1.ประวัติศาสตร์ ป.6 หน่วยที่ 2

๑.๑.๑ สาธารณรฐั แหง่ สหภาพเมียนมา

๑) ตําแหน่งท่ตี ัง้
ประเทศเมียนมามพี รมแดนด้านทิศตะวันตกเฉียงเหนือ

ติ ด ก ั บ ป ร ะ เ ท ศ อิ น เ ดี ย แ ล ะ บ ั ง ก ล า เ ท ศ ด้ า น ทิ ศ
ตะวันออกเฉี ยงเหนือติดกับประเทศจีนและทิเบต ด้านทิศ
ตะวันออกติดกับลาว และด้านทิศใต้ติดกับประเทศไทย
มีเน้ือท่ีประมาณ ๖๗๖,๕๗๗ ตารางกิโลเมตร ภูมิประเทศ
ประกอบด้วย ภูเขาและที่ราบ มแี มน่ ้ําสาํ คัญ ได้แก่ แม่น้ําอิรวดี
แม่น้ําสะโตง และแม่น้ําสาละวนิ

แผนทีแ่ สดงอาณาเขต
ของประเทศเมยี นมา

๒) เศรษฐกิจ
ป ร ะ ช า ก ร ส่ ว น ใ ห ญ่ ข อ ง ป ร ะ เ ท ศ ป ร ะ ก อ บ อ า ชี พ

เกษตรกรรมเป็นหลัก โดยเฉพาะในเขตดินดอนสามเหล่ียม
ปากแม่น้ํ าอิรวดีและแม่น้ํ าสะโตง พืชทางเศรษฐกิจท่ีสําคัญ
คือ ข้าว ปอ และอ้อย ทางตอนเหนือของประเทศมีไม้สักซ่ึง
เป็นไม้เศรษฐกิจที่สําคัญ นอกจากนี้เมียนมายังอุดมสมบูรณ์
ด้วยทรพั ยากรท่ีมีคา่ ต่าง ๆ

การทาํ เกษตรกรรมในประเทศเมยี นมา

๓) สงั คม
ประเทศเมียนมาเป็นประเทศที่มีความหลากหลายทาง

เช้ือชาติ แตช่ าตพิ ันธ์ุพมา่ เป็นประชากรส่วนใหญ่ของประเทศ
นอกจากน้ี ยังมีกลุ่มชาติพันธ์ุต่าง ๆ เช่น ไทใหญ่ (ฉาน)
มอญ ยะไข่ กะเหรยี่ ง

พระมหาธาตุเจดยี ช์ เวดากอง เมืองย่างกงุ้
เป็นสถาปัตยกรรมที่สาํ คญั ของประเทศเมียนมา

๔) การเมืองการปกครอง
เมียนมาได้รับเอกราชให้ปกครองตนเองจากอังกฤษ

เม่ือ พ.ศ. ๒๔๙๑ ปัจจุบันประเทศเมียนมามีรูปแบบการ
ปกครองระบอบ ประชาธิปไตยแบบ สาธารณรัฐ โดยมี
ประธานาธิบดีเป็นประมุขแห่งรัฐ เมืองหลวงซ่ึงเป็นศูนย์กลาง
การปกครอง คอื เนปยีดอ

ประเทศเมยี นมา

๕) พฒั นาการทางประวตั ศิ าสตร์
ดินแดนของประเทศเมียนมาในปัจจุบันเคยเป็นท่ีตั้ง

ของอาณาจักรศรีเกษตรและอาณาจักรพุกาม ซ่ึงมีกษัตริย์ที่
ย่ิงใหญ่ คือ พระเจ้าอนิรุทธ์ หรือพระเจ้าอโนรธา สร้างความ
เป็นปึกแผน่ ใหก้ ับอาณาจักร และทํานบุ าํ รงุ พระพุทธศาสนา

พระบรมราชานสุ าวรยี ์ พระเจา้ อนิรทุ ธ์
หรือพระเจา้ อโนรธา เมืองพกุ าม ประเทศเมยี นมา

๑.๑.๒ สาธารณรฐั ประชาธิปไตยประชาชนลาว

๑) ตาํ แหน่งท่ตี ั้ง
ปร ะเทศ ลาวมีพ ร มแ ดนด้าน ทิศเหนื อติด กั บป ร ะเทศจี น

และเมียนมา ด้านทิศตะวันออกติดกับประเทศเวียดนาม
ด้ า น ทิ ศ ใ ต้ ติ ด ก ั บ ป ร ะ เ ท ศ ก ั ม พู ช า ด้ า น ทิ ศ ต ะ ว ั น ต ก
ตดิ กบั ประเทศไทย มีเน้ือที่ประมาณ ๒๓๖,๘๐๐ ตารางกิโลเมตร
ลาวเป็นประเทศทไี่ ม่มีทางออกสทู่ ะเล แตม่ ีภูมปิ ระเทศเป็นท่ีราบ
และภเู ขาสลับซบั ซอ้ น แมน่ ้ําสายสาํ คัญของลาว ไดแ้ ก่ แม่น้ําโขง
และแม่น้ํ าอู

แผนท่แี สดงอาณาเขตของประเทศลาว

๒) เศรษฐกจิ
ป ร ะ ช า ก ร ส่ ว น ใ ห ญ่ ป ร ะ ก อ บ อ า ชี พ เ ก ษ ต ร ก ร ร ม

พืชเศรษฐกิจท่ีสําคัญ ได้แก่ ข้าว ข้าวโพด ยาสูบและไม้
อุตสาหกรรมท่ีสําคัญ ได้แก่ อุตสาหกรรมด้านพลังงานไฟฟ้า
โทรคมนาคม และเหมืองแร่ ประเทศไทยเป็นผู้สั่งซ้ือพลังงาน
ไฟฟา้ รายใหญจ่ ากประเทศลาว

การทาํ เกษตรกรรมข้าวโพดในประเทศลาว

๓) สงั คม
ประเทศลาวเป็นประเทศท่ีมีความหลากหลายทางชาติพันธ์ุ

แต่กลุ่มชาติพันธ์ุลาวเป็นประชากรกลุ่มใหญ่ ส่วนที่เหลือเป็น
พ ว ก ไ ท ข า ว ไ ท ดํ า แ ล ะ ก ลุ่ ม ท่ี อ า ศ ั ย อ ยู่ ใ น บ ริ เ ว ณ ภู เ ข า
ได้แก่ ม้ง เย้าและข่า ประชากรของประเทศลาวส่วนใหญ่นับถือ
พระพทุ ธศาสนา

ประชาชนส่วนใหญน่ ับถอื พระพทุ ธศาสนา

ประตูชยั อนสุ รณ์สถานทสี่ รา้ งข้นึ ใน พ.ศ. ๒๕๑๒
เพ่ือระลกึ ถึงวรี ชนที่ตอ่ สูใ้ นสงคราม

๔) การเมืองการปกครอง
ลาวได้รับเอกราชให้ปกครอง ตนเองจากฝร่ังเศส

เม่ือ พ.ศ. ๒๔๙๗ ปัจจุบันลาวมีระบอบการปกครองแบบ
สาธารณรัฐ ที่นํ าโดยพรรคคอมมิวนิสต์ ช่ือพรรคประชาชน
ปฏิวัติลาว มีประธานประเทศเป็ นประมุขของประเทศ
บรหิ ารงานอยู่ทก่ี รุงเวียงจันทนซ์ ่ึงเป็นเมอื งหลวง

ประเทศลาว

๕) พัฒนาการทางประวัตศิ าสตร์
ดินแดนลาวมผี ู้ต้ังถ่ินฐานมาชา้ นาน ต่อมาจึงได้มกี ารพัฒนา

เ ป็ น บ้ า น เ มื อ ง ก ษ ั ต ริ ย์ ล า ว พ ร ะ อ ง ค์ แ ร ก ที่ ไ ด้ ร ว บ ร ว ม ล า ว
เป็ นปึ กแผ่น คือ เจ้าฟ้างุ้ม ซ่ึงปกครองอาณาจักรล้าน ช้าง
ที่มีอิทธิพลในลุ่มน้ํ าโขง บริเวณเมืองหลวงพระบาง จนกระท่ังถึง
เมืองเวียงจันทน์และดินแดนบางแห่งในภาคตะวันออกเฉี ยงเหนื อ
ของประเทศไทยในปัจจบุ นั

พระเจา้ ฟา้ ง้มุ

๑.๑.๓ ราชอาณาจักรกมั พูชา

๑) ตาํ แหน่งทต่ี ัง้
ประเทศกัมพูชามีพรมแดนด้านทิศเหนือติดกับประเทศไทย

และลาว ด้านทิศตะวันออกติดกับประเทศเวียดนาม ด้านทิศใต้
ติดกับอ่าวไทย มีเน้ื อที่ประมาณ ๑๘๑,๐๓๕ ตารางกิโลเมตร
ภู มิ ป ร ะ เ ท ศ ข อ ง ก ั ม พู ช า มี ท ั้ ง ภู เ ข า แ ล ะ ที่ ร า บ ก ว้ า ง ใ ห ญ่
และมีทะเลสาบน้ํ าจืดขนาดใหญ่ท่ีสุดในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้
คือ โตนเลสาบ หรือทะเลสาบเขมร มีแม่น้ํ าสายสําคัญ ได้แก่
แม่น้ําบาสกั และแมน่ ้ําโขง

แผนท่แี สดงอาณาเขตของประเทศกมั พชู า

๒) เศรษฐกิจ
สินค้าเกษตรกรรมที่เป็นแหล่งรายได้หลักของประเทศ

กัมพูชา ได้แก่ การประมงและการทําป่าไม้ สําหรับสินค้าส่งออก
ได้แก่ ข้าว ไม้ และยางพารา รองลงมา ได้แก่ ข้าวโพด ถั่วเหลือง
ผลไม้ และปลา

การประมงในประเทศกมั พชู า

๓) สงั คม
ประเทศกมั พูชา ประชากรสว่ นใหญเ่ ป็นกล่มุ ชาติพันธ์ุเขมร

นอกจากน้ียังมีกลุ่มชาติพันธุ์เวียดนาม จีน จาม และชาวเขาเผ่า
ต่ า ง ๆ อ า ศ ั ย อ ยู่ ป ร ะ ช า ก ร ข อ ง ป ร ะ เ ท ศ ส่ ว น ใ ห ญ่ น ั บ ถื อ
พระพทุ ธศาสนา ภาษาประจําชาติ คอื ภาษาเขมร

นครวัดเป็นศาสนสถานที่สาํ คญั ของประเทศกัมพชู า

๔) การเมอื งการปกครอง
กัมพูชาได้รับเอกราชให้ปกครองตนเองจากฝร่ังเศส

เม่อื พ.ศ. ๒๔๙๗ ปัจจบุ ันประเทศกัมพูชาปกครองด้วยระบอบ
ประชาธิปไตย มีพระมหากษัตริย์เป็นประมุข บริหารประเทศ
โดยคณะรัฐมนตรี ซ่ึงมีนายกรัฐมนตรีเป็นหัวหน้าคณะ
มีศูนย์กลางการปกครองท่ีกรุงพนมเปญ ซ่ึงเป็นเมืองหลวง
ของประเทศ

ประเทศกมั พชู า

๕) พัฒนาการทางประวัตศิ าสตร์
กัมพูชาเป็นชาติที่มีความเจริญรุ่งเรืองมาช้านาน สามารถ

ก่อต้ังอาณาจักรต่าง ๆ เช่น อาณาจักรฟูนันท่ีมีศูนย์กลางอยู่ท่ี
บริเวณสามเหล่ียมปากแม่น้ํ าโขง หรืออาณาจักรเจนละในบริเวณ
ลุ่มน้ํ าโขง ต่อมากษัตริย์กัมพูชา คือ พระเจ้าชัยวรมันที่ ๒
ได้รวบรวมดินแดนต่าง ๆ ที่เคยข้ึนอยู่กับอาณาจักรเจนละ
ในลุ่มน้ํ าโขง และเมืองในบริเวณทะเลสาบเขมรเป็นอาณาจักร
กมั พูชา

๑.๑.๔ มาเลเซีย

๑) ตาํ แหน่งที่ตัง้
ประเทศมาเลเซียมีเน้ื อท่ีประมาณ ๓๒๙,๗๕๘ ตาราง-

กิโลเมตร ประกอบด้วยพ้ืนท่ีสองส่วน โดยมีทะเลจีนใต้ก้ัน
สว่ นแรกอยบู่ นภาคพ้นื ทวปี เรยี กวา่ คาบสมทุ รมลายหู รือมาเลเซีย-
ตะวนั ตก มพี รมแดนทศิ เหนือตดิ กับประเทศไทย

๑.๑.๔ มาเลเซยี

๑) ตําแหน่งที่ตัง้
ทิศใต้ติดกับประเทศสิงคโปร์และมีอาณาเขตส่วนท่ีสอง

อยู่ทางตอนเหนือของเกาะบอร์เนี ยว คือ ส่วนที่เป็นรัฐซาบาห์
และซาราวัก ซ่ึงเรียกว่า มาเลเซียตะวันออก มีพรมแดนทิศใต้ติด
กับประเทศอินโดนีเซีย และมีพรมแดนล้อมรอบประเทศบรูไน-
ดารุสซาลาม ภูมิประเทศประกอบด้วยภูเขา และท่ีราบชายฝ่ ังทะเล
มาเลเซียมีแม่น้ํ าสําคัญ คือ แม่น้ํ าปะหัง ซ่ึงเป็นแม่น้ํ าท่ียาวที่สุด
ในประเทศ

แผนท่แี สดงอาณาเขตของประเทศมาเลเซยี

๒) เศรษฐกิจ
มาเลเซียปลูกพืชเศรษฐกิจสําคัญ ได้แก่ ยางพารา

มะพร้าว ข้าว และการทําป่าไม้ ในด้านอุตสาหกรรมการทํา
เหมืองแร่ มาเลเซียส่งออกแร่ดีบุกมากเป็นอันดับหน่ึงของโลก
และยังมีแร่ธาตุท่ีสําคัญ ได้แก่ เหล็ก น้ํามัน และแก๊สธรรมชาติ
อีกท้ังมาเลเซียยังเป็นประเทศผู้ส่งออกน้ํ ามันดิบรายใหญ่
ในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉี ยงใต้เป็นอันดับสองรองจาก
ประเทศอินโดนีเซยี

แรด่ บี กุ

๓) สงั คม
ประชากรส่วนใหญ่เป็นกลุ่มเช้ือชาติมาเลย์ นอกจากนี้

มีชาว ไทยท่ีตั้ง ถ่ิน ฐ าน อ ยู่ท า งตอน เหนื อ ขอ ง ปร ะ เทศมา ต้ังแ ต่
ด้ังเดิม และกลุ่มชาวจีน ชาวอินเดีย ที่อพยพเข้ามาตั้งถ่ินฐาน
ในภายหลัง รวมท้ังชาวพ้ืนเมืองท่ีเกาะบอร์เนียว ประชากรของ
มาเลเซียส่วนใหญ่ นับถือศาสนา อิสลาม ภาษาประจําชาติ
คอื ภาษามลายู

ประชากรของมาเลเซีย
สว่ นใหญน่ บั ถอื ศาสนาอิสลาม

๔) การเมืองการปกครอง
มาเลเซียได้รับเอกราชให้ปกครองตนเองจากอังกฤษ

เม่ือ พ.ศ. ๒๕๐๐ ปั จจุบันมาเลเซียปกครองในระบอบ
ประชาธิปไตยแบบสหพันธรัฐ มีสมเด็จพระราชาธิบดีซ่ึงเป็น
ประมุขของแต่ละรัฐ ผลัดเปล่ียนกันปกครองในฐานะประมุข
ของประเทศคราวละ ๕ ปี บริหารประเทศโดยคณะรัฐมนตรี
ซ่ึงมีนายกรัฐมนตรีเป็นหัวหน้าคณะ เมืองหลวงซ่ึงเป็น
ศูนยก์ ลางการปกครอง คอื กรงุ กัวลาลัมเปอร์

ตกึ แฝดเปโตรนาสในประเทศมาเลเซีย
มีความสงู ถึง ๔๕๒ เมตร

๕) พัฒนาการทางประวัติศาสตร์
ดินแดนในคาบสมุทรมลายู ซ่ึงส่วนหน่ึ งเป็นท่ีต้ังของ

ประเทศมาเลเซียในปัจจุบัน ประกอบด้วยอาณาจักรขนาดใหญ่
นอ้ ย มีกษัตริย์ปกครองเป็นอิสระต่อกัน ในระยะแรกแคว้นต่าง ๆ
เหล่านี้ได้รับอิทธิพลจากวัฒนธรรมจีนและอินเดีย โดยเฉพาะคติ
ความเช่ือในศาสนาฮินดูและพระพุทธศาสนา ทั้งน้ีเพราะมีท่ีตั้งอยู่
บนเสน้ ทางการค้าระหว่างอินเดียกับจีน

๕) พัฒนาการทางประวัตศิ าสตร์
ต่อมาประมาณพุทธศตวรรษท่ี ๑๘ ศาสนาอิสลามได้มีอิทธิพล
เพ่ิมข้ึน ทําให้กษัตริย์เปล่ียนมานับถือศาสนาอิสลาม จนกระท่ัง
อ า ณ า จ ั ก ร ม ะ ล ะ ก า ใ น ดิ น แ ด น ม า เ ล เ ซี ย ปั จ จุ บ ั น ไ ด้ ก ล า ย เ ป็ น
ศูนย์กลางของศาสนาอิสลามท่สี าํ คญั แห่งหน่ึงในภูมิภาคนี้

จัดทำ E- book
โดย

นำงสำวอุดมลักษณ์ ลำเลิศ

เนือหำจำก สถำบนั พฒั นำคุณภำพวชิ ำกำร (พว.)