นิท นิ าน ขายปัญ ปั ญา
สติปัญญาความรู้ ความเฉลียวฉลาดปราดเปรื่อ รื่ งนั้น มีการนำ เอามาขายดังสินค้า ต่าง ๆ เช่นปัจจุบันนี้ ดังนั้น ตลอดเวลาจะมีผู้นำ เอาความรู้หรือ รื เอาตัวปัญญานี้มา ขายเสมอ ขายความรู้และ ตัวปัญญาจ้า หมู่บ้าน ปันสุข
วันหนึ่งในเวลาบ่าย แดดร้อนจัดจนเป็นเปลว มีเด็กคนหนึ่งนำ เอา ปัญญามาขาย โดยบรรจุตัวปัญญาลงในรถเข็นจนเต็มแล้ว ลากผ่าน เปลวแดดมาจนถึงประตูเมือง สวัสดีจ้าขายความ รู้เและตัวปัญญาจ้า
พักก่อนดีกว่า ว่ อากาศ ยังร้อนอยู่เกิดเข้าไป ขายตอนนี้มีหวัง วั อารมณ์เสียเพราะ แดดร้อนแน่ๆ ครั้นจะเข้าไปทันทีก็เกรงว่าอากาศร้อน ๆ เช่นนี้จะทำ ให้อารมณ์ของตนเสียไป ได้… เขาจึงสอดส่ายสายตาดูร่มไม้ใหญ่บริเวณรอบๆ ในที่สุดก็มองเห็นร่มหว้า ใหญ่ใบตก มีร่มแผ่กว้างน่าพัก เขาจึงแวะเข้าไปแล้ววางหาบตัวปัญญาที่นำ มา ขายลงแล้วเอนหลังหลับไปด้วยความเหนื่อยอ่อน
จวบจนตะวัน วั บ่า บ่ ยคล้อยลง ความร้อ ร้ นจึง จึ ค่อยบรรเทา ชายนั้น นั้ ตื่นขึ้น ขึ้ แล้วไปล้างหน้าในสระน้ำ ใกล้กำ แพงเมือ มื ง ตั้งใจว่า ว่ พอเสร็จ ร็ ธุระแล้วนำ เอาตัวปัญญาเข้า ข้ไปเสนอขายในเมือ มื งทันที หมู่บ้าน ปันสุข ขายตัว ปัญญาจ้า ราคาเป็น กันเอง
ขณะที่เขาเตรีย รี มจัด จั หาบเพื่อ พื่ จะเข้า ข้ไปในเมือ มื งอยู่นั้ ยู่ นั้ น นั้ พอดีมีห มี มู่ค มู่ นประมาณ 4 – 5 คนออกจากประตูเ ตู มือ มื งมา เมื่อ มื่ มาถึง ใต้ร่ม ร่ หว้า ว้ เด็กที่นำ เอาตัวปัญญามาขายจึง จึ ร้อ ร้ งถามออกไปว่า ว่ ‘’พี่น้ พี่ น้ องทั้งหลาย ในพวกท่านมีใมี ครบ้า บ้ งไหมที่ต้องการซื้อ ซื้ เอาปัญญาไปไว้ใว้ ช้บ้ ช้ า บ้ ง” ชาวบ้า บ้ นเหล่านั้น นั้ หันหน้ามามองกัน ตัว ปัญญา จ้า
คนหนึ่ง นึ่ในพรรคพวกจึง จึ ถามว่า ว่ ‘’ท่านเอ๋ย ปัญญานั้น นั้ มัน มั เป็น ป็ เสมอแก้วสารพัด พั นึก ซึ่ง ซึ่ จะลดบัน บั ดาลให้ท่านล่วงรู้แ รู้ ละ สามารถประดิษฐ์คิ ฐ์ คิดค้นสิ่งสิ่ต่าง ๆ ที่แปลก ๆ ใหม่ไม่ ด้อีกมากมายโดยไม่รู้ ม่ รู้ จั รู้ ก จั จบสิ้นสิ้ ปัญญาจะช่ว ช่ ยให้บ้า บ้ นเมือ มื งที่ล้าหลัง เจริญริก้าวหน้า” ตัวปัญญานั้นเหมือน แก้วสารพัดนึกไม่รู้จัก จบจักสิ้นทำ ให้บ้าน เมืองเจริญ ริ ก้าวหน้า ใช่หรือ รืไม่ ใช่แล้วจ้า
คนหนึ่ง นึ่ในพวกนั้น นั้ อุทานออกมาด้วยความพอใจ ‘’โอโฮ… ยัง ยั งั้นปัญญาก็เป็น ป็ แก้วสารพัด พั นึกละ ซิที่ซิ ที่ จะสามารถดลบัน บั ดาลสิ่งสิ่ที่ต้องการได้ ทุก ทุ อย่า ย่ ง นอกจากนั้น นั้ ปัญญายัง ยั ช่ว ช่ ยให้เราล่วงรู้สิ่ รู้ งสิ่ที่ เรายัง ยั ไม่รู้ ม่ รู้ ด้ รู้ ด้ วยใช่ไช่ หม” เด็กหญิงผู้นั้น นั้ พยัก ยั หน้าและรับ รั ปากว่า ว่ ‘’จริงริทีเดียว พวกท่านเข้า ข้ใจ อย่า ย่ งถูก ถู ต้อง ปัญญาเปรีย รี บเหมือ มื นดวงแก้วที่จะส่อ ส่ งสว่า ว่ งขจัด จั ความโง่เขลาให้หายไปอย่า ย่ งไร ล่ะ พวกท่านมีใมี ครต้องการบ้า บ้ งไหมเล่า เรากำ ลังนำ มาเสนอขายจนถึงบ้า บ้ นของท่านล่ะ‘’ สามารถดล บันดาลสิ่งที่ ต้องการได้สินะ ใช่แล้วท่านสนใจ หรือ รืไม่
ชายคนหนึ่งในหมู่ค มู่ นนั้น นั้ อยากจะลองดูว่ ดู า ว่ ผู้เผู้อาปัญญามาขายนั้น นั้ จะฉลาดและล่วงรู้ทุ รู้ ก ทุ สิ่งสิ่จริงริดังที่เขากล่าวหรือ รื ไม่ เขาจึง จึ ก้มดูร ดู อบๆ ต้นหว้า ว้ใหญ่นั้น นั้ อย่า ย่ งพินิพิ นิจพิเพิคราะห์แล้ว เอ๋ยปากถามว่า ว่ ‘’เอาละ เมื่อ มื่ ท่านกล่าวว่า ว่ ปัญญาจะสามารถช่ว ช่ ยให้เราล่วงรู้ทุ รู้ ก ทุ อย่า ย่ ง ข้า ข้ พเจ้า จ้ ขอเรีย รี นถามท่านว่า ว่ ท่านรู้ห รู้ รือ รื ไม่ว่ ม่ า ว่ มีอ มี ะไรอยู่ใยู่ ต้ดินตรงที่ท่านยืน ยื อยู่ต ยู่ รงนี้ ถ้า หากท่านมีปัมี ปั ญญาจริงริหวัง วั ว่า ว่ ท่านคงจะตอบได้ ” ข้าขอถามท่าน ก่อนว่า ว่ ใต้ดินที่ ยืนอยู่ตรงนี้มี อะไร
เด็กหญิงญิยืน ยื เพ่ง พ่ พินิพิ นิจพิจพิารณาเป็น ป็ เวลานาน ก็ไม่ส ม่ ามารถบอกได้ว่า ว่ ใต้หาบและใต้บริเริวณที่ ตนยืน ยื อยู่ นั้น นั้ มีอ มี ะไรอยู่ เขาจึง จึ ย้อ ย้ นถามไปว่า ว่ และท่านสามารถบอกได้รึว่ รึ า ว่ อะไรอยู่ใยู่ ต้เท้า ที่เรายืน ยื อยู่นี้ ยู่ นี้ ชายที่ถาม พยัก ยั หน้า น้ และตอบออกไปทันทีว่า ว่ ‘’ แม้เ ม้ ราจะไม่มี ม่ ตั มี ตั วปัญญามาขาย แต่เรากล้าบอกว่า ว่ ใต้หาบตัวปัญญา นี้มีไมี ข่ม ข่ ดแดง (ดิน) รัง รัใหญ่ หากท่านไม่เ ม่ ชื่อ ชื่ ก็ช่ว ช่ ยเราขุด ซิ หากไม่พ ม่ บดังเราว่า ว่ ยอมให้ท่านปรับ รั เราก็ แล้วกัน” แล้วท่านสามารถตอบ ได้หรือ รืไม่ว่า ว่ ใต้ดินนี้คือ อะไร ไข่มดแดง (ดิน)
ต่อจากนั้น นั้ คนทั้งหมดต่างช่ว ช่ ยกันขุดลงไปจนลึกเกือบท่วมศรีษ รี ะ จึง จึ พบไข่ม ข่ ดพร้อ ร้ มทั้งแม่มั ม่ น มั จำ นวนมากมายในโพรงนั้น นั้ จริงริๆ ซึ่ง ซึ่ การกระทำ ครั้ง รั้ นี้ ทำ ให้ชายผู้เอาปัญญามาขายรู้สึ รู้ ก สึ อับอายยิ่งยิ่นัก ไข่มด แดง จริง ริ ๆ ด้วย ข้าไม่ใช่คนขายตัว ปัญญาข้ายังรู้มาก กว่า ว่ เจ้า
ด้วยเหตุนี้ ตุ นี้ เขาจึง จึ ยกเอาหาบปัญญาเดินหมุนกลับไปทางเดิม ไม่ย ม่ อมเอาตัวปัญญามา ขายให้แก่ชาวเมือ มื งนั้น นั้ เพราะเจ็บ จ็ ใจที่ถูก ถู สบประมาทต่อหน้า เขาออกเดินทางไป เรื่อ รื่ ยๆ เป็น ป็ เวลานานจนกระทั่งไปพบคนผิวขาวได้แก่พวกฝรั่ง รั่ นั่น นั่ เอง หมู่บ้าน ปันสุข ข้าจะไม่เอาตัว ปัญญามาขาย เมืองนี้อีกอับอาย ยิ่งนัก
เขาจึงเอาตัวปัญญานี้นำ ออกไปขาย และด้วยเหตุนี้เองจึงทำ ให้ชาวยุโรปเจริญ รวดเร็ว สามารถคิดและประดิษฐ์สิ่งต่างๆ ได้โดยไม่รู้จักจบสิ้น นอกจากนั้นยังมีการศึกษา เล่าเรียน ตลอดจนวิธีค้นคว้าซึ่งดีกว่าพวกเราเสียอีก ชื้อตัวปัญญาไหมจ๊ะราคาเป็นกันเอง
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า คนอวดรู้เมื่อไปพบคนที่รู้จริง สู้เขาไม่ได้ย่อมขายหน้า… หรือปัญญาเป็นเรื่องของ นามธรรมจะชื้อจะขายกันเหมือนวัตถุหาได้ไม่ ผู้รู้แจ้งในปัญญาคือผู้ศึกษาค้นคว้า ด้วยตนเอง… นั่นคือประสบการณ์หรือการศึกษาด้วยการกระทำ จริงนั่นเอง … เหมือนชายที่รู้ได้ว่าพื้นดินตรงนั้นมีไข่แมงมัน เพราะใช้ความสังเกตและเคยหากิน ทางนี้มาแล้วคติโง่อวดฉลาด
เกร็ดความรู้ ไข่มดแดง (ดิน) เป็นแมลงชนิดหนึ่งตัวเล็ก ๆ แม่มดตัวสีแดง ตัวเล็กมากมันจะ ขุดรูอยู่ลึกเวลาไข่ของมันแก่ตัว มันจะขุดขึ้นมา แล้วบินออกไปทำ การผสมพันธุ์ และไข่ต่อไป ทางภาคเหนือเรียกว่า แมงมัน รับประทานอร่อยมาก รังหนึ่ง ๆ มี ไข่มากพอสมควร จัดทำ โดย นางสาว สุวนันท์ จอมสวรรค์ รหัสนักศึกษา631755023