อรหันตธรรมบท ชุดที่ ๓

แม้ในกาลก่อน นันทะนี้ เราก็ได้ล่อด้วยมาตุคาม แนะนำแล้วด้วย
ประการอย่างนี้ ดังนี้แล”

166

¤ Ò ¶ Ò ¾Ñ ¹

“ËÒ¡ÇèÒ ¤Ò¶ÒáÁé¾Ñ¹Ë¹Öè§
äÁè»ÃСͺ´éǺ·à»ç¹»ÃÐ⪹ì [äÁè»ÃÐàÊÃÔ°]

º·áË觤ҶҺ·à´ÕÂÇ «èÖ§ºØ¤¤Å¿Ñ§áÅéÇ
ʧºÃЧѺä´é »ÃÐàÊÃÔ°¡ÇèÒ”

~ ÊËÑÊÊÇÃä ~

¾ Ã Ð · Ò ÃØ ¨Õ ÃÔ Â à ¶ Ã Ð

พระศาสดา เมื่อประทับอยู่ในพระเชตวัน ทรงปรารภ

พระทารุจีริยเถระ ตรัสพระธรรมเทศนานี้ว่า

ในกาลหนึ่ง ชนเป็นอันมาก ได้แล่นเรือไปสู่มหาสมุทร เรือได้
อับปางลง พวกเขาเหล่านั้นได้เป็นอาหารของเต่าและปลา แต่มีบุรุษ

ผู้หนึ่งจับไม้กระดานไว้ได้ พยายามกระเสือกกระสนจนไปถึงท่าเรือชื่อ

สุปปารกะ เขาไม่มีผ้านุ่งห่ม จึงนำปอพันท่อนไม้แห้งทำเป็นผ้านุ่งห่ม เขาถือ
กระเบื้องจากเทวสถาน และได้ไปสู่ท่าเรือสุปปารกะ ชนทั้งหลายเห็นเขาแล้ว
ให้ยาคูและภัต แล้วยกย่องว่าผู้นี้เป็นพระอรหันต์องค์หนึ่ง เมื่อชนทั้งหลาย
ต่างนำผ้าเข้าไปให้เขา เขาคิดว่า

“ถ้าว่าเราจะนุ่งหรือจะห่มผ้าไซร้ ลาภและสักการะของเราก็จักเสื่อมสิ้น
ไป”

ดังนี้แล้ว จึงไม่นุ่งผ้าที่ชนนำมา นุ่งห่มแต่เปลือกไม้เท่านั้น ครั้งนั้น

เมื่อเขาถูกชนเป็นอันมากกล่าวอยู่ว่าเป็นพระอรหันต์ ความปริวิตกแห่งใจ
จึงเกิดขึ้นอย่างนี้ว่า

“พระอรหันต์หรือผู้บรรลุพระอรหัตมรรคเหล่าใดเหล่าหนึ่งในโลก
บรรดาพระอรหันต์เหล่านั้น เราก็เป็นพระอรหันต์องค์ใดองค์หนึ่ง”

ประวัติเดิมของทารุจีริยะ

ในกาลก่อน เมื่อศาสนาของพระทศพลพระนามว่ากัสสปะ เสื่อมลง

ภิกษุ ๗ รูป เห็นการกระทำอันแปลกของบรรพชิตทั้งหลาย จึงเกิดความสลด

ใจ คิดว่า Audio 25

169