เนื้อในคติธรรม-คำกลอน

คติธรรม - คำกลอน ๙๗





อันชีวิต คิดไป ให้รันทด





เกิดเท่าไหร่ ตายหมด มิลดเหลือ





ทั้งหญิงชาย ตายเกลี้ยง มิเลี้ยงเครือ





แม้หน่อเนื้อ เชื้อทาส มิอาจคลาย





ชีวิตเรา เข้าวัย ก็ใกล้ฝั่ง





จะต้องพัง ล้มลง อย่าสงสัย





จงเร่งสร้าง ทางบุญ เป็นทุนไป





อย่าอาลัย กายนี้ ไม่ดีจริง…

คติธรรม - คำกลอน ๙๘





มีเงินทอง กองล้น พ้นภูผา





จะซื้อหา ชีวิต อย่าคิดหมาย





ิ
แม้จะติด สนบน จนเท่าไร




ก็ต้องตาย ถ้วนทั่ว ทุกตัวคน





มีแต่บุญ ทุนนี้ ที่ไม่ตาย





ยังตามไป ตกแต่ง ทุกแห่งหน





ให้มีสุข ทุกข์หาย สบายตน





พาหลุดพ้น ทุกข์ได้ สบายเอย...

คติธรรม - คำกลอน ๙๙





การเมตตา อภัย ก็ได้บุญ





เราลงทุน ง่ายๆ ที่ใจนี้





ไม่ถือโทษ โกรธเขา กล่าวแต่ดี





เอื้ออารีย์ ต่อเขา เฝ้านิยม





เห็นเขาดี มีใจ ใฝ่ดีด้วย





ผลอำนวย ไร้ทุกข์ เกิดสุขสม





ื่
เขาอยู่ดี มีหนอ ก็ชนชม




สุขอารมณ์ ทั้งเขา เราเหมือนกัน…

คติธรรม - คำกลอน ๑๐๐





อันความสุข โลกนั้น ยังหวั่นไหว





เพราะอาศัย รูปธรรม นำสื่อสาร





อวิชชา ตัณหา อุปทาน





คอยสั่งการ ยึดยง ให้หลงเชย





ไม่สู้สุข ในธรรม ที่นำใจ





มิอาศัย รูปธรรม นำเฉลย





ื่
เป็นสุขไร้ อามิส จิตชนเชย




ถ้าท่านเคย สุขอยู่ จะรู้เอง…

คติธรรม - คำกลอน ๑๐๑





อันต้นทุน บุญนั้น ท่านทั้งหลาย





เราต่างไม่ เท่ากัน นะท่านหนา





แต่สร้างเสริม เติมได้ ให้มีมา





ใช้เวลา สักหน่อย ค่อยทำไป





เมล็ดพืช เริ่มแรก แค่แตกหน่อ





เปลี่ยนเป็นกอ ตอต้น ผลไสว





อันบุญนี้ ที่สร้าง มิต่างไป





ิ์
สักวันหนึ่ง ก็ใหญ่ ดังไทรโพธ…

คติธรรม - คำกลอน ๑๐๒





กุศลสร้าง ให้เห็น ไว้เป็นหลัก





ยามชีพหัก จักได้ ไว้ใช้สอย





อย่าหวังเขา อุทิศ อย่าคิดคอย





ดูเลื่อนลอย ทุกอย่าง ดูบางเบา





จงจำไว้ ยามอยู่ เรารู้เห็น





ก่อนจะเผ่น จากร่าง ให้วางเผา





ทำไว้เถอะ เยอะบุญ เป็นทุนเรา





มิว่างเปล่า ยามตาย สบายเอย…

คติธรรม - คำกลอน ๑๐๓





สังฆทาน ด้วยยา รักษาโรค





บริโภค เก็บไว้ ใช้รักษา





ภิกษุสงฆ์ องค์เณร เป็นโรคา





ได้พึ่งยา ยามไข้ ใช้บรรเทา





่
อานิสงส์ สงเห็น เป็นที่ทราบ




สุขภาพ เต็มร้อย มิหงอยเหงา





จะแข็งแรง เนื่องบุญ มาหนุนเรา





จนตราบเข้า แดนทิพย์ นิพพานเอย..

คติธรรม - คำกลอน ๑๐๔





อักษรธรรม นำใจ ให้ข้อคิด





เปลี่ยนชีวิต ผู้อ่าน ให้ขานไข





จากทำชั่ว กลัวบาป ที่หาบไป





เป็นดีได้ ภายหลัง แบบยั่งยืน





อักษรธรรม นำใจ ถ้าใครสร้าง





กุศลอ้าง หนักแน่น เป็นแผ่นผืน





แม้นผู้อ่าน ถึงธรรม จนฉ่ำชื่น





กุศลคืน ผู้ให้ มากมายเอย…

คติธรรม - คำกลอน ๑๐๕





อ่านธรรมะ ทุกวัน ใจหรรษา





ได้ปัญญา ความรู้ ดั่งครูสอน





เห็นความจริง อิงธรรม เป็นคำกลอน





ความแน่นอน ซักนิด อย่าคิดไป





อ่านไว้เถอะ ธรรมะ วันละนิด





เป็นข้อคิด ให้เรา เฝ้าขวนขวาย





เร่งทานศีล ภาวนา ก่อนลาไป





ชีพดับได้ กุศล ล้นเนืองนอง...

คติธรรม - คำกลอน ๑๐๖





จงน้อมจิต คิดรู้ ดูกายเห็น





เกิดดับเป็น ของโลก วิโยคหนอ





หาใช่เป็น ของเรา อย่าเฝ้าก่อ





ภพจะรอ ก่อทุกข์ มิสุขกัน





เอากายเป็น ที่ตั้ง อย่าพลั้งติด





์
แต่เอาจิต แยกแยะ ชำแหละขันธ




หาสิ่งเที่ยง ที่ไหน ได้สักอัน





ความยึดมั่น ทุกอย่าง จะวางเอง…

คติธรรม - คำกลอน ๑๐๗





คำว่าเพื่อน คำนี้ นั้นมีมาก





แต่มักลาก ลงต่ำ คะมำหงาย





ทั้งเพื่อนกิน เพื่อนเล่น เป็นมากมาย





คราอาศัย ได้เห็น เป็นไม่มี





อันเพื่อนแท้ ที่ดี นั้นมีน้อย





แต่ก็พลอย อาศัย ได้ไม่หนี





กัลยา ณมิตร ชนิดนี้





ถ้าใครมี เก็บไว้ กำไรเอย…

คติธรรม - คำกลอน ๑๐๘





อัตตา หิ อัตตโน นาโถนี้





ความหมายมี เป็นหนึ่ง ให้พึ่งผล





ใช่พึ่งอื่น พึ่งเขต พึ่งเหตุตน





เหตุอื่นล้น พึ่งได้ ใคร่เป็นรอง





ตนนั้นแหละ ให้เห็น เป็นที่พึ่ง





ตนเป็นหนึ่ง พึ่งได้ ไม่มีสอง





ทั้งสวรรค์ นิพพาน อันเรืองรอง





อยากจะปอง ให้ถึง ต้องพึ่งตน…

คติธรรม - คำกลอน ๑๐๙





จะสร้างบุญ วัดห่าง ก็สร้างได้





ั
ถ้ากายใจ ยงอยู่ รู้รักษา




ศีลที่ใจ ธรรมะ ภาวนา





มีเมตตา อภัย ก็ไกลมาร





ใช้ปัญญา สติ จะผลิผล





เอากายตน มาคิด จิตบรรหาร





เที่ยงไหมหนอ ก่อสุข หรือทุกข์นาน





เบื่อสังขาร รู้ไหม ก็ได้บุญ...

คติธรรม - คำกลอน ๑๑๐





พระไตรลักษณ์ หักภพ ให้จบได้





ถ้าเราท่าน เข้าใจ จะหายหลง





มีเกิดขึ้น ตั้งอยู่ รู้ดับลง





หามั่นคง สิ่งใด ก็ไม่มี





ทุกข์เท่านั้น ที่เกิด กำเนิดนับ





ทุกข์เท่านั้น ที่ดับ นับวิถี





นอกจากทุกข์ เกิดดับ นับไม่มี





สิ่งเหล่านี้ อย่าหลง จงปล่อยวาง…

คติธรรม - คำกลอน ๑๑๑





การอภัย ให้กัน นั้นก็เลิศ





บุญบรรเจิด มากมี ทวีผล





ิ
ศัตรูร้าย เป็นมิตร ประชดตน




ความกังวล เรื่องร้าย ก็คลายลง





การจองเวร ราคิน ก็สิ้นสุด





เมื่อเหตุหยุด ผลหาย ก็ไม่หลง





ชาติที่คบ ภพนั้น ก็สั้นลง





ทางก็ตรง สู่ ณ. พระนิพพาน...

คติธรรม - คำกลอน ๑๑๒





สมาธิ ปัญญา ถ้าใช้ผิด





จะยิ่งติด กายา พาลุ่มหลง





ต้องเกิดดับ กับภพ มิจบลง





ทุกข์ก็คง จะเล่า อีกยาวนาน





้
สมาธิ ปัญญา ถ้าใชถูก




สติปลูก ธรรมใส่ จะไขขาน





หวังตัดภพ ก็ถึง ซึ่งนิพพาน





อยู่ที่การ ท่านวาง ใช้ทางใด...

คติธรรม - คำกลอน ๑๑๓





เราเกิดมา ต้องตาย จริงไหมท่าน





ก่อนตายนั้น ทำบุญ ตุนดีไหม





แต่ส่วนบาป หยาบช้า อย่าทำไป





้
เพราะต้องใช โทษทัณฑ วันสิ้นลม
์



้
สู้ทำดี มีไว ให้มายมาก




ุ
เมื่อยามจาก โลกทกข์ ยังสุขสม




เเม้ไม่ถึง นิพพาน ต้องการชม





์
ความรื่นรมย ยังตาม ยามเกิดมา...

คติธรรม - คำกลอน ๑๑๔





ู่
วันนี้เรา ยืนอย มองดูโลก




วิปโยค ข้างหน้า มิหาเห็น





อาจจะล้ม จมดิน สิ้นอยู่เย็น





ถ้ามิเห็น สัจธรรม ที่นำใจ





่
เมื่อวันนี้ ยังอยู ดูโลกเห็น




ควรเอาเช่น ศีลธรรม นำขยาย





ภาวนา ปฏิบัติ ฝึกหัดไป





ถึงจะตาย ก็ยัง ถึงฝั่งดี…

คติธรรม - คำกลอน ๑๑๕





ธรรมะนั้น ถ้าใคร มีใจรัก





จะช่วยหัก สิ่งชั่ว ที่มัวหมอง





มีแต่ดี นี้เพิ่ม เติมเป็นกอง





ุ
จะเนืองนอง บญญา บารมี




ธรรมะใคร ภาวนา ปฏิบัติ





จะช่วยตัด ชาติภพ จบวิถี





การเวียนว่าย ก็สั้น ลงทันที





หรือชาตินี้ อาจถึง ซึ่งนิพพาน...

คติธรรม - คำกลอน ๑๑๖





หิริโอต ตัปปะ ละสิ่งชั่ว





ละอายตัว เหตุบาป ที่หยาบช้า





ทั้งเกรงกลัว ผลกรรม ไม่นำพา





ใครรักษา ไม่หล่น พ้นอบาย





ธรรมให้เป็น วรรณะ เทวดา





มีฤทธา บารมี นี้ขยาย





เหตุรักษา ธรรมนั้น จนวันตาย





ยามจากไป ให้ถึง ซึ่งเทวา...

คติธรรม - คำกลอน ๑๑๗





บุญกับบาป นั้นเล่า ค่าเท่ากัน





ู่
ท่านว่านั้น หมายอย คู่สงสาร




ทั้งบุญ-บาป หาบสัตว์ คอยจัดการ





ให้สุขสานต์ ทุกข์แสน ยังเเดนกรรม





ท่านผู้ลุ ธรรมได้ อาศัยจิต





มิให้ติด บาป-บุญ ที่หนุนค้ำ





ภาวนา ให้มี เป็นที่นำ





อาศัยธรรม ข้ามพ้น วังวนไป...

คติธรรม - คำกลอน ๑๑๘





้
อันชีวิต คนเรา จะยาวสัน




ู่
ไม่สำคัญ เท่าอย รู้วิถี




ในแบบอย่าง ทางพุทธ ยุทธวิธี





สร้างความดี ปฏิบัติ ฝึกหัดกัน





มีสายกลาง ทางธรรม นำชีวิต





ละสิ่งผิด คดดี นี้ขยัน
ิ




่
อยู่ในศีล ถินธรรม ค้ำชีวัน




้
ถึงจะสัน ด้วยวัย กำไรเอย…

คติธรรม - คำกลอน ๑๑๙





อสุภะ กองใหญ่ อยู่ในนี้





ในกายี ที่เรา เข้าอาศัย





ทั้งเยี่ยวขี้ มีคู่ อยู่ข้างใน





อีกตับไต ไส้พุง แลรุงรัง





ยิ่งยามตาย กายนี้ ก็มีหนอน





รุมไชชอน ฟอนเฟะ เละถึงหนัง





พอเปื่อยเน่า เก่าลุ ก็พุพัง





ไม่จีรัง สักนิด ลองคิดดู...

คติธรรม - คำกลอน ๑๒๐





่
อายุเรา ยาวซึง ไม่ถึงร้อย




เกินก็น้อย อยู่ยาก ลำบากขันธ
์




เก้าสิบปี อย่างมาก ยังยากกัน





ส่วนมากนั้น ไม่ถึง พึงสังวรณ์





จะโลภโม โทสัน กันถึงไหน





เดี๋ยวก็ตาย เน่าเหม็น เป็นเหยื่อหนอน





สมบัติโลก ทุกสิ่ง ทิ้งแน่นอน





ส่วนบุญบอน สร้างไว้ กำไรเอย...

คติธรรม - คำกลอน ๑๒๑





ใครมีพ่อ มีแม่ ที่แก่เฒ่า





จงเร่งเฝ้า ดูแล เเกทั้งสอง





นึกถึงเรา เยาว์วัย ใครประคอง





ยามเราร้อง ป่วยไข้ ใครเยียวยา





อิ่มครั้งแรก นมแม่ แกใช่ไหม





พ่อก็ให้ อบอุ่น ทุนศึกษา





ที่เติบใหญ่ ใครเล่า เลี้ยงเรามา





อย่าปล่อยท่าน จากลา น้ำตาคลอ…

คติธรรม - คำกลอน ๑๒๒





โมทนา บุญเขา เราก็ได้





ุ
บญก็ใกล้ เคียงเขา ตัวเจ้าของ




เห็นเขาสร้าง เราเสริม เติมสำรอง





บุญก็นอง กองเกลื่อน ได้เหมือนกัน





ุ
เช่นเขาสร้าง วัดวา เราสาธ




ิ
่
ผลยงลุ หากเรา ช่วยเขานั้น



เขาทำบ้าง เราบ้าง สร้างร่วมกัน





กุศลนั้น ก็ใหญ่ ดังไทรโพธ...
ิ์

คติธรรม - คำกลอน ๑๒๓





พุทธศาสตร์ มีศีล เป็นถิ่นเริ่ม





แล้วต่อเติม ด้วยทาน คือการให้





่
ทั้งมีธรรม นำทาง สวางใจ




ให้เห็นภัย การเกิด กำเนิดมา





พุทธศาสตร์ นั้นให้ มีใจละ





ตัวมานะ ถือตน เป็นคนหนา





ให้รู้ทุกข์ ชาติภพ ที่คบมา





้
่
และรูวา นิพพาน สำราญจริง…

คติธรรม - คำกลอน ๑๒๔





คำว่าพอ เป็นธรรม สุดล้ำเลิศ





ถ้าก่อเกิด กับใคร สุขใจเหลือ





ธรรมนี้ตัด โลภะ ละทั้งเครือ





สุขเหลือเฟือ หากได้ มีใช้กัน





คำว่าพอ ก่อสุข จนทุกข์หาย





์
ภพทั้งหลาย ก็สิ้น แม้ถิ่นขันธ




โลกที่ก่อ ก็ดับ ระงับพลัน





นิพพานนั้น เจิดจ้า เข้ามาแทน…

คติธรรม - คำกลอน ๑๒๕





เราเป็นนัก เดินทาง กลางวัฏฏะ





หาชนะ ถึงชัย มาให้เห็น





มีแต่ทุกข์ ลุกแค้น แสนลำเค็ญ





ชีวิตเป็น ผักปลา ค่าไม่มี





เมื่อยิ่งคิด ยิ่งท้อ เมื่อคลอทุกข์





กิเลสลุก กว่าไฟ ที่ไหม้ผี





ี
อวิชชา พาหลง ดงกาย




พอกันที เส้นทาง กลางวังวน…

คติธรรม - คำกลอน ๑๒๖





ถ้าท่านเห็น กายนี้ มีแต่ทุกข์





มิมีสุข ให้ท่าน จะขานไข





ยิ่งนึกเบื่อ ทุกอย่าง ในร่างกาย





สุขยิ่งไข เมื่อท่าน นั้นปล่อยวาง





ปล่อยวางได้ จะเห็น ว่าเป็นสุข





โลกแห่งทุกข์ ไม่มี เป็นที่ขวาง





ั
คำว่าเกิด ก็ดับ เหมือนจบวาง




งานทุกอย่าง ชาติภพ ก็จบลง...

คติธรรม - คำกลอน ๑๒๗





ถ้าโลกนี้ ไร้ศีล คงสิ้นสุข





ต่างคงทุกข์ ท่วมท้น จนหม่นหมอง





คงเข่นฆ่า ล้มตาย เป็นก่ายกอง





ทั้งเลือดนอง น้ำตา ให้อาดูร





ั
โลกยงดี ไม่เป็น ดั่งเช่นคิด




หลายชีวิต มีศีล มิสิ้นสูญ





ต่างยังพอ ช่วยเหลือ กันเกื้อกูล





์
ยังสมบูรณ ทานศีล ถิ่นธรรมมี...

คติธรรม - คำกลอน ๑๒๘





์
ปฏิบัติ ตัดกาย แม้วายขันธ




ก็ช่างมัน นั้นไม่ มิหน่ายหนี





ถ้าเกิดมา ตายเปล่า ไม่เอาดี





มันเสียที ที่เกิด กำเนิดมา





เมื่อเกิดมา ทั้งที เอาดีก่อน





์
เร่งหาบคอน ศีลศักดิ ไว้รักษา




กายเป็นทุกข์ รุกหนัก ต้องหักลา





ี
ตัดอัตตา เสยได้ กำไรเอย...

คติธรรม - คำกลอน ๑๒๙





โลกนี้ต่าง ห่างธรรม ที่นำไข





โลกวุ่นวาย ใจทุกข์ มิสุขสม





โลกเกิดดับ กลับกลอก หลอกนิยม





โลกที่ชม ไม่เที่ยง ทั้งเสี่ยงภัย





ธรรมนี้ห่าง ต่างโลก วิโยคเห็น





ธรรมนี้เย็น โลกร้อน มิอ่อนไหว





ธรรมเท่านั้น ที่ช่วย อำนวยชัย





ธรรมพาให้ เราถึง ซึ่งนิพพาน...

คติธรรม - คำกลอน ๑๓๐





เดินหลงทาง กลางไพร อยู่ในป่า





ยังดีกว่า หลงภัย ในสงสาร





เดินหลงทาง กลางไพร คงไม่นาน





คนทางบ้าน รู้ข่าว ยังเฝ้าตาม





อันหลงภัย สงสาร พาลมืดบอด





ไร้ทางรอด หาใคร จะไถ่ถาม





ต้องพึ่งตน พึ่งศีล ถิ่นธรรมงาม





ลุเขตคาม วัฏจักร หักเอาเอง…

คติธรรม - คำกลอน ๑๓๑





บุญกับบาป หาบไป ยามตายตก





์
ทั้งนรก สวรรค นั้นเป็นผล




ู่
เมื่อยามอย เลือกได้ เหตุใส่ตน




อยากสุขล้น ทุกข์ร้าย เลือกไปเลย





แต่เลือกบาป หาบชั่ว ตัวต้องตก





มีนรก อเวจี ที่เฉลย





ี
ถ้าเลือกบุญ จะม ดีไว้เชย




์
์
สวรรคเอย หรือทิพย แดนนิพพาน…

คติธรรม - คำกลอน ๑๓๒





พุทโธมี อำนาจ เด็ดขาดนัก





์
ทุกข์ที่หนัก คือขันธ ยังหันหนี




เพิ่มสติ ปัญญา บารมี





ตัวรู้นี้ เกินหลาก อย่างมากมาย





พุทโธนี้ ภาวนา อย่าทิ้งนะ





ยามเราละ สังขาร ช่วยขานไข





นรกมี เรานั้น จะผ่านไป





ิ
์
ให้ถึงชัย แดนทิพย พระนพพาน...

คติธรรม - คำกลอน ๑๓๓





สักวันหนึ่ง กายเขา ที่เราเห็น





เราก็เช่น กันหนา กายานี้





ู่
ต่างยังเป็น เห็นอย ว่าดูดี




แต่พรุ่งนี้ อาจเร้น มิเห็นกัน





นี่แหละกาย ไม่เที่ยง ยงเคียงทุกข์
ั




จะหาสุข สักนิด อย่าคิดฝัน





สักวันหนึ่ง เราเขา ว่างเปล่ากัน





ที่เหลือนั้น ดี-ชั่ว ที่ตัวทำ...

คติธรรม - คำกลอน ๑๓๔





ู่
ใจเรานี้ มีสอง ประคองอย




หลงกับรู้ ดูเป็น จะเห็นหนอ





ถ้าหลงมี นี้ทุกข์ จะคลุกคลอ





์
มีรู้หนอ คลอสุข ไร้ทุกข์ทัณฑ




จะดับทกข์ ดับได้ ที่ใจนี้
ุ




ี
สุขจะม เกิดได้ ที่ใจนั้น




ทุกข์กับสุข จิตเกี่ยว ดวงเดียวกัน





เพียงรู้ทัน ก็สุข ไม่ทุกข์เอย...

คติธรรม - คำกลอน ๑๓๕





ู้
รู้อะไร ไม่ส รู้ทันจิต




ทุกครั้งผิด คิดนั้น ทันแก้ไข





เมื่อรู้ถูก ปลูกต่อ ก่อทันใจ





ทั้งฉับไว ปัญญา บารมี





เมื่อรู้เท่า ทันจิต จะคิดอ่าน





เรื่องหักด่าน วัฏจักร เพื่อหักหนี





คงมิเนิ่น นานนัก เห็นจักมี





นิพพานนี้ อยู่ใกล้ เคียงใจเรา…

คติธรรม - คำกลอน ๑๓๖





แม้เงินทอง กองเท่า ภูเขาหลวง





ยามลับร่วง มิได้ สิ่งใดหนา





์
ทั้งอำนาจ ศักดิศรี ที่ลือชา




ต้องจากลา อยู่หลัง ทุกอย่างไป





่
เห็นแต่ดี กับชัว ที่ตัวสร้าง




เฝ้าเคียงข้าง เกื้อกูล มิสูญหาย





ชั่วเป็นทุกข์ ดีเห็น เป็นสุขใจ





้
ู่
เลือกทำไว ตอนอย จะดูดี…

คติธรรม - คำกลอน ๑๓๗





จะขอเป็น เทียนไข แม้ไฟลาง





ช่วยส่องทาง หาธรรม เป็นคำไข





ให้เห็นทุกข์ เห็นธรรม แม้รำไร





ยังพอได้ เห็นธรรม ไว้นำทาง





อันร่างกาย เราผอง เป็นกองทุกข์





ให้รีบลุก ก่อนจาก เร่งถากถาง





ั
ทั้งขุดตัด อตตา เอามาวาง




แล้วหลีกห่าง ให้ไกล สบายเอย...

คติธรรม - คำกลอน ๑๓๘





การทำบุญ กับพระ อรหันต์





แม้เหตุนั้น ไม่มาก เพราะยากไร้





แต่กุศล ผลหลาก นั้นมากมาย





ยิ่งตั้งใจ ผลลุ ปัจจุบัน





การเลี้ยงดู พ่อแม่ ที่แก่เฒ่า





ี
กุศลเล่า เทยบพระ อรหันต์




อย่าทิ้งพ่อ ทิ้งแม่ ไม่แลกัน





บั้นปลายนั้น เราก็แก่ ชะแรวัย…

คติธรรม - คำกลอน ๑๓๙





้
แม้อดีต ขีดไว จะไม่สวย




แต่แก้ด้วย ปัจจุบัน เร่งขันไข





ทั้งศีลทาน ภาวนา เร่งคลาไคล





ปฏิบัติ หัดไว อย่าไปรอ
้




จงเร่งตัด อัตตา ที่พาต่ำ





ปัญญานำ สติ ดำริหนอ





ให้เหลือแต่ ตัวรู้ ก็ดูพอ





์
เร่งขันต่อ แดนทิพย นิพพานไป…

คติธรรม - คำกลอน ๑๔๐





ถ้าโลกนี้ เกิดได้ ตายไม่มี





ู่
จะเอาที่ ที่ไหน มาให้อย




คงล้น โลก ต้องมุด หรือขุดรู





หาที่อย แทนเหย้า คงเศร้าใจ
ู่




แต่โลกนี้ เกิดได้ และตายด้วย





เป็นสิ่งช่วย สมดุลย์ มิสูญหาย





เมื่อเราเกิด ต่างผอง จึงต้องตาย





ไม่มีใคร ทุกนาม หนีความจริง





แต่ก่อนตาย เร่งทำ กรรมดีเถอะ





้
ทำให้เยอะ เก็บไว ทั้งชายหญิง




ผลของดี มีสุข ไร้ทุกข์จริง






ยามกายทิ้ง จะได้ สบายเอย…

คติธรรม - คำกลอน ๑๔๑





ที่เราทุกข์ เพราะเรา เข้าไปยึด





ั
้
ทงประพฤติ ตามเขต กิเลสไหล



ตัวไม่รู้ พาหลง ทนงไป





ภพน้อยใหญ่ จึงเกิด กำเนิดเป็น





หากตัวรู้ ดูทัน มีปัญญา





สติพา พร้อมอย จะรู้เห็น
ู่




สิ่งทั้งหลาย เกินดับ ระงับเป็น





มิยากเย็น เราค่อย แค่ปล่อยวาง…

คติธรรม - คำกลอน ๑๔๒





ทางโลกเรียน เท่าไร ไม่รู้จบ





ทั้งชาติภพ เกิดก่อ รอขานไข





เกิดกี่ครั้ง ยังก่อ เรียนต่อไป





เกิดทำไม ใช่สุข ทุกข์ยาวนาน





ทางธรรมนั้น ยิ่งเรียน ยิ่งเพียรพบ





เห็นจุดจบ ที่ใจ ใช่สงสาร





ทุกข์ที่มี จะเห็น เป็นตำนาน





ถึงนิพพาน เมื่อไหร่ ไม่ต้องเรียน…

คติธรรม - คำกลอน ๑๔๓





อสุภะ กองใหญ่ อยู่ในนี้





ี
ในกาย ที่เรา เข้าอาศัย




ทั้งน้ำเลือด น้ำเหลือง อีกเครื่องใน





และตับไต ไส้พุง ที่รุงรัง





ทั้งเยี่ยวขี้ ข้างใน ใช่สะอาด





น่าอนาถ ต่างคง ยังลงหนัง





ี
ผิวบางๆ พราวไว้ ใช่จรัง




เราจะยัง หลงใหล ทำไมกัน…

คติธรรม - คำกลอน ๑๔๔





เห็นคนแก่ กอดเข่า เฝ้าสังขาร





ช่างสะท้าน ในอก วิตกหนอ





อันตายนั้น เคียงเหย้า คงเฝ้ารอ





มินานหนอ เหลือแค่ แต่ตำนาน





เราก็เช่น คนแก่ ที่แลนั้น





หากมิหัน หาธรรม นำไขขาน





คงเกิดดับ สร้างเหย้า เฝ้ากายการ





เป็นตำนาน คนเขลา เบาปัญญา...

คติธรรม - คำกลอน ๑๔๕





บุญกับบาป คาบเกี่ยว ให้เลี้ยวลด





พอบุญหมด บาปต่อ เลยท้อถอย





่
ทุกข์มากมาย หลายอยาง ต่างทะยอย




จนสุขถอย ทุกข์โถม เข้าโจมตี





พอบุญใหญ่ อยู่ยั้ง เข้าตั้งติด





บาปดำมิด มืดมน ก็หล่นหนี





สุขที่หาย กลับเห็น ดูเด่นดี





ทั้งสุขขี สุขขัง ประดังมา…

คติธรรม - คำกลอน ๑๔๖





ชีวิตนี้ มีทุกข์ ใช่สุขสันต์





จะขอหัน หาธรรม นำวิถี





มุ่งตัดภพ จบชาติ ขาดซะที





หมดชาตินี้ สิ้นชาติ ให้ขาดไป





ชีวิตนี้ มอบกาย ถวาย ณ.





สู่แดนพระ นิพพาน อันสดใส





บุญที่ทำ ทุกอย่าง ที่สร้างไป





เพื่อธงชัย แดนทิพย์ เมืองนิพพาน..