The words you are searching are inside this book. To get more targeted content, please make full-text search by clicking here.

ตรวจงานแปลมัทธิว 27

Discover the best professional documents and content resources in AnyFlip Document Base.
Search
Published by P. Tads, 2021-06-09 09:32:10

26. มัทธิว 27:2-31ก

ตรวจงานแปลมัทธิว 27

มทั ธวิ 27:2-31ก การพจิ ารณาคดโี ดยชาวโรมนั : พระเยซูเจา้ ทรงถกู ตดั สนิ โทษและลอ้ เลยี นเหยยี ดหยาม
มทั ธวิ 27:2 พระเยซูเจา้ ทรงถกู สง่ ตวั ไปพบปิลาต

2 เขามดั พระองคแ์ ลว้ นาไปมอบใหป้ ีลาต ผวู้ า่ ราชการ

ข้อศึกษาวิพากษ์
วนั ทห่ี า้ เรมิ่ ตน้ ขน้ึ (วนั ศุกร)์ ขอ้ ความวรรคน้ีสรุปฉากทเ่ี พงิ่ ผ่านมาและสง่ ต่อไปยงั สถานทต่ี ่อไป คอื ลาน

พจิ ารคดขี องปิลาต ปิลาตผูเ้ ป็นเจ้าหน้าท่รี ฐั คนน้ีไม่เคยมบี ทบาทในเร่อื งราวใดๆ ของนักบุญมทั ธวิ (เช่นเดยี วกบั

เรอ่ื งราวในพระวรสารของนักบุญมาระโกและนักบุญยอหน์ ดู เทยี บพระวรสารนักบุญลกู า ผกู้ ล่าวถงึ ปิลาตก่อนเร่อื งราวพระมหาทรมานใน 3:1; 13:1;

20:20) อาจยงั เป็นทโ่ี ต้แยง้ กนั เก่ยี วกบั สถานการณ์น้ีในประวตั ศิ าสตร์ เร่อื งสิทธอิ านาจมากน้อยทผ่ี ปู้ กครองชาว
โรมนั ใหแ้ ก่บรรดาหวั หน้าชาวยวิ พวกเขาอาจมสี ทิ ธอิ านาจบ้างในเร่อื งทเ่ี ก่ยี วขอ้ งทางศาสนา แต่ปิลาตซ่งึ เป็น
ผวู้ ่าการชาวโรมนั คอื ตวั แทนของอานาจปกครองทแ่ี ทจ้ รงิ ถ้าหากดู ยน. 18:31 หลายคนมกั เช่อื กนั ว่าระหว่างท่ี
ผวู้ า่ การชาวโรมนั ปกครองยูเดยี นนั้ (6-40, 44-66 CE) ผนู้ าชาวยวิ ไมม่ อี านาจทจ่ี ะตดั สนิ ประหารชวี ติ ผใู้ ด แต่เร่อื ง
น้ีกย็ งั มกี ารโตเ้ ถยี งกนั อยู่ หลกั ฐานทงั้ หมดทว่ี ่าชาวยวิ มสี ทิ ธทิ จ่ี ะตดั สนิ ประหารชวี ติ ดูจะชไ้ี ปทข่ี อ้ ยกเวน้ ต่างๆ
แต่ถึงอย่างไร ยน. 18:31 ดูจะเป็นตวั แทนของสถานการณ์จรงิ ในประวตั ิศาสตร์ แต่ไม่ว่าความเป็นจรงิ ทาง
ประวตั ศิ าสตรจ์ ะเป็นอย่างไร ภาพท่ีนักบุญมทั ธวิ แสดงใหเ้ หน็ กค็ อื ชาวยวิ มสี ทิ ธอิ านาจท่จี ะตดั สนิ โทษพระเยซู
เจา้ แต่ปิลาตจะตอ้ งเป็นผสู้ งั่ ดาเนนิ การประหารชวี ติ

มทั ธวิ 27:3-10 ยดู าสไมส่ ามารถฟ้ืนคนื สภาพเดมิ และฆา่ ตวั ตาย

ยดู าสฆ่าตวั ตาย
3 เม่อื ยูดาสผู้ทรยศต่อพระเยซูเจ้าเห็นว่าพระองค์ทรงถูกตดั สนิ ประหารชวี ติ ก็เสยี ใจ จงึ นาเงนิ สามสบิ เหรยี ญไปคนื ให้

หวั หน้าสมณะและผอู้ าวุโส 4 พดู ว่า “ขา้ พเจา้ ทาบาปทไ่ี ดท้ รยศต่อผบู้ รสิ ุทธ”ิ์ เขาเหล่านัน้ ตอบว่า “ธุระอะไรของเราเล่า เป็นเร่อื ง
ของเจา้ ต่างหาก” 5 ยดู าสจงึ โยนเงนิ ทง้ิ ไวใ้ นพระวหิ าร แลว้ ไปแขวนคอตาย 6 บรรดาหวั หน้าสมณะจงึ เกบ็ เงนิ นัน้ กล่าวว่า “เป็น
การไมถ่ กู ตอ้ งทจ่ี ะเกบ็ เงนิ น้ีไวใ้ นคลงั ศกั ดสิ์ ทิ ธิ์ เพราะมนั เป็นคา่ โลหติ ”

563

7 เขาทงั้ หลายจงึ ปรกึ ษากนั แลว้ นาเงนิ นนั้ ไปซ้อื ทน่ี าแปลงหน่ึงของช่างหมอ้ ทาเป็นสุสานสาหรบั คนต่างเมอื ง 8 เพราะฉะนนั้ นา
แปลงนนั้ จงึ มชี ่อื วา่ “นาเลอื ด” จนถงึ วนั น้ี 9 ดงั น้ี พระดารสั ทต่ี รสั ไวท้ างประกาศกเยเรมยี ์ จงึ เป็นความจรงิ วา่ “เขาทงั้ หลายนาเงนิ
สามสบิ เหรยี ญอนั เป็นราคาคา่ ตวั ซงึ่ ลูกหลานอสิ ราเอลตรี าคาเขาไว้ 10 ไปซ้อื นาของชา่ งหมอ้ ตามทพี่ ระเจา้ ทรงบญั ชาขา้ พเจา้ ”

ข้อศึกษาวิพากษ์
ก่อนทจ่ี ะดาเนินเรอ่ื งราวต่อไป นกั บุญมทั ธวิ ไดเ้ พมิ่ ฉากใหมล่ งมาในโครงรา่ งของนกั บุญมาระโก ซง่ึ เป็น

เพยี งหน่ึงในสองครงั้ ทเ่ี พม่ิ เตมิ ในลกั ษณะน้ี (ดูบทนา ดา้ นบน) ฉากน้ีไม่คอ่ ยสอดคลอ้ งกบั โครงเรอ่ื งของนกั บุญมทั ธวิ
มากนกั เพราะทอ้ งเรอ่ื งระบุว่ามหาสมณะกาลงั อยใู่ นพระวหิ าร ขณะทบ่ี รบิ ทบอกว่าบรรดานกั บวชระดบั สงู และผู้
อาวุโสนัน้ ชุมนุมกนั อย่ทู บ่ี า้ นของคายาฟาส ดงั นัน้ นักบุญมทั ธวิ จงึ มเี หตุผลทจ่ี ะแทรกฉากโศกนาฏกรรมน้ีลงใน
จุดท่ีสาคญั เพราะมนั แยกการพิจารณาคดีต่อหน้าสภาซานเฮดรินออกจากการพิจารณาคดีต่อหน้าปิลาต
นอกจากน้ที า่ นสามารถถกั ทอประสานเรอ่ื งการพจิ ารณาคดตี อ่ หน้าปีลาตกบั ความตายของยดู าส นกั บญุ มทั ธวิ ทา
ใหท้ งั้ สองเร่อื งมมี มุ มองทแ่ี ตกต่างกนั เชน่ เดยี วกบั การนาบนั ทกึ เรอ่ื งราวการพจิ ารณาคดตี ่อหน้าสภาซานเฮดรนิ
มาผสมผสานกบั การปฏเิ สธพระเยซูเจา้ ของนกั บุญเปโตรและการสานึกผดิ ของทา่ น

พระวรสารนักบุญมทั ธวิ เป็นพระวรสารเพยี งเล่มเดยี วท่ดี าเนินเล่าเร่อื งเก่ยี วกบั ยูดาสต่อไป หลงั การ
จบั กุมพระเยซูเจา้ ในสวนเกทเสมนี วา่ เมอ่ื ตระหนกั ว่าตนเองไดท้ าความผดิ พลาดอยา่ งใหญห่ ลวง ซง่ึ ยดู าสคดิ ผดิ
ไปว่าตนทาทุกสงิ่ ทุกอย่างท่ถี ูกต้องแล้ว เขาเสยี ใจ จงึ เอาเงนิ ไปคนื เขาประกาศรบั รูว้ ่าพระเยซูเจา้ ทรงเป็นผู้
บรสิ ุทธแิ ์ ละตวั เขามคี วามผดิ แต่นักบุญมทั ธวิ กย็ งั ใชเ้ ขาเป็นตวั อย่างของความเป็นศษิ ยท์ ล่ี ม้ เหลว เป็นคนทไ่ี ม่
เกดิ มาบนโลกเสยี ยงั ดกี ว่า (26:24) เหตุใดการกระทาของเขาถงึ เป็นสง่ิ ท่ีนักบุญมทั ธวิ ไม่อาจยอมรบั ไดแ้ ละแสดง
ภาพวา่ เขาสน้ิ หวงั และฆา่ ตวั ตาย? คาตอบไมไ่ ดอ้ ย่ทู ค่ี วามต่างระหว่างถอ้ ยคาทใ่ี ชก้ ล่าวถงึ ความสานึกเสยี ใจของ
ยดู าส (“metamelomai” ซง่ึ แปลวา่ เสยี ใจ [Regret], สานึกผดิ [Repent], เปลย่ี นใจ [Changed One Mind]) กบั คาทใ่ี ชใ้ นพระคมั ภรี ซ์ ง่ึ มี
ความจรงิ จงั มากกวา่ ซง่ึ นกั บุญมทั ธวิ มกั นามาใชส้ อ่ื ถงึ การสานึกผดิ อย่างแทจ้ รงิ (คอื คาว่า “metanoeo” ซง่ึ แปลวา่ เปลย่ี นใจ

[Change One’s Mind] รสู้ กึ เศรา้ สานึกผดิ [Remorse] สานึกผดิ [Repent], กลบั ใจ [Converted] เปล่ยี นทศิ ทางชวี ติ ตนเอง [Reorient One’s Life] ดู

เทยี บ มธ. 3:2; 4:17; 11:20-21; 12:41) นอกจากน้ีคาว่า “metamelomai” ยงั เป็นคาท่นี ักบุญมทั ธวิ เคยนามาใชใ้ นทางบวก
(21:30-32) ถงึ แมว้ ่านักบุญมทั ธวิ จะแสดงใหเ้ หน็ ความต่างทช่ี ดั เจนระหว่างนักบุญเปโตรในฉากท่แี ลว้ กบั ยดู าสใน
ฉากน้ี แต่ความต่างของพวกเขาเป็นมากกว่าเร่อื งของคาศพั ท์ (ไม่มกี ารใช้คาว่า “metanoeo” เม่อื กล่าวถึงความสานึกผดิ ของ
นักบุญเปโตรเช่นกนั ) ในมุมมองของนักบุญมทั ธวิ สงิ่ ท่ยี ูดาสไม่มแี ต่นักบุญเปโตรมกี ็คอื การเปล่ยี นหนั เหชวี ติ ของ
ตนเองออกจากอาณาจกั รของโลกน้ีอย่างเดด็ ขาด อาณาจกั รทม่ี ตี วั แทนเป็นการคดิ แบบมนุษย์ แลว้ เปลย่ี นไปสู่
อาณาจกั รทม่ี พี ระเยซูเจา้ เป็นผแู้ ทน (“คดิ ถงึ สงิ่ ทเ่ี กย่ี วกบั สวรรค”์ เทยี บกบั 16:21-23)

ผอู้ ่านรบั รถู้ งึ ความสาคญั ของการเปลย่ี นแปลงทศิ ทางชวี ติ ของตนอย่างลกึ ซ้งึ ไม่ใช่จากเร่อื งเล่าสนั้ ๆ น้ี
แต่จากบรบิ ททอ่ี ยใู่ นพระวรสารนกั บุญมทั ธวิ โดยรวม พวกเขาถูกชน้ี าไปสอู่ าณาจกั รแห่งใหม่โดยบุตรแห่งมนุษย์
ผมู้ ใี จสุภาพออ่ นโยน (เทยี บกบั 12:22-37) ดงั น้ี นกั บุญมทั ธวิ จงึ พฒั นาเรอ่ื งราวน้ีในแบบเรอ่ื งราวของกษตั รยิ ด์ าวดิ ใน
พระคมั ภรี ์ อาณาจกั รของพระองคถ์ ูกขม่ ขจู่ ากอาณาจกั รทต่ี ่อต้าน พระองคม์ มี ติ รทท่ี รยศต่อพระองคแ์ ละต่อมา

564

เขากแ็ ขวนคอตาย (2ซมอ 17:1-23 คาว่า “Hanged” [apagchomai] ปรากฏเพยี งสองครงั้ เท่านัน้ ในพระคมั ภรี )์ เร่อื งราวน้ีจงึ ไม่ไดเ้ ป็น
แค่เพยี งสถานการณ์อนั น่าเศรา้ ของยดู าส และไม่ใช่การคาดเดาชะตากรรมของเขาในนิรนั ดรภาพ สาหรบั มทั ธวิ
เร่อื งราวน้ีเป็นการแสดงออกถึงความขดั แย้งระหว่างอาณาจกั รอีกครงั้ หน่ึง เป็นการแสดงภาพให้เห็นว่ามนั
เลวรา้ ยเพยี งใดหากเราเลอื กทจ่ี ะอย่ขู า้ งผดิ (12:25-30) นอกจากน้ียงั มเี สยี งสะทอ้ นจากเร่อื งราวของเอเซา (Esau)
ผซู้ ง่ึ ขายสทิ ธโิ ดยกาเนิดของตนเองและไมเ่ คยพบหนทางทจ่ี ะสานึกผดิ อยา่ งแทจ้ รงิ (ปฐก 27:1-40; ฮบ 12:16) ยดู าสไม่
เหมอื นกบั นกั บุญเปโตร เขาไม่กลบั คนื สชู่ ุมชนของสาวก ทซ่ี ง่ึ มกี ารใหอ้ ภยั สาหรบั เขาอย่างลน้ เหลอื (18:21-35) แต่
เขาตายดว้ ยความสน้ิ หวงั อยเู่ พยี งผเู้ ดยี ว

มหาสมณะถูกนาเสนอในลกั ษณะตวั ละครท่ีบุคลกิ เป็นตวั แทนความคดิ แสดงลกั ษณะนิสยั อย่างชดั เจน
เพยี งดา้ นเดยี วคอื รา้ ยตลอดทงั้ เรอ่ื ง โดยไม่มกี ารเปลย่ี นแปลงทางดา้ นนสิ ยั (Flat character) มงุ่ เพอ่ื ผลประโยชน์
ของตนเพยี งอยา่ งเดยี ว ในเมอ่ื พวกเขาไดต้ ดั สนิ ใจลว่ งหน้าแลว้ วา่ จะฆา่ พระเยซูเจา้ และหาพยานเทจ็ ไดว้ างแผน
ทา “การพจิ ารณาคด”ี แบบหลอกลวงต่อหน้าสภาซานเฮดรนิ พวกเขาจงึ เพยี งแต่ใชง้ านยดู าสเทา่ นนั้ และตอนน้ี
ยูดาสก็ไม่มปี ระโยชน์อกี ต่อไปแล้ว บรรดานักบวชจงึ มองว่าเงนิ ท่จี ่ายใหย้ ูดาส ซ่ึงเป็นเงนิ ท่ไี ด้คนื มาจากพระ
วหิ ารนนั้ เป็นสงิ่ มมี ลทนิ แลว้ ตระหนกั รบั รถู้ งึ ความผดิ ของตน แต่ความละเอยี ดจุกจกิ ในทางศาสนาของพวกเขา
ทาใหพ้ วกเขาไม่กลา้ นาเงนิ ไปเกบ็ ไวใ้ นคลงั ของพระวหิ าร จงึ ตดั สนิ ใจอย่างเป็นทางการ (ประโยคเดยี วกบั 27:1) ทจ่ี ะ
ใชเ้ งนิ นนั้ ซ้อื “ทด่ี นิ ของช่างปั้นหมอ้ ” (Potter’s Field) ซ่งึ ต่อมาเป็นทร่ี จู้ กั กนั ในนามว่า “ทุ่งนาเลอื ด” ทงั้ หมดน้ีมี
การผสมกันระหว่างธรรมประเพณีเชิงประวัติศาสตร์ และความสับสนระหว่าง “ช่างปั้นหม้อ” (yôzer) กับ
“ทอ้ งพระคลงั ” (Treasury) (rxwa )ôzAr) ในตน้ ฉบบั MSS ของ ศคย. 11:12-13 พรอ้ มกบั การผสมผสาน ศคย. 11
กบั ยรม. 18 -19; 32: 6-15 ดงั นนั้ การทข่ี อ้ ความทย่ี กมาเพมิ่ เตมิ ซง่ึ สว่ นใหญ่มาจากหนงั สอื เศคารยิ าห์ จงึ มกั ถูก
เขา้ ใจว่ามาจากหนังสอื ประกาศกเยเรมหี ์ (ดู เร่อื งการใช้ขอ้ พระคมั ภรี ข์ องนักบุญมทั ธวิ ในบทเสรมิ เร่อื ง “มทั ธวิ ในฐานะผูต้ คี วามพระ
คมั ภีร์”) นักบุญมทั ธวิ ไม่ได้สนใจท่ีจะแก้ไขคล่คี ลายความลึกลบั ว่าเหตุใดคนของพระเยซูเจ้าคนหน่ึงจึงทรยศ
พระองคแ์ ละไม่สามารถสานึกผดิ ได้ แมว้ า่ เขาจะทุกขโ์ ศก ความสนใจของนกั บุญมทั ธวิ จดจอ่ อย่ทู ผ่ี นู้ าทางศาสนา
หรอื เป็นเพราะทราบประวตั ิเบ้ืองหลงั ของยูดาสอยู่แล้ว ซ่ึงดูจะไม่สะทกสะท้านและเป็นคนกระทาผิดจากท่ี
ปรากฎอยใู่ นฉากน้ี
มทั ธวิ 27:11-25 พระเยซูทรงถกู ตดั สนิ โทษ

พระเยซูเจ้าต่อหน้าปี ลาต
11 ขณะนัน้ พระเยซูเจา้ ทรงยนื อยู่ต่อหน้าผวู้ ่าราชการ ผวู้ ่าราชการถามพระองคว์ ่า “ท่านเป็นกษตั รยิ ์ของชาวยวิ หรอื ” พระ

เยซเู จา้ ทรงตอบวา่ “ทา่ นพดู เองนะ” 12 แตเ่ มอ่ื บรรดาหวั หน้าสมณะและผอู้ าวุโสกล่าวหาพระองค์ พระองคม์ ไิ ดท้ รงตอบ
13 ปีลาตจงึ ถามพระองคว์ า่ “ท่านไมไ่ ดย้ นิ หรอื วา่ เขากลา่ วหาท่านหลายประการ” 14 แต่พระองคม์ ไิ ดต้ รสั ตอบประการใด ทา

ใหผ้ วู้ า่ ราชการประหลาดใจมาก 15 มปี ระเพณีทผ่ี วู้ ่าราชการตอ้ งปล่อยนกั โทษคนหน่ึงตามคาขอรอ้ งของประชาชนในวนั ฉลอง 16

565

เวลานนั้ มนี กั โทษอุกฉกรรจค์ นหน่ึงชอ่ื บารบั บสั 17 ดงั นนั้ เมอ่ื ประชาชนมาชุมนุมกนั ปีลาตจงึ ถามวา่ “ท่านทงั้ หลายตอ้ งการให้
ขา้ พเจ้าปล่อยผูใ้ ด ปล่อยบารบั บสั หรอื เยซู ท่เี รยี กว่าพระครสิ ต์” 18 ปีลาตรูอ้ ยู่แล้วว่า เขาจบั พระองค์มามอบให้เพราะความ
อจิ ฉา

19 ขณะทป่ี ีลาตนงั่ อย่บู นบลั ลงั ก์ศาลนนั้ ภรรยาของเขาส่งคนมาบอกวา่ “อย่าไปยุ่งเกย่ี วกบั ผชู้ อบธรรมคนน้ีเลย เพราะวนั น้ี
ฉนั ฝันถงึ เร่อื งของคนคนน้ี จงึ ไม่สบายใจมาก” 20 แต่บรรดาหวั หน้าสมณะและผูอ้ าวุโสเสย้ี มสอนยุยงประชาชนเพ่อื ขอใหป้ ล่อย
บารบั บสั และประหารพระเยซูเจา้ 21 ผูว้ ่าราชการจงึ ถามว่า “ในสองคนน้ี ท่านอยากใหข้ า้ พเจา้ ปล่อยคนไหน” พวกเขาตอบว่า
“บารบั บสั ” 22 ปีลาตจงึ ถามว่า “ถา้ เช่นนนั้ จะใหข้ า้ พเจา้ ทาอะไรกบั เยซู ซง่ึ มชี ่อื วา่ พระครสิ ต์” ทุกคนตอบว่า “ใหเ้ ขาถูกตรงึ กาง
เขน” 23 ปีลาตถามอกี ว่า “เขาทาผดิ อะไร” แต่ประชาชนรอ้ งตะโกนดงั ยง่ิ ขน้ึ ว่า “ใหเ้ ขาถูกตรงึ กางเขน” 24 เม่อื ปีลาตเหน็ ว่าไม่มี
ประโยชน์อะไร มแี ต่จะวุน่ วายยงิ่ ขน้ึ จงึ นาน้ามาลา้ งมอื ต่อหน้าประชาชน กล่าววา่ “ขา้ พเจา้ ไม่ขอเกย่ี วขอ้ งกบั โลหติ ของผนู้ ้ี เร่อื ง
น้ีเป็นธุระของท่าน” 25 ประชาชนทุกคนตอบวา่ “ขอใหเ้ ลอื ดของเขาตกเหนอื เราและเหนือลกู หลานของเราเถดิ ”

ข้อศึกษาวิพากษ์

ในฉากเหตุการณ์น้ี นักบุญมทั ธวิ ตดิ ตามเน้ือหาจากพระวรสารนักบุญมาระโกอย่างใกลช้ ดิ แลว้ ใส่ส่วน
เพม่ิ เตมิ เขา้ มาสองขอ้ คอื (27:19; 24-25) โดยปรบั เปลย่ี นอกี เลก็ น้อย ทงั้ หมดน้ีจงึ ส่งผลกระทบต่อการตดั สนิ ใจของ
ชาวยวิ และทาใหค้ วามรบั ผดิ ชอบของบรรดาสมณะชดั เจนขน้ึ สว่ นท่ีนกั บุญมทั ธวิ เตมิ เขา้ มาช่วยทาใหโ้ ครงสรา้ ง
ของฉากแบ่งเป็น 3 ตอน

(1) การประกาศยอมรบั ตวั ตนของพระเยซูเจา้ และความเงยี บของพระองคต์ ่อหน้าผวู้ า่ การ วรรค 11-14
(2) การทผ่ี คู้ นเลอื กบารบั บสั และปฏเิ สธพระเยซูเจา้ วรรค 15-23
(3) คาประกาศความบรสิ ทุ ธขิ ์ องปีลาตและทผ่ี คู้ นกล่าวยอมรบั ผดิ ชอบต่อความตายของพระเยซูเจา้ วรรค

24-25
27:11-14 หลงั จากทน่ี กั บุญมทั ธวิ เพม่ิ เร่อื งราวความตายของยดู าสลงไปใน 27:3-10 ทา่ นไดเ้ ตมิ ประโยค
เช่อื มโยงทน่ี าเรอ่ื งราวกลบั คนื มาส่กู ารพจิ ารณาคดขี องพระเยซูเจา้ ประโยคทว่ี ่า “พระเยซูเจา้ ทรงยนื อย่ตู ่อหน้า
ผวู้ า่ การ” มผี ลใหเ้ กดิ ความคขู่ นานระหวา่ งชะตากรรมของพระเยซูเจา้ กบั ชะตากรรมของศษิ ย์ (10:17-18)
เหน็ ไดช้ ดั ว่าคาถามของปีลาตเก่ยี วกบั ขอ้ กล่าวหาทางการเมอื ง การทรยศหรอื เป็นกบฏต่อกรุงโรม ซ่งึ
ชดั เจนวา่ เป็นความผดิ ทม่ี โี ทษถงึ ประหารชวี ติ คาตอบของพระเยซูเจา้ เป็นการยนื ยนั ทช่ี ดั เจนเชน่ กนั เชน่ ใน 26:
25, 64 (ฉบบั NIV แปลส่วนน้ีไดด้ กี วา่ ) ใน 26: 64 พระเยซูเจา้ ทรงประกาศตวั ตนของพระองค์ (แมว้ า่ ผอู้ ่านของนกั บุญมทั ธวิ อาจ
เขา้ ใจคายนื ยนั น้ีแตกต่างไปจากทป่ี ีลาตเขา้ ใจ ดูเทยี บ 2:1) ถ้อยคาเหล่าน้ีเป็นเพยี งสง่ิ เดยี วทพ่ี ระเยซูเจา้ ตรสั ในการพจิ ารณา
คดีโดยชาวโรมนั พระองค์จะตรสั อีกเพยี งครงั้ เดยี วคอื ก่อนท่จี ะส้นิ พระชนม์ คอื ตอนท่พี ระองค์ร้องอยู่บนไม้
กางเขนใน 27:46 ปีลาตรูส้ กึ อศั จรรย์ใจ แต่ผูอ้ ่านซ่งึ คุน้ เคยกบั พระคมั ภรี เ์ ป็นอย่างดอี าจนึกถงึ อสย 52:14-15;
53:7
27:15-23 นักบุญมทั ธวิ รบั เอาภาพธรรมเนียมการปล่อยนักโทษประจาปีในช่วงเทศกาลมาจากพระวร
สารนักบุญมาระโก การปฏบิ ตั เิ ช่นน้ีไม่ไดม้ บี นั ทกึ เป็นลายลกั ษณ์อกั ษรนอกเหนือไปจากในพระคมั ภรี ภ์ าคพนั ธ
สญั ญาเดมิ และถูกลบทง้ิ ไปในพระวรสารของนักบุญลูกา ผซู้ ง่ึ มคี วามละเอยี ดอ่อนมากกว่าในเร่อื งกจิ การต่างๆ
ของชาวโรมนั คอ่ นขา้ งเป็นไปไดย้ ากในทางประวตั ศิ าสตรท์ ผ่ี มู้ อี านาจจะปล่อยนกั โทษการเมอื งซง่ึ เป็นทร่ี จู้ กั กนั
ดใี นงานเทศกาลประจาชาติ ซ่งึ ช่วยท่คี วามรูส้ กึ รกั ชาตแิ ละเคร่งศาสนาของผูค้ นกาลงั อยู่ในระดบั สูง ในพระวร
สารต่างๆ เร่อื งราวตอนน้ีส่งผลกระทบด้านวรรณกรรมและเทวศาสตร์ คอื ทาให้เห็นความต่างชดั เจนมากข้นึ

566

ระหว่างตวั ตนทแ่ี ทจ้ รงิ ของพระเยซูเจา้ ในฐานะผทู้ ม่ี าชว่ ยประชากรของพระองคใ์ หร้ อด (1:21) และผเู้ ป็นพระบุตร
ทแ่ี ทจ้ รงิ ของพระบดิ า (11:27) กบั “บารบั บสั ” ซ่งึ แปลว่า “ลูกชายของผูเ้ ป็นพ่อ” (Barabba'v Barabbas, abaArb Bar-
abbA )) นักบุญมทั ธวิ เน้นให้ความต่างน้ีอย่างชดั เจนหากท่านเติมช่อื คาว่า “เยซู” ไว้เป็นช่อื แรกของบารบั บสั
ทางเลอื กนนั้ อยรู่ ะหว่างชายสองคนท่มี อี ตั ลกั ษณ์แทจ้ รงิ ของช่อื เยซู บารบั บสั ผเู้ ป็นอาชญากร ผเู้ ป็นบุตรของพ่อ
ของเขา (ไม่ว่าจะเป็น(ลกู )ใครกต็ าม) และพระ “เยซู” ผเู้ ป็นพระเมสสยิ าห์ ผมู้ าช่วยมนุษยใ์ หร้ อดพน้ จากบาปของตน ผู้
เป็นพระบุตรท่แี ท้จรงิ ของพระเป็นเจ้า (3:17; 11:25-27; 17:5) อกี ครงั้ หน่ึงท่สี องอาณาจกั รเขา้ มายนื เผชญิ หน้ากนั
ภาษาทใ่ี ชก้ บั กษตั รยิ ถ์ ูกนามาใชซ้ ้าๆ ในแบบประชดประชนั กบั พระเยซูเจา้ ผทู้ รงเป็น “ผชู้ อบธรรม” (Righteous
One) (ว. 19) และไม่สมควรถูกกล่าวหาว่ามคี วามชวั่ รา้ ยใดๆ (ว. 23) ขณะทผ่ี นู้ าชาวยวิ พยายามโน้มน้าวประชาชน
ใหเ้ ลอื กอาชญากรผฉู้ าวโฉ่ น่คี อื ความเขา้ ใจของนกั บญุ มทั ธวิ

27:19 สว่ นทเ่ี ตมิ เขา้ มาน้ีอาจเป็นส่วนท่ีนักบุญมทั ธวิ เขยี นขน้ึ เอง โดยสะทอ้ นถงึ แนวคดิ ท่ีท่านชอบเป็น
พเิ ศษเก่ียวกบั พระเยซูเจ้า ในฐานะผู้ชอบธรรม (ดูเทยี บ 3:15; 21:32) และการเผยแสดงจากพระเป็นเจ้าผ่านทาง
ความฝัน (คาวา่ “y a Dream” มาจากคาวา่ kat’ onar มกี ารใชใ้ นพระคมั ภรี ภ์ าคพนั ธสญั ญาใหม่เพยี งแคท่ น่ี ้ี และในเรอ่ื งราวการประสตู ขิ องพระเยซู
เจา้ เท่านนั้ , 1:20; 2:12-13, 19, 22) ถอ้ ยคาเหล่าน้ีอาจใสเ่ อาไวเ้ พอ่ื ใหป้ ีลาตมคี วามผดิ มากขน้ึ เพราะตอนน้ีเขาไดร้ บั การ
เผยแสดงจากพระเป็นเจา้ แลว้ ว่าพระเยซูเจา้ ทรงเป็นผบู้ รสิ ุทธิ ์ และเขาไดร้ บั พระบญั ชาจากพระเป็นเจา้ ไม่ใหย้ ุ่ง
เกย่ี วใดๆ กบั พระองค์ อยา่ งไรกต็ าม นกั บุญมทั ธวิ อาจมองวา่ เรอ่ื งราวตอนต่อไปทม่ี กี ารลา้ งมอื แสดงถงึ ความเชอ่ื
ฟังของปีลาต ต่อการเผยแสดงจากสวรรคท์ ส่ี ่อื สารผ่านทางความฝัน ดงั นนั้ ถอ้ ยคาของเขาจงึ ปลดปล่อยเขาจาก
ความรบั ผดิ ชอบและเอาความผดิ ทงั้ หมดโยนใหก้ บั ชาวยวิ

27:20-23 นกั บุญมทั ธวิ มกั แสดงภาพของฝงู ชนว่าเป็นกลุ่มทย่ี งั ไมไ่ ดต้ ดั สนิ ใจเลอื ก คอื ผทู้ ม่ี ศี กั ยภาพจะ
เป็นศษิ ย์ และบางครงั้ พวกเขากเ็ ป็นมติ รอย่างมากกบั พระเยซูเจา้ (21:11, 46; เทยี บ 26:5) แต่ถูกโน้มน้าวใจจากฝ่ าย
ต่อตา้ นพระองคท์ เ่ี ป็นชาวฟาริสี สญั ญาณแรกของความเป็นศตั รูของพวกเขากค็ อื การปรากฏตวั ตอนทพ่ี ระเยซู
เจ้าทรงถูกจบั กุม (26:47) ในท่ีน้ีพวกเขาได้ตดั สนิ ใจเด็ดขาดแล้ว ซ่ึงสอดคล้องกบั การท่ีสารของพระครสิ ต์ถูก
ปฏเิ สธจากประชากรชาวยวิ ในประสบการณ์ของนักบุญมทั ธวิ เอง ความคลุมเครอื ทอ่ี ย่ใู น 27:1 กก็ ลายเป็นจรงิ
ปีลาตผูซ้ ่งึ ปรารถนาท่จี ะปล่อยพระเยซูเจ้าคานวณผดิ พลาดไป โดยหวงั พง่ึ เสยี งของฝงู ชนใหม้ ามอี านาจเหนือ
เจตนาทต่ี อ้ งการฆา่ พระเยซูเจา้ ของผนู้ าชาวยวิ แต่ตอนน้ไี ม่ไดม้ แี ต่กลมุ่ ผนู้ าเทา่ นนั้ ทต่ี อ้ งรบั ผดิ ชอบ หลงั จากถูก
โน้มน้าวจากผนู้ าของพวกเขา “ทุกคน” รอ้ งตะโกนใหน้ าพระเยซูเจา้ ไปตรงึ กางเขน (คาว่า “ทุกคน” [All] เตมิ เขา้ มาโดย
พระวรสารนกั บุญมทั ธวิ ใน ว. 22 เทยี บกบั ว. 25 คาวา่ “ประชาชนทงั้ หลาย” [All the People] กเ็ ป็นอกี สว่ นหน่งึ ทน่ี กั บุญมทั ธวิ เตมิ เขา้ มา) เมอ่ื ปีลา
ตขอเหตุผล พวกเขากย็ ง่ิ ตะโกนดงั ขน้ึ อกี น่ีคอื ครงั้ สุดท้ายทเ่ี ราจะไดเ้ หน็ ฝงู ชนในพระวรสารนกั บุญมทั ธวิ (ดู เทยี บ

23:48 และดขู อ้ คดิ ไตรต่ รอง ดา้ นลา่ งเกย่ี วกบั บทบาทของฝงู ชน)

27:24-25 นักบุญมทั ธวิ เพมิ่ เน้ือหาลงไปเป็นครงั้ ท่สี องเพ่อื เสรมิ ให้เห็นความต่างอย่างชดั เจนระหว่าง
ความผดิ ของชาวยวิ และความบรสิ ุทธขิ ์ องชาวโรมนั ท่านเขยี นจากมุมมองของผูอ้ ยู่หลงั เหตุการณ์การกลบั คนื
พระชนมช์ พี ซง่ึ ภารกจิ ทก่ี ระทาต่อชาวยวิ มกั จะลม้ เหลว (เป็นสว่ นใหญ่) และภารกจิ ทก่ี ระทาต่อชนต่างศาสนามกั จะ
ประสบความสาเรจ็ เขาแสดงภาพของปีลาตทไ่ี ดล้ บลา้ งบาปของตน และชาวยวิ ยอมรบั ผดิ ชอบต่อความตายของ
พระเยซูเจา้ (คาว่า “ฝงู ชน” [Crowd /ochloi] เปล่ยี นเป็น “ผคู้ นทงั้ หลายโดยรวม” [the People As a Whole/ pas ho laos] ใน ว. 25) ฉากน้ีมี
อยใู่ นพระวรสารนกั บญุ มทั ธวิ เทา่ นนั้ จงึ น่าจะเป็นสว่ นท่นี กั บุญมทั ธวิ ประพนั ธเ์ อง การกระทาทเ่ี ป็นสญั ลกั ษณ์นนั้

567

ไม่ใช่รปู แบบของชาวโรมนั แต่มสี ง่ิ ท่ีส่อื ทางออ้ มใหน้ ึกถงึ ขอ้ ความในพระคมั ภรี ม์ ากมาย (ฉธบ. 21:1-9; สดด. 26:6-10;

73:13; อสย. 1:15-16) คาพดู ของปีลาตทพ่ี ดู กบั ชาวยวิ เหมอื นกบั คาพดู ทห่ี วั หน้าชาวยวิ บอกกบั ยดู าส คอื “จดั การเอาเอง” (You see to it)

ฝงู ชนตอบสนองด้วยคาพูดท่เี ป็นการยอมรบั ความผดิ นัน้ (สาหรบั สานวนท่ใี ชใ้ นพระคมั ภีร์ ดู เทยี บ ลนต. 20:9-16,
ยชว. 2:19-20, ยรม. 26:15; 51:35) ถอ้ ยคาเหล่าน้ีถูกนามาตคี วามผดิ ๆ อย่างน่าเศรา้ โดยชาวครสิ ตใ์ นศตวรรษต่อๆ มา
พวกเขายงั คงโทษชาวยวิ โดยรวมในเรอ่ื งความตายของพระเยซูเจา้ แต่วา่ นกั บุญมทั ธวิ มองยอ้ นไปถงึ การทาลาย
พระวหิ ารในปีสามญั ศกั ราชท่ี 70 ว่าเป็นการลงโทษจากพระเป็นเจา้ ทพ่ี วกเขาปฏเิ สธพระเมสสยิ าห์ (ดู เทยี บ 22:7;
23:34-36, 39) ประชาชนในเร่อื งเล่าของนักบุญมทั ธิวไม่ได้โยนความผิดให้กบั ชนรุ่นหลงั แต่ให้กับตนเองและ
ลูกหลาน หรอื กล่าวอกี อย่างกค็ อื ชนรุ่นทต่ี ้องประสบกบั ความพนิ าศของกรุงเยรซู าเลม็ และการทพ่ี ระวหิ ารถูก
ทาลาย นกั บุญมทั ธวิ มสี ว่ นรว่ มในขอ้ โตแ้ ยง้ เร่อื งการต่อตา้ นชาวยวิ ในสมยั ของท่าน และท่านนาเสนอการตคี วาม
ในเชงิ เทว-ศาสตรเ์ กย่ี วกบั เหตุการณ์โศกนาฏกรรมทไ่ี ดเ้ กดิ ขน้ึ ไปแลว้ น้ีเป็นส่วนหน่ึงในขอ้ โตแ้ ยง้ ของท่าน และ
ทา่ นกไ็ ม่ไดต้ อ้ งการจะแกแ้ คน้ หรอื ประกาศสาบแชง่ ชาวยวิ ไปตลอดกาล

เม่อื มองผ่านมุมมองเชงิ เทวศาสตรแ์ บบทวนิ ิยมของนักบุญมทั ธวิ เกย่ี วกบั สองอาณาจกั รทเ่ี ป็นทางเลอื ก
ซ่ึงมตี วั แทนคอื พระเยซูเจ้าและผู้นาของโลกน้ี (ทงั้ ชาวยวิ และชาวต่างชาติ) เราควรมองว่าฉากน้ีเป็นการเผชญิ หน้า
ระหว่างสองอาณาจกั รหรอื มุมมองทแ่ี ตกต่างกนั แต่ไม่ไดห้ มายถงึ อาณาจกั รโรมกบั พระอาณาจกั รของพระเป็น
เจา้ (ดูเทยี บ ววิ รณ์) แต่เป็นทางเลอื กระหว่างอานาจของกษตั รยิ ์ฝ่ายสงั คมโลกทแ่ี สดงออกผ่านความรุนแรงและการ
ใชอ้ านาจ อาณาจกั รแรกมตี วั แทนคอื บรรดาผูน้ าชาวยวิ และชาวต่างชาติ ฝงู ชนเขาเลอื กชาวยิวคอื ผู้ท่ยี นื อยู่
ตรงหน้าการตดั สนิ ใจครงั้ น้ี และพวกเขาเลอื กการปกครองทใ่ี ชค้ วามรุนแรง กบั ฤทธานุภาพของพระเจา้ ทป่ี รากฏ
ในความสุภาพออ่ นโยน อาณาจกั รหลงั มตี วั แทนคอื พระเยซูเจา้ ซง่ึ ความเป็นกษตั รยิ ข์ องพระเยซูเจา้ เป็นตวั แทน
ของพระอาณาจกั รพระเป็นเจา้ แตพ่ วกเขาปฏเิ สธ สงิ่ น้ไี ดร้ บั การแสดงภาพออกมาเป็นเรอ่ื งราวโดยทนั ท(ี ว.27:31ก)

มทั ธวิ 27:26-31ก กษตั รยิ ท์ แ่ี ทจ้ รงิ ถูกลอ้ เลยี น

26 แลว้ ปีลาตสงั่ ใหป้ ลอ่ ยบารบั บสั สงั่ ใหโ้ บยตพี ระเยซูเจา้ แลว้ มอบพระองคใ์ หเ้ ขานาไปตรงึ บนไมก้ างเขน
พระเยซูเจ้าทรงถกู สวมมงกฎุ หนาม
27 บรรดาทหารของผวู้ า่ ราชการนาพระเยซเู จา้ เขา้ ไปในจวน และเรยี กทหารทงั้ กองมาพรอ้ มกนั 28 เขาเปลอ้ื งฉลองพระองคอ์ อก
นาเสอ้ื คลุมสมี ่วงแดงมาคลุมให้ 29 นาหนามมาสานเป็นมงกุฎสวมพระเศยี ร ใหพ้ ระองค์ถอื ไมอ้ อ้ ในพระหตั ถ์ขวา แลว้ คุกเขา่ ลง
เฉพาะพระพกั ตร์ เยาะเยย้ พระองคว์ า่ “ขา้ แต่กษตั รยิ ข์ องชาวยวิ ขอทรงพระเจรญิ เทอญ” 30 เขาถม่ น้าลายรดพระองค์ ฉวยไมอ้ อ้
ฟาดพระเศยี ร 31 เมอ่ื เยาะเยย้ พระองคแ์ ลว้ เขากถ็ อดเสอ้ื คลมุ ของพระองคอ์ อก นาฉลองพระองคส์ วมใหด้ งั เดมิ

568

ข้อศึกษาวิพากษ์
27:26 ขณะทก่ี ารพจิ ารณาคดโี ดยชาวยวิ จะจบลงทก่ี ารลอ้ เลยี นพระเยซูเจา้ ว่าเป็น “พระครสิ ต”์ โดยกลุ่ม

ผู้นาชาวยิว การพิจารณาคดีโดยชาวโรมันก็จบลงด้วยการล้อเลียนพระองค์ว่าเป็น “กษัตริย์” เม่ือ 26:28
สอดคลอ้ งกบั 26:63 27:29 กส็ อดคลอ้ งกบั 27:11 หลงั จากการลอ้ เลยี นกเ็ ป็นการเฆย่ี น การโบยตอี นั เลวรา้ ยท่ี
ใชแ้ สห้ นงั ฟาดลงบนหลงั เปลา่ เปลอื ย บ่อยครงั้ แสน้ ้ฝี ังแทง่ เหลก็ หรอื กระดกู เพอ่ื เพมิ่ ความทุกขท์ รมาน (ดู เทยี บ กจ.
16:22; 22:24-25) ความรุนแรงของมนั อาจทาใหถ้ งึ กบั เสยี ชวี ติ ไดเ้ ลย ในพระวรสารเล่มทส่ี ่ี การโบยตนี ้ีเกดิ ขน้ึ กบั พระ
เยซูเจา้ ตงั้ แต่ตอนต้นของการพจิ ารณาคดโี ดยชาวโรมนั เพราะเป็นส่วนหน่ึงของกลยุทธท์ ่ลี ม้ เหลวของปีลาตท่ี
ตอ้ งการเรยี กรอ้ งความสงสารเหน็ ใจใหก้ บั พระเยซูเจา้ (ยน. 19:1-6) นกั บุญมทั ธวิ ดาเนินเรอ่ื งตามพระวรสารนักบุญ
มาระโกโดยนาเหตุการณ์น้ีไปไวห้ ลงั การพจิ ารณาคดเี พ่อื ให้เป็นผลของการตดั สนิ ลงโทษ พระวรสารนักบุญ
มทั ธวิ ใช้เทคนิคเล่าเร่อื งเหมอื นกบั พระวรสารเล่มอ่นื ๆ คอื หลกี เล่ยี งการบรรยายภาพท่รี ุนแรง (ดู ขอ้ คดิ ไตร่ตรอง

ดา้ นลา่ ง)

27:27-31ก ตรงขา้ มกบั ฉากเหตุการณ์การโบยตี เยาะเยย้ ทรมานและการตรงึ กางเขน ฉากเหตุการณ์
ลอ้ เลยี นมรี ายละเอยี ดท่ชี ดั เจนมาก (แต่ถงึ กระนัน้ ก็ยงั ปราศจากภาษาท่ที าให้ต่นื เต้นเหมอื นกบั เร่อื งราวของมรณสกั ขใี น 4 มคั คาบี)
ดงั นัน้ สงิ่ ท่เี ป็นความขดั แยง้ กนั เองของฉากน้ีจงึ เป็นสง่ิ ท่มี คี วามสาคญั สาหรบั นักบุญมทั ธวิ ดงั น้ี ความขดั แย้ง
กนั เองอย่างน่าขนั จงึ เป็นสงิ่ ทม่ี คี วามสาคญั สาหรบั นกั บุญมทั ธวิ พระเยซูเจา้ ทรงเป็นกษตั รยิ จ์ รงิ ๆ แต่ความเป็น
กษตั รยิ น์ นั้ ไดก้ ลายเปลย่ี นไปส่คู าจากดั ความใหม่ การลบหลเู่ ยาะเยย้ ดว้ ยการสวมมงกุฎนนั้ เป็นการลอ้ เลยี นกลบั
กลายเป็นคาประกาศการเสดจ็ กลบั มาของพระองค์อกี ครงั้ ใน 28:18ข ฉากน้ีเกดิ ขน้ึ ในกองบงั คบั บญั ชาการโรมนั
เป็นครงั้ แรก แต่ปิลาตไม่ได้อยู่ท่นี ัน่ ด้วย (ดู เทยี บ การเยาะเย้ยพระเยซูเจ้าโดยชาวยวิ ซ่ึงผู้นาเขา้ มามสี ่วนร่วมด้วยใน 26:67-68)
บรรดาทหาร “รวมตวั กนั ” (assemble / synago) ต่อต้านพระเยซูเจ้า (ซ่งึ มกี ารเปล่ยี นคาท่มี ีลกั ษณะเป็นกลางในพระวรสาร
นกั บุญมาระโกใหเ้ ป็นคาทม่ี รี ากศพั ทม์ าจากคาทแ่ี ปลวา่ “ศาลาธรรม” [synagogue] ดเู ทยี บ 26:3) เครอ่ื งใชเ้ สอ้ื ผา้ และอปุ กรณ์ประดบั ยศ
ของกษตั รยิ ท์ งั้ หมดถูกนามาใชแ้ สดงความลบหลู่เยาะเยย้ พระเยซูเจา้ ทรงเป็นกษตั รยิ ต์ วั ตลก ทม่ี คี รบพรอ้ มทงั้
“เส้อื คลุม” “มงกุฎ. “คทา” “ผู้มาคุกเข่าคารวะ” และ “เสยี งไชโยโห่รอ้ ง” มงกุฎหนามไม่ได้มีไว้เพ่อื เพิ่มความ
ทรมานเทา่ นนั้ ปลายแหลมคมของมนั ทพ่ี งุ่ ออกดา้ นนอกเป็นตวั แทนของรศั มแี ห่งพระเป็นเจา้ ทอ่ี ยลู่ อ้ มรอบศรี ษะ
ของผู้ปกครองประเทศ ซ่ึงมอี ยู่บนเหรยี ญของกษัตรยิ ์สมยั เฮเลนนิสติก นักบุญมทั ธวิ ทาให้ฉากเหตุการณ์ท่ี
ขดั แยง้ กนั เองน้ีสมบูรณ์ขน้ึ ดว้ ยการเตมิ ไมอ้ อ้ หรอื คทาลงไปในขอ้ มลู ทไ่ี ดจ้ ากนกั บุญมาระโก และดว้ ยการเปลย่ี น
เสอ้ื คลุมสมี ่วงใหเ้ ป็นเสอ้ื คลุมสนั้ สแี ดงธรรมดา เป็นเสอ้ื คลุมไม่มแี ขนแบบทหารโรมนั แทนทจ่ี ะเป็นเสอ้ื คลุมของ
จกั รพรรดิ ซ่ึงเป็ นส่ิงท่ีมีความขดั แย้งกันเอง คือทาให้ “เส้ือคลุม” ธรรมดามีความหมายเป็นการล้อเลียน
เหมอื นกบั หนามหรอื มงกุฎและไม้หรอื คทา ตรงขา้ มกบั การได้รบั ความเคารพจากโหราจารย์ทงั้ สามในฐานะ
กษตั รยิ ท์ แ่ี ทจ้ รงิ ของชาวยวิ (2:11) พระเยซูเจา้ ยงั ทรงไดร้ บั การตอ้ นรบั ดว้ ยการถ่มน้าลายใสแ่ ละทุบตี ตรงขา้ มกบั
ความเป็นกษตั รยิ อ์ นั เป็นสากลของโลกน้ี กษตั รยิ ท์ แ่ี ทจ้ รงิ กลบั ไดร้ บั ความรุนแรงแทนทจ่ี ะเป็นผใู้ ชค้ วามรุนแรง
กบั ผอู้ น่ื

569

มธ. 27:31ข-66, พระเยซูเจา้ ทรงถกู ตรงึ บนไมก้ างเขน และทรงถูกฝัง
มธ. 27:31ข-32, ซโี มนถูกเกณฑใ์ หแ้ บกไมก้ างเขนของพระเยซเู จา้

แลว้ จงึ นาพระองคไ์ ปตรงึ บนไมก้ างเขน
พระเยซูเจ้าทรงถกู ตรึงบนไม้กางเขน
32 ขณะทบ่ี รรดาทหารนาพระองคอ์ อกไปนนั้ เขาพบชายชาวไซรนี คนหน่ึงชอ่ื ซโี มน จงึ เกณฑใ์ หแ้ บกไมก้ างเขนของพระองค์

ข้อศึกษาวิพากษ์
นกั บุญมทั ธวิ นาฉากน้ีมาจาก มก 15:20ข-21 ซง่ึ มศี กั ยภาพทจ่ี ะนามาทาเสรมิ แต่งใหม้ คี วามเป็นละครได้

เป็นอย่างดี (ซ่ึงเป็นแนวโน้มท่ปี รากฏอยู่ใน ลก 23:26-32 อยู่แล้ว) แต่ท่จี รงิ แล้วนักบุญมทั ธวิ ได้นามาย่อให้สนั้ ลง ในท่นี ้ีก็
เชน่ เดยี วกบั ทอ่ี ่นื ๆ ทา่ นใหค้ วามสนใจกบั ความหมายทางเทวศาสตรม์ ากกวา่ รายละเอยี ดทน่ี ่าสยดสยอง เสาหลกั
แนวตงั้ ของกางเขนถูกจดั ทาขน้ึ บนพน้ื ในบรเิ วณทจ่ี ะทาการประหาร และเพอ่ื เป็นการทาใหอ้ บั อายยง่ิ ขน้ึ นกั โทษ
ทถ่ี ูกตดั สนิ โทษจะถูกบงั คบั ใหแ้ บกไมน้ นั้ ดว้ ยตวั ของเขาเอง นกั บุญมทั ธวิ ดาเนินเร่อื งตามนักบุญมาระโกในการ
แสดงภาพวา่ พระเยซูเจา้ ไม่ไดท้ รงแบกไมก้ างเขนของพระองคด์ ว้ ยตนเอง แต่ทหารโรมนั สงั่ ชายทบ่ี งั เอญิ ผ่านมา
ช่อื ซโี มนใหท้ าหน้าทน่ี ้ีแทน (ดู มธ. 5:41) ซโี มนไม่ใช่เป็นคนท่ไี ด้ “เดนิ ทางเขา้ มาจากชนบท” หรอื ไดร้ บั ระบุว่าเขา
เป็นพ่อของอเลก็ ซานเดอรและรูฟัส สงั เกตเหน็ ไดช้ ดั เจนว่าเขาเป็นทร่ี ูจ้ กั ในชุมชนของนักบุญมาระโก แต่ไม่ได้
เป็นทร่ี จู้ กั ในชุมชนของนกั บุญมทั ธวิ ความจรงิ ทว่ี า่ ซโี มนมภี ูมลิ าเนาอย่ทู ไ่ี ซรนี (ประเทศลเิ บยี ในสมยั น้ี) ทาใหเ้ ราคาด
เดาไดถ้ งึ ภารกจิ ต่อชนต่างชาตทิ จ่ี ะเกดิ ขน้ึ ต่อไป ในเร่อื งราวท่ีนกั บุญมทั ธวิ เล่า บุคคลทเ่ี รารจู้ กั ช่อื เพยี งคนเดยี ว
ทอ่ี ยกู่ บั พระเยซูเจา้ ทบ่ี นสถานทแ่ี ห่งหน่งึ เรยี กวา่ “กลโกธา” (Golgotha)มชี อ่ื เรยี กเพยี งวา่ เป็นคนตา่ งศาสนา การ
ทช่ี ายแปลกหน้าช่อื ซโี มนถูกบงั คบั ใหแ้ บกกางเขนของพระเยซูเจา้ ไดเ้ น้นใหเ้ หน็ ถงึ การทบ่ี รรดาศษิ ยไ์ ดท้ อดทง้ิ
พระองค์ โดยเฉพาะอคั รสาวกคนทช่ี อ่ื ซโี มน (ดู เทยี บ 16:24; 26:33, 56, 69-57)

มทั ธวิ 27:33-56 พระเยซูเจา้ ทรงถูกตรงึ กางเขน

570

33 เมอ่ื มาถงึ สถานทแ่ี ห่งหน่ึงซง่ึ เรยี กวา่ กลโกธา แปลวา่ เนนิ หวั กะโหลก 34 ทหารนาเหลา้ องนุ่ ผสมดี มาใหพ้ ระองคด์ ่มื พระองค์
ทรงชมิ แลว้ ไม่ยอมด่มื 35 เม่อื ตรงึ พระองค์บนไมก้ างเขนแลว้ เขานาฉลองพระองคม์ าแบ่งกนั โดยจบั ฉลาก 36 และนัง่ เฝ้าดูพระ
องคอ์ ยทู่ น่ี นั่

37 เขาตดิ ป้ายเหนือพระเศยี รของพระองค์ เขยี นขอ้ กล่าวหาพระองค์ไวว้ ่า ‘น่ีคอื เยซูกษตั รยิ ์ของชาวยวิ ’ 38 เขายงั ตรงึ โจร
สองคนพรอ้ มกบั พระองคด์ ว้ ย คนหน่ึงอยขู่ า้ งขวา อกี คนหน่ึงอยขู่ า้ งซา้ ย
พระเยซูเจา้ บนไมก้ างเขน ทรงถกู เยาะเยย้

39 ผูค้ นท่ผี ่านไปมา ต่างสบประมาทพระองค์ สนั่ ศรี ษะเยาะเยย้ ว่า 40 “ท่านผูท้ าลายพระวหิ ารและสรา้ งขน้ึ ใหม่ได้ภายใน
สามวนั จงชว่ ยตนเองใหร้ อดพน้ ถา้ ท่านเป็นบตุ รของพระเจา้ จงลงมาจากไมก้ างเขนซ”ิ 41 บรรดาหวั หน้าสมณะพรอ้ มกบั ธรรมา
จารยแ์ ละผอู้ าวุโสต่างเยาะเยย้ พระองคเ์ ช่นเดยี วกนั ว่า 42 “เขาช่วยคนอ่นื ใหร้ อดพน้ ได้ แต่ช่วยตนเองไม่ได้ เขาเป็นกษตั รยิ ์แห่ง
อสิ ราเอล จงลงมาจากไมก้ างเขนเดยี๋ วน้ี แลว้ เราจะเช่อื 43 เขาไวว้ างใจในพระเจา้ หากพระองคพ์ อพระทยั เขา ขอใหพ้ ระองคท์ รง
ช่วยเขาบดั น้ีเถดิ เพราะเขาเคยพูดว่า ‘ขา้ พเจา้ เป็นบุตรของพระเจา้ ’ ” 44 โจรทถ่ี ูกตรงึ บนไมก้ างเขนพรอ้ มกบั พระองคก์ เ็ ยาะเยย้
พระองคด์ ว้ ย
พระเยซูเจ้าสิ้นพระชนม์

45 ตงั้ แต่เวลาเทย่ี ง ทวั่ แผน่ ดนิ กม็ ดื จนถงึ เวลาบา่ ยสามโมง 46 ครนั้ ถงึ เวลาบา่ ยสามโมง พระเยซูเจา้ ทรงรอ้ งเสยี งดงั วา่ “เอลี
เอลี ลามาสะบคั ทานี” ซ่งึ แปลวา่ “ขา้ แต่พระเจา้ ของขา้ พเจา้ ขา้ แต่พระเจา้ ของขา้ พเจา้ ทาไมพระองคจ์ งึ ทรงทอดท้งิ ขา้ พเจา้ เลา่ ”
47 บางคนทอ่ี ยทู่ น่ี นั่ ไดย้ นิ จงึ พดู วา่ “เขากาลงั รอ้ งเรยี กเอลยี าห”์

48 ทนั ใดนัน้ ชายคนหน่ึงวงิ่ ไปนาฟองน้าจุ่มเหลา้ องุ่นเปรย้ี ว เสยี บปลายไมอ้ อ้ ส่งใหพ้ ระองค์เสวย 49 แต่คนอ่นื พูดว่า “อย่า
เพง่ิ คอยดซู วิ า่ เอลยี าหจ์ ะมาชว่ ยเขาไหม” 50 แตพ่ ระเยซเู จา้ ทรงเปลง่ เสยี งดงั อกี ครงั้ หน่ึง แลว้ สน้ิ พระชนม์

51 ทนั ใดนัน้ ม่านในพระวหิ าร ก็ฉีกขาดเป็นสองส่วนตงั้ แต่ดา้ นบนลงมาถงึ ด้านล่าง แผ่นดนิ สนั่ สะเทอื น ก้อนหนิ แตก 52
คหู าทฝ่ี ังศพเปิดออก รา่ งของผศู้ กั ดสิ์ ทิ ธหิ์ ลายร่างทล่ี ว่ งหลบั ไปแลว้ กลบั คนื ชพี 53 และออกมาจากหลุมศพหลงั จากทพ่ี ระเยซูเจา้
ทรงกลบั คนื พระชนมชพี เขา้ ไปในนครศกั ดสิ์ ทิ ธแิ์ ลว้ แสดงตนแก่ผคู้ นจานวนมาก 54 นายรอ้ ยและบรรดาทหารทเ่ี ฝ้าพระเยซูเจา้
เมอ่ื เหน็ แผน่ ดนิ ไหวและเหตุการณ์ทเ่ี กดิ ขน้ึ กต็ กใจกลวั ยง่ิ นกั กลา่ ววา่ “ชายคนน้ีเป็นบุตรของพระเจา้ แน่ทเี ดยี ว”

55 ทน่ี ัน่ สตรหี ลายคนมองดูเหตุการณ์อยู่ห่างๆ สตรเี หล่าน้ีตดิ ตามพระเยซูเจา้ มาจากแควน้ กาลลิ ี เพ่อื รบั ใชพ้ ระองค์ 56 ใน
จานวนน้ีมมี ารยี ช์ าวมกั ดาลาและมารยี ม์ ารดาของยากอบและของโยเซฟและมารดาของบุตรเศเบดี

ข้อศึกษาวิพากษ์

27:33 สถานท่จี รงิ ๆ ในฉากการตรงึ กางเขนนัน้ ไม่มใี ครรูว้ ่าคอื ท่ใี ด สถานท่ตี งั้ วดั แห่งคูหาฝังพระศพ
(Church of Holy Sepulcher) ในเมอื งเก่าเป็นบรเิ วณทร่ี ะบุโดยพระนางเฮเลนา1 พระมารดาของจกั รพรรดคิ อนส
แตนตนิ ในศตวรรษทส่ี ่ี รวมถงึ สถานทอ่ี ่นื ๆ อกี หลายแห่งทพ่ี ระนางไดร้ ะบุในขณะเดนิ ทางไปแสวงบุญทด่ี นิ แดน
ศกั ดสิ ์ ทิ ธิ ์ เนินเขาตรงึ กางเขนของกอรด์ อน (Gordon’s Calvary) ซ่งึ อยู่นอกกาแพงเมอื งปัจจุบนั เป็นจุดท่รี ะบุ
โดยนายพลชาวองั กฤษในศตวรรษท่ี 19 โดยยดึ ตามรปู ทรงของเนินเขานัน้ แต่กลโกธา (ภาษาละตนิ “calvary”
ทงั้ สองคาหมายถงึ หวั กะโหลก) ไม่เคยถูกเรยี กว่า “เนินเขา” ในพระคมั ภรี ์ ดงั นัน้ จงึ เป็นไปไดย้ ากทม่ี นั จะตงั้ อยู่
บนเนินเขา เน่อื งจากบ่อยครงั้ การตรงึ กางเขนนนั้ มกั เป็นการสอ่ื สารกบั สาธารณะชน และชาวโรมนั มกั จะตงั้ ไวบ้ น

1 เฮเลนาแห่งคอนสแตนติโนเปิ ล (องั กฤษ: Helen of Constantinople) หรอื ทร่ี จู้ กั กนั ในนามวา่ นักบญุ เฮเลนา หรอื นักบญุ เฮเลนา เอา
กสุ ตา หรอื นักบญุ เฮเลนาแห่งคอนสแตนติโนเปิ ล เป็นนกั บุญในศาสนาครสิ ต์ทเ่ี กดิ เมอ่ื ราว ค.ศ. 250 ทเ่ี มอื งเดรพานุม ในอานาโตเลยี และ
สน้ิ พระชนมร์ าว ค.ศ. 330 ทเ่ี มอื งคอนสแตนตโิ นเปิลในจกั รวรรดโิ รมนั นักบุญเฮเลนาแหง่ คอนสแตนตโิ นเปิลเป็นพระมเหสใี นจกั รพรรดคิ อนสแตน
ตอิ สั คลอรสั และเป็นพระราชชนนีในจกั รพรรดคิ อนสแตนตนิ ท่ี 1 เช่อื กนั วา่ ทรงเป็นผพู้ บกางเขนแท้ (True Cross) ระหวา่ งเสดจ็ ไปแสวงบุญทก่ี รุงเยรู
ซาเลมและไดน้ ากลบั มาดว้ ย จากhttps://en.wikipedia.org/wiki/Helena_(empress)/จกั รพรรดนิ ีเฮเลนา

571

เสน้ ทางทผ่ี คู้ นสญั จรผา่ นไปมาอยา่ งมากมาย นกั บุญมทั ธวิ ทาตามนกั บุญมาระโกโดยการระบุว่าสถานทป่ี ระหาร
ชวี ติ นนั้ อยนู่ อกกาแพงเมอื ง ซง่ึ อาจเป็นการนาเสนอตามหลกั การทางเทวศาสตรม์ ากกวา่ ประวตั ศิ าสตร์ (มธ. 21:39;
เทยี บกบั ลนต 24:14; กดว. 15:35-36; ฮบ. 13:12) นักบุญมทั ธวิ ละเวน้ การระบุอย่างเจาะจงว่าเป็นเวลา 9 นาฬกิ าตรงแบบ
ในพระวรสารนกั บุญมาระโก เวลาแรกทเ่ี ขาระบกุ ค็ อื เวลาเทย่ี ง (ซง่ึ ตรงแตกต่างอยา่ งมากกบั ยน. 19:14 เพราะการดาเนนิ คดโี ดย

ปีลาตยงั คงดาเนนิ อยใู่ นตอนเทย่ี ง)

27:34 นักบุญมาระโกแสดงภาพว่ามผี ยู้ ่นื เหลา้ (น้า)องุ่นผสมมดยอบ(Myrrhed Wine)ใหก้ บั พระเยซูเจ้า
ซง่ึ จดั ว่าเป็นเคร่อื งด่มื อนั โอชะ แต่สง่ิ น้ีมกี ารนามาใชเ้ ป็นสารมนึ เมาสาหรบั ระงบั ปวดสาหรบั นักโทษ (เทยี บ สภษ.
31:6) นกั บุญมทั ธวิ เปลย่ี น “มดยอบ” (Myrrh) เป็น “น้าด”ี (Gall) รสชาดขม เพอ่ื ใหส้ อดคลอ้ งกบั สดด. 69:21 ยา
ผ่อนคลายความเจบ็ ปวดในพระวรสารของมาระโกแต่กลายเป็นมุขตลกทโ่ี หดรา้ ยในพระวรสารของนกั บุญมทั ธวิ
ในพระวรสารของนักบุญมาระโก พระเยซูเจา้ ทรงปฏเิ สธท่จี ะด่มื โดยไม่ได้ระบุเหตุผล แต่นักบุญมทั ธวิ เขยี นว่า
พระเยซูเจา้ ทรงจบิ เพ่อื ใหข้ อ้ ความในพระคมั ภรี เ์ ป็นความจรงิ จากนนั้ กป็ ฏเิ สธ เน่ืองจากบทบรรยายเร่อื งไม่ใช่
รายงานท่มี าจากพยานผู้พบเห็นเหตุการณ์โดยตรง แต่เป็นการตีความเชงิ เทวศาสตร์ของผู้นิพนธ์พระวรสาร
ย่อมไม่มผี ู้นิพนธพ์ ระวรสารคนใดตอ้ งการแสดงภาพของพระเยซูเจา้ ผูท้ ก่ี าลงั อย่ใู นสภาวะมนึ ยาและขาดสตบิ น
ไมก้ างเขน แตต่ อ้ งการใหพ้ ระเยซูเจา้ สามารถตรสั ได้

27:35 การตรงึ กางเขนนัน้ ถูกกล่าวถงึ ดว้ ยคาเดยี ว เช่นเดยี วกบั การโบยตี มนั เป็นคากรยิ าท่ที าหน้าท่ี
เป็ นคาวิเศษณ์ (Adverbial Participle) ซ่ึงกลายมาเป็ นวลี(ประโยคใจความ)รอง (Subordinate Clause) ใน
ภาษาองั กฤษ และไม่เป็นแม้แต่คากรยิ าแท้ของประโยค (ดู ข้อคิดไตร่ตรอง ด้านล่าง) คากรยิ าแท้นัน้ ถูกนามาใช้
เก่ยี วขอ้ งกบั การแบ่งเสอ้ื ผา้ ของนักโทษ แสดงออกโดยใช้ถ้อยคาท่ยี กมาจาก สดด. 22:19 ในศาสนาครสิ ต์ยุค
แรกเรม่ิ สดด. 22 กลายเป็นแหล่งขอ้ มลู สาคญั สาหรบั จินตภาพทจ่ี ะใชน้ าเสนอเรอ่ื งราวพระมหาทรมาน ในเพลง
สดุดบี ทน้ี บุคคลทก่ี าลงั เจบ็ ป่วยหนกั อย่างสน้ิ หวงั คร่าครวญกบั พระเป็นเจา้ วา่ ญาตๆิ ของเขานาสมบตั ขิ องเขาไป
แบ่งกนั แล้ว นักบุญมทั ธวิ ดาเนินเร่อื งตามธรรมประเพณี (ก่อนหน้า)สมยั นักบุญมาระโก ซ่งึ ตคี วามเร่อื งน้ีว่าเป็น
ความจรงิ ในธรรมเนียมของทหารโรมนั ในการนาเสอ้ื ผา้ ของนกั โทษมาแบง่ กนั ในบรเิ วณลานประหาร

27:36 นักบุญมทั ธวิ เตมิ รายละเอยี ดว่าพวกทหารนงั่ ลงและจอ้ งมองพระเยซูเจา้ สงิ่ น้ีไม่ไดเ้ ป็นส่วนหน่ึง
ของขอ้ พสิ จู น์ของนกั บุญมทั ธวิ ทย่ี นื ยนั ถงึ เหตุการณ์การสน้ิ พระชนมแ์ ละการฝังพระศพของพระเยซูเจา้ ทเ่ี กดิ ขน้ึ
จรงิ แต่มนั ทาใหส้ อดคลอ้ งกบั ความรูส้ กึ คาดหวงั ท่ีท่านไดแ้ ต่งเพมิ่ ขน้ึ เพ่อื ไปเช่อื มต่อกบั ฉากอ่นื ๆ โดยการเตมิ
ขอ้ ความเดมิ น้ลี งไป (27:54, 61)

27:37 ความขดั แยง้ ในเชงิ เสยี ดสปี ระชดประชนั (Irony) ของฉากเหตุการณ์การพจิ ารณาคดี การลบหลู่
เยาะเยย้ และการตรงึ กางเขนทงั้ หมดไปรวมกนั อยตู่ รงแผน่ ป้ายทแ่ี ขวนอยบู่ นไมก้ างเขน ผทู้ าเจตนาจะใหเ้ ป็นมขุ
ตลกหยาบคาย แต่ผอู้ า่ นนนั้ รวู้ ่ามนั เป็นความจรงิ อย่างลกึ ซง้ึ ในระดบั ทผ่ี คู้ นทอ่ี ยใู่ นเรอ่ื งราวไมอ่ าจจนิ ตนาการได้
เลย นักบุญมทั ธิวเน้นความสาคญั เร่อื งน้ีด้วยการเติมคาว่า “น่ีคือ...” ซ่ึงเป็นการเปล่ียนแปลงคาลบหลู่ให้
กลายเป็นการประกาศยอมรบั ความเช่อื ของชาวครสิ ต์ ซ่ึงแม้แต่ทหารท่ที าหน้าท่ปี ระหารชวี ติ ยงั ต้องยอมรบั
ก่อนทฉ่ี ากน้จี ะจบลง (ว. 54)

27:38 นกั โทษอกี สองคนทถ่ี ูกตรงึ กางเขนพรอ้ มกบั พระเยซูเจา้ ไดถ้ ูกบรรยายไวใ้ นพระวรสารของนกั บุญ
มาระโกวา่ เป็น “Bandits” (lestai) ซง่ึ หมายถงึ อาชญากรหรอื โจร (เช่น ใน มธ. 21:13; ลก. 10:30; ยน. 10:1; 2คร. 11:26) หรอื ผู้

572

พยายามเปลย่ี นแปลงการปกครอง นกั ก่อการรา้ ย นักสเู้ พ่อื เสรภี าพ (ดงั เช่น อา้ งองิ ใน, โจเซฟัส; สงครามชาวยวิ 2.254) นัก
บุญมทั ธวิ ไม่ได้กล่าวถึงบารบั บสั ด้วยคาเดยี วกนั น้ี (ดู 27:16 ซ่ึงละท้งิ คาอธิบายท่ีอยู่ใน มก. 15:7) ในพระวรสารนักบุญ
มทั ธวิ พระเยซูเจา้ ไม่ทรงถูกนาไปรวมกบั กลุ่มผพู้ ยายามเปลย่ี นแปลงการปกครอง แต่อย่ใู นกลุ่มของอาชญากร
สามญั ธรรมดา ซง่ึ เป็นการทาใหอ้ บั อายมากขน้ึ (ดู เทยี บ อสย. 53:3, 9, 12)

27:39-44 ขณะทพ่ี ระเยซูเจา้ ทรงอยบู่ นไมก้ างเขน มคี นสามกลมุ่ หวั เราะเยาะพระองค์
(1) คนท่ีเดินผ่านไปมาแถวนัน้ “หัวเราะเยาะ” (Derided) พระองค์ (คากรยิ า “blasphemeo” แปลตามตัวอักษรคือ
blasphemed หรอื ลบหลู่ดูหมน่ิ เช่นเดยี วกบั ใน 26:65) ดว้ ยขอ้ หาท่วี ่าพระองคบ์ อกว่าสามารถทาลายพระวหิ ารและสรา้ งขน้ึ
ใหม่ได้ (ดู 26:61) การทพ่ี วกเขา “ส่ายศรี ษะ” เป็นการกระทาทแ่ี สดงความเยาะเยย้ ซง่ึ ยกมาจาก สดด. 22:8 (ดูเทยี บ
สดด. 109:25; พคค. 2:15) คาทา้ ทายของพวกเขาทบ่ี อกวา่ “ชว่ ยตวั เองใหร้ อดก่อนคอ่ ยช่วยผอู้ นื่ ” นนั้ ไม่ใชเ่ ป็นการลบ
ลา้ งคาประกาศตัวตนของพระองคเ์ หมอื นท่พี วกเขาคดิ แต่น่าตลกท่มี นั เป็นความจรงิ ท่พี ระเยซูเจา้ ทรงสอนไว้
(16:25) ขอ้ ความทว่ี ่า “หากเจา้ เป็นบุตรแห่งมนุษย”์ เป็นส่วนท่ีนักบุญมทั ธวิ เตมิ เขา้ มา ซ่งึ สะทอ้ นถงึ ปชญ. 2:13,
18-20 ซ่ึงเป็ นคาอธิบายตีความ สดด. 22:9 นักบุญมัทธิวเพ่ิมคาว่า “บุตรแห่งมนุษย์” ลงไปเพราะมันมี
ความสาคญั ต่อครสิ ตศาสตรข์ องท่าน (เชน่ เดยี วกบั การเตมิ ในแบบเดยี วกนั ท่ี 16:16; 26:63) และทาใหค้ าทา้ ทายของคนทเ่ี ดนิ
ผา่ นไปมาสอดคลอ้ งกบั 4:3, 6 ซง่ึ ปิศาจกท็ า้ ทายแบบเดยี วกนั ดว้ ยการใชถ้ อ้ ยคาแบบเดยี วกนั ดงั น้ี พระเยซูเจา้
จงึ ทรงเหน็ วา่ พระองคเ์ องอย่ใู นหมวดของมนุษยชาตดิ ว้ ยเชน่ กนั ซง่ึ พระองคไ์ ดแ้ สดงออกในทน่ี ้ีดว้ ยการกระทาท่ี
มคี วามเป็นมนุษย์มากท่ีสุด คือตายอย่างมนุษย์นัน่ เอง คาเหน็บแนมของคนท่ีเดินผ่านไปมาแถวนัน้ จงึ เป็น
มากกว่าคาเยาะเยย้ ทโ่ี หดรา้ ย แต่เป็นตวั แทนของหลกั การทางเทวศาสตรท์ ่ตี ่อต้านความจรงิ และไม่ไดร้ บั การ
ยอมรบั จากพระวรสารสหทรรศน์
(2) มกี ารแสดงภาพว่าสภาซันเฮดรนิ ทงั้ หมดอยู่ทน่ี ัน่ ด้วย ตอนท่ีสมณะ ธรรมาจารย์ และผูอ้ าวุโสต่างเขา้
รว่ มการเสยี ดสเี ยาะเยย้ โดยครงั้ น้ีใชถ้ อ้ ยคาจาก สดด. 22:9 และ ปชญ 2:13-20 โดยตรง โดยมคี าว่า “บุตรแห่ง
มนุษย์” เติมลงมาในฉบบั ของนักบุญมทั ธวิ พวกเขาได้เรยี กพระเยซูเจ้าอย่างเฉพาะเจาะจงว่า “กษัตรยิ ์แห่ง
อสิ ราเอล” และ “พระบุตรของพระเป็นเจา้ ” และทา้ ใหพ้ ระองคล์ งจากไมก้ างเขน ดงั นัน้ ในทน่ี ้ี จงึ ไม่ไดม้ เี พยี งแค่
หลกั การทางครสิ ตศาสตรส์ องแบบทเ่ี ผชญิ หน้ากนั แต่ยงั หมายถงึ ความเขา้ ใจสองแบบเกย่ี วกบั ความเป็นกษตั รยิ ์
และพระอาณาจกั รของพระเป็นเจา้ ดว้ ย
(3) โจรผรู้ า้ ยเหล่านนั้ กร็ ่วมเยาะเยย้ พระองคเ์ ช่นกนั ในพระวรสารนักบุญมทั ธวิ ไม่มขี โมยทส่ี านึกผดิ กลบั ใจ
พระเยซูเจา้ ทรงทนทุกขท์ รมานทา่ มกลางอาชญากร โดยปราศจากญาตมิ ติ รหรอื บรรดาศษิ ย์ หรอื บุคคลทก่ี ลบั ใจ
ผบู้ รรยายเรอ่ื งใหผ้ อู้ า่ นเป็นคนทอ่ี ยกู่ บั พระองค์ ขณะทค่ี นอน่ื ๆ ทงั้ หมดทอดทง้ิ พระองคไ์ ป

27:45 ช่วงเวลาเทย่ี งถงึ บ่าย 3 โมง เป็นสว่ นทร่ี บั มาจากพระวรสารนักบุญมาระโก ซง่ึ เป็นส่วนหน่ึงของ
การแบ่งวนั ออกเป็นสว่ น สว่ นละ 3 ชวั่ โมง นกั บุญมทั ธวิ ไมไ่ ดร้ บั รปู แบบโครงสรา้ งเช่นน้ีมาใช้ ดงั นนั้ ตรงน้ีจงึ เป็น
ครัง้ แรกท่ีเขาอ้างอิงถึงเวลา คาท่ีแปลว่า “ดินแดน” (Land / ge) อาจส่ือถึงดินแดนในความหมายท่ีเป็ น
ประเทศชาติ (คอื “ยูเดยี ”) หรอื โลกทงั้ หมด เน่ืองจากนักบุญมทั ธวิ แสดงสญั ญาณระดบั จกั รวาล (Cosmic Signs)
อ่นื ๆ ควบค่ไู ปการตรงึ กางเขน ท่านอาจต้องการใหค้ วามมดื ดงั กล่าวปกคลุมไปทวั่ โลก สงิ่ น้ีเป็นสญั ญาณแรกท่ี
แสดงใหเ้ หน็ วา่ การถกู ตรงึ การเขนและการกลบั คนื พระชนมช์ พี ของพระเยซูเจา้ เป็น (สง่ิ ทบ่ี อกลว่ งหน้าถงึ ) เหตุการณ์ท่ี
เกย่ี วกบั การพพิ ากษาโลก เป็นการทานายล่วงหน้าถงึ การเสดจ็ กลบั มาครงั้ ทส่ี องของพระครสิ ต์ (ดู เทยี บ อพย. 10:22

573

[ความมดื ท่ปี กคลุมทวั่ อยี ปิ ต์ในวนั ปัสกาครงั้ แรก] อมส. 8:9, มธ. 24:29) เน้ือหาส่วนน้ีในพระวรสารนักบุญมทั ธวิ นัน้ ใกลเ้ คยี งกบั
หนังสอื อพยพในพระคมั ภรี ฉ์ บบั 70 (LXX) มากกว่าแหล่งขอ้ มลู ทเ่ี ป็นพระวรสารนักบุญมาระโก ซง่ึ เป็นหน่ึงใน
หลายสงิ่ ทช่ี ใ้ี หเ้ หน็ ถงึ อทิ ธพิ ลของพระคมั ภรี ท์ ส่ี ง่ ผลอย่างมากต่อการวางรปู แบบเรอ่ื งราวของพระมหาทรมาน

27:46-49 คาพูดเดียวท่ีพระเยซูเจ้าตรสั บนกางเขนคือบรรทดั แรกของ สดด. 22 เป็นการคร่าครวญ
เพราะความทุกข์ทรมานของผู้ชอบธรรมท่เี รยี กรอ้ งใหพ้ ระเป็นเจ้าช่วยปลดปล่อยตน บทเพลงสดุดนี ัน้ ดาเนิน
ต่อไปถงึ คาสญั ญาและการเฉลมิ ฉลอง ซ่ึงในท่สี ุดชนต่างศาสนาก็ได้เขา้ ร่วมในการเฉลมิ ฉลองนัน้ ด้วย ผู้อ่าน
พระวรสารนักบุญมัทธิวซ่ึงรู้เร่ืองราวทัง้ หมดอยู่แล้ว สามารถมองได้อย่างถูกต้องว่าบทเพลงสดุดี 22 คือ
โครงสรา้ งของเหตุการณ์ บนกางเขน/กลบั คนื พระชนม/์ การชว่ ยใหร้ อดพน้ ทงั้ หมด ซง่ึ นาไปสภู่ ารกจิ การประกาศ
ส่ชู นต่างศาสนา แต่ไม่ควรมองว่าพระเยซูเจา้ ในพระวรสารนกั บุญมทั ธวิ เพยี งแต่ท่องบทเปิดของสดุดนี นั้ เพ่อื ให้
เหน็ โครงสรา้ งของประวตั ศิ าสตรก์ ารทพ่ี ระเป็นเจา้ ทรงชว่ ยมนุษยใ์ หร้ อด ยงั เป็นการแสดงภาพพระเยซูเจา้ ผทู้ รง
เป็นมนุษย์ท่กี าลงั ตายและรอ้ งออกมาด้วยความเจบ็ ปวดรวดรา้ วและโดดเด่ยี ว แต่ก็ไม่ใช่ความส้นิ หวงั แมใ้ น
ความมดื และความเจบ็ ปวด พระองคย์ งั คงคร่าครวญถงึ พระเป็นเจา้ และเรยี กพระองคว์ า่ “พระเจ้าของลกู ” (My
God) นกั บุญมทั ธวิ ไดป้ รบั เปลย่ี นภาษาจากพระวรสารนกั บุญมาระโกทเ่ี ป็นการยกขอ้ ความภาษาอาราเมอกิ เพอ่ื
สะทอ้ นเน้ือหาจากพระคมั ภรี ไ์ ดอ้ ย่างถูกตอ้ งแม่นยายง่ิ ขน้ึ คาทร่ี อ้ งว่า “Eloi, Eloi” ในพระวรสารนักบุญมาระโก
เปลย่ี นเป็น “Eli Eli” (yla [)el], hjli”[eli] ซง่ึ สอดคลอ้ งกบั คาภาษาองั กฤษ สงิ่ น้ียงั เออ้ื ใหเ้ กดิ ความเขา้ ใจผดิ ของผทู้ ่ี
ยนื อยใู่ นบรเิ วณนนั้ วา่ พระเยซรู อ้ งเรยี กเอลยิ าห์ (!Hli”av Elias) ซง่ึ ฟังแลว้ คลา้ ยกนั ในภาษากรกี (แตไ่ ม่ใช่ในภาษาฮบี ร)ู

นกั บุญมทั ธวิ ไดอ้ ธบิ ายชแ้ี จงฉากทด่ี นู ่าสบั สนใน มก. 15:36 หน่ึงในคนทย่ี นื อยใู่ นบรเิ วณนนั้ ตอ้ งการทจ่ี ะ
ใหพ้ ระเยซูเจา้ ทรงด่มื น้าเหลา้ องนุ่ ราคาถูกของทท่ี หารบางคนถือมา (“มรี สเปรย้ี ว” / Vinegar) เพอ่ื ใหพ้ ระองคม์ ชี วี ติ อยู่
นานขน้ึ อกี นิดหน่ึง แต่คนอ่นื ๆ หา้ มไวเ้ พราะตอ้ งการเพมิ่ ความทุกขร์ อ้ นของพระองคจ์ ะไดม้ โี อกาสมากขน้ึ ทเ่ี อลี-
ยาห์จะมาช่วยพระองค์ (หรอื เพยี งแต่เขา้ มาร่วมด้วยแลว้ บอกว่า “รอก่อน” ในทน่ี ้ี มปี ัญหายากในดา้ นการแปล) นักบุญมทั ธวิ เปลย่ี น
ขอ้ ความท่ีว่า “นาเขาลงมา” (Take Him Down) เป็น “ช่วยชีวิตเขา” (Save) ซ่ึงเป็นการสะท้อนถึงคาศพั ท์ใน
สดด. 22 อกี ครงั้ ความลงั เลของพวกเขา ไม่ว่าจะมแี รงจูงใจมาก จากการคาดเดาว่าบางทพี ระเยซูเจา้ อาจเป็น
คนชอบธรรมทเ่ี อลยี าหจ์ ะมาช่วยใหร้ อด หรอื เพยี งแต่สงสยั และอยากเหน็ ปาฏหิ ารยิ ์ เป็นสง่ิ ทไ่ี รส้ าระ เน่ืองจาก
ผูอ้ ่านพระวรสารนักบุญมทั ธวิ รูอ้ ยู่แล้วว่าเอลยี าห์นัน้ ได้มาแล้ว (ดู เทยี บ 11:4; 17:10-13) ส่วนท่เี ตมิ เขา้ มาใน ว. 49
กล่าวถงึ การใชห้ อกแทงแล้วมี “โลหติ กบั น้า” พบในต้นฉบบั โบราณบางฉบบั และไม่ใช่ส่ิงท่มี อี ยู่ดงั้ เดมิ ในงาน
เขยี นของนกั บุญมทั ธวิ แตด่ จู ะเป็นงานสงิ่ ทผ่ี คู้ ดั ลอกพระคมั ภรี ใ์ สเ่ พม่ิ ขน้ึ มาจาก ยน. 19:34

27:50 โดยการเตมิ คาวา่ “อกี ครงั้ ” ลงไปในเน้อื หาจากพระวรสารนกั บุญมาระโกและเปลย่ี นแปลงคากรยิ า
เป็น “รอ้ ง” (Cried) (บ่อยครงั้ ใน สดด. 22 และเพลงสดุดที ่เี ป็นบทคร่าครวญ เป็นการอธษิ ฐานภาวนากบั พระเป็นเจา้ ) นักบุญมทั ธวิ ได้
เปลย่ี นการกรดี รอ้ งทไ่ี มเ่ ป็นภาษาครงั้ สุดทา้ ยก่อนทพ่ี ระเยซูเจา้ จะสน้ิ พระชนมใ์ น มก. 15:37 ใหก้ ลายเป็นสว่ นท่ี
ต่อเน่ืองจากบทคร่าครวญของพระองคใ์ น ว. 46 ในทางเดยี วกนั การเปลย่ี นจาก “พระองคห์ มดลมหายใจ” (He
Expired) เป็น “พระองคก์ ส็ ้ินพระชนม”์ (He Yielded Up His Spirit) (เช่นเดยี วกบั ในฉบบั NIV ดู เทยี บ หมายเหตุในฉบบั
NRSV) สะท้อนให้เห็นมุมมองของนักบุญมทั ธวิ ท่วี ่าพระเยซูเจา้ ส้นิ พระชนม์แบบมนุษย์อย่างแท้จรงิ แต่ยงั คงมี
ศกั ดศิ ์ รอี นั สงู สง่ ของผทู้ เ่ี ป็นพระบุตรของพระเป็นเจา้

574

27:51-53 สญั ญาณแห่งอวสานกาลโลกทเ่ี รม่ิ ตน้ จากความมดื ใน ว. 45 ยงั คงดาเนินต่อไปหลงั จากทพ่ี ระ
เยซูเจา้ สน้ิ พระชนมแ์ ลว้ นกั บญุ มทั ธวิ แสดงสงิ่ น้เี ป็นเหตกุ ารณ์ทต่ี อ่ เน่อื งกนั

(1) ม่านในพระวหิ ารฉีกขาดเป็นสองสว่ นจากบนถงึ ล่าง นกั บุญมทั ธวิ มองวา่ เหตุการณ์น้ี กล่าวคอื ผา้ มา่ น
ทข่ี วางกนั้ สถานทศ่ี กั ดสิ ์ ทิ ธสิ ์ งู สดุ จากสว่ นอ่นื ๆ ของพระวหิ าร (อพย. 26:31-352; 40:213) การทาใหม้ า่ นน้ีฉีกขาดอย่าง
แทจ้ รงิ คอื การทาลายพระวหิ ารในฐานะสถานท่ซี ่งึ พระเป็นเจา้ สถติ อยู่ และเป็นสญั ญาณเตอื นล่วงหน้าถงึ การท่ี
พระวหิ ารจะถูกทาลาย นักบุญมทั ธวิ มองยอ้ นกลบั ไปถงึ เหตุการณ์ท่ีกรุงเยรซู าเลม็ และพระวหิ ารถูกทาลาย ท่าน
มองวา่ เหตุการณ์น้ีคอื การตดั สนิ โทษของพระเป็นเจา้ ต่ออสิ ราเอลทป่ี ฏเิ สธพระเมสสยิ าห์ (ดู 22:7) พระเยซูเจา้ ทรง
ทานายว่าเหตุการณ์ทพ่ี ระวหิ ารถูกทาลายจะเป็นส่วนหน่ึงของเหตุการณ์อวสานโลก (24:1-2) ดว้ ยความตายของ
พระองค์ การพพิ ากษาและการทาลายกเ็ รมิ่ ตน้ ขน้ึ เชน่ เดยี วกบั เหตุการณ์ตา่ งๆ ทเ่ี กย่ี วขอ้ งกบั วนั พพิ ากษาโลก

(2) สญั ญาณทก่ี ล่าวถงึ ก่อนหน้าน้มี อี ยแู่ ลว้ ในพระวรสารนกั บญุ มาระโก แต่นกั บุญมทั ธวิ เขา้ ใจเรอ่ื งน้ใี นแบบ
ท่แี ตกต่างออกไป ส่วนสญั ญาณอ่นื ๆ ท่เี หลอื เป็นสง่ิ ท่นี ักบุญมทั ธวิ เตมิ เขา้ มา สญั ญาณอวสานตกาลโลกยงั คง
ดาเนินต่อไปพรอ้ มกบั แผน่ ดนิ ไหวทท่ี าใหห้ นิ แยกออกจากกนั (ดู เทยี บ 24:8; 28:2)

(3) หลุมฝังศพของนักบุญชาวอสิ ราเอลท่อี ยู่ลอ้ มรอบเมอื งและภูเขาพระวหิ าร (Temple Mount) เปิดออก
ทนั ทที พ่ี ระเยซูเจา้ สน้ิ พระชนม์ บรรดาคูหาฝังศพทงั้ หลายต่างรอคอยพระคูหาทพ่ี ระเยซูเจา้ จะทรงถูกนาไปฝัง
(27:60) เพ่อื จะได้ไปรวมกบั พระครสิ ต์และบรรดานักบุญเป็นหน่ึงเดยี ว นักบุญเหล่าน้ีคอื ชาวยวิ ทถ่ี ูกทาใหฟ้ ้ืนคนื
ชพี โดยการสน้ิ พระชนมข์ องพระเยซูเจา้ แต่ไม่ใช่ “คนยุคน้ี” ทป่ี ฏเิ สธพระองค์ เน่ืองจากนักบุญมทั ธวิ ตอ้ งการจะ
เช่อื มโยงการกลบั คืนชีพของบรรดานักบุญชาวอิสราเอลกบั การส้นิ พระชนม์ของพระเยซูเจ้า อย่างท่ีเห็นใน
คาศพั ทเ์ กย่ี วกบั วนั พพิ ากษาโลก แต่กต็ อ้ งการใหก้ ารกลบั คนื พระชนมช์ พี ของพระเยซูเจา้ มคี วามสาคญั เป็นหลกั
(เช่น ใน 2คร 15:20) ส่งผลใหเ้ กดิ ภาพท่เี ฉพาะเจาะจงคือบรรดานักบุญฟ้ืนคนื ชพี ในวนั ศุกรศ์ กั ดสิ ์ ทิ ธิ ์ แต่กย็ งั อยู่ใน
หลุมฝังศพ (หรอื ในพน้ื ทเ่ี ปิดของชนบท) จนกว่าจะถงึ การปรากฏพระกายของพระเยซูเจา้ ในวนั ปัสกา เหน็ ไดช้ ดั ว่าเรา
เหน็ หลกั การทางเทวศาสตรท์ อ่ี ยใู่ นรปู ของบทบรรยายเรอ่ื ง ไม่ใชแ่ คบ่ นั ทกึ ทางประวตั ศิ าสตร์ ถงึ แมว้ ่าจะไมม่ กี าร
นาทฤษฎเี รอ่ื งการชดเชยบาป (Atonement) มาอธบิ ายเพมิ่ เตมิ แต่สามารถเหน็ ไดช้ ดั วา่ สาหรบั นกั บญุ มทั ธวิ แลว้
การสน้ิ พระชนมช์ พี ของพระเยซูเจา้ เป็นเพยี งเหตุการณ์เลก็ ๆ ทจ่ี ะถูกลบลา้ งโดยการกลบั คนื พระชนมช์ พี เพราะ
ในความตายของพระองค์นัน้ พระฤทธานุภาพของพระเป็นเจ้าท่ที าให้ผู้ตายกลบั ฟ้ืนคนื ชพี และทาใหเ้ กิดการ
เปลย่ี นยคุ ไดเ้ กดิ ขน้ึ ในโลก

27:54 การสน้ิ พระชนมข์ องพระเยซูเจา้ และเหตุการณ์ทเ่ี กย่ี วกบั วนั พพิ ากษาโลกทถ่ี ูกทาใหเ้ รม่ิ ตน้ ขน้ึ ไม่
เพยี งแต่สง่ ผลอยา่ งลกึ ซง้ึ ต่อบรรดานกั บุญเท่านนั้ แต่สง่ ผลต่อชนต่างศาสนาดว้ ย กองทหารชาวโรมนั ทท่ี าหน้าท่ี
ประหารชวี ติ ไดก้ ลบั ใจหลงั จากเหน็ เหตุการณ์เหล่าน้ี (แตใ่ นพระวรสารนกั บุญมาระโก มแี ต่นายรอ้ ยเท่านนั้ ทก่ี ลบั ใจ และเป็นการกลบั
ใจเม่อื เห็นพระเยซูเจ้าส้นิ พระชนม์เพียงอย่างเดียว) เป็ นสญั ญาณบอกล่วงหน้าถึงชนต่างชาติท่ีจะกลบั ใจและกลายเป็ น

2 31 ทา่ นจะตอ้ งทาม่านดว้ ยผา้ ป่านเน้อื ละเอยี ด ทอจากดา้ ยสมี ว่ ง สมี ว่ งแดงและสแี ดงเขม้ แลว้ ปักอยา่ งประณีตเป็นรปู เครบู ใหญ่ 32 ใชห้ ว่ งทองคาส่ี
หว่ งขงึ ไวก้ บั เสาไมก้ ระถนิ เทศหุม้ ทองคาสเ่ี สา ตงั้ อยบู่ นฐานเงนิ สฐ่ี าน 33 ทา่ นจะตอ้ งขงึ มา่ นไวใ้ ตต้ ะขอ และจะตอ้ งตงั้ หบี บรรจศุ ลิ าจารกึ ไวห้ ลงั มา่ น
ภายในมา่ นจะแยกสถานทศ่ี กั ดสิ ์ ทิ ธอิ ์ อกจากสถานทศ่ี กั ดสิ ์ ทิ ธทิ ์ ส่ี ดุ 34 ท่านจะปิดฝาหบี บรรจศุ ลิ าจารกึ ทอ่ี ยใู่ นสถานทศ่ี กั ดสิ ์ ทิ ธทิ ์ ส่ี ดุ 35 ทา่ นจะตอ้ งตงั้
โต๊ะไวน้ อกม่านทางทศิ เหนือ และตงั้ เชงิ ประทปี ไวท้ างทศิ ใตข้ องกระโจมทป่ี ระทบั ตรงขา้ มกบั โต๊ะ
3 21 นาหบี เขา้ มาตงั้ ไวใ้ นกระโจมทป่ี ระทบั ขงึ ม่านกนั้ หบี บรรจแุ ผน่ ศลิ าจารกึ ตามทพ่ี ระยาหเ์ วหท์ รงบญั ชา

575

องคป์ ระกอบสาคญั ของพระศาสนจกั รในสมยั ของนักบุญมทั ธวิ เอง พวกเขาเน้นย้าสงิ่ น้ีดว้ ยการพูดพรอ้ มๆ กนั
ดว้ ยถอ้ ยคาทย่ี นื ยนั ความเชอ่ื ซง่ึ เป็นสง่ิ ทค่ี นยคุ น้ปี ฏเิ สธ คอื “เป็นความจรงิ วา่ ผนู้ ้คี อื พระบตุ รของพระเป็นเจา้ ”

27:55-56 นักบุญมทั ธวิ ไดด้ าเนินเร่อื งตามนักบุญมาระโกโดยแสดงภาพผหู้ ญิงบางคนมองมาทก่ี างเขน
จากระยะไกล พวกเธอคอื ผูท้ จ่ี ะสามารถยนื ยนั ไดว้ ่าพระองค์ไดส้ น้ิ พระชนม์และถูกฝังไว้ และพวกเธอจะไดท้ า
หน้าท่ีเป็นพยานของการกลบั คืนพระชนม์ชีพ (28:1) คนหน่ึงได้รบั การระบุช่ือชดั เจนคือมารีย์ ชาวมกั ดาลา
นอกนนั้ เราไม่รแู้ น่ชดั ว่าเป็นใครบา้ ง เชน่ “มารยี ์ ผเู้ ป็นมารดาของยาโคบและโยเซฟ (ในพระวรสารของนกั บุญมาระโกใช้
คาว่า “Joses” ซง่ึ เป็นอกี บุคคลหน่ึง) อาจหมายถงึ พระมารดาของพระเยซูเจา้ กไ็ ด้ (ดู เทยี บ 13:55) แตถ่ า้ เป็นเชน่ นนั้ กค็ งเป็น
วธิ ีการท่ีแปลกในการระบุตวั ตนของพระแม่ ช่อื “ซาโลเม” ในพระวรสารนักบุญมาระโกถูกเปล่ยี นเป็นคาว่า
มารดาของยากอบและยอห์น ซ่ึงเคยมบี ทบาทมาก่อนในช่วงต้นของพระวรสารน้ี (20:20) ซ่ึงเป็นส่วนท่ีนักบุญ
มทั ธวิ เพม่ิ ลงไปในเน้ือหาของนักบุญมาระโก คาบรรยายทบ่ี อกว่าเธอเป็น “มารดาของบุตรสองคนของเศเบด”ี
เตอื นใหผ้ อู้ า่ นระลกึ ถงึ การทบ่ี รรดาศษิ ยข์ องพระเยซูเจา้ หนีหายไปแต่มบี รรดาสตรมี าเป็นตวั แทน ในพระวรสาร
ของนักบุญมาระโก การทม่ี เี หล่าสตรมี าปรากฏในจุดน้ีของเร่อื งอย่างน่าประหลาดใจและความจรงิ ท่วี ่าพวกเธอ
นนั้ เป็นศษิ ยข์ องพระเยซูเจา้ จากแควน้ กาลลิ ี เป็นสง่ิ ทม่ี บี ทบาทสาคญั ทางวรรณกรรม นักบุญมทั ธวิ รบั สว่ นน้ีมา
จากนักบุญมาระโก แต่พวกเขาไม่ไดเ้ ป็นเพยี งผตู้ ดิ ตามพระเยซูเจา้ ทอ่ี ย่ใู นแควน้ กาลลี เี ท่านัน้ พวกเขาเดนิ ทาง
จากกาลลิ เี พ่อื ตดิ ตามพระองค์ดว้ ย แมว้ ่านักบุญมทั ธวิ จะจากดั บทบาทของสตรเี หล่าน้ีใหเ้ หลอื เพยี งน้อยนิดใน
ฐานะท่พี วกเธอเป็นผู้ติดตาม/ศษิ ย์/ผู้รบั ใชข้ องพระเยซูเจ้าตงั้ แต่แรกๆ แต่พวกเธอก็มบี ทบาทสาคญั ในฐานะ
พยานทร่ี บั รกู้ ารตรงึ กางเขนและการกลบั ฟ้ืนคนื พระชนมช์ พี ของพระองค์ และพวกเธอคอื ผทู้ ่ยี งั คงอย่ใู นเวลาท่ี
บรรดาศษิ ยผ์ ชู้ ายหลบหนีไปหมดแลว้ (25:26)

มธ. 27:57-61 พระเยซูเจา้ ทรงถูกฝังไว้

การฝังพระศพของพระเยซเู จ้า
57 ครนั้ ถงึ เวลาเยน็ คนมงั่ มชี าวอารมิ าเธยี คนหน่ึงชอ่ื โยเซฟมาทน่ี นั่ เขาเป็นศษิ ยข์ องพระเยซูเจา้ ดว้ ย 58 เขาไปพบปีลาตเพอ่ื

ขอพระศพของพระเยซูเจา้ ปีลาตจงึ สงั่ ใหม้ อบพระศพแก่เขา 59 โยเซฟเชญิ พระศพลงมา ห่อดว้ ยผา้ ป่านสะอาด 60 วางพระศพใน
คูหาหนิ เป็นคูหาใหม่ทเ่ี ขาขุดไวส้ าหรบั ตนเอง กล้งิ หนิ กอ้ นใหญ่ปิดทางเขา้ คหู า แลว้ จงึ กลบั ไป 61 มารยี ช์ าวมกั ดาลา และมารยี ์
อกี คนหน่ึงอยทู่ น่ี นั่ นงั่ อยหู่ น้าคหู า

576

ข้อศึกษาวิพากษ์

บางคนอาจเหน็ ว่าการแบ่งบทควรเรมิ่ ตรงน้ี แทนทจ่ี ะเป็น 28:1 เพราะฉากน้ีและฉากต่อไปเป็นเหมอื น
บทนาของการกลบั ฟ้ืนคนื พระชนม์ชพี มากกว่าบทนาของการตรงึ กางเขน วลใี น 26:20 ถูกนามากล่าวซ้าทุก
ตวั อกั ษร คอื “เม่อื ถึงตอนเยน็ ” (When Evening Came / opsias de genomenes) ทาให้สงิ่ ต่างๆ ท่เี กดิ ขน้ึ ตงั้ แต่
26:20 ถงึ 27:56 เป็นระยะเวลา 24 ชวั่ โมงทเ่ี ตม็ ไปดว้ ยเหตุการณ์มากมาย ซ่งึ ตอนน้ีจบสน้ิ ไปแลว้ และวนั ใหม่
กาลงั จะเรม่ิ ต้นขน้ึ พระเยซูเจา้ มไิ ดท้ รงถูกฝังโดยพระญาตขิ องพระองคห์ รอื อคั รสาวกทงั้ สบิ สองคน แต่โดยโย-
เซฟชาวอารมี าเธยี (Joseph of Arimathea) ซง่ึ มกี ารกล่าวถงึ เป็นครงั้ แรกในเร่อื ง การฝังศพ โดยเฉพาะอย่างยงิ่
ศพของผู้ท่ถี ูกประหารโดยผู้ปกครองท่กี ดขข่ี ่มเหงและโหดรา้ ยต่อชุมชนชาวยวิ ถือเป็นการกระทาแห่งความ
เมตตาทผ่ี คู้ นเคารพใหเ้ กยี รตใิ นศาสนายดู าย (ดู ทบต. 1:17; 2-4, 7; 12:12-13)

โยเซฟเป็นบคุ คลทม่ี คี วามโดดเดน่ ในการนาเสนอของนกั บญุ มทั ธวิ
(1) ตรงขา้ มกบั ขอ้ มูลในพระวรสารนักบุญมาระโก เขาไม่ใช่สมาชกิ ของสภาซันเฮนดรนิ กล่าวคอื เขาไม่
เกย่ี วขอ้ งกบั เหตุการณ์ทน่ี าไปสกู่ ารตดั สนิ ลงโทษพระเยซูเจา้ ในพระวรสารนกั บุญมทั ธวิ กลุม่ ผนู้ าชาวยวิ ลว้ นแต่
เป็นตวั ละครทไ่ี มม่ มี ติ ิ คอื มลี กั ษณะเหมอื นๆ กนั ในการต่อตา้ นพระเยซูเจา้
(2) ในพระวรสารนักบุญมาระโก โยเซฟกาลงั “รอคอยพระอาณาจกั รของพระเป็นเจ้า” แต่ในพระวรสาร
นกั บุญมทั ธวิ โยเซฟเป็นศษิ ยค์ นหน่ึงของพระเยซูเจา้ อย่างเปิดเผย ถงึ แมว้ ่าพระเยซูเจา้ มไิ ดท้ รงถูกฝังโดยศษิ ย์
คนใดในสบิ สองคนนนั้ เพราะพวกเขาทอดทง้ิ พระองค์ แตพ่ ระองคก์ ไ็ ม่ไดถ้ ูกฝังโดยสมาชกิ ทป่ี ระสงคด์ ขี องกลุ่มท่ี
ตอ่ ตา้ น แต่สง่ิ ทเ่ี กดิ ขน้ึ นนั้ คขู่ นานกบั เรอ่ื งของนกั บญุ ยอหน์ ผทู้ าพธิ ลี า้ ง ซง่ึ ถูกฝังโดยศษิ ยค์ นหน่งึ (ดู เทยี บ 14:12)
(3) มแี ต่พระวรสารนกั บญุ มทั ธวิ ทร่ี ะบุวา่ คหู าฝังศพนนั้ เป็นของโยเซฟ และระบวุ า่ โยเซฟเป็นผสู้ รา้ ง ขดุ คหู า
นนั้ ขน้ึ มาจากหนิ ดว้ ย(ทรพั ยส์ นิ /เงนิ )ตนเอง
(4) มแี ต่พระวรสารนกั บุญมทั ธวิ เทา่ นนั้ ทร่ี ะบุว่าโยเซฟเป็นคนร่ารวย (ดู เทยี บ อสย. 53:9) ซง่ึ สอดคลอ้ งกบั สว่ น
ทบ่ี อกว่าเขามคี หู าฝังศพราคาแพงเป็นของตนเอง แต่ไม่ไดส้ อดคลอ้ งกบั การทเ่ี ขาเป็นคนสรา้ งเอง ขอ้ มลู ทเ่ี สรมิ
รายละเอยี ดขน้ึ มาน้ีทาใหก้ ารฝังพระศพมคี วามเป็นสว่ นบุคคลมากขน้ึ และทาหน้าทเ่ี ป็นขอ้ โตแ้ ยง้ ใหก้ บั ชาวครสิ ต์
ดว้ ยว่า พระเยซูเจา้ ไม่ไดถ้ ูกฝังอย่ใู นคหู าฝังศพทไ่ี ม่มใี ครรจู้ กั และอาจถูกเขา้ ใจผดิ ไดใ้ นเวลาต่อมา เรอ่ื งราวน้ีใน
พระวรสารนกั บุญมทั ธวิ ทงั้ บรรดาผนู้ าชาวยวิ และบรรดาศษิ ยข์ องพระเยซูเจา้ รแู้ น่ชดั วา่ พระองคถ์ ูกฝังอย่ใู นคหู า
ใด สถานะความเป็นคนร่ารวยของโยเซฟทาใหเ้ ป็นหน่ึงเดยี วกบั สมาชกิ (บางคน)ในพระศาสนจกั รสมยั ของนักบุญ
มทั ธวิ ซ่งึ พวกเขาร่ารวยกว่าคนทวั่ ไป (ดู บทนา) นักบุญมทั ธวิ ละทง้ิ หมายเหตุในพระวรสารนักบุญมาระโกทบ่ี อก
ว่าโยเซฟซ้อื ผา้ ลนิ ินห่อพระศพ อาจเป็นเพราะท่านจาได้ว่าตามลาดบั เหตุการณ์แล้วเร่อื งทงั้ หมดน้ีปรากฏขน้ึ
ในชว่ งเทศกาลปัสกา แต่เป็นไปไดม้ ากกวา่ ทว่ี า่ โยเซฟเป็นคนร่ารวย เขากเ็ ลยเป็นเจา้ ของอยแู่ ลว้ คหู าฝังพระศพ
นนั้ “ใหม”่ และผา้ ลนิ ินก็ “สะอาด” (ในทางพธิ กี รรม) การแต่งเตมิ รายละเอยี ดอยา่ งโดดเด่นของท่านนกั บุญมทั ธวิ
น้ีช่วยเพม่ิ บรรยากาศทเ่ี งยี บและชวนใหใ้ คร่ครวญกบั เหตุการณ์การฝังพระศพ ซ่งึ ตรงขา้ มกบั ฉากทผ่ี ่านมา เรา
ไดเ้ หน็ การเน้นย้าอกี ครงั้ หน่ึงว่า ศษิ ยผ์ ชู้ าย “จากไป” แต่บรรดาสตรนี งั่ เฝ้าทฝ่ี ังพระศพ สง่ิ น้ีทาใหม้ พี ยานอย่าง
ต่อเน่ือง ถงึ แมว้ ่า “หลายคน” ค่อยๆ น้อยลงจนเหลอื แค่มารยี ส์ องคน การเฝ้าหลุมฝังพระศพอย่างเงยี บๆ เป็น
การส่อื สารถึงความคาดหวงั (ดู เทียบกบั ข้อศึกษา แบบเดียวกนั เก่ียวกบั กลุ่มทหารใน 27:36 ซ่ึง”การเฝ้าระวงั ” ของพวกเขานาไปสู่
เหตุการณ์เก่ยี วกบั อวสานตกาลโลกท่กี ่อใหเ้ กดิ การประกาศยอมรบั ความเช่อื แบบชาวครสิ ต์ [27:54]) ผูท้ ่เี คยไดย้ นิ พระสญั ญาเร่อื งการ

577

กลบั คืนพระชนม์ชีพไม่มสี กั คนเลยท่ีอยู่ตรงนัน้ แม้แต่โยเซฟ ผู้ซ่ึง “จากไป” หลงั จากท่ีจดั พิธศี พให้กบั พระ
อาจารยข์ องตนเสรจ็ แลว้ และไมม่ ใี ครไดย้ นิ อะไรเกย่ี วกบั เขาอกี เหตุการณ์วนั ปัสกาจะเกดิ ขน้ึ โดยปราศจากเขา

ข้อคิดไตร่ตรอง
1. ผูเ้ ทศน์และครูผูส้ อนควรระมดั ระวงั เร่อื งการนาความลกึ ลบั ของพระมหาทรมานและการไถ่บาปมาตดั

ทอนแบบเรยี บงา่ ยเกนิ ไป นกั บุญมทั ธวิ ไมไ่ ดน้ าเสนอการสน้ิ พระชนมข์ องพระเยซูเจา้ ว่าเป็นสง่ิ ทต่ี อ้ งเกดิ ขน้ึ เพ่อื
พระเป็ นเจ้าจะสามารถให้อภัยได้ และการท่ีพระเยซูเจ้าทรงรู้สึกหวัน่ ไหวในสวนเกทเสมนีก็ไม่ได้ทาให้
ความสามารถในการใหอ้ ภยั ของพระเป็นเจา้ ประสบปัญหาใดๆ พระเป็นเจา้ ทรงเป็นปัจจุบนั และกระทาการเพ่อื
ช่วยมนุษยชาตใิ ห้รอดพ้นอยู่เสมอ ส่วนท่เี ป็นมนุษยข์ องพระเยซูเจา้ ต้องต่อสูก้ บั ความกลวั ตาย พระองค์ไม่ใช่
นกั แสดงทเ่ี พยี งแต่อา่ นบทละครทม่ี ผี เู้ ขยี นเอาไวล้ ว่ งหน้าแลว้

2. เราไม่ควรตคี วามการทไ่ี มม่ คี าบรรยายถงึ ความทุกขท์ รมานของพระเยซูเจา้ วา่ เป็นความไม่ยนิ ดยี นิ รา้ ยท่ี
เกิดจากความกล้าหาญท่ีจะรบั ความเจ็บปวดอย่างเงยี บๆ หรอื มองแบบผู้ท่ีเช่อื ในแนวคดิ แบบลทั ธโิ ดเซติก
(Docetic) ทว่ี ่าแทจ้ รงิ แลว้ พระองคท์ รงเป็นพระเป็นเจา้ และเพยี งแค่ดูเหมอื นทุกขท์ รมานและเสยี ชวี ติ เท่านนั้ (แต่

ความเงยี บในการรบั ทกุ ขท์ รมานของพระเยซูเจา้ เปิดโอกาสใหผ้ มู้ แี นวคดิ แบบโดเซทสิ ซมึ (Docetism) ผไู้ มเ่ ช่อื ในสภาวะเป็นมนุษยแ์ ทจ้ รงิ ของพระเยซู

เจา้ เหมอื นกบั การต่อต้านศาสนายวิ ของนักบุญมทั ธวิ เปิดโอกาสใหก้ ลุ่มต่อต้านศาสนายวิ ในยุคต่อมามแี นวคดิ เป็นของตน) พระวรสารทุกเล่ม
หลกี เลย่ี งการใหร้ ายละเอยี ดอนั น่าสยดสยองของการโบยตแี ละการตรงึ กางเขน ไม่ใช่เพราะความเคร่งครดั หรอื
ความรสู้ กึ อ่อนไหวสะเทอื นใจ แต่เป็นเพราะเร่อื งราวความทุกขท์ รมานและการสน้ิ พระชนมข์ องพระเยซูเจา้ ไมไ่ ด้
ทาหน้าทส่ี ง่ ผลตอ่ ผอู้ า่ นในทางจติ ใจ แตเ่ น้นความหมายทางเทวศาสตร์

3. พระวรสารนักบุญมทั ธิวสอดคล้องกับพระวรสารสหทรรศน์เล่มอ่ืนๆ ตรงท่ีว่าไม่ได้คาดเดาว่าการ
สน้ิ พระชนมข์ องพระเยซูเจา้ เกดิ จากอะไร มคี าอธบิ ายยอดนิยมมากมายทน่ี าหมายเหตุในพระวรสารนกั บุญมาระ
โกท่บี อกว่าพระเยซูเจ้าทรงส้นิ พระชนม์เรว็ กว่านักโทษส่วนใหญ่ (มก. 15:44-45) และคาบรรยายจากพระวรสาร
นักบุญยอห์นเก่ยี วกบั น้าและโลหิตท่ไี หลออกมาจากสขี า้ งของพระองค์ท่ถี ูกทหารเอาหอกแทง (ยน. 19:34) มา
รวมกนั แลว้ ตคี วามหมายว่าพระองคต์ ายจาก “ภาวะหวั ใจแตก” หรอื “น้าหนกั บาปของโลก” การคาดเดาเช่นนัน้
ไม่ได้มอี ยู่ในความหมายของเน้ือหาจากพระคมั ภรี ์ ซ่งึ ยนื ยนั ว่าพระเป็นเจา้ ทรงกระทาการเพ่อื มนุษยชาตผิ ่าน
ทางการสน้ิ พระชนมข์ องพระเยซูเจา้ ไมไ่ ดใ้ หท้ ฤษฎปี ลอมๆ ทางการแพทยห์ รอื ทางเทวศาสตรว์ ่าสงิ่ น้ีเกดิ ขน้ึ ได้
อย่างไร นักบุญมทั ธวิ ยนื ยนั ความตายเพ่อื การไถ่บาปของพระเยซูเจา้ (20:28; 26:28, 31 ทงั้ หมดจากพระวรสารนักบุญมาระ
โก) แต่ไมไ่ ดอ้ ธบิ ายเพมิ่ เตมิ เกย่ี วกบั หลกั การของการไถ่บาป ทงั้ ยงั ไม่ใหข้ อ้ มลู เกย่ี วกบั เร่อื งน้ีดว้ ย คาบรรยายอนั
แขง็ ทอ่ื เกย่ี วกบั การตรงึ กางเขนไดร้ บั การตคี วามโดยปราศจากการอา้ งองิ ถงึ ทฤษฎกี ารไถ่บาป

4. เร่อื งราวความทุกขท์ รมานและการส้นิ พระชนม์ของพระเยซูเจา้ ไดร้ บั การตคี วามเชงิ บวกในพระวรสาร
นักบุญมทั ธวิ แผ่นดินสนั่ สะเทือนและท้องฟ้ากลายเป็นสีมืดคล้มึ เพ่ือแสดงว่าสง่ิ ท่ีเกิดข้นึ ไม่ได้เป็นเพียงแค่
โศกนาฏกรรมของมนุษย์ แต่เป็นการกระทาในเชงิ พพิ ากษาโลกของพระเป็นเจา้ (ดู ขอ้ ศกึ ษาวพิ ากษ์ 27: 45-54) แต่ใน
พระวรสารนักบุญมทั ธวิ ไม่มกี ารเน้นย้าประสทิ ธภิ าพในการช่วยมนุษยใ์ หร้ อดของการตรงึ กางเขนหรอื การทพ่ี ระ
เยซูเจา้ ทรงหลงั่ พระโลหติ เหมอื นในจดหมายของนกั บุญเปาโล จดหมายถงึ ชาวฮบี รู และพระวรสารนกั บุญยอหน์
นกั บุญมทั ธวิ ยอมรบั และยนื ยนั ในสง่ิ ทเ่ี ราพบไดน้ ้อย ซง่ึ คอื การทน่ี ักบุญมาระโกตคี วามการสน้ิ พระชนมข์ องพระ

578

เยซูเจา้ ว่าเป็นการกระทาของพระเป็นเจา้ (ดู ขอ้ ศกึ ษาวพิ ากษ์ มธ. 20:28 = มก. 10:45; มธ. 26:27-28 = มก. 14:23-25) แต่กไ็ ม่ได้
นาหลกั การทางเทวศาสตรเ์ รอ่ื งการไถ่บาปมาอธบิ ายขยายความ ดว้ ยการเตมิ เน้ือหาจากธรรมประเพณีของท่าน
หรอื สว่ นทท่ี ่านเรยี บเรยี งเขยี นใหม่ สงิ่ น้ีคอื ลกั ษณะสาคญั ของเทวศาสตรใ์ นพระวรสารโดยรวมทแ่ี สดงออกมาใน
เรอ่ื งราวพระมหาทรมาน (ดู ภาพรวมของ 26:1)

(A) พระเยซูเจา้ ผทู้ รงเป็นพระเมสสยิ าห์ คอื พระบตุ รของพระเป็นเจา้ การตรงึ การเขนพระบตุ รผทู้ รง
เกยี รตขิ องพระเป็นเจา้ แสดงใหเ้ หน็ ว่า พระเป็นเจา้ คอื ผทู้ ย่ี อมรบั ความรุนแรงแทนทจ่ี ะกระทาความรุนแรงต่อ
ผอู้ ่นื ซง่ึ เป็นการใหค้ วามหมายใหมข่ องความเป็นกษตั รยิ ์ (26:37, 67-68; 27:40-43)

(B) การปฏิเสธพระเยซูเจ้า ผู้เป็นพระเมสสิยาห์ การตรงึ กางเขนไม่เพียงแต่บอกเราถึงบางสิ่ง
เกย่ี วกบั พระเป็นเจา้ เทา่ นนั้ แต่ยงั แสดงใหเ้ หน็ การปฏเิ สธหนทางพระเป็นเจา้ ของมนุษยชาติ ไมใ่ ชโ่ ดยคนรา้ ย
หรอื อนั ธพาลของโลกน้ี แต่โดยผทู้ อ่ี ย่ใู นสถานะภาพของศาสนาและการปกครองทเ่ี ป็นทางการสงู สดุ (27:15-26)
เร่อื งราวน้ีไม่เพยี งกล่าวหาผทู้ ่เี ลวรา้ ยทส่ี ุดในหม่มู นุษยเ์ ท่านัน้ แต่ยงั รวมถงึ ผูท้ ด่ี ที ่สี ุดดว้ ย ตลอดทงั้ พระวร
สาร ผู้ทถ่ี ูกคาดหวงั ใหต้ อบรบั กลบั เป็นผู้ปฏเิ สธพระเมสสยิ าห์ ส่วนผูท้ ่ไี ม่มกี ารกล่าวอ้างใดๆ กลบั ตอบรบั
อยา่ งน่าประหลาดใจ

(C) ชนชาตใิ หม่ของพระผเู้ ป็นเจา้ คอื พระศาสนจกั ร ทหารโรมนั เป็นเพยี งสญั ลกั ษณ์ในบทบรรยาย
เรอ่ื งทเ่ี ป็นตวั แทนของชุมชนขนาดใหญ่ทร่ี วมทงั้ ชาวยวิ ชนต่างศาสนา ชายและหญงิ ทต่ี อบสนองต่อความเชอ่ื
และพระเป็นเจา้ สรา้ งพวกเขาใหก้ ลายเป็นประชากรของพระเจา้ ทจ่ี ะดารงอยตู่ อ่ ไป (27:54-56)

(D) พระเยซูเจา้ ทรงเป็นตวั อยา่ งของความชอบธรรม ทงั้ ในชวี ติ คาสอน และความตายของพระองค์
พระเยซูเจา้ ทรงกระทาตนเป็นตวั อย่างใหเ้ หน็ ถงึ ความหมายของการเป็นผชู้ อบธรรม เร่อื งราวทเ่ี รมิ่ ต้นขน้ึ ท่ี
1:19 กด็ าเนินมาจนครบวงจร (ดู ขอ้ ศกึ ษาวพิ ากษ์เกย่ี วกบั 26:26-56; 27:43)

พระสนั ตะปาปาเบเนดกิ ต์ ท่ี 16 ทรงอธบิ ายเก่ยี วกบั การฝังพระศพว่า ผูน้ ิพนธ์พระวรสารทงั้ สท่ี ่านให้
ขอ้ มลู สาคญั หลายประการ ประการแรก เขา้ เน้นว่าโยเซฟจดั การใหพ้ ระศพของพระเยซูเจา้ ถูกฝังไวใ้ นคหู าใหม่
ซง่ึ เป็นของตน เป็นทฝ่ี ังศพทย่ี งั ไมเ่ คยฝังผใู้ ดเลย ดงั นนั้ บดั น้ีพระองคจ์ งึ ทรงถูกวางไวใ้ นคหู าใหม่สาหรบั ฝังพระ
ศพ(มธ. 27: 60; ลก. 23: 53; ยน. 19: 41) ทต่ี รงน้ีเราเหน็ เคร่อื งหมายของความเคารพทเ่ี ขามตี ่อผตู้ ายคนน้ี เช่นเดยี วกบั
ใน “วนั อาทติ ยใ์ บลาน” พระเยซเู จา้ ทรงจดั หาลาทย่ี งั ไม่มผี ใู้ ดเคยขส่ี าหรบั พระองคเ์ อง (มก. 11:2)

ขอ้ ความดขี อ้ หน่ึงท่สี าคญั เท่าๆ กนั คอื การบอกว่าโยเซฟซ้อื ผา้ ป่ านมาผนื หน่ึงเพ่อื ห่อพระศพ พระวร
สารสหทรรศน์กลา่ วถงึ ผา้ ป่านเพยี งผนื เดยี ว แต่นกั บญุ ยอหน์ ใชพ้ หพู จน์ทต่ี รงน้ี (เทยี บ 19: 40) เพอ่ื ปฏบิ ตั ติ ามธรรม
เนียมฝังศพของชาวยวิ ปัญหาเร่อื งการเปรยี บเทยี บรายละเอยี ดทน่ี ่ีกบั ผา้ ห่อพระศพทเ่ี มอื งตูรินตอ้ งไม่ทาใหเ้ รา
หยุดอยทู่ น่ี ่ี อย่างไรกต็ าม รปู แบบของพระธาตชุ น้ิ น้โี ดยหลกั การแลว้ อาจเขา้ กนั ไดก้ บั การเลา่ ทงั้ สองแบบ

ในท่สี ุด นักบุญยอห์นบอกพวกเราว่านิโคเดมสั ยงั นาเคร่อื งหอมท่ผี สมด้วยมดยอบและว่านหางจระเข้
“หนกั ประมาณหน่งึ รอ้ ยปอนด”์ มาดว้ ย แลว้ ยงั บอกต่อไปว่า “ทงั้ สองคนอญั เชญิ พระศพของพระเยซเู จา้ ใชผ้ า้ พนั
พระศพพรอ้ มกบั ใสเ่ คร่อื งหอมตามประเพณฝี ังศพของชาวยวิ ” (ยน. 19: 39-40) ปรมิ าณของเครอ่ื งหอมทน่ี ามาน้ีมาก
เกนิ กว่าท่เี คยใช้ก้นอยู่มาก นับได้ว่าเป็นการฝังศพแบบกษตั รยิ ์ทเี ดยี ว ถ้าการจบั สลากแบ่งปันฉลองพระองค์
แสดงวา่ พระเยซเู จา้ ทรงเป็นมหาสมณะ บดั น้วี ธิ กี ารฝังพระศพกแ็ สดงใหเ้ หน็ อกี ดว้ ยวา่ ทรงเป็นกษตั รยิ ์ ขณะทท่ี กุ
สง่ิ ทุกอยา่ งดจู ะจบลง พระสริ ริ งุ่ โรจน์กลบั ฉายออกมาใหเ้ หน็ อยา่ งลกึ ลบั

579

พระวรสารสหทรรศน์บอกเราว่าสตรบี างคนอยทู่ น่ี นั ่ คอยสงั เกตดกู ารฝังพระศพ (มธ. 27:61; มก. 15:47) และ
นักบุญลูกาบอกว่าสตรเี หล่าน้ีเป็นผู้ “ท่ีมากบั พระองค์จากแคว้นกาลิลี” (ลก. 23: 55) และยงั เสรมิ ว่าเธอเหล่าน้ี
“กลบั ไป จดั เตรยี มเคร่อื งหอมและน้ามนั หอม” (23: 56) เธอเหล่าน้ีตงั้ ใจว่า “หลงั การหยุดงานในวนั สบั บาโตแล้ว
ตอนเช้าตรู่ของวนั ต้นสปั ดาห์ เธอจะมาชโลมพระศพของพระเยซูเจ้าและดงั น้ีจะทาให้การฝังพระศพสาเร็จ
บรบิ ูรณ์ การชโลมพระศพเป็นความพยายามท่จี ะกนั ความตายใหห้ ่างไว้ เพ่อื รกั ษาศพไวไ้ ม่ใหเ้ น่า แต่น่ีก็เป็น
ความพยายามทไ่ี รป้ ระโยชน์ การชโลมพระศพทาไดเ้ พยี งใหผ้ ตู้ ายยงั คงตายอยู่ ไม่อาจทาใหเ้ ขาฟ้ืนมามชี วี ติ ได้

ตอนเชา้ ตรู่วนั แรกของสปั ดาห์ บรรดาสตรเี หล่าน้ีจะเหน็ ว่าความเอาใจใส่ของพวกเธอต่อร่างกายทต่ี าย
แล้วและการพยายามเกบ็ รกั ษาไวน้ ัน้ เป็นการเอาใจใส่แบบมนุษยม์ ากเกนิ ไป พวกเธอจะเหน็ ว่าพระเยซูเจา้ ไม่
ทรงตอ้ งถูกความตายยดึ ไว้ แต่ทรงกลบั มามชี วี ติ ใหม่ – บดั น้ีพระองคท์ รงชวี ติ อยา่ งแทจ้ รงิ เป็นครงั้ แรก. พวกเธอ
จะเหน็ ว่าพระเป็นเจา้ ไดท้ รงรกั ษาพระองคไ์ วใ้ ห้พน้ จากความเป่ือยเน่าอย่างเดด็ ขาด ดงั นัน้ พระเป็นเจา้ จงึ ทรง
รกั ษาพระองคไ์ วจ้ ากอานาจของความตายดว้ ย กระนนั้ กด็ ี สตรเี หล่าน้กี ไ็ ดป้ ระกาศในเชา้ วนั ปัสกา – การกลบั คนื
พระชนมช์ พี – แลว้ จากความเอาใจใสท่ เ่ี ป่ียมดว้ ยความรกั ของพวกเธอ (โยเซฟ รตั ซงิ เกอร,์ พระเยซูเจา้ แหง่ นาซาเรธ็ เลม่ 2,

หน้า 360-362)

มทั ธวิ 27:62-66 หลมุ ฝังพระศพของพระเยซูเจา้ มที หารมาเฝ้าและถกู ผนกึ

ทหารยามเฝ้าพระคหู า
62 วนั รงุ่ ขน้ึ เป็นวนั สบั บาโต บรรดาหวั หน้าสมณะและชาวฟารสิ ไี ปพบปีลาตพรอ้ มกนั 63 กล่าววา่ “ท่านขอรบั เราจาไดว้ า่ คน

ลวงโลกผูน้ ้ีเม่อื ยงั มชี วี ติ อยู่เคยพูดว่า “ฉันจะกลบั คนื ชพี หลงั จากสามวนั ” 64 ท่านจงสงั่ ใหม้ คี นเฝ้าคูหาจนถงึ วนั ท่สี าม เพ่อื มใิ ห้
บรรดาศิษย์ของเขาขโมยศพไปแล้วประกาศแก่ประชาชนว่า “เขากลบั คืนชีพจากบรรดาผู้ตายแล้ว” การหลอกลวงครงั้ น้ีจะ
รา้ ยแรงยงิ่ กวา่ ครงั้ ก่อน”

65 ปีลาตจงึ บอกเขาว่า “ท่านจงจดั ทหารยาม ไปเฝ้าตามใจชอบเถดิ ” 66 บรรดาหวั หน้าสมณะและชาวฟารสิ จี ดั การเฝ้าพระ
คหู าอยา่ งเขม้ งวดโดยประทบั ตราทห่ี นิ ปิดทางเขา้ และวางยามไว้

ข้อศึกษาวิพากษ์
วนั ทห่ี ก ซง่ึ เป็นวนั เสารเ์ รมิ่ ตน้ ขน้ึ ท่ี 27:62 เรอ่ื งราวน้ีรวมเป็นสว่ นหน่ึงของ 28:11-15 ซง่ึ ทาหน้าทเ่ี ป็น

การนาเร่อื งส่อื ความล่วงหน้า ทงั้ สองส่วนมลี กั ษณะเฉพาะของนักบุญมทั ธวิ คอื ไดร้ บั การเขยี นขน้ึ โดยใชส้ ไตล์
และคาศพั ท์ของนักบุญมทั ธวิ และอาจจะเขยี นขน้ึ โดยนักบุญมทั ธวิ เอง โดยมแี ก่นของเร่อื งในรปู แบบตามธรรม
ประเพณี ในลาดบั เร่อื งของพระวรสารนกั บุญมทั ธวิ วนั นนั้ ไม่ใช่เพยี งแต่อย่ใู นเทศกาลรบั ประทานขนมปังไรเ้ ชอ้ื
เทา่ นนั้ แต่ยงั เป็นวนั สบั บาโตศกั ดสิ ์ ทิ ธอิ ์ ย่างยงิ่ (แตก่ ล่าวถงึ อยา่ งไมค่ ่อยชดั เจน หรอื อาจจะเรยี กวา่ ปิดบงั ดว้ ยการพดู วนไปมาวา่ “วนั

580

หลงั จากวนั เตรยี มปัสกา” เทยี บ 28:1) คาว่า “ชุมนุมกนั ” เป็นคาท่แี ปลจากภาษากรกี “synechthesan” โดยมคี วามหมาย
ทางออ้ มสอ่ื ถงึ ศาลาธรรมทม่ี งุ่ รา้ ยในสมยั ของนกั บุญมทั ธวิ เอง เชน่ เดยี วกบั ในสว่ นทผ่ี า่ นมา (ดู 26:3)

27:63 ชาวฟารสิ ปี รากฏขน้ึ เป็นครงั้ แรกนบั ตงั้ แต่ 23:29 (=22:41) นกั บุญมทั ธวิ ทาตามนกั บุญมาระโกดว้ ย
คอื การใหพ้ วกเขาหายไปจากเร่อื งราวพระมหาทรมานทเ่ี ป็นทางการ แต่นาเสนอพวกเขาอกี ครงั้ เพ่อื ใหพ้ วกเขา
พวั พนั กบั การสน้ิ พระชนมข์ องพระเยซูเจา้ และเน่ืองจากพวกเขาอยดู่ ว้ ยตอนทพ่ี ระเยซูเจา้ ทรงทานายโดยออ้ มถงึ
การกลบั คนื พระชนม์ของพระองค์ (12:40) กลุ่มผู้นาชาวยวิ เรยี กปีลาตว่า “พระเจ้าขา้ ” (ภาษากรกี “kyrie”) ซ่งึ มี
ความหมายเหมอื นคาวา่ “Sir” เมอ่ื นามาใชเ้ ป็นคาสภุ าพในการเรยี กมนุษย์ แต่ในสว่ นอน่ื ๆ ของพระวรสารนกั บญุ
มทั ธวิ คาๆ น้ีใชเ้ รยี กพระเป็นเจา้ เท่านนั้ เช่น ผเู้ ช่อื เรยี กพระเยซูเจา้ ว่า “พระเจ้าข้า” หรอื บุคคลทอ่ี ย่ใู นอุปมา
ตา่ งๆของพระเยซูเจา้ (ผนู้ าชาวยวิ มกั จะเรยี กพระเยซูเจา้ วา่ “พระอาจารย”์ หรอื ช่อื เรยี กอน่ื คลา้ ยๆ กนั แต่ไมเ่ คยเรยี กพระองคว์ า่ “พระเจา้ ขา้ ”)
พวกเขาเรียกพระเยซูเจ้าว่า “คนต้มตุ๋น” (Imposter / planos) ในคาสอนของชาวคริสต์ยุคต่อๆ มาใช้คาว่า
“หลอกลวง” (Deception / plane) ทงั้ สองเป็นรปู แบบทต่ี ่างกนั ของคาเดยี วกนั ทต่ี ่อมามกี ารใชใ้ นศาสนายดู ายเม่อื
กลา่ วถงึ พระเยซูเจา้ และบรรดาศษิ ยข์ องพระองค์ (แปลตามตวั อกั ษรไดว้ า่ “ผทู้ ท่ี าใหผ้ อู้ ่นื หลงทาง”)

27: 64-65 ในฉากพจิ ารณาคดโี ดยชาวโรมนั ซง่ึ ฉากน้ีชวนใหเ้ รานึกถงึ ปีลาต เป็นผมู้ อี านาจตดั สนิ แต่
ถูกโน้นน้าวโดยกลุ่มผนู้ าชาวยวิ ทช่ี วั่ รา้ ยใหท้ าตามความประสงคข์ องพวกเขา ชาวยวิ ดูจะมจี ติ ใจทแ่ี ขง็ กระดา้ ง
และมคี วามผดิ มากข้นึ เร่อื ยๆ ส่วนปีลาตก็ดูจะตกอยู่ใต้การบงการและเป็นผู้บรสิ ุทธมิ ์ ากข้นึ เร่อื ยๆ แต่การท่ี
นักบุญมทั ธวิ ทาใหป้ ีลาต “มคี วามเป็นชาวครสิ ต์” (Christianizing) เหน็ ไดช้ ดั เจนยงิ่ ขน้ึ เม่อื ปีลาตยกทหารโรมนั
ใหพ้ วกเขาหน่งึ กองพรอ้ มดว้ ยคาพดู ทเ่ี สยี ดสวี า่ “จงไปเฝ้าใหแ้ ขง็ แรงทสี่ ดุ เทา่ ทจี่ ะทาได”้ การปิดผนกึ คหู าฝังพระ
ศพอาจมาจากฉากทค่ี ลา้ ยคลงึ กนั ใน ดนล. 6:17 ซง่ึ เป็นความเกย่ี วพนั ทเ่ี หน็ ไดใ้ นงานศลิ ปะของชาวครสิ ตใ์ นยุค
ต่อๆ มา ซง่ึ เป็นไปตามการชน้ี าของนกั บุญมทั ธวิ การตงั้ กองทหารเฝ้ายามและปิดผนึกคหู าพบเฉพาะในพระวร
สารนกั บุญมทั ธวิ เท่านนั้ เพอ่ื เป็นการตอบล่วงหน้าถงึ ขอ้ กล่าวหาทม่ี อี ย่อู ยา่ งชดั เจนในสมยั ของนักบุญมทั ธวิ ว่า
บรรดาศษิ ย์เป็นผูข้ โมยพระศพ (ดูเทยี บ 28:11-15) เม่อื เร่อื งราวดาเนินไปจนถงึ เชา้ วนั ปัสกา ขอ้ อา้ ง 2 สง่ิ เก่ยี วกบั
อนาคตก็ถูกนามาแสดงเทยี บเคยี งกนั ไว้ หน่ึง คอื คาพยากรณ์ของพระเยซูเจา้ ท่ที รงกล่าวถงึ การกลบั คนื พระ
ชนมข์ องพระองค์ และ สอง คอื การทก่ี ลุ่มผนู้ าชาวยวิ รวมตวั กนั พยายามยนื ยนั วา่ มนั เป็นไปไม่ได้ สองอาณาจกั ร
ทเ่ี ผชญิ หน้ากนั ตลอดมาในพระวรสารนกั บุญมทั ธวิ รอคอยวนั ทส่ี ามซง่ึ เป็นวนั ตดั สนิ

581

From http://thecripplegate.com/matthew-2751-54-understanding-a-difficult-text/

582


Click to View FlipBook Version