ไม่มีชื่อ (โปสเตอร์ (แนวตั้ง))

นาฏศิลป์

อินเดีย

นาฏศิลป์อินเดียคือ???

นาฏศิลป์อินเดียมีความผูกพันอยู่กับ
คติความเชื่อ และศรัทธาในศาสนาฮินดู
การแสดงนาฏศิลป์สะท้อนให้เห็นถึงการ
เกี่ยวข้องกับพิธีกรรมที่เน้นความลึกลับ
ศักดิ์สิทธิ์ อินเดียถือว่านาฏศิลป์เป็นทิพย
กำเนิดตามคัมภีร์ภารตะนาฏยศาสตร์ ซึ่งได้
กล่าวถึงประวัติความเป็นมาของนาฏศิลป์
อินเดีย และการแสดงที่อินเดียยึดถือเป็น
แบบแผน ยกย่องว่าเป็นศิลปะประจำชาติ

ประวัตินาฏศิลป์อินเดีย

ประวัติความเป็นมาของนาฏศิลป์อินเดียตามคัมภีร์นาฏย
ศาสตร์ พระภารตะมุนีเป็นผู้รับพระราชทานนาฏลีลาจากพระพรหม
และพระศิวะ ชาวฮินดูจึงยกย่องพระศิวะเป็น “นาฏราชา” หมาย
ถึง พระราชาแห่งการฟ้อนรำ

ยุคที่อินเดียตกเป็นอาณานิคมของอังกฤษ อินเดียได้
รับผลกระทบอย่างรุนแรงทางด้านนาฏศิลป์ การละคร วัฒนธรรม
ตะวันตกได้เข้ามาผสมผสานทำให้นาฏศิลป์ที่เป็นแบบฉบับใน
ราชสำนักกลายเป็นสิ่งไร้ค่า ขาดการดูแลรักษา จนเกือบจะสูญ
ต่อมาเมื่ออินเดียเป็นเอกราช จึงฟื้นฟูนาฏศิลป์ประจำชาติขึ้นมา
ใหม่ อันได้แก่ ภารตะนาฏยัม กถักกฬิ และมณีปุรี

วิธีการแสดง
การแสดง
ภารตะนาฏยัม

ผู้แสดงต้องได้รับการฝึกฝนอย่างมีแบบแผน ด้วยระยะเวลา
ยาวนานจนมีฝีมือยอดเยี่ยม สามารถเครื่องไหวร่างกายได้
สอดคล้องกับจังหวะดนตรี เนื้อหาสาระของการแสดง สะท้อน
สัจธรรมที่ปลูกฝังยึดมั่นในคำสอนของศาสนา แสดงได้ทุก
สถานที่ ไม่เน้นเวที ฉาก เพราะความโดดเด่นที่เป็น
เอกลักษณ์ของภารตะนาฏยัม คือลีลาการเต้น และการ่ายรำ

วิธีการแสดง

การแสดง

กถักกฬิ

ผู้แสดงเป็นชายล้วน แบ่งตัวละครออกเป็นประเภท คือ
ประเภทแรกจะเป็นเทพเจ้าที่มีคุณธรรมสูง เช่น พระนารายณ์
พระอินทร์ เป็นต้น ประเภทที่สองจะเป็นมนุษย์ และวีรบุรุษ เช่น
พระราม พระลักษณ์ ประเภทที่สามจะเป็นตัวละครที่มีความชั่วร้าย
การแสดงชุดกถักกฬินี้จะแสดงกันตลอดทั้งคืนจึงยุติ เป็นการบอกเล่า
เรื่องราวของวีรบุรุษ และวีรสตรี พระเจ้า และยักษ์จากมหากาพย์ของ
อินเดีย จุดเด่นของการแสดงละครกถักกฬิอยู่ที่การเล่นจังหวะ กระทบ
เท้าอย่างรวดเร็ว ฉับไว แม่นยำ และลีลาที่หมุนตัวเป็นเอกลักษณ์
ของระบำกถักกฬิ

วิธีการแสดง

การแสดง
มณีปุรี

ผู้แสดงจะต้องมีความสามารถ มีฝีมือ ได้รับการฝึกหัด
จนเกิดทักษะในการแสดง เพราะเป็นนาฏศิลป์ชั้นสูงเป็น
ศิลปะเก่าแก่ประจำชาติ รูปแบบของการแสดงมีสองรูปแบบ
คือ ระบำกับละคร เนื้อเรื่องที่แสดงนำมาจากวรรณคดี ส่วน
มากนิยมแสดงเรื่องพระกฤษณะ ตอนความรักของนางราธากับ
พระกฤษณะ

เครื่องดนตรีที่ใช้ในการแสดง

การแสดงภารตะนาฏยัม
ดนตรี ที่ใช้ประกอ
บการแสดง ในวงดนตรีจะมีผู้ขับร้อง 2 คน คนหนึ่งจะตีฉิ่ง คอยให้

จังหวะแก่ผู้เต้น อีกคนจะเป็นผู้ขับร้องและตีกลองเป็นหัวใจสำคัญของการแสดงภาร
ตะนาฏยัม ส่วนเครื่องดีด และเครื่องเป่า เช่น ขลุ่ย เป็นเพียงส่วนประกอบให้เกิด
ความไพเราะเท่านั้น

การแสดงกถักกฬิ
ดนตรี ที่ใช้ประกอบการแสดงที่สำคัญที่สุด คือ กลอง นอก
จากนี้ยังมี

เครื่องสีที่มีลักษณะคล้าย ไวโอลีน เรียกว่า “ซารองงี” บรรเลงทำนอง
ด้วย มีนักร้อง 1 คน

การแสดงมณีปุรี



ดนตรี ที่ใช้ประกอบการแสดงมณีปุรี ได้แก่ กลอง ขลุ่ย สังข์ แตร
ฉาบ และเครื่องสายที่สร้างทำนองเพลงอันไพเราะ

โอกาสที่ใช้ในการแสดง

การแสดงภารตะนาฏยัม
เป็นนาฏศิลป์ที่เก่าแก่ที่สุดในอินเดีย มีส่วนสำคัญในพิธีของศาสนาฮินดูสมัย
โบราณ สตรีฮินดูจะถวายตัวรับใช้ศาสนาเป็น “เทวทาสี” ร่ายรำขับร้อง บูชาเทพ
ในเทวาลัย

การแสดงกถักกฬิ
การแสดงละครที่งดงามด้วยศิลปะการ่ายรำแบบเก่าๆ นับว่ากถักกฬิของอินเดีย
เป็นต้นเค้าของนาฏศิลป์ตะวันออก เช่น ละครโน้ะของญี่ปุ่น โขนของไทย และ
นาฏศิลป์อินโดนีเซีย ส่วนพม่าจะนิยมแสดงเรื่องรามายณะ และมหาภารตะ

การแสดงมณีปุรี
เป็นนาฏศิลป์ชั้นสูงเป็นศิลปะเก่าแก่ประจำชาติ รูปแบบของการแสดงมีสอง
รูปแบบ คือ ระบำกับละคร เนื้อเรื่องที่แสดงนำมาจากวรรณคดีส่วนมากนิยม
แสดงเรื่องพระกฤษณะ ตอนความรักของนางราธากับพระกฤษณะ