ஆமையும் முயலும்

ஓர் ஆமையும் ஒரு
முயலும் சந்தித்தன. .

இருவருள் யார் வவகைாய்
ஓடக்கூடியவர்கள் என்று

விவாதித்தன.

ஒரு பந்தயம் பிடித்து ஓட
ஆரம்பித்தன.

குறித்த இடத்திலிருந்து
இரண்டும் ஓட ஆரம்பித்தன.

ஆமை மைதுவாய் நகர்ந்துச்
மசன்றது.

ஆமைமய எப்படியும் மவன்று
விடலாம் என்ற நம்பிக்மகயில் முயல்
இருந்த்து.

முயல் வழியில் ஒரு ைரத்தடியில்
படுத்து உறங்கியது.

ஆமை மைதுவாய் நகர்ந்து மசன்று
எல்மலமய மநருங்கியது.

திடீமரன்று விழித்மதழுந்த முயல்,
ஆமை எல்மலமய மநருங்குவமதக்
கண்டது.

முடிவு

வவகைாய்த் தாவிக் குதித்து ஓடிற்று.

முடிவு

ஆனால் அதர்குள் ஆமை எல்மலமய
அமடந்து மவற்றியமடந்தது.

முடிவு

அன்று முதல் முயலின் கர்வம்
குமறந்த்து.

“வழீ ்ச்சிக்கு முன் தற்மபருமை
வரும்”