ป.5 เรื่อง หลักการขับร้อง

กลม่ ุ สาระการเรยี นรศู้ ิลปะ

สาระดนตรี : ชน้ั ประถมศึกษาปี ท่ี ๕

ตวั ชี้วดั

๑. ร้องเพลงไทยหรือเพลงสากลหรือเพลงไทยสากลท่ีเหมาะสมกบั วยั (ศ ๒.๑ ป.๕/๕)
๒. ดน้ สดง่าย ๆ โดยใชป้ ระโยคเพลงแบบถาม-ตอบ (ศ ๒.๑ ป.๕/๖)





หลกั การขับร้องเพลงไทย เพลงสากล และเพลงไทยสากล

๑. หลักการและวิธีการขับรอ้ งเพลงไทย

เพลงไทย ประกอบด้วย เพลงไทยเดิม และเพลงไทยสากล เป็นเพลงท่ีมี
เนอื้ ร้องเปน็ ภาษาไทย มลี ักษณะเป็นคาประพนั ธ์ประเภทต่าง ๆ

๑.๑ วิธกี ารฝึกรอ้ งเพลงไทย

๑.๒ หลักการขับรอ้ งเพลงไทย

๑.๓ การขบั รอ้ งเพลงไทยในอตั ราจงั หวะ ๒ ชน้ั

เพลงไทยในอัตราจังหวะ ๒ ชั้น คือ บทเพลงที่มีจังหวะปานกลาง ไม่ช้า
และไม่เร็ว เป็นบทเพลงที่ขยายเพ่ิมจากอัตราจังหวะชั้นเดียว หรือลดลงจาก
อัตราจังหวะ ๓ ชั้น ซ่ึงการขับร้องจะต้องร้องให้เหมาะสมกับบทเพลง ไม่ช้าหรือ
เร็วเกินไป

ตวั อย่าง เพลงไทยอัตราจงั หวะ ๒ ชั้นท่ใี ช้ในการขบั ร้อง

๑.๔ การขับรอ้ งเพลงไทยสากล

ตวั อยา่ ง เพลงไทยสากลท่ใี ชใ้ นการขบั รอ้ ง

การขับรอ้ งเพลงไทยสากล
จ ะ แ ต ก ต่ า ง กั บ ก า ร ร้ อ ง
เพลงไทยเดิม คือ จะไม่ใช้
เสียงเอ้ือนแบบไทย เช่น
เอย เอิง เออ ฮือ แต่อาจมี
การเอ้ือนเสียงเพื่อให้เกิด
ความไพเราะ และ
เหมาะสมกบั บทเพลงได้

๒. หลกั การและวธิ ีการขับรอ้ งเพลงสากล

๒.๑ ความหมายเพลงสากล

เพลงสากล คือ เพลงที่มีวิธีการประพันธ์เพลงแบบ
ดนตรีตะวันตก ส่วนมากมีเนื้อร้องเป็นภาษาต่างประเทศ เช่น
ภาษาอังกฤษ หรือภาษาอ่ืน ๆ เช่น ภาษาจีน ภาษาเกาหลี
ซ่ึงบางคร้ังจะเรยี กรวม ๆ ว่าเพลงนานาชาติ

๒.๒ หลักการขบั รอ้ งเพลงสากล

๒) ศึกษาทานองเพลงใหเ้ ขา้ ใจประเภทของเพลง อารมณ์และความร้สู กึ ของเพลง

การร้องเพลงประสานเสียง

การรอ้ งเพลงประสานเสยี ง คอื การร้องเพลงที่มี
แนวทานองมากกว่าหนงึ่ แนว แล้วร้องไปพร้อมกัน และ
แบ่งผู้ร้องออกเป็นกลุ่มอย่างน้อย ๒ กลุ่ม โดยแต่ละกลุ่ม
มีแนวทานองเป็นของตนเอง ซึ่งบทเพลงทใี่ ชส้ าหรบั
ขับร้องประสานเสียงมีหลายประเภทด้วยกัน ตั้งแต่
ระดับงา่ ยไปจนถงึ การประสานเสียงระดับยาก

การร้องเพลงประสานเสียงแบบ Round และ Canon





การดน้ สด

การด้นสด คือ การร้องที่คิดข้ึนใหม่หรือคิดขึ้นสด ๆ ในขณะร้อง
โดยไม่มีการเตรียมไวล้ ่วงหน้า

ลักษณะของการด้นสดจะมีการสัมผัสระหว่างวรรคและสัมผัส
ท้ายบท การรอ้ งด้นสดที่พบเห็นไดบ้ ่อย เช่น การแหล่ รอ้ งลาตดั
อีแซว ลักษณะการร้องจะมีการนาเอาวรรคสุดท้ายของบท
ก่อนหน้าที่ร้องไปแล้วมาร้องซ้า เพื่อให้ผู้ร้องคนต่อไปสามารถ
คิดเน้ือร้องต่อได้