เคลิ้ลิ้ ลิ้ลิ้ลิ้ มลิ้ มฝัฝัฝั น ฝั น Dream
คำคำ คำคำ นำนำ นำนำ หนังสืออิเล็กทรอนิกส์เล่มนี้เป็นส่วนหนึ่งของรายวิชาภาษาไทยชั้น มัธยมศึกษาปีที่ ๖ โรงเรียนมอ.วิทยานุสรณ์ โดยมีจุดประสงค์เพื่อนำ ความรู้ ที่ได้จากการศึกษาในรายวิชาภาษาไทย ของเรื่องขุนช้างขุนแผน และอิเหนา มาจัดทำ เป็นหนังสือนิทานเรื่องสั้นเพื่อเป็นสื่อการเรียนรู้ เรื่องราวในหนังสือเล่มล่นี้เป็นเหตุการณ์สมมติที่ผู้จัด จั ทำ ได้แต่งขึ้น ขึ้ มา ไม่มี ความเกี่ยวข้องกับ กั บุคคล สถานที่ หรือเหตุการณ์จริงทั้งสิ้น โปรดอ่าอ่นเพื่อ ความบันเทิงเท่านั้น คณะผู้จัด จั ทำ ขอขอบคุณ อาจารย์ผู้สอน และผู้ให้ความรู้ โดยคณะผู้จัด จั ทำ หวังเป็นอย่างยิ่งว่าว่หนังสืออิเล็กทรอนิกส์เล่มล่นี้จะให้ความรู้ความบันเทิง และเป็น ประโยชน์แก่ผู้ก่ ผู้อ่าอ่นทุก ๆ ท่าน คณะผู้จัด จั ทำ
มาจะกล่าล่วบทไป ยามเพลาฝนพร่ำ น้ำ รินไหล เยาวมาลย์ครุ่มรุ่คิดอยู่ในใจ ว่าว่ ไฉนตัวเราหมดหนทางไป อนิจจาใจเรารักงานศิลป์ แต่หมดสิ้นความหวังหนทางใจ เหมือนถูกปิดความฝันอันยิ่งใหญ่ จนเหมือนใจของตัวเธอถูกขวางทิ้ง บัดนั้น หญิงสาวนั่งทำ งานที่ยังค้าง พร้อมกับ กั ตั้งคำ ถามในใจนาง ว่าว่เส้นทางอันใกล้เป็นอย่างไร ได้แต่คิดวกวนจนปวดใจ โดยไม่อาจหยุดคิดในทันใด แต่ตัวเธอก็มิอาจหยุดทำ ได้ เธอนั่งทำ ไม่นานก็เริ่มเพลีย
เมื่อนั้น เธอโน้มตัวลงบนเตียงพร้อมความหวัง พร้อมจะนอนหลับใหลเข้าภวังค์ เปรียบเหมือนดั่งคนหมดสิ้นไร้ชีวาย คิดไปมาแต่หนทางกลับเคว้งคว้าง แสนอ้างว้างแสนยากเย็นแสนเดียวดาย กลางสายฝนที่มีอย่างพร่ำ พราย ทุกข์เจียนตายคร่ำ ครวญจนร่ำ ร้อง มาจะกล่าล่วบทไป มีเด็กสาวครุ่นรุ่คิดยากหลับฝัน กลับปรากฏชายหนุ่มขึ้น ขึ้ มาพลัน โดยไม่ทันที่จะได้ตั้งตัว เธอตกใจกรี๊ดขึ้น ขึ้ ตัวสั่นถาม เขาเป็นใครมายามมืดสลัว ทำ เช่นนี้หวาดหวั่นมันน่ากลัว สั่นระรัวร่ำ ร้องตัวสั่นเทา
ชายหนุ่มตอบเด็กน้อยอย่าเพิ่งหนี เรามาดีไม่ทำ ร้ายใครเขา ยิ้มทักทายเป็นมิตรเชื่อมสองเรา มาช่วยเจ้าค้นหาคำ ตอบตน แม้เด็กน้อยงุนงงมากไฉน เขาเพียงได้ดีดนิ้วมาหนึ่งหน แล้วทั้งสองเริ่มเดินทางบัดดล หายวับจนหมดสิ้นไม่เหลือใคร บัดนั้น โผล่มล่าที่ห้องเรียนแสนกว้างขวาง มีโต๊ะอยู่พร้อมกับ กัสมุดวาง อยู่คู่กัน กัไม่ห่าห่งราวจัด จั มา มันคือสิ่งที่เธอนั้นชื่นชอบ มองไปรอบที่นี้น่าโหยหา ความรู้สึกที่มีทุกเวลา แม้เวลาผันผ่านไม่หายไป เมื่อนั้น เขาถามพลันว่าว่เธอชอบมากไหม เปิดสมุดฟึ่บฟั่บช่างโดนใจ ดั่งมันเรียกเธอให้มาวาดที เธอมองแล้วอบอุ่นอุ่ ซ่านเหลือหลาย มันคือสิ่งให้ความสุขี ใช่แล้วล่ะล่คำ ตอบนั้นก็มี สิ่งเดียวที่เธอรักไม่ร้างลา
บัดนั้น เขาเสกให้ทั้งสองมาบ้านสวย แต่คนอยู่ใช่ว่าว่จะรื่นรวย กลับมากด้วยความทุกข์ตลอดมา ถูกกดดันเรื่องเรียนจากพ่อแม่ ไม่มีแม้ใส่ใจหรือห่วห่งหา เธอทนทุกข์มานานไม่พูดจา หวังเพียงว่าว่ สักวันท่านเข้าใจ เมื่อนั้น ชายหนุ่มหันมาบอกอย่าสับสน นั่งพักก่อก่นครุ่นรุ่คิดเรื่องของตน ปรารถนาเป็นคนแบบเช่นไร ครอบครัวนั้นรู้จัก จั เธอแท้หรือ เขาถึง ถึ มายึดถือห้ามแก้ไข เราเป็นคนนึกคิดมีหัวใจ ยากจะให้คนอื่นมาสั่งกัน กั สิ่งที่เธอหลงรักเฝ้าฝันไฝ่ นั่นคือได้วาดเขียนลงสี สั น จิตจิรกรชั้นเอกเป็นสักวัน ความสุขนั้นไม่เกินกิเพียงเอื้อมมือ คิดดังนั้นสบตากับ กัชายหนุ่ม เคยถูกรุมบังคับมากนั้นหรือ ตอนนี้ได้ไตร่ตร่รองมาหารือ ตามใจตนนั้นคือสิ่งต้องการ
บัดนั้น ร่าร่งทั้งสองแปรผันมาสนาม ลมพัดดังหวิวหวิวลอยมายาม ผมปลิวตามทิศทางที่นกบิน อิสระดั่งนก ณ บนฟ้า เคยคิดว่าว่ตนเองดั่งทรัพย์สิน ให้ผู้ใหญ่สั่ญ่ สั่ งการให้ได้ยิน ปลดแอกสิ้นสุขใจยิ้มออกมา เมื่อนั้น ชายหนุ่มพลันส่งยิ้มอันแสนหวาน กล่าล่วมาว่าว่ยามใดที่พบพาน เรื่องจากงานครอบครัวจงพักใจ ที่แห่งห่นี้คือที่ปล่อล่ยความทุกข์ จงมีสุขสำ ราญกว่าว่แห่งห่ ไหน ที่ของเราที่เดิมอยู่ข้างใน คอยเคียงใกล้เช่นนี้ตลอดมา
เมื่อนั้น ภาพหัวเตียงเฉลยปริศนา เขาคือเพื่อนวัยเด็กเห็นหน้าตา เคยพูดจาเมื่อก่อก่นก็ถูกคอ รู้สึกดีเนื้อเต้นใจไหวสั่น ราวกับ กั มันจะออกจากอกหนอ เหมือนเรื่องที่คาใจเคยคอยรอ ได้คำ ตอบเพียงพอตัดสินใจ มีความกล้าเพิ่มพูนปานภูเขา เพื่อนของเรามาช่วยคิดแก้ไข จะตอบแทนสหายทำ เช่นไร คิดดังนั้นจึง จึได้บอกแม่ตน ลูกกำ หนดเส้นทางของชีวิต ขอลิขิตขิทุกสิ่งไม่สับสน ทั้งแน่วแน่ตั้งใจในบัดดล จะมีผลอย่างไรก็ยินดี บัดนั้น เสียงเรียกหันก๊อกก๊อกปลุกจากฝัน สาวน้อยตื่นสะดุ้งมากลางคัน ถวิลหาคนนั้นที่พบเจอ เหมือนกับ กั ว่าว่เรื่องจริงใช่เรื่องหลอก เขามาบอกจะอยู่ด้วยเสมอ ช่างอบอุ่นอุ่ ในใจยากพบเจอ พร่ำ ละเมอบุรุษนี้ใครกัน กั The End ....
ข้ข้ ข้ อ ข้ อคิคิ คิ ดคิ ดจากเรื่รื่ รื่รื่รื่ อรื่ อง ข้อคิดที่ได้จากเรื่องนี้ คือการที่เราเลือกเส้นทางด้วยตัว เอง เส้นทางที่เราชอบเเละเป็นตัวเราโดยไม่ต้องฟังหรือต้องทำ ตามแบบที่ใครสั่งให้เราทำ และไม่ควรบังคับใครให้ทำ ตามสิ่ง ที่พวกเขาไม่อยากทำ จงเลือกทางของตัวเองเพื่อความสุขของ ตัวเอง ขอให้ผู้อ่านมีความมั่นใจกับทางที่ท่านเลือกและขอให้มีประสบ ความสำ เร็จกับทางของท่าน
คณะผู้ผู้ผู้จัผู้จัด จั ด จั ทำทำ ทำทำ นายเทพทัต ไกรนุกูล ม.6/8 เลขที่10 นายนวพล วิประกษิต ม.6/8 เลขที่11 นายพงศกร ศิลปทองคำ ม.6/8 เลขที่13 นายพรเทพ วิวัฒน์วงศ์วนา ม.6/8 เลขที่14