รูรูป รู ป รู วรรณยุยุก ยุ ก ยุ ต์ต์ไต์ต์ ทย จัดทำ โดย กลุ่ม MMMJP604
รูรู รู ป รู ปวรรณยุยุ ยุ ก ยุ กต์ต์ ต์ไต์ ทย วรรณยุกต์หรือวรรณยุต หมายถึง ระดับเสียงหรือเครื่องหมายแทนระดับเสียง ที่กำ กับพยางค์ของคำ ในภาษา เสียง วรรณยุกต์หนึ่งอาจมีระดับเสียงต่ำ เสียงสูงเพียงอย่างเดียว หรือเป็นการทอดเสียงจากระดับเสียงหนึ่ง ไปยังอีกระดับ เสียงหนึ่งก็ได้ ภาษาในโลกนี้มีทั้งที่ใช้วรรณยุกต์และไม่ใช้วรรณยุกต์ เสียงวรรณยุกต์หนึ่งๆอาจเปลี่ยนแปลงได้ เมื่อมี การประสมคำ หรือเปลี่ยนตำ แหน่งการเน้นเสียง วรรณยุกต์แบ่งเป็น รูปวรรณยุกต์ ๔ รูป และเสียงวรรณยุกต์ ๕ เสียง ได้แก่ สามัญ เอก โท ตรี และ จัตวา การวางรูปวรรณยุกต์ จะวางไว้บนพยัญชนะต้นของคำ ภาษาไทยมาตรฐานมีเสียงวรรณยุกต์ ๕ เสียง ซึ่งมีชื่อเรียกตามหนังสือไวยากรณ์ไทยทั่วไปว่าเสียงสามัญ เสียงเอก เสียงโท เสียงตรี และเสียงจัตวา เราอาจแบ่งเสียงทั้ง ๕ นี้ออกเป็น ๒ กลุ่ม ตามลักษณะระดับเสียงคือ ๑. เสียงคงระดับ หมายถึง เสียงวรรณยุกต์ที่ระดับเสียงเมื่อเริ่มต้นกับระดับเสียง เมื่อจบไม่ต่างกันมาก จนเป็นคนละเสียง ๒. เสียงเปลี่ยนระดับ เป็นเสียงที่ระดับเสียง เมื่อเริ่มต้นกับเมื่อจบต่างกันมากจนเป็นคนละเสียง ภาษาไทยมาตรฐานมีเสียงวรรณยุกต์ ๕ เสียง แต่ใช้ระดับเสียงเพียง ๓ ระดับเท่านั้น คือ สูง กลาง และต่ำ ลักษณะเสียงวรรณยุกต์ทั้ง ๕ มีดังนี้ คือ
เสีสี สี ย สี ยงคงระดัดั ดั บ ดั บ ๑. เสียงสามัญ เป็นเสียงระดับกลางโดยประมาณ ตัวอย่างคำ ที่มีเสียงระดับกลาง เช่น มา ไป ดู วัน ดาว กิน ปี เดือน เรือ ๒. เสียงเอก เป็นเสียงที่มีระดับต่ำ ตัวอย่างคำ ที่มีเสียงระดับต่ำ เช่น ไก่ ไข่ เบื่อ หย่า ป่าน ห่าง อย่าง สิบ ปาก ๓. เสียงตรี เป็นเสียงที่มีระดับสูง ตัวอย่างคำ ที่มีเสียงระดับสูง เช่น ช้าง น้อง รัก ไว้ คั้น ฆ้อง ซ้าย นก มุข
เสีสี สี ย สี ยงเปลี่ลี่ ลี่ ย ลี่ ยนระดัดั ดั บ ดั บ ๔. เสียงโท เริ่มต้นเป็นเสียงระดับสูงและเลื่อนลง จบด้วยเสียงระดับต่ำ ตัวอย่างคำ ที่มีเสียงโท เช่น ถ้า ข้าม ให้ เสื้อ เชื่อ พ่อ ลาภ มาก ยาก ๕. เสียงจัตวา เริ่มต้นด้วยเสียงระดับต่ำ แล้วเลื่อนสูงขึ้นและจบด้วยเสียงระดับสูง ตัวอย่างคำ ที่มีเสียงจัตวา เช่น สี ฝน ของ ถาม หาย ผัน ฉาย เสือ เผา ตัวอย่าง การจำ แนกคำ ตามเสียงวรรณยุกต์ เสียงสามัญ = กา ปู ลำ ไย ชาม เรือ ยาดี เสียงเอก = ปั่น กบ ประดู่ หาด แหย่ ขัด เสียงโท = ตู้ ท่อง อ้ำ สู้ ห้า ยั่ว เสียงตรี = น้อง ง้าง เกี๊ยว นก ร้อน รัก เสียงจัตวา = หาม ขาว เดี๋ยว หัว หมู ป๋า ข้อสังเกต บางคำ อาจมีรูปวรรณยุกต์ไม่ตรงกับเสียง เช่น หัก ไม่มีรูปวรรณยุกต์ แต่ออกเสียงเป็น เสียงเอก เล่า มีรูปวรรณยุกต์เอก เเต่ออกเสียงเป็น เสียงโท
การผัผั ผั น ผั นวรรณยุยุ ยุ ก ยุ กต์ต์ ต์ต์ การผันวรรณยุกต์ คือ การเปลี่ยนเสียงของคำ ไปตามเสียงวรรณยุกต์ต่างๆ เเละทำ ให้ความหมายของคำ เปลี่ยนไปจากเดิม การผันวรรณยุกต์กับอักษรสามหมู่หรือไตรยางศ์ ผันได้ ดังนี้ ๑. การผันวรรณยุกต์กับอักษรกลาง ผันได้ครบ ๕ เสียง ๒. การผันวรรณยุกต์กับอักษรสูง ผันได้ ๓ เสียง ใช้รูปวรรณยุกต์ได้ ๒ รูป รูป อ่ เป็นเสียง เอก รูป อ้ เป็นเสียง โท ไม่มีรูป เป็นเสียง จัตวา ๓. การผันวรรณยุกต์กับอักษรต่ำ ผันได้ ๓ เสียง ใช้รูปวรรณยุกต์ได้ ๒ รูป รูป อ่ เป็นเสียง โท รูป อ้ เป็นเสียง ตรี ไม่มีรูป เป็นเสียง สามัญ ตัวอย่าง การผันวรรณยุกต์ ไตรยางศ์ สามัญ เอก โท ตรี จัตวา อักษรกลาง เกา เก่า เก้า เก๊า เก๋า อักษรสูง - เข่า เข้า - เขา อักษรต่ำ เลา - เล่า เล้า - ในการผันวรรณยุกต์กับอักษรสูงและอักษรต่ำ จะผันได้ ๓ เสียง แต่ก็สามารถผันให้ครบ ๕ เสียงเหมือนอักษรกลางได้ โดยใช้อักษรต่ำ คู่
อัอั อั ก อั กษรต่ำต่ำต่ำต่ำคู่คู่คู่คู่ อักษรต่ำ คู่ หมายถึง อักษรต่ำ ที่มีเสียงคู่กับอักษรสูง อักษรต่ำ ที่มีเสียงคู่กับอักษรสูง ได้แก่
อัอั อั ก อั กษรต่ำต่ำต่ำต่ำเดี่ดี่ ดี่ ย ดี่ ยว อักษรต่ำ เดียว หมายถึง อักษรต่ำ ที่ไม่มีเสียงคู่กับอักษรสูง อักษรต่ำ เดียว มี ๑๐ ตัว ได้แก่ ง ญ ณ น ม ร ล ว ฬ ซึ่งอักษรต่ำ เดี่ยวสามารถผัน วรรณยุกต์ให้ครบ ๕ เสียงได้ โดยใช้ อ หรือ ห นำ ตัวอย่าง การผันวรรณยุกต์กับอักษรเดี่ยว
ขอบคุคุ คุ ณ คุ ณค่ค่ ค่ ะ ค่ ะ