จดหมายจากกาซ่า (Letter from Gaza)

จดหมาย
จากกา า
(Letter
from Gaza)

ฆอซซาน กะนะฟา เ ยน
กณา ล แปล


ิด
ีขีน


่ซ

สฏอฟาเ อน ก,

นไ บจดหมายของนายแ ว จดหมาย นายบอก าไ กอ าง
เ นเ อใ นไ ไปอ บนาย ซาคราเมนโต น งไ บ าว

ก า น กตอบ บใ เ าเ ยนในคณะ ศวกรรมโยธา มหา ทยา ย
แ งแค ฟอ เ ยแ ว เ อน ก น องก าวขอบใจนาย ห บ

ก ๆ ง แ อาจ ใ นาย องประหลาดใจเ อ นบอก ง อไป
ใ นาย ...เ น ง นไ อ งขาห อ งเลใจแ แ อย ตรง น

าม นก บ ก มากก า ไ เคยมองเ นอะไรไ ดเจนขนาด มา
อน เ อน ก นไ เป ยนใจแ ว นจะไ ตามนายไป ง " นแดน
นเ ยวข ดม วย า และเ มไป วยใบห า า ก" อ าง
นายเ ยนไ ไ นจะอ และจะไ จากไปไหน

น ก ดห ง ตของเราสองคนไ ไ เ นไปในเ นทาง

เ ยว น สฏอฟา นเ อบจะไ นเ ยงนาย เ อน ง เราไ

ญญา นไ าจะ น า ปสรรคไป วย น ห อแ แ เราเคย

ตะโกน า "เราจะ อง รวย!" แ ไ อะไร นจะ ไ เ อน ก ใ

น งจด น น นอ ในสนาม นไคโร บ อของนาย และ

เห ยวมองไป งเค องยน ง งเ ยง าค ง ณ เวลา น ก ง

กอ างห นไปตามเวลา ามกลางเ ยงเค องยน งหนา น

นาย นอ ตรงห า น วยใบห ากลม ๆ สงบ ง

ใบห าของนายไ ไ เป ยนไปจาก เคยเ นใน น นายเ บโตใน
จ สชา ยะ ในกา า ยกเ น า รอย นเ ก อยเ ม นมา ใ
เราเ บโตมา วย น เ าใจ นและ น และเรา ญญา าจะ อ ไป

วย นจนวาระ ด าย แ ...

" ก 15 นา ก าเค อง นจะออก อ ามอง อง า วยใบห า
แบบ น นายจะเ นทางไป เวตใน ห า และจะสามารถเ บเ นไ

2

้ดิง็ก้นีปูคิด้ัน้น้ด้ฟ้ท่ยิบ่ืร่วีทีอีม
่ต้ทุสัก้ดู้ส่ต่วัส็กักัก้ขัก้ดิต่ช้ึข่ิพ้น็ล่ยีม่ว้ว่ซ์ฮีญัรุติต่ีทัว็ป่ีท่ีล้ด่ม้น
่ิน่ีท้น้ดัฉ้นู่ยืย้ันูหัด่ีท์ต่ืรีส่ทุม่ยุท่ิสุท้ัน่ัล้บีส่สัลำก่ีท์ต่ืรัยีลืมีบิบู่ยืยัฉ่ีทัวำจัยัฉ่ชัร่ืพ้ดำทัฉ่ีทีม่ม่ตำ่ร้ต่ว่ีทีธิว่ต้มืรัก้ดุอ่ฝัฟ่ว้วักัส้ด่ีท่ิสืตำ้ยีสิย้ดืกัฉุมักีด้สินำด้ด่มิวีช่ีทัวิผึสู้รัฉ
่ม่ีน่ีทู่ยัฉ่ม้วีข่ีท่ยัร่น่ีท้น้ด็ต่ทำ้น้ดุอีจีขัอิดัย่มัฉ้ล่ีล้ดัฉัร่ืพ่ก้ีนัช้ด็ห่ม่ีท่วีดึสู้รัลัฉ้ขัก้น่ต้มัลืรัก้ขีม่มัฉ่ีท่ิส็ปู้ร้ห้ีน่ต่ิสัฉ่ืม้ต้หำท่ต่ิสุทัรำส่ล้ตัฉัร่ืพ้ลีน์ริล่หัลิวิวีร้ข้หัรูถัฉ่วีอีด่ขัร้ดัยัฉ่ีทักู่ย้ดัฉ้ห่ืพ็ปำจ่ีท่ยุทำท้ด่ว่ีท้ลัร้ดัฉ
ัร่ืพุม

พอ จะยกระ บ ตของนายจากกา าแ ว ายไปแค ฟอ เ ยไ
เราเ ม น น วย นและเราจะ เ น น อไป"

ใน วงเวลา น น งมอง ม ปาก เค อนไหวของนาย นเ น
ดจาของนายแบบไ เ นวรรคไ ห ด แ ใน วง ก น ก า

นายเอง ไ ไ ความ ข บการเ นทางค ง น นายไ สามารถ
บอกเห ผล ๆ 3 อ ห บเ อง นเอง หด ใจ บเห การ
แ ความ ด ดเจน ด อ ไมเราไ งกา าแ วจากไป? ไม
เราไ ? อ างไร ตาม สถานการ ของนายเ มจะ น กระทรวง

กษา การแ ง เวตไ เ น ญญา บนาย แ าจะไ ไ เ น บ น
ตาม ใน วง นประสบภาวะ ดสนนาย ห บ นเ น นวนห ง
ใ นาย องการใ น ด า นเ นการ มเพราะนายไ องการ
ใ น ก อยใจ นาย งสภาพครอบค ว ม ๆ ดอน ๆ ของ น
าเ นเ อน น อย ดของ นในโรงเ ยน UNRWA นไ เ ยงพอ
จะเ อ นแ สะใ เ นห ายและ ก ๆ ของนางไ

" งนะ เ ยน ง น ก น... ก วโมง... กนา ! เค อง น งจะ
ออกแ ว ลา อน ไ แ วเจอ นให "

ม ปากเ น ๆ ของนายแตะ แ มของ น นายเ อนห าไป เค อง
น และหากนาย นมามอง น กค ง น อาจจะเ น ตาของนาย

ห งจาก นกระทรวง กษา การแ ง เวต ไ เ น ญญา บ น คง

ไ อง ด กรอบ า ตของ น เ นไปอ างไรในรายละเ ยด

เพราะ นเ ยนบอกนายอ เ นประ ตของ น น างเป า

เห อนหอยนางรม ว อย ตกอ ในความเ ยวดาย และ ง อ

นรนอ าง า ๆ บอนาคต น ดมนราวแสงเ มของ ต กาล น

จมป กอ บ จ ตรประ าเ อห ายและ องแ ง น บเวลา

ตของ น จะเฉไฉออกไป ก นเ าแ รอ นใ ง นเ อน

3


ืด้ิสึถ้หัว่ต้ฝัฉีทุทูดัฉิวีชักัข่ข้ต่น่ืบ่น่ีทำจัวิกักู่ยัลัฉิตัร่ิรืมัอัก้ช่ย้ิดู้ส่ตัลำกีดู่ย่ีท้นัตืม่ล่วูด่ัน่ีทัฉิวีชำจ็ปู่ยีขัฉีอ่ยินำดัฉิวีช่วีอำ้ซูพ้ต่มัฉักัส็ซ้ด็กูค่หิธึศ้ันัล
ำ้น็ห็กัฉ้ัรีอัฉัหิบ่ืรู่ส้นืบัฉ้ก่ีท็ยีฝิร
่มัก้ลิซ่ม่ก้ลัลำกิบ่ืรีทุท่ัชุทัวุทัฉึถีขัฟ
้ดูล่ม็ป่ีท้ภ่ีพ่มุจืจ่ีทีพ่ม้ันีรัฉิน้นัอืดิง่วู้รัฉุ่ล่ีทัรึถู้ร้นึสู้รัฉ้ห้ต่มืยู้ก็ปัม่วิคัฉ้ห้ต้ห่ึนำจิง่ืยิย็กัขัฉ่ีท่ช็กัฉัก็ซ้ด่ม่ว้มักัส็ซ้ดูค่หิธึศ้ึขีด่ิร์ณ็ก่ยำท่มำท้ล่ซ้ิท่มำทืคุส่ีทัช่ีทิค่ต้ีน์ณุตักู่ห็กัฉ้ีน่ืรัรำส้ขีดุต่ม้ัน้ัริดักุสีม้ด่ม็ก่วึสู้รัฉึล้ห่ตุยีม่ม้วีม่มูพีธิว็ป่ัน่ืล่ีทีฝิรัลำกัฉ้ัน่ช
่ตัมินำดัก้ดัม้ต่ิร้ดีน์ริล้ย้ล่ซิวีชัด่ีท

ใน วงกลาง ของ น ชาว วถ มใจกลางเ อง บหะ และโจม

กา า กา าของเรา วยระเ ดและ กเพ ง เห การ นอาจ ใ

จ ตรของ นเป ยนแ ไ อะไร นจะ องสนใจ ก อไปแ ว น

งจะ งกา าไ เ องห งแ วเ นทางไป งแค ฟอ เ ย ๆ น

จะอ เ อ วของ น งประสบความยาก บากมาเ นนาน น

เก ยดกา าและ คน ก งในเ อง กล การ เ อน น ง

ภาพ กวาดเ น เทาโดยคน วย แ นอน นจะ งเ น นวนห ง

มาใ แ สะใ เ นห ายและ ก ๆ ของนางเ อ นเ อ ต แ

น จะปลดแอก วเองออกจาก นธะ ด าย วย น

แค ฟอ เ ย นเ ยวข างไกลจากก นไอของความ ายแ งไ

เ ามา กอ ของ ตเ นเวลา 7 ความเ นอกเ นใจ ง ก น

น บหลาน ๆ แ ของพวกเขาและแ ของ นเองไ เคยเ ยงพอ จะ

ใ เ นเห ผลในการเผ ญเห การ าย ๆ อไป น องไ ด ง

วเองไปมากก า เ นอ น องเ น สระจาก น!

นาย ง งความ ก สฏอฟา เพราะนายเอง เคยประสบมา อน
แ ว นเ นความ ก น เ าอะไร ไ เรา อกา า ง ดขวาง
ความทะเยอทะยานในการ อ นรนของเรา? ไมเราไ ละ ง
ความ ายแ ดห ง ไปหาอนาคต สดใส งจะมอบความ ขสบาย
ก าใ บเรา? ไม? เราไ เคย จ ง ๆ

ตอน นก บไปกา าใน วง นห ดในเ อน นายนและเ บ าว
ของ าง ๆ ของ น น งเ ารอการเ นทาง นหวาน น เ นการ
เ ม น งเ ก ๆ ใ ต ความหมายอ าง ง นพบ ากา า

เ นกา า นเคย ก เ นเ อง ดเห อนภายใน านส มของ
หอยทาก ง กค น ดสาดไป งหาดทรายเห ยว ๆ กา า
หงอยเหงาเ อง ม งก า ตใจของคนห บ งตกอ ใน น าย เ ม
ไป วยถนนแคบ ๆ ง ทาง น ด ๆ โปน ๆ...กา าแ ง ! แ อะไร

อ ง ก นชายคนห งไ บครอบค วของเขา านของเขา
ความทรง าง ๆ นเ นเห อน บฤ ใบไ ผ งความสนใจ

4

ึด่ีทิล้มูดักืม็ปัม่ตำจ้บัรัก้ว่ึนัพูผ่ีท่ิสืค่ต้ีน่ห่ซูป่ืยีม่ึซ้ด็ต้รัฝู่ย่ึซัลิจ่ว่ิยึซ่ืซ่ซีนัยัซ่ืลูถ่ึซิน้บืมิปืม็ปัจู้รัฉ่ีท่ซ็ป็ก่ซ่วัฉ่ิย่ยีมูดิวีช้หำท่ีท็ล่ิส้ต่ิร็ป่ืชัอิด้ฝัลำกัฉัฉ่ต้ข็กุถิมืดุยัว่ช่ซัลัฉ่ีท
ิรู้ร่มำทัก้ห่วุส่ึซ่ีท้ีนัวิผ้พ่พ้ิท่มำท้ิดู้ส่ตัข่ึซ่ซ่ตีม่ีทู้ร่ม็ก่ง่ีงัพูผ็ปัม้ล่ก็กุมีด้ีนึสู้รึถ้ึซู้ร
ัมิอ็ป้ตัฉู่ย็ป่ีท่วัต้ัรุฉ่ม้ตัฉ่ต้ีน้ร์ณุติชุต็ป้ช่ีทีพ่มัฉ่ม่มักัฉัพูผ่ึซ็ห็หีป็ปิวีชูณุทู่ส้ข้ด่ึซ้พ่พ่ิล่หีจีขัอีน์ริล่ัน่ีท้ด้ีน้ทุสัพัต็กัฉ่ติวีชืจุจ่ืพูล้ม็ป่ีท้ภ่ีพ่ม้ห่ึนำจิง่สัฉ่น่ปีส็ปูถ่ีทึถัฉืตำ้ย้ีนิพิพ่ีทืม่ิสุท่ีน่ีทู้ผ่ซีลัฉ่ินำล่ึซัฉัต่ืพู่ยัฉ่ีทีน์ริลัยิด้ลัล้ืบ้ว่ซ้ิทัลำกัฉ้ล่ตีอ้ตัฉ่ีทีม่ม่ต่ีลัฉัวิก้หำท้ัน์ณุติลูลิบ้ด่ซ่ซีต์ฮัซืม่ลิย้ันีปีป่ช

ของแพะ เขาไ ห อเป า? นไ อาจ ง น อ นไปหาแ
านของเราในเ า น น เ อ นไป ง สะใ มาหา น อนวอน น
วย ตาใ นไปเ ยมนาเ ย กสาวของเธอ โรงพยาบาลกา า

ในตอนเ น นาย กนาเ ย กสาวแสนสวยอา 13 ของ ชาย น
ห อเป า?

เ น น น น อแอปเ ล 1 ปอน เ อไปเ ยมนาเ ย โรงพยาบาล
น า อง อะไรบางอ าง แ และ สะใ ง ด ง นอ บาง

อ าง ปากของพวกนางไ อาจเ อนเ ยออกมาไ บางอ าง
แปลก ๆ นไ อาจ ดลงไปไ น กนาเ ยจากใจจ ง เ นความ

กเ ยว บ น อเ ก ๆ ใน ยเ ยว บเธอ ง กเ ยง มา
อ างยากแ นและไ อย ก จน ใ ด น า ต ความ ข

นเ นประห ง งเ ยงเบนทาง งคม

เ ดอะไร น ณ วงเวลา งก าว? นเอง ไ นเ นเ าไปใน

อง ขาวอ างสงบ เ ก วย น ตใจ บอบบาง และ าเ กคน น

เ บ วยเ องจากความทา ณโหด ายและบาดแผล นเ บปวด ะ

จะ ง ความบอบบางมาก งก า นาเ ยนอนอ บนเ ยงคนไ ห ง

ของเธอ กรอง วยหมอนใบให ใ ผมของเธอสยายออกมา

เห อนขน ต หนา ๆ ความเ ยบปกค ม กในดวงตาก างของ

เธอ และ ตาของเธอจะ กใส บ บ ย ตา เสมอ ห าของเธอ

สงบ งแ เ มไป วยความ ก เป ยบเห อนใบห าของศาสดา

พยากร กทรมาน ไ ปาน นาเ ย งเ นเ กแ เห อนเธอจะ

เ นมากก าเ ก มากก า นและโตก าเ ก ใ เธอโตก า นมาก

นาเ ย!
นไ แ ใจ า นเ นคนเ ยกแบบ น ห อ าเ นใครบางคน อ
างห ง น แ นาเ ย นมามอง น น ก า น ใ นละลาย

เห อน อน ตาล ตกลงไปในแ วชา อน ๆ 

5


้ร้ก่ีทำ้น้กืมัฉ้หำทัม่วึสู้รัฉัฉัหีด่ตัฉัล้ขู่ย่ีท็ป่วืร้ันีร็ปัฉ่ว่น่มัฉ
ีด
้ัน่ว่ช็ด่ว้ัน่ว็ด่ว็ปืมูด่ต็ด็ปัยีด่ม็กูถู้ผ์ณ้นืมีรึสู้ร้ด็ต่ต่ินูด้นำดีส์นันักัขุสำ้น้วึลุลีงีม์วัสืม้หำท่ญ้ดูถัล้ขีตู่ยีด่ว่ิยีม่ิย็ก่ล็จัอ้รุร่ืน่ป็จ้ัน็ด้ถ่ีทิจีม้ัน่ป็ด่ยีส้ห้ขิดัฉู้ร่ม็กัฉ่ลัด่ช้ึขิก
ัส่ีบ่ิส่ีท่ึน็ป้ันุสีม่ีทิวีช่วักิค้หำทันีดู้ส่ค่ม้ค่ยูด้ีลูถ่ึซักีดัว็ด่ตีมัฉ่ีทักีดึสู้ร็ปิรีดัรัฉ้ดัช้ีช่มัฉ่ีท่ย้ด่อ้ือ่ม่ีท่ยู่ยัฉับิปัลำก้ภ่ีพ่ม่ีท่ยีม้ต่วู้รัฉ่ีทีด่ีย่ืพ์ด้ิป้ืซัฉ้ันัว็ย
่ลืรัฉ่ีพีปุยูลีดัจู้ร็ย่ซ่ีทูลีด่ียัฉ้หำ้น้ดัฉ้อัฉ็ก้ภ่ีพึถัฉ่ืม้ันัว้ช้บ่ีท่มัฉืค็กู้รัฉ่ีท่ิสู้ร่มัฉ่ลืร้วูภ

พ อม ๆ บรอย มเ ก อยของเธอ น นไ นเ ยงของเธอ
"อาคะ! อาก บมาจาก เวตแ วเหรอคะ?"

เ ยงของเธอแตกพ าอ ใน คอ เธอ ก น งโดยใ อ งสอง าง
วยพ งแ ว นคอของเธอมา น น บห งของเธอแ ว งลง

ใก ๆ

"นาเ ย! น อของข ญมาใ เธอจาก เวต ของข ญหลาย ๆ
อ างเลย นจะมอบใ เธอเ อเธอสามารถ กออกจากเ ยงไ และ
หายส ท แ ว เธอจะ องมา าน นแ ว นจะมอบ นใ บเธอ

น อกางเกงขายาว แดง เธอเ ยนบอกใ อมา วย ใ น อ น
มา"

นเ นการโกหก งเ ดจากสถานการ งเค ยดในเวลา น แ
พ น น ด ง งก าวออกไป น กเห อน บ า น ง ด
ความจ งเ นค งแรก   นาเ ย นเ มเห อนคน กไฟ อต เธอ ม
ห าลงสงบเ ยบ แ ว น ก งหยด ตา ตกลงบนห ง อของ

น

"ก าวอะไร กอ าง นาเ ย! เธอไ องการกางเกงขายาว แดง น
หรอกเหรอ?" นาเ ย นมามอง นและเห อนเธอ งจะ ดอะไร
แ แ วเธอ ห ดลง เธอ ด นของเธอ แ ว น ไ นเ ยงของเธอ

กค ง เ ยง มาจากระยะไกล

"อาคะ!

เธอ นแขนของเธอ เ ก า ม ขาวออก วย วแ ว ไป ขา างห ง
งขาด งแ นขา

6


้ต่ต้ัต่ึซ่ึน้ข่ีท้ีช้ล้ิน้ดีส่ห้ผิล่ืย

่ีทีส้ัรีอีสิย้ด็กัฉ้ลัฟักุย็ก้ล่ตูพัลำกืมัฉัหีด่ันีส้ต่มีดิส่ยัส่ล
ัฉืมัล่ีทำ้นึถึสู้ร็กัฉ้ลีง้น้ก๊ชูถืม้ิท่ัสีด้ัร็ปิรูพัลำกัฉ่วักืมึสู้รัฉ่ลัด่ิสูพัฉ่ีทัล่ต้ันีรึต์ณิก่ึซ็ป่ัน
ัม้ืซัฉ่ช้ด้ืซ้หีข่ีทีส้ืซัฉัก้หัมัฉ้ลัฉ้บ่ีท้ต้ลีดิน้ดีตุล่ืม้หัฉ่ยัวีมูค้หัว้ืซัฉีด
้ล่ัน้ลัลูลัฉัฉ่ีท่ืย้ลุย่ช้ข้ัทืม้ช่ัน้ึขุลำลู่ย่รีส
้ลูคัลีสิย้ดัฉ้ัน้น็ล้ิยัก้ร

เ อน ก... นไ เคย มขาของนาเ ย ขาดจาก นขา ไ ! นจะไ
น มความเศ าโศรก อนอ ในใบห าของเธอเ น นขาด น

ออกจากโรงพยาบาลในกา า น น อของ น บแอปเ ล น อ
มาใ นาเ ยไ แ น แสงแดด เ ด าแ ม ถนนใ กลายเ น เ อด
กา ากลายเ น งให เราไ กไปแ ว สฏอฟา! นาย บ นไ
เคยเ น งแบบ มา อนแ อน น วางเ ยง นเ นเสาในตอน

น ๆ ของจ สชา ยะ เราเคยอ น ความหมาย นวางอ ตรง
นโดยปราศจากเห ผล นอกจากเ ออ บายการ อ ของ น กา า
เราเคยอ บ คน ๆ วม นมาเ ด ห งความ ายแ ตอน
เ น งให น กเห อน น งเ ม น น นไ า ไม น ง
ด า นเ นการเ ม น น นตนาการ าถนนให นเ นก บ
าน นเ น ดเ ม นของถนน ทอดยาว ยาวเ ยดไป ซะ ด ก
อ างในกา า กปกค มไป วยความเศ า งหา ด น ดของการ
ห ง ตาไ ไ นเ นความ า าย และ งไปก า น น งเ น
เห อนการเ ยก อง ห บขา ขาดไป

นเ นออกไป งถนนของกา า ถนน เ มไป วย วย งบด ง
แสงแดด พวกเขาบอก น านาเ ย ญเ ยขาของเธอตอน เธอใ

างกายของ วเอง ง องชาย องสาวจากระเ ดและเปลวไฟ ง
ตกลงมาอ างรวดเ ว านของเธอ นาเ ยสามารถ กษาขาของเธอ
ไ ไ เธอสามารถ งห ไ แ เธอไ

ไม?

ไ เ อน ก นจะไ ไปซาคราเมนโต และ น ไ เ ยใจ ไ นจะ
ไ ละ ง ง เราเ ม นไ วย นตอนเ ก ความ ก บสน นาย
ตอนเ นทางออกจากกา าไป ความ กเ ก ๆ จะเ บโตเ น ง
ให โตใน ตใจ วน กของนาย นจะขยาย ว นาย องหา นใ
เจอเ อ นหา วเอง ามกลางซากป ก ก งแ งความ ายแ

7


้พ่พ่หัพัหัร่ท่ีน่ีทัต้ค่ืพ้หัม้ตัตัมึล่สิจ่ญ่ิส็ปิต่ีท็ลึสู้ร่ซิดีม่ีทัสึสู้ร็ดัก้ด้ว้ต่ิร่ีท่ิส้ิท่มัฉ่มีส่ม็กัฉ่มัฉัร่ืพ่ม
ำท
ำท่ม่ต้ดีน่ิว้ด้วัรีด้บ่ีท็ร่ย่ึซิบ้น้นับัต่ร้ช่ีทีสูสีด่วัฉับ่ิส้ด้ด็ต่ีท่ซัยิดัฉ
่ีทัรำส้รีรืม็ปัยัม้ัน่ว่ิย้ท้ท็ปัม้ด่มำ้น่ัลุส้ิสุจ่ึซ้ร้ดุลูถ่ซ่ยุทัฟู่สีย่ีท้ต่ิรุจ็ป้ัน้บัลิดัฉ่ีท่ญ่วิจัฉ้ต่ิร็ปัม่วิคึถัฉำท่วู้ร่มัฉ้ึข้ต่ิรัลำกัมืมึสู้รัฉ่ม่ิส็ป้ีน้พ่พัลีป็จัก่รีดู้ผักู่ย่ีท่ซัมู่ยีมิธ่ืพุต้ันู่ยัมีม้ันู่ย่ีท์ฮีญัรุต้ต็ปักีร่ีทิห้ก่น่ก้ีน่ิส็ห่มัฉักุม้ลัจู้ร่ม่ีท่ม่ิส็ป่ซืลีส็ป้หีส้ต้จิจ่ีท่น้วีด้ห้ืซัฉ่ีท้ิปัจัฉืม้ันัว่ซัฉัอ็ป้นู่ย่ซ่ีท้รืลัวีม่มัฉ่ม้ต่ีทีดืล่มัฉัร่ืพ

นจะไ ก บไปหานายแ นาย องก บมาหาพวกเรา! ก บมาเ ยน
จากขาของนาเ ย ขา กระเ ดขาดจาก นขา เ อหาความหมาย
ของ ต และ นหา าการ วตนอ น ญเ ยงใด
ก บมาเ อน ก! พวกเรา งรอนายอ

8



ู่ยัลำกัร่ืพัล
ีพัคำส้ันู่ยัตีม่ว้คิวีช่ืพ้ติบูถ่ีทีดู้รีรัลัล้ต่ตัล่มัฉ

เ ยว บ เ ยน

ฆอซซาน กะนะฟา (Ghassan Kanafani) เ น กวารสารและ กเ ยน
ชาวปาเลสไต เ ด เ อง ครา ปาเลสไต ครอบค วของเขา องอพยพ
ไป งประเทศอาห บเ อน านห งการสถาปนา ฐ สราเอลใน
ค.ศ.1948 ฆอซซานเ นกระบอกเ ยง ญของปาเลสไต รถของเขา

กกลอบวางระเ ดใน ค.ศ. 1972 ใ เขาเ ย ตพ อม บหลาน
สาวขณะ อา ไ 36 ฆอซซานไ งผลงานไ หลายเ อง วนให จะ
เ นเ อง นและ ยาย สะ อนความเ นอ และเ นไปของชาวปาเลสไต
นอกเห อจาก Letter from Gaza เ อง แ ว ผลงานเ อง น วนห ง
เ น กอ างแพ หลาย อ
:: Men in The Sun ( ชายใ ดวงอา ต ) สะ อนเ องราวการหลบห
ออกจาก าย ยของชาวปาเสไต 3 คน องมาเผ ญชะชากรรม วม

นบนรถ กลอบขนคน ามชายแดน
:: Return to Haifa (ก บไป งไฮฟา) เ องราวของ 2 สา ภรรยาชาว
ปาเลสไต องอพยพออกจากปาเลสไต ใน 1948 โดยไ พ ดหลง

บ กชาย ย 5 เ อน บ อมาสองสา ภรรยาเ นทางก บมไป ง
ไฮฟา กค งเ อตามหา ก แ พบ า กชายของเขาไ กห งห ายชาว

ว บไป ปการะแ ว

9


้ลุอัริย้มิญูถ้ดูล่ว่ตูล่ืพ้ัรีอัยัลิดีม่ตีปิส่ียืดัวูลักัล้ดีป์น้ต่ีท์นีม่ืรัยัล
้ขัล่ีทัก่ริช้ต่ีท์นัภ้ีล่คีน่ืร้ท์ยิท้ตู้ผ
ืค็ก่ร่ยัจู้ร่ีท็ป่ีท่ึน่ส้ัส่ืร้ล้ีน่ืรืน์น็ปู่ย็ป้ท่ีทิน้ัส่ืร็ป่ญ่ส่ืร้ว้ิท้ดีป้ดุยีมัก้ริวีชีส้หำทีปิบูถ์นัคำสีส็ปีปิอัรัล้บ่ืพัรัย้ตัร์นัอืม่ีทิก์นีขันัน็ปีน
ีขู้ผัก่ีก

ฆอซซาน กะนะฟา

ฆอซซาน กะนะฟา บ หลานสาว

10

นักีนี