นิทาน ยายกะตา By คุณครูยุ้ย
ยายกะตาปลูกถั่วปลูกงาให้หลานเฝ้า หลานไม่เฝ้า กามากินถั่วกินงาเจ็ดเมล็ดเจ็ดทะนาน ยายมายายก็ด่า ตามาตาก็ตี นาของเรามันมัสวยจริงริๆ เลยยายเอ้ย ข้า ข้ไม่อ ม่ ยาก ทิ้งมันมั ไปไหนเลย น้อ น้ ยเอ้ย วันวันี้หลานมา เฝ้า ฝ้ ถั่วถั่กะงาให้ตาทีนะ ได้จ้า จ้ ตา หลานมัวมัแต่วิ่งวิ่เล่น ไม่เ ม่ ฝ้า ฝ้ ถั่วถั่งา กาจึงจึลงมากินถั่วถั่และงาของตากะยาย แต่วันวันี้เราต้องไปตลาด เดี๋ยวฝากไอ้น้อ น้ ยมาเฝ้า ฝ้ ก่อนแล้วกัน เมื่อมื่ตายายกลับมาหลานจึงจึถูกถูทำ โทษ
หลานร้องไห้ไปหานายพราน ขอให้ช่วยยิงกา กากินถั่วกินงาเจ็ดเมล็ดเจ็ดทะนาน ยายมายายก็ด่า ตามาตาก็ตี นายพรานตอบว่า “ไม่ใช่กงการอะไรของข้า” นายพรานจ๋า จ๋ !! ช่ว ช่ ยไปยิงยิกาให้หนู หน่อ น่ ยได้ไหมจ๊ะ จ๊ มันมัมากินถั่วถั่งา ของตากับยายหนู ไม่ใม่ ช่ก ช่ งการอะไรของข้า ข้ ข้า ข้ไม่ทำ ม่ ทำ
หลานจึงไปหาหนู ขอให้ช่วยกัดสายธนูนายพราน นายพรานไม่ช่วยยิงกา กากินถั่ว ถั่ กินงาเจ็ดเมล็ดเจ็ดทะนาน ยายมายายก็ด่า ตามาตาก็ตี หนูตอบว่า “ไม่ใช่กงการอะไรของข้า” คุณคุหนูจ๋นูา จ๋ !! ช่ว ช่ ยกัดสายธนูนนูาย พรานให้หนูหนูน่อ น่ ยได้ไหมจ๊ะ จ๊ นายพรานไม่ย ม่ อมช่ว ช่ ยหนู ไม่ใม่ ช่ก ช่ งการอะไรของข้า ข้ เจ้า จ้ หาคนอื่นทำ เถอะ
หลานจึงไปหาแมว ขอให้แมวช่วยกัดหนู หนูไม่ช่วยกัดสายธนูนายพราน นายพรานไม่ช่วยยิงกา กากินถั่ว ถั่ กินงาเจ็ดเมล็ดเจ็ดทะนาน ยายมายายก็ด่า ตามาตาก็ตี แมวตอบว่า “ไม่ใช่กงการอะไรของข้า” คุณคุแมวจ๋า จ๋ !! ช่ว ช่ ยไปกัดหนูในูห้ทีนะจ๊ะ จ๊ หนูไนูม่ย ม่ อมช่ว ช่ ยกัดสายธนูนนูายพราน ไม่ใม่ ช่ก ช่ งการอะไรของข้า ข้ เจ้า จ้ หาคนอื่นทำ เถอะ
หลานจึงไปหาหมา ขอให้หมาช่วยกัดแมว แมวไม่ช่วยกัดหนู หนูไม่ช่วยกัดสายธนูนายพราน นายพรานไม่ช่วยยิงกา กากินถั่ว ถั่ กินงาเจ็ดเมล็ดเจ็ดทะนาน ยายมายายก็ด่า ตามาตาก็ตี แมวตอบว่า “ไม่ใช่กงการอะไรของข้า” คุณคุหมาจ๋า จ๋ !! ช่ว ช่ ยไปกัดแมวทีนะจ๊ะ จ๊ แมวไม่ย ม่ อมช่ว ช่ ยกัดหนู ไม่ใม่ ช่ก ช่ งการอะไรของข้า ข้ เจ้า จ้ ทำ เองเถอะ
หลานจึงไปหาไม้ค้อนให้ย้อนหัวหมา หมาไม่ช่วยกัดแมว แมวไม่ช่วยกัดหนู หนูไม่ช่วยกัดสายธนูนายพราน นายพรานไม่ช่วยยิงกา กากินถั่ว ถั่ กินงาเจ็ดเมล็ดเจ็ดทะนาน ยายมายายด่า ตามาตาตี ไม้ค้อนตอบว่า “ไม่ใช่กงการอะไรของข้า” คุณคุไม้ค้ ม้ ค้ อน !! ช่ว ช่ ยไปย้อ ย้ นหัวหมาที หมาไม่ย ม่ อมช่ว ช่ ยกัดแมว ไม่ใม่ ช่ก ช่ งการอะไรของข้า ข้
หลานจึง จึไปหาไฟ ให้ไฟช่ว ช่ ยไหม้ไม้ ม้ค้ ม้ ค้ อน ไม้ค้ ม้ ค้ อนไม่ช่ ม่ ว ช่ ยย้อ ย้ นหัวหมา หมาไม่ช่ ม่ ว ช่ ยกัดแมว แมวไม่ช่ ม่ ว ช่ ยกัดหนู หนูไ นู ม่ช่ ม่ ว ช่ ยกัดสายธนูนายพราน นายพรานไม่ช่ ม่ ว ช่ ยยิงยิกา กากินถั่ว ถั่ กินงาเจ็ด จ็ เมล็ดเจ็ด จ็ ทะนาน ยายมายายด่า ตามาตาตี ไม้ค้ ม้ ค้ อนตอบว่า ว่ “ไม่ใม่ ช่ก ช่ งการอะไรของข้า ข้” คุณคุไฟจ๋า จ๋ !! ช่ว ช่ ยไปไหม้ไม้ ม้ค้ ม้ ค้ อนที ไม่ใม่ ช่ก ช่ งการอะไรของข้า ข้
หลานจึง จึไปหาน้ำ ให้น้ำ ช่ว ช่ ยดับไฟ ไฟช่ว ช่ ยไหม้ไม้ ม้ค้ ม้ ค้ อน ไม้ค้ ม้ ค้ อนไม่ช่ ม่ ว ช่ ยย้อ ย้ นหัวหมา หมาไม่ช่ ม่ ว ช่ ยกัดแมว แมวไม่ช่ ม่ ว ช่ ยกัดหนู หนูไม่ช่ ม่ ว ช่ ยกัดสายธนูนายพราน นายพรานไม่ช่ ม่ ว ช่ ยยิงยิกา กากินถั่ว ถั่ กินงาเจ็ด จ็ เมล็ดเจ็ด จ็ ทะนาน ยายมายายด่า ตามาตาตี น้ำ ตอบว่า ว่ “ไม่ใม่ ช่ก ช่ งการอะไรของข้า ข้” คุณคุน้ำ !! ช่ว ช่ ยไปดับไฟให้หนู หน่อ น่ ยจ้า จ้ ไม่ใม่ ช่ก ช่ งการอะไรของข้า ข้
คุณคุตลิ่งไปพังพัทับน้ำ ให้หนูหนูน่อ น่ ย ไม่ !!! ไม่ใม่ ช่ก ช่ งการอะไรของข้า ข้ หลานจึง จึไปหาตลิ่ง ให้ตลิ่งช่ว ช่ ยพัง พั ทับน้ำ น้ำ ไม่ช่ ม่ ว ช่ ยดับไฟ ไฟไม่ช่ ม่ ว ช่ ยไหม้ไม้ ม้ค้ ม้ ค้ อน ไม้ค้ ม้ ค้ อนไม่ช่ ม่ ว ช่ ยย้อ ย้ นหัวหมา หมาไม่ช่ ม่ ว ช่ ยกัดแมว แมวไม่ช่ ม่ ว ช่ ยกัดหนู หนูไม่ช่ ม่ ว ช่ ยกัดสายธนูนายพราน นายพรานไม่ช่ ม่ ว ช่ ยยิงยิกา กากินถั่ว ถั่ กินงา เจ็ด จ็ เมล็ดเจ็ด จ็ ทะนาน ยายมายายด่า ตามาตาตี ตลิ่งตอบว่า ว่ “ไม่ใม่ ช่ก ช่ งการอะไรของข้า ข้”
คุณคุช้า ช้ ง ๆ !! วิ่งวิ่ไปพังพัตลิ่งให้หน่อ น่ ย ตลิ่งไม่ย ม่ อมช่ว ช่ ยพังพัทับน้ำ ไม่ใม่ ช่ก ช่ งการอะไรของข้า ข้ หลานจึง จึไปหาช้า ช้ งให้ช่ว ช่ ยถล่มตลิ่ง ตลิ่งไม่ช่ ม่ ว ช่ ยพัง พั ทับน้ำ น้ำ ไม่ช่ ม่ ว ช่ ยดับไฟ ไฟไม่ช่ ม่ ว ช่ ยไหม้ไม้ ม้ค้ ม้ ค้ อน ไม้ค้ ม้ ค้ อนไม่ช่ ม่ ว ช่ ยย้อ ย้ นหัวหมา หมาไม่ช่ ม่ ว ช่ ยกัดแมว แมวไม่ช่ ม่ ว ช่ ยกัดหนู หนูไ นู ม่ช่ ม่ ว ช่ ยกัดสายธนูน นู ายพราน นายพรานไม่ช่ ม่ ว ช่ ย ยิงยิกา กากินถั่ว ถั่ กินงาเจ็ด จ็ เมล็ดเจ็ด จ็ ทะนาน ยายมายายด่า ตามาตาตี ช้า ช้ งตอบว่า ว่ “ไม่ใม่ ช่ก ช่ งการอะไรของข้า ข้”
หลานจึง จึไปหาแมลงหวี่ใวี่ ห้ช่ว ช่ ยตอมตาช้า ช้ ง ช้า ช้ งไม่ช่ ม่ ว ช่ ยถล่มตลิ่ง ตลิ่งไม่ช่ ม่ ว ช่ ยพัง พั ทับน้ำ น้ำ ไม่ช่ ม่ ว ช่ ยดับไฟ ไฟไม่ช่ ม่ ว ช่ ย ไหม้ไม้ ม้ค้ ม้ ค้ อน ไม้ค้ ม้ ค้ อนไม่ช่ ม่ ว ช่ ยย้อ ย้ นหัวหมา หมาไม่ช่ ม่ ว ช่ ยกัดแมว แมวไม่ช่ ม่ ว ช่ ยกัดหนู หนูไม่ช่ ม่ ว ช่ ยกัดสายธนูนายพราน นายพรานไม่ช่ ม่ ว ช่ ยยิงยิกา กากินถั่ว ถั่ กินงาเจ็ด จ็ เมล็ดเจ็ด จ็ ทะนาน ยายมายายก็ด่า ตามาตาก็ตี แมลงหวี่ต วี่ อบว่า ว่ “ข้า ข้ จะช่ว ช่ ยตอมตาช้า ช้ งให้ตาเน่าทั้งสองข้า ข้ ง” แมลงหวี่จ๋ วี่ า จ๋ !! ไปตอมตาช้า ช้ งให้หนูหนูน่อ น่ ย ไม่ต้ ม่ ต้ องร้อ ร้ งไปเจ้า จ้ หนู ข้า ข้ จะช่ว ช่ ยเจ้า จ้ เอง หวี่ หวี่ หวี่ !!!!
พวกเราเอาถั่วถั่เอางามาคืนเจ้า จ้ กา กา ช้า ช้ งตกใจรีบ รี วิ่งวิ่ไปช่ว ช่ ยถล่มตลิ่ง ตลิ่งจึง จึ รีบ รี ไปช่ว ช่ ยพัง พั ทับน้ำ น้ำ จึง จึ รีบ รี ไปช่ว ช่ ยดับไฟ ไฟจึง จึ รีบ รี ไปช่ว ช่ ยไหม้ไม้ ม้ค้ ม้ ค้ อน ไม้ค้ ม้ ค้ อนจึง จึ รีบ รี ไปช่ว ช่ ยย้อ ย้ นหัวหมา หมาจึง จึ รีบ รี ไปช่ว ช่ ยกัดแมว แมวจุงรีบ รี ไปช่ว ช่ ยกัดหนู หนูจึง จึ รีบ รี ไปช่ว ช่ ยกัดสายธนู นายพราน นายพรานจึง จึ รีบ รี ไปช่ว ช่ ยยิงยิกา กาจึง จึ เอาถั่ว ถั่ เอางาเจ็ด จ็ เมล็ดเจ็ด จ็ ทะนานมาคืนหลาน กา เย่เ ย่ ย่ ! ตากับยายจะไม่ด่ ม่ ด่ า ไม่ตี ม่ ตีแล้ว
หลานเอาถั่ว ถั่ เอางาไปให้แก่ยายกะตา ยายกับตาก็เลิกด่าเลิกตีหลานแต่นั้น นั้ มา ตาจ๋า จ๋ ยายจ๋า จ๋ หนูเนูอาถั่วถั่กับงามาได้แล้ว ดีมาก ๆ ต่อไปเฝ้า ฝ้ให้ดีนะ