เนื้อในคติธรรม-คำกลอน

คติธรรม - คำกลอน ๔๗





เกิดกับตาย ใกล้กัน มิผันผวน





ิ
เกิดแล้วล้วน ตายแน่ มแปรผัน




เกิดใช่อยู่ คู่ฟ้า อย่ารำพัน





ถึงยึดมั่น แค่ไหน ไม่นำพา





จงเร่งบุญ ทุนหลาก ให้มากพอ





ศีลทานก่อ เข้มแข็ง ดั่งแท่งผา





ปฏิบัติ หัดธรรม เพื่อนำพา





ยามจากลา ตั้งใจ ไปนิพพาน...

คติธรรม - คำกลอน ๔๘





มองทะเล ยามคลื่น ที่ครื้นครึก





อึกกระทึก ครึกโครม เมื่อโถมถา





ยามสงบ ก็เงียบ จนเรียบตา





เหมือนชีวา ทุกอย่าง ไม่ต่างกัน





บางครั้งเรา ก็ทุกข์ แทบลุกไหม้





ุ
บางครั้งให้ ไร้ทุกข์ ดูสขสันต์




เนื่องจากเหตุ เขตกรรม ที่ทำกัน





อยากสุขสันต์ ทุกข์ซ้ำ เลือกทำเอา...

คติธรรม - คำกลอน ๔๙





อันเงินทอง ของใช้ มีมายมาก





ถึงยามจาก หากมี ก็หนีหาย





มีประโยชน์ แน่นอน แค่ก่อนตาย





ให้รู้ใช้ เปลี่ยนทุน เป็นบุญทาน





เช่นก่อสร้าง วัดวา อารามสงฆ์





ให้ยืนยง คงเครือ เพื่อสืบสาน





จะเกิดบุญ หนุนเห็น เช่นนิพพาน





ยามวายปราณ ยังได้ กำไรเอย...

คติธรรม - คำกลอน ๕๐





ฉันมองดาว วาวช่าง สว่างไสว





ให้สุขใจ ไม่ต่าง อย่างบุญฉัน





คิดถึงบุญ ทุนทาน แม้นานวัน





ยังสุขสันต์ มิต่าง อย่างเห็นดาว





แม้ความมืด ยืดแล่น ทั่วแผ่นฟ้า





แต่ดารา พาแสง ทุกแห่งหาว





เหมือนโลกอยู่ ดูมืด ยังยืดยาว





ยังแสงพราว จากบุญ จนอุ่นใจ...

คติธรรม - คำกลอน ๕๑





ี
อันดอกไม้ ใสสวย ก็ด้วยส




ยิ่งงามดี มีสิ้น ทั้งกลิ่นหอม





ยิ่งแรกแย้ม แซมผม น่าดมดอม





ค่าพะยอม น้อมอ่อน ก่อนราคิน





อันนารี ที่สุด บุรุษด้วย





จะงามสวย ด้วยนี้ ต้องมีศีล





ยิ่งทานธรรม นำใจ ไม่ราคิน





สวยอื่นสิ้น ไร้เทียบ จะเปรียบเอย...

คติธรรม - คำกลอน ๕๒





ต่างเกิดมา ตัวเปล่า ทั้งเราท่าน





สมบัตินั้น หาได้ ในภายหลัง





กลับหลงยึด หลงอยู่ กู่ก็ยัง





ไม่ยอมฟัง ยังเห็น เป็นของกู





เมื่อยามตาย ไปได้ อะไรหรือ





ู่
มัวหลงถือ ยื้อยุด ใช่หยุดอย




หาติดตาม ยามตาย ให้ตรองดู





แล้วจะรู้ ไปเปล่า เหมือนเรามา...

คติธรรม - คำกลอน ๕๓





ชีวิตมี บุญเห็น ที่เป็นเพื่อน





มิร้างเลือน ความสุข ไร้ทุกข์ขาน





ทั้งชุ่มเย็น อบอุ่น จากบุญทาน





อดีตกาล สร้างบุญ เป็นทุนมา





หากชีวิต สร้างบุญ เป็นทุนต่อ





มีศีลก่อ ทั้งธรรม นำรักษา





ยิ่งฝึกฝน ตนนั้น ด้วยปัญญา





เหตุจะพา สิ้นทุกข์ พบสุขจริง...

คติธรรม - คำกลอน ๕๔





ถึงจะเหนื่อย แค่ไหน ก็ไปต่อ





จำต้องก่อ ต้นทุน บุญกุศล





ทั้งศีลทาน ธรรมไว้ เก็บใส่ตน





ก็เพื่อผล พ้นทุกข์ พบสุขจริง





ถึงจะเหนื่อย แค่ไหน ใจไม่ท้อ





มิรีรอ ก่อบุญ เป็นทุนผิง





หวังสิ้นภพ จบชาติ ให้ขาดจริง





โลกก็ทิ้ง เอาไว้ ในตำนาน...

คติธรรม - คำกลอน ๕๕





ทุกครั้งเห็น คนตาย ได้ข้อคิด





ทุกชีวิต สุดท้าย ต้องตายหนอ





สมบัติทั่ว ผัวเมีย ที่เคลียคลอ





ใช่พะนอ ร่วมเรียง จะเคียงไป





ถึงยามตาย ให้เห็น บุญเป็นเพื่อน





ติดตามเหมือน คู่คิด มิตรสหาย





ยิ่งมีศีล ถิ่นธรรม ประจำใจ





ยามจากไป ให้เห็น เป็นสุขจริง...

คติธรรม - คำกลอน ๕๖





ออกหลังวัด ลัดเลาะ ละเมาะมา





สู่ป่าช้า เห็นเขา ยังเผาผี





ี
แลสลด สังเวช เศษกาย




โดนอัคคี นี้เผา ช่างเศร้าใจ





ก่อนเขามี ทรัพย์สิน ที่ดินบ้าน





บริวาร รานรถ เครื่องยศหมาย





อีกชื่อเสียง อำนาจ มิขาดกาย





ครั้นยามตาย ไร้ผล ไปคนเดียว...

คติธรรม - คำกลอน ๕๗





ทางโลกต้อง วิ่งไล่ จึงได้มา





ทั้งไขว่คว้า ยื้อยุด ไร้จุดหมาย





อีกละโมบ โลภล้น ไปจนตาย





ผลสุดท้าย ว่างเปล่า ที่กล่าวมา





ส่วนทางธรรม ต้องหยุด ถึงจุดว่าง





หยุดทุกอย่าง โลกไป มิใฝ่หา





หยุดกระทั่ง หมดสิ้น ถิ่นอัตตา





จึงได้มา วิมุต เป็นจุดยืน...

คติธรรม - คำกลอน ๕๘





กายเป็นเรา ก็แต่ แค่สมมุติ





ื้
มิอาจยุด ยอไว้ ยามตายเห็น




ต้องส่งคืน ให้เขา แม้เช้าเย็น





ถึงจำเป็น อยู่ต่อ ก็เปล่าดาย





มีแต่ทุน บุญนั้น เราท่านเห็น





ที่จำเป็น สร้างต่อ เร่งก่อไว
้




เป็นกุศล ผลหลาก เมื่อจากไป





ยังเหตุให้ เราถึง ซึ่งนิพพาน...

คติธรรม - คำกลอน ๕๙





คำว่าบุญ อุ่นจิต สถิตย์ไหน





ก็สุขใจ มายมาก ทั้งหลากผล





จิตชุ่มชื่น รื่นไหล ในกมล





ความสุขล้น มิจอด ตลอดกาล





้
เราจะต้อง หาบุญ เก็บตุนไว




ยามจากได้ มีสุข ทุกสถาน





โอกาสมี ไขว่คว้า อย่าช้านาน





้
สินลมปราณ จะได้ ไปกับบุญ...

คติธรรม - คำกลอน ๖๐





ธรรมะมี ทุกวัน ให้ท่านคิด





ลองพินิจ คิดมั่ง เรื่องสังขาร





อยู่กับเรา คงได้ อีกไม่นาน





แต่บุญทาน นั้นเล่า ตามเราไป





เรามาตุน บุญนี้ กันดีกว่า





ภาวนา ศีลธรรม นำขยาย





โลกที่วุ่น หัดวาง ให้ห่างไกล





ยามสิ้นใจ มุ่งทิพย์ นิพพานเอย...

คติธรรม - คำกลอน ๖๑





ธรรมทาน นั้นเพิ่ม เติมปัญญา





ให้ดวงตา เห็นธรรม ของคำสงฆ์





เกิดสติ ตามขั้น จิตมั่นคง





มิให้หลง ใหลอยู่ กับหมู่มาร





ธรรมทาน ทำให้ ใจเห็นทุกข์





ที่มันลุก ไหม้ยัง ณ.สังขาร





ทำให้นึก ถึง ณ. พระนิพพาน





เกษมสานต์ สิ้นทุกข์ เป็นสุขจริง...

คติธรรม - คำกลอน ๖๒





ร่างกายนี้ ที่เห็น เป็นใครหนอ





พอตายก็ เห็นทิ้ง ไร้สิ่งหมาย





ต่างไม่เก็บ กลับเอา ไปเผาไฟ





มิเอาไป ให้อยู่ ดูให้ดี





เห็นยามตาย ไปแต่ ก็แค่จิต





ผลถูกผิด ติดตาม ยามเป็นผี





สร้างเหตุชั่ว ผลทุกข์ ไร้สุขมี





สร้างเหตุดี ผลงาม สุขตามไป...

คติธรรม - คำกลอน ๖๓





ในโลกหลัง ความตาย คงวายวุ่น





ถ้าไร้บุญ ทุนไว้ เพื่อไขขาน





ลงนรก ตกเล่า คงยาวนาน





ทรมาน ตามกรรม ที่ทำไป





ถ้ามีบุญ หนุนนำ ค้ำชีวิต





ทุกข์สักนิด ก็ยาก จะถากไถ





บุญเท่านั้น ที่ช่วย อำนวยชัย





เป็นเหตุได้ สวรรค์ นิพพานเอย...

คติธรรม - คำกลอน ๖๔





ร่างกายนี้ เที่ยงหรือ คือไฉน





เจ็บป่วยไข้ ให้เห็น มิเว้นหาย





เป็นของเรา เขาหรือ คือของใคร





เห็นเสื่อมไป ไม่หยุด ดุจโรยรา





เคยหนุ่มสาว กลับเห็น เป็นคนแก่





ั
โรคชะแร ทุกข์ขัง ในสงขา




รอความตาย หมายถึง ซึ่งเวลา





อนิจจา กายี ไม่จีรัง...

คติธรรม - คำกลอน ๖๕





ก่อนสุดท้าย ชีวิต คิดบ้างไหม





มีสิ่งใด มั่นคง ในสงสาร





ทุกสิ่งล้วน เกิดดับ ไปกับกาล





วนเวียนผ่าน ผันแปร ไม่แน่นอน





ก่อนชีวิต จะดับ ลาลับลิ่ว





ศีลทานหิ้ว เป็นหลัก ถักธรรมถอน





สิ่งสมมุติ ทั้งหลาย กายนคร





เร่งตัดตอน ชาติภพ ให้จบไป...

คติธรรม - คำกลอน ๖๖





เห็นทารก แรกเกิด กำเนิดนั้น





เขาสุขสันต์ ฉันให้ ใจห่วงหา





ทุกข์เกิดก่อ รออยู่ คู่กายา





ทุกเวลา หาพ้น ผลของกรรม





ถ้าหยุดเกิด ได้หนอ ตายก็หยุด





ทุกข์ที่ผุด ก็ผละ จนถลำ





วัฏจักร หักสิ้น ทุกถิ่นกรรม





วิมุตนำ สู่ ณ. พระนิพพาน...

คติธรรม - คำกลอน ๖๗





อย่าเกิดมา ตายเปล่า เราท่านเอ๋ย





หัดให้เคย ศีลทาน การกุศล





สิ่งเป็นบุญ ตุนไว้ เก็บใส่ตน





อย่าปล่อยพ้น ผ่านค่า น่าเสียดาย





ภาวนา บุญอ้วน ล้วนเป็นเลิศ





เร่งก่อเกิด อย่าละ ก่อนจะสาย





ให้เห็นทุกข์ รุกขันธ์ ก่อนวันตาย





อยากสบาย ให้ตัด ตัวอัตตา...

คติธรรม - คำกลอน ๖๘





อันร่างกาย ใครเขา หรือเรานั่น





ั้
ยิ่งนับวัน สนลง อย่าสงสัย




แถมไม่รู้ อยู่นั้น ถึงวันใด





อาจสิ้นใจ หักเห ทุกเวลา





จงหมั่นทำ กรรมดี ให้มีบ้าง





เอาศีลข้าง ทานเคียง เรียงรักษา





ทั้งฝึกฝน ธรรมะ ภาวนา





ถึงจากลา เมื่อไหร่ กำไรเอย...

คติธรรม - คำกลอน ๖๙





มัจจุราช อยู่ใกล้ กับกายเรา





แค่บุญเก่า หมดไป ก็ให้ผล





ประกาศิต ตายได้ ในบัดดล





จะมีจน แค่ไหน ไม่นำพา





มัจจุราช นายเรา เอาเป็นแน่





ต่างก็แต่ ก่อนหลัง อย่ากังขา





เตรียมเสบียง บุญไว้ ให้มีมา





ถึงเวลา ยามตาย มีใช้เอย...

คติธรรม - คำกลอน ๗๐





อย่าวิ่งไล่ ไขว่คว้า หาความสุข





เพราะว่าทุกข์ จะไล่ ไปตามหลัง





สุขภายนอก ถึงมี ไม่จีรัง





เอาใจชั่ง คิดดู จะอยู่เย็น





ู่
ความสุขอย ที่ใจ ใช่ที่อื่น




แม้สุขหมื่น ภายนอก ที่บอกเห็น





มิสู้สุข ภายใน ถ้าใช้เป็น





กายใจเย็น สนุก สุขสบาย...

คติธรรม - คำกลอน ๗๑





ความสงบ ที่ดี ที่มีค่า





จะนำพา ความรู้ สู่เป้าหมาย





เพราะรู้เหตุ รู้ผล รู้ต้นปลาย





รู้สืบสาย เริ่มนับ จนดับลง





ความสงบ เลิศค่า ปัญญาเกิด





สติเลิศ คุมใจ มิให้หลง





มุ่งปล่อยวาง ทางโลก ทุกข์โศกลง





เหลือธรรมคง เคียงข้าง อยู่กลางใจ..

คติธรรม - คำกลอน ๗๒





ถึงจะรวย เงินล้น พ้นเวหา





มียศฐา สูงเสียด จนเบียดหาว





แต่อายุ ใช่ชื่น จะยืนยาว





เมื่อถึงคราว ชีพจัก ก็หักลง





ุ
มิสู้รวย บญทาน การกุศล




ยังเวียนวน แม้ตาย กายเป็นผง





สมบัติโลก โยกย้าย ก็ไกลตน





มิสู้ผล รวยบุญ ที่คุณมี...

คติธรรม - คำกลอน ๗๓





ในบั้นปลาย กายัง ของสังขา





คงชรา เหี่ยวย่น จนหม่นหมอง





อาจต้องใช้ ไม้เท้า เข้าประคอง





หรือนอนกอง บนเตียง รอเพียงตาย





โอ้ชีวิต คิดไป ให้อนาถ





ถ้าประมาท ขาดทุน บุญก็หาย





หากเอาศีล ธรรมจัด ฝึกหัดไป





เป็นกำไร แน่นอน ก่อนตายเอย...

คติธรรม - คำกลอน ๗๔





สมบัติโลก มากมาย ที่ไขขาน





ก็เปลี่ยนผ่าน กันไป ใครก็รู้





อยู่หลงยึด หลงปอง ว่าของกู





พอตายดู ใครเขา ได้เอาไป





แม้แต่ร่าง กายเรา ยังเผาทิ้ง





้
สมบัติอิง เคยอ้าง ต้องวางไว




ถึงยามจาก ได้แต่ ก็แค่ใจ





หาบกันไป ดีชั่ว ที่ตัวทำ...

คติธรรม - คำกลอน ๗๕





เมื่อก่อนฉัน เต่งตึง ทั้งผึ่งผาย





มีร่างกาย เรี่ยวแรง นี้แข็งขัน





จะเดินวิ่ง สิ่งไหน อย่างไรกัน





ก็ได้ทัน ใจปอง ตามต้องการ





แต่เดี๋ยวนี้ กายการ ฉันยานหย่อน





แรงก็อ่อน นอนนั่ง เฝ้าสังขาร





รอเวลา จากไป คงไม่นาน





จบสังขาร กายหนอ พอกันที...

คติธรรม - คำกลอน ๗๖





คนดีเหมือน ต้นไม้ กิ่งใบกว้าง





ชนหลงทาง ผ่านมา ได้อาศัย





พึ่งเมตตา อารี ที่แผ่ไป





ต่างชื่นใจ ไออุ่น เหมือนบุญพา





อันคนดี อยู่ไหน ใครก็สุข





ต่างสนุก สุขสันต์ ใจหรรษา





อันคนดี อยู่ไหน ใจเหมือนยา





ชื่นอุรา เมื่อได้ ใกล้คนดี...

คติธรรม - คำกลอน ๗๗





เกิดแล้วดับ กลับเกิด กำเนิดใหม่





วนเวียนไป ไม่จบ ภพสงสาร





กว่าจะถึง ซึ่งทิพย์ แดนนิพพาน





คงอีกนาน ถ้าไม่ สนใจธรรม





จงเรียนรู้ เรื่องทุกข์ ที่รุกใจ





ที่อยู่ใน กายนี้ ที่ถลำ





ถ้าหยุดเกิด ก็พ้น เรื่องวนกรรม





จะเห็นธรรม พ้นทุกข์ เป็นสุขจริง...

คติธรรม - คำกลอน ๗๘





ที่มีตาย ได้นี้ เพราะมีเกิด





ที่กำเนิด เพราะกรรม นำส่งผล





ที่มีกรรม เพราะใจ ไปยึดตน





เป็นวังวน กูหนอ เกิดต่อไป





ไม่อยากเกิด ต้องดับ กับต้นเหตุ





้
ที่เป็นเขต ตัวกู พึงรู้ไว




ดับตัวกู ที่ดี ดับที่ใจ





หมดอาลัย ในภพ จบเกิดเอย...

คติธรรม - คำกลอน ๗๙





เพราะมีมาร ทานทัด มาขัดดี





บารมี จึงเกิด กำเนิดเห็น





มารเป็นยา ให้เรา เฝ้าสู้เป็น





ดีจึงเด่น เพราะมาร มารานเรา





ถึงมารเป็น ศัตรู คู่อริ





มิเคยติ มารนับ ให้อับเฉา





เพราะมีมาร วันนี้ จึงมีเรา





ประดุจเงา เพชรงาม ยามอรุณ...

คติธรรม - คำกลอน ๘๐





ฉันเดินหลง สงสาร มานานเหลือ





จนนึกเบื่อ เพราะทุกข์ มิสุขเห็น





ต้องพลัดพราก ไห้ร่ำ จนลำเค็ญ





ใช่อยู่เย็น เช่นทิพย์ พระนิพพาน





์
ต้องเกิดดับ สับเปลี่ยน เวียนกับสัตว




สารพัด แรงกรรม ที่นำขาน





มาเกิดตาย ไห้ร่ำ จนรำคาญ





ไปนิพพาน ดีกว่า เกิดมาตาย...

คติธรรม - คำกลอน ๘๑





์
ยิ่งยามแก่ แท้ทุกข์ ยิ่งรุกขันธ




หาสุขสันต์ ที่ไหน ก็ไม่เห็น





ยิ่งป่วยนำ ลำบาก ยิ่งยากเย็น





แม้ยังเป็น เหมือนตาย วายชีวา





สังขารนี้ เป็นทุกข์ หาสุขยาก





ยิ่งพลัดพราก ยิ่งทุกข์ ไม่สขขา
ุ




สังขารนี้ ทุกข์นัก ปักอุรา





ตัดอัตตา ได้สุข ทุกข์ไม่มี...

คติธรรม - คำกลอน ๘๒





หากกายา ยังอยู่ จงรู้สร้าง





ความดีข้าง เคียงคู่ รู้รักษา





ทั้งศีลทาน ธรรมะ ภาวนา





ก่อนกายา หาไม่ จะให้ทำ





เมื่อกายอยู่ ดูบุญ ตุนไว้เถอะ





บาปที่เลอะ หลีกลา อย่าถลำ





ผลบุญนี้ ดีไว้ ใช้เพื่อนำ





สู่แดนธรรม วิมุต สุดสบาย...

คติธรรม - คำกลอน ๘๓





กายสมมุติ เป็นเขา เป็นเรานั้น





ยามผกผัน เป็นผี ก็หนีหาย





ต้องเปื่อยเน่า เก่าลุ และผุไป





หาสิ่งใด เป็นเรา ก็เปล่าเลย





กายสมมุติ มิใช่ ของใครสิ้น





อย่าหลงดิ้น เป็นเรา เฝ้าเฉลย





เร่งสร้างบุญ ทุนนี้ ดีกว่าเอย





หัดให้เคย ทานศีล ก่อนสิ้นกาย...

คติธรรม - คำกลอน ๘๔





เมื่อเกิดมา ถ้าทำ แต่กรรมชั่ว





์
จะหมองมัว ตัวทุกข์ เข้ารุกขันธ




ชีวิตนี้ น้อยนิด ลองคิดกัน





ไม่ช้านั้น คงพราก และจากไป





ถ้าไร้บุญ ตุนไว้ ใช้ยามพราก





ต้องทุกข์ยาก จากถิ่น เมื่อสิ้นขัย





ยิ่งมีบาป หาบค้าง เคียงข้างไป





มิพ้นได้ นรก ตกแน่นอน...

คติธรรม - คำกลอน ๘๕





กฎแห่งกรรม นั้นเที่ยง มิเลี่ยงได้





ทำอย่างไร ไว้บ้าง ได้อย่างนั้น





ทั้งชั่วดี ทำไว้ ต้องได้กัน





ทุกข์สุขนั้น เป็นผล ต้องขนไป





ผลความชั่ว เป็นทุกข์ มิสุขแน่





มีแต่แย่ ทุกข์ยาก หากขยาย





ผลความดี มีสุข สนุกใจ





ยิ่งทำไว้ ไร้ทุกข์ สุขแน่นอน...

คติธรรม - คำกลอน ๘๖





โลกมนุษย์ วุ่นวาย มิได้หยุด





หลงสมมุติ มากนั้น ด้วยตัณหา





เพราะไม่รู้ หลงทิศ อวิชชา





ึ
จึงนำพา ยดมั่น ทุกข์กันไป




ปฏิบัติ หัดคิด ที่จิตนี้





ความเที่ยงมี หรือแท้ ต้องแก้ไข





อันสมมุติ หยุดหลง แค่ปลงใจ





สิ่งทั้งหลาย ให้เห็น เป็นธรรมดา...

คติธรรม - คำกลอน ๘๗





อันไม้คด งดงาม ยังความสวย





เจริญด้วย ศาสตร์ศิลป์ มิสิ้นสูญ





ถึงจะคด ค่ามี ทวีคูณ





เพิ่มต้นทุน ไม้คด อย่างงดงาม





แต่คนคด หมดค่า ราคาหมาย





อยู่ที่ไหน เขาเกลียด ทั้งเหยียดหยาม





ยิ่งคดข้อ งอเล่า เขาประณาม





จะหางาม ตามไม้ มิได้เลย...

คติธรรม - คำกลอน ๘๘





ความชรา ซ่อนใน กายหนุ่มสาว





ป่วยไข้เล่า ซ่อนใน กายแข็งขัน





ความตายก็ ซ่อนใน กายเช่นกัน





ทุกสิ่งนั้น ผันแปร แต่ฝ่ายเดียว





ร่างกายนี้ มีแต่ จะแปรเปลี่ยน





จงพากเพียร ฝึกหัด อย่าผลัดเดี๋ยว





่
ทั้งศีลทาน ภาวนา อยาช้าเชียว




กายตัวเดียว ตัดได้ ไปนิพพาน...

คติธรรม - คำกลอน ๘๙





อันความตาย มืดมิด นิมิตบอก





สิ่งที่หลอก คือจิต นิมิตหมาย





ั
ว่าวันโน้น วนนี้ หลายปีตาย




เดากันไป เพราะหลง คงอีกนาน





ถึงคราวตาย ปุ๊บปั๊บ ก็ดับเห็น





นิมิตเร้น เครื่องหมาย จะไขขาน





เร่งศีลธรรม ภาวนา อย่าช้าการ





สิ้นลมปราณ เมื่อไหร่ ไม่รู้เลย...

คติธรรม - คำกลอน ๙๐





อันทุกข์อื่น หมื่นแสน มิแม้นเหมือน





์
ยังลางเลือน มิรุก เท่าทุกข์ขันธ




อันทุกข์อื่น หมื่นให้ ยังไกลกัน





ส่วนทุกข์ขันธ์ นั้นใกล้ คือกายเรา





ถ้าตัดกาย ได้นี้ สุขขีนัก





ภพที่ดัก ก็ดับ จนอับเฉา





ไม่มีแต่ ชาติต่อ ที่ก่อเรา





มีแต่เจ้า ตัวรู้ ที่อยู่ดี...

คติธรรม - คำกลอน ๙๑





แต่ละท่าน ต่างจิต จึงคิดต่าง





ผลจึงห่าง เพราะเหตุ เขตนุสัย





ที่เคยสร้าง ปรางก่อน ถ้าย้อนไป





ึ
เป็นผลให้ ทุกอย่าง จงต่างกัน




ทั้งชั่วดี ที่สร้าง ไม่ห่างผล





จะสุขล้น ทุกข์ร้าย กรรมผายผัน





ถ้าเลือกสร้าง ทางดี ให้มีกัน





ปัจจุบัน จะได้ สุขใจเอย...

คติธรรม - คำกลอน ๙๒





ชีวิตนี้ ดั่งคลื่น พื้นสมุทร





มีแต่รุด โถมถา เข้าหาฝั่ง





มิอาจหยุด นิ่งอยู่ กลับดูยัง





ยิ่งใกล้ฝั่ง ให้เห็น เป็นทุกที





พอถึงฝั่ง คลื่นให้ มลายแน่





่
ดังเกิดแก่ เจ็บตาย ใชจะหนี




ก่อนถึงฝั่ง ควรทำ แต่กรรมดี





สิ้นชีวี ยังได้ กำไรเอย…

คติธรรม - คำกลอน ๙๓





เมื่อก่อนเขา ก็เห็น เช่นเรานี้





สมบัติมี มากมาย ไว้ไขขาน





ยามชีพดับ กลับทิ้ง ทุกสิ่งการ





แล้วหาบคาน ดี-ชั่ว ติดตัวไป





ถ้าหาบดี มีสุข ทุกแห่งหน





ุ
หาบชั่วล้น ทนทุกข์ มิสขใส




สร้างกุศล ดีกว่า พากำไร





หาบบุญไป ให้เห็น เป็นสุขดี…

คติธรรม - คำกลอน ๙๔





โลกที่อยู่ ดูเห็น เป็นไฉน





เกิดแล้วตาย ใจเรา ให้เศร้าหนอ





เกิดแล้วทุกข์ สุขไร้ อาลัยคลอ





่
ยิงเกิดก่อ ยิ่งทุกข์ สุขไกลตา




ถ้าไม่เกิด ไม่ทุกข์ คงสุขสม





มีอารมณ์ แต่ธรรม นำรักษา





ถึงโลกทุกข์ อย่างไร ไม่นำพา





สุขอุรา กว่าเกิด กำเนิดเอย…

คติธรรม - คำกลอน ๙๕





อานาปานะ สติ จะผลิดอก





หายใจออก และเข้า ยาวหรือสั้น





กำหนดรู้ ดูลม เกลียวกลมกัน





ความสำคัญ รู้คิด ทั้งจิตลม





อานาปานะ สติ จะผลิผล





จงรู้ตน จำเฉพาะ อย่างเหมาะสม





เมื่อฟุ้งซ่าน ก็หยุด ตรงจุดลม





เหลือแค่ชม ตัวรู้ อยู่ก็พอ…

คติธรรม - คำกลอน ๙๖





อันร่างกาย ตายแล้ว ไม่แคล้วเผา





แต่เรื่องเล่า กล่าวมี คือดี-ชั่ว





เผาไม่ไหม้ เก็บไว้ ไปกับตัว





่
มีมืดมัว สวาง แตกต่างกัน




ยามอยู่ทำ กรรมดี มีกุศล





จะเกิดผล ดลให้ ไปสวรรค์





ู่
ถ้าอยทำ กรรมชั่ว ไม่กลัวกัน




นรก นั้น ท่านหมาย ไว้ได้เลย...