บทกวี

1

สัมภาระ

หาบสมั ภาระแบกไว้เตม็ บา่
หาบไปบนโมงมายาแหง่ สงั ขาร
อดทนเคยี ้ วขมอมกลืนไร้ช่ืนบาน
เพ่ือเอาสงั ขารแลกเงินตรามาประทงั

เสาะแสวงแตง่ กายาฉาบทาเปลือกนอก
จนบางวนั ลนิ ้ แทบกระฉอกออกมาปลิน้

กินอาหารดจุ เดียวกบั ไส้เดอื นดนิ
แล้วเงยหน้ามองหยกนลิ บนดวงจนั ทร์

สรรเสริญเยินยอสอพลอปัน้
บารมีกระจา่ งดง่ั จนั ทร์ฉาย
ทรัพย์สินเงินทองก่ายกองมากมาย
สดุ ท้ายเผาของปลอมให้ฉนั ไปใช้

ท้ายสดุ สมประดงั หวงั ทกุ ส่ิง
กลบั เอาไปไมไ่ ด้สนิ ้ ทงั้ สงั ขาร
สมั ภาระท่ีทนหาบมาช้านาน
เหลือกลบั บ้านเพียงแคก่ รรม

2

แค่ ยืมร่ างเขามาใช้ กลับไปนอนฝั นกับกองฟอน

ตนื่ ขนึ ้ เถิดรัตติกาล นง่ั อยใู่ นกองฟอน
อสั ดงผา่ นล้าแสงแล้ว กินนอนกบั ถ่านเถ้า
ชว่ ยเปลง่ แสงอนั พราวแพรว สบู ควนั ไฟอยา่ งบางเบา
ให้คนแคล้วบ้านได้อนุ่ ใจ คละเคล้ากล่ินผิวไหม้เกรียม

ลบเลือนความวนุ่ วาย มีเพียงคราบนา้ ตา
ท่ีกระหายเพ่ือปากท้อง ที่โพยพงุ่ ออกมาจากเบ้า
อยา่ พง่ึ ขบั นา้ ตาให้เจง่ิ นอง
ไมอ่ ยากร้องไห้ไปกบั ดาวเดือน อนั ยศถาบรรดาเงา
คอ่ ยแหลกเน่าไปกบั ดนิ
หากฟ้ าคลง่ั หนกั หนา
จงโปรยหยดนา้ ตาเป็นนา้ ค้าง ผมดาคลา้ มอดม้วย
ชว่ ยเอ็นดรู ่างกายอนั บอบบาง ไร้ สลวยงามจางหาย
เหมือนต้นหญ้ากินพษิ ร้าย
แคย่ ืมร่างกายเขามาใช้ ต้องเหลืองไหม้ไปกบั เวลา

ขบั เพลงกลอ่ มนิทราให้ได้ยิน ยมิ ้ อยใู่ ห้ยาวนาน
ให้หลบั ใหลบนหนิ มือหมอน ในเวลากาลแสนสนั ้
ให้แสงอบอนุ่ เชน่ ไฟในเชิงตะกอน ดื่มดา่ ความทกุ ข์ใต้แสงจนั ทร์
ไมก่ ี่ร้อน ไมก่ ี่ฝน ไมก่ ี่หนาว คงลาลบั กลบั ไปนอนฝันในกองฟอน

3

ธรรมะระยะสุดท้าย นา้ ตาคนื นนั้ มนั เหือดแห้ง
นอนตะแคงอยบู่ นแคร่ไม้ไผ่
ตอ่ ส้กู บั ความจน มีเพียงแสงเทียนแกวง่ ไกว
ตอ่ ส้จู นหยดสดุ ท้าย
มือหยาบกร้านเชน่ หนิ ทราย ในกระทอ่ มใกล้ลม่ พงั
หมายวา่ จะหายจน
มองเหน็ ธรรมะระยะสดุ ท้าย
อาบเหง่ือแทนนา้ หวาน หลบั ตาพริม้ ยิม้ ไปใกล้ถึงฝั่ง
ผวิ กายาดามา่ นแดงจ้า ดวงจนั ทร์สวยลอดผา่ นหลงั คาพพุ งั
อดมือ้ กินมือ้ อ่ิมบางเวลา ชีวติ ฉนั ค้นพบความสาเร็จแล้ว
หลบั ตาหนนุ เงินน้อยนิดใต้หมอนคลา้

ดกึ ด่ืนค่าคนื นอนผวา
ไหว้พระหลบั ยงั ฝันร้าย
ฝันเห็นนายทนุ ขี่หลงั ควาย
ขวดิ ไลเ่ งินของฉนั ที่หวงั วาด

เก็บเงินได้ก้อนเกือบใหญ่
หวงั จะเอาไปหมนั้ หมาย
ความจริงแทรกผา่ นเข้าร่างกาย
ฉนั เป็นโรคร้ายระยะใกล้นอนโลง

4

ยงั ดีท่ีใจมีธรรม น่ังมองแมลงวัน

ชีวติ จริงยิง่ กวา่ ละคร หลงคดิ แมลงวนั ไมม่ ีคา่
บางตอนชา่ งแสนเศร้า จงึ รีบขบั ไลบ่ ที าทงิ ้
รับบทบา่ วไพร่อยกู่ บั เงา
กินนา้ เปล่าประทงั ข้าวฆา่ หวิ ไป แล้วโยนเศษศพแมลงดงิ่
ลงไปกลงิ ้ นอนตายอยปู่ ลายทอ่
บางตอนก็เป็นคณุ ชาย
มีทรัพย์สินมากมายล้น นงั่ เพลินกบั ความคิดไร้ปัญญา
มีนางสนมอยหู่ ลายคน มงุ่ คดิ แสวงหาเงินทองชอ่ ง
มีสขุ ล้นในหลายชว่ั ยาม จนสตเิ ผลอไผลไมไ่ ตร่ตรอง

หากแตช่ ะตาชีวิต เหรียญสิบสดุ ท้ายจะใสท่ ้องกลงิ ้ จากมือ
ไมส่ ามารถรู้ลขิ ติ ดนิ ฟ้ า
วนั นีเ้ป็นนายพรุ่งนีเ้ป็นบา่ วหมดกายา ไหลไปตามแรงโน้มถ่วง
เป็นหงส์อย่บู นฟ้ ากลบั ร่วงเป็ นงดู นิ วิง่ ไลต่ ามหว่ งหวงเหรียญสิบสดุ ท้าย

ยงั ดที ่ีใจมีธรรม วา่ จะตกทอ่ โสโครกสญู มลาย
คอยยา้ คอยเตือนวา่ สดุ ท้ายไปหยดุ ค้างกบั ศพแมลงวนั
ทกุ สรรพส่งิ ในโลกนานา
ล้วนบอกวา่ อะไร-อะไร ก็ไมแ่ นน่ อน แมลงวนั ตวั ฉนั ฆา่ บีทาทงิ ้
ทาให้เหรียญสิบหยดุ นงิ่ ไมต่ กทอ่

นงั่ คดิ พจิ ารณาแล้วดา่ ทอ
ฉนั หนอชา่ งไร้ปัญญาเสียจริง

5

หลงเข้าไปในตวั กู อิสรภาพท่แี ท้
สรรพสิ่งจงึ หดหดู่ ้วยยดึ มน่ั
ถือไว้แบกไว้ทกุ อยา่ งอนั ผกู โซต่ รวนบนกายา
จนบ้าคลงั่ หา้ หน่ั ไร้อิสรภาพ ตรึงไปมาบนความต้องการ

แล้วดนิ ้ รนอย่างทรมาน
เพ่ือเตมิ เตม็ ความต้องการของตน

เหน็ดเหนื่อยและเมื่อยล้า
เพราะโหยหาอสิ รภาพ
ก้มเงยและหมอบกราบ
เรียกร้องอสิ รภาพกบั ส่งิ ไมม่ ีตวั ตน

พยายามปลดพนั ธนาการ
แลกมาด้วยสงั ขารร่าง
กอบโกยจนสิน้ หนทาง
แตล่ ืมปลอ่ ยวางโซต่ รวนใจ

เหน่ียวรัง้ และยดึ ติด
จนชีวิตหมดแรงกล้า
โอนออ่ นในศรัทธา
พง่ึ รู้วา่ อิสรภาพคือ ปลอ่ ยวาง

6

เพยี งเปลือกตา ส่งิ ไหนเล่าจีรัง

เพียงเปลือกตาไร้กนั้ ขวาง เสียงแหง่ ชีวิตร้องบรรเลง
สร้ างภาพงดงามระย้ า เสียงไผแ่ ผว่ วงั เวงทว่ มล้น
บางครัง้ เพียงหลบั ตา เสียงขลยุ่ เศร้าระบาร่ายในสายชล
ภาพสวยระย้าสนิ ้ ลง ไหลทว่ มหนแหง่ หล้านภาลยั

กลบเกล่ือนเปลือกนอก กาลเวลาไหลกลิง้ ทิง้ คนื ผา่ น
ด้วยส่งิ บอกราคาแพงยง่ิ ความคดิ พลา่ นยงั ตรึงสะพรึงท้อ
กลืนความจริงในสรรพสง่ิ
เหลือทงิ ้ เพียงเปลือกตา ไหลเชี่ยวกรากฉับไวไมร่ ีรอ
เสมือนล้อจกั รหมนุ ไมห่ วนคืน
หลงเชื่อและเมามวั
ไมห่ ลงเหลือจริงแท้ ทกุ ข์สขุ พบพรากจากเจอ
พลีกายถอดผ้าแพร เพียงเผลอก็เปล่ียนไฉน
ทงิ ้ ไว้แคค่ วามทรงจา
เกิดขนึ ้ ตงั้ อยดู่ บั ไป
ปิดเปลือกตากนั้ ขวาง สงิ่ ไหนเลา่ จกั จีรัง
ขว้างเปลือกนอกทงิ ้
จะเหน็ แท้ในสรรพส่ิง
ท่ีเทจ็ จริงนอกเปลือกตา

7

ณ สนามบนิ สวรรณภมู ิ

คดิ ถงึ ข้าวกะเพราะหมู
ที่เป็นเมนสู นิ ้ คดิ คา่
อีกข้าวหมแู ดงหมกู รอบนานา
กว๋ ยเต๋ียวหมมู ามา่ ก็นา่ กิน

เดนิ หลงทางมาสวุ รรณภมู ิ
หิวไส้แทบพงุ่ ออกตรงหน้า
มาเห็นกว๋ ยเตีย๋ วข้าวราคา
เลือดนยั น์ตาแทบกระเดน็

ก๋วยเต๋ียวถ้ วยน้ อยสองร้ อยห้ าสบิ
ข้าวผดั หมนู ้อยนดิ สองร้อยหกสิบห้า

นา้ เปลา่ ขวดเล็กหกสิบราคา
ความหิวบ้าหิวผิดเวลาเสียจริง

มองลงไปที่ข้างทาง
เห็นร้านตามสง่ั ชา่ งมีคา่
สามสิบบาทรักษาหวิ กายา
อ่ิมท้องแทบบ้าระเบดิ ตงึ

8

มองเห็นโลกของคนรวย ณ ประเทศไต้หวัน
ท่ีสวมเสือ้ ผ้าสวยระย้า
แขกบ้านแขกเมืองไปมา บ้านสายรุ้งแสดแซส่ าดศลิ ป์
แตไ่ มค่ อ่ ยมองเห็นวา่ มีคนจน บ้านเกา่ เฒ่าศลิ ปินวาดสร้าง
สวยสนั สีรุ้งลายลวดศลิ ปะ
คดิ ถึงตลาดนดั ราคาถกู จรุงจติ แห้งฉ่าชืน้ วญิ ญาณสนุ ทรีย์
เรียกลกู เรียกหลานน้า
คล้ายเครือญาตมิ ิตรมารดา เงานา้ สะท้อนภาพสอ่ ง
ตอ่ รองได้ไมว่ า่ ลดให้กนั ไหลนองตามฟองคลื่น
ลอ่ งไปแล้วในวนั คนื
เจ็บปวดแปล๊บในความคดิ ต้องไหลลื่นกลืนหายกบั สายนา้
คนจนอยเู่ ฉยก็ผิดยนั ค่า
ชาวทนุ นิยมเป็นผ้กู ระทา จะเป็นดนิ หรือดาว
กลบั มาเหยียบย่าซา้ เตมิ แตค่ นจน อยา่ สนิ ้ หวงั ฝันท้า
เม่ือเป็ นดาวบนนภา
คนจนทาผิดวา่ เป็นโจร อยา่ ลืมก้มหน้าชมผืนดนิ
นายทนุ ทาสปั ดนวา่ เป็นนวตั กรรมใหม่
เม่ือตกต่าย่าแสงสนิ ้
เอาคนจนเป็นเกราะระวงั ภยั คล้ายชีวินมืดบอดไหม้
แล้วกลบั ไปนอนนบั เงินตรา เคว้ งคว้ างคล้ ายคนไร้ ใจ

จงร่าไห้อยา่ ฝื นทน

9

กาลเวลาที่ผนั ผ่าน ณ ทะเลสาบอินเล
ยาวนานก็กลบสนิ ้
อยา่ ให้โศกเศร้าจบั สตกิ ิน นา้ หยดน้อยหลงั่ ไหล
แม้หมดสนิ ้ ก็อยา่ ลืมหายใจ รวมกนั เป็นนา้ ใหญ่นงิ่
สงบเยือกเยน็ ในสรรพสงิ่
หยดุ นิ่งปลอ่ ยวางในธารกาล

นกนางนวลชวนยมิ ้ แยง่
กางปี กลวิ่ แรงลมหนาว
นา้ กระเพื่อมเช่ือมฝ่ังดาว
เมฆขาวโปรยสขุ ยมิ ้

เรือเลเร่หาบหาปลา
สวมก๊บุ แหลมมาลาเศยี ร
วีถีหนองอนิ เลเลา่ เรียน
เปล่ียนผา่ นเวียนในภพ

ทกุ สรรพส่งิ เปล่ียนแปร
เอาแนเ่ อานอนอะไรได้
เกิดขนึ ้ แล้ววบู หายไป
จะเป็นธารใหญ่ต้องนง่ิ ลกึ

10

ข่ีควายชมท้องฟ้ า

ดกึ ด่นื คืนเดือนหงาย
ฉนั นงั่ ข่ีควายชมท้องฟ้ า

กลืนกินเมฆฉ่าอรุ า
แล้วก็คว้าดาวมายล

มองลงมาท่ีด้านล่าง
เหน็ คนจนนอนเหนบ็ หนาว
คนโกงกินยงั นง่ั นบั ดาว
แกล้มวายขาวด้วยนา้ ปู

อีกด้านของเมืองใหญ่
ชา่ งศวิ ิไลซ์ด้วยแสงสี
คนตา่ งด้าวยงั ทางานเส่ียงชีวี
บนยอดตกึ สงู หมื่นลีช้ ีว้ า่ เจริญ

อีกด้านหนง่ึ ท่ีห่างไกล
เหน็ กองไฟไร้แสงสี
เหน็ ต้นข้าวกินนา้ ค้างขบั กวี
ยงั ภาวนากบั ผีขอให้ข้าวงอกงาม

11

เส่ือผืนหมอนใบ ปริญญาท้องนา

ตดิ ตวั มาก็เส่ือผืนหมอนใบ ปริญญาชนั้ สามญั
เหตไุ ฉนไมร่ วยล้นฟ้ า ปริญญาชนั้ ใครเรียนจบได้
ยงั ต้องแลเ่ นือ้ เถือกายา เพียงมงกฎุ ประดบั กาย
มีแคเ่ หลือกริน้ ไรแสดงความยนิ ดี
ถกหนงั กาพร้าของตวั เองกิน
แขง่ ขนั กนั ทามาหากิน
มาเส่ือผืนก็มีแคเ่ ส่ือผืน บนธรณินเชื่อมทกุ แคว้นฟ้ า
หมอนนอนกลางคนื ก็หมอนใบเกา่ นง่ั เรียนในโลกกว้างนภา
มือก่ายหน้าผากตากเดือนดาว เพ่ือนเรียนทกุ หย่อมหญ้าเป็ นห้องเดียวกนั
เหนบ็ หนาวกอดหมาขีเ้รือ้ นพออนุ่ ใจ
คา่ เลา่ เรียนนนั้ แสนแพง
ผีสางนางฟ้ าไมม่ าหลอก จา่ ยเป็นแรงกายขายเหงื่อไหล
บางครัง้ บอกแบง่ กนั กินเจ้าท่ี
ของถวายเจ้าบ้านเรือนของดี-ดี เป็นนกั ศกึ ษาผจญภยั
แยง่ กินของผี-ผี นกั การเมืองชอบเหมือนกนั สขุ ทกุ ข์ มากมายเป็นบทเรียน

ตายไปคงเผาพร้ อมเส่ือผืนหมอนใบ ทกุ คนตา่ งสอบไลไ่ ด้ที่หนงึ่
ไมม่ ีวนั ได้ใกล้พรมทองยองใยคา่ ที่ซง่ึ คะแนนวดั จากร่างกายเฉา
เก่ียวหญ้า เลียกระดกู ฆา่ เวลา
ก่อนหลบั ตาพนั ตวั ด้วยเส่ือผืนหมอนใบ มีบดั ดชี ้ ื่อไอ้เงา
เป็นเพ่ือนตายทกุ ค่าเช้ายนั ในโลง

12

โรงรับจานา ใต้สะพานลอย

แตง่ ตวั ใสส่ ทู ผกู ไท หรือพายโุ หมกระหน่า
เพ่ือไปเย่ียมไข้ทรัพย์สิน ขโมยคืนค่าอนั ฉ่าหวาน
ชอบเจ็บป่ วยไข้เป็นอาจนิ ต์ ทงิ ้ ความทกุ ข์ความทรมาน
นอนหายใจรวยรินอยโู่ รงรับจานา ให้ค่าคนื ของบางคนยาวนานกวา่ ใคร ใคร

ทองบบุ บ้บู เี ้ส้นสดุ ท้าย บนสะพานที่เตม็ ไปด้วยรถหรู
ไมส่ บายมาหลายหน ยงั มีบางคนนอนขดุ ค้กู บั ความหนาว
จาต้องแบกหน้าใช้คา่ ตน ทาสงครามกบั ความหวิ อนั ปวดร้าว
เลีย้ งเจ้านายขดั สนเป็นประจา
แทรกผา่ นร่างบางเบาไร้เหลวแล
เพียงเพื่อให้คนยอมรับ
มีโทรศพั ท์หรูเครื่องใหม่ นา้ ทว่ มนยั น์ตาทกุ ฤดกู าล
ท้องไส้ก่ิวแทบขาดใจ หม่ คลมุ ร่างกายกร้านเพียงผิวหนงั
ไมเ่ ป็นไรยิม้ ร่ืนกลืนเศษทอง จะก่ีรัฐบาลก่ีนโยบายเหมือนจริงจงั

ใคร-ใคร ตา่ งชื่นชมเปลือกนอก ยงั มีคนนงั่ ร่าไห้ในทกุ ค่าคนื
เนือ้ ข้างในถลอกปอกเปื อกเหม็น
ใช้ชีวิตทา่ มกลางความศวิ ไิ ลซ์ด้วยลาเค็ญ ทกุ ค่าคืนเหล่านนั้ มนั ยืนยาว
เพียงเพ่ือเป็นท่ียอมรับของสงั คม ความสขุ ที่ใครบอกเพียงชวั่ คราวหายไปไหน

พบหน้าแตค่ วามทกุ ข์อยรู่ ่าไป
ก็เป็นประชาชนที่ร่าไห้อยกู่ บั ความเทา่ เทียม

13

ใครคือประชาชน ประชาชนเลือกตงั้ เป็ นหรือเปลา่
หรือเลือกแตฟ่ างข้าวไลน่ กหนู
ประชาชนคือใครกนั ที่ออกมาหาเสียงเลิศนโยบายชู
มีชนชนั้ กบั เขาหรือไม่ ท้ายสดุ ใช้ประชาชนเป็นหนทู ดลอง
เป็นคนท่ีเดนิ มาเดนิ ไป
หรือคนเดนิ ไมไ่ ด้ตาบอดหหู นวกไร้เสียงในลาคอ ประชาชนตายด้วยอดุ มการณ์
หรือตายด้านด้วยเงินเลก็ น้อย
เขาพดู ภาษาอะไรได้บ้างหนอ หรือตายเพราะความหวงั อนั เล่ือนลอย
ภาษาที่พอหาเงินเลีย้ งยาไส้ คอยวนั จะได้รับความเป็นธรรม
ภาษาท่ีหากินกบั ประชาชนด้วยกนั ไป
หรือภาษาอะไรที่รวยทางลดั วนั นีฉ้ นั ยงั ไมเ่ ข้าใจ
วา่ ใครไหนเป็นประชาชนคนสาคญั
พวกเขาสวมเสือ้ ผ้ากนั ยงั ไง
หรือไมส่ วมอะไรในคอนโดหรู คนท่ีตอ่ ส้ชู ีวิตในทกุ ๆ วนั
เอารัดเอาเปรียบคนขายปลาทู หรือวา่ เป็นคนท่ีคอยความฝันอนั เสรี
ที่แตง่ ตวั เลิศหรูเหมน็ สาบคนด้วยกนั

แล้วอาชีพที่ประชาชนทา
มนั อาชีพสนั หลงั ของชาตไิ หม
หรืออาชีพหลอกลวงโกงกินไว
ก็ไมเ่ ข้าใจทาไมประชาชน เป็ น ประชาจน

14

ศกึ ลูกหนัง เดก็ บ้านนอก

สวมเสือ้ เมสซี่เตะบอลบนดนิ แดง โตมากบั เศษดิน
เลีย้ งเลือ้ ยใตต่ ะแคงบนเท้าหนงั วง่ิ เลน่ กบั เศษหญ้า
ในสนามดงดอยสเตเดีย้ มลกู รัง ฝึกเดนิ บนคนั นา
ศกึ ลกู หนงั ขนานแท้แลเท้าเปลือย เที่ยวหาปลาในนาโคลน

เอาเกิบเป็นเสาโกลทงั้ สองข้าง มีววั ควายเป็นตราประจาตระกลู
เส้นรอบขอบสนามเป็นขนุ เขา ที่เกือ้ กลู ให้นาข้าว
ข้างละสบิ ห้าผ้เู ลน่ ไมร่ วมเงา
กรรมการไมม่ ีเป่ าวา่ กนั เอง มีสายรุ้งหง่ิ ห้อยและแสงดาว
เป็นเพื่อคราวเหน็บหนาวกบั ความจน
แข้งขาเป็นลายแทงขมุ ทรัพย์
กบเขียดเข้าไปหลบั ไปจาศลี บ้านเรือกว้างใหญ่แคพ่ อนอน
วิง่ ไปด้วยความฝันบนผืนดนิ เอาทอ่ นแขนพอ่ แมเ่ ป็นหมอนหนนุ
เป็นเกมส์ถ่ินศกึ ฟี ฟ่ านานาพนั ธ์ุ ฝาไม้ฟากแตค่ ละเคล้าความอบอนุ่

ไลเ่ ตะไปด้วยความฝัน มีความรักละมนุ คอยเฝ้ ายาม
วา่ สกั วนั จะเป็นทีมชาตชิ ดุ ใหญ่
อาหารการกินหาไมย่ าก
ตอนนีเ้ป็นลีกศกึ เกรียงไกร เดด็ เอาจากข้างรัว้ สวน
เป็นทีมที่หลวงพอ่ ให้ใช้สนามวดั คณุ ตาเป็นนายแพทย์ยามรัญจวน
พืชในสวนเป็ นยากินยาทา

15

ฉนั เหน็ นา้ พงึ่ เรือเสือพง่ึ ป่ า คนกับผี
ฉนั เห็นชาวนาพง่ึ เคียวเกี่ยวข้าว
พวกฉนั มนั ติดเชือ้ จน
ฉนั เหน็ ปลาพงึ่ เมือกคาว ทกุ แหง่ หนไมว่ า่ งเว้น
ฉนั เหน็ พ่ีคล้าวกบั ทองกวาวกดั ก้อนเกลือกิน เป็นชนชนั้ แรงงานทกุ ข์ลาเคญ็
มองเห็นเศษขยะเป็ นเงินเป็ นทอง

เจบ็ ป่ วยไข้ใจกายแทบขาด
เขาหามไปสาดรดนา้ มนต์ขลงั
เอาเทียนไปจดุ เสริมชะตาวา่ ผีรัง้
แล้วไปนง่ั สืบชะตา ยถาสพั พี

หมอผีบอกวา่ ไปฉ่ีใสผ่ ีร้าย
มนั อยากกินไวน์แกล้มต้มไก่

โถไ่ อ้ผีหา่ จงั ไร
กไู มร่ ู้จกั ไวน์อะไรของมงึ อยากกิน

รู้จกั แตเ่ หล้าขาวสรุ าชมุ ชน
ท่ีคนหาเช้ากินคา่ ตา่ งพร่าหา
เหน็ดเหน่ือยจากการงานนานา
ได้สกั ขา่ ได้สกั ตอง หลบั ฝันดี

16

ผีนงั่ กล้มุ กมุ ขมบั ข้าก็สบั สนอบั จนปัญญาผี
หมอโทษกกู ินตบั คนจนผลาญ เป็นเจ้าที่ไมม่ ีคา่ รถโดยสาร
หาสาเหตไุ มไ่ ด้ยามทรมาน จะเข้าเมืองใหญ่ก็กลวั จะหลงทาง
อยแู่ ตบ่ ้านไมเ่ คยออกจากคอกนา
หาวา่ ผิดผีบ้านผีเรือนตน
ตายเป็นผีอยบู่ ้านคนจน
ไมเ่ ข้าใจหรือกกู ็อดอยาก ไมม่ ีฤทธ์ิอภิสทิ ธ์ิชนเหมือนผีใหญ่
เหน็ มงึ ลาบากหากินทกุ ค่าเช้า
กกู ็เชน่ กนั หากินของหวานคาว กฎหมายกฎผีตา่ งกนั ไซร้
ทกุ ค่าเช้าเห็นพวกเอง็ ถวายแตก่ ล้วยท้ายไร่นา บางครัง้ ได้แตไ่ ห้เพราะกฎผีรังแก

พวงเอง็ สง่ ลกู หลานไปเรียนในเมืองใหญ่
เรียนมาเรียนไปกลบั มาท้องเสียน่ี
แล้วแบกหน้ากลบั บ้านไร้พอ่ คนดี

แล้วพวกเอ็งก็โทษกทู ่ีไมป่ กปักรักษามนั

เอาปื นมายงิ บ้านกทู ี่เอ็งสร้าง
ร่อแร่บอบบางเหมือนบ้านเอ็งเจ้าของ

ดา่ ทอปล่อยให้ลกู ข้าตงั้ ท้อง
ไมป่ กป้ องไมร่ ักษาทายาทบ้านเดียวกนั

17

ปั้นดนิ ให้เป็ นดาว อย่ากลัวฉันเลย

ปัน้ ดนิ ให้เป็นดาว เร่หาบขายเกสร
เพื่อพร่างพราวบนฟ้ า บนถนนนครฟ้ า
แตง่ องค์ทรงเครื่องนานา รถเนืองแนน่ ตา
เสมือนบพุ ผาอวดโฉมตน หรูหราและเส็งเคร็ง

เบง่ บานในทกุ ฤดู รูปลกั ษณ์กบั เกสร
ทา่ มกลางภมรหมพู่ ิษร้าย ตา่ งกนั ราวคอ่ นฟ้ า
ด่ืมกินเกสรบนเรือนกาย คนในรถกลวั มายา
เขาวา่ อยา่ เปิ ดซือ้ มนั
ดจุ ถวายให้ชื่นชม
อายฉุ นั เยาว์น้อย
อาบกินแคช่ วั่ ยาม ต้องใช้สอยเงินหมนุ
มไิ ถ่ถามยามมอดม้วย ใช้กายร่างลงทนุ
จนเขญ็ มง่ั มีฤาร่ารวย สดู ดมฝ่ นุ ควนั รถรา
เมื่อหมดสวยจงึ มีคา่ เพียงข้ามคนื
วนิ าทีมีคา่ นกั
อวสานหมคู่ วามหอม ดอกรักหาบแห้งเฉา
ไร้ดมดอยด้วยสงั ขาร เพียงไฟแดงชว่ั คราว
จาต้องกลบั สวรรค์วิมาน ฉนั หวงั เขาซือ้ รักดม
ทงิ ้ ร่างเนา่ กร้านเพราะแดดเลีย

18

เคาะกระจกรถหรู วีรบุรุษยาจก
เขาขดู่ ้วยหยาบร้าย
เดีย๋ วเชือ้ จนตดิ มากมาย ยืนมองช้างหนั หน้าเข้าหากนั
ไปเคาะรถอ้ายเกา่ ข้างกนั สาหรับฉนั มนั เป็นฝันหวาน
แตเ่ งินในกระเป๋ าอบั เฉามานาน
มาลยั ฉนั แมป่ ันให้ ได้แตก่ ลืนนา้ ลายซา่ นชมุ่ คอ
เพียงเพ่ือขายถวายฉนั ท์
เพียงเศษเหรียญในแจกนั ฉนั หาเงินได้เพียงน้อยนิด
ให้ชีวิตฉนั ได้เลา่ เรียน สจุ ริตในการงานอาชีพเก่า
เก็บขวดหาเลีย้ งความหิวมาแตเ่ ยาว์
ฉนั ไมใ่ ชผ่ ้รู ้าย เศษเนือ้ เนา่ คืออาหารชนั้ ดี
ฉนั หาบขายไว้เตมิ ฝัน
อยใู่ นรถหรูมากหลายพนั เอามาตากแดดพอหายเหม็น
แคห่ ยิบเศษเหรียญนนั้ แลกเกสรงาม ตกเย็นก็เอาเผาสมุ ไฟให้แห้ง
แล้วแตง่ ตวั ชดุ เก่ามอมแมม
นงั่ แสร้งข้างถนนวา่ เลิศเลอ

เคยี ้ วเนือ้ ไปนานกวา่ จะขาด
เบรี ์ยก้นขวดรสชาตเิ ปล่ียนเล็กน้อย
หยิบมาจากหน้ าร้ านเหล้ าคืนคอย
ยกั ไหลว่ า่ อร่อยสิบขวดรินรวมกนั

19

นง่ั กอดเขา่ แหงนมองนภา มีอะไรไม่เท่าเทียม
ตะโกนวา่ จนั ทร์เอย๋ จนั ทร์เจ้า
ขอบคณุ ที่อยเู่ คียงมานานเนา โอ้พษิ ร้ายเรือ้ งรังขงั ในท่อ
คนื ไหนไมเ่ หน็ เจ้าหลบั ไมล่ ง เอามาทอเป็นเสือ้ ผ้าใส่
หอมกล่ินคนเสียสละตงั้ มากมาย
บางคืนฉนั หวั เราะเยาะ เหตไุ ฉนมนษุ ย์ถึงได้กลิน่ ตา่ งกนั
ไอ้หนใู จเสาะไมก่ ล้าเข้าบ้านใหญ่
อยากลิม้ ลองข้าวปลาใต้โคมไฟ นา้ หอมกลิ่นนนั้ มนั เสียสละ
ที่เผาไหม้แม้กระทงั่ เพชรพลอย นบั ถือธรรมะแหง่ ความเทียมเทา่

ขอบคณุ หนทู ่ีว่ิงเลน่ เป็นเพื่อน มีร่างกายมีตวั ตนและมีเงา
แม้เจ้าเป็นโรคเรือ้ นเศษอาหาร เหมือนในความจริงตา่ งเพียงเงาแหง่ เงินตรา
ไมแ่ ตกตา่ งจากข้ามนษุ ย์มาร
กอดเขา่ นงั่ นอน ยามตะวนั ลบั ฟ้ า พิษร้ ายเราสร้ างจากที่ไหน
ท่ีจิตใจหรือเพียงเปลือกเห็น
หาบเศษขวดไมเ่ คยหาบทกุ ข์
หาบความสขุ ไมแ่ บกอตั ตา นบั ถือดถู กู จากท่ีเป็น
หาบความหิวเพียงเลีย้ งกายา หรือท่ีเหน็ เปลือกนอกบอกอะไรได้จริง
หาบเวลาช้าเร็วถงึ เส้นชยั เดยี วกนั
เม่ือหไู ด้ยนิ ทานองเดยี วกนั
มงึ เธอ กู ฉนั แตกตา่ งกนั ไฉน
รูปร่าง หน้าตา ภาษา ผวิ พรรณ ชาตเิ ชือ้ ตา่ งกนั เชน่ ไร
คาวา่ มนษุ ย์ แท้จริงตา่ งกนั แคไ่ หน หรือมีอะไรไมเ่ ทา่ เทียม

20

แม้คนเถ่ือนไม่เคยทักก็รักกัน มีเงินเขาก็นบั วา่ เป็นน้อง
มีทองเขาก็นบั วา่ เป็นพ่ี
หากหมาขีเ้ ป็ นเงินทอง มีบารมีเขาก็นบั วา่ เป็นเพื่อน
คนเหยียบคงไมร่ ้องให้เหน็ มีบ้านมีรถใครเขาก็อยากมาเยือน
ไมด่ ดุ า่ ว่ากลา่ วหมาเปรตเวร
คงอ้มุ เลน่ จนหมาขีแ้ ล้วดีใจ แม้คนเถ่ือนไมเ่ คยทกั ก็รักกนั

หากเหีย้ มีลนิ ้ ประดบั เพชร
กินของเนา่ กินศพเศษเป็ นอาหาร

คนก็คงวา่ นา่ รักไมส่ ามาน
อยากได้มนั มาเลีย้ งเคียงบารมี

หากควายมีเขาเป็ นทองคา
คนคงไมเ่ หยียบย่าเปรยเปรียบเขลา
ไมว่ า่ โงช่ นั้ แรงงานเอาเปรียบเรา
คงเชิดเขาควายบนหวั กลวั หายกนั

หากขีค้ นเป็นหยกนิล
กลิ่นคงหอมเชน่ ยพุ ินเลิศเลอโฉม
นา่ เอามาใสพ่ านแล้วดอมดม
ประดบั ผมกลดั เกล้าเอาอวดกนั

21

บ้างกเ็ ป็ นอย่างนัน้ ทางบ้านขดั สนอยา่ ให้ใครเห็น
รังเกียจพอ่ แมท่ างบ้านที่อยเู่ ป็น
ชีวติ ผ้คู นในเมืองใหญ่ เพ่ือให้ใครตอ่ ใครเห็นวา่ เป็ นไฮโซ
กินหลอดไฟเป็ นอาหาร
มีแสงกระพริบไว้หากินยามวิกาล ทนุ นยิ มหนนุ นาทาให้แตง่
บ้างใช้ ใต้สะพานเป็ นเรือนนอน ผ้คู นเสแสร้งแกง่ แยง่ ขนั
เพ่ือให้ตนดดู มี ีคา่ อนนั ต์
คนตา่ งถิ่นแตง่ ตวั เหมือนเจ้าที่ ไมไ่ ด้วดั กนั ท่ีคณุ คา่ จิตใจ
เหมือนลกู ผ้ดู ีเกิดท้องท่ีเขา
เพียงเพราะกลบเกลื่อนชาตเิ ชือ้ เยาว์
ไมใ่ ห้ใครเขาดถู กู วา่ เป็นลกู ชาวนา

ลบล้างความอบั อายด้วยภายนอก
แสดงออกวา่ เป็นคนไร้จนเข็ญ
ไฮโซโออ่ า่ พยายามเป็น
เพ่ือให้สงั คมเหน็ วา่ เป็นลกู ผ้ดู ี

เท่ียวกินของหรูราคาแพง
แตง่ ตวั สาดแสงด้วยตราห้อ
กระดกิ นิว้ หยาบเหมือนสอพลอ
คล้องหว่ งคอด้วยทองปลอม
เชือ้ จนกลบั ดหู ม่นิ เชือ้ จน

22

สนิ้ ไร้ไม้ตอก หเู บา

ถงึ คราสิน้ ไร้ไม้ตอก อยากพาคณุ ไปเจาะหู
มดั ววั ควายในคอกไมอ่ ยู่ เพื่อมองความจริงอยรู่ อบข้าง
วิ่งออกนอกไร่ไปไกลรู ให้ตระหนกั ถึงนา้ ลายมล้าง
รวงข้าวเคยชกู ็หกั โคน่
ใช้หสู องข้างให้หนกั เนือง
ข้าวในกามือก็แหลกลาญ
ไมส่ ามารถมดั รวมกนั ให้อยไู่ ด้ ประเทืองปัญญามาไมน่ ้อย
เป็นอาหารหนนู กจมโคลนไป เจอปากพลอ่ ยเลยอบั แสง
จะเอาอะไรมดั ใจกนั และกนั ก็โลกความจริงมนั แสแสร้ง
หวาดหวน่ั ระแวงกนั และกนั
หาสง่ิ ใดเหน่ียวรัง้ ไมเ่ จอ
เพราะเผลอทาตอกมดั หาย เสือ้ ผ้าท่ีหรูหราสวมใส่
จะหาทางกลบั คอกด้วยส่งิ ใด แคเ่ ปลือกใยใช้พลางหู
เมื่อหมดใจยากไซร้ จะมามดั สร้างมติ รให้เป็ นศรัตรู
เพียงชว่ั ครูก็เกลียดกนั
ให้อภยั ซง่ึ กนั และกนั
เธอฉนั จะสร้างตอกขนึ ้ ใหม่ นา้ ลายในลิน้ มนั ปลนิ ้ ปล้อน
เพ่ือมามดั รวงข้าวท่ีเก่ียวไว้ สารเคมีร้ายคอ่ นเตม็ ผืน
แล้วเรียกววั ควายกลบั คืนรัง ยมิ ้ เฝ่ื อนฝาดรสดาษดนื่
ดจุ บ้องปื นที่กราดยงิ

23

ล้วนมีค่า

เพชรไมถ่ กู เจียระไนก็คอื เพชร
จะไมใ่ ชเ่ ศษก้อนกรวดต่า
อยแู่ หง่ หนตาบลใดก็คา่ ลา้
จะไมต่ า่ เพราะเศษคาใคร

อีกมีดกริชแหลนหลาว
กวา่ จะคมวาวแหลมกล้า
ก็เคยเป็ นเศษเหล็กมา
ถกู ทบุ ตีนานาผา่ นร้อนเย็น

หากยงั เป็นเพียงหยดนา้ ค้าง
ที่สายสางก็จางหาย

ก็จงเป็นหยดนา้ ค้างแววประกาย
ท่ีอาทิตย์หมายได้พบในทกุ วนั

ทกุ ๆ ส่งิ ล้วนมีคา่ ในตน
อยา่ นาเอาเศษคาคนกลา่ วร้าย

ที่มีคา่ เพียงเนา่ นา้ ลาย
มาขวางกนั้ เป้ าหมายของชีวิต

24

สังคมนิยมทุน เป้ าหมายเดยี วกัน

เม่ือสงั คมนยิ มทนุ สายตาสองดวงทอดประกาย
ความสมดลุ จงึ เปล่ียนผนั วาดเส้นความหมายแหง่ หวงั
ความดีในชีวิตจงึ เงียบงนั ทกุ อาชีพล้วนหาเงินเพ่ือประทงั
ใคร-ใครตา่ งฝันถึงความร่ารวย ให้ได้ซงึ่ ความหวงั ในบนั้ ปลาย

หตู าปากไร้สตติ ้องมืดบอด ในตลาดสบั สนวนุ่ ขาย
อ้อมกอดคนมีเงินจงึ อบอนุ่ เป้ าหมายยงั เป็นเส้นความหวงั
ดอกไม้บอบบางยอมลงทนุ ภาพท่ีวาดสสู่ ายตาล้วนพลงั
แก้ผ้าซบไออนุ่ แลกซง่ึ ทรัพย์ สร้างความหวงั เป็นหยกนลิ ด้วยหนิ เงิน

ปิดหปู ิดตาปิดปากในความดี ลกั เลก็ ความถกู ต้องอนั เล็กน้อย
เส่ียงชีวติ ยอมพลีให้ความชวั่ ร้าย ให้ผ้คู นได้ใช้สอยสนิ ค้าขาย
นา้ ลายฟมู ปากบนความอยากมากมาย
ยอมทาอะไรก็ได้ผิดบาปไมก่ ลวั เกรง เก็บความจริงในสินค้าแววประกาย
ที่ซงึ่ เป้ าหมายตอ่ รองด้วยเล่ห์กล
ลืมหรือไรชีวติ เดนิ ไปบนเงากรรม
กระทาชว่ั แม้เหน็ ผลช้า ฝ่ ายหนงึ่ หวงั จะขายความหวงั
อีกฝ่ ายหนง่ึ ประทงั อยากได้เป้ าหมาย
แตใ่ ครเลา่ หนีกรรมพ้นเคยทามา ตอ่ รองแลกมาด้วยเหลี่ยมเลห่ ์มากมาย
ชาตนิ ี ้ชาตหิ น้า ยอมต้องรับผลของตน ตา่ งคนตา่ งเป้ าหมาย คือ สง่ิ เดียวกนั

25

ใครเป็ นผู้รักษากฎหมาย รู้แล้ววา่ ใครคือผ้รู ักษากฎหมาย
ก็แพะนนั่ ไงถามใครก็รู้
ใครเป็นผ้รู ักษากฎหมาย
ชาวบ้านสร้างเมรุในป่ าช้า ร้องแบะ แบะ เขาฆา่ บชู าชู
ฤาคนขายเนือ้ ขายผกั ปลา ร่าไห้อยกู่ บั ความศกั ดส์ิ ิทธ์ิของตน
หรือวา่ คนโลกมืดที่นงั่ ขอทาน

กฎหมายศกั ดสิ์ ทิ ธ์ิสาหรับใคร
สาหรับไอ้คนจนคนผลาญ
หรือศกั ดสิ์ ิทธ์ิกบั ผ้พู ิการ
ทาไมนายธนาคารถึงคบหามนั

บางครัง้ เขาซือ้ ขายมนั ไมก่ ี่ร้อย
ขอนดิ หนอ่ ยพอเป็ นคา่ นา้ ส้มนา้ หวาน

นา่ รักนา่ หยิกยามวกิ าล
แตท่ รมานกบั ผ้ไู มร่ ู้จกั มนั

หน้าตาบางคราชา่ งอปั ลกั ษณ์
เศษไม้หกั ก็มนั เกลียดดวุ า่
จะได้กินข้าวแกงในกรงพนา
มนั ชอบกินนา้ ตาของคนจน

26

นา้ ตามาจากไหน อานาจมืดนอกระบบ

หรือนา้ ตาเกิดมาคคู่ วามจน อานาจมืดกาลงั สวา่ ง
ทกุ แหง่ หนไมเ่ คยวา่ งเว้น ใช้ลบั ลวงพรางสร้างถกู ต้อง
คอ่ ย-คอ่ ยกอบโกยกินเงินทอง
หลง่ั รินอยทู่ กุ เช้าเย็น ใครตรวจสอบต้องถกู โทษทณั ฑ์
ไมเ่ คยวา่ งเว้นแม้ยามหลบั ตา
อะไร-อะไรของตนดดู สี นิ ้
เป็นบอ่ นา้ ท่ีไมเ่ คยเหือดแห้ง มวั เมาอานาจจนชินนิสยั
จะฤดแู ล้งหรือฤดหู นาว ฝังรากลกึ ลงสนั ดารจญั ไร
ในเมืองฟ้ าหรือดาราดาว พวกพ้องก็เลียไขจ่ นเป็นสีชมพู
แม้แตใ่ ต้บาดาลหนาวอเวจี
พระเณรเถรชีก็ถกู สาป
ไหลรินอยใู่ นป่ าแลเมืองฟ้ า ให้เป็นเตา่ คาบกินเศษเหรียญ
ทกุ หย่อมหญ้านา้ ตาบา่ ไปถงึ ผกั ที่กินลงท้องต้องอาเจียน
ในป่ าช้าสะพานผีย่งิ อือ้ องึ
หยดไปถึงวดั วาขว่ งแดนธรรม ถกู เฆ่ียนทบุ ตีด้วยเลห่ ์กล

เป็นต้นนา้ จากความรู้สกึ ดาบเทวดาอย่ใู นมือผีหา่
ตนื ้ ลกึ ในใจใครจะรู้ ควกั ลกู ตาเทวดาทงิ ้ สนิ ้
ต้องใช้หวั ใจขดุ ค้นดู เกลือกกลวั้ จมจอ่ มในมลทิน
หอบทรัพย์สนิ ประชาชนอยบู่ นอตั ตา
อาจรับรู้วา่ นา้ ตาอาจมาจากใจ

27

4.0 เปิดกลีบเกสรแลกไลค์ แขง่ กนั
ชมพชู มชอ่ นบั อนนั ต์ เปิด live
เดนิ ทางมาถงึ เลข 4 ชื่อเสียงเพียงข้ามคนื Life โดง่ ดงั แซซ่ ้อง
อะไร-อะไรก็เร็วดีไปเสียสนิ ้ ก่อนโพสต์ครีมขาว หอยทาก ชะโลมกาย
ตา่ งเมืองตา่ งทวีปตา่ งดาวก็ยลยนิ
เห็นหน้าได้กล่ินกนั ใกล้ไกล

จะตายทงั้ ทีก็ถ่ายทอดสด
เห็นหมดตายยงั ไงไปเป็นผี
ยกเว้นวิญญาณไมเ่ ห็นลอยออกจากร่างสกั ที
พฒั นาระบบสิอยากเห็นเหมือนกนั

เม่ือก่อนอยากเห็นเนือ้ นมไข่
ยากบรรลยั ขาออ่ นยงั ไมไ่ ด้เห็น
เดยี วนีแ้ ก้ผ้าโชว์ทกุ เช้าเย็น
สง่ิ ใดอยากเห็นเดย๋ี ว live สดให้ดู

ทอ่ งเท่ียวไปในโลกโซเชี่ยว
อะไรเคยเคยเหี่ยวลกุ ขนึ ้ ยืนชีห้ น้า

โบว์ทอกโบว์ดาโบว์ชา้ กามา
โบว์รักสีแดงจนิ ตนาก็ครอบงา

28

แก้ผ้าอาบแสงจันทร์ เพียงเพ่ือให้ผ้อู ื่นพบเสรี
นอนอิ่มเปรมปรีดไ์ิ มฝ่ ันร้าย
แก้ผ้าอาบแสงจนั ทร์ แม้ตวั ตนจกั สนิ ้ ชีวาวาย
เอาดาวนบั อนนั ตม์ าล้างหน้า สดุ ท้ายขอแก้ผ้าอาบแสงจนั ทร์
ให้บงั เกิดเชิดแสงแหง่ ศรัทธา

แล้วสวมเสือ้ ผ้าแหง่ เสรี

พนั ศีรษะด้วยสายรุ้ง
ที่โค้งค้งุ บนนาข้าว
ใช้เคยี วเกี่ยวความปวดร้าว
ขว้างทิง้ เมล็ดข้าวแกเ่ สรีชน

กอบเอานา้ ค้างมากลืนกิน
แล้วโผบนิ ไปกบั เมฆฝ้ า
โปรยฝนหยาดหยดทว่ั ผืนพสธุ า
แม้หลงั่ ตาบนความหนาวหทยั

เดนิ ลาพงั บนทางสายเปล่ียว
เตม็ ไปด้วยเขีย้ วพิษร้าย
คมศาสตราคมนา้ ลาย

กวา่ จะถึงท่ีหมายแทบสิน้ เนือ้ ประดาใจ

29

จติ สาธารณะ

ช่ืนชมความก้าวหน้าเทคโนโลยี
ที่ว่งิ ร้อยลีร้ วดเร็วนกั หนา
พืน้ ดนิ เป็นดอกตกึ ผดุ นานา
จนดอกหญ้าไมม่ ีที่ยืน

ไปไวกวา่ คนดมี ีศีลธรรม
จติ สาธารณะระส่าทวั่ ทกุ หน

เดก็ ผ้ใู หญ่เกือบทกุ คน
ถกู ขโมยจิตสาธารณะพ้นจากใจ

นา้ เนา่ ขยะเหมน็ ทวั่ ทกุ ที่
แล้วมาชีเ้ทศบาล อบต. เพกิ เฉย

แท้จริงใครเลา่ ท่ีละเลย
ทงิ ้ ขว้างเมนิ เฉย บอก ใคร-ใคร ก็ทา

มวั แตเ่ รียกร้องหาคนแก้ปัญหา
แตห่ ตู าตนทาบอดใบ้

จติ สานกึ สาธารณะคือเรื่องใหญ่
ถงึ พฒั นาแคไ่ หน หากไร้จติ สาธารณะ ไมม่ ีวนั พบปะความเจริญแท้จริง

30

อานาจ สัตว์ประหลาดพงุ ใหญ่ 1

เหลา่ หมเู่ ปรตผีพราย สตั ว์ประหลาดพงุ ใหญ่
อยากขนึ ้ นงั่ บลั ลงั ก์ใหญ่ กินปนู หินดนิ ทรายเป็นอาหาร
กบั อีแร้งแสร้งป่ าวไป อาหารหลกั คอื งบประมาณ
วา่ โคน่ ล้มหมอู่ ้ายเฒา่ ลง
ระบบเผาผลาญก็โคตรไว
จง่ึ เกิดสาแดงฤทธิ์
อามหติ ด้วยนา้ ลายกลา่ ว มีมือขวาเป็ นแมท่ พั ใหญ่
ปนเปื อ้ นนา้ เมือกคาว มีมือซ้ ายเป็ นเศรษฐี
เพื่อจะก้าวนงั่ บนอาสน์ทอง
มีเท้าขวาเป็ นปราชญ์เมธี
เท่ียวซอ่ งสมุ กาลงั พล อีกเท้าซ้ายมีฤทธ์ิเกรียงไกร
ตะโกนกลา่ วเทจ็ ร้าย
ตไี ขใ่ สค่ วามเดือยดาย มาใหม-่ ใหมเ่ ป็นขอทาน
วนั หนงึ่ หมายเป็นคางคกขนึ ้ วอทอง เที่ยวกราบกรานกบั ต้นข้าว

วนั นนั้ จกั เกิดอาเพศ รักแมน่ า้ แสงจนั ทร์ดาว
เมื่อหมผู่ ีเปรตขนึ ้ เป็ นใหญ่ กบเขียดควายเฒา่ เราญาตกิ นั
กินซากศพอปั สรเทวดาไป
แล้วเผาไหม้ทงั้ ขว่ งแก้วอาราม จนความละโมบบนหนงั ตา
แสดงฤทธ์ิกล้าบอดใบ้

ลืมต้นข้าวสายนา้ เดือนดาวไป
พงุ เลยใหญ่เป็นสตั ว์ประหลาด พิฆาตรอยไถแปร

31

บัญชีมีช่ือไร้ตวั ตน ควักหัวใจให้กิน

สตั ว์ประหลาดพงุ ใหญ่ อยากควกั หวั ใจให้กิน
เคยี ้ วคาบเงินวิญญาณผี เพียงเพ่ือให้ยพุ ินเหน็ คา่
ผีเหลือช่ือทงิ ้ ไว้ในบญั ชี อยากแลเ่ นือ้ เถือกายา
ผีตวั ที่ตวั ตายมลายแล้ว แลห่ นงั กาพร้าเปิ ดใจให้ดู

ตายแล้วเหลือเพียงช่ือ เผ่ือเจ้าจะเหน็ รักแท้
ให้ผีกระสือรับเงินก้อนใหญ่ ท่ีไมใ่ ชแ่ คเ่ ผนิ ผวิ หนงั
มนั กินมมู มามและฟมู ฟาย ข้างในวิญญาณท่ีจริงจงั
บ้างหาบไปไว้กบั ชื่อญาตเิ ครือ มนั ยงั มีเพียงเจ้าทกุ ฤดู

กินกนั ฉนั พี่น้อง หากรักเป็ นเป็ นผืนดนิ
หมายปองให้อิ่มถ้วนทว่ั จะยกธรณินสิน้ ให้เจ้า
ใครกล้าตรวจสอบความเมามวั หากรักคอื นภาทงั้ โลกเรา
ไมน่ านเนือ้ ตวั จะดบั สนิ ้ ตามไป คงมอบให้เจ้ามเิ ก็บไว้เผ่ือใคร

ไมไ่ ด้แอบกินเสียหนอ่ ยนี่ คา่ รักเปรียบกนั ท่ีไหน
ก็มนั เป็นเงินปากผีมใิ ชห่ รือ ที่เงินตรามากล้นคา่
สตั ว์ประหลาดสตั ว์ประเหร่อมี หาซือ้ ทกุ สรรพส่ิงแลกเจ้ามา
ขอกินเงินปากผีผิดกระไร แล้วจง่ึ จะเห็นคา่ ในรัก

32

หนุ่มนาข้าว ฮลั โหลแมส่ ิน้ เดือนแล้วใยช้า
สง่ เงินตรามาให้ลกู ต้องใช้สอย
บ้านของพี่ทานาท้ากาลแล้ง มหาลยั เรียกเก็บคา่ เทอมคอย
สบิ กวา่ แหง่ แปลงไร่ไกลสดุ หู คา่ ใช้สอยจิปาถะจากการเรียน
ต้องแบกเสียมแบกจอบก่อนกลบั รู
รังที่อยเู่ ป็ นสบิ ล้านสะท้านบ้านนา พอ่ ไมต่ ้องถามไถว่ า่ ใช้เยอะ
พอ่ เช่ือเหอะใช้เพ่ือเรียนเพียรศกึ ษา
อีกแปลงไร่ไกลตาบนป่ าเขา
ใต้ร่มเงาสวนลาไยไพรลิน้ จี่ ภาษาปะกิดพอ่ เข้าใจหรือไรนา
อีกสวนหอมไร่ส้มมะละกอมี คา่ อิเล็กตร้าอิเลก็ ตรอนพอ่ ไมเ่ ข้าใจ
พอ่ ของพี่เป็นเจ้าของน้องอยา่ กลวั
สง่ ให้ลกู มนั เถอะพอ่ ลกู เราเรียน
ดโู ปรไฟล์ของพ่ีดดี ีกอ่ น ไปอา่ นเขียนรัว้ มหาลยั ในเมืองใหญ่
อยา่ ตดั รอนถอนตวั มวั่ คาเขา โทรไปถามเช้าเยน็ บอกร่าเรียนอยรู่ ่าไป
ทงั้ รถยนต์ทงั้ ไอโฟนมีแตเ่ รา คงตงั้ ใจแตเ่ ลา่ เรียนอา่ นเขียนตลอดเวลา
คาที่เขากลา่ วพ่ีจนอยา่ สนเลย
เรื่องหนีส้ ินก็อยา่ ให้ลกู มนั รู้
เจ้าจะกินอะไรในเมืองนี ้ เด๋ยี วหดหเู่ สียการเรียนเป็นคนเขลา
ร้านไหนที่วา่ แพงแล้งคนขดั สน
อีกไมน่ านเรียนจบภมู ใิ จเรา
จะพาเจ้ากินเที่ยวดวงกมล โตเป็ นเจ้าเป็นนายคนดงั หวงั วาดไว้
ช็อปทวั่ หนแหง่ ห้างแคน่ า้ ล้างตนี

33

สาวไฮโซ คาเตอื นจากเพ่อื นรัก

นี่พวกมงึ ดนู ี่ไอทีใหม่ มงึ ระวงั ตวั บ้างก็ดนี ะ
แฟนซือ้ ให้พงึ่ ออกแคบ่ อกเขา เดย๋ี วจะหาเพ่ือนไมเ่ ตอื นเสมือนปล่อย

เขาก็แจ้นไปซือ้ ให้กบั เรา เขาอาจหวงั ผืนร่างกายจงึ เฝ้ าคอย
แหมพ่ีเขาชา่ งเอาใจกระไรจริง ก็เลยปลอ่ ยให้เหย่ือทงึ ้ คอ่ ยดงึ กิน

อีกกระเป๋ าใบใหมจ่ ากตา่ งเทศ ไมต่ ้องมาสอนกอู ีเพ่ือริษ
ของแท้เกรดเอเอดาราหวิ ้ หรือมงึ อจิ ฉากทู ่ีดสู วย
ได้แฟนหลอ่ หน้าตาดีแถมร่ารวย
เพียงแคก่ แู กล้งล้มเป็นตระคริว หรือมงึ ด้วยที่อยากคาบไปกินเอง
เขาก็หวิ ้ ไปซือ้ รักษาทนั ที
กขู อเลกิ คบกบั มงึ เสียวนั นี ้
แคเ่ ดือนเดียวดพู ี่เขารักกมู าก เพ่ือนอปั รีย์ใช้คาเตือนเอือ้ นเอย่ ปลอ่ ย
เพียงกหู ากเอ่ยวาจาไมก่ ล้าหือ
กระดกิ นิว้ เขาสน่ั หางครางครือๆ แท้ท่ีจริงมงึ อิจฉาเฝ้ าตาคอย
พาไปซือ้ พาไปช็อปประโลมใจ แล้วก็คอ่ ยหาหนทางแยง่ จากกู

อีกเสือ้ ผ้าดาราใสซ่ ือ้ ให้หมด ก็แล้วแตค่ ณุ เพ่ือนจะคิดเถิด
ไมต่ ้องรอลดราคาก็ซือ้ ให้ แล้วถ้าเกิดเรื่องขนึ ้ มาอยา่ วา่ ฉนั
เคร่ืองสาอางรองเท้าแสนชื่นใจ ก็หวงั ดีด้วยจริงใจเลยเตอื นกนั
อะไร ๆ ก็ได้หมดถ้าสดชื่น คนอื่นบอกฉนั ชายผ้นู นั้ แท้จริงจน

34

เช่ือไมเ่ ชื่อก็แคร่ ะวงั ไว้ หมดหวาน
จะเสียหายอะไรให้ปวดหวั
รักษาเนือ้ รักษาใจอยา่ เมามวั อนั วนั ชื่นคนื สขุ สนกุ ลา้
ในคายว่ั ในเงินตราในเวลาสนั้ ชว่ั คราว เริงระบาฉ่าหวานปานโลกหยดุ หมนุ

ปาทอ่ งโก๋ยงั อายในคคู่ ณุ
โลกจะหมนุ หรือหยดุ เดินก็เพลนิ ทกุ ค่าคนื

หากแตใ่ จไมอ่ าจเท่ียงเมื่อกาลเปลี่ยน
เหมือนความเล่ียนรสอาหารทานทกุ หน

ความจาเจในรสหวานท่ีเร็วรน
ยอ่ มเปล่ียนคนให้หมดหวานไมน่ านยืน

หนมุ่ นาข้าวคายอ้อยออกจากปาก
เหลือแตซ่ ากที่หมดหวานสาราญหาย

สาวไฮโซนา้ ตาตกแทบหมดกาย
นอนดนิ ้ ไห้ร่าร้องเหมือนสิน้ ลม

อนิจจายถากรรมซา้ เตมิ ให้
ประจาเดือนหมดไปไกลจากฉนั
ไปหาหมอหมอยินดีคณุ ตงั้ ครรภ์
เขื่อนใจนนั้ จงึ แตกแหลกไหลนอง

35

อวสานความหวาน วัยเริงระบา

ค่าคืนนีไ้ ร้ดาวเดือนเคยเกลื่อนฟ้ า คว้าเหล้าเบรี ์ยดื่มรินร่า
ท้องนภาดหู ดหแู่ ละสนิ ้ หวงั เริงระบาอย่างเฉิดฉาย
กบั แสงสีพรรณราย
หวนคาเพ่ือนครัง้ ก่อนที่เตือนกนั กบั หมหู่ ญิงชายวยั กลดั มนั
แตไ่ มห่ นั หลงั กลบั เพราะอบั อาย
บ้างแตง่ องค์ด้วยฉวยฉาย
กลีบผการ่วงสพู่ ืน้ ไมค่ ืนกลบั สายเด่ยี วคล้ายหวงั ยว่ั ยงิ่
ลาแล้วลบั โลกหลอกลวงนา้ คาหวาน ทกุ สายตาหนั มาจ้องบางสิ่ง
กมุ กล้าน้อยทแกล้วแมค่ ืนสวู่ ิมาน กระเพ่ือมพริง้ ตามเพลงมนั ส์

กลีบผกาเชน่ แมน่ นั้ ขอลงสอู่ เวจี จมกู ดสู นั เป็ นคม
เนินนมคล้ายเสริมแตง่
หนมุ่ นาข้าวจาต้องออกจากเรียนไว้ ใหญ่กวา่ ลกู เต้าแตง
หอบข้าวของกลบั ไปในถ่ินฐาน แกล้งบอกแมใ่ ห้มา
พอ่ แมท่ ราบขา่ วคราวอรุ าราน
รองเท้าสงู เทา่ ตกึ สบิ ชนั้
ใจแตกฉานก้มคกุ เขา่ ร่าไห้กบั ท้องนา เหมือนผาสงู ชนั เชดิ ฉาย
ให้เป็นผกาเดน่ กลางผกามากมาย
หนง่ึ ชีวิตพอ่ แมค่ ดิ แตง่ สร้างผกู พนั ก่อนโยกย้ายสะโพกให้ได้ชม
พดั เป่ าหอมดมอนั เท้าน้อย
เฝ้ าฟมู ฟักรักษาดจุ ใจตนผู้

ควรรักษาตนเองดงั่ ข้าวรักดินแลนา

36

จิบดื่มเมรัยดีมียี่ห้อ ขยะสังคม
แล้วยกโทรศพั ท์ล้อยี่ห้อใหม่
กระเป๋ าปลอมของก็อบยกตงั้ ไว้ รุ่งเช้าเดอื นดาวกลบั ห้อง ลบั ยาม
จกั ดเู ป็นไฮโซรุ่นใหมใ่ นวยั เกรียน แมค่ ้าขนั ปลกุ คาราม แซซ่ ้อง
คนจรค้ยุ เขี่ยหาเศษใสตาม อาหาร
บ้างมาได้สวยบ้างมาได้เสีย พลนั เสียงร้องแอ้กึกก้อง ขยะมี
บ้างได้ลกู เมียกลบั คนื ถิ่น
สขุ ชวั่ ครูทกุ ข์ชว่ั คราวจงึ เป็ นจริง ตา่ งค้นตา่ งเขี่ยคอ่ ย ค้นหา
บ้างเสียทกุ ส่ิงในวยั เริงระบา ต้นเสียงแอ้กาเนิดมา ไหนแท้
ฟังถี่ก้องร้องจากถงุ หิว้ ยา ห้างใหญ่
เปิดถงุ ไซร้ใจแมค่ ้าตกแม้ ลงดนิ

สายรกรัง้ ยงั ตดิ ห้อย สะดือ
ในกระโปรงดาเรียนร่ารือ พนั รอบ

ใครหนอชา่ งใจร้ายมือ เหีย้ มโหด
ทงิ ้ ทารกน้อยมิรู้ผิดชอบ เดียงสา

บ้างวา่ มาจากวยั ร้าย เริงระบา
ที่สมสแู่ ล้วเกิดกรรม ท้องค้งุ
หาพอ่ เดก็ บไ่ ด้กลวั กลา่ วพร่า เพื่อนผอง
จงึ นาทารกน้อยมาทงิ ้ ขยะคล้งุ คาวเหม็น

37

วยั ไหนใดเลา่ ขยะชมุ่ สงั คม คิดถงึ
ฤาวยั เลา่ เรียนงม ทิศเวงิ ้
แบบเบ้าผลิตให้ก้องหม่ นยิ มหรู หอมกลนิ่ ผมยงั ตดิ หมอน
ทิศทางใจจง่ึ คว้างเบือ้ ง อบายใน ที่เคยนอนแนบเคียงข้าง
หยอกเย้าเคล้าเคลียเอวบาง
สถาบนั ครอบครัวไร้ อนุ่ อนั ทงิ ้ ร่างหลบั ในอ้อมแขนทกุ คืน
สงั คมทนุ นิยมดนั แก่นแท้
วฒั นธรรมดงี ามแท้ชวั่ กนั้ ทางสาย สบกู่ ้อนเดมิ ท่ีผอมบาง
หากบห่ วงแหนคดิ แก้ จกั ยาก สลายสญู ยงั เจือจางด้วยกล่นิ กายเจ้า
เส้นผมหลน่ ร่วงเหลือเพียงเงา
ไร้ ร่องรอยของเจ้ าเคยอาบร่วมกนั

ห้องนอนห้องนีเ้คยคบั แคบ
วนั นีแ้ ทบกว้างขวางกวา่ สนาม
ผ้าหม่ เคยอนุ่ ก็เหนบ็ หนาวบาง
เห็นฝ่ นุ ลอยเคว้งคว้างเหงาจบั ใจ

ความคดิ ถงึ มนั กดั กินก้อนใจ
ลาไส้คล้ายไมร่ ับรู้รสอาหาร
เคยี ้ วข้าวแตล่ ะคาชา่ งทรมาน
แม้แตน่ า้ หวาน นา้ ผงึ ้ ก็ไร้รส

38

เจ้าจากไปอยา่ งไมใ่ ยดี กายแลกเงนิ
ทงิ ้ ให้พี่หมองเหงาเศร้าสรวล
ดง่ั เอาใจพี่ไปลา่ มโซต่ รวน เดนิ ไปบนตีนเปลือยเปลา่
ก่อนจะบ้วนนา้ คาว่าหมดใจ แบกหามความเศร้ าไปค้ าขาย
เพียงเศษเหรียญมาแลกรสเมรัย
เพียงคาคาเดียวจากปากเจ้า เอาไว้ร่าไห้กบั ความหวงั ท่ีสร้างคดิ
ยง่ิ กวา่ เอาหอกแทงทิม่
มีร่างกายแตไ่ ร้ใจไปทกุ สงิ่ กลน่ั นา้ ตาออกมาเป็นนา้ กลน่ั
เหมน็ คาวความฝันท่ีสญู สลาย
ได้แตน่ ง่ิ ให้นา้ ตามาเริงระบา เอากามาแลกความหิวบนเรือนกาย
กลิ่นนา้ ลายกล่นิ นา้ กามคนรวยจน
บนแก้มท่ีเจ้าเคยดอมดม
เวลานีน้ า้ ตามนั ชโลมระบาใส่ สวรรคช์ นั้ ใดจะฝ่ าไปให้ถงึ
ไหลหลากกรากเช่ียวถงึ ควั่ หวั ใจ ฉดุ ดงึ ร่างกายอนั บอบชา้
เอาเผาไฟมนั ก็ยงั ดบั ด้วยนา้ ตา
บนความสขุ เริงระบา
นอนร่ายราเลือ้ ยคลานบนสายรุ้ง

บนเมฆเหลา่ นนั้ มีความหวงั
พอ่ แมพ่ ี่น้องนงั่ กินข้าวพร้อมหน้า
ไมต่ ้องทางานเหน็ดเหนื่อยกายา
ฉนั ใช้ กามา เหนด็ เหนื่อยแทนพวกเขาแล้ว

39

เสียงกอไผ่ไปไม่กลับ ณ เข่ือนรัชชประภา

ดาวหรือจะยอมเปื อ้ นดนิ หนิ ผาหนาแกร่งลา้ เทียมดนิ
ตกตา่ จนชาชนิ ชาเฉย แมกพรรณกดั กร่อนกินไตข่ ้าง
ปลกู ต้นไม้ปี นป่ ายงอกเงย เช่ียวหลานสรุ าษฎร์แพร้วครวญคราง
เพียงเพื่อยลโฉมเคยใกล้ชิด แก้มปรางคก์ ลางท้องรัชประภา

โตขนึ ้ บนภเู ขาเหลา่ ไพร เปรยเปรียบเทียบข้างนางใน
เป็นต้นไม้ใหญ่สงา่ สงู ห้วงใจระส่าซ้ายไกวสบั สน
ฟ้ าผา่ เปรีย้ งกลางเมฆค้งุ เคียงข้างมิเคยี งคดู่ วงกมล
เคยอยสู่ งู ล้มระนาดเป็นเพียงตอ ดงั่ ดลเขื่อนกนั้ มิไหลแล

อยกู่ บั เงาเฝ้ ามองดารา ผางอกผาย้อยหนิ งามใย
เดน่ สง่าบนฟากฟ้ าเอือ้ มไป่ ถึง ความรักกดั กร่อนกินใจลกึ กว้าง
ดจุ หญ้าผดุ ทา่ มผาเลือนลาง
มีแตแ่ สงสาดส่องตอราพงึ อ้างว้างแม้ผดุ ขนึ ้ ตามห้องนานาพรรณ
ได้แตพ่ ง่ึ หยดนา้ ค้างเคียงข้างรัก
ดวงหทยั ยลยิลร้อนรุมริน
กอไผไ่ ปเป็นขลยุ่ ไมค่ นื กลบั ชมเขื่อนก้ยุ หลินจีนแนบข้าง
ลาลบั ไร้เสียงคนื กอ่ ไผ่ ธารใสลา้ ลกึ ย่งิ แท้หยง่ั ถึง
ยงั บล่ กึ เทา่ ใจม้างต้องการแท้สงิ่ ใด
ลบเลือนความสขุ กบั แมกไพร
หลงแสงสีวิไลซ์ไปเป็ นดาว

40

ไร้ลมไร้ทิศไร้ทางกลบั แฮ อะไรทาให้คดิ ถงึ
ไร้ แม้ ความเปล่ียวเหงาอ้ างว้ าง
ไร้ซง่ึ ทางกลบั จากรู้สึกปล่อยวาง อยากเข้าไปในความรู้สึก
ไร้ข้างจะเคยี งคหู่ นั กลบั บท่ นั ท่ีนกึ ฝันถึงไผห่ นาว

อยา่ เรียกร้องฟ้ องขอสิ่งใดเกินเป็น โบกสะบดั พดั เดือนดาว
เยือกเย็นสดบั ฟังแนน่ ง่ิ วา่ ส่งิ ใดทาให้หายหนาวในค่าคนื

พรานลา่ เนือ้ จะได้เหย่ือแท้จริง อะไรทาให้คดิ ถึง
สงบนงิ่ ซุม่ อยเู่ หยื่อนนั้ จงึ่ ปรากฏกาย ส่งิ ใดสิง่ หนง่ึ มีคา่ แคไ่ หน

ผ้คู นย่อมเป็นอยดู่ ้วยรู้เนือ้ สกึ ใจ ลมจงึ มาพดั ขวั้ หวั ใจ
ไมใ่ ชห่ นิ แกร่งยองใยแขง็ กล้า ให้สน่ั ไหวหนาวเหน็บจริงจริง
ยอ่ มรู้สกึ เจ็บเป็นอยเู่ ย้านานา
เหลก็ กล้ายงั รู้สึกออ่ นเม่ือยามตี เสียงเพลงเหลา่ นนั้ หรือไม่
เพลงท่ีทาให้สายตาเหมอ่ หมอง
สงบใจในอารมณ์ปลอ่ ยเกือ้ วางใจ เป็นสายนา้ ไหลลกึ ในทานอง
ยิ่งดนิ ้ รนยิง่ ทกุ ข์หทยั บเ่ ว้น ไหลลอ่ งให้สงิ่ ใดมาเกาะกิน

เลือกเอาจะอย่อู ยา่ งสขุ ฤาตายทงั้ เป็น ในสายตาของลมหนาวอนั เย็นชา
หากจะเหน็ ความจริงไซร้ให้แนน่ ่ิง ชาเลืองมาหาบ้างไหม

ความจริงแท้จกั ปรากฏ มีนานมา หรือเพียงแคเ่ ศร้าหมน่ หมองไป
สง่ิ ไหนสงิ่ หนงึ่ คะนงึ คดิ

41

ค่าคืนท่ถี กู ทงิ้ ร้าง แตเ่ ม่ือหมดรสหวานราคาญข้อง
เดอื นก็หมองดาวก็หมน่ ครวญแสงไห้
ภผู าหลบั ลบั ตะวนั ที่เถื่อนท้า
แหงนมองดาวเดือนเทวาที่ทกุ ข์ถม มีชีวติ เหมือนตายทงั้ เป็นไร้หวั ใจ
ยืนอยไู่ ด้กลบั คล้ายล้มจมกบั ความทรงจา
ลมโอดครวญผวนผนั วนั ระทม
เมฆครืน้ โครมโถมท้าผวาใจ อยกู่ ็เหมือนตาย
ตายก็เหมือนตายไมห่ มด
จากกนั ไปมกิ ลบั ใยทงิ ้ ร้าง จะมีฝนหยดใดมารินรด
ความทรงจาสีจางท่ีพรางก้อง ชะล้างหมดทงั้ ใจเทา่ เวลา
หนงึ่ คอื ใจสองคือจิตคดิ ลาพอง
สง่ิ ทงั้ สองต้องหมองชา้ ระกาทน

จะจดจาคนื และวนั อนั งดงามได้ฤาไม่
ฤาทงิ ้ ไปกบั เวลาที่พ้นผา่ น

หรือไมเ่ คยเก็บเอาไว้มาเนน่ิ นาน
ใจแตกพลา่ นเพียงแคค่ ดิ รินนา้ ตา

ความรักชา่ งงดงามและสดช่ืน
แม้คา่ คืนนอนไมห่ ลบั ขบั ตาไฉน

แม้กลางวนั แดดจ้ายงั ยิม้ ไว้
กบั ต้นไผก่ บั ใบหญ้าวา่ ดงู าม

42

ค่าเงนิ ค่ารัก ใจก็ใจกินบไ่ ด้เหมือนมีเพชร
มีแตเ่ บด็ บไ่ ด้ปลายอ่ มถาถอย
คดิ ถงึ หนงึ่ ครัง้ ยงั เจ็บ มีแตต่ วั บม่ ีคา่ เทา่ เพชรพลอย
แตเ่ ก็บมาคิดจิตฝัน หากเงินด้อยก็กินหญ้าแทนคา่ รัก
ไร้ซง่ึ เงินตราอนนั ต์
ก็พลนั เปล่ียนจิตแยกใจ

ฟ้ าเดอื นเถ่ือนคา่ ลาลบั
ตะวนั ดบั ไร้อ่นุ แสงฉาย
ดอกหญ้าซบแนบแอบทราย
บห่ มายปลวิ พดั ตลอดกาล

ใจบอดมืดใบ้ดาดนิ
กดั กินหนิ ผาหนาแขง็
ขบเคยี ้ วคมดาบหอกแครง
แล้วแสร้งแย้มยมิ ้ อ่มิ ใจ

เอาเงินตราซือ้ ใจก็ได้เพชร
เอาเพชรหกั แลกผ้าก็ได้เห็น
มีราชรถก็ได้จบู พกั ตร์เพญ็
หากจนเขน็ บไ่ ด้ใกล้แม้ใจงาม

43

พษิ ร้ายแล่นเข้าขัว้ ใจ ใจแท้งรัก

คา่ คืนนนั้ ฉนั นอนหนาว เอาหวั ใจใสค่ รกหนิ
กอดนา้ ค้างท่ีร่วงราวกลางป่ าช้า สากกะเบือตาจนมีกลน่ิ ไหม้

เหมือนพิษรักกดั กินกายา บดขยีจ้ นสาแกใ่ จ
ให้ผวากบั ฝันร้ายท่ีปลายใจ ทงิ ้ รอยไหม้ชา้ แผลเป็ นเรือ้ รัง

มองดฟู ้ าก็มืดมดิ เนือ้ ในใจเตม็ ไปด้วยหนอน
คล้ายไมม่ ีสทิ ธ์ิจะเปลง่ แสง ไซซอนกดั กินให้สนิ ้ ซาก
ฟังเสียงจิง้ หรีดเรไรที่แซแ่ ซง นา้ ตาข้างในคงเชี่ยวกราก
ก็คล้ ายแกล้ งร้ องไห้ ไปด้ วยกนั ไหลพรากเจ่งิ นองแตข่ ้างใน

เสียงหมาที่ใจมนั เหา่ หอน เหมือนผีดบิ เดนิ ธุดงค์
เป็นวิญญาณเร่ร่อนไมม่ ีท่ี เปลา่ เปล่ียวในคงคาลกึ ลา้
เหน็บหนาวแตใ่ จอยขู่ มุ อเวจี นิง่ จนไมร่ ู้ข้างในเช่ียวระกา
จะหามียาใดมาเยียวยา บอบชา้ เจียนตาย ใครไหนรู้

นง่ั สมาธิให้จิตแนน่ ิง่
แตค่ วามคดิ มนั สงิ ใจให้โหยหา
สงบเงียบได้ยนิ เสียงกาลเวลา
เดนิ เชื่องช้าเหมือนกลนั่ แกล้งให้ใจแท้งความรัก

44

ธรรมดาของความงาม ผีสิง

ธรรมดาของความงาม ฉนั ร่าร้องบทเพลง
คือธรรมชาตสิ ร้างสรรคใ์ ห้ บรรเลงอยา่ งบ้าคลงั่
งามจากก้อนเนือ้ ดวงหทยั คล้ายดนตรีมาสงิ สง่ั
แม้เพียงยมิ ้ ก็ไสวเชน่ ผกา ให้อารมณ์คล้มุ คลง่ั ไมเ่ คยเป็ น

ภมรผีเสือ้ จง่ึ มาตอม อีกบทกวีเข้าสิงร่าง
มาดมดอมจิบดม่ื นา้ หวาน เห็นนา้ ค้างเป็นดจุ มณีผี
มองเหน็ ขมุ นรกใต้ผืนปฐพี
งามเพียงชว่ั ครู่กาล กบั สวรรค์วา่ มีใกล้ใกล้กนั
มิช้านานตา่ งร่วงโรย
ดวงตาข้างซ้ายเหน็ หมเู่ ปรต
คา่ ความงามจงึ ควรรักษา ท่ีเที่ยวเทศน์ให้มนษุ ย์เขลา
แม้เป็นบพุ ผานานปี จะบานครัง้ ดวงตาข้างขวาเห็นเทวดาเชาว์
เท่ียวยเุ ย้าให้คนคลง่ั ทนุ นยิ ม
ก็ให้สวยสดงามสะพร่ัง
ให้เป็นดงั่ นางพญาในคราเหมนั ต์ฤดู อยา่ ได้พอใจในสง่ิ ที่ตนมี
ต้องใช้อวชิ ชาชีหามาให้
ศลี ธรรมชา่ งหวั มนั ประไร
กินกบั ข้าวไมไ่ ด้ไซร้เหมือนมีเงิน

45

ให้อยหู่ า่ งร้างไกลในธรรมะ คดิ ถงึ บ้านดา
อยา่ ลดละซงึ่ โลภโกรธหลง
เพื่อวนั หนงึ่ จะได้มีชีวาคง เดอื นดาวมิอบั ร้าง
ให้อยยู่ งคทู่ รัพย์สินที่ปล้นเขามา สวา่ งสร้างกลางแสงฉาย
เปร่งแสงรุ้งประดาดาย
แล้วก็ผายประกายรุ้งสผู่ องชน

หยาดนา้ ค้างคือนา้ ตาของเวลา
เกิดขนึ ้ เพียงสนั้ มาชะโลมล้าง
ดวงแก้วแววมณีทงั้ สรรพพรางค์
ต้องม้วยมล้างยดึ ถือไปบไ่ ด้แล

สายร้ ุงงามไร้ หนามแหลม
เกีย้ วพาราสีแต้มฟ้ า

แล้วระเหยเผยศลิ ป์ ในนภา
ให้รู้สกึ ควรคา่ แก่มนษุ ยชาติ

ตาเห็นเป็ นภาพมายา
วง่ิ ไลไ่ ปคว้าก็หายสญู
ละอองนา้ กระทบแสงในละมนุ
เป็นเศษฝ่ นุ ไอนา้ ที่งามโค้ง

46

ให้รู้สกึ ใชเ่ ข้าใจ ความหลังเม่ือยงั เยาว์
เป็นศลิ ปินใหญ่บนฟากฟ้ า
ยงั ไมด่ กึ แตค่ อ่ นหนาว
ให้แจม่ จิตเจิมแตง่ ชีวา ราตรีพราวด้วยจนั ทร์ฟ้ า
มีคณุ คา่ แกล่ มหายใจ หิ่งห้อยน้อยฉ่อยเพลงลา
นา้ ค้างฟ้ าเร่ิมพรั่งพรม
ฝนชะล้างฝ่ นุ หมอกฝ้ าบนใบ
คืนความเขียวขจีไพรแมกฟ้ า กวีบทเกา่ เม่ือเยาว์รุ่ง
เพ่ือสดู ดมเอาสง่ิ เสรีใกล้นานา ยงั คงมงุ่ กบั ธรรมแสง
กอ่ นลบั ฟ้ าคนื นา้ ค้างให้กาลเพ กบั ท้องนาป่ าเขาแมลง
รุ่งแจ้งยงั ชมหมอกไหลริน

ห้าปี ก่อนนนั้ ฉันยงั เขียน
ด้วยแสงเทียนเลม่ น้อย
สวดมนต์ภาวนาบนดงดอย
แล้วคอ่ ยเขียนบนั ทึกก่อนนอน

วนั นีก้ ลบั มาอา่ นกวีเก่า
ยงั คละเคล้าด้วยดาวไสว
อีกธรรมชาตใิ นพงไพร
ยงั คงไสวเชน่ เวลาปัจจบุ นั

47

เพลงรักเพลงแรก เศษนา้ ลาย

บทเพลงท่ีร้องในวนั นนั้ เศษนา้ ลายใครใครเงือ้ มาฟัน
ความรู้สกึ ตา่ งกนั กบั วนั นี ้ เสียบแทงนานบั อนนั ต์บพ่ ้น
บทเพลงเปล่ียนเป็ นบทกวี เทจ็ จริงล้วนแตช่ ิงชงั แฝงเร้นชอบรัก
วนั ท่ีอายขุ ยั เริ่มไหลร่วง กรอกใสผ่ ้หู เู บาความต้องเตมิ ตอ่

เพลงบทนนั้ ท่ีครั่นคร้าม อยไู่ หนในโลกหล้าจกั รวาล
คารามหนกั แนน่ ดจุ หนิ ผา บม่ ีใครพ้นเศษคาพาลกลา่ วเลา่
ดีฤาชว่ั ช้าใครไหนพ้นคาฤาพ่อ
วนั นีเ้บาบางในเวลา ศาสดาบอ่ าจหนี ยอ่ มล้วนริษกลา่ ว
หลบั ตาดงั สนนั่ ในหทยั
เราทา่ นก็ตา่ งมนษุ ย์คือกนั
เห็นวญิ ญาณของบทเพลง มีชวั่ มีดปี ะปนกนั อยแู่ ล้ว
ท่ีเงียบเสียงได้ยินแตล่ มหายใจ
ใครดีใครชว่ั กวา่ กนั ตดั สินยากเอย่
เสียงใบไม้ที่แกวง่ ไกว พวกใครมาก อาจดียิ่งเพราะพวกมากหนา
ก่อนหลบั ใหลกบั สายลม
ธรรมนญู ตราเบ้าแบบไว้ เทียมกนั
บทเพลงมีเหตผุ ลในความรู้สกึ หญิงชายจนรวยอนั เทียมเทา่
มีสามญั สานกึ กวา่ นกั การเมือง
ไมพ่ ดู พร่านา้ ลายให้สิน้ เปลือง หากตา่ งเพียงเงินตรายศให้จงึ แบง่
ประเทืองความรู้สกึ และจิตใจ เศษนา้ ลายเศษเท็จ บอ่ าจเทา่ เทียมถึง

48

นางพญาเสือโคร่ ง ปลอบใจตนเอง

นางพญาเสือโคร่งเหลือโครงต้น เขียนเข้าไปเถิดคนโง่
นา้ ค้างมนต์พรมพร่างในหนาวเนือ้ วนั หนงึ่ เจ้าจะโตเป็นผ้ใู หญ่
เกาะก่ิงออดอ้อนตอนเช้าเป็ นเครือ ลบสงิ ห์สาราสตั ว์ในหทยั
ระเย่ือระยิบบนก่ิงก้านโครงเครง ให้เหลือไว้แตค่ วามวา่ งงนั

สายลมหนาวคราวเหมนั ต์นนั้ หนาวนกั กระบี่ดาบจะมีคม
เพียงต้องพกั ตร์กายก็อ้อนวอนเสือ้ อนุ่ ต้ องโดนประโลมด้ วยไฟร้ อน
ยืนยมิ ้ เหงากบั สายลมหนาวละมนุ ถกู ทบุ ตีเคี่ยวกรานานแรมรอน
จนเป็นดาบค้อนกระบ่ีอาบจนั ทร์
หทยั อนุ่ กอดอกหนาวชมนา้ ค้าง
ความผิดพลาดคอื ฉลาดในกาลหน้า
หยดใสใสใครเลา่ สร้างแบง่ ปัน ผา่ นเวลาผา่ นทกุ ร้อนฤดไู หน
ฤารอดอกหนาวเหมนั ตม์ าแตง่ แต้ม จงึ จะเป็นจอมยทุ ธ์ที่เกรียงไกร
กลีบชมพคู อ่ ยคอ่ ย ผลิ กลีบยวนแย้ม เอากระบี่ไว้ปราบอธรรม
มาแตง่ แต้มความหนาวคราวฤดู
นา้ หยดน้อยคอ่ ยหลงั่ ลงหินผา
ความสวยงามรอการเตมิ จากดอกไม้ วนั หนงึ่ หินแกร่งกล้าจงึ กร่อนไหม้
นางพญาเสือโคร่งเจ้าไฉนมาเน่นิ ช้า เพียงหยดน้อยเหมือนหิง่ ห้อยที่ราไร
มีผ้คู นทว่ั ทกุ ทศิ มารอชมทกุ เพลา
เร็วหรือช้ามาแนห่ รือ ใคร่ถามหยดนา้ ค้าง จะสวา่ งสดใสแก่คนมืดมล

49

เรากาลังแสวงหาอะไร

เรากาลงั แสวงหาอะไร
ทรัพย์สินมากมายล้น
เหยียบย่าชีวิตผ้คู น
ภเู ขาโล้น ทะเลดา เหลา่ สตั ว์ไร้ถ่ินหากิน

แล้วเราได้อะไร
ได้หวั ใจหรือได้ทกุ ส่ิง
เอาทรัพยากรมีคา่ ทงิ ้
แล้วนอนเกลือกกลงิ ้ บนกองเงิน

ลกู หลานในอนาคตเหลืออะไร
เหลือเพียงไส้แตไ่ ร้อาหาร

เหลือเพียงความโหดร้ ายทรมาน
จากสิง่ ที่ลกู หลานไมไ่ ด้ก่อไว้

เราอยากฝากอะไรไว้ในโลก
ความหมองความเศร้ าโสกหรือความดี

เราอยากฝากอะไรไว้กบั โลกนี ้
ความร่ารวย ความดี เงินตรา ยศถา ความมนั่ คง

50

ความฝัน หากคืนนีเ้ ป็ นคืนสุดท้าย

ทาไมเราต้องมีความฝัน หากคืนนีเ้ป็นคืนสดุ ท้ายของชีวติ
เป็นสงิ่ ท่ีชีวติ ต้องยดึ มนั่ ไหม ในความคดิ อยากได้อะไรหนอ
เราสร้ างความฝั นมาเพื่ออะไร อยากได้มติ รสหายร่าสรุ าแล้วกอดคอ
เพ่ือใคร เพื่ออะไร เพ่ือสง่ิ ใด ร้องตระโกนวา่ กหู นอรักพวกมงึ

อะไรเป็นเหตผุ ลให้มีความฝัน หรืออยากนอนกอดคนรัก
เหตผุ ลเหลา่ นนั้ มีคา่ หรือไม่ วา่ ชาตนิ ีก้ รรมหนกั สนั้ อายขุ ยั
หรืออยากไปแก้แค้นคอู่ ริท่ีจญั ไร
หรือเป็นสงิ่ สมมตุ ทิ ว่ั ไป ทาให้มนั สิน้ ลมไปกบั ตวั ตน
ชว่ ยเหลืออะไรให้ชีวิต
หรือเสียดายท่ีไมไ่ ด้ทาอะไร
แล้วเมื่อไหร่เราจะถงึ ความฝัน ที่เคยนึกไว้วา่ จะทาเม่ือไหร่ก็ได้
ใช้เวลายาวนานเพียงไหน ทกุ อย่างที่คดิ อยากทามากมาย
กวา่ จะถึงความฝันท่ีวาดไว้ ที่คดิ วา่ ทาเม่ือไหร่ก็ได้มนั ยงั รอคอย

ต้องใช้เหตุ ใช้เวลา ใช้อะไร จงึ ถงึ ฝัน เราต้องต้องการอะไรจนสิน้ ลม
สง่ิ ที่เราคดิ ทบั ถมตวั เองตลอดไหม
หรือความฝันเป็ นเพียงความฝัน ความจริงหรือความคดิ เราที่เป็นไป
เป็นปัจจบุ นั ที่ยงั มีอยู่ หรืออะไรที่ทาให้ สิน้ ลม แล้วคดิ เป็น

หรือเป็นสง่ิ ท่ีชีวติ ยงั ไมร่ ับรู้
เป็นความจริงที่มีอยู่ หรือเป็นแคค่ วามฝัน อนั เลือนราง