ครูที่ รู ชื่ ที่ อ ชื่ เมธี เรื่อ รื่ งราวของ . . . จัดจัทำ โดย นายวิชิวิตชิพล มาชม รหัสหั 66130290081 นางสาวปาริชริาต ทรัพรัย์แย์พ รหัสหั 66130290082
ณ โรงเรียนโคกน้ำ ใส
มีครูคนหนึ่งชื่อว่าครูเมธี เป็นครูประจำ ชั้น ป.6 ครูเมธีเป็นครูที่มีจรรยาบรรณสูงและ รักในวิชาชีพครูมาก เด็กนักเรียนที่ได้เรียนกับครูเมธีจะ เรียนอย่างสนุกสนานและมีความสุข ในห้องมีนักเรียนชื่อว่า ด.ช.น้อย เป็นเด็กที่มีพรสวรรค์ด้านการเรียน แต่ฐานะทางบ้านยากจน 1 เดือนผ่านไปหลังจากเปิดเทอม.... ครูเมธีเริ่มสังเกตุเห็น ด.ช.น้อยมักจะมา โรงเรียนสายเป็นประจำ และไม่ค่อยส่ง การบ้าน
ครูเมธีจึงเรียก ด.ช.น้อยมาตักเตือนเรื่องมาสายและไม่ส่งการบ้าน ด.ช.น้อยก็ได้แต่ก้มหน้า ยอมรับผิด ผ่านไปอีกหลายสัปดาห์... การเรียนการสอนก็ดำ เนินไปตามปกติ... ครูเมธีก็ยังคงเห็นด.ช.น้อยมา โรงเรียนสายอยู่เหมือนเดิม จึงเรียกด.ช.น้อยมาตำ หนิ “น้อยนี่เธอไม่ฟังที่ครูบอกให้มาโรงเรียนให้ทันก่อนเข้าแถวเลยใช่มั้ย”
“ ผมขอโทษครับครู” “ ถ้าเธอมาสายอีกครั้งครูจะเรียก ผู้ปกครองเธอมาพบแล้วก็งาน ค้างอย่าลืมทำ ส่งครูด้วยล่ะ ” “ได้ครับ..ผมจะพยายาม ” แต่จนแล้วจนเล่า ด.ช.น้อย ก็ยังคงมาสายและไม่ส่งงาน ครูเมธีจึงเรียกด.ช.น้อยมาพบ และพูดคุยอีกครั้ง “ ด.ช.น้อยพรุ่งนี้เธอบอกให้ ผู้ปกครองเธอมาพบครูด้วย ”
ด.ช.น้อยได้ยินดังนั้นก็ก้มหน้าแล้ว เริ่มร้องไห้ออกมา ครูเมธีเห็นดังนั้นจึงเริ่มคิดว่าแค่ เรียกผู้ปกครองมาพบทำ ไมต้อง ร้องให้หนักขนาดนี้ ครูเมธีจึงตั้งสติแล้วเริ่มพูดคุย เพื่อหาสาเหตุที่แท้จริง “ ด.ช.น้อย ช่วงนี้ครูเห็นว่าลูก มาสายบ่อยๆ มีปัญหาอะไร หรือเปล่าลูก ” ด.ช.น้อยเงียบไปชั่วขณะก่อนจะ ตอบครูเมธีว่า “ครูครับผมต้องช่วยที่บ้าน ทำ งานบ้านและเก็บขวดขาย ทำ ให้ไม่มีเวลาทำ การบ้านแล้วก็ มาสายครับ”
“โอเค งั้นเดี๋ยวเย็นนี้เราไปบ้านเธอกัน ครูจะไปเยี่ยมบ้านเธอหน่อย” “ได้ครับคุณครู” เมื่อถึงบ้านด.ช.น้อย ครูเมธีก็ได้เห็นสภาพความเป็นอยู่ ว่าด.ช.น้อยอาศัยอยู่กับ คุณตาซึ่งแก่มากช่วยเหลือตัวเองไม่ค่อยได้ ซึ่งทุกเช้าด.ช.น้อยจะต้องตื่นแต่เช้า เพื่อทำ อาหารและดูแลคุณตาก่อนมาโรงเรียน
ครูเมธีจึงคิดหาวิธีที่จะช่วยเหลือ ด.ช.น้อย “ น้อย ตอนพักกลางวันเธอแยกขวด น้ำ ที่โรงอาหารแล้วนำ ไปขายสิ จะได้ ไม่ต้องไปตามเก็บตอนเย็น กลับไป ถึงบ้านจะได้ช่วยงานบ้านกับทำ การ บ้านส่งครู” “ได้ครับครูผมจะลองทำ ดูครับ ” 2 สัปดาห์ผ่านไป.... ด.ช.น้อยรู้จักแบ่งเวลามากขึ้น ตั้งใจเรียนขึ้น
“ เป็นยังไงบ้าง ด.ช.น้อยหลังจากที่ครูแนะนำ เธอไป” “ดีขึ้นมากเลยครับครูผมสามารถแบ่งเวลาดูแล คุณตา ทำ งานบ้าน ทำ การบ้านที่ครูให้เสร็จ เรียบร้อยด้วยครับ” “เยี่ยมมาก ถ้าเธอทำ ได้แบบนี้ตลอดเดี๋ยวครูจะ ลองหาทุนการศึกษาให้เธอนะ”
เปิดเทอม 2.... ครูเมธีเรียกด.ช.น้อยมาพบอีกครั้ง รับสมัครสอบเพื่อชิงทุนการศึกษา จนจบระดับชั้นปริญญาตรี รายละเอียด....xxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx “ด.ช.น้อยจะมีการสอบชิงทุนการศึกษานะ สนใจไหม เดี๋ยวครูจะติวให้เธอเอง” “สนใจครับครู ผมจะพยายามครับ”
เมื่อครูเมธีสอนในคาบ ด.ช.น้อย ก็จะตั้งใจเรียนเป็นพิเศษ เมื่อกลับบ้านก็จะหมั่น ทบทวนความรู้ที่ได้เรียนมา เวันหยุดเสาร์-อาทิตย์ครูเมธีก็มัก จะไปติวพิเศษให้ด.ช.น้อยที่บ้าน และแล้ววันสอบชิงทุนก็มาถึง.... วันเวลาผ่านไป....
ผลประกาศออกมาด.ช.น้อยได้รับทุน การศึกษาจนจบระดับปริญญาตรี.... “ เธอเก่งมากน้อย ครูรู้ว่าเธอทำ ได้ และ เธอก็พิสูจน์ให้เห็นแล้ว ครูยินดีด้วยกับ ความสำ เร็จของเธอนะ ”
น้อยยิ้มและกล่าวด้วยความขอบคุณ"ถ้าไม่มีคุณครู ผมคงไม่มี วันนี้ ขอบคุณที่เชื่อมั่นในตัวผมและให้โอกาสผมเสมอครับ"
จรรยาบรรณของครู คือการให้ความสำ คัญและสนับสนุน การพัฒนาของนักเรียนทุกคน การให้ความเข้าใจและการสนับสนุนที่ดีจากครูสามารถ เปลี่ยนแปลงชีวิตของนักเรียนได้อย่างมาก
จรรยาบรรณต่อผู้รับบริการ 1. ผู้ประกอบวิชาชีพทางการศึกษา ต้องรัก เมตตา เอาใจใส่ ช่วยเหลือ ส่งเสริมให้กำ ลังใจแก่ศิษย์ และ ผู้รับบริการ ตามบทบาทหน้าที่โดยเสมอหน้า 2. ผู้ประกอบวิชาชีพทางการศึกษา ต้องส่งเสริมให้เกิดการเรียนรู้ ทักษะ และนิสัยที่ถูกต้องดีงามแก่ศิษย์ และผู้รับบริการ ตามบทบาทหน้าที่อย่างเต็มความสามารถ ด้วยความบริสุทธิ์ใจ 3. ผู้ประกอบวิชาชีพทางการศึกษา ต้องประพฤติปฏิบัติตนเป็นแบบอย่างที่ดี ทั้งทางกาย วาจา และจิตใจ 4. ผู้ประกอบวิชาชีพทางการศึกษา ต้องไม่กระทำ ตนเป็นปฏิปักษ์ต่อความเจริญทางกาย สติปัญญา จิตใจ อารมณ์ และสังคมของศิษย์ และผู้รับบริการ 5. ผู้ประกอบวิชาชีพทางการศึกษา ต้องให้บริการด้วยความจริงใจและ เสมอภาค โดยไม่เรียกรับ หรืvยอมรับผลประโยชน์จากการใช้ตำ แหน่งหน้าที่โดยมิชอบ