หนังสือ ทุกข์ย่อมไม่มีแก่ผู้ไม่เกิด

นี่แหละเรามีโชควาสนามหาศาล ถ้าเปรียบเทียบกับคน
ทม่ี าเกดิ ในประเทศตา่ งๆ ถา้ มองทางวตั ถุ มองทางเงนิ ทอง
คนจะอิจฉาคนท่ีเกิดในประเทศสหรัฐอเมริกา เพราะคิด
ว่าประเทศสหรัฐอเมริกานี้เป็นประเทศมหาอ�ำนาจ
เป็นประเทศท่ีสามารถให้ความสุขทางด้านวัตถุให้กับ
ทุกคนได้ ทุกคนที่เกดิ ในอเมริกาน้เี หมอื นเกดิ ในบ้านของ
เศรษฐี ส่วนพวกคนท่ีเกิดในประเทศยากจนน้ีเหมือนกับ
คนท่ีเกิดในบ้านของคนยากจน คนท่ีเกิดบ้านคนยากจน
ตา่ งกจ็ ะกรกู นั มงุ่ ไปสบู่ า้ นของเศรษฐี เพราะเหน็ พวกเศรษฐี
เขาอยู่แล้วอิจฉา อยากจะมีเหมือนเขา มีบ้านหลังใหญ่ๆ
มีรถหลายคัน มีเคร่ืองใช้ไม้สอยอะไรต่างๆ มีเส้ือผ้า
มีเงินทอง มีงานสบายท�ำ ก็เลยคิดว่านี่แหละคือสุดยอด
ของชวี ิต คอื การไดอ้ พยพไปอยทู่ ่ปี ระเทศสหรัฐอเมริกา

99พระอาจารย์สุชาติ อภชิ าโต 



เราไปอยมู่ า ๕ ปี เราวา่ มนั เปน็ สขุ แตท่ างวตั ถนุ ะ และยงั
เปน็ นรกทางใจ มนั เปน็ ประเทศทไี่ ม่มคี วามสขุ ทางใจ
เป็นประเทศท่ีวุ่นวายใจ วิตกกังวลเครียดกับการ
สญู เสยี สมบตั ติ า่ งๆ ทมี่ อี ยู่ เพราะเมอ่ื มแี ลว้ เดย๋ี วมนั ก็
มีเวลามีโอกาสที่มันจะเส่ือมที่มันจะหมดได้ พอมัน
เสื่อมหมดแล้ว ก็อย่าไปหวังพึ่งใคร ท่ีน่ันไม่มีใคร
จะมาเหลียวแลกัน ถ้ามีก�ำลังวังชาท่ีจะท�ำอะไรได้นี้
เขาจะถอื วา่ ตอ้ งชว่ ยตวั เอง ถา้ ไปขอความชว่ ยเหลอื จาก
คนอน่ื เขาจะหาวา่ อ่อนแอหรอื เป็นกาฝาก แตบ่ างที
มันหาไมไ่ ด้หรอกเงิน ท�ำยังไง เขากม็ สี วัสดิการให้ใน
ระยะหนงึ่ แตพ่ อพน้ สวสั ดกิ ารแลว้ เขากต็ วั ใครตวั มนั
ทางจติ ใจจงึ ไมส่ ขุ ชว่ งไหนทม่ี งี านทำ� มเี งนิ ใช้ นนั่ แหละ
ชว่ งนนั้ สขุ แลว้ แตช่ ว่ งไหนตกงานขนึ้ มา มนั ถงึ จะรพู้ ษิ
ของการไม่มีเงินว่าเปน็ อยา่ งไร

ประเทศน้ันเขามีศาสนาเดียว เขาเรียกว่าศาสนาเงิน
แบงค์เขาก็เขียนว่า “ในพระเจ้าเราเคารพ เรานับถือ
เราเชื่อถือ” พระเจ้าของเขาก็เงินดอลลาร์น่ีเอง แบงค์
ดอลลาร์ทุกแบงค์น้ีเขาจะเขียนไว้ว่า “เราเช่ือในพระเจ้า”
กระดาษใบเขียวๆ นี่แหละคือพระเจ้าของเขา เพราะ
ไอ้กระดาษใบเขียวๆ น่ีมันเหมือนพระเจ้า ถ้ามีแล้วมัน
เนรมิตอะไรต่างๆ ได้หมด อยากจะกินอาหารเท่าไหร่น่ี
พระเจา้ เนรมติ ให้ อยากจะไดบ้ า้ นไดค้ อนโด ไดร้ ถไดอ้ ะไรนี้
ขอให้มีพระเจ้าเท่านั้นแหละ พระเจ้าจะเนรมิตให้ทุกอย่าง
พระเจา้ สร้างโลก พระเจา้ สรา้ งสหรัฐอเมรกิ าข้ึนมา แต่ถา้
ไมม่ ีพระเจ้าเมื่อไหร่ เมอื่ นน้ั กเ็ ดอื ดรอ้ นทันที หาพระเจา้
ยงั ไงกห็ าไมเ่ จอ พระเจา้ ไมเ่ หลยี วแล เวลาทไ่ี มอ่ ยกู่ บั เราแลว้
ท่านไม่เหลยี วแลเราแล้ว ตอนน้นั แหละเดือดร้อน

เดยี๋ วนคี้ นท่ไี มม่ ีบ้านอยูน่ ี่เยอะนะ ท่ีประเทศอเมรกิ าน้ี ถงึ แม้
จะเปน็ ประเทศทม่ี งั่ คงั่ มเี ศรษฐมี ากทสี่ ดุ ในโลก เพราะวา่ เงนิ ทอง
ของโลกน้ี ทีม่ อี ยูใ่ นโลกน้ี ไปอยทู่ อ่ี เมรกิ าสัก ๗๐-๘๐% แลว้
แต่ทำ� ไมยังมคี นทุกข์ยากเดอื ดรอ้ น คนไม่มีบ้านอยู่ ตอ้ งนอน
ตามข้างถนน ก็เพราะไมม่ คี วามเมตตานีแ่ หละ เมตตาไม่จรงิ
ถ้าเมตตาจริง ท�ำไมมหาเศรษฐีมันไม่มาช่วยคนที่ตกทุกข์
ได้ยากกัน เพราะมันถูกสอนให้ตัวใครตัวมัน ถ้ามึงพึ่งตัวเอง
ไม่ได้ มันก็ช่วยไม่ได้ อันน้ีมันเป็นเร่ืองที่ถ้าไปอยู่แล้วถึงจะรู้
ย่ิงไปอย่แู บบยากจน มันถึงจะรู้

102  ทกุ ขย์ ่อมไมม่ ีแก่ผูไ้ มเ่ กดิ

สมัยเราไปอยู่ เราไปอยู่เหมือนกบั ขอทานเลย
ทเี ดียว มอี ยู่ช่วงหน่ึงมีเงนิ เหลือแคด่ อลเดียว
ไวส้ �ำหรบั จา่ ยค่าอาหาร เพราะมนั ตอ้ งแบ่งไป
จา่ ยค่าน�ำ้ ค่าไฟ คา่ เชา่ บ้าน คา่ น้ำ� มันรถยนต์
เพราะต้องขับรถไปเรียนหนังสือ ค่าผ่อนรถ
ลบไปเหลอื แค่๓๐เหรยี ญตอ่ เดอื นวนั ละเหรยี ญ
เราเลยตอ้ งกนิ วนั ละมอื้ ถอื ธดุ งค์โดยไมร่ สู้ กึ ตวั
กอ็ ยไู่ ดก้ ท็ นเอา ยอมอดยอมทนเอา รอกนิ เวลา
อาหารเย็นทีเดียว ไปซ้ืออาหารแบบบุฟเฟ่ต์
กินเท่าไหร่ก็เหรียญหน่ึง แต่ส่วนใหญ่ก็เป็น
ของถกู ๆ ถวั่ เอยผกั เอยอะไรพวกนี้ หมเู หด็ เปด็
ไกน่ ่ีไม่มหี รอก มีแตแ่ ป้งมีแต่ขา้ วอะไร แตก่ ็
ไม่เป็นไร เหรียญหน่ึงก็กินทีสามมื้อไปเลย
ไมม่ ีใครเขาเหลยี วแลหรอก ไม่มใี ครเขาสนใจ
แล้วเราก็ไม่อยากจะไปพ่ึงใครด้วย จะไปขอ
ความช่วยเหลือจากใคร แต่ถ้าอยู่เมืองไทยนี้่
อยใู่ นสงั คมพทุ ธน้ี มวี ดั วาอาราม เราก็ไปพง่ึ ได้
เมื่อไม่รู้จะไปพ่ึงท่ีไหน ไปพ่ึงวัด ไปพึ่งธรรม
คือไปเรียนรู้ธรรมะ ไปเรียนรู้วิธีท�ำใจให้มี
ความสขุ พอใจมคี วามสขุ แลว้ ถงึ แมจ้ ะยากจน
อย่างไรก็ไม่เดอื ดร้อน สามารถอย่ไู ด้ มคี วาม
สุขได้ มคี วามสุขแบบมหาเศรษฐีได้

103พระอาจารยส์ ุชาติ อภชิ าโต 

นแี่ หละคอื แหลง่ ของความสขุ แบบทไ่ี มต่ อ้ งใชเ้ งนิ ทอง ใชค้ วาม
เพียรพยายามควบคุมจิตใจให้น่ิงให้สงบให้ได้เท่าน้ันเอง
ความจริงมันก็มีเท่านี้แหละ หยุดความคิดได้ หยุดความ
อยากได้ จติ มนั ก็สงบ สงบแล้วมันกส็ ุข มันไมต่ อ้ งการอะไร
ไม่ต้องมีอะไร ไม่ต้องมีทรัพย์สินสมบัติข้าวของเงินทอง
ไม่ตอ้ งมคี รอบครัว ไม่ตอ้ งมแี ฟน ไม่ตอ้ งมสี งั คม ไม่ต้องมี
แหลง่ บันเทิง แหล่งท่องเท่ยี ว ไมต่ ้องมีอะไรร้อยแปดแบบท่ี
คนเขามกี นั ในสมยั นี้ ไมม่ อี ะไรกลบั มคี วามสขุ มากกวา่ เพราะ
เมอื่ ไมม่ มี นั ก็ไมท่ กุ ขก์ บั สง่ิ ทมี่ ี สง่ิ ทม่ี นี อกจากใหค้ วามสขุ แลว้
มันก็ให้ความทุกข์กับใจด้วย เพราะมันเป็นส่ิงท่ีไม่เท่ียงแท้
แนน่ อน

ความไมเ่ ทยี่ งแทแ้ นน่ อนนี่ ทำ� ใหเ้ กดิ ความทกุ ข์ใจไมส่ บายใจ
ความกังวลใจข้ึนมา เอ๊ะ ร่างกายเราจะเป็นอะไรหรือเปล่า
เดี๋ยววันดีคืนดีปวดท้องขึ้นมาไปหาหมอ หมอบอกว่ามะเร็ง
มาแลว้ โรคนนั้ มาแลว้ เอชไอวมี าแลว้ มนั มสี ารพดั ทกุ ขต์ ามมา
ถ้าเราใช้ร่างกาย ใช้ส่ิงต่างๆ ที่มีอยู่ในโลกน้ีมาให้ความสุข
กบั เรา มนั ใหค้ วามสขุ กบั เราตอนทมี่ นั มี ตอนทไ่ี มม่ หี รอื ตอนท่ี
มนั ไมใ่ หค้ วามสขุ กบั เรานี้ มนั กลายเปน็ ความทกุ ขข์ น้ึ มา แลว้
ตอนท่มี นั ยังมอี ยูก่ ย็ ังทำ� ใหเ้ ราทกุ ข์กบั มัน ทกุ ขเ์ พราะกลัววา่
มนั จะไมม่ ี ทกุ ขเ์ พราะกลวั วา่ มนั จะหมด ถา้ เราพงึ่ มนั เคยกนิ
กาแฟทุกวันนี่ พอกาแฟหมด เกิดร้านเขาไม่มีขายกาแฟน้ี
คงจะยุง่ กันนะ เคยใช้ไฟฟา้ ทุกวนั น่ี วนั ไหนไฟดบั ดสู ิจะยงุ่ ไม๊

104  ทกุ ข์ยอ่ มไม่มีแก่ผไู้ มเ่ กดิ

บนนไ้ี มม่ ไี ฟฟา้ ไฟดบั บนนเ้ี ขาไมร่ หู้ รอก เขากอ็ ยกู่ นั ตามปกตไิ ด้ ไมเ่ หน็
เขาจะเดือดรอ้ นเลย มดื กน็ อน มดื ก็นง่ั สมาธิ ดเี สียอกี ไมต่ ้องหลบั ตา
มันมืด ถ้าน่ังกลางวันก็ต้องหลับตา เพราะน่ังสมาธิน้ีไม่ต้องใช้ไฟฟ้า
ไมต่ อ้ งใชอ้ ะไร ใชส้ ตอิ ยา่ งเดยี ว ใครอยากจะนง่ั สมาธนิ ต้ี อ้ งหาสตใิ หเ้ จอ
ต้องสร้างสติข้ึนมาให้ได้ ถ้าไม่มีสติ นั่งไปก่ีชั่วโมงก็ไม่สงบ ไม่ได้ผล
แล้วอยา่ สรา้ งสติตอนมานัง่ เวลามานง่ั นต่ี ้องมีสติแลว้ เหมอื นเวลาจะ
ไปกินข้าวน่ี ต้องมีเงินจ่ายค่าอาหารแล้ว ไม่ใช่ไปกินเสร็จแล้วบอกว่า
เด๋ียวขอไปหาเงินมาจ่ายให้ทีหลัง เขาไม่ให้กินหรอก อาจจะหลอกได้
ครงั้ เดยี ว ครง้ั หนา้ มานเี่ ขาจำ� หนา้ ได้ ไอน้ จี่ ะมากนิ แบบน้ี ตอ้ งไปหาเงนิ
มาจา่ ยใหก้ ่อน

105พระอาจารย์สุชาติ อภชิ าโต 

106  ทกุ ขย์ อ่ มไม่มแี กผ่ ู้ไมเ่ กดิ

น่ังสมาธกิ ็เหมือนกัน อยูด่ ีๆ นึกว่าน่งั แล้วจะสงบนี่ อยา่ ไปฝนั ยกเวน้
ว่ามีสติมาแล้ว อาจจะเคยฝึกสติมาชาติก่อนน้ี คนบางคนนี้น่ังสมาธิ
๕ นาทสี งบได้ นง่ั ครง้ั แรก ไมเ่ คยนงั่ ตงั้ แตเ่ กดิ มาไมเ่ คยนง่ั แตพ่ อไป
ไดย้ นิ ไดฟ้ งั วธิ นี ง่ั กล็ องมานงั่ ดู ๕ นาทเี ทา่ นน้ั แหละสงบได้ พทุ โธคำ� เดยี ว
อยกู่ บั พทุ โธ ๕ นาที ไมค่ ดิ อะไรเลยแมแ้ ตแ่ วบเดยี ว มนั กส็ งบได้ แตถ่ า้
พุทโธคำ� คิดคำ� สลบั กันไปนี้ นงั่ ไปเถิด กป่ี กี ่ีชาติมนั ก็ไม่มวี ันทสี่ งบ

เพราะฉะนั้น ต้องมาสร้างสตกิ นั ก่อน ไปหาสติกันกอ่ น เหมอื นกบั ไป
ทำ� งานหาเงนิ กอ่ น กอ่ นทจี่ ะมาซอ้ื ของทร่ี า้ นนตี้ อ้ งมเี งนิ พกมาแลว้ พอมี
เงนิ พกมา ต้องการอะไรหยิบไดเ้ ลย หยิบป๊บั จ่ายปุ๊บไดข้ องทันที พอมี
สตแิ ลว้ พอมานงั่ น่ี ๕ นาที ๑๐ นาที กน็ ง่ิ แลว้ สงบแลว้ สตกิ ็ไมใ่ ชเ่ ปน็
ของยากเยน็ อะไร ใหน้ กึ ถงึ พทุ โธคำ� เดยี วนี่ ใหน้ กึ พทุ โธๆ อยเู่ รอื่ ยๆ อนั น้ี
กเ็ ปน็ วิธีหนงึ่ อกี วิธีหน่งึ กผ็ ูกใจไว้กับรา่ งกายน้ี คอยเฝ้าดรู ่างกายให้ใจ
อยตู่ ดิ กบั รา่ งกาย อยทู่ ร่ี า่ งกาย คอยดวู า่ รา่ งกายกำ� ลงั ทำ� อะไร อยา่ ปลอ่ ย
ให้ใจไปทอ่ี นื่ อยา่ ไปอดตี อยา่ ไปอนาคต อยา่ ไปคดิ ถงึ อดตี ทผ่ี า่ นมาแลว้
อยา่ ไปคิดถงึ อนาคตทยี่ งั มาไม่ถงึ หรืออย่าไปคิดเรอ่ื งอื่นๆ ใหเ้ ฝา้ ดวู า่
ตอนน้ีร่างกายก�ำลังท�ำอะไรเท่านั้นเอง ก�ำลังเดินก็เดินไปกับร่างกาย
ซ้ายขวาๆ ไป หรือจะใช้พุทโธมาผูกใจให้อยู่กับการเดินก็ได้ เดินไปก็
พทุ โธไป ท�ำอะไรกพ็ ุทโธไป ถา้ ไมเ่ ฝ้าดกู ็พุทโธไป ถ้าเฝา้ ดูแล้วใจไมไ่ ป
ทอ่ี นื่ ก็ไมต่ อ้ งพทุ โธก็ได้ อาบนำ�้ กอ็ ยกู่ บั การอาบนำ�้ ฟอกสบกู่ ฟ็ อกสบู่
เช็ดตัว ท�ำอะไรทุกขณะเวลาของการกระท�ำของร่างกาย ให้มันอยู่กับ
ร่างกาย

107พระอาจารยส์ ุชาติ อภิชาโต 

นคี่ อื วธิ สี รา้ งสติ เปา้ หมายกค็ อื ถา้ มนั มอี ะไรใหม้ นั ทำ� มนั จะได้ไมไ่ ปคดิ
เรอ่ื งอนื่ นนั่ เอง ถา้ ไมม่ อี ะไรใหม้ นั ทำ� เดยี๋ วมนั ไปแลว้ ไปคดิ ถงึ คนนนั้ คนนี้
เร่อื งน้ันเรือ่ งนี้แล้ว ทง้ั ๆ ทีก่ ำ� ลังทำ� งานอยู่ ก็ท�ำแบบไปกลับๆ กลับมา
ดงู านปบุ๊ หนง่ึ แลว้ กก็ ลบั ไปคดิ ถงึ เรอื่ งนน้ั ตอ่ แลว้ กก็ ลบั มาดงู านทที่ ำ� อกี
ปบั๊ หนง่ึ เรียกวา่ กลับไปกลบั มา เรยี กว่าไม่มสี ตติ ่อเนือ่ ง ไม่มีสตอิ ยูก่ ับ
งานที่ก�ำลังท�ำอยู่อย่างต่อเน่ือง มันต้องไม่ไปไหนเลย เขาถึงเรียกว่า
“สมั ปชญั ญะ” จติ อยกู่ บั เรอ่ื งทใ่ี หท้ ำ� อยเู่ พยี งเรอื่ งเดยี ว ไมแ่ วบไปทอ่ี น่ื
ถ้าแวบไปแวบมา ก็เรียกว่าสติล้มลุกคลุกคลาน สติมีบ้างไม่มีบ้าง
มีบางช่วงบางขณะไม่ต่อเนื่อง ถ้าไม่ต่อเน่ือง มันก็ท�ำให้จิตสงบไม่ได้
เพราะมันมีช่องให้จิตไปคิดน่ันเอง พอเผลอไปคิด มันก็ไม่สงบแล้ว
ถา้ อยู่กับพทุ โธ อย่กู บั รา่ งกายน้ี มนั ไม่คดิ มันกจ็ ะเรม่ิ สงบ

นค่ี ือการฝกึ สติก่อนท่จี ะมานง่ั เอาต้งั แต่ตอนทลี่ มื ตาข้นึ มาเลย ถา้ เรา
เพง่ิ มาฝกึ หัดเริม่ ตน้ น้ี เรายงั มภี ารกิจการงานตา่ งๆ ตอ้ งทำ� อยู่ เราก็มี
เวลาท่ีเราท�ำสติได้ในบางช่วง ช่วงท่ีเราต่ืนและเตรียมตัวไปท�ำงานน้ี
กเ็ ปน็ ชว่ งทเี่ ราสามารถฝกึ สตกิ นั ได้ เพราะชว่ งนน้ั เราไมต่ อ้ งใชค้ วามคดิ
คดิ ก็ไมต่ อ้ งคดิ มาก คดิ วา่ ตอ้ งไปทำ� อะไร ออ้ ไปเขา้ หอ้ งนำ�้ ตอ้ งแปรงฟนั
เอา้ แปรงฟนั กค็ ดิ เทา่ นน้ั เอง ไมต่ อ้ งคดิ ยาวเหยยี ดเหมอื นเวลาทำ� งาน
ตอ้ งจดั การเรอ่ื งน้ัน จะตอ้ งจัดการเรอ่ื งน้ี อยา่ งนนั้ มนั ตอ้ งใช้ความคิด
ชว่ งนน้ั กฝ็ กึ สตใิ หห้ ยดุ คดิ ไมไ่ ด้ ฝกึ ไดก้ เ็ พยี งแตใ่ หม้ นั อยกู่ บั เรอ่ื งทก่ี ำ� ลงั
คดิ อยเู่ รอ่ื งเดยี ว แตม่ นั ไมท่ ำ� ให้ใจวา่ งให้ใจสงบ เพราะเวลาคดิ เดยี๋ วกเ็ กดิ
อารมณต์ า่ งๆ ขนึ้ มา ดใี จบา้ ง เสยี ใจบา้ ง วติ กบา้ ง กงั วลบา้ ง อะไรขน้ึ มา
ตา่ งๆ

108  ทุกข์ยอ่ มไมม่ แี ก่ผไู้ มเ่ กดิ

แต่สมมุติว่าถ้าเรายังไม่ได้เอาจริงเอาจังกับการปฏิบัติ เพียงอยากจะ
ทดลองหรอื อยากจะชมิ ดวู า่ การปฏบิ ตั นิ มี้ นั ดอี ยา่ งไร มนั เปน็ ประโยชน์
อยา่ งไร เราก็ตอ้ งเจริญสติในชว่ งท่ีเราสามารถเจรญิ ได้ ลมื ตาขน้ึ มาก็
เรมิ่ พทุ โธไปกอ่ นเลย หรอื เรม่ิ ดรู า่ งกายวา่ ตอนนอี้ ยใู่ นทา่ ไหนวะ อยใู่ น
ทา่ นอน จะลกุ แลว้ นะ ลกุ ข้ึนมานง่ั แลว้ นะ ลกุ มายืนแล้วนะ เดินแลว้ นะ
ไปเขา้ หอ้ งนำ้� แลว้ นะ ไปทำ� อะไรแลว้ นะ กำ� ลงั ทำ� อะไรอยู่ อยกู่ บั มนั ไปทกุ
อริ ยิ าบถของการเคลอื่ นไหว ของการกระทำ� อนั นเ้ี ปน็ แนวฝกึ สติ เพราะ
มนั จะดงึ จติ ไมใ่ หล้ อยไปลอยมา ไมใ่ ห้ไปกบั ความคดิ ตา่ งๆ เดยี๋ วความคดิ
มนั ก็ไปอดตี บา้ ง อนาคตบา้ ง อาศยั สญั ญา พอนกึ ถงึ อดตี มนั กเ็ รมิ่ คดิ
ถงึ อดตี พอนกึ ถงึ อนาคต มนั ก็ไปคดิ ถงึ อนาคต ตวั ดงึ สงั ขารให้ไปกค็ อื
ตวั สญั ญานี้ สญั ญาความจำ� จำ� เรอื่ งเกดิ ขนึ้ เมอื่ วานน้ี จำ� ถงึ เรอ่ื งเคยได้
ยนิ มาวา่ จะเกดิ ขน้ึ ในอนาคต มนั กเ็ ปน็ ความจำ� เปน็ ตวั นกึ กอ่ น พอนกึ แลว้
ตวั คดิ มนั กต็ ามมา แตถ่ า้ เรามสี ติ เรากห็ ยดุ มนั ไดท้ นั ที พอมนั คดิ อดตี
เราก็ดึงมันมาปัจจุบัน ดึงกลับมาเฝ้าดูการท�ำงานของร่างกาย ก�ำลัง
แปรงฟนั อยู่กลบั ไปคดิ ถึงเม่อื วานน้ี พอรูว้ ่าไปคดิ ป๊บั ดงึ กลบั มาใหอ้ ยู่
กบั การแปรงฟนั ตอ่ พอจะไปคดิ ถงึ ชว่ั โมงขา้ งหนา้ ทที่ ำ� งาน กด็ งึ กลบั มา
แปรงฟนั ต่อ ดงึ มันกลบั มาเรอื่ ยๆ อย่าปลอ่ ยให้มันไป นค่ี ือวธิ ฝี ึกสติ

109พระอาจารย์สชุ าติ อภชิ าโต 

สตนิ ฝี้ กึ ไปเถดิ มนั จะมคี ณุ มปี ระโยชนม์ าก เวลานง่ั สมาธิ มนั จะทำ� ใหจ้ ติ
นง่ิ ได้ ทำ� ใหจ้ ติ สงบได้ ถา้ ไมฝ่ กึ รบั รองไดว้ า่ กร่ี อ้ ยชาตกิ ็ไมม่ วี นั ทจ่ี ะพบ
กบั ความสงบได้ ถ้าเอาจรงิ เอาจงั นี่ ๗ วนั ก็ได้ พระพุทธเจา้ ทรงแสดง
ธรรมไว้ในสตปิ ฏั ฐานสูตร ทรงสอนวธิ ีเจรญิ สติว่า ไม่ ๗ วันก็ ๗ เดอื น
ไม่ ๗ เดอื นก็ ๗ ปี จะได้ความสงบอยา่ งถาวร

แตเ่ บอื้ งตน้ ความสงบทไ่ี ดจ้ ากสตนิ ้ี เปน็ ความสงบแบบชว่ั คราวไปกอ่ น
พอไดค้ วามสงบแบบชวั่ คราวแลว้ กม็ าพฒั นาใหเ้ ปน็ ความสงบแบบถาวร
ดว้ ยการใช้ปัญญามาปอ้ งกนั รักษาตัวทจ่ี ะมาท�ำลายความสงบทไ่ี ดจ้ าก
สตอิ ีกทีหนง่ึ

เบ้ืองต้นนี่ขอให้ทุ่มไปท่ีสติตัวเดียวก่อน ไม่ต้องสนใจเร่ืองปัญญา
เหมือนเรยี นหนงั สอื ตอนเริ่มตน้ นี่ เอา้ หดั ทอ่ ง ก.ไก่ ข.ไข่ ให้ไดก้ อ่ น
ยังไม่ต้องไปกังวลกบั การอา่ นออกเขยี นได้ ขอใหท้ อ่ ง ก.ไก่ ข.ไข่ ใหจ้ ำ�
ให้ไดก้ ่อน หรอื ถ้าเรยี นเลข ก็ท่อง ๑ ๒ ๓ ให้ได้ก่อน แลว้ ถงึ ค่อยไป
ขน้ั ต่อไป

110  ทุกข์ย่อมไม่มแี กผ่ ไู้ ม่เกดิ

111พระอาจารยส์ ชุ าติ อภชิ าโต 

ขนั้ สตนิ ้ี ขอใหม้ สี ตริ ะลกึ รอู้ ยปู่ จั จบุ นั อยใู่ นเรอ่ื งใดเรอ่ื งหนงึ่ เรอ่ื งเดยี ว
อยา่ ปลอ่ ยให้ใจไปคดิ เรอื่ ยเปอ่ื ย ยงั ไมต่ อ้ งไปกงั วลกบั เรอ่ื งคดิ ทาง
ปัญญา คิดไปก็ไม่มีประโยชน์อะไร เป็นปัญญาแบบไม่มีความ
สามารถท่จี ะมาท�ำใจใหส้ งบได้ เพราะฉะนั้น ยังไมต่ ้องกังวลเร่ือง
ปัญญา ถ้ายงั ไม่มสี ติ ให้มากงั วลเร่อื งสตกิ อ่ น สตินเ่ี หมอื น ก.ไก่
ข.ไข่ ของการเรยี นหนงั สอื ถา้ ยงั ทอ่ ง ก.ไก่ ข.ไข่ ไมไ่ ด้ อยา่ ไปหดั อา่ น
ออกเขยี นไดเ้ ลย อา่ นไมไ่ ด้ พออา่ นสระอา ง.งู ไมเ้ อก อา่ นไมอ่ อก
ต้องหัดท่องให้รกู้ อ่ นวา่ ตวั ไหนเปน็ อะไร ออกเสียงอยา่ งไร ก.ไก่
ออกเสียงอย่างไร ข.ไข่ ออกเสยี งอยา่ งไร ตอ้ งเรียนรู้เป็นข้ันไป
การฝกึ สมาธกิ เ็ หมอื นกนั ถา้ ทำ� ตามขนั้ ตอนนี้ไมแ่ นน่ ะ๗วนั ก็ไดเ้ ลย
สงบ ขอใหม้ นั ทำ� จรงิ ๆ จงั ๆ เทา่ นน้ั แหละ ขอใหม้ นั ควบคมุ ความคดิ
ให้ได้ ควบคมุ จิตให้ได้ อย่าให้มนั ลอยไปกบั ความคิด หรือความ
นกึ คดิ ตา่ งๆ ทม่ี นั นกึ คดิ อยตู่ ลอดเวลา ไมว่ า่ อยทู่ ไ่ี หน อยคู่ นเดยี ว
อยกู่ บั ใคร มนั กน็ กึ คดิ ของมนั ไปเรอ่ื ยๆ บางทถี า้ ไมน่ กึ มนั กอ็ าศยั
สิ่งท่ีมันเห็นได้ยินมาเป็นตัวกระตุ้นให้คิด เห็นคนนั้นเห็นคนน้ี
กค็ ดิ วพิ ากษว์ จิ ารณเ์ ขาไปแลว้ คนนด้ี ี คนนไ้ี มด่ ี มนั มเี รอ่ื งใหค้ ดิ อยู่
ตลอด ๒๔ ชั่วโมง ยกเวน้ เวลาหลบั เทา่ นัน้ แหละ ถ้าอยากจะให้
จิตสงบ อยากจะได้พบกับความสุขทเ่ี หนือกวา่ ความสุขทั้งปวงน้ี
ตอ้ งทุ่มเทชวี ติ จิตใจจริงๆ ใหก้ บั การฝึกสตกิ ่อน

112  ทุกขย์ อ่ มไม่มีแก่ผู้ไมเ่ กิด

พระพุทธเจ้าทรงบอกว่า สตินี้เป็นธรรมท่ียิ่งใหญ่
ทส่ี ดุ คอื สำ� คญั ทสี่ ดุ เพราะวา่ ธรรมอยา่ งอนื่ นจ้ี ะเกดิ
ไม่ได้ สมาธิจะเกิดไม่ได้ วิมุตติความหลุดพ้นจาก
ความทกุ ขท์ งั้ ปวงนเ้ี กดิ ไมไ่ ด้ ถา้ ไมม่ สี ตเิ ปน็ ผนู้ ำ� ทาง
เหมือนกับการเรยี นหนงั สอื นี้ ถ้าไมท่ ่อง ก.ไก่ ข.ไข่
ไมท่ อ่ ง A B C นเี่ รยี นไมร่ เู้ รอื่ งหรอก เรยี นไมไ่ ดห้ รอก
เห็นตัว A ก็ไม่รู้ออกเสียงยังไง เห็นตัว B ก็ไม่รู้
ออกเสยี งยงั ไง เหน็ ก.ไก่ ก็ไมร่ อู้ อกเสยี งยงั ไง ดปู า้ ย
กอ็ า่ นไม่ออก แตพ่ อมาเร่มิ หัดท่องไว้ก่อน ก.ไก่ ถึง
ฮ. นกฮกู พอเห็นอักษรแตล่ ะตวั ก็รู้แล้ววา่ มันออก
เสียงยังไง อย่างน้อยก็อ่านทีละตัวอักษรก่อนก็ได้
ถา้ อา่ นไมอ่ อก ก็อย่างน้อยน่ี ก.ไก่ น่ี ข.ไข่ นี่ ง.งู
พอจ�ำได้แล้วทีน้ีก็มาสอนให้เวลารวมตัวอักษรว่าให้
ออกเสยี งยงั ไง ก มารวมกบั สระอา ใหอ้ อกเสยี งวา่ กา
ก็ค่อยเรียนไปเป็นขั้นเป็นตอน แล้วพอไม่นานก็
อ่านได้แล้วเขียนได้แล้ว เด็กอนุบาลน่ีมันก็อ่านได้
เขียนได้ ถึงแม้จะอ่านแบบง่ายๆ เขียนแบบง่ายๆ
บอกให้วาดตัวไก่ มันก็ยังรู้ว่าไก่เป็นยังไง ให้เขียน
ก.ไก่ ก็เขียนเป็น

113พระอาจารย์สชุ าติ อภชิ าโต 

นค่ี อื กระบวนการของการเรยี นรู้ อยา่ ขา้ มขนั้ ตอน อยา่ มกั งา่ ย อยา่ คดิ วา่
โอย๊ เราเกง่ โวย้ ไมต่ ้องฝกึ สติ มานง่ั ป๊บุ ใหม้ นั สงบปั๊บ ไมต่ ้องนัง่ แบบ
ไม่มอี ะไรด้วย นัง่ แบบนัน้ นงั่ ใหบ้ า้ นัง่ ใหเ้ สียสติ พอน่งั แบบไม่มีสติ
ควบคุมใจ เดี๋ยวใจมันก็ผลิตภาพออกมาหลอกมาหลอน แล้วโมหะ
อวชิ ชากม็ าหลอกวา่ เปน็ นนู่ เปน็ นขี่ น้ึ มา เปน็ ทา้ วมหาพรหม เปน็ อะไร
ข้ึนมา บางทีก็ทำ� ให้ตวั ส่ัน โอย๊ คิดวา่ เจา้ เข้าแลว้ ไปไหนก็ไมร่ ู้ เข้าปา่
เข้ารกไปแล้ว ไม่รู้ว่าน่ังสมาธิเพื่ออะไร คิดว่าน่ังแล้วเห็นนู่นเห็นนี่
เหน็ นรกเห็นสวรรค์ เห็นอดีตชาติ เหน็ นู่นเห็นน่ี เหน็ ไปหมด เห็นละ่
แตม่ นั ไมไ่ ดเ้ ปน็ ไปตามทเ่ี ราเหน็ มนั เหน็ ตอนทเี่ ราปรงุ แตง่ ขน้ึ มา ตอนท่ี
จติ มันปรุงแตง่ ขึ้นมาหลอกเราเท่านั้นเอง

นีค่ อื การนั่งแบบทีม่ คี วามเช่อื มนั่ ในตวั เอง โอ๊ย นง่ั สมาธิงา่ ย ไมต่ อ้ ง
ไปเรียน ไมต่ ้องไปมคี รไู ม่ตอ้ งมอี าจารย์ นง่ั แลว้ ก็ดูจิตไป เฝา้ ดจู ิตไป
แลว้ ก็ใหร้ ทู้ นั มนั รทู้ นั มนั แลว้ มนั กจ็ ะหายไป บางทมี นั ไมห่ ายละ่ ซิ รทู้ นั น่ี
มภี าพหลอน ภาพหลอก รูท้ ันมัน แต่จิตมันไมม่ สี ตแิ ล้วมนั หลงไปกบั
ภาพหลอน ภาพหลอนแลว้ มันไมห่ ยดุ นะ มนั ไม่หาย แม้กระทง่ั เวลา
ไมน่ ่ัง มนั ยังจะมาหลอกมาหลอนได้ แล้วก็เชือ่ มนั แบบหัวทม่ิ ดินเลย
บางคนบอกน่ังสมาธิ บอกเห็นเราไปเทศน์ไปสอน มาถามว่าไปหรือ
บอกวา่ เปลา่ ไมไ่ ด้ไปโวย้ ไมเ่ คยไปไหน เขาบอกเขาเชอ่ื วา่ มานี่ ถงึ บอก
ว่าไม่ได้ไป เขาก็ยังเช่ือว่าไปอยู่นั่นแหละ นี่มันเห็นจริงๆ แต่ว่าสิ่งที่
มนั เหน็ มนั ไมจ่ รงิ เทา่ นนั้ แหละ แตม่ นั เหน็ จรงิ เหน็ เทวดา เหน็ พญามาร
เหน็ อะไรต่างๆ มันคิดไปว่าเปน็ นนู่ เปน็ น่ี เห็นจริงๆ แตม่ ันไมใ่ ชเ่ ป็น
ของจรงิ

114  ทกุ ขย์ ่อมไม่มีแกผ่ ไู้ ม่เกดิ

ดงั นน้ั ตอ้ งระวังนะ ถา้ อยากจะมาฝึกจิตน่ี ตอ้ งมอี าจารย์ในรปู แบบใด
รปู แบบหนงึ่ ถ้ามอี าจารย์ท่สี อนดว้ ยปากกค็ อยเรียนจากอาจารย์ ไมม่ ี
อาจารย์สอนทางปาก มีหนังสือของอาจารย์ของพระพุทธเจ้าก็ต้อง
อ่านให้เข้าใจก่อนว่า เรามาท�ำอะไรกัน เราต้องท�ำอะไรถึงจะได้ผล
ท่ีพระพทุ ธเจา้ ทรงสอนให้เราไดก้ ัน ไม่ใช่อยดู่ ๆี กน็ กึ เห็นเขาน่ังก็นง่ั
กับเขา แต่ไมร่ ู้ว่านัง่ ข้างในทำ� อะไรบ้าง นัง่ แลว้ กด็ ูจติ ไป พอจติ ปรากฏ
อะไรขนึ้ มา บางทกี ง็ งหลง บางทกี อ็ ปุ าทานวา่ ไปเปน็ นนู่ เปน็ นไ่ี ป อยา่ งน้ี
น่ังให้เปน็ บา้ อยา่ นงั่ แบบนน้ั การน่งั นีไ่ มต่ ้องการให้มีอะไรให้ปรากฏ
ต้องการหยุดการท�ำงานของจิตที่เป็นเหมือนเคร่ืองฉายภาพยนตร์
เคยเหน็ เครอ่ื งฉายภาพยนตร์ไม๊ ทเ่ี ขาเปน็ ฟลิ ม์ หมนุ อยา่ งน้ี ถา้ เราปลอ่ ย
ใหม้ นั ทำ� งาน มนั กจ็ ะฉายภาพมาบนจอ มภี าพตา่ งๆ แตอ่ ยา่ งนอ้ ยเรารวู้ า่
เปน็ ภาพทถี่ กู เครอ่ื งฉายหนงั ผลติ ออกมา แตเ่ วลานง่ั แลว้ มภี าพมอี ะไร
ตา่ งๆ ปรากฏในจอใจของเรานเี่ อง เราจะคดิ วา่ มนั เปน็ จรงิ เปน็ จงั ยง่ิ คน
ที่อยากจะเช่ือ อยากจะรู้อยากจะเห็นแล้ว บอกนั่งแล้วต้องเห็นนรก
ตอ้ งเหน็ สวรรค์ ตอ้ งเหน็ เทวดา ตอ้ งเหน็ กรรม เหน็ อะไรตา่ งๆ พอมอี ะไร
ปรากฏขนึ้ มา มนั จะคว้ามบั เลย มันจะอปุ าทานทันทวี า่ โอ๊ย เห็นนู่น
เหน็ นแ่ี ล้ว ท่เี ห็นนีเ่ ห็นจริง แต่สิ่งทีเ่ หน็ มนั ไม่จรงิ มนั เป็นหนัง หนังท่ี
จิตมันสรา้ งขน้ึ มา

115พระอาจารย์สชุ าติ อภิชาโต 

จติ นมี้ นั เปน็ เหมอื นเครอื่ งฉายหนงั มนั เปน็ ทง้ั เครอื่ งฉายหนงั
เปน็ ทัง้ จอหนัง มันกผ็ ลติ เหมือนทีวนี ่ี มันเป็นท้ังเครอ่ื งผลติ
ภาพและกเ็ ปน็ ภาพ ทวี มี นั มจี อแลว้ มนั กผ็ ลติ ภาพ ดว้ ยการไป
รับสัญญาณมาจากทางอากาศอีกทีหน่ึง จิตของเรามันผลิต
ภาพผลิตเร่ืองราวต่างๆ ตลอดเวลา ช่วงท่ีเราต่ืนน้ันก็ผลิต
ความคิดแลว้ กม็ โนภาพ พอดีเราคดิ ถึงเรอื่ งน้ี เรากเ็ ห็นภาพ
ไปด้วย คดิ ถึงขนมนี่ มันไม่ใชแ่ ตต่ ัวอักษรนะ ยงั นกึ เหน็ ภาพ
ของขนมตามมาเลย คิดถึงกาแฟนี่ เห็น โอย๊ ควันลอยข้นึ มา
จากถ้วยเลย เห็นแล้วกอ็ ยากจะด่มื ใช่ไม๊

เวลานง่ั สมาธิ จติ มนั กจ็ ะผลติ ภาพตา่ งๆ ขนึ้ มา แลว้ ถา้ เปน็ ภาพ
ทไี่ มเ่ คยเหน็ กเ็ ลยคดิ วา่ โอ้โฮ นเ่ี ปน็ ของมาจากโลกทพิ ยแ์ ลว้
มาเปน็ เปรต เปน็ เทวดาบา้ ง เปน็ ทา้ วมหาพรหมบา้ ง ระวงั นะ
ถ้าน่ังดูแบบน้ีละก้อเป็นบ้าได้ อย่าไปนั่ง น่ังต้องมีสติคอย
ควบคุมตัวเคร่ืองฉายหนัง คือตัวจิตน้ี ตัวความนึกคิดนี้
สงั ขาร สญั ญาน้ี คอยควบคมุ ไว้ อยา่ ใหม้ นั ทำ� งาน ใหม้ นั ตดิ อยู่
ชะงกั อยกู่ บั พทุ โธ ใหม้ นั นกึ คดิ อยกู่ บั พทุ โธ ถา้ มนั นกึ คดิ อยกู่ บั
พุทโธ มนั จะไมส่ ามารถไปนกึ คดิ ถึงเร่ืองอืน่ ได้ แล้วถ้านกึ คิด
อยู่เร่ืองเดียวนานๆ มนั กห็ ยุดคดิ ดีกว่า เหมือนรถติดหลม่ น่ี้
พยายามทีจ่ ะขบั ใหม้ นั ขน้ึ เหยยี บมันเทา่ ไหร่ มันกห็ มนุ ติ้วๆ
ไมข่ ึ้น เดีย๋ วเหน่อื ยมนั กห็ ยุด เพราะยงั ไงมันก็ไม่ขน้ึ จากหลม่
ขอให้มนั ติดหล่มของพุทโธ เดยี๋ วมนั กห็ ยดุ คิดเอง

116  ทกุ ขย์ อ่ มไมม่ ีแกผ่ ไู้ ม่เกดิ

นเ่ี ราตอ้ งการใหม้ นั ตดิ หลม่ เขา้ ใจไม๊ ตอ้ งการใหจ้ ติ
มนั ตดิ หลม่ เหมอื นลอ้ รถยนตน์ ี่ พอมนั ตดิ หลม่ แลว้
ทนี ม้ี นั ไปไหนไมไ่ ดแ้ ลว้ มนั จะหมนุ ยงั ไงมนั ก็ไมข่ น้ึ
จากหลมุ ละ่ คนขบั เดย๋ี วกย็ อมแพเ้ อง เหยยี บคนั เรง่
ให้มันหมุนต้ิวๆ มันก็ไม่ยอมขึ้น เดี๋ยวคนขับก็
เหนื่อยเอง จิตก็เหมือนกัน พอมันถูกบังคับให้
อยู่กับพุทโธๆ หรืออยู่กับลมหายใจ ไม่มีการ
เคล่ือนไหว พอไม่มีเรื่องอะไรมาให้เห็น เด๋ียวมัน
กห็ ยดุ เอง พอหยดุ แลว้ มนั กเ็ บาสบาย โลง่ อกโลง่ ใจ
สุขใจอย่างไม่รู้จะพูดยังไง ถึงเช่ือเลยว่าความสุข
แบบนีม้ นั ดีกวา่ ความสขุ ของมหาเศรษฐี

ถึงแมเ้ ราจะไม่เคยเปน็ มหาเศรษฐี แต่เรากน็ ึกภาพได้
มหาเศรษฐมี นั กก็ นิ ขา้ วเหมอื นเรา มนั กด็ หู นงั เหมอื นเรา
ก็ไม่ต่างกันเลย เพียงแตว่ ่าเขาดไู ด้มากกวา่ เรา เขาดู
ได้เรว็ กว่าเรา ถ้าเป็นเศรษฐี หนงั ออกปบุ๊ ก็ไปดูไดเ้ ลย
เราคนจนก็ต้องรอให้มันออกมาทางทีวีก่อน แต่มัน
ก็เหมือนกนั แหละใชไ่ ม๊ ดูอกี ๖ เดอื นออกมาทางทวี ี
อกี ปหี นง่ึ มนั กห็ นงั อนั เดยี วกนั แหละ มนั กเ็ หน็ ความสขุ
ของเศรษฐี มนั ก็ไมม่ อี ะไร สู้ไอ้ความสขุ แบบน้ีไมไ่ ด้

117พระอาจารย์สชุ าติ อภิชาโต 

ความสขุ ท่ไี ดจ้ ากความสงบน้ี มันไม่มอี ะไรจะเปรียบได้ ไม่มีอะไร
จะพูดให้ฟังได้ มันต้องสัมผัสเอง สิบปากว่าไม่เท่าหน่ึงตาเห็น
เพราะมนั ไมม่ อี ะไรมาเปรยี บเทยี บได้ กเ็ ปรยี บเทยี บวา่ เหมอื นกบั
ถกู ลอตเตอรรี่ างวลั ที่ ๑ แลว้ ไดแ้ ตง่ งานกบั ดาราภาพยนตรค์ นที่
เราโปรดนี้ กเ็ ปรยี บไดเ้ ทา่ นนั้ แหละ แตค่ วามสขุ ระหวา่ งถกู รางวลั
ท่ี ๑ กบั ได้แตง่ งานกับดาราท่ีเราโปรดนี้ มนั ก็เดี๋ยวเดยี ว ใช่ไหม
เดย๋ี วไอน้ ำ�้ ผง้ึ พระจนั ทรห์ ายไป มนั กก็ ลายเปน็ ความขมขน่ื ขนึ้ มา
พอเงินรางวลั หมดไปทีนก้ี ็หายไปหมดแลว้ แต่ความสุขทไ่ี ด้จาก
ความสงบน้ี เวลามนั หายไป มนั ก็ไมไ่ ดท้ ำ� ใหเ้ ราขมขน่ื มนั กเ็ พยี ง
แต่ท�ำให้เรากลับมาอยู่จุดตอนท่ีเราเริ่มต้น ตอนที่เรานั่งเราก็
ไม่ทุกข์ไม่สุข แต่ก็ไม่เดือดร้อน พอออกจากสมาธิกลับมาอยู่ที่
จุดเดิมท่ีเราเริ่มต้น มันก็ไม่เสียหาย ไม่เหมือนกับตอนที่ถูก
ลอตเตอรีร่ างวลั ท่ี ๑ แลว้ พอเงนิ หมดแล้ว มันไม่ไดก้ ลับมาอยทู่ ี่
จุดตอนก่อนที่จะถูกลอตเตอร่ี มันอยู่ลงต�่ำกว่านั้น มันจะทุกข์
มากกว่าน้ัน ตอนที่ไม่ถูกลอตเตอร่ีน้ี มันก็ยังพออยู่พอกินได้
พอถกู ลอตเตอร่ี โอย๊ ดใี จ พอใช้เงินหมดแลว้ มนั กลับมาตำ่� กวา่
จุดก่อนท่ีเราจะถูกลอตเตอรี่ มันจะทุกข์มาก เพราะเป็นเหมือน
คนตดิ ยาเสพตดิ ไปเสยี แลว้ เอาเงนิ นไี้ ปซอ้ื ความสขุ ตา่ งๆ พอเงนิ
หมดนี้ ความอยากซอื้ ความสขุ อยากซอ้ื ยาเสพตดิ นี่ มนั ยงั ตดิ คา้ ง
อยูใ่ นใจ ไอต้ วั น้ีแหละมาทำ� ให้เกิดความทกุ ขท์ รมานใจ

118  ทกุ ข์ย่อมไมม่ ีแก่ผไู้ ม่เกิด

ส�ำหรบั ความสขุ ทางโลกมันเปน็ อย่างน้ี
มนั เปน็ เหมอื นยาเสพตดิ ถา้ เรายากจน
เราไม่รวยน่ี ไม่เป็นปัญหานะ พอเรา
ยากจนแลว้ รวย พอกลบั มายากจนอกี ที
มันคนละเร่ืองแล้วนะ มันไม่เหมือน
ตอนที่เรายากจน ก่อนท่ีเราจะรวย
พอมนั รวยแลว้ ทนี ี้ ก็ใชเ้ งนิ แหลกแลว้ นะ
ใชเ้ งนิ ซอื้ อะไรตา่ งๆ ทเี่ ราอยากจะซอื้ กนั
พอเงินหมดแล้วทีนี้มันติดแล้ว มันยัง
อยากจะซ้ือต่อ แต่ตอนที่เรายังไม่รวย
เรารวู้ า่ อยากซอื้ ก็ไมไ่ ดอ้ ยดู่ ี เราก็ไมอ่ ยาก
เราก็ไม่เดือดร้อนเท่าไหร่ แต่พอเรา
เคยซ้อื มาแล้ว มนั ตดิ แล้ว พอไม่มีเงิน
ความอยากซ้ือมันกย็ งั มีอยู่ ไอต้ วั นี้ทจ่ี ะ
ท�ำให้คนรวยฆ่าตัวตายกันเวลามันไม่มี
เงินจะซื้ออะไรแล้ว ซือ้ หน้าซื้อตา บางที
ชอบอวดรวย พอเงินหมดทีนไี้ มก่ ล้าไป
เจอหนา้ ชาวบา้ นเขาละ่ ซิ อบั อายขายหนา้
มองไปทางไหนกอ็ บั อายเขาไปหมด ไมร่ ู้
จะอยู่ไปทำ� ไม ฆา่ ตัวตายดีกว่า

119พระอาจารยส์ ชุ าติ อภชิ าโต 

นค่ี อื ความสขุ ทางโลกมนั มพี ษิ ตามมา มนั เหมอื นระเบดิ เวลา
พูดง่ายๆ มนั รอเวลารอจงั หวะทีม่ ันจะระเบิด มันรออนิจจัง
รอความไมเ่ ทยี่ งใหม้ นั ปรากฏขนึ้ มา พอไมเ่ ทย่ี ง ทกุ ขก์ ร็ ะเบดิ
ขึ้นมาในใจแล้ว แล้วเราห้ามมันไม่ได้ มันเป็นอนัตตา
มนั เหมอื นเปน็ ระเบดิ เวลาทเี่ ขาตง้ั เวลาไวแ้ ลว้ รอเวลา ไมม่ ี
ใครสามารถทจี่ ะไปปลดลอ็ คมนั ได้ ถา้ ไปเอามนั มากต็ อ้ งเจอ
มันระเบิดเข้าสักวันหน่ึง ถ้าไม่อยากให้มันระเบิดใส่เราก็
อย่าไปเอามนั มา อย่าไปเอาเงินมา อยแู่ บบไมม่ เี งนิ นี่ดแี ลว้
พออยแู่ บบมเี งนิ ตอ่ ไปไมม่ เี งนิ ระเบดิ เวลามนั จะระเบดิ ขน้ึ มา
อยแู่ บบไมม่ แี ฟนละ่ ดแี ลว้ อยา่ ไปมแี ฟน เดย๋ี วเวลาแฟนมนั
ทิ้งเราไปนี้ ระเบิดมันจะระเบิด เวลามันเกิดอนิจจังขึ้นมา
มนั จะระเบดิ มนั จะทกุ ขข์ นึ้ มา อยา่ ไปมอี ะไร เพราะจะมอี ะไร
ไม่ช้ากเ็ ร็วมนั ก็จะต้องมอี นิจจงั ตามมา มกี ารสิ้นสุดตามมา
พอมันเกิดเวลาสิ้นสุด ทุกขังก็คือระเบิดเวลาก็ระเบิดตูม
ขึน้ มา ร้องห่มรอ้ งไห้กนั เศร้าโศกเสียใจกัน ฆา่ ตวั ตายกัน

นี่คือการหาความสุขทางโลกมันเป็นอย่างนี้ ให้เห็นโทษ
ของมัน เพ่ือที่เราจะได้ยุติเสียที แล้วมาหาความสุขแบบ
ไมม่ ลี กู ระเบดิ ดกี วา่ กลบั มาหาความสขุ จากการทำ� ใจใหส้ งบ
มาฝกึ สติ มาหดั สร้างสตกิ ัน ถ้าไดส้ ติแลว้ สมาธงิ ่ายมาก
๕ นาที ๑๐ นาทีกม็ า พอได้สมาธแิ ล้ว ปญั ญาก็ง่ายมาก
คิดป๊บุ ทำ� ไดป้ ับ๊ พอรู้ว่าไอน้ ี่ทกุ ข์กป็ ลอ่ ยได้เลย

120  ทกุ ข์ย่อมไม่มแี ก่ผ้ไู ม่เกดิ

ตวั สำ� คญั ทสี่ ดุ กค็ อื ตวั สติ สตนิ พี้ ระพทุ ธเจา้ ทรงบอกวา่ ความสำ� คญั ของ
สตนิ ยี้ ง่ิ ใหญ่ เหมอื นกบั รอยเทา้ ชา้ ง รอยเทา้ ชา้ งนเี้ ปน็ รอยเทา้ ทใี่ หญท่ สี่ ดุ
สัตว์ชนิดอ่ืนน้ีไม่มีสัตว์ชนิดไหนที่จะใหญ่กว่ารอยเท้าช้างได้ รอยเท้า
ชา้ งนคี้ รอบรอยเทา้ ของสตั วท์ กุ ชนดิ ฉนั ใด สตกิ เ็ ปน็ ธรรมทส่ี ำ� คญั ทสี่ ดุ
ถงึ แมว้ า่ จะไมท่ ำ� ประโยชน์ไดส้ งู สดุ แตก่ ต็ อ้ งมสี ตกิ อ่ นถงึ จะอาศยั ธรรม
อย่างอ่ืนมาท�ำประโยชน์ที่สูงสุดได้ ต้องมีสติก่อนถึงจะสร้างสมาธิข้ึน
มาได้ สรา้ งสมาธิขึ้นมาไดแ้ ล้วถึงสร้างปญั ญาทีจ่ ะมาท�ำใหจ้ ติ หลดุ พน้
จากกองทกุ ข์ได้

มนั เป็นขัน้ ตอน เหมือนกบั การเรยี นหนงั สือ ก.ไก่ ข.ไข่ นี้ส�ำคญั ทีส่ ดุ
สำ� หรับคนทย่ี งั อ่านหนงั สอื ไมอ่ อก ตอ้ งหดั ท่อง ก.ไก่ ข.ไข่ ให้ได้ก่อน
ต้องร้วู ิธีออกเสยี งของอักษรแตล่ ะตวั ก่อนว่าตัวน้อี กั ษรอย่างไง ใหฝ้ รัง่
ออกเสยี ง ง.งู สิ มันออกไมไ่ ด้หรอก เพราะตง้ั แตม่ นั เกดิ มามนั ไม่เคย
เรยี นตวั นมี้ ากอ่ น เวลาคนไทยจะเขยี น ง.งู นเ้ี ปน็ ภาษาองั กฤษ เขยี นไมไ่ ด้
ใครมีชื่อ ง.งู น้ีล�ำบากนะ เวลาจะเขียนช่ือตัวเองเป็นภาษาอังกฤษน่ี
มนั จะเขียนเปน็ ng ฝร่ังอ่านอาจ ng ไมร่ ู้ออกเสยี งอย่างไง นีถ่ า้ ไม่ได้
เรยี นมาก่อน มันออกเสียงไม่ได้ ก็ไมร่ จู้ ะสอนอย่างไง บอก ง.งู มนั ก็
น.นู ต.เตา่ มนั ก็ไมม่ นี ะ ภาษาองั กฤษมนั ไมม่ ี ต.เตา่ มนั มี ธ.ธง มนั มี T
แต่ ต. นี้มันไม่มี บอกให้มนั ต.เตา่ มนั กบ็ อก ท.เถ่า หรือ ด.เดก็ ไป
ถา้ ไม่ T กเ็ ปน็ D ไป ต. มนั ออกเสยี งไมเ่ ปน็ เพราะมนั ไมเ่ คยเรยี นมากอ่ น
แตถ่ า้ ตอนทเ่ี ปน็ เดก็ เรมิ่ หดั ฟงั หดั ฟงั แลว้ กห็ ดั พดู ฟงั จากเสยี งพอ่ จาก
เสยี งแม่ พอ่ พดู เสยี งนกี้ ห็ ดั จำ� แลว้ กล็ องหดั พดู ไป เดยี๋ วมนั กพ็ ดู ได้ อนั นี้
มนั ตอ้ งมีการฝึกฝนอบรม ทำ� เปน็ ข้ันเป็นตอน อยา่ ขา้ มขน้ั

121พระอาจารย์สชุ าติ อภชิ าโต 

อย่าพออ่านวิธีนั่งสมาธิเสร็จก็ไปเริ่มน่ังเลย โอเคไม่ว่าเลย
เผ่ือชาติก่อนมีสติก็ดี ถ้ามีสติติดตัวมาจากชาติก่อนก็ดี แต่ถ้า
นั่งแล้วก่ีเดือนก่ีปีมันก็ยังไม่ได้ผลนี้ ควรจะมาพิจารณาเร่ือง
สติก่อนจะดกี ว่า มาฝกึ สติ มาหัดเจรญิ สติ และตอ้ งท�ำให้มากๆ
ยงิ่ มากเทา่ ไหรย่ งิ่ ไดผ้ ลมากขน้ึ เทา่ นนั้ ยง่ิ ไดผ้ ลเรว็ ผลนาน ผลมาก
อยทู่ ส่ี ตินแี่ หละเป็นตวั ที่จะท�ำให้เกิดผลต่างๆ ขึ้นมา

ดงั นั้นอยา่ มองข้ามสติไป ลองท�ำอยา่ งท่เี ราบอกสิ เอาช่วงทีเ่ รา
เตรยี มตวั ไปทำ� งานในแตล่ ะวนั น้ี ชว่ งเชา้ ตนื่ ขนึ้ มานท้ี อ่ งพทุ โธไป
ขณะทเ่ี ราไปทำ� กจิ เตรยี มตวั จะไปทำ� งาน ทอ่ งพทุ โธไป อยา่ ปลอ่ ย
ให้มนั ไปคิดเรื่องอดีต เร่อื งอนาคต เรอื่ งคนนนั้ เรื่องคนน้ี ใหม้ ัน
อยกู่ บั งานทเี่ ราทำ� ในตอนนนั้ อาบนำ�้ ก็ใหม้ นั อยกู่ บั การอาบนำ�้ ไป
ลา้ งหนา้ แปรงฟนั ก็ใหอ้ ยกู่ บั มนั ไป ถา้ ทำ� ไดน้ เ่ี วลามานง่ั สตมิ นั กจ็ ะ
อยกู่ บั ลมหายใจหรอื อยกู่ บั พทุ โธ มนั กจ็ ะไมค่ ดิ อะไร พอมนั ตดิ หลม่
ปั๊บเดียว เด๋ียวมันก็น่ิงสงบ อันน้ีตัวส�ำคัญ แล้วก็ไม่ยากด้วย
ขอให้ได้ฝึกเท่านั้น ขอให้ได้ท�ำเท่านั้น ท�ำไม่กี่วันนี่ รับรองได้
นงั่ สมาธินี้จะเห็นผลแตกตา่ งกนั เลย

122  ทกุ ข์ยอ่ มไม่มีแกผ่ ไู้ ม่เกิด

ลองฝกึ ชว่ งทเี่ ราวา่ งกอ่ นทจี่ ะไปทำ� งานน่ี อาบนำ�้ ลา้ งหนา้ แปรงฟนั
แต่งเนือ้ แตง่ ตวั รับประทานอาหาร ช่วงนัน้ แหละไม่ตอ้ งใชค้ วาม
คดิ อะไรมากมาย ใหม้ นั พทุ โธไป หรอื ใหม้ นั อยกู่ บั งานทกี่ ำ� ลงั ทำ� ไป
อย่าให้มันคิด อย่าใหม้ ันไปอดีต อยา่ ให้มันไปอนาคต ให้มันอยู่
กับปัจจุบัน ให้มันสักแต่ว่ารู้ รู้ว่าก�ำลังท�ำอะไร รู้ว่าก�ำลังพุทโธ
หรอื บางทไี ปทำ� งานถา้ ไมต่ อ้ งขบั รถ มคี นขบั ยง่ิ สบายใหญ่ เวลานงั่
ในรถกน็ งั่ สมาธไิ ปไดเ้ ลย พทุ โธๆ ไป ดไี มด่ เี ดย๋ี วบอกคนรถใหก้ ลบั
บา้ นดกี วา่ ไม่ตอ้ งไปท�ำงานแลว้ ลาออกจากงานดีกวา่

เอา้ จรงิ ๆ นะ ไปทำ� แลว้ มนั วนุ่ วาย เหน็ ไหม ไปถงึ ทท่ี ำ� งาน เรอื่ งนนู้
เรอ่ื งนก้ี เ็ ขา้ มา เรอ่ื งปวดหวั ตา่ งๆ กเ็ ขา้ มา กลบั บา้ นดกี วา่ กลบั ไป
นงั่ สมาธดิ กี วา่ มคี วามสขุ เงนิ เดอื นทไี่ ดส้ คู้ วามสขุ ทไี่ ดจ้ ากความ
สงบไมไ่ ด้ เขยี นใบลาเลย สง่ ใบลาไป ไมเ่ อาแลว้ ถา้ เราลองนงั่ สมาธิ
ไปทำ� งานแลว้ จติ มนั รวมขนึ้ มาเมอ่ื ไหรน่ ่ี รบั รองไดว้ า่ กลบั รถดกี วา่
ยูเทิรน์ ดกี ว่า

123พระอาจารย์สชุ าติ อภิชาโต 

เอ้า จริงๆ เราเคยทำ� งาน พอเรามานั่งสมาธิ พอมันสงบนี้
ย่ืนใบลาเลย ไม่รู้จะท�ำไปหาอะไร ดูบวกผลลบผลบวก
ระหวา่ งทำ� งานกบั ไมท่ ำ� งานนี้ ระหวา่ งจติ สงบกบั จติ ไมส่ งบน้ี
มันเหมือนนรกกับสวรรค์น่ะ เร่ืองอะไรไปอยู่ในนรกท�ำไม
ไปเครียดกับงานกับการท�ำไม มาอยู่กับความสงบดีกว่า
เหมือนกับได้ข้ึนสวรรค์ท้ังเป็น ก็เลยย่ืนใบลา ไม่เสียดาย
งานเลย หางานกวา่ จะไดน้ แี่ ทบเปน็ แทบตาย ทำ� ได้ไมก่ เ่ี ดอื น
พอได้มาฝึกสมาธิ ได้สัมผัสกับความสงบแม้เป็นเพียงแค่
งูแลบล้ินก็ตาม โอ๊ย มันรู้สึกเบาอกเบาใจ ความวุ่นวายใจ
ความวิตกกังวล ความห่วงใยอะไรต่างๆ มันหายไปหมด
มนั ไมก่ งั วล ไมเ่ ดอื ดรอ้ น ไมว่ ติ ก อะไรจะเปน็ อะไรมนั เฉยได้

แลว้ จะไปหาอะไรทดี่ กี วา่ นใ้ี นโลกนี้ ไมม่ หี รอก เพราะเราก็โชคดี
เคยผา่ นมาพอสมควรทางโลก อยา่ งนอ้ ยก็ไดเ้ ดนิ ทางรอบโลก
๑ รอบ เวลาเดนิ ทางไปสหรัฐฯ ก็ไปทางญ่ีปุ่น ทางฮาวาย
ขากลบั กม็ าทางยโุ รป ก็ไดแ้ วะเทย่ี วแถวประเทศยโุ รป มนั กพ็ อ
เหน็ พอสมั ผสั มนั กม็ แี ตเ่ หนอื่ ย แบกเปไ้ ปวนั หนงึ่ หาทหี่ ลบั
ทนี่ อน หาทกี่ นิ ไมเ่ หน็ จะมคี วามสขุ เลย พอมานงั่ สมาธแิ ลว้
จิตสงบนี้ โอ้โห มันต่างกันเหมือนฟ้ากับดินเลย มันก็เลย
ไมเ่ อาอะไรแลว้ เอาตวั นตี้ วั เดยี ว ขออทุ ศิ ชวี ติ นใ้ี หก้ บั การสรา้ ง
ความสุขแบบน้ี ก็เลยลาออกจากงาน ทดลองอยู่แบบ
ไม่ทำ� งานสักปีหนงึ่ พอเห็นไดผ้ ลดีขน้ึ ไปเรื่อยๆ กบ็ วชดกี วา่
มันบวชโดยอัตโนมตั ิเอง

124  ทกุ ขย์ อ่ มไมม่ ีแกผ่ ู้ไมเ่ กดิ



ไมเ่ คยคดิ จะบวชมากอ่ น ตอนหดั นง่ั สมาธิ ไมเ่ คยคดิ วา่ อยากจะบวช
ตอนทจี่ ะบวชกย็ งั สองจติ สองใจ ยงั รกั พเี่ สยี ดายนอ้ งอยู่ แตพ่ อมา
บวกลบคณู หาร มาชงั่ นำ้� หนกั แลว้ มนั ตอ้ งไปบวชทางเดยี ว แลว้ เรา
ดีอย่าง เราบีบบังคับมัน ไม่มีทางออกทางอ่ืน เพราะไม่มีเงิน
ถา้ ยังมีเงนิ อยู่ก็คดิ ว่ายังคงไม่บวช แต่พอไมม่ ีเงนิ แลว้ นี่ มันต้อง
ไปบวชแลว้ เพราะไม่งนั้ ต้องกลับไปท�ำงาน ถ้าท�ำงานก็ไมม่ เี วลา
มาฝึกสติ มาน่ังสมาธิ ก็เลยตดั สินใจบวช

พอตอนตัดสินใจบวชนี้ โอ้โหย เหมือนยกภูเขาออกจากอกเลย
ความสองจติ สองใจนี้ มนั หายไปหมดเลย พอทมุ่ ไปทางใดทางหนงึ่
แลว้ มนั เบาขนึ้ มาเลย มองเหน็ อะไรไปนสี้ วยสดงดงามไปหมดเลย
มนั เปลย่ี นขนึ้ มาในใจนี้ ตอนกอ่ นตดั สนิ ใจนี้ โอ้โหย มองเหน็ อะไร
เกิดเครียดไปหมด พอตัดสินใจบวชปั๊บนี่ มันหายไปหมดเลย
มนั มคี วามรสู้ กึ ปลม้ื ปตี ขิ นึ้ มาในใจ ใจสวา่ งโลง่ ขนึ้ มา มองทอ้ งฟา้
มองเมฆ เหมอื นกบั มองครงั้ แรก ทำ� ไมมนั สวยสดงดงามอยา่ งนี้
ก็ไมร่ ู้

นี่แหละพลังของธรรมมันเป็นอย่างนี้ ก็ต้องให้พิสูจน์กันเอาเอง
ตอ้ งทำ� เอาเอง เรากเ็ พยี งแตม่ าเลา่ มาบอกวธิ ใี หท้ า่ นเอาไปทำ� กนั
แลว้ รบั รองไดว้ ่า ถา้ ทำ� แล้วไมไ่ ดผ้ ลน้ี ก็ให้มาบอกมาประกาศให้
ชาวบา้ นรวู้ า่ เราหลอกลวงได้ เราไมว่ า่ กนั แตต่ อ้ งใหม้ น่ั ใจกอ่ นวา่
มันเกิดจากการปฏิบัติท่ีถูกต้องแล้วไม่ได้ผล แต่ไม่ใช่เกิดจาก
การปฏบิ ตั ทิ ีไ่ มถ่ กู ต้อง หรือปฏิบตั ไิ มถ่ ึง

126  ทกุ ข์ยอ่ มไม่มแี ก่ผไู้ ม่เกดิ

นค่ี อื เรอ่ื งของภารกจิ ทสี่ ำ� คญั ทสี่ ดุ ในโลกน้ี คอื การมาสรา้ งความสงบ
ให้กับใจของเรา แล้วใจของเราก็จะได้หลุดพ้นจากความทุกข์ท้ังปวง
ใจของเราจะมที พี่ ง่ึ ทถี่ าวรทจี่ ะใหค้ วามสขุ กบั เราไปอยา่ งไมม่ วี นั สนิ้ สดุ
ก็ขอยตุ กิ ารเอาเร่ืองนีม้ าเล่าใหท้ ่านฟงั ไว้เพยี งเท่านี้

127พระอาจารยส์ ุชาติ อภิชาโต 

รบั ชมการแสดงธรรมโดย พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต ไดท้ กุ วนั
เวลา ๑๔.๐๐-๑๖.๐๐ น. รบั ชมได้ทาง
Youtube: Phrasuchart Live
Facebook: พระอาจารยส์ ชุ าติ อภชิ าโต
สามารถรบั ฟังผา่ นวิทยุธรรมะออนไลนท์ ี่
Phrasuchart.com
และสามารถถามปญั หาธรรมะได้ทาง
Facebook, Youtube
และ PhraAjarnSuchart on TikTok

Dhamma Chat on ZOOM application
Every Tuesday at 8.00 pm. (Thailand Time)
สนทนาธรรมภาคภาษาไทย ผ่าน ZOOM application

ทุกวันพุธ เวลา ๒๐:๐๐ น. เปน็ ตน้ ไป
ถามตอบปญั หาธรรมะกบั พระอาจารย์สุชาติ อภชิ าโต
โดย คณุ หมอวีระพนั ธ์ สวุ รรณนามยั (Dr.V Channel)

ทกุ วนั อาทติ ย์ เวลา ๒๐:๐๐ น. เป็นต้นไป