษะนายยงั ดว้ ยความเอน็ ดู
พลางตรสั วา่

ไอ้ยัง ข้าจะให้ฉายาเจ้าแต่บัดนีว้ ่า หาญทะเล จงเรียกเจ้ายังนี้
ต่อท้ายด้วย หาญทะเล ต่อแต่นี้ไป

หลวงป่ ศู ขุ เกสโร วดั ปากคลองมะขามเฒ่า

ยอดนักเลงจริง

คร้นั เสดจ็ ในกรมไปตากอากาศทางเรือ พอถึงสตั หีบก็เอาเรือ
เล็กลงเพอ่ื เทยี่ วหายงิ สตั วใ์ หเ้ พลิดเพลินบนเกาะ พระองค์
ทอดพระเนตรเห็นนกกระยางฝงู หน่ึงบินมาเกาะอยบู่ นกิ่งไม้
ทรงประทบั ปื น ร.ศ. เหนี่ยวไกยงิ ทนั ที ลูกกระสุนปื น ร.ศ.
กลบั ไม่ระเบดิ พยายามยงิ หลายคร้ังก็ยงิ ไม่ออกอยดู่ ี เสด็จใน
กรมทรงประหลาดพระทยั อยา่ งยงิ่ พระองคท์ รงสงบน่ิง
หลบั ตาอยคู่ รู่หน่ึง จงึ ลืมพระเนตร ราพงึ ข้นึ วา่

ชะรอยจะตอ้ งมีผมู้ ีอาคมอาศยั อยใู่ นเกาะน้ีแน่นอน จากน้นั
พระองคท์ รงพระราชดาเนินชมแมกไมไ้ ประยะหน่ึง ก็เหลือบ
เห็นกระตอ๊ บเล็กอยหู่ ลงั หน่ึงมุงดว้ ยจาก เสด็จในกรมจงึ แวะ
เขา้ ไปดูพร้อมกบั มหาดเล็ก

ขณะเดียวกนั ประตูกระตอ๊ บเปิ ดออก ชายวยั หา้ สิบเศษ กา้ ว
เดินออกมา เขามองดูเสด็จในกรมและมหาดเลก็ อยา่ งเฉยชา
แลว้ พดู ดว้ ยซุ่มเสียงขึงขงั วา่ นี่ พวกนี้จะมาล่าสัตว์ในป่ านี้
ไม่ได้นะ เสด็จในกรมทรงพระสรวลกอ้ งพลางตรัสวา่ สัตว์
ในป่ านีแ้ กเลยี้ งไว้ต้งั แต่เม่ือไร..และ แกช่ืออะไรรึ ชายสูงอายุ

หลวงป่ ศู ขุ เกสโร วดั ปากคลองมะขามเฒ่า

ตอบ ช่ือกัน เสดจ็ ในกรมถามอีก ทาไมมาอยู่ทน่ี ่ีคนเดียว ไม่
กลัวเสือกนิ หรือ

ไม่อยากอยู่ใกล้มนุษย์มันเหมน็ สาบ ข้าอยู่ทน่ี ่ีนานแล้ว ตก
เบ็ดหาปลา เกบ็ ผักเกบ็ หญ้ากิน เลยี้ งตวั คนเดยี วสบายใจดี..
แกล่ะเป็ นใคร บงั อาจมายิงสัตว์ในป่ าที่ข้ารักษาอยู่ ในแถวนี้
ไม่มใี ครกล้ามารังแกสัตว์ในเกาะนีห้ รอกนะ ตากนั บอก เสด็จ
ในกรมไดฟ้ ังคาพดู เยอ่ หยง่ิ ของตากนั ทรงรูส้ ึกหมนั่ ไสเ้ หลือ
กาลงั จงึ ตรัสออกไปวา่ เดยี๋ วกจ็ บั ตวั ไปถ่วงลงในอ่าวให้ขาด
ใจตายเสียเลย

ตากนั ไดฟ้ ังก็หวั เราะลนั่ ไม่แยแสคาขู่ แลว้ ยงั พดู ทา้ ทายอีก
วา่ อย่าว่าแต่อ่าวแค่นีเ้ ลย ในท้องทะเลข้ายงั เคยเดินเล่น
น่ังเล่นหลาย ๆ วันเลย พวกเอ็งเก่งจริงจับข้าใส่กระสอบมดั
เอาไปถ่วงในอ่าวได้เลย

เสดจ็ ในกรมถูกลองดีอยา่ งน้ีมีหรือจะทรงยอม และอยากดู
ของดีจากตากนั ดว้ ย ทรงรับสงั่ มหาดเล็กที่ติดตามมาดว้ ย
ช่วยกนั จบั ตากนั มกั ใส่กระสอบ เอาข้นึ เรือเลก็ ไปถ่วงท่เี รือ
รบจอดทอดสมออยู่ โดยเอาเชือกโยงปากกระสอบตดิ ไวก้ บั
เรือรบ ท้งั ยงั ทรงรับสง่ั อีกวา่

หลวงป่ ศู ขุ เกสโร วดั ปากคลองมะขามเฒ่า

ถ่วงใหน้ านครบ ๒๔ ชวั่ โมง แลว้ ค่อยเอาข้นึ ถา้ ตายกเ็ อาไป
ฝังบนเกาะเป็นผเี ฝ้าเกาะไปเลย กล่าวกนั วา่ เสด็จในกรมทรง
ทราบดีวา่ ตากนั มีวชิ าไสยเวทยพ์ อตวั จึงเกิดการลองวชิ ากนั
ข้ึน คร้นั ครบ ๒๔ ชวั่ โมงทหารเรือก็ช่วยกนั ดึงกระสอบข้ึนมา
บนเรือ แลว้ แกม้ ดั ปากกระสอบออก ทกุ คนตอ้ งตะลึงเพราะ
เห็นตากนั นงั่ ขดั สมาธิยมิ้ แฉ่ง เชือกท่เี คยมดั มือมดั เทา้ หลุด
ออกหมด ตากนั ลุกข้ึนแลว้ คลานเขา่ เขา้ มากราบเสดจ็ ใน
กรม คงทราบแลว้ วา่ คนท่ตี นทา้ ทายเป็นเช้ือพระวงศพ์ ระองค์
จงึ ตรัสวา่ ตากนั แกมีวชิ าอะไรดี

ชายขมงั เวทรีบทูลตอบ เกล้ากระผมเป็ นลูกศิษย์หลวงพ่อวดั
มะขามเฒ่าจึงมวี ิชาอาคมตดิ ตวั อยู่บ้างพะยะค่ะ

เสดจ็ ในกรมทรงไดย้ นิ เช่นน้นั กป็ ี ตยิ นิ ดีอยา่ งยง่ิ ตรสั บอกไป
วา่ เออ กกู เ็ ป็ นศิษย์หลวงพ่อวัดมะขามเฒ่าเหมือนกัน แลว้
พระองคไ์ ดใ้ หเ้ รือเลก็ ไปส่งท่ฝี ่ัง พร้อมท้งั มอบอาหารการกิน
ท่จี าเป็ นไปดว้ ยในเวลาต่อมาจึงเรียกอ่าวแห่งน้ีวา่ อ่าวตากนั

ส่วนตากนั น้นั ชาวบา้ นยา่ นสตั หีบและบางเสร่น้นั ศรทั ธากนั
มาก จนเป็นทเ่ี ล่ืองลือวา่ แกเก่งดา้ นกสิณ สามารถท่ีจะใช้

หลวงป่ ศู ขุ เกสโร วดั ปากคลองมะขามเฒา่

อานาจจติ บงั คบั ธรรมชาตไิ ด้ เช่น หา้ มฝน ลุยไฟ
ล่องหน กาบงั ตน เรียกลมเรียกฝนได้

มีวตั ถุมงคลทแี่ กสร้างจนดงั สืบมาทกุ วนั น้ีคอื “ปลดั ขิก” ซ่ึง
ทามาจากกลั ป์ ปังหา ซ่ึงมีอยใู่ นทอ้ งทะเล ถือเป็นของขลงั
ตามธรรมชาติ วา่ กนั วา่ หลวงพอ่ อ๋ี วดั สตั หีบ กร็ ่าเรียนจากตา
กนั น้ีแหละ

ตะกรุดสามกษัตริย์

ในคราวหน่ึงกรมหลวงชุมพรฯ ไดเ้ สด็จไปเยย่ี มหลวง
ป่ ูศขุ ท่วี ดั ปากคลองมะขามเฒ่า มีจางวางถึกตามเสดจ็ ไปดว้ ย
พร้อมกบั ทหารเรืออีกหลายนาย และวนั น้นั หลวงป่ ศู ขุ ไดท้ า
พธิ ีลงตะกรุดสามกษตั ริยใ์ หเ้ สด็จในกรมซ่ึงขณะน้นั เป็นเวลา
๑๒. 22. น. พอดี หลวงป่ ไู ดก้ ล่าวกบั เสด็จในกรมวา่

วชิ าอาคมต่าง ๆ ท่ีอาตมภาพได้ประสิทธ์ปิ ระสาทให้พระองค์
ไว้มากแล้วแต่ยงั ขาดของสาคญั อีกส่ิงหน่ึง สิ่งนีพ้ ระองค์จะ
ขาดไม่ได้เพราะจะต้องตดิ ตวั ไว้กับพระองค์เสมอ เป็ นของ
วิเศษทีม่ ีอภนิ ิหารมาก

หลวงป่ ศู ขุ เกสโร วดั ปากคลองมะขามเฒ่า

นอกจากน้ีหลวงป่ ไู ดต้ ระเตรียมส่ิงของไวใ้ หค้ ือ แผน่ โลหะ
เป็นเงนิ หนกั ๑ บาท นาคหนกั ๑ บาท และทองคาหนกั ๑ บาท
รวมกนั เป็น ๓ บาท สามารถแกอ้ าถรรพณ์ตา่ ง ๆ ได้

เมื่อลงตะกรุดแลว้ เอาดา้ ยสายสิญจน์มาเสกแลว้ ควนั่ รอ้ ยผกู
เอวหรือจะคลอ้ งคอกไ็ ด้ ของสิ่งน้ีแหละท่หี ลวงป่ ศู ขุ ต้งั ใจทา
ถวาย และกล่าวกบั พระองคอ์ ีกว่า รอเดยี๋ ว เข้าทบี่ ูชาก่อน

หลวงป่ ูก็เขา้ หอ้ ง จุดธูปเทียนจนควนั ตลบออกมาถึงขา้ งนอก
สกั ครู่หน่ึงจึงเชิญเสด็จในกรมเขา้ ไปในหอ้ ง ครู่ใหญ่ท้งั คู่ ก็
เดินออกมาจากหอ้ ง ในมือของหลวงป่ ูศขุ ถือเหล็กกบั แผน่
โลหะและดา้ ยควนั่ สีขาว อีกมอื หน่ึงถือเทียนเล่มโตนาเสดจ็
ในกรมลงจากกฏุ ิ จางวางถึกและทหารคนสนิทรีบกา้ วตาม
ออกไปดว้ ยจนถึงศาลาน้าหนา้ วดั หลวงป่ ูจงึ พดู วา่ พระองค์
รออยทู่ นี่ ี่เดี๋ยว อาตมาจะระเบิดน้า ลงไปทาตะกรุดท่ีกลาง
แม่น้าเดี๋ยวนี้

กรมหลวงชุมพรฯ มิไดต้ รัสตอบแต่ประการใด คงยนื นิ่งอยทู่ ี่
ศาลาพรอ้ มดว้ ยเหล่าทหารคนสนิท ส่วนหลวงป่ ศู ขุ ก็หนั ตวั
กา้ วเดินลงบนั ไดทา่ น้า มีเทียนเล่มใหญจ่ ดุ ไฟลุกโชติช่วง ตวั
ท่านคอ่ ย ๆ จมหายไปในน้าในทสี่ ุด

หลวงป่ ศู ขุ เกสโร วดั ปากคลองมะขามเฒา่

ทกุ คนเฝา้ มองดว้ ยใจระทกึ เพราะเป็นเร่ืองท่ีน่าอศั จรรยย์ งิ่ นกั
นอ้ ยคนจะมีโอกาสเช่นน้ี หลายคนเฝา้ จบั จอ้ งทอ้ งน้าอยา่ งใจ
จดใจจ่อ ท่ามกลางสายน้าท่ีไหลวกวนไปมา นานเกือบหน่ึง
ชว่ั โมง หลวงป่ จู ึงเดินข้นึ มาทบ่ี นั ไดศาลาทา่ น้า เทยี นยงั สวา่ ง
เหลือเพยี งคบื กวา่ ๆ ผา้ สบง จีวร หาไดเ้ ปี ยกน้าไม่

หลวงป่ ขู ้นึ มาแลว้ ก็มุ่งสู่กุฏทิ นั ที แตก่ ไ็ ม่ลืมหนั มาเชิญเสด็จ
ในกรมฯ ใหไ้ ปกฏุ ิพร้อมกนั เมื่อเดินไปถึงและเขา้ หอ้ งบชู า
หลวงป่ เู อาเทยี นท่เี หลือปักไวบ้ นโตะ๊ หมู่บูชา จึงไดน้ งั่
ลง หลวงป่ ศู ขุ ส่งตะกรุดสามกษตั ริยใ์ หเ้ สด็จในกรมฯ พลาง
วา่ เก็บไว้ให้ดีไปไหนมาไหนกใ็ ห้เอาตดิ ตัวตลอดเวลา

พระองคท์ รงกราบแลว้ รบั เอาตะกรุดจากหลวงป่ ู พลางตรสั
ถามวา่ ท่านอาจารย์ ตะกรุดนี้มีข้อห้ามอะไรหรือไม่ หลวงป่ ู
บอก ไม่มีข้อห้ามอะไร ทองคาตกอยู่ท่ไี หนก็เป็ นทองคาอยู่
นั่นแหละ

จากน้นั หลวงป่ ูเอาพระเครื่ององคเ์ ล็กดา ๆ มาแจกใหเ้ หล่า
ทหารท่ตี ามเสด็จพรอ้ มกบั ประพรมน้ามนตใ์ หท้ วั่ หนา้ จน
เวลา ๑๕.๓๐ น. พระองคจ์ ึงไดม้ าลงเรือและเสดจ็ กลบั

หลวงป่ ศู ขุ เกสโร วดั ปากคลองมะขามเฒา่

ตะกรุดสามกษตั ริยน์ ้ี กรมหลวงชุมพรฯ มิเคยเอาออกห่างพระ
วรกายเลย เท่าที่ทราบมาตะกรุดดอกน้ีตกอยทู่ ห่ี ม่อมเจา้ รงั สิ
ยากร เนื่องจากก่อนท่เี สด็จในกรมจะส้ินพระชนม์ พระองค์
ทรงหยบิ ตะกรุดสามกษตั ริยด์ อกน้ีออกจากคาดเอว มอบ
ใหก้ บั หม่อมของท่าน ทรงรบั สงั่ ว่า เอาเก็บไว้ให้เจ้าต่นุ คือ
หม่อมเจา้ รังสิยากร โอรสพระองคโ์ ปรดของเสด็จในกรม

ในช่วงสมยั มหาสงครามเอเชียบูรพา เสด็จในกรม

สิ้นพระชนมแ์ ลว้ หม่อมเจา้ รงั สิยากรประทบั อยใู่ กลว้ ดั คอก

หมู คลองบางหลวง ฝั่งธนบุรี วนั น้นั เวลา ๑๐.๓๐ น. ฝงู บนิ

ฝ่ายสมั พนั ธมิตรส่งป้อมบินมาท้งิ ระเบิด ฐานทพั ญป่ี ่ ุน

เคร่ืองบินสีน้าเงนิ สะทอ้ นแสงอาทิตยว์ บั วาวเตม็ ทอ้ งฟ้า

หม่อมเจา้ รังสิยากรแหงนหนา้ มองฝงู บินทบ่ี นิ ผา่ นไป พรอ้ ม

กบั พดู กบั นายทหารผหู้ น่ึงท่ียนื มองดูเครื่องบิน ดว้ ยกนั

ฉบั พลนั น้นั ก็ไดย้ นิ เสียงลูกระเบดิ ทล่ี งถล่มทาง

ปากคลองตลาดเทเวศร์สนนั่ หวนั่ ไหว นายทหารผนู้ ้นั ทาความ

เคารพก่อนจะถามหมอ่ มเจา้ รังสิกากรวา่ ฝ่าบาทไม่กลวั ระเบิด

หรือหม่อมเจา้ รงั สิยากรไดฟ้ ังกค็ วกั เอาตะกรุดข้นึ จากกระเป๋ า

เส้ือชูใหด้ ู แลว้ พดู วา่ จะต้องกลวั อะไร น่ีเสด็จพ่อให้ของดไี ว้

หลวงป่ ศู ขุ เกสโร วดั ปากคลองมะขามเฒา่

ลูกปื นย้อนกลับ

เร่ืองเล่า คร้งั หน่ึงหลวงป่ ูศขุ รับนิมนตเ์ จา้ นายพระองคท์ ่ี
กรุงเทพ ซ่ึงเคยไดร้ ับทราบกิติศพั ยห์ ลวงป่ ูศุขจากเสด็จใน
กรม ขณะเม่ืออยกู่ บั หลวงป่ ศู ขุ ตามลาพงั แลว้ เจา้ นายพระองค์
น้นั ไดถ้ ามหลวงป่ ศู ุขวา่ การท่ที ่านทาใหป้ ื นยงิ ไม่ออก หรือ
ออกแตไ่ ม่ถูกน้นั ทาไดจ้ ริงหรือไม่ หลวงป่ ูศุขบอกวา่ จริง
เพราะเป็ นเร่ืองธรรมดาของผทู้ ่ีมีจิตกลา้ แขง็ กจ็ ะทาได้ ท้งั น้ีก็
อยกู่ บั พทุ ธคุณท้งั น้นั ไม่ไดน้ อกเหนือเป็นอยา่ งอน่ื

เจา้ นายพระองคน์ ้นั จึงขอทดลอง หลวงป่ ศู ขุ จึงใหน้ าผา้ แดง
มาหน่ึงผนื จากน้นั ท่านไดเ้ อาของทีต่ ดิ ยา่ มมาใส่ผา้ แดงห่อไว้
แลว้ เป่ าคาถาไปหน่ึงเพ้ยี ง จึงส่งใหเ้ จา้ นายพระองคน์ ้นั ไป
ทดลองยงิ ดว้ ยปื นพระรามหก ซ่ึงเป็นปื นหลวงที่ผา่ นพธิ ี
มาแลว้ ปรากฏวา่ ยงิ ไม่ออกท้งั สามนดั จงึ ถามหลวงป่ วู า่ จะ
ใหเ้ สียงดงั ไดห้ รือไม่ หลวงป่ บู อกวา่ ได้ คร้ังยงิ ใหม่เสียงปื น
ดงั แตไ่ ม่ถูกห่อผา้ แดง ก่อนจากไปหลวงป่ ศู ุขไดม้ อบของท่ี
ระลึกไวใ้ หเ้ จา้ นายพระองคน์ ้นั คือ หวั กระสุนปื นพระรามหก
ยนื่ ให้ ปรากฏวา่ หวั กระสุนเป็นหวั กระสุนทีย่ งิ จากปื น
พระรามหกกระบอกน้นั เพราะสวมกบั ปลอกไดพ้ อดี

หลวงป่ ศู ขุ เกสโร วดั ปากคลองมะขามเฒ่า

อภญิ ญาจิตกล้าแขง็

วนั น้นั เวลาบา่ ย มีพระธุดงคร์ ูปหน่ึงแบกกลดเขา้ มาในวดั ปาก

คลองมะขามเฒ่า แวะข้นึ ไปหาหลวงป่ ศู ขุ โดยที่พระธุดงคร์ ูป

น้นั มีอาวโุ สมากกวา่ หลวงป่ ศู ขุ เม่ือสนทนาเก่ียวกบั การธุดงค์

และการเล่าเรียนวชิ าแลว้ พระธุดงตก์ ข็ อแลกเปลี่ยนวชิ าคม

กบั หลวงป่ ศู ขุ เป็นการขอแลกเปลี่ยนกนั ไม่ถือความเป็ น

อาวโุ ส แตเ่ รื่องอาคมน้นั วดั กนั ท่จี ิตเป็นหลกั เริ่มจากพระ

ธุดงคใ์ ชม้ ือกวาดเอาใบมะขามมากาแลว้ เป่ ามนตค์ าถาลงไป

กลายเป็ นตอ่ เป็ นแตน ท่านแน่มาก สาหรบั ผมจะทาอะไรใหด้ ู

สกั อยา่ งคิดวา่ ทา่ นก็คงทาไดไ้ ม่ยากนกั ทา่ นจึงไปที่

ตน้ มะขาม บริกรรมคาถาแลว้ เป่ าไปทก่ี ่ิงมะขามเหนือศรี ษะ

ท่านสามเพ้ยี ง ปรากฏวา่ ใบมะขามบนกิ่งคอ่ ย ๆ กลายเป็นตอ่

เป็ นแตนบนิ ออกจากก่ิงไปมามากมาย พระธุดงคเ์ ห็นดงั น้นั

ตลึง จนตวั ต่อตวั แตนกลบั กลายเป็นใบมะขามเหมือนเดิม จงึ

วา่ ทา่ นเก่งสมคาร่าลือจริง ๆ อยา่ งน้ีผมทาไม่ได้ หากจะสอนก็

ขอรับไวเ้ ป็นของประดบั บารมี หลวงป่ ูศุขกร็ ับปากวา่ จะสอน

วชิ าให้ และใหป้ ักกลดพกั อยใู่ นบริเวณวดั

หลวงป่ ศู ขุ เกสโร วดั ปากคลองมะขามเฒา่

จบบริบูรณ์