จิรวัฒน์ เศษอ่อน

FLOWER



คำนำ
การบังเอิญเจอกันของคนสองคน ณ ช่วงเวลาทเ่ี หมาะสม มเี พียงคนเดียวที่
รสู้ ึกถงึ การขาดหายของสสี ันของชวี ิต เหมือนกบั จก๊ิ ซอว์ทร่ี อชนิ้ สว่ นมาเติม
เตม็ แต่กับอีกคนทม่ี คี วามสขุ มาตลอด การบังเอิญเจอของทงั้ สองคนจะเปน็
อยา่ งไร จะมีความสุข ความทกุ ข์ หรอื ความเศร้า ตดิ ตามเรอ่ื งราวของทง้ั สอง
คนต่อไปไดใ้ นนยิ ายเลม่ นี้

จริ วัฒน์ เศษออ่ น
ผู้เขยี น

สารบัญ
บทท่ี 1 ……………………………………………………………………………………………1
บทท่ี 2 ……………………………………………………………………………………………8
บทที่ 3 ……………………………………………………………………………………………12
บทที่ 4 ……………………………………………………………………….……….…………14
บทท่ี 5 …………………………………………………..………………………………………16

1

บทที่ 1

วนั ท่ี 31 ธันวาคม 2010 เวลา 23.58 น.

เสียงพลุยงั คงดงั อยา่ งตอ่ เนื่องในเทศกาลปีใหม่ เหมือนกับคนบาง
คนทเ่ี ฝา้ รอใหว้ ันนีม้ าถงึ ใครจะไปคิดว่าเขาใชช้ ีวิตอยบู่ นโลกมาครบ 18 ปีแล้ว
ในที่สุดวนั น้ีก็มาถงึ วนั เกดิ ปที ่ี 18 ของ “เอเดน” เอเดนเฝ้ารอคอยเวลาน้ีมา
ตลอดเพราะวา่ เขาอยากที่จะโตเปน็ ผูใ้ หญ่ และตอนนีเ้ วลาหา้ ทุม่ หา้ สิบแปด
นาทแี ล้ว อีกเพยี งสองนาทีกจ็ ะเปน็ วันเกดิ ของเขา เขายงั คงนอนเลน่ โทรศพั ท์
อยูบ่ นเตยี งภายในห้องของเขา เน่อื งจากพอ่ และแม่ของเขาไดเ้ ข้านอนไปนาน
แล้ว แตเ่ อเดนกย็ ังคงนอนไม่หลับ เขานอนเลน่ โทรศัพท์ไปเร่อื ย ๆ จนในทีส่ ดุ
ก็ถงึ เวลาทเี่ ขาเฝา้ รอมาโดยตลอด

.

ติ๊ด..........ตดิ๊ ..........เสยี งของนาฬกิ าปลุกทด่ี ีงขน้ึ อยู่ภายในหอ้ งของเอเดน
เป็นสญั ญาณที่บอกว่า วนั เกดิ ของเขาไดม้ าถงึ แล้ว

.

เวลา 00.00 น.

ในเวลานที้ ่ีเปน็ วนิ าทีแรกของวนั เกดิ ท่เี ขาเฝา้ รอมาโดยตลอด เพอ่ื นของเอ
เดนก็ได้ส่งคำอวยพรมาให้เขาไดอ้ า่ น

ไบรอนั : แฮปป้เี บริ ์ดเดย์นะมึง ขอให้มงึ มคี วามสขุ มากๆ

แดเนยี ล : แฮปนะเว้ย ขอให้ได้เลย้ี งหมานะมงึ งง

2

ชิเอล : ฮปบดขหมคสมม มอดลนม

เอเดนท่ไี ด้อ่านคำอวยพรจากเพอ่ื นๆ แต่เขากส็ ะดดุ กับขอ้ ความของคนๆนงึ
เป็นคนท่เี ขาน้ันคนุ้ เคยในอดตี ถงึ จะผ่านมานานแลว้ แตเ่ ขากย็ ังจำมนั ได้
เสมอ น่นั คอื ขอ้ ความของ เอวา เพอ่ื นของเอเดนท่ีมคี วาวมสมั พนั ธม์ ากกว่า
คำวา่ เพ่ือน

เอวา : ขอให้ชีวิตปที ่ี 18 มแี ตส่ งิ่ ดๆี เข้ามานะ สอบตดิ คณะท่ีอยาก
เรียน ถา้ ได้แลว้ แล้วมาเลา่ ใหฟ้ งั ดว้ ย รอยินดีอยู่ ๆ ขอใหท้ ุกอยา่ งบนโลกนี้
น่ารักกบั เธอนะ ขอให้เธอเหนอื่ ยนอ้ ยๆเลยด้วย อย่าลมื อา่ นหนังสือ พกั ผอ่ น
เยอะๆ รา่ งกายแขง็ แรง อยา่ นอนดึกร้มู ั้ย สๆู้ นะเปน็ กำลังใจใหเ้ สมอ

หลังจากท่ีเอเดนไดอ้ า่ นข้อความนเี้ สรจ็ ดว้ ยความรู้สึกหลายๆอย่าง
ทเ่ี ข้ามาในหัว มนั ทำให้เขานอนไมห่ ลับ เขานอนเลน่ อยูบ่ นเตยี ง แลว้ ไดแ้ ตค่ ดิ
ยอ้ นไปถงึ ความทรงจำในอดีต ภาพในหัวของเขายอ้ นให้เห็น ถึงตอนท่ี เขา
เรม่ิ สนิทกับเอวา เป็นภาพของความสุขทเี่ กิดข้นึ ร่วมกนั มนั ชา่ งมคี วามสขุ จน
เขาหบุ ย้ิมไมไ่ ด้ ช่างเป็นภาพทย่ี ากจะลืมเลือน เขาได้เอาแต่นอนคิดถงึ
เรือ่ งราวเกา่ ๆท่ีไมส่ ามารถเอามนั กลบั มาได้อกี แล้ว

เวลา 01.55 น.

“อุ้ย! จะตสี องแล้วนห่ี วา่ ” เอเดนไดบ้ ่นกับตวั เอง เขานึกในใจ ว่า
เขานอนคิดอะไรเร่ือยเป่ือยเพลนิ ไปหน่อยนะเน่ีย เอเดนปดิ โทรศัพทแ์ ล้ววาง
ลงขา้ งเตียงของเขา และพลิกตัวไปบนเตยี งแล้วจงึ หลับไป

วนั ที่ 1 มกรคม 2011 เวลา 07.55 น.

3

“ฮื่ออ....กโ่ี มงแล้วเนยี่ ยย” เสยี งของเอเดนทง่ี วั เงยี หลังจากที่ต่นื
นอน และไดห้ ันไปหยบิ โทรศัพทข์ น้ึ มาเพอ่ื ดเู วลา ก่อนท่เี ขาจะลกุ ขึน้ ไปเปิด
มา่ นภายในหอ้ งเขา เพือ่ รับบรรยากาศยามเช้า

“เอเดนลูก ตืน่ แลว้ กล็ งมากนิ ขา้ วได้แล้วนะลูก” เสยี งแมข่ องเอแดน
ท่ีเรียกลงมากนิ ขา้ วหลงั จากท่ีเอเดนได้ตน่ื แล้ว

“โอเคครบั แม่ ผมกำลงั ลงไปครบั ” เอเดนขานรบั คณุ แม่ กอ่ นทจ่ี ะ
เดนิ ลงไปกินข้าว

.

เม่อื เอเดนและคณุ แม่ของเขานงั่ กนิ ขา้ วไปซกั พัก เอเดนกไ็ ด้นำ้ ตา
ไหลออกมาโดยทเ่ี ขาไมร่ ้ตู วั

.

“ลกู รอ้ งไหท้ ำไมเหรอลกู เปน็ อะไรรเึ ปล่า” แม่ของเอเดนทเี่ หน็
อยา่ งนั้น กไ็ ด้แตถ่ ามเอเดนดว้ ยความสงสยั

“ไม่ไดเ้ ปน็ อะไรครบั สงสัยเร่ืองเมอ่ื คืนยงั ติดอย่ใู นหัวผมอยู่น่ะ
ครับ” เอเดนพดู พร้อมกับปาดนำ้ ตาท่ีไหลออกมา กอ่ นท่เี ขาจะลุกขนึ้ เดนิ ไป
เกบ็ จานขา้ ว แลว้ เดนิ เขา้ หอ้ งของเขาไปอยา่ งเงยี บๆ

หลงั จากท่แี ม่ของเอเดนเหน็ อย่างนน้ั แลว้ ก็อดท่ีจะเปน็ ห่วงลกู ของ
ตัวเองไมไ่ ด้ คณุ แมจ่ งึ เดนิ เขา้ ไปในห้องพรอ้ มกบั ความเป็นห่วงหลงั จากท่ีเก็บ
อาหารบนโต๊ะเรียบร้อยแลว้

4

“ลกู เครยี ดอะไรรเึ ปลา่ บอกแม่ไดน้ ะ แม่พร้อมรบั ฟงั ลูกเสมอ” แม่
ของเอเดนถามดว้ ยความเป็นห่วงลกู

“พอดีเมือ่ คนื ผมนกึ ถงึ เรื่องเก่าๆ เมอื่ นานมาแลว้ นะ่ ครับ ผมกส็ งสัย
ตวั เองทำไมถงึ ยังเกบ็ มาคดิ อยอู่ ีก”

เอเดนไดต้ อบแมไ่ ปดว้ ยนำ้ เสยี งท่ีดูเศรา้ และเสยี งสะอ้นื ที่มาพรอ้ มกบั นำ้ ตาท่ี
กำลงั รินไหลออกมา

“เรอ่ื งท่เี ป็นอดตี ถงึ ลกู จะลมื มันไมไ่ ด้ แตล่ กู ก็เอามาเปน็ บทเรยี นใน
อนาคตไดน้ ะลกู ถอื ว่าก็เปน็ ประสบการณใ์ นชวี ิตอย่างหนง่ึ นะ แม่กไ็ ม่รู้ว่าจะ
ชว่ ยลูกไดแ้ คไ่ หน แต่แม่กอ็ ยากใหล้ ูกชายของแมเ่ ขม้ แข็งขนึ้ นะ” คำพูดของ
แม่ทีท่ ำให้มรกตหยุดร้องไห้ แล้วไดแ้ ต่น่ังทบทวนกับตวั เอง กอ่ นทคี่ ณุ แม่จะ
ลุกพร้อมกบั ลูบหัวเอเดน แลว้ เดนิ ออกจากห้องไป

หลังจากที่เอเดนนำคำพูดของแม่มาคดิ ทบทวนกบั ตวั เองเป็นเวลา
หลายชว่ั โมง เอเดนกไ็ ด้คดิ วา่ ตวั เองไมค่ วรยดึ ติดอยกู่ ับอดีตเพยี งแค่เขาคนน้นั
กลับมาให้เห็นเพียงแคช่ ว่ งเวลาหนึ่ง เอเดนจงึ ชวนเพ่อื นทัง้ สามของเขา
ออกไปเท่ยี วข้างนอก

เอเดน : เหย้ เพอื่ นไปเทย่ี วกันมัย้ ไปหาอะไรกินกนั มย้ั พวกมึง

ชิเอล : แหม่ พอ 18 แลว้ กอ็ อกเทย่ี วเลยนะเพ่ือน

แดเนียล : น่ันน่ะสิ มึงอยากไปเทยี่ วไหนละ่ อยากกนิ ไร

เอเดน : กอู ยากไปคาเฟห่ วะ่ ไปกนั มั้ย อกี สักพักอ่ะ

5

ชเิ อล : ไดเ้ สมอ เดี๋ยวกเู ตรียมตัวกอ่ น
ไบรอนั : โอเคกอู ่านชา้ ไปแต่กูกไ็ ปนะ5555
.
เวลา 14.30 น.
เอเดนที่มาถงึ กอ่ นเพอ่ื นๆ ก็ได้เขา้ มานั่งรอในร้านกาแฟ และไดส้ ่งั กาแฟเมนู
โปรดของตวั เองอย่างมอคค่าไปหนึ่งแก้ว ก่อนท่ีไบรอันจะมาถงึ เป็นคนแรก
และตามดว้ ยเพอื่ นๆอกี สองคน
ไบรอัน : มึงมาเร็วจังนะเพ่ือน กลวั กาแฟหมดก่อนเหรอ555
เอเดน : กพ็ วกมงึ มาช้าเองรึป่าว5555
.
เอเดนก็ไดค้ ดิ ว่าจะเลา่ เรื่องที่เขาคิดอย่ใู นหวั ต้งั แตเ่ ม่ือคืนให้กบั เพ่อื นๆฟงั ดีรึ
เปลา่ ก่อนทช่ี เิ อลจะเหน็ ใบหนา้ ของเอเดนเหมือนกับว่ามีอะไรอยากจะพดู
ออกมา
.
ชเิ อล : เห้ยเอเดน มึงมเี รือ่ งเครยี ดอะไรมยั้ เนยี่ ดจู ากหน้ามึง
เหมือนมงึ อยากจะเล่าอะไรให้พวกกูฟงั นะ
.

6

เมื่อเอเดนไดย้ ินอยา่ งน้นั เอเดนกไ็ ดแ้ ต่เงียบไปสกั พักก่อนท่จี ะเลา่ เรอ่ื งที่
เกดิ ขน้ึ เมอื่ คนื และเรอ่ื งเม่อื ตอนเชา้ ของเขา เมอื่ ทั้งสามไดย้ ินอย่างนน้ั ทุกคน
ต่างพูดอะไรไมอ่ อก ร้านกาแฟเตม็ ไปดว้ ยความเงยี บสงดั ไปชั่วขณะหนึ่ง
กอ่ นที่แดเนยี ลจะพูดข้ึนมาว่า “มึงไมต่ อ้ งไปสนใจเรอื่ งในอดตี หรอกนา่ เร่ือง
มนั ผา่ นไปแลว้ ทำตอนนใ้ี หด้ ที ส่ี ุดสวิ ะเพือ่ น” คำพดู ของแดเนยี ลทด่ี คู ลา้ ยกบั
คำพดู ของแม่ทำใหเ้ อเดนยมิ้ ไดแ้ ละคดิ ได้จริงๆแล้วว่าควรลมื เรื่องนใี้ หไ้ ด้แล้ว
จรงิ ๆ หลังจากท่ที ้ังสค่ี นนง่ั คยุ กนั จนเวลาก็ผา่ นไปสองชั่วโมง ทกุ คนกต็ ่างแยก
ยา้ ยกนั กลบั บา้ น

.

เวลา 17.00 น.

เม่อื เอเดนกลบั มาถึงบ้าน ก็เดินเขา้ ห้องนอนของตวั เองไปอยา่ งรวดเร็วก่อนที่
จะทิง้ ตวั ลงนอนบนเตยี ง

“เหอ้ ออ....” เสยี งถอนหายใจของเอเดนทีเ่ ต็มไปด้วยความรสู้ กึ ท่ี
โล่งใจเหมือนกับยกเอาปญั หาท้งั หมดออกจากอกได้

เอเดนทนี่ อนเล่นโทรศัพทอ์ ยูบ่ นเตยี งของเขา ก็ได้เลือ่ นไปเห็นกับรปู ภาพของ
ผู้หญิงคนหน่งึ ทใ่ี บหน้าทีส่ วยงาม และมคี วามน่ารกั มากเสียจนทำใหเ้ ขาไม่
สามารถหบุ ยิ้มไดเ้ ลย เขาไดแ้ ตค่ ิดวา่ ผหู้ ญิงคนนนี้ ั้นคือใคร ช่ือของเขาช่อื วา่
อะไร แตเ่ ขาก็ไมส่ ามารถทีจ่ ะทำอะไรไดเ้ พราะแคเ่ หน็ รูปผา่ นโซชยี ลเพยี ง
เท่านน้ั เขาไมร่ ู้อะไรเลยเกยี่ วกบั ผหู้ ญงิ คนนีท้ เ่ี ขารสู้ กึ ว่าคนๆนเ้ี ปน็ รกั แรกพบ
ของเขาหรือไม่ ได้แต่ถามตวั เองอยู่อย่างน้นั ก่อนท่เี ขาจะลืมมันไป...

7

หลังจากวันนั้นที่เอเดนไดล้ ืมเรือ่ งราวในอดตี ของคนๆนน้ั ไป
หมดแล้ว เอเดนกไ็ ดแ้ ต่ใชช้ ีวิตไปวนั ๆ ไมไ่ ดม้ ีอะไรเปน็ พิเศษ ชวี ิตประจำวนั
ของเอเดนกเ็ หมือนเดมิ ในทกุ ๆวนั ตอนเชา้ ก็เรยี น ตกเย็นมาเขากอ็ อกจาก
บ้านไปออกกำลงั กาย ในบางวันกน็ ัดเจอกบั เพอื่ นเพ่ือไปเทย่ี วผ่อนคลายบา้ ง
แตร่ วมๆแล้วชีวติ ของเอเดนนัน้ กไ็ มม่ สี สี นั ไมม่ สี ิง่ ทเ่ี ขา้ มาเตมิ เตม็ ในส่วนที่ขาด
หายมาเปน็ เวลาท่ีนานพอสมควรแลว้ เอเดนกไ็ ด้เพียงแตร่ อใหใ้ ครคนหนึง่ มา
เตมิ เตม็ ให้กับชีวิตของเขา

8

บทที่ 2

วนั ท่ี 27 มกราคม 2011

วนั น้ีก็เป็นอกี วนั หน่งึ ทเี่ อเดนและเพอ่ื นๆก็ได้นัดกันไปเทย่ี วข้างนอกกัน แต่
ครัง้ น้ีไม่เหมอื นกับคร้ังกอ่ นๆ เพราะว่ามีสมาชิกเพมิ่ ข้นึ มาจากปกติ น่ันคอื
เพ่อื นเกา่ ของทง้ั ส่ีคน “เฮร่า” เพอ่ื นเก่าในสมยั ประถมทไี่ มไ่ ด้เจอกนั เป็นหลาย
ปกี ไ็ ดม้ าเจอกัน และเฮร่าก็พาเพอื่ นของเขาอกี คนนึงมาด้วย ซึ่งเพ่ือนของเฮ
ร่าคนนั้นทำใหเ้ อเดนประหลาดใจเป็นอยา่ งมาก

เอเดน : เห้ยมึง ไอ่ชิ คนนช้ี ือ่ อะไรมงึ รู้ม้ัยเพือ่ น

ชิเอล : กูจะรมู้ ั้ยละ่ กุก็อยูก่ ับมงึ เนยี่ มงึ ก็ลองถามเคา้ ดสู ิ

เอเดน : โถ่ ไอช่ ิ มึงคดิ วา่ กจู ะกลา้ เหรอวะ พง่ึ เคยเห็นหนา้ เน่ยี

ไบรอนั : ฮ่นั แน่ มงึ ชอบคนน้ีเหรอวะเอเดน รักแรกพบปะ่ เนย่ี เพอื่ น
รักก

เอเดน : มึงอยา่ ๆ กูแค่อยากรเู้ ฉยๆ ไมเ่ คยเหน็ หนา้ มาก่อนแคน่ ัน้

ไบรอัน : โอเคโอเค๊ กกู ไ็ ม่อยากพูดเยอะอ่ะนะ เด๋ยี วหาว่าแซวกัน
อกี 55555555

หลังจากทจ่ี บบทสนทนาของทง้ั สามคนลง แดเนยี ลกไ็ ดพ้ ดู ขึ้นมาวา่

แดเนยี ล : เราไปหาอะไรกินกนั ดกี วา่ มัย้ ?

เอเดน : น่นั แหละ กูกำลังรอคำน้อี ยู่เลย ไปหาอะไรกินกันเพอ่ื น

9

ไบรอนั : โอเคๆไปๆ ไอช่ ลิ กุ ๆ
ชเิ อล : รูแ้ ลว้ นา่ กำลังลกุ เนยี่
เอเดน : มึงจะไปกับพวกกปู ่าว เฮรา่ หรือจะรออยู่นีก่ ่อน
เฮร่า : พวกมงึ ไปก่อนเลย กอู ยกู่ ับเพ่ือนกตู รงน้ีกอ่ น เดยี๋ วลุกไปกนั
หมด ไมม่ ีโตะ๊ นั่งอกี
.
หลังจากท่ผี ชู้ ายทั้งสค่ี นลุกออกจากโต๊ะเพอื่ ไปหาอะไรกินแลว้ เหลือเพยี งเฮ
ร่าและเพอื่ นของเขาอีกหน่งึ คน ทงั้ สองก็ได้พูดคยุ กัน
เฮร่า : มงึ อึดอัดมยั้ เนย่ี มึงไมเ่ คยเจอพวกมนั มาก่อนเลยนี่
เพอ่ื นของเฮรา่ : กไ็ ม่เทา่ ไหร่ ถา้ กไู มม่ ากับมึง กกู ไ็ มร่ ู้จะไปไหนละ
เฮรา่ : นัน่ น่ะสิ 55555
เฮร่า : ทำตัวสบายๆ พวกมนั เปน็ กนั เองอยูแ่ ล้ว มงึ อยากกินอะไร
ม้ัย เดี๋ยวบอกพวกนน้ั ซ้ือมาใหเ้ ลย จะไดไ้ มต่ ้องลุกไปไหน
เพือ่ นของเฮรา่ : มงึ จะเอาอะไรละ่ เดี๋ยวกกู นิ กบั มึงก็ได้
เฮร่า : โอเคเลย เดี๋ยวกบู อกพวกมนั กอ่ น
.

10

เมือ่ เอเดนและเพือ่ นๆของเขากลับมาทโ่ี ต๊ะพร้อมอาหารและเครอื่ งดมื่ ท้ังหก
คนรวมถงึ เฮร่าและเพ่ือนของเธอ ก็ได้นงั่ กินอาหารและนั่งคุยกนั ถึงเรือ่ งราวท่ี
เคยพบเจอมาตา่ งๆ และเรอ่ื งราวในอดีตสมยั ทีพ่ วกเขาเคยอยดู่ ้วยกนั
หลงั จากที่พวกเขาจบบทสนทนาลง ก็ไดแ้ ยกย้ายกนั กลบั บ้าน พรอ้ มกับ
ความสุขของทุกคนทไ่ี ดม้ าพบเจอกนั

.

วันที่ 29 มกราคม 2011

เอเดนไดเ้ ห็นรปู ภาพทีเ่ ฮรา่ ลงพร้อมกับเพอ่ื นของเขา เอเดนก็ไดแ้ ต่นอนอม
ย้มิ อยู่บนเตยี งของเขาเพียงลำพัง เขารวบรวมความกลา้ อยู่สักพกั กอ่ นที่เขา
จะส่งขอ้ ความไปหาเฮร่าว่า

“เพอ่ื นมงึ นา่ รักนะนั่น น่ารกั จริงๆ”

หลงั จากที่เอเดนส่งขอ้ ความไปหาเฮรา่ แลว้ เขากไดแ้ ตน่ อนกล้งิ ไปกลงิ้ มาอยู่
บนเตียงของเขา ไมเ่ ปน็ อนั ทำอะไรนอกจากการยม้ิ อยา่ งมคี วามสขุ
เหมือนกบั เขาสมหวงั ในสิง่ ท่ีเขาปรารถนาแลว้

.

ติง๊ .....เสยี งแจง้ เตอื นขอ้ ความเขา้ จากโทรศัพทข์ องเอเดน เปน็
สญั ญาณท่แี สดงว่าเฮรา่ เพอ่ื นของเขาได้ตอบกลบั มาแลว้

เมอื่ เอเดนไดย้ นิ เสยี งแจ้งเตอื นนนั้ เขาก็คอ่ ยๆเอื้อมมอื มาหยิบ
โทรศพั ทท์ ีว่ างอย่บู นหัวเตียงนอนของเขา

11

เฮร่า : แหม ถา้ มึงชมขนาดนมี้ งึ ไมจ่ บี เลยล่ะ เพอ่ื นกูโสดนะ

เอเดน : กูจีบใครไม่เป็นหรอกนะ

เฮรา่ : มงึ ไมล่ องดูก่อนละ่ เพ่อื นกูอาจจะชอบมึงกไ็ ด้ พวกมึงก็เคย
เจอกนั แลว้ น่ี

เอเดน : กูยงั ไม่รู้ช่อื เคา้ เลย มึงมาสิ เพื่อนมึงขือ่ ไรน่ะ วันนนั้ กไู มไ่ ด้
ถาม

เฮร่า : กบู อกใหม้ งึ ลองทักไปเองเลย กูไม่บอกหรอกนะ มึง ตอ้ ง ทัก
ไป เอง !

.

หลงั จากท่ีจบบทสนทนาของท้ังสองคนลง เอเดนก็ไดแ้ ต่นอนคิดว่า
เขาจะทำอย่างไรดี เขาจะทักไปเลยดีไหม หรอื เขาจะเกบ็ ความรสู้ ึกเอาไว้
แบบนีไ้ ปตลอด จนกวา่ จะถึงเวลาของมนั เอง

.

12

บทที่ 3

วนั ที่ 11 กมุ ภาพนั ธ์ 2011

วนั นี้เป็นอกี วนั ทแ่ี สนจะธรรมดาสำหรบั ใครหลายๆคน แต่เปน็ วนั ทแี่ สนพเิ ศษ
สำหรับเอเดนมาก เน่อื งจากวันนี้เป็นวันทเี่ พือ่ นๆของเขาได้นดั กนั มาเท่ยี ว
เหมอื นกับคร้งั กอ่ นโดยทีม่ เี พ่อื นของเฮรา่ มาด้วย นจ่ี ึงเปน็ เหตผุ ลท่ีวนั น้ีเปน็
วันทพี่ เิ ศษสำหรบั เอเดน เขาจะไดเ้ จอผ้หู ญงิ คนนี้อีกครั้ง

.

เมือ่ เวลาผา่ นไปประมาณสองช่วั โมง บางคนก็นง่ั คุยกัน แต่บางคนก็
ไม่กลา้ ทจี่ ะปรปิ ากพดู ออกไป

.

เอเดนนง่ั เกบ็ อาการของเขาอยเู่ ปน็ เวลานานก่อนทเ่ี ขาจะรวบรวมความกลา้ ที่
เขามที ง้ั หมดเพอื่ พดู คยุ กบั เธอ และเขาก็ได้ร้ชู ่ือของผ้หู ญิงที่เขาอยากรู้มา
ตลอด “เอวา” นจี่ ึงเปน็ จดุ เร่ิมต้นของบทสนทนาของทงั้ สองคน กอ่ นทท่ี กุ คน
จะแยกย้ายกันกลบั บา้ นเหมอื นเชน่ เคย แต่หนึ่งคนท่ตี ่างออกไป ใช่แลว้ เอ
เดน เขามคี วามสุขมากกวา่ ใครๆในวนั นี้ ความสุขของเขาแทบจะลน้ ออกมา
จากใบหนา้ ทอ่ี มย้ิมอยู่ตลอดเวลา

.

.

.

13

เวลา 23.55 น.

ในคนื นคี้ วามรูส้ ึกของเอเดนเตม็ ไปดว้ ยความสขุ ท่แี ทบจะลน้ ออกมาอยู่
ตลอดเวลา เขายมิ้ อย่ตู ลอดขณะทน่ี อนอยู่บนเตียงนอนของเขา พรอ้ มกบั คยุ
กับเอวาผู้หญิงทีเ่ ขาอยากคุยดว้ ยมาตลอดตง้ั แต่แรกเจอ กอ่ นท่ีจะจบบท
สนทนาของท้งั สองคนในคืนนน้ั ว่า

.
.
.

“หลับไมฝ่ ันนะ”

14

บทที่ 4

วันที่ 24 สิงหาคม 2011

เวลากล็ ่วงเลยมาหลายเดอื นทเี่ อเดนและเอวาไดค้ ยุ กัน ความสัมพนั ธ์ของทัง้
สองกก็ยงั ไมไ่ ด้พัฒนาไปมากกว่าคำว่าเพ่ือน แตค่ วามรสู้ กึ ทสี่ องคนได้มใี ห้กนั
นั้นมากกวา่ คำวา่ เพื่อนไปแลว้ ท้งั สองรบั รไู้ ดถ้ ึงความรสู้ ึกท่ไี ดร้ ับมารวมถึง
การกระทำของท้ังสองท่ีแสดงถงึ ความรกั ความตงั้ ใจในการดแู ลกันและหว่ งใย
กันอยตู่ ลอดเวลา ถงึ ทงั้ สองคนจะยังอยู่ในสถานะเดมิ ตั้งแต่แรกเจอ แต่กลบั
ไม่เหมอื นกับความรู้สึกทด่ี ีขึ้นเรอ่ื ยๆ เหมือนกบั กราฟแห่งควาสขุ ทพี่ งุ่ ขึน้ อยู่
ตลอดเวลา

.

.

เอเดนท่แี สดงออกถึงความรู้สกึ ของตนเองใหเ้ อวารบั รอู้ ยเู่ สมอ ก็ไดพ้ ดู
ความคิดท่อี ยูใ่ นหัวของตวั เองออกไปโดยท่ีตัวเองกลบั ไม่รตู้ วั

“เคา้ มคี วามสขุ มากเลยนะ เวลาทไ่ี ด้กนั เนี่ย”

“ไมเ่ คยร้สู กึ เหน่อื ยเลย แต่กลบั เหมอื นมกี ำลงั ใจอยูต่ ลอดเวลา”

“เธอเป็นเหมือนกำลงั ใจของเขา เวลาทีเ่ ค้าเหน่ือยเค้าท้อ แค่เค้าได้
คุยกบั เธอไดเ้ จอหนา้ ก็หายเหน่ือยแลว้ ”

เมือ่ เอวาได้ยินอยา่ งน้นั เอวาก็ยิ้มออกมาใหก้ ับความน่ารกั ของผูช้ ายคนนี้

15

“เอเดน รู้ตัวมัย้ เนีย่ พดู อะไรมานะ่ ”
“เค้ากเ็ ขนิ เป็นนะ”
“ห้ะ อะไรเธอ อ๋อ คอื .....เมื่อก้ีเค้าคดิ อะไรอยู่นะ่ สงสยั คงพูดอะไร
ในหวั ไปแน่เลย”
“พดู มาขนาดนแ้ี ลว้ เธอมีอะไรจะบอกอกี ม้ัยเนี่ย”
.
“ถ้าเคา้ ขอเธอเปน็ แฟน เธอจะเปน็ แฟนเค้ามั้ย”
พูดออกไปแล้ว เอเดนขอเอวาเป็นแฟนไปแล้ว
“โอเค เคา้ ตกลง”
.
ในค่ำคนื นัน้ โลกท้งั ใบของท้งั สองคนได้เปลย่ี นสเี ปน็ สีชมพู

.

16

บทที่ 5

หกเดอื นผา่ นไป

ตอนน้เี ขากบั เอวาสอบเข้ามหาลัยไดแ้ ลว้ เราสอบไดท้ เ่ี ดยี วกนั และคณะ
เดียวกัน ต้ังแต่วันทเี่ อเดนขอเอวาเป็นแฟนกผ็ ่านมาหกเดอื นแล้ว เวลาผ่านไป
เรว็ มาก แตส่ ่งิ ทไี่ มเ่ ปล่ยี นแปลงคอื ความรกั ที่ทั้งเราท้ังสองมใี หก้ นั เอวาน่ารัก
ตั้งแต่วนั ทเ่ี ขารู้จักจนถงึ วนั น้ี เราสองคนชว่ ยกนั เรียน ช่วยกนั ทำงานและ
ชว่ ยกนั ดแู ลซง่ึ กนั และกัน

“ถึงทอ้ งฟา้ ในตอนเชา้ จะสดใสและนา่ รักแคไ่ หน แตว่ ่ามบี างสง่ิ ที่
นา่ รกั มากกวา่ ทอ้ งฟ้าที่สดใสในทกุ ๆเชา้ นะ รู้มยั้ อะไร”

.

“เอวาไง”

“นา่ รักท่ีสดุ ในโลก”

คำพดู ของเอเดนทีท่ ำให้เอวาต้องเขนิ จนตวั บิด พรอ้ มกบั รอยย้มิ ของเอเดนที่
ยมิ้ ให้กบั ความน่ารกั ของผู้หญงิ คนนี้

“เอวา”

“ว่าไง”

“เอวาวา่ ในอนาคต เอวาจะยงั อยกู่ ับเค้ามยั้ ”

17

“ทำไมถึงถามแบบน้ลี ะ่ เค้าไม่ไปไหนอยแู่ ล้ว จะอยู่กับเธอตลอดไป
เลย”

เป็นตอนนั้นเองที่เอเดนยม้ิ

เปน็ ตอนนนั้ เองท่เี อเดนเข้าใจเพลงข้างกนั

และเป็นตอนน้ันเองทเี่ อเดนเชือ่ ววา่ คำวา่ ตลอดไป มีอยจู่ รงิ

เธออยตู่ รงนนั้ ยืนอยขู่ า้ งฉนั ฉันไมเ่ คยแม้แตฝ่ ัน

เอเดนเคยคิดมาตลอดว่าตวั เองจะมีแฟนรเึ ปลา่ จะมีคนทต่ี วั เองสามารถรกั ได้
นอกจากครอบครวั อกี ม้ัย แต่วนั น้เี อเดนเจอแลว้

ว่าจะได้พบเธอท่ามกลางคนทัง้ เมอื งอกี เป็นลา้ น

เอวาคือคนน้นั คนท่ีตอนแรกเอเดนคิดวา่ จะไม่มี แตต่ อนนีเ้ ป็นเอวา คนที่เข้า
มาเต็มเตมิ ทุกๆอย่างใหเ้ อเดน

โดยไมต่ อ้ งตามหาใคร เม่ือเธอครอบครองฉัน

ความรสู้ กึ ตอนน้ขี องเอเดนคือเหมอื นเพลงขา้ งกนั ของ Three Man Down ท่เี ขา
ชอบฟงั โลกของเอเดนเปล่ยี นไปตง้ั แตไ่ ด้เจอกบั

เอวา คนที่เข้ามาเปน็ ความสวา่ งและความสดใสในชวี ิต เอเดนและเอวาใช้
เวลาด้วยกนั เกอื บตลอดเวลา นอ้ ยครง้ั มากทเี่ วลามปี ัญหาจะใช้อารมณ์ ถ้า
หากวา่ มีอะไรทท่ี ำให้เอเดนและเอวาไม่เขา้ ใจกัน จะใชเ้ หตผุ ลคุยกันและขอ
โทษกันเสมอ ทำให้ไม่มีเร่อื งให้กังวลใจ ไม่วา่ จะเป็นเร่อื งอะไรกต็ าม

18

พอมาถงึ ตรงน้ีแลว้ เอเดนไมแ่ นใ่ จวา่ เอวาจะเคยฟังเพลงข้างกนั บา้ งรยึ ัง แต่
เขากอ็ ยากใหเ้ อวารบั รคู้ วามรสู้ ึกของเขาในตอนนี้

“เธอครับ เคยฟงั เพลงข้างกันม้ัยครบั ”
“ของ Three Man Down ใชม่ ้ัย เราเคยฟังนะ ทำไมหรอ”
“แลว้ เอวาชอบทอ่ นไหนที่สดุ เหรอครบั ”
“อืมม เราชอบท่อนฮุคนะ ความหมายมันดีอะ”
“ชอบทอ่ นฮุคเหมือนเธอเลย เค้าอยากขอบคุณเธอนะ ทเ่ี ขา้ มา
เปลี่ยนสโี ลกใหเ้ ค้า ตอนแรกเค้าไมเ่ คยเข้าใจความรกั เลยจน ไดม้ า
เจอเอวา ขอบคุณทเี่ ขา้ มาในชวี ิตเค้า ขอบคุณทอ่ี ยกู่ ับเค้านะครบั ”
“ไมเ่ ป็นไรเลยย เคา้ ก็ขอบคณุ เธอเหมอื นกนั ที่เขา้ มาในชีวติ เค้า เขา้
มาทำให้เค้ามีความสุข ขอบคณุ มากๆนะ”
“เคา้ รักเธอนะ”
“เค้ากร็ ักเธอเหมอื นกนั นะ <3”
.
.
.
..

19

“เหมือนวา่ โลกของเราไดเ้ ปลย่ี นสไี ป
มันสวยงามเกินกว่าจะพบไดท้ ใ่ี ด

โอเ้ วลา ดังหยดุ เคลอื่ นไหว
เมอื งนีไ้ ม่เหงาอกี ตอ่ ไป ตอ่ จากน้ฉี นั มเี ธอ

เธออยตู่ รงนัน้ ยืนอยู่ขา้ งฉัน
ฉันไม่เคยแมแ้ ตฝ่ นั วา่ จะได้พบเธอท่ามกลาง
คนทั้งเมอื งอกี เปน็ ล้าน โดยไมต่ ้องตามหาใคร

เมื่อเธอครอบครองฉัน”
.

จบบรบิ รู ณ์

20

จากใจผเู้ ขียน
นยิ ายเรอื่ งนี้ไดร้ บั แรงบนั ดาลใจมาจากชวี ิตของเพื่อนของผูเ้ ขยี น ที่
มคี วามรักเขา้ มาเติมเต็มชีวิตของเขาใหส้ มบรู ณ์ย่ิงข้ึน และผู้เขยี นมคี วามช่ืน
ชอบในเพลงหลายๆเพลงของวง Three Man Down จงึ นำเพลงจากวงนม้ี า
ประกอบกบั การเขยี นนยิ ายของผเู้ ขียน หวังวา่ ผอู้ ่านจะไดร้ บั ความสนุกจาก
การอา่ นนิยายเร่อื งน้ี หากมขี อ้ ผดิ พลาดประการใด ก็ขออภยั มา ณ ทนี่ ด้ี ว้ ย

จริ วฒั น์ เศษอ่อน
ผเู้ ขียน

21

ประวัตผิ เู้ ขียน

ชอื่ นายจิรวัฒน์ เศษออ่ น
มธั ยมศึกษาท่ี 6 หอ้ ง 1
วันเกดิ 16 มีนาคม 2547
งานอดเิ รก ฟงั เพลง อา่ นหนังสอื ออกกำลงั กาย

ติดตอ
เบอร์โทรศพั ท์ 0656273882

อินสตราแกรม jxrawxt



1

คนบางคนมคี วามฝัน
ท่แี มเ่ คยฝัน ทไ่ี ม่กลา้ ฝนั
ทค่ี นธรรมดาคนหน่ึงไมก่ ลา้ ฝนั
แต่เขากใ็ หม้ าโดยท่ีเราก็แอบฝัน
และเขาคอื คนที่สร้างฝนั