นิทานเรื่อง ทำไงดี น้องนุ่นไม่อยากปวดท้อง

ทําไงดี?

นอ้ งนนุ่ ไมอ่ ยากปวดท้อง



จดั ทาํ โดย

นายฐติ ณิ ัฏฐ์ พึงเฮง 169
นางสาวพรมิ พรรุง่ โรจน์ 253

นิ สิตชนั ปที 2 คณะศึกษาศาสตร์
วชิ าเอกจติ วทิ ยาและการแนะแนว

การจดั การเรยี นรูภ้ าษาไทย



เชา้ ทสี ดใส คุณแมต่ นื ขนึ ทาํ อาหารให้น่ นุ กนิ กอ่ นไป
โรงเรยี น บนโตะ๊ อาหารมฟี กทองผดั ไข่ ตม้ จดื ตําลงึ หมสู ับ
ส้ม และยงั มนี มจดื ดว้ ย

“ น่ นุ รบี แตง่ ตวั แลว้ มากนิ ขา้ วไดแ้ ลว้ จะ้ เดยี วไปโรงเรยี น
สายนะ” แมบ่ อก

เมอื ไดย้ นิ แมเ่ รยี กน่ นุ จงึ รบี แตง่ ตวั แลว้ รบี มาทโี ตะ๊ อาหาร
“ โอโ้ ฮ วนั นี มแี ตอ่ าหารทนี ่ นุ ชอบทงั นั นเลย ตอ้ งอรอ่ ยมาก
แน่ ๆ เลยคะ่ ” น่ นุ พดู พรอ้ มนั งประจําทตี วั เอง

พ่อเห็นจงึ ยมิ แลว้ บอกวา่ “ กนิ เยอะ ๆ เลยนะลกู อาหารที
แมต่ งั ใจทาํ ให้กนิ ไมใ่ ชแ่ คอ่ รอ่ ย แตย่ งั มปี ระโยชน์ และยงั
ปลอดภยั จากสารพิษตา่ ง ๆ ดว้ ย ”

“คะ่ พ่อ” น่ นุ ตอบกลบั แลว้ เรมิ กนิ อาหารทอี ยบู่ นโตะ๊
จนอมิ



หลงั จากกนิ อาหารเสรจ็ พ่อกไ็ ปส่ง
น่ นุ ทโี รงเรยี น กอ่ นลงจากรถ พ่อได้
ให้เงนิ น่ นุ ไวซ้ อื ขนมกนิ ตอนพัก 20
บาท น่ นุ ขอบคุณพ่อแลว้ ลงจากรถ



กอ่ นทจี ะเดนิ เขา้ โรงเรยี น น่ นุ เห็นรถขายขนมหน้ าโรงเรยี น
มขี นมสีสันหลากหลายให้เลอื กซอื มที งั ลกู อม ขนมสายไหม
สีชมพู นาอดั ลม ขนมลกู ชบุ หลากหลายแบบ และวนุ้ สีสวย
มากมาย น่ นุ เห็นแลว้ กอ็ ยากซอื มากนิ จงึ แอบครูทยี นื อยหู่ น้ า
โรงเรยี น ซอื ขนม ลกู อม และนาอดั ลมจนเงนิ ทพี ่อให้หมด



เมอื เขา้ ไปในโรงเรยี นแลว้ น่ นุ กอ็ ดใจไมไ่ หว จงึ หยบิ ขนม

ลกู อมสีสันสดใส รวมถงึ นาอดั ลมออกมากนิ เพือน ๆ ทเี ห็นกม็ า

ขอน่ นุ กนิ บา้ ง แตน่ ่ นุ ไมแ่ บง่ ให้เพราะกลวั วา่ จะไมพ่ อกนิ

เนื องจากซอื มานิ ดเดยี ว น่ นุ เลยหันไปบอกเพือนวา่

“ เดยี วฉันจะเกบ็ ขนมไวก้ นิ ตอนพักอกี พรุง่ นี พวกเธอคอ่ ยแวะ
ซอื ทหี น้ าโรงเรยี นตอนเชา้ สิ ”



เมอื น่ นุ พดู จบกไ็ ดเ้ วลาเขา้ ห้องเรยี นพอดี ทกุ คนจงึ
เขา้ ไปนั งทโี ตะ๊ ของตวั เองอยา่ งเรยี บรอ้ ย กอ่ นทจี ะเรมิ
เรยี น ครูมขี า่ วดมี าบอกเดก็ ๆ ทกุ คน “วนั นี ในตอน
บา่ ยโมงเปนตน้ ไป โรงเรยี นจดั ให้มกี ารทาํ กจิ กรรม
และเลยี งขนมเดก็ นั กเรยี นทกุ คนนะจะ๊ คุณครูตกิ สัง
เคก้ และไอศกรมี แสนอรอ่ ยเยน็ ชนื ใจมาแจกดว้ ย”

“ไชโย ๆ” น่ นุ ะและเพือน ๆ ส่งเสียงรอ้ งดใี จ



เมอื ครูเรมิ สอนไปไดส้ ักพัก น่ นุ มอี าการตวั เยน็ หน้ าซดี
และปวดทอ้ งมาก ครูเห็นจงึ พาไปห้องพยาบาลและถามถงึ
อาการเพือหาสาเหตุ

“ วนั นี น่ นุ กนิ อะไรมาบา้ งจะ๊ ” คุณครูถาม

น่ นุ บอกอาหารทกี นิ เมอื เชา้ ทบี า้ น แตไ่ มไ่ ดบ้ อกวา่ กนิ ขนมที
ซอื มาจากรถหน้ าโรงเรยี นดว้ ย

“ อาหารทแี มท่ าํ ให้น่ นุ กนิ กด็ ไู มเ่ ปนอนั ตราย แถมยงั มี
ประโยชน์ อกี ดว้ ย แลว้ ทาํ ไมน่ นุ ถงึ ปวดทอ้ งไดล้ ะ่ ลองนึ ก
ดดู ี ๆ สิจะ๊ วา่ ไดก้ นิ อะไรอกี หรอื เปลา่ ”



ขณะนั นหงสิและเอวาเดนิ เขา้ มาในห้องพยาบาลเพือดู
อาการน่ นุ ดว้ ยความเปนห่วง ทงั สองไดย้ นิ คําถามทคี รูถาม
น่ นุ จงึ บอกกบั ครูวา่ “ เมอื เชา้ หนเู ห็นน่ นุ กนิ ขนม ลกู อม
สีสันสดใสรวมถงึ นาอดั ลม น่ นุ บอกวา่ ซอื มาจากรถทจี อด
ขายหน้ าโรงเรยี นคะ่ ”
“น่ นุ ยงั มขี นมเหลอื อยหู่ รอื เปลา่ จะ๊ ขอครูดหู น่ อยสิจะ๊ ”
“มคี ะ่ อยใู่ นกระเปานั กเรยี นคะ่ ครูตกิ ”
“ถา้ อยา่ งนั น…หงส์ชว่ ยวงิ ไปเอามาให้ครูหน่ อยนะจะ๊ ”
“คะ่ ” หงส์ตอบครูกร็ บี วงิ กลบั ไปเอากระเปาน่ นุ ที
ห้องเรยี นทนั ที



“ออ้ … ขนมแบบนี นี เอง” เมอื วานกม็ นี ั กเรยี นห้องอนื
ซอื มากนิ และเกดิ อาการคลา้ ย ๆ แบบนี เหมอื นกนั
คราวหน้ าน่ นุ อยา่ ซอื มากนิ อกี นะคะ เพราะขนมพวกนี
ใช้สีผสมอาหารทไี มป่ ลอดภยั มาผสมให้เรากนิ ทาํ ให้
เปนอนั ตรายตอ่ รา่ งกายได้ อยา่ งทนี ่ นุ นอนปวดทอ้ งอยู่
นี ไงจะ๊



เรอื งความสะอาดกส็ ําคัญมาก อาหารหรอื ขนมทซี ือควร
มฝี าปดเรยี บรอ้ ย ไมม่ แี มลงตอม ภาชนะทใี ส่ตอ้ งสะอาด
ไมม่ คี ราบดาํ ฝนุ สิงสกปรก หรอื รูปรา่ งบบุ และตอ้ งดวู นั
หมดอายดุ ว้ ย ตอ่ ไปนี กอ่ นทนี ่ นุ จะซอื อะไรมากนิ ตอ้ งสังเกต
ให้ดอี ยา่ งทคี รูบอกนะจะ๊ ดนี ะน่ นุ ไมไ่ ดก้ นิ เยอะมาก แตถ่ งึ
อยา่ งนั นน่ นุ กค็ วรทจี ะไปโรงพยาบาลเพือให้หมอตรวจให้
ละเอยี ดดว้ ย



“น่ นุ จะไมซ่ อื ขนมพวกนั นมากนิ อกี แลว้ คะ่ ไมอ่ ยากปวด
ทอ้ งแบบวนั นี แลว้ คะ่ ” ครูมองน่ นุ อยา่ งเอน็ ดู “เดยี วครูจะ
โทรบอกแมใ่ ห้มารบั น่ นุ กลบั บา้ นนะจะ๊ ”

“ครูห้ามบอกแมเ่ รอื งขนมนะคะ น่ นุ กลวั แมท่ าํ โทษ” น่ นุ
ขอรอ้ งคุณครู

“ครูมนั ใจวา่ แมไ่ มท่ าํ โทษน่ นุ หรอกจะ้ ถา้ น่ นุ สัญญากบั
แมว่ า่ จะไมไ่ ปซอื ขนมแบบนั นกนิ อกี ”

“คะ่ คุณครู”

กรงิ ~~



หลงั จากทคี รูโทรบอกแม่ แมก่ ม็ ารบั น่ นุ ทโี รงเรยี นในตอน
กลางวนั เพือพาไปหาหมอ คุณหมอเตย้ ให้ยามากนิ พรอ้ มบอก
ให้น่ นุ นอนพักและกนิ อาหารทยี อ่ ยงา่ ย เพือให้กระเพาะไดพ้ ัก
ฟน รวมไปถึงการรบั ประทานอาหารให้ครบ 5 หมู่ และ
หลากหลาย ทงั 3 มอื โดยเฉพาะมอื เช้าเปนมอื ทสี ําคัญมาก
ทงั ยงั ตอ้ งรบั ประทานในปรมิ าณทเี หมาะสม ประกอบกบั การ
ออกกาํ ลงั การจะช่วยให้เรยี นรูไ้ ดด้ ยี งิ ขึนและทาํ ให้มสี ขุ ภาพ
รา่ งกายทแี ข็งแรง ปลอดภยั จากโรคตา่ ง ๆ อกี ดว้ ย

“ขอบคุณคะ่ คุณหมอ” น่ นุ เสียใจมากทอี ดทาํ กจิ กรรมและอด
กนิ ขนมแสนอรอ่ ยทคี รูตกิ จะนํ ามาแจกในตอนบา่ ย

“ตอ่ ไปนี จะกนิ แตข่ องทมี ปี ระโยชน์ จะตอ้ งดใู ห้ดวี า่ สิงที
กนิ นั นไมเ่ ปนอนั ตรายตอ่ รา่ งกาย”

น่ นุ บอกกบั ตวั เองกอ่ นทจี ะหลบั ไปดว้ ยความออ่ นเพลยี

เชา้ วนั ตอ่ มา แมท่ าํ อาหารทมี ปี ระโยชน์ ให้น่ นุ กนิ เหมอื น
เดมิ ไมว่ า่ จะเปน ขา้ วผดั ทะเล นาซปุ หัวไชเทา้ น่ นุ กนิ อยา่ ง
อรอ่ ยจนหมดเกลยี ง หลงั จากนั นแมก่ ม็ าส่งน่ นุ ที
โรงเรยี นแทนพ่อพรอ้ มทงั พาน่ นุ ไปเลอื กซอื อาหารทมี ี
ประโยชน์ เชน่ นม ผลไม้ เปนตน้ แลว้ จงึ พาเขา้ โรงเรยี น
น่ นุ จงึ สังเกตเห็นวา่ รถขายขนมหน้ าโรรงเรยี นไมม่ ขี นม
สีสันสดใสทไี มม่ ปี ระโยชน์ แลว้
“ดแี ลว้ ละ่ เดก็ คนอนื จะไดไ้ ม่
ตอ้ งปวดทอ้ งเหมอื นน่ นุ ” น่ นุ
คิดกอ่ นวงิ เขา้ ไปเลน่ กบั เพือน
อยา่ งรา่ เรงิ