หลวงปู่เล่าให้ฟัง หลวงปู่ท่อน ญาณธโร

เปน็ ผเู้ ขา้ ถงึ พระไตรสรณคมน์ เปน็ ศรทั ธาทป่ี ระกอบดว้ ยปญั ญา
มเี หตมุ ผี ล เปน็ สมั มาทฐิ ิ ไมถ่ อื มงคลตนื่ ขา่ วโชคลางหรอื ของขลงั
ใดๆ นน่ั ! คอื ผทู้ ม่ี ศี รทั ธาอนั มน่ั คงแลว้ สว่ นผมู้ ศี รทั ธายงั ไม่
มน่ั คงเปน็ ผยู้ งั ยดึ ถอื มงคลตนื่ ขา่ ว ยดึ ถอื เอารปู ของพระพทุ ธเจา้
หรอื รปู ของครบู าอาจารย์ เปน็ สงิ่ ยดึ เหนย่ี วจติ ใจ กย็ งั ดกี วา่ ไป
ยดึ ถอื สง่ิ นอกแนวทางของพระพทุ ธศาสนาไปนบั ถอื เทพถอื ผฟี า้
ผแี ถน ผแี นนตาจมุ้ มะลมุ ทมุ หลวงปทู่ า่ นพดู อธบิ ายตอ่ ไปอกี
วา่ “รปู มงคลไมว่ า่ จะเปน็ รปู พระพทุ ธเจา้ รปู ครบู าอาจารย์ มนั
กเ็ ปน็ สงิ่ ทยี่ งั ศรทั ธาไดใ้ นระดบั หนง่ึ เมอ่ื เขาเหลา่ นนั่ เกดิ ความ
สนใจกจ็ ะเพยี รพยายามศกึ ษาเพม่ิ เตมิ จากการทไี่ ดอ้ า่ น ไดย้ นิ
ไดฟ้ งั เทศนข์ องครบู าอาจารยก์ จ็ ะกลอ่ มเกลาจติ ใจของคนนนั้ ให้
เหน็ ถกู เปน็ สมั มาทฏิ ฐิ มศี รทั ธาประกอบดว้ ยปญั ญา ความยดึ
ความถอื เรอื่ งรปู มงคลตนื่ ขา่ วเครอ่ื งรางของขลงั ทง้ั หลายกจ็ ะ
คลายไปเอง แตก่ ต็ อ้ งใชเ้ วลาบา้ งเปน็ ธรรมดา หลวงปทู่ า่ นเมตตา
อธบิ ายถงึ เหตแุ ละผลทบ่ี างคนทา่ นกเ็ มตตาให้ เพราะวา่ ศรทั ธา
ยงั ออ่ น บางคนทมี่ ศี รทั ธาดแี ลว้ ทา่ นกแ็ นะนำ� ใหเ้ หน็ ความเปน็ จรงิ
เลย เรอื่ งเกยี่ วกบั ศรทั ธาน้ี อาตมาเคยอา่ นหนงั สอื ของหลวงปู่
เทสก์ เทสรงั สี ทา่ นกลา่ วถงึ เรอ่ื งนอ้ี ยา่ งนา่ ฟงั และนา่ เอาเปน็
คตเิ ตอื นตนไดด้ ที เี ดยี ว

...หลวงปเู่ ทสกท์ า่ นกลา่ วไวว้ า่ ...

ศรทั ธา ถา้ มมี ากเกนิ ไป ขาดปญั ญา กก็ ลายเปน็ งมงาย
วริ ยิ ะ ถา้ มมี ากเกนิ ไป ขาดสมาธิ กก็ ลายเปน็ เหนด็ เหนอ่ื ย
สมาธิ ถา้ มมี ากเกนิ ไป ขาดปญั ญา กก็ ลายเปน็ โมหะ
ปญั ญา ถา้ มมี ากเกนิ ไป ขาดศรทั ธา กก็ ลายเปน็ ทฏิ ฐมิ านะ
ปญั ญา ถา้ มมี ากเกนิ ไป ขาดสมาธิ กก็ ลายเปน็ ฟงุ้ ซา่ น
สมาธิ ถา้ มมี ากเกนิ ไป ขาดวริ ยิ ะ กก็ ลายเปน็ เกยี จครา้ น
สว่ น..สต.ิ .นนั้ ถา้ มมี ากเทา่ ไร กม็ แี ต่ คณุ ไมม่ โี ทษ!...

หลวงปูเ่ ลา่ ใหฟ้ งั 49

หลวงป่เู ล่าใหฟ้ งั 50

เรอ่ื งที่ 9

บาป 14 ประการของมารดาบดิ า

เรอื่ งนเี้ กดิ ขน้ึ จากคณะศรทั ธาญาตโิ ยมทมี่ ากราบหลวงปู่
ทโ่ี รงพยาบาลวชิ ยั ยทุ ธ และไดน้ ำ� แผน่ พบั เลก็ ๆ ทที่ า่ นอาจารย์
ว.วชริ เมธมี าถวายหลวงปู่ เพอื่ ใหค้ นทม่ี ากราบหลวงปไู่ ดน้ ำ� ไป
อา่ น และอาตมากห็ ยบิ มาอา่ นดว้ ยกเ็ ลยนำ� มาเขยี นลง ณ หนงั สอื
เลม่ นเี้ พอ่ื เปน็ คตสิ อนใจอกี แงม่ มุ หนงึ่ เพราะโดยปรกตขิ องคน
เรานนั้ มกั จะไดย้ นิ ไดฟ้ งั เรอ่ื งความกตญั ญรู คู้ ณุ ของมารดาบดิ า
ทพี่ ระทา่ นนำ� มาเทศนาใหไ้ ดย้ นิ ไดฟ้ งั หรอื มหี นงั สอื ทเี่ กย่ี วขอ้ ง
กบั พระคณุ ของมารดาบดิ าทผี่ เู้ ปน็ บตุ รตอ้ งตอบแทน และรำ� ลกึ
ถงึ พระคณุ ของมารดาบดิ าจงึ เปน็ ผเู้ จรญิ นนั่ กเ็ ปน็ สงิ่ ทถี่ กู ตอ้ ง
ทง้ั ทางโลกและทางธรรม แตเ่ นอื้ หาในแผน่ พบั นก้ี ลา่ วถงึ การเลยี้ ง
ดบู ตุ รของมารดาบดิ าแบบไหนซงึ่ เปน็ การเพาะบม่ นสิ ยั ของบตุ ร
ตงั้ แตว่ ยั เยาวเ์ คยมผี ทู้ เ่ี ปน็ พอ่ แมห่ ลายๆ คนทมี่ ากราบหลวงปู่
แลว้ ขอพร ขอบารมหี ลวงปชู่ ว่ ยใหล้ กู ของตนบอกงา่ ยสอนงา่ ย
ดว้ ยเถดิ
ทกุ วนั นบ้ี อกสอนอะไรกท็ ะเลาะกนั ทกุ ทตี อนนก้ี ลมุ้ ใจ
เหลอื เกนิ หลวงปทู่ า่ นเองกไ็ มร่ วู้ า่ จะชว่ ยยงั ไงเหมอื นกนั เพราะ
เรอื่ งราวทที่ ำ� ใหเ้ ขากงั วลใจเปน็ ทกุ ขใ์ จอยใู่ นขณะนสี้ าเหตกุ เ็ กดิ
จากการเลย้ี งดลู กู ตง้ั แตว่ ยั เยาวข์ องเขาเอง ดงั นน้ั เรอื่ งราวของ
บาป 14 ประการของมารดาบดิ าทที่ า่ นอาจารย์ ว. วขริ เมธี
ไดเ้ ขยี นถงึ อกี แงม่ มุ หนงึ่ ของมารดาบดิ าไวอ้ ยา่ งนา่ คดิ นา่ พจิ ารณา
เรอ่ื งราวทง้ั หมดนนั้ มดี งั น้ี

หลวงปูเ่ ลา่ ใหฟ้ ัง 51

1. พอ่ แม่ บางคนทำ� รา้ ยลกู ดว้ ยการ..รกั เขามากเกนิ ไป ผลกค็ อื
เกดิ ภาวะ รกั จนหลง ลกู ของตนถกู ทกุ อยา่ ง ลกู ของตนดกี วา่
คนอน่ื เสมอ อนั สง่ ผลใหล้ กู กลายเปน็ คนอตั ตาสงู เชอื่ มน่ั ตนเอง
ในทางทผ่ี ดิ ชอบดถู กู คนอน่ื เปน็ ตวั ปญั หาแตไ่ มย่ อมรบั วา่ ตน
เปน็ คนสรา้ งปญั หา

2. พอ่ แม่ บางคนทำ� รา้ ยลกู ดว้ ยการ..ตามใจเขามากเกนิ ไป
ผลกค็ อื พอ่ แม่ กลายเปน็ ขา้ ชว่ งใชข้ องลกู สว่ นลกู กก็ ลายเปน็
ลกู บงั เกดิ เกลา้ ทพ่ี อ่ แมต่ อ้ งยอมใหเ้ ขา อยา่ งทหี่ นกั กวา่ นน้ั กค็ อื
ถา้ พอ่ แมไ่ มย่ อมตามทล่ี กู ตอ้ งการ ลกู บางคนถงึ ขนั้ ทำ� รา้ ย
ทบุ ตพี อ่ แม่

3. พอ่ แม่ บางคนทำ� รา้ ยลกู ดว้ ยการ..ไมก่ ลา้ หา้ มปรามสงั่ สอน
เมอ่ื ลกู ทำ� ผดิ ทำ� เลว ทำ� บาปผลกค็ อื ลกู สญู เสยี สามญั สำ� นกึ
แยกแยะ ถกู ผดิ ดี ชวั่ ไมเ่ ปน็ มองไมเ่ หน็ เสน้ แบง่ ทางจรยิ ธรรม
วา่ ดเี ปน็ อยา่ งไร ชวั่ เปน็ อยา่ งไร จงึ กลายเปน็ นกั เลงอนั ธพาล
ระรานผคู้ นเขาไปทวั่

4. พอ่ แม่ บางคนทำ� รา้ ยลกู ดว้ ยการ..ใหเ้ งนิ ลกู เพยี งอยา่ งเดยี ว
ผลก็คือ ลกู ไมร่ ู้จักคุณคา่ ของเงิน ไม่เห็นคณุ ค่าของผทู้ ่หี า
และใหเ้ งิน ยิ่งไดเ้ งนิ มาก ยิ่งผลาญเงนิ เกง่ มเี งินเทา่ ไรก็ไม่
พอใชท้ งั้ ๆ ทใ่ี ชจ้ า่ ยเงนิ สงู แตก่ ลบั มคี ณุ ภาพชวี ติ ทต่ี ำ�่

5. พอ่ แม่ บางคนทำ� รา้ ยลกู ดว้ ยการ..ไมย่ อมใหล้ กู เรยี นรทู้ จี่ ะ
พงึ่ ตนเอง เกรงวา่ หากใหล้ กู ทำ� อะไรดว้ ยตนเองแลว้ เขาจะลำ� บาก
ผลก็คอื เมือ่ โตขึ้นลกู จะกลายเป็นลูกแหง่ ทพี่ ่ึงตนเองไม่ได้
จะทำ� อะไรด้วยตนเองไมเ่ ปน็ ยิ่งเติบโตยง่ิ เป็นตวั ปัญหาของ
ครอบครวั

หลวงปู่เลา่ ให้ฟงั 52

6. พอ่ แม่ บางคนทำ� รา้ ยลกู ดว้ ยการ..ไมย่ อมสง่ เสรมิ ลกู ใหไ้ ด้
รบั การศกึ ษาทดี่ ี มวั แตส่ นใจลงทนุ ทำ� ธรุ กจิ เปน็ รอ้ ยลา้ น พนั ลา้ น
แตไ่ มร่ จู้ กั ลงทนุ ในการสรา้ งลกู ใหเ้ ปน็ ปญั ญาชน ผลกค็ อื ลกู
เตบิ โตแตต่ วั แตท่ วา่ มสี ตปิ ญั ญาทต่ี ำ่� ตอ้ ย ขาดทกั ษะการคดิ
การใช้เหตุผล การท�ำงาน การเขา้ สังคม เขาไม่เพียงแตไ่ ม่
สามารถรว่ มเปน็ สมาชกิ ทด่ี ขี องสงั คมเทา่ นนั้ แตย่ งั สรา้ งปญั หา
ใหส้ งั คมอกี ตา่ งหาก
7. พอ่ แม่ บางคนทำ� รา้ ยลกู ดว้ ยการ.ทำ� แตง่ านสงั คมสงเคราะห์
นอกบา้ น โดยลมื ไปวา่ คนทตี่ นเองตอ้ งสงเคราะหก์ อ่ น ดแู ลกอ่ น
และตอ้ งใหค้ วามรกั กอ่ น คอื ลกู ผลกค็ อื แมจ้ ะกลายเปน็ นกั สงั คม
สงเคราะหท์ ปี่ ระสบผลสำ� เรจ็ นอกบา้ น สงั คมสรรเสรญิ แตก่ ลบั
เปน็ พอ่ แม่ ทล่ี ม้ เหลวในบา้ น ลกู กลายเปน็ เดก็ ทข่ี าดความรกั
ความอบอนุ่ ไมพ่ รอ้ มทจี่ ะแบง่ ปนั ความรกั ความอบอนุ่ ใหใ้ คร
8. พอ่ แม่ บางคนทำ� รา้ ยลกู ดว้ ยการ..ไมร่ จู้ กั ยกยอ่ งชมเชยลกู
เมอื่ เขาประสบผลสำ� เรจ็ ในการเรยี น ในการทำ� งาน หรอื ในการ
ทำ� กจิ กรรมใดๆ กต็ าม ผลกค็ อื ลกู กลายเปน็ คนใจคอคบั แคบ
ยกยอ่ งชมเชยใครไมเ่ ปน็ เมอื่ เหน็ คนอน่ื ไดด้ มี คี วามสำ� เรจ็ กจ็ ะ
มคี วามอจิ ฉารษิ ยา เขาจงึ เปน็ นกั อจิ ฉารษิ ยาตวั ฉกาจทจ่ี อ้ งแต่
จะหาทางทำ� ลายคณุ งามความดขี องผอู้ น่ื
9. พอ่ แม่ บางคนทำ� รา้ ยลกู ดว้ ยการ..ไมส่ อนใหเ้ ขารจู้ กั บาป
บญุ คณุ โทษ ผลกค็ อื เมอื่ เขาเตบิ โตขนึ้ เขาจงึ พรอ้ มทจี่ ะผละ
หนพี อ่ แม่ ไปอยา่ งไมร่ สู้ กึ ผดิ ไมเ่ หน็ ความจำ� เปน็ วา่ การเปน็
ลกู ทด่ี นี น้ั จะตอ้ งกตญั ญกู ตเวทตี อ่ พอ่ แม่ ของตนอยา่ งไร

หลวงปเู่ ลา่ ใหฟ้ งั 53

10. พอ่ แม่ บางคนทำ� รา้ ยลกู ดว้ ยการ..ไมส่ อนลกู ใหร้ จู้ กั การ
บำ� เพญ็ ตนเปน็ ผใู้ ห้ ผลกค็ อื เมอ่ื เขาเตบิ โตขน้ึ เขาจงึ กลายเปน็
คนเหน็ แกต่ วั อยา่ งรา้ ยกาจ คดิ แตจ่ ะกอบโกย คดิ ถงึ แตป่ ระโยชน์
สว่ นตวั จนมองไมเ่ หน็ ความสำ� คญั ของผอู้ นื่

11. พอ่ แม่ บางคนทำ� รา้ ยลกู ดว้ ยการ.ไมย่ อมใหล้ กู รจู้ กั ตดั สนิ ใจ
ดว้ ยตนเอง ผลกค็ อื ลกู กลายเปน็ คนทขี่ าดความเชอ่ื มนั่ ในตนเอง
ไมก่ ลา้ คดิ ไมก่ ลา้ พดู ไมก่ ลา้ ทำ� อะไร สง่ ผลใหเ้ ขาไรภ้ าวะผนู้ ำ�
ตอ้ งเดนิ ตามคนอนื่ โดยดษุ ฎี

12. พอ่ แม่ บางคนทำ� รา้ ยลกู ดว้ ยการ..ไมส่ อนลกู ใหร้ จู้ กั สมบตั ิ
ผดู้ ี ผลกค็ อื เขาเปน็ คนหยาบกระดา้ ง ทงั้ กาย วาจา และทางใจ
ใจคอโหดหนิ ทมฬิ ชาติ ขาดความสภุ าพออ่ นนอ้ ม ขาดสมั มา
คารวะ ไมร่ จู้ กั กาลเทศะ ไมร่ จู้ กั ประมาณตน ครองตน ครองงาน
ไมเ่ ปน็ ไมเ่ หน็ คณุ คา่ ของระเบยี บประเพณี และกฎหมายจรรยา
จารตี ของสงั คม ไมเ่ คารพในศกั ด์ศิ รแี หง่ ความเป็นคนดีของ
เพอ่ื นมนษุ ย์

13. พอ่ แม่ บางคนทำ� รา้ ยลกู ดว้ ยการ..ไมแ่ นะนำ� ใหล้ กู รจู้ กั คบ
เพอ่ื นทเี่ ปน็ กลั ยาณมติ ร (มติ รแท)้ ผลกค็ อื รอบกายของเขามี
แตบ่ าปมติ ร (มติ รเทยี ม) คอยประจบสอพลอ คอยหลอกลอ่ ให้
ทำ� ความเลวทรามตาํ่ ชา้ ตดิ สรุ ายาเสพตดิ นำ� พาชวี ติ ไปในทาง
ฉบิ หาย ตกอยู่ในวังวนของอบายมขุ สนกุ สนานไม่สนใจหา
แกน่ สารใหก้ บั ชวี ติ

14. พ่อ แม่ บางคนทำ� รา้ ยลูกดว้ ยการ..ไม่รู้จกั สร้างสภาพ
แวดลอ้ มใหล้ กู เปน็ คนรกั การอา่ น รกั การเรยี นรู้ รกั การเดนิ ทาง
ปลอ่ ยใหเ้ ขาศกึ ษาหาความรดู้ ว้ ยตวั เองไปตามยถากรรม ผลกค็ อื

หลวงป่เู ลา่ ใหฟ้ ัง 54

เขากลายเปน็ คนหตู าคบั แคบ ขาดความรพู้ นื้ ฐาน ขาดความ
รรู้ อบตวั ขาดความกระตอื รอื รน้ ไมม่ แี รงจงู ใจใฝห่ าความสำ� เรจ็
ตามไมท่ นั โลก เปน็ คนวา่ งเปลา่ ทางความรรู้ อบตวั
ทง้ั 14 ขอ้ ทที่ า่ นทง้ั หลายไดอ้ า่ นมาทงั้ หมดน้ี นบั ไดว้ า่
เปน็ ขอ้ เตอื นใจในอกี ด้านหน่ึงของผู้ทม่ี คี รอบครวั อย่แู ลว้
และมีลูก หรือผู้ทย่ี ังไมม่ คี รอบครัว ได้เป็นแนวทางในการ
เลยี้ งดบู ตุ ร ตอ่ ไปในอนาคต จรงิ อยวู่ า่ ! เราทงั้ หลายเลย้ี งดู
เขาไดแ้ ตก่ าย ใจเราเลย้ี งไมไ่ ด้ แตเ่ ราสามารถแนะนำ� เพาะ
บม่ นสิ ยั เขาตง้ั แตว่ ยั เยาว์ และบอกทางทถี่ กู ทค่ี วรแกเ่ ขาได้
ไมใ่ ชห่ รอื ?

เมอ่ื เขาเตบิ ใหญข่ น้ึ มากจ็ ะเปน็ คนทมี่ คี ณุ ภาพของสงั คม
ไมก่ อ่ ปญั หาใหส้ งั คม นนั่ แหละ! จากจดุ เลก็ ๆ ของครอบครวั
แผข่ ยายมาเปน็ สงั คม แลว้ กข็ ยายมาเปน็ ประเทคชาติ และก็
โลกใบน!ี้

หลวงปู่เล่าใหฟ้ งั 55

หลวงป่เู ล่าใหฟ้ งั 56

เรอ่ื งที่ 10

ทำ� บญุ เสยี เปลา่ ไหวเ้ จา้ อมิ่ ทอ้ ง

เรอ่ื งนเ้ี กดิ ขน้ึ เมอื่ ตน้ ปี 2555 นเ้ี อง เกดิ ขน้ึ เมอื่ ไปงาน
ทโี่ ยมเขานมิ นตไ์ ปทำ� บญุ เนอ่ื งในวนั ปใี หม่ กน็ มิ นตไ์ ปทบี่ า้ นของ
เขามกี ารทำ� บญุ เลยี้ งพระ ถวายภตั ตาหารตอนเชา้ เมอ่ื หลวงปู่
และพระตดิ ตามมาถงึ บา้ นทโ่ี ยมเขานมิ นตแ์ ลว้ กเ็ ปน็ การเรม่ิ พธิ ี
ไหวพ้ ระ รบั ศลี เจรญิ พระพทุ ธมนตต์ ามลำ� ดบั พอเสรจ็ ขน้ั ตอน
นแี้ ล้วก็จะเป็นการถวายภตั ตาหาร หลวงปูท่ า่ นก็พจิ ารณา
ภตั ตาหาร และใหพ้ ร พอทา่ นฉนั ภตั ตาหารเสรจ็ ทางเจา้ ภาพ
กจ็ ะมกี ารถวายไทยทาน และชว่ งถวายไทยทานน้ีโยมผู้ชาย
เจา้ ของบา้ นไดก้ ราบเรยี นหลวงปวู่ า่ “ขอโอกาสครบั ผ หลวงปู่
ครบั ! ผมไดย้ นิ มาบางคนเขาวา่ ทำ� บญุ ภบั พระแลว้ จะไดอ้ ะไร สู้
ไหวเ้ จา้ ไมไ่ ดเ้ ลยเขาเปรยี บเปรยวา่ ทำ� บญุ เสยี เปลา่ ไหวเ้ จา้ อมิ่ ทอ้ ง
ทำ� บญุ กบั พระ พระกห็ อบกลบั วดั หมด สว่ นไหวเ้ จา้ นน้ั พอไหว้
เสรจ็ แลว้ กย็ งั ไดก้ นิ ของไหวอ้ กี จนอม่ิ ทอ้ งไปเลย หลวงปมู่ คี วาม
คดิ เหน็ เรอื่ งนย้ี งั ไงบา้ งครบั หลวงปทู่ า่ นมองหนา้ ผถู้ ามนดิ หนง่ึ
กอ่ นทจ่ี ะตอบวา่ มจิ ฉาทฐิ ิ คอื ความเหน็ ผดิ เรอื่ งนมี้ นั มเี รอื่ งจรงิ
อยนู่ ะ! ทา่ นพดู แคน่ ท้ี า่ นกน็ ง่ิ เฉยไป แลว้ กม็ คี ณะศรทั ธาญาตโิ ยม
เขา้ มาถวายของไทยทาน ทา่ นกเ็ ลยไมไ่ ดอ้ ธบิ ายตอ่ อกี จนเสรจ็
งานกลบั มาทโี่ รงพยาบาลวชิ ยั ยทุ ธ กป็ ลอ่ ยผา่ นไปอกี หลายวนั
จนกระทงั่ ไปกจิ นมิ นตท์ อี่ .อทู่ อง จ.สพุ รรณบรุ ี อาตมานกึ ขน้ึ ได้
วา่ ยงั ขอ้ งใจเรอ่ื งนอ้ี ยู่ จงึ ขอโอกาสกราบเรยี นหลวงปวู่ า่ “ขอ
โอกาสครบั ผม เมอื่ ตอนอาทติ ยท์ แี่ ลว้ ทไี่ ปกจิ นมิ นตแ์ ถวๆ วภิ าวดี

หลวงปู่เล่าใหฟ้ งั 57

มโี ยมเขากราบเรยี นถามหลวงปวู่ า่ ทำ� บญุ เสยี เปลา่ ไหวเ้ จา้ อม่ิ
ทอ้ ง วนั นน้ั เทา่ ทกี่ ระผมจำ� ไดห้ ลวงปตู่ อบเขาไปวา่ มจิ ฉาทฐิ ิ คอื
ความเห็นผิดเร่อื งนี้มนั มเี รือ่ งจรงิ อย่นู ะ! แล้วหลวงปูก่ ไ็ มไ่ ด้
อธบิ ายตอ่ กระผมจงึ ขอโอกาส ถา้ มโี ยมเขามานมิ นตห์ ลวงปู่
แสดงธรรม ขอโอกาสหลวงปเู่ มตตาแสดงธรรมเรอื่ ง โกเดยี น
ดว้ ยกระผม เพราะวา่ มนั เปน็ เรอื่ งทคี่ ลอ้ งจองกนั พอดกี บั หวั ขอ้
เรอ่ื งทม่ี โี ยมเขาตง้ั คำ� ถามมา กระผมกำ� ลงั เขยี นหนงั สอื ทจ่ี ะ
พมิ พแ์ จกในงานมทุ ติ าอายุ 84 ปขี องหลวงปใู่ นเดอื นพฤษภาคม
ทีจ่ ะถงึ น้คี รบั ผม” อาตมาใหเ้ หตผุ ลทข่ี อโอกาสท่านหลวงปู่
ทา่ นกพ็ ยกั หนา้ เปน็ อนั วา่ ทา่ นรบั ทราบแลว้ และกใ็ นตอนเยน็
ของวนั นน้ั ทางเจา้ ภาพทน่ี มิ นตห์ ลวงปกู่ ม็ ากราบเรยี นกำ� หนด
การที่จะมีพธิ กี ารในตอนค�่ำน้ี และหนงึ่ ในนน้ั คือแสดงธรรม
โปรดชาวอทู่ อง และวนั นนั้ หลวงปกู่ ไ็ ดเ้ มตตาแสดงธรรมเรอ่ื ง
โกเดยี น เรอ่ื งนท้ี า่ นแสดงมากอ่ นสมยั ทท่ี า่ นยงั แขง็ แรง และมา
วนั นท้ี า่ นกแ็ สดงอกี ครง้ั หนง่ึ พระทต่ี ดิ ตามไปดว้ ยกนั ทา่ นได้
อดั เทปเสยี งไว้ อาตมาจงึ ไดถ้ อดเสยี งแสดงธรรมออกมาเปน็
เรอื่ งราวดงั มรี ายละเอยี ดของเรอื่ งดงั ตอ่ ไปนี้
เอาละ่ ! ตง้ั ใจฟงั เนอ้ บางคนทไ่ี มเ่ ชอื่ ในพระศาสนา บาง
คนกเ็ ชอื่ จรงิ ๆ จงั ๆ ดงั นน้ั จะเลา่ นทิ านเรอ่ื งคนจนี ใหฟ้ งั อา้ !
คนจนี คนนนั้ เปน็ คนดอื้ รนั้ ดนั ทรุ งั ไมฟ่ งั คำ� ใครเลย คำ� ลกู คำ� เมยี
กไ็ มเ่ อา เขาเชญิ ชวนใหไ้ ปสรา้ งประตวู ดั เนยี่ ! วดั คลองระนง
จงั หวดั อะไรนน่ี ะ่ ออ้ ! จงั หวดั นครสวรรค์ เขาสรา้ งวดั ขน้ึ ทวี่ ดั
คลองระนง อำ� เภอชมุ แสง จงั หวดั นครสวรรค์ คนๆ นเี้ ขามา
จากเมืองจนี ช่ือวา่ โกเดยี นเขาเปน็ คนด้ือร้ันดันทรุ ังไม่ฟังค�ำ
ผเู้ ฒา่ ผแู้ กบ่ อกอะไรเขากบ็ อกวา่ งมงาย พาทำ� บญุ อะไรกบ็ อก
วา่ งมงาย แตว่ า่ แมค่ ำ� เมยี ของเขานนั้ เปน็ คนมศี รทั ธาแกก่ ลา้
ลงุ เอยี่ มคนหนงึ่ และแมค่ ำ� อกี คนหนงึ่ และอกี หลายๆ คนพา
กนั เขา้ วดั เขา้ วาสรา้ งโบสถศ์ าลาซมุ้ ประตู ลงุ เอย่ี มเปน็ อบุ าสก

หลวงปู่เล่าให้ฟัง 58

ทปี่ ฏบิ ตั วิ ดั คลองระนงเหน็ โกเดยี นเปน็ คนรวย เปน็ เถา้ แกม่ ตี นี
มมี อื บา้ ง ลงุ เอยี่ มเลยมาเชญิ ชวนไปทำ� บญุ ดว้ ยกนั วา่ เออ้ ! มา
ชว่ ยกนั หนอ่ ยเวย้ โกเดยี นมาอยเู่ มอื งไทยกน็ านแลว้ ทำ� บญุ รว่ มกนั
เถอะ! เดยี๋ วนลี้ งุ กำ� ลงั สรา้ งซมุ้ ประตวู ดั คลองระนงอยอู่ ยากให้
มนั สวยงามขนึ้ โกเดยี นเลยพดู ตอบลงุ เอยี่ มไปวา่ โอย้ ! ลงุ เอย่ี ม
นอ่ี ะไรกท็ ำ� บญุ ทำ� บญุ ไอเ้ รอ่ื งทำ� บญุ นเ้ี อาใหแ้ มค่ ำ� (หมายถงึ
เมยี ของโกเดยี น) เปน็ ผคู้ ดิ เปน็ ผบู้ รจิ าคฉนั ไมเ่ กยี่ ว! โกเดยี นก็
พดู ตอ่ ไปอกี วา่ อา้ ! ลงุ เอยี่ มกเ็ ชอ่ื งมงายไปได้ ทำ� บญุ สญู เปลา่
ไหวเ้ จา้ ไดก้ นิ ” เฮอ้ ! ลงุ เอยี่ มไดย้ นิ โกเดยี นพดู อยา่ งนนั้ ลงุ เอยี่ ม
กไ็ มร่ วู้ า่ จะพดู อะไรตอ่ ไป โกเดยี นกเ็ ลยพดู ตอ่ ไปวา่ เอาละ่ ! ถา้ มี
โอกาสกจ็ งึ คอ่ ยทำ� ถา้ ไมม่ โี อกาสกอ็ ยา่ พงึ่ ทำ� เลยลงุ เอย่ี ม” ลงุ
เอย่ี มไดย้ นิ อยา่ งนน้ั กเ็ ลยพดู ตอบโกเดยี นไปวา่ “อยา่ พดู อยา่ ง
นน้ั เลยเดยี๋ วเดก็ ๆ จะจำ� เอาไปเปน็ ความรเู้ ดยี๋ วจะขาดทนุ อตุ สา่ ห์
ไดเ้ กดิ มาเปน็ มนษุ ยแ์ ทๆ้ ไมร่ จู้ กั ทำ� บญุ สนุ ทานหาวา่ ทำ� บญุ
สญู เปลา่ ไหวเ้ จา้ ไดก้ นิ ” ลงุ เอยี่ มโตต้ อบโกเดยี นไปบา้ ง โกเดยี น
ไดย้ นิ ดงั นนั้ กโ็ ตก้ ลบั ไป “เอา้ ลงุ เอย่ี ม! อนั นน้ี ะมนั เปน็ คำ� พงั เพย
กนั มาตงั้ นานแลว้ เพราะฉะนนั้ ใหล้ งุ เอย่ี มทำ� ซะแลว้ จะใหแ้ มค่ ำ�
ชว่ ย แตต่ วั อวั๊ เองไมม่ โี อกาสไดท้ ำ� หรอกวะ่ ” โกเดยี นกต็ อบลงุ
เอยี่ มไป เพราะตอนนก้ี ม็ กี ารมงี านทตี่ อ้ งทำ� ใหต้ อ่ เนอ่ื งอยทู่ กุ ๆ
วนั ตอ้ งสรา้ งหอ้ งแถว สรา้ งทใ่ี หเ้ ขาเชา่ วา่ มนั จะไดเ้ งนิ ไดท้ อง
เพราะวา่ ตอ่ ไปหอ้ งแถวอำ� เภอชมุ แสงนอี่ นาคตจะมคี นมาเชา่ มาคา้
มาขายจำ� นวนมาก กเ็ พราะวา่ มนั มอี าณาเขตตอ่ เนอ่ื งกบั ภาค
อสี านอยู่ ดงั นน้ั แกจงึ ขยนั ทำ� ตากแดดตากฝนไมว่ า่ ตอนไหนก็
ตากแดดเปรยี้ งๆ วนั หนงึ่ วา่ เปน็ กรรมบนั ดาล หรอื อะไรกไ็ มร่ ู้
โกเดยี นตากแดดทง้ั วนั พอตะวนั บา่ ยมากบ็ น่ วา่ ปวดหวั ๆ ปวดหวั
อยา่ งรุนแรงหรือที่เรียกวา่ ปวดหัวดิบ มนั จะหกล้ม หนา้ มืด
ตาลาย กเ็ ลยกลบั มาบา้ นพอถงึ บา้ นกเ็ ลยมาบอกเมยี บอกแมค่ ำ�
“แมค่ ำ� เอย๊ ! อวั๊ รสู้ กึ วา่ ปวดหวั ๆ ปวดแรงๆ ซะดว้ ยนะ” “เอา้ !

หลวงป่เู ลา่ ให้ฟงั 59

ปวดหวั กก็ นิ ยาเสยี ซิ ยากอ็ ยใู่ นเกะ๊ นนั่ แหละ ไปดเู อา กนิ ยาแก้
ปวดหวั ซะ” “แมค่ ำ� กบ็ อกโกเดยี นไปอยา่ งนนั้ โดยทแ่ี มค่ ำ� เองก็
งว่ นอยกู่ บั การทำ� กบั ขา้ ว ฝา่ ยโกเดยี นกเ็ ดนิ ไปหาตยู้ าดว้ ยความ
ทต่ี นเองเปน็ คนจนี ไมไ่ ดเ้ รยี นภาษาไทย กเ็ ลยไมร่ หู้ นงั สอื ไป
เจอยาทอ่ี ยใู่ นเกะ๊ กเ็ ทใสอ่ งุ้ มอื กร็ บี กนิ ลงไปเลย คดิ วา่ เมอื่ กนิ ยา
ลงไปมากๆ กจ็ ะหายปวดหวั อยา่ งรวดเรว็ แลว้ กก็ นิ นา้ํ ตามกก็ ะ
วา่ เมอ่ื หายแลว้ กจ็ ะรบี ไปทำ� งาน พอกนิ ยาไปแลว้ สกั พกั หนงึ่
ยาเรม่ิ ออกฤทธิ์ โกเดยี นกเ็ รม่ิ สลมึ สลอื แตก่ ย็ งั มสี ตเิ รยี กหา
แมค่ ำ� “แมค่ ำ� เอย๊ ! ไมร่ วู้ า่ มนั ปวดทอ้ งเขา้ หอ้ งนำ้� หรอื อยา่ งไร
มนั อดึ อดั ” “อา้ ว! ปวดทอ้ งกเ็ ขา้ หอ้ งนำ้� เสยี ซ”ิ แมค่ ำ� บอกโกเดยี น
วา่ แลว้ โกเดยี นกร็ บี เดนิ ไปเขา้ หอ้ งนำ้� ทง้ั ทตี่ นเองกส็ ลมึ สลอื เพราะ
ฤทธย์ิ า พอเดนิ ไปถงึ หอ้ งนำ�้ พน้ ประตหู อ้ งนาํ้ เขา้ ไปเทา่ นน้ั เหละ
ยงั ไมไ่ ดป้ ดิ ประตหู อ้ งนา้ํ กห็ นา้ มดื หมดสติ เปน็ ลมลม้ ลงในหอ้ งนำ�้
ปรากฎวา่ มคี นกรกู นั เขา้ มา 4 คนแตง่ ตวั ทะมดั ทะแมงรา่ งกาย
กำ� ยำ� ลาํ่ สนั แตง่ ตวั มปี ลอกแขนใสเ่ หมอื นเจา้ หนา้ ทสี่ นั ตริ าษฎร์
นแ่ี หละเขา้ มาจบั แขนโกเดยี นแลว้ ถามวา่ “ชอื่ อะไรนายนะ่ ชอ่ื
อะไร” “อว๊ั กช็ อ่ื โกเดยี นนะ่ ซ”ิ โกเดยี นกต็ อบเขาไป “ชอื่ โกเดยี น
เหรอ” ไมไ่ ดถ้ ามวา่ อายเุ ทา่ ไรคนทเี่ ปน็ หวั หนา้ ทพี่ ากนั มาจบั ก็
บอกพวกทจ่ี บั อยวู่ า่ “เอาไปเลย! จบั ไปเลย! กจ็ บั ดวงวญิ ญาณ
ของโกเดยี นละ่ นะ ไมไ่ ดจ้ บั ทเี่ ปน็ รา่ งกายอะไรหรอกตวั รา่ งกาย
ของโกเดยี นนะ่ เขาหามกนั เขา้ ไปขา้ งในบา้ นแลว้ หามไปพยาบาล
กนั ในบา้ นของโกเดยี น ยอ้ นกลบั มาทโี่ กเดยี นเมอื่ หวั หนา้ ผทู้ ม่ี า
จบั บอกกนั วา่ จบั ไปเลย โกเดยี นกร็ อ้ งเรยี กหาคนชว่ ยกไ็ มม่ ใี คร
ชว่ ย “ชว่ ยดว้ ยๆ ชว่ ยอวั๊ ดว้ ย เขาจบั อว๊ั ไปแลว้ ” รอ้ งเรยี กหาใคร
กไ็ มม่ ใี ครไดย้ นิ พอเขาจบั ออกมาถงึ ประตหู นา้ บา้ นกพ็ อดกี บั หมอ
ทเี่ ขาเคยมาตรวจรา่ งกายของโกเดยี นเมอ่ื ตอนทเ่ี จบ็ ปว่ ยเดนิ
ทางมาอยา่ งรบี รอ้ น “คณุ หมอๆ ชว่ ยดว้ ยๆ ชว่ ยอว๊ั ดว้ ย เขา
จบั อว๊ั ไปแลว้ นๆ่ี ๆ ทางน!้ี ” แมจ้ ะรอ้ งเรยี กจนสดุ แรง สดุ เสยี ง

หลวงปู่เลา่ ใหฟ้ ัง 60

หมอกไ็ มเ่ หลยี วมามองโกเดยี นเลย มแี ตร่ บี ตรงเขา้ ไปหารา่ งกาย
ทปี่ ราศจากลมหายใจของโกเดยี นที่นอนแน่นิ่งอยทู่ า่ มกลาง
ญาตๆิ รมุ ลอ้ ม และแมค่ ำ� ทร่ี อ้ งไหอ้ ยขู่ า้ งๆ หมอพอไปถงึ กล็ งมอื
ตรวจดู “เอะ๊ ! มนั หมดแลว้ น”่ี หมออทุ านแลว้ พดู ตอ่ ไปวา่ “ไมม่ ี
ลมแลว้ นช่ี ีพจรหยดุ เต้นแลว้ มันหยดุ ทกุ อย่างแล้ว ขอแสดง
ความเสยี ใจกบั แมค่ ำ� ดว้ ยนะแมค่ ำ� ” พอหมอพดู จบแมค่ ำ� กร็ อ้ ง
โฮ! “อาเฮยี เอย้ ! ทง้ิ ลกู ทงิ้ เมยี ไปอยา่ งไร ลกู ยงั ไมโ่ ตอะไรเลย
นจ่ี ะทง้ิ ไปคนเดยี วไดอ้ ยา่ งไร” แมค่ ำ� กร็ อ้ งไหค้ รำ�่ ครวญ พวกญาติ
พนี่ อ้ งกเ็ ขา้ มาปลอบใจใหท้ ำ� ใจพอจะลดความเศรา้ โศกลงไปได้
บา้ ง และพวกผชู้ ายทเ่ี ปน็ ญาตพิ นี่ อ้ งกช็ ว่ ยกนั ทำ� หบี ศพ เมอื่ ทำ�
เสรจ็ แลว้ กเ็ อาใสห่ บี แลว้ เอาผา้ มาขงึ มามงุ แบบคนโบราณ แบบ
โบราณนะ่ เอาผา้ มาคลมุ ขงึ เชอื กแลว้ เอาผา้ มาคลมุ ใหน้ อนอยู่
ในนนั้ กน็ มิ นตพ์ ระมาสวดให้ กธ็ รรมดาละ่ มาสวดมาตกิ านน่ั ให้
ตนื่ เขา้ มากเ็ ลยี้ งพระเลย้ี งอะไรกนั ไปตามธรรมดา กะไวว้ า่ จะสวด
แค่ 2 คนื วนั ท่ี 3 กลางวนั จะเอาศพโกเดยี นไปเผา เพราะไม่
ไดฉ้ ดี ยากนั เนา่ เหมอื นดงั่ สมยั น้ี ยอ้ นมาทางดา้ นโกเดยี นวญิ ญาณ
ของโกเดยี นทยี่ มฑตู เขาจบั ไป จบั ไปถงึ ศาลาพนั หอ้ ง “นง่ั ลง
ตรงนลี้ ะ่ ! โกเดยี นอยา่ ไปไหนนะ” ยมฑตู ผจู้ บั วญิ ญาณผลกั ให้
นั่งลงแลว้ บอกกบั โกเดยี น โกเดียนพยกั หน้าและนกึ ทบทวน
ตอนทย่ี มฑตู เขาพามาเวลาไปนั่นน่ะถงึ รวดเรว็ เหลอื เกินไป
ลว้ิ ๆๆๆๆ แปบ๊ เดยี วกถ็ งึ “นงั่ ลงนล่ี ะ่ ! ถา้ เขาขานชอ่ื กใ็ หข้ านรบั
เขานะ ฟงั เสยี งเขาเรยี กกไ็ ปเลย” ยมทตู ยา้ํ กบั โกเดยี นอกี ครง้ั
โกเดยี นพยกั หนา้ เพราะไมม่ แี รงกเ็ ลยนงั่ ลง คอยฟงั เสยี งเรยี ก
ตอนนอ้ี ยากกนิ นาํ้ มองดรู อบๆ ตวั เหน็ คนอนื่ เขามนี ำ้� กนิ พวก
ทนี่ ง่ั เปน็ แถวเขากม็ นี า้ํ ตง้ั ไวข้ า้ งตวั ตนเองอยากกนิ นาํ้ แทบตายก็
ไมม่ กี นิ จะไปกนิ นำ�้ ไดท้ ไ่ี หนละ่ น่ี โกเดยี นครำ่� ครวญอยคู่ นเดยี ว
เฮอ้ ! เหน็ คนอน่ื เขามนี า้ํ กนิ นง่ั เปน็ แถวของกนิ กม็ ี บางคนกไ็ มม่ ี
จะกนิ ขา้ วกเ็ หมอื นกนั นำ�้ กเ็ หมอื นกนั ไมไ่ ดก้ นิ อะไร พอดมี ี

หลวงปู่เล่าใหฟ้ งั 61

นายตรวจเดนิ ผา่ นมาตรวจแถวนน้ั “นายๆๆ หวิ นำ้� ! หวิ นำ�้ เหลอื
เกนิ ไปกนิ นำ้� ไดไ้ หม?” โกเดยี นถามนายตรวจเพอื่ ขอความเหน็ ใจ”
ไดๆ้ ๆ!” นายตรวจผนู้ นั้ อนญุ าตโกเดยี น ดว้ ยความเมตตาสงสาร
แตอ่ ยา่ นานนะ! พอเรยี กกใ็ หร้ บี มานายตรวจผนู้ นั่ กำ� ชบั โกเดยี น
อกี ที วา่ แลว้ โกเดยี นกไ็ ปหากนิ นำ้� เดนิ ไปๆ ทไี่ หนกไ็ มม่ ี กเ็ ลย
เดนิ ไปเรอ่ื ยๆ พอดเี ลยไปเจอ กบั ลงุ เอยี่ มอบุ าสกทปี่ ฏบิ ตั อิ ยวู่ ดั
คลองระนง ซ่ึงกไ็ ดส้ ้นิ ใจตายไปก่อนหนา้ โกเดยี นสกั พักหน่ึง
“อา้ ว! ลงุ เอย่ี มมาไดย้ งั ไงน!่ี ” โกเดยี นดใี จมากเลยทเี่ จอกบั คน
บา้ นเดยี วกนั กค็ ดิ วา่ เราไมต่ ายแลว้ จะไดไ้ ปกนิ นำ้� กบั ลงุ เอย่ี มดู
ทๆ่ี ลงุ เอยี่ มนงั่ อยเู่ หน็ มโี ตะ๊ ตง้ั อยบู่ นโตะ๊ มอี าหารเตม็ ไปหมด
แกไปทำ� บญุ สนุ ทานอยเู่ รอื่ ยๆ เหน็ แกงมที ง้ั หมอ้ เขยี วหมอ้ ขาว
หมอ้ อะไรมหี มด ขา้ วสกุ ขา้ วสวยมคี รบทกุ อยา่ ง ไปเปดิ ดหู มอ้
ไหนมแี ตไ่ อระออุ นุ่ อยู่ “เอะ๊ !..อนั นเี้ ปน็ ยงั ไงลงุ เอย่ี มขอกนิ ไดไ้ หม?”
โกเดยี นถามลงุ เอยี่ มดว้ ยความหวิ เตม็ ท่ี “ไดๆ้ ๆ” ลงุ เอย่ี มอนญุ าต
ยงั พดู กบั โกเดยี นตอ่ ไปอกี วา่ “อวั๊ อยากโหโ้ กเดยี นไดก้ นิ เหมอื น
กนั นน่ั แหละ แตว่ า่ โกเดยี นสมยั กอ่ นเราเชญิ ชวนไปทำ� บญุ ตวั
โกเดยี นกจ็ ะพดู เลน่ เลน่ ไปเรอื่ ยๆ ทเี ลน่ ทจี รงิ ทำ� บญุ สญู เปลา่
ไหวเ้ จา้ ไดก้ นิ เนยี่ นะ่ ! มกั พดู คำ� นอี้ ยเู่ สมอๆ เรอื่ งอะไรกไ็ มเ่ คย
รว่ มสรา้ งประตวู ดั ดว้ ยกนั มแี ตแ่ มค่ ำ� เทา่ นนั้ ” ลงุ เอย่ี มพดู ถงึ
ความหลงั กบั โกเดยี น “โอย้ ! วา่ เลน่ ไปยงั งน้ั แหละวา่ แตว่ า่ ตอน
นกี้ นิ ไดห้ รอื ยงั ละ่ ” โกเดยี นทวงถามทลี่ งุ เอย่ี มอนญุ าตไว้ “กนิ ไดๆ้
อว๊ั ไมห่ วงหรอก!” ลงุ เอย่ี มบอกกบั โกเดยี นตอ่ ไปอกี วา่ “อว๊ั ใหก้ นิ
อยดู่ ลี ะ่ โกเดยี นจะไดล้ มิ้ รสของบญุ สกั หนอ่ ย วา่ แลว้ ลงุ เอยี่ มก็
เทนำ�้ ใสแ่ กว้ ใหโ้ กเดยี นไดด้ มื่ โกเดยี นเหน็ ดงั นนั้ กด็ ใี จรบี ยกแกว้
นำ้� ขนึ้ ดมื่ ดว้ ยความกระหาย “โอย๊ ! รอ้ นๆๆๆ” เสยี งโกเดยี นรอ้ ง
สดุ เสยี ง เพราะมนั กลนื นำ�้ ลงไปไมไ่ ด้ มนั รอ้ นเปน็ ฟนื เปน็ ไฟ
เหมอื นดงั นำ้� รอ้ นเดอื ดๆ นแ่ี หละ “โอย้ ! ลวกลน้ิ ๆ กนิ ไมไ่ ดๆ้
เอาใหมๆ่ เทใหอ้ ว๊ั ใหม”่ โกเดยี นรอ้ งขอลงุ เอย่ี มอกี ครงั้ ลงุ เอย่ี ม

หลวงปูเ่ ล่าให้ฟัง 62

กเ็ ทนำ้� ลงในแกว้ ของโกเดยี นอกี “โอย้ ! รอ้ นเหมอื นเดมิ เลย”
โกเดยี นรอ้ งครำ�่ ครวญ ลงุ เอย่ี มเหน็ ดงั นนั้ กเ็ ลยบอกกบั โกเดยี น
วา่ “เอาละ่ ! กนิ นำ�้ ไมไ่ ด้ กก็ นิ ขา้ วนะ” วา่ แลว้ ลงุ เอยี่ มกค็ ดขา้ ว
ใสจ่ านให้ แลว้ กร็ าดดว้ ยแกงเขยี วหวานอยา่ งดี ราดหนา้ ขา้ วให้
แลว้ ยนื่ ใสม่ อื โกเดยี น “อา้ ว! กนิ นำ้� ไมไ่ ด้ กก็ นิ ขา้ วเสยี กอ่ น คน
กนั เองไมต่ อ้ งเกรงใจกนั ” โกเดยี นรบั จานขา้ วมาแลว้ ลงมอื จะ
พยุ้ ขา้ วใสป่ ากทนั ใดนน้ั ขา้ วทเ่ี หน็ ๆ อยใู่ นจานกลบั กลายเปน็ ขเี้ ถา้
กระดาษเงนิ กระดาษทองเตม็ ไปหมดอยใู่ นจานนนั่ แหละ กนิ
เขา้ ไปไดย้ งั ไง “อา้ !..อว๊ั จะกนิ เขา้ ไปไดย้ งั ไงเนย่ี ! มแี ตก่ ระดาษเงนิ
กระดาษทองเตม็ ไปหมด” โกเดยี นเรมิ่ โวยวาย “เอา้ !.กน็ นั่ นะซ!ี ”
ลงุ เอยี่ มพดู รบั คำ� พรอ้ มกบั พดู ตอ่ ไปอกี “ลอ้ื กพ็ ดู เองไมใ่ ชห่ รอื
ตอนทอี่ วั๊ ชวนไปทำ� บญุ “ทำ� บญุ สญู เปลา่ ไหวเ้ จา้ ไดก้ นิ ” อนั นี้
เปน็ อานสิ งสท์ โี่ กเดยี นเขา้ ใจนนั่ เอง มนั จงึ เกดิ เปน็ ขเ้ี ถา้ กบั กระดาษ
เงนิ กระดาษทองทโี่ กเดยี นเผาไปใหบ้ รรพบรุ ษุ โกเดยี นกเ็ อาแต่
บน่ พมึ พำ� วา่ เจย๊ี ะไมไ่ ดๆ้ ลงุ เอยี่ มเหน็ แลว้ กส็ งสาร ลงุ เอยี่ มแก
อยากใหไ้ ดก้ นิ ทกุ อยา่ งนนั่ แหละ แตท่ กุ อยา่ งกเ็ ปน็ ไปตามกรรม
ของเขาทเี่ ขาเขา้ ใจวา่ ทำ� บญุ สญู เปลา่ ไหวเ้ จา้ ไดก้ นิ เนยี่ ๆ ไหวเ้ จา้
มแี ตข่ เ้ี ถา้ อาหารกเ็ ปน็ ขเ้ี ถา้ ขถี้ า่ นไปกเ็ ลยพดู กบั โกเดยี นไปวา่
“ถา้ โกเดยี นอยากจะไปดทู อี่ น่ื ๆ กล็ ดั เลาะไปทางดา้ นนนู้ แถวๆ นี้
บา้ นเราอำ� เภอชมุ แสงอยแู่ ถวน้ี แถวนแ้ี หละอยดู่ ว้ ยกนั หมดอยา่
ไปแถวนน่ั นะ เปน็ จงั หวดั อน่ื อยา่ ไปปนกบั เขา” “อา่ ! ถา้ อยา่ ง
นนั้ กล็ าลงุ เอย่ี มละ่ ไปละ่ นะ” โกเดยี นบอกลาลงุ เอย่ี ม แลว้ เดนิ
ลดั เลาะไปเรอ่ื ย เดนิ ไปสกั พกั กเ็ หน็ ทดิ ชมุ่ เอะ๊ ทดิ ชมุ่ มนั ตาย
ไปแลว้ นหี่ วา่ เหน็ คนมาซอ้ื ไมก้ ระดานทร่ี า้ นของเราเมอึ่ อาทติ ย่
กอ่ นถามเขา เขากบ็ อกวา่ จะเอาไปทำ� หบี ใสท่ ดิ ชมุ่ โกเดยี นกเ็ ลย
เดนิ ไปๆ กเ็ หน็ โตะ๊ เอะ๊ ! โตะ๊ ไหวเ้ จา้ ของเรานห่ี วา่ ! โกเดยี น
รำ� พงึ อยใู่ นใจกเ็ ลยเดนิ ไปดใู กลๆ้ เหน็ มชี อ่ื โกเดยี น แซอ่ ะไรนนั่
นะ่ ของแกเอง เอะ๊ ! ของเรานหี่ วา่ โตะ๊ กใ็ ช่ กระถางธปู กใ็ ช่ เทยี น

หลวงปเู่ ล่าใหฟ้ ัง 63

กใ็ ช่ กระดาษทเี่ ผากย็ ง้ มคี วนั ลอยฟงุ้ อยู่ ดแู ลว้ ไมเ่ หน็ มอี ะไรกนิ
ไดเ้ ลย เหน็ แตข่ เี้ ถา้ ทไี่ หมแ้ ลว้ ตกลง ขเ้ี ถา้ กระดาษเงนิ กระดาษ
ทองทเ่ี ผานะ่ ตกลงใตโ้ ตะ๊ กองเปน็ ระเบยี บไมม่ ปี ลวิ ไปไหนเลย
โกเดยี นเหน็ ดงั นนั้ กร็ ำ� พงึ รำ� พนั ขนึ้ มาวา่ โอย้ ! ตายแนเ่ ลยเรา
ตายแนๆ่ ไหวเ้ จา้ ไมม่ อี ะไรกนิ เลยมแี ตข่ เี้ ถา้ นแี่ หละหนาเราไม่
ฟงั คำ� พดู ของลงุ เอย่ี ม กลบั วา่ ทำ� บญุ สญู เปลา่ ไหวเ้ จา้ ไดก้ นิ แนะ่ !
ไหวเ้ จา้ ไดก้ นิ อะไร ไมม่ เี ปน็ อนั วา่ เลกิ ! เลกิ เดด็ ขาดแลว้ ไหวเ้ จา้
นน่ั นะ่ โกเดยี นคดิ ไดอ้ ยา่ งนน่ั จงึ เดนิ ยอ้ นกลบั มาหาลงุ เอย่ี ม
“เออ้ ! ไปเหน็ แลว้ ” โกเดยี นบอกกบั ลงุ เอย่ี ม ลงุ เอยี่ มเมอื่ เหน็
โกเดยี นไดเ้ หน็ กบั ตาของตวั เองวา่ อะไรเปน็ อะไรกด็ ใี จ โกเดยี น
เลยพดู ตอ่ ไปวา่ “เปน็ อนั วา่ เลกิ แลว้ ไหวเ้ จา้ เผากระดาษ เลกิ เดด็
ขาด ถา้ มโี อกาสไดก้ ลบั ไปคราวนจี้ ะขอบวช อยา่ งนอ้ ยพรรษา
หนง่ึ ” “จะบวชวดั ไหนละ่ ” ลงุ เอยี่ มถามดว้ ยความสนใจ “กว็ ดั
ทลี่ งุ เอย่ี มไปปฏบิ ตั นิ นั่ แหละ” โกเดยี นตอบลงุ เอยี่ ม “สาธ!ุ ” ลงุ
เอยี่ มอนโุ มทนา สกั พกั หนง่ึ ก็มีเสียงรอ้ งเรยี ก โกเดยี นๆๆ
“อา่ ! เขาเรยี กแลว้ ลงุ เอย่ี ม เขาเรยี กแลว้ ” โกเดยี นพดู ดว้ ยเสยี ง
ทร่ี บี รอ้ น “เอา้ ! พรรษานบี้ วชใหไ้ ดน้ ะ สาธ!ุ ” ลงุ เอย่ี มยาํ้ เรอ่ื ง
บวชกบั โกเดยี นเปน็ การส่งท้าย และโกเดียนก็ไปตามเสยี งที่
เรยี กชอื่ นน่ั เวลาไปจากทค่ี ยุ กนั กบั ลงุ เอย่ี ม เดนิ ทางไปทบี่ รเิ วณ
ทเี่ ขาเรยี กชอื่ ของโกเดยี นทเี่ ขาเรยี กวา่ ศาลาพนั หอ้ ง กล็ อยขนึ้
จากพนื้ ลวิ้ ๆๆๆ ไปเหน็ คนนง่ั อยเู่ ปน็ แถวๆ เปน็ ระเบยี บสกั พกั ก็
ลอยมาหยดุ ลงทหี่ นา้ โตะ๊ หนิ ขนาดใหญ่ และนงั่ คกุ เขา่ อยหู่ นา้
โตะ๊ มคี นทา่ ทางนา่ เกรงขามนง่ั อยหู่ ลงั โตะ๊ นน่ั “นใ่ี ชไ่ หมทชี อื่
โกเดยี น?” เสยี งคำ� ถามทม่ี อี ำ� นาจแฝงอยใู่ นนา้ํ เสยี งนนั่ ถาม
ออกมาจากชายทน่ี ง่ั อยเู่ กา้ อข้ี า้ งโตะ๊ นนั่ “ใชๆ่ ๆ” โกเดยี นกลา่ ว
รบั ดว้ ยนาํ้ เสยี งสนั่ เทา รขู้ นึ้ มาโดยอตั โนมตั เิ ลยวา่ นค่ี อื ผทู้ ม่ี ี
อำ� นาจชเ้ี ปน็ ชต้ี ายในสถานทนี่ ี้ “โกเดยี นเจา้ นามสกลุ อะไร อายุ
เทา่ ไหร?่ ” พญายมผเู้ ปน็ ใหญไ่ ตถ่ ามโกเดยี น “อา่ ! นามสกลุ

หลวงปเู่ ลา่ ให้ฟัง 64

ซะๆๆ แซๆ่ ๆ ลมิ้ อะๆๆ อายุ 42 ป”ี โกเดยี นตอบพญายม
ดว้ ยนำ�้ เสยี งตะกกุ ตะกกั เพราะความกลวั “อา้ ว! นที่ ำ� งานกนั
ยงั ไง? นน่ั กช็ อ่ื โกเดยี นเหมอื นกนั ” โกเดยี นมองตามนวิ้ ชข้ี อง
พญายม เหน็ ชายชราผหู้ นง่ึ นงั่ คกุ เขา่ อยทู่ างดา้ นขวามอื โตะ๊
บญั ชที า่ นพญายมเรยี กหาเสยี งดงั “ครบั ทา่ น!” เสยี งของจา่
ยมบาลผคู้ วบคมุ บญั ชตี อบรบั นกี่ ช็ อื่ โกเดยี นเหมอื นกนั แตว่ า่
แซ่ตง้ั “อายุเทา่ ไรล่ะคนน?้ี ” พญายมไต่ถาม “72 ปคี รบั ”
ชายชราทช่ี อ่ื โกเดียนเหมอื นกันตอบ “เมียของเจา้ ช่ืออะไร”
พญายมไตถ่ ามตอ่ ไป “ชอื่ แมท่ องมา” ชายชราตอบ แลว้ พญายม
กก็ ลบั มาถามโกเดยี นทน่ี งั่ คกุ เขา่ อยตู่ รงหนา้ “แลว้ เมยี ของเจา้
ละ่ ชอ่ื อะไร?” ชอื่ แมค่ ำ� !” โกเดยี นตอบ “นน่ั ! เหน็ ไหมละ่ ! จบั
มาผดิ คนแลว้ น่ี จบั คนนมี้ าผดิ แลว้ !” วา่ แลว้ ทา่ นพญายมกต็ บ
โตะ๊ ดงั ปงั ! “ใชไ้ มไ่ ดพ้ วกนจ้ี บั คนมาไมไ่ ดด้ ตู ามา้ ตาเรอื ทำ� อยา่ ง
นเ้ี สยี เวลา ไป! เอาไปสง่ เดยี๋ วจะไมท่ นั เวลา” พญายมออกคำ� สงั่
ตอ่ ยมฑตู ผจู้ บั วญิ ญาณ เหลา่ ยมฑตู ผจู้ บั วญิ ญาณกก็ รเู ขา้ มาจบั
แขนโกเดยี นยกลอยขนึ้ ลว้ิ ๆๆๆๆ ออกไปตอนนน้ั โกเดยี นรสู้ กึ หวิ
นำ�้ มากๆ กเ็ ลยขอรอ้ งจา่ ยมฑตู ทง้ั หลายทม่ี าสง่ นน้ั โอ!้ ..นายๆๆ
อวั๊ หวิ นาํ้ มากขอกนิ นำ�้ สกั หนอ่ ยไดไ้ หม?” “ไดๆ้ ๆ แตข่ อใหเ้ หน็
นาํ้ วา่ อยตู่ รงไหนกอ่ น ใหก้ นิ หมดนนั่ แหละ” จา่ ยมฑตู ตอบดว้ ย
ความสมเพชเวทนาตอ่ สภาพโกเดยี นในขณะน้ี และตอนขากลบั
มาสง่ นเ้ี มอ่ื มาถงึ ขณะหนงึ่ กห็ ยดุ ลง แลว้ พาโกเดยี นเดนิ มาตาม
ทางเดนิ เลก็ ๆ เดนิ มาสกั หนอ่ ยโกเดยี นกม็ องไปขา้ งทางกเ็ หลอื บ
มองเหน็ ปลกั ทค่ี วายนอนมนี ำ้� ขงั เปน็ โพรงอยขู่ า้ งใน อา้ ! เจอ
แลว้ นาย เจอแลว้ ! นำ�้ ๆๆๆ โกเดยี นละลำ�่ ละลกั ดว้ ยความดใี จที่
จะไดก้ นิ นำ�้ กเ็ ลยหยดุ พาโกเดยี นไปทป่ี ลกั ควายนน้ั “โอ!้ ขอดดู
สกั กลนื สองกลนื เถอะคอแหง้ เหลอื เกนิ ไมม่ เี สยี งอะไรแลว้ !”
โกเดยี นครำ่� ครวญ เอา้ กนิ ซะๆ จา่ ยมฑตู บอกโกเดยี น โกเดยี น
กน็ ง่ั ลงแลว้ กม้ ลงไปหวงั วา่ จะไดด้ มื่ แกก้ ระหายอยา่ งดใี จ ปง๊ิ !

หลวงปเู่ ลา่ ใหฟ้ งั 65

เสยี งดงั ปง๊ิ เหมอื นเคาะแกว้ ในสมองของโกเดยี น เมอื่ ตอนกม้ ลง
หวงั วา่ จะดมื่ นำ�้ ในโพรงปลกั ควาย และโกเดยี นกร็ สู้ กึ วา่ วบู ! ตก
หวั ทม่ิ ลงไปในโพรงนน้ั เวลาผา่ นไปครหู่ นงึ่ โกเดยี นเรม่ิ รสู้ กึ ตวั
“เอะ๊ ! เราอยทู่ ไ่ี หนน?ี่ ” โกเดยี นตง้ั คำ� ถามกบั ตนเอง และพยายาม
มองกลอกตาไปมา แตย่ งั กระดกิ ตวั ยงั ไมไ่ ด้ หกู เ็ รมิ่ ไดย้ นิ เสยี ง
พูดคยุ กนั ของคนทมี่ าชว่ ยงาน อา้ ! เรากลับมาบ้านเรานี่นา
โกเดยี นดใี จ และเรม่ิ จำ� ไดแ้ ลว้ แตม่ องดมู อื ของตวั เอง เหน็ โดน
มดั ขากโ็ ดนมดั เหมอื นกนั จะทำ� ยงั ไงดหี นอ! โกเดยี นใชค้ วามคดิ
เอา้ ! เอาวธิ นี แี้ หละ กกุ๊ ๆๆ กกุ๊ ๆๆๆ เสยี งดงั กกุ กกั ออกมาจากโลง!
โกเดยี นใชว้ ธิ ใี ชศ้ อกทไี่ มไ่ ดโ้ ดนมดั กระทงุ้ กบั ขา้ งโลงทำ� อยอู่ ยา่ ง
นนั้ จนคนทม่ี าในงานซงึ่ ขณะนนั้ เปน็ ตอนเชา้ ทคี่ ยุ กนั เรมิ่ มอง
หนา้ กนั วา่ ตน้ เสยี งมาจากทไ่ี หน กกุ กกุ ๆๆ เอา้ ! เสยี งดงั ออกมา
จากโลงน่ี คนทน่ี ง่ั อยกู่ แ็ ตกฮอื กนั ไปออกนั อยทู่ ป่ี ระตบู า้ นเพราะ
ความกลวั คนตายไปแลว้ ทำ� ไมมเี สยี งดงั ตงึ ๆ ตงั ๆ อยใู่ นโลง
พอดมี คี นหนง่ึ ทตี่ ง้ั สตไิ ด้ กม็ คี วามกลา้ ทจ่ี ะไปดกู เ็ ลยพดู ขนึ้ วา่
“เอะ๊ ! พวกเรามตี ง้ั เปน็ รอ้ ย โกเดยี นคนเดยี วถา้ เขาเปน็ อะไร
ขน้ึ มาพวกเรากก็ รกู นั เขา้ จบั มดั โกเดยี นไวก้ อ่ น พวกเราจะสไู้ ด้
ไหม?” “ได้” หลายคนในทนี่ ัน่ ตอบ และพยักหนา้ เปน็ อนั วา่
เขา้ ใจตามกนั ไป! เขา้ ไปดกู นั วา่ แลว้ กพ็ ากนั ขยบั เขา้ ไปดู มคี น
ขข้ี ลาดมดุ ลอดจกั กะแรเ้ พอื่ นเขา้ ไปดู ถา้ ไปดดู า้ นโนน้ กก็ ลวั ผี
เมอ่ื มองเขา้ ไปในหบี ทโี่ กเดยี นนอนอยู่ เหน็ โกเดยี นลมื ตาปรบิ ๆ
เอา้ ! ไมใ่ ชค่ นตาย ไมใ่ ชผ่ ี ลมื ตาอยโู่ กเดยี นฟน้ื แลว้ ! เรยี กชอ่ื ดู
โกเดยี นๆๆ ไดย้ นิ หรอื เปลา่ ? คนทเ่ี ขา้ ไปดเู รยี กชอื่ โกเดยี นเหน็
โกเดยี นทำ� ปากพะงาบๆ กเ็ ลยเอาหเู ขา้ ไปใกลๆ้ หวิ นาํ้ ! โกเดยี น
พดู ออกมาอยา่ งลำ� บากยากเยน็ พวกทเ่ี ขา้ ไปดเู ลยชว่ ยกนั หาม
โกเดยี นออกจากหบี เอาออกมาแกม้ ดั นวดเฟน้ หานำ้� มาให้
ดม่ื “เอา้ ! นำ้� มาแลว้ !” แมค่ ำ� ผเู้ ปน็ เมยี ดใี จจนพดู ไมถ่ กู รบี หานำ้�
มา และรนิ ใสแ่ กว้ จอ่ ไปทปี่ ากของโกเดยี น เอา้ ! คอ่ ยๆ จบิ นะ

หลวงปู่เลา่ ใหฟ้ ัง 66

ไมต่ อ้ งรบี ๆ แมค่ ำ� พดู ดว้ ยความเปน็ หว่ ง และโกเดยี นกค็ อ่ ยๆ
กนิ นำ้� 1 แกว้ 2 แกว้ 3 แกว้ ผา่ นไปเหมอื นเทนำ�้ ลงในทราย
มนั กห็ ายไปหมด จนกระทง่ั โกเดยี นบอกวา่ พอกเ็ ลยหาขา้ วตม้ มา
โกเดยี นกค็ อ่ ยๆ กลนื พวกทป่ี อ้ นขา้ วกป็ อ้ น พวกทน่ี วดเฟน้ ก็
นวดเฟน้ จนโกเดยี นอมิ่ แลว้ ชาวบา้ นทมี่ ามงุ ดกู ฮ็ อื เขา้ มาถาม
“เปน็ ยงั ไงบา้ งโกเดยี นแกไปอยทู่ ไ่ี หนมา ตอนแกตายไปนะ่ ?”
สารพัดค�ำถามทด่ี งั เซ็งแซ่จากชาวบา้ นที่รูข้ า่ วว่าโกเดียนฟ้ืน
คนื ชพี สกั พกั โกเดยี นกบ็ อกใหญ้ าตพิ นี่ อ้ งพรอ้ มทงั้ ชาวบา้ นทมี่ า
ใหเ้ งยี บเสยี งลง และโกเดยี นกไ็ ดพ้ ดู ขนึ้ มาวา่ “เอาละ่ ! พอ่ แมพ่ ี่
นอ้ งทง้ั หลาย จะใหอ้ วั๊ เลา่ เรอ่ื งนี้ ตอนนี้ อวั๊ กไ็ ดต้ ายจรงิ ๆ กนั
พอดี ตอ้ งขอโทษนะ่ เอาไวใ้ หอ้ ว๊ั แขง็ แรงกวา่ นก้ี อ่ น อกี 2-3วนั
คอ่ ยมาฟงั ใหมแ่ ลว้ จงึ คอ่ ยมาถาม อวั๊ จะเลา่ ใหฟ้ งั อยา่ งละเอยี ดๆ
แลว้ คนทมี่ าวนั นชี้ ว่ ยไปประกาศใหอ้ วั๊ ดว้ ยวา่ ใครอยากทจี่ ะฟงั
เรอื่ งราวของอวั๊ กใ็ หม้ ากนั ใหห้ มดอว๊ั จะไดเ้ ลา่ ทเี ดยี ว มาทงั้ อำ� เภอ
ชมุ แสงยงิ่ ดี ตอนนอี้ ว๊ั ขอตวั ไปพกั ผอ่ นกอ่ นนะ” โกเดยี นประกาศ
ใหท้ กุ ๆ คนทมี่ าไดท้ ราบความประสงค์ และขา่ วโกเดยี นฟน้ื คนื ชพี
กระจายไปปากตอ่ ปากจนรกู้ นั ไปทง้ั หมบู่ า้ นแพรส่ ะพดั ยงั กะไฟ
ลามทงุ่ ทวั่ ทงั้ อำ� เภอชมุ แสง พอถงึ วนั ทน่ี ดั ชาวบา้ นทงั้ บา้ นใกล้
บา้ นไกลกห็ ลงั่ ไหลกนั มาฟงั เรอื่ งทโี่ กเดยี นจะเลา่ จนเตม็ ลาน
หนา้ บา้ นของโกเดยี น “มากันหมดแล้วเหรอ!” โกเดยี นถาม
ผคู้ นทมี่ าชมุ นมุ กนั “มากนั แลว้ จะเรม่ิ เลา่ เรอ่ื งของโกเดยี นได้
หรอื ยงั ?” ชาวบา้ นทมี่ าเรมิ่ เรยี กรอ้ งใหโ้ กเดยี นเลา่ เรอ่ื งทตี่ าย
แลว้ ฟน้ื ใหฟ้ งั “เอาละ่ ! อว๊ั จะเลา่ ใหฟ้ งั นะ วนั นน้ั อว๊ั ปวดหวั มากๆ
เพราะไปตากแดดทำ� งาน ทำ� หอ้ งแถวไวใ้ หค้ นเขาเชา่ กเ็ ลยกลบั
มาบา้ นเพอื่ หายากนิ คดิ วา่ เมอื่ กนิ ยาเสรจ็ กค็ งจะหาย จะไดไ้ ป
ทำ� งานตอ่ พอมาถงึ บา้ นถามแมค่ ำ� วา่ ยาแกป้ วดหวั มหี รอื เปลา่
อว๊ั ปวดหวั มากๆ แมค่ ำ� เลยบอกอวั๊ ไปเอายาทอ่ี ยใู่ นเกะ๊ ยา อวั๊ ไป
เปดิ เกะ๊ ดเู หน็ ยาอะไร อวั๊ กเ็ ทใสอ่ งุ้ มอื เลย อวั๊ ไมไ่ ดด้ ลู ะ่ วา่ ยาอะไร

หลวงปู่เลา่ ใหฟ้ งั 67

เพราะอวั๊ อา่ นหนงั สอื ไทยไมอ่ อก โกเดยี นเลา่ อยา่ งอายๆ แลว้
เลา่ ตอ่ ไปวา่ ตอนนน้ั อว๊ั กก็ นิ ไปหลายเมด็ กะวา่ จะไดร้ บี หาย จะ
ไดไ้ ปทำ� งานทสี่ รา้ งหอ้ งแถวทย่ี งั ไมเ่ สรจ็ พออว๊ั กนิ ยา กนิ นา้ํ ลง
แลว้ สกั พกั กป็ วดทอ้ งมากๆ กเ็ ลยบอกแมค่ ำ� วา่ ปวดทอ้ งมากๆ
เลย แมค่ ำ� เลยบอกอวั๊ วา่ เขา้ หอ้ งนำ�้ กอ่ น แมค่ ำ� กำ� ลงั ทำ� กบั ขา้ ว
อยเู่ ลยไมไ่ ดอ้ อกมาดอู วั๊ อวั๊ กเ็ ลยไปเดนิ เขา้ หอ้ งนำ้� เอง อวั๊ จำ� ได้
สดุ ทา้ ยเมอ่ื เปดิ ประตหู อ้ งนาํ้ เขา้ ไปอวั๊ กว็ บู เลยมารตู้ วั อกี กม็ คี น
3-4 คนทา่ ทางนา่ กลวั กรกู นั มาจบั ตวั อวั๊ แลว้ กถ็ ามวา่ ขอ่ื โกเดยี น
ใชห่ รอื เปลา่ อวั๊ กว็ า่ ใช่ เขากเ็ ลยบอกวา่ เอาไปเลยๆ เขากเ็ ลยจบั
อวั๊ ออกมา พอมาถงึ บนั ไดอว๊ั กเ็ หน็ หมอรบี รอ้ นขน้ึ มาบนบา้ นอวั๊
เรยี กแทบตายหมอกไ็ มไ่ ดย้ นิ หมอกร็ บี เดนิ เขา้ ไปโนหอ้ งอวั๊ มอง
ตามเหน็ แตแ่ มค่ ำ� รอ้ งไหค้ รำ่� ครวญอยู่ ตวั อวั๊ เองเหน็ นอนเหยยี ด
ยาวอยมู่ ญี าตพิ นี่ อ้ งดแู ลอยู่ อว๊ั กถ็ ามตวั เองวา่ อวั๊ ตายแลว้ เหรอๆ
มองดเู ขาเหน็ หมอเขาคยุ อะไรกนั กบั แมค่ ำ� แมค่ ำ� กร็ อ้ งไหโ้ ฮแลว้
ญาตพิ นี่ อ้ งกพ็ ากนั อาบนำ�้ รา่ งกายของอวั๊ ทนี่ อนไมร่ เู้ รอ่ื งอยนู่ นั้
คนทไี่ ปหาหบี ศพกไ็ ป อว๊ั ดจู นเขาเอาเขา้ หบี เสรจ็ พวกทมี่ าจบั
อวั๊ จงึ พาอว๊ั ไปทแี่ หง่ หนงึ่ เวลาตอนทเ่ี ขาพาอวั๊ ไปเขายกตวั อว๊ั
ลอยไปลว้ิ ๆๆๆๆ ปลวิ ไปเลยพอมาถงึ ทแี่ ลว้ เขากบ็ อกกบั อวั๊ วา่ อยู่
ทนี่ น่ี ะ เดย๋ี วจะมกี ารเรยี กชอื่ ถา้ เรยี กชอ่ื โกเดยี นกใ็ หต้ อบรบั
ออกไป อว๊ั กพ็ ยกั หนา้ แลว้ อวั๊ กน็ ง่ั ลงตรงนนั้ พอดมี คี นทแี่ ตง่ ตวั
เหมอื นกบั พวกทจ่ี บั อว๊ั มาเดนิ ตรวจแถวมาพอดี อวั๊ กเ็ ลยขออนญุ าต
ไปหานำ�้ กนิ กอ่ นเถอะ มนั หวิ นำ�้ มากๆ เขากใ็ จดอี นญุ าตใหอ้ ว๊ั
เดนิ ไปหานำ�้ กนิ ได้ อว๊ั กเ็ ลยเดนิ ไปๆ กเ็ ลยไดไ้ ปเจอกบั ลงุ เอยี่ ม
อว๊ั มารทู้ หี ลงั เมอ่ื ตอนอว๊ั ฟน้ื วา่ ลงุ เอยี่ มแกตายไปกอ่ นอว๊ั สกั พกั
หนง่ึ พอพดู ถงึ ตอนนผี้ คู้ นทมี่ าฟงั เรมิ่ ฮอื ฮา เพราะลงุ เอย่ี มแก
ตายไปไมก่ วี่ นั นเ้ี อง หลงั จากเงยี บเสยี งฮอื ฮาลง โกเดยี นกพ็ ดู
ตอ่ ไปวา่ พอเหน็ ลงุ เอยี่ มอว๊ั ดใี จมากๆ เลยเพราะวา่ อว๊ั ตอนนน้ั
หวิ นาํ้ มากๆ กเ็ ลยไปขอนำ้� ลงุ เอย่ี มกนิ ลงุ เอยี่ มแกกใ็ จดไี มห่ วง

หลวงปูเ่ ลา่ ใหฟ้ ัง 68

เหน็ ทแี่ กอยรู่ อบๆ ตวั แกมแี ตข่ องกนิ เตม็ ไปหมดทงั้ แกงทงั้ ขา้ ว
อาหารหวานคาว อยู้ ! ดไู มห่ วาดไมไ่ หว! โกเดยี นเลา่ ถงึ บรรยากาศ
รอบๆ ทล่ี งุ เอย่ี มอยลู่ งุ เอย่ี มกไ็ ดพ้ ดู คยุ กบั อวั๊ แกวา่ อวั๊ นน่ั นะ่ ไม่
ทำ� บญุ ทำ� ทานมแี ตใ่ หแ้ มค่ ำ� ทำ� เองทง้ั หมดตวั อวั๊ เองกม็ แี ตบ่ อก
แกวา่ ทำ� บญุ สญู เปลา่ ไหวเ้ จา้ ไดก้ นิ หาวา่ ลงุ เอย่ี มกบั คนทไี่ ป
ทำ� บญุ งมงายอกี สไู้ หวเ้ จา้ ดกี วา่ ของทเี่ หลอื จากไหวเ้ จา้ ยงั ไดก้ นิ
อม่ิ ทอ้ งอกี ตอ่ หนงึ่ กเ็ ลยไดพ้ ดู กบั ลงุ เอยี่ มอยพู่ กั หนงึ่ อวั๊ กเ็ ลย
ขอนา้ํ ลงุ เอย่ี มกนิ ลงุ เอยี่ มแกกร็ นิ นำ้� ให้ อว๊ั กก็ นิ เขา้ ไป ไอห๊ ยา!
โกเดยี นรอ้ งบรรยายถงึ รสชาดของนำ้� ทดี่ มื่ เขา้ ไป นำ้� รอ้ นมากๆ
จะกลนื ยงั ไมไ่ ดเ้ ลยกเ็ ลยบว้ นทงิ้ กพ็ ยายามกนิ อกี กไ็ มไ่ ด.้.ลงุ เอย่ี ม
แกกบ็ อกวา่ ถา้ กนิ นำ้� ไมไ่ ดก้ ก็ นิ ขา้ วแลว้ กนั ลงุ เอย่ี มเลยตกั ขา้ วให้
พรอ้ มทงั้ ราดแกงใหอ้ ยา่ งดี อวั๊ กห็ วิ จนจะเปน็ ลม กเ็ ลยตกั ขา้ ว
ราดแกงนน้ั เขา้ ปาก แลว้ เปน็ ไง ไอห๊ ยา! โกเดยี นรอ้ งอกี เหมอื น
เดมิ คนกฮ็ อื ฮาอกี วา่ โกเดยี นเปน็ อะไรอกี มคี นหนง่ึ กร็ อ้ งบอก
โกเดยี นฮอื ! โกเดยี นแกกเ็ ลา่ ไปเลย อา้ ! ขอโทษๆ อว๊ั จะเลา่ ให้
จบ อา่ ! ถงึ ไหนแลว้ ! โกเดยี นถามผทู้ น่ี ง่ั ฟงั ตอนแกกนิ ขา้ วลงุ
เอยี่ ม! มคี นพดู บอกโกเดยี น แลว้ โกเดยี นกเ็ ลา่ ตอ่ ไปวา่ เมอ่ื อวั๊
ตกั ขา้ วเขา้ ปากขา้ วนนั่ กลบั เปน็ ขเี้ ถา้ เศษกระดาษเงนิ กระดาษ
ทอง โอย๊ ! จะกนิ เขา้ ไปไดย้ งั ไง ตกั ขา้ วขนึ้ มาอกี กเ็ ปน็ อกี กเ็ ลย
ถามลงุ เอย่ี มวา่ มนั เปน็ อะไรถงึ เปน็ อยา่ งน้ี ลงุ เอยี่ มกเ็ ลยบอกวา่
มนั เปน็ อานสิ งสผ์ ลบญุ ทล่ี งุ เอย่ี มไดท้ ำ� ไวก้ เ็ ลยไดร้ บั อานสิ งสน์ นั้
คนอนื่ ไมม่ สี ทิ ธไ์ิ ด้ เพราะเปน็ ของใครของมนั ลงุ เอยี่ มยงั บอก
อว๊ั วา่ ใหเ้ ดนิ ไปทางนนั้ ดซู จิ ะเหน็ คนแถวบา้ นเรา อวั๊ เลยเดนิ ไป
เรอ่ื ยๆ เดนิ ไปๆ กไ็ ปเจอโตะ๊ ของอว๊ั ทไ่ี หวเ้ จา้ ขธี้ ปู ตกเปน็ ระเบยี บ
กระดาษเงนิ กระดาษทองทเี่ ผายงั มคี วนั กรนุ่ ๆ อยมู่ นิ า่ ละ่ ! อว๊ั
ตกั กนิ ขา้ วของลงุ เอยี่ มจงึ เปลย่ี นมาเปน็ ขเ้ี ถา้ ซงึ่ เปน็ ของอวั๊ เอง
กนิ กก็ นิ ไมไ่ ดก้ เ็ ลยเดนิ มาอกี อว๊ั กเ็ หน็ ทดิ ชมุ่ อวั๊ จำ� ไดว้ า่ ทดิ ชมุ่
นะ่ ตายไปแลว้ มคี นมาซอื้ แผน่ ไมก้ ระดานทร่ี า้ นของอวั๊ อวั๊ ถาม

หลวงป่เู ล่าใหฟ้ ัง 69

เขากเ็ ลยรวู้ า่ เขาจะเอาไปทำ� หบี ศพใสท่ ดิ ชมุ่ กไ็ มไ่ ดพ้ ดู กบั ทดิ ชมุ่
หรอกเพราะตอ้ งรบี กลบั มาหาลงุ เอยี่ มเดยี๋ วเขาเรยี กชอ่ื จะไมไ่ ด้
ยนิ พอมาถงึ ลงุ เอยี่ มอวั๊ เลยพดู กบั ลงุ เอย่ี มวา่ เลกิ เดด็ ขาดๆ ไม่
ทำ� อกี แลว้ ไหวเ้ จา้ เผากระดาษนน่ี ะ่ ทำ� บญุ ทำ� ทานดกี วา่ ยงั จะมี
อะไรกนิ บา้ งเมอื่ ตายไป และอว๊ั ยงั บอกกบั ลงุ เอยี่ มวา่ อว๊ั จะบวช
อยา่ งนอ้ ยสกั หนง่ึ พรรษาทวี่ ดั คลองระนงนแี้ หละ ลงุ เอย่ี มแกก็
โมทนามาดว้ ยนะพอดกี ม็ เี สยี งเรยี กชอ่ื อวั๊ อวั๊ กข็ านรบั พอขานรบั
เทา่ นน้ั แหละตวั มนั ลอยลวิ้ ๆๆๆๆ ไปเลยลอยไปหยดุ ลงตรงหนา้
โตะ๊ ใหญๆ่ มคี นตวั ใหญๆ่ ทา่ ทางนา่ เกรงขามนงั่ อยหู่ ลงั โตะ๊ นน้ั
ถามชอื่ อวั๊ ถามอายุ ถามวา่ อวั๊ มเี มยี ชอื่ อะไร พออวั๊ ตอบตามจรงิ
กถ็ ามอกี คนหนง่ึ ชอ่ื โกเดยี นเหมอื นกนั แตอ่ ายุ 72 ปี แซก่ แ็ ซต่ ง้ั
นนั่ จงึ เปน็ คนทห่ี มดอายขุ ยั อว๊ั นเ่ี ขาจบั ผดิ ตวั มากเ็ ลยเอาอวั๊ มา
สง่ ตอนทีเ่ ขาเอาอ๊วั มาสง่ นี้เขาจบั แขนอว๊ั แล้วยกตวั อั๊วข้ึนมนั
เหมอื นเหาะมาเลย มนั ลอยขน้ึ ลว้ิ ๆๆๆๆ พอมาสกั พกั เขากพ็ า
อวั๊ ลงเดนิ เดนิ ตามทางเดนิ เลก็ ๆ เหมอื นทางเดนิ ในปา่ นแี่ หละ
เดนิ มาสกั พกั อวั๊ หวิ นำ้� แทบตายแลว้ เลยขอรอ้ งเขาวา่ ถา้ เหน็ นา้ํ
ทไ่ี หนขออวั๊ แวะกนิ กอ่ นเถอะ เขากบ็ อกวา่ ถา้ เจอกจ็ ะใหก้ นิ พอดี
อวั๊ มองเหน็ ปลกั โพรงควายนอนทมี่ นั เปน็ หลมุ มนี ำ�้ ขงั อยู่ กเ็ ลย
ขอเขาแวะกนิ นาํ้ กอ่ นเขากพ็ าแวะ พออว๊ั กม้ ลงจะดดู กนิ นาํ้ จะ
ถงึ นำ้� อยแู่ ลว้ กม็ เี สยี งอยใู่ นหวั อว๊ั เหมอื นโดนคนทบุ หวั นแี่ หละ
ดงั ปง๊ิ ! อวั๊ กห็ วั คะมำ� ลงไปโนปลกั โพรงควายนนั่ พออว๊ั มารตู้ วั
อกี ทกี ไ็ ดย้ นิ แตเ่ สยี งคนพดู กนั ไดย้ นิ เสยี งแมค่ ำ� อวั๊ จงึ รวู้ า่ อว๊ั อยู่
ทบ่ี า้ นแตจ่ ะสง่ เสยี งเรยี กกไ็ มม่ เี สยี งมอื อวั๊ กถ็ กู มดั ทำ� ยงั ไงละ่ ทนี ้ี
กเ็ ลยนกึ ขนึ้ ไดว้ า่ เขาไมไ่ ดม้ ดั ศอก กเ็ ลยใชศ้ อกกระทงุ้ ขา้ งโลง
จนเสยี งดงั กกุ กกั นนั่ แหละจงึ ไดม้ คี นมาชว่ ยกเ็ ลยรวู้ า่ อว๊ั ตายไป
แลว้ 1 วนั นมิ นตพ์ ระมาสวดไปแลว้ 1 ครง้ั พอดอี ว๊ั เลยฟน้ื
กลบั มากไ็ ดม้ าเลา่ ใหพ้ อ่ แม่ พนี่ อ้ งทง้ั หลายไดฟ้ งั จนหมดแลว้
ตอ้ งขออภยั ญาตพิ นี่ อ้ งทง้ั หลายทม่ี าฟงั ดว้ ย ทไี่ มไ่ ดเ้ ลา่ อยา่ ง

หลวงปู่เล่าใหฟ้ งั 70

ละเอยี ดๆ เพราะวา่ ตอนนอ้ี ว๊ั เมอ่ื ยแลว้ และอว๊ั ขอประกาศใหพ้ ี่
นอ้ งทง้ั หลายไวว้ า่ อว๊ั จะบวชในพรรษานี้ ขอใหท้ กุ คนรบั ทราบ
ไวด้ ว้ ยนะวา่ อว๊ั จะบวชอยา่ งนอ้ ย 1 พรรษา ทว่ี ดั คลองระนงน้ี
แหละ! สาธ!ุ แมค่ ำ� อนโุ มทนาเปน็ คนแรกตอ่ มากเ็ ปน็ พวกญาตๆิ
มาแสดงความยนิ ดี และอนโุ มทนาทโ่ี กเดยี นจะบวชแมค่ ำ� กพ็ ดู
ตอ่ ไปวา่ “ถา้ โกเดยี นบวชฉนั จะดแู ลเอง อยากจะกนิ อะไรจะหา
ใหก้ นิ อปุ ถมั ภด์ แู ลอยา่ งด”ี จากนนั้ มาพวกทม่ี าฟงั โกเดยี นเลา่
เรอื่ งราวของโกเดยี นทตี่ ายไปนน้ั ไปเจออะไรบา้ งกพ็ ากนั กลบั ไป
พอถงึ วนั บวชโกเดยี นญาตพิ น่ี อ้ งตา่ งพากนั มารว่ มอนโุ มทนา
ผา้ ไตร ผา้ จวี ร อะไรทเี่ อามารว่ มงานบวชไดก้ ถ็ อื กนั มาเปน็ แถวๆ
จะลำ� บากหนอ่ ยกน็ าคโกเดยี น ผบู้ วชนน้ั แหละทอ่ งกลา่ วคำ� ขาน
นาคกไ็ มช่ ดั อปุ ชั ฌายท์ า่ นเองกอ็ นโุ ลมใหค้ อ่ ยวา่ ตามไปทลี ะคำ�
จนบวชเสรจ็ สน้ิ ตามพธิ ี พอตอนทโ่ี กเดยี นสกึ ออกมาจากคนที่
อว้ นกห็ นุ่ ดเี ลยละ่ จากทเี่ คยอว้ นพงุ พลยุ้ กไ็ ดต้ ดั กางเกงใหม่
หลวงปทู่ า่ นเลา่ ตอ่ จากเรอื่ งโกเดยี นตอ่ ไปอกี วา่ “นแี่ หละ!
บาปนนั้ เปน็ พาหนะพาไป บญุ นนั้ กเ็ ชน่ เดยี วกนั ถา้ ทำ� บาปกร็ บั
ไปทน่ี รกทนทกุ ขท์ รมาน ถา้ เปน็ บญุ พาไปกม็ แี พยนตอ์ ปั สร มี
บรวิ ารเปน็ นางสวรรคไ์ ปอยใู่ นสวรรค์ ไมอ่ ยากกลบั มาโลกมนษุ ย์
อกี แลว้ เมอื งสวรรคอ์ ากาศสบายไมม่ พี ายุ ไมม่ นี าํ้ ทว่ มเหมอื น
บา้ นเรา แตอ่ ายสุ วรรคน์ านกวา่ เมอื งมนษุ ยเ์ ปน็ หลายๆ ปเี มอื ง
สวรรคจ์ งึ เพลดิ เพลนิ สนกุ สนานอยเู่ สมอ ไปทำ� บญุ สนุ ทาน ไป
ไหวพ้ ระเกศแกว้ จฬุ ามณกี ไ็ ปกนั เปน็ หมู่ เปน็ คณะ ใครทำ� อะไร
กท็ ำ� พรอ้ มเพรยี งกนั เวลาเดนิ กไ็ มไ่ ดเ้ ดนิ ไปตามดนิ อยา่ งเราน้ี
ไปดว้ ยยานนง่ั กอ้ นเมฆไปลว้ิ ๆๆๆ เขาเรยี กวา่ ยนตท์ พิ ย”์ หลวง
ปทู่ า่ นเลา่ ตอ่ ไปอกี วา่ “เราเคยฝนั ไปเหมอื นกนั เคยฝนั วา่ ไปนง่ั
ยนตอ์ ยา่ งนแ้ี หละไมเ่ หมอื นกนั กบั นง่ั เครอื่ งบนิ นะ นง่ั เครอ่ื งบนิ
ยงั มตี งึ ๆ ตงั ๆ นะแตน่ ง่ั ยนตน์ ไี่ มก่ ระทบอะไรเลยสบาย ดงั นน้ั
พวกเรากอ็ ยา่ ประมาทยงั ตกอยใู่ นกามกเิ ลสกนั อยู่ กามฉนั ทะ

หลวงปู่เลา่ ให้ฟัง 71

ถนี มทิ ธะ วจิ กิ จิ ฉา สลี พตั ตปรามาส อธุ จั จะกกุ จุ จะ เครอื่ งรอ้ ย
รดั ทงั้ หลายมนั ทว่ มหวั เราอยมู่ ากมาย เราไปไหนไมไ่ ดล้ ะ่ ใหร้ บี
เรง่ ทำ� สมาธภิ าวนาเขา้ สรา้ งวดั สรา้ งวา สรา้ งศาลา อะไรไวใ้ ห้
ไดม้ ยี นตท์ พิ ยอ์ ยา่ งเทวดาทงั้ หลาย ยนตพ์ าไปเอง เสยี ไมเ่ ปน็
ทพิ ยย์ นตน์ นั้ ไมม่ ไี ฟดบั นำ�้ มนั หมด หรอื เกดิ อบุ ตั เิ หตเุ หมอื น
รถยนตเ์ ราหรอก ชนกนั ไมม่ ี ไปในเทวโลกไมช่ นกนั หรอก ชน
กนั ไมม่ ี ไปอยา่ งสบาย เวลา 100 ปเี มอื งมนษุ ยจ์ งึ จะเปน็ 1 วนั
ของเมอื งเทวดา (เวลา 200 ปเี มอื งมนษุ ยจ์ งึ จะเปน็ 1 วนั
ของเมอื งเทวดาชน้ั ยามา เวลา 400 ปเี มอื งมนษุ ยจ์ งึ จะเปน็
1 วนั ของเมอื งเทวดาขน้ั ดสุ ติ ) เวลานน้ั กท็ ำ� ใหเ้ มาเหมอื นกนั
เมายศ หมดสงา่ เมาสรุ า หมดสำ� คญั เมาพนนั หมดตวั เมาผวั
ลมื พอ่ เมาเมยี ลมื แม่ เมาวยั ลมื แก่ เมากระแช่ กล็ มื กญั ชา
เปน็ อยา่ งนน้ั มนั เมาไปหมด พวกเรากต็ กอยใู่ นความเมาทง้ั นน้ั
ในโลกใบนมี้ แี ตเ่ มาๆ กนั ทงั้ นน้ั รวยมากเกนิ ไปกเ็ มาเปน็ ทกุ ข์
อยนู่ นั้ แหละ ไมม่ กี เ็ ปน็ ทกุ ข์ ไมม่ อี ะไรใหจ้ บั จา่ ยใชส้ อยกพ็ ากนั
ตายไมเ่ วน้ แตล่ ะวนั กข็ อใหญ้ าตโิ ยมทง้ั หลายนำ� ไปพนิ จิ พจิ ารณา
ดว้ ยปญั ญาอนั ชาญฉลาด อปั มาทธรรมคอื ธรรมทไ่ี มป่ ระมาท
และตอ่ นไ้ี ปกจ็ ะไดป้ ระสบพบเหน็ กบั มนษุ ยส์ มบตั ิ สวรรคส์ มบตั ิ
และนพิ พานสมบตั ิ ดงั ทแี่ สดงมากย็ ตุ ลิ งดว้ ยเวลา เอวงั กม็ ดี ว้ ย
ประการฉะน!้ี ...

หลวงปเู่ ล่าให้ฟงั 72

หลวงป่เู ล่าใหฟ้ งั 73

หลวงป่เู ล่าใหฟ้ งั 74

เรอื่ งท่ี 11

กวา่ จะเปน็ หลวงปู่

เรอ่ื งนเ้ี กดิ ขนึ้ เมอื่ ตอนทอ่ี าตมาไดไ้ ปกจิ นมิ นตก์ บั หลวงปู่
ตอนนงั่ อยบู่ นรถทวี่ ง่ิ อยู่ กำ� ลงั เดนิ ทางไปกจิ นมิ นตเ์ มอ่ื ตอนอยู่
บนทางดว่ นหลายๆ เรอ่ื งทท่ี า่ นเลา่ ใหฟ้ งั กจ็ ะเกดิ ขน้ึ ในลกั ษณะ
นจ้ี ากการเดนิ ทางแทบทกุ ครง้ั อาตมาไดเ้ อามาถา่ ยทอดเปน็
ตวั อกั ษรทท่ี า่ นทงั้ หลายไดอ้ า่ นอยใู่ นขณะน้ี ขณะทท่ี า่ นเลา่ ออก
จากความทรงจำ� ของทา่ นดเู ปน็ ธรรมชาตจิ รงิ ๆ มนั กแ็ ปลกอยู่
นะ! ถา้ กราบเรยี นใหท้ า่ นเมตตาเลา่ เรอื่ งใดกต็ าม ถา้ มเี ครอ่ื ง
อดั เสยี งเขา้ ไปอดั เสยี งความเปน็ ธรรมชาตกิ จ็ ะหายไป เรอ่ื งท่ี
ทา่ นเลา่ มนั จะแขง็ ๆ ยงั ไงกไ็ มร่ แู้ ตถ่ า้ เปน็ การซกั ถามไปตามเรอ่ื ง
ทกุ อยา่ งทที่ า่ นเลา่ จะเปน็ ธรรมชาตขิ องเรอื่ งนน้ั ๆ ทนั ทจี าก
ความทรงจำ� ของทา่ นทยี่ อ้ นเวลากลบั ไปในวยั เดก็ หลวงปทู่ า่ น
เลา่ ไดอ้ ยา่ งถงึ จติ วญิ ญาณจรงิ ๆ ผทู้ ไี่ ดฟ้ งั หลวงปเู่ ลา่ ไมว่ า่ จะเปน็
เรอ่ื งใดกต็ ามบางคนถงึ กบั นำ�้ ตาซมึ และบางทถี งึ กบั รอ้ งไหก้ ม็ ี
อาตมาเคยถามทา่ นถงึ สาเหตทุ ที่ ำ� ใหค้ นทฟ่ี งั หลวงปเู่ ลา่ ถงึ กบั
นา้ํ ตาซมึ และบางคนถงึ กบั รอ้ งไหว้ า่ ทำ� ไมถงึ เปน็ เชน่ นนั้ ทา่ นก็
ตอบวา่ มนั ถงึ ใจ! มนั ซงึ้ ใจ! มนั กเ็ ลยเปน็ ไปตามเรอ่ื งของมนั
ถา้ เรอื่ งไหนไมถ่ งึ ใจมนั กจ็ ะเฉยๆ หลวงปทู่ า่ นวา่ อยา่ งนน้ั เทา่ ที่
อาตมาอยกู่ บั ทา่ นมามอี ยเู่ รอื่ งหนง่ึ ทที่ า่ นเลา่ ทไี รทา่ นกจ็ ะนำ�้ ตา
คลอทกุ ครงั้ คอื เรอื่ งทเี่ กย่ี วกบั แมข่ องทา่ น และเรอ่ื งทจ่ี ะเลา่ ให้
ทา่ นทงั้ หลายไดอ้ า่ นนก้ี เ็ ชน่ กนั เรอื่ งนมี้ อี ยวู่ า่ เมอ่ื ตอนทหี่ ลวง
ปเู่ ปน็ เดก็ อายปุ ระมาณ 2-3 ขวบ โดยปกตขิ องเดก็ บา้ นนอก

หลวงปเู่ ล่าให้ฟงั 75

คอกนาอายเุ ทา่ นกี้ ไ็ มค่ อ่ ยมผี า้ นงุ่ หรอก เดนิ ไปเลน่ ดนิ เลน่ ทราย
ไปตามเรอ่ื ง สว่ นพน่ี อ้ งของหลวงปกู่ อ็ ยใู นวยั ไลๆ่ กนั จะเรยี กวา่
หวั ปที า้ ยปกี นั เลยทเี ดยี ว เพราะครอบครวั หลวงปลู่ กู ดก ตอนนนั้
หลวงปเู่ ปน็ เดก็ ทชี่ า่ งพดู ชา่ งเจรจา และแมข่ องหลวงปกู่ ก็ ำ� ลงั
ตง้ั ครรภน์ อ้ งอยใู่ นทอ้ งอกี คนสว่ นพอ่ ของหลวงปตู่ อนนนั้ กเ็ ปน็
ผใู้ หญบ่ า้ นชอื่ วา่ ผใู้ หญแ่ จม่ หลวงปทู่ า่ นเลา่ ใหฟ้ งั วา่ คนทเ่ี ปน็
ผใู้ หญบ่ า้ นในสมยั นนั้ ตอ้ งมบี ารมพี อสมควรละ่ เพราะวา่ สมยั
กอ่ นนน้ั ยงั มขี โมยขโจรชกุ ชมุ พอสมควร คนทเี่ ปน็ ผใู้ หญบ่ า้ นก็
ตอ้ งเปน็ คนทเ่ี ขม้ แขง็ พอสมควรไมว่ า่ จะเปน็ เรอ่ื งการบา้ นการเมอื ง
วดั วาอารามสรปุ วา่ เรอ่ื งสารพดั กต็ อ้ งมาหาผใู้ หญบ่ า้ นกอ่ นละ่
หลวงปทู า่ นเลา่ เกยี่ วกบั พอ่ ของทา่ นตอ่ ไปอกี วา่ ผใู้ หญแ่ จม่ นนั้
มคี วามสามารถอกี อยา่ งหนงึ่ กค็ อื เทศนเ์ สยี ง เทศนแ์ หล่ ทำ� นอง
อสี านซง่ึ ในสมยั นนั้ คนทางภาคอสี านจะนยิ มกนั มาก เพราะจะ
เปน็ ทำ� นองเสนาะเลน่ เสยี งสงู เสยี งตำ่� เออื้ นเอย่ ไปตามจงั หวะ
ของคำ� โดยสว่ นมากกจ็ ะเปน็ คำ� สอนเตอื นใจ เรอ่ื งบาป-บญุ
คณุ -โทษตา่ งๆ หลวงปทู่ า่ นกเ็ ลา่ วา่ พอ่ ของทา่ นคงเรยี นตอนท่ี
บวชนน้ั แหละ เพราะแหลง่ วชิ าการสมยั กอ่ นมแี ตท่ วี่ ดั ใครอยาก
จะอา่ นออกเขยี นไดก้ ต็ อ้ งไปเรยี นทวี่ ดั ไมไ่ ดม้ โี รงเรยี นเหมอื น
สมยั น้ี ชาวบา้ นทงั้ หลายเมอื่ มงี านการบญุ ทางวดั ทางวาผใู้ หญ่
แจม่ จงึ รบั อาสาพาลกู บา้ นทำ� อยา่ งแขง็ ขนั สว่ นแมข่ องทา่ นชอ่ื
แมท่ า แมท่ านเ้ี ปน็ แมบ่ า้ นแมเ่ รอื น เมอื่ ตอนวา่ งจากงานทบี่ า้ น
กจ็ ะพาลกู ๆ ไปทนี่ า ไปขดุ ดนิ ทำ� คนั นาบา้ ง หรอื ไมก่ ห็ าวตั ถดุ บิ
ทจี่ ะมาทำ� เปน็ อาหารในคาบตอ่ ไป วตั ถดุ บิ ทว่ี า่ นไี้ มว่ า่ จะเปน็
ผกั ตา่ งๆ ทกี่ นิ ได้ กบ เขยี ด จงิ้ หรดี ปนู า หอย และอนื่ ๆ อกี
มากมายทสี่ ามารถนำ� มาประกอบเปน็ อาหารไดท้ ต่ี อ้ งทำ� เชน่ น้ี
กเ็ พราะวา่ มลี กู หลายคน เรอื่ งการอยกู่ ารกนิ จงึ เปน็ เรอื่ งใหญ่
พอสมควร อาตมาเคยกราบเรยี นถามหลวงปวู่ า่ ครอบครวั ของ
หลวงปมู่ พี นี่ อ้ งกนั ทง้ั หมดกคี่ นหลวงปทู่ า่ นตอบอาตมาชนดิ ที่

หลวงปู่เลา่ ให้ฟัง 76

วา่ ตอ้ งรอ้ ง ฮา้ ! ดว้ ยความประหลาดใจวา่ 19 คน หลวงปเู่ ปน็
คนที่ 6 และมนี อ้ งๆ ตดิ ตามมาอกี 13 คน ทำ� ใหอ้ าตมาอด
คดิ ถงึ คนสมยั กอ่ นนน้ั วา่ แมจ้ ะมลี กู มากๆ พอ่ แมก่ ย็ งั เลยี้ งดจู น
เตบิ ใหญก่ นั หมดทกุ คน และทกุ คนกก็ ลบั มาดแู ลเลย้ี งดพู อ่ แมท่ ี่
แกเ่ ฒา่ จนกวา่ จะตายจากกนั ไป แลว้ มาเปรยี บเทยี บกบั สมยั
ปจั จบุ นั นแี้ ตกตา่ งกนั ยงั กะฟา้ กบั เหว พอ่ แมป่ จั จบุ นั มลี กู อยา่ ง
มากไมเ่ กนิ 2 คนเลยี้ งดกู วา่ ลกู จะเตบิ ใหญก่ ล็ ำ� บาก สาหสั พอ
สมควร และกไ็ มร่ วู้ า่ เมอ่ื ตอนทต่ี นเองแกเ่ ฒา่ ลกู จะกลบั มาเลย้ี ง
ตนเองหรอื เปลา่ เรอื่ งนกี้ ข็ นึ้ อยกู่ บั บญุ กรรมของแตล่ ะบคุ คลก็
แลว้ กนั เอา้ ! กลบั มาทเี่ รอ่ื งหลวงปเู่ ลา่ ใหฟ้ งั ดกี วา่ วนั หนงึ่ ชว่ ง
เขา้ หนา้ ฝนใหมๆ่ ตอนกลางคนื ฝนฟา้ กต็ กอยา่ งไมล่ มื หลู มื ตา
จนทอ้ งทงุ่ ทเี่ คยแหง้ แลง้ ในคราหนา้ แลง้ เจงิ่ นองไปดว้ ยนาํ้ ใหม่
คนั นาทรี่ บั นำ้� บางทกี่ ร็ บั นำ้� ไมไ่ หวกข็ าดพงั ลงมา นำ�้ กก็ ดั เซาะ
ไหลลงไปหาแมน่ ำ�้ ฝนทตี่ กลงมาใหมพ่ ลกิ ผนื นาจากทเ่ี คยแหง้
แลง้ กลบั มามชี วี ติ ชวี า กบเขยี ดสง่ เสยี งเซง็ แซ่ ชาวนากเ็ ตรยี ม
คราด เตรยี มไถอปุ กรณท์ ใ่ี ชท้ ำ� นาหญา้ ออ่ นทไี่ ดร้ บั นำ้� ฝนกพ็ า
กนั แตกใบขน้ึ มา ววั ควายกไ็ ดแ้ ละเลม็ หญา้ ออ่ น ทอ้ งทงุ่ ทเี่ คย
แหง้ แลง้ กลบั มามชี วี ติ ชวี าอกี ครง้ั และวนั นก้ี เ็ ชน่ กนั แมท่ ากบั
ลกู ๆ กต็ กลงกนั ไวว้ า่ วนั นจี้ ะไปทน่ี ากนั วนั นนั้ หลวงปขู่ ณะนนั้
อายุ 2-3 ขวบดใี จเปน็ พเิ ศษทจ่ี ะไดไ้ ปนา แมท่ ากห็ าหอ่ ขา้ วใส่
ตะกรา้ ขา้ งหนา้ ตะกรา้ ขา้ งหลงั กใ็ สน่ อ้ งของหลวงปอู่ กี คนหาบ
คอนคกู่ นั ตวั ของแมท่ าเองนนั้ กท็ อ้ งอกี คนยงั อยใู่ นครรภม์ อื ขวา
กจ็ งู หลวงปเู่ ดนิ ตามตอ้ ยๆ เดนิ ไปตามคนั นาทใี่ หญ่ ทเี่ ปน็ ทาง
เดนิ และเขตแดนของนาหลายๆ เจา้ ทเ่ี สยี สละกนั ไวเ้ ปน็ ทางเดนิ
คณะแมท่ ากบั ลกู ๆ เดนิ มาถงึ ตน้ ไมใ้ หญท่ อี่ ยบู่ นทางเดนิ แตน่ าํ้
ทพ่ี ดั มาแรงไดพ้ ดั เอาดนิ ทตี่ น้ ไมน้ นั้ เกาะอยหู่ ายไปเปน็ หลมุ นำ้� ลกึ
ตรงใตต้ น้ ไมน้ นั้ เหลอื แตร่ ากทแี่ ผส่ าขาออกไปดา้ นขา้ ง พอเปน็
ทางเดนิ ไดเ้ ทา่ นน้ั มองลงไปดา้ นขา้ งมนี ำ้� ขงั ในหลมุ ลกึ อยพู่ อ

หลวงปู่เล่าใหฟ้ ัง 77

สมควร และสายนำ�้ นนั้ กไ็ หลไปบรรจบแมน่ ำ้� ตอ่ ไป แมท่ าพอเดนิ
มาถงึ ตรงนจ้ี ำ� เปน็ ตอ้ งปลอ่ ยมอื หลวงปู่ เพราะทางเดนิ แคบๆ
เปน็ แคร่ ากไมเ้ ทา่ นน้ั “เอา้ ! เดนิ ไปกอ่ น!” แมท่ าบอกหลวงปู่
หลงั จากปลอ่ ยมอื ทจี่ งู กนั เดนิ มา “ฮ!ึ จะไปเองหรอกแม!่” หลวง
ปใู่ นขณะนน้ั เปน็ เดก็ นอ้ ยตอบดว้ ยความมนั่ ใจ แมท่ าไดย้ นิ อยา่ ง
นนั้ กเ็ ลยเดนิ ไปตามรากไมท้ น่ี ำ้� กดั เซาะเพอื่ ทจ่ี ะไปใหถ้ งึ ทางอกี
ฝง่ั โนน้ ซงึ่ กก็ วา้ งประมาณ 2-3 เมตรพอเดนิ ไปประมาณครง่ึ
ทางหลวงปทู่ เ่ี ปน็ เดก็ นอ้ ยในขณะนนั้ ตามมา กเ็ ปน็ เรอ่ื งบงั เอญิ
หรอื อะไรกไ็ มท่ ราบ เทา้ เลก็ ๆ ดนั ไปเกยี่ วกบั รากไม้ ทำ� ใหเ้ ดก็
ชายตวั เลก็ ๆ เซถลาหลน่ ลงไปในหลมุ นาํ้ นนั้ ตมู ! เสยี งนาํ้ แตก
กระจาย แมท่ าเหน็ ดงั นนั้ กต็ กใจตาลตี าเหลอื กรบี ถอยกลบั ทาง
เดมิ เอาตะกรา้ หอ่ ขา้ วพรอ้ มทงั้ ลกู เลก็ ๆ ทอี่ ยใู่ นตะกรา้ รบี ไปฝาก
ไวก้ บั ชาวบา้ นเดยี วกนั ทมี่ ที นี่ าอยใู่ กลๆ้ กนั นน้ั “ฝากไวห้ นอ่ ยนะ
จะรบี ไปดอู กี คนหนงึ่ กอ่ น!” แมท่ าละลำ่� ละลกั ดว้ ยความตกใจ
แลว้ รบี มาทห่ี ลมุ นำ้� และรบี ลงไปงมหาลกู ทต่ี กนำ้� กลา่ วถงึ หลวง
ปซู่ ง่ึ ขณะนนั้ เปน็ เดก็ นอ้ ยเดนิ เสยี หลกั เซแซดๆ จนตกนาํ้ หลวงปู่
ทา่ นเลา่ ใหฟ้ งั วา่ หลงั จากทต่ี กลงไปในนา้ํ มนั กจ็ มลงๆ ไปจนถงึ
พน้ื เมอ่ื ลมื ตาดกู เ็ หน็ เปน็ สแี ดงไปหมด กเ็ ลยเอามอื ไตไ่ ปตามพน้ื
หลมุ นน้ั กด็ เู ปน็ สแี ดง โอ! ทำ� ไมถงึ เปน็ อยา่ งน!ี้ เดก็ นอ้ ยเกบ็ ความ
สงสยั ไวใ้ นใจ พอดลี มหายใจทก่ี ลน้ั ไวเ้ รมิ่ จะกลนั้ ไมอ่ ยแู่ ลว้ กเ็ ลย
เอาเทา้ ยนั พน้ื ถบี พน้ื สดุ แรงทะลง่ึ พรวดขนึ้ มาบนผวิ นำ้� กพ็ อดี
แมท่ าทลี่ งมางมหาหลวงปทู่ ต่ี กนำ�้ หวั ของหลวงปทู่ เ่ี ปน็ เดก็ นอ้ ย
นน้ั กระแทกเขา้ คางของแมท่ า แมท่ ากก็ อดรดั เขา้ พอดเี ลยลาก
เขา้ ฝง่ั กเ็ ลยรอดจากความตายมาไดอ้ ยา่ งทลุ กั ทเุ ล เพราะแมท่ า
ตอนนนั้ กท็ อ้ งอยดู่ ว้ ย หลวงปเู่ ลา่ ถงึ ตอนนนี้ ำ�้ ตาของทา่ นกซ็ มึ
ออกมา “แมช่ ว่ ยชวี ติ เรา!” หลวงปกู่ ลา่ วดว้ ยเสยี งสนั่ เครอื อาตมา
กป็ ลอ่ ยใหท้ า่ นซง้ึ ถงึ ใจเมอ่ื คำ� นงึ ถงึ แมข่ องทา่ น พอทา่ นเงยี บ
ไปสกั พกั ทา่ นกก็ ลา่ วตอ่ ไปวา่ “เรอ่ื งสแี ดงๆ นนั้ มนั มเี รอื่ งตอ่ ไป

หลวงปเู่ ลา่ ใหฟ้ งั 78

อกี นะ เมอ่ื ตอนทห่ี ลวงปไู่ ปเทย่ี ววเิ วกกบั หลวงปหู่ ลยุ ตอนนน้ั
ไปเทย่ี ววเิ วกทถี่ าํ้ มโหฬาร ตอนนน้ั เปน็ หนา้ แลง้ สมยั กอ่ นนน้ั
ถา้ํ มโหฬารกห็ า่ งไกลจากบา้ นคนอยมู่ ากโขไมเ่ หมอื นสมยั น้ี ไป
บณิ ฑบาตกไ็ ดก้ บั ขา้ วมแี ตแ่ กง ผกั หวาน ลวกผกั หวานกบั นา้ํ พรกิ
เปน็ หลกั หลวงปหู่ ลยุ ทา่ นกพ็ ดู ใหก้ ำ� ลงั ใจอยเู่ สมอวา่ “อยอู่ ดๆ
อยา่ งนล้ี ะ่ ดไี ดก้ ำ� ลงั ใจดแี ท”้ มอี ยวู่ นั หนง่ึ หลวงปหู่ ลยุ ทา่ นกพ็ ดู
กบั หลวงปวู่ า่ “เอ! ทา่ นทอ่ นเมอ่ื คนื นผี้ มมองไปทกี่ ฏุ ทิ ท่ี า่ นอยู่
เหน็ ดวงกลมๆ สแี ดงเหมอื นกบั ดวงตะวนั ตอนเชา้ เอ ทา่ นทอ่ น
ปรารถนาพทุ ธภมู หิ รอื เปลา่ น?่ี ” หลวงปหู่ ลยุ ทา่ นถามหลวงปู่
อาตมากเ็ ลยกราบเรยี นถามตอ่ ไปวา่ “แลว้ หลวงปตู่ อบหลวงปู่
หลยุ วา่ ยงั ไงครบั ?” หลวงปกู่ ต็ อบทา่ นวา่ “ไมไ่ ดป้ รารถนาพทุ ธ
ภมู ดิ อกครบั หลวงปเู่ หน็ สแี ดงๆ นน่ั เปน็ จติ กเิ ลสกระผมเองมนั
จงึ สแี ดง จติ โกรธ จติ โลภ จติ หลงนนั่ หละ่ ครบั ผม” หลวงปหู่ ลยุ
ไดย้ นิ อยา่ งนนั่ กช็ อบใจตเี ขา่ ดงั แปะ๊ “นน่ั ! มนั ตอ้ งอยา่ งนนั้ ”
แลว้ ทา่ นกห็ วั เราะชอบใจ วนั นน้ั หลวงปทู่ า่ นเลา่ ใหฟ้ งั ตอ่ ไปอกี
วา่ หลวงปเู่ คยพดู กบั หลวงปหู่ ลยุ นะ่ วา่ “หลวงปเู่ คยมากราบ
ตงั้ แตใ่ นทอ้ งนนู้ นะ่ ครบั !” “หอื ! ตอนไหน?” หลวงปหู่ ลยุ ทา่ น
ซกั ถามตอ่ ไปดว้ ยความอยากรู้ “อา่ ! ตอนนน้ั ทห่ี ลวงปอู่ ยปู่ า่ ชา้
เหลา่ งา จงั หวดั ขอนแกน่ หลวงปเู่ คยไปเทย่ี ววเิ วกแถวๆ บา้ น
หนิ ขาวบค่ รบั บา้ นหนิ ขาว บา้ นสาวตั ถนี ะ่ ครบั !” หลวงปหู่ ลยุ
ทา่ นกท็ บทวนความจำ� สกั พกั ทา่ นกต็ อบวา่ “เคยไปบอ่ ยแถวนน้ั
นะ่ มโี ยมอปุ ฏั ฐากผหู้ นงึ่ เปน็ ผใู้ หญบ่ า้ นชอื่ วา่ ผใู้ หญแ่ จม่ ” หลวง
ปหู่ ลยุ ทา่ นเลา่ ความหลงั ครง้ั เกา่ ทเี่ คยไปเทยี่ ววเิ วกสมยั เปน็ พระ
หนมุ่ ๆ แขง็ แรงดว้ ยความคกึ คกั ขงึ ขงั หลวงปทู่ า่ นกเ็ ลยถาม
หลวงปหู่ ลยุ ตอ่ ไปอกี วา่ “ขอโอกาสกระผม ผใู้ หญแ่ จม่ เคยพา
เมยี กำ� ลงั ทอ้ งใหญม่ ากราบหลวงปบู่ ค่ รบั ?” หลวงปหู่ ลยุ ไดย้ นิ
ถามอยา่ งนนั้ กเ็ ขา้ ใจแลว้ วา่ อะไรเปน็ อะไรกห็ วั เราะชอบใจ แลว้
ทา่ นกเ็ ลา่ เรอ่ื งใหแ้ มท่ ากราบพระแบบเบญจางคประดษิ ฐ์ กราบ

หลวงปู่เล่าให้ฟัง 79

หนา้ ผากจรดพนื้ แลว้ แตต่ ดู กโ็ ดง่ ขนึ้ เพราะทอ้ งโต เอา้ ๆ เอาใหมๆ่
หลวงปหู่ ลยุ ทา่ นกเ็ คย่ี วเขญ็ แมท่ าจนกราบได้ แลว้ หลวงปหู่ ลยุ
ทา่ นกก็ ลบั มาถามหลวงปวู่ า่ “ทา่ นอยยู่ งั ไงเมอ่ื แมก่ ราบจนทอ้ ง
ราบไปกบั พน้ื ?” “กอ็ ยอู่ ยา่ งนแ้ี หลว่ กระผม” (กอ็ ยอู่ ยา่ งนแี้ หละ
ครบั ) วา่ แลว้ ทา่ นกท็ ำ� ทา่ ทางเหมอื นองึ่ อา่ งพองลม หลวงปหู่ ลยุ
เหน็ ดงั นน้ั กต็ เี ขา่ เพย๊ี ะ! แลว้ หวั เราะชอบใจ ฟงั หลวงปทู่ า่ นเลา่
ถงึ ตอนนอี้ าตมากพ็ ลอยหวั เราะไปกบั ทา่ นดว้ ย และทา่ นกเ็ ลา่
ตอ่ ไปอกี วา่ “เรอื่ งสแี ดงๆ มนั กม็ หี ลายอยา่ งนะ อยา่ งมคี รงั้ หนงึ่
ไปจงั หวดั ลำ� ปางนะ่ ถา้ จำ� ไมผ่ ดิ ไปดว้ ยกนั กบั หลวงปตู่ น้ ตอน
นน้ั ทำ� นำ�้ มนตอ์ ยหู่ ลวงปตู่ น้ ทา่ นกน็ งั่ อยขู่ า้ งๆ มคี นถา่ ยรปู ตอน
ทำ� นาํ้ มนต์ เขาถา่ ยรปู แลว้ เอามาใหด้ มู นั มแี สงสแี ดงพาดลงมา
ทขี่ นั นำ�้ มนต์ เอะ๊ ! กแ็ ปลกดเี หมอื นกนั ! อาตมากเ็ ลยถามตอ่ ไป
วา่ “มนั แปลกยงั ไงกระผม?” “เอา้ ! บางทพี วกนาคนน่ั นะ่ มา
รว่ มทำ� นำ้� มนตน์ ะ่ กเ็ คยเหน็ มาหลายๆ งานนะ งานของครบู า
อาจารยน์ แ่ี หละ พวกนาคทง้ั หลายเขาอยากอนโุ มทนาดว้ ยก็
เลยถา่ ยรปู ออกมาอยา่ งทเี่ หน็ นแ่ี หละ” หลวงปทู่ า่ นอธบิ ายให้
อาตมาฟงั ตอนทนี่ ง่ั อยบู่ นรถทว่ี ง่ิ ไปงานกจิ นมิ นตด์ ว้ ยกนั กบั ทา่ น

หลวงปเู่ ล่าใหฟ้ ัง 80

หลวงป่เู ล่าใหฟ้ งั 81

หลวงป่เู ล่าใหฟ้ งั 82

เรอื่ งท่ี 12

ปาฏหิ ารยิ แ์ หง่ ศรทั ธา

เหตกุ ารณข์ องเรอื่ งนเ้ี กดิ ขนึ้ เมอื่ เดอื นพฤศจกิ ายนป2ี 554
ครงั้ นน้ั ทางคณะแพทยศ์ าสตรโ์ รงพยาบาลรามาธบิ ดี โดยคณุ
หทยั ชนก มติ รประเสรฐิ รกั ษาการหวั หนา้ งานคลงั ศนู ยก์ าร
แพทยส์ มเดจ็ พระเทพรตั นค์ ณะแพทยศ์ าสตร์ โรงพยาบาลรามา
ธบิ ดี ไดม้ าอาราธนานมิ นตข์ อความเมตตาหลวงปแู่ สดงธรรม
และรบั ผา้ ปา่ สมทบทนุ สรา้ งพระเจดยี ท์ ว่ี ดั ศรอี ภยั วนั ทโี่ รงพยาบาล
รามาธบิ ดี ซง่ึ จดั โดยชมรมพทุ ธธรรมรามาธบิ ดี และหลวงปู่
ทา่ นกเ็ มตตารบั อาราธนานนั้ ไวพ้ อใกลถ้ งึ วนั ทจี่ ะไปทโี่ รงพยาบาล
รามาธบิ ดี คณุ หทยั ชนกกโ็ ทรศพั ทม์ าปรกึ ษากบั อาตมาวา่ “เธอ
บงั เอญิ ไดไ้ ปเจอกบั นอ้ งพทุ ธอายปุ ระมาณ 26-27 ปซี ง่ึ ปว่ ย
เปน็ โรคทางการแพทยเ์ รยี กวา่ SLE เปน็ โรคเดยี วกนั กบั พมุ่ พวง
ดวงจนั ทร์ นกั รอ้ งลกู ทงุ่ ผโู้ ดง่ ดงั โนอดตี ผลู้ ว่ งลบั หรอื ทเี่ ขาเรยี ก
กนั วา่ โรคพมุ่ พวง หรอื โรคทำ� ลายภมู คิ มุ้ กนั ตนเองซง่ึ เกดิ อาการ
ปว่ ยตง้ั แตอ่ ยทู่ ปี่ ระเทศองั กฤษกอ่ นหนา้ ทก่ี ลบั มารกั ษาตวั ตอ่ ท่ี
โรงพยาบาลรามาธบิ ดอี ยปู่ ระมาณ 2 เดอื นเศษ โดยเขา้ รกั ษา
ตวั ทห่ี อ้ ง ICU ศนู ยก์ ารแพทยส์ มเดจ็ พระเทพรตั นห์ ลงั จากออก
จากหอ้ ง ICU กเ็ ขา้ มาพกั รกั ษาตอ่ ทหี่ อ้ งผปู้ ว่ ยปกติ คณุ แมข่ อง
นอ้ งพทุ ธไดม้ ากราบพระทหี่ อ้ งการเงนิ ชนั้ 6 คณุ หทยั ชนกไดเ้ หน็
ความทกุ ขข์ องผเู้ ปน็ แมจ่ งึ ไดเ้ ขา้ ไปพดู คยุ ใหก้ ำ� ลงั ใจ และไดอ้ ญั เชญิ
พระบรมสารรี กิ ธาตุ ไปใหน้ อ้ งพทุ ธสกั การะทห่ี อ้ งพรอ้ มมอบ
ภาพถา่ ยของหลวงปทู่ ท่ี า่ นแจกทห่ี อ้ งพกั ของทา่ นทโ่ี รงพยาบาล

หลวงปเู่ ล่าให้ฟัง 83

วชิ ยั ยทุ ธรปู ทม่ี พี ระพทุ ธรปู ซอ้ นอยทู่ กี่ ลางอกใหก้ บั คนปว่ ยไว้
บชู า วนั รงุ่ ขน้ึ คณุ พอ่ ของนอ้ งพทุ ธกม็ าขอพบคณุ หทยั ชนกวา่
นอ้ งพทุ ธเกดิ ศรทั ธาอยากกราบหลวงปู่ ซง่ึ คณุ หทยั ชนกแจง้ วา่
หลวงปจู่ ะมาแสดงธรรมทโ่ี รงพยาบาลรามาธบิ ดใี นอกี 3 วนั
ขา้ งหนา้ แตจ่ ะพาคนปว่ ยทย่ี งั ตอ้ งใชเ้ ครอ่ื งชว่ ยหายใจไปพบหลวง
ปคู่ งไมไ่ ดเ้ พราะทางหอผปู้ ว่ ยคงไมอ่ นญุ าต แตไ่ ดบ้ อกกบั พอ่ ของ
นอ้ งพทุ ธวา่ จะเรยี นปรกึ ษาครบู าไชยาเพอ่ื ใหห้ ลวงปมู่ าเยยี่ มเธอ
เมอื่ นอ้ งพทุ ธทราบเรอ่ื งเธอดใี จมาก จากนน้ั คณุ หทยั ชนกกม็ า
กราบเรียนปรึกษาครบู าว่าพอทีจ่ ะมีเวลาพาหลวงปู่ไปโปรด
นอ้ งพทุ ธกอ่ นทห่ี ลวงปจู่ ะไปแสดงธรรมไหม? คณุ หทยั ชนกเธอ
ถามกบั อาตมาอยา่ งนเี้ พราะสภาพรา่ งกายของโยมพทุ ธไมส่ ามารถ
เดนิ ไดอ้ กี ทง้ั ยงั ตอ้ งใชเ้ ครอ่ื งชว่ ยหายใจ อาตมากเ็ ลยบอกคณุ
หทยั ชนกวา่ “ถา้ อยา่ งนนั้ เราควรออกเดนิ ทางกอ่ นอยา่ งนอ้ ย
1 ชวั่ โมงเพราะกอ่ นทจี่ ะถงึ เวลาแสดงธรรมจะขอโอกาสทา่ นได้
ไปโปรดโยมพทุ ธ และใหเ้ ตรยี มนาํ้ ไวส้ กั แพค๊ สองแพค๊ เอาไวใ้ ห้
หลวงปเู่ มตตาทำ� นา้ํ มนตเ์ พอ่ื โยมพทุ ธจะไดเ้ อาไวด้ มื่ กนิ คณุ หทยั
ชนกเธอกร็ บั ปากอาตมาวา่ จะไปแจง้ ขา่ วใหก้ บั พอ่ และแมข่ อง
โยมพทุ ธ เมอ่ื ตกลงกนั ไดอ้ ยา่ งนแ้ี ลว้ คณุ หทยั ชนกกล็ ากลบั ไป
หลังจากนั้นอกี 2-3 วัน ก็ถึงวนั ทจี่ ะต้องไปทโ่ี รงพยาบาล
รามาธบิ ดี อาตมากก็ ราบเรยี นหลวงปใู่ หท้ า่ นไดท้ ราบวา่ วนั นี้
จะทำ� อะไรบา้ งเมอ่ื แจงเรอ่ื งราวใหท้ า่ นทราบแลว้ กอ็ อกเดนิ ทาง
ไปทโ่ี รงพยาบาลรามาธบิ ดี คณุ หทยั ชนก เธอกม็ ารบั พรอ้ มกบั
รถตขู้ องโรงพยาบาลรามาธบิ ดี เมอื่ เดนิ ทางไปถงึ กไ็ ดไ้ ปเยยี่ ม
คนปว่ ยตามทไี่ ดแ้ จง้ ขา่ วใหท้ ราบลว่ งหนา้ แลว้ และเมอื่ มาถงึ
หอ้ งของผปู้ ว่ ยนน้ั ครงั้ แรกทอ่ี าตมาเหน็ เธอผทู้ ปี่ ว่ ยนอนอยบู่ น
เตยี งกอ็ ดนกึ สงสารไมไ่ ดด้ ว้ ย สภาพรา่ งกายทผ่ี า่ ยผอม เพราะ
อาการปว่ ยของโรคทแี่ พทยจ์ ำ� เปน็ ตอ้ งใชย้ ารกั ษาดว้ ยการฉดี
เขา้ ตามเสน้ เลอื ดรา่ งกายเธอจงึ ปรากฏรอ่ งรอยเขยี วชำ�้ ไปทงั้

หลวงปเู่ ลา่ ใหฟ้ ัง 84

ตวั จนเสน้ เลอื ดแทบจะไมม่ ที จี่ ะใหเ้ ขม็ ฉดี ยาแทงเขา้ ไปในเสน้ เลอื ด
ไดอ้ กี แตใ่ นขณะทเ่ี ธอเหน็ หลวงปจู่ ากทเ่ี ธอนอนอยบู่ นเตยี งผู้
ปว่ ยเธอลกุ ขนึ้ มานง่ั พนมมอื ไหวห้ ลวงปทู่ น่ี งั่ รถเขน็ เขา้ มาในหอ้ ง
ความสดชน่ื ในแววตาทงั้ ความหวงั และความศรทั ธาหลอมรวม
กนั เขา้ เปน็ หนง่ึ เดยี ว รา่ งกายของเธอเทา่ นน้ั ทป่ี ว่ ยไข้ จติ ใจ
ของเธอไมไ่ ดป้ ว่ ยเลย นาํ้ ตาของเธอเออ่ ซมึ ดว้ ยความปลมื้ ปติ ิ
จนผทู้ อ่ี ยใู่ นเหตกุ ารณย์ งั อดไมไ่ ดท้ จ่ี ะปลมื้ ปติ ใิ นความเมตตาที่
หลวงปมู่ ตี อ่ เธอแมแ้ ตค่ ณุ โยมหทยั ชนกกย็ งั ยนื นา้ํ ตาคลอ คณุ
หทยั ชนกเธอกก็ ลา่ วแนะนำ� “นแี่ หละเจา้ คะ่ หลวงปู่ ผปู้ วยทจ่ี ะ
ขอใหห้ ลวงปเู่ มตตาดว้ ยเถดิ เจา้ คะ่ !” หลวงปทู่ า่ นกใ็ ชไ้ มเ้ ทา้ ของ
ทา่ นเคาะทศี่ รี ษะของโยมพทุ ธ “เอา้ ! หายซะๆๆ” แลว้ หลวงปู่
ทา่ นกพ็ จิ ารณาเมตตานาํ้ มนตเ์ อาไวใ้ หเ้ ธอไดด้ มื่ โดยเอาไมเ้ ทา้
ไปเคาะทนี่ า้ํ ดมื่ ทเี่ ตรยี มไวเ้ ปน็ แพค๊ พอเสรจ็ แลว้ เธอและพอ่ แม่
กไ็ ดถ้ วายไทยทานกบั หลวงปู่ หลวงปทู่ า่ นกใ็ หพ้ รแลว้ กอ็ อกเดนิ
ทางไปทห่ี อประชมุ เพราะใกลถ้ งึ เวลา อาทติ ยต์ อ่ มาคณุ หทยั ชนก
เธอกโ็ ทรมาบอกอาตมาวา่ “น้องพทุ ธทีห่ ลวงปไู่ ปเมตตานัน้
หมออนญุ าตใหเ้ ธอกลบั บา้ นไดแ้ ลว้ ครอบครวั ของเธอดใี จกนั
ใหญเ่ ลย” “โอ!้ โมทนากบั เธอดว้ ยทไ่ี ดก้ ลบั บา้ น” อาตมาตอบ
กลบั เธอไป กเ็ ขา้ ใจในความรสู้ กึ ของเธอทจ่ี ะไดก้ ลบั บา้ นเสยี ที
จากทนี่ อนอยโู่ รงพยาบาลหลายๆ เดอื นเมอ่ื หมอนดั กก็ มุ ภาพนั ธ์
2555 คณุ หทยั ชนกกก็ ราบอาราธนาหลวงปมู่ าแสดงธรรม
และรบั ผา้ ปา่ อกี ครงั้ หนงึ่ และเธอกเ็ อารถตขู้ องโรงพยาบาลรามาฯ
มารบั อกี เชน่ เคย และเธอกบ็ อกกบั อาตมาวา่ “เดย๋ี วครบู าจะได้
เหน็ นอ้ งพทุ ธทห่ี ลวงปทู่ า่ นไปเมตตาเมอื่ ครงั้ มาคราวกอ่ นโนน้
เธอมารอกราบหลวงปดู่ ว้ ย” “เออ้ ! ดๆี ๆ อยากจะเหน็ อยเู่ หมอื น
กนั วา่ เธอจะเปน็ ยงั ไง” อาตมากต็ อบเธอไปแลว้ กเ็ ดนิ ทางไป
โรงพยาบาลรามาฯ เมอ่ื ไปถงึ หอ้ งการเงนิ ของอาคารสมเดจ็
พระเทพรตั นเ์ หน็ ผหู้ ญงิ คนทหี่ ลวงปทู่ า่ นเมตตาไปเยยี่ มครง้ั ทมี่ า

หลวงปู่เลา่ ให้ฟงั 85

ครง้ั กอ่ นนง่ั พบั เพยี บอยทู่ พ่ี นื้ พรอ้ มทงั้ พอ่ แมข่ องเธอ “โอ!้ จำ�
เกอื บไมไ่ ดเ้ หมอื นคนปกตเิ ลย” อาตมาทกั ทายเธอกอ่ นแลว้ เธอ
กเ็ ขา้ มากราบหลวงปพู่ รอ้ มกบั พอ่ แม่ คณุ หทยั ชนกจงึ กราบเรยี น
หลวงปวู่ า่ “ขอโอกาสเจา้ คะ่ หลวงปู่ นเ่ี จา้ คะ่ คนทหี่ ลวงปเู่ มตตา
เมอ่ื หลวงปมู่ าเทศนค์ รงั้ กอ่ น ตอนนกี้ ลบั บา้ นแลว้ เธอไดข้ า่ ววา่
หลวงปจู่ ะมาทร่ี ามาฯ กเ็ ลยมารอกราบเจา้ คะ่ ” หลวงปทู า่ นรบั
ทราบแลว้ ทา่ นกใ็ ชไ้ มเ้ ทา้ ของทา่ นเคาะทศ่ี รี ษะของผหู้ ญงิ คนน้ี
“หายซะๆๆๆ” แลว้ เธอกถ็ อยออกมาคนอน่ื กพ็ ลอยไดพ้ ากนั พนม
มอื เขา้ ไปเปน็ แถว หลวงปทู่ า่ นเคาะใหต้ ามสมควร อาตมากเ็ ลย
ไปทกั ทายเธอ “โอ!้ จำ� แทบไมไ่ ดด้ ไู มอ่ อกเลยนะวา่ ปว่ ย” เธอก็
ยมิ้ กไ็ ดไ้ ตถ่ ามกนั อกี หลายๆ เรอื่ ง และกอ่ นทจี่ ะเดนิ ทางไปหอ้ ง
ประชมุ นน้ั อาตมากไ็ ดบ้ อกกบั เธอไปวา่ “ตอนนกี้ ำ� ลงั เขยี นหนงั สอื
อยอู่ ยากจะขอนำ� เรอ่ื งของเธอลงในหนงั สอื เลม่ นดี้ ว้ ยเปน็ หนงั สอื
ทอ่ี าตมาไดป้ ระสบพบเจอเหตกุ ารณห์ ลากหลายเรอื่ งทน่ี า่ สนใจ
ในชว่ งทอี่ าตมาไดต้ ดิ ตามหลวงปไู่ ปตามงานกจิ นมิ นตต์ า่ งๆ เพอื่
ทจ่ี ะใหท้ นั พมิ พแ์ จกในงานมทุ ติ าสกั การะอายคุ รบ 7 รอบ 84 ปี
ของหลวงปใู่ นตน้ เดอื นพฤษภาคมนี้ และเรอ่ื งของเธอกเ็ ปน็ หนงึ่
ในนนั้ อาตมาจงึ ขอใหเ้ ธอชว่ ยเขยี นประวตั ขิ องตนเองเลา่ ถงึ เหตุ
ใดทค่ี วามเจบ็ ปว่ ยทแี่ ทบหมดกำ� ลงั ใจแลว้ กลบั มามแี รงฮดึ ขน้ึ มา
จนกลบั บา้ นไดข้ อใหเ้ ธอมอี สิ ระในการคดิ และการเขยี นเตม็ ทแ่ี ลว้
สง่ มาทอี่ เี มลของอาตมาดว้ ยจะเอาลงในหนงั สอื เลม่ น้ี เพอ่ื ทจ่ี ะ
เปน็ แรงบนั ดาลใจของคนทเี่ จบ็ ปว่ ย หรอื ผทู้ ไ่ี มเ่ จบ็ ปว่ ยไดม้ กี ำ� ลงั
ใจในการตอ่ สกู้ บั โรคภยั ไขเ้ จบ็ เปน็ การสรา้ งบญุ กศุ ลไปในตวั อกี
ดว้ ย” อาตมากเ็ ลา่ ถงึ เหตผุ ลทข่ี อใหเ้ ธอชว่ ยเขยี นประวตั ขิ องเธอ
และเธอเองกย็ นิ ดจี ะเขยี น และลง่ มาให้ และเรอื่ งราวตอ่ ไปน้ี
คอื ประวตั ขิ องผหู้ ญงิ คนหนงึ่ เธอตอ่ สกู้ บั โรคภยั ทร่ี มุ เรา้ แทบเอา
ชวี ติ ไมร่ อดแตเ่ ธอกร็ อดมาไดด้ ว้ ยพลงั แหง่ ศรทั ธา
เธอไดเ้ ขยี นเรอื่ งราวชวี ติ วา่ เธอชอื่ นางสาว พทุ ธธดิ า

หลวงปูเ่ ลา่ ใหฟ้ ัง 86

พนั ธรุ ตั น์ (พทุ ธ) อายุ 27 ปี ปรญิ ญาโทสาขา e-Logistics and
Supply Chain Management จากมหาวทิ ยาลยั Greeenwich,
London ประเทศองั กฤษ พุทธทราบวา่ ป่วยด้วยโรค SLE
(Systemic Lupus erythrematosus) หรอื ทค่ี นไทยสว่ นใหญ่
เรยี กวา่ โรคพมุ่ พวงคะ่ เมอื่ เดอื นพฤษภาคมตอนทอ่ี ยทู่ ปี่ ระเทศ
องั กฤษ เนอื่ งจากเปน็ ไขส้ งู และออ่ นเพลยี มาหลายวนั แตย่ งั พอ
เดนิ ไหวนกึ วา่ ตวั เองเปน็ แคไ่ ขห้ วดั จงึ ไปหาหมอเพอ่ื ขอยามาทาน
แตพ่ อคณุ หมอไดซ้ กั ประวตั แิ ลว้ พบวา่ มอี าการผดิ ปกตริ ว่ มดว้ ย
หลายอยา่ งเชน่ หายใจตดิ ขดั ผมรว่ ง มจี า้ํ เลอื ดขนึ้ ตามรา่ งกาย
หลายที่ เทา้ บวม นวิ้ ลอ๊ ค เปน็ ตะครวิ บอ่ ยๆ และผลปสั สาวะก็
มคี วามผดิ ปกตจิ งึ ทำ� การเจาะเลอื ดเพอื่ ตรวจละเอยี ด และตรวจ
การทำ� งานของหวั ใจ จงึ ทำ� ใหพ้ บวา่ ตวั เองเปน็ โรครา้ ยแรงนค้ี ะ่
คณุ หมอไมใ่ หอ้ อกจากโรงพยาบาลเนอื่ งจากตรวจพบวา่ นำ้� ทว่ ม
ปอด เยอื่ หมุ้ หวั ใจอกั เสบ และผลปสั สาวะออกมาวา่ เปน็ ไตอกั เสบ
ดว้ ย ตอนนน้ั พทุ ธเองไมร่ รู้ ายละเอยี ดของโรคนม้ี ากนกั จงึ ไมค่ ดิ
อะไรมากไมไ่ ดถ้ ามคณุ หมอเพมิ่ เตมิ แคค่ ดิ วา่ กร็ กั ษาไปเดยี๋ วกห็ าย
แตอ่ ยโู่ รงพยาบาลจาก 3 วนั เปน็ 5 วนั จนผา่ นไปอาทติ ยก์ วา่
แลว้ คณุ หมอกย็ งั ไมใ่ หอ้ อกจากโรงพยาบาล จงึ เรม่ิ เอะใจถาม
คณุ หมอวา่ โรคนม้ี นั คอื อะไรกนั แน่ คณุ หมอจงึ อธบิ ายใหฟ้ งั ถงึ
ความอนั ตรายตา่ งๆ นานาของโรค และบอกวา่ ไมม่ ที างรกั ษา
หายแคค่ วบคมุ ไมใ่ หโ้ รคกำ� เรบิ ผา่ นไป 3 สปั ดาห์ คณุ หมอก็
ยงั ไมใ่ หอ้ อกจากโรงพยาบาลเพราะวา่ คา่ เลอื ดแยล่ งเรอื่ ยๆ โลหติ
จางรนุ แรงเลอื ดนอ้ ย และเกรด็ เลอื ดตำ่� มาก ตอ้ งใหเ้ ลอื ดเกอื บ
ทกุ วนั ประกอบกบั ผลปสั สาวะกย็ งั ไมด่ ขี นึ้ ทมี แพทยจ์ งึ ลงความ
เหน็ วา่ จะตอ้ งรกั ษาดว้ ยการใหเ้ คมบี ำ� บดั (คโี ม) เนอื่ งจากคนไข้
ไมต่ อบสนองกบั ยาทร่ี บั ประทานคณุ หมอจงึ มาอธบิ ายผลขา้ งเคยี ง
ตา่ งๆ ทจี่ ะเกดิ ขน้ึ หลงั จากการใหเ้ คมบี ำ� บดั วา่ เราจะยอมรบั ได้
หรอื ไม่ พทุ ธกงั วลเรอ่ื งผลขา้ งเคยี งมาก แตก่ ต็ ดั สนิ ใจวา่ ยงั ไง

หลวงปเู่ ล่าใหฟ้ ัง 87

กต็ อ้ งทำ� อยา่ งนอ้ ยกม็ โี อกาสรอด พอบอกทบี่ า้ นวา่ ตอ้ งทำ� เคมี
บำ� บดั คณุ พอ่ คณุ แมก่ ก็ งั วลมาก และรบี ยนื่ เรอ่ื งทำ� วซี า่ เพอื่ จะ
มารบั พทุ ธกลบั มาประเทศไทยทนั ที แตว่ า่ ขนั้ ตอนการดำ� เนนิ การ
ตอ้ งใชเ้ วลาคอ่ นขา้ งมาก เทา่ ทท่ี า่ นทำ� ไดใ้ นตอนนน้ั กค็ อื การ
ทำ� บญุ ปลอ่ ยสตั ว์ ปลอ่ ยปลา สรา้ งพระ สวดมนต์ อธษิ ฐาน
เอาบญุ ชว่ ย การใหเ้ คมบี ำ� บดั ครง้ั แรกผา่ นไปดว้ ยดี พทุ ธมแี ค่
อาการเวยี นหวั และปวดทอ้ งนดิ หนอ่ ย ผา่ นไปอกี 1 ลปั ดาห์
ผลเลอื ดซงึ่ ควรจะดขี น้ึ กลบั ยง่ิ แยล่ งหนกั ขนึ้ ไปอกี คณุ หมอบอก
วา่ รา่ งกายไมต่ อบสนองกบั เคมบี ำ� บดั ชนดิ นี้ จะตอ้ งเปลย่ี นใช้
อกี ชนดิ หนง่ึ ซงึ่ ตวั นเ้ี ปน็ ตวั ทร่ี นุ แรงสดุ ใชก้ บั คนไขท้ ไี่ มต่ อบสนอง
ดว้ ยการรกั ษาชนดิ อนื่ อกี แลว้ ถงึ ตรงนแี้ ลว้ คณุ หมอพดู พทุ ธก็
ตอ้ งยอมอยดู่ เี พราะเรากอ็ ยากหาย อยากกลบั บา้ น เคมบี ำ� บดั
ครงั้ ที่ 2 คา่ เลอื ดตา่ งๆ เรมิ่ คอ่ ยๆ ดขี นึ้ ทมี แพทยท์ ที่ ำ� การรกั ษา
กด็ ใี จมากบอกวา่ รา่ งกายเรมิ่ ตอบสนองแลว้ นะแตว่ า่ การใหเ้ คมี
บ�ำบัดตอ้ งทำ� ให้ครบ 4 ครั้ง ในระหว่างน้ันพุทธต้องอยทู่ ่ี
โรงพยาบาลตอ่ ไปเพอ่ื ปอ้ งกนั การตดิ เชอื้ จากภายนอก เนอ่ื งจาก
เคมบี ำ� บดั จะไปกดภมู คิ มุ้ กนั ทำ� ใหต้ ดิ เชอ้ื งา่ ย ซง่ึ หมายความวา่
พทุ ธตอ้ งอยโู่ รงพยาบาลตอ่ อกี 1 เดอื น (อยมู่ าแลว้ 1 เดอื น)
ทางเมอื งไทยคณุ พอ่ คณุ แมก่ ย็ งั มาไมไ่ ดเ้ นอื่ งจากในชว่ งนน้ั เปน็
ชว่ งทคี่ นไทยขอวซี า่ มาองั กฤษเยอะมาก จงึ ตอ้ งใชเ้ วลานานมาก
กวา่ ปกติ แตค่ ณุ หมอกอ็ ยากใหค้ รอบครวั มาเพราะวา่ พทุ ธปว่ ย
คอ่ นขา้ งรนุ แรง หากครอบครวั มามปี ญั หาอะไรเกดิ ขนึ้ จะไดใ้ ห้
ครอบครวั เปน็ คนตดั สนิ ใจได้ จงึ ออกจดหมายพเิ ศษถงึ สถานทตู
องั กฤษประจำ� ประเทคไทยเพอ่ื ใหพ้ จิ ารณาเปน็ กรณพี เิ ศษ ผา่ น
ไปอกี 2 สปั ดาหเ์ คมบี ำ� บดั ครงั้ ท่ี 3 และ 4 ผา่ นไป คณุ แม่
แจง้ มาวา่ จะมาไดอ้ าทติ ยห์ นา้ และจะพากลบั ทนั ทพี ทุ ธดใี จมาก
รบี แจง้ คณุ หมอวา่ จะขอกลบั ประเทศไทย คณุ หมอบอกวา่ ถา้
อาการยงั ไมด่ ขี นึ้ อยใู่ นระยะปลอดภยั หมอกใ็ หก้ ลบั ไมไ่ ดแ้ ตว่ า่

หลวงปู่เลา่ ใหฟ้ งั 88

โชคเรมิ่ เขา้ ขา้ งอาการตา่ งๆ เรมิ่ ดขี นึ้ จนคณุ แมม่ าถงึ องั กฤษ
คณุ หมอจงึ อนญุ าตใหก้ ลบั ในนาทสี ดุ ทา้ ยออกจากโรงพยาบาล
แลว้ ตอ้ งไปสนามบนิ ขนึ้ เครอื่ งกลบั ทนั ที และเมอื่ ถงึ ไทยแลว้
ตอ้ งไปโรงพยาบาลเพอื่ พบแพทยท์ ไี่ ทยตอ่ ทนั ทเี ชน่ กนั เพราะ
เกรงวา่ จะอาการแยล่ งอกี ในขณะทอ่ี ยโู่ รงพยาบาลทอี่ งั กฤษ
พทุ ธกล็ วดมนต์ นง่ั สมาธิ ตงั้ จติ อธฐิ านตลอดวา่ ขอใหห้ ายปว่ ย
อยา่ งเปน็ อศั จรรย์ จนกระทง่ั เพอ่ื นเตยี งขา้ งๆ พยาบาล และ
คณุ หมอจะทราบดวี า่ พทุ ธตอ้ งสวดมนตท์ ำ� วตั รเชา้ และทำ� วตั ร
เยน็ ทกุ วนั เคา้ กจ็ ะไมเ่ ขา้ มาในเวลานนั้ ๆ เมอ่ื กลบั มาประเทศไทย
(เดอื นกรกฎาคม) คณุ หมอทน่ี บี่ อกวา่ อาการโดยรวมๆ ดขี นึ้
มากแลว้ แตต่ อ้ งใหเ้ คมบี ำ� บดั อกี ครงั้ หนงึ่ เปน็ ครงั้ สดุ ทา้ ย ซงึ่ จะ
สามารถควบคมุ โรคไมใ่ หก้ ำ� เรบิ ไดอ้ กี 6-12 เดอื นซงึ่ พทุ ธกเ็ํ ชอ่ื
คำ� แนะนำ� ของคณุ หมอตกลงทำ� เคมบี ำ� บดั อกี ครงั้ แตเ่ วลาผา่ น
ไปแค่ 2 เดอื นเทา่ นน้ั พทุ ธเรม่ิ ตน้ ดว้ ยการมไี ข้ และหายใจเขา้
ไดไ้ มเ่ ตม็ ปอดซงึ่ ในตอนนนั้ ไมไ่ ดค้ ดิ อะไร คดิ วา่ คงเปน็ ไขธ้ รรมดา
แตว่ า่ อาการหนกั ขน้ึ เรอื่ ยๆ ไขข้ น้ึ สงู ถงึ 38.9 °c และหายใจ
ตดิ ขดั มากแคข่ ยบั ตวั กเ็ หนอื่ ยแลว้ จงึ ไปโรงพยาบาล คณุ หมอ
วนิ จิ ฉยั วา่ ปอดตดิ เชอ้ื รนุ แรง จงึ ตอ้ งอยโู่ รงพยาบาล และใหย้ า
ผา่ นไปประมาณ 1 สปั ดาห์ อาการตา่ งๆ ยงั ไมด่ ขี น้ึ มากนกั
คณุ หมอจงึ ขอสอ่ งกลอ้ งลงไปในปอดและทำ� การตดั ชน้ิ เนอ้ื เพอ่ื
ไปเพาะเชอื้ การสอ่ งกลอ้ งและเจาะชนิ้ เนอ้ื ผา่ นไปดว้ ยดี แตว่ า่
คนื นน้ั เองประมาณตสี าม พทุ ธไปเขา้ หอ้ งนำ�้ พอเรมิ่ เดนิ กร็ สู้ กึ
วา่ ตวั เองหายใจไมไ่ ด้ และทรมานมากนอ้ งสาวจงึ เรยี กพยาบาล
และนำ� สง่ หอ้ ง ICU คณุ หมอใสเ่ ครอื่ งชว่ ยหายใจเขา้ ทางปาก
นน่ั เปน็ ครงั้ สดุ ทา้ ยทจี่ ำ� ไดห้ ลงั จากนนั้ คณุ แมเ่ ลา่ วา่ พทุ ธไมร่ สู้ กึ
ตวั ไป 3 อาทติ ยไ์ มส่ ามารถหายใจเองได้ 100% มชี วี ติ อยไู่ ด้
ดว้ ยเครอ่ื งชว่ ยหายใจเทา่ นนั้ คณุ หมอบอกวา่ ปอดถกู ทำ� ลาย
เกอื บทงั้ หมดมเี ชอื้ ไวรสั ถงึ 2 ชนดิ คณุ แมไ่ ดอ้ นญุ าตใหค้ ณุ หมอ

หลวงปูเ่ ลา่ ให้ฟัง 89

ทำ� การรกั ษาทกุ อยา่ งทด่ี ที สี่ ดุ ทแ่ี พงทสี่ ดุ ทำ� อยา่ งไรกไ็ ดใ้ ห้
ลกู สาวไมต่ าย ยาทกุ ชนดิ ทว่ี า่ ดที สี่ ดุ กน็ ำ� มาทำ� การรกั ษาแลว้
แตพ่ ทุ ธกไ็ มต่ อบสนองตอ่ ยาใดๆ ทง้ั สน้ิ เสน้ เลอื ดทกุ เสน้ โดนเจาะ
หมดเพอื่ ใหย้ าทงั้ ทม่ี อื 2 ขา้ ง แขน 2 ขา้ ง เทา้ 2 ขา้ ง ขาหนบี
คณุ แมถ่ ามหมอทกุ วนั วา่ จะรอดไหมคณุ หมอกไ็ มส่ ามารถตอบ
อะไรไดต้ อบเพยี งแคว่ า่ ใหด้ ไู ปวนั ตอ่ วนั สว่ นญาตๆิ และเพอื่ นๆ
ทไี่ ดไ้ ปเยย่ี มตา่ งกบ็ อกเพยี งแคว่ า่ คงมแี คป่ าฏหิ ารยิ เ์ ทา่ นนั้ ทจ่ี ะ
ชว่ ยไดค้ ณุ พอ่ คณุ แมแ่ ละนอ้ งสาวกงั วลมากแตท่ ที่ ำ� ไดก้ ค็ อื เรง่
ทำ� บญุ เอาบญุ ชว่ ยพทุ ธ เพราะการรกั ษาทกุ อยา่ งทดี่ ที สี่ ดุ กไ็ ด้
ทำ� ใหแ้ ลว้ ทา่ นทำ� ทกุ บญุ ทกุ วนั จนกระทงั่ วนั ทพ่ี ทุ ธไดส้ ตคิ รงั้
แรกอยใู่ นหอ้ ง ICU พทุ ธจำ� ไดว้ า่ พอ่ อยขู่ า้ งๆ เตยี งพทุ ธถามพอ่
วา่ นว่ี นั ทเ่ี ทา่ ไหร่ พอ่ บอกวา่ ตอนนเี้ ดอื นพฤศจกิ าแลว้ พทุ ธงง
มากพรอ้ มๆ กบั ทรี่ สู้ กึ ตวั วา่ ขยบั แขนขาเองไมไ่ ด้ แมแ้ ตค่ อกข็ ยบั
ไมข่ น้ึ และหวิ นำ�้ มาก คณุ หมอบอกวา่ เกดิ จากการทคี่ ณุ หมอ
ใหย้ าเพอ่ื สลายกลา้ มเนอื้ เพอื่ ใหค้ นไขไ้ มต่ า้ นเครอ่ื งมอื ในขณะ
ทำ� การรกั ษาไมอ่ ยา่ งนน้ั จะทำ� ใหท้ รมานมาก และไดร้ บั อนั ตราย
พทุ ธทราบชะตากรรมทนั ทวี า่ ออกไปคงตอ้ งเปน็ เหมอื นคนพกิ าร
คณุ หมอทร่ี กั ษาปอดกบ็ อกวา่ พทุ ธจะตอ้ งใชเ้ ครอ่ื งชว่ ยหายใจ
ไปอกี อยา่ งนอ้ ย 3-6 เดอื นจนกวา่ ปอดจะดขี นึ้ สว่ นเรอ่ื งเดนิ
อาจตอ้ งใชเ้ วลาเปน็ ปผี า่ นไปอกี 2-3 วนั พทุ ธไดย้ า้ ยออกจาก
หอ้ ง ICU ไปอยหู่ อ้ งธรรมดา ในระหวา่ งนคี้ ณุ แมต่ อ้ งเคลยี ร์
คา่ ใช้จา่ ยกบั โรงพยาบาลเป็นชว่ งๆ เพราะวา่ ค่าใช้จ่ายต่างๆ
นนั้ เยอะมากทำ� ใหค้ ณุ แมไ่ ดพ้ บกบั คณุ หทยั ชนกหวั หนา้ ฝา่ ยการ
เงนิ โรงพยาบาลรามาธบิ ดี คณุ หทยั ชนกไดใ้ หร้ ปู ของหลวงปทู่ ี่
มพี ระพทุ ธรปู ซอ้ นอยใู่ นตวั ทา่ นทำ� ใหพ้ ทุ ธ และแมศ่ รทั ธามาก
อยากมโี อกาสไดก้ ราบทา่ นศซกั ครงั้ และคณุ หทยั ชนกกไ็ ดแ้ จง้
วา่ หลวงปทู่ อ่ นจะมาแสดงธรรมทโ่ี รงพยาบาล คณุ แมก่ บั พทุ ธ
อยากรว่ มบญุ และไปฟงั ธรรมมากแตไ่ มส่ ามารถไปไดเ้ นอ่ื งจาก

หลวงปเู่ ล่าใหฟ้ ัง 90

พทุ ธยงั ตอ้ งใสเ่ ครอื่ งชว่ ยหายใจอยู่ และยงั เดนิ ไมไ่ ดถ้ า้ ไปกจ็ ะ ยงุ่
ยากมาก แตห่ ลวงปทู่ อ่ นทา่ นกเ็ มตตามากมาใหบ้ ญุ พทุ ธถงึ ท่ี
หอ้ งคนปว่ ย และเอาไมเ้ ทา้ เคาะๆ หวั และใหส้ ายสญิ จนม์ าทา่ น
ยงั บอกอกี ดว้ ยวา่ หายๆๆ และทำ� นาํ้ มนตใ์ ห้ คณุ แมไ่ ดน้ ำ� นาํ้ มนต์
นน้ั มาแบง่ กนั ดม่ื และนำ� ไปใสใ่ นเครอื่ งทำ� ออกซเิ จนเพอ่ื เอาไว้
ใหพ้ ทุ ธหายใจ ผา่ นไปอกี ประมาณสองสปั ดาห์ พทุ ธกส็ ามารถ
ออกจากโรงพยาบาลได้ และไมต่ อ้ งใสเ่ ครอื่ งชว่ ยหายใจทงั้ ท่ี
คณุ หมอบอกวา่ ตอ้ งใสอ่ กี 3-6 เดอื นเมอื่ กลบั มาบา้ นพทุ ธกย็ งั
สวดมนต์ นง่ั สมาธเิ ชา้ -เยน็ เหมอื นเดมิ อาการเจบ็ ปว่ ยกเ็ รม่ิ ดขี น้ึ
อยา่ งเปน็ อศั จรรย์ พทุ ธสามารถเรม่ิ เดนิ ไดภ้ ายใน 2 เดอื นเทา่ นน้ั
เมอื่ กลบั ไปทโี่ รงพยาบาลเพอ่ื ตรวจทง้ั คณุ หมอ และพยาบาล
ตา่ งกด็ ใี จมาก เพราะวา่ ตอนทปี่ ว่ ยนนั้ ใครๆ กค็ ดิ วา่ ไมร่ อด ใน
ตอนนค้ี า่ เลอื ดทกุ ตวั ดขี นึ้ มาก ปอดกด็ กี ลบั มาไดเ้ กอื บ 100%
จนกระทง่ั ตอนนี้ (กมุ ภาพนั ธ)์ พทุ ธดแู ทบไมเ่ หมอื นคนปว่ ยเลย
ซกั นดิ เมอ่ื เทยี บกบั เมอื่ เดอื นตลุ าคม-พฤศจกิ ายน
ทผ่ี า่ นมาจากเรอ่ื งราวขา้ งตน้ ทจี่ บลงไปเปน็ เรอ่ื งราวชวี ติ
ของผหู้ ญงิ คนหนงึ่ ทเี่ ธอไดเ้ ขยี นประวตั ชิ วี ติ ของตนเอง โดยท่ี
อาตมาเปน็ ผขู้ อใหเ้ ธอขว่ ยเขยี นเรอื่ งราวของเธอ เพอ่ื ทจี่ ะเปน็
กำ� ลงั ใจแดผ่ ทู้ กี่ ำ� ลงั ปว่ ยหรอื ผทู้ ท่ี อ้ แทห้ มดกำ� ลงั ใจ พอไดอ้ า่ น
เรอื่ งราวของเธอแลว้ คงจะมแี รงบนั ดาลใจในการทจี่ ะมชี วี ติ
อยใู่ นโลกใบน้ี อยา่ งนอ้ ยทส่ี ดุ กเ็ ปน็ เวลาทเี่ หลอื อยไู่ ดม้ โี อกาสท่ี
จะไดท้ ำ� ความดี บางคนตงั้ แตเ่ กดิ มาจนถงึ บดั นี้ ยงั หาคำ� ตอบ
ใหต้ นเองยงั ไมไ่ ดเ้ ลยวา่ ตวั เรานน้ั เกดิ มาทำ� ไม?ไดท้ ำ� อะไรทเ่ี ปน็
ความดที ตี่ นเองไดภ้ าคภมู ใิ จไวพ้ อทจี่ ะไดร้ ะลกึ ถงึ เมอ่ื ตอนทลี่ ม
หายใจเฮอื กสดุ ทา้ ย

หลวงปู่เล่าใหฟ้ งั 91

หลวงป่เู ล่าใหฟ้ งั 92

เรอ่ื งสดุ ทา้ ย...จากใจผเู้ ขยี น

เหตขุ องเรอ่ื งน.ี้ ..ทแี รกอาตมากะวา่ จะเขยี นเปน็ คำ� นำ� แต่
พอเขยี นไปเขยี นมา ตวั อกั ษรมนั มากเกนิ คำ� นำ� กเ็ ลยจบั เอามา
เปน็ เรอ่ื งสดุ ทา้ ยนา่ จะดกี วา่ กเ็ ลยมาเปน็ อยา่ งทที่ า่ นผอู้ า่ นทง้ั
หลายไดอ้ า่ นอยนู่ แ้ี ล และหนงั สอื ทที่ า่ นอา่ นอยนู่ จี้ ะสำ� เรจ็ เปน็
รปู เลม่ อยา่ งนไ้ี ด้ อาตมาเองกไ็ ดร้ บั ความรว่ มมอื คำ� แนะนำ�
และอกี หลายๆ อยา่ งจากหลายๆ ทา่ นอาทเิ ชน่ พระอาจารย์
สทุ ธพิ นั ธ์ สทุ ธมิ โน (ครบู าโอ) ทไี่ ดเ้ มตตาอนญุ าต นำ� เรอ่ื ง
บนั ทกึ ธรรมมาลงในหนงั ลอื เลม่ นี้ พรอ้ มกบั มอบบนั ทกึ ธรรม
ทท่ี า่ นเกบ็ รวบรวมเพมิ่ เตมิ มาลงในหนงั ลอื เลม่ นด้ี ว้ ย รศ. ดร.
ประไพศรี สทุ ศั น์ ณ อยธุ ยา อาจารยค์ ณะวศิ วกรรมศาสตร์
มหาวทิ ยาลยั เกษตรศาสตร์ บางเขน ผตู้ รวจทาน และประสาน
งานจดั พมิ พ์ พรอ้ มทงั้ หมคู่ ณะทไี่ มไ่ ดเ้ อย่ นามรว่ มกนั จดั พมิ พ์
หนงั ลอื เลม่ น้ี คณุ หทยั ชนก มติ รประเสรฐิ รกั ษาการหวั หนา้
งานคลงั อาคารสมเดจ็ พระเทพรตั น์ โรงพยาบาลรามาธบิ ดี ผู้
รว่ มเขยี นเรอ่ื งปาฏหิ ารยิ แ์ หง่ ศรทั ธา คณุ ภทั รนนั ท์ สหี ธนารดกี ลุ
(โยมเอ๊ะ) ผจู้ ดั ส่งไฟล์อักษรบันทกึ ธรรมมาให้ พันตรหี ญิง
แพทยห์ ญงิ หทยั พร อมิ่ วทิ ยา (หมอมกุ ) ผทู้ อี่ นญุ าตใหน้ ำ� เรอื่ ง
มาลงในหนงั ลอื เลม่ น้ี คณุ พทุ ธธดิ า พนั ธรุ ตั น์ ผทู้ อี่ นญุ าตให้
นำ� เรอ่ื งราวประวตั ิ และรว่ มเขยี นประวตั ขิ องเธอเอง นนั่ กค็ อื
เรอ่ื งปาฏหิ ารยิ แ์ หง่ ศรทั ธา มาลงในหนงั ลอื เลม่ นคี้ ณุ เสาวลกั ษณ์
แกว้ พกิ ลุ ผตู้ รวจทานตวั อกั ษร คณุ นพ ธรรมวานชิ คณุ เกตุ

หลวงปู่เล่าใหฟ้ งั 93

และพนกั งานบรษิ ทั โตโมแกรมสตดู โิ อทชี่ ว่ ยในการจดั รปู เลม่
และใสภ่ าพประกอบเรอื่ ง คณุ วฒุ กิ ร เสนยี ศ์ รสี นั ติ ผเู้ ออ้ื เฟอ้ื
ภาพประกอบเรอ่ื ง และอกี หลายๆ ทา่ นทไี่ มไ่ ดเ้ อย่ นามมา ณ ทน่ี ้ี
ทม่ี สี ว่ นรว่ มในการจดั ทำ� หนงั สอื เลม่ นี้ จนสำ� เรจ็ ลลุ ว่ งไปดว้ ยดี
และทสี่ ำ� คญั กค็ อื ครอู ทุ ศิ ใจแจง้ ครผู สู้ อนภาษาไทยแกอ่ าตมา
เมอ่ื วยั เดก็ พอ่ ผใู้ หญ่ คำ� ภา เพชรดา-แมต่ า เพชรดาผใู้ หก้ ำ� เนดิ
ทลี่ ว่ งลบั ไปแลว้ ขอบญุ กศุ ลทง้ั หลายทเี่ กดิ ขนึ้ ทง้ั หมดทงั้ มวลที่
อาตมาบำ� เพญ็ มาทงั้ กาย วาจา ใจ ขออทุ ศิ ใหผ้ ใู้ หก้ ำ� เนดิ ทงั้
สองดว้ ยเถดิ และแกผ่ ทู้ เี่ อย่ นามมาทงั้ ทน่ี ี้ และทงั้ ผทู้ อี่ า่ นหนงั สอื
อยใู่ นขณะนจ้ี งมสี ว่ นแหง่ บญุ นด้ี ว้ ยเถดิ และทมี่ สี ว่ นสำ� คญั ทเ่ี ปน็
แรงบนั ดาลใจกอ่ ใหเ้ กดิ หนงั สอื เลม่ นค้ี อื หลวงปผู่ มู้ ที ง้ั พระเดช
และพระคณุ แกอ่ าตมาอยา่ งลน้ เหลอื เกนิ จะบรรยาย ผทู้ เ่ี ปน็ ทงั้ พอ่
แม่ ครู อาจารย์ ครบถว้ นในองคท์ า่ น ถา้ ไมม่ ที า่ นกค็ งไมม่ ี
เรอ่ื งราวตา่ งๆ มาถา่ ยทอดออกมาเปน็ ตวั อกั ษรใหท้ า่ นทง้ั หลาย
ไดอ้ า่ นคงคำ� บอกเลา่ จากเรอื่ งราวทหี่ ลวงปทู่ า่ นเลา่ ออกมาจาก
ความทรงจำ� ของทา่ น อาตมากน็ ำ� มาถา่ ยทอดออกมาเปน็ ตวั
อกั ษรใหท้ า่ นผอู้ า่ นทงั้ หลายไดบ้ นั เทงิ ในธรรมและตอ้ งขออภยั
ดว้ ย ถา้ มขี อ้ ผดิ พลาดประการใด เพราะอาตมากเ็ ปน็ แคม่ อื
สมคั รเลน่ หดั ขดี หดั เขยี นเท่าน้ัน ขอ้ ผิดพลาดกต็ ้องมีบ้าง
เปน็ ธรรมดาแมแ้ ตต่ อนทจ่ี ะเขยี น หรอื จะพมิ พท์ กุ ครงั้ อาตมา
กเ็ อาแบบไมม้ ว้ น 20 มว้ นมาตงั้ ไวข้ า้ งหนา้ ทกุ ครงั้ กอ่ นจะเขยี น
หรอื พมิ พโ์ ดยทแี่ บบไมม้ ว้ นนคี้ ณุ เสาวลกั ษณ์ เธอพมิ พส์ ง่ มาให้
ทำ� ใหอ้ าตมาคดิ ถงึ วยั เดก็ ทคี่ รใู หท้ อ่ งจำ� แมแ่ บบ สระใอ ไมม้ ว้ น
20 มว้ นเคยสงสยั วา่ ครใู หท้ อ่ งทำ� ไม? บดั นจ้ี งึ คอ่ ยหายสงสยั
ออ้ ! เปน็ ยงั งน้ี เ่ี อง!
ผู้ใหญ่หาผ้าใหม่ ให้สะใภ้ใชค้ ลอ้ งคอ ใฝใ่ จเอาใส่ห่อ
มหิ ลงใหลใครขอดู จะใครล่ งเรอื ใบ ดูนํ้าใส และปลาปู
ส่ิงใดอยใู่ นตู้ มใิ ชอ่ ยใู่ ตต้ งั่ เตยี ง บา้ ใบถ้ อื ใยบวั หตู ามวั มาใกล้

หลวงปู่เลา่ ให้ฟัง 94

เคยี ง เลา่ ทอ่ งอยา่ ละเลย่ี ง ยสี่ บิ มว้ นจำ� จงด.ี ..
พออาตมาทอ่ งแมแ่ บบไมม้ ว้ นทไี ร ความทรงจำ� ตงั้ แตว่ ยั
เดก็ กผ็ ดุ ขน้ึ มาทนั ที ทำ� ใหน้ กึ ถงึ บญุ คณุ ของครผู ใู้ หค้ วามรู้ ความ
เขา้ ใจวา่ มคี ณุ แคไ่ หน แลว้ พอมาคดิ ถงึ หลวงปทู่ า่ นเปน็ มากกวา่
ครผู ใู้ หว้ ชิ า ทา่ นบอกทางทปี่ ลอดภยั ให้ บอกทางทอ่ี อกจากทกุ ข์
ของจติ ของใจ ปกปอ้ งภยั ทจ่ี ะเกดิ ขนึ้ จากความทไี่ มร่ ขู้ องศษิ ย์
ชแ้ี นะทางทถ่ี กู ทค่ี วรใหป้ ระหนง่ึ บดิ ามารดา ผฟู้ มู ฟกั ลกู นอ้ ยคอย
ปอ้ นนา้ํ ปอ้ นขา้ ว เลย้ี งดจู นเตบิ ใหญอ่ บรมสง่ั สอนทางทถี่ กู ท่ี
ควรโดยทที่ า่ นทำ� ใหด้ เู ปน็ แบบอยา่ ง เมอื่ พอทจ่ี ะรวู้ า่ อะไรถกู
อะไรผดิ กป็ ลอ่ ยใหศ้ ษิ ยอ์ อกไปเรยี นรโู้ ลกภายนอก โดยทท่ี า่ น
เฝา้ ดอู ยหู่ า่ งๆ เมอื่ เหน็ วา่ ไมถ่ กู ไมต่ อ้ ง ทา่ นกจ็ ะตกั เตอื นทนั ที
ถา้ สง่ิ ทท่ี ำ� อยถู่ กู ตอ้ งแลว้ ทา่ นจะอธบิ ายเพมิ่ เตมิ เพอ่ื ความเขา้ ใจ
ทกี่ วา้ งขวางออกไป นน่ั คอื นำ้� ใจของครบู าอาจารยท์ ม่ี ตี อ่ ศษิ ย์
หนงั สอื เลม่ ทท่ี า่ นทงั้ หลายกำ� ลงั อา่ นอยนู่ ก้ี เ็ ชน่ กนั ทำ� ใหอ้ าตมา
ไดเ้ รยี นรสู้ ง่ิ ใหมๆ่ ทตี่ นเองไมเ่ คยทำ� เมอื่ กอ่ นทจี่ ะเขยี นนนั่ เคย
คดิ ไวว้ า่ เขยี นหนงั สอื ใครๆกเ็ ขยี นได้ เพราะทกุ คนกเ็ ขา้ เรยี นท่ี
โรงเรยี นกนั ทง้ั นนั้ แตพ่ อไดล้ งมอื เขยี นจรงิ ๆ ถงึ คอ่ ยรจู้ กั โอ!้
ไมใ่ ชอ่ ยา่ งทเ่ี ราคดิ เลย! มนั เปน็ ศลิ ปะ! กอ็ ยา่ งทบ่ี อกวา่ ใครๆ ก็
เขยี นไดน้ น้ั กจ็ รงิ แตว่ า่ เมอ่ื เขยี นไปแลว้ จากคำ� บอกเลา่ เรอ่ื งราว
ตา่ งๆ จากความทรงจำ� ของหลวงปู่ เราไดย้ นิ ไดฟ้ งั แลว้ ถา่ ยทอด
ออกมาเปน็ ตวั อกั ษร แลว้ ผทู้ อ่ี า่ นตวั อกั ษรทเี่ ราถา่ ยทอดออกไป
นน้ั มคี วามรสู้ กึ วา่ เหมอื นกบั ไดย้ นิ ไดฟ้ งั หลวงปทู่ า่ นเลา่ เหมอื น
กบั ทเี่ ราไดย้ นิ ไดฟ้ งั และเขา้ ถงึ จติ ถงึ ใจ นน่ั จงึ เรยี กวา่ เขยี นเปน็
อาตมาจงึ เปรยี บเทยี บไดว้ า่ ออ้ ! เขยี นไดก้ บั เขยี นเปน็ มนั ตา่ ง
กนั อยา่ งนน้ี เี่ อง เมอื่ เขา้ ใจเรอื่ งการเขยี นมนั กแ็ ตกแขนงออกไป
เรอ่ื งอน่ื พดู ไดก้ บั พดู เปน็ แตกตา่ งกนั อยา่ งไร? ถามไดก้ บั ถาม
เปน็ แตกตา่ งกนั อยา่ งไร? และทสี่ ำ� คญั คดิ ไดก้ บั คดิ เปน็ แตกตา่ ง
กนั อยา่ งไร เหตทุ วี่ า่ สำ� คญั กเ็ พราะวา่ ความคดิ เปน็ ตน้ เรอื่ ง

หลวงปู่เล่าให้ฟัง 95

ของการกระทำ� ไมว่ า่ จะเขยี นกต็ อ้ งคดิ กอ่ น ไมอ่ ยา่ งนน้ั กไ็ มร่ วู้ า่
จะเขยี นอะไร จะพดู กต็ อ้ งคดิ กอ่ นถา้ ไมค่ ดิ กอ่ นกไ็ มร่ วู้ า่ จะพดู
อะไร และถา้ ถามกต็ อ้ งคดิ กอ่ นถา้ ไมค่ ดิ กอ่ นกไ็ มร่ วู้ า่ จะถามอะไร
พอพดู ถงึ เรอ่ื งนี้ ทำ� ใหอ้ าตมาคดิ ถงึ ครบู าอาจารยอ์ กี ทา่ นหนงึ่
ทอ่ี าตมาไดม้ โี อกาสไดต้ ดิ ตามหลวงปไู่ ปในงานครบรอบวนั พระ
ราชทานเพลงิ ของทา่ น และงานสรงนาํ้ พระบรมสารรี กิ ธาตุ ท่ี
วดั ปา่ บา้ นคอ้ เมอื่ ตน้ เดอื นมนี าคมทผี่ า่ นมานเี้ อง องคน์ ท้ี า่ นก็
เปน็ ครบู าอาจารยท์ สี่ ำ� คญั อกี รปู หนงึ่ ทา่ นคอื พระปญั ญา พศิ าลเถ
(หลวงพอ่ พลู ขปิ ปปญั โญ) อดตี เจา้ อาวาสวดั ปา่ บา้ นคอ้ ทา่ น
ไดเ้ ขยี นดว้ ยลายมอื ของทา่ นเอง อาตมาไดไ้ ปอา่ นทพ่ี พิ ธิ ภณั ฑ์
เหน็ วา่ เปน็ คตสิ อนใจไดเ้ ปน็ อยา่ งดี เลยขออนญุ าตทา่ นพระ
อาจารยไ์ ชยา อภชิ โย เจา้ อาวาสรปู ปจั จบุ นั เพอ่ื ทจ่ี ะนำ� มาลง
ในหนงั สอื เลม่ นี้ หลวงพอ่ ทลู ทา่ นเขยี นดว้ ยลายมอื ของทา่ น
ไวว้ า่ ...

หลวงปูเ่ ล่าใหฟ้ งั 96

..ของฝากจากหลวงพอ่ ทลู ..

มคี วามมนั่ ใจในตน จะเปน็ คนทก่ี ลา้ ตดั สนิ ใจ
มคี วามเชอ่ื มนั่ ในเหตผุ ล จะพน้ ความงมงาย
มคี วามเชอื่ ไรเ้ หตผุ ล จะเกดิ ความสบั สนตลอดไป
มปี ญั ญาภายในใจ จะแกไ้ ขปญั หาไดอ้ ยา่ งรวดเรว็
ปญั ญาภายในใจไมม่ ี จะวา่ เตา่ ลา้ นปี กส็ มควรแลฯ
การเอาชนะคนอน่ื ดว้ ยวธิ ใี ด ไดช้ อ่ื วา่ ผแู้ พต้ ลอดกาล
การยอมแพค้ นอนื่ เสยี ได้ ใหช้ อ่ื วา่ ชนะตน ตนเอง
มปี ญั ญาทฉี่ ลาดรอบรู้ จะเปน็ ผมู้ คี วามเจรญิ
ผมู้ ปี ญั ญาทตี่ ำ�่ ทราม จะนำ� ไปสคู่ วามเสอ่ื ม
การทำ� อะไรทไี่ มร่ อบรู้ จะเปน็ ผเู้ สยี ใจในภายหลงั
การพดู ทข่ี าดความคดิ จะมกี ารพดู ผดิ มากกวา่ ถกู
คดิ กอ่ นพดู คดิ กอ่ นทำ� จะนำ� ไปสคู่ วามสำ� เรจ็
อยคู่ นเดยี วเปลย่ี วใจ ใหร้ ะวงั ความคดิ
อยกู่ บั หมเู่ พอ่ื นมติ ร ใหร้ ะวงั คำ� พดู ของตวั เอง
อยกู่ บั หมคู่ ณะในทใี่ ด ทำ� ใหเ้ พอ่ื นมคี วามสบายใจ
เมอื่ ไดจ้ ากกนั ไป เพอ่ื นจะใหค้ วามคดิ ถงึ
การเพง่ ดคู วามผดิ ของตวั เอง ดกี วา่ ไปเพง่ โทษคนอน่ื
พดู เกง่ พดู ดี มเี หตผุ ล จะมคี นยกยอ่ งสรรเสรญิ
พดู ไมเ่ กง่ แตพ่ ดู ดี จะมผี ใู้ หค้ วามเคารพเชอื่ ถอื
นกึ ถงึ อกเขาอกเรา กอ่ นทำ� กอ่ นพดู ทกุ ครงั้ ไป...

หลวงปเู่ ล่าใหฟ้ ัง 97

หลวงป่เู ล่าใหฟ้ งั 98