ต้นหางนกยูงไทย

ชื่อท้องถิ่น : ขวางยอย (นครราชสีมา) จำ พอ, ซำ พอ (แม่ฮ่องสอน) ซมพอ, ส้มผ่อ (เหนือ) นกยูงไทย (กลาง) ชื่อสามัญ : Flower fence Peacock flower Pride of Barbados ชื่อวิทยาศาสตร์ : Caesalpinia pulcherrima (L.) Sw. ชื่อวงศ์ : FABACEAE 07 หางนกยูงไทย

ลักษณะทางพฤกษศาสตร์ ลำ ต้น : ไม้พุ่ม สูง 1.0-2.5 ม. ลำ ต้นและกิ่งก้านมีหนาม แตกกิ่งก้านสาขาจำ นวนมาก เรือนยอดโปร่ง ทรงพุ่มกลม กว้าง 2-3 เมตร เปลือกลำ ต้นสีน้ำ ตาลอ่อน

ใบ : ใบประกอบแบบขนนกสองชั้นปลายคู่ ออกสลับ มีใบย่อยรูปขอบขนาน หรือรูปไข่กลับ จำ นวน 6-12 คู่ ปลายใบมนหรือเว้า โคนใบเว้า ใบกว้าง 0.6-1.0 ซม. ยาว 1.0-2.5 ซม. ใบมีสีเขียวนวล

ดอก : ดอกช่อแบบกระจะ ออกเป็นช่อ ตามซอกใบใกล้ปลายกิ่ง ดอกมีหลายสีเหลือง แดง ส้ม ชมพู และบางชนิดเป็นสายพันธุ์ที่มี กลีบดอก 2 สีกลีบเลี้ยง 5 กลีบ กลีบดอก 5 กลีบ ขนาดไม่เท่ากัน เมื่อบานเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 4 ซม. มีเกสรเพศผู้10 อัน

ผล : ผลเป็นฝักแบน กว้าง 1.5-2 ซม. ยาว 10-12 ซม. ฝักเมื่อแก่แตกได้ มีเมล็ด 8-10 เมล็ด รูปแบนรี

ปริมาณกักเก็บคาร์บอน (กิโลกรัมคาร์บอน) 661.740 กิโลกรัมคาร์บอน