''Ποιήματα για τις μανούλες''

‘’ Ζήτω η μαμά’’

Ζήτω η μαμά που είναι μόνο μία
θέλει το καλό μου παρά το φέρσιμό μου

πρώτα να διαβάζω και μετά χαρά.
Ζήτω η μαμά που είναι μόνο μία
που μου επιτρέπει να βλέπω όσο πρέπει
μέσα στην οθόνη πράγματα σωστά.

Μάνα είναι μόνο μία
και στον κόσμο άλλη καμία

θα στο πω με μια φωνή.
Μάνα είναι μόνο μία

και στον κόσμο άλλη καμία
σ’ αγαπώ τόσο πολύ.

Ζήτω η μαμά που είναι μόνο μία
πάντα με φροντίζει, με ντύνει , με στολίζει

μες στην αγκαλιά της νοιώθω σιγουριά.

Γιορτή της μητέρας

Η μαμά μου η καλή
έχει σήμερα γιορτή.
Γιατί η μαμά που αγαπώ
με έφερε στον κόσμο αυτό.

Συναισθήματα πολλά
νιώθω για τη μαμά.
Είναι ο μόνος άνθρωπος
που μ' αγαπάει αληθινά
και μοιραζόμαστε μαζί
όλα μας τα μυστικά.
Εύχομαι να είναι πάντα ευτυχισμένη!!

Mία και μοναδική

Μαμά μου σ’ αγαπώ πολύ
και είσαι μία και μοναδική
σε κάθε δυσκολία θα είσαι πάντα εκεί
σε κάθε μου φοβία θα με βοηθάς εσύ.

Μητέρα μου , μαμάκα μου
φως μου και χαρά μου

θα είσαι πάντα εσύ η μόνη
ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ΜΟΥ!!!!!

‘’ Η μανούλα"

Ποιος την κούνια μας κουνάει,
όταν είμαστε μικράκια;

Ποιος χαμογελά στο πλάι
και γλυκά μας λέει λογάκια

και τον ύπνο προσκαλεί;
Η μαμά μας η καλή!

Τα μαλλιά μας ποιος χτενίζει;
Ποιος μας καμαρώνει, αλήθεια;

Ποιος παιχνίδια μας χαρίζει;
Ποιος μας λέει τα παραμύθια

στη φωτίτσα μας σιμά;
Η γλυκιά μας η μαμά!
Κι όταν κάποτε ένα στόμα
κάτι με θυμό μας λέει,
κι όταν παρακούμε ακόμα,
ποιος πονεί και σιγοκλαίει
κι έχει πίκρα στην καρδιά;
Πάντα η μάννα μας, παιδιά! (Στέλιος Σπεράντζας)

Σήμερα στη γιορτούλα σου
λουλούδια σου χαρίζω,
χαίρομαι όταν χαίρεσαι
κι’ όταν πονάς δακρύζω.

Είσαι το λιμανάκι μου,
είσαι η συντροφιά μου,
να’ σαι γερή και δυνατή
μανούλα μου γλυκιά μου.

Νιώθω πως όταν μου γελάς
σε πούπουλα πως μ’ έχεις
μανούλα μου σ’ ευχαριστώ

που τόσο με προσέχεις.

Το όνομά σου το γλυκό
μες στη καρδιά κρυμμένο
και με κορδέλα ολόχρυση

το έχω τυλιγμένο…!!!!

Είπαν του ήλιου «γιορτάζει η μάνα»
κι εκείνος βάλθηκε με φως τη γη να ντύνει.

Είπαν της θάλασσας «γιορτάζει η μάνα»
κι αμέσως έγινε η φουρτούνα γαλήνη.

Το ‘μαθαν τα πουλιά, «γιορτάζει η μάνα»
και το τραγούδι τους ξεχείλισε πλημμύρα.

Το ‘μαθαν τα άνθη, «γιορτάζει η μάνα»
και μοσχοβόλησε η πλάση χίλια μύρα.

Τ’ άκουσε η βροχή, αλλά δεν έκλαψε
δάκρυ δεν κάνει να κυλήσει αυτή τη μέρα.

Τ’ άκουσε ο ουρανός κι άνοιξε διάπλατα
πείτε ευχές, μύριες ευχές για τη μητέρα!

ΜΑΝΑ

Μάνα! Δεν βρίσκεται λέξη καμία
να’ χει στον ήχο της τόση αρμονία,
σαν ποιος να σ’ άκουσε με στήθος κρύο, όνομα θείο;

Παιδί από σπάργανα ζωσμένο ακόμα,
με χάρη ανοίγοντας γλυκά το στόμα,
γυρνάει στον άγγελο που τ’ αγκαλιάζει

και Μάνα! κράζει.

Στον κόσμο τρέχοντας ο νέος διαβάτης
πέφτει στ’ αγνώριστα βρόχια τσ’ απάτης,

και αναστενάζοντας, Μάνα μου! λέει,
Μάνα! και κλαίει.

Της νιότης φεύγουνε τ’ άνθια κ’ η χάρη
τριγύρω σέρνεται με αργό ποδάρι,

ώσπου στην κλίνη του, σα βαρεμένος,
πέφτει ο καημένος.

Και πριν την ύστερη πνοή του στείλει,
αργά ταράζονται τα κρύα του χείλη,
και με το Μάνα μου! πρώτη φωνή του,
πετά η ψυχή του. ( Γεράσιμος Μαρκοράς)

Μητέρα

Μητέρα λέξη μαγική πολύτιμο πετράδι

ένα στολίδι της ψυχής και της ζωής το χάδι.

Του κόσμου ο ήλιος και το φως που τις καρδιές φωτίζει
κι’ ένα φιλί της η ψυχή μ’ αγάπη πλημμυρίζει.

Μητέρα λέξη όμορφη γλυκιά ονειρεμένη
στις δυσκολίες της ζωής μεγάλη αγαπημένη.

Τι πιο γλυκό και όμορφο όταν φιλί σου δίνει
και δυνατό παυσίπονο η ευχή της που σ’ αφήνει.

Το δάκρυ της πόσες φορές δεν κύλησε με πόνο
και πόσους αναστεναγμούς δεν άφησε στο χρόνο.

Πόσες φορές δεν έκλαψε δεν πόνεσε η καρδιά της
δεν βρήκες καταφύγιο μέσα στην αγκαλιά της.

Και ο χριστός μας στο σταυρό είπε προτού πεθάνει
την Παναγιά μητέρα μου πρόσεχε Ιωάννη.

Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ

Ένα παιδί, μοναχοπαίδι, αγόρι,
αγάπησε μιας μάγισσας την κόρη.

– Δεν αγαπώ εγώ, του λέει, παιδιά,
μ’ αν θέλεις να σου δώσω το φιλί μου,
της μάνας σου να φέρεις την καρδιά

να ρίξω να τη φάει το σκυλί μου.

Τρέχει ο νιος, τη μάνα του σκοτώνει
και την καρδιά τραβάει και ξεριζώνει.
Και τρέχει να την πάει, μα σκοντάφτει
και πέφτει ο νιος κατάχαμα με δαύτη.

Κυλάει ο νιος και η καρδιά κυλάει
και την ακούει να κλαίει και να μιλάει.

Μιλάει η μάνα στο παιδί και λέει:
– Εχτύπησες, αγόρι μου; και κλαίει!

(Άγγελος Βλάχος)

Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ

Όλα τα άνθη χαρωπά, με τη δροσιά λουσμένα,
στης άνοιξης την αγκαλιά ανθίζουν ένα, ένα.

Μα κάθε τι, το πιο μικρό τη μυρωδιά χαρίζει
εις την καλή μητέρα του, όπου γι' αυτό φροντίζει.

Και όταν την πρωτομαγιά γιορτάζει τ' όνομά της
η άνοιξη, γιορτάζουνε μαζί και τα παιδιά της.

Λουλούδια αν είμαστε εμείς, εσ' είσ' η άνοιξή μας
μες στη δική σου αγκαλιά ανθίζει η ψυχή μας.

Αχ! πάρε την αγάπη μας και δως μας την ευχή σου·
Είναι για μας "πρωτομαγιά" η μέρα της γιορτής σου.

(Γεώργιος Δροσίνης)

Τη μαμά μου ζωγραφίζω

Τη μαμά μου με χαρά ξεκινώ να ζωγραφίσω
όμως κάτι με κρατά δίσταζα να ξεκινήσω.

Πώς να κάνω τα μαλλιά σαν λιβάδι ανθισμένο
τη γλυκιά της τη ματιά πέλαγο γαληνεμένο.

Κάστρου πόρτες έχει χέρια που τους δράκους σταματάνε
μέλι, μέλισσας τα χείλια με γλυκόλογα μιλάνε.

Στου χαρτιού τη μέση απλώνω μια πολύχρωμη καρδούλα,
όπως ξέρω μέσα γράφω "Σ'αγαπώ πολύ μανούλα".

(Ιωάννα Κυρίτση – Τζιώτη)

ΣΤΗ ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ

Σήμερα που γιορτάζεις μανούλα μου δεν ξέρω
από του κόσμου τα καλά, τι δώρο να σου φέρω.
Θα σου ‘φερνα αν μπορούσα με τα μικρά μου χέρια
όλα της Γης τα λούλουδα, τον ήλιο και τ΄αστέρια.

Για σένα θα γινόμουν ένα μικρούλι αηδόνι
τραγούδι ολόγλυκο για σε να λέει να μην τελειώνει.
Μα εσύ είσαι απ΄τα λουλούδια το πιο όμορφο λουλούδι
είσαι ήλιος, άστρο φωτεινό κι αγγελικό τραγούδι.

Μανούλα λέω και ανθίζει, μοσχοβολά το στόμα,
όλα σε σένα τα χρωστώ και τη ζωή μου ακόμα.
Δεν παίρνεις, όλο δίνεις με τ΄άγιο σου χεράκι
για σκύψε, δέξου σήμερα ένα γλυκό φιλάκι (2).

Χάρη Σακελλαρίου-Α. Καψάσκη