15 Clusters: (10) แผนพัฒนาการท่องเที่ยวลุ่มแม่น้ำเจ้าพระยาตอนกลาง

เลม่ ๑๓๔ ตอนพเิ ศษ ๗๒ ง หนา้ ๑๓ ๘ มีนาคม ๒๕๖๐
ราชกิจจานุเบกษา

ประกาศคณะกรรมการพฒั นาการท่องเทีย่ ว
ประจําเขตพัฒนาการท่องเทย่ี ววถิ ีชวี ติ ลุ่มแม่นาํ้ เจา้ พระยาตอนกลาง

เรอื่ ง แผนปฏบิ ตั กิ ารพฒั นาการท่องเท่ยี ว ภายในเขตพฒั นาการทอ่ งเท่ียววถิ ีชวี ติ ลมุ่ แมน่ ้าํ เจ้าพระยาตอนกลาง
พ.ศ. ๒๕๖๐ - ๒๕๖๔

อาศัยอํานาจตามความในมาตรา ๑๙ แห่งพระราชบัญญัตินโยบายการท่องเท่ียวแห่งชาติ
พ.ศ. ๒๕๕๑ คณะกรรมการพัฒนาการท่องเท่ียว ประจําเขตพัฒนาการท่องเท่ียววิถีชีวิตลุ่มแม่นํ้า
เจ้าพระยาตอนกลาง โดยอนุมัติคณะกรรมการนโยบายการท่องเท่ียวแห่งชาติ จึงออกประกาศกําหนด
แผนปฏิบัติการพัฒนาการท่องเที่ยว ภายในเขตพัฒนาการท่องเท่ียววิถีชีวิตลุ่มแม่น้ําเจ้าพระยาตอนกลาง
พ.ศ. ๒๕๖๐ - ๒๕๖๔ ดงั ต่อไปน้ี

ขอ้ ๑ ประกาศนี้เรียกว่า “ประกาศคณะกรรมการพัฒนาการท่องเที่ยว ประจําเขต
พัฒนาการท่องเที่ยววิถีชีวิตลุ่มแม่น้ําเจ้าพระยาตอนกลาง เร่ือง แผนปฏิบัติการพัฒนาการท่องเที่ยว
ภายในเขตพัฒนาการท่องเท่ยี ววถิ ีชีวติ ลมุ่ แมน่ ้ําเจา้ พระยาตอนกลาง พ.ศ. ๒๕๖๐ - ๒๕๖๔”

ขอ้ ๒ แผนปฏิบัติการพัฒนาการท่องเท่ียว ภายในเขตพัฒนาการท่องเท่ียววิถีชีวิตลุ่มแม่น้ํา
เจ้าพระยาตอนกลาง พ.ศ. ๒๕๖๐ - ๒๕๖๔ ใหเ้ ป็นไปตามทา้ ยประกาศนี้

ข้อ ๓ ให้หน่วยงานของรัฐที่อยู่ภายในเขตพัฒนาการท่องเท่ียววิถีชีวิตลุ่มแม่น้ําเจ้าพระยาตอนกลาง
ดําเนินการบริหารและพัฒนาการท่องเที่ยวที่อยู่ในความรับผิดชอบของตนให้สอดคล้องกับแผนปฏิบัติการ
พฒั นาการท่องเทย่ี ว ภายในเขตพฒั นาการท่องเทย่ี ววถิ ชี วี ติ ลุ่มแม่นํ้าเจา้ พระยาตอนกลาง พ.ศ. ๒๕๖๐ - ๒๕๖๔

ขอ้ ๔ ใหก้ ระทรวงการท่องเทีย่ วและกีฬา พิจารณาใหก้ ารสนบั สนนุ ตามทเ่ี ห็นสมควร
ขอ้ ๕ ให้คณะกรรมการพัฒนาการท่องเท่ียว ประจําเขตพัฒนาการท่องเที่ยววิถีชีวิต
ลุ่มแม่น้ําเจ้าพระยาตอนกลาง ติดตาม ตรวจสอบ และประเมินผลการดําเนินการตามแผนปฏิบัติการ
พฒั นาการทอ่ งเทยี่ ว ภายในเขตพัฒนาการท่องเทยี่ ววถิ ีชวี ติ ลุ่มแมน่ า้ํ เจา้ พระยาตอนกลาง พ.ศ. ๒๕๖๐ - ๒๕๖๔
ข้อ ๖ การใช้บังคับกฎหมายภายในเขตพัฒนาการท่องเท่ียว ต้องสอดคล้องกับแผนปฏิบัติการ
พัฒนาการท่องเท่ยี ว ภายในเขตพฒั นาการทอ่ งเทยี่ ววถิ ีชวี ิตลุม่ แม่น้ําเจา้ พระยาตอนกลาง พ.ศ. ๒๕๖๐ - ๒๕๖๔
ท้ายประกาศนี้ โดยให้คณะกรรมการพัฒนาการท่องเท่ียว ประจําเขตพัฒนาการท่องเที่ยววิถีชีวิต
ลุม่ แม่นํ้าเจ้าพระยาตอนกลาง ดําเนนิ การประสานงานใหส้ อดคล้องกนั
ข้อ ๗ ประกาศนีม้ ผี ลใช้บงั คบั ต้งั แต่วนั ประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป

ประกาศ ณ วันที่ ๗ ธนั วาคม พ.ศ. ๒๕๕๙
สุจนิ ต์ ไชยชุมศักด์ิ

ผู้ว่าราชการจังหวดั พระนครศรีอยุธยา
ประธานกรรมการพัฒนาการทอ่ งเที่ยว
ประจําเขตพฒั นาการท่องเทีย่ ววิถีชีวติ ลมุ่ แม่น้าํ เจ้าพระยาตอนกลาง

แผนปฏิบตั ิการพัฒนาการท่องเที่ยว
ภายในเขตพัฒนาการท่องเทีย่ ววถิ ีชวี ติ ลุ่มแม่นา้ เจา้ พระยาตอนกลาง

พ.ศ. 2560-2564

คณะกรรมการพัฒนาการทอ่ งเทย่ี ว
ประจ้าเขตพฒั นาการทอ่ งเท่ยี ววิถชี วี ติ ลุ่มแมน่ า้ เจา้ พระยาตอนกลาง

(จงั หวดั พระนครศรอี ยุธยา นนทบุรี ปทมุ ธานี สิงหบ์ รุ ี อา่ งทอง)

สารบญั

เร่ือง หลกั การ แนวคดิ และกระบวนการจดั ทาแผน หนา้ ท่ี
สว่ นท่ี 1 1.1 ความเปน็ มาและการประกาศเขตพฒั นาการท่องเทย่ี ว
1.2 กระบวนการ แนวคิดในการดาเนนิ งานและวิธกี ารจัดทาแผนปฏิบตั กิ าร 1
1
2

ส่วนท่ี 2 สถานการณ์ทศิ ทางการท่องเทย่ี ว ในเขตพฒั นาการท่องเทีย่ ววิถีชีวิตลุ่มแมน่ า 6
เจ้าพระยาตอนกลาง
6
2.1 สถานการณ์การท่องเท่ียวในเขตพัฒนาการท่องเท่ยี ววิถลี ุ่มแม่นาเจ้าพระยาตอนกลาง 11
2.2 การประเมนิ ศกั ยภาพด้านการท่องเทีย่ ว

ส่วนท่ี 3 การวิเคราะห์ปจั จัยแวดล้อม และประเด็นสาคญั ต่อการพัฒนาการทอ่ งเท่ียว 16
3.1 การวเิ คราะห์ปจั จยั แวดล้อม 16
3.2 ประเดน็ สาคญั ในการพฒั นาการท่องเท่ียวในเขตวิถีชวี ิตลุ่มแมน่ าเจ้าพระยาตอนกลาง 19
3.3 จุดยนื ทางยทุ ธศาสตร์ รูปแบบและแนวทางการพฒั นาการทอ่ งเทย่ี วของพืนที่ 22

ส่วนท่ี 4 ยทุ ธศาสตร์การพฒั นาการท่องเท่ียว 23
4.1 วิสัยทศั น์ และวตั ถปุ ระสงค์ 23
4.2 ยทุ ธศาสตร์การพัฒนาการทอ่ งเทีย่ วเขตวิถีชีวติ ล่มุ แมน่ าเจา้ พระยาตอนกลาง 23

ภาคผนวก แผนปฏิบัติการพฒั นาการทอ่ งเท่ียวเขตวิถีชีวติ ลุ่มแม่นาเจา้ พระยาตอนกลาง 27
(ปี 2560-2564)

สว่ นที่ 1

หลกั การ แนวคิด และกระบวนการจดั ทาแผน

1.1ความเปน็ มาและการประกาศเขตพัฒนาการท่องเที่ยว

พระราชบั ญญั ติ น โยบายการท่ องเท่ี ยวแ ห่ งชาติ พ.ศ . 2551 มาตรา 10 (4)
ให้คณะกรรมการนโยบายการท่องเท่ียวแห่งชาติมีอ้านาจหน้าท่ีด้าเนินการเพ่ือให้มีการก้าหนดเขตพัฒนา
การท่องเที่ยว และมาตรา 17เพื่อประโยชน์ในการรักษา ฟ้ืนฟูแหล่งท่องเที่ยว หรือการบริหารและพัฒนา
การท่องเที่ยวให้สอดคล้องกับแผนพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาติ คณะกรรมการอาจก้าหนดให้เขตพืนท่ี
ใดเป็นเขตพัฒนาการท่องเท่ียวได้ โดยพิจารณาร่วมกับหน่วยงานของรัฐที่เก่ียวข้องและผู้ว่าราชการจังหวัด
ในเขตพืนท่ี ทังนี ให้มีการรับฟังความคิดเห็นและความต้องการของชุมชนในพืนท่ีเพ่ือประกอบการพิจารณา
ด้วยเขตพัฒนาการท่องเท่ียวจะก้าหนดเป็นกลุ่มจังหวัด จังหวัด และพืนท่ีเฉพาะก็ได้โดยให้ออก
เปน็ กฎกระทรวง

ในการก้าหนดใหพ้ ืนที่ใดเปน็ เขตพฒั นาการทอ่ งเทีย่ วจะตอ้ งค้านงึ ถึงหลักเกณฑ์พืนฐานท่ัวไปและ
หลักเกณฑ์เฉพาะพืนที่ โดยหลักเกณฑ์พ้ืนฐานท่ัวไป ประกอบด้วยข้อก้าหนดทั่วไป ได้แก่ (1) พืนท่ีท่ีจะ
ก้าหนดเป็นเขตพัฒนาการท่องเท่ียวต้องสอดคล้องกับวัตถุประสงค์หรือความมุ่งหมายตามบทบัญญัติตาม
มาตรา 17 วรรคหน่ึง แห่งพระราชบัญญัตินโยบายการท่องเที่ยวแห่งชาติ พ.ศ. 2551 ซ่ึงระบุไว้ว่า
เพื่อประโยชน์ในการรักษา ฟื้นฟูแหล่งท่องเที่ยว หรือการบริหารและพัฒนาการท่องเท่ียว (2) พืนท่ีท่ีจะ
ก้าหนดเป็นเขตพัฒนาการทอ่ งเทีย่ วต้องสอดคลอ้ งกับแผนพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาติ (3) พืนที่ที่จะก้าหนด
เปน็ เขตพฒั นาการท่องเท่ยี ว ต้องค้านึงถึงการพัฒนาการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน คือ ต้องพัฒนาอย่างสมดุลทัง 3
ด้าน คือ ด้านเศรษฐกิจ ด้านสังคมและวัฒนธรรม ด้านส่ิงแวดล้อม (4) พืนท่ีท่ีจะก้าหนดเป็นเขตพัฒนาการ
ทอ่ งเทยี่ ว อาจมีพนื ทท่ี งั หมดหรือบางสว่ นทับซอ้ นกับพืนท่ีพิเศษเพ่ือการท่องเท่ียวอย่างยั่งยืน ตามกฎหมายว่า
ดว้ ยการจัดตงั องค์การบริหารการพัฒนาพืนที่พิเศษเพ่ือการท่องเที่ยวอย่างย่ังยืน (5) พืนท่ีที่จะก้าหนดเป็นเขต
พัฒนาการท่องเที่ยว ต้องสอดคล้องหรือไม่ขัดแย้งกับพืนท่ีคุ้มครองสิ่งแวดล้อม ตามกฎหมายว่าด้วยการ
สง่ เสริมและรักษาคุณภาพสิง่ แวดล้อมแหง่ ชาติ หรอื พืนท่อี ทุ ยานแหง่ ชาติ ตามกฎหมายว่าด้วยอุทยานแห่งชาติ
และกฎหมายอ่นื ทเ่ี กยี่ วขอ้ ง

สาหรับหลักเกณฑ์เฉพาะพ้ืนที่ เป็นหลักเกณฑ์เฉพาะพืนที่ซ่ึงอาจมีข้อใดข้อหนึ่งหรือหลายข้อ
รวมกัน ไดแ้ ก่ (1) พนื ท่ที ี่จะก้าหนดเปน็ เขตพฒั นาการทอ่ งเทีย่ ว ตอ้ งเปน็ พืนทที่ มี่ ีศกั ยภาพการท่องเที่ยวอยู่ใน
ระดับสูง และค้านึงถึงแนวโน้มทางการตลาดท่องเท่ียว โดยพิจารณาจากอัตราการขยายตัวของรายได้จากการ
ท่องเที่ยวของจังหวัดหรือในพืนที่แหล่งท่องเที่ยวนันๆ เพ่ิมขึนอย่างต่อเนื่อง ในอัตราไม่น้อยกว่าร้อยละ 10
ต่อปี (2) พืนที่ท่ีจะก้าหนดเป็นเขตพัฒนาการท่องเท่ียว ต้องเป็นพืนที่ท่ีมีความโดดเด่นอันทรงคุณค่าทาง
ธรรมชาติและส่ิงแวดล้อม หรือมีความล้าค่าทางประวัติศาสตร์ ศิลปวัฒนธรรม และวิถีชีวิตชุมชน (3) พืนที่ท่ี
จะก้าหนดเป็นเขตพัฒนาการท่องเที่ยว ควรเป็นพืนที่การค้าชายแดนหรือเป็นพืนท่ีแหล่งท่องเที่ยวท่ีส้าคัญที่
ตังอยตู่ ามแนวชายแดนระหวา่ งประเทศซึ่งต้องไม่มีกรณีปัญหาข้อขัดแย้งระหว่างประเทศในเร่ืองใดๆ หรือเป็น
พืนท่ีที่แหล่งท่องเท่ียวที่มีความเช่ือมโยงกับแหล่งท่องเที่ยวที่ส้าคัญของประเทศเพื่อนบ้าน (4) พืนที่ที่จะ

เขตพฒั นาการทอ่ งเท่ียววถิ ชี วี ติ ลุ่มแม่นา้ เจ้าพระยาตอนกลาง 1

ก้าหนดเป็นเขตพัฒนาการท่องเที่ยว ควรเป็นพืนที่เศรษฐกิจท่ีส้าคัญซ่ึงสมควรได้รับการพัฒนาเพ่ือประโยชน์
ในการส่งเสริม สนับสนุน และอ้านวยความสะดวก รวมทังให้สิทธิพิเศษบางประการในการด้าเนินกิจการ
เพ่ือการท่องเที่ยวเป็นการเฉพาะ (5) พืนท่ีท่ีจะก้าหนดเป็นเขตพัฒนาการท่องเท่ียว ควรเป็นพืนท่ีแหล่ง
ทอ่ งเที่ยวท่ีเช่อื มโยงกับเส้นทางโครงขา่ ยคมนาคมและการขนสง่ ทีเ่ ปน็ เส้นทางหลกั ทังทางบก ทางน้า และทาง
อากาศ และการเข้าถึงแหล่งท่องเท่ียว (6) พืนที่ท่ีจะก้าหนดเป็นเขตพัฒนาการท่องเท่ียว ควรเป็นพืนที่แหล่ง
ท่องเที่ยวท่ีมีลักษณะพืนฐานทางกายภาพด้านการท่องเท่ียวเป็นไปในทิศทางเดียวกัน หรือมีลักษณะกิจกรรม
หรือต้นทุนทางการท่องเท่ียวภายในพืนท่ีแหล่งท่องเที่ยวนันๆ ท่ีเหมือนกันหรือใกล้เคียงกันหรือเชื่อมโยง
ระหว่างกัน ทังนี เพอ่ื ประโยชนใ์ นการพัฒนาตลาดการท่องเที่ยวเปน็ ส้าคญั

ทังนี การด้าเนินงานของคณะกรรมการนโยบายการท่องเที่ยวแห่งชาติได้มีการประกาศเขต
พฒั นาการท่องเท่ียวแล้ว จ้านวน 5 เขต ตามกฎกระทรวงกาหนดเขตพัฒนาการท่องเที่ยว พ.ศ. 2558 ประกาศ
ในราชกิจจานุเบกษา เมื่อวันที่ 27 มีนาคม 2558 ประกอบด้วย (1) เขตพัฒนาการท่องเที่ยวฝั่งทะเล
ตะวันตก (2) เขตพัฒนาการท่องเที่ยวฝั่งทะเลตะวันออก (3) เขตพัฒนาการท่องเท่ียวอันดามัน (4) เขต
พัฒนาการท่องเที่ยวอารยธรรมล้านนา และ (5) เขตพัฒนาการท่องเท่ียวอารยธรรมอีสานใต้ และเม่ือวันที่
12 พฤษภาคม 2559 ก็ได้มีการประกาศเขตพัฒนาการท่องเท่ียวเพิ่มเติมอีก 3 เขต ได้แก่ (1) เขต
พัฒนาการท่องเท่ียวมรดกโลกด้านวัฒนธรรม (สุโขทัย พิษณุโลก ตาก ก้าแพงเพชร) (2) เขตพัฒนาการ
ท่องเที่ยววิถีชีวิตลุ่มแม่น้าโขง (หนองคาย เลย บึงกาฬ มุกดาหาร นครพนม) (3) เขตพัฒนาการท่องเท่ียว
วถิ ชี ีวติ ลุ่มแมน่ ้าเจ้าพระยาตอนกลาง (พระนครศรอี ยุธยา นนทบรุ ี ปทุมธานี อ่างทอง สงิ หบ์ ุร)ี

1.2 กระบวนการ แนวคดิ ในการดาเนินงานและวธิ กี ารจดั ทาแผนปฏบิ ัตกิ าร

ภายหลังการออกกฎกระทรวงก้าหนดเขตพัฒนาการท่องเท่ียว พ.ศ. 2559 รัฐมนตรีว่าการ
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา ได้ลงนามในค้าสั่งแต่งตังคณะกรรมการพัฒนาการท่องเที่ยว
ประจ้าเขตพัฒนาการท่องเที่ยววิถีชีวิตลุ่มแม่น้าเจ้าพระยาตอนกลางเมื่อวันที่ 10 มิถุนายน 2559
โดยมีผู้ว่าราชการจังหวัดพระนครศรีอยุธยาเป็นประธานกรรมการ และท่องเท่ียวและกีฬาจังหวัดเป็น
กรรมการและเลขานุการเพื่อจัดท้าแผนปฏิบัติการพัฒนาการท่องเท่ียว ภายในเขตพัฒนาการท่องเท่ียว
คณะกรรมการพัฒนาการท่องเที่ยวฯ ได้ดาเนินการจัดทาแผนปฏิบัติการพัฒนาการท่องเที่ยว
ภายในเขตพัฒนาการท่องเที่ยว ตามประกาศคณะกรรมการนโยบายการท่องเที่ยวแห่งชาติ เร่ือง
หลักเกณฑ์และวิธีการจัดท้าแผนปฏิบัติการพัฒนาการท่องเที่ยว ประจ้าเขตพัฒนาการท่องเที่ยว พ.ศ. 2558
โดยมีกระบวนการในการดา้ เนินงานดังนี

1. แต่งตังคณะท้างานจัดท้าแผนปฏิบัติการพัฒนาการท่องเที่ยวประจ้าเขตพัฒนาการท่องเท่ียว
เพ่ือศึกษา วิเคราะห์ ประเมินศักยภาพและความสามารถในการพัฒนา ก้าหนดแนวทางการส่งเสริมเส้นทาง
ทอ่ งเท่ยี วและการพฒั นาเมืองท่องเที่ยวทส่ี า้ คญั เพอ่ื น้าไปสู่การจัดท้าแผนพัฒนาในระยะ 5 ปี และแผนปฏิบัติ
การประจา้ ปี

2. จัดประชุมหน่วยงานที่เป็นภาคีการพัฒนาการท่องเที่ยวภายในเขตพัฒนาการท่องเที่ยว
เพอ่ื ระดมความคิดเหน็ ตังแต่ขนั ตอนของกรอบแนวคิดการพฒั นา วัตถุประสงค์และเป้าหมาย ไปจนถึงข้อเสนอ
แนวทางการพฒั นาและโครงการพฒั นาท่สี า้ คญั และกลไกการขับเคลอ่ื นแผนสกู่ ารปฏบิ ัติ

เขตพัฒนาการท่องเทีย่ ววิถีชวี ติ ล่มุ แมน่ า้ เจา้ พระยาตอนกลาง 2

3. ยกร่างแผนปฏิบัติการพัฒนาการท่องเท่ียว ประจ้าเขตพัฒนาการท่องเที่ยว เพ่ือเสนอ
คณะกรรมการนโยบายการท่องเท่ียวแห่งชาติพิจารณาให้ความเห็นชอบ และประกาศในราชกิจจานุเบกษา
ในขนั ตอนต่อไป

โดยขนั ตอนการจัดท้าแผนปฏิบัติการ ให้ความส้าคัญกับการมีส่วนร่วมของภาคีการพัฒนาในเขต
พัฒนาการท่องเที่ยว ทังหน่วยงานภาครัฐ ภาคเอกชน ภาคประชาชนและเครือข่ายชุมชน สถาบันการศึกษา
และนักวิชาการในพืนท่ีภายใต้แนวคิดที่ต้องมีความสอดคล้องกับแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ
แผนพัฒนาการท่องเท่ียวแห่งชาติ ยุทธศาสตร์พัฒนาการท่องเท่ียวกลุ่มจังหวัด และกฎหมายท่ีใช้บังคับอยู่
ภายในเขตพัฒนาการท่องเท่ียว อยู่บนพืนฐานของศักยภาพและความโดดเด่นเป็นเอกลักษณ์ของกลุ่มพืนท่ี
และความต้องการของชุมชน และใช้แนวคิดคลัสเตอร์เป็นกรอบในการก้าหนดทิศทางและเป้าหมายร่วมกัน
การพัฒนาเมอื งทอ่ งเทีย่ วหลักและเมืองทอ่ งเทยี่ วรอง การเช่ือมโยงเส้นทางท่องเที่ยวภายในเขต และการสร้าง
ความร่วมมือในการผลิตสินค้าและส่งเสริมกิจกรรมและการแลกเปล่ียนข้อมูล ข่าวสาร องค์ความรู้
และทรัพยากรระหว่างกนั

เขตพฒั นาการท่องเทย่ี ววถิ ชี วี ติ ลุ่มแม่นา้ เจา้ พระยาตอนกลาง 3

ภาพท่ี 1.1 ขนั ตอนในการจัดทา้ แผนปฏิบตั ิการ
ขน้ั ตอนการดาเนนิ งานการจดั ทาแผนปฏบิ ัติการ

คณะกรรมการพฒั นาการท่องเที่ยว ประจ้าเขต
พัฒนาการทอ่ งเทยี่ วล่มุ แม่น้าเจ้าพระยา
ตอนกลาง

แต่งตงั คณะอนุกรรมการจัดท้าแผนปฏิบัตกิ าร ศกึ ษาทบทวนแผนพัฒนาการท่องเท่ยี ว
พฒั นาการท่องเท่ียว

จัดทา้ เกณฑ์การจดั ล้าดับความสา้ คัญโครงการ ประชุมจดั ท้าแผน

ยกร่างแผนปฏิบัติการพัฒนาการท่องเท่ียว ประชมุ จัดลา้ ดบั ความส้าคญั
ภายในเขตพฒั นาการทอ่ งเทย่ี ว ของแผนงานโครงการ

เสนอคณะกรรมการพัฒนาการทอ่ งเท่ียว ปรับปรุงโครงการสา้ คญั
ประจา้ เขตพฒั นาการทอ่ งเที่ยว
พจิ ารณาให้ความเห็นชอบ

เสนอคณะอนุกรรมการกล่นั กรองแผนปฏบิ ัติ
การพฒั นาการท่องเที่ยว

เสนอคณะกรรมการนโยบายการท่องเทย่ี ว
แหง่ ชาติ พิจารณาอนมุ ตั ิ

ประกาศในราชกจิ จานุเบกษา

เขตพฒั นาการทอ่ งเทย่ี ววถิ ชี วี ติ ล่มุ แมน่ า้ เจา้ พระยาตอนกลาง 4

จากกรอบแนวคิดการด้าเนินงานท่ีแสดงในข้างต้น การจัดท้าแผนปฏิบัติการฯ ได้เน้น
กระบวนการมสี ่วนรว่ มในการด้าเนนิ งานโครงการโดยมีกระบวนการสร้างความเห็นพ้องต้องกันในเป้าประสงค์
วิสัยทัศน์ ประเด็นยุทธศาสตร์ และแผนงาน/โครงการต่างๆ ที่บรรจุอยู่ในแผนปฏิบัติการเป้าหมายของการ
จดั ท้าแผนปฏิบตั กิ ารเขตพัฒนาการทอ่ งเทย่ี ว คอื การบรู ณาการและขบั เคลื่อนแผนปฏิบัติการฯ ให้น้าไปสู่การ
ปฏิบัติอย่างเป็นรูปธรรมให้ได้มากที่สุดเป็นลักษณะองค์รวม โดยต้องมุ่งสะท้อนให้ผู้มีส่วนร่วมในการท้างาน
ของแผนปฏบิ ัติการไดใ้ หค้ วามสา้ คญั ในประเด็นตา่ งๆ ดังนี

1. แผนปฏบิ ตั กิ ารพฒั นาการทอ่ งเทีย่ วตอ้ งสอดคลอ้ งกับแผนพัฒนาเศรษฐกจิ และสังคมแห่งชาติ
แผนพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาติ ยุทธศาสตร์พัฒนาการท่องเที่ยวกลุ่มจังหวัดและกฎหมายที่ใช้บังคับ
อย่ภู ายในเขตพฒั นาการท่องเท่ียว

2. แนวคิดการพัฒนาของเขตพัฒนาการท่องเท่ียวควรอยู่บนพืนฐานศักยภาพของพืนท่ี
ความโดดเด่นเป็นเอกลักษณ์ของแหล่งท่องเที่ยว และความต้องการของชุมชน โดยใช้แนวคิดคลัสเตอร์เป็น
กรอบในการก้าหนดทิศทางและเป้าหมายการพัฒนาร่วมกัน มีแนวทางการพัฒนาเมืองท่องเท่ียว หลัก
เมืองท่องเที่ยวรอง และการเชื่อมโยงเส้นทางท่องเท่ียวภายในเขตพัฒนาการท่องเที่ยว การสร้างความร่วมมือ
ในการผลิตสินค้าและส่งเสริมกิจกรรมท่องเท่ียวร่วมกันในพืนที่ ตลอดจนการแลกเปล่ียนข้อมูลข่าวสาร
องค์ความรู้ และทรัพยากรระหว่างกัน

3. ขันตอนการจัดท้าแผนปฏิบัติการต้องให้ความส้าคัญกับการมีส่วนร่วมของภาคีการพัฒนา
ในเขตพัฒนาการท่องเทีย่ ว ทังหน่วยงานภาครัฐ ภาคเอกชน ภาคประชาชน เครือข่ายชุมชน สถาบันการศึกษา
และนักวชิ าการในพืนที่

4. ก้าหนดระยะเวลาการด้าเนินงานของแผนปฏิบัติการ 5 ปี โดยมีการจัดล้าดับความส้าคัญ
ของโครงการออกเป็นโครงการท่ีต้องด้าเนินการในระยะสัน 1-2 ปี และโครงการท่ีต้องด้าเนินการ
เพื่อการวางรากฐานการพัฒนาในระยาว 3-5 ปี

เขตพัฒนาการท่องเทยี่ ววิถชี วี ติ ลมุ่ แมน่ า้ เจ้าพระยาตอนกลาง 5

ส่วนท่ี 2

สถานการณ์ทิศทางการทอ่ งเท่ียว ในเขตพัฒนาการทอ่ งเทยี่ ว
วถิ ีชีวิตล่มุ แม่น้าเจ้าพระยาตอนกลาง

2.1 สถานการณ์การท่องเท่ียวในเขตพัฒนาการท่องเท่ียววิถีชีวิตลุ่มแม่น้าเจ้าพระยา
ตอนกลาง

การท่องเท่ียวมีความส้าคัญทังด้านเศรษฐกิจและสังคม และปัจจุบันเป็นปัจจัยพืนฐานส้าคัญในการ
ขับเคลื่อนเศรษฐกิจของประเทศไทย โดยในปี พ.ศ. 2557 รายได้จากการท่องเท่ียวมีสัดส่วนมากถึงร้อยละ
10.4 ของผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศ (Gross Domestic Product: GDP) และส่งผลให้อุตสาหกรรม
ตอ่ เน่ืองในพนื ทที่ ังสินค้าและบริการ เช่น อาหารแปรรูป การก่อสร้าง ขยายตัวในลักษณะตัวคูณ (Multiplier)
อัตราสว่ นดงั กลา่ วเตบิ โตในแนวขนานกับจา้ นวนนกั ท่องเที่ยวและรายไดจ้ ากการทอ่ งเท่ียว ซ่ึงเพ่ิมขึนจาก 11.7
ล้านคนและ 0.4 ล้านลา้ นบาทในปี พ.ศ. 2547 เป็น 29.8 ล้านคนและ 2.3 ล้านล้านบาทในปี 2558 ก่อให้เกิด
การจา้ งงานมากกวา่ 6 ล้านคน หรอื คิดเป็นอัตราร้อยละ 16.0 ของการจ้างงานทงั ประเทศ

อย่างไรก็ตาม สถิติดังกล่าวมิได้สะท้อนสถานภาพของการท่องเที่ยวไทยในปัจจุบันโดยสมบูรณ์
เพราะในชว่ งทศวรรษที่ผ่านมา โครงสรา้ งนักท่องเท่ยี วเปลีย่ นแปลงไปอย่างมาก กล่าวคือ จ้านวนนักท่องเท่ียว
จากตลาดใหม่ อาทิ ประเทศเพ่ือนบ้านอาเซียนเติบโตอย่างก้าวกระโดด สวนทางกับนักท่องเที่ยวจากประเทศ
พัฒนาแล้วที่ประสบปัญหาภาวะเศรษฐกิจชะลอตัว และประสงค์เดินทางไปยังจุดหมายใหม่ๆ ท้าให้จ้านวน
นักท่องเท่ียวมายังประเทศไทยค่อนข้างอ่ิมตัวโดยในปี 2557 นักท่องเที่ยวจากยุโรป ตะวันออกกลางและ
โอเชียเนียลดลงร้อยละ 2.3 5.1 และ 7.8 จากปีก่อนหน้า ตามล้าดับ ตรงข้ามกับจ้านวนนักท่องเที่ยวไปยัง
ประเทศเพอ่ื นบา้ น เชน่ เมียนมา ทข่ี ยายตวั อยา่ งตอ่ เนือ่ ง นอกจากนี ด้วยปจั จัยหลายประการ อาทิ โครงสร้าง
พืนฐานการเดินทางทางบกไม่เอืออ้านวย บุคลากรด้านการท่องเท่ียวท่ีมีความสามารถทางภาษาต่างประเทศ
ไม่เพียงพอ ข้อมูลเก่ียวกับแหล่งท่องเที่ยวและสถานประกอบการจ้ากัด รวมทังต้าแหน่งเชิงยุทธศาสตร์และ
การตลาดของแต่ละกลุ่มจังหวัดไม่ชัดเจน นักท่องเท่ียวส่วนใหญ่นิยมเดินทางไปยังแหล่งท่องเท่ียวหลัก
ในภาคตะวันออกภาคใต้และภาคเหนืออันเป็นท่ีรู้จักในระดับโลก ซ่ึงก่อให้เกิดความเหล่ือมล้าทางเศรษฐกิจ
ในแนวขนาน โดยกรุงเทพมหานคร ชลบุรี และภูเก็ตมีรายได้จากการท่องเที่ยวมากกว่า 100,000 ล้านบาทต่อปี
ซึ่งมากกวา่ ภาคตะวันออกเฉียงเหนอื รวมกนั 20 จังหวัด

จากตารางท่ี 2.1 จะเห็นได้ว่าจ้านวนนักท่องเท่ียวทังชาวไทยและชาวต่างชาติที่มาท่องเที่ยวในเขต
พัฒนาการท่องเท่ียววิถีชีวิตลุ่มแม่น้าเจ้าพระยาตอนกลางในปี พ.ศ.2555-2557 เพิ่มขึนอย่างต่อเนื่อง
โดยมีจา้ นวนนักท่องเทยี่ วชาวไทยเข้ามาท่องเที่ยวจา้ นวน 7,930,776 คน 8,139,027 คน และ 8,641,670 คน
ตามล้าดับ และนักท่องเท่ียวต่างชาติจ้านวน 2,198,938 คน 2,322,594 คน และ 2,464,007 คน ตามล้าดับ
และถ้าพิจารณาเป็นรายจังหวัดก็พบว่าจ้านวนนักท่องเที่ยวทังชาวไทยและชาวต่างชาติก็มีจ้านวนที่เพิ่มขึน
เช่นกนั

เขตพฒั นาการท่องเท่ียววถิ ชี วี ติ ลุ่มแมน่ า้ เจ้าพระยาตอนกลาง 6

ตารางท่ี 2.1: จ้านวนผเู้ ยย่ี มเยือนชาวไทยและชาวตา่ งชาตริ ายจังหวดั
ปี 2555-2557

จำนวนผ้เู ยีย่ มเยือนชำวไทย (หน่วย: คน)
จำนวนผู้เยีย่ มเยอื นชำวตำ่ งชำติ

จงั หวดั 2555-2557 2555-2557

2555 2556 2557 2555 2556 2557

พระนครศรีอยุธยา 4,490,161 4,569,785 4,902,774 1,576,384 1,656,639 1,795,787

นนทบรุ ี 1,529,913 1,548,940 1,583,985 134,077 151,468 146,900

ปทุมธานี 1,007,276 1,062,015 1,117,845 467,016 491,155 495,228

อา่ งทอง 499,247 536,290 591,935 19,046 20,948 23,669

สิงหบ์ รุ ี 404,179 421,997 445,131 2,415 2,384 2,423

เขตพฒั นาการทอ่ งเทยี่ ววิถี

ชวี ิตลุม่ แมน่ า้ เจ้าพระยา 7,930,776 8,139,027 8,641,670 2,198,938 2,322,594 2,464,007

ตอนกลาง

ทมี่ า: กรมการทอ่ งเท่ยี ว (2558) ประมวลโดยมลู นิธิ สวค. (2558)

ด้านของรายได้จากนักท่องเท่ียวทังชาวไทยและชาวต่างชาติท่ีเข้ามาท่องเท่ียวในเขตพัฒนาการ
ท่องเที่ยววิถีชีวิตลุ่มแม่น้าเจ้าพระยาตอนกลางก็เพิ่มขึนอย่างต่อเนื่องโดยในปี พ.ศ. 2555-2557 รายได้จาก
นักท่องเท่ียวชาวไทยจ้านวน 12,008 ล้านบาท 12,846 ล้านบาท และ 13,942 ล้านบาท ตามล้าดับ และ
รายได้จากนักท่องเท่ียวต่างชาติจ้านวน 5,018 ล้านบาท 5,259 ล้านบาท และ 5,673 ล้านบาท ตามล้าดับ
และเมอื่ พจิ ารณาเป็นรายจังหวดั รายได้จากนักท่องเที่ยวทงั ชาวไทยและชาวต่างชาติก็มีจ้านวนท่ีเพิ่มขึนเช่นกัน
(ตารางท่ี 2.2)

ตารางที่ 2.2: รายได้จากผเู้ ยี่ยมเยือนชาวไทยและชาวตา่ งชาติรายจงั หวดั
ปี 2555-2557

(หนว่ ย: ลา้ นบาท)

จังหวดั รายได้จากผู้เยย่ี มเยือนชาวไทย รายได้จากผู้เยยี่ มเยอื นชาวตา่ งชาติ
พระนครศรีอยธุ ยา 2555 2556 2557
2555 2556 2557
7,642 8,170 9,013
3,927 4,065 4,434

นนทบุรี 2,165 2,189 2,247 261 314 314

ปทุมธานี 1,171 1,342 1,422 809 858 901

อา่ งทอง 489 565 638 18 19 21

สงิ ห์บรุ ี 541 579 622 3 3 4

เขตพฒั นาการทอ่ งเทีย่ ววถิ ชี ีวิต 12,008 12,846 13,942 5,018 5,259 5,673
ลุ่มแมน่ า้ เจ้าพระยาตอนกลาง

ที่มา:กรมการทอ่ งเที่ยว (2558) ประมวลโดยมูลนธิ ิ สวค. (2558)

ดังนันจะเห็นได้ว่าการท่องเท่ียวในเขตพืนที่ลุ่มแม่น้าเจ้าพระยาตอนกลางนันมีการท่องเที่ยว
ท่ีขยายตวั เติบโตมากขนึ ทังดา้ นจ้านวนของนักทอ่ งเที่ยวทงั ชาวไทยและชาวต่างชาติ และด้านรายได้ท่ีเกิดจาก
การท่องเท่ียว การเปล่ียนแปลงที่ขยายตัวมากขึนนีจึงบ่งบอกถึงความส้าคัญของเขตพืนท่ีนีว่าควรจะมี
การพัฒนาในเรอ่ื งของการทอ่ งเท่ียวเพอื่ ให้เกดิ การรองรับกบั การท่องเที่ยวที่ขยายตวั เพม่ิ ขึน

เขตพัฒนาการทอ่ งเท่ียววิถชี วี ติ ลุ่มแม่นา้ เจ้าพระยาตอนกลาง 7

ด้วยเหตุนี การก้าหนดยุทธศาสตร์การท่องเที่ยวรายกลุ่มจังหวัดเพ่ือพัฒนาองค์ประกอบในห่วงโซ่
อุปทานทังหน่วยงานรัฐ ธุรกิจในสาขาต่างๆ สถาบันการศึกษา ชุมชนท้องถิ่น ฯลฯ อย่างสมดุลและยั่งยืน
และนา้ มาสร้างเป็นอัตลักษณ์ของแต่ละพืนที่ให้เป็นที่รู้จักมากขึน จึงมีความเหมาะสมยิ่งในแง่เศรษฐกิจ สังคม
และสง่ิ แวดลอ้ ม คณะกรรมการนโยบายการท่องเท่ยี วแหง่ ชาติ (ท.ท.ช.) จึงไดก้ า้ หนดเขตพัฒนาการท่องเท่ยี ว

จากการศึกษาสถานการณ์การท่องเที่ยวในเขตพัฒนาการท่องเที่ยววิถีชีวิตลุ่มแม่น้าเจ้าพระยา
ตอนกลาง พบว่า ปริมาณนักท่องเที่ยวชาวไทยของพระนครศรีอยุธยาและนนทบุรีสลับกันเป็นอันดับท่ี 1
สา้ หรับปทมุ ธานอี ยู่ในระดับกลาง และสิงหบ์ รุ แี ละอ่างทองมีปรมิ าณนักทอ่ งเทีย่ วชาวไทยต้่าที่สุด

รปู ภาพท่ี 2.1: แนวโนม้ นักท่องเที่ยวชาวไทยในเขตพัฒนาการท่องเท่ียว

วิถชี ีวติ ลมุ่ แมน่ า้ เจา้ พระยาตอนกลางปี 2555-2557

ทม่ี า: กรมการท่องเท่ียว (2558) ประมวลผลโดย มลู นิธิ สวค. (2558)

จากรูปภาพท่ี 2.1 พบว่า โดยเฉลี่ย 3 ปี อยุธยามีปริมาณนักท่องเท่ียวชาวไทยสูงท่ีสุด 51,841 คน
รองลงมา คือ นนทบุรี 44,001 คน โดยพระนครศรีอยุธยามีปริมาณนักท่องเที่ยวชาวไทยสูงที่สุดในเดือน
มกราคม ปี พ.ศ. 2557 จา้ นวน 83,776 คน และนนทบุรีมีจ้านวนนักท่องเที่ยวชาวไทยสูงท่ีสุดในเดือนตุลาคม
ปี พ.ศ. 2555 จ้านวน 96,365 คน โดยลักษณะของปริมาณนักท่องเท่ียวชาวไทยของจังหวัดนนทบุรีและ
ปทุมธานีมีความคล้ายคลึงกัน คือ เติบโตในเดือนตุลาคมและถดถอยในเดือนกรกฎาคม ส้าหรับ
พระนครศรีอยุธยาแตกต่างกับ 2 จังหวัดแรก คือ ปริมาณนักท่องเที่ยวชาวไทยเติบโตสูงสุดในช่วงเดือน
มกราคมถงึ มนี าคมและถดถอยในช่วงสิงหาคมถึงตุลาคม

เขตพัฒนาการท่องเทย่ี ววิถีชวี ติ ลมุ่ แม่นา้ เจ้าพระยาตอนกลาง 8

รูปภาพที่ 2.2: แนวโนม้ นักทอ่ งเที่ยวชาวตา่ งชาตใิ นเขตพฒั นาการทอ่ งเทีย่ ว
วิถีชีวติ ลุม่ แม่น้าเจา้ พระยาตอนกลางปี 2555-2557

ทม่ี า: กรมการท่องเที่ยว (2558) ประมวลผลโดย มูลนิธิ สวค. (2558)

รูปภาพที่ 2.2 แสดงถึงการเปลี่ยนแปลงของนักท่องเท่ียวชาวต่างชาติในเขตพัฒนาการท่องเที่ยว
วิถีชีวิตลุ่มแม่น้าเจ้าพระยาตอนกลาง พบว่า อยุธยามีปริมาณนักท่องเท่ียวชาวต่างชาติเฉลี่ย 3 ปีสูงที่สุด
จ้านวน 15,121 คน รองลงมาคือปทมุ ธานแี ละนนทบรุ ี (เฉลยี่ 3 ปี จา้ นวน 6,091 และ 5,782 คนตามล้าดบั )

ลักษณะของปริมาณนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติในเขตพัฒนาการท่องเท่ียววิถีชีวิตลุ่มแม่น้าเจ้าพระยา
ตอนกลาง ทุกจังหวัดมีความคล้ายคลึงกัน คือ เติบโตในช่วงตุลาคมไปจนถึงกุมภาพันธ์และถดถอยในช่วง
พฤษภาคมไปจนถงึ กันยายนของทุกปี โดยนกั ท่องเทยี่ วชาวต่างชาติในเขตพัฒนาการท่องเท่ียววิถีชีวิตลุ่มแม่น้า
เจ้าพระยาตอนกลาง กลุ่มใหญ่ 3 กลุ่มแรก ได้แก่ นักท่องเที่ยวชาวจีนและฮ่องกง ญี่ปุ่น และกลุ่มประเทศ
ยุโรปตะวนั ตก (รอ้ ยละ 28 ร้อยละ 21 ร้อยละ 20 ของนักท่องเที่ยวทังหมดในเขตพัฒนาการท่องเท่ียววิถีชีวิต
ลุ่มแมน่ า้ เจา้ พระยาตอนกลาง ตามลา้ ดับ)

ตารางที่ 2.3: วตั ถุประสงคห์ ลักของการเดินทางของผู้เยี่ยมเยือน

ในเขตพัฒนาการทอ่ งเท่ียววิถีชีวติ ลุ่มแมน่ ้าเจา้ พระยาตอนกลาง ปี 2556

อยธุ ยา อา่ งทอง สงิ หบ์ รุ ี นนทบุรี ปทุมธานี

วัตถุประสงคห์ ลัก ชาวไทย
ของการเดนิ ทาง ชาวต่างประเทศ

ชาวไทย
ชาวต่างประเทศ

ชาวไทย
ชาวต่างประเทศ

ชาวไทย
ชาวต่างประเทศ

ชาวไทย
ชาวต่างประเทศ

ทอ่ งเทย่ี ว/พกั ผอ่ น 65.6 94.4 38.8 96.7 39.1 91.7 51.2 100.0 100.0 99.9

ประชมุ /อบรม/ สัมมนา/ดูงาน 0.1 0.2 7.7 - 1.1 0.8 6.4 - - -

ติดตอ่ ธรุ กิจ 1.0 0.1 10.1 0.8 1.1 0.8 0.1 - - -

ปฏบิ ตั ริ าชการ/ปฏิบตั งิ าน 3.5 - 8.6 0.8 0.4 1.7 0.2 - - 0.1

เยีย่ มญาต/ิ เพ่ือน - - 18.5 1.7 10.7 5.0 28.3 - - -

ชมนทิ รรศการ/แสดงสนิ คา้ - 0.2 7.9 - 0.7 - - - - -

ไดร้ ับรางวัล 0.2 - 0.5 - 0.7 - 0.1 - - -

ไหว้พระปฏบิ ตั ธิ รรม 29.4 5.0 7.9 - 46.0 - 13.7 - - -

อืน่ ๆ - - - - 0.2 - - - - -

รวม 100.0 100.0 100.0 100.0 100.0 100.0 100.0 100.0 100.0 100.0

ทีม่ า: รายงานการส้ารวจสัดส่วนพฤตกิ รรมการเดนิ ทางทอ่ งเทย่ี วภายในประเทศปพี .ศ. 2556 (มกราคม ถึง ธันวาคม), กรมการทอ่ งเทยี่ ว (2556)

เขตพฒั นาการทอ่ งเทีย่ ววถิ ีชวี ิตลมุ่ แม่นา้ เจา้ พระยาตอนกลาง 9

จากตารางที่ 2.3 จะเห็นว่าผู้เยี่ยมเยือนในพระนครศรีอยุธยาและนนทบุรีมีลักษณะใกล้เคียงกัน
โดยวัตถุประสงค์หลักของผู้เยี่ยมเยือนชาวไทยในพระนครศรีอยุธยาและนนทบุรีเดินทางมาเพื่อท่องเท่ียวและ
พักผ่อน ร้อยละ 65.6 และ 51.2 ตามล้าดับ วัตถุประสงค์ล้าดับรองลงมาของผู้เย่ียมเยือนชาวไทยในทังสอง
จังหวัด คอื การไหวพ้ ระปฏิบัติธรรมร้อยละ 29.4 และ 13.7 ตามล้าดับ ส้าหรับผู้เย่ียมเยือนชาวต่างชาติในทัง
สองจงั หวัดเกอื บทงั สินเดินทางมาเพ่ือท่องเที่ยวและพกั ผ่อนร้อยละ 94.4 และรอ้ ยละ 100.0 ตามล้าดบั

ผู้เย่ียมเยือนชาวไทยในสิงห์บุรีเดินทางมาเพ่ือไว้พระและปฏิบัติธรรมเป็นวัตถุประสงค์หลักร้อยละ
46.0รองลงมาคือการท่องเท่ียวและพักผ่อนร้อยละ 39.1 ส้าหรับผู้เย่ียมเยือนชาวไทยในอ่างทองร้อยละ 38.8
เดินทางมาเพ่ือท่องเที่ยวและพักผ่อน วัตถุประสงค์รองของผู้เยี่ยมเยือนชาวไทยในอ่างทองมีสัดส่วนที่ใกล้เคียงกัน
เช่น เย่ียมญาติและสหายร้อยละ 18.5 ติดต่อธุรกิจร้อยละ 10.1 ตามล้าดับ เป็นต้น ด้านผู้เยี่ยมเยือน
ชาวต่างชาตขิ องสิงหบ์ รุ ีและอ่างทองเกอื บทังสินเดินทางมาเพ่ือท่องเที่ยวและพักผ่อนร้อยละ 91.7 และร้อยละ

96.7 ตามล้าดบั
ตารางที่ 2.4: แรงจูงใจในการมาท่องเทีย่ วของผู้เยี่ยมเยอื นในเขตพัฒนาการท่องเที่ยว

วิถีชีวิตลุ่มแมน่ า้ เจ้าพระยาตอนกลาง ปี 2556

อยธุ ยา อา่ งทอง สงิ ห์บรุ ี นนทบุรี ปทมุ ธานี

แรงจูงใจในการ ชาวไทย
มาทอ่ งเทยี่ ว ชาว

ต่างประเทศ
ชาวไทย
ชาว

ต่างประเทศ
ชาวไทย
ชาว

ต่างประเทศ
ชาวไทย
ชาว

ต่างประเทศ
ชาวไทย
ชาว

ต่างประเทศ

สถานทีท่ อ่ งเท่ยี ว 24.5 31.5 17.6 28.4 23.4 25.1 22.1 22.5 28.5 25.3

มีความปลอดภยั 23.4 16.0 14.5 11.8 20.4 19.5 11.1 12.2 1.5 10.1

อาหารอรอ่ ย 11.8 8.8 15.3 19.7 12.5 13.6 3.6 6.7 5.4 5.0

สนิ คา้ ราคาถกู 0.2 8.5 12.0 6.6 2.7 7.3 1.6 6.7 10.6 13.0

ชว่ งเทศกาล - 3.1 12.4 11.3 3.1 1.5 1.6 8.9 0.3 10.6

ระยะทาง 2.9 12.4 6.2 11.5 3.5 18.0 17.2 15.8 9.8 19.5

เวลาในการเดนิ ทาง 2.4 7.1 10.8 8.4 6.1 9.2 19.2 11.8 22.0 13.8

ความสะดวกในการ 34.5 12.5 10.2 1.8 25.9 3.9 23.4 15.6 22.0 0.1
เขา้ ถงึ แหลง่ ท่องเทีย่ ว

การจัดกิจกรรมส่งเสรมิ 0.2 0.1 0.9 0.5 2.4 1.9 0.1 - - 2.5
การท่องเท่ียว

อื่นๆ 0.1 - - - - - - - - -

รวม 100.0 100.0 100.0 100.0 100.0 100.0 100.0 100.0 100.0 100.0

ทม่ี า:รายงานการสา้ รวจสดั สว่ นพฤตกิ รรมการเดินทางท่องเทยี่ วภายในประเทศปีพ.ศ. 2556 (มกราคม ถึง ธันวาคม), กรมการท่องเทีย่ ว (2556)

จากตารางท่ี 2.4 พบว่าผู้เย่ียมเยือนในแต่ละจังหวัดให้ความส้าคัญกับส่ิงจูงใจในการเดินทางไปเท่ียว
ที่ใกล้เคียงกัน โดยเฉลี่ยแล้วต่างให้ความส้าคัญกับสถานที่ท่องเที่ยวร้อยละ 24.9 รองลงมา คือ ความสะดวก
ในการเข้าถึงแหล่งท่องเที่ยว (ร้อยละ 15.0) ความปลอดภัย (ร้อยละ 14.1) ระยะทาง (ร้อยละ 11.7)
เวลาในการเดนิ ทาง (รอ้ ยละ 11.1) และรสชาติของอาหาร (ร้อยละ 10.2) ตามลา้ ดบั

2.2 การประเมินศักยภาพด้านการท่องเที่ยว

การประเมินศักยภาพของเขตพืนที่ลุ่มแม่น้าเจ้าพระยาโดยการวิเคราะห์เชิงยุทธศาสตร์ด้วยเคร่ืองมือ
Diamond Model ของการท่องเท่ียวจังหวัดสิงห์บุรี อ่างทอง พระนครศรีอยุธยา ปทุมธานี และนนทบุรีนัน
พบว่ามีประเด็นทังเชิงบวกและลบในแต่ละปัจจัยทัง 5 ปัจจัยตาม Diamond Model ดังรูปภาพท่ี 2.4 ดังนี

เขตพฒั นาการท่องเท่ียววิถชี วี ติ ลุ่มแม่นา้ เจ้าพระยาตอนกลาง 10

รูปภาพท่ี 2.4: การวิเคราะห์ศกั ยภาพในแต่ละประเด็นตาม Diamond Model

+ มแี หล่งท่องเที่ยวเปน็ เอกลกั ษณโ์ ดดเด่นทางประวัติศาสตร์ วัฒนธรรม ประเพณี - ขาดความตอ่ เนื่องและขาด
เกษตร แหล่งมนษุ ย์สรา้ งขึน วิถชี ีวติ ของชมุ ชนในแมน่ า้ และขนึ ทะเบยี นมรดกโลก - เน้นกลยุทธก์ ารทา้ ราคา
+ ท้าเลท่ตี งั ใกล้กรุงเทพการคมนาคมสะดวกใชร้ ะยะเวลาสนั ๆ - ธรุ กิจท่องเทยี่ วอยู่กับกลุ่ม
+ มภี ูมปิ ัญญาทอ้ งถ่นิ เปน็ เอกลักษณ์หลากหลาย ที่สามารถน้ามาถ่ายทอดความรู้ - รายได้จากการท่องเทยี่ วไห
ให้แกช่ มุ ชน เพือ่ พัฒนาสนิ คา้ และบรกิ ารท่เี ปน็ เอกลกั ษณใ์ นท้องถิน่
+ มีความหลากหลายทางวฒั นธรรม หลายเชือชาต/ิ ศาสนา กลยุทธ์โ
- การมผี งั เมอื งและการพฒั นา (Flim Strate
- โครงสรา้ งพนื ฐานไม่ชัดเจน
- ขาดศนู ย์บริการขอ้ มลู D
- ผลกระทบจากการจัดการนา้ ภาครัฐและการกอ่ สร้างเข่ือนท้าให้วิถีชีวิตสายน้า
ถูกตดั ขาด
- แหล่งทอ่ งเทยี่ วเส่ือมลง
- ขาดความร่วมมือภาครฐั เอกชน และท้องถ่นิ /ชมุ ชน

ปจั จัยด้านการผลิต
(Facton Conditions)

+ การพัฒนารูปแบบการทอ่ งเทยี่ วทางน้าแบบผสมผสาน เช่น อุตสาหกรรมสนบั สนนุ แล
โปรแกรมล่องเรอื ตรวสุขภาพ (Related and supporting
+ มีศกั ยภาพในเรื่องไมซ์เน่ืองจากเป็นท่ีตังของศูนย์การแสดง
สินค้านานาชาติเมืองทองธานี และสถานท่ีจัดงานอื่นๆ เช่น
สนามกฬี า มธ.ปทุมธานี เป็นตน้
+ มีจ้านวนสถาบันการศึกษาด้านศิลปวัฒนธรรมหลายแห่ง
ร ว ม ทั ง แ ห ล่ ง เ รี ย น รู้ ท า ง ศิ ล ป ะ วิ ท ย า ก า ร แ ล ะ ท รั พ ย า ก ร
ท่องเที่ยวทห่ี ลากหลาย เช่น ศูนยศ์ ลิ ปาชพี
+ มีสถานท่ีปฏิบัติธรรมท่ีมีชื่อเสียงหลายแห่งท่ีสามาถพัฒนา
เปน็ การท่องเทยี่ วรูปแบบเฉพาะ

ทม่ี า: มูลนธิ ิ สวค. 2559

เขตพฒั นาการทอ่ งเทย่ี ววิถชี วี ิตลมุ่ แมน่ า้ เจ้าพระยาตอนกลาง

ดการเช่ือมโยงระหว่างกจิ กรรมกลางน้าและปลายนา้ + แหล่งท่องเท่ียวมีความเก่าแก่และสามารถส่งเสริม
การขายและการตลาด รวมถึงส่งเสริมแลสนับสนุนการจัด
มนายทุนทม่ี ีทุนมากกวา่ กิจกรรทอ่ งเทย่ี วในทอ้ งถนิ่
ไหลออกนอกพนื ที่ - ภาวะเศรษฐกจิ ยงั ผันผวนสง่ ผลต่อจา้ นวนนกั ท่องเที่ยว
- จงั หวัดในกลมุ่ นมี สี ินค้าและบริการท่ทดแทนกันได้ จาก
โครงสรา้ งและการแขง่ ขนั การมแี หลง่ /กจิ กรรมท่องเท่ียวที่คล้ายกนั
egy, Structure and Rivalry) - ขาดการเชอ่ื มโยงกิจกรรมทนี่ ่าสนใจสา้ หรบั นักทอ่ งเทย่ี ว
ที่มีความตอ้ งการแตกต่างกัน
- ผู้ประกอบการยังไม่ให้ความส้าคัญกับการรับรอง
มาตรฐานบริการเน่ืองจากยุง่ ยาก

Diamond Model ปจั จัยด้านอุปสงค์
(Demand Conditions)

ละเกีย่ วเน่ือง รฐั บาล
ng Industries) (Govemment)

+ รัฐสนับสนุนนโยบายส่งเสริมการทองเที่ยวในระยะเมืองหลักกรุงเทพฯ และ
เมอื งอ่นื ๆ ในระยะใกลเ้ คียง
+ รฐั สนบั สนนุ นโยบาย OTOP
- โครงการจา้ นวนมากไม่ตรงกบั ความตอ้ งการ
- ขาดความรว่ มมอื ในหน่วยงานภาครฐั ดว้ ยกันเอง
- ขาดการประชาสัมพนั ธเ์ ชงิ รุก

11

การประเมนิ ศักยภาพของเขตพนื ทวี่ ถิ ชี ีวติ ลุ่มแม่น้าเจ้าพระยาตอนกลาง

1. เงอื่ นไขด้านปัจจยั การผลติ (Input Factor Conditions)

เขตพัฒนาการท่องเท่ียววิถีชีวิตลุ่มแม่น้าเจ้าพระยาตอนกลาง 5 จังหวัด สิงห์บุรี อ่างทอง
พระนครศรีอยุธยา ปทุมธานี และนนทบุรี มีศักยภาพด้านเมืองเกษตรปลอดภัย เน่ืองจากมีภูมิประเทศที่
เอืออ้านวยต่อการท้าการเกษตร มีที่ราบลุ่มบริเวณกว้างท่ีเหมาะสมต่อการเพาะปลูก แต่การใช้ท่ีดินเพ่ือการ
เกษตรกรรมมีแนวโน้มลดลง เนอ่ื งจากการขยายตวั ของธรุ กิจอสงั หาริมทรัพย์ จนเกิดการขยายตัวของเขตเมือง
และเขตอุตสาหกรรม สาเหตุท้าให้เกิดท่ีดินรกร้างว่างเปล่า ซ่ึงมิได้มีการใช้ประโยชน์ในการเกษตร มีแนวโน้ม
เพ่ิมขึนเน่ืองจากการซือขายท่ีดินเพื่อเก็งก้าไร ในการด้าเนินงานด้านอาหารปลอดภัย พบว่า มุ่งเน้นการผลิต
ข้าวเพ่ือให้ได้มาตรฐานการปฏิบัติทางการเกษตรท่ีดี (Good Agricultural Practices: GAP) แต่เมื่อเข้าสู่
กระบวนการพัฒนาในช่วงกลางน้า กลับพบว่าไม่ได้มีการด้าเนินการในกลุ่มพืชท่ีได้รับการส่งเสริม อาหาร
ปลอดภัย ท้าให้ขาดความต่อเนื่องและขาดการเชื่อมโยงระหว่างกิจกรรมกลางน้าและปลายน้า แต่โดยสรุป
ปจั จยั ส้าคัญท่มี ผี ลตอ่ การทอ่ งเทยี่ วได้ ดงั นี

1) ศกั ยภาพดา้ นการท่องเที่ยว เมืองประวัติศาสตร์ที่น่าท่องเท่ียวระดับสากล มีโครงข่ายการคมนาคม
ท่ีสะดวกเนื่องจากตังอยู่ใกล้ศูนย์กลางคมนาคมของประเทศ เดินทางไปกลับสะดวก มีหลายเส้นทาง และ
มีแหล่งท่องเท่ียวที่หลากหลาย แต่ขาดการประชาสัมพันธ์การท่องเที่ยวเชิงรุก และการเช่ือมโยงแหล่ง
ทอ่ งเทย่ี วระหวา่ งกลมุ่ จังหวดั อีกทงั การบรกิ ารด้านการทอ่ งเท่ยี วยงั ไม่มมี าตรฐาน

2) การพัฒนาด้านการท่องเท่ียวการท่องเท่ียวเชิงประวัติศาสตร์ และวิถีชีวิตชุมชนการเกษตรท่ีผ่านมา
ได้มีการด้าเนินการส่งเสริมพัฒนาแหล่งท่องเที่ยวส้าคัญ ซ่ึงอยู่ในความรับผิดชอบ รวมทังแหล่งท่องเท่ียวอ่ืนๆ
อย่างต่อเน่ือง การพัฒนาโครงสร้างพืนฐานที่สนับสนุนการท่องเท่ียว ส่วนในอนาคตต้องมีการริเริ่มโครงการ
ใหม่ๆ เช่น การร่วมมือกับองค์การบริหารส่วนจังหวัดในจังหวัดอื่นๆ แลกเปลี่ยนกิจกรรมโครงการเพื่อให้มี
การท่องเท่ียวท้าบุญในลักษณะการแลกเปล่ียนแบบบ้านพี่เมืองน้อง รวมทังการเน้นกิจกรรมส่งเสริม
การท่องเท่ียวให้มีความหลากหลายเพิม่ มากขนึ เพื่อดงึ ดูดนักท่องเทย่ี ว

3) ศักยภาพด้านโครงสร้างพืนฐาน ท้าให้เป็นเมืองเศรษฐกิจสร้างสรรค์มีคุณภาพและได้มาตรฐาน
รวมถึงการมีเส้นทางการคมนาคมท่ีสามารถเชื่อมโยงทุกจังหวัด แต่เน่ืองจากปัจจุบันมีการขยายตัวของชุมชน
อย่างรวดเร็ว การขยายตัวทางเศรษฐกิจ และเส้นทางคมนาคม ท้าให้มีโครงการบ้านจัดสรรเกิดขึนหลายร้อย
โครงการรวมทังการพัฒนาทางด้านอุตสาหกรรมที่มีอย่างต่อเนื่อง นอกจากนียังมีพืนท่ีเกษตรกรรมประมาณ
ร้อยละ 60 ของพืนที่จังหวัด ซึ่งต่างก็เป็นแหล่งที่ก่อให้เกิดน้าเสียด้วยกันทังสิน มลพิษทางน้าท่ีเกิดขึนจาก
แหล่งก้าเนิดมลพิษเหล่านีบางส่วนได้รับการบ้าบัดจนได้มาตรฐานคุณภาพน้าทิง และบางส่วนก็ไม่ได้รับ
การบ้าบัดกอ่ นระบายน้าทิงลงสู่ แหลง่ รองรับนา้ จงึ ส่งผลกระทบใหค้ ุณภาพในแหล่งรองรับนา้ ต่างๆ

2. ปัจจยั บริบทกลยทุ ธ์การแข่งขัน (Strategy, Structure, and Rivalry)

เขตวิถีชีวิตลุ่มแม่น้าเจ้าพระยาตอนกลาง 5 จังหวัด สิงห์บุรี อ่างทอง พระนครศรีอยุธยา ปทุมธานี
และนนทบุรี พบว่าด้านยุทธศาสตร์การพัฒนามุ่งเน้นการขับเคล่ือนเศรษฐกิจของ เป็นอุตสาหกรรม
ท่ีมีส่วนสร้างมูลค่าผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศ และเป็นแหล่งสร้างงานที่ส้าคัญ ดังนันการสร้าง
ความสามารถในการแข่งขันทางเศรษฐกิจในอนาคต มีแนวโน้มบนพืนฐานแนวคิด ใช้องค์ความรู้ การศึกษา
การสร้างสรรค์งาน และการใช้ทรัพย์สินทางปัญญา เช่ือมโยงกับรากฐานทางวัฒนธรรม รวมถึงมีการพัฒนา
โครงสรา้ งพนื ฐานเพ่ือสนับสนนุ ระบบเศรษฐกิจสร้างสรรค์ สนับสนุนทางการเงินและการลงทุนให้แก่เกษตรกร
สถาบันเกษตรกร กลมุ่ อาชีพ วิสาหกจิ ชมุ ชน ผปู้ ระกอบการเพ่ือการผลิตสินคา้ และบรกิ ารเชิงสร้างสรรค์

เขตพัฒนาการทอ่ งเทีย่ ววถิ ีชวี ิตลมุ่ แม่นา้ เจา้ พระยาตอนกลาง 12

ยุทธศาสตร์ความเข้มแข็งภาคเกษตร ถกู จัดขนึ มาเพอื่ แก้ไขปัญหาเศรษฐกิจในอุตสาหกรรมการเกษตร
เน่ืองด้วยสัดส่วนมูลค่าผลิตภัณฑ์มวลรวมทางด้านเกษตรกรรมต่อมูลค่าผลิตภัณฑ์มวลรวมด้านเกษตรกรรม
ทังหมดของประเทศและกลุ่มจังหวัดพบว่า เกษตรกรรมมีความส้าคัญต่อกลุ่มจังหวัด และต่อประเทศน้อย
ซงึ่ กลยุทธ์ท่ีจะน้ามาพัฒนาการสร้างมูลค่าเพ่ิมผลผลิตทางการเกษตรตลอดห่วงโซ่การผลิต สนับสนุนการผลิต
และบริการของชุมชนในการสร้างมูลค่าเพ่ิมสินค้าเกษตร อาหาร และพลังงาน ยกระดับคุณภาพมาตรฐาน
สินค้าเกษตรและอาหาร มาตรฐานระบบการผลิตสินค้าเกษตรให้เทียบเท่าระดับสากล ส่งเสริมระบบตลาด
กลางสินค้าเกษตรและตลาดซือขายสินค้าเกษตรล่วงหน้า ส่งเสริมภาคเอกชนและองค์กรชุมชนเข้ามามีส่วน
รว่ มในการบริหารจัดการระบบสนิ ค้าเกษตร

3. เงอ่ื นไขด้านอุปสงค์ (Demand Conditions)

จากขอ้ มูลจา้ นวนนักท่องเที่ยวในปัจจุบันของเขตเขตวิถีชีวิตลุ่มแม่น้าเจ้าพระยาตอนกลาง ข้อมูลจาก
ส้านักบริหารยุทธศาสตร์กลุ่มจังหวัดภาคกลางตอนบน 1 กระทรวงมหาดไทยสัดส่วน (2556) พบว่า ด้านการ
ท่องเที่ยวมีความส้าคัญต่อกลุ่มจังหวัดและต่อประเทศน้อย อย่างไรก็ตามพบว่าจังหวัดพระนครศรีอยุธยา
มีจา้ นวนนกั ท่องเทีย่ วเดนิ ทางอย่ใู นระดบั สูง คดิ เป็นกว่า 8.4 ล้านครัง (คน) และสร้างรายได้จากการท่องเท่ียว
ให้กับประเทศในระดับกลางท่ีประมาณ 1.1 แสนล้านบาทในปี พ.ศ. 2550 ซึ่งนอกจากมีแหล่งท่องเที่ยวทาง
ประวัติศาสตร์ วฒั นธรรม และแหล่งท่องเท่ียวทางธรรมชาติแล้ว ยังมีประเพณีและเทศกาลซึ่งเป็นที่สนใจของ
นกั ท่องเท่ยี วอกี ดว้ ย สามารถแบง่ กลุ่มนักทอ่ งเท่ยี วของเมืองท่องเทย่ี วหลกั และเมืองทอ่ งเท่ียวรอง ดังนี

เมืองท่องเท่ียวหลัก คือ จังหวัดพระนครศรีอยุธยา นักท่องเท่ียวมีอัตราแนวโน้มเพ่ิมขึนทุกปี และมี
ปริมาณนักท่องเที่ยวสูงกวา่ จังหวัดอน่ื ๆ ในเขตเดียวกัน เนื่องดว้ ยจังหวัดพระนครศรีอยุธยา เป็นศูนย์กลางการ
คมนาคม การเดินทางสะดวกทังทางรถยนต์ รถไฟ และทางเรือ ยังมีห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่ ขนาดกลาง
กระจายตัวอยใู่ นชุมชน รวมทังยงั เปน็ แหลง่ ทอ่ งเทยี่ วทางวัฒนธรรมทีส่ า้ คญั ของประเทศ และส่งผลให้จังหวัดมี
รายได้จากการท่องเที่ยวจา้ นวนมาก

เมืองท่องเที่ยวรอง คือ นนทบุรี ปทุมธานี อ่างทองและสิงห์บุรี ตามล้าดับ แม้จะเป็นจังหวัดท่ีมี
ศักยภาพด้านการท่องเท่ียว แต่ด้วยทรัพยากรพืนฐานด้านการท่องเที่ยวที่มีความโดดเด่นน้อยกว่าจังหวัด
พระนครศรอี ยธุ ยา

4. ปัจจยั สนับสนุนที่เกี่ยวเนอื่ ง (Related and Supporting Industries)

พบว่าเขตวิถีชีวิตลุ่มแม่น้าเจ้าพระยาตอนกลาง 5 จังหวัด สิงห์บุรี อ่างทอง พระนครศรีอยุธยา
ปทุมธานี และนนทบุรี ปัจจัยสนับสนุนที่เกี่ยวเน่ืองไม่ว่าจะเป็นหน่วยงานของภาครัฐ ภาคเอกชน ได้แก่
ส้านักงานจังหวัด การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย สถาบันการศึกษา บุคลากร สิ่งแวดล้อม ประวัติศาสตร์
ความเป็นมา ทรัพยากรการท่องเที่ยว เป็นต้น อาทิเช่น การขึนทะเบียนเป็นมรดกโลก นอกจากปัจจัยเรื่อง
ความมีประวัติศาสตร์อันยาวนาน ความสมบูรณ์ของสถาปัตยกรรม ยังมีปัจจัยสนับสนุนชุมชนที่อยู่บริเวณ
โดยรอบ และพบว่า ด้านการท่องเท่ียว มีกลยุทธ์ฟื้นฟูและพัฒนาแหล่งท่องเท่ียว โดยได้ก้าหนดนโยบาย
กระตุ้นการท่องเท่ียว สนับสนุนงบประมาณ และการประชาสัมพันธ์การท่องเท่ียวของจังหวัด และได้รับ
การบูรณาการความร่วมมือจากคณะท้างานหรือหน่วยงานอ่ืนๆ ที่เกี่ยวข้องอย่างจริงจัง เพ่ือขับเคล่ือน
การด้าเนินงานให้มีประสิทธิภาพย่ิงขึน ซึ่งจะส่งผลให้การแก้ไขปัญหามีความคืบหน้าไปได้อย่างต่อเน่ือง
อาทิเช่น การพัฒนาโครงสร้างพืนฐานท่ีเป็นโครงการขนาดใหญ่ที่เกินศักยภาพขององค์การบริหารส่วนต้าบล
(อบต.) เทศบาล เป็นโครงการในพืนที่ซ้าซ้อน หรือ ต่อเน่ืองกันระหว่าง 2องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น (อปท.)
ขึนไป เพ่ือไม่ให้ซ้าซ้อนกับภารกิจของ อบต. เทศบาล ที่ท้าอยู่ ท่ีมาของโครงการต้องโปร่งใส ประชาชนมี

เขตพัฒนาการทอ่ งเทย่ี ววิถีชวี ิตลุม่ แม่นา้ เจ้าพระยาตอนกลาง 13

ส่วนร่วมมีการจัดล้าดับความส้าคัญ เน้นโครงสร้างพืนฐานที่เกือหนุนต่อภาคการเกษตร ภาคการท่องเท่ียว
และการแก้ไขปัญหาอุทกภัย รวมทังการดูแลบ้ารุงรักษาสายทางที่องค์การบริหารส่วนจังหวัด (อบจ.) ได้รับ
การถ่ายโอนจากกรมทางหลวงชนบทใหไ้ ด้มาตรฐาน และมีความปลอดภยั เป็นต้น

5. บทบาทของภาครฐั (Government)

บทบาทของหน่วยงานภาครัฐส่งผลต่อการพัฒนายุทธศาสตร์การท่องเที่ยวในกลุ่มนี ให้สามารถมี
ศักยภาพการท่องเที่ยวในระดับสูงได้ เน่ืองจากการด้าเนินการของภาครัฐมีกรอบโครงสร้างท่ีชัดเจน ในการ
แบง่ หน้าทค่ี วามรับผิดชอบ ตรวจสอบและประเมินผล แต่ละด้านของการพัฒนาการท่องเท่ียว เพื่อให้สามารถ
ด้าเนินการครอบคลุมยุทธศาสตร์ที่ก้าหนดไว้ได้ อาทิเช่น การก้าหนดโครงสร้างการด้าเนินงานตามแผน
ยุทธศาสตร์ โดยแบ่งแต่ละด้านการพัฒนาการท่องเที่ยวอย่างชัดเจน ด้านการพัฒนาแหล่งท่องเที่ยว
ดา้ นพฒั นาบุคลากรการท่องเที่ยว ด้านผู้ประกอบการธุรกิจการท่องเที่ยว และด้านการประชาสัมพันธ์ส่งเสริม
การตลาด

ด้านการพัฒนาแหล่งท่องเที่ยว ลักษณะงานในการด้าเนินการภาพรวมของแต่ละจังหวัดในกลุ่ม
พัฒนาแหล่งท่องเท่ียว ตามอัตลักษณ์ท้องถิ่น เพื่อดึงศักยภาพแหล่งท่องเท่ียวนันๆออกมา และพัฒนารูปแบบ
กิจกรรมการท่องเที่ยวแบบเช่ือมโยงเส้นทาง ตามเทศกาลท้องถิ่นในกลุ่มเขตวิถีชีวิตลุ่มแม่น้าเจ้าพระยา
ตอนกลาง

ด้านการพัฒนาบุคลากรการท่องเท่ียว โดยการพัฒนาทักษะ องค์ความรู้ด้านการท่องเท่ียวทังจาก
ภาครัฐและเอกชน พัฒนาศักยภาพด้านภาษาต่างประเทศ รวมถึงการให้บริการของมัคคุเทศก์และบุคลากร
ดา้ นการทอ่ งเทย่ี ว

ด้านผู้ประกอบการธุรกิจการท่องเที่ยว ด้าเนินงานการพัฒนารูปแบบการให้บริการตลอดจนทักษะ
อาชีพด้านการท่องเท่ียวให้แก่ผู้ประกอบการ เช่น ธุรกิจท่ีพัก ร้านอาหาร ธุรกิจน้าเที่ยว และธุรกิจขาย
ของทร่ี ะลกึ เปน็ ต้น

ด้านการประชาสัมพันธ์ส่งเสริมการตลาด เป็นการด้าเนินงานที่ค่อนข้างให้รายละเอียด
ในการด้าเนินงาน อาศัยความร่วมมือในการติดต่อประสานงานหรือบูรณาการด้านการท่องเท่ียว ซึ่งจะต้อง
ก้าหนดแผนงานการประชาสัมพันธ์ทังระยะสันและระยะยาว จัดท้าปฏิทินงานเทศกาล ประเพณี
ตามความส้าคัญของแหล่งท่องเที่ยวนันๆ ท้าการส่งเสริมการขายและการตลาด รวมถึงส่งเสริมและสนับสนุน
การจัดกิจกรรมทอ่ งเทย่ี วในท้องถ่ิน

ดังนันเพื่อให้สามารถด้าเนินการตามแผนยุทธศาสตร์ได้อย่างสมบูรณ์ ต้องอาศัยความร่วมมือหลายฝ่าย
ในการตรวจสอบและประเมินผล ได้แก่ หน่วยงานภาครัฐ คณะกรรมการส่งเสริมการท่องเที่ยวของแต่ละ
จังหวัด การท่องเท่ียวแห่งประเทศไทย ตามภูมิภาคท่ีรับผิดชอบ ศูนย์ให้บริการข้อมูลในแหล่งท่องเที่ยว
องค์การบริหารส่วนท้องถ่ิน สภาอุตสาหกรรมจังหวั ด ท่ีส้าคัญภาคประชาชนในท้องถิ่นจะต้องมี
สว่ นรว่ มในการรับรูป้ ญั หาการด้าเนินงาน และมสี ่วนร่วมในการตัดสินใจ

เขตพฒั นาการท่องเที่ยววถิ ชี วี ิตลมุ่ แมน่ า้ เจ้าพระยาตอนกลาง 14

ส่วนท่ี 3

การวิเคราะหป์ จั จัยแวดลอ้ ม
และประเดน็ สา้ คญั ต่อการพฒั นาการทอ่ งเที่ยว

3.1 การวเิ คราะหป์ จั จยั แวดล้อม

จากการส้ารวจภาคสนาม การสัมภาษณ์ผู้ที่มีส่วนได้ส่วนเสียในพืนท่ี รวมถึงผู้ท่ีมีส่วนเกี่ยวข้อง
ด้านการท่องเท่ียวทังในอดีตและปัจจุบัน สรุปประเด็นส้าคัญ 4 ด้าน ได้แก่ ด้านศักยภาพภาพรวม หรือเฉพาะด้าน
ด้านสินค้าและบริการ ด้านการบริหารจัดการ และด้านการมีส่วนร่วมของชุมชน (ตารางที่ 3.1)1 ที่จะน้าไปใช้
ในการวิเคราะห์จดุ แข็ง จุดออ่ น โอกาส และอุปสรรค ในสว่ นต่อไป ไดด้ ังนี

ตารางที่ 3.1: สรปุ ประเดน็ จากการลงพืนท่ี/สมั ภาษณผ์ ้เู ช่ียวชาญ/ผ้ทู ่เี ก่ยี วข้องในพืนที่และสว่ นกลาง

ประเด็น การลงพนื ท่ี สัมภาษณ์ผเู้ ช่ยี วชาญ/ สัมภาษณผ์ เู้ ชีย่ วชาญ/
ผทู้ เี่ ก่ียวขอ้ งในพนื ที่ ผู้ทเ่ี กี่ยวขอ้ งสว่ นกลาง
1) ศกั ยภาพ • มวี ฒั นธรรมท่เี ป็นเอกลกั ษณแ์ ละโดด
ภาพรวม/ เดน่ แตพ่ นื ที่มรดกโลกฯ กา้ ลังเส่อื ม • อยธุ ยาเปน็ ศนู ยก์ ลางทาง • พนื ท่มี ีศักยภาพเปน็ แหล่ง
เฉพาะด้าน โทรมและถูกบกุ รุกจากนายทนุ และคน การคา้ ในอดีต จงึ เป็นแหลง่ ท่องเท่ยี วเชงิ วัฒนธรรม
ในพนื ท่ี รวบรวมวฒั นธรรมต่างชาตทิ ี่ ภาคกลาง และวิถชี วี ิตของชุมชน
หลากหลาย และผสมผสานกบั ลมุ่ นา้
• สถานท่ที อ่ งเที่ยวมคี วามสา้ คัญทาง วัฒนธรรมไทยได้อย่างลงตวั
ประวตั ิศาสตร์ชาตไิ ทย • คมนาคมสะดวก สามารถ
ท่องเทีย่ วไดภ้ ายในเวลาท่ีจ้ากดั

2) สินค้าและ • มีเอกลกั ษณค์ วามเป็นไทย แต่ยงั • ของทร่ี ะลึกท่ีวางเรยี งรายเป็น • ล่องเรอื ชมโบราณสถาน และ
บรกิ าร สามารถพัฒนาต่อยอดไดอ้ ีก เชน่ สินคา้ ลักษณะคล้ายกัน ไมม่ ี สมั ผัสวถิ ชี ีวิตลมุ่ นา้ เจ้าพระยา
ต๊กุ ตาปน้ั ดนิ เผาท่ีสามารถเพิ่มเติม ความหลากหลาย ตอนกลาง
รายละเอยี ดและเรื่องราวได้ เปน็ ตน้
• ของฝากจ้าพวกขนมและ • อทุ ยานประวัตศิ าสตร์อยธุ ยา
3) การบรหิ าร • การบูรณาการระหวา่ งหน่วยงานยัง อาหาร เป็นประเภทท่ไี ม่ มรดกโลกด้านวฒั นธรรม
จดั การ ไม่ผสานเปน็ หน่ึงเดยี วกนั สามารถเกบ็ รักษาไดน้ าน
• ตอ้ งบรู ณาการแผนพัฒนาการ
4) การมสี ่วนรว่ ม • ชมุ ชนเป็นเพียงผู้ปฏบิ ตั ิตามนโยบาย • สรา้ งความเชือ่ มโยง (Cluster) ท่องเทยี ว ระหวา่ งผทู้ ีม่ สี ่วน
ของชมุ ชน ระหว่างจังหวดั ในกลมุ่ โดย เกีย่ วขอ้ ง
ทม่ี า: มลู นธิ ิ สวค. (2559) อยธุ ยาเป็นเมืองหลัก ปทุมธานี
นนทบรุ ี สงิ ห์บรุ ี อ่างทองเป็น • สรา้ ง payment gateway ใหก้ ับ
เมอื งรอง โดยมปี ทุมธานี การทอ่ งเทีย่ วไทย
นนทบรุ ี เปน็ เมืองบรกิ าร
สนบั สนุนการทอ่ งเทีย่ ว • สง่ เสริมการทอ่ งเท่ยี วแบบ
Cluster ทงั ภายในและ
• เช่อื มโยงเรือ่ งราว ต่างประเทศ
ประวัติศาสตร์ของไทยกบั
ตา่ งชาติ • ท้าใหแ้ หลง่ ท่องเทีย่ ว 1 แหง่
สามารถดึงดดู นักท่องเทยี่ วได้
• ชุมชนตอ้ งตระหนกั และเข้าใจ หลายกลุ่ม
ถงึ เอกลักษณ์ วิถีชวี ิต และ
วฒั นธรรมของตน • ชมุ ชนตอ้ งพยายามพฒั นาไปใน
เชงิ อนรุ กั ษ์โดยยดึ ธมี “สะดวก
สะอาด ปลอดภยั มีเอกลกั ษณ์”

1รายละเอยี ดในภาคผนวก 15
เขตพฒั นาการท่องเทย่ี ววถิ ีชวี ติ ลมุ่ แม่นา้ เจ้าพระยาตอนกลาง

จากประเด็นด้านต่างๆในตารางท่ี 3.1ได้น้ามาวิเคราะห์จุดแข็ง จุดอ่อน โอกาส และอุปสรรค
ตามประเดน็ /ปจั จัยของ Diamond Model ดงั นี

1) เงื่อนไขอุปสงค์ (Demand Condition)

- จุดแขง็ มีแนวโนม้ การขยายตวั ด้านการท่องเท่ียวดี ประชากรในพืนทีม่ รี ายได้ตอ่ หวั สงู
- จุดอ่อน อุปสงค์การท่องเที่ยวยังกระจุกอยู่ในบางจังหวัดเท่านันโดยเฉพาะในกลุ่ม
นักทอ่ งเที่ยวต่างชาตแิ ทบไมม่ กี ารพา้ นักในจังหวดั อ่างทองหรือสงิ ห์บรุ ี การเติบโตทางเศรษฐกิจภายในประเทศ
ชะลอตัว
- โอกาส การเข้าสู่ AEC เพมิ่ โอกาสใหม้ นี ักทอ่ งเท่ยี วจากประเทศเพ่ือนบา้ นเพ่มิ ขึน
- อปุ สรรค การชะลอตัวของเศรษฐกิจในตลาดท่องเที่ยวหลักของไทย เช่น จีน รัสเซีย ยุโรป
เปน็ ต้น สง่ ผลกระทบตอ่ การท่องเทยี่ วไทย

2) เงื่อนไขอุปทาน หรอื ปัจจัยการผลติ (Factor Condition)

- จุดแข็ง มีแหล่งท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์ ศาสนา และเกษตรจ้านวนมาก
และตังแต่สมัยอยุธยา มีชุมชนอันหลากหลายเชือชาติ ศาสนา เช่น มอญ จีน ญี่ปุ่น มักกะสัน เปอร์เซีย
ฮอลนั ดา โปรตเุ กส ทสี่ ามารถสรา้ งจดุ เดน่ และเช่อื มโยงกบั ฝา่ ยอปุ สงคร์ ายกลมุ่ ได้ อยุธยาเป็นมรดกโลก จึงเป็น
ท่ีรู้จักในระดับนานาชาติ มีพลวัตการพัฒนาแหล่งท่องเท่ียวใหม่ให้ตอบสนองรสนิยมของนักท่องเท่ียว
ที่หลากหลายขึน เช่น สวนสาธารณะ ตลาดน้า พิพิธภัณฑ์ต่างๆบางจังหวัด อาทิ นนทบุรี มีสิ่งอ้านวย
ความสะดวกครบครันส้าหรับตลาดไมซ์(MICE)ที่ตังภูมิศาสตร์ใกล้กรุงเทพฯ และเส้นทางทางบกที่สะดวก
ทกุ จงั หวดั มแี มน่ า้ เจ้าพระยาไหลผา่ น สามารถพฒั นาเป็นการท่องเทีย่ วทางน้าได้

- จุดอ่อน ทักษะทางด้านภาษาต่างประเทศการน้าภูมิปัญญาท้องถ่ินมาพัฒนาในเชิง
เศรษฐกจิ สร้างสรรค์มีน้อย แหลง่ ทอ่ งเทย่ี ววิถีชมุ ชนและโฮมสเตย์มีจ้านวนมาก แต่ขาดการประชาสัมพันธ์ท่ีให้
น่าสนใจปัจจุบันยังขาดการบูรณาการการท่องเท่ียวอย่างเป็นระบบปัญหาสิ่งแวดล้อม เช่น การจัดการขยะ
คุณภาพน้า เป็นจุดอ่อนต่อการพัฒนาแหล่งท่องเที่ยวทางน้าเนื่องจากภูมิประเทศเป็นที่ราบ จึงขาดกิจกรรม
การท่องเทย่ี วแนวผจญภยั แตม่ ีสวนสนกุ ทดแทนบุคลากรดา้ นการทอ่ งเทย่ี วไม่เพียงพอ

- โอกาส กระแสบริโภคสินค้าเพื่อสุขภาพ ท้าให้มีความต้องการสินค้าบริการท่องเที่ยว
ในรูปแบบเชิงนิเวศ เช่น สปาลองสเตย์ มากขึนรัฐบาล/สถานเอกอัครราชทูตของหลายประเทศสนับสนุน
การอนุรักษ์/พัฒนามรดกทางวัฒนธรรมของชนชาติตน พืนที่อยุธยาและเมืองบริวารจึงควรประสาน
ความร่วมมือกับหน่วยงานต่างชาติในการพัฒนาแหล่งท่องเที่ยวร่วมกัน หรือสร้างจุดขายใหม่ เช่น ท้าวทอง
กีบมา้ เป็นต้น

- อุปสรรค กระแสทางวัฒนธรรมสมัยใหม่/วัตถุนิยมกระทบวิถีชุมชนUNESCO อาจถอด
อยุธยาออกจากบัญชีมรดกโลกหากความเป็นเมืองรุกรานโบราณสถานมากขึนกฎระเบียบด้านสิ่งแวดล้อม
ภยั ธรรมชาตทิ ังอทุ กภยั และภัยแลง้ มแี นวโน้มรนุ แรงขึน

3) อตุ สาหกรรมเกี่ยวเน่อื ง (Supporting Industry)

- จุดแข็ง เป็นแหล่งอุดมด้วยทรัพยากรน้า ซ่ึงเป็นปัจจัยสนับสนุนการเกษตร เช่น ข้าว ผัก
ปลา ขนมไทย และความเป็นอย่ขู องชมุ ชนตา้ รบั อาหารในพนื ทม่ี ีเอกลักษณ์ไทยชัดเจน เช่น ผัดไทยของจังหวัด
อา่ งทอง/สิงหบ์ รุ ี โรตสี ายไหมของอยุธยา และมีรา้ นอาหารชาติอ่นื ทต่ี อบสนองนักท่องเที่ยวได้หลากหลาย เช่น
อาหารฮาลาล เป็นตน้ พืนท่ีมีสินค้าหตั ถกรรมจ้านวนมากท่เี ปน็ ของท่ีระลึก เช่นเครอ่ื งจักสาน ตกุ๊ ตาชาววัง และ
สามารถพัฒนาด้านการตลาดเพื่อเพิ่มมูลค่าในอนาคตพืนที่เต็มไปด้วยโรงงานอุตสาหกรรมและเป็นศูนย์

เขตพัฒนาการท่องเทยี่ ววิถชี วี ิตล่มุ แมน่ า้ เจา้ พระยาตอนกลาง 16

กระจายสินคา้ ท้าให้มสี ่วนประกอบที่ใช้ในการก่อสร้างโรงแรมหรอื อาคารท่ีใช้ในการท่องเที่ยวเพียบพร้อมและ
ต้นทุนโลจิสติกส์ต่้าชื่อเสียงของเกจิอาจารย์ในบางจังหวัด สามารถดึงดูดนักท่องเท่ียวเชิงศาสนาให้เข้าวัด
ทา้ บุญหรอื น่งั วิปัสสนากรรมฐานได้

- จุดอ่อน ความเสื่อมโทรมของแหล่งทรัพยากรธรรมชาติ การวางผังเมืองไม่มีประสิทธิภาพ
ท้าให้พืนที่จังหวัดท่ีเป็นมรดกโลกและจังหวัดใกล้เคียงกลายเป็นแหล่งนิคมอุตสาหกรรม ซ่ึงนอกจากจะสร้าง
ความเส่ือมโทรมทางสิ่งแวดล้อมแล้ว ยังน้ามาซ่ึงปัญหาสังคมด้วยสภาพถนนในย่านท่ีมีโรงงานอุตสาหกรรม
เช่น อ้าเภอนครหลวง-ท่าเรือ อยู่ในสภาพท่ีย้่าแย่/แออัด และการเดินทางโดยระบบขนส่งสาธารณะระหว่าง
จงั หวัด/อ้าเภอไม่สะดวก สาธาณปู โภคไมเ่ พยี งพอทจี่ ะรองรับการขยายตัวของเมือง

- โอกาส การก่อสร้างรถไฟความเร็วปานกลาง/สูงในอนาคตจะย่ิงอ้านวยความสะดวก
แก่นักท่องเที่ยวพุทธศาสนิกชนในต่างประเทศเริ่มรู้จักวัดไทยมากขึน จึงเดินทางมาในพืนท่ีทังในฐานะ
นกั ท่องเทย่ี วทั่วไปและนกั ปฏิบตั ิธรรมมากขึน

- อุปสรรค ประชากรวัยหนุ่มสาวนิยมไปท้างานในกรุงเทพฯ หรือโรงงานอุตสาหกรรมพืนที่
เกษตรกรรม เช่น สวนทุเรียนนนท์ ถูกรุกรานอยา่ งต่อเนื่องจากการขยายตวั ของชมุ ชนเมือง

4) บริบทการแข่งขัน (Rivalry)

- จดุ แข็ง อยธุ ยามสี ถานะเป็นมรดกโลก จึงเป็นท่ีรู้จักในระดบั นานาชาติ
- จุดอ่อน จังหวัดอ่ืนนอกจากอยุธยายังเป็นที่รู้จักน้อยมากในกลุ่มนักท่องเที่ยวต่างชาติ
จงึ เหมาะสมอยา่ งยิ่งทจี่ ะพัฒนาพืนทใ่ี นเชงิ คลัสเตอรท์ อ่ งเที่ยว คลัสเตอร์ยังขาดสินค้าหรือบริการการท่องเที่ยว
ท่ีโดดเด่น (แหล่งท่องเที่ยวคือ อยุธยาเป็นจุดขาย แต่โรงแรมและร้านอาหารยังไม่โดดเด่น ต่างจากภูเก็ตหรือ
เชียงใหม่ท่มี จี ุดขายชดั เจนกวา่ )
- โอกาส นโยบายการพัฒนาระบบขนส่งจะเป็นปัจจัยสนับสนุนให้กลุ่มคลัสเตอร์ดึงดูด
นักท่องเที่ยวได้มากขึน
- อปุ สรรค กลยุทธด์ ้านราคา และความไม่ต่อเนื่องของกิจกรรมระหว่างกลางน้ากับปลายน้า
ทา้ ใหร้ ายได้จากการทอ่ งเทยี่ วไหลออกนอกพนื ที่

5) นโยบายรัฐ

- จุดแข็ง นโยบายส่งเสริมการท่องเท่ียวและก้าหนดเป็นเขตพัฒนาการท่องเท่ียวหนึ่ง
ทสี่ า้ คญั

- จุดอ่อน รัฐให้ความส้าคัญกับบางจังหวัดในฐานะเมืองอุตสาหกรรมมากกว่าด้านเกษตร/
ท่องเท่ียว

- โอกาส นโยบายการพัฒนาระบบขนส่งจะเป็นปัจจัยสนับสนุนให้กลุ่มคลัสเตอร์ดึงดูด
นักท่องเที่ยวได้มากขึน

- อุปสรรค กระบวนการช่วยเหลือหรือแก้ไขปัญหาของภาครัฐไม่ทันต่อความต้องการ เช่น
การชว่ ยเหลือ กรณภี ัยธรรมชาติ

เขตพฒั นาการทอ่ งเท่ยี ววถิ ชี วี ิตลมุ่ แมน่ า้ เจ้าพระยาตอนกลาง 17

3.2 ประเด็นสา้ คัญในการพัฒนาการทอ่ งเทย่ี วในเขตวถิ ชี วี ิตลุ่มแมน่ า้ เจ้าพระยาตอนกลาง

จากการวิเคราะห์ TOWS ดังกล่าวข้างต้นสามารถสรุปประเด็นส้าคัญท่ีจะใช้เป็นกลยุทธ์ในการ
พัฒนาการท่องเท่ยี วในเขตวิถชี วี ิตล่มุ แมน่ า้ เจ้าพระยาตอนกลาง ได้โดยพิจารณาจากการวิเคราะห์ด้วย TOWS
Matrix ดงั นี

TOWS Matrix จดุ แข็ง (S) จุดอ่อน (W)
1 มีแหลง่ ทอ่ งเทย่ี วเชงิ วฒั นธรรม 1 การท่องเท่ียวยงั กระจุกอยใู่ นบาง
โอกาส(O)
1 การเข้าสู่ AEC เพม่ิ โอกาสใหม้ ี ประวตั ศิ าสตร์ ศาสนา และเกษตร จังหวัดนักท่องเที่ยวต่างชาติแทบไม่
จ้านวนมาก มกี ารพ้านักในจงั หวัดอ่างทองหรือ
นกั ทอ่ งเทย่ี วจากประเทศเพ่อื น 2 มชี มุ ชนอนั หลากหลายเชอื ชาติ ศาสนา สิงหบ์ รุ ี
บา้ นเพมิ่ ขนึ 3 อยธุ ยาเป็นมรดกโลก จึงเปน็ ทร่ี ้จู กั ใน 2 ทักษะทางด้านภาษาต่างประเทศ
2 กระแสบริโภคสินคา้ เพ่ือสุขภาพ ระดบั นานาชาติ การนา้ ภูมิปญั ญาท้องถ่ินมาพัฒนา
ท้าใหม้ ีความตอ้ งการสินค้าบริการ 4 มพี ลวตั การพัฒนาแหล่งทอ่ งเทีย่ วใหมใ่ ห้ ในเชงิ เศรษฐกิจสรา้ งสรรค์มนี อ้ ย
ท่องเทีย่ วในรูปแบบเชิงนเิ วศ เชน่ ตอบสนองรสนยิ มของนักทอ่ งเท่ยี วที่ และบุคลากรด้านการท่องเทีย่ วไม่
สปาลองสเตย์ มากขึน หลากหลายขนึ พอ
3 นโยบายการพฒั นาระบบขนส่งจะ 5 ทีต่ ังภมู ศิ าสตรใ์ กล้กรงุ เทพฯ และ 3 ขาดการประชาสมั พนั ธท์ ีใ่ ห้
เปน็ ปัจจัยสนบั สนนุ ใหก้ ลมุ่ เส้นทางทางบกทสี่ ะดวกทุกจงั หวดั มี น่าสนใจ
คลัสเตอรด์ งึ ดดู นักทอ่ งเท่ยี วได้ แมน่ ้าเจา้ พระยาไหลผา่ น สามารถพัฒนา 4 ขาดการบูรณาการการท่องเที่ยว
มากขึนเชน่ การสรา้ งรถไฟ เป็นการทอ่ งเที่ยวทางน้าได้ อย่างเป็นระบบ
ความเรว็ สูง 6 มีปัจจัยสนบั สนนุ ทังสินคา้ เกษตร 5 การวางผงั เมอื งไมม่ ปี ระสทิ ธิภาพ
อตุ สาหกรรม หตั ถกรรมทเ่ี อือต่อ การขนสง่ สาธารณะระหวา่ งเมืองยงั
การพฒั นาการทอ่ งเท่ยี ว ไมส่ ะดวก
7 รัฐบาลให้การสนับสนนุ เปน็ เขต 6 สาธารณูปโภคไมเ่ พียงพอและยงั มี
พัฒนาการทอ่ งเทยี่ วหน่ึงทสี่ า้ คัญ ปัญหาส่ิงแวดลอ้ ม
7 รฐั ใหค้ วามสา้ คญั เพยี งบางจังหวดั
กลยุทธเ์ ชงิ รกุ =>ดา้ นการตลาด
S1S2S3-O1ขยายกลุ่มเปา้ หมาย กลยทุ ธ์เชงิ พัฒนา=>ด้านการบริหาร
นกั ทอ่ งเทยี่ วจากประเทศเพื่อนบ้านโดยผกู จัดการ
โยงกับเรอื่ งราว W1W3W4-O1O2ประสานความ
เชิงประวัตศิ าสตรแ์ ละศาสนา และจุดขาย รว่ มมือกับหน่วยงานในพนื ที่
ด้านมรดกโลก โดยเฉพาะจงั หวัดเพ่ือประชาสมั พนั ธ์
S4S5S6-O1O2 พัฒนาสนิ ค้าและบรกิ าร ให้ตรงกลุ่มเปา้ หมายมากขนึ
ดา้ น W4W5W6W7-O1ประสานความ
การท่องเที่ยวใหส้ อดรบั กบั กระแสการ ร่วมมอื อย่างใกล้ชดิ กับหน่วยงาน
บริโภค ที่เกย่ี วขอ้ งเพอ่ื บรหิ ารจดั การระบบ
S5S7-O3พฒั นาปรับปรุงเส้นทางการ การท่องเทย่ี วในเชงิ บูรณาการใหม้ ี
ประสทิ ธภิ าพย่งิ ขึน
คมนาคมขนสง่ ให้เหมาะสมกบั ศกั ยภาพ W2O1 พัฒนาศกั ยภาพบคุ ลากรดา้ น
การท่องเทยี่ ว
ของพนื ้ ที่

เขตพฒั นาการทอ่ งเทีย่ ววิถชี วี ติ ลมุ่ แม่นา้ เจ้าพระยาตอนกลาง 18

อปุ สรรค(T) กลยุทธ์เชงิ ป้องกนั => ดา้ นการพัฒนาให้ กลยุทธ์เชงิ รบั =>ดา้ นความเชื่อมโยง
1 การชะลอตวั ของเศรษฐกิจใน เกดิ ความสมดุลและย่ังยนื (การตลาดแบบ การตลาดและทรพั ยากรการ
อนุรกั ษ)์ ทอ่ งเทีย่ ว
ตลาดทอ่ งเทีย่ วหลกั ของไทย เชน่ S1S2S3S4-T2T3ก้าหนดมาตรการ W1W2W3-T1T2T5ปรบั ปรุง
จีน รสั เซยี ยุโรป เปน็ ตน้ ปรบั ปรงุ กฏหมายระเบียบในการพัฒนการ ประสิทธภิ าพในการรองรับ
2 กระแสทางวฒั นธรรมสมัยใหม/่ ท่องเทย่ี วเชงิ สร้างสรรรค์ และอนรุ ักษ์มรดก นกั ท่องเทย่ี วกลมุ่ ใหม่ โดยพัฒนา
วัตถนุ ิยมทกี่ ระทบวิถีชมุ ชน วัฒนธรรมไม่ใหเ้ สอื่ มโทรม/ถูกทา้ ลาย ทกั ษะบุคลากรดา้ นการทอ่ งเท่ยี ว การ
3 ความเปน็ เมืองรกุ ราน S1S2S3S4S5S6S7-T1T5เชอื่ มโยงกจิ กรรม ประชาสมั พนั ธ์แหล่งท่องเทย่ี ว โดย
โบราณสถานมากขนึ การทอ่ งเทย่ี วเขา้ ส่ตู ลาดใหมใ่ นอาเซียน การเชอ่ื มโยงเครือขา่ ยตลอดห่วงโซ่
4 กฎระเบียบดา้ นสิง่ แวดล้อม โดยการเน้นการดงึ จุดเด่นท่ีเป็นจดุ ขายให้ มลู คา่
ภัยธรรมชาตทิ งั อทุ กภัยและภยั การท่องเทยี่ วถูกพัฒนาทีส่ มดลุ กับศักยภาพ W4W5W6W7-T3T4T5บรู ณาการ
แลง้ มีแนวโนม้ รุนแรงขึน ที่มี การการบรหิ ารจดั การ ปรับปรุง
5 ขาดความเชื่อมโยงของกจิ กรรม S7T4ปรับปรงุ กฏหมายกฏระเบียบและ กฏหมาย/กฏระเบยี บใหเ้ ข้มงวดมาก
กลางนา้ กบั ปลายนา้ ในเขตพืนที่ กา้ หนดมาตรการในการบงั คบั ใชก้ ฏหมาย/ ขนึ และจัดสรรงบประมาณ/บคุ ลากร
กฏระเบียบทเี่ ขม้ งวดมากขนึ เพ่อื การพฒั นาแหล่งทอ่ งเทีย่ วโดย
ค้านึงถงึ สง่ิ แวดล้อม และสิง่ อา้ นวย
ความสะดวกในการเขา้ ถงึ แหลง่
ท่องเที่ยวเพอ่ื รองรับการขยายตัวดา้ น
การทอ่ งเทย่ี ว

- ประเดน็ ดา้ นการสนับสนนุ การทอ่ งเท่ียวในเชงิ คุณภาพใหเ้ ติบโตอย่างสมดลุ และยั่งยนื

1) การปรับปรุงผังเมืองใหม่ให้เหมาะสมต่อการอนุรักษ์ทรัพยากรการท่องเที่ยวและควบคุมธุรกิจ
ที่กระทบตอ่ ภาพลักษณ์การท่องเท่ียว

2) การสร้างความปลอดภัยให้กับประชาชนและนักท่องเที่ยว โดยเฉพาะในบริเวณแหล่งท่องเท่ียว
เพือ่ ใหส้ ามารถท้ากจิ กรรมตลอดทังวัน

3) การควบคมุ มลพษิ และแก้ไขกฎระเบยี บสงิ่ แวดล้อม รวมทงั การป้องกนั ภยั พิบัติอยา่ งยงั่ ยืน
4) การสร้างความรู้/ตระหนักเก่ียวกับประโยชน์จากทรัพย์สินทางปัญญา เช่นเคร่ืองบ่งชีทาง
ภมู ิศาสตร์ (Geographic Indication:GI)เพือ่ ส่งเสริมผลผลติ ที่เปน็ เอกลักษณ์ท้องถิ่น อาทิ ทเุ รยี นนนทฯ์
5) การสง่ เสริมสินคา้ /บริการรักษส์ ิ่งแวดล้อม เชน่ ฉลากเขยี ว ในอตุ สาหกรรมท่องเที่ยวเพม่ิ มากขนึ
6) การส่งเสริมให้ท้องถิ่นมีบทบาทในการอนุรักษ์และพัฒนาแหล่ง/ทรัพยากร รวมทังการออกแบบ
กิจกรรมการท่องเทย่ี วมากขึน

- ประเดน็ ด้านการพัฒนาสินคา้ และบรกิ ารดา้ นการท่องเท่ียวให้มคี ุณภาพ

1) พัฒนา/อนุรักษ์แหล่งท่องเท่ียว เช่น ส่ิงอ้านวยความสะดวกส้าหรับคนพิการ โดยไม่ท้าลาย
วัฒนธรรมและส่งิ แวดล้อม

2) การพัฒนามาตรฐานและช่องทางการตลาดให้กับโฮมสเตย์ รวมทังการให้ความรู้ด้านภาษาและ
การบรหิ ารจดั การแกผ่ ูน้ า้ ชมุ ชน

3) การส่งเสริมต้ารับอาหารที่มีเอกลักษณ์ไทย เช่น ผัดไทยของอ่างทอง/สิงห์บุรี โรตีสายไหมของ
พระนครศรอี ยุธยา ใหเ้ ป็นที่รู้จักมากขึน

4) การเพิ่มมูลค่าเพ่ิมให้กับสินค้าหัตถกรรม/OTOP ด้วยการให้ความรู้ด้านการออกแบบ หรือ
การแจก “Productivity Voucher”

เขตพฒั นาการท่องเท่ียววิถีชวี ิตลมุ่ แม่นา้ เจ้าพระยาตอนกลาง 19

5) การส่งเสริมกิจกรรมการท่องเที่ยวใหม่ ส้าหรับชาวพุทธและชาวต่างชาติท่ีสนใจ เช่น วิปัสสนา
กรรมฐาน พร้อมทังเพม่ิ ศกั ยภาพดา้ นภาษาให้กบั วดั เหลา่ นี

- ประเด็นด้านการพัฒนาระบบการบริหารจัดการและสนับสนุนการพัฒนาการท่องเที่ยว
เชิงสร้างสรรค์

1) การมีเจ้าภาพท่ีชัดเจนในการขับเคล่ือนแผนพัฒนาการท่องเท่ียวในพืนท่ีอย่างบูรณาการ/เป็น
รูปธรรม

2) การปรับปรงุ ขอ้ กฎหมายและเพ่ิมบทลงโทษผปู้ ระกอบการ/มัคคเุ ทศก์เถ่ือน และการเร่งสะสางคดี
การเอารดั เอาเปรยี บผูบ้ ริโภคทุกคดีให้แล้วเสร็จ

3) การจัดระเบียบบรเิ วณรอบแหล่งท่องเทยี่ วโดยค้านึงถงึ ภมู ิทศั น์และส่ิงแวดล้อม
4) การเสริมสรา้ งทกั ษะภาษาตา่ งประเทศและความพร้อมของบุคลากรในพนื ท่ี
5) การสนับสนนุ นักท่องเที่ยว โดยเฉพาะคนในพนื ที่ ใหม้ สี ่วนร่วมในการรีวิวแหล่งท่องเท่ียว โรงแรม
รา้ นอาหาร ฯลฯ ใหเ้ ปน็ ทร่ี ู้จกั รวมทงั ปรบั ปรุงแก้ไขจุดบกพร่องได้ดีขึน
6) การปรับปรงุ ระบบขนส่งสาธารณะ โดยเฉพาะระหวา่ งเมอื งหลกั ส่เู มืองรองเพื่อกระจายรายได้

- ประเด็นด้านความเชื่อมโยงของการพฒั นาแหล่งท่องเที่ยวที่มีศักยภาพกับการส่งเสริมการตลาด
และการทอ่ งเท่ียวอย่างยง่ั ยนื

1) เชื่อมโยงมรดกโลกในพืนที่กับมรดกโลกอ่ืนๆ ในไทยและอนุภูมิภาคลุ่มแม่น้าโขง (Greater
Mekong Subregion: GMS)

2) การสร้างความเข้มแข็งของชุมชนหลากหลายเชือชาติและประสานความร่วมมือกับหน่วยงาน
ต่างประเทศในการพฒั นา/สรา้ งจดุ ขายใหม่ตาม concept “ยา่ นการค้าแห่งอษุ าคเนย์”

3) การเชื่อมโยงระหวา่ งการท่องเท่ียวเชิงวัฒนธรรมกับ MICEเพ่ือเพิ่มระยะเวลาพ้านักของผู้เข้าร่วม
กจิ กรรม

4) การประชาสัมพันธ์ผ่านส่ิงพิมพ์ ส่ือ เว็บไซต์ต่างๆ เพื่อให้นักท่องเท่ียวต่างชาติเข้าถึงข้อมูล
เมืองรองมากขึน

5) การจัดทา้ แผนทค่ี ลสั เตอร์และเส้นทางทอ่ งเท่ียวแนะน้าในกลมุ่ จังหวดั
6) การสนับสนุนการรวมกลุ่มของผู้ประกอบการและชุมชน รวมทังหน่วยงานรัฐ/วิชาการในพืนที่
5 จงั หวดั ในรปู แบบคลสั เตอร์

เขตพฒั นาการท่องเทย่ี ววถิ ีชวี ิตลุ่มแม่นา้ เจ้าพระยาตอนกลาง 20

3.3 จดุ ยนื ทางยุทธศาสตร์ รปู แบบและแนวทางการพัฒนาการท่องเทยี่ วของพนื ท่ี

จากการศึกษา SWOT ดังกล่าวข้างต้นได้ข้อสรุปท่ีเป็นผลการวิเคราะห์จุดยืนทางยุทธศาสตร์
ดา้ นการทอ่ งเท่ียว ดังนี

จุดยืนทางยุทธศาสตร์เชิงพืนที่ ได้แก่ เป็นจุดหมายของการท่องเที่ยววิถีชีวิต และวิถีเกษตรของ
ลุ่มแม่น้าภาคกลาง ใช้จุดเด่นของแม่น้าเจ้าพระยาเป็นทรัพยากรการท่องเท่ียวร่วมกันและก้าหนดกลุ่มตลาด
นักท่องเท่ียวกลุ่มครอบครัว กลุ่มที่สนใจประวัติศาสตร์ อาศัยจุดแข็งที่ตังอยู่ไม่ไกลจากกรุงเทพฯ รวมถึงการ
พัฒนาศกั ยภาพ เปน็ สถานทจี่ ัดการประชุมสมั มนาและแสดงสินคา้ ของหน่วยงานภายในและภายนอกประเทศ

จุดยืนทางยทุ ธศาสตร์เชงิ ภารกจิ ได้แก่ การท่องเที่ยวเป็นภารกิจร่วมกันของหน่วยงานภาครัฐ ธุรกิจ
ของภาคเอกชน และ คนในชุมชน เชื่อมโยงห่วงโซ่คุณค่าของสินค้าการเกษตร เข้ากับห่วงโซ่คุณค่าของ
การท่องเท่ียว ใช้การท่องเท่ียวเพื่อพัฒนาเศรษฐกิจและคุณภาพชีวิต พร้อมกับอนุรักษ์ส่ิงแวดล้อมและ
วฒั นธรรม การท่องเทีย่ วเป็นภารกจิ ร่วมกนั ของหนว่ ยงานภาครฐั ธุรกิจของภาคเอกชน และ คนในชมุ ชน

รูปแบบการพัฒนาการทอ่ งเท่ยี วของพืนที่ ดังนี

1) การท่องเที่ยวโดยใช้แม่น้าเจ้าพระยาเป็นทังสิ่งดึงดูดใจและการเข้าถึงแหล่งท่องเท่ียว
ในคลัสเตอร์

2) กล่มุ นักทอ่ งเท่ยี วท่ีเนน้ การพักผ่อนภายในพืนท่ีใช้การทอ่ งเที่ยวมรดกวัฒนธรรม แล้วเช่ือมต่อการ
ท่องเท่ยี ววิถเี กษตร

3) กลุ่มนักท่องเทย่ี วในประเทศทเี่ นน้ การพกั ผอ่ นใช้การท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ที่สร้างประสบการณ์
ร่วมกนั ของสมาชิกในครอบครวั หรือ กลมุ่ เพอื่ น โดยมีกรงุ เทพฯ เปน็ ตลาดหลกั

4) กลุ่มนักธุรกิจใช้นนทบุรีและปทุมธานีเป็นจุดหลัก(node)ในการกระจายไปแหล่งท่องเที่ยวอื่น
โดยเช่ือมต่อกับท่าอากาศยานดอนเมือง และใช้ศูนย์ประชุม โรงแรม และ สถาบันอุดมศึกษาเป็นแหล่ง
มาทา้ กิจกรรมเชิงธุรกิจและส่งต่อไปยังแหล่งท่องเทย่ี วและกิจกรรมการท่องเที่ยวซ่ึงเป็นกิจกรรมเสริม/สนับสนุน

แนวทางการพัฒนาการท่องเที่ยวท่ีสอดคล้องกับศักยภาพและบทบาทของพืนท่ี ซ่ึงน้าไปใช้
ในการก้าหนดวิสัยทัศน์ และยุทธศาสตร์ของเขตพัฒนาพืนท่ีการท่องเที่ยวเขตวิถีชีวิตลุ่มน้าเจ้าพระยา
ตอนกลาง ดังนี

• พฒั นาพืนทร่ี มิ แมน่ ้าเจ้าพระยาเพอื่ สนับสนุนการท่องเท่ียว
• พัฒนาผลิตภณั ฑก์ ารท่องเท่ยี วเพ่มิ รายไดโ้ ดยการเพิ่มคา่ ใชจ้ า่ ยเฉล่ียของนักท่องเท่ียวและจ้านวน

วันพา้ นกั ในพนื ท่ี
• พัฒนาเพ่ือเป็นจุดหมายของการท่องเทย่ี ววถิ เี กษตรเชิงสรา้ งสรรค์
• สนบั สนนุ การผสานก้าลงั (Synergy) ของภาครัฐและภาคเอกชนเพ่ือพฒั นาโครงสรา้ งการบริหาร

การพัฒนาการท่องเท่ียวเชงิ บูรณาการ

เขตพฒั นาการท่องเที่ยววถิ ีชวี ิตลุ่มแมน่ า้ เจา้ พระยาตอนกลาง 21

ส่วนที่ 4

ยทุ ธศาสตรก์ ารพัฒนาการทอ่ งเทย่ี ว

4.1 วิสยั ทศั น์ และวตั ถุประสงค์

วิสยั ทศั น์: การท่องเท่ียววถิ ชี ีวติ และภูมิปัญญาลุ่มแม่นา้ เจ้าพระยา แหล่งเรียนรรู้ ะดับภมู ภิ าค

ศลิ ปะ วฒั นธรรม ชมุ ชนทอ้ งถิ่นและวิถีชีวติ ลุม่ แม่น้าเจ้าพระยาเป็นอัตลกั ษณข์ องพืนที่การท่องเท่ียว
ที่เกิดจากความหลากหลายเพื่อยกระดับให้เป็นเศรษฐกิจธรุ กิจการท่องเท่ียวของอาเซยี น

วตั ถปุ ระสงค์

1) เพ่ือพัฒนาพืนที่ริมแม่น้าเจ้าพระยาให้เป็นแหล่งสนับสนุนการท่องเที่ยวและเป็นแหล่งท่องเท่ียว
ส้าคัญของอาเซียน

2) เพ่ือพัฒนาผลิตภัณฑ์การท่องเท่ียวเพิ่มรายได้โดยการเพ่ิมค่าใช้จ่ายเฉล่ียของนักท่องเที่ยวและ
จา้ นวนวันพ้านักในพืนที่

3) เพอื่ พัฒนาเขตพืนทว่ี ถิ ชี ีวิตลมุ่ แม่น้าเจา้ พระยาให้เปน็ จดุ หมายของการท่องเท่ยี วเชงิ สรา้ งสรรค์
4) เพ่อื ส่งเสริมธรุ กจิ ไมซ์ใหน้ า้ ไปสู่การเปน็ แหล่งทอ่ งเทีย่ วสา้ คัญในอาเซยี น

4.2 ยทุ ธศาสตร์การพัฒนาการท่องเทีย่ วเขตวิถชี ีวิตลุ่มแมน่ ้าเจ้าพระยาตอนกลาง

จากการวิเคราะห์จุดยืนทางยุทธศาสตร์ รูปแบบและแนวทางการพัฒนาการท่องเที่ยวท่ีกล่าวถึงใน
บทท่ี3น้ามาสู่การก้าห นด ยุทธศาสตร์ของเ ขตพัฒนาพืนท่ีการท่ องเท่ียวเขตวิถีชีวิต ลุ่มแม่น้า เจ้าพระย า
ตอนกลางซง่ึ ประกอบด้วย 4 ยุทธศาสตร์ ไดแ้ ก่

ยุทธศาสตร์ท่ี 1: การพัฒนาและฟ้ืนฟูแหล่งทรัพยากรเพ่ือการท่องเที่ยวเชิงประวัติศาสตร์ วัฒนธรรม
ศาสนา และเกษตร

เป้าประสงค์

1) ยกระดับคณุ ภาพของทรัพยากรการท่องเที่ยวให้มีศักยภาพรองรบั การกระจายตวั ของ
นักท่องเทย่ี วยังพืนทอี่ ื่นๆ

2) เพม่ิ โครงขา่ ยการเดินทางขนส่งรองรับการท่องเทยี่ วเพื่อเช่อื มโยงพืนท่ีท่องเท่ียวทงั ภายในและ
ภายนอกเขตพัฒนาการท่องเท่ยี ว

3) พัฒนาสนิ ค้า และบริการการทอ่ งเท่ยี วให้เกดิ มูลคา่ และคณุ ค่า

กลยุทธ์

กลยุทธท์ ่ี 1 พัฒนาทรัพยากรการท่องเที่ยวริมแม่น้าเจ้าพระยาและพืนที่ภายในเขตพัฒนาการ
ทอ่ งเทย่ี วสอดรบั การกระจายตัวของนักท่องเท่ยี ว

กลยุทธ์ที่ 2 พัฒนาระบบสาธารณูปโภคทังทางบกและทางน้าอย่างเป็นระบบสอดรับกับการ
ทอ่ งเที่ยวเชิงประวตั ิศาสตร์ วฒั นธรรม ศาสนาและเกษตร

เขตพัฒนาการทอ่ งเท่ยี ววิถชี วี ติ ลุ่มแมน่ า้ เจา้ พระยาตอนกลาง 22

กลยทุ ธท์ ี่ 3 พัฒนาสินค้าและบริการการท่องเท่ียวอย่างสร้างสรรค์ให้ตรงความต้องการของ
นักทอ่ งเที่ยว

ตวั ชวี ดั ระดับยุทธศาสตร์

1) แหลง่ ทอ่ งเทย่ี วได้รับการปรบั ปรงุ พัฒนาให้มีคณุ ภาพดี มีความยง่ั ยนื ได้มาตรฐานระดับสากล และ
พฒั นาแหล่งท่องเทยี่ วใหม่ เพื่อสร้างมูลคา่ เพมิ่ ให้แกเ่ ขตพัฒนาการท่องเทีย่ ว

2) ระบบสาธารณูปโภคและส่ิงอ้านวยความสะดวกมีความพร้อมรองรับนักท่องเที่ยว มีมาตรฐาน
ความปลอดภยั ไม่ก่อให้เกดิ ผลกระทบต่อวิถีชีวิต สงิ่ แวดล้อมและวัฒนธรรมของคนในพนื ที่

3) นักท่องเทย่ี วได้รับการบริการทด่ี ี มีการพัฒนาสินคา้ ทมี่ ีอัตลักษณ์ของเขตพฒั นาการทอ่ งเทยี่ ว

ยุทธศาสตร์ท่ี 2: ยกระดับกิจกรรมการท่องเท่ียวที่หลากหลายสอดคล้องกับบริบทของพืนท่ีมุ่งเน้นการ
กระจายตัวและสร้างการเรยี นรจู้ ากกจิ กรรมการทอ่ งเท่ียว

เปา้ ประสงค์

1) มีกิจกรรมการท่องเที่ยวอย่างสร้างสรรค์รวมถึงพัฒนารูปแบบการท่องเท่ียวใหม่ๆ ท่ีหลากหลาย
รองรบั นกั ทอ่ งเทย่ี วทุกกล่มุ

2) การพัฒนากิจกรรมการท่องเที่ยวโดยมุ่งเน้นกระบวนการเรียนรู้ของนักท่องเท่ียว น้าไปสู่แหล่ง
เรียนรู้และกิจกรรมการเรียนรู้วถิ ีชีวติ ทอ้ งถิ่นที่สา้ คัญในระดบั ภูมิภาค

3) พัฒนาบุคลากรทีเ่ กย่ี วเนอ่ื งกับการทอ่ งเท่ยี ว คุณภาพการบริการเพอื่ การทอ่ งเทย่ี ว

กลยุทธ์

กลยทุ ธท์ ี่ 1 พัฒนากิจกรรมการท่องเท่ียวอย่างสร้างสรรค์ หลากหลาย เหมาะสมกับบริบทของ
พนื ที่

กลยุทธท์ ่ี 2 บูรณาการและเช่ือมโยงกิจกรรมการท่องเท่ียวเพ่ือให้เกิดห่วงโซ่การท่องเท่ียวและ
เครอื ข่ายการทอ่ งเทีย่ วภายในเขตพัฒนาการท่องเท่ียว

กลยุทธท์ ี่ 3 พัฒนาคณุ ภาพการบริการของบคุ ลากรด้านการท่องเที่ยว เพอ่ื สร้างสรรค์ประสบการณ์
การทอ่ งเทยี่ วทด่ี ี

ตวั ชวี ัดระดับยุทธศาสตร์

1) กิจกรรมการทอ่ งเท่ยี วท่ีหลากหลายและสร้างสรรค์ ได้รับการพัฒนาสอดคล้องกับบริบทของพืนที่
วิถีชีวิตท้องถ่ิน วิถีเกษตร ภูมิปัญญาพืนบ้าน ขนบธรรมเนียมประเพณี ประวัติศาสตร์และ
วฒั นธรรม

2) กิจกรรมท่ีได้รับการพัฒนาสอดรับกับความต้องการของนักท่องเที่ยวทังกลุ่มชาวไทยและ
ชาวตา่ งประเทศ ได้รับประสบการณ์การท่องเที่ยวผ่านการเรียนรู้

3) ทรัพยากรมนุษย์ท่เี กี่ยวเนื่องกับการทอ่ งเทย่ี วได้รบั การพัฒนาองค์ความรู้ ทักษะ ภาษา ภูมิคุ้มกัน
การท่องเที่ยว และการบริการผ่านโครงการอบรมพัฒนาบุคลากร และกิจกรรมอย่างเหมาะสม
และสามารถส่งมอบประสบการณก์ ารทอ่ งเทีย่ วท่ดี ีใหแ้ กน่ กั ทอ่ งเทีย่ ว

เขตพัฒนาการท่องเทย่ี ววถิ ชี วี ิตลุม่ แม่นา้ เจา้ พระยาตอนกลาง 23

ยุทธศาสตร์ท่ี 3: ยกระดบั ตลาดท่องเท่ียวให้เปน็ แหลง่ ท่องเที่ยวสา้ คัญของภมู ิภาค

เป้าประสงค์

1) ขยายกลุ่มเป้าหมายนักท่องเท่ียวกลุ่ม MICE และกลุ่มนักท่องเที่ยวท่ีมีความสนใจวิถีชีวิต
วัฒนธรรม และประวัตศิ าสตร์

2) มีกิจกรรมการท่องเที่ยวของวิถีชีวิตลุ่มน้าเจ้าพระยา ท่ีส่งเสริมการตลาดการท่องเที่ยว
ท่ีหลากหลาย

กลยทุ ธ์

กลยทุ ธท์ ่ี 1 สง่ เสรมิ ตลาดการทอ่ งเท่ยี วจากกล่มุ นกั ทอ่ งเที่ยวใหม่ในอาเซียน

กลยุทธท์ ี่ 2 เช่ือมโยงกิจกรรมการท่องเที่ยวของวิถีชีวิตลุ่มแม่น้าเจ้าพระยาเข้าสู่ตลาดใหม่
ทังภายในประเทศและในภูมิภาค

ตัวชีวดั ระดับยุทธศาสตร์

1) จ้านวนนักท่องเท่ยี วเพม่ิ ขนึ

2) วันพา้ นกั ของนักท่องเทีย่ วเพิ่มขึน

3) มีการกระจายรายได้จากการท่องเท่ียวเข้าสู่ชุมชนในเขตพัฒนาการท่องเที่ยววิถีชีวิตลุ่มแม่น้า
เจา้ พระยาตอนกลาง

ยทุ ธศาสตร์ที่ 4: บรหิ ารการพัฒนาการท่องเท่ยี วอยา่ งมีระบบและมปี ระสิทธภิ าพ

เป้าประสงค์

1) บรู ณาการการจัดการเพื่อเชื่อมโยงการท่องเที่ยวของเขตพืนทว่ี ิถชี วี ติ ลุ่มแม่น้าเจ้าพระยา
2) พัฒนาระบบการจดั การเพ่ือเชอ่ื มโยงแหลง่ ท่องเทย่ี วที่มศี กั ยภาพเพ่ือยกระดบั การท่องเท่ียว

ใหเ้ ขา้ ถึงกลุ่มเป้าหมายมากขึน

กลยุทธ์

กลยุทธ์ที่ 1 พัฒนาขอ้ มูลการท่องเท่ยี วเพื่อสนับสนนุ การก้าหนดทิศทางการท่องเท่ียวในเขตพนื ท่ี

กลยทุ ธ์ท่ี 2 เพิ่มขีดความสามารถในการการรักษาความปลอดภัยให้แก่นักท่องเท่ียวในเขต
พฒั นาการทอ่ งเท่ียว

กลยทุ ธ์ท่ี 3 พฒั นาการท่องเทย่ี วเพือ่ ให้เกดิ การเชือ่ มโยงกบั ภายในและภายนอกเขตพนื ท่ี

กลยุทธ์ที่ 4 ตรวจสอบ ติดตาม และประเมินผล การด้าเนินงานตามแผนพัฒนาการท่องเท่ียว
แผนพัฒนาเมืองหลักเมืองรองทางการท่องเท่ียว และแผนปฏิบัติการพัฒนาการ
ท่องเทยี่ ว

ตัวชวี ัดระดบั ยุทธศาสตร์

1) มีระบบการจัดการการพัฒนาการท่องเที่ยวโดยเฉพาะระบบฐานข้อมูลท่ีส้าคัญและจ้าเป็นในเขต
พนื ทว่ี ิถีชีวิตลมุ่ แมน่ า้ เจ้าพระยาทเี่ ผยแพร่ และให้นักท่องเท่ยี วเข้าถึงได้อย่างสะดวกและทว่ั ถงึ

2) ระบบการบรหิ ารจดั การการท่องเท่ียวในเขตพืนท่ีได้รับการพัฒนาให้มปี ระสิทธิภาพ

เขตพัฒนาการทอ่ งเทีย่ ววิถีชวี ิตลมุ่ แมน่ า้ เจ้าพระยาตอนกลาง 24

3) การก้าหนดขีดความสามารถในการรองรับนักท่องเท่ียวและการพัฒนาการท่องเที่ยวในชุมชน
รวมถึงการสร้างความปลอดภัยต่อนักท่องเที่ยวทังชีวิตและทรัพย์สินอย่างเป็นระบบและ
มปี ระสิทธภิ าพ

4) มีข้อมูลและชุดข้อมูลเพื่อการพัฒนาการท่องเท่ียวให้แก่คณะกรรมพัฒนาการท่องเท่ียว ประจ้า
เขตพฒั นาการทอ่ งเทีย่ ว

เขตพัฒนาการท่องเทีย่ ววิถีชวี ิตลุ่มแมน่ า้ เจ้าพระยาตอนกลาง 25

รปู ภาพท่ี 4.1: ยทุ ธศาสตร์การพฒั นาการทอ่ งเท
วิสยั ทศั น์: การท่องเท่ียววถิ ชี ีวติ และภูมิปัญญ

ยุทธศาสตร์ที่ 1: การพัฒนาและฟื้นฟู ยุทธศาสตร์ท่ี 2: ยกระดับกิจกรรมการ
แหล่งทรัพยากรเพื่อการท่องเที่ยวเชิง ท่องเที่ยวที่หลากหลายสอดคล้องกับ
ประวัติศาสตร์ วัฒนธรรม ศาสนา และ บริบทของพนื ทีม่ งุ่ เนน้ การกระจายตวั และ
สรา้ งการเรียนรจู้ ากกิจกรรมการทอ่ งเท่ยี ว
เกษตร

เปา้ ประสงค์: ยกระดับคุณภาพของทรัพยากรการ เป้าประสงค์: มีกิจกรรมการท่องเท่ียวอย่าง
ท่องเที่ยวให้มีศักยภาพรองรับการกระจายตัวของ สร้างสรรค์ในรูปแบบใหม่ๆ ท่ีหลากหลายรองรับ
นักท่องเท่ียวยังพืนท่ีอื่นๆ เพิ่มโครงข่ายการ นักท่องเท่ียวทุกกลุ่ม การพัฒนากิจกรรมมุ่งเน้น
เดินทางขนส่งรองรับการท่องเที่ยวเพ่ือเชื่อมโยง กระบวนการเรยี นรู้ของนักท่องเท่ียว น้าไปสู่แหล่ง
พืนที่ท่องเท่ียวทังภายในและภายนอก เขต เรียนรู้และกิจกรรมการเรียนรู้วิถีชีวิตท้องถ่ินที่
พัฒนาการท่องเที่ยว และพัฒนาสินค้า และบริการ ส้าคัญในระดับภูมิภาค และพัฒนาศักยภาพขีด
การท่องเทีย่ วใหเ้ กิดมลู ค่าและคณุ คา่ ความสามารถ การปรบั ใช้ทรพั ยากร และภูมคิ ุ้มกัน
ต่อการเปลี่ยนแปลงของบุคลากรที่เก่ียวเนื่องกับ
กลยุทธ์ที่ 1 พัฒนาทรัพยากรการท่องเที่ยวริม การท่องเที่ยว คุณภาพการบริการเพ่ือการ
แม่น้าเจ้าพระยาและพืนที่ภายในเขตพัฒนาการ ท่องเที่ยว
ทอ่ งเที่ยวสอดรบั การกระจายตัวของนักทอ่ งเท่ยี ว
กลยุทธ์ที่ 1 พัฒนากิจกรรมการท่องเที่ยวอย่าง
กลยทุ ธ์ที่ 2 พัฒนาระบบสาธารณูปโภคทังทางบก สร้างสรรค์ หลากหลาย เหมาะสมกับบริบทของ
และทางน้าอย่างเป็นระบบสอดรับกับ การ พนื ที่
ท่องเที่ยวเชิงประวัติศาสตร์ วัฒนธรรม ศาสนา
และเกษตร กลยุทธ์ที่ 2 บูรณาการและเช่ือมโยงกิจกรรมการ
ท่องเท่ียวเพื่อให้เกิดห่วงโซ่การท่องเที่ยวและ
กลยุทธท์ ี่ 3 พฒั นาสนิ คา้ และบริการการท่องเท่ียว เครือข่ายการท่องเที่ยวภายในเขตพัฒนาการ
อ ย่ า ง ส ร้ า ง ส ร ร ค์ ใ ห้ ต ร ง ค ว า ม ต้ อ ง ก า ร ข อ ง ทอ่ งเทย่ี ว
นักทอ่ งเที่ยว
กลยุทธ์ท่ี 3 พัฒนาคุณภาพการบริการของ
บุคลากรด้านการท่องเที่ยว เพื่อสร้างสรรค์
ประสบการณ์การท่องเที่ยวทดี่ ี

เขตพฒั นาการทอ่ งเทีย่ ววถิ ชี วี ิตลมุ่ แมน่ า้ เจา้ พระยาตอนกลาง

ท่ียวเขตวิถชี ีวิตลุ่มแมน่ า้ เจ้าพระยาตอนกลาง

ญาลุ่มแม่นา้ เจ้าพระยา แหล่งเรียนรู้ระดับภมู ิภาค

ยุทธศาสตร์ท่ี 3: ยกระดับตลาดท่องเที่ยวให้ ยุทธศาสตร์ที่ 4: บริหารการพัฒนาการ

เป็นแหล่งท่องเท่ียวส้าคญั ของภูมิภาค ท่องเทย่ี วอยา่ งมรี ะบบและมีประสทิ ธิภาพ

เป้าประสงค์: ขยายกลุ่มเป้าหมายนักท่องเที่ยว เปา้ ประสงค:์ บูรณาการการจดั การเพ่ือเชอ่ื มโยง
กลุ่มไมซ์จากอาเซียน โดยผูกโยงกับเร่ืองราวเชิง การทอ่ งเทย่ี วของเขตพืนท่ีวิถชี วี ติ ล่มุ แมน่ า้
ประวัติศาสตร์ ศาสนา และวัฒนธรรม และมี เจ้าพระยา และพัฒนาระบบการจัดการเพ่ือ
กจิ กรรมการท่องเทย่ี วของวิถีชวี ิตลุ่มน้าเจ้าพระยา เชอื่ มโยงแหลง่ ท่องเทย่ี วทีม่ ีศักยภาพเพอื่ ยกระดับ
ทส่ี ่งเสริมการตลาดการท่องเทีย่ วที่หลากหลาย การท่องเท่ยี วใหเ้ ขา้ ถึงกลมุ่ เป้าหมายมากขนึ

กลยุทธ์ที่ 1 ส่งเสริมตลาดการท่องเท่ียวจากกลุ่ม กลยุทธ์ท่ี 1 พัฒนาข้อมูลการท่องเท่ียวเพื่อ
นกั ทอ่ งเทีย่ วใหมใ่ นอาเซยี น สนับสนุนการก้าหนดทิศทางการท่องเที่ยวในเขต
พืนที่
กลยุทธ์ท่ี 2 เชื่อมโยงกิจกรรมการท่องเท่ียวของ
วิถีชีวิตลุ่มแม่น้าเจ้าพระยาเข้าสู่ตลาดใหม่ทัง กลยุทธท์ ่ี 2 เพิ่มขีดความสามารถในการการรักษา
ภายในประเทศและในภูมิภาค ความปลอดภัยใหแ้ ก่นักทอ่ งเท่ียวในเขตพฒั นาการ
ทอ่ งเที่ยว

กลยุทธ์ที่ 3 พัฒนาการท่องเที่ยวเพ่ือให้เกิดการ
เช่อื มโยงกับภายในและภายนอกเขตพนื ท่ี

กลยุทธ์ที่ 4 ตรวจสอบ ติดตาม และประเมินผล
ก า ร ด้ า เ นิ น ง า น ต า ม แ ผ น พั ฒ น า ก า ร ท่ อ งเ ที่ ย ว
แผนพัฒนาเมืองหลักเมืองรองทางการท่องเที่ยว
และแผนปฏบิ ัตกิ ารพฒั นาการทอ่ งเที่ยว

26

ภาคผ

เขตพฒั นาการทอ่ งเท่ยี ววิถชี วี ติ ล่มุ แมน่ า้ เจา้ พระยาตอนกลาง

ผนวก

27

แผนปฏบิ ัตกิ ารพฒั นาการท่องเที่ยวเขตวถิ ชี วี ิตล
วสิ ัยท

“การทอ่ งเทยี่ ววิถีชวี ิตและภูมปิ ัญญาลมุ่ แม

ยุทธศาสตรท์ ี่ 1: การพัฒนาและฟืน้ ฟูแหลง่ ทรัพยากรเพอ่ื การท่องเท่ียวเช

กลยุทธท์ ี่ 1 พฒั นาทรพั ยากรการทอ่ งเทย่ี วรมิ แม่นา้ เจ้าพระยาและพนื ท่ีภายในเขต

ท่ี โครงการ/กจิ กรรม วัตถปุ ระสงค์ เป้าหมาย
(ผลผลิตของโครงการ)

1 พฒั นาภูมทิ ศั น์ของแหลง่ 1. เพ่อื ชมุ ชนมสี ่วนร่วมในการ 1. มกี ารจดั ระเบยี บบริเวณรอบ

ทอ่ งเท่ียวรมิ แมน่ า้ เจา้ พระยาเชงิ พฒั นาและจดั ระเบียบ แหลง่ ท่องเท่ียวท้าใหเ้ กดิ

ประวัติศาสตร์ วัฒนธรรม บริเวณรอบแหล่งทอ่ งเท่ยี ว ภาพลักษณ์ทดี่ ี

ศาสนา และเกษตร โดยการมี ทีเ่ ป็นศาสนสถาน และ 2. สิง่ แวดลอ้ มบรเิ วณแหล่ง

สว่ นร่วมของชุมชน โบราณสถานส้าคัญเพ่อื ท่องเทยี่ วไดร้ ับการพัฒนา

ดงึ ดูดนกั ท่องเท่ยี วคุณภาพ โดยชมุ ชนมสี ่วนร่วม

2. เพ่ือใหเ้ กดิ ภาพลักษณ์ท่ดี ใี น

แหลง่ ทอ่ งเทีย่ วสา้ คัญ

2 พฒั นาย่านหมู่บ้านตน้ แบบการ 1. พัฒนาทรัพยากร 1. มีกิจกรรมการทอ่ งเท่ยี ว เช่น

ทอ่ งเที่ยววถิ ีถิ่น หมู่บา้ นเรอื น การทอ่ งเทีย่ วทเ่ี ป็นทนุ ทาง เยย่ี มชมบ้านเรอื นไทย

ไทย (กวา่ รอ้ ยหลัง ณ บา้ นไผ่ด้า วฒั นธรรมของเขตพนื ท่ีให้ 2. มีการเช่อื มโยงกจิ กรรม

พัฒนา จ.อา่ งทอง) เปน็ ทร่ี ู้จกั ของนักท่องเทย่ี ว การท้าอาหารทเ่ี ปน็ วัฒนธรรม

ชาวไทยและชาวต่างชาติ ท้องถิ่นกับการทอ่ งเที่ยวอ่นื ๆ

เขตพัฒนาการทอ่ งเท่ียววิถีชวี ติ ลุ่มแมน่ า้ เจ้าพระยาตอนกลาง

ลุ่มแมน่ ้าเจ้าพระยาตอนกลาง (ปี 2560-2564)
ทัศน์
ม่นา้ เจา้ พระยา แหล่งเรียนรู้ระดบั ภมู ภิ าค”

ชิงประวัติศาสตร์ วฒั นธรรม ศาสนา และเกษตร

ตพัฒนาการท่องเทย่ี วสอดรับการกระจายตวั ของนักท่องเทย่ี ว

ตวั ชีวัด ประมาณการงบประมาณ (ล้านบาท) หนว่ ยงานรับผิดชอบ
ระดบั การมสี ว่ นร่วม 2560 2561 2562 2563 2564
ไม่น้อยกวา่ ระดบั ท่ี 5
(ร่วมวางแผน) เมือ่ 5 5 5 5 1. ชุมชนผา่ นองคก์ รปกครอง
สินสุดแผนงาน
สว่ นทอ้ งถ่ิน (หลกั )
1.จ้านวนกิจกรรม
การท่องเทีย่ วเพ่มิ ขนึ 2. ส้านกั งานการท่องเท่ยี ว
2. จ้านวน
นักทอ่ งเที่ยว และกีฬาจงั หวดั (รว่ ม)
กลมุ่ เปา้ หมายเพม่ิ ขนึ
3. กรมทางหลวงและกรมทาง

หลวงชนบท (รว่ ม)

4. สมาคมสถาปนกิ สยามฯ

และสมาคมภมู สิ ถาปนิก

แหง่ ประเทศไทย (รว่ ม)

5. หน่วยงานวชิ าชพี ที่

เก่ียวขอ้ งกบั การออกแบบ

สถาปัตยกรรม (ออกแบบ)

5 5 5 5 1. การทอ่ งเทย่ี วแห่งประเทศ

ไทย (หลัก)

2. ส้านักงานการทอ่ งเที่ยว

และกีฬาจงั หวดั (ร่วม)

3. ส้านักงานวัฒนธรรมจังหวดั

28

ท่ี โครงการ/กิจกรรม วตั ถุประสงค์ เปา้ หมาย
(ผลผลติ ของโครงการ)

2. สร้างกิจกรรมท่ีเปน็ จดุ

ดงึ ดูดความสนใจใหมๆ่ ตอ่

นกั ท่องเทีย่ วต่างชาติ

3 เนรมิตอยธุ ยาเมอื งมรดกโลก 1. เพื่อปรับปรงุ ภูมิทศั นแ์ หล่ง โบราณสถานและแหล่ง
ทอ่ งเทีย่ วในอทุ ยาน
-กจิ กรรมปรบั ปรุงภมู ิทศั น์/ปลูก ท่องเที่ยวมรดกโลกใหม้ ี ประวตั ศิ าสตร์
พระนครศรอี ยุธยามคี วาม
ต้นไมใ้ นโบราณสถานและแหลง่ ความสวยงาม ถูกหลัก สวยงาม ไดม้ าตรฐานสากล

ทอ่ งเท่ียวเมอื งมรดกโลก สถาปตั ยกรรม

2. เพอ่ื สร้างภาพลกั ษณเ์ มือง

มรดกโลกให้แขง่ ขันไดใ้ น

ระดบั โลก

4 เนรมติ อยุธยา 1.เพอื่ ปรับปรุงภมู ทิ ศั น์แหลง่ พระนครศรีอยธุ ยาเป็นเมอื ง

-กิจกรรมปรบั ปรุงภมู ิทัศน/์ ปลกู ท่องเทยี่ วเมืองมรดกโลก มรดกโลกท่ีมคี วามสวยงาม

ต้นไม้ เกาะเมืองพระนครศรอี ยธุ ยา 2.เพื่อยกระดบั อยุธยาใหเ้ ปน็ สะอาด และดงึ ดดู นกั ทอ่ งเทีย่ ว

เพื่อยกระดับเมอื งมรดกโลก เมืองทอ่ งเท่ียวระดับโลก

3.เพอื่ สรา้ งความเปน็ ระเบียบ

สวยงามในเมอื งมรดกโลก

5 พฒั นาระบบไฟฟา้ สอ่ งสวา่ ง 1. เพ่อื พัฒนาปรับปรุงระบบ ไดร้ ะบบไฟฟา้ ส่องสวา่ งท่ีสวยงาม

โบราณสถาน เพือ่ การทอ่ งเท่ียว ไฟฟา้ ส่องสว่างกลางคืนใน และถูกหลักสถาปตั ยกรรมใน

เช่อื มโยงเมอื งมรดกโลก โบราณสถาน โบราณสถานสา้ คญั ของเมือง

2. เพื่อส่งเสรมิ การท่องเทีย่ ว มรดกโลกพระนครศรอี ยุธยา

กลางคืนในเมอื งมรดกโลก จา้ นวน 16 แห่ง

3. เพ่ือสง่ เสรมิ ภาพลักษณ์

เขตพฒั นาการทอ่ งเทยี่ ววิถชี วี ติ ลมุ่ แม่นา้ เจา้ พระยาตอนกลาง

ตวั ชวี ดั ประมาณการงบประมาณ (ล้านบาท) หนว่ ยงานรับผดิ ชอบ
2560 2561 2562 2563 2564
(การเย่ียมชม
บา้ นเรือนไทย และ (รว่ ม)
การเรยี นรกู้ าร
ทา้ อาหารทอ้ งถิ่น) 4. สภาอตุ สาหกรรม

1. จ้านวน การทอ่ งเทีย่ ว (ร่วม)
นักท่องเทีย่ วเข้าเยยี่ ม
ชมโบราณสถาน 5. สมาคมสถาปนิกสยามฯ
2. สถานะเมอื งมรดก
โลกมคี วามมน่ั คง และสมาคมภมู สิ ถาปนกิ
3. พระนครศรอี ยุธยา
ติดอันดบั เมอื ง แหง่ ประเทศไทย (รว่ ม)
ทอ่ งเที่ยวระดบั โลก
จ้านวนนกั ทอ่ งเท่ียว 50 50 20 20 1. สา้ นกั ศลิ ปากรท่ี 3
และรายได้จากการ
ท่องเทยี่ วเพ่ิมขึน 2. อุทยานประวัติศาสตร์

พระนครศรอี ยุธยา

3. ส้านักงานการท่องเท่ยี ว

และกีฬาจังหวดั

30 30 25 25 1. องค์กรปกครองส่วนทอ้ งถิ่น
2. อุทยานประวตั ศิ าสตร์
พระนครศรอี ยธุ ยา
3. โยธาธิการและผังเมือง
จงั หวดั พระนครศรอี ยุธยา

ม 1.จา้ นวนกจิ กรรมการ 30 30 30 30 1. สา้ นักศิลปากรที่ 3
ทอ่ งเทย่ี วทีเ่ พมิ่ มาก 2. อทุ ยานประวตั ศิ าสตร์
ขึน พระนครศรอี ยุธยา
2.จา้ นวนผู้พกั แรม 3. ส้านักงานการทอ่ งเที่ยว
เพม่ิ มากขึน และกีฬาจงั หวัด

29

ท่ี โครงการ/กิจกรรม วัตถปุ ระสงค์ เปา้ หมาย
(ผลผลติ ของโครงการ)

เมอื งมรดกโลก

6 พฒั นาแหล่งเรียนรู้ 1. พัฒนาแหล่งเรยี นรู้ 1. มกี ารจดั ทา้ ชดุ เรยี นรู้ทีเ่ ป็น

ประวตั ศิ าสตร์ วัฒนธรรม ประวัตศิ าสตร์ วฒั นธรรม เรื่องราวทางประวตั ิศาสตร์

วถิ ชี ีวติ ริมแม่น้าเจ้าพระยา และ ของวถิ ชี ีวติ ล่มุ แม่นา้ และอตั ลักษณ์ที่เปน็ วัฒนธรรม

เชอ่ื มโยงเรอ่ื งราวและสถานท่ี เจ้าพระยาให้เป็นแหล่ง ทอ้ งถน่ิ

อาทเิ ชน่ ท่องเท่ยี วทีม่ ีศักยภาพ 2. ไดแ้ นวทางและกจิ กรรม

- พิพิธภณั ฑจ์ ังหวัดนนทบรุ ี เกาะ รองรับกจิ กรรม การทอ่ งเทีย่ วที่เช่อื มโยง

เกรด็ การท่องเทยี่ ว ประวตั ศิ าสตร์ วฒั นธรรม

- ประเพณีกวนขา้ วทิพย์ 2. พฒั นากจิ กรรม วิถชี วี ติ ของ 5 จังหวัด

ณ วดั พนญั เชงิ วรวิหาร การท่องเทยี่ ว

- หมู่บา้ นจกั รสานผลติ ภณั ฑ์ เชงิ ประวัตศิ าสตร์และ

ไมไ้ ผแ่ ละหวาย วัฒนธรรมรมิ แมน่ ้า

- ตุก๊ ตาชาววังบ้านบางเสด็จ เจ้าพระยาของ 5 จงั หวัด

- พพิ ิธภณั ฑเ์ รือชาวบา้ นวัดจา้ ปา

7 ปรับปรงุ การส่อื ความหมายของ 1. เพื่อตรวจสอบความถกู ตอ้ ง 1. ได้ชุดการส่ือความหมายที่

คุณค่าโดดเดน่ อันเปน็ สากลของ ของเนือหาให้สอดคล้องกบั เปน็ ไปตามท่ีคณะกรรมการ

มรดกโลกอยุธยาอยา่ งเป็นระบบ ที่กรรมการมรดกโลก มรดกโลกก้าหนด

ก้าหนด 2. ได้ระบบตรวจสอบและตดิ ตาม

2. เพอ่ื กา้ หนดรูปแบบการสอ่ื การสอ่ื ความหมาย

ความหมายทเ่ี หมาะสมและ

สอดคลอ้ งกบั แนวทาง

คณะกรรมการมรดกโลก

กา้ หนด

3. เพ่อื พฒั นาระบบตรวจสอบ

และตดิ ตามการสื่อความหมาย

เขตพัฒนาการท่องเท่ยี ววิถีชวี ติ ลมุ่ แม่นา้ เจา้ พระยาตอนกลาง

ตัวชีวดั ประมาณการงบประมาณ (ล้านบาท) หนว่ ยงานรับผดิ ชอบ
2560 2561 2562 2563 2564

1. จ้านวนแหลง่ 10 10 10 10 1.ชุมชนผ่านองคก์ รปกครอง
เรยี นรู้ทาง สว่ นทอ้ งถ่ิน (หลกั )
ประวตั ิศาสตร์
วัฒนธรรมของวิถชี วี ติ 2. ส้านกั งานการทอ่ งเท่ียว
ล่มุ แมน่ า้ เจ้าพระยาที่ และกีฬาจงั หวัด (ร่วม)
ได้รบั การพฒั นา
2. จ้านวนกจิ กรรม 3. สา้ นกั งานวัฒนธรรมจังหวัด
การท่องเทย่ี ว (ร่วม)
เชิงประวตั ศิ าสตร์
และวฒั นธรรมรมิ 4. ส้านักงานพัฒนาชมุ ชน
แมน่ ้าเจา้ พระยา จังหวัด (รว่ ม)

5. ศูนยส์ ่งเสริมศลิ ปาชีพ
(ร่วม)

6. ศนู ย์สง่ เสรมิ ศลิ ปาชีพ
ระหวา่ งประเทศ (ร่วม)

ชดุ สือ่ ความหมาย 55 1. ส้านกั ศลิ ปากรที่ 3 (หลัก)
อยา่ งน้อย 1 ขุด
2. ท่องเทย่ี วและกฬี าจงั หวัด

(ร่วม)

3. องคก์ ารบรหิ ารส่วนท้องถ่ิน

55 (รว่ ม)

4. สมาคมอโิ คโมสไทย (ร่วม)

5. อุทยานประวัตศิ าสตร์

พระนครศรีอยุธยา (รว่ ม)

6. กระทรวงวัฒนธรรม (ร่วม)

5 5 5 7. สถาบนั การศกึ ษา (รว่ ม)

8. ศูนย์สร้างสรรคง์ าน

ออกแบบ (TCDC)(รว่ ม)

30

ที่ โครงการ/กจิ กรรม วตั ถปุ ระสงค์ เป้าหมาย
(ผลผลิตของโครงการ)

8 ศกึ ษา ออกแบบและก่อสรา้ ง 1. เพอื่ ศึกษาและกา้ หนดการ 1. ไดผ้ ลศึกษาและก้าหนดการใช้

ศูนยก์ ารสื่อความหมายของ ใช้สอยของศนู ย์สอื่ สอยของศูนย์ส่ือความหมายฯ

คณุ คา่ โดดเดน่ อนั เปน็ สากลของ ความหมายฯ รวมถึงการ 2. ไดแ้ บบก่อสรา้ งศนู ย์สื่อ

มรดกโลกอยุธยา ก้าหนดสถานท่ีเพ่ือกอ่ สรา้ ง ความหมาย

ศูนย์สอ่ื ความหมาย 3. ได้ศนู ยส์ ือ่ ความหมายเพอ่ื

2. เพอ่ื ออกแบบก่อสร้างศูนย์ สนบั สนนุ การท่องเทีย่ ว

สื่อความหมายให้สอดคล้อง

กับโครงการที่ 11

3. เพอ่ื กอ่ สรา้ งศนู ยส์ อ่ื

ความหมาย

9 จัดทา้ สื่อความหมายเพือ่ การ 1. เพือ่ ใหห้ นว่ ยงานต่างๆ 1. มีสือ่ ความหมายจากหน่วยงาน
ท่องเที่ยวของเขตพฒั นาการ
ทอ่ งเที่ยว เข้าใจคณุ ค่าของพนื ที่/แหล่ง ตา่ งๆ ได้อยา่ งถกู ตอ้ งเหมาะสม

ทอ่ งเทีย่ ว กับพืนที่

2. เพอ่ื ให้เกิดการส่ือ 2. มีการพัฒนานวตั กรรมเพอื่ การ

ความหมายอยา่ งถกู ตอ้ งกับ สอื่ ความหมาย

บรบิ ทของพืนที่ 3. มีการเลอื กรูปแบบเละ

เทคโนโลยี และเนอื หาท่ี

เหมาะสมเพื่อการสอ่ื

ความหมาย

เขตพัฒนาการทอ่ งเทยี่ ววิถีชวี ิตลมุ่ แมน่ า้ เจา้ พระยาตอนกลาง

ตัวชีวดั ประมาณการงบประมาณ (ล้านบาท) หน่วยงานรับผดิ ชอบ
ศูนย์สื่อความหมาย 2560 2561 2562 2563 2564
ทางวัฒนธรรมเพอ่ื
การทอ่ งเทย่ี ว 3 1. องคก์ ารบรหิ ารส่วน

จา้ นวนสอื่ ความหมาย จงั หวดั /กรมศลิ ปากร
ท่ีไดพ้ ัฒนามกี ารสอ่ื
ความหมายอยา่ ง (หลัก)
ถกู ต้องเป็นสากล
2. ทอ่ งเท่ียวและกีฬาจังหวัด

(ร่วม)

7 3. สมาคมอโิ คโมสไทย (รว่ ม)

4. สมาคมสถาปนกิ สยาม

(ร่วม)

40 60 5. หน่วยงานวิชาชพี ท่ี

เกย่ี วขอ้ งกับการออกแบบ

สถาปตั ยกรรม (ออกแบบ)

6. กระทรวงวัฒนธรรม (ร่วม)

3 5 5 5 1. ส้านกั งานการท่องเทยี่ ว

และกีฬาจงั หวดั (หลัก)

2. ศนู ย์สร้างสรรค์งาน

ออกแบบ (TCDC)(ร่วม)

31

ท่ี โครงการ/กจิ กรรม วตั ถปุ ระสงค์ เป้าหมาย
(ผลผลติ ของโครงการ)
10 พัฒนาส่อื ความหมาย เพอื่ ให้มีส่อื ความหมาย
โดยชุมชน/ท้องถิ่นเชิงพนื ที่เพ่อื ทเ่ี หมาะสมกบั บรบิ ทของ มสี ื่อความหมายตา่ งๆ เพื่อการ
การท่องเทย่ี ว พืนท่แี ละสร้างความเข้าใจ ท่องเทย่ี วท่เี หมาะสมกับพนื ที่
ใหแ้ ก่นักทอ่ งเท่ยี ว

11 ศกึ ษา สา้ รวจสภาพการณ์ และ 1. เพื่อใหส้ ามารถปรบั ใช้ 1. ก้าหนดบรเิ วณยา่ นชุมชน

แนวทางการพัฒนาเชิงอนุรักษ์ ทรัพยากรท้องถนิ่ ทอ้ งถิน่ ดงั เดิมได้ชัดเจน

ของพนื ทยี่ า่ นชุมชนทอ้ งถนิ่ ด้านวฒั นธรรมใหไ้ ด้ สามารถน้าไปใชอ้ า้ งองิ ตอ่ การ

ดงั เดิมเพือ่ ปรับใช้และสนบั สนุน ผลิตภณั ฑ์ทางการทอ่ งเท่ยี ว กา้ หนด Zoning ย่านชุมชน

ผลิตภณั ฑ์การทอ่ งเทีย่ วให้มี เพอื่ สนับสนุนการทอ่ งเทยี่ ว ทอ้ งถิน่ ดังเดมิ ในกฎหมายผงั

คุณภาพ ของพืนทไี่ ดอ้ ย่างมคี ุณภาพ เมือง

- พืนทค่ี ลองอ้อมนนท์ อ.เมือง และประสิทธิภาพ 2. มีแบบส้ารวจทางกายภาพพนื ที่

จ.นนทบุร/ี เทศบาลปากเกรด็ 2. เพ่อื ใหเ้ กิดเป็นต้นแบบ และมรดกสถาปตั ยกรรม

- พืนทค่ี ลองระแหง การทอ่ งเท่ยี วเชิงวถิ ีถน่ิ ใน (Vernadoc) ยา่ นทอ้ งถิ่นดงั เดมิ

อ.ลาดหลุมแกว้ จ.ปทมุ ธานี พนื ทเ่ี ขตท่องเท่ยี วอันจะ ทน่ี า้ ไปใช้เป็นฐานขอ้ มูลในการ

- พนื ทต่ี ลาดลาดชะโด อ.ผกั ไห่ นา้ ไปสกู่ ารกระจายตวั ของ อนรุ กั ษพ์ นื ที่ยา่ นดังกลา่ วและ

จ.อยุธยา นักท่องเที่ยว การออกเปน็ เทศบญั ญตั ทิ อ้ งถิ่น

- พนื ทต่ี ลาดเจา้ พรหม และย่าน ตอ่ ไป

วดั ขนุ แสน อ.เมือง จ.อยุธยา 3. มแี นวทางการพฒั นาเชงิ

- พืนทช่ี ุมชนรมิ คลองหนั ตรา อนรุ ักษ์และแผนปรับปรุงหรือ

และวดั กระสัง จ.อยธุ ยา ฟื้นฟพู นื ทีย่ ่านชมุ ชนดงั เดมิ ใหม้ ี

- พืนทช่ี ุมชนบ้านเกาะเรยี น คณุ ภาพและประสทิ ธภิ าพ

ต.เกาะเรียน จ.อยธุ ยา โดยการร่วมคดิ รว่ มท้าตังแต่

- พนื ทช่ี มุ ชนบ้านรนุ วดั ไกเ่ ตีย เริ่มตน้ ของทกุ ภาคส่วน

เขตพัฒนาการท่องเท่ยี ววิถชี วี ติ ลุม่ แม่นา้ เจา้ พระยาตอนกลาง

ตวั ชีวัด ประมาณการงบประมาณ (ลา้ นบาท) หนว่ ยงานรับผิดชอบ
ได้สือ่ ความหมายที่ 2560 2561 2562 2563 2564
เหมาะสมท่ี
ด้าเนนิ การโดยชมุ ชน 5 5 5 5 1. องค์กรปกครองสว่ นท้องถน่ิ
ท้องถ่ินและสร้าง
ความเขา้ ใจท่ถี กู ต้อง (หลกั )
ใหแ้ ก่นกั ท่องเทย่ี ว
2. สา้ นักงานการท่องเท่ียว
แนวทางการพฒั นา
พนื ท่ีชมุ ชนทอ้ งถ่นิ และกฬี าจงั หวัด (ร่วม)
ยา่ นดังเดมิ เพอื่ เปน็
แหลง่ ทอ่ งเที่ยว 3. สถาบนั การศึกษา (ร่วม)

ม 4. ศูนยส์ รา้ งสรรค์งาน

ออกแบบ (TCDC) (ร่วม)

11 11 5 1. สา้ นักงานการทอ่ งเท่ยี ว
และกฬี าจังหวัด (หลัก)

2. สา้ นักงานวัฒนธรรมจงั หวดั
(รว่ ม)

3. องคก์ รปกครองส่วนทอ้ งถิน่
(รว่ ม)

4. สถาบันการศึกษา(รว่ ม)
5. สมาคมสถาปนิกสยามฯ

(รว่ ม)
6. สมาคมอโิ คโนสไทย (รว่ ม)

32

ท่ี โครงการ/กิจกรรม วตั ถปุ ระสงค์ เปา้ หมาย
(ผลผลิตของโครงการ)

จ.อยุธยา 4. ไดแ้ นวทางการพฒั นาผลติ ภณั ฑ

- พนื ทช่ี ุมชนบ้านอิสลาม คลอง ทางการทอ่ งเที่ยวรปู แบบยา่ น

ตะเคยี น (เมืองเวียงเหล็กเดิม) เกา่ เพ่ือสนับสนนุ ใหเ้ กดิ การ

จ.อยุธยา กระจายตวั และเพิ่มวนั พักของ

- พืนทชี่ มุ ชนบ้านตน้ ยาง บ้าน นักท่องเท่ยี วในเขตการ

พลู ต.ปากกราน จ.อยธุ ยา ท่องเทีย่ วใหม้ ากขนึ

- พนื ทชี่ มุ ชนบา้ นปัน้ อิฐ คลอง

บางขวด ต.สวนพริก จ.อยธุ ยา

- พนื ทชี่ มุ ชนและตลาดศาลเจ้า

โรงทอง อ.วิเศษไชยชาญ

จ.อา่ งทอง

- พนื ทช่ี มุ ชนตา้ บลบางเจ้าฉ่า

อ.โพธทิ์ อง จ.อ่างทอง

- พนื ทช่ี ุมชนคลองขนาก

อ.วเิ ศษชัยชาญ จ.อา่ งทอง

- พืนทีช่ มุ ชนบางเสดจ็ อ.ป่าโมก

จ.อา่ งทอง

12 ปรับปรุงพืนท่หี ลังศาลากลาง 1. เพือ่ แก้ปญั หาความไม่เป็น แหล่งทอ่ งเทย่ี วมรดกโลกอยธุ ยา

จังหวัด (หลังเก่า) เพอื่ จดั ระเบยี บเรยี บร้อยในแหลง่ เปน็ เมืองทอ่ งเที่ยวท่มี คี วามเป็น

ระเบียบการทอ่ งเท่ยี วเกาะเมือง ทอ่ งเทย่ี วเมอื งมรดกโลก ระเบยี บเรียบรอ้ ย มีการบรหิ าร

พระนครศรีอยธุ ยา 2. เพือ่ ผลักดันศาลากลางหลัง จัดการท่ดี เี ย่ียม และสามารถ

เกา่ ใหเ้ ปน็ ศนู ยก์ ลางการ รกั ษาสถานะความเป็นมรดกโลก

ท่องเทย่ี วเมืองมรดกโลก ไวไ้ ดอ้ ยา่ งมน่ั คง

3. เพ่ือเพิ่มประสิทธภิ าพการ

บริหารจดั การเมอื ง

ท่องเทย่ี วมรดกโลก

เขตพฒั นาการทอ่ งเทีย่ ววถิ ชี วี ติ ลมุ่ แมน่ า้ เจา้ พระยาตอนกลาง

ตวั ชีวดั ประมาณการงบประมาณ (ลา้ นบาท) หน่วยงานรบั ผดิ ชอบ
2560 2561 2562 2563 2564

ฑ์

1.จ้านวนนักทอ่ งเที่ยว 30 30 20 10 1. อทุ ยานประวตั ศิ าสตร์
2.อยธุ ยาไดร้ ับการจดั พระนครศรีอยุธยา
อนั ดบั ใหเ้ ป็นเมอื ง
ทอ่ งเที่ยวในระดับโลก 2. องคก์ รปกครองส่วนท้องถ่ิน
3. ส้านกั งานการท่องเที่ยว

และกีฬาจังหวัด
4. การทอ่ งเทย่ี วแหง่ ประเทศ

ไทย

33

ท่ี โครงการ/กิจกรรม วัตถปุ ระสงค์ เป้าหมาย
(ผลผลิตของโครงการ)

13 ศึกษาศักยภาพด้านการ 1. เพอื่ ศึกษาแนวทางฟน้ื ฟู ได้แนวทางการพฒั นาเมือง

ทอ่ งเทยี่ ว เมอื งโบราณ เมอื งโบราณเพอื่ การ โบราณเพอ่ื การทอ่ งเทย่ี วที่

บา้ นคเู มือง ต.ห้วยขนั ท่องเท่ยี ว สอดคล้องกับประวัติศาสตร์

อ.อนิ ทร์บรุ ี จ.สงิ หบ์ รุ ี 2. เพือ่ ศกึ ษาแนวทางการ การขดุ คน้ กายภาพ

(เมืองคคู ลองดังเดมิ ) และชมุ ชน ส่งเสรมิ การตลาดการ

เดมิ รมิ น้า ทอ่ งเที่ยว

3. ศกึ ษาแนวทางการปรับใช้

และผลกระทบการใช้เมือง

โบราณเพอ่ื การท่องเที่ยว

14 พัฒนาปรับปรงุ แหล่งท่องเทย่ี ว 1. เพื่อพัฒนาเส้นทาง แหลง่ ท่องเท่ยี วหมบู่ ้าน

เชงิ ประวตั ิศาสตรห์ ม่บู า้ น ท่องเทีย่ วหมู่บ้านนานาชาติ นานาชาติสามารถรองรบั

นานาชาติ ในแหล่งทอ่ งเท่ียวเมอื งมรดก นกั ทอ่ งเทีย่ วไดอ้ ยา่ งมี

-หมบู่ า้ นญี่ปนุ่ โลกอยธุ ยา ประสทิ ธภิ าพ และเป็นที่นิยม

-หมู่บา้ นโปรตเุ กส 2. เพอื่ พฒั นาแหลง่ เรยี นรู้ ของนักทอ่ งเทยี่ วทงั ชาวไทยและ

-หมบู่ ้านฮอลนั ดา ทางประวตั ิศาสตรผ์ ่าน ชาวต่างประเทศ

กิจกรรมทอ่ งเท่ียว

15 จดั ตังศูนยก์ ารท่องเท่ยี วเชิง 1.เพือ่ จัดท้าศนู ย์การเรียนรู้ มีมลู คา่ ผลติ ภณั ฑจ์ ากการ

เกษตร ท่องเทย่ี วเชงิ เกษตร เพอื่ ท่องเทยี่ วเชิงวัฒนธรรม และ

รองรับการทอ่ งเท่ียวเชงิ ธรรมชาตภิ ายในจงั หวัดสิงห์บุรี

วัฒนธรรมและธรรมชาติ

จงั หวัดสงิ หบ์ รุ ี

2.เพื่อเปน็ การเพ่มิ ผล

ผลิตภณั ฑท์ างการท่องเท่ยี ว

ของจงั หวดั สิงหบ์ รุ ี สู่การ

แข่งขนั ในระดับประเทศและ

ระดบั สากล

เขตพฒั นาการทอ่ งเท่ียววถิ ชี วี ิตลุ่มแม่นา้ เจ้าพระยาตอนกลาง

ตัวชีวดั ประมาณการงบประมาณ (ลา้ นบาท) หนว่ ยงานรับผิดชอบ
2560 2561 2562 2563 2564

แนวทางทไ่ี ดส้ ามารถ 5 10 1. กรมศิลปากร (หลัก)

นา้ ไปใช้เพอื่ การ 2. การทอ่ งเทยี่ วแห่งประเทศ

พัฒนาแหล่งท่องเที่ยว ไทย (หลกั )

เมอื งโบราณและ 3. กระทรวงทรพั ยากรฯ (หลัก)

การสง่ เสริมการตลาด 4. ส้านักงานการท่องเที่ยว

ให้เปน็ แหล่งท่องเทย่ี ว และกีฬาจงั หวดั (ร่วม)

ในอนาคตได้ 5. องคก์ รปกครองสว่ นทอ้ งถน่ิ

(ร่วม)

6. สมาคมอโิ คโมสไทย(ร่วม)

1.จา้ นวนนักทอ่ งเทยี่ ว 5 5 5 5 1. ส้านกั งานการท่องเท่ยี ว

หมู่บา้ นนานาชาติเพม่ิ และกฬี า (หลกั )

มากขนึ 2. ส้านกั ศิลปากรท่ี 3 (รว่ ม)

2.นักท่องเทีย่ วไดร้ บั 3. กรมเจา้ ท่า (รว่ ม)

ะ ความรแู้ ละมีความพึง 4. สา้ นกั งานโยธาธิการและผงั

พอใจมากขึน เมือง (ร่วม)

5. ภาคเอกชน (รว่ ม)

จงั หวดั สงิ หบ์ รุ มี ีแหล่ง 20 1. สา้ นักงานการทอ่ งเทีย่ ว

เรยี นรทู้ างเกษตรและ และกีฬาจังหวดั สิงห์บุรี

ศูนยท์ ่องเท่ียวเชงิ 2. ส้านกั งานเกษตรจังหวัด

เกษตร เชิงวฒั นธรรม 3. สถาบันการศึกษา

และธรรมชาติ ใน

จังหวัดสงิ ห์บรุ ี

34

ที่ โครงการ/กจิ กรรม วตั ถุประสงค์ เปา้ หมาย
(ผลผลิตของโครงการ)

16 สง่ เสริมหมูบ่ า้ น OTOP เปน็ 1.พฒั นาแหลง่ ทอ่ งเทีย่ วเชิง 1.ไดเ้ พ่มิ ศกั ยภาพการบรหิ าร

แหลง่ ท่องเท่ยี วเชิงวัฒนธรรม วัฒนธรรม ให้เป็นแหลง่ จดั การแกนน้าชมุ ชน

(หม่บู ้านบางเสดจ็ อา้ เภอป่าโมก ท่องเท่ียวท่ีมีศกั ยภาพ 2.จัดกจิ กรรมกิน เท่ียว พัก

จังหวัดอา่ งทอง) รองรบั กจิ กรรมการ 3. ปรับปรุงภมู ทิ ัศนภ์ ายใน

ทอ่ งเท่ยี ว หมู่บา้ นใหม้ ีความสวยงาม

2. สร้างกจิ กรรมทีเ่ ปน็ จดุ สา้ หรบั รองรับนกั ทอ่ งเทย่ี ว

ดงึ ดดู ความสนใจใหมๆ่ ตอ่

นักท่องเที่ยว

17 ออกแบบปรับปรงุ และพัฒนา เพื่อสนับสนนุ และปรับปรุงให้ แหล่งทอ่ งเทยี่ วไดร้ บั การปรับปร

ตลาดนา้ เพอ่ื การท่องเท่ียว แหลง่ ท่องเท่ยี ววิถวี ัฒนธรรม แก้ไขใหม้ ีกายภาพ มีทศั นยี ภาพ

ท่มี อี ยูเ่ ดมิ สามารถแขง่ ขันใน และบรรยากาศทด่ี ีขึน

ระดบั สากลได้

18 พัฒนาแหลง่ ทอ่ งเที่ยวเชงิ เพื่อสนบั สนุนให้ทอ้ งถิ่น/ 1.มีนักทอ่ งเท่ยี วกลุ่มเป้าหมาย

อนุรกั ษต์ ลาดนา้ บา้ นกระแชง ชุมชนมสี ว่ นรว่ มในการ เชิงอนุรักษ์

พัฒนาการทอ่ งเที่ยวเชิง 2.เป็นแหลง่ ทอ่ งเทย่ี วทางเลอื ก

อนุรกั ษ์ ที่สะทอ้ นถงึ แห่งใหม่ริมฝง่ั แมน่ ้าเจา้ พระยา

พัฒนาการ ภูมปิ ญั ญา วิถีชวี ติ ทสี่ ะดวกในการเดนิ ทางและ

ทรัพยากรและสินคา้ เกษตร ระยะทางไม่ไกลจากกรุงเทพฯ

ชมุ ชน

19 ก่อสร้างพรอ้ มตดิ ตงั นาฬกิ า 1. เพ่อื รอื ฟืน้ สวนสาธารณะ สวนสาธารณะบงึ พระรามเป็น

ดอกไมส้ วนสาธารณะบึง กลางเมอื งมรดกโลกให้มี สวนสาธารณะใจกลางเมือง

พระรามพร้อมปรบั ปรงุ ภูมทิ ศั น์ ความสวยงาม ปลอดภยั มรดกโลกท่ีมีความสวยงาม

บรเิ วณโดยรอบ 2. เพ่ือเพ่มิ สถานท่ีทอ่ งเท่ียว ปลอดภัย เป็นทีน่ ิยมของ

และพกั ผ่อนหย่อนใจในแหลง่ นกั ท่องเท่ียว

มรดกโลก

เขตพฒั นาการทอ่ งเท่ยี ววิถีชวี ติ ลุม่ แมน่ า้ เจา้ พระยาตอนกลาง

ตวั ชวี ัด ประมาณการงบประมาณ (ลา้ นบาท) หน่วยงานรบั ผิดชอบ
2560 2561 2562 2563 2564
จา้ นวนแหลง่
ท่องเท่ียวเชิง 2 ส้านักงานพัฒนาชมุ ชนจังหวดั
วัฒนธรรมได้รบั การ
พัฒนา

รงุ การท่องเท่ียวไดร้ ับ 40 40 40 40 สา้ นักงานการท่องเท่ียวและ
การพฒั นาและมี กฬี าจงั หวดั นนทบรุ ี
มาตรฐานเพ่มิ ขนึ
55 1.ชมุ ชนผา่ นองคก์ รปกครอง
มกี ารกระจายรายได้
ให้กบั ชมุ ชนมากขนึ สว่ นท้องถิ่น

นกั ท่องเที่ยวมีความ 2.ส้านักงานการทอ่ งเทยี่ วและ
พึงพอใจตอ่
สภาพแวดลอ้ มใน กีฬาจังหวดั ปทมุ ธานี
เมอื งมรดกโลก
3.สภาอตุ สาหกรรมการ

ท่องเทย่ี วจงั หวดั

4.กรมเจา้ ทา่

15 10 10 10 1.ท้องถน่ิ จงั หวัด

2.อทุ ยานประวัติศาสตร์

พระนครศรอี ยธุ ยา

35

ที่ โครงการ/กจิ กรรม วตั ถุประสงค์ เปา้ หมาย
(ผลผลิตของโครงการ)

20 ทอ่ งเท่ียววถิ ีชุมชนคนตีมีด 1. เพอ่ื พฒั นาหมบู่ ้านท้ามีด หมบู่ ้านอรญั ญิกเป็นแหล่ง

อรญั ญกิ อรัญญกิ ใหส้ ามารถรองรับ ทอ่ งเทีย่ วชุมชนที่มกี จิ กรรม

นักท่องเทย่ี วได้ ทอ่ งเท่ยี วหลากหลายสามารถ

2. เพือ่ สร้างกิจกรรมการ ดงึ ดดู นกั ท่องเทีย่ วได้

ทอ่ งเท่ียวหมบู่ า้ นอรญั ญิกให้

มากขึน

3. เพื่อเผยแพร่ภมู ิปัญญา

ชาวบ้านผ่านการทอ่ งเทีย่ ว

21 ศูนย์การเรียนรู้ศลิ ปะการตอ่ สู้ 1. เพ่อื เผยแพร่ความรเู้ กย่ี วกับ 1.ได้ศูนยก์ ารเรยี นรู้ศลิ ปะการ

ปอ้ งกันตวั แบบไทย ศิลปะการตอ่ สแู้ บบไทยซึง่ เปน็ ตอ่ สแู้ บบไทยบริเวณศูนย์

ภูมิปัญญาโบราณต่อประชาชน ทอ่ งเทย่ี วอยธุ ยา (ศาลากลาง

และนกั ท่องเท่ียว หลังเก่า) ท่ใี ชเ้ ปน็ ศนู ยถ์ ่ายทอด

2. เพอ่ื สรา้ งพนื ท่ีส้าหรบั การ ทกั ษะการตอ่ สู้ป้องกนั ตวั แบบ

ถ่ายทอดศิลปะการตอ่ สู้แบบ ไทย เชน่ ดาบไทย กระบ่ี

ไทยต่อเยาวชน ประชาชน กระบอง มวยไทย

และนกั ทอ่ งเทีย่ ว 2. ได้เยาวชน ประชาชน

3. เพื่อสง่ เสรมิ การทอ่ งเที่ยว ท่เี ชย่ี วชาญทักษะการต่อส้แู ละ

เชงิ ศิลปวฒั นธรรม สามารถแสดงโชว์ต่อ

นกั ทอ่ งเทยี่ วได้

22 พัฒนาศนู ย์กีฬามวยจงั หวัด 1.เพ่อื พัฒนากจิ กรรมมวย ได้ศูนยก์ ฬี ามวยเพอื่ ใช้ใน

พระนครศรีอยุธยา รองรับความสนใจของ กิจกรรมกฬี าและการท่องเทยี่ ว

ประชาชนและนกั ทอ่ งเท่ียว

2. เพ่อื บรู ณาการกบั กจิ กรรม

ในช่วงวันมวยไทยโลกของทุกปี

23 ปรับปรุงภูมทิ ศั นศ์ นู ยท์ อ่ งเที่ยว 1. เพอื่ ปรับปรงุ ภมู ทิ ัศน์ให้ ได้ศนู ยบ์ รกิ ารนกั ทอ่ งเท่ยี ว

ทางประวัตศิ าสตร์เกาะบางปะอนิ เปน็ ศนู ยบ์ ริการนกั ท่องเที่ยว เชือ่ มโยงแหลง่ ท่องเทีย่ ว

เขตพัฒนาการท่องเทยี่ ววิถชี วี ิตล่มุ แม่นา้ เจ้าพระยาตอนกลาง