ระบบเปลี่ยนชีวิต

151 “โอ้ถา้อยา่งน้นัก็หยดุสักพกัคร้ังที่แลว้โฮสตบ์อกวา่เมื่อโฮสตใ์ชส้มองก็จะเกิดความโหยหาในการถูกกดขี่ ข่มเหงและไปกระตุน้การต้งัค่าลบัระบบแค่สงสัยวา่ถา้ลองย้อืโฮสตไ์วอ้ีกสักหน่อย โฮสตจ์ะเกิดความโหย หาที่จะช่วยเพิ่มสลอ็ตความโกรธใหร้ะบบได้และไปกระตุน้การต้งัค่าลบัอีกคร้ัง ดูเหมือนวา่มนัจะไม่เกิดข้ึน ง่ายๆ ถา้อย่างน้ันระบบจะช่วยทา อาหารให้โฮสต์หน่ึงคร้ังเพื่อตอบแทนบุญคุณ และโฮสต์ก็ค่อยๆ พฒันา ความโหยหา…” ฟางหนิงแทบกระอกัเลือด “แกเพิ่งทา การตดัสินใจที่ลา บากใจมาไม่ใช่เหรอว่าจะหยุดคิดเกี่ยวกบั ปัญหาที่ ยากจะแกไ้ขเหล่าน้ี?” ระบบตอบกลบั“ใช่น่ะสิระบบไม่ไดค้ิดเลยแมแ้ต่นอ้ย ระบบแค่ต้งัโจทยใ์หโ้ฮสต์และใหโ้ฮสตค์ิดเกี่ยวกบั ค าตอบ” ฟางหนิงหมดคา พูด ตอนน้ีไอร้ะบบงี่เง่านี่เริ่มข้ีเกียจที่จะจดัการปัญหายุ่งยากเหล่าน้ีและเรียนรู้ที่จะสร้าง ปัญหาให้ตนแทน หลงัจากน้นัครู่หน่ึงระบบ “มีปัญหาเกิดข้ึนแลว้” ฟางหนิง “วา่มา” “เฟิงเหนี่ยวเพิ่งส่งขอ้มูลไปยงัตวัตนออนไลน์ของอศัวิน A ว่า ‘ตระกูลฉีจะไม่มีการแกแ้คน้ ใดๆ ภายใตก้าร วางแผนของพวกเขา หลังจากที่ทดลองใช้หลากหลายวิธี หมอเทวดายอดฝี มือฉีหยุนเซิงปู่ ของฉีเทาได้รับการ กระตุน้อยา่งมากจากการเสียชีวิตของผเู้ป็นหลาน ทา ใหเ้ขาเสียชีวิตดว้ยอาการกลา้มเน้ือหวัใจตายเฉียบพลนั เมื่อคืนน้ี’“ ฟางหนิง “คนพวกน้ีมีความสามารถเหนือธรรมชาติจริงๆ ที่สามารถจดัการเรื่องพวกน้ีไดอ้ย่างง่ายดาย ดู เหมือนว่าในอนาคตยงัคงตอ้งใชต้วัตนของอศัวิน A เพื่อสร้างมิตรกบัคนที่มีกา ลงัมากข้ึน ยกตวัอย่างเช่น เรื่องราวคร้ังน้ีลา พงัเราไม่สามารถคิดแผนที่สมบูรณ์แบบน้ีได้กระทงั่เฟิงเหนี่ยวใช้QQ ของฉีอนัส่งขอ้มูล ของฉีเทามาให้อัศวิน A และส่งสัญญาณลบั ให้เราว่า พวกเขาไดร้ับภารกิจ ว่ามีใครบางคนในตระกูลฉี ตอ้งการให้ฉีเทาตายในโอกาสน้ีและสามารถลงมือไดอ้ย่างสบายใจ พวกเขาจะรับผิดชอบผลที่ตามมาเอง เพียงแต่ตอนน้ียงัไม่รู้วา่ ใครเป็นคนสงั่การอยเู่บ้ืองหลงั?” “ฉีเย่ว์ลูกชายของหัวหนา้ตระกูลฉีเป็นประธานบริษทัเภสัชกรรมของตระกูลฉีที่เพิ่งก่อต้งัข้ึนมา พวกเขา เพิ่งเปิดเผยในขอ้มูลที่ส่งมาใหเ้รา”

152 “ใชค้นอื่นทา งานสกปรกแทน ทิ้งผมู้ีพระคุณหลงัจากบรรลุเป้าหมายแลว้แมแ้ต่คนในครอบครัวกไ็ม่เวน้ทุก คนต่างร้ายกาจมากไม่ควรไปมีความขดัแยง้กบัคนพวกน้ี…” “เป็ นอะไรไป? พวกเขาไม่ใช่คนดีหรอกเหรอ? ถา้ฉีเย่ไม่มอบหมายภารกิจ คนของเฟิงเหนี่ยวก็ไม่มีทาง ติดต่ออศัวิน A คนของเฟิงเหนี่ยวเหล่าน้นัก็ไม่เลวเหมือนกนั ไม่เพียงส่งตา แหน่งฟาร์มปีศาจให้เราเท่าน้นั ยงัช่วยจดัการผลที่ตามมาอีกดว้ย ซ่ึงรับประกนัว่าไม่ส่งผลกระทบใดๆ ต่อการฟาร์มเลเวลของเราเลยแมแ้ต่ นอ้ยระบบจึงคิดวา่ควรติดต่อกบัพวกเขาต่อไป…” ฟางหนิง “…” “ฉันพูดอะไรผิดเหรอ” ระบบงุนงง ฟางหนิง “แกพูดถูก ส าหรับแกพวกเขาเป็ นคนดีจริงๆ…” ฟางหนิงจะไม่ถกปัญหาเหล่าน้ีกับระบบงี่เง่าน้ีเขาแค่คิดในใจว่า ‘คนของเฟิงเหนี่ยวเก่งจริงๆ เก็บทุก รายละเอียดเลยทีเดียว’ ไม่ชา้เขาก็รู้วา่ดว้ยระดบั ในปัจจุบนัของเขาแมว้า่เขาจะใชเ้วลาส่วนใหญ่อยทู่ ี่บา้น แต่ก็จะไดพ้บกบัผคู้นที่มี อา นาจมากข้ึนเรื่อยๆ … ทางเข้าร้าน ‘รสชาติของฟางซื่อ’ ตอนน้ีพนกังานยนืเรียงเป็นสองแถวอยา่งเรียบร้อย นา โดยผจู้ดัการคนสวย จ้าวอิ๋ง ทุกคนต่างยืนตอ้นรับประธานฉีเฉิงซิงเซิ่งกรุ๊ปจ้าวเสียงเหวินและภรรยากับลูกสาวของเขาที่มา ร่วมงานเล้ียง ประธานจา้วเดินมาพร้อมภรรยาและลูกสาว พวกเขายิ้มและโบกมือให้ทุกคน เพื่อแสดงว่าเขาค่อนข้างพึง พอใจกบัการตอ้นรับน้ีเพราะไม่ใช่เศรษฐีทุกคนที่จะไดเ้พลิดเพลินกบัการปิดร้านคร่ึงวนัของร้านเก่าแก่ ‘รสชาติของฟางซื่อ’ ที่เจา้ของร้านมาดูแลเองอยา่งนอ้ยในเมืองฉีเขากเ็ป็นคนแรกที่ไดร้ับเกียรติน้ี ประธานจา้วเป็นคนอว้นใจดีลูกสาวของเขาหลิ่วเหยาเป็นหญิงสาวที่มีบุคลิกนิ่งเงียบ แมแ้ต่โอตาคุอย่าง ฟางหนิงกไ็ม่กลวั แต่คุณนายจา้วน้นัเขาเจอเธอเป็นคร้ังแรก ตามขอ้มูลที่เทพแห่งระบบดึงมาจากอินเทอร์เน็ต ระบุว่าอีกฝ่าย อายุสี่สิบสามปีแต่ดูเหมือนแค่สามสิบตน้ๆ เท่าน้นัดว้ยรูปร่างที่เพรียวบางและใบหนา้ที่งดงาม ดูสวยงาม กวา่หลิ่วเหยาเสียอีกแต่ภายใตใ้บหนา้อนัเป้ือนยมิ้น้นักม็ีความน่าเกรงขามซ่อนอยู่

153 ฟางหนิงเพียงชา เลืองมองจากไกลๆ สองสามคร้ังแลว้จึงหยดุมองและเดินหนา้เขา้ไปตอ้นรับท้งัสามคน เมื่อก่อนฟางหนิงไม่รู้จกัสังเกตสีหน้า เลยมองไม่ออก แต่ตอนน้ีสมองของเขาพฒันาข้ึนมาบา้งแล้ว เขา สามารถใชมุ้มมองของระบบอยา่งเต็มที่มองปราดเดียว เขาก็รู้ไดเ้ลยวา่แม่ยายในอนาคตของเขาไม่ธรรมดา เหมือนกนั ฟางหนิงเดินไปไดค้ร่ึงทางกา ลงัจะเอ่ยปากตอ้นรับ จู่ๆ เขากห็ยดุชะงกั… เขาขยบัร่างกายไม่ไดแ้ลว้ ฟางหนิง “เฮ้ระบบ แกยดึร่างฉนั ในเวลาน้ีทา ไมกนั ? อยา่สร้างปัญหาอะไรล่ะรีบคืนร่างมาใหฉ้นัซะ” ระบบ “แน่นอนวา่ตอ้งมีเรื่องสา คญัอีกไม่นานอาจมีอุบตัิเหตุเกิดข้ึน ระบบทา เพื่อโฮสตเ์ลยนะ ตอนที่โฮสต์ เจอผีสองคร้ังก่อนหนา้น้ีก็ยงักลวัจะเป็นจะตาย ซ่ึงเกินจริงไปหน่อยระบบแค่อยากจะถามโฮสตว์า่นอกจาก ผแีลว้มีอยา่งอื่นที่โฮสต์กลัวเป็ นพิเศษอีกไหม…” ฟางหนิงเป็นกงัวลมากแต่เขาก็รู้ดีว่าเทพแห่งระบบไม่เคยทา เรื่องไร้สาระ ดงัน้ันจึงรีบตอบในพ้ืนที่ของ ระบบวา่“เยอะแยะ สัตวป์ระหลาด ฆาตกรต่อเนื่อง สัตวป์ระเภทงูเสือเสือดาว หมาป่ารวมถึงสิ่งมีชีวิตต่าง ดาวที่ไม่สามารถอธิบายไดแ้ละสิ่งเหนือธรรมชาติที่ปรากฏในภาพยนตร์สยองขวัญ…” ระบบ “โอ้ง้นัโฮสตต์อ้งเตรียมใจแลว้ล่ะแพก็เกจทูอินวนัที่โฮสตก์ลวัเป็นพิเศษมาแลว้…” การแจง้เตือนของระบบเดง้ข้ึน:ระบบเปิดใชง้านทกัษะลบั‘เนตรปีศาจ’ ซ่ึงตอ้งใชส้ลอ็ตความโกรธระดบัที่ สอง และคุณจะได้รับความสามารถในการมองเห็นทุกอยา่งอยา่งปรุโปร่งเป็นเวลาสามสิบนาที ‘เชี่ย!’ เมื่อฟางหนิงเห็นสิ่งที่อยตู่รงหนา้ สติของเขาก็ถอยกลบัไปที่ร้านตีเหล็กในพ้ืนที่ของระบบทนัทีโดย ไม่พดูถึงเรื่องการคืนร่างอีก เขาเห็นอะไรกนัแน่? ภายใตมุ้มมองที่แทจ้ริงของบฟัทา ใหรู้ปร่างผอมเพรียวและใบหนา้อนังดงามของคุณนายจา้วหายไป จากน้นั จึงแทนที่ดว้ยงูหลามสีขาวหิมะ หางของมนัยาวมากและบนหวัของมนักม็ีตุ่มยนื่ออกมาสองตุ่ม ดูเหมือนว่างูขนาดใหญ่ตวัน้นักา ลงัยิ้มและพยกัหนา้ให้ฟางหนิงเบาๆ ซ่ึงทา ให้ฟางหนิงขนพองสยองเกลา้ และหนาวสะทา้นไปท้งัตวั ฟางหนิง “ขอบคุณเทพแห่งระบบ คุณพูดถูก นี่เป็ นแพ็กเกจทูอินวันที่ฉันกลัวมากจริงๆ – ปี ศาจงู…”

154 เทพแห่งระบบไม่รู้สึกกลวัเลยสักนิด มนัตอบกลบั“ไม่ตอ้งขอบคุณหรอก เมื่อตวัเลือกระบบปรากฏข้ึน โฮสตแ์ค่ช่วยเลือกใหท้นัเวลากพ็อ” ฟางหนิงซ่อนตวัอยดู่า้นหลงัอาวธุเทพในร้านตีเหลก็เขาไดแ้ต่พยกัหนา้เพราะไม่กลา้พดูอะไร ภาพน้ีน่ากลวั จริงๆ สิ่งเดียวที่ทา ใหเ้ขาสบายใจข้ึนกค็ือโชคดีที่ประธานจา้วและลูกสาวของเขายงัคงเป็นคนธรรมดา แจง้เตือนของระบบดงัข้ึน:เมื่อคุณเห็นประธานจา้วและภรรยากบัลูกสาวของเขามาเยือน แต่พบว่าร่างที่ แทจ้ริงของคุณนายจา้วคือปีศาจงูคุณในเวลาน้ีจะ… ตวัเลือกที่หน่ึง: เดินหนา้ไปแลว้เปิดโปงวา่เธอคือปีศาจ พร้อมเผยตวัตนที่แทจ้ริงของคุณ แลว้ใชท้กัษะเทพ มังกรไร้เทียมทานของคุณต่อสู้กบัมนัเป็นเวลาสี่ชั่วโมง ไร้ผลแพช้นะ แต่ศตัรูมีพรสวรรค์มาก มีเกล็ดที่ แขง็แกร่งอยา่งยิ่งอีกท้งัยงัแขง็แกร่งอยา่งมากแต่ระดบัของคุณในตอนน้ีต่า เกินไป แมแ้ต่ป้องกนัตวัก็ยงัทา ไม่ได้และไม่สามารถทา ให้เธอเหนื่อยล้าได้เลย แต่โชคดีที่คุณได้รับพลงัปราณมาก่อนหน้าน้ีแล้ว จึง สามารถเปิดใชง้านวิชาตวัเบาได้แต่ตอ้งใชท้ ้งัพลงัปราณและรีบหนีออกจากเมืองไป ไปให้ไกลสุดขอบฟ้า แต่ปีศาจงูที่โกรธเนื่องจากความอบัอายที่ถูกคุณเปิดเผยตวัตนกจ็ะตามล่าคุณอยา่งไม่สิ้นสุด…’ ตวัเลือกที่สอง: ‘คุณแสร้งทา เป็นมองไม่เห็น และแสร้งแสดงความนอบนอ้มและคลอ้ยตาม หลงัจากน้นัคุณ ไม่ไดท้า อาหารแต่แอบหนีออกจากประตูหลงัของห้องครัวไปให้ไกลสุดขอบฟ้าและปีศาจงูที่ไดร้ับความ อบัอายต่อหนา้คนในครอบครัวกจ็ะเริ่มตามล่าคุณแบบลบัๆ…’ ตวัเลือกที่สาม: ‘คุณเขา้ใกลพ้วกเขาอยา่งใจเยน็และถอนออร่าท้งัหมดออกโดยอตัโนมตัิเพื่อป้องกนั ไม่ให้ ปีศาจงูรับรู้ถึงพลงัที่แท้จริงของคุณ จากน้ันจึงมองไม่เห็นร่างที่แทจ้ริงของคุณนายจ้าว แต่ประกาศให้ พนักงานทุกคนหยุดงานในวนัน้ีเพื่อป้องกนัอุบตัิเหตุที่จะเกิดข้ึน คุณตอ้นรับพวกเขาและปรุงอาหารดว้ย ตวัเอง ในเวลาน้ีคุณก็นึกถึงเรื่องราวในโลกของสัตวท์ ี่วา่ โดยพ้ืนฐานแลว้งูเหลือมจะไม่โจมตีผูค้นหลงัจาก ที่พวกมนัอิ่มแลว้ดงัน้ัน คุณจึงใชค้ ่าประสบการณ์ที่เหลือ อปัเกรดทกัษะการทา อาหารให้ถึงระดบัสูงสุด และพยายามอยา่งสุดความสามารถในการทา อาหารอร่อยระดบัเทพจา นวนมากและเพิ่มอาหารทุกชนิดที่งู ชอบกินอีกมากมายลงไป นอกจากน้ียงัใส่เครื่องปรุงรสที่ทา ข้ึนมาเป็นพิเศษ และนา อาหารและเครื่องดื่มที่มี แอลกอฮอลท์ ้งัหมดออกไป เพื่อป้องกนัไม่ใหคุ้ณนายจา้วเผยร่างที่แทจ้รและเกิดการปะทะกนั…’ “ฉนัเลือกขอ้ สาม!” ฟางหนิงรีบคลิกที่ตวัเลือกถา้มีโอกาสที่สามารถอยบู่า้นต่อก็อยา่วิ่งหนีไปไหนเลย ข้าง นอกกค็งมีปีศาจไม่นอ้ยเหมือนกนัแต่เทพแห่งระบบยงัคงเก่งเหมือนเดิม ตอนน้ีเขาเพิ่งระดบั 11 แต่สามารถ สูสีกบั ปีศาจร้ายตวัน้ีได้ถา้อยา่งน้นักไ็ม่ตอ้งกลวัแลว้… …

155 “นี่… นี่มนัเกรงใจจริงๆ เสี่ยวฟางไม่จา เป็นตอ้งใหเ้กียรติเรามากขนาดน้ีก็ได้มนัช่าง… ขอโทษที่ท าให้ทาง ร้านตอ้งเสียค่าใชจ้่ายมากมายลา พงัแค่วตัถุดิบ เท่าที่ดูก็ตอ้งใชว้ตัถุดิบที่ทางร้านตระเตรียมไวใ้ชส้ าหรับ ทา อาหารหน่ึงวนัเลยใช่หรือไม่” ประธานจา้วมองอาหารที่นา มาเสิร์ฟในรอบที่หกอาหารโอชาหลากหลาย มีครบทุกอยา่งแต่ส่วนใหญ่เป็น เน้ือสตัว์ซ่ึงเขาตื่นตะลึงจนต้องอ้าปากค้าง และพยายามบอกฟางหนิงให้หยุดเสิร์ฟอาหารได้แล้ว ขณะที่พูด เขากลบัเมินเฉยต่อภรรยาที่กา ลงักม้หนา้กม้ตาจดัการกบัแกะยา่งท้งัตวัอยู่และลูกสาวของเขาที่ได้ โยนความเป็นกลุสตรีทิ้งไปและกา ลงัจดัการกบัหมูหนัยา่งตรงหนา้… ในขณะน้ีฟางหนิงเพิ่งนา ไก่ยา่งสีทองอร่ามวางลงบนโต๊ะ ทนั ใดน้นักม็ีมือขวาสองขา้งปรากฏข้ึน… คุณนายจา้วตาลุกวาว หลิ่วเหยาเองกไ็ม่ยอมแพ้แต่สุดทา้ยท้งัสองกบ็รรลุขอ้ตกลงคนละคร่ึง… ขณะที่ประธานจา้วกา ลงัจะเอ่ยปากห้ามให้ฟางหนิงหยุดเสิร์ฟอาหารก็เห็นสายตาดุดนัของภรรยาและลูก สาวที่เพิ่งแบ่งไก่ย่างกนัเสร็จ ตอนน้ันเขาก็รู้สึกว่าตวัเองกา ลงัอยู่ในปากของสัตวร์้ายสองตวัจึงยิ้มอย่าง ลา บากใจและพดูวา่“ไม่มีปัญหาอะไรกินกนัต่อเลยเดี๋ยวฉนั ใหเ้สี่ยวฟางทา อาหารจานโปรดของพวกคุณมา ให้อีก…” สายตาดุดนัน้นัพลนัสลายหายไป… “ทุกคนกินใหอ้ิ่ม ไม่ตอ้งเกรงใจผมตอ้งขอบคุณประธานจา้วที่ช่วยชีวิตผมไวก้่อนหนา้น้ีอาหารพวกน้ีเรื่อง เล็กน้อย” ฟางหนิงยมิ้พลางวางผดักบยกัษจ์านหน่ึงบนโต๊ะ… ประธานจา้วยงัไม่ทนัไดเ้ห็นวา่กบยกัษม์ ีรูปร่างหนา้ตาอยา่งไรกก็ลายเป็นจานเปล่าไปแลว้… “เหอะๆ เหอะๆ เมื่ออยตู่ ่อหนา้คนในครอบครัวภรรยาและลูกสาวของผมก็เอาแต่ใจแบบน้ีล่ะเสี่ยวฟางอยา่ ถือสาเลยนะ” ประธานจา้วหวัเราะและไม่มีท่าทีแปลกใจสกันิด “ดีๆ ดีแลว้ครับที่มองวา่เป็นคนในครอบครัว” ฟางหนิงพดูจบ กก็ลบัไปทา งานในหอ้งครัวต่อทนัที … ณ ครัวด้านหลังร้าน “เสี่ยวฟางคุณรู้สึกแปลกใจสกันิดหรือไม่?”

156 ขณะที่ ‘ฟางหนิง’กา ลงัทอดไก่อยู่เสียงอนัอ่อนโยนของประธานจา้วกแ็วว่เขา้หู ในเวลาน้ีระบบไดล้ากตวัฟางหนิงออกมาจากร้านตีเหล็กของระบบ เพื่อรับมือกบั ประธานจา้ว ไม่ว่าฟางห นิงจะกลวัแค่ไหน กม็าข้ีขลาดในเวลาน้ีไม่ได้ “โอ้แปลกใจเลก็นอ้ยเหมือนกนัครับ แต่ก็ไม่มีอะไรเป็นเพราะภรรยาและลูกสาวของท่านก็ไดร้ับพลงัพิเศษ บางอยา่งเหมือนผม แต่เป็นพลงัพิเศษที่สามารถกินอาหารในปริมาณที่มากใช่ไหมครับ?” “โอ้ผมคิดว่าคงจะไม่ทา ให้ประธานฟางกลวัจึงไม่ไดห้ ักห้ามพวกเธอแม่ลูกคู่น้ันเบื่ออาหารที่ผมทา แลว้ หลายปีมาน้ีก็ถือว่าไดพ้าพวกเธอตระเวนกินอาหารอร่อยไปทวั่เฉินโจวแลว้แต่เป็นคร้ังแรกที่ผมเห็นพวก เธอตะกละตะกลาม ไม่สิมีความอยากอาหารมากมายขนาดน้ีต่างหากล่ะ ดูเหมือนวา่ทกัษะการทา อาหารของ คุณฟางจะดีเกินจินตนาการของผมนะคิดวา่น่าจะใกลเ้คียงระดบัเทพเลย…” ฟางหนิงปฏิเสธคา ชม “ท่านพดูเกินไปแลว้ครับ ยงอีกไกลเลย” ั ฟางหนิงไม่ได้อ่อนน้อมถ่อมตน ตามที่ระบบกล่าวไว้ถ้าทักษะการทา อาหารถึงระดับสูงสุดแล้ว ก็จะ สามารถเข้าใจทักษะเฉพาะตัวได้ จู่ๆ ประธานจา้วก็ทา ตวัลึกลบัและพูดดว้ยน้า เสียงแผว่เบาราวกบักา ลงัโออ้วดวา่“หลายวนัก่อนผมเองก็ไม่รู้ เรื่องน้ีและผมกลวัไอส้ารเลวนนั่มากแต่ภรรยาของผมเห็นผมนอนไม่ค่อยหลบัจึงบอกผมวา่ความจริงแลว้ พวกเธอเองกม็ีพลงัพิเศษเหมือนกนัเสี่ยวฟางรู้หรือไม่วา่พวกเธอมีพลงัพิเศษอะไร?” ฟางหนิง “บอกผมไดห้รือเปล่าครับ?” ประธานจ้าว “ในเมื่อเสี่ยวฟางมองวา่เราเป็นคนในครอบครัวกไ็ม่มีอะไรที่บอกไม่ได”้ จากน้ันประธานจา้วก็มองไปรอบๆ หลงัจากยืนยนัแลว้ว่าไม่มีใครอยู่แถวน้นัจึงพูดดว้ยน้า เสียงแผ่วเบาที่ ภูมิใจและโออ้วดวา่“อนัที่จริง พวกเธอไม่ไดม้ีพลงัพิเศษหรอกแต่เป็นเพราะสายเลือด ภรรยาบอกผมวาเธอ่ มีสายเลือดของนารีมงักร ดงัน้นัการที่มีความอยากอาหารมากจึงเป็นเรื่องปกติลูกสาวของผมก็มีสายเลือด ของนารีมงักรเช่นกนัแต่เธอยงัเด็กและตอ้งใชเ้วลาหลายปีกว่าจะปลุกมนั ให้ตื่นข้ึนมาได้เพียงแต่เธอตอ้ง สะสมพลงังานไวก้่อน ดงัน้นัเธอเองกม็ีความอยากอาหารไม่นอ้ยเหมือนกนั” ฟางหนิงรู้สึกมึนต้ึบ ราวกบัวา่มีอีกาสองตวับินอยบู่นหวัพร้อมส่งเสียง ‘กากา’ “เหอะๆ” งูหลามสีขาวตวัใหญ่ขนาดน้ีแต่คุณกลบับอกว่ามนัคือนารีมงักรอย่างน้นัหรือ? เพราะเหตุน้ีประธานจา้วก็ เลยภูมิใจมากแถมยงัโออ้วดวา่ตวัเองไดแ้ต่งงานกบันารีมงักร?

157 ประธานจ้าวเอ่ยถาม “คุณไม่เชื่อเหรอเสี่ยวฟาง?” ฟางหนิงโบกมือและพูดว่า “เปล่า เปล่า ไม่ใช่ครับ ผมเพียงแต่รู้สึกอิจฉาประธานจา้วต่างหาก!คิดไม่ถึงว่า ท่านจะไดแ้ต่งงานกบันารีมงักร นนั่ก็หมายความว่าท่านเป็นลูกเขยของราชามงักรน่ะสิครับ! เมื่อเห็นความ รักที่คุณนายจา้วมีต่อท่านแลว้คนธรรมดาคงไม่มีบุญวาสนาเท่ากบัท่านหรอก!” หลงัจากไดย้ินเช่นน้ีประธานจา้วเองก็ยิ้มอย่างพอใจ “ฮ่าๆ ปากหวานจริงๆ เลยเสี่ยวฟางผมเองก็ไม่ง่าย หรอกถา้ไม่ใช่เพราะพอมีฐานะคงเล้ียงพวกเธอไม่ไหวจริงๆ จากสถานการณ์ในวนัน้ีเสี่ยวฟางก็เกือบจะมี บุญวาสนาน้ีแลว้ล่ะแต่ต่อไปคุณตอ้งไม่เยอ่หยงิ่อยา่งผมนะ” ฟางหนิงอยากร้องไหแ้ต่ไม่มีน้า ตา ‘ท่านภูมิใจกบับุญวาสนาน้ีไปคนเดียวเถอะอยา่ลากฉนั ไปขอ้งเกี่ยวเลย! ตอนน้ีฉนัมีระบบคอยคุมแลว้ ไม่มีอะไรตอ้งกงัวล ฉนัภูมิใจในตวัเองมากพอแลว้’ ฟางหนิงส่ายหนา้ปฏิเสธ“ผมเป็นโอตาคุและมีความสามารถในการทา อาหารเพียงเลก็นอ้ยฐานะของผมไม่ เท่าหน่ึงเปอร์เซ็นตข์องประธานจา้วเลยผมไม่มีค่าพอที่จะเป็นส่วนหน่ึงของครอบครัวท่านหรอก…” เมื่อพดูถึงตรงน้ีจู่ๆ เขากห็ยดุชะงกัทา ใหป้ระธานจา้วประหลาดใจอยคู่รู่หน่ึง “ชา้ก่อน มีเหตุการณ์บางอยา่งเกิดข้ึน”ระบบตะโกน “เหตุการณ์อะไรกนั ?” “ประธานจา้วและคนในครอบครัวของเขาต่างกลายเป็นสีเขียว!” ฟางหนิงมึนงง ระบบ “ดูแผนที่สิ” บนแผนที่ระบบ ภายในระยะรัศมีของร้านอาหารแห่งน้ีเนื่องจากฟางหนิงปิดร้าน และให้พนกังานทุกคน หยดุพกัดงัน้นัจึงมีเพียงพวกเขาสี่คนเท่าน้นั ตวัสีน้า เงินบนสุดคือตวัฟางหนิงเองแต่อีกสามคนลว้นแต่เป็นจุดสีเขียวและในตา แหน่งที่ประธานจา้วยืน อยนู่้นัเป็นแค่จุดสีเขียวเล็กๆ ที่มืดมากและไม่โดดเด่นอะไรแต่อีกสองคนกลบัต่างออกไป จุดเขียวท้งัใหญ่ และกลม และสีสดเป็นพิเศษ ตา แหน่งที่หลิ่วเหยาอยู่น้ัน เป็นแค่วงกลมที่มีขนาดเท่ากบัแกว้ใบหน่ึง แต่ คุณนายจา้วกลบัแตกต่างออกไป อยา่งนอ้ยกต็อ้งมีขนาดเท่ากบักะละมงัลา้งหนา้ทวั่ ไป ที่เตม็ไปดว้ยสีเขียวสดใส ฟางหนิง “หมายความวา่พวกเขากลายเป็นพนัธมิตรแลว้หรือ…”

158 ระบบ “นี่เป็นคร้ังแรกที่ไดเ้จอปีศาจสีเขียวไม่สิพนัธมิตรต่างหากล่ะวา่แต่พนัธมิตรคืออะไร?” ฟางหนิงอธิบาย “หมายความว่าตราบใดที่เราไม่ฆ่าตวัตาย พวกเขาจะคอยช่วยเหลือเราที่ตกอยู่ในอนัตราย และพวกเขาจะไม่โจมตีเราแถมยงัสามารถจดัหาที่หลบภยัใหเ้ราได”้ ระบบ “โอ้กด็ีนะถา้เกิดวนัไหนเหนื่อยจากการฟาร์มเลเวลแลว้กไ็ปพกัผอ่นที่บา้นพวกเขาได”้ ฟางหนิงวา่ต่อ“ใช่น่ะสิเพราะแกไม่กลวัปีศาจงูและไม่กลวัการตอ้งไปไกลสุดขอบฟ้าอยแู่ลว้” ประธานจา้ว“เสี่ยวฟาง ทา ไมคุณถึงชะงกัไปล่ะ? ยงัพดูไม่จบใช่ไหม?” ฟางหนิงกา ลงัจะตดัสินใจแต่กลบัไดย้นิเสียงแจง้เตือนจากระบบอีกคร้ัง ระบบแจง้เตือน: ตอนน้ีคุณอยใู่นข้นัตอนการเลือกช่วงต้นที่ส าคัญ โปรดท าการเลือก ตวัเลือกที่หน่ึง:คุณโคง้คา นบัพร้อมพูดวา่“พ่อตาครับ โปรดรับไหวจ้ากลูกเขยคนน้ีดว้ยเถอะครับ”จากน้นั คุณจึงเขา้ไปใชช้ีวิตร่วมกบัครอบครัวปีศาจงูและนบัแต่น้นัมาคุณก็กลายเป็นพ่อครัวที่ทา งานเตม็เวลา และ มีที่ส าหรับหลบภัย ระบบยุติภารกิจครองร่างแกนกลางระบบหยดุทา งาน แต่แลว้ในวนัรุ่งข้ึน พวกเขาก็รู้วา่ คุณเป็นคนหลอกลวง แทจ้ริงแลว้คุณทา อาหารไม่เป็น ภายใตก้ารโนม้นา้วของประธานจา้วและลูกสาว ใน ที่สุดคุณก็หนีออกจากตระกูลจา้วดว้ยความอบัอาย ส่วนปีศาจงูที่คิดวา่ตวัเองถูกหลอกน้นัก็ส่งคนไปตามล่า คุณ…’ ตวัเลือกที่สอง:คุณตดัสินใจที่จะทา ตามความปรารถนาของตนเองต่อไป คุณตอ้งการเกบ็ตวัอยบู่า้นไปตลอด ชีวิต จึงตดัสินใจพ่ึงพาตวัเอง ใชช้ีวิตคนเดียวอยา่งอิสระ ดงัน้นัจึงปฏิเสธความเมตตาของประธานจา้ว ส่วน ปีศาจงูที่คิดว่าความเมตตาของพวกเขาถูกเหยยีดหยามน้นัก็ไดไ้ล่ฆ่าคุณแบบลบัๆ อีกคร้ังฝีมือของคุณอาจ สูสีกบัเธอ แต่ไม่สามารถต้งัหลกัในเมืองฉีต่อไปได้คุณทา ไดเ้พียงละทิ้งอาชีพ และหนีไปให้ไกลสุดขอบ ฟ้า…’ ตวัเลือกที่สาม:อาการผดัวนั ประกนัพรุ่งที่ไม่มีทางรักษาใหห้ายขาดไดข้องคุณกา เริบกะทนัหนัการตดัสินใจ ที่สา คญัแบบน้ีค่อยคุยกนัพรุ่งน้ีจะดีกวา่วนัน้ีไปสนุกกนัต่อเถอะ…ดงัน้นัคุณจึงหาเหตุผลในการเลื่อนเรื่อง น้ีออกไปก่อน คุณตดัสินใจที่จะคิดเรื่องน้ีอีกคร้ังหลงัจากระบบถึงเลเวล 100… หมายเหตุ ‘เหตุผลคือ เด็ก สาวไม่ควรแต่งงานก่อนที่พลงัแห่งสายเลือดจะถูกปลุกให้ตื่น ไม่เช่นน้ันจะทา ให้สายเลือดของเธอไม่ บริสุทธ์ิ’ ฟางหนิงน้า ตาไหลอาบแกม้ ‘ขอบคุณนิสยัผดัวนั ประกนัพรุ่งที่อยใู่นข้นัรุนแรง! โอตาคุอยา่งเราไม่เหมาะกบั การที่จะตอ้งตดัสินใจฉบัพลนัแบบน้ีจริงๆ’

159 ประธานจา้วเอ่ยเรียกอีกรอบ “เสี่ยวฟาง ทา ไมคุณชะงกัไปอีกแลว้ล่ะ? อาการของคุณยงัไม่ดีข้ึนใช่ไหม?” ฟางหนิง “เปล่าครับ ผมรู้สึกขอบคุณความเอาใจใส่และความหวงัดีของประธานจา้วที่มีต่อผมอย่างมาก เพียงแต่ผมไดย้ินมา ว่ากนัว่าไม่ควรแต่งงานก่อนที่พลงัแห่งสายเลือดจะถูกปลุกข้ึน ไม่อย่างน้ันจะทา ให้ ความบริสุทธ์ิของสายเลือดลดลง หลงัจากน้นัความแขง็แกร่งก็จะลดลงตามไปดว้ยผมไม่สามารถเก็บซ่อน ขอ้มูลน้ีเอาไวไ้ด้เพราะมนัไม่ยตุิธรรมกบัครอบครัวของท่าน” ประธานจา้วตะลึง “โอ้ผมเขา้ใจแลว้ล่ะคุณเป็นคนที่ซื่อสัตยจ์ริงๆ ขอบคุณที่บอกเรื่องน้ีกบัผม ผมจะเอา เรื่องน้ีไปปรึกษากบัภรรยาในภายหลงั” … อาหารม้ือเดียวใชเ้วลาต้งัแต่เชา้จรดเยน็ ณ ห้องรับแขกพิเศษ ประธานจา้วไดคุ้ยเรื่องน้ีกบัภรรยาซ่ึงกา ลงัพกัผ่อนอยบู่นโซฟาชวั่คราวหลงัจากที่เธอ กินอิ่ม หลงัจากคุณนายจา้วไดย้นิกผ็ดุยมิ้มุมปากทนัที“ฮ่าๆ ที่รัก ดูเหมือนวา่เขาจะผา่นด่านสุดทา้ยแลว้ถา้อยา่งน้นั ค่อยคุยเรื่องน้ีกนัตอนเหยาเหยาปลุกพลงัแห่งสายเลือดข้ึนมากนัเถอะ” ประธานจา้วพยกัหนา้แต่เมื่อนึกถึงมารยาทบนโต๊ะอาหารของภรรยาตวัเองเมื่อครู่กร็ู้สึกกงัวลใจเลก็นอ้ยจึง ถามข้ึนวา่“ที่รักถึงแมว้า่เสี่ยวฟางจะเป็นเดก็ดีแต่เขาท้งัข้ีเกียจและเห็นแก่เล่น มีแค่พลงัพิเศษที่สามารถเพิ่ม ทกัษะในการทา อาหารเท่าน้นัแต่ก็ไม่ไดดู้มีค่าอะไรมากมายอีกอยา่งผชู้ายมากความสามารถก็มีอีกเยอะแต่ ทา ไมคุณถึงเลือกเขาล่ะ? คุณไม่ไดเ้ห็นแก่กินจนจะขายลูกสาวของเราใช่ไหม?” “บดัซบ กลา้ดียงัไงมาพดูแบบน้ีกบัฉนั”คุณนายจา้วกระโดดข้ึนและดึงหูของประธานจา้ว “โอย๊เจบ็ที่รักผมไม่กลา้ทา แบบน้ีอีกแลว้” ประธานจา้วรีบอ้อนวอนขอความเมตตา “หึถา้พดูไม่ชดัเจน กลวัวา่คุณจะไม่พอใจและทา ลายแผนการของฉนัฉนัจะบอกใหน้ะความทรงจา ในพลงั แห่งสายเลือดที่ฉันปลุกข้ึนมาบอกฉันว่าอีกไม่กี่ปีขา้งหน้า จะมีการสืบทอดสายเลือดเกิดข้ึน ในบรรดาผู้ ไดร้ับเลือกน้นัเฉพาะผูท้ี่มีทกัษะการทา อาหารข้นัสูงเท่าน้นัที่จะไดร้ับการยอมรับ ซ่ึงระดบัที่จะไดร้ับการ สืบทอดน้นั ไม่สูงและไม่มีอาวธุเทพล้า ค่าใดๆ แต่มีบางสิ่งที่จะมีประโยชน์กบัคนธรรมดามากที่สุด นนั่ก็คือ จะไดร้ับยาอายวุฒันะที่ยดือายไุดม้ากกวา่ร้อยปีซ่ึงสามารถใชก้บัมนุษยไ์ดโ้ดยตรง “หลายสิบปีมาน้ีฉนัหลิ่วหรูจือกินอาหารมาทวั่เฉินโจว มีรสชาติอะไรที่ฉนัยงัไม่เคยลิ้มลองอีก และอาหาร ในร้านอาหารที่คุณเปิดในช่วงหลายเดือนที่ผ่านมาน้ีกลบัอร่อยกว่าอาหารท้งัหมดที่ฉันเคยกิน ฉันถึงได้

160 สังเกตเห็นการมีอยขู่องฟางหนิงแถมวนัน้ีฉันไดล้องชิมอาหารที่เขาทา ดว้ยตวัเอง ในที่สุดฉันก็มนั่ใจว่า มี ความเป็นไปไดท้ ี่ฟางหนิงจะไดร้ับการสืบทอดสายเลือดน้ีมากที่สุด “ท้งัฉนัและเสี่ยวเหยาต่างสามารถปลุกพลงัแห่งสายเลือดใหต้ื่นได้อยา่งนอ้ยๆ เราก็สามารถมีชีวิตอยไู่ดส้อง ร้อยปีโดยไม่ตอ้งกินยาคุณเป็นแค่ตาแก่คนหน่ึงที่ไร้คุณสมบตัิไม่สามารถฝึกฝนได้และไม่มีความสามารถ ในการปลุกพลงัพิเศษ คุณจะปล่อยใหเ้ราแม่ลูกตอ้งอยอู่ยา่งโดดเดี่ยวไปจนแก่หรือ?” ประธานจา้วซาบซ้ึงใจอย่างมากเขาต้ืนตนัที่ภรรยามองการณ์ไกลแต่เขากลบัไม่รับความหวงัดีของภรรยา เขาส่ายหนา้และพดูวา่ “แต่ก็ไม่ควรแลกกบัความสุขของลูกหรือไม่? ก่อนหนา้น้ีคุณไดบ้อกขอ้ดีหลายขอ้ของเสี่ยวฟางและให้ผม ช่วยเกล้ียกล่อมลูกผมเห็นดว้ยเพราะอยา่งนอ้ยๆ ก็ดีกวา่ลูกชายคนรวยพวกน้นัหลายร้อยเท่าและกลวัวา่ลูก จะไร้เดียงสาเกินไปจนถูกใครหลอกเขา้จึงช่วยคุณเกล้ียกล่อมลูกเสมอมาแต่ฟังจากที่คุณพดูตอนน้ีคุณกลบั ต้องการขายลูกสาวสุดที่รักของเราเพื่อยาเม็ดเดียวผมไม่ยอมหรอกผมจะไม่บงัคบัลูกเด็ดขาด เพราะมนั ข้ึนอยกู่บัการเขา้กนัไดข้องท้งัสองถา้ลูกไม่เตม็ใจผมกจ็ะไม่เกล้ียกล่อมลูกอีก” “ไร้สาระ ดูตอนที่เธอแยง่อาหารกบัฉนัสิจะไม่เตม็ใจไดอ้ยา่งไร?” คุณนายจ้าวรู้จักลูกสาวของเธอดีที่สุด ทว่าตาแก่จา้วกลบัส่ายหนา้ “มนัคนละเรื่องกนัเรื่องของความรู้สึกไม่ง่ายขนาดน้นัอีกเรื่องที่รักผมรู้สึกว่า ถึงแมคุ้ณจะอายนุอ้ยกวา่ผมสิบกว่าปีแต่ทา ไมถึงมีแนวคิดในระบบศกัดินาที่พ่อแม่เป็นคนกา หนดแบบน้นั เสมอไม่คิดถึงความรู้สึกของเหยาเหยาเลยและคิดวา่ตวัเองตดสินใจแทนเธอได้ทุกเรื่อง” ั คุณนายจา้วตะลึง เธอบิดหูสามีอีกคร้ัง “เก่งจริงๆ นะจา้วเสียงเหวิน คุณพดูเหมือนวา่ฉนัเป็นยายแก่ในสังคม ศกัดินาเลยนะคุณจะเห็นดว้ยกบัฉนั ใช่ไหม?” “ที่รักถึงคุณจะบิดหูผมอีกสักกี่คร้ัง เรื่องน้ีผมก็ไม่เห็นดว้ยกบัคุณเด็ดขาด เราแลกความสุขของลูกไม่ไดน้ะ ก็ดีถา้ผมมีชีวิตอยไู่ดอ้ีกร้อยปีแต่ถา้ลูกสาวตอ้งทนทุกขท์รมานต่อไปอีก200 ปีล่ะก็ผมยอมตายก่อน” ตาแก่ จา้วส่ายหวั สีหนา้ของคุณนายจา้วเริ่มซบัซ้อนมากข้ึน เธอมองสามีของตวัเองถึงแมว้่าอีกฝ่ายจะกลวัเธอแต่แววตาของ เขากลบัหนกัแน่นเป็นที่สุด นั่นมนัอายุร้อยปีเชียวนะ เมื่อเธอหวนนึกถึงความทรงจา ในสถานที่ที่สายเลือดของเธอไดถ้ือกา เนิดข้ึน นบั ประสาอะไรกบัการบงัคบัลูกสาวใหแ้ต่งงาน การขายลูกสาวกเ็ป็นเรื่องธรรมดาการฆ่าลูกสาวก็เป็นเรื่อง ธรรมดาแมแ้ต่……

161 หลงัจากหวนนึกถึงภาพเหล่าน้ัน ดวงตาของคุณนายจา้วก็เยน็ชาลง ‘ไม่ว่าพวกคุณจะเป็นใครมาจากไหน ตอ้งการมาทา อะไรที่นี่ถา้กลา้ทา ลายความสุขของครอบครัวของฉนัล่ะก็ฉนัจะไม่ปล่อยพวกคุณไปแน่ๆ จะ ตามล่าพวกคุณจนสุดปลายโลก…’ ประธานจา้วรู้สึกหนาวเหน็บข้ึนมาทนัทีในใจพลนัเกิดความสงสยัจึงเอ่ยถามออกไป“เอะ๊ทา ไมจู่ๆ ผมกร็ู้สึก หนาวข้ึนมาล่ะลืมต้งัสวิตชเ์ครื่องปรับอากาศหรือเปล่านะ” คุณนายจา้วสูดลมหายใจเขา้ลึกและนวดหูที่ถูกบิดจนแดงไปมา พร้อมกบัเป่าลมอุ่นออกจากปากแลว้พดูข้ึน วา่“ไม่มีอะไร นายจา้ววนัน้ีคุณทา ไดด้ีมากถือวา่เราสองแม่ลูกมองคนไม่ผดิจริงๆ เอาเถอะใหเ้หยาเหยาเป็น คนตัดสินใจทุกอยา่งเองแลว้กนัอยา่งมากสุด ฉนักแ็ค่ถ่ายทอดวิธีฝึกฝนคนเดียวใหเ้จา้เดก็นนั่ถึงเวลาน้นัเขา จะสามารถมีอายยุนืดว้ยการฝึกฝนได้เขากจ็ะไม่เสียดายยาอายวุฒันะที่สามารถยดือายไุดร้้อยปี “ฉนัเองก็มองออกวา่ถึงแมเ้ขาจะเป็นคนข้ีเกียจแต่ก็เป็นคนกตญัญูแต่เด็กคนน้ีข้ีเกียจมากจริงๆ รวยขนาดน้ี แลว้ยงัเอาแต่นอนแช่อยทู่ ี่บา้น เล่นแต่เกม ถึงเวลาคงตอ้งพ่ึงพาคุณคอยกระตุน้ ใหเ้ดก็คนน้ีฝึกฝน” ตาแก่จา้วประทบั ใจมากและกา ลงัจะตอบตกลงแต่กลบัไดย้นิเสียงกลืนน้า ลายของภรรยาพร้อมกบัเสียงพูด ต่อวา่“แน่นอนวา่ถา้คุณบงัเอิญเจอตอนที่เขากา ลงัทา อาหารพอดีก็อยา่ลืมโทรบอกฉนัก่อนล่ะ จริงดว้ยแต่ คุณไม่ตอ้งบอกลูกสาวสุดที่รักของคุณนะ ดูปริมาณที่เธอกินในวนัน้ีสิเขาไม่กลา้เก็บเงินเธอแน่ๆ คร้ังเดียว ยังพอทน แต่ถา้บ่อยเกินไปกค็งไม่ดีเท่าไรใช่ไหม?” เมื่อตาแก่จา้วไดย้ินก็พลนัคิดในใจว่า ‘ที่รักคุณคิดว่าตวัเองกินนอ้ยหรือ ดูเหมือนคุณจะคิดวา่อาหารในงาน เล้ียงวนัน้ีถูกลูกสาวเราแยง่กินหมดสินะ’ แต่เขาไม่กลา้พูดออกไป เพราะเขาไม่อยากหูแดงแลว้จริงๆ อีกอยา่งเป็นแบบน้ีก็ดีเหมือนกนัเป็นคร้ังแรกที่ เขาต่อตา้นความคิดของภรรยา นี่ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย … ขณะน้ีฟางหนิงและหลิ่วเหยานงั่อยดู่ว้ยกนัเพียงสองคนบนระเบียงร้านอาหารกา ลงัชมดาวขา้งนอก ฟางหนิงนงั่ห่างจากเธอสามเมตรเขานงั่ตวัตรง สายตามองตรงคราวน้ีเขาไม่ไดเ้หลือบมองจริงๆ ไม่จา เป็นตอ้งเปิดมุมมอง ไร้สาระ เขารู้ดีว่าแม่ของหลิ่วเหยาคือปีศาจงูที่ทรงพลงันอกเสียจากเธอไม่ใช่ลูก แทๆ้ ไม่อยา่งน้นัเธอก็ตอ้งเป็นปีศาจงูในอนาคตแน่นอน เขารู้ตวัเองดีว่าไม่ใช่ขา้ราชการระดบัสูงสวี่เซียน หญิงงามเพียงใด เขากไ็ม่มีความกลา้…

162 ในบรรดาสัตวท์ ้งัหมด เขากลวังูมากที่สุด แค่เห็นภาพก็ขนลุกแลว้ ไม่ตอ้งพูดถึงตอนไดเ้ห็นร่างจริงเมื่อครู่ เลย ท้งัสองเงียบกนัมาพกัใหญ่แลว้ สาวนอ้ยหลิ่วเหยาจึงเป็นฝ่ายเอ่ยปากพดูก่อน “ขอโทษนะคะคุณดูประหม่านิดหน่อย มารยาทบนโต๊ะอาหาร ของแม่ฉนั ในวนัน้ีทา ใหคุ้ณกลวัใช่ไหม” ฟางหนิงคิดในใจ ‘กใ็ช่น่ะสิแม่เธอจะไล่ฆ่าฉนั ในตวัเลือกระบบถึงสี่ขอ้ฉนัจะไม่รู้สึกกลวัไดย้งัไงล่ะ?’ หลิ่วเหยากล่าวต่อ“ตอ้งขอโทษจริงๆ ค่ะ ฉนัเองกไ็ม่รู้วา่เกิดอะไรข้ึน แต่พอไดเ้ห็นอาหารเหล่าน้นักเ็หมือน ตัวเองเปลี่ยนไป” ฟางหนิงคิดในใจ‘ไม่ไม่เธอไม่ไดเ้ปลี่ยนไปเลยสกันิด นนั่เพราะเธอกา ลงัจะกลายร่างต่างหาก…’ หลิ่วเหยายงัคงพดูต่อ“ฉนัตอ้งขอโทษแทนพอ่กบัแม่ของฉนัดว้ยค่ะ หลายวนัมาน้ีสร้างปัญหาใหคุ้ณไม่นอ้ย เลย พ่อแม่ของฉันมกัจะหวงัดีกบัฉันเสมอ พวกท่านกลวัว่าฉันจะถูกคนไม่ดีหลอก จึงคิดอยากจะให้ฉัน แต่งงานกบั ใครสกัคน” ฟางหนิงคิด ‘ไม่ไม่เธอควรกงัวลกบัคนเลวที่หลอกเธอต่างหาก…’ หลิ่วเหยากล่าววา่“วนัน้ีแม่ฉนักินเยอะไปหน่อย ทา ให้คุณตอ้งปิดร้านนานเลยและตอ้งขาดทุนไม่นอ้ย พ่อ บอกวา่ผหู้ญิงไม่ควรเอาเปรียบคนอื่น ฉนัจะโอนเงินเหล่าน้นัคืนใหคุ้ณเอง” ตอนน้ันเองระบบก็สวนกลับทันที“โอ้รอประโยคน้ีมาหนึ่ งวันแล้ว บัญชี วีแชทของฉันคือ XXXXXXXXXXX รวมยอดบริการและค่าวตัถุดิบอยทู่ ี่1,233,244 หยวน 7 เจี่ยว 6 เฟิน ปัดเศษส่วนออกคุณ โอนแค่1,233,244 หยวนกพ็อ” ฟางหนิง “…” หลิ่วเหยา “ไดค้่ะ ฉนัจะโอนใหคุ้ณเดี๋ยวน้ีเลย” ในพ้ืนที่ระบบ ฟางหนิงโอดครวญ “เฮ้ ไอระบบ แกจะทา เกินไปแลว้ทา ไมจู่ๆ ก็มาครองร่างฉนัและพูดออกไปแบบน้นัล่ะ เรากา ลงัตอบแทนบุญคุณอยนู่ะแต่แกกลบัมาเรียกร้องเงินจากเธอ ทา ฉนัขายหนา้จริงๆ!” ระบบตอบกลบั“ใบหน้าของโฮสต์ไม่มีค่าอะไร แต่ที่กินไปวนัน้ีท้งัหมดคือวตัถุดิบหลกัแสน และตอ้ง ตระเตรียมล่วงหน้าดว้ย ไม่ตอ้งพูดถึงที่ระบบตอ้งทา งานหนักท้งัวนัเดิมทีระบบคิดว่าจะตอบแทนแค่ม้ือ

163 เดียวแต่พวกเธอกลบักินลากยาวต้งัแต่เชา้ยนัเยน็กินซะเป็นบุฟเฟ่ตเ์ลยยงัจะไม่คิดเงินอีกเหรอเป็นเงินของ ระบบท้งัน้นัและโฮสตก์ไ็ม่มีเงินมาคืนระบบหรอกอยา่ ใชเ้งินระบบทา ใจใหญ่ใจโตสิ” ฟางหนิงอา้ปากคา้ง โตก้ลบัทนัที“ท่านเทพแห่งระบบ ภายใตก้ารยึดครองร่างของท่าน ผมไม่ตอ้งรอจน ระบบถึงเลเวล 100 แลว้ล่ะจากน้ีไปผมจะตอ้งอยอู่ยา่งโดดเดี่ยวแน่นอน…” แจ้งเตือนระบบ ‘หมายเลขบัญชีวีแชท XXXXXXXXXX บนโทรศพัท์มือถือของท่านไดร้ับเงินเขา้เป็น จ านวน 1,233,244 หยวนจากผู้ใช้พิเศษ XX ระบบ “โอ้เป็นเดก็ที่ไร้เดียงสาจริงๆ ไม่เกินแมแ้ต่หยวนเดียว…” ฟางหนิงเบะปาก“หุบปากของแกไปเถอะแกไม่อายแต่ฉนั ไม่มีหนา้จะพดูอะไรต่อแลว้” ระบบตอบกลบัอีกรอบ “โฮสตก์ ็ไม่ไดพู้ดอะไรต้งัแต่แรกอยแู่ลว้ ไดแ้ต่คิดในใจ มนุษยอ์ยา่งโฮสตล์ว้นปาก ไม่ตรงกบั ใจท้งัน้นั ให้ระบบช่วยบอกเธอตอนน้ีให้ไหม? ความคิดของโฮสตเ์มื่อครู่ดงัเกินไป ระบบไดย้ิน หมดแล้ว” ฟางหนิงแยกเข้ียว“แกไม่ใช่มนุษย์ดงัน้นัอยา่มาพดูแทนไปหน่อยเลย…” ท้งัสองนั่งดูดาวกันเงียบๆ อีกพกัหน่ึง สุดทา้ยครอบครัวของประธานจ้าวก็ขอลากลบัคราวน้ีฟางหนิง เพียงแต่โบกมือลาหนา้ประตูร้าน แลว้เฝ้าดูพวกเขาข้ึนรถและขบัออกไป เวลาสองทุ่ม ณ ฐานทพัสา นกังานใหญ่หน่วยกิจการพิเศษเมืองฉี ขณะน้ีฐานทพั ไดอ้ยภู่ายใตก้ฎอยัการศึกอยา่งเต็มรูปแบบ ทีมเจา้หนา้ที่หน่วยกิจการพิเศษในชุดสูทสีด าที่มี ตราสัญลกัษณ์ดาบและโล่พร้อมสู้รบแลว้พวกเขาต้งัขบวนเป็นรูปสี่เหลี่ยมจตัุรัสบนสนามภายในฐานทพั พวกเขาไม่พดูอะไรแมแ้ต่คา เดียว ทุกคนต่างมีสีหนา้เคร่งขรึม ไม่นานหลงัจากน้นั โม่ซิ่งผูอ้า นวยการหน่วยกิจการพิเศษของเมืองฉีก็เดินมาหาพวกเขาและตามดว้ยรอง ผูอ้า นวยการหน่วยกิจการพิเศษสามคน อาจารยใ์หญ่จางและนักเรียนบางส่วนของศูนยฟ์้ืนฟูและปรับ ทัศนคติ ไม่ว่าโม่ซิ่งหรือคนที่อยขู่า้งหลงัเขา ท้งัหมดลว้นมีสีหนา้เคร่งขรึมท้งัสิ้น และเดินตามหลงัเขาอยา่งแน่วแน่ ไม่มีใครส่งเสียงดงัโดยไม่จา เป็น โม่ซิ่งยนืนิ่งเมื่อเดินมาถึงตรงหนา้สมาชิกทีมกิจการพิเศษเหล่าน้นั

164 นกัเรียนของศูนยฟ์้ืนฟูและปรับทศันคติที่อยู่ขา้งหลงัเขาเหล่าน้ีต่างรีบวิ่งไปขนาบทางดา้นซ้ายของหน่วย กิจการพิเศษ และต้งัแถวอยา่งเรียบร้อยราวกบัวา่พวกเขาไดฝ้ึกมานบัคร้ังไม่ถว้นแลว้ โม่ซิ่งขยบัแวน่ตาเลก็นอ้ยแสงจากระยะไกลส่องมาที่แวน่และแผส่ะทอ้นรัศมีเยน็ชาออกมา ดวงตาของเขาเผยแววเยน็ยะเยือก“ทุกคน วนัน้ีพวกคุณตอ้งปฏิบตัิภารกิจหน่ึงที่หนกัมากอาจมีคนที่ไม่ได้ กลบัมาอีก หรืออาจไม่เหลือแมแ้ต่ซาก” ในเวลาน้ีไม่มีใครส่งเสียงดงัทุกคนต่างเฝ้ารอคอยฟังคา พดูถดัมากนัอยา่งเงียบๆ “ในการจะชนะสงครามใดๆ กต็าม จา ตอ้งมีการเสียสละ!และไม่มีขอ้ยกเวน้ ! สิ่งที่เรากา ลงัเผชิญอยใู่นตอนน้ี คือสงครามที่หฤโหดที่สุดในชีวิต!ไม่วา่ ใครก็ตาม ต้งัแต่เด็กจนถึงคนแก่ต้งัแต่ผปู้่วยใกลต้ายไปจนถึงทารก แรกเกิด ลว้นตอ้งมีสา นึกในการเสียสละ!ไม่ไดท้า เพื่อสิ่งใด แต่ทา เพื่อมนุษยก์นัเอง!” เมื่อพูดมาถึงตอนน้ีเขาก็กวาดตามองสีหนา้ของทุกคน และหยุดกระตุน้ดว้ยเพราะคนข้ีขลาดและไม่หนกั แน่น ถูกคดัออกจากภารกิจในคืนน้ีแลว้ “ส านกัสัจธรรมเพิ่งจะส่งประกาศฉุกเฉินมาว่า เครือข่ายของเราตรวจสอบพบเหตุการณ์พิเศษที่77 ซึ่งมีเอ เลี่ยนที่มีความสามารถในการพรางตวัสูงมากอีกท้งัยงักา้วร้าวและมีนิสัยดุร้ายจะมาถึงเมืองฉีในเวลาเที่ยง คืนของวนัน้ีเหตุการณ์น้ีจะเป็นภารกิจที่หลังจากหน่วยกิจการพิเศษเมืองฉีของเราก่อต้ังข้ึนมาสองปี ดา เนินการกวาดลา้งดว้ยเราเองเป็นคร้ังแรก” โม่ซิ่งสายตาเยน็ชา “ถึงเราจะมี123 คนในคืนน้ีและมนัจะมีแค่ตวัเดียวแต่ทุกคนกอ็ยา่ ประมาทมนัเชียว!!” “ความเก่งกาจของมนัแตกต่างจากขีปนาวุธอยา่งสิ้นเชิง! ในเมืองที่มีประชากรหนาแน่นแบบน้ีอาวุธหนกั อะไรก็ใชไ้ม่ได้ดงัน้นัอาวุธที่พวกคุณใชจ้ึงเป็นเพียงอาวุธเบาที่ผลิตข้ึนมาเป็นพิเศษ และอาวุธพิเศษเหล่าน้ี อาจทา อะไรมนัไม่ไดเ้ลย!” “พวกคุณอาจตอ้งเสียสละร่างกายและชีวิตของตนเพื่อประชาชน ในบรรดาพวกคุณมีท้งัผมู้ีพลงัพิเศษ และผู้ ไดร้ับการฝึกฝนเบ้ืองตน้แลว้ร่างกายและพลงัทางจิตวิญญาณจะมีความแขง็แกร่งกวา่คนธรรมดามากและน่า ดึงดูดมากกวา่คนธรรมดาเช่นกนั” เมื่อพดูถึงตรงน้ีจู่ๆ เขากโ็นม้ตวัลง เพื่อโคง้คา นบัทุกคน “ผมขอบคุณทุกคน โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่หลงัจากพวกคุณไดร้ับพลงัพิเศษแลว้ก็ยงัคงไม่กลวัที่จะเสียสละ ตวัเอง โดยเฉพาะบรรดาผูม้ีพลงัพิเศษที่อาสาเขา้ร่วมในภารกิจน้ีซ่ึงหายากมากศูนยฟ์้ืนฟูและปรับทศันคติ

165 ประกาศ หลงัจากผา่นเหตุการณ์น้ีไป พวกคุณจะไดร้ับระดบัความน่าเชื่อถือเพิ่มข้ึน สามารถใชช้ีวิตในเมือง ไดอ้ยา่งอิสระแค่รายงานที่อยเู่ป็นประจา กพ็อ” จากน้นัเขากพ็ดูกบัอาจารยใ์หญ่จางที่อยขู่า้งๆ “อาจารยใ์หญ่จาง พดูอะไรกบัทุกคนอีกสกัหน่อยเถอะครับ” อาจารยใ์หญ่จางมองผคู้นที่อยตู่รงหนา้ทุกคนอายยุงันอ้ย หลายคนเคยเรียนกบัเขาและตอ้งลา บากใจเพราะ เขาหลายต่อหลายคร้ังแต่ดว้ยโทษทณัฑท์ ้งัสามที่ค้า คออยู่ไม่มีใครกลา้ต่อตา้นเขา แต่ในเวลาน้ีเขากลบัไม่ตอ้งการพดูอะไรอีกไม่ตอ้งการที่จะปราศรัยอะไรอีก เพราะเขารู้วา่หลายคนในน้ีอาจเป็นคร้ังสุดท้ายที่จะได้เห็นพวกเขา สา หรับผมู้ีพลงัพิเศษที่อาสาเขา้ร่วมภารกิจเหล่าน้นับางคนอาจโชคดีและไปเพื่ออิสรภาพแต่ไม่วา่อยา่งไรก็ ตาม ในเมื่อพวกเขาเขา้ร่วมภารกิจกห็มายความวา่พวกเขาไดต้ระหนกัรู้ในการเสียสละแลว้ “ต้องกลับมาทุกคนนะ” เขาพดูแค่ประโยคเดียวกย็ากที่จะพดูอะไรต่อได้ “ตามแผน ออกเดินทาง!” หลงัจากที่โม่ซิ่งพดูจบ เขากเ็ดินออกไปเป็นคนแรก ในบรรดาพวกเขา นอกจากอาจารยใ์หญ่จางผชู้ราที่ยงัยนือยทู่ ี่เดิม คนอื่นๆ ต่างเดินตามโดยไม่มีขอ้ยกเวน้ อาจารยใ์หญ่จางมองดูแผน่หลงัของคนเหล่าน้ีที่เดินไกลออกไปทีละคน ถึงแมว้า่เขาจะผา่นความยากลา บาก มามากเพียงใด ก็อดไม่ไดท้ ี่จะน้า ตาไหลเขายื่นมือข้ึนสูง โบกมือให้กบัแผ่นหลงัของพวกเขาและพึมพา วา่ “ทุกคน ต้องกลับมานะ…” คนเหล่าน้นั ไดเ้ขา้สู่ความมืดแลว้และในไม่ชา้เสียงสตาร์ทเครื่องยนตจ์ากระยะไกลกด็งัข้ึน แต่อาจารยใ์หญ่จางยงัคงยืนนิ่งแมว้่าจะเป็นช่วงปลายฤดูใบไมร้่วงที่มีอากาศหนาวเหน็บ เขายงัคงยืนอยู่ที่ นนั่เฝ้าดูทิศทางที่ผคู้นเหล่าน้นัเดินจากไป… … อัศวิน A ตบหัวขโมยให้สลบไปในฝ่ามือเดียว เขาส่ายหัว นับต้งัแต่ที่เขาไดจ้ดัการมอนสเตอร์ตวัใหญ่จน เลเวลอพัก่อนหนา้น้ีเขาก็มกัจะอยใู่นโหมดสแตนดบ์ายเวลาส่วนใหญ่ทา ไดแ้ค่ฝึกวิทยายทุธฝึกทกัษะและ ขัดเกลาพลังปราณแท้ จู่ๆ ระบบกพ็ดูข้ึนวา่“นบัวนั ปีศาจยงิ่นอ้ยลง เราไปตามล่าพวกชื่อสีเหลืองไหม?”

166 ดา้นฟางหนิงที่กา ลงัสนุกกบัการอ่านนิยาย หลงัจากไดย้ินเรื่องน้ีเขา้ก็รีบโผล่มาทนัทีดว้ยกลวัว่าจะถูกตดั การเชื่อมต่ออินเทอร์เน็ต ฟางหนิง “เอาสิ ฉันจะท าตามที่แกบอก” ระบบ “ระบบขอดูแผนที่ระบบก่อน ตวัน้ีแย่มืดและเล็กเกินไป ดูก็รู้แลว้ว่าไม่มีค่าประสบการณ์ส่วนตวัน้ี สวา่งและตวัใหญ่มากพอแต่ไม่มีแสงสีแดง ดูเหมือนจะไม่เคยทา บาปมาก่อน ถา้เลือกจดัการมนัค่าคุณธรรม จะลดลงอยา่งมาก…” ฟางหนิง “เลือกเสร็จแล้วบอกนะ…” พกัใหญ่ๆ หลงัจากน้ัน ในที่สุดเทพแห่งระบบก็ตดัสินใจเลือกได้“ตวัน้ีแหละ ตวัไม่ใหญ่ไม่สว่างมาก เกินไป แต่เหลืองออกแดงๆ แดงปนม่วง ตอ้งเคยทา ความชวั่มาแลว้แน่นอน ค่าประสบการณ์ไม่สูง แต่ก็จะ ไดร้ับค่าชื่อเสียงไม่นอ้ย ดีเหมือนกนัจะไดเ้ปิดโมดูลอศัวิน ถึงเวลาความแขง็แกร่งกจ็ะเพิ่มข้ึนอีก” ฟางหนิง “แค่เทพแห่งระบบมีความสุขกพ็อ…” … ณ อาคารที่พักที่ทรุดโทรมทางตะวันออกของเมืองฉี ในห้องคนธรรมดาคนหนึ่ง พ้ืนห้องถูกยอ้มดว้ยคราบเลือด มีรูปเจ็ดเหลี่ยมแปลกประหลาดร่างอยู่บนพ้ืน มีเจ็ดมุม แต่ละมุมจะแสดง ใบหน้ามนุษย์หนึ่งคน บ้างสุขบ้างโกรธ บ้างทุกข์บ้างเศร้า ท าให้ผู้เห็นรู้สึกประหลาดใจ ในเวลาน้ีตรงกลางมุมท้งัเจ็ดน้ีมีชายในชุดคลุมสีดา คุกเข่าอยู่ถือกริชในมือ มีเลือดหยดลงจากกริช และ ปากของเขากา ลงัขมุบขมิบอะไรบางอยา่ง… จู่ๆ อศัวิน A กป็รากฏตวัข้ึนขา้งหลงัชายคนน้นัอยา่งไร้สุ้มไร้เสียง อยา่งไรกต็าม ชายคนน้นัต้งัใจมากยงัคงพึมพา ต่อไป “เจา้แห่งอารมณ์ท้งัเจด็อญัเชิญจอมมาร…” ส่วนฟางหนิงน้นั ไม่แมแ้ต่จะโผล่หวัออกมา เขาปล่อยใหเ้ทพแห่งระบบเป็นคนจดัการท้งัหมด เมื่อเทพแห่งระบบควบคุมร่างกายของเขา หลงัจากอศัวิน A เขา้ไปบา้นของอีกฝ่ายจากทางหนา้ต่างแลว้เขาก็ ตอ้งตกใจกบับรรยากาศประหลาดภายในหอ้งอยา่งมากเขาวางนิยายลงและเขา้ไปซ่อนตวัในร้านตีเหลก็ใน มิติระบบอีกคร้ัง ช่วยไม่ได้แค่มองก็รู้แลว้วา่ตอ้งเป็นพิธีกรรมประหลาดแน่นอน และตอ้งเป็นอะไรที่เหนือธรรมชาติดว้ยแน่ ซ่ึงเป็นหน่ึงในสิ่งที่เขากลวั

167 กล่าวคือเขาเริ่มตระหนกัรู้แลว้วา่ โลกในปัจจุบนัน่ากลวักวา่เดิมมากถา้ระบบไม่มาครองร่างของเขาล่ะก็… ฟางหนิงคงไม่มีทางออกมาข้างนอกตอนฟ้ามืดอีกเลย แต่เทพแห่งระบบกลบั ไม่มีความรู้สึกกลวัเลยสักนิด เขาควบคุมร่างกายของฟางหนิงโดยไม่มองดูรอบๆ จากน้นักล็อยไปอยขู่า้งหลงัอีกฝ่ายโดยไม่พดูอะไรและตบไปที่หวัของชายคนน้นั โดยตรง ชายคนน้นัลม้ลงกบัพ้ืนพร้อมเสียง ‘บูม้ ’ สมองกระจดักระจายและตายในทันที ฟางหนิงท้งักลวัท้งังุนงง “เฮ้แกสามารถฆ่าปีศาจชื่อเหลืองโดยไม่ตอ้งพ่ึงฉนัแลว้เหรอ?” ระบบตอบกลบั“อืม เราเพิ่งมาถึงแต่โฮสตก์ ็กลวัจนเขา้ไปซ่อนตวัในร้านตีเหลก็แลว้ สีของหมอนนั่เลยแดง จนออกม่วง… ดูเหมือนว่าโฮสต์จะกลวัหมอนี่มากนะแต่ระบบกลบัแปลกใจก่อนหน้าน้ีที่เจอปีศาจงูน้นั โฮสตด์ูกลวัมากกวา่เมื่อครู่อีกแต่ทา ไมปีศาจงูถึงไม่เปลี่ยนเป็นสีแดงล่ะ?” เมื่อฟางหนิงไดพู้ดคุยกบัเทพแห่งระบบ ความกลวัก็ลดลงมาก “ไร้สาระ เพราะเธอแค่ตอ้งการหาลูกเขย เท่าน้นัตราบใดที่ฉนั ไม่ทา ให้เธอโกรธก็จะไม่มีภยัคุกคามใดๆ น่ะสิแต่หมอนี่ดูก็รู้แลว้วา่กา ลงัวางแผนทา บางอยา่งที่ไม่ดีอยแู่น่นอน เพราะฉะน้นัฉนัเลยอดกงัวลไม่ได…้ ” ระบบตอบกลบั“เอาเถอะไดร้ับประสบการณ์นอ้ยแต่ชื่อเสียงอศัวินกลบัเพิ่มข้ึนมาก น่าแปลกจริงๆ” … ณ ฐานทพัหน่วยกิจการพิเศษ อาจารยใ์หญ่จางที่เดิมทีกา ลงัรอการกลบัมาของทีมโจมตีตอนน้ีกา ลงัยนืทื่ออยู่ บนสนาม ผูโ้จมตีท้งัหมดไดก้ลบัมาอยา่งปลอดภยัหลงัจากผ่านไปสองชวั่โมง นอกจากหยาดเหงื่อบนหนา้ผากแลว้ดู เหมือนพวกเขาไม่ไดร้ับบาดเจบ็อะไรเลย “พวกคุณทา ภารกิจเสร็จเร็วขนาดน้ีไดอ้ย่างไร? สัตว์ประหลาดจะจุติตอนเที่ยงคืนไม่ใช่เหรอ หรือเป็น เพราะวา่มนั ปรากฏตวัก่อนและถูกพวกคุณจดัการไปแลว้?” โม่ซิ่ง “…” รองผูอ้า นวยการหน่วยกิจการพิเศษ “อาจารยใ์หญ่จาง เรื่องมนัเป็นแบบน้ีหลงัจากออกเดินทางไปถึง ตา แหน่งที่หน่วยกิจการพิเศษระบุและเตรียมพร้อมสา หรับการต่อสู้หลังจากรอไปพักหนึ่ง ส านักสัจธรรม ส่งประกาศฉุกเฉินมาอีกฉบบัวา่ ปีศาจทรงพลงัเจา้เล่ห์และดุร้ายตวัน้นัหาพิกดัจุติไม่เจอและภายในสัปดาห์ น้ีน่าจะไม่ปรากฏข้ึนอีก”

168 อาจารยใ์หญ่จาง “ซ่ึงกห็มายความวา่สตัวป์ระหลาดตวัน้นัหลงทาง…” โม่ซิ่ง “แยกยา้ยและปิดเรื่องวนัน้ีไวเป็ นความลับ!” ้ หน่ึงสปัดาห์ต่อมา เวลาสองทุ่ม ณ ฐานทพัสา นกังานใหญ่หน่วยกิจการพิเศษเมืองฉี โม่ซิ่ง “ทุกคน วนัน้ีพวกคุณมีภารกิจที่หนกัมาก!” อาจารยใ์หญ่จางสีหนา้จริงจงั คนอื่นๆ กด็ูเคร่งขรึม โม่ซิ่ง “ในบรรดาพวกคุณจะมีหลายคนที่ไม่ไดก้ลบัมา…” ไม่มีใครพดูอะไรออกมา โม่ซิ่ง “สา นกังานความจริงไดส้่งประกาศฉุกเฉินมาอีกคร้ังวา่‘เครือข่ายของเราไดต้รวจพบเหตุการณ์พิเศษที่ 77 ปีศาจผทู้รงพลงัที่เก่งในเรื่องการพรางตวัคร้ังก่อนจะกลบัมาที่เมืองฉีอีกคร้ังในเวลาเที่ยงคืนของวนัน้ีเพื่อ ความแน่ใจเราไดต้รวจสอบซ้า แลว้วา่ ในคร้ังน้ีมีสถานที่สามแห่งที่มีความเป็นไปไดท้ ี่มนัจะลงจุติซ่ึงไดแ้ก่ เขตตะวนัออกเฉียงใต้เขตตะวนัออกเฉียงเหนือและใจกลางเมือง เพียงแต่สาวกที่เป็นผชู้้ีพิกดัใหม้นัค่อนขา้ง อ่อนแอเครือข่ายจึงยากที่จะตรวจจบัตา แหน่งที่แน่ชดัได้เราจึงตอ้งกระจายกา ลงั’” ทุกคนสีหนา้ตึงเครียดกนัหมด โม่ซิ่ง “ตามแผน แบ่งเป็นสามทีมและออกเดินทาง” อาจารยใ์หญ่จาง “ทุกคนตอ้งกลบัมานะ…” … การฟาร์มปี ศาจในชีวิตประจ าวันของอัศวิน A ระบบพดู“โฮสต์ไปล่าปีศาจชื่อเหลืองอีกสกัตวัสองตวั…” ฟางหนิงไม่แมแ้ต่จะเงยหนา้ข้ึนมอง เขากา ลงัมุ่งความสนใจท้งัหมดไปกบัเกมออนไลน์ในประเทศที่เขาเป็น หวัหนา้กิลด์“ตามใจแกสิ…” ณ ห้องใต้ดินเขตตะวันออกเฉียงใต้เมืองฉี พ้ืนหอ้งถูกยอ้มดว้ยคราบเลือดสีแดงเหมือนเดิม รูปเจ็ดเหลี่ยมแปลกประหลาดร่างอยบู่นพ้ืนคอนกรีต มีเจ็ด มุม แต่ละมุมจะแสดงใบหน้ามนุษย์หนึ่งคน บ้างสุขบ้างโกรธ บ้างทุกข์บ้างเศร้า

169 ชายคนหน่ึงคุกเข่าอยตู่รงกลางรูปเจด็เหลี่ยมและพึมพา กบัตนเอง “การเสียสละของอารมณ์ท้งัเจด็…” อัศวิน A อยู่ขา้งหลงัชายคนน้นัทว่าชายคนน้นักลบัไม่ไดส้ ังเกตเห็น แต่แมอ้ศัวิน A จะอยู่ตรงน้นัมาระยะ หนึ่งแลว้แต่เขากย็งัไม่ลงมือ… ระบบ “โฮสต์ คุณปรับอารมณ์ของตัวเองเสร็จแล้วหรือยัง?” ฟางหนิงตอบกลบั“ฉันทา ไม่ได้การเจอสิ่งเดิมๆ คร้ังที่สอง ก็ไม่รู้สึกกลวัเหมือนเดิมแลว้ขอฉันสร้าง บรรยากาศน่าสยดสยองในหวัก่อนนะจินตนาการถึงอนาคตที่น่ากลวั…” ระบบเริ่มหงุดหงิด “รีบหน่อยเถอะ ระบบรู้สึกว่าหมอนี่เป็นพวกเดียวกบัคนเมื่อสัปดาห์ที่แลว้น่าจะกา ลงั เชิญบางสิ่งที่น่าสะพรึงกลวัออกมา ถ้าเป็นอย่างน้ันล่ะก็อาจทา ให้พ้ืนที่ส่วนใหญ่ในเมืองน้ีถูกตัดการ เชื่อมต่ออินเทอร์เน็ต…” ฟางหนิง “?! เสร็จแล้ว ดูแผนที่เร็ว!” เสียง ‘ตู้ม’ ดงัข้ึนฉบัพลนัจากน้นัชายหนุ่มกล็งไปนอนกบัพ้ืนและสิ้นลมหายใจไปทนัที ฟางหนิงเอ่ยถาม “สิ่งน่าสะพรึงตวัน้นัจะไม่ถูกเรียกออกมาแลว้ใช่ไหม?” ระบบตอบกลบั“เมื่อครู่บนแผนที่ระบบมีจุดสีเหลืองสองจุดที่มีสีและขนาดเท่ากบัเขา ลว้นแต่เป็นเหลือง ประกายม่วงแดง สีคลา้ยกนัขนาดน้ีเป็นไปไดว้า่มนัเป็นพวกเดียวกนัและเคยก่ออาชญากรรมเดียวกนั” ฟางหนิงว่า “ถา้อยา่งน้นัรีบไปจดัการกนัเถอะ ฉนักา ลงัทา ภารกิจรับค่าประสบการณ์สองเท่าและอตัราการ ระเบิดสามเท่าจะถูกตดัการเชื่อมต่ออินเทอร์เน็ตไม่ได…้ ” ระบบ “…” … ณ สนามในฐานทพัหน่วยกิจการพิเศษเมืองฉี อาจารยใ์หญ่จางรีบถาม “เกิดอะไรข้ึน ไม่มีโผล่มาอีกแลว้หรือ?” รองผูอ้า นวยการหน่วยกิจการพิเศษตอบกลบัทนัที“อาจารยใ์หญ่เจา้หน้าที่ส านักสัจธรรมแจง้มาว่า สัตว์ ประหลาดตวัน้นัยงัคงหาพิกดัจุติไม่พบ ใหเ้รารออีกหน่ึงสปัดาห์…” อาจารยใ์หญ่จางตอบกลบั“ไม่เป็นไร เป็นเรื่องดีที่สัตวป์ระหลาดตวัน้ีหลงทางอยเู่รื่อยอยา่งนอ้ยพวกคุณก็ ยงัปลอดภยัดีและไดส้งั่สมประสบการณ์ในการเขา้ร่วมเหตุการณ์ฉุกเฉินจา นวนไม่นอ้ยดว้ย…”

170 โม่ซิ่งตอบรับ “แยกยา้ย หา้มใครพดูถึงรายละเอียดของภารกิจในคืนน้ี!” … ณ คฤหาสน์ตระกลูจา้วแห่งฉีเฉิงซิงเซิ่งกรุ๊ป ในเขตชานเมืองทางตะวันออก คุณนายจา้วเอ่ยข้ึน “ตาแก่นี่กผ็า่นมาหน่ึงสปัดาห์แลว้ฉนัเองกห็ ิวมากแลว้นะคุณกน็ ่าจะไม่อายที่จะเอ่ยปาก พูดไดแ้ลว้ฉนัรอถ่ายทอดทกัษะฝึกฝนเฉพาะตวัใหเ้ขาหลงัอาหารดว้ย จริงที่คร้ังที่แลว้ฉยักินเยอะไปหน่อย แต่เหยาเหยากไ็ดจ้่ายค่าอาหารแทนเราแลว้ไม่ใช่หรือเสี่ยวฟางนี่ไร้เดียงสาจริงๆ เลยถา้เป็นคนอื่นที่มีเจตนา ล่ะก็คงไม่คิดจะเกบ็เงินแลว้” จา้วเสียงเหวินตอบกลบั“เพิ่งจะผ่านมาไม่นานเอง ก่อนหนา้น้ีคุณบอกว่าคุณฝึกถึงข้นัสองแลว้กินอาหาร เดือนละคร้ังก็ไดไ้ม่ใช่หรอกหรือ? เงินไม่ใช่เรื่องใหญ่อยา่งมากก็แค่ขนวตัถุดิบจากซิงเซิ่งกรุ๊ปของเราไปให้ เพื่อลดค่าใชจ้่ายแต่การที่ทา ใหเ้ขาตอ้งทา งานเหนื่อยหน่ึงวนัหน่ึงคืนเตม็น้นัถึงจะเป็นสัปดาห์ละคร้ังก็ไม่มี ใครทนไหวหรอก…” “เฮๆ้หยดุ ๆ อยา่บิดเลยๆ ฉนัจะโทรไปเดี๋ยวน้ีฉนัจะโทรเดี๋ยวน้ีล่ะ…” หลิ่วเหยาลงมาจากช้นัสอง “พอ่จะโทรหาใครคะ?” คุณนายจา้วย้งัมือแลว้บอกว่า “เหยาเหยา สองสามวนัน้ีลูกอยา่ออกไปไหน อยู่ฝึกซ้อมเปียโนที่บา้นนะ พ่อ กบัแม่กา ลงัจะทา ภารกิจที่ค่อนขา้งหนกัเรื่องน้ีเกี่ยวขอ้งกบัอนาคตของครอบครัวเรา…” หลิ่วเหยา “อ๋ออยา่งน้ีนี่เองแต่หนูไดย้นิแม่พดูวา่จะทา อะไรบางอยา่งหลงักินขา้วก็เลยคิดวา่ ประธานฟางคง เชิญพอ่กบัแม่ไปทานขา้วอีกแลว้” คุณนายจา้วยมิ้หวาน “เดินร้อยกา้วหลงัอาหารจะมีชีวิตอยถู่ ึงเกา้สิบเกา้ปีไม่มีอะไรอื่น รีบไปฝึกซอ้มเปียโน เถอะจะ้ ส่วนเรื่องกบัขา้วแม่บอกแม่บา้นอู๋วใ์หท้า อาหารจานโปรดของหนูแลว้พอ่กบัแม่ไปก่อนนะ…” ประธานจา้วยมิ้เจื่อน “เหอะๆ…” หลิ่วเหยาตอบรับ “ค่ะ หนูเขา้ใจแลว้…” คุณนายจา้วส่งสายตาใหต้าแก่จา้ว‘เร็วเขา้’ ประธานจ้าว ‘ครับๆ’ …

171 บนรถเบนซ์คนขบัรถของตระกลูจา้วกา ลงัขบัรถอยา่งต้งัใจ ประธานจา้วโทรศพัทห์ลายสายใหพ้นกังานในเครือหลายๆ แห่งตระเตรียมวตัถุดิบต่างๆ ท้งัหมดเป็นผลผลิต ของซิงเซิ่งกรุ๊ป ซ่ึงลว้นแต่ปลอดสารพิษและสารกนับูด… หลงัจากน้นัเขาจึงยกโทรศพัทข์้ึนมาเพื่อจะกดโทรหาหมายเลขหน่ึงแต่หลงัจากหยดุคิด เขากว็างมือถือลงอีก คร้ังแต่แลว้หลงัจากวางมือถือลง เขากต็อ้งหยบิมนัข้ึนมาใหม่เพราะสายตาเฉียบคมของภรรยาที่นงั่อยขู่า้งๆ คุณนายจา้ว“นี่มนัก็สิบโมงเชา้แลว้คุณตอ้งเผื่อเวลาใหเ้ขาทา อาหารดว้ยถา้เลยเวลากินขา้วไป ก็ทา ไดแ้ค่ดื่ม น้า ชายามบ่ายแลว้ล่ะ…” ในที่สุด เขากก็ดัฟันและโทรออกหมายเลขน้นั เสียงรอสายของปลายสายดงัข้ึน ‘สี่ซวัซวั~ สี่ซัวซัว…’ เสียงรอสายดงัอยคู่รู่หน่ึงก็มีเสียงตอบรับวา่“หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อไดใ้นขณะน้ีโปรดลอง ใหม่อีกคร้ังในภายหลงั” ประธานจา้วนิ่งเงียบ “…” ดา้นคุณนายจา้วกลบัมีสีหนา้ไม่พอใจอยา่งเห็นไดช้ดัมือขา้งหน่ึงค่อยๆ เลื่อนไปที่หูของตาแก่จา้ว“เกิดอะไร ข้ึน?” ประธานจา้วงุนงง แต่แลว้ก็นึกบางอย่างข้ึนได้“อ๋อผมรู้แลว้เด็กคนน้ีตอ้งกา ลงัเล่นเกมอยู่แหงๆ และเปิ ด เครื่องเสียงไวด้ว้ยแน่นอน จึงไม่ไดย้นิเสียงเรียกเขา้” คุณนายจ้าว “???” ประธานจา้วรีบเอ่ยต่อ“ไม่ตอ้งห่วงหรอกผมจะติดต่อเขาทาง QQ เพื่อติดต่อกบัสมาชิกกิลด์ในเกม เขาจะ เปิ ด QQ ทิ้งไว”้ คุณนายจา้วดีใจมาก“ไม่เลวเลยนะตาแก่ทา การบา้นมาเยอะเหมือนกนันี่” ประธานจ้าวเปิ ด QQ บนโทรศพัท์มือถือ แน่นอนว่าคร้ังน้ีเขาติดต่อฟางหนิงทาง QQ ได้ส าเร็จ เขาพิมพ์ ทกัทายฟางหนิงอยา่งชา นาญ ประธานจ้าว “สวัสดี เสี่ยวฟาง” ฟางหนิง “สวัสดีครับ ประธานจ้าว”

172 ฟางหนิงคิดในใจ‘รีบออฟไลน์ดีกวา่เมืองของระบบจะถูกยดึอีกแลว้ตอนน้ีเทพแห่งระบบเขม้งวดมาก แอบ เติมเกมยังยากเลย ท าให้เราถูกคนอื่นแซงภายในหนึ่งสัปดาห์ ประธานจา้ว“คือว่า ตามที่ฉนับอกคุณคร้ังก่อน ภรรยาของฉนั ไดป้ลุกสายเลือดนารีมงักรใหต้ื่นข้ึนมาอนัที่ จริงในขณะเดียวกนัน้นัเธอกไ็ดเ้รียนรู้วิธีฝึกฝนพิเศษดว้ย” ฟางหนิง “ไดย้ินมาว่าวิธีฝึกฝนพิเศษน้นัล้า ค่ามากถา้อยา่งน้นัผมขอแสดงความยนิดีกบัท่านอีกคร้ังถา้ไม่มี อะไรเพิ่มเติมแลว้ผมขอตวัก่อนนะครับ ตอนน้ีผมกา ลงัยงุ่มากจริงๆ” ประธานจา้วคิดในใจ‘ยงุ่อะไรกนัคิดวา่ฉนั ไม่รู้เหรอวา่แกกา ลงัทา อะไร ตอ้งกา ลงัเล่นเกมอยแู่น่นอน!’ คุณนายจ้าวผูอ้ยู่ข้างๆ ที่กา ลังยื่นคอมาดูข้อความ QQ น้ันพูดข้ึนว่า “เด็กคนน้ีไม่เลวเลย ไม่หวนั่ ไหว แมก้ระทงั่ทกัษะการฝึกฝนพิเศษ” ประธานจา้วรีบตอบกลบั“เด็กคนน้ีข้ีเกียจต่างหากในใจมีแต่เกม เขาไม่มีใจเสียเวลาไปกบัการฝึกฝนหรอก ถา้เขารู้ว่าคุณตอ้งใชเ้วลาในการฝึกฝนอยา่งนอ้ยเกา้ชวั่โมงต่อวนัและต้องการอาหารจ านวนมากในการเติม เตม็พลงังานที่เสียไป มิหนา ซ้า ยงัไม่รับประกนัวา่จะบรรลุเขายงิ่ ไม่มีทางที่จะยอมฝึกฝนอยา่งแน่นอน” คุณนายจา้ว“ดูเหมือนว่าก่อนหนา้น้ีฉันจะพูดถูกเขาเป็นคนที่วิเศษจริงๆ ซ่ึงมนัทา ให้ฉันรู้สึกสบายใจมาก ข้ึน อยา่งนอ้ยเขากไ็ม่ใช่คนที่ยอมทา ทุกอยา่งเพื่อใหไ้ดม้าซ่ึงวิธีการฝึกฝน” ประธานจา้วรีบโกลบั“เป็นไปไม่ไดเ้ลยเขาข้ีเกียจขนาดน้นัจะสร้างความลา บากใหต้วัเองทา ไมกนั” แต่คุณนายจา้วกลบัยมิ้และพดูวา่“เรื่องน้ีไม่ยาก ฉนัมีวิธีคุณรีบพดูเรื่องกินขา้วไดแ้ลว้” ประธานจา้วขมวดคิ้ว“เริ่มยากแลว้สิเขาไม่สนใจอยแู่ลว้” คุณนายจา้วแยกเข้ียว“ตาแก่โง่คุณแค่บอกเขาไปวา่ ฝึกแลว้จะตวัเบาและสุขภาพดีหลงัจากบรรลุกินอาหาร แค่สัปดาห์ละคร้ัง เท่าน้ีก็จะสามารถประหยดัเวลากินขา้วเพื่อไปเล่นเกมได้นอกจากน้ีก็จะมีอายุยืน เมื่อมี อายยุนืกจ็ะมีเวลาเล่นเกมมากข้ึน” ประธานจ้าว “ที่รักฉลาดจริงๆ” ขณะที่ท้งัสองกา ลงัพูดถึงเรื่องเหล่าน้ีก็ลืมคนขบัรถไปเลย ดา้นคนขบัรถก็มองตรงไปขา้งหนา้ราวกบัไม่ได้ ยนิอะไรท้งัน้นัเพียงแค่ต้งัใจขบัรถต่อไป จากน้นั ประธานจา้วกพ็ ิมพข์อ้ความส่งไปใน QQ ทันที ฟางหนิง “ไม่…”

173 หลงัจากน้นั ไม่นาน ฟางหนิง “ไม่รบกวนพวกท่านแลว้จริงๆ!ผมต้ืนตนั ใจมากจริงๆ และเกรงใจอยา่งมากผมไม่รู้จะตอบแทน พวกท่านอยา่งไรดีมนัเป็นไปไดอ้ยา่งไร? นี่… นี่มนัวิเศษมากคิดไม่ถึงว่าการฝึกฝนของภรรยาของท่านจะ ช่วยใหไ้ม่ตอ้งกินขา้วและมีอายยุนืได้มนัล้า ค่าจริงๆ จะใหร้ับมือเปล่าแบบน้ีไดอ้ยา่งไร?” ประธานจา้วตอบว่า “ฮ่าๆ เราใกลถ้ึงบา้นคุณแลว้ล่ะ ไวถ้ึงแลว้ค่อยคุยรายละเอียดกนัอีกทีจริงดว้ยกินขา้ว ดว้ยกนัอีกสักม้ือคุณไม่ตอ้งห่วงเรื่องวตัถุดิบนะเสี่ยวฟาง ผมให้คนส่งไปที่บา้นคุณแลว้คุณก็แค่ทา อาหาร ง่ายๆ กพ็อ” ฟางหนิงพูดไม่ออก“โอ้นี่มนั…นี่มนั…” พดูจบ ประธานจา้วกย็มิ้อยา่งภาคภูมิใจ“ที่รัก ทุกอยา่งเรียบร้อยแลว้” คุณนายจา้วแสดงสีหนา้ลึกซ้ึงจนคาดเดาไม่ถูก “ตามคาด โอตาคุอยากมีชีวิตยืนยาวแน่นอน เมื่อไดเ้ล่นเกม ข้ึนมากไ็ม่อยากกินขา้วดว้ยซ้า …” ประธานจา้วผดุยมิ้“ที่รักฉลาดมากจริงๆ” … ณ ร้านอินเทอร์เน็ตในระบบ ฟางหนิงออกจากเกม จากน้ันจึงปาดเหงื่อ“การฟาร์มปีศาจเยอะทา ให้สมอง เสื่อมไดง้่ายจริงๆ เกือบหลุดปากไปแลว้ตวัตนที่แทจ้ริงของโอตาคุผูม้ีพลงัพิเศษในดานการท าอาหารเพียง ้ อยา่งเดียวอยา่งเราถา้ไม่สนใจวิธีที่จะทา ใหอ้ายยุนืล่ะก็ทุกคนตอ้งรู้วา่มีบางอยา่งผดิปกติแน่นอน” ระบบตอบกลบั“ระบบไม่สนใจเรื่องน้นัหรอกแต่เรื่องทา อาหารไม่ควรใหม้นัเกิดข้ึนซ้า แลว้ซ้า เล่า ระบบจะ มีเวลารับใชพ้วกเขาทุกวนัไดย้งัไงถา้เป็นแบบน้ีต่อไปจะมีกะจิตกะใจฝึกปราณกา ลงัภายในไดอ้ยา่งไร?” ฟางหนิงอธิบาย “พวกเขาบอกวา่ถา้ฝึกวิชาน้นั ไม่เพียงแต่จะมีอายยุนืแต่กินขา้วแค่สปัดาห์ละคร้ังดว้ย ยงิ่ใน ระดบัที่สูงข้ึนไป กินแค่ปีละคร้ังก็เพียงพอแลว้เรื่องอายุยืนน้นัเรายงัพิสูจน์ไม่ไดเ้พราะอายุฉันยงัน้อย แต่ เรื่องกินขา้วน้นัเห็นไดอ้ยา่งชดัเจน” ระบบไดย้นิดต็อบรับทนัที“ถา้อยา่งน้นักร็ีบบอกใหพ้วกเขามาเถอะ วิชาที่สามารถประหยดัเวลากินขา้วไดน้้ี แม้จะเลเวล 80 กอ็าจยงัไม่ไดเ้รียนรู้…” ช่วงเวลาอาหารกลางวนั

174 โต๊ะอาหารขนาดใหญ่วา่งเปล่า บนช้นัวางอาหารขา้งๆ เต็มไปดว้ยจานและหม้อสภาพสะอาดเอี่ยมวางซ้อน กนั คุณนายจา้วกลืนน้า ลายอึกหน่ึง เธอรู้สึกว่าหิวมากกว่าเดิม จึงส่งสายตาให้ตาแก่จา้วว่า ‘บอกลูกเขยของคุณ ให้ท าอาหารมาอีกสิ’ ตาแก่จา้วตอบกลบั‘สา รวมหน่อย…’ คุณนายจา้วทา ท่าเหมือนจะบิดหูของเขา ตาแก่จา้วส่งสายตา ‘ถา้เขากลายเป็นลูกศิษยค์ุณแลว้ต่อไปจะกินเท่าไรกไ็ด’้ คุณนายจา้วดึงมือกลบัแลว้นงั่ตวัตรงและจดัเส้ือผา้เธอเริ่มจากกระแอมไอ‘แค่กๆ’และพดูวา่“เสี่ยวฟาง ฉนั เห็นวา่คุณเป็นเดก็ดีโลกน้ีเปลี่ยนแปลงเร็วนกัมนัจะดีกวา่ถา้คุณมีวิธีป้องกนัตวัเอง…” ฟางหนิง “คุณป้าพดูถูก ตอนน้ีผมไม่เคยออกจากบ้านตอนกลางคืนเลยครับ” คุณนายจา้ว“อ้ืม ดีแลว้ที่คุณใหค้วามสนใจกบัตวัเอง ตอนมาตาแก่จา้วกบ็อกคุณแลว้ฉนักบัเหยาเหยาต่างกม็ี สายเลือดนารีมงักรโบราณ ในความทรงจา ฉนัเคยไดร้ับวิชาฝึกฝนพิเศษ ซ่ึงมนัล้า ค่าและหายากมาก ปกติฉนั ไม่ถ่ายทอดใหค้นธรรมดา…” ฟางหนิงพยักหน้า “ผมเข้าใจแล้ว…” จากน้นัเขาก็หนัหลงักลบัและเดินกลบัไปที่ห้องครัวผ่านไปครู่ใหญ่ภายใตก้ารรอคอยของคุณนายจา้วใน ที่สุดเขากก็ลบัมาพร้อมกบัลูกแกะยา่งสีเหลืองทองอร่ามท้งัตวั เมื่อแกะยา่งถูกยกมาถึง สายตาของคุณนายจา้วกเ็ฝ้าติดตามมนัไม่ห่างและคอยสูดกลิ่นของมนัราวกบัวา่เธอ ไม่ตอ้งการใหก้ลิ่นน้นัสูญหายไป… หลงัจากแกะย่างเสิร์ฟลงบนโต๊ะอาหารเรียบร้อย คุณนายจา้วก็หยิบหนังสือผูกดา้ยเล่มหน่ึงออกมาจาก กระเป๋าถือของเธอและส่งมนั ใหฟ้างหนิงซ่ึงนงั่อยฝู่ ั่งตรงขา้ม จากน้นักฉ็ีกขาแกะกินอยา่งอดรนทนไม่ได้ เธอจึงกินไปพูดไปวา่“เสี่ยวฟาง…ลองศึกษาเองดูก่อน ถา้มีตรงไหนไม่เขา้ใจใหถ้ามเหยาเหยาในวีแชทได้ เลย ขา้งในมีภาษาโบราณมากมาย ซ่ึงเป็นภาษาที่ลึกซ้ึงอย่างมาก อย่าไดเ้ขา้ใจผิดล่ะ การบรรลุน้ันไม่ง่าย เลย… หลงัจากที่ฉนัจบัมือสองเหยาเหยา เธอยงัคงตอ้งใชเ้วลาถึงสองปีจึงจะบรรลุส่วนตาแก่จา้ว ฉนั ไม่เคย ใหเ้ขาอ่าน เพราะเขาหวัลา้นมากพอแลว้” ประธานจ้าวคิดในใจ ‘ฉันอายุ 52 แลว้นะผมร่วงนิดร่วงหน่อยแปลกตรงไหนกนั ?’

175 ฟางหนิง “ครับ ขอบคุณคุณป้า…” คุณนายจา้วโบกมือขณะน้ีในปากของเธอเตม็ไปดว้ยเน้ือแกะจึงไม่พดูอะไรอีก ดงัน้ันฟางหนิงจึงกม้หน้ากม้ตาและเปิดอ่านหนังสือคร่าวๆ เอาเถอะ เป็นสิ่งที่ตอ้งใช้เวลาถึงสองปีถึงจะ เขา้ใจจริงๆ เขาเขา้ใจเพียงเลก็นอ้ยเท่าน้นัซ่ึงรวมถึงชื่อหนงัสือดว้ย… ระบบแจ้งเตือน: ระบบเลือกที่จะเรียนรู้ ‘ทักษะการแปลงเป็ นมังกร’ ระดับการฝึ กฝน ‘เทคนิคการฝึ กฝนที่หา ยาก’ระดบั ปัจจุบนั‘ระดบัเริ่มตน้ ’ระบบไดร้ับบฟัพิเศษคือ ขอ้หน่ึง:ความอิ่มระดบัตน้คุณสามารถรับประทานอาหารที่จา เป็นต่อกิจกรรมในหน่ึงสัปดาห์ในคราวเดียว ได้และภายในหน่ึงสปัดาห์น้นัคุณไม่จา เป็นตอ้งกินอาหารอีก ข้อสอง: วิทยายุทธที่เกี่ยวข้องกับมังกรท้ังหมดเพิ่มข้ึนอย่างมาก ระดับทักษะปัจจุบันจะเพิ่มข้ึนร้อย เปอร์เซ็นต์ ขอ้ สาม: เปิดความเป็นไปไดข้องการหลอมรวมของวิทยายุทธที่เกี่ยวขอ้งกบัมงักรท้งัหมด ขณะน้ีมีวิทยา ยทุธที่เกี่ยวขอ้งกบัมงักรท้งัหมด 32 ท่า เริ่มการหลอมรวม… ในพ้ืนที่ระบบ ฟางหนิงรู้สึกตื่นตะลึง “แค่น้ีเองเหรอ? ไม่ดีแน่ๆ ถา้ฉันเรียนรู้เร็วขนาดน้ีจะผิดปกติเอานะ ฉันจะแกลง้ทา เป็นวา่ตวัเองตอ้งใชเ้วลาสองปีในการเรียนรู้นี่เรื่องใหญ่มาก!ระบบ แกเขา้ใจไหม?” ระบบตอบกลบั“โฮสตไ์ม่ตอ้งแกลง้ทา โฮสตไ์ม่มีวิชาอะไรระบบต่างหาก…” ฟางหนิงชะงกั“ถา้แกพดูแบบน้ีถือวา่เราไม่ใช่เพื่อนกนัอีกต่อไป” เมื่อเห็นท่าทีหดหู่ใจหลงัจากอ่านตา ราคุณนายจา้วผูซ้่ึงพิชิตแกะยา่งท้งัตวัแลว้ก็เช็ดปากอยา่งพึงพอใจและ วางมนัลงขา้งๆ อยา่งสง่าจากน้นัจึงจิบน้า แลว้กล่าววา่“เสี่ยวฟางอยา่รีบสิการฝึกวิทยายทุธเป็นเรื่องยากยงิ่ เป็ นเทคนิคการฝึ กฝนที่หายากและล้า ค่าของฉนัแลว้ตอนน้ีคุณตอ้งท่องให้ไดก้่อน หลงัจากน้ีฉนัจะมาช่วย ช้ีนา ทุกสปัดาห์แน่นอนวา่ทุกคร้ังที่มากต็อ้งเหนื่อยและใชพ้ลงังานอยา่งมาก…” เขาเพิ่งใหเ้ทคนิคการฝึกฝนที่ไร้เทียมทานมา เทพแห่งระบบก็แขง็แกร่งข้ึนอยา่งมากวิทยายทุธมงักรที่ทา ให้ เทพแห่งระบบพฒันาข้ึนแบบร้อยเปอร์เซ็นตน์ ้นัช่างน่ากลวัเหลือเกิน และนี่เป็นแค่ระดบัเริ่มตน้เท่าน้นัซ่ึง มนัแสดงใหเ้ห็นถึงผลจากการฝึกลมปราณ หากรวมการเพิ่มข้ึนของพลงัปราณ… ดว้ยท่าไมต้ายน้ีเวลาเล่นกย็งิ่ ไม่ตอ้งกงัวลน่ะสิผที้งัหลายตอ้งหลบไปซะ

176 ดว้ยบุญคุณที่ยงิ่ใหญ่เช่นน้ีเขาจะปฏิเสธไดอ้ยา่งไร? ฟางหนิงไม่ใช่เทพแห่งระบบผไู้ร้ยางอาย ดว้ยนิสัยของ เขา ไม่สามารถทา แบบน้ีไดแ้น่นอน ดงัน้นัเขาจึงตอบกลบั“เมื่อถึงเวลาศิษยจ์ะทา อาหารที่ดีที่สุดเพื่อตอบ แทนอาจารย์” ระบบแยง้ข้ึนทนัที“โฮสตต์ดัสินใจแทนระบบอีกแลว้นะ เดี๋ยวระบบจะคิดบญัชีกบั โฮสตภ์ายหลงั ในเมื่อ โฮสตเ์ป็นคนตกลง ต่อไปโฮสตต์อ้งเป็นคนทา อาหารนะ…” ฟางหนิงชะงกั‘หลงัจากที่ปีศาจงูกินอาหารดิบที่ฉันทา เธอจะโกรธหรือเปล่า จากพนัธมิตรกลายเป็นศตัรู เป็ นปัญหาเลยนะ’ คุณนายจา้วไม่รู้ว่าทา ไมฟางหนิงจึงหยุดชะงกัเธอคิดว่าเด็กคนน้ีดีใจจนบา้จึงรู้สึกพึงพอใจมากกว่าเดิม “ฮ่าๆ เสี่ยวฟางคุณไม่ตอ้งกงัวลเรื่องค่าใชจ้่าย ตาแก่ของฉันไม่มีอะไรนอกจากฟาร์มเล้ียงสัตวแ์ละฟาร์ม เกษตรรอบๆ น้ีหลายแห่ง เขาเป็นประธานกลุ่มผลิตอาหารที่ใหญ่ที่สุดในเมืองฉีเชียวล่ะวตัถุดิบพวกน้นัฉนั จะใหเ้ขาเป็นคนจดัการ ซ่ึงมีคุณภาพสูงกวา่ที่คุณซ้ือจากตลาดกวา่มากและจะสบายใจในการกินดว้ย” ฟางหนิงกา ลงัจะปฏิเสธอยา่งสุภาพ แต่เขากต็อ้งหยดุชะงกัอีกคร้ัง เทพแห่งระบบแย่งร่างจากเขาและพูดว่า “อืม เมื่อถึงเวลาน้ัน โปรดนา วตัถุดิบมาให้มากที่สุด ผมจะท าใน ปริมาณที่มากให้ตวัเองกินในปริมาณของหน่ึงสัปดาห์ดว้ย จะไดไ้ม่ตอ้งทา อาหารอีกคร้ังจริงดว้ยอย่าลืม เตรียมยาสมุนไพรจีนมาเพิ่มนะครับ ผมจะเขียนรายการไวใ้ห้ผมจะทา อาหารบา รุงร่างกายดว้ย ซ่ึงดีต่อ ร่างกายอยา่งมาก” เมื่อคุณนายจา้วไดย้นิกด็ีใจจนยมิ้แกม้แทบปริ“ดีมากแกนี่มนัพดูจาตรงไปตรงมาจริงๆ แต่คุณป้าชอบ…ตา แก่คุณไม่มีความเห็นอื่นใดใช่ไหม?” ประธานจา้วรีบพยกัหนา้ “ที่รักพดูถูก ตอนน้ีการแข่งขนั ในอุตสาหกรรมอาหารกา ลงัดุเดือด กินเยอะๆ จะได้ ช่วยระบายคลงัสินคา้…” คุณนายจา้วสีหน้าเคร่งขรึมข้ึน “หมายความว่าอย่างไร? คุณจะให้ฉันกบัเสี่ยวฟางกินของที่ใกลห้มดอายุ เหรอ?” ประธานจา้วส่ายหนา้ไปมา “จะเป็นแบบน้นั ไดอ้ยา่งไรรับรองวา่สดใหม่ท้งัหมด” คุณนายจา้ว“แลว้ยาสมุนไพรจีนที่เสี่ยวฟางตอ้งการล่ะ?”

177 ประธานจา้วกล่าวดว้ยสีหนา้ขมขื่น “ตามนิสัยการกินของที่รักแลว้มีแค่ร้านขายยาของตระกูลฉีเท่าน้นัที่จะ ตอบสนองความตอ้งการระยะยาวได้พวกเขามียาสมุนไพรเหล่าน้ีจา นวนมาก และไดย้ินมาว่า พวกเขา วางแผนที่จะเริ่มปลูกสมุนไพรจีนในแถบเมืองใกลเ้คียงอีกดว้ย” เมื่อคุณนายจา้วไดย้นิวา่เป็นตระกูลฉีก็พลนัขมวดคิ้วแลว้หนั ไปพูดกบั ฟางหนิงวา่“ไอเด็กเวรนนั่และปู่ของ มนัเพิ่งจะเสียชีวิตเพราะความขดัแยง้ภายในตระกลูฉีเมื่อไม่นานมาน้ีคนขวางหูขวางตาลว้นไม่อยแู่ลว้ถา้ตา แก่ไปซ้ือยาสมุนไพรจากที่นนั่นายมีความเห็นอะไรไหม?” ฟางหนิงจะมีความเห็นไดอ้ย่างไร ตอนน้ีเขาไม่มีความขุ่นเคืองกบัตระกูลฉีและไม่ตอ้งการไปสะกิดผูม้ี อา นาจในน้นัดว้ยจึงรีบโบกมือ“ไม่เป็นไรครับๆ เรื่องที่ผา่นไปแลว้กใ็หม้นัแลว้กนัไป” คุณนายจา้วพยกัหนา้ “ถา้อยา่งน้นัก็ซ้ือจากตระกูลฉีแลว้กนัอยา่ลืมขอส่วนลดล่ะ คราวที่แลว้ทา ตระกูลเรา เสียหนา้ไม่นอ้ยเลย ตอนน้นัฉนักา ลงัยงุ่แต่ตอนน้ีกไ็ม่มีเหตุผลอะไรอีกถือวา่เป็นโชคดีของพวกเขาไป” เมื่อคุณนายจา้วพูดถึงเรื่องน้ีร่างกายของเธอก็แผร่ ัศมีสยดสยองโดยไม่ไดต้้งัใจแต่หลงัจากรู้ตวัก็รีบดูดกลบั โดยใชม้ือขวากมุปากและหวัเราะ‘แหะๆ’ “เสี่ยวฟางไม่ไดท้า ใหคุ้ณกลวัใช่ไหม?” ฟางหนิงส่ายหวั“ไม่เป็ นไรครับๆ” ฟางหนิงคิด ‘แน่นอนว่าก่อนหน้าน้ีฉันกลวัแทบตาย แต่ตอนน้ีคุณคือพนัธมิตร ฉันจะกลวัไดอ้ย่างไรแค่ ระบบไม่เผยร่างที่แทจ้ริงของคุณใหเ้ราเห็นกพ็อ’ แต่เขาเขา้ใจแลว้วา่ทา ไมตาแก่จา้วถึงซื่อสัตยแ์บบน้ีมีนอ้ยคนนกัที่จะกลา้เผชิญหนา้กบันกัล่ายกัษ์ตาแก่จา้ว ยงันอนกบัเธอทุกคืน กลา้หาญไม่นอ้ยทีเดียว… … บนรถเบนซ์คุณนายจา้วรู้สึกพึงพอใจอย่างยิ่งและปฏิบตัิกบัตาแก่จา้วดีข้ึนเช่นกนัอย่างน้อยเขาก็ไม่ตอ้ง กงัวลวา่จะโดนดึงหูอีก เมื่อประธานจา้วเห็นภรรยากา ลงัอารมณ์ดีจึงถือโอกาสพูด “ในเมื่อเสี่ยวฟางบอกว่าเขาจะทา อาหารใน ปริมาณที่มากถา้อยา่งน้นัตอนที่รักมาสอนเขากพ็าผมกบัเหยาเหยามาดว้ยดีไหม?” คุณนายจา้วมองประธานจา้วหัวจรดเทา้เธอมองอยู่พกัใหญ่จนเขารู้สึกกลวัว่าตวัเองขอมากไปหรือเปล่า คุณนายจา้วจึงพูดข้ึนวา่“แน่นอนวา่ตอ้งใหคุ้ณมาดว้ยคุณน่ะไม่เป็นปัญหาหรอกแค่ไก่ตวัเดียวคุณก็อิ่มแลว้ คุณแก่แลว้จา เป็นตอ้งบา รุงเหมือนกนัแต่เหยาเหยา?”

178 ประธานจา้วรู้สึกสงสารลูกสาวจึงพูดทนัทีวา่“คุณจะขงัเหยาเหยาไวใ้นบา้นตลอดแบบน้ีไม่ไดน้ะอีกอยา่ง คุณตอ้งการจบัคู่พวกเขาสองคนดว้ยไม่ใช่เหรอ?” เมื่อคุณนายจา้วไดย้ิน จึงฝืนใจพูดออกมาว่า “ถา้อย่างน้ัน ทุกๆ ห้าคร้ัง ฉันจะพาเธอมาดว้ยหน่ึงคร้ังก็แลว้ กนั” ประธานจา้วถามกลบั“หมายความวา่เดือนหน่ึง พวกเขาจะไดเ้จอกนัหน่ึงคร้ังหรือ?” คุณนายจา้วจึงรีบเปลี่ยนคา “ถา้อยา่งน้นัเปลี่ยนเป็นทุกๆ สามคร้ัง นอ้ยกว่าน้ีไม่ไดแ้ลว้เด็กคนน้นักินจุกว่า ฉันอีก ระวังคุณจะหมดตัวนะ” ประธานจา้ว “ฮ่าๆ ถา้อย่างน้นัผมจะขยายฐานการผลิตอีกหน่อย แต่ดูเหมือนว่าฟาร์มบางแห่งจะไม่มนั่คง คนงานบางคนออกจากงานโดยไม่มีเหตุผลใดๆ ตามปกติแลว้ไม่ควรเป็นแบบน้ีพวกเขาลว้นเป็นคนทอ้งถิ่น สวสัดิการกไ็ม่เลวเลย ดงัน้นัจึงไม่น่าจะเป็นไปไดท้ ี่พวกเขาอยากไดง้านที่ดีกวา่น้ี” คุณนายจา้วสีหนา้เคร่งขรึมข้ึนมา “คุณอย่าเพิ่งไปดูเลย ช่วงน้ีคุณอยู่ที่บา้นกบัเหยาเหยาไปก่อน ฉันจดัการ เอง” จากน้นัเธอก็พูดกบัคนขบัรถที่ขบัรถอยู่ขา้งหนา้ว่า “เสี่ยวเฮย ช่วงน้ีคุณไม่ตอ้งไปไหน แค่เฝ้าบา้นก็พอถา้ เกิดอะไรข้ึนใหร้ีบโทรหาฉนั!” คนขับรถผมู้ีผวิสีเขม้ยงัคงขบัรถอยา่งต้งัใจเขาพยกัหนา้และตอบรับ “ครับ พี่หลิ่ว” … ณ บา้นของฟางหนิง ในพ้ืนที่มิติของระบบ จู่ๆ ระบบก็พูดข้ึนมา “วนัน้ีโชคดีจริงๆ ที่ไดเ้รียนรู้ทกัษะการฝึกลมปราณที่เขา้คู่กบัวิทยายทุธ์ของระบบ ดู เหมือนไม่เสียเปล่าที่เล้ียงขา้วพวกเขา” ฟางหนิงรู้สึกสงสยั“เฮ้เขาวา่กนัวา่การฝึกลมปราณดีกวา่วิทยายทุธ์ไม่ใช่หรือไม่วา่ ไดเ้รียนรู้ทกัษะไหนกถ็ือ วา่ ไดก้า ไรหรือเปล่า?” ระบบโตก้ลบั“ไร้สาระ โฮสต์ไม่เขา้ใจดว้ยซ้า ถา้ไม่ใช่เพราะโฮสต์พูดก่อนหน้าน้ีว่าแบบฝึกทกัษะน้ีจะ สามารถประหยดัเวลาในการกินขา้วได้ระบบก็ข้ีเกียจที่จะเรียนรู้มนัเหมือนกนัถา้เรียนรู้ทกัษะมวั่ๆ มีแต่จะ ท าลายระบบการอัพเลเวลของวิทยายุทธ์” ฟางหนิง “เอาเถอะแค่แกเขา้ใจกพ็อ ฉนั ไม่เขา้ใจฉนักจ็ะไม่พดูอะไรแลว้”

179 เทพแห่งระบบพึงพอใจกบัท่าทีถ่อมตวัของฟางหนิงเป็นอยา่งมาก“อย่างไรก็ตาม วนัน้ีไดก้า ไรมากทีเดียว และไดจ้ดัการปัญหาเรื่องการกินในอนาคตของเราดว้ยและช่วยลดข้นัตอนยงุ่ยากในการสลบัตวัตนในตอน กินขา้วดว้ยก่อนหนา้น้ีตอ้งเสียค่าอาหารหลายลา้นต่อเดือน เงินที่ประหยดัมาไดก้ซ็้ือวตัถุดิบอีกจา นวนมาก” ฟางหนิงถอนหายใจและพดูวา่“ใช่น่ะสิแกไดก้า ไรเยอะจริงๆ แต่ฉนัตอ้งเสียหนา้มากกวา่เดิม…” ระบบพูดต่อ“เมื่อตอนโฮสต์นั่งกบัเด็กสาวคนน้ันหลงัจากกินขา้วเสร็จคร้ังที่แลว้ โฮสต์ก็บอกแลว้ไม่ใช่ เหรอวา่ โฮสตเ์สียหนา้หมดแลว้แลว้ตอนน้ีโฮสตจ์ะเสียหนา้มากกวา่เดิมไดอ้ยา่งไร?” ฟางหนิงเงียบ “…” หลงัจากน้นั ไม่นาน ฟางหนิงจึงพดูข้ึนวา่“สอนทกัษะพลงัมงักรใหฉ้นัหน่อยสิ” ระบบงุนงง “ทา ไมล่ะ? ระบบทา ไดก้พ็อโฮสตข์้ีเกียจขนาดน้ีแต่นี่เป็นคร้ังแรกที่โฮสตอ์ยากเรียนรู้ทกัษะเอง เลยนะระบบขอเตือน การฝึกฝนทกัษะน้ียากและเหนื่อยมาก” ฟางหนิงถอนหายใจเฮือก “ตอนน้ีฉนั ไม่มีหนา้จะเป็นมนุษยอ์ีกต่อไปแลว้ดงัน้นักเ็ลยตอ้งไปเป็นมงักร…” หลี่วเ์ออ้ร์ยนือยทู่ ี่สนามกีฬาและพยายามอยา่งยงิ่ในการข่มกล้นั ใจที่ตอ้งการเป็นอิสระเอาไว้เขายนืรวมกลุ่ม อยกู่บันกัเรียนคนอื่น รอคอยบุคคลเบ้ืองหนา้ตดัสินใจชะตาชีวิตของตน ขณะน้ีเป็นเวลาสองทุ่ม สถานที่แห่งน้ีคือหน่วยกิจการพิเศษของเมืองฉี ในภารกิจสองคร้ังก่อน นกัเรียนอาสาสมคัรที่เขา้ร่วมท้งัสองกลุ่มลว้นไดร้ับลายเซ็นตข์องโม่ซิ่ง และไดร้ับ อนุญาตให้กลับไปยังเมืองฉีเพื่อใช้ชีวิตอิสระ ตอนน้ีเหล่านกัเรียนที่เหลืออยู่ต่างมารวมกนั ใกลค้รบแลว้แต่ละคนลว้นมีสีหนา้ฮึกเหิม ความมนั่อกมนั่ใจ เตม็เปี่ยม ท่าทางขึงขงัจริงจงัน้นัดูแลว้ยงัมีมากกวา่สมาชิกอยา่งเป็นทางการของหน่วยกิจการพิเศษเสียอีก โม่ซิ่งสีหนา้เคร่งขรึม เขามองประเมินไปทางพวกน้นัอยา่งไม่วางตาจากน้นัจึงเอ่ยน้า เสียงเยน็ชาออกมา “ฉนั รู้วา่พวกนายคิดอะไรอยู่และก็รู้ดว้ยวา่พวกนายจะทา อะไรแต่วา่คร้ังน้ีพวกนายอยา่ ไดห้วงัจะฉวยโอกาสก่อ เรื่องเด็ดขาด คร้ังน้ีไม่เหมือนสองคร้ังก่อน เรื่องราวที่เกิดข้ึนเมื่อสองคร้ังก่อนน้นัเป็นเพราะความช่วยเหลือ ของเพื่อนร่วมงานจากหน่วยพิทกัษจ์้ืออนั” “อัศวิน A ออ้ ไดย้ินมาว่าตอนน้ีมีบางคนเรียกขานเขาว่าเป็นจอมยทุธ์เมืองฉีแลว้ฉันไม่สนใจเรื่องพวกน้นั หรอกในระบบบนัทึกไวว้า่เป็นอศัวิน A และแผนปฏิบตัิการของเราก็ถูกเจา้คนน้ีทา ลายถึงสองคร้ังสองครา

180 แผนปฏิบตัิการท้งัสองคร้ังก่อนหนา้น้ีลว้นอาศยัจงัหวะตอนที่พวกเราซุ่มรอ มนัลอบเขา้ไปยงับา้นของพวก โจรเหล่าน้นัและฆ่าพวกมนัทิ้ง” “บา้นของเหล่าวายร้ายพวกน้นัมีศพคนตายถูกแช่แข็งและอยู่ในสภาพถูกถลกหนงั!แต่ละร่างมีกลิ่นไอชวั่ ร้ายแฝงอยู่หรือบางทีนี่อาจจะทา ใหเ้ขาทา ลายกฏการเขา้ไปในเคหะสถาน แอบยอ่งเขา้ไปโดยไม่ตอ้งแมแ้ต่ จะแจง้ขอ้หาจากน้นัก็ลงมือสังหารทนัทีเพราะว่าถา้ดูจากสภาพศพที่เจอโจรร้ายพวกน้นัถูกตีทา้ยทอยจาก ทางดา้นหลงัและตายโดยไม่รู้ตวั” คา กล่าวน้ีของโม่ซิ่ง หากให้ฟางหนิงมาไดย้ินล่ะก็…เขาจะตอ้งตกใจจนนอนไม่หลบัไปหลายวนัทีเดียว ที่ แท้รูปดาวเจด็แฉกที่เขาเห็นน้นักม็ีการวาดลงบนหนา้คนจริงๆ! เพียงแต่ตอนน้นัระบบเจา้กรรมอาจจะนึกเมตตา เลยไม่ไดบ้อกใหฟ้างหนิงรับรู้เขาจึงไม่รู้สึกตกใจ แต่บรรดานกัเรียนหลกัสูตรฟ้ืนฟูและปรับทศันคติต่างไดย้ินกนัท้งัสิ้น สีหนา้แต่ละคนปรากฏแววตกใจไม่ มากกน็อ้ยก่อนจะตระหนกัไดถ้ึงความน่ากลวัของภารกิจน้ี หลี่วเ์ออ้ร์ที่อยอู่ ีกดา้นไดย้ินดงัน้นัก็ตวัสั่นเหงื่อแตกพลกั่เต็มแผ่นหลงัสิ่งที่เขาหวาดกลวัน้นัต่างไปจากคน อื่น เขาดีใจที่ไม่ไดท้า เรื่องน่าสยดสยองลงไป ไม่อยา่งน้นัจะตอ้งถูกอศัวิน A ตีทา้ยทอยจนสิ้นใจแน่นอน โม่ซิ่งเห็นภาพน้ีเขา้สีหนา้ก็สู้ดีข้ึนเลก็นอ้ยคิดในใจวา่‘ตอ้งข่ใูหก้ลวัเสียบา้งแต่ละคนไม่รู้จกัที่ต่า ที่สูงรอบ แรกที่ทา ภารกิจกก็ลา้ที่จะต้งัฉายาลบัหลงัเขาวา่“ภารกิจสุดหินของหวัหนา้โม่คิดวา่ฉนั ไม่รู้รึ’ “ภารกิจในคร้ังน้ีต่างออกไป เครือข่ายเทียนหลวัตรวจพบพวกกลายพนัธุ์สุดแขง็แกร่ง พวกมนักา ลงัเตรียมที่ จะทา ลายผนงักา แพงแขตแดนให้พงัลงอยา่งแรงกลา้ตอ้งอาศยัไอพลงัปีศาจที่หลงเหลือบางส่วนในเมืองฉี มาลดความรุนแรง ดงัน้นั ไม่วา่อศัวิน A จะฆ่าเหล่าโจรร้ายไปมากเท่าไรกไ็ร้ประโยชน์!” “พวกเราจะตอ้งเผชิญหนา้กบัพวกกลายพนัธุ์นอกเขตอยา่งตรงไปตรงมาในคร้ังแรก” “ดงัน้นัภารกิจในคร้ังน้ีจึงจดัไดว้า่เป็นภารกิจสุดหินที่แทจ้ริง” หลงัจากทุกคนไดฟ้ ังรายละเอียดแผนปฏิบตัิงานแลว้ สีหนา้ก็พลนัเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมทนัทีเหล่านกัเรียน หลกัสูตรฟ้ืนฟูและปรับทศันคติต่างมีสีหน้าเคร่งเครียดยิ่งกว่าเดิม หน่ึงในพวกเขาหลายคนรู้สึกเสียใจ ภายหลงัและคิดวา่ก่อนหนา้น้ีพวกเขารีบร้อนตดัสินใจเกินไป แต่กส็ายไปแลว้ที่จะถอดใจยอมแพเ้ช่นกนั

181 ดว้ยเพราะพวกเขาเซ็นสัญญาเขา้ร่วมภารกิจน้ีอยา่งสมคัรใจเรียบร้อยแลว้หากระหว่างปฏิบตัิภารกิจไม่เชื่อ ฟังฝ่าฝืนคา สงั่หรือลกัลอบหนีไปโดยพลการจะจดัการทนัทีโดยไม่มีการผอ่นปรน แต่วา่เมื่อหลายคนนึกถึงผปู้ฏิบตัิภารกิจสองคร้ังก่อนที่สามารถทา ไดอ้ยา่งราบรื่น เพียงแค่วิ่งไปมารอบหน่ึง เมื่อกลบัมาก็ไดร้ับอิสรภาพ สามารถกลบับา้นไปใชช้ีวิตไดอ้ยา่งอิสระไม่ตอ้งนงั่ทานหมนั่โถวกบัน้า ซุปใส ไม่ตอ้งเขา้เรียนทุกวนัดงัน้ันทุกคนจึงเริ่มมองโลกแง่ดีข้ึนมาบา้งและเสนอตวัเซ็นสัญญาในการเขา้ร่วม ภารกิจน้ีดว้ยตนเอง โชคดีที่รอบน้ีโม่ซิงยงัเหลือทางอีกเส้นหน่ึงไวใ้หพ้วกเขา “ในตอนน้ีหากมีใครที่เสียใจกบัการตดัสินใจของ ตนเองล่ะก…็ฉนักจ็ะใหโ้อกาสคร้ังสุดทา้ยกบัพวกนาย!กา้วออกมาขา้งหนา้เท่าน้ีพวกนายกจ็ะไดก้ลบัไปยงั สถานฝึกฝนเขา้เรียนในหลกัสูตรฟ้ืนฟูและปรับทศันคติต่อไป มีหรือไม่มี” นกัเรียนกลุ่มน้นัต่างหนัมองซา้ยขวา หากแต่ไม่มีใครขยบั โม่ซิ่งย้า อีกคร้ัง “ฉันให้เวลาพวกนายห้านาทีในการตดัสินใจคร้ังสุดทา้ย หลงัจากผ่านห้านาทีน้ีไปแลว้ ท้งัหมดจะเริ่มออกเดินทาง หากใครคิดหลบหนียิงสังหารทันที!” ในที่สุดใครบางคนก็ขยบัเขย้ือน เขากม้ศีรษะลงไม่มองใครหนา้ไหนท้งัน้นัแลว้ค่อยๆ เดินออกจากแถวมา ยนือยดู่า้นหนา้สุด เมื่อมีคนแรกคนที่สองกป็รากฏตวัข้ึนอยา่งรวดเร็ว เหล่านกัเรียนที่กา้วออกมาเริ่มมีจา นวนเยอะข้ึน สีหนา้ของโม่ซิ่งเยอืกเยน็ลงคิดในใจวา่‘ไม่ผิดไปจากที่คิด คนหนุ่มพวกน้ีหลกัสูตรฟ้ืนฟูและปรับทศันคติอยา่งมากก็แค่ข่มข่ไูม่ให้ทา เรื่องร้ายแรงอีก พวกเขาอ่อนแอ เกินไป ไม่มีทางรับมือกบัพวกกลายพนัธุ์ได’้ มีเพียงพวกที่เขา้ร่วมภารกิจในคร้ังแรกถึงจะถือว่ามีพ้ืนฐาน แต่ก็มีจา นวนนอ้ยเกินไป ดูแลว้น่าจะตอ้งยื่น คา แนะนา ต่อไปเรื่อยๆ แต่วา่ตอนน้ีจะเลือกทิ้งเลือกขวา้งไม่ได้จะตอ้งไม่ใหพ้วกเขาสูญเสียพลงัเหล่าน้นั ไป หากเป็นแบบน้นักม็ีแต่ตายกบัตาย โม่ซิ่งมองดูผลลพัธ์สุดทา้ยในบรรดานกัเรียนพวกน้ีเหลือคนที่จะเขา้ร่วมภารกิจเพียงสองคนเท่าน้นั หน่ึงในสองน้นัคือ หลี่วเ์ออ้ร์แมว้่าเขาจะหวาดกลวัแต่ตอนน้ีเขาคิดวา่ตวัเองวิ่งไดเ้ร็วกวา่แต่ก่อนแลว้หาก วา่จวนตวัข้ึนมาจริงๆ กน็ ่าจะเร็วพอหลบลูกกระสุนได…้ ส่วนอีกคนเป็นชายคนหน่ึงนามวา่เซ่าหาน อายสุามสิบปีมีผมสีดอกเลา หนา้ตาเกล้ียงเกลา

182 กล่าวกนัวา่เขาเป็นนกัเขียนมืออาชีพ และพลงัพิเศษของเขาคือการเขียนเร็ว ตามหลกัแลว้ดว้ยพลงัพิเศษแบบ น้ีไม่น่าจะถูกส่งตวัมายงัสถานที่เช่นน้ีได้ควรจะมีเพียงการส่งจดหมายแจง้เตือน หรือไม่ก็เจา้ตวัคงจะสมคัร ใจมาเองกระมัง ตอนที่หลี่วเ์ออ้ร์ไดย้ินเรื่องน้ีก็ไดแ้ต่คิดว่าคนคนน้ีคงบา้ไปแลว้แน่นอน เซ่าหานมีท้งัโทรศพัท์มือถือและ คอมพิวเตอร์ครบครัน คงคิดวา่การเขา้เรียนที่นี่คงง่ายดายสินะและอาจวา่งมากพอขนาดที่มีเวลาอพัเดตนิยาย ใหม่ได้ แต่ใครจะไปคิดว่า อาจารย์ใหญ่จางจะอยากให้ทุกคนต้ังสมาธิกับการเรียนมากถึงเพียงน้ัน เขาตัด อินเทอร์เน็ตของนกัเรียนทุกคน ใครบางคนบอกวา่ ในโทรศพัทแ์ละคอมพิวเตอร์ของเซ่าหานมีนิยายบนัทึก อยเู่ป็นแสนตอน แต่วา่นิยายพวกน้นักลบัหยดุอพัเดตมาไดส้องเดือนกวา่แลว้ หากเป็นแบบน้ีต่อไป แฟนคลบัคงหายหมดแน่นอน สุดท้ายเซ่าหานจึงต้องตัดสินใจเข้าร่วมภารกิจน้ี ไม่อยา่งน้นักจ็ะไม่มีทางออกไปจากสถานที่น้ีได้ หลี่วเ์ออ้ร์ยนิดีที่อยา่งนอ้ยก็มีใครสักคนเป็นเพื่อนร่วมทาง เขาวิ่งไม่ชนะอศัวิน A อีกท้งัไม่รู้จกัสมาชิกอยา่ง เป็นทางการของหน่วยพิเศษอนัลึกลบัแมแ้ต่นิด แต่มนั่ใจไดว้า่จะพาเจา้เพื่อนคนน้ีเดินทางไดเ้ป็นสิบรอบ ผ่านไปห้านาทีแลว้นกัเรียนที่ตดัสินใจถอนตวัออกจากภารกิจต่างกา้วออกไปขา้งหนา้เรียบร้อยแลว้ โม่ซิ่ง หนัมองไปทางอาจารยใ์หญ่จางที่อยอู่ ีกดา้นหน่ึง อาจารยใ์หญ่จางกล่าวออกมา “ฉนัจะเพิ่มจา นวนเป็นสามเท่าก่อนที่พวกเขาจะจบแน่นอน” โม่ซิ่งพยกัหนา้รับคา เล็กนอ้ย ท่าทางพอใจแลว้กล่าวว่า “ดีคนที่กา้วออกมาดา้นหนา้ตอนน้ีกลบัไปไดแ้ลว้ สองคนที่เหลืออยนู่้ีกลา้หาญมากเป็นชายที่มีความรับผิดชอบ ขอเพียงปฏิบตัิภารกิจสา เร็จลุล่วง พวกนายจะ ไม่เพียงไดส้ิทธิในการเคลื่อนไหวอยา่งอิสระขณะเดียวกนักจ็ะถูกดึงเขา้ร่วมกบัทีมสา รองหลงับา้น รับสิทธิ ในการรอเขา้เป็นสมาชิกของหน่วยปฏิบตัิการพิเศษ” หลี่วเ์ออ้ร์ไม่สนใจอยา่งอื่น เขาไม่อยากไดส้ิทธิอะไรท้งัน้นันอกจากการเป็นอิสระ หากแต่เซ่าหานกลบัยนิดีนี่ถือวา่เขากา ลงัจะมีที่พ่ึงพิงแลว้ดา้นหน่ึงก็มีที่พกัพิงที่มนั่คงอีกดา้นหน่ึงก็รอวนั อพัเดตนิยายอีกคร้ังกระแสความนิยมกลบัมาเช่นเดิม เท่าน้ีเขากไ็ดป้ระโยชน์มากแลว้ “เอาล่ะ ตอนน้ีคนที่เหลืออยใู่หอ้อกเดินทางได้หลงัจากข้ึนรถแลว้จะแจง้รายละเอียดอีกคร้ัง” โม่ซิ่งพดูจบกอ็อกเดินนา หนา้ทนัที

183 อาจารยใ์หญ่จางถลึงตามองนกัเรียนพวกน้นัที่ถอนตวัออกจากภารกิจ ก่อนจะหนัมองนกัเรียนอีกสองคนที่ ตดัสินใจร่วมภารกิจน้ีปากพึมพา เบาๆ “อยา่ตายล่ะ” … ตอนน้ีอศัวิน A กา ลงัฆ่าปีศาจเพื่อทา ภารกิจประจา วนั ระบบเอ่ยข้ึน “วิชาแปลงร่างมงักรเพิ่มระดบั ใชค้่าพลงัฝึกฝนประสบการณ์สิ้นเปลืองเกินไป บริเวณโดยรอบ ไม่มีปีศาจที่สามารถเกบ็ค่าได้ทหารวิเศษกา ลงัจะสร้างเสร็จแลว้ขาดกแ็ค่ลงคอ้นอีกคร้ังเดียวเท่าน้นั โฮสตด์ู สิพวกเราเปิดกิจการดึงดูดปีศาจใช่หรือเปล่า” ฟางหนิงรีบบอกปัด “ไม่ไม่ฉนัคิดวา่พวกเราน่าจะตอ้งฝึกฝนวิชาอีกสักพกัศตัรูพวกน้ีเก่งเกินไป ในเมืองน้ี ก็มีแต่แกเท่าน้นัยงิ่ ไม่ตอ้งพูดถึงทวั่ประเทศหรือทวั่โลกเลย หากวา่มีปีศาจตวัไหนที่แกจดัการไม่ได้พวกเรา ก็จะถูกตามล่าสุดฟ้าเขียว ตวั๋นอนกินฟรีๆ และกิจการต่างๆ ที่ฉันสร้างข้ึนอย่างยากลา บากไดห้ายไปหมด แน่นอน!” ระบบเห็นด้วย “โฮสต์พูดถูก ค้อนยงัคงไม่ทุบลงมา หยดุเฝ้าอยทู่ ี่นี่ก่อนเถอะ” ไดย้นิแบบน้นั ฟางหนิงก็ถามข้ึนดว้ยความงุนงง “ทา ไมพวกเราไม่เปลี่ยนเมืองหา แลว้นงั่รถไฟความเร็วสูง หรือเครื่องบินในแค่ไม่กี่ชวั่โมงกนัล่ะ หากจะคา นึงถึงประสิทธิภาพแลว้ล่ะก็ดีกว่าอยรู่อโอกาสที่นี่ต้งัเยอะ เลยนะ” ระบบตอบกลบั“ก่อนเริ่มระบบอศัวิน ไม่สามารถเปลี่ยนสถานที่ตามใจชอบได้ชื่อเสียงที่สั่งสมมาจะ กลายเป็นศูนยต์อ้งเริ่มตน้ ใหม่” ฟางหนิงเขา้ใจทนัที“ออ้ฉนัคิดมาตลอดวา่นายข้ีเกียจเลยไม่อยากเปลี่ยนสถานที่ก็เลยไม่ถามมาก่อน ไม่คิด เลยวา่จะเป็นเหตุผลน้ี” ระบบนิ่งเงียบ “…” ผ่านไปพกัหน่ึง ระบบจึงมีปฏิกิริยาตอบกลบั“รอเดี๋ยว แผนที่ในระบบมีการเปลี่ยนแปลง ปีศาจที่เพิ่งจะ ปรากฏบนแผนที่น้ีตวัใหญ่และทรงพลงัมากถึงเวลาออกล่าแลว้ล่ะ…” ฟางหนิงสงสยัมากวา่ที่เจา้ระบบนี่บอกวา่ตวัค่อนขา้งใหญ่น้นัหมายความวา่อยา่งไร ดงัน้นัเขาจึงรีบเปิดแผนที่ระบบข้ึนตรวจสอบ ปรากฏวา่ ใหญ่จริง!

184 ฟางหนิงมองเห็นเพียงตา แหน่งของสนามแห่งหน่ึงบนแผนที่กา ลงัปรากฏแถบสีเหลืองขนาดใหญ่หากจะวา่ กนั ในตอนน้ีฟางหนิงมองเห็นคุณนายจา้วอาจารยป์ีศาจงูของเขาในระบบแผนที่ใหญ่สุดแลว้แต่วา่ตา แหน่ง ใหม่ที่ปรากฏข้ึนกลบัใหญ่กวา่มาก ฟางหนิงตื่นตกใจ เขาพบว่าแถบสีเหลืองขนาดใหญ่ที่ปรากฏน้ียงัเจือจางและห่างช้นักบัความสว่างคุณนาย จ้าวมากนัก แต่หากพิจารณาอยา่งละเอียด แถบสีเหลืองขนาดใหญ่น้นักา ลงัเรืองแสงสวา่งข้ึน เพียงแต่ความสวา่งของมนั เป็นไปอยา่งแช่มชา้ ฟางหนิงงุนงงโพล่งปากถามออกไป “นี่มนัอะไรกนั” ระบบตอบกลบั“ปีศาจขนาดใหญ่น้ียงัปรากฏบนโลกของพวกเราไม่สมบูรณ์มนักา ลงัพยายามที่จะจุติ ตอนน้ีคงกา ลงัเจาะกา แพงขา้มผา่นทะลุเข้ามา” ฟางหนิงรับคา “ออ้ฉันเขา้ใจแลว้มนักา ลงัขา้มผ่านทะลุกา แพงเขา้มา ร่างกายจึงค่อยๆ ปรากฏข้ึนบนโลก ของพวกเรา ดงัน้นักเ็ลยทา ใหแ้ผนที่ระบบปรากฏออกมาเป็นอยา่งน้นั” ระบบรีบพดูต่อ“จะปล่อยปีศาจตวัน้ีไวไ้ม่ได้ถา้จดัการมนัได้อาจทา ใหร้ะดบัเพิ่มข้ึนถึงเลเวล 15” ฟางหนิงไดย้ินน้า เสียงตื่นเตน้ของระบบก็รู้ว่าเรื่องน้ีส าคญัเป็นอย่างมากเพราะระบบไม่ใช่คน ถา้มนั ใช้ น้า เสียงตื่นตกใจแบบน้นัเอ่ยออกมาแสดงวา่ ปีศาจตวัน้ีตอ้งมีค่ามหาศาลแน่นอน แต่ปัญหาคือจะปราบเจา้ปีศาจตวัน้ีไดห้รือไม่ ฟางหนิงเอ่ยข้ึนบา้ง “นายท่านระบบมีความมนั่ใจเป็นเรื่องดีแต่คา เตือนที่แจง้มารอบที่แลว้มีการแจง้อยา่ง ชดัเจนว่า ตอนน้ีแกความสามารถเทียบเท่ากบัคุณนายจา้วและหากตอ้งการจะแขง็แกร่งกวา่น้ีจะตอ้งเรียนรู้ กระบวนวิชาแปลงร่างมงักร นั่นจะทา ให้พลงัต่อสู้แข็งแกร่งข้ึนอีก มีแต่วิชามงักรที่เพิ่มพลงัทา ลายมาได้ หน่ึงเท่าและยงัมีการผสานรวมผลอีกวิชาหน่ึงแต่นี่เพิ่งเริ่มยงัไม่รู้ผลแบบน้ีจะไหวเหรอ” ระบบตอบกลบั“เท่าน้ีก็พอแลว้ยงัเรียนรู้วิชาแปลงร่างมงักรไม่ได้และก็ไม่รู้ความน่ากลวัที่แทจ้ริง ดงัน้นั ไม่รู้วา่เมื่อท้งัสองคนน้นัรวมกนัแลว้จะเก่งกลา้สกัแค่ไหน ไม่ตอ้งกงัวลหรอกรอดูไปก่อนกพ็อ…” ฟางหนิงคอ้นขวบั“สรุปกค็ือเหมือนคร้ังที่แลว้แค่ไม่เสียท่ากพ็อคร้ังน้ีใชว้ิธีเดิมสินะ” ระบบยนืกราน “แน่นอนวา่ ไม่” ฟางหนิงตกตะลึง “…”

185 ระบบพดู“สามกระบวนท่าไม่เกินน้ี” ฟางหนิงพยกัหน้า “ได้ฉันจะรออยู่ที่นี่คอยแสดงความยินดีกบัระบบผูย้ิ่งใหญ่ให้ไดช้ ัยชนะกลบัมา เริ่ม ประลองตอนน้ีเลย” ระบบปฎิเสธ“ไม่ไปกินขา้วก่อน” ฟางหนิง “หา?” ระบบ “โฮสตค์งไม่รู้เคลด็วิชาแปลงร่างมงักรน้ีมีจุดดอ้ยเลก็นอ้ย ทุกคร้ังที่ใชก้ระบวนท่าร่างกายจะสูญเสีย พลงังานอยา่งมากจะตอ้งกินขา้วใหไ้ดป้ริมาณของหน่ึงสปัดาห์จึงจะเพียงพอไม่อยา่งน้นัจะสูญเสียพลงัชีวิต ก่อนที่ปีศาจจะปรากฏตวัยงัเหลือเวลาอีกหลายชวั่โมงยงัมีเวลากินอีกเยอะ” “เอาที่แกสบายใจเถอะ” … โม่ซิ่งพาลูกสมุนมารายลอ้มบริเวณหนา้ลานเมือง ชาวบา้นที่อยโู่ดยรอบถูกกนัออกไปนานแลว้ภายในรัศมี สองกิโลเมตรใกลเ้คียงถูกเคลียร์ออกไปจนหมด ในเวลาน้ีสมาชิกของสา นกังานหน่วยกิจการพิเศษทุกคนพร้อมแลว้แมว้า่พวกเขาจะติดอาวธุดว้ยอาวธุพิเศษ ต่างๆ แต่พวกเขากไ็ม่ไดส้ร้างกลุ่มการต่อสู้ระดบัต่างๆ เหมือนการต่อสู้ปกติแต่พวกเขาถูกแบ่งออกเป็นแปด ทีมบนจัตุรัส และทีมส ารอง ในบรรดาผูค้นท้งัหมด มีเพียงผูอ้า นวยการโม่ซิ่งเท่าน้ันที่เขา้ใจรายละเอียดของการต่อสู้คร้ังน้ีสิ่งที่เขา จัดเตรียมคือหนึ่งในชุดของรูปแบบที่ออกแบบพิเศษส าหรับมนุษย์ที่ทรงพลังโดยผู้คนของส านักสัจธรรม เมื่อนานมาแล้ว –เครือข่ายของสวรรคแ์ละโลกเชื่อมโยงกลุ่มดาวบนทอ้งฟ้า ขอ้ดีของรูปแบบน้ีคือใชป้ระโยชน์จากความไดเ้ปรียบทางภูมิศาสตร์ของโลกเพื่อรวมผูฝ้ึกหัดมาต่อสู้กบั ปีศาจ นอกจากน้ียงัช่วยให้ส านักสัจธรรมตรวจสอบข้อมูลการต่อสู้ในสถานที่ได้แบบเรียลไทม์ผ่าน เครือข่ายเทียนหลวัซ่ึงสะดวกสา หรับพวกเขาในการปรับใชก้า ลงัคนในเวลาดา เนินการ หากผูเ้ขา้ร่วมภารกิจลม้ลงทีละคน พวกเขาก็จะสามารถเติมทีมส ารองทีละคนเขา้ไปทนัทีโม่ซิ่งเชื่อว่า สมาชิกที่ไดร้ับการฝึกฝนมาเป็นอย่างดีของส านักงานหน่วยกิจการพิเศษจะสามารถทนต่อการเสียสละได้ เช่นเดียวกบัทหารเสือผูก้ลา้หาญที่สู้รบจนถึงวาระสุดทา้ยจนกวา่ศตัรูจะพ่ายแพ้เขาเอาแต่พร่ าพูดวา่มนัเป็น งานที่ยากแต่ไม่เคยบอกวา่ทา ไม่ได้เพราะเขาเชื่อวา่ตนมีกา ลงัคนเพียงพอ

186 หากแต่นกัเรียนหลกัสูตรฟ้ืนฟูและปรับทศันคติอีกสองคนกลบัต่างจากโม่ซิ่งมาก พวกเขาหวาดหวนั่และไม่ มีความมนั่ใจเลยแมแ้ต่นอ้ย ความจริงแลว้โม่ซิ่งไม่ได้คาดหวงัให้พวกเขามีบทบาทใดมากนัก แค่ปล่อยให้พวกเขาเป็นเหมือนฉาก ประดบั ในการต่อสู้บางส่วน และทา้ยที่สุดพวกเขาจะเป็นตน้กลา้อนัยอดเยยี่มในสนามรบคร้ังน้ีและนี่คือจุดประสงคท์ ี่แทจ้ริงของโม่ซิ่งที่ น าพวกนักเรียนมาที่นี่ เวลาเคลื่อนผา่น ทวั่ท้งัจตัุรัสเตม็ไปดว้ยบรรยากาศที่เงียบสงบ ค่า คืนเย้อืงกรายแสงไฟตามถนนดูเหมือนจะหรี่ลงเช่นกนั ลานจตัุรัสค่อยๆ มืดลง นอกเหนือจากน้ีดูเหมือนวา่ทุกอยา่งจะยงัคงปกติแต่ความรู้สึกแปลกประหลาดที่ไม่สามารถอธิบายไดก้า ลงั เขา้ปกคลุมจิตใจของทุกคนในจตัุรัสน้ี เวลาน้ีหลี่ว์เอ้อร์ซ่อนตัวอยู่ข้างหลังผูอ้า นวยการโม่เขารู้สึกว่าหัวใจของตนกา ลังเต้นแรง พลังเหนือ ธรรมชาติในร่างกายของเขาเริ่มตื่นตวัและดูเหมือนว่ามนักา ลงัร้องเตือนเขาอยา่งบา้คลงั่ว่ามีพลงัแขง็แกร่ง ขมุหน่ึงกา ลงัใกลเ้ขา้มา สญัชาตญาณบอกใหเ้ขาหลบหนีไป เขาหนั ไปมองเซ่าหานที่อยอู่ ีกดา้นหน่ึงซ่ึงกา ลงัต่อสู้อยู่หลี่วเ์ออ้ร์ก็เขา้ใจไดท้นัทีวา่ถึงแมค้วามสามารถของ อีกฝ่ายจะแย่แต่พลงัในร่างกายกใ็กลเ้คียงกนัเมื่อพบกบัระดบัที่สูงกวา่สญัชาตญาณยอ่มส่งเสียงเตือนทนัที มีเพียงโม่ซิ่งเท่าน้นัที่ถอนหายใจโล่งอกการเสียสละคร้ังน้ีอาจไม่ใหญ่นกัเขาหันไปสั่งการ “ศตัรูน่าจะถูก บงัคบัใหล้งมาและพลงักอ็่อนลงมากแลว้ ไม่น่าจะเกินระดบั B เตรียมการใหพ้ร้อมอยา่ ใหผ้ดิพลาด” ผอู้ยใู่ตบ้งัคบับญัชารับคา พร้อมกบัถ่ายทอดคา สงั่ต่อไป เมื่อเห็นวา่ลูกนอ้งไม่เกรงกลวัต่ออนัตรายและปฏิบตัิตามคา สั่งอยา่งเป็นระเบียบ โม่ซิงภาคภูมิใจไม่นอ้ย ‘ไม่ จา เป็นตอ้งพ่ึงพาอศัวินอะไรนนั่อีกแลว้’ นี่แสดงให้เห็นชดัเจนแลว้ว่ามีคนกลุ่มหน่ึงที่กลา้เสียสละและพวกเขาก็ยงัมองเห็นถึงความโกลาหลมาแต่ เนิ่นๆ แมว้ิธีการฝึกฝนที่พวกเขาไดร้ับจะเป็นเพียงวิธีการพ้ืนฐานเท่าน้ัน แต่พวกเขาก็ทา ได้โดยการใช้ วิธีการเหล่าน้ีรวมตวักนัเพื่อต่อตา้นศตัรู …

187 ในเวลาน้ีณ สา นกัสจัธรรมทางภาคเหนือคนกลุ่มหน่ึงกา ลงัสนทนากนั “ปีศาจที่อยทู่างเมืองฉีกา ลงัจะมา เทียนหลวัหวางพบส้นเท้าของมันแล้วหรือ?” “จากการสแกนลมหายใจพลงัและเปรียบเทียบกบัความผิดปกติที่มีอยู่ในบนัทึกฐานขอ้มูล อาจใช้เวลา พอสมควร…” “ลองดูสิฉนัรู้สึกวา่ ปีศาจตวัน้ีมีบางอยา่งผดิปกติ” “ฮ่าฮ่าคุณซูเป็นเพราะนกัเรียนที่ดีของคุณอยใู่นเมืองฉีไงล่ะคุณสนใจเรื่องน้ีหรือ” “อยา่พล่ามไร้สาระไปเลยถา้เขาตายคงไม่มีใครหยดุปีศาจไดแ้น่ผคู้นในเมืองฉีจะตอ้งทนทุกขท์รมาน!” “ผเู้ฒ่าสวี่ผลออกแลว้!” “รีบบอกมา!” “ระดบัพลงัน้ันต่า กว่าระดบั B แต่รูปแบบพลงักลบัแปลกมาก ดูเหมือนว่ามนัจะมุ่งเป้าไปที่การโจมตีใน ระดบัจิตวิญญาณ และตามรายงานก่อนหนา้น้ีที่ส่งมาโดยสา นกังานกิจการพิเศษเมืองฉีปีศาจเพิ่งจะถูกโจมตี เกรงวา่มนัจะเหมือนกบัอนัน้ีสิ่งแปลกๆ จะมีความสา คญัมาก” ” “ปีศาจนนั่มีคุณสมบตัิอะไรบา้งไหม?” “ยงัไม่ไดร้ับการยืนยนัและยงัไม่ไดร้ายงานกลบัไปยงัสา นกังานกิจการพิเศษเมืองฉีจากผลการทดสอบใน ปัจจุบัน ประมาณการเบ้ืองตน้วา่มีความสามารถหลกัสองอยา่งความสามารถหน่ึงคือการดูดซบัอารมณ์ของ คนอื่นเพื่อเพิ่มพลงัอีกความสามารถหน่ึงคือการขบัไล่วิญญาณ” “อะไรนะ? ท่าไม่ดีแลว้รีบออกคา สงั่ ไปยงักระบี่ไร้ใจใหเ้ร่งมือไปช่วยเหลือ ตอนน้ีเขาอยทู่ ี่ไหน” “ที่ฐานฝึ กXXทางตะวันตกเฉียงเหนือเครื่องบินทหารพิเศษและเวลาที่จะมาถึงเมืองฉีคาดวา่จะถึงภายในสอง ชวั่โมง” “นานแค่ไหนกวา่ที่พวกหน่วยพิเศษจะมาครบ” “1 ชวั่โมง40 นาที” “20 นาที! พวกเขาตอ้งเสียสละกี่คนกนัเพื่อจะปราบปีศาจตวัน้นักนั ไม่ไดก้าร สถานการณ์ตอ้งแยล่งกวา่เดิม แน่ๆ…”

188 ในเวลาน้ีณ จตัุรัสกลางเมืองแห่งหน่ึงในเมืองฉีสมาชิกส่วนใหญ่ของสา นกังานกิจการพิเศษที่รอพวกเขาอยู่ ได้เห็นโฉมหน้าแท้จริงของปี ศาจแล้ว สัตวป์ระหลาดรูปร่างคลา้ยแมงมุมยกัษป์รากฏข้ึนกลางอากาศ มนัมีหวัเจ็ดหวัแต่ละหวัมีใบหนา้มนุษย์และ ใบหนา้ทุกใบกป็ระหลาดเสียจนไม่อาจอธิบายได้ ใบหนา้ท้งัเจด็ของมนัหมุนไปรอบๆ และในแต่ละรอบ รูปร่างของมนักจ็ะค่อยๆ ชดัเจนข้ึน แมว้่าปีศาจตวัน้ีจะมีรูปร่างพิลึกพิลนั่หากแต่โม่ซิ่งก็ยงัรู้สึกประหม่าและตื่นเตน้ตอนน้ีเขากา หนดค่าความ แขง็แกร่งของสตัวป์ระหลาดตวัน้ีเรียบร้อยแลว้มนัอยทู่ ี่ระดบั C+ เท่าน้นัและอยใู่นขอบเขตการแข่งขนัของ ทีมอยา่งสมบูรณ์ เวลาน้ีโม่ซิ่งก าลังนั่งยองๆ อยู่บนพ้ืน ตรวจสอบการเตรียมการรบของตนซ้ าแล้วซ้ าเล่า และยืนยนั รายละเอียดท้งัหมดกบัทุกคนในทีม ทุกอยา่งเป็นไปตามแผนที่เขาวางไว้ดงัน้นัเขาจึงโล่งใจข้ึนมาเลก็นอ้ย ตอนน้นัเองจู่ๆ ใครบางคนกเ็อ่ยข้ึน “ตรวจสอบตา แหน่งของอศัวิน A ฉนั ไม่อยากใหเ้ขาเขา้มายงุ่เรื่องน้ี” ความจริงแลว้โม่ซิ่งรู้สึกเสียดายเลก็นอ้ยที่ปีศาจตวัน้ีไม่ไดแ้ขง็แกร่งมากนกั เขากงัวลวา่คร่ึงทางของการต่อสู้อศัวิน A จะเขา้มาร่วมประสมโรงกบัเรื่องน้ีดว้ย สายตาเหยียดหยามเริ่มตามมา เมื่อสิ่งที่เขาทา ก่อนหนา้น้ีมีแต่ไปเก็บกวาดงานหลงัจากอศัวิน A จดัการกบั พวกปีศาจเสร็จแลว้แน่นอนวา่นนั่เป็นงานสา คญัเช่นกนัแต่ยอ่มมีขอ้เสียเปรียบอยดู่ ีสา นกังานกิจการพิเศษ บางแห่งในเมืองอื่นๆ มกัจะใชค้า พดูโจมตีสา นกังานของเขาโดยบอกวา่สา นกังานหน่วยพิเศษของเมืองฉีไร้ ประสิทธิภาพในการต่อสู้ โม่ซิ่งมีจิตวิญญาณแห่งการเสียสละแต่เขาตอ้งการยืนบนตา แหน่งที่สูงเพื่อทา ตามความทะเยอทะยานของ ตน เขาเป็นคนรอบคอบ มีหลากหลายใบหนา้เขาเขม้งวดกบัพวกทหาร และสามารถเดินไปรอบๆ กบัคน หวัโบราณพวกน้นั ได้ ไม่ว่าเขาจะทา ไดด้ีในการต่อสู้คร้ังน้ีหรือไม่นี่จะเป็นตวักา หนดความเร็วในการข้ึนสู่ตา แหน่งสูงของเขา โดยตรง ตอนน้ีเขาอายเุพียงสามสิบหา้และเขาไม่ตอ้งการหยดุอยแู่ค่น้ี

189 โม่ซิ่งคิดเกี่ยวกบัเรื่องน้ีอยพู่กัใหญ่จากน้นัจึงกล่าวออกไป “สถานที่น้ีเป็นร้านด้งัเดิมของร้านรสชาติฟางซื่อ ตามรายงานของผูช้่วยเจา้หน้าที่ดูแลทอ้งถิ่น ตอนน้ีคนในร้านรับประทานอาหารอยู่นานกว่าสามชวั่โมง แล้ว” โม่ซิ่งตกตะลึง “เขาเป็นหมูหรือไงกนัทา ไมถึงกินไดม้ากขนาดน้นัเป็นไปไดไ้หมวา่เขาออกกา ลงักายที่ตอ้ง ใช้พลังงานมาก? แต่ช่างเถอะ ให้เขากินไปแบบน้ันก็ดีแล้ว อย่าเข้ามายุ่งเกี่ยวกับเรื่องน้ีเลย ทุกคน เตรียมพร้อมก่อนการต่อสู้สิบนาที!” เวลาผา่นไป ทุกคนมองดูแมงมุมตวัน้นัที่ลอยอยกู่ลางอากาศดว้ยความหวาดหวนั่ตอนน้นัเอง ใบหนา้ท้งัเจ็ด กห็ยดุหมุน! เจา้หนา้ที่ทุกคนตวัสนั่ ใบหนา้เหล่าน้นักวาดสายตามาทางผคู้นดา้นล่างจากน้นัจึงเริ่มแสยะยมิ้ โม่ซิ่งสมัผสัไดถ้ึงอนัตราย! … ร้านเก่ารสชาติของฟางซื่อ ตอนน้ีระบบกา ลงัยดัทุกอยา่งลงไปยงักระเพาะของฟางหนิง ฟางหนิงรีบเตือน “ปีศาจตวัน้นักา ลงัจะปรากฏตวัเราตอ้งออกโรงแลว้นะ” ระบบตอบกลับทันที “รับทราบ โฮสตไ์ม่ตอ้งห่วงแต่ความจริงแลว้มีบางอยา่งที่ประหลาดมาก โฮสตส์ ังเกตเห็นไหมว่าที่ที่ปีศาจจะปรากฏตวัมีจุดสีเหลืองกองอยู่เต็มไปหมด แบ่งออกเป็นแปดตา แหน่ง มนักา ลงัทา อะไรกนัแน่ระบบไม่เคยเห็นจุดสีเหลืองเหล่าน้ีมาก่อน เลยบอกไม่ไดว้า่พวกมนัเป็นใคร มีเพียง คนเดียวที่คุน้เคยคือชายคนหน่ึงที่น่าจะชื่อหลี่วเ์ออ้ร์โฮสตเ์ดาไดไ้หมวา่พวกน้นัเป็นใคร?” ฟางหนิงไดย้ินก็ถามกลบัไปทนัที“เป็นไปไดไ้หมว่าคนที่แกเคยพบมาก่อนจะแสดงเป็นจุดสีเหลืองหรือสี แดงบนแผนที่ระบบในอนาคต ดงัน้นัแกเลยจา เขาได”้ ระบบเริ่มคลอ้ยตาม “ใช่นี่ง่ายมาก หากไม่เกิดการกลายพนัธุ์

190 โดยทวั่ ไปแลว้จุดบนแผนที่ระบบที่แสดงจุดเหล่าน้ีจะมีขนาดและการไล่สีคงที่เป็นเวลานาน และระหวา่งคนสองคนจะมีความแตกต่างที่ลึกซ้ึงมากขนาดจะเหมือนกนัไดง้่าย แต่สีของคนสองคนจะไม่เหมือนกนัทุกประการ เพียงเชื่อมโยงคนที่รู้จกัดว้ยขนาดและสีของจุดบนแผนที่ที่ เกี่ยวขอ้งคร้ังต่อไปที่เห็นจุดน้ีกจ็ะสามารถรับรู้ไดโ้ดยพ้ืนฐานแลว้วา่ ใครเป็นใคร” ในฐานะอดีตโปรแกรมเมอร์ฟางหนิงเขา้ใจความยากลา บากไดอ้ยา่งลึกซ้ึง เขาอดประหลาดใจไม่ได้“แกนี่ มนัเยยี่มจริงๆ นายท่านระบบ ฉนัเดาไม่ถูกหรอกแต่อาจจะเป็นคนในสา นกังานกิจการพิเศษของเมืองฉี พวกเขาถูกจดัต้งัข้ึนเพื่อจดัการกบัสถานการณ์เร่งด่วน และการมาถึงของปีศาจก็เป็นเรื่องเร่งด่วนเช่นกนั หลี่วเ์ออ้ร์เองกต็อ้งอยทู่ ี่นนั่ดว้ยแน่นอน เขาน่าจะเขา้ระบบเรียนซ้า อะไรนนั่หลงัจากก่อเรื่องเมื่อคร้ังก่อน และคร้ังน้ีก็น่าจะออกมาติดตามการฝึกฝน บางอยา่ง” ระบบชะงกัไปครู่หน่ึงแลว้รีบวิ่งออกจากร้านราวกบัพายุ“ไม่พวกเขากา ลงัพยายามจะแยง่ชิงปีศาจของเรา รีบไปเร็วเข้า!” จา้วอิ๋งที่จงใจเสิร์ฟอาหารให้ฟางหนิงดว้ยตนเอง เพราะหวงัว่าจะไดใ้กลช้ิดเขา เมื่อเธอเดินมาพร้อมอาหาร จานสุดทา้ยกเ็ห็นวา่อีกฝ่ายวิ่งหนีไปก่อนแลว้ ใบหนา้กฉ็ายความงุนงง ตอนน้นัเอง พนกังานทา ความสะอาดของร้านกเ็อ่ยข้ึนเบาๆ “ดูเหมือนพอ่หนุ่มนนั่จะยงัไม่ไดจ้่ายเงินนา” จา้วอิ๋งคิ้วขมวด “พดูอะไรกนัฉนัจะเป็นคนจ่ายค่าอาหารม้ือน้ีเอง เท่าไรเหรอ” พนกังานในร้านตกใจเลก็นอ้ยก่อนจะกระซิบเสียงแผว่อีกคร้ัง “384,232 หยวน”

191 จา้วอิ๋งตกตะลึง “หา?” พนกังานกลอกตาเพราะรู้ว่าผูจ้ดัการร้านคนสวยคนน้ีแอบมีใจใหอ้ีกฝ่ายแลว้จงใจพูดว่า”คุณรู้ไหม เราเป็น ร้านอาหารที่ดีที่สุดในเมืองฉีเลยนะ” จา้วอิ๋งชะงกัไปครู่หน่ึงแลว้กดัฟันพดู“รูดบตัรเครดิตของฉนั ไดเ้ลย…” … ในเวลาน้ีสา นกังานหน่วยกิจการพิเศษเมืองฉีกา ลงัตกอยใู่นสภาพยา่ แยม่าก “เฮ้ทา ไมไม่หัวเราะกนัเลยล่ะ? ฉันไม่ตลกหรือ? ไม่ไดก้ารแลว้หัวเราะอออกมาหน่อยเถอะ วนัน้ีใครไม่ หัวเราะออกมาต้องตายไปภายในห้าวินาที!” ใบหนา้น้นัเป้ือนยมิ้พร้อมกบัส่งเสียงหวัเราะไม่หยดุแลว้กวาดสายตามองไปรอบๆ “เฮ้ ทา ไมไม่ร้องไห้ออกมากนับา้งล่ะ? เศร้าจงัมนุษยน์ ี่ช่างน่าเวทนาจริงๆ เลย เสียใจดว้ยที่พวกแกตอ้ง ร้องไหน้ะ มนัดูเหมือนกบัลูกแกะโง่เขลากา ลงัเดินผา่นเสือที่ซุ่มอยใู่นหญา้ เฮ้เศร้าแค่ไหนกร็ีบร้องไหอ้อกมาทีละคนสิถา้ร้องไหอ้อกมาล่ะก…็ฉนัอาจจะปล่อยพวกแกไป…” อีกดา้นหน่ึง ใบหนา้ที่เป้ือนไปดว้ยน้า ตากเ็ดินไปรอบๆ เช่นกนัมนัพยายามกระตุน้พวกเขาอยา่งต่อเนื่อง ในสถานการณ์ที่ไม่ต่างกนัมากนกัน้ีกลุ่มอื่นๆ กก็า ลงัเผชิญกบัชะตากรรมเดียวกนั แต่ทีมสา รองสุดทา้ยกลบัเจอสถานการณ์ที่ยา่ แยย่งิ่กวา่มาก… พวกเขากา ลงัเผชิญหนา้กบัแมงมุมยักษ์… โม่ซิ่งพยายามสร้างขวญักา ลงัใจใหแ้ก่ลูกทีมของเขาโดยใชบ้าเรียเกราะน้า แขง็ป้องกนัเอาไว้ แต่ดูเหมือนแมงมุมยกัษน์นั่จะไม่รีบร้อนทา ลายบาเรียเกราะป้องกนัเลยแมแ้ต่นอ้ย มนัเพียงแค่จอ้งมาที่พวก เขา สายตาน้นัคลา้ยแมวกา ลงัจะจบัหนู

192 ดังที่โม่ซิ่งเอ่ยไว้ผูป้ลูกฝังและผูใ้ช้ระดับสูงจะดึงดูดแมงมุมตัวน้ีมากกว่ามดตัวน้อยที่ไม่โดดเด่นใน ระยะไกล โมซิ่งหวนนึกถึงก่อนหนา้น้ีความพยายามในการต่อสู้ไม่ส่งผลแมแ้ต่นอ้ย ทุกคนถูกโจมตีแทบจะทนัทีและ ขวญักา ลงัใจท้งัหมดกห็ายไปโดยพลนั เมื่อพวกเขาสงบลงหลงัจากผา่นความปีติยนิดีมา พวกเขาก็พบวา่ตนถูกลอ้มเอาไวแ้ลว้การฝึกฝนเพื่อมาต่อสู้ ไม่มีผลเลยแมแ้ต่นิดเดียว “ตอนแรกกไ็ม่ไดห้วงัอะไรมากมายนกัแต่ไม่คิดเลยวา่จะมีอาหารม้ือใหญ่ขนาดน้ีเตรียมเอาไวใ้ห้ แต่ละคนลว้นมีพละกา ลงัแขง็แกร่ง เป็นชายชาตรีสุขภาพดีเอาล่ะ มาปลุกความกลวัในตวัพวกแกกนัหน่อย เถอะใครจะเป็นเหยอื่รายแรกดีล่ะ…” หวัใจของโม่ซิ่งบีบรัดเมื่อไดย้นิเขารู้วา่อยา่งนอ้ยคร้ังน้ีใครบางคนตอ้งกลายเป็นผเู้สียสละแน่นอน แต่เขาไม่ รู้วา่จะเป็นใคร ตอนน้นัเองใยแมงมุมกท็ะลุบาเรียเกราะน้า แขง็เขา้มา! โม่ซิ่งตื่นตระหนก! ดา้นหลี่วเ์ออ้ร์ที่อยู่ขา้งๆ โชคดีที่ไหวตวัทนัความสามารถของเขาเป็นประโยชน์ในเวลาน้ีมากแต่เซ่าหาน กลบัไม่ไดโ้ชคดีดว้ย! แมงมุมแสยะยิ้ม มนั ใชข้าขา้งจบัตวัเซ่าหานที่กลวัขวญัหนีดีฝ่อเอาไว้“เดี๋ยวก่อน ขอฉันทา สิ่งสุดทา้ยก่อน ตาย!” สตัวป์ระหลาดส่งเสียงหวัเราะ “กไ็ดๆ้แกพดูมาสิ…” “ที่นี่มีอินเทอร์เน็ต ขอฉนัส่งตน้ฉบบัที่เกบ็ ไวก้่อน ฉนัเป็นนกัเขียนเรื่องXXXXXXX…”

193 ปีศาจแสยะยมิ้“ฮ่าฮ่าไม่มีทางซะล่ะ…” ทุกคนมองเซ่าหานดว้ยความเห็นอกเห็นใจ กรงเลบ็แหลมคมคู่น้นัค่อยๆ บีบทอ้งของเซ่าหานทีละนิด! เซ่าหานลืมตาดว้ยความเจบ็ ปวด แต่เขากย็งัพยายามกม้ศีรษะหยบิโทรศพัทอ์อกจากแขนและเริ่มกด… ขณะที่ทุกคนคิดวา่เซ่าหานตอ้งตายแน่นอนแลว้นนั่เอง เสียงของชายคนหน่ึงกด็งัข้ึนมาจากที่ไกลๆ “ปล่อยเขาซะ!!” ความโกรธในน้า เสียงน้นัรุนแรงมากแมแ้ต่อาคารรอบๆ ยงัสนั่สะเทือน ทุกคนตกตะลึงในทันที แมงมุมยกัษก์ต็กใจเช่นกนัดวงตาของมนัพร้อมกบั ใบหนา้ท้งัเจด็รีบหนัขวบัมองไปทางตน้เสียงเมื่อเห็นใคร บางคนเดินเขา้มา ใบหนา้ท้งัเจด็กป็รากฏรอยยมิ้ประหลาด “อ่า ดีจริงๆ เพื่อความโชคดีในวนัน้ีฉนัจะยอมทา ตามคา ขอร้องของแกอยา่งไม่เตม็ใจ…” ทุกคนตกใจเมื่อได้ยิน อัศวิน A ทรงพลังมากเลยหรือ? แค่ตะโกนออกไปปีศาจตวัน้ีกย็อมรับคา ขอของเขา? แมงมุมผดุยมิ้ประหลาด มนับอกวา่จะปล่อยเซ่าหานลงแต่ทนั ใดน้นักรงเลบ็คู่ที่ประกบหนา้ทอ้งของเขาก็กด ลงทันที! ดวงตาของเซ่าหานเบิกกวา้ง เขากรีดร้องออกมา ลา ตวัขาดออกจากกนัเป็นสองท่อน ตกลงมาจากกลาง อากาศ! เลือดกระจัดกระจาย! “ฉนั ปล่อยเขาลงแลว้แกดูสิฉนัเก่งไหมล่ะ ฉนัทา ตามที่แกบอกแลว้เมื่อแกกลายเป็นส่วนหน่ึงของฉนั ในวนั หนา้กอ็ยา่ลืมขอบคุณฉนัล่ะ…!” ในพ้ืนที่ของระบบ

194 ฟางหนิงที่เห็นฉากน้ีเขา้พลนัโกรธจดั“โวย้! ทุบมนั ใหเ้ละไปเลย!!!” แม้ระบบเพิ่งจะมาถึงที่เกิดเหตุแต่เขาก็สามารถได้ยินสิ่งที่เซ่าหานพูดออกมาก่อนตายได้เพราะมี ความสามารถในการไดย้นิข้นัสูงของระบบ ก่อนหนา้น้ีมีนิยายเรื่องหน่ึงที่ทา ใหฟ้างหนิงหงุดหงิดมากเขาติดตามมนัตลอดทุกวนัแต่แลว้ผเู้ขียนกบ็อกวา่ กา ลงัจะไปที่ใดที่หน่ึงและจะหยดุอพัเดทสักพัก ฟางหนิงคิดเสมอวา่เขาคงเขา้ร่วมคลาสฝึกเพื่อเพิ่มระดบัแน่นอน จึงไดแ้ต่หวงันอ้ยนิดวา่นกัเขียนจะกลบัมา อพัเดทบา้งเป็นคร้ังคราว แต่ฟางหนิงไม่คาดคิดเลยวา่ ปีศาจตรงหนา้จะสงัหารนกัเขียนคนน้นัของเขาไปแลว้ ระบบแจ้งเตือน: ความโกรธของโฮสตไ์ดร้ับการเสริมความแขง็แกร่ง สิ่งที่ทา ให้เขาประหลาดใจยิ่งกว่าน้นัก็คือผลกระทบของความโกรธน้ีรุนแรงมากคา ที่เขาพูดในพ้ืนที่ระบบ ท าให้ระบบตกใจจริงๆ ในเวลาน้ีระบบรับรู้ไดว้่าความโกรธของโฮสตถ์ึงขีดสุดเแลว้มนัรีบเอ่ยดว้ยน้า เสียงปีติทนัที“กกัเก็บความ โกรธน้ีไว!้โฮสต์จะตอ้งทา ให้ความโกรธถึงขีดสุด ตอนน้ีสัตวป์ระหลาดตวัใหญ่ตวัน้ีกลายเป็นสีแดงเต็ม เปี่ยมแลว้ระบบจะเริ่มลงมือ…” หลงัจากแมงมุมหนา้คนตดัเซ่าหานออกเป็นสองท่อนแลว้มนักน็ ิ่งชะงกั เพราะสัมผสัไม่ไดถ้ึงพลงัทางอารมณ์ของความโกรธที่ถูกดูดซบัและไม่มีท่าทีโกรธใดๆ บนใบหนา้ที่สงบ ของคนตรงหน้า มันจึงสับสนงุนงง! “แยจ่งัฉนั ไม่ชอบที่พวกมนัไม่ใหพ้ลงักบัฉนัเลย!” “ง้นักไ็ปตายซะ!” ทนั ใดน้ัน ปีศาจแมงมุมก็พ่นใยนับไม่ถว้นออกมา มนัทะยานร่างข้ึนไปบนฟ้า พุ่งเขา้หาอศัวิน A โดยไม่ ลังเล!

195 อะไรกนั!โม่ซิ่งตื่นตระหนกเสียงระเบิดกึกกอ้งดงัข้ึนดา้นล่าง เขากา ลงักินขา้วอยไู่ม่ใช่หรือแลว้ทา ไมถึงมาอยนู่ ี่ได?้ แต่ก่อนที่เขาจะไดค้ิดอยา่งอื่นอีกโม๋ซิ่งกน็ ึกถึงเซ่าหานที่ตอ้งสิ้นใจไป ความเศร้าวาบผา่นในใจเขา เขาไดแ้ต่ ยมิ้เยาะใหก้บัตนเองคิดในใจวา่‘เห็นไหม ฉนับอกวา่คร้ังน้ีเป็นภารกิจที่ยากลา บาก มนัไม่ไดส้วยงามเหมือน ที่นายคิดหรอก’ ตอนน้ีอศัวิน A กก็า ลงัติดอยกู่บั ปีศาจแมงมุมเช่นกนั โม่ซิ่งไดแ้ต่หวงัวา่เครือข่ายเทียนหลวัจะคน้พบความผิดปกติของที่นี่ไดท้นัเวลาและส่งกองกา ลงัสนบสนุนั มาช่วยเหลือ ความคิดของสมาชิกในทีมคนอื่นๆ ก็คลา้ยกบัของโม่ซิ่งเช่นกนัเวน้แต่ว่าพวกเขาท้งัหมดเป็นนกัสู้ที่ไดร้ับ การฝึกฝนมาอยา่งดีไม่ใช่ผชู้มที่ชมการแสดงแมว้า่ฉากจะเปลี่ยนไปคร้ังแลว้คร้ังเล่า ทุกคนจึงยงัคงนิ่งเงียบ เพียงแต่วา่หลายคนไม่ไดม้ีความสง่างามเหมือนเมื่อก่อนแลว้เมื่อเห็นอศัวิน A ถูกแมงมุมจับตัวไว้ลมหายใจ ของแต่ละคนกเ็ริ่มจะติดขดัตามไปดว้ย … บนเครื่องบินไอพ่นความเร็วสูงลา หน่ึง ชายผูม้ีใบหน้าเยน็ชาคนหน่ึงนั่งอยู่ทางดา้นหลงัของเครื่องพร้อม กอดดาบไว้ในห้อมแขน “อีกนานแค่ไหน?” “รายงานครับ อีกสิบนาทีจะถึงสนามบิน” “คุณไม่จา เป็นตอ้งไปสนามบินหรอกแต่บินตรงไปที่จตัุรัสกลางเมืองเลยลงจอดใหต้ ่า ๆ หน่อยเดี๋ยวฉนัจะ กระโดดลงไปเอง” “ครับ” … ในเวลาน้ีเกิดการเปลี่ยนแปลงคร้ังใหญ่ที่จตัุรัสกลางเมือง ในพ้ืนที่ของระบบ ฟางหนิงเต็มไปดว้ยความโกรธและมุ่งความสนใจไปที่สถานการณ์การต่อสู้ท้งัหมด ตอนน้ีเขาลืมนิยายและเกมไปหมดแลว้

196 เขาโกรธมากความคิดนบั ไม่ถว้นผุดข้ึนอยา่งรวดเร็วในใจ ฟางหนิงค่อยๆ คิดถึงเรื่องที่ปีศาจแมงมุมพูดเมื่อ ครู่ จู่ๆ เขากพ็ดูกบัระบบวา่“เป็นไปไดไ้หมที่มนัสามารถไดร้ับพลงัจากการดูดซบัความโกรธ?” ระบบกล่าวตอบ “อืม ขอ้มูลน้ีสา คญัมาก!ระบบรู้แลว้วา่จะทา ยงัไง” ระบบแจ้งเตือน: ระบบใช้วิชา ‘แปลงร่างมงักร’ ระบบจะเลือกใช้ระดับที่สาม และระบบเลือกที่จะใช้ พลงังานบวกระดบัแรกต่อไป วิชาแปลงร่างมงักรเพิ่มข้ึน ผนวกรวมเขา้กบัศิลปะการต่อสู้ประเภทมงักร ชวั่คราวและระบบจะรับรู้ถึงอาณาจกัรศิลปะการต่อสู้พิเศษชวั่คราว สุดทา้ยกลายเป็นวิชา ‘จุติเป็นมงักร’ โฮสตอ์ยใู่นสภาวะเดือดดาลค่าความโกรธระดบัสามเตม็แลว้ “โอเคแปลงร่าง!จดัการมนัซะ!” ฟางหนิงพยายามควบคุมอารมณ์ของตนเอง เขาเปิดลา โพงตรงขา้งคอมพิวเตอร์ในอินเทอร์เน็ตคาเฟ่ของระบบเลือกเอฟเฟกตเ์สียงพ้ืนหลงัมาช่วยกระตุน้ อารมณ์เร้าใจ ฟางหนิงรู้สึกตื่นเตน้มากข้ึนเรื่อยๆ เพื่อรักษาสภาพความโกรธของเขาเอาไว้ระบบไดใ้ชเ้อฟเฟกตเ์สียงเพื่อ เล่น BGM โม่ซิ่งและคนอื่นอา้ปากคา้งกบัฉากน้ี ใยแมงมุมที่ดักอัศวิน A อยรู่ะเบิดข้ึนทวั่ท้งัทอ้งฟ้า มังกรเพลิงที่มี BGM ประกอบกป็รากฏข้ึน มงักรเพลิงค่อยๆ ลอยข้ึนไปในอากาศศีรษะของมนัหนัมาเผชิญหนา้กบัแมงมุมยกัษ!์ โม่ซิ่งและคนอื่นๆ ต่างตกตะลึง ไม่น่าแปลกใจเลยที่ไม่สามารถคน้หาไดว้า่ ใครคือตวัตนที่แทจ้ริงของอศัวิน A เพราะร่างจริงของเขาคือมงักร! แมงมุมรีบถอยหลงัทนัทีเมื่อพบกบัศตัรูโดยธรรมชาติของมนั! “เป็นไปไม่ได้ดว้ยพลงัจิตของมนุษยใ์นข้นัน้ีเป็นไปไม่ไดอ้ยา่งยงิ่ที่จะรวมร่างกบัเทพมงักรตวัจริง” ใบหนา้ท้งัเจด็ของแมงมุมต่างฉายความหวาดหวนั่เอ่ยออกมาพร้อมกนั!

197 ในเวลาน้ีเสียงอนัทรงเกียรติก็ดงัออกมาจากปากของมงักร นนั่ทา ให้โม่ซิ่ง และคนอื่นๆ ยิ่งเชื่อมนั่ว่าเขาคือ อัศวิน A เพราะค าพูดอันเป็ นเอกลักษณ์ “เจา้สตัวร์้ายเจา้ก่อบาปอยา่งยงิ่ทา ใหเ้กิดความโกลาหลในโลก! ในเวลากลางวนัแสกๆ ในโลกที่สดใส โทษ ของการก่อความวนุ่วายตามอา เภอใจน้ีมีแต่ตอ้งตายเท่าน้นั” โม่ซิ่งและคนอื่นๆ มองดูทอ้งฟ้ายามค่า คืน และตดัสินใจไดว้า่มีเพียงอศัวิน A เท่าน้นัที่พดูแบบน้ีออกมาได้ แมงมุมยกัษไ์ม่กลา้พูดอะไรอีกแต่หนัหลงักลบัและหนีไปโดยเหลือเพียงเจ็ดใบหนา้มนุษยท์ ี่วิ่งเขา้หามงักร เพลิง “ตายซะ” เปลวไฟพวยพงุ่ออกมาจากปากของมงักรเพลิง เผาใบหนา้ท้งัเจด็เป็นเถา้ถ่าน ฟางหนิงเอ่ยข้ึน “ระบบ ยงัเหลืออีกกา้วหน่ึง” ระบบตอบกลับ “พอ” มงักรเพลิงมองแมงมุมยกัษก์า ลงัหนีไป ก่อนจะรีบไล่กวดตามไปทันที แมงมุมยกัษห์นีออกมาไดค้ร่ึงทาง ทนั ใดน้นักห็ยดุเทา้แลว้มองข้ึนไปบนฟ้าดว้ยความกลวั ทนั ใดน้นั ปากมงักรกต็กลงมาจากทอ้งฟ้าและกลืนมนัเขา้ไปภายในคา เดียว! ฟางหนิง “เอาล่ะ!! นี่คือจุดจบของแก” โม่ซิ่ง สมาชิกในทีมหลี่วเ์ออ้ร์และคนอื่นๆ มองข้ึนไปบนทอ้งฟ้า แต่หัวใจของพวกเขากลบัเต็มไปดว้ย ค าถาม ‘นี่คือจุดจบจริงๆ อยา่งน้นัเหรอ?’ ฟางหนิงกา ลงัเฝ้าดูระบบแจง้เตือน กพ็บวา่สามารถจดัการปีศาจแมงมุมหนา้คนไดส้า เร็จแลว้อยา่งง่ายดาย ในขณะน้ีระบบไดท้า การติดต้งัวิชากา ลงัภายใน ‘วิชาหวัใจมงักรเพลิง’ขณะน้ีอยใู่นร่างมงักรจริง และ ‘วิชา หวัใจมงักรเพลิง’ไดเ้ลื่อนข้นัเป็น ‘ทกัษะเทพมงักรเพลิง’แลว้ชวั่คราว ระบบไดใ้ชรู้ปแบบเคลื่อนไหวอนัลึกซ้ึง ‘ลมหายใจมงักรเพลิง’ ระบบได้ท าการโจมตีปี ศาจแมงมุมเจ็ดใบหน้า

198 ปี ศาจถูกคุณลักษณะหยางเข้าโจมตี ถูกมงักรอนัน่าเกรงขามยบัย้งัและถูกโจมตีโดยพลงัปราณอนัรุนแรง ละเวน้การป้องกนั!ระเบิดพลงัโจมตี!จู่โจมเตม็กา ลงั!จู่โจมสงัหาร! ระบบไดใ้ชรู้ปแบบการเคลื่อนไหวอนัลึกซ้ึง ‘มงักรเพลิงกลืนนภา!’ ระบบโจมตีร่างจริงของปีศาจแมงมุมเจด็ใบหนา้ ปี ศาจถูกสังหาร ระบบไดก้า จดัภยัคุกคามอนั ใหญ่หลวงต่อประชากรในทอ้งถิ่นเรียบร้อยแลว้ ระบบได้รับชื่อเสียงความกล้าหาญอย่างท้วมท้น และโมดูลเกียรติยศถูกเปิดข้ึนอย่างเป็นทางการ สถานะปัจจุบนั:ยา้ยชื่อไปอีกฝั่ง ปัจจุบนัเพิ่มข้ึนหน่ึงและบวกหน่ึงช่องพลงัปราณ ปัจจุบนัมีช่องว่างพลงัปราณเพิ่มข้ึนสองช่อง ไดร้ับทกัษะ ‘การสยบ’ เป็นระดบัแรกและทุกคนที่เป็นศตัรู ของระบบจะตอ้งถูกระงบัต่างกนัไปตามระดบัของจิตตานุภาพ ระบบไดร้ับค่าพลงัปราณ ข้นัแรกช่องพลงัปราณกลบัมาเต็มแลว้ข้นัที่สองช่องพลงัปราณกลบัมาเต็มแลว้ เช่นกนั หลังจากฟางหนิงอ่านการแจง้เตือนของระบบเสร็จสิ้น เขาก็ท้งัประหลาดใจและดีใจไม่แปลกใจเลยที่ระบบ ไม่ตอ้งการเปลี่ยนสถานที่ฟาร์มปีศาจ เพราะหลงัจากเปิดโมดูลเกียรติยศจริงๆ แลว้เขาก็ไดร้ับช่องพลงั ปราณมากมาย ช่องพลงัปราณเป็นอยา่งไรกไ็ดแ้สดงใหเ้ห็นแลว้อยา่งไม่ตอ้งสงสยั เพียงแต่เขายงัมีอีกหน่ึงคา ถาม “ถา้อยา่งน้นัตอนที่แมงมุมตายไปแลว้จะเป็นยงัไง?” ระบบกล่าว “ขอบคุณที่โฮสตเ์ตือนเมื่อครู่นะ ระบบเลยไม่ไดท้า ให้มนักลายเป็นเศษซากเหมือนคร้ังที่แลว้ หลงัจากที่ระบบกลืนกินแมงมุมและโยนมนัเขา้ไปในโกดงัเกบ็ของของร้านช่างตีเหลก็

199 การต้งัค่ากฎกแ็จง้เตือนใหเ้ห็นวา่มนัสามารถนา มาใชเ้พื่อสร้างอาวธุวิเศษไดเ้พราะเป็นวสัดุหายากก่อนหนา้ น้ีพวกเราใชอ้าวธุวิเศษที่ทา จากปีศาจธรรมดาแต่อาวธุวิเศษชิ้นน้ีจะสร้างจากวสัดุหายาก” ฟางหนิงเอ่ย“ไม่น่าแปลกใจเลยที่ไม่มีการเตือนตอนที่ไดร้ับค่าประสบการณ์แต่ดว้ยวิธีน้ีความฝันของแกที่ จะไปสู่เลเวล15 กไ็ม่สา เร็จแลว้ล่ะสิ” ระบบกล่าว“ค่าประสบการณ์สามารถเปลี่ยนแปลงไดเ้สมอแต่อุปกรณ์ชิ้นน้ีหายากมาก” ฟางหนิงเอ่ย“จริงๆ แลว้อุปกรณ์ที่ติดต้งัคืออะไรกนัแน่แกตอ้งบอกขอ้ดีของมนัหน่อยสิ” ระบบกล่าว“ตอนน้ียงัไม่สามารถบอกได้สิ่งที่โฮสตต์อ้งรู้ก็คือเมื่อติดต้งัแลว้ช่องความโกรธของพวกเราก็ จะเพิ่มข้ึนเยอะเลย” ฟางหนิงเอ่ย“ง้นักแ็สดงวา่หลงัจากน้ีไม่ตอ้งกงัวลวา่ค่าความโกรธจะไม่พอใชใ้ช่ไหม” ระบบตอบกลบั“แน่นอนวา่มนัเป็นไปไม่ไดท้ ี่จะควบคุมการใชอ้ยา่งไม่จา กดั แต่ว่ายงัมีความเป็นไปไดอ้ีกอย่างหน่ึง เมื่อก้ีตอนที่ระบบกา ลงัต่อสู้โฮสต์กระตุน้พร้อมกบัรักษาสภาวะ ความโกรธอนัรุนแรงทะยานฟ้าเอาไวไ้ด้เรื่องน้ีไม่เคยรู้มาก่อน แต่ตอนน้ีเรามีประสบการณ์แลว้ โฮสตล์อง คิดดูอีกคร้ังสิ” ฟางหนิงมีเหงื่อเยน็ ไหลซึมออกมา ดูเหมือนว่าหลงัจากน้ีจะมีการต่อสู้ที่ส าคญัมากข้ึนอีกในอนาคต เขา อาจจะตอ้งรับผดิชอบเพิ่มบฟัการต่อสู้ของภารกิจแต่ไม่ถึงข้นัระบบที่ตอ้งจดัการกบั ปีศาจตวัใหญ่ แถมยงัมีเวลาอ่านนิยายและเล่นเกม ถา้เขาคิดไม่ผิด การเพิ่มบฟัการต่อสู้หนน้ีและหลงัจากการต่อสู้คร้ัง สา คญัระบบอาจจะอยากเขา้สู่โลกใหม่แห่งที่สองแลว้ “ฮ่าฮ่าอยา่งนอ้ยแกกท็า ภารกิจช่องความโกรธสา เร็จวา่แต่…รางวลัของภารกิจน้นัล่ะ?” ระบบ “รางวลัภารกิจอะไรกนั ? คร้ังที่แลว้ไม่ใช่วา่ช่วยทา อาหารใหโ้ฮสตล์ ่วงหนา้แลว้เหรอ” ฟางหนิงเอ่ยเสียงหดหู่“ช่างหวัช่องรางวลัของภารกิจเถอะแต่รางวลัจากการฆ่าปีศาจในคร้ังน้ีล่ะ? ฉันออก แรงไปไม่นอ้ยเลยนะ”

200 ระบบกล่าว “ก็นนั่ ไง เจา้นกัเขียนอะไรนนั่ที่นอนอยตู่รงน้นัยงัไม่ตาย โฮสตช์อบอ่านนิยายมากไม่ใช่เหรอ รีบไปหาเขาสิเพราะความโกรธของโฮสตพ์งุ่ข้ึนสูงมาตลอดการต่อสู้ภารกิจน้ีเลยสา เร็จ ทา ผลงานไม่นอ้ยเลยจริงๆ ระบบใหเ้วลาโฮสตห์น่ึงชวั่โมงเพื่อผอ่นคลายการไดต้น้ฉบบัจากเขาก็คือรางวลั ในคร้ังน้ี” ฟางหนิงถ่มเลือดออกมาจากปากแลว้คิดในใจวา่‘ฉนัอุตส่าห์เป็นมนัสมองใหร้ะบบที่ไร้มนุษยธรรมของแก แต่แกกลบัมาบอกฉนัวา่นี่คือของรางวลัภารกิจเนี่ยนะ!’ … โม่ซิ่งยืนอยขู่า้งเซ่าหานที่ใบหนา้เต็มไปดว้ยความงุนงงและแววตาไร้ความรู้สึกอีกฝ่ายโดนปีศาจตะปบจน ร่างแยกขาดออกจากกนัแต่ไม่นานร่างกผ็สานเขา้ดว้ยกนัไดอ้ีกคร้ัง! เป็นอยา่งที่คิดไว้โลกน้ีเปลี่ยนไปแลว้จริงๆ! เขากม้ตวัลงและตบหัวของเซ่าหาน “อย่างที่ฉันเคยพูด คราวน้ีเป็นภารกิจสุดหินจริงๆ พูดไวไ้ม่มีผิดใช่ ไหม?” เซ่าหานยงัคงมึนงงแค่ตอบไปตามจิตใตส้ านึกว่า “แน่นอน ฉันถูกทรมานระหว่างปฏิบตัิภารกิจและฉันก็ แทบจะเอาชีวิตไม่รอด” โม่ซิ่งเอ่ย“ถา้มีคนถามวา่ทา ไมตอนน้ีนายถึงยงัสบายดีนายอยากจะตอบวา่ยงัไง” เซ่าหานไม่เขา้ใจความหมายของผอู้า นวยการโม่เขาหยงั่เชิงถาม “อยๆู่อศัวิน A กก็ลายเป็นมงักรมาช่วยชีวิต เอาไว้” โม่ซิ่งไม่พอใจ“ฉนั ไดย้นิมาวา่นายยงัเป็นนกัเขียนนิยายดว้ย ทา ไมถึงยงัมีคนอ่านล่ะ นายลองคิดดู” จู่ๆ เซ่าหานก็พูดว่า “โอ้เขา้ใจแลว้ภายใตก้ารนา ที่แข็งแกร่งของผูอ้า นวยการโม่เราต่อสู้กบั ปีศาจตวัน้ัน หลายร้อยรอบ และในตอนทา้ยพวกเรากไ็ร้เรี่ยวแรงและบาดเจบ็สาหสัมาก ในตอนที่สวรรคก์ ็สั่นสะเทือนดว้ยเลือดอนัอบอุ่นของพวกเรา มงักรตวัจริงลงมาจากฟากฟ้าเพื่อฆ่าปีศาจ และมงักรตวัจริงก็ถูกกระตุน้ดว้ยจิตวิญญาณการต่อสู้ของพวกเรา สุดทา้ยฝนที่ตกลงมาก็เพื่อรักษาอาการ บาดเจ็บของพวกเรา…”