The words you are searching are inside this book. To get more targeted content, please make full-text search by clicking here.

แผนปฏิบัติการพัฒนาการท่องเที่ยว 15 เขต<br>13. แผนปฏิบัติการพัฒนาการท่องเที่ยว ภายในเขตพัฒนาการท่องเที่ยววิถีชีวิตลุ่มแม่น้ำโขง<br>พ.ศ. 2560 - 2564

Discover the best professional documents and content resources in AnyFlip Document Base.
Search

15 Clusters: (13) แผนพัฒนาการท่องเที่ยววิถีชีวิตลุ่มแม่น้ำโขง

แผนปฏิบัติการพัฒนาการท่องเที่ยว 15 เขต<br>13. แผนปฏิบัติการพัฒนาการท่องเที่ยว ภายในเขตพัฒนาการท่องเที่ยววิถีชีวิตลุ่มแม่น้ำโขง<br>พ.ศ. 2560 - 2564

Keywords: แผนปฏิบัติการพัฒนาการท่องเที่ยว 15 เขต,เขตพัฒนาการท่องเที่ยว,แผนพัฒนาการท่องเที่ยววิถีชีวิตลุ่มแม่น้ำโขง

เลม่ ๑๓๔ ตอนพิเศษ ๗๒ ง หน้า ๑๒ ๘ มนี าคม ๒๕๖๐
ราชกจิ จานุเบกษา

ประกาศคณะกรรมการพฒั นาการท่องเทีย่ ว
ประจาํ เขตพัฒนาการทอ่ งเท่ยี ววิถีชวี ิตลมุ่ แม่นาํ้ โขง

เร่อื ง แผนปฏบิ ัตกิ ารพฒั นาการท่องเที่ยว ภายในเขตพฒั นาการท่องเทีย่ ววถิ ีชีวติ ลุ่มแม่นํา้ โขง
พ.ศ. ๒๕๖๐ - ๒๕๖๔

อาศัยอํานาจตามความในมาตรา ๑๙ แห่งพระราชบัญญัตินโยบายการท่องเท่ียวแห่งชาติ
พ.ศ. ๒๕๕๑ คณะกรรมการพัฒนาการท่องเท่ียว ประจําเขตพัฒนาการท่องเท่ียววิถีชีวิตลุ่มแม่น้ําโขง
โดยอนุมัติคณะกรรมการนโยบายการท่องเที่ยวแห่งชาติ จึงออกประกาศกําหนดแผนปฏิบัติการพัฒนาการท่องเท่ียว
ภายในเขตพัฒนาการทอ่ งเท่ยี ววถิ ีชีวิตลุม่ แม่น้ําโขง พ.ศ. ๒๕๖๐ - ๒๕๖๔ ดงั ตอ่ ไปนี้

ข้อ ๑ ประกาศน้ีเรียกว่า “ประกาศคณะกรรมการพัฒนาการท่องเที่ยว ประจําเขตพัฒนาการ
ท่องเท่ียววิถีชีวิตลุ่มแม่น้ําโขง เรื่อง แผนปฏิบัติการพัฒนาการท่องเที่ยว ภายในเขตพัฒนาการท่องเที่ยว
วิถีชีวิตล่มุ แมน่ า้ํ โขง พ.ศ. ๒๕๖๐ - ๒๕๖๔”

ขอ้ ๒ แผนปฏิบตั กิ ารพัฒนาการท่องเทีย่ ว ภายในเขตพัฒนาการท่องเที่ยววิถีชีวิตลุ่มแม่นํ้าโขง
พ.ศ. ๒๕๖๐ - ๒๕๖๔ ใหเ้ ป็นไปตามทา้ ยประกาศน้ี

ข้อ ๓ ให้หน่วยงานของรัฐที่อยู่ภายในเขตพัฒนาการท่องเท่ียววิถีชีวิตลุ่มแม่น้ําโขง
ดําเนินการบริหารและพัฒนาการท่องเท่ียวที่อยู่ในความรับผิดชอบของตนให้สอดคล้องกับแผนปฏิบัติการ
พัฒนาการทอ่ งเท่ยี ว ภายในเขตพัฒนาการท่องเทีย่ ววิถชี ีวิตลมุ่ แมน่ ํา้ โขง พ.ศ. ๒๕๖๐ - ๒๕๖๔

ข้อ ๔ ให้กระทรวงการทอ่ งเทยี่ วและกีฬา พจิ ารณาให้การสนับสนนุ ตามทเ่ี หน็ สมควร
ขอ้ ๕ ให้คณะกรรมการพัฒนาการท่องเที่ยว ประจําเขตพัฒนาการท่องเท่ียววิถีชีวิต
ลุ่มแม่น้ําโขง ติดตาม ตรวจสอบ และประเมินผลการดําเนินการตามแผนปฏิบัติการพัฒนาการท่องเท่ียว
ภายในเขตพฒั นาการท่องเท่ยี ววถิ ชี วี ิตล่มุ แมน่ าํ้ โขง พ.ศ. ๒๕๖๐ - ๒๕๖๔
ข้อ ๖ การใช้บังคับกฎหมายภายในเขตพัฒนาการท่องเที่ยว ต้องสอดคล้องกับแผนปฏิบัติการ
พัฒนาการท่องเท่ียว ภายในเขตพัฒนาการท่องเท่ียววิถีชีวิตลุ่มแม่น้ําโขง พ.ศ. ๒๕๖๐ - ๒๕๖๔
ท้ายประกาศน้ี โดยใหค้ ณะกรรมการพฒั นาการท่องเท่ียว ประจําเขตพัฒนาการท่องเที่ยววิถีชีวิตลุ่มแม่น้ําโขง
ดําเนนิ การประสานงานใหส้ อดคล้องกัน
ข้อ ๗ ประกาศนม้ี ีผลใช้บงั คับตง้ั แต่วันประกาศในราชกจิ จานเุ บกษาเปน็ ตน้ ไป

ประกาศ ณ วนั ท่ี ๒ ธนั วาคม พ.ศ. ๒๕๕๙
สชุ าติ นพวรรณ

ผู้ว่าราชการจังหวดั หนองคาย
ประธานกรรมการพฒั นาการท่องเทีย่ ว
ประจาํ เขตพัฒนาการท่องเท่ียววิถีชวี ติ ลมุ่ แมน่ ้าํ โขง

แผนปฏิบตั กิ ารพัฒนาการทอ่ งเทย่ี ว
ภายในเขตพฒั นาการทอ่ งเท่ียววิถชี ีวติ ลุม่ แมน่ ้าโขง

พ.ศ. 2560-2564

คณะกรรมการพฒั นาการท่องเทยี่ ว
ประจ้าเขตพัฒนาการทอ่ งเท่ียววิถชี ีวติ ลมุ่ แม่น้าโขง
(จงั หวัดหนองคาย นครพนม บึงกาฬ มกุ ดาหาร เลย)

สารบญั

เรื่อง หลกั การ แนวคดิ และกระบวนการจัดทาแผน หนา้ ท่ี
ส่วนที่ 1 1.1 ความเปน็ มาและการประกาศเขตพัฒนาการท่องเท่ียว
1.2 กระบวนการ แนวคิดในการดาเนนิ งานและวิธกี ารจดั ทาแผนปฏบิ ัตกิ าร 1
1
ส่วนท่ี 2 สถานการณท์ ิศทางการท่องเทยี่ ว ในเขตพัฒนาการทอ่ งเที่ยววิถชี ีวติ ลุ่มแมน่ าโขง 2
2.1 สถานการณ์การท่องเท่ยี วในเขตพัฒนาการท่องเทยี่ ววิถชี วี ิตลมุ่ แมน่ าโขง
2.2 การประเมินศักยภาพด้านการทอ่ งเท่ยี ว 6
6
สว่ นที่ 3 การวิเคราะหป์ ัจจยั แวดล้อม และประเดน็ สาคัญต่อการพัฒนาการทอ่ งเที่ยว 11
3.1 การวเิ คราะหป์ ัจจยั แวดล้อม
3.2 ประเด็นสาคญั ในการพฒั นาการท่องเทยี่ วในเขตวถิ ชี วี ิตลุ่มแมน่ าโขง 13
3.3 จุดยืนทางยุทธศาสตร์ รปู แบบและแนวทางการพัฒนาการท่องเทีย่ วของพืนที่ 13
16
สว่ นท่ี 4 ยุทธศาสตรก์ ารพัฒนาการท่องเท่ียว 18
4.1 วิสยั ทัศน์และวตั ถุประสงค์
4.2 ยุทธศาสตร์การพัฒนาการท่องเทย่ี วเขตวิถีชวี ิตลมุ่ แมน่ าโขง 20
20
แผนปฏิบตั ิการพัฒนาการทอ่ งเที่ยวเขตวิถีชีวิตลุ่มแม่นาโขง (ปี 2560 – 2564) 20

25

ส่วนท่ี 1

หลกั การ แนวคิด และกระบวนการจดั ทาแผน

1.1ความเป็นมาและการประกาศเขตพฒั นาการทอ่ งเท่ียว

พระราชบัญญัตินโยบายการท่องเท่ียวแห่งชาติ พ.ศ. 2551 มาตรา 10 (4) ให้คณะกรรมการ
นโยบายการท่องเท่ียวแห่งชาติมีอ้านาจหน้าที่ด้าเนินการเพ่ือให้มีการก้าหนดเขตพัฒนาการท่องเท่ี ยว และ
มาตรา 17เพื่อประโยชน์ในการรักษา ฟ้ืนฟูแหล่งท่องเท่ียว หรือการบริหารและพัฒนาการท่องเที่ยว
ใหส้ อดคลอ้ งกบั แผนพัฒนาการท่องเท่ยี วแห่งชาติ คณะกรรมการอาจก้าหนดให้เขตพืนที่ใดเป็นเขตพัฒนาการ
ท่องเที่ยวได้ โดยพิจารณาร่วมกับหน่วยงานของรัฐท่ีเกี่ยวข้องและผู้ว่าราชการจังหวัดในเขตพืนท่ี ทังนี
ให้มีการรับฟังความคิดเห็นและความต้องการของชุมชนในพืนท่ีเพื่อประกอบการพิจารณาด้วยเขตพัฒนาการ
ท่องเที่ยวจะกา้ หนดเปน็ กลมุ่ จงั หวดั จงั หวดั และพืนท่ีเฉพาะกไ็ ดโ้ ดยให้ออกเป็นกฎกระทรวง

ในการก้าหนดให้พืนทีใ่ ดเปน็ เขตพัฒนาการทอ่ งเท่ียวจะตอ้ งค้านงึ ถงึ หลักเกณฑ์พืนฐานทั่วไปและ
หลักเกณฑ์เฉพาะพืนที่ โดยหลักเกณฑ์พ้ืนฐานทั่วไป ประกอบด้วยข้อก้าหนดทั่วไป ได้แก่ (1) พืนท่ีท่ีจะ
ก้าหนดเป็นเขตพัฒนาการท่องเที่ยวต้องสอดคล้องกับวัตถุประสงค์หรือความมุ่งหมายตามบทบัญญัติตาม
มาตรา 17 วรรคหน่ึง แห่งพระราชบัญญัตินโยบายการท่องเที่ยวแห่งชาติ พ.ศ. 2551 ซ่ึงระบุไว้ว่า
เพื่อประโยชน์ในการรักษา ฟื้นฟูแหล่งท่องเที่ยว หรือการบริหารและพัฒนาการท่องเที่ยว (2) พืนที่ที่จะ
กา้ หนดเป็นเขตพัฒนาการทอ่ งเทีย่ วต้องสอดคลอ้ งกับแผนพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาติ (3) พืนท่ีท่ีจะก้าหนด
เป็นเขตพัฒนาการท่องเท่ียว ต้องค้านึงถึงการพัฒนาการท่องเท่ียวอย่างย่ังยืน คือ ต้องพัฒนาอย่างสมดุลทัง
3 ด้าน คือ ด้านเศรษฐกิจ ด้านสังคมและวัฒนธรรม ด้านสิ่งแวดล้อม (4) พืนที่ท่ีจะก้าหนดเป็นเขตพัฒนาการ
ทอ่ งเที่ยว อาจมพี ืนทที่ ังหมดหรือบางส่วนทับซ้อนกับพืนท่ีพิเศษเพื่อการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน ตามกฎหมายว่า
ด้วยการจัดตงั องคก์ ารบรหิ ารการพัฒนาพืนที่พิเศษเพื่อการท่องเท่ียวอย่างย่ังยืน (5) พืนท่ีท่ีจะก้าหนดเป็นเขต
พัฒนาการท่องเที่ยว ต้องสอดคล้องหรือไม่ขัดแย้งกับพืนที่คุ้มครองส่ิงแวดล้อม ตามกฎหมายว่าด้วย
การส่งเสริมและรักษาคุณภาพส่ิงแวดล้อมแห่งชาติ หรือพืนท่ีอุทยานแห่งชาติ ตามกฎหมายว่าด้วยอุทยาน
แห่งชาติ และกฎหมายอื่นทีเ่ กี่ยวข้อง

สาหรับหลักเกณฑ์เฉพาะพ้ืนที่ เป็นหลักเกณฑ์เฉพาะพืนท่ีซึ่งอาจมีข้อใดข้อหน่ึงหรือหลายข้อ
รวมกัน ไดแ้ ก่ (1) พนื ทีท่ ่ีจะก้าหนดเป็นเขตพัฒนาการทอ่ งเที่ยว ตอ้ งเป็นพนื ท่ีทีม่ ศี กั ยภาพการท่องเที่ยวอยู่ใน
ระดับสูง และค้านึงถึงแนวโน้มทางการตลาดท่องเท่ียว โดยพิจารณาจากอัตราการขยายตัวของรายได้จาก
การท่องเท่ียวของจังหวัดหรือในพืนท่ีแหล่งท่องเท่ียวนันๆ เพิ่มขึนอย่างต่อเนื่อง ในอัตราไม่น้อยกว่าร้อยละ 10 ต่อปี
(2) พืนที่ที่จะก้าหนดเป็นเขตพัฒนาการท่องเที่ยว ต้องเป็นพืนที่ที่มีความโดดเด่นอันทรงคุณค่าทางธรรมชาติ
และสงิ่ แวดล้อม หรือมีความล้าค่าทางประวัติศาสตร์ ศิลปวัฒนธรรม และวิถีชีวิตชุมชน (3) พืนท่ีที่จะก้าหนด
เป็นเขตพัฒนาการท่องเท่ียว ควรเป็นพืนท่ีการค้าชายแดนหรือเป็นพืนที่แหล่งท่องเที่ยวท่ีส้าคัญที่ตังอยู่ตาม
แนวชายแดนระหว่างประเทศซึ่งต้องไม่มีกรณีปัญหาข้อขัดแย้งระหว่างประเทศในเรื่องใดๆ หรือเป็นพืนที่
ท่ีแหล่งทอ่ งเทย่ี วทีม่ คี วามเชื่อมโยงกบั แหลง่ ทอ่ งเทีย่ วทสี่ ้าคัญของประเทศเพ่อื นบ้าน (4) พืนท่ีท่ีจะก้าหนดเป็น
เขตพัฒนาการท่องเที่ยว ควรเป็นพืนท่ีเศรษฐกิจที่ส้าคัญซ่ึงสมควรได้รับการพัฒนาเพ่ือประโยชน์
ในการส่งเสริม สนับสนุน และอ้านวยความสะดวก รวมทังให้สิทธิพิเศษบางประการในการด้าเนินกิจการเพ่ือ

เขตพฒั นาการทอ่ งเทย่ี ววิถีชวี ติ ลุม่ แมน่ า้ โขง 1

การท่องเที่ยวเป็นการเฉพาะ (5) พืนที่ท่ีจะก้าหนดเป็นเขตพัฒนาการท่องเท่ียว ควรเป็นพืนที่แหล่งท่องเที่ยว
ที่เช่ือมโยงกับเส้นทางโครงข่ายคมนาคมและการขนส่งที่เป็นเส้นทางหลัก ทังทางบก ทางน้า และทางอากาศ
และการเขา้ ถงึ แหลง่ ทอ่ งเที่ยว (6) พืนทที่ ีจ่ ะกา้ หนดเป็นเขตพฒั นาการทอ่ งเทยี่ ว ควรเป็นพืนที่แหล่งท่องเที่ยว
ทม่ี ลี ักษณะพืนฐานทางกายภาพด้านการทอ่ งเทย่ี วเป็นไปในทิศทางเดียวกัน หรือมีลักษณะกิจกรรมหรือต้นทุน
ทางการท่องเท่ยี วภายในพนื ทแ่ี หลง่ ท่องเท่ียวนันๆ ที่เหมือนกันหรือใกล้เคียงกันหรือเชื่อมโยงระหว่างกัน ทั้งนี้
เพ่อื ประโยชน์ในการพฒั นาตลาดการท่องเท่ียวเป็นสาคญั

ทังนี การด้าเนินงานของคณะกรรมการนโยบายการท่องเท่ียวแห่งชาติได้มีการประกาศเขต
พัฒนาการท่องเที่ยวแล้วจา้ นวน 5 เขต ตามกฎกระทรวงกาหนดเขตพัฒนาการท่องเท่ียว พ.ศ. 2558 ประกาศใน
ราชกิจจานุเบกษาเม่ือวันท่ี 27 มีนาคม 2558 ประกอบด้วย (1) เขตพัฒนาการท่องเที่ยวฝ่ังทะเลตะวันตก
(2) เขตพัฒนาการท่องเท่ียวฝ่ังทะเลตะวันออก (3) เขตพัฒนาการท่องเที่ยวอันดามัน (4) เขตพัฒนาการ
ท่องเที่ยวอารยธรรมล้านนา และ (5) เขตพัฒนาการท่องเที่ยวอารยธรรมอีสานใต้ และเมื่อวันท่ี 12
พฤษภาคม 2559 ก็ได้มีการประกาศเขตพัฒนาการท่องเที่ยวเพ่ิมเติมอีก 3 เขต ได้แก่ (1) เขตพัฒนาการ
ท่องเท่ียวมรดกโลกด้านวัฒนธรรม (สุโขทัย พิษณุโลก ตาก ก้าแพงเพชร) (2) เขตพัฒนาการท่องเท่ียววิถีชีวิต
ลุ่มแม่น้าโขง (หนองคาย เลย บึงกาฬ มุกดาหาร นครพนม) (3) เขตพัฒนาการท่องเที่ยววิถีชีวิตลุ่มแม่น้า
เจ้าพระยาตอนกลาง(พระนครศรีอยุธยา นนทบุรีปทุมธานีอ่างทอง สิงห์บุรี)

1.2 กระบวนการ แนวคดิ ในการดาเนนิ งานและวิธีการจัดทาแผนปฏบิ ตั ิการ

ภายหลังการออกกฎกระทรวงก้าหนดเขตพัฒนาการท่องเที่ยว พ.ศ. 2559 รัฐมนตรีว่าการ
กระทรวงการท่องเท่ียวและกีฬา ได้ลงนามในค้าส่ังแต่งตังคณะกรรมการพัฒนาการท่องเที่ยว
ประจ้าเขตพัฒนาการท่องเท่ียววิถีชีวิตลุ่มแม่น้าโขง เม่ือวันท่ี 6 มิถุนายน 2559 โดยมีผู้ว่าราชการจังหวัด
หนองคายเป็นประธานกรรมการ และท่องเท่ียวและกีฬาจังหวัดเป็นกรรมการและเลขานุการ เพื่อจัดท้า
แผนปฏิบัติการพัฒนาการท่องเที่ยว ภายในเขตพัฒนาการท่องเที่ยว คณะกรรมการพัฒนาการท่องเที่ยวฯ
ได้ดาเนินการจัดทาแผนปฏิบัติการพัฒนาการท่องเที่ยว ภายในเขตพัฒนาการท่องเท่ียว ตามประกาศ
คณะกรรมการนโยบายการท่องเที่ยวแห่งชาติ เรื่อง หลักเกณฑ์และวิธีการจัดท้าแผนปฏิบัติการพัฒนาการ
ทอ่ งเท่ยี ว ประจ้าเขตพัฒนาการทอ่ งเท่ียว พ.ศ. 2558 โดยมกี ระบวนการในการด้าเนนิ งานดังนี

1. แต่งตังคณะท้างานจัดท้าแผนปฏิบัติการพัฒนาการท่องเท่ียว ประจ้าเขตพัฒนาการท่องเที่ยว
เพ่ือศึกษา วิเคราะห์ ประเมินศักยภาพและความสามารถในการพัฒนา ก้าหนดแนวทางการส่งเสริมเส้นทาง
ท่องเทีย่ วและการพัฒนาเมืองท่องเท่ยี วท่สี ้าคัญ เพือ่ น้าไปสู่การจัดท้าแผนพัฒนาในระยะ 5 ปี และแผนปฏิบัติ
การประจ้าปี

2. จัดประชุมหน่วยงานท่ีเป็นภาคีการพัฒนาการท่องเท่ียวภายในเขตพัฒนาการท่องเที่ยว
เพ่อื ระดมความคิดเหน็ ตงั แตข่ นั ตอนของกรอบแนวคิดการพัฒนา วัตถุประสงค์และเป้าหมาย ไปจนถึงข้อเสนอ
แนวทางการพฒั นาและโครงการพฒั นาท่ีสา้ คัญ และกลไกการขับเคลือ่ นแผนสูก่ ารปฏิบัติ

3. ยกร่างแผนปฏิบัติการพัฒนาการท่องเท่ียว ประจ้าเขตพัฒนาการท่องเท่ียว เพ่ือเสนอ
คณะกรรมการนโยบายการท่องเท่ียวแห่งชาติพิจารณาให้ความเห็นชอบ และประกาศในราชกิจจานุเบกษาใน
ขันตอนต่อไป

โดยขันตอนการจัดทา้ แผนปฏิบัติการ ให้ความส้าคัญกับการมีส่วนร่วมของภาคีการพัฒนาในเขต
พัฒนาการท่องเที่ยว ทังหน่วยงานภาครัฐ ภาคเอกชน ภาคประชาชนและเครือข่ายชุมชน สถาบันการศึกษา

เขตพฒั นาการทอ่ งเท่ยี ววิถชี วี ติ ลมุ่ แมน่ า้ โขง 2

และนักวิชาการในพืนท่ีภายใต้แนวคิดที่ต้องมีความสอดคล้องกับแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ
แผนพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาติ ยุทธศาสตร์พัฒนาการท่องเท่ียวกลุ่มจังหวัด และกฎหมายท่ีใช้บังคับอยู่
ภายในเขตพัฒนาการท่องเท่ียว อยู่บนพืนฐานของศักยภาพและความโดดเด่นเป็นเอกลักษณ์ของกลุ่มพืนท่ี
และความต้องการของชุมชน และใช้แนวคิดคลัสเตอร์เป็นกรอบในการก้าหนดทิศทางและเป้าหมายร่วมกัน
การพฒั นาเมืองทอ่ งเที่ยวหลักและเมืองท่องเทย่ี วรอง การเช่ือมโยงเส้นทางท่องเที่ยวภายในเขต และการสร้าง
ความร่วมมือในการผลิตสินค้าและส่งเสริมกิจกรรมและการแลกเปล่ียนข้อมูล ข่าวสาร องค์ความรู้ และ
ทรพั ยากรระหว่างกนั

เขตพัฒนาการท่องเที่ยววถิ ชี วี ิตลมุ่ แม่นา้ โขง 3

ภาพท่ี 1.1 ขนั ตอนในการจดั ท้าแผนปฏิบตั กิ าร
ขั้นตอนการดาเนนิ งานการจดั ทาแผนปฏิบตั กิ าร

คณะกรรมการพฒั นาการท่องเทยี่ ว ประจ้าเขต
พฒั นาการท่องเที่ยวลุ่มแม่น้าโขง

แตง่ ตงั คณะอนกุ รรมการจัดท้าแผนปฏิบัตกิ าร ศกึ ษาทบทวนแผนพัฒนาการท่องเทย่ี ว
พัฒนาการทอ่ งเที่ยว

จดั ทา้ เกณฑก์ ารจดั ล้าดบั ความสา้ คญั โครงการ ประชมุ จัดท้าแผน

ยกรา่ งแผนปฏิบัตกิ ารพัฒนาการท่องเที่ยว ประชุมจัดล้าดบั ความสา้ คญั
ภายในเขตพฒั นาการทอ่ งเที่ยว ของแผนงานโครงการ

เสนอคณะกรรมการพฒั นาการทอ่ งเที่ยว
ประจา้ เขตพฒั นาการท่องเท่ยี ว
พิจารณาให้ความเห็นชอบ

เสนอคณะอนุกรรมการกลัน่ กรองแผนปฏิบัติ ปรับปรงุ โครงการสา้ คญั
การพฒั นาการท่องเที่ยว

เสนอคณะกรรมการนโยบายการท่องเทีย่ ว
แห่งชาติ พจิ ารณาอนมุ ัติ

ประกาศในราชกิจจานเุ บกษา

จากกรอบแนวคิดการด้าเนินงานที่แสดงในข้างต้น การจัดท้าแผนปฏิบัติการฯ ได้เน้น
กระบวนการมีส่วนรว่ มในการด้าเนินงานโครงการโดยมีกระบวนการสร้างความเห็นพ้องต้องกันในเป้าประสงค์
วิสัยทัศน์ ประเด็นยุทธศาสตร์ และแผนงาน/โครงการต่างๆ ท่ีบรรจุอยู่ในแผนปฏิบัติการเป้าหมาย
ของการจัดท้าแผนปฏิบัติการเขตพัฒนาการท่องเที่ยว คือ การบูรณาการและขับเคลื่อนแผนปฏิบัติการฯ
ให้น้าไปสกู่ ารปฏบิ ัติอย่างเป็นรปู ธรรมให้ได้มากที่สุดเป็นลักษณะองค์รวม โดยต้องมุ่งสะท้อนให้ผู้มีส่วนร่วมใน
การท้างานของแผนปฏิบัติการเหน็ ความสา้ คัญในประเด็นต่างๆ ดังนี

เขตพัฒนาการท่องเทีย่ ววิถชี วี ติ ลมุ่ แมน่ า้ โขง 4

1. แผนปฏบิ ัติการพฒั นาการทอ่ งเทย่ี วตอ้ งสอดคลอ้ งกบั แผนพฒั นาเศรษฐกิจ และสังคมแห่งชาติ
แผนพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาติ ยุทธศาสตร์พัฒนาการท่องเท่ียวกลุ่มจังหวัดและกฎหมายที่ใช้บังคับ
อยู่ภายในเขตพฒั นาการทอ่ งเที่ยว

2. แนวคิดการพัฒนาของเขตพัฒนาการท่องเท่ียวควรอยู่บนพืนฐานศักยภาพของพืนที่
ความโดดเด่นเป็นเอกลักษณ์ของแหล่งท่องเที่ยว และความต้องการของชุมชน โดยใช้แนวคิดคลัสเตอร์
เป็นกรอบในการก้าหนดทิศทางและเป้าหมายการพัฒนาร่วมกัน มีแนวทางการพัฒนาเมืองท่องเท่ียวหลัก
เมืองท่องเท่ียวรอง และการเชื่อมโยงเส้นทางท่องเที่ยวภายในเขตพัฒนาการท่องเท่ียว การสร้างความร่วมมือ
ในการผลิตสินค้าและส่งเสริมกิจกรรมท่องเท่ียวร่วมกันในพืนท่ี ตลอดจนการแลกเปล่ียนข้อมูลข่าวสาร
องค์ความรู้ และทรพั ยากรระหว่างกัน

3. ขันตอนการจัดท้าแผนปฏิบัติการต้องให้ความส้าคัญกับการมีส่วนร่วมของภาคีการพัฒนา
ในเขตพฒั นาการทอ่ งเทย่ี ว ทงั หนว่ ยงานภาครฐั ภาคเอกชน ภาคประชาชน เครือข่ายชุมชน สถาบันการศึกษา
และนักวชิ าการในพืนท่ี

4. ก้าหนดระยะเวลาการด้าเนินงานของแผนปฏิบัติการ 5 ปี โดยมีการจัดล้าดับความส้าคัญ
ของโครงการออกเป็นโครงการท่ีต้องด้าเนินการในระยะสัน 1-2 ปี และโครงการที่ต้องด้าเนินการ
เพอื่ การวางรากฐานการพฒั นาในระยาว 3-5 ปี

เขตพัฒนาการท่องเท่ยี ววถิ ชี วี ิตลุ่มแม่นา้ โขง 5

ส่วนที่ 2

สถานการณ์ทิศทางการทอ่ งเท่ยี ว ในเขตพัฒนาการทอ่ งเท่ยี ว
วิถชี วี ิตลมุ่ แม่น้าโขง

2.1 สถานการณก์ ารท่องเทยี่ วในเขตพัฒนาการท่องเท่ียววิถีชวี ิตล่มุ แม่นา้ โขง

การท่องเที่ยวมีความส้าคัญทังด้านเศรษฐกิจและสังคม และปัจจุบันเป็นปัจจัยพืนฐานส้าคัญในการ
ขบั เคล่ือนเศรษฐกจิ ของประเทศไทย โดยในปี พ.ศ. 2557 รายไดจ้ ากการทอ่ งเที่ยวมีสัดส่วนมากถึง ร้อยละ 10.4
ของผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศ (Gross Domestic Product : GDP) และส่งผลให้อุตสาหกรรมต่อเน่ือง
ในพนื ท่ที ังสินคา้ และบรกิ าร เช่น อาหารแปรรูป การก่อสร้าง ขยายตัวในลักษณะตัวคูณ (Multiplier) อัตราส่วน
ดังกล่าวเติบโตในแนวขนานกับจ้านวนนักท่องเท่ียวและรายได้จากการท่องเท่ียว ซ่ึงเพิ่มขึนจาก 11.7 ล้านคน
และ 0.4 ลา้ นล้านบาทในปี 2547 เป็น 24.8 ล้านคนและ 1.1 ล้านล้านบาทในอีก 10 ปีถัดมา ก่อให้เกิดการจ้าง
งานมากกวา่ 6 ลา้ นคน หรือคดิ เป็นอตั ราร้อยละ 16.0 ของการจา้ งงานทังประเทศ

อย่างไรก็ตาม สถิติดังกล่าวมิได้สะท้อนสถานภาพของการท่องเท่ียวไทยในปัจจุบันโดยสมบูรณ์
เพราะในช่วงทศวรรษที่ผ่านมา โครงสร้างนักท่องเที่ยวเปล่ียนแปลงไปอย่างมาก กล่าวคือ จ้านวนนักท่องเที่ยว
จากตลาดใหม่ อาทิ ประเทศเพื่อนบ้านอาเซียนเติบโตอย่างก้าวกระโดด สวนทางกับนักท่องเที่ยวจากประเทศ
พัฒนาแล้วท่ีประสบปัญหาภาวะเศรษฐกิจชะลอตัว และประสงค์เดินทางไปยังจุดหมายใหม่ๆ ท้าให้จ้านวน
นักท่องเที่ยวมายังประเทศไทยค่อนข้างอิ่มตัวโดยในปี 2557 นักท่องเท่ียวจากทวีปยุโรป ตะวันออกกลางและ
โอเชียเนียลดลงร้อยละ 2.3 5.1 และ 7.8 จากปีก่อนหน้า ตามล้าดับ ตรงข้ามกับจ้านวนนักท่องเท่ียวไปยัง
ประเทศเพื่อนบ้าน เช่น เมียนมา ที่ขยายตัวอย่างต่อเนื่อง นอกจากนี ด้วยปัจจัยหลายประการ อาทิ โครงสร้าง
พืนฐานการเดินทางทางบกไม่เอืออ้านวย บุคลากรด้านการท่องเที่ยวท่ีมีความสามารถทางภาษาต่างประเท
ศไม่เพียงพอ ข้อมูลเกี่ยวกับแหล่งท่องเท่ียวและสถานประกอบการจ้ากัด รวมทังต้าแหน่งเชิงยุทธศาสตร์และ
การตลาดของแต่ละกลุ่มจังหวัดไม่ชัดเจน นักท่องเที่ยวส่วนใหญ่นิยมเดินทางไปยังแหล่งท่องเท่ียวหลักใน
ภาคตะวันออก ภาคใต้ และภาคเหนืออันเป็นท่ีรู้จักในระดับโลก ซึ่งก่อให้เกิดความเหล่ือมล้าทางเศรษฐกิจ
ในแนวขนาน โดยกรุงเทพมหานคร จังหวัดชลบุรี และจังหวัดภูเก็ตมีรายได้จากการท่องเท่ียวมากกว่า
100,000 ลา้ นบาทตอ่ ปซี ึ่งมากกว่าภาคตะวันออกเฉียงเหนือรวมกนั 20 จังหวัด

จากตารางที่ 2.1 จะเห็นได้ว่าจ้านวนนักท่องเท่ียวทังชาวไทยและชาวต่างชาติที่มาท่องเท่ียวในเขต
พัฒนาการท่องเที่ยววิถีชีวิตลุ่มแม่น้าโขง ในปี 2555-2557 เพิ่มขึนอย่างต่อเนื่อง โดยมีจ้านวนนักท่องเที่ยว
ชาวไทยเข้ามาท่องเที่ยวจ้านวน 5,200,100 คน 5,832,287 คน และ 6,032,498 คน ตามล้าดับ และนักท่องเที่ยว
ตา่ งชาตจิ ้านวน 679,107 คน 117,765 คนและ 783,657 คน ตามล้าดับ และถ้าพิจารณาเป็นรายจังหวัดพบว่า
จา้ นวนนักทอ่ งเที่ยวทังชาวไทยและชาวต่างชาตกิ ็มจี ้านวนท่เี พ่มิ ขึนเช่นกนั

เขตพัฒนาการท่องเทยี่ ววิถชี วี ติ ลุม่ แมน่ า้ โขง 6

ตารางท่ี 2.1: จา้ นวนนักท่องเทีย่ วชาวไทยและชาวต่างชาตริ ายจงั หวัด ปี 2555-2557

(หน่วย: คน)

จังหวัด จ้านวนนกั ท่องเท่ียวชาวไทย จา้ นวนนักทอ่ งเท่ียวชาวตา่ งชาติ
หนองคาย 2555 2556 2557
2555 2556 2557
1,625,372 1,829,762 1,841,582
477,628 49,263 526,981

เลย 1,334,491 1,480,817 1,548,723 31,281 19,068 33,228

นครพนม 732,460 801,441 838,857 60,576 9,235 74,281

บงึ กาฬ 372,544 431,442 471,755 4,747 2,373 5,609

มกุ ดาหาร 1,135,233 1,288,825 1,331,581 104,875 37,826 143,558

เขตพฒั นาการท่องเท่ยี ว 6,032,498 679,107 117,765 783,657
วถิ ชี ีวติ 5,200,100 5,832,287 20,479,438 3,405,696 2,996,737 3,814,069
ล่มุ แม่นา้ โขง

รวม 18,130,708 19,497,707

ทีม่ า : กรมการท่องเท่ียว (2558) ประมวลโดยมลู นิธิ สวค. (2558)

ในส่วนของรายได้จากนักท่องเท่ียวทังชาวไทยและชาวต่างชาติที่เข้ามาท่องเที่ยวในเขตพัฒนาการ
ทอ่ งเทย่ี ววถิ ีชวี ิตล่มุ แม่นา้ โขงก็เพ่ิมขึนอย่างต่อเนื่องโดยในปี พ.ศ.2555-2557 มีรายได้จากนักท่องเที่ยวชาวไทย
จ้านวน 7,983 ล้านบาท 9,394 ล้านบาท และ 9,923 ล้านบาท ตามล้าดับ และมีรายได้จากนักท่องเที่ยว
ต่างชาติจ้านวน 839 ล้านบาท 1,014 ล้านบาท และ 1,048 ล้านบาท ตามล้าดับ และเม่ือพิจารณาเป็นราย
จงั หวดั รายได้จากนกั ทอ่ งเทีย่ วทงั ชาวไทยและชาวตา่ งชาตกิ ็มจี า้ นวนทเี่ พมิ่ ขนึ เช่นกนั (ตารางท่ี 2.2)

ตารางที่ 2.2: รายได้จากนกั ท่องเที่ยวชาวไทยและชาวต่างชาติรายจังหวัด ปี 2555-2557

(หนว่ ย: ลา้ นบาท)

จังหวดั รายได้จากนักทอ่ งเท่ียวชาวไทย รายได้จากนักท่องเท่ียวชาวตา่ งชาติ
2555 2556 2557
2555 2556 2557

หนองคาย 2,940 3,514 3,550 565 613 627

เลย 2,120 2,389 2,591 80 81 84

นครพนม 1,042 1,222 1,325 71 78 83

บึงกาฬ 497 626 707 8 9 10

มุกดาหาร 1,385 1,644 1,751 114 233 244

เขตพฒั นาการ

ทอ่ งเทีย่ ววถิ ีชวี ิต 7,983 9,394 9,923 839 1,014 1,048
ลมุ่ แม่น้าโขง

รวม 31,224 36,225 37,631 7,373 8,271 8,371

ทมี่ า : กรมการท่องเทย่ี ว (2558) ประมวลโดยมลู นธิ ิ สวค. (2558)

ดังนันจะเห็นได้ว่าการท่องเท่ียวในเขตพืนท่ีลุ่มแม่น้าโขงนันมีการท่องเที่ยวท่ีขยายตัวเติบโตมากขึน
ทังด้านจ้านวนของนักท่องเที่ยวทังชาวไทยและชาวต่างชาติ และด้าน รายได้ท่ีเกิดจากการท่องเท่ียว
การเปล่ียนแปลงที่ขยายตัวมากขึนนีจึงบ่งบอกถึงความส้าคัญของเขตพืนที่นีว่าควรจะมีการพัฒนาในเรื่องของ
การท่องเท่ยี วเพอื่ ใหเ้ กดิ การรองรบั กับการท่องเท่ียวทข่ี ยายตัวเพ่มิ ขึน

เขตพฒั นาการทอ่ งเทยี่ ววิถชี วี ิตล่มุ แม่นา้ โขง 7

รูปภาพที่ 2.1: แนวโนม้ นกั ทอ่ งเที่ยวชาวไทยในเขตพัฒนาการท่องเที่ยว
วิถีชีวิตลมุ่ แมน่ า้ โขง 2555-2557

ท่ีมา : กรมการทอ่ งเทย่ี ว (2558) ประมวลผลโดย มูลนธิ ิ สวค. (2558)

ปริมาณนักท่องเที่ยวชาวไทยท่ีปรากฏในรูปภาพที่ 2.1 หนองคายมีปริมาณนักท่องเที่ยวเฉลี่ยชาวไทย
3 ปี สูงที่สุดในเขต คือ 75,280 คน รองลงมา คือ เลย (53,646 คน) มุกดาหาร (27,300 คน) นครพนม (27,244 คน)
และบึงกาฬ (18,413 คน) ตามล้าดับ โดยลักษณะของปริมาณนักท่องเท่ียวชาวไทยในเขตนี พบว่า ทุกจังหวัด
ในเขตมรี ูปแบบทใี่ กลเ้ คยี งกนั

รูปภาพท่ี 2.2: แนวโนม้ นักทอ่ งเท่ียวชาวตา่ งชาตใิ นเขตพัฒนาการทอ่ งเทีย่ ว
วถิ ีชีวิตลมุ่ แมน่ ้าโขง 2555-2557

ท่ีมา : กรมการทอ่ งเทย่ี ว (2558) ประมวลผลโดย มูลนธิ ิ สวค. (2558)

จากรูปภาพที่ 2.2 ปริมาณนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติในเขตพัฒนาการท่องเที่ยววิถีชีวิตลุ่มแม่น้าโขง
พบว่า หนองคายมปี รมิ าณสงู กวา่ จังหวัดอน่ื ในเขตมาก เฉลี่ย 3 ปี 2,795 คน รองลงมาคือ เลย (1,203 คน) และ
มุกดาหาร (714 คน) ตามล้าดับ

เขตพฒั นาการทอ่ งเทยี่ ววิถีชวี ิตลมุ่ แม่นา้ โขง 8

เป็นที่น่าสังเกตว่าหนองคายมีรูปแบบการเปลี่ยนแปลงของปริมาณนักท่องเที่ยวทีสวนทางกับจังหวัด
อ่ืนๆ ในเขตอยู่ตลอดระยะเวลา 3 ปี นอกจากนัน มุกดาหารและนครพนมเองก็มีสถิติคงท่ีตลอดทังปีจนกระท่ัง
ทุกเมษายนจะมปี รมิ าณนักทอ่ งเท่ียวหลั่งไหลเข้ามายังทงั 2 จงั หวดั

รปู ภาพท่ี 2.3: แผนภูมิแสดงสดั สว่ นสัญชาติของนักท่องเทีย่ วชาวตา่ งชาติ
ในเขตพืนท่กี ารท่องเที่ยววถิ ีชวี ิตลุ่มแมน่ ้าโขง

ทีม่ า : กรมการท่องเท่ียว (2558) ประมวลผลโดย มลู นธิ ิ สวค. (2558)

รูปภาพที่ 2.3 เป็นการแบ่งสัดส่วนนักท่องเท่ียวต่างชาติ จะเห็นได้ว่านักท่องเที่ยวส่วนใหญ่ในเขตนี คือ
นักท่องเที่ยวชาวลาว (ร้อยละ 38 ของปริมาณนักท่องเท่ียวทังหมด) รองลงมา คือ กลุ่มประเทศยุโรปตะวันตก
(ร้อยละ 31 ของปริมาณนักท่องเท่ียวทังหมดในเขตนี) กลุ่มอเมริกาเหนือ (ร้อยละ 8 ของปริมาณนักท่องเท่ียว
ทงั หมดในเขตน)ี และออสเตรเลียและนวิ ซแี ลนด์ (ร้อยละ 5 ของปริมาณนกั ทอ่ งเท่ยี วทงั หมด)

เขตพัฒนาการท่องเที่ยววถิ ชี วี ติ ลมุ่ แม่นา้ โขง 9

ตารางที่ 2.3 : วตั ถปุ ระสงค์หลกั ของการเดนิ ทางของผู้เยยี่ มเยอื น มุกดาหาร
ในเขตพัฒนาการท่องเท่ียววิถชี วี ิตลุ่มแมน่ า้ โขง ปี 2556

เลย หนองคาย บงึ กาฬ นครพนม

วัตถปุ ระสงค์หลกั ชาวไทย
ของการเดินทาง ชาวต่างประเทศ

ชาวไทย
ชาว ่ตางประเทศ

ชาวไทย
ชาว ่ตางประเทศ

ชาวไทย
ชาว ่ตางประเทศ

ชาวไทย
ชาวต่างประเทศ

ท่องเที่ยว/พักผ่อน 84.3 83.4 56.8 54.0 76.2 66.7 35.8 13.3 79.2 60.8

ประชุม/อบรม/ 4.8 0.8 7.8 1.3 3.0 4.2 1.7 - 4.4 5.8
สัมมนา/ดงู าน

ตดิ ตอ่ ธรุ กจิ 1.8 2.2 3.7 2.3 2.8 - 0.3 4.2 2.4 9.2

ปฏบิ ัตริ าชการ/ 1.1 5.3 4.3 - 0.3 - 0.1 - 0.3 -
ปฏิบตั งิ าน

เย่ยี มญาต/ิ เพือ่ น 3.7 2.5 24.4 14.7 16.2 5.0 2.9 4.2 6.5 8.3

ชมนทิ รรศการ/ 0.7 0.3 0.4 1.0 - - - - - -
แสดงสนิ ค้า

ได้รับรางวลั - 5.5 24.3 - 24.2 - - - -

ไหว้พระปฏบิ ตั ิ 3.1 - 2.2 - 0.2 - 57.4 78.3 7.2 15.8
ธรรม

อื่นๆ 0.5 - 0.3 2.3 1.4 - 1.6 - - -

รวม 100.0 100.0 100.0 100.0 100.0 100.0 100.0 100.0 100.0 100.0

ทีม่ า: รายงานการสา้ รวจสดั สว่ นพฤตกิ รรมการเดินทางท่องเทยี่ วภายในประเทศปพี .ศ. 2556 (มกราคม ถึง ธนั วาคม), กรมการทอ่ งเทยี่ ว (2556)

ผู้เยี่ยมเยือนทังชาวไทยและต่างชาติในจังหวัดเลยร้อยละ 84.3 และ 83.4 ตามล้าดับ มีวัตถุประสงค์
หลัก คือ การท่องเที่ยวและพักผ่อน ส้าหรับวัตถุประสงค์ด้านอ่ืนๆอยู่ในระดับที่ใกล้เคียงกันเช่นเดียวกับบึงกาฬ
และมุกดาหาร ซึ่งบึงกาฬและมุกดาหารมีผู้เย่ียมเยือนชาวไทยที่มีวัตถุประสงค์ในการท่องเที่ยวและพักผ่อน
ร้อยละ 76.2 และ 79.2 ตามล้าดับ และผู้เย่ียมเยือนชาวต่างชาติท่ีมีวัตถุประสงค์ในการท่องเท่ียวและพักผ่อน
ร้อยละ 66.7 และ 60.8 ตามลา้ ดบั ดังปรากฏในตารางที่ 2.3

ส้าหรับหนองคาย ผู้เย่ียมเยือนชาวไทยเดินทางเพ่ือท่องเที่ยวและพักผ่อนร้อยละ 56.8 รองลงมา คือ
เพ่ือเยี่ยมญาติและสหายร้อยละ 24.2 ด้านผู้เย่ียมเยือนชาวต่างชาติในหนองคายเดินทางมาเพ่ือพักผ่อนร้อยละ
54.0 รองลงมา คือ ได้รบั รางวลั ร้อยละ 24.3 และเย่ยี มญาตแิ ละสหายร้อยละ 14.7 ตามลา้ ดบั

ผู้เยี่ยมเยือนในนครพนมมีวัตถุประสงค์ในการเดินทางแตกต่างจากจังหวัดอ่ืนๆ ในกลุ่ม โดยผู้เย่ียมเยือน
ชาวไทยมีวัตถุประสงค์ในการเดินทางเพ่ือไหว้พระปฏิบัติธรรมร้อยละ 57.4 รองลงมาคือการท่องเท่ียวและ
พักผอ่ นรอ้ ยละ 35.8 ทางด้านผ้เู ยยี่ มเยอื นชาวตา่ งชาตใิ นนครพนมเชน่ เดียวกัน เดินทางมาเพื่อไหว้พระ ปฏิบัติธรรม
รอ้ ยละ 78.3 รองลงมาคือการท่องเทยี่ วและพักผอ่ นร้อยละ 13.3

เขตพฒั นาการทอ่ งเที่ยววถิ ีชวี ติ ลมุ่ แมน่ า้ โขง 10

ตารางท่ี 2.4 : แรงจูงใจในการมาทอ่ งเทยี่ วของผเู้ ยี่ยมเยือนในเขตพัฒนาการทอ่ งเท่ยี ว
วิถีชีวติ ลมุ่ แม่นา้ โขง ปี 2556

เลย หนองคาย บึงกาฬ นครพนม มุกดาหาร

แรงจูงใจในการมา ชาวไทย
ท่องเท่ยี ว ชาว ่ตางประเทศ

ชาวไทย
ชาว ่ตางประเทศ

ชาวไทย
ชาวต่างประเทศ

ชาวไทย
ชาวต่างประเทศ

ชาวไทย
ชาวต่างประเทศ

สถานที่ทอ่ งเท่ียว 34.0 34.8 20.3 10.2 36.6 13.5 36.3 30.3 18.5 24.5

มีความปลอดภัย 11.7 16.0 16.9 18.5 11.1 15.0 8.0 10.8 13.9 21.8

อาหารอรอ่ ย 12.9 17.5 20.1 19.7 10.1 18.8 6.0 9.7 13.3 13.2

สินคา้ ราคาถกู 7.6 13.7 10.1 21.8 7.0 19.9 0.7 5.4 14.0 10.1

ช่วงเทศกาล 9.9 8.4 5.9 2.1 12.8 3.9 8.2 9.0 10.5 11.3

ระยะทาง 3.6 4.8 5.3 14.5 7.4 14.3 36.9 19.2 7.6 11.7

เวลาในการเดนิ ทาง 6.7 1.9 12.2 8.4 10.7 7.7 3.0 14.1 5.4 3.9

ความสะดวกในการ 9.0 0.7 9.1 0.3 4.0 2.1 0.7 1.5 11.1 -
เขา้ ถงึ แหลง่ ท่องเท่ยี ว

การจัดกิจกรรมส่งเสรมิ 3.9 2.0 - 4.0 - 4.7 - - 5.7 2.3
การทอ่ งเท่ียว

อนื่ ๆ 0.8 0.2 - 0.5 0.4 - 0.1 - - 1.2

รวม 100.0 100.0 100.0 100.0 100.0 100.0 100.0 100.0 100.0 100.0

ทีม่ า: รายงานการสา้ รวจสัดส่วนพฤตกิ รรมการเดนิ ทางทอ่ งเทย่ี วภายในประเทศปพี .ศ. 2556 (มกราคม ถงึ ธนั วาคม), กรมการทอ่ งเท่ียว (2556)

ผูเ้ ยี่ยมเยอื นในเขตพฒั นาการทอ่ งเท่ียววิถีชวี ิตลุ่มแมน่ า้ โขงตา่ งมองว่าส่ิงที่ดึงดูดการท่องเที่ยวเป็นล้าดับ
แรก คือ สถานท่ีท่องเท่ียวร้อยละ 25.9 รองลงมา ได้แก่ ความปลอดภัย (ร้อยละ 14.4) รสชาติของอาหาร
(รอ้ ยละ 14.1) ระยะทาง (รอ้ ยละ 12.5) และราคาสินค้า (ร้อยละ 11) เป็นต้น

2.2 การประเมนิ ศกั ยภาพดา้ นการท่องเทย่ี ว

กา ร ปร ะ เ มิน ศั ก ยภ า พข อ ง เข ต พื นท่ี ลุ่ ม แ ม่ น้ า โ ข ง โ ด ย กา ร วิ เค ร า ะห์ เ ชิง ยุ ท ธ ศ า ส ตร์ ด้ ว ย เ ค ร่ือ ง มื อ
Diamond Model ของการท่องเท่ียวจังหวัดเลย หนองคาย บึงกาฬ นครพนม และมุกดาหารนัน พบว่ามี
ประเด็นทังเชงิ บวกและลบในแตล่ ะปัจจัยทงั 5 ปจั จยั ตาม Diamond Model ดังรูปภาพท่ี 2.4 ดังนี

เขตพัฒนาการท่องเท่ยี ววิถชี วี ติ ลุม่ แมน่ า้ โขง 11

รูปภาพท่ี 2.4 การวเิ คราะห์ศกั ยภาพในแ

ทีม่ า: มลู นิธิ สวค. 2559

การประเมินศกั ยภาพของเขตพืนทีว่ ิถชี วี ิตลุ่มแม่น้าโขง โดย Diamond Model
1. เงือ่ นไขด้านปัจจยั การผลิต (Input Factor Conditions)
2. ปัจจยั บรบิ ทกลยทุ ธก์ ารแขง่ ขนั (Strategy, Structure, and Rivalry)
3. เง่ือนไขด้านอปุ สงค์ (Demand Conditions)
4. ปัจจัยสนับสนนุ ท่ีเกี่ยวเนอื่ ง (Related and Supporting Industries)
5. บทบาทของภาครฐั (Government)

เขตพัฒนาการทอ่ งเท่ยี ววิถีชวี ติ ลมุ่ แมน่ า้ โขง

แตล่ ะประเด็นตาม Diamond Model

12

ส่วนท่ี 3

การวิเคราะหป์ จั จยั แวดล้อม
และประเดน็ ส้าคัญต่อการพัฒนาการทอ่ งเทย่ี ว

3.1 การวิเคราะห์ปัจจยั แวดล้อม

จากการส้ารวจภาคสนามการสัมภาษณ์ผู้ท่ีมีส่วนได้ส่วนเสียในพืนที่รวมถึงผู้ท่ีมีส่วนเกี่ยวข้องด้าน
การทอ่ งเทีย่ วทงั ในอดีตและปัจจุบัน สรุปประเด็นส้าคัญ 4 ด้าน ได้แก่ ด้านศักยภาพภาพรวม หรือเฉพาะด้าน
ด้านสินค้าและบริการ ด้านการบริหารจัดการ และด้านการมีส่วนร่วมของชุมชน (ตารางท่ี 3.1) ที่จะน้าไปใช้ใน
การวเิ คราะหจ์ ดุ แข็ง จดุ ออ่ น โอกาส และอปุ สรรค ในสว่ นตอ่ ไป ไดด้ ังนี

ตารางท่ี 3.1 : สรุปประเด็นจากการลงพนื ที่/สมั ภาษณผ์ เู้ ช่ยี วชาญ/ผทู้ ีเ่ ก่ยี วข้องในพืนท่ีและสว่ นกลาง

ประเดน็ การลงพนื ที่ สัมภาษณผ์ ู้เชยี่ วชาญ/ สมั ภาษณ์ผเู้ ชย่ี วชาญ/
ผู้ทเ่ี กีย่ วข้องในพนื ท่ี ผู้ทเี่ ก่ยี วข้องสว่ นกลาง

1) ศักยภาพ • วถิ ชี วี ิต ประเพณี และวฒั นธรรม เชอ่ื มโยง • วิถชี ีวติ ประเพณี และ • เป็นสถานทรี่ องรบั กา้ ลังซอื จาก
ระหวา่ งไทย ลาว และเวยี ดนาม วัฒนธรรมทเี่ ช่ือมโยงระหว่าง เพอ่ื นบา้ น ส่วนการทอ่ งเทย่ี วเปน็
ภาพรวม/ ไทยและเพอื่ นบ้าน กจิ กรรมเสริม
เฉพาะด้าน • แหลง่ ทอ่ งเท่ยี วทางธรรมชาติ
• การเดินทางเปน็ เส้นทางยาวตอ่ เน่ืองไมม่ จี ังหวดั • จดุ ผ่านแดน และจดุ ผ่อนปรน • แหล่งทอ่ งเท่ียวทงั วถิ ีชีวิต
รวมถงึ 10 แห่ง ประเพณี วัฒนธรรม และ
ที่เป็นศนู ยก์ ลาง ธรรมชาติ มีความน่าสนใจ
• แหล่งทอ่ งเที่ยวทางธรรมชาตทิ ่ี
นา่ สนใจหลายแห่งยงั ไมไ่ ด้รบั
การสง่ เสรมิ

2) สินค้าและบรกิ าร • ปรากฏการทางธรรมชาติ เชน่ บงั ไฟพญานาคที่ • สินค้าหตั ถกรรมพนื บ้าน • ควรสง่ เสริมกจิ กรรมกรรมทีส่ รา้ ง
รมิ โขง • สนิ ค้าอนิ โดจนี ความเชอ่ื มโยงระหว่างทัง 5
• กิจกรรมผจญภยั ตามอทุ ยาน จังหวัด เชน่ การปน่ั จกั รยาน 5
• อาหารหลากสญั ชาติ • ปรากฏการณท์ างธรรมชาติ เชน่ จังหวัด
• กจิ กรรมผจญภยั ตามอทุ ยานมคี วามน่าสนใจ
บังไฟพญานาคทรี่ มิ โขง • ควรสรา้ งกิจกรรมจากจดุ เดน่ จาก
การเชือ่ มโยงกับเพอื่ นบ้าน เชน่
การท้าบุญตกั บาตร 2 ประเทศ

3) การบรหิ าร • ชมุ ชนบางแห่งสามารถบรหิ ารจดั การแหล่ง • การอนรุ กั ษ์วถิ ีชวี ิต วฒั นธรรม • การบรหิ ารจัดการท่เี กดิ จากชมุ ชน
จัดการ ท่องเทย่ี วด้วยตนเองได้ อยา่ งไรก็ตามยงั คง เปน็ ส่ิงส้าคญั ส้าหรับคลัสเตอรน์ ี จะกอ่ ใหเ้ กดิ ความย่งั ยนื
ตอ้ งการค้าปรกึ ษาจากส่วนกลางในบางประเดน็ เพราะนกั ทอ่ งเทยี่ วสว่ นใหญ่
• สว่ นกลางควรเป็นเพียงผใู้ ห้
• แหลง่ ทอ่ งเทย่ี วที่บรหิ ารจัดการโดยส่วนกลางมี ตอ้ งการสัมผสั ความเรยี บง่าย
สิ่งอ้านวยความสะดวกครบ และความหลากหลายทาง คา้ ปรกึ ษา ไมใ่ ชผ่ ดู้ า้ เนนิ การเอง
วฒั นธรรม

4) การมสี ่วนร่วม • ความส้าเร็จของเชยี งคานเกดิ จากชุมชนท่มี คี วาม • แหลง่ ทอ่ งเทีย่ วท่ีประสบ • ชุมชนมีความสามคั คี โดยขอ้
ของชุมชน เข้มแข็ง ความสา้ เร็จเกิดจากความ พิพาทส่วนใหญ่มกั เกิดระหว่าง

• แม้ชุมชนทยี่ ังไมไ่ ดร้ บั ความมยิ มจาก ร่วมมอื ของชุมชน ชุมชนกับรฐั หรอื เอกชนนอกพนื ที่

นกั ทอ่ งเทย่ี ว ยังมคี วามตังใจท่จี ะน้าเสนอพนื ท่ี
ตนเองใหเ้ ปน็ แหล่งทอ่ งเท่ียว

ที่มา: มูลนิธิ สวค. (2559)

เขตพัฒนาการท่องเทีย่ ววถิ ชี วี ติ ลมุ่ แม่นา้ โขง 13

จากประเด็นด้านต่างๆในตารางที่ 3.1 ได้น้ามาวิเคราะห์จุดแข็ง จุดอ่อน โอกาส และอุปสรรค
ตามประเด็น/ปัจจัยของ Diamond Model ดงั นี

1) เงือ่ นไขอุปสงค์ (Demand Condition)
- จุดแข็ง มีการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจในพืนที่ที่ดีนักท่องเที่ยวในประเทศมีแนวโน้ม
ท่องเที่ยวในประเทศมากขนึ
- จดุ ออ่ น การเตบิ โตเศรษฐกิจภายในประเทศชะลอตวั
- โอกาส แนวโน้มความนิยมในการท่องเที่ยวไปสู่การท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมการเติบโตของ
นักท่องเที่ยวจีน และมีนักท่องเท่ียวจาก สปป.ลาว ข้ามชายแดนเพ่ิมจ้านวนมากขึน
(ร้อยละ 17)
- อุปสรรค การชะลอตัวของเศรษฐกิจในตลาดท่องเท่ียวหลักของไทย เช่น จีน รัสเซีย ยุโรป
เปน็ ตน้

2) เงอ่ื นไขอุปทานหรือ ปัจจัยการผลิต (Factor Condition)
- จุดแข็ง มีทุนทางวัฒนธรรมและภูมิปัญญาท้องถิ่นที่หลากหลายมีความหลากหลาย
ทางชีวภาพและความสมบูรณ์ของพืนท่ีลุ่มน้ามีโครงสร้างพืนฐานด้านการคมนาคมท่ีสะดวก
และมีค่าครองชพี ต้่า คมุ้ คา่ กบั การทอ่ งเทย่ี ว
- จุดอ่อน ถนนเช่ือมโยงระหว่างแหล่งท่องเท่ียวกับท่าเรือยังต้องปรับปรุง และควรมี
การก่อสร้างท่าเรือเพิ่มเติมขาดมาตรฐานความปลอดภัยด้านการท่องเท่ียวควรพัฒนาความรู้
ทางด้านการจัดการและทักษะด้านภาษา และการประชาสัมพันธ์และให้ความรู้ยังเป็น
ลักษณะเฉพาะจุดที่เป็นแหล่งท่องเท่ียวนันๆ ยังขาดการเชิญชวนและสร้างแรงดึงดูด
ในวงกวา้ ง
- โอกาส สังคมท่ีเปล่ียนแปลงไปสู่สังคมผู้สูงอายุ ที่สนใจประวัติศาสตร์ วัฒนธรรมการให้
ความส้าคัญของภาครัฐในการอนุรักษ์และส่งเสริมแหล่งท่องเท่ียวเชิงประวัติศาสตร์
ที่สอดคล้องกบั การอนรุ ักษแ์ ละยั่งยนื มากขึน
- อุปสรรค การขยายตัวของเมืองและเศรษฐกิจในภูมิภาค ส่งผลต่อวิถีชีวิตและวัฒนธรรม
ชมุ ชนและกระแสทางวัฒนธรรมสมัยใหม/่ วัตถนุ ิยมกระทบวถิ ชี มุ ชน

3) อตุ สาหกรรมเกยี่ วเน่ือง (Supporting Industry)
- จุดแข็ง จ้านวนโรงแรมและท่ีพักในมุกดาหาร และหนองคายเพิ่มขึนมีการเชื่อมโยงสู่
สปป.ลาว และข้ามไปสู่กลุ่มประเทศในอินโดจีนมีการด้าเนินแผนการตลาด Six Countries
One Destination อตุ สาหกรรมทเี่ กย่ี วเนือ่ งหลายอยา่ งสามารถสนับสนุนส่งเสริมบรรยากาศ
เชงิ วฒั นธรรมได้อย่างกลมกลืน อาทิ การปน่ั จกั รยาน พิพธิ ภัณฑพ์ ืนบ้าน รา้ นอาหารประจา้ ถิ่น
- จุดอ่อน แหล่งท่องเท่ียวมีอยู่กระจาย ใช้เวลาในการเดินทางมากมีลักษณะทางกายภาพของ
พืนท่ีเป็นแนวยาวตามล้าน้าโขง ท้าให้ยากแก่การเชื่อมต่อการเดินทางได้ในคราวเดียวกัน
รูปแบบการท่องเที่ยวเป็นลักษณะท่องเที่ยวช่วงสันมีการพักค้างในพืนท่ีจ้านวนน้อยมาก
ส่งผลตอ่ การพฒั นาและการด้าเนินธุรกจิ โรงแรมและทพี่ ักในระยะยาว สาธารณูปโภคในแหล่ง
ท่องเท่ียวธรรมชาติมปี ัญหาด้านความเพยี งพอและคณุ ภาพ
- โอกาส สถานศึกษาในพืนท่ีมีการผลิตบุคลากรในสาขาท่ีเก่ียวกับการท่องเที่ยว ซ่ึงสามารถ
เพ่มิ ศักยภาพในการพัฒนาอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวได้ในระยะยาวความรู้ ความเข้าใจ และ
การมีส่วนร่วมของชุมชนและคนในพืนท่ี การเดินทางมีความสะดวกเพ่ิมมากขึนจากอดีต
ทังการเดินทางโดยสารเคร่ืองบิน ท่ีมีจ้านวนเที่ยวบินเพิ่มมากขึนและคมนาคมอื่นการค้า

เขตพฒั นาการท่องเที่ยววิถีชวี ติ ลมุ่ แม่นา้ โขง 14

ชายแดนและเขตเศรษฐกิจพิเศษที่ก้าลังจะเกิดขึนเป็นปัจจัยส้าคัญในการเพ่ิมมูลค่าและ
ขยายตลาดด้านการค้า และการทอ่ งเทีย่ ว
- อุปสรรค ความร่วมมือระหว่างรัฐกับเอกชนน้อยการขยายตัวของเมืองและพฤติกรรมการใช้
ชีวิตของชุมชนที่เปลี่ยนไป อาจส่งผลต่อสภาพ และบรรยากาศการเพ่ิมขึนของพืนท่ี
เกษตรกรรม สง่ ผลใหพ้ นื ที่สีเขียวลดลงและความสมบูรณ์ของธรรมชาติ รวมถึงผลกระทบต่อ
การใช้ประโยชน์จากแหลง่ น้า
4) บรบิ ทการแขง่ ขัน (Rivalry)
- จุดแข็ง จังหวัดเลยมีทรัพยากรธรรมชาติอุดมสมบูรณ์ และยังคงวิถีชีวิตเดิมไว้อย่างดี
หนองคาย เป็นจังหวัดที่มีการขยายตัวทางเศรษฐกิจและชุมชนเมืองท่ีสูง รวมทังยังตังอยู่ตรง
ข้ามกับเมืองเวียงจันทน์ ซึ่งเป็นเมืองหลวงของ สปป.ลาวขณะท่ีนครพนม เป็นจังหวัดท่ียัง
คงไวซ้ ง่ึ วถิ ชี วี ิตเรียบง่าย ทังยังมีประวัติศาสตร์เชื่อมโยงกับประเทศเพ่ือนบ้าน และมุกดาหาร
เปน็ จงั หวัดทม่ี ีการขยายตัวทางเศรษฐกจิ ท่สี ูง
- จุดออ่ นภาพลกั ษณ์แหล่งท่องเทยี่ วเพ่อื การเรียนรยู้ ังไมช่ ดั เจนท้าใหไ้ มเ่ ปน็ ทจี่ ดจ้า
- โอกาสมคี วามสมั พนั ธ์เมืองแฝดมุกดาหร-สะหวนั นะเขต-กวางตรี-ฉงจ่ัว
- อุปสรรคมกี ารเปิดเส้นทางการบินระหว่างประเทศโดยสายการบินต้นทุนต้่า เช่น กรุงเทพฯ -
หลวงพระบาง ซึ่งสง่ ผลให้สูญเสยี การนกั ทอ่ งเทย่ี วบางส่วน
5) นโยบายรฐั (Government Policy)
- จุดแข็งมีความร่วมมือด้านการท่องเท่ียวกับอนุภูมิภาคลุ่มแม่น้าโขงนโยบายส่งเสริม
การทอ่ งเทย่ี วและกา้ หนดเปน็ เขตพฒั นาการท่องเท่ยี วหนงึ่ ที่สา้ คัญ
- จุดอ่อนขาดการบูรณาการนโยบายด้านการท่องเที่ยวปัญหาภายในทางเศรษฐกิจและ
การเมืองที่อาจเกิดขึนขาดการบูรณาการทังนโยบาย งบประมาณ จากองค์กรปกครองส่วน
ท้องถิ่น และชุมชนในท้องถ่ิน เพื่อร่วมก้าหนดทิศทางและความต้องการที่สอดคล้องกับพืนท่ี
นโยบายส่วนใหญ่ขาดความต่อเน่ืองและสร้างเขา้ ใจกับหน่วยงานทเี่ กยี่ วข้อง
- โอกาสการเปิดประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน นโยบายการพัฒนาระบบขนส่งจะเป็นปัจจัย
สนบั สนุนใหก้ ลมุ่ คลสั เตอรด์ ึงดดู นกั ท่องเที่ยวไดม้ ากขนึ เขตเศรษฐกจิ พิเศษ สามารถเพ่ิมมูลค่า
การค้าชายแดน รวมถงึ ภาคการท่องเทีย่ ว
- อุปสรรคความผันผวนภาวะเศรษฐกิจการเมืองของโลกการส่งเสริมภาคเกษตรกรรม และ
อตุ สาหกรรมบางชนิดอาจสง่ ผลต่ออตุ สาหกรรมการท่องเที่ยว และการขยายตัวของเศรษฐกิจ
และการทอ่ งเท่ียวของภูมภิ าคอืน่ อาจเกิดการกระจุกตวั ในบางจังหวดั

เขตพัฒนาการทอ่ งเท่ยี ววถิ ชี วี ติ ลุ่มแมน่ า้ โขง 15

3.2 ประเด็นส้าคญั ในการพัฒนาการทอ่ งเท่ยี วในเขตวิถีชวี ติ ลุม่ แม่น้าโขง

จากการวิเคราะห์ SWOT ดังกล่าวข้างต้น สามารถสรุปประเด็นส้าคัญท่ีจะใช้เป็นกลยุทธ์
ในการพฒั นาการท่องเที่ยวในเขตวถิ ชี ีวิตลมุ่ แม่น้าโขง ได้โดยพิจารณาจากการวิเคราะห์ดว้ ย TOWS Matrix ดงั นี

TOWS Matrix จดุ แขง็ (S) จดุ อ่อน (W)
1 มที นุ ทางวัฒนธรรมและภูมปิ ญั ญาทอ้ งถนิ่ ที่
โอกาส(O) 1 ถนนเชอื่ มโยงระหวา่ งแหล่งทอ่ งเทย่ี วกบั ทา่ เรอื ยงั
1 สังคมท่ีเปลี่ยนแปลงไปสู่สังคมผู้สูงอายุ ท่ีสนใจ หลากหลาย
2 มคี วามหลากหลายทางชีวภาพและความสมบรู ณ์ ต้องปรับปรงุ
ประวตั ิศาสตร์ วฒั นธรรม
2 การให้ความส้าคัญของภาครัฐในการอนุรักษ์และ ของพนื ทลี่ มุ่ น้า 2 ขาดมาตรฐานความปลอดภยั ด้านการทอ่ งเท่ยี ว
3 มีโครงสร้างพนื ฐานด้านการคมนาคมทสี่ ะดวก 3 ขาดการจดั การและทกั ษะดา้ นภาษา
ส่ ง เ ส ริ ม แ ห ล่ ง ท่ อ ง เ ท่ี ย ว เ ชิ ง ป ร ะ วั ติ ศ า ส ต ร์ ท่ี 4 มีค่าครองชพี ต้่า คมุ้ ค่ากับการท่องเทย่ี ว 4 ขาดการเชิญชวนและสร้างแรงดงึ ดดู ในวงกว้าง
สอดคล้องกบั การอนรุ กั ษ์และยง่ั ยืนมากขึน 5 จา้ นวนโรงแรมและทพี่ ักในมุกดาหาร และ 5 แหล่งทอ่ งเท่ียวมีอยกู่ ระจาย ใช้เวลาในการเดนิ ทาง
3 แนวโน้มความนิยมในการท่องเที่ยวไปสู่การ
ท่ อ ง เ ที่ ย ว เ ชิ ง วั ฒ น ธ ร ร ม ก า ร เ ติ บ โ ต ข อ ง หนองคายเพม่ิ ขึน มกี ารเชื่อมโยงสู่ สปป.ลาว มาก
นกั ทอ่ งเที่ยวจนี และมนี ักท่องเทย่ี วจาก สปป. ลาว และข้ามไปส่กู ลมุ่ ประเทศในอนิ โดจนี
ข้ามชายแดนเพม่ิ จ้านวนมากขนึ (รอ้ ยละ 17) 6 ตงั อย่ตู รงขา้ มกับเมืองเวียงจันทน์ ซึ่งเป็นเมอื ง 6 ความเพยี งพอและคณุ ภาพของสาธารณูปโภคใน
4 สถานศึกษาในพืนท่ีมีการผลิตบุคลากรในสาขาที่ หลวงของ สปป.ลาว นครพนม เปน็ จังหวดั ที่ยัง
เก่ียวกบั การท่องเทย่ี ว คงไวซ้ งึ่ วถิ ชี ีวิตเรียบง่าย แหลง่ ท่องเท่ียวธรรมชาติ
5 มีความสมั พันธเ์ มอื งแฝดมุกดาหาร-สะหวันนะเขต- 7 อตุ สาหกรรมทเ่ี กย่ี วเนื่องหลายอยา่ งสามารถ
กวางตรี-ฉงจ่ัว สนบั สนนุ สง่ เสรมิ บรรยากาศเชิงวัฒนธรรมได้ 7 ภาพลกั ษณแ์ หล่งทอ่ งเที่ยวเพอ่ื การเรยี นรยู้ ังไม่
อยา่ งกลมกลนื
อุปสรรค (T) 8 ความรว่ มมือด้านการทอ่ งเทยี่ วกบั อนภุ มู ิภาคลมุ่ ชดั เจน
แม่น้าโขง นโยบายสง่ เสรมิ การท่องเทย่ี วและ
1 การชะลอตัวของเศรษฐกิจในตลาดท่องเที่ยวหลัก ก้าหนดเป็นเขตพฒั นาการท่องเที่ยวหนง่ึ ท่ีสา้ คญั 8 ขาดการบูรณาการนโยบายด้านการท่องเท่ียว
ของไทย กลยทุ ธ์เชงิ รกุ =>ดา้ นการพฒั นาสินค้าและบรกิ าร
S1S2-O1ข ย า ย ก ลุ่ ม เ ป้ า ห ม า ย นั ก ท่ อ ง เ ท่ี ย ว จ า ก กลยุทธเ์ ชงิ พฒั นา=>ดา้ นการบรหิ ารจดั การ
2 ความร่วมมอื ระหวา่ งรัฐกบั เอกชนน้อย ป ร ะ เ ท ศ เ พื่ อ น บ้ า น ที่ มี วิ ถี ชี วิ ต แ ล ะ วั ฒ น ธ ร ร ม W1W2W6-O2ภาครัฐรว่ มมือกับหน่วยงานในพืนที่ทัง
3 การขยายตัวของเมอื งและพฤตกิ รรมการใชช้ วี ติ ของ ประวัตศิ าสตร์ใกลเ้ คยี งกับไทยเพ่ือขยายตลาดสองฝ่ัง ภาคเอกชน และชุมชนในการบริหารจัดการระบบโลจิ
โขง สติกส์ และสนับสนุนส่ิงอ้านวยความสะดวกด้านการ
ชมุ ชนท่ีเปลี่ยนไป S3S8-O3พัฒนาสินค้าและบริการด้านการท่องเที่ยว ท่องเทยี่ ว
4 การเปิดสายการบินระหวา่ งประเทศ เชน่ กรุงเทพฯ ให้สอดรับกับกระแสความนิยมในการท่องเท่ียวเชิง W3-O4พัฒนาศักยภาพบุคลากรด้านการท่องเที่ยวให้
วัฒนธรรมสองฝัง่ โขง สอดคล้องกับแนวโน้มความนิยมในการท่องเท่ียวเชิง
หลวงพระบาง ซึ่งส่งผลให้สูญเสียการนักท่องเท่ียว S3S4S5S6S7S8-O2O4O5พั ฒ น า ค ว า ม ร่ ว ม มื อ วัฒนธรรมสองฝง่ั โขง
บางส่วน ระหว่างประเทศอนภุ มู ิภาคลุ่มนา้ โขงเพ่ืออ้านวยความ W4W5W7W8-O1O2O3O5: ส่งเสริม กิจกรรมการ
5 การขยายตัวของเศรษฐกิจและการท่องเที่ยวของ สะดวกในการขยายตลาดตามวถิ ชี วี ติ สองฝ่งั โขง ท่องเทย่ี วใหห้ ลากหลายเหมาะสมกับวิถีชีวิตลุ่มแม่น้า
ภมู ิภาคอื่นอาจเกดิ การกระจกุ ตัวในบางจังหวัด โขง และบูรณาการแผนการประชาสัมพันธ์ของภาครัฐ
กลยุทธ์เชิงป้องกัน=> ด้านการพัฒนาให้เกิดความ เอกชน และชมุ ชนเพอ่ื เสริมสร้างการประชาสัมพนั ธใ์ ห้
สมดลุ และยงั่ ยนื (การตลาดแบบอนรุ ักษ์) เ ข้ า ถึ ง ก ลุ่ ม เ ป้ า ห ม า ย แ ล ะ ดึ ง ดู ด นั ก ท่ อ ง เ ท่ี ย ว ไ ด้
S1S2S3S4-T1พัฒนาแหล่งท่องเที่ยวให้เหมาะสมกับ สอดคล้องกับความต้องการมากขึน รวมถึงการใช้อัต
ศักยภาพของพืนที่เพื่อดึงดูดนักท่องเท่ียวกลุ่ม CLMV ลักษณ์ด้านวิถีชีวิตลุ่มน้าโขงและวัฒนธรรมเช่ือมโยง
ท่ีมีวิถีชีวิตและวัฒนธรรมใกล้เคียงกัน เพ่ือทดแทน ระหวา่ งจงั หวัด
นกั ทอ่ งเท่ยี วหลักกลมุ่ เดมิ กลยุทธ์เชิงรับ=>ดา้ นการบรหิ ารจดั การ
S4S5S6S7S8-T4T5เช่ือมโยงกิจกรรมการท่องเท่ียว W1W2-T1T2ปรับปรุงพัฒนาเส้นทางการเช่ือมต่อ
ข อ ง ส อ ง ฝ่ั ง โ ข ง ส นั บ ส นุ น ส่ ง เ ส ริ ม บ ร ร ย า ก า ศ เ ชิ ง ระหว่างจังหวัด และประสานความร่วมมือระหว่าง
วัฒนธรรมอย่างกลมกลืน และก้าหนดมาตรการท่ีให้ ภาครัฐและเอกชนเพื่อก้าหนดมาตรการรักษาความ
การทอ่ งเท่ียวของสองฝ่ังโขงเป็นลักษณะการเกือหนุน ปลอดภยั กบั นักท่องเท่ียว
ซึ่งกันและกันแทนการแขง่ ขนั กัน W3W6-T2T3พั ฒ น า ค ว า ม ร่ ว ม มื อ ร ะ ห ว่ า ง ภ า ค รั ฐ
เอกชน และชุมชนเพื่อเตรียมการรองรับผลกระทบ
จากการเปลี่ยนแปลงทังกลุ่มเป้าหมายนักท่องเที่ยว
และการขยายตวั ของเมือง
W4W5W7W8-T4T5บู ร ณ า ก า ร แ ล ะ จั ด ร ะ บ บ ก า ร
จัดการการเช่ือมโยงแหล่งท่องเที่ยวให้ทั่วถึง และ
ประชาสัมพนั ธ์กิจกรรมการท่องเที่ยวให้สอดคล้องกับ
ภาวะ/ศักยภาพของเขตพนื ท่กี ารท่องเทยี่ ว

เขตพฒั นาการท่องเที่ยววิถีชวี ติ ลุม่ แม่นา้ โขง 16

ประเดน็ ดา้ นสร้างคณุ ค่ากจิ กรรมการทอ่ งเที่ยวผ่านวิถชี วี ิตและวัฒนธรรมการท่องเท่ียวริมฝง่ั โขง

1) พัฒนาแหล่งท่องเท่ียวให้เหมาะสมกับศักยภาพของพืนที่เพ่ือดึงดูดนักท่องเท่ียวกลุ่ม CLMV ท่ีมี
วถิ ีชวี ติ และวัฒนธรรมใกลเ้ คยี งกนั เพอื่ ทดแทนนกั ท่องเทย่ี วหลักกลมุ่ เดมิ

2) เชื่อมโยงกิจกรรมการท่องเท่ียวของสองฝั่งโขง เพ่ือสนับสนุนส่งเสริมบรรยากาศการท่องเที่ยว
เชิงวัฒนธรรมอยา่ งกลมกลนื

3) ก้าหนดมาตรการท่ีให้การท่องเที่ยวของสองฝั่งโขงเป็นลักษณะการเกือหนุนซึ่งกันและกันแทน
การแขง่ ขันกนั

ป ร ะ เ ด็ น ด้ า น ก า ร พั ฒ น า สิ น ค้ า แ ล ะ บ ริ ก า ร ด้ า น ก า ร ท่ อ ง เ ที่ ย ว ใ ห้ ส อ ด รั บ กั บ ก ลุ่ ม เ ป้ า ห ม า ย
ในการขยายตลาดการทอ่ งเที่ยว

1) เน้นขยายกลุ่มเป้าหมายนักท่องเที่ยวจากประเทศเพื่อนบ้าน (CLMV) ท่ีมีวิถีชีวิตและวัฒนธรรม
ประวตั ิศาสตร์ใกล้เคียงกับไทยเพ่อื ขยายตลาดสองฝงั่ โขง

2) พัฒนาสินค้าและบริการด้านการท่องเที่ยวให้สอดรับกับกระแสความนิยมในการท่องเที่ยว
เชงิ วฒั นธรรมสองฝัง่ โขง

3) พัฒนาความร่วมมือระหว่างประเทศอนุภูมิภาคลุ่มน้าโขงเพ่ืออ้านวยความสะดวกในการขยาย
ตลาดตามวิถชี ีวิตสองฝั่งโขง

4) ส่งเสรมิ กจิ กรรมการท่องเที่ยวให้หลากหลายเหมาะสมกบั วิถีชีวติ ลมุ่ แม่น้าโขง
5) ใชอ้ ัตลักษณด์ า้ นวิถชี ีวติ ลุ่มนา้ โขงและวฒั นธรรมเช่ือมโยงระหว่างจงั หวดั

ประเด็นด้านการพฒั นาระบบการบริหารจัดการและสนบั สนนุ การพัฒนาการท่องเที่ยวอย่างย่ังยืน

1) ภาครัฐรว่ มมอื กบั หนว่ ยงานในพืนที่ทังภาคเอกชน และชมุ ชนในการบริหารจัดการระบบโลจิสติกส์
และสนับสนนุ ส่ิงอา้ นวยความสะดวกดา้ นการทอ่ งเทย่ี ว

2) พัฒนาศักยภาพบุคลากรด้านการท่องเที่ยวให้สอดคล้องกับแนวโน้มความนิยมในการท่องเท่ียว
เชิงวัฒนธรรมสองฝงั่ โขง

3) บูรณาการแผนการประชาสัมพันธ์ของภาครัฐ เอกชน และชมุ ชนเพอื่ เสรมิ สร้างการประชาสัมพันธ์
ให้เข้าถึงกลุ่มเป้าหมายและดึงดูดนักท่องเท่ียวได้สอดคล้องกับความต้องการมากขึน และ
ประชาสัมพนั ธก์ จิ กรรมการท่องเที่ยวให้สอดคล้องกับภาวะ/ศักยภาพของเขตพนื ที่การทอ่ งเท่ียว

4) ปรบั ปรุงพัฒนาเส้นทางการเชอื่ มตอ่ ระหวา่ งจงั หวดั
5) ประสานความร่วมมือระหว่างภาครัฐและเอกชนเพ่ือก้าหนดมาตรการรักษาความปลอดภัยกับ

นักท่องเท่ยี ว
6) พัฒนาความร่วมมือระหว่างภาครัฐ เอกชน และชุมชนเพ่ือเตรียมการรองรับผลกระทบจาก

การเปลย่ี นแปลงทงั กลุ่มเป้าหมายนกั ท่องเทยี่ วและการขยายตัวของเมือง
7) บรู ณาการและจัดระบบการจัดการการเช่ือมโยงแหล่งท่องเท่ียวให้ท่ัวถึง

เขตพัฒนาการท่องเทย่ี ววิถีชวี ิตลมุ่ แมน่ า้ โขง 17

3.3 จดุ ยืนทางยทุ ธศาสตร์ รปู แบบและแนวทางการพัฒนาการทอ่ งเที่ยวของพนื ท่ี

จุดยนื ทางยทุ ธศาสตร์

จากการศึกษาในบทท่ี 2 และ 3 ได้ข้อสรุปที่เป็นผลการวิเคราะห์จุดยืนทางยุทธศาสตร์ด้านการ
ทอ่ งเท่ยี ว ดงั นี

จุดยนื ทางยทุ ธศาสตร์เชิงพืนท่ี ไดแ้ ก่ เป็นจดุ หมายของการท่องเที่ยวโดยชุมชน และการท่องเที่ยวเชิง
สร้างสรรค์มีวิถีชีวิตและวัฒนธรรมท่ีแตกต่างหลากหลาย ที่มีความผูกพันกันผ่านแม่น้าโขง เป็นทรัพยากรการ
ท่องเที่ยวส้าคัญของคลัสเตอร์พัฒนาหนองคาย ให้เป็นจุดกระจายการท่องเที่ยว (Tourism Distributor)
เชื่อมโยงกลุ่มประเทศเพื่อนบ้าน (CLMV)และเป็นสถานที่จัดการประชุมสัมมนาของหน่วยงานภายในประเทศ
และตา่ งประเทศ

จุดยนื ทางยทุ ธศาสตรเ์ ชิงภารกิจ ได้แก่ การท่องเที่ยวเป็นภารกิจร่วมกันของหน่วยงานภาครัฐ ธุรกิจ
ของภาคเอกชน และคนในชุมชน เชื่อมโยงเขตเศรษฐกิจพิเศษเข้ากับห่วงโซ่คุณค่าของการท่องเท่ียว และ
ใช้การท่องเที่ยวเป็นเคร่ืองมือในการลดความเหล่ือมล้าทางเศรษฐกิจ พร้อมไปกับพัฒนาคุณภาพชีวิตของคน
ในชมุ ชน

รูปแบบการพัฒนาการท่องเทย่ี ว

จากจุดยืนทางยุทธศาสตร์ดังกล่าวข้างต้น น้ามาสู่การก้าหนดรูปแบบการพัฒนาการท่องเที่ยวของ
พนื ท่ี เปน็ 2 รปู แบบหลกั ตามลักษณะของพนื ที่ ดังนี

 รปู แบบ 1:
1) การท่องเที่ยวโดยใช้ทัศนียภาพของแม่น้าโขง และ วิถีชีวิตลุ่มแม่น้าโขง เป็นส่ิงดึงดูดใจ

รว่ มกันของคลสั เตอร์
2) ใช้การท่องเที่ยวโดยชุมชนเชิงสร้างสรรค์ เพื่อน้าเสนอประสบการณ์ให้กับนักท่องเท่ียว

โดยการปรบั ใชว้ ิถีชีวติ ท่แี ตกตา่ งหลากหลายทป่ี ระกอบขนึ เป็นภูมิสังคมโดยมีแม่น้าโขงเป็นทรัพยากรธรรมชาติ
ร่วมกนั ของคลสั เตอร์

3) ก้าหนดกลุ่มเป้าหมายท่ีชัดเจนเพ่ือให้สอดคล้องกับพฤติกรรมด้านการท่องเท่ียวของแต่ละ
กลุ่มเปา้ หมาย โดย

3.1 กลุ่มนักท่องเท่ียวเพื่อการพักผ่อนภายในประเทศ (Leisure Inbound) ก้าหนดให้มี
กิจกรรมที่เน้นการใช้ทัศนียภาพของแม่น้าโขง และวิถีชีวิตลุ่มแม่น้าโขง เป็นสิ่งดึงดูดใจของคลัสเตอร์ ร่วมกับ
กิจกรรมเชงิ วัฒนธรรม (Cultural Events) เพ่ือเชือ่ มโยงทังภายในและภายนอก โดยมีนครพนมและมุกดาหาร
เปน็ จดุ หลัก (Node)

3.2 กลุ่มนักท่องเที่ยวเพื่อการพักผ่อนที่เป็นกลุ่มนักท่องเท่ียวจากประเทศเพ่ือนบ้าน
(Leisure/CLMV) ใช้การทอ่ งเที่ยวเพ่ือการจบั จ่ายใช้สอย (Shopping) เป็นหลกั โดยมีหนองคายและมุกดาหาร
เปน็ จดุ หลกั (Node) พร้อมกบั เช่อื มโยงไปยงั การทอ่ งเท่ียวรูปแบบอ่นื ๆ

3.3 กลุ่มนักท่องเท่ียวเพ่ือการพักผ่อนที่เน้นกิจกรรมกลางแจ้ง (Leisure/Outdoor) ใช้พืนท่ี
นนั ทนาการ (Recreation Area) ของอุทยานเป็นจุดหมายของกิจกรรมการท่องเท่ียวเชิงกีฬา และเชงิ นันทนาการ

เขตพฒั นาการท่องเทย่ี ววิถชี วี ิตลมุ่ แมน่ า้ โขง 18

 รูปแบบ 2:

1) ก้าหนดกลุ่มเป้าหมายที่ชัดเจนเพ่ือให้สอดคล้องกับพฤติกรรมมด้านการท่องเที่ยวของแต่ละ
กล่มุ เปา้ หมาย โดย

1.1 กลุ่มนักท่องเที่ยวเพ่ือการพักผ่อนที่เน้นกิจกรรมกลางแจ้ง (Leisure/Outdoor) ใช้พืนท่ี
ที่ไม่ใช่พืนที่ท่ีอยู่ในเขตคุ้มครอง (Protected Area) ที่กฎหมายก้าหนดไว้ เป็นจุดหมายของกิจกรรมการ
ท่องเที่ยวเชงิ อนรุ ักษ์ และเชิงธรรมชาติเชือ่ มโยงกบั การท่องเท่ยี ววิถเี กษตร

1.2 กลุ่มนักท่องเท่ียวเพ่ือการพักผ่อนท่ีเน้นวิถีชีวิต (Leisure/Lifestyle) ใช้รูปแบบ
การท่องเท่ยี ววิถถี ่นิ การท่องเท่ียววถิ เี กษตร และ การท่องเที่ยวเชงิ มหกรรม (Festivals and Events)

1.3 กลุ่มนักท่องเที่ยวที่เป็นกลุ่มธุรกิจ (Business) โดยมีจังหวัดหนองคาย และจังหวัด
มุกดาหารเป็น Node เชื่อมโยงกับท่าอากาศยานอุดรธานี โดยมีศูนย์ประชุม โรงแรม และสถาบันการศึกษา
เป็นสถานท่ีหลักเพื่อการด้าเนินกิจกรรมทางธุรกิจหรือ MICE ส่วนแหล่งท่องเท่ียวและกิจกรรมการท่องเท่ียว
เป็นสงิ่ สนับสนุนกิจกรรมไมซ์

2) ยกระดับจากการท่องเที่ยวท่ีมุ่งจุดหมายปลายทาง (Tourism Destination) เป็นการท่องเที่ยว
ที่เป็นการส่งต่อ (Distributor) โดยมีหนองคาย นครพนมและมุกดาหารเป็นประตู (Gateway) ของคลัสเตอร์
เชื่อมต่ออดุ รธานีกับ สปป.ลาว

3) พฒั นามุกดาหารเพอ่ื เป็น Node รองรบั การท่องเท่ียวกลุม่ Business และเขตเศรษฐกจิ พเิ ศษ

แนวทางการพฒั นาการท่องเทย่ี ว

เมื่อพิจารณาจุดยืนทางยุทธศาสตร์และรูปแบบการพัฒนาการท่องเท่ียวของเขตวิถีชีวิตลุ่มแม่น้าโขง
ดังกล่าวข้างต้น สรุปแนวทางการพัฒนาการท่องเท่ียวท่ีสอดคล้องกับศักยภาพและบทบาทของพืนที่ได้ดังนี

• ใช้การท่องเท่ียวเชิงวิถีชีวิตลุ่มแม่น้าโขง เพื่อสร้างคุณค่า (Value Creation) ทางการท่องเท่ียว
โดยเพิม่ ทงั จ้านวนวนั พา้ นกั ในพืนที่ และ ค่าใช้จา่ ยเฉลยี่ ของนักทอ่ งเทย่ี ว

• พัฒนาผลิตภัณฑ์การท่องเที่ยวด้วยการใช้แม่น้าโขง เพ่ือเชื่อมโยงกับ สปป.ลาว โดยเฉพาะการ
พฒั นากจิ กรรมสา้ หรับการทอ่ งเที่ยวโดยชมุ ชนเชิงสรา้ งสรรค์

• พัฒนาคลัสเตอร์เพื่อเป็นจุดหมายของการท่องเท่ียวที่หลากหลาย ส้าหรับนักท่องเท่ียวกลุ่ม
ภายในประเทศ และกลุ่มประเทศเพอ่ื นบ้าน CLMV

• ส่งเสริมและสนับสนุน การมีส่วนร่วม (Participation)ความร่วมมือ (Co-operation)และการ
ผสานก้าลัง (Synergy) ของภาครัฐภาคเอกชน และ ภาคชุมชนเพื่อพัฒนาโครงสร้างการบริหารการพัฒนาการ
ทอ่ งเท่ยี วแบบบูรณาการทังเชงิ พนื ทแ่ี ละเชิงภารกิจ

• ยกระดับจากการท่องเที่ยวที่มุ่งสู่จุดหมายปลายทาง (Tourism Destination) เป็นจุดกระจาย/
ส่งต่อ (Distributor) เพือ่ เชื่อมโยงการท่องเที่ยวกบั ประเทศเพ่ือนบา้ น CLMV

เขตพฒั นาการท่องเท่ียววิถชี วี ิตลุ่มแม่นา้ โขง 19

สว่ นที่ 4
ยทุ ธศาสตรก์ ารพัฒนาการทอ่ งเทยี่ ว

4.1 วสิ ยั ทัศน์และวตั ถุประสงค์

วสิ ัยทศั น์ : การท่องเท่ียวเชิงวิถชี ีวติ และวัฒนธรรม สะพานเช่ือมโยงสองฝั่งโขง

การส่งเสริมความสัมพันธ์ของชุมชนริมฝั่งแม่น้าโขง เพื่อพัฒนาวิถีชีวิตและวัฒนธรรมท่ีน้ามา
ซ่ึงการเพิ่มแหล่งท่องเท่ียวคุณภาพในพืนท่ี และก่อให้เกิดการเชื่อมโยงการท่องเที่ยวของประเทศ
เพือ่ นบา้ น

วัตถปุ ระสงค์

1) เพื่อสร้างสรรค์คุณค่า (Value Creation) ทางการท่องเท่ียววิถีชีวิตลุ่มแม่น้าโขงและเพิ่ม
นกั ทอ่ งเทยี่ วคณุ ภาพในเขตพืนท่ี

2) เพื่อพฒั นาผลิตภณั ฑก์ ารท่องเที่ยวดว้ ยการใช้แมน่ ้าโขงในการเชือ่ มโยงการท่องเทยี่ วกับ สปป.ลาว
โดยเฉพาะการพัฒนากิจกรรมส้าหรับการทอ่ งเท่ียวโดยชมุ ชนเชงิ สร้างสรรค์

3) เพ่ือพัฒนาการท่องเที่ยวในเขตพัฒนาการท่องเท่ียววิถีชีวิตลุ่มแม่น้าโขงให้เป็นจุดหมายของการ
ท่องเท่ยี วสา้ หรับนักทอ่ งเทีย่ วกล่มุ ภายในประเทศและกลมุ่ ประเทศเพื่อนบา้ น

4) เพ่ือยกระดับการท่องเที่ยวจากท่ีมุ่งสู่จุดหมายปลายทาง (Tourism Destination) เป็นการ
กระจาย/ส่งตอ่ (Distributor) เชื่อมโยงการทอ่ งเท่ียวกับจงั หวดั อ่นื ๆ และประเทศเพอื่ นบา้ น

5) เพ่ือส่งเสริมและสนับสนุน การมีส่วนร่วม (Participation) ความร่วมมือ (Co-operation) และ
การผสานก้าลัง (Synergy) ของภาครัฐภาคเอกชน และ ภาคชุมชนในการพัฒนาโครงสร้างการบริหาร
การพฒั นาการทอ่ งเทย่ี วแบบบรู ณาการทังเชิงพนื ที่และเชิงภารกิจ

4.2 ยุทธศาสตร์การพัฒนาการทอ่ งเที่ยวเขตวิถชี วี ิตลมุ่ แมน่ ้าโขง

จากการวิเคราะห์จุดยืนทางยุทธศาสตร์ รูปแบบและแนวทางการพัฒนาการท่องเท่ียวน้ามาสู่การ
ก้าหนดยทุ ธศาสตรข์ องเขตพฒั นาการท่องเท่ียววถิ ชี ีวติ ลุ่มแม่น้าโขง ซง่ึ ประกอบดว้ ย 3 ยุทธศาสตร์ ไดแ้ ก่

ยทุ ธศาสตรท์ ่ี 1 การพฒั นาแหล่งท่องเท่ียวให้มีคณุ ภาพ มาตรฐาน สอดคล้องกบั ศักยภาพของพืนที่

เป้าประสงค์
1) ยกระดับทรัพยากรในพืนที่วิถีชีวิตลุ่มแม่น้าโขงให้เป็นแหล่งท่องเท่ียวเชิงวิถีชีวิตวัฒนธรรมและ

ธรรมชาติในเขตพนื ทีล่ ุ่มแม่น้าโขงรองรับนกั ทอ่ งเทีย่ วกลุ่มเป้าหมาย
2) พัฒนาการเชื่อมโยงแหล่งท่องเท่ียวที่สอดคล้องกับบริบทเชิงพืนท่ีท่ีหลากหลาย เช่ือมโยงพืนที่

สองฝ่งั แมน่ า้ โขงที่มอี ตั ลักษณท์ างวัฒนธรรมร่วมกนั
3) พัฒนาผลิตภัณฑ์ทางการท่องเท่ียวให้สอดรับกับบริบทของพืนท่ีและสร้างความประทับใจให้แก่

ผูม้ าเยอื น

เขตพฒั นาการท่องเที่ยววิถชี วี ติ ลุม่ แมน่ า้ โขง 20

ประกอบดว้ ย 3 กลยทุ ธ์ ได้แก่

กลยุทธ์ที่ 1 ยกระดับแหล่งท่องเทีย่ ววิถชี วี ิตลุ่มแมน่ ้าโขงใหม้ คี ณุ ภาพ และเกดิ ความย่งั ยืน
กลยุทธ์ท่ี 2 พฒั นาระบบสาธารณูปโภคทสี่ อดรบั กับการท่องเทีย่ ววิถชี ีวิตลุ่มแมน่ า้ โขง
กลยุทธ์ท่ี 3 สนับสนุนการพัฒนาผลิตภัณฑ์การท่องเท่ียวผ่านวิถีชีวิต วัฒนธรรม และธรรมชาติ
ทโี่ ดดเด่นและหลากหลายไปสคู่ วามย่งั ยืน

ตัวชีวดั ระดบั ยทุ ธศาสตร์

1) แหล่งท่องเทย่ี วมีคุณภาพ สอดคล้องกบั บริบทของพนื ท่ีและกิจกรรมการท่องเท่ียว
2) ระบบสาธารณูปโภคและปัจจัยเกือหนุนการท่องเท่ียวได้รับการพัฒนาสอดรับการท่องเท่ียว
ได้อย่างคุม้ ค่าและมปี ระสิทธภิ าพ
3) เกิดกระบวนการพัฒนาอย่างยั่งยืน มีการกระจายรายได้และนักท่องเที่ยวสู่ชุมชนและประชาชน
ในพนื ที่

ยุทธศาสตร์ที่ 2 การพัฒนากิจกรรมการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ภายใต้วิถีชีวิตลุ่มแม่น้าโขงให้สอดรับกับ
กลุ่มเป้าหมายการทอ่ งเทีย่ ว

เป้าประสงค์

1) มีกจิ กรรมการท่องเที่ยวได้รับการพัฒนาจากฐานทรัพยากรในพืนที่ เพื่อน้าเสนอประสบการณ์ท่ีมี
คุณค่าใหแ้ ก่นกั ทอ่ งเที่ยว

2) ชุมชนมีส่วนร่วมในการพัฒนาการท่องเที่ยวและได้รับผลประโยชน์ด้านเศรษฐกิจและ
ดา้ นสงั คมจากการท่องเทย่ี ว

3) ประชาชนเกิดการเรียนรู้ การพัฒนาตนเอง การเพ่ิมขีดความสามารถในการรองรับการ
เปลีย่ นแปลงทจ่ี ะเกิดขึนในอนาคต และสรา้ งภมู คิ มุ้ กนั ทางสังคมต่อพลวตั ของการทอ่ งเที่ยวไดเ้ ป็นอยา่ งดี

4) บุคลากรที่เก่ียวเน่ืองกับการท่องเที่ยวได้รับการยกระดับ ทักษะ ความรู้และการบริการที่สร้าง
ความประทับใจและความปลอดภัยใหแ้ ก่นกั ท่องเทย่ี ว

ประกอบดว้ ย 3 กลยทุ ธ์ ได้แก่

กลยุทธ์ที่ 1 พัฒนากิจกรรมการท่องเท่ียวอย่างสร้างสรรค์ท่ีสอดคล้องกับวิถีชีวิต วัฒนธรรม และ
ธรรมชาติรมิ ฝัง่ โขงเพ่อื การพฒั นาอยา่ งยง่ั ยนื

กลยุทธท์ ่ี 2 สนบั สนุนกระบวนการเรยี นรใู้ หเ้ กดิ การพฒั นา เพ่ิมมูลค่าด้วยการท่องเท่ียวเชิงวัฒนธรรม
สองฝงั่ โขง

กลยุทธ์ที่ 3 พัฒนาศักยภาพบุคลากรด้านการท่องเท่ียวให้สอดคล้องกับแนวโน้มความนิยมในการ
ท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม และวิถชี วี ิตสองฝง่ั โขง

ตวั ชีวดั ระดับยุทธศาสตร์

1) ผลิตภัณฑ์การท่องเที่ยวของเขตพัฒนาการท่องเที่ยววิถีชีวิตลุ่มแม่น้าโขงเป็นจุดขายส้าหรับ
นกั ท่องเท่ียวกลมุ่ เปา้ หมายท่ีเนน้ การทอ่ งเท่ียวเชงิ วิถชี วี ติ วัฒนธรรม และธรรมชาตไิ ด้ตลอดทงั ปี

2) สินค้าและบรกิ ารดา้ นการทอ่ งเทย่ี วได้รบั การพัฒนาใหส้ อดคล้องกับอัตลักษณ์วิถีชีวิตลุ่มแม่น้าโขง
และวฒั นธรรมทอ้ งถ่นิ เชือ่ มโยงการทอ่ งเทยี่ วสองฝ่งั แม่นา้ โขง

3) สิ่งอ้านวยความสะดวกและปัจจัยสนับสนุนการท่องเท่ียว รวมถึงอุตสาหกรรมเก่ียวเนื่องกับ
การทอ่ งเท่ยี วขยายตวั รองรับนักท่องเทย่ี วในเขตพนื ทส่ี องฝั่งโขงอย่างเพียงพอ

เขตพัฒนาการทอ่ งเที่ยววถิ ีชวี ิตลุ่มแมน่ า้ โขง 21

ยุทธศาสตร์ท่ี 3 การใช้เครื่องมือการตลาดเพ่ือเพิ่มปริมาณนักท่องเท่ียวอย่างสอดคล้องและเหมาะสมกับ
การพัฒนาการท่องเที่ยวภายในเขตพัฒนาการท่องเท่ยี ว

เปา้ ประสงค์

1) มกี ารสื่อสารการตลาดถงึ กลมุ่ เป้าหมายทางการท่องเที่ยวได้อย่างถูกต้องเหมาะสมและสอดรับกับ
การพัฒนาการทอ่ งเทีย่ วในพนื ท่ี

2) เกิดการตลาดที่สร้างความยั่งยืนให้แก่การท่องเท่ียว กิจกรรมท่ีสอดรับและเป็นประโยชน์ต่อ
การท่องเทยี่ วในพนื ท่ี

3) มีความร่วมมือระหว่างองค์กรต่างๆ ในการจัดการท่องเท่ียวท่ีได้รับผลประโยชน์ร่วมกัน
ทางเศรษฐกจิ และสงั คม

ประกอบดว้ ย 2 กลยทุ ธ์ ได้แก่

กลยทุ ธท์ ี่ 1 สง่ เสริมการตลาดโดยใช้อัตลกั ษณ์วิถีชีวติ ลุม่ น้าโขงและวัฒนธรรมทอ้ งถิน่
กลยุทธท์ ่ี 2 ส่งเสริมการจัดกจิ กรรมการท่องเที่ยวในเขตพัฒนาการทอ่ งเท่ียววิถชี วี ติ ล่มุ แม่นา้ โขง

ตวั ชวี ัดระดบั ยทุ ธศาสตร์

1) จ้านวนนักท่องเที่ยวกลุ่มเป้าหมายได้เดินทางท่องเท่ียวผ่านการท้าการตลาดตามเป้าหมาย
ทีก่ า้ หนด

2) นักท่องเที่ยวท่ีเดินทางท่องเที่ยวจากการส่งเสริมการตลาดได้รับประสบการณ์การท่องเที่ยว
ท่ตี รงกับการให้ขอ้ มูลข่าวสารและการประชาสัมพันธ์

3) จ้านวนองค์กรท่ีจัดกิจกรรมทางสังคมได้มีส่วนร่วมในการพัฒนาการท่องเท่ียว หรือสร้าง
ความรบั ผิดชอบตอ่ สงั คมผ่านการทอ่ งเทย่ี วในพนื ท่ี

ยทุ ธศาสตร์ท่ี 4 บริหารการพัฒนาการท่องเทีย่ วอยา่ งมรี ะบบและมีประสทิ ธภิ าพ

เปา้ ประสงค์

1) บรู ณาการการจดั การเพ่อื เช่อื มโยงการทอ่ งเท่ียวของเขตพนื ทว่ี ถิ ชี ีวติ ลุ่มแม่น้าโขง
2) พัฒนาระบบการจัดการเพ่ือเชื่อมโยงแหล่งท่องเที่ยวที่มีศักยภาพเพื่อยกระดับการท่องเที่ยวให้
เข้าถงึ กลุ่มเปา้ หมายมากขนึ

ประกอบด้วย 4 กลยุทธ์ ได้แก่

กลยุทธ์ที่ 1 บริหารการพัฒนาข้อมูลการท่องเท่ียวเพ่ือสนับสนุนการก้าหนดทิศทางการท่องเที่ยว
ในเขตพนื ท่ี

กลยุทธ์ท่ี 2 เพ่ิมขีดความสามารถในการรักษาความปลอดภัยให้แก่นักท่องเที่ยวในเขตพัฒนา
การทอ่ งเทยี่ ว

กลยทุ ธท์ ่ี 3 บริหารการพฒั นาการท่องเที่ยวเพ่ือใหเ้ กดิ การเช่ือมโยงกับภายในและภายนอกเขตพืนที่
กลยุทธ์ที่ 4 ตรวจสอบ ติดตาม และประเมินผล การด้าเนินงานตามแผนพัฒนาการท่องเที่ยว
แผนพัฒนาเมืองหลักเมอื งรองทางการท่องเทีย่ ว และแผนปฏบิ ตั กิ ารพัฒนาการท่องเทีย่ ว

ตัวชีวัดระดบั ยุทธศาสตร์

1) มีระบบการจัดการการพัฒนาการท่องเที่ยวโดยเฉพาะระบบฐานข้อมูลท่ีส้าคัญและจ้าเป็นในเขต

พฒั นาการท่องเท่ยี ววถิ ชี ีวติ ลมุ่ แม่น้าโขงท่เี ผยแพรแ่ ละให้นักท่องเท่ียวเข้าถึงได้อยา่ งสะดวกและท่วั ถงึ

2) ระบบการบรหิ ารจัดการการท่องเทย่ี วในเขตพืนท่ีได้รบั การพฒั นาให้มีประสิทธิภาพ

เขตพัฒนาการท่องเทย่ี ววิถีชวี ิตลุม่ แม่นา้ โขง 22

3) การก้าหนดขีดความสามารถในการรองรับนักท่องเที่ยวและการพัฒนาการท่องเท่ียวในชุมชน
รวมถงึ การสรา้ งความปลอดภัยต่อนักทอ่ งเทีย่ วทังชวี ิตและทรัพยส์ ินอยา่ งเป็นระบบและมปี ระสิทธิภาพ

4) มีข้อมูลและชุดข้อมูลเพื่อการพัฒนาการท่องเท่ียวให้แก่คณะกรรมการท่องเท่ียวของเขต
พฒั นาการทอ่ งเที่ยว

เขตพัฒนาการท่องเทย่ี ววถิ ีชวี ิตลุ่มแม่นา้ โขง 23

รูปภาพท่ี 2 ยทุ ธศาสตร์การพฒั นากา
วสิ ัยทศั น์: การท่องเท่ียวเชิงวถิ ีชีวติ และวัฒน

ยุทธศาสตร์ที่ 1 การพัฒนาแหล่งทอ่ งเทย่ี วให้ ยุทธศาสตร์ท่ี 2 การพัฒนากิจกรรมการ ยุท
มคี ณุ ภาพ มาตรฐาน สอดคล้องกบั ศักยภาพ ท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ภายใต้วิถีชีวิตลุ่ม เพ
แม่น้าโขงให้สอดรับกับกลุ่มเป้าหมายการ เหม
ของพืนที่ ทอ่ งเทย่ี ว
เขต

เป้าประสงค์: ยกระดับทรัพยากรในพืนท่ีวิถีชีวิตลุ่ม เป้าประสงค์: มีกิจกรรมการท่องเท่ียวได้รับการพัฒนา เป้า
แม่น้าโขงให้เป็นแหล่งท่องเท่ียวเชิงวิถีชีวิตวัฒนธรรม จากฐานทรัพยากรในพืนที่ เพื่อน้าเสนอประสบการณ์ที่ ทาง
และธรรมชาติ ในเขตพืนท่ีลุ่มแม่น้าโขงรองรับ มีคุณค่าให้แก่นักท่องเที่ยว ชุมชนมีส่วนร่วมในการ กับ
นักท่องเท่ียวกลุ่มเป้าหมาย พัฒนาการเชื่อมโยงแหล่ง พั ฒ น า ก า ร ท่ อ ง เ ท่ี ย ว แ ล ะ ไ ด้ รั บ ผ ล ป ร ะ โ ย ช น์ ด้ า น สร้า
ท่องเที่ยวที่สอดคล้องกับบริบทเชิงพืนที่ท่ีหลากหลาย เศรษฐกิจและด้านสังคมจากการท่องเที่ยว ประชาชน และ
เ ช่ื อ ม โ ย ง พื น ที่ ส อ ง ฝ่ั ง แ ม่ น้ า โ ข ง ที่ มี อั ต ลั ก ษ ณ์ ท า ง เกิดการเรียนรู้ ก ารพัฒนาตนเอง ก ารเพิ่มขี ด ร่วม
วัฒนธรรมร่วมกัน และพัฒนาผลิตภัณฑ์ทางการ ความสามารถในการรองรับการเปลีย่ นแปลงท่จี ะเกิดขึน ไดร้
ท่องเที่ยวให้สอดรับกับบริบทของพืนที่และสร้างความ ในอนาคต และสร้างภูมิคุ้มกันทางสังคมต่อพลวัตของ กล
ประทับใจใหแ้ กผ่ ู้มาเยอื น การท่องเท่ียวได้เป็นอย่างดี และบุคลากรท่ีเกี่ยวเนื่อง ลมุ่ น
กลยุทธ์ท่ี 1: ยกระดับแหล่งท่องเที่ยววิถีชีวิตลุ่มแม่น้า กบั การท่องเที่ยวได้รับการยกระดับ ทักษะ ความรู้และ กล
โขงให้มคี ุณภาพ และเกิดความยงั่ ยืน การบริการที่สร้างความประทับใจและความปลอดภัย เขต
กลยุทธ์ที่ 2: พัฒนาระบบสาธารณูปโภคท่ีสอดรับกับ ใหแ้ ก่นักทอ่ งเท่ยี ว
การท่องเท่ียววถิ ชี ีวติ ลมุ่ แมน่ า้ โขง กลยุทธ์ที่ 1: พัฒนากิจกรรมการท่องเท่ียวอย่าง
กลยุทธ์ที่ 3: สนับสนุนการพัฒนาผลิตภัณฑ์การ สร้างสรรค์ที่สอดคล้องกับวิถีชีวิต วัฒนธรรม และ
ท่องเที่ยวผ่านวิถีชีวิต วัฒนธรรม และธรรมชาติท่ีโดด ธรรมชาตริ มิ ฝง่ั โขงเพอื่ การพัฒนาอยา่ งยงั่ ยนื
เดน่ และหลากหลายไปส่คู วามยงั่ ยืน กลยุทธ์ท่ี 2: สนับสนุนกระบวนการเรียนรู้ให้เกิดการ
พฒั นา เพิม่ มลู คา่ ดว้ ยการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมสองฝ่ัง
โขง
กลยทุ ธ์ท่ี 3: พฒั นาศักยภาพบคุ ลากรดา้ นการทอ่ งเทย่ี ว
ให้สอดคล้องกับแนวโน้มความนิยมในการท่องเที่ยวเชิง
วฒั นธรรม และวิถีชีวติ สองฝัง่ โขง

เขตพฒั นาการท่องเที่ยววิถชี วี ิตล่มุ แม่นา้ โขง

ารท่องเทย่ี วเขตวิถีชีวติ ล่มุ แม่นา้ โขง ยทุ ธศาสตร์ที่ 4 บริหารการพัฒนาการ
ท่องเท่ยี วอย่างมรี ะบบและมปี ระสทิ ธภิ าพ
นธรรม สะพานเชอ่ื มโยงสองฝ่ังโขง

ทธศาสตร์ท่ี 3 การใช้เคร่ืองมอื การตลาดเพื่อ
พิ่มปริมาณนกั ทอ่ งเทย่ี วอย่างสอดคลอ้ งและ
มาะสมกับการพัฒนาการท่องเที่ยวภายใน
ตพฒั นาการท่องเทยี่ ว

าประสงค์: มีการส่ือสารการตลาดถึงกลุ่มเป้าหมาย เป้าประสงค์: บูรณาการการจัดการเพื่อเชื่อมโยง
งการท่องเที่ยวได้อย่างถูกต้องเหมาะสมและสอดรับ การท่องเที่ยวของเขตพืนท่ีวิถีชีวิตลุ่มแม่น้าโขงและ
บการพัฒนาการท่องเที่ยวในพืนที่ เกิดการตลาดที่ พฒั นาระบบการจดั การเพ่ือเช่ือมโยงแหล่งท่องเท่ียวท่ีมี
างความย่ังยืนให้แก่การท่องเท่ียว กิจกรรมที่สอดรับ ศัก ย ภ าพ เพ่ือย ก ระ ดับ ก า รท่อ งเที่ย ว ให้เข้ า ถึ ง
ะเป็นประโยชน์ต่อการท่องเที่ยวในพืนที่ และมีความ กลมุ่ เปา้ หมายมากขนึ
มมือระหว่างองค์กรต่างๆ ในการจัดการท่องเท่ียวที่ กลยุทธ์ที่ 1: บริหารการพัฒนาข้อมูลการท่องเท่ียวเพ่ือ
รบั ผลประโยชน์ร่วมกนั ทางเศรษฐกิจและสงั คม สนับสนุนการก้าหนดทศิ ทางการท่องเที่ยวในเขตพนื ที่
ลยุทธ์ที่ 1: ส่งเสริมการตลาดโดยใช้อัตลักษณ์วิถีชีวิต กลยุทธ์ท่ี 2: เพ่ิมประสิทธิภาพในการจัดการระบบ
นา้ โขงและวัฒนธรรมทอ้ งถิน่ ก า ร พั ฒ น า ก า ร ท่ อ ง เ ท่ี ย ว แ ล ะ ก า ร เ ชื่ อ ม โ ย ง แ ห ล่ ง
ลยุทธ์ท่ี 2: ส่งเสริมการจัดกิจกรรมการท่องเที่ยวใน ทอ่ งเทีย่ วให้ทั่วถงึ
ตพัฒนาการท่องเท่ยี ววิถชี ีวิตลุม่ แม่น้าโขง กลยทุ ธท์ ่ี 3: บริหารการพัฒนาการท่องเที่ยวเพ่ือให้เกิด
การเช่ือมโยงกบั ภายในและภายนอกเขตพนื ท่ี
กลยุทธ์ที่ 4: ตรวจสอบ ติดตาม และประเมินผล
การดา้ เนินงานตามแผนพฒั นาการท่องเทยี่ ว แผนพฒั นา
เมืองหลักเมืองรองทางการท่องเที่ยว และแผนปฏิบัติ
การพัฒนาการทอ่ งเทีย่ ว

24

ภาคผ

เขตพัฒนาการทอ่ งเที่ยววิถชี วี ิตล่มุ แมน่ า้ โขง

ผนวก

25

แผนปฏิบัตกิ ารพัฒนาการท่องเท่ยี วเขตว

วิสยั ท

“การท่องเที่ยวเชงิ วิถีชีวติ และวัฒน

ยุทธศาสตร์ที่ 1 : การพัฒนาแหลง่ ทอ่ งเที่ยวใหม้ คี ณุ ภาพ มาตรฐาน สอดค

กลยุทธท์ ่ี 1 ยกระดบั แหลง่ ทอ่ งเที่ยววิถีชีวติ ลุ่มแม่น้าโขงให้มีคณุ ภาพ และเกิดควา

ท่ี โครงการ/กิจกรรม วัตถุประสงค์ เป้าหมาย
(ผลผลิตของโครงการ)
1 พัฒนาแหลง่ ทอ่ งเทีย่ วเพ่ือ 1. เพอื่ เพม่ิ ศักยภาพของพน้ื ที่
รองรับนักทอ่ งเทย่ี ว CLMV สนบั สนุนการทอ่ งเท่ยี วของ มีจานวนแหลง่ ท่องเที่ยว
นักทอ่ งเทีย่ วกลุ่ม CLMV ท่องเทีย่ วรองรับนักท่องเที่ยว
2. เพอื่ สนับสนนุ ภาคเอกชนให้ กล่มุ CLMV ที่เดินทางทอ่ งเท่ียว
พฒั นาการท่องเทีย่ วรองรบั ผา่ นเขตพัฒนาการท่องเท่ยี ว
กลมุ่ นักทอ่ งเที่ยว CLMV

2 สนับสนุนการจัดการการ เพื่อใหช้ มุ ชนและท้องถ่ิน ชุมชนและทอ้ งถน่ิ มรี ายได้และ
ท่องเท่ยี วโดยชมุ ชน มีรายไดแ้ ละเศรษฐกิจทด่ี ขี ึ้น เศรษฐกจิ ท่ดี ีขึน้ จากการ
จากการท่องเที่ยว และเพอื่ ท่องเท่ียว รวมถงึ ได้รับ
สร้างความเข้มแขง็ ให้กบั ชมุ ชน ผลประโยชนจ์ ากการทอ่ งเท่ียว
รวมถึงไดร้ บั ผลประโยชนจ์ าก
การท่องเทีย่ ว

เขตพัฒนาการทอ่ งเที่ยววถิ ชี วี ติ ลมุ่ แมน่ า้ โขง

วิถีชวี ิตลมุ่ แมน่ ้าโขง (ปี 2560 – 2564)

ทัศน์

นธรรม สะพานเชื่อมโยงสองฝั่งโขง”

คล้องกบั ศักยภาพของพืนท่ี

ามยัง่ ยนื

ตัวชีวดั ประมาณการงบประมาณ (ล้านบาท) หนว่ ยงานรับผิดชอบ
จานวนแหลง่ 2560 2561 2562 2563 2564
ทอ่ งเทย่ี วรองรับกล่มุ
CLMV 5 5 5 5 5 1. สานักงานการท่องเท่ยี ว

ชมุ ชนพัฒนาจาก และกฬี าจงั หวัด (หลัก)
การท่องเทย่ี วอย่าง
เข้มแข็งและ 2. สภาอุตสาหกรรมการ
มภี ูมคิ มุ้ กนั ท่ีดี
ท่องเทย่ี วระดบั จงั หวดั (ร่วม)

3. องค์กรปกครองสว่ น

ท้องถิ่น (รว่ ม)

4. กรมการท่องเทย่ี ว (รว่ ม)

25 25 25 25 25 1. องค์กรปกครองสว่ น

ทอ้ งถิน่ (หลัก)

2. สานกั งานพัฒนาชุมชน

จงั หวดั (รว่ ม)

3. สานักงานจังหวัด (รว่ ม)

4. สานักงานการทอ่ งเท่ยี ว

และกฬี าจงั หวดั (รว่ ม)

5. สถาบนั การทอ่ งเที่ยวโดย

ชุมชน(ร่วม)

27

ท่ี โครงการ/กจิ กรรม วตั ถปุ ระสงค์ เป้าหมาย
(ผลผลิตของโครงการ)

3 ศึกษา สารวจสภาพการณ์ 1. เพือ่ ศึกษาแนวทางการปรบั 1. กาหนดบรเิ วณยา่ นชุมชน

และแนวทางการพัฒนา ใช้ทรพั ยากรทอ้ งถนิ่ ด้าน ทอ้ งถน่ิ ดง้ั เดิมไดช้ ดั เจน สามารถ

เชงิ อนุรักษข์ องพ้นื ที่ยา่ น วัฒนธรรมเพือ่ สนบั สนุนการ นาไปใชอ้ า้ งอิงตอ่ การกาหนด

ชมุ ชนทอ้ งถ่ินดงั้ เดมิ เพอื่ ปรบั ท่องเทีย่ วของพ้นื ทีไ่ ดอ้ ยา่ งมี Zoning ยา่ นชมุ ชนท้องถนิ่

ใช้และสนบั สนนุ เป็น คุณภาพ ประสทิ ธภิ าพและ ดงั้ เดมิ ในกฎหมาย ผงั เมือง

ผลิตภณั ฑก์ ารท่องเทย่ี วให้มี ยงั่ ยนื 2. มแี บบสารวจทางกายภาพ

คุณภาพ 2. เพอ่ื ศึกษารปู แบบทเ่ี ปน็ พ้ืนทแ่ี ละมรดกสถาปตั ยกรรม

- ชุมชนบา้ นนาออ้ อ.เมือง ต้นแบบการทอ่ งเทีย่ วเชงิ วถิ ี (Vernadoc) ยา่ นทอ้ งถน่ิ ดง้ั เดิม

จ.เลย ถ่นิ ในพื้นท่ีเขตทอ่ งเทยี่ วอยา่ ง ท่ีนาไปใชเ้ ป็นฐานขอ้ มลู ในการ

- ถนนมชี ัย อ.เมือง เหมาะสม อนั จะนาไปส่กู าร อนรุ กั ษพ์ ืน้ ทย่ี ่านฯ และ

จ.หนองคาย กระจายตัวของนกั ท่องเที่ยวท่ี การออกเป็นเทศบัญญัตทิ อ้ งถิ่น

- ถนนพาณิชบารุง อ.ท่าบ่อ เหมาะสมกบั พื้นทีแ่ ละกิจกรรม ตอ่ ไป

จ.หนองคาย การท่องเที่ยวท่สี ะท้อน 3. มแี นวทางการพฒั นา

- ถนนธาตุนานอ้ ยเหนอื อตั ลักษณข์ องพ้ืนท่ี เชงิ อนรุ กั ษ์และแผนปรับปรงุ หรือ

อ.เรณูนคร จ.นครพนม ฟืน้ ฟพู นื้ ทีย่ า่ นชมุ ชนฯ ใหม้ ี

- ชมุ ชนหนา้ ประตูโขง คุณภาพและประสทิ ธภิ าพ โดย

อ.ธาตพุ นม จ.นครพนม การร่วมคดิ รว่ มทาตง้ั แตเ่ รม่ิ ต้น

- ถนนสุนทรวิจิตร อ.เมือง ของทุกภาคสว่ น

จ.นครพนม 4. เกดิ เปน็ ผลิตภณั ฑ์ทาง

- ชมุ ชนไทดา บา้ นนาปา่ การท่องเท่ียวรปู แบบยา่ นเกา่

หนาด จ.เลย เพือ่ สนบั สนนุ ให้เกดิ การกระจาย

- ชมุ ชนไทยพวน บา้ นกลาง ตัวและเพ่มิ วันพักของ

จ.เลย นักทอ่ งเท่ยี วในเขตการท่องเทีย่ ว

- ชุมชนคนไทยเชอื้ สาย ให้มากขึน้

เวยี ดนามหา้ แยกตลาดหมู

เขตพัฒนาการท่องเท่ียววิถชี วี ิตลุม่ แม่นา้ โขง

ตัวชีวดั ประมาณการงบประมาณ (ล้านบาท) หนว่ ยงานรับผดิ ชอบ
2560 2561 2562 2563 2564
แนวทางการพัฒนา
เชงิ อนรุ ักษ์พน้ื ท่ีย่าน 6. กรมการทอ่ งเทย่ี ว (รว่ ม)
ชมุ ชนท้องถิ่นที่
เหมาะสมกับ 10 10 1. สานกั งานการท่องเท่ียว
การทอ่ งเทีย่ วและ
สรา้ งความยงั่ ยืนให้ และกีฬาจงั หวัด (หลกั )
ชมุ ชน
2. องคก์ รปกครองส่วน

ทอ้ งถน่ิ (รว่ ม)

3. สมาคมอิโคโมสไทย (รว่ ม)

4. สมาคมสถาปนิกสยาม

(รว่ ม)

5. สถาบันการศกึ ษา (รว่ ม)

6. สานกั งานวฒั นธรรม

จงั หวัด (รว่ ม)

7. สภาวัฒนธรรมจังหวดั

(ร่วม)

8. องคก์ ารบรหิ ารการพฒั นา

พื้นทีพ่ เิ ศษเพ่อื การทอ่ งเทยี่ ว

อยา่ งยง่ั ยืน. (รว่ ม)

9. กรมการท่องเที่ยว (ร่วม)

28

ท่ี โครงการ/กจิ กรรม วตั ถุประสงค์ เปา้ หมาย
(ผลผลิตของโครงการ)

อ.เมืองมุกดาหาร จ.มุกดาหาร

4 ศกึ ษาแนวทางการใช้ เพ่อื ศกึ ษาความเปน็ ไปไดใ้ น มแี นวทางในการพัฒนา

ประโยชน์และการจดั การพน้ื ท่ี การใช้ประโยชน์แม่นา้ สงคราม การทอ่ งเทยี่ วและเชื่อมโยง

บรเิ วณแม่น้าสงคราม เพอ่ื เพื่อการท่องเทย่ี วเช่ือมโยง เส้นทางทอ่ งเที่ยวช่ืนชม

พฒั นาเป็นแหลง่ ทอ่ งเทย่ี วเชงิ การทอ่ งเทย่ี วชนื่ ชมทัศนียภาพ ทัศนียภาพ(Scenic Route)กบั

นเิ วศ เชือ่ มโยงเส้นทาง ช่นื ชม (Scenic Route) แม่น้าสงครามไดอ้ ย่างเหมาะสม

ทัศนียภาพ (Scenic Route)

5 ศกึ ษาการเปลี่ยนแปลงของ เพื่อศึกษาการเปลย่ี นแปลง ได้ฉากทศั นข์ องการเปลย่ี นแปลง

ระดบั น้าในแมน่ า้ โขง และ ของระดบั นา้ โอกาส และ ระดับนา้ ในแต่ละช่วงเวลาท่ี

ผลกระทบท่อี าจเกดิ ตอ่ แหลง่ ความเปลยี่ นแปลงทาง สัมพันธก์ บั กจิ กรรมการท่องเทีย่ ว

ทอ่ งเทย่ี วบริเวณรมิ ฝั่งโขง กายภาพท่อี าจเกดิ ขนึ้ และ ที่มอี ย่ใู นปจั จุบนั และท่ีจะเกิดขึน้

เพอ่ื ปรับใช้และบรหิ ารจดั การ กระทบตอ่ วถิ ีชวี ติ รวมถงึ ในอนาคตพรอ้ มทงั้ แนวทางการ

แหลง่ ทอ่ งเท่ยี วอย่างยงั่ ยนื การทอ่ งเทย่ี วของพื้นที่เขต แกไ้ ขปัญหา หรอื การรบั มือ

พัฒนาการทอ่ งเที่ยวในอนาคต

6 ออกแบบปรบั ปรุงและพัฒนา 1. เพอ่ื ใหก้ ารกอ่ สรา้ งใดๆ 1. มีเทศบัญญตั ทิ อ้ งถน่ิ ในด้าน

ย่านเกา่ เพ่อื การทอ่ งเทย่ี วให้ ในพ้นื ที่เข้ากบั บริบทของพืน้ ที่ การพฒั นาเชิงอนุรกั ษท์ ีม่ ี

สอดคล้องกับแนวทางการ 2. เพือ่ สนบั สนุนและปรับปรุง มาตรฐานสากล

อนรุ ักษ์ ให้แหลง่ ท่องเทย่ี ววถิ ี 2. มีงบประมาณและมาตรการ

- พ้ืนทย่ี า่ นชมุ ชน วฒั นธรรมที่มีอยเู่ ดิม สามารถ สนับสนุนการพฒั นาเชงิ อนรุ ักษ์

เชยี งคาน แข่งขันในระดบั สากลได้ ให้กับผู้ประกอบการทอ้ งถน่ิ และ

- ชมุ ชนริมน้า อ.พระธาตพุ นม ผอู้ อกแบบ

เขตพฒั นาการท่องเท่ยี ววถิ ชี วี ิตลมุ่ แม่นา้ โขง

ตวั ชวี ดั ประมาณการงบประมาณ (ล้านบาท) หนว่ ยงานรับผิดชอบ
2560 2561 2562 2563 2564

แนวทางการ 20 10 10 1. สานกั งานการท่องเทย่ี ว
ดาเนนิ การพฒั นา
แม่นา้ สงครามเพือ่ และกฬี าจังหวัด (หลกั )
การทอ่ งเท่ยี ว
2. องคก์ รปกครองสว่ น
แนวทางการจดั การ
การทอ่ งเทยี่ วทสี่ ง่ ผล ท้องถน่ิ (ร่วม)
จากการเปล่ียนแปลง
ระดับน้าในแม่นา้ ท่จี ะ 3. ชมรม/สมาคมด้านการ
เกิดขน้ึ
ทอ่ งเท่ียวในพ้นื ท่ี (ร่วม)
กฎ ระเบยี บได้รบั การ
ปรบั ปรงุ แกไ้ ข 4. สมาคมไทยท่องเท่ียวเชงิ
ยา่ นเก่าได้รับการ
ปรับปรุงและพัฒนา อนุรักษแ์ ละผจญภยั (รว่ ม)
อย่างเหมาะสมและ
ได้รบั การพัฒนาเป็น 20 10 10 1.สานกั งานสิ่งแวดล้อมภาค
แหลง่ ท่องเท่ียวทม่ี ี
(หลัก)

2.สานักงานการท่องเทีย่ ว

และกีฬาจังหวัด (หลกั )

3. สานกั งาน

ทรัพยากรธรรมชาตแิ ละ

สิง่ แวดลอ้ มจงั หวดั (รว่ ม)

4. องคก์ รปกครองส่วน

ทอ้ งถิ่น (รว่ ม)

5. สถาบนั การศกึ ษา (ร่วม)

50 50 1. สานักงานการทอ่ งเที่ยว

และกีฬาจังหวดั (หลัก)

2. สมาคมสถาปนิกสยาม (ร่วม)

3. สานกั งานวฒั นธรรม

จงั หวัด (ร่วม)

4. องค์กรปกครองสว่ น

ท้องถ่นิ (รว่ ม)

29

ที่ โครงการ/กิจกรรม วัตถุประสงค์ เปา้ หมาย
จ.นครพนม (ผลผลติ ของโครงการ)

7 ปรบั ปรุงและพัฒนาแหล่ง 1. เพื่อสรา้ งความปลอดภยั แหลง่ ท่องเที่ยวไดร้ บั การ

ท่องเท่ยี วท่มี ีอยใู่ ห้มคี ณุ ภาพ ให้แก่นกั ท่องเท่ยี วทอ่ งเที่ยวใน ปรับปรงุ แกไ้ ข ใหม้ ีกายภาพ มี

ตามมาตรฐานท่ดี เี พอื่ การ แหล่งทอ่ งเทย่ี ว ทัศนียภาพและบรรยากาศท่ดี ขี ึ้น

ท่องเที่ยวในเขตพัฒนาการ 2. เพอื่ รองรบั กลมุ่ การ

ท่องเท่ียววถิ ีชวี ติ ลุ่มแมน่ า้ โขง ทอ่ งเท่ยี วที่หลากหลาย เชน่

กลมุ่ ผสู้ ูงอายุ กลมุ่ ผูพ้ กิ าร

และกลมุ่ ผดู้ ้อยโอกาส เป็นต้น

3. เพือ่ ยกระดบั แหลง่

ทอ่ งเท่ยี วใหม้ บี รรยากาศเข้า

กบั บรบิ ทของพืน้ ท่ี และมี

มาตรฐาน

8 พัฒนาการสื่อความหมาย เพอื่ สนบั สนนุ ใหภ้ าคชุมชนมี 1.ไดช้ ดุ การสือ่ ความหมายท่ี

โดยชมุ ชน/ท้องถ่ินเชงิ พื้นที่ สว่ นร่วมในการสอ่ื ความหมาย เฉพาะกบั พืน้ ที่

เพอ่ื การทอ่ งเทย่ี ว และนาเสนอวฒั นธรรมทอ้ งถิน่ 2.ชุมชนนาไปใชใ้ นการสอ่ื

ให้กบั นักท่องเทย่ี ว ความหมายเพ่ือการทอ่ งเทย่ี วได้

9 การประกวดแผนพัฒนาการ เพอ่ื สรา้ งจิตสานกึ เยาวชนและประชาชนมีจติ สานึก
ทอ่ งเที่ยวชุมชนอนุรักษ์ย่าน ในการอนุรักษ์ย่านเกา่ ให้แก่ ในการอนุรกั ษแ์ ละรกั ษายา่ นเกา่
เกา่ เพ่อื การท่องเทย่ี วอย่าง เยาวชนและบคุ คลทั่วไป ให้เป็นแหล่งทอ่ งเทยี่ ว
ย่งั ยืน

เขตพฒั นาการทอ่ งเที่ยววถิ ชี วี ติ ลุม่ แมน่ า้ โขง

ตัวชวี ัด ประมาณการงบประมาณ (ล้านบาท) หนว่ ยงานรับผดิ ชอบ
2560 2561 2562 2563 2564
ชื่อเสียง สรา้ งรายได้
ให้แก่ย่านเกา่ 5. สมาคมอโิ คโมสไทย(ร่วม)

การท่องเท่ียวไดร้ ับ 6. สถาบันการศกึ ษา(ร่วม)
การพัฒนาและมี
มาตรฐานเพิม่ ขึน้ 7. กรมการทอ่ งเทีย่ ว (ร่วม)

10 10 10 10 1. องคก์ รปกครองสว่ น

ท้องถน่ิ (หลกั )

2. สานกั งานการทอ่ งเทีย่ ว

และกีฬาจังหวัด (ร่วม)

3. สานกั งานจังหวัด (รว่ ม)

4. สถาบนั การศกึ ษา (รว่ ม)

5. กรมการท่องเทย่ี ว (ร่วม)

นกั ทอ่ งเทีย่ วได้ 5 5 5 5 5 1. องค์กรปกครองส่วน
รบั ทราบวัฒนธรรม ทอ้ งถ่ิน (หลัก)
และประเพณที อ้ งถ่ิน 2. สานกั งานการทอ่ งเทยี่ ว
อย่างถกู ตอ้ ง และกีฬาจังหวดั (รว่ ม)
3. สานักงานจงั หวัด (ร่วม)
แหลง่ ทอ่ งเทย่ี วมกี าร 4. สถาบนั การศกึ ษา (ร่วม)
พฒั นาอย่างยงั่ ยืน 5. กรมการทอ่ งเทีย่ ว (รว่ ม)

10 10 10 1. องค์กรปกครองส่วน
ท้องถิ่น (หลัก)
2. สานกั งานการท่องเทยี่ ว
และกฬี าจังหวดั (ร่วม)
3. สานักงานจังหวดั (ร่วม)

30

ท่ี โครงการ/กจิ กรรม วัตถปุ ระสงค์ เปา้ หมาย
(ผลผลติ ของโครงการ)

รวม 9 โครงการ งบประมาณรวมทงั สนิ 445 ล้านบาท

เขตพัฒนาการท่องเทยี่ ววถิ ชี วี ติ ล่มุ แมน่ า้ โขง

ตัวชีวัด ประมาณการงบประมาณ (ล้านบาท) หนว่ ยงานรับผิดชอบ
2560 2561 2562 2563 2564

4. สถาบนั การศึกษา (รว่ ม)

5.สมาคมอโิ คโมสไทย (รว่ ม)

6. สมาคมสถาปนิกสยามฯ

(ร่วม)

7. กรมการท่องเทยี่ ว (รว่ ม)

45 95 155 75 75

31

กลยุทธท์ ี่ 2 พฒั นาระบบสาธารณปู โภคทีส่ อดรับกบั การท่องเท่ียววถิ ีชีวติ ลุ่มแมน่ า้ โขง

ท่ี โครงการ/กจิ กรรม วัตถุประสงค์ เป้าหมาย
10 ศึกษาแนวทางการบรหิ ารและ (ผลผลิตของโครงการ)

บริการจดุ ผา่ นแดน 1.เพ่อื สนับสนุนการท่องเทย่ี ว ไดแ้ นวปฏิบตั กิ ารท่องเทยี่ ว

11 พฒั นาจุดบรกิ ารท่องเทีย่ ว เช่อื มโยงระหว่าง สปป.ลาว เชื่อมโยงระหวา่ ง สปป.ลาว กับ
บรเิ วณดา่ นชว่ั คราวไทย-ลาว
ให้เป็นจดุ แวะพกั เพื่อ กบั ไทย ไทย เพือ่ อานวยความสะดวก
การทอ่ งเทย่ี ว
- ดา่ นศุลกากรคกไผ่ 2.เพอ่ื อานวยความสะดวก ให้แกน่ ักทอ่ งเทีย่ วตา่ งชาติและ
อ.ปากชม จ. เลย
- ดา่ นศุลกากรบา้ นนากระเซ็ง ให้แก่นกั ทอ่ งเท่ยี วต่างชาติ นกั ทอ่ งเทีย่ วไทย พ้ืนท่นี าร่อง
อ.ท่าล่ี จ.เลย
และนกั ทอ่ งเท่ยี วไทย ได้แก่

- หนองคาย-เวยี งจนั ทน์

- นครพนม-ทา่ แขก

- บงึ กาฬ-ปากซนั

- มุกดาหาร-สะหวนั นะเขต

- ทา่ ลี่-หลวงพระบาง

- บงึ กาฬ-เชียงขวาง

เพอ่ื พฒั นาการเชื่อมต่อ มีจุดบริการการท่องเทีย่ วท่ี

ทางการท่องเทีย่ วของเมอื งให้ หลากหลาย เพยี งพอ รองรับ

สามารถการเชอ่ื มตอ่ ไปยัง นกั ทอ่ งเทยี่ วก่อนและหลงั

สปป.ลาว รองรับการ การเดินทางไปยงั CLMV

ท่องเทีย่ วเชอ่ื มโยง CLMV

เขตพฒั นาการทอ่ งเทยี่ ววิถีชวี ติ ลมุ่ แม่นา้ โขง

ตัวชีวัด ประมาณการงบประมาณ (ลา้ นบาท) หน่วยงานรบั ผิดชอบ
2560 2561 2562 2563 2564
แนวทางหรือแนว 25 1. สานักงานตรวจคนเขา้
ปฏบิ ัตดิ ้านการ เมือง (หลกั )
ท่องเที่ยวระหว่างไทย 2. สานักงานการท่องเทยี่ ว
กบั สปป.ลาว สะดวก และกีฬาจงั หวัด (ร่วม)
และปลอดภยั ข้ึน 3. กระทรวง
การตา่ งประเทศ (รว่ ม)

จานวนจดุ บริการ 5 10 10 5 5 1. สานกั งานการทอ่ งเที่ยว
นกั ทอ่ งเทีย่ วโดยรอบ และกฬี าจงั หวัด (หลกั )
จุดผา่ นแดนในเขต 2. สภาอตุ สาหกรรม
พัฒนาการท่องเทีย่ ว การท่องเทยี่ วระดบั จงั หวดั
เช่อื มตอ่ ไปยัง (ร่วม)
สปป.ลาว เพมิ่ มากขึน้ 3. องคก์ รปกครองส่วน
ท้องถน่ิ (รว่ ม)
4. สานกั งานตรวจคนเขา้
เมือง (ร่วม)

32

ที่ โครงการ/กิจกรรม วตั ถปุ ระสงค์ เปา้ หมาย
(ผลผลิตของโครงการ)

12 ศึกษาและพฒั นาเสน้ ทางรมิ ฝง่ั 1. ศกึ ษาแนวเส้นทางรูปแบบ ไดแ้ นวทางการกาหนดเส้นทาง

แมน่ า้ โขงใหเ้ ปน็ เสน้ ทางชม Scenic Route ที่เหมาะสม ทเี่ หมาะสมกบั กิจกรรมการเปน็

ทศั นยี ภาพเพือ่ การท่องเท่ยี ว กบั พนื้ ที่ Scenic Route

(Scenic Route) 2. ศึกษาความคิดเห็น

- เสน้ ทางรมิ นา้ โขง การพัฒนาเสน้ ทางทางแบบ

จากทา่ ล-ี่ หนองคาย Scenic Route แก่ท้องถิน่ /

- เส้นทางรมิ น้าโขงจาก ชมุ ชนโดยรอบ

หนองคาย-ปากแมน่ ้าสงคราม 3. ศึกษารูปแบบการพัฒนา

- เส้นทางริมโขง จากปาก แบบ Scenic Route ท่ี

แมน่ ้าสงคราม-มกุ ดาหาร เหมาะสมกับแตล่ ะพนื้ ทีแ่ ละ

เสน้ ทางเพ่ือสรา้ งบรรยากาศ

การทอ่ งเที่ยวเพ่ือกระจาย

รายไดใ้ หแ้ กท่ อ้ งถ่ิน/ชุมชน

13 ศึกษาแนวทางการใช้ เพอ่ื ศึกษาแนวทาง ไดแ้ นวทางการเชื่อมโยง

ลาน้าโขงเปน็ เสน้ ทางสญั จร การพฒั นาการเชื่อมโยง การท่องเทีย่ วสองฝั่งโดยเชือ่ ม

ทางน้าเพอ่ื การทอ่ งเท่ยี วในแต่ การทอ่ งเที่ยวสองฝงั่ อย่าง การทอ่ งเทย่ี วฝั่ง สปป.ลาว และ

ละชว่ งเวลาของปี เหมาะสมกับบริบทของพืน้ ที่ ไทย รองรบั นกั ทอ่ งเทย่ี วตา่ งชาติ

เสน้ ทางนารอ่ ง อาทิ โดยเชือ่ มการทอ่ งเท่ยี วฝั่ง และนกั ท่องเท่ยี วไทย

วัดอาฮง-พระธาตุกลางน้า- สปป.ลาว และไทย รองรบั

ท่าเสดจ็ เป็นต้น นักท่องเท่ยี วตา่ งชาติ และ

นกั ทอ่ งเทีย่ วไทย

เขตพัฒนาการทอ่ งเทีย่ ววถิ ีชวี ติ ลมุ่ แม่นา้ โขง

ตัวชวี ดั ประมาณการงบประมาณ (ลา้ นบาท) หนว่ ยงานรับผดิ ชอบ
2560 2561 2562 2563 2564
เชื่อมโยง/ส่งต่อ 50 1. สานกั งานการทอ่ งเที่ยว
นักท่องเทย่ี วลุ่ม และกีฬา (หลัก)
เปา้ หมายใน 5 2. สานักงานจงั หวดั (รว่ ม)
จงั หวดั ของเขตวถิ ีชวี ิต 3. องคก์ รปกครองสว่ น
ลมุ่ น้าโขงได้ ท้องถ่ิน (ร่วม)
4. สถาบันการศกึ ษา (รว่ ม)
5. กระทรวงคมนาคม
(รว่ ม)

รองรบั นกั ท่องเทยี่ ว 50 1. กระทรวงการทอ่ งเที่ยว
สองฝง่ั โขงไดส้ ะดวก และกฬี า (หลกั )
ยิง่ ขึน้ 2. สานกั งานจังหวดั (ร่วม)
3. องค์กรปกครองสว่ น
ทอ้ งถนิ่ (ร่วม)
4. สถาบันการศึกษา (ร่วม)
5. กระทรวงคมนาคม
(ร่วม)
6. กรมเจา้ ท่า (ร่วม)
7. กองทัพเรอื (ร่วม)

33

ที่ โครงการ/กจิ กรรม วตั ถุประสงค์ เปา้ หมาย
(ผลผลติ ของโครงการ)

14 การศกึ ษา ออกแบบก่อสร้าง 1. เพือ่ ศึกษาแนวทางเส้นทาง 1. เกดิ เสน้ ทางการทอ่ งเทยี่ ว

และปรับปรุงเสน้ ทางทกี่ าหนด การท่องเท่ียวใหมห่ รอื รูปแบบ Scenic Route ที่มี

เปน็ เส้นทางชมทศั นียภาพเพอ่ื ปรับปรงุ เสน้ ทางเดมิ ใหเ้ ป็น ทศั นียภาพทส่ี วยงามตามเส้นทาง

การท่องเทีย่ ว (Scenic Route) เสน้ ทางทอ่ งเที่ยวทมี่ ี ลัดเลาะไปตามแมน่ า้ โขง

ทศั นียภาพสวยงาม มีความ 2. มจี ดุ แวะพักและส่ิงอานวย

เหมาะสมและปลอดภยั ความสะดวกระหวา่ งทางที่

2. เพอื่ ปรับปรุงเส้นทางที่ เหมาะสมทไี่ ดม้ าตรฐาน

กาหนดเปน็ เส้นทาง Scenic การออกแบบเพอ่ื คนท้ังมวล

Route ตามแบบทก่ี าหนด (Universal Design)

15 การปรบั ภมู ทิ ัศนเ์ ส้นทางชม เพ่ือให้เสน้ ทาง Scenic เสน้ ทาง Scenic Route
ทศั นียภาพเพือ่ การทอ่ งเที่ยว Route เปน็ เสน้ ทางท่ีมี มธี รรมชาติร่มรนื่ มจี ดุ พกั ผ่อน
(Scenic Route) พื้นทน่ี ารอ่ ง บรรยากาศทส่ี วยงาม มี ที่มีบรรยากาศเหมาะกบั
อาทเิ ช่น หาดทราย บรเิ วณ ธรรมชาตริ ่มรืน่ สภาพพน้ื ทีแ่ ละการทอ่ งเท่ยี ว
บงุ่ คลา้ บงึ กาฬ เปน็ ตน้ แบบ Slow Life ที่มีการอดุ หนนุ
งบประมาณการปรับปรงุ ภมู ทิ ศั น์
ในเสน้ ทางเพมิ่ เตมิ จาก
มาตรฐานการกอ่ สรา้ งเส้นทาง
คมนาคมของกรมทางหลวง

เขตพฒั นาการท่องเท่ยี ววิถีชวี ติ ลุ่มแมน่ า้ โขง

ตัวชวี ดั ประมาณการงบประมาณ (ลา้ นบาท) หน่วยงานรับผดิ ชอบ
เส้นทางการทอ่ งเทย่ี ว 2560 2561 2562 2563 2564
แบบ Scenic Route 1. สานกั งานการทอ่ งเทยี่ ว
เพือ่ เชือ่ มโยงการ 20 50 50 และกฬี าจังหวัด (หลกั )
ทอ่ งเทย่ี วภายในเขต 2. องค์กรปกครองส่วน
พัฒนาการท่องเทย่ี ว 10 20 20 ทอ้ งถน่ิ (รว่ ม)
3. สานกั งานจังหวดั (ร่วม)
เส้นทางการท่องเที่ยว 4. สานกั งานโยธาธิการ
แบบ Scenic Route และผงั เมอื งจังหวัด (รว่ ม)
เพอ่ื เชือ่ มโยงการ 5. สมาคมสถาปนิกสยาม
ทอ่ งเทย่ี วภายในเขต (รว่ ม)
พฒั นาการท่องเทยี่ ว 6. หนว่ ยงานวชิ าชีพท่ี
เกย่ี วข้องกบั การออกแบบ
สถาปตั ยกรรม (ออกแบบ)
1. สานกั งานการท่องเทย่ี ว
และกีฬาจังหวัด (หลัก)
2. องคก์ รปกครองสว่ น
ท้องถนิ่ (ร่วม)
3. กรมทางหลวงและกรม
ทางหลวงชนบท (ร่วม)
4. สมาคมภูมิสถาปนกิ แห่ง
ประเทศไทย(รว่ ม)
5. หนว่ ยงานวิชาชีพท่ี
เกีย่ วขอ้ งกบั การออกแบบ
สถาปัตยกรรม (ออกแบบ)
(ร่วม)

34

ท่ี โครงการ/กิจกรรม วตั ถปุ ระสงค์ เปา้ หมาย
(ผลผลิตของโครงการ)
16 ศึกษาและพฒั นาเสน้ ทาง เพือ่ ใหเ้ กดิ กิจกรรมการ
จักรยานทอ่ งเทย่ี วผ่านพืน้ ที่ ท่องเท่ียวดว้ ยจกั รยานและ มกี จิ กรรมการทอ่ งเท่ยี วดว้ ย
ธรรมชาตแิ ละวัฒนธรรมล่มุ ใช้จกั รยานเพื่อการเดนิ ทาง จกั รยานและใชจ้ ักรยานเพื่อการ
แมน่ า้ โขง ทอ่ งเท่ยี วแบบคาราวาน เดินทางทอ่ งเทย่ี วแบบคาราวาน

17 ออกแบบและปรบั ปรงุ เส้นทาง 1. เพ่ือให้เกิดทศั นยี ภาพท่ีดี 1. ภูมทิ ศั นข์ องเสน้ ทางไดร้ บั

ภมู ทิ ัศนแ์ ละสาธารณูปโภค ในบรเิ วณแหลง่ ทอ่ งเทยี่ ว การปรับปรุงให้เหมาะสมกับ

สิ่งอานวยความสะดวกที่จาเปน็ 2. เพอ่ื เพมิ่ พน้ื ทีส่ ีเขยี วใหก้ บั บริบท ของพ้ืนทแ่ี ละการ

เพม่ิ เตมิ สาหรับเสน้ ทาง เส้นทางการเดนิ ทางเข้าสู่ ท่องเท่ียว (อาทิ ความรม่ ร่ืน

สาธารณะเพอื่ การทอ่ งเท่ียว แหลง่ ทอ่ งเท่ียว ทศั นียภาพ แสงสว่าง)

โดยเฉพาะเสน้ ทางเช่อื มโยงสู่ 3. เพอื่ ให้เกดิ ความรม่ รน่ื ใน 2. สิ่งอานวยความสะดวก

แหล่งท่องเท่ยี ว การเดนิ ทางเขา้ สู่แหล่ง อาทิเช่น ห้องนา้ จดุ พกั คอย

ท่องเที่ยว จุดบรกิ ารน้าดื่มทไ่ี ดม้ าตรฐาน

4. เพอื่ รองรบั กล่มุ การ และรองรบั การใช้งานของ

ทอ่ งเที่ยวทห่ี ลากหลาย เชน่ นกั ทอ่ งเท่ยี วทกุ กลมุ่ ทกุ ประเภท

กลุ่มผสู้ ูงอายุ กลุ่มผพู้ กิ าร

และกลมุ่ ผดู้ อ้ ยโอกาส เป็นต้น

5. เพอื่ ปรบั ปรุงสง่ิ ก่อสรา้ งให้

เปน็ มาตรฐานโดยคานงึ ถงึ

มาตรฐานการออกแบบเพ่ือ

คนท้ังมวล (Universal design)

อาคารและส่ิงปลูกสรา้ งท่ี

เป็นไปตามมาตรฐาน

เขตพัฒนาการทอ่ งเที่ยววถิ ีชวี ติ ลมุ่ แมน่ า้ โขง

ตวั ชวี ดั ประมาณการงบประมาณ (ลา้ นบาท) หนว่ ยงานรับผิดชอบ
2560 2561 2562 2563 2564
นักท่องเทย่ี วมี 1. สานกั งานการท่องเทย่ี ว
ทางเลอื กในการ 50 และกีฬาจังหวดั (หลัก)
ดาเนนิ กิจกรรมในเขต 2. องค์กรปกครองส่วน
พ้ืนท่มี ากข้ึน 10 10 10 10 10 ท้องถน่ิ (ร่วม)
3. สานักงานจงั หวดั (ร่วม)
1. เส้นทางเขา้ ส่แู หล่ง 4. สภาอุตสาหกรรมการ
ทอ่ งเท่ียวมภี ูมทิ ศั น์ ทอ่ งเที่ยวจงั หวัด (รว่ ม)
ท่ดี ี 1. สานกั งานการท่องเท่ยี ว
2. ส่ิงอานวย และกีฬาจงั หวดั (หลัก)
ความสะดวกไดร้ ับการ 2. องคก์ รปกครองสว่ น
กอ่ สรา้ งใหเ้ หมาะสม ทอ้ งถิน่ (รว่ ม)
กบั บรบิ ทของพ้นื ท่ี 3. กรมทางหลวงและ
และสอดคลอ้ งกบั กรมทางหลวงชนบท (รว่ ม)
ความจาเป็นของ 4. สมาคมภมู สิ ถาปนกิ แหง่
นกั ท่องเที่ยว ประเทศไทย (ร่วม)
5. สมาคมสถาปนิกสยาม
(ร่วม)
6. หน่วยงานวชิ าชีพท่ี
เก่ียวข้องกับการออกแบบ
สถาปตั ยกรรม (ออกแบบ)

35

ท่ี โครงการ/กิจกรรม วตั ถุประสงค์ เปา้ หมาย
(ผลผลิตของโครงการ)
18 ออกแบบปรับปรุงเสน้ ทาง 1. เพื่อรองรบั กลุม่ การ
1. แหล่งทอ่ งเทย่ี วมีทางเดนิ เทา้ ที่
ทางเดนิ เท้าเข้าส่แู หลง่ ทอ่ งเทีย่ วท่ีหลากหลาย เชน่ ปลอดภยั
2. แหลง่ ทอ่ งเท่ียวมีทางเดนิ เท้าที่
ท่องเท่ยี วหรือภายในแหลง่ กลมุ่ ผสู้ งู อายุ กลุ่มผู้พกิ าร มมี าตรฐาน

ทอ่ งเทีย่ วให้มีมาตรฐาน เป็นต้น

- น้าตกถา้ พระ อ.เซกา จ.บึงกาฬ 2. เพ่อื ปรบั ปรงุ เสน้ ทางให้

- เส้นทางตรวจการณศ์ กึ ษา เปน็ มาตรฐานโดยคานึงถงึ

ธรรมชาตริ อบแนวเขตอุทยาน มาตรฐานการออกแบบเพ่ือ

แห่งชาตภิ ูกระดงึ จ.เลย คนทั้งมวล (Universal

- เส้นทางเดนิ ภายในถา้ คูหา Design)

วารี จ.เลย

19 ออกแบบและกอ่ สรา้ งหรือ 1. เพอ่ื รองรบั กลมุ่ ปัน่ มกี ารท่องเท่ียวโดยจักรยาน
ในพน้ื ทีท่ ไ่ี ด้รับการพัฒนาและ
ปรับปรงุ เสน้ ทางจักรยาน จกั รยานเพอ่ื การท่องเท่ยี ว ปรบั ปรงุ

เพ่ิมเตมิ เพ่ือเชอ่ื มตอ่ เสน้ ทาง 2. เพอื่ ใหเ้ กิดความปลอดภัย

เขา้ สแู่ หลง่ ทอ่ งเที่ยวตา่ งๆ แกก่ ลุม่ นกั ปั่นจักรยานเพื่อ

- ภายในศาสนสถาน การทอ่ งเทย่ี ว

- แหลง่ ทอ่ งเทย่ี วทางธรรมชาติ 3. เพ่ือใหแ้ หลง่ ท่องเท่ยี ว

ในเขตพัฒนาการท่องเทยี่ ว สามารถเข้าถึงไดโ้ ดยการใช้

- ทอ้ งถ่นิ /ชุมชน และย่านเกา่ ที่ จักรยานเปน็ พาหนะ

พัฒนาเปน็ แหลง่ ทอ่ งเทยี่ วใน

เขตพฒั นาการท่องเทีย่ ว

เขตพัฒนาการท่องเทย่ี ววิถชี วี ิตลุม่ แมน่ า้ โขง


Click to View FlipBook Version