หนอนตาโต

大眼虫หนอนตาโต

เรื่อง : วัชรินทร์ อำพัน
ภาพ : วินิ จ ยีสมัน

Dāng dà yǎn chóng zài shùzhī shàng pǐnchángzhe měiwèi de nèn yè shí,

当大眼虫在树枝上品尝着美味的嫩叶时，

它差点儿从树上掉了下去。tā chàdiǎn er cóng shù shàng diàole xiàqù.

ขณะที่ เจ้าหนอนตาโต กำลังคลานไปหาใบอ่อนที่ปลายกิ่งมันก็เกือบพลัดตกจากต้นไม้

Xìnghǎo niǎo bàba, niǎo māmā hé xiǎo niǎo yījiā sānkǒu jiù zài zhè shí fēile guòlái,

幸好鸟爸爸、鸟妈妈和小鸟一家三口就在这时飞了过来，

小鸟将大眼虫救了起来，并把它带回了鸟巢。xiǎo niǎo jiāng dà yǎn chóng jiùle qǐlái, bìng bǎ tā dài huíle niǎocháo.

โชคดีมีนก พ่อ แม่ ลูก 3 ตัว บินผ่านมา ลูกนกจึงคาบหนอนน้ อยขึ้นมา และนำกลับไปที่รัง

Yīnwèi tāmen shì bù chī chóngzi de niǎo, suǒyǐ xiǎo niǎo juéxīn jiāng

因为它们是不吃虫子的鸟，所以小鸟决心将

大眼虫留下来，把它当朋友来照顾。dà yǎn chóng liú xiàlái, bǎ tā dāng péngyǒu lái zhàogù.

เพราะเป็นนกที่ไม่กินหนอน ลูกนกจึงตั้งใจว่า
จะเลี้ยงเจ้าหนอนน้ อยไว้เป็นเพื่อนเล่น

Xiǎo niǎo wán er dé tài yònglìle yīdiǎn, ràng dà yǎn chóng gǎndào hěn téng.

小鸟玩儿得太用力了一点，让大眼虫感到很疼。

นกน้ อยเล่นกับหนอนตาโตแรงไปหน่ อย จึงทำให้มันเจ็บ

Dà yǎn chóng zhènghǎo èle,

大眼虫正好饿了，

它的双眼完全被那些又香又好吃的绿叶吸引了。tā de shuāngyǎn wánquán bèi nàxiē yòu xiāng yòu hào chī de lǜyè xīyǐnle.

แต่หนอนนน้ อยกำลังหิว
มันจึงสนใจแต่ใบไม้สีเขียวที่ดูน่ ากิน

Tā dàkǒu dàkǒu dì chī a……chī a……chīle zhěng tiān.

它大口大口地吃 啊……吃啊……吃了整天。


到了夜晚，又饱又困的大眼虫回到了树叶比上睡觉。Dàole yèwǎn, yòu bǎo yòu kùn de dà yǎn chóng huí dàole shùyè bǐ shàng shuìjiào.

มันกิน แล้วก็กิน แล้วก็กินตลอดทั้งวัน พอตกค่ำ เจ้าหนอนตาโตก็อิ่ม
และง่วง แล้วก็หลับไปบนใบไม้

วันรุ่งขึ้น ทันทีที่ลืมตาตื่น
มันก็เริ่มกิน แล้วก็กิน

เพราะมันเป็นหนอนน้ อย
ที่กำลังกินเก่ง

Dì èr tiān zǎochén, dà yǎn chóng yī zhēng kāi yǎnjīng jiù kāishǐ chī shùyè,

第二天早晨，大眼虫一睁开眼睛就开始吃树叶，

这是大眼虫很能吃的时候。zhè shì dà yǎn chóng hěn néng chī de shíhòu.

Tiān hēile, shuìjiào de shíjiān yòu dàole.

天黑了，睡觉的时间又到了。

พอใกล้ค่ำ ก็ได้เวลานอนอีกแล้ว

第二天早上，大眼虫长大了很多，而且比以前更能吃了。Dì èr tiān zǎoshang, dà yǎn chóng zhǎng dàle hěnduō, érqiě bǐ yǐqián gèng néng chīle.

เช้าวันต่อมา หนอนน้ อยตัวโตขึ้นมาก และมันก็กินเก่งกว่าเดิมด้วย

到了中午，大眼虫停下休息一会儿，它抬起头看了小鸟一眼。Dàole zhōngwǔ, dà yǎn chóng tíng xià xiūxí yīhuǐ'er, tā tái qǐtóu kànle xiǎo niǎo yīyǎn.

พอถึงเที่ยงวัน มันหยุดพัก เงยหน้ าขึ้นมามองนกน้ อยนิ ดหนึ่ ง

然后低下头又大吃了起来，Ránhòu dīxià tou yòu dà chīle qǐlái,




hǎoxiàng méiyǒu yīdiǎn er xiǎng hé xiǎo niǎo yīqǐ wán er de yìsi.
好像没有一点儿想和小鸟一起玩儿的意思。

แล้วมันก็ก้มหน้ าก้มตากินใบไม้ต่อไป
และไม่มีทีท่าว่าอยากจะเล่นกับลูกนกเลย

Zhè tiān wǎnshàng, dà yǎn chóng yībiān yúkuài dì kànzhe yuèliàng,

这天晚上，大眼虫一边愉快地看着月亮，

一边吐出丝将自己包裹起来。yībiān tǔchū sī jiāng zìjǐ bāoguǒ qǐlái.




将自己包裹好之后，大眼虫就温暖舒适睡着了。Jiāng zìjǐ bāoguǒ hǎo zhīhòu, dà yǎn chóng jiù wēnnuǎn shūshì shuìzhele.

คืนนี้ หนอนตาโตนอนมองดวงจันทร์อย่างมีความสุข ขณะค่อยๆทอผ้าห่ม
คลุมตัวมัน และมันก็หลับไปอย่างอบอุ่นสุขสบาย หลังจากห่มผ้ามิดชิดแล้ว

大眼虫一睡就睡了好几天，直到一天早晨，它才终于动了起来。Dà yǎn chóng yīshuì jiù shuìle hǎo jǐ tiān, zhídào yītiān zǎochén, tā cái zhōngyú dòngle qǐlái.
因为找不到出口，大眼虫不停地在被子下挣扎。Yīnwèi zhǎo bù dào chūkǒu, dà yǎn chóng bù tíng de zài bèizi xià zhēngzhá.

เจ้าหนอนตาโตนอนหลับไปหลายวัน กระทั่งเช้าวันหนึ่ ง มันจึงเริ่มขยับตัว
มันดิ้นขยุกขยิกอยู่ใต้ผ้าห่ม เพราะหาทางออกมาไม่ได้

Xiǎo niǎo xiǎng bāng dà yǎn chóng zhuó pò bēizi,



小但鸟又想担帮心大会眼啄
虫到啄大破眼杯虫子。，dàn yòu dānxīn huì zhuó dào dà yǎn chóng.

ลูกนกอยากช่วยคลี่ผ้าห่มให้
แต่กลัวว่าจะงอยปากจะไปจิกถูกหนอนน้ อย

最后，大眼虫终于把脑袋审了出来。从被子里爬出来了之后，Zuìhòu, dà yǎn chóng zhōngyú bǎ nǎodai shěnle chūlái. Cóng bèizi lǐ pá chū lái liǎo zhīhòu,
它给小鸟递了个颜色，好像在说，“我可以跟你比赛飞了！”tā gěi xiǎo niǎo dìle gè yánsè, hǎoxiàng zài shuō,“wǒ kěyǐ gēn nǐ bǐsài fēile!”

ในที่สุด หนอนตาโตก็โผล่หัวออกมาได้ กระทั่งคลานออกมาจากผ้าห่ม
สำเร็จ มันจึงหันมาส่งสายตากับลูกนกว่า พร้อมที่จะไล่จับกันแล้ว



Jiēzhe, dà yǎn chóng jiù zhāng kāile tā de chìbǎng, cóng shùzhī shàng fēile chūqù.

接着，大眼虫就张开了它的翅膀，从树枝上飞了出去。

小鸟也紧跟着那美丽的蝴蝶飞了起来。Xiǎo niǎo yě jǐn gēnzhe nà měilì de húdié fēile qǐlái.

แล้วหนอนตาโตก็คลี่ปีกออก กระพือปีกขึ้นจากกิ่งไม้
และเจ้านกน้ อยก็ไม่รอช้าที่จะบินไล่ตาม

生词 Chóng หนอนผีเสื้อ
yè ใบไม้
虫 è หิว
叶 รังนก
饿 niǎocháo
鸟巢 yuèliàng พระจันทร์
月亮

句子 小鸟住在鸟巢。Xiǎo niǎo zhù zài niǎocháo.

นกน้อยอาศัยอยู่ในรัง

大眼虫喜欢吃树叶。Dà yǎn chóng xǐhuān chī shùyè.
หนอนผีเสื้อชอบกินใบไม้

大眼虫

ผู้แต่ง : วัชรินทร์ อำพัน
สำนักพิมพ์ : บริษัท นานมี จำกัด สำนักพิมพ์ทองเกษม

ปีที่พิมพ์ : 2558
จำนวนหน้า : 22 หน้า